wybór oferty

Odwołanie się do art. 92 ust. 1 ustawy Pzp w brzmieniu po wejściu w życie ustawy nowelizującej wymaga wskazania, że przesłanka „wybór najkorzystniejszej oferty” nie obejmuje możliwości zaskarżania zaniechania odrzucania innych niż oferta najkorzystniejsza ofert lub wykluczenia innych wykonawców niż ten, który został wybrany do wykonania zamówienia. Jednak w jej zakres wchodzi możliwość kwestionowania nieprawidłowego wyboru najkorzystniejszej oferty, która to czynność została dokonana wskutek niezgodnych z przepisami ustawy działań lub zaniechań zamawiającego. Nie sposób przy tym odmówić słuszności stanowisku, że art. 92 ust. 1 ustawy Pzp ma przede wszystkim na celu wzmocnienie zasady transparentności postępowań o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonych w trybach wieloetapowych, związanych z prekwalifikacją. Z jego treści nie można wywieść zakazu równoczesnego informowania o kluczowych decyzjach zamawiającego w postępowaniach prowadzonych w trybie przetargu nieograniczonego. Przypisywanie nadmiernego znaczenia zmianie przepisu o charakterze informacyjnym i wywodzenie z tej zmiany ograniczenia dla uprawnienia do korzystania ze środków ochrony prawnej nie wydaje się uzasadnione (wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z 5 czerwca 2018 r., sygn. akt XII Ga 175/17).

Dokonując zestawienia uprawnienia wezwania wykonawcy do złożenia wyjaśnień w zakresie treści złożonej oferty oraz należytej oceny ofert wydaje się słusznym, iż regulacja art. 87 ust. 1 ustawy Pzp powinna być rozpatrywana w kategoriach kompetencji zamawiającego. A zatem zamawiający ma prawo żądać wyjaśnień, ale też obowiązek ich zażądania po to, by wypełnić powinność przeprowadzenia oceny ofert w sposób staranny i należyty. Zamawiający korzystając z tego uprawnienia, wyjaśnia złożone przez wykonawcę oświadczenie woli. Wyjaśnienie treści oferty stanowi swoiste „narzędzie” zamawiającego, dzięki któremu ma on możliwość pozyskania dodatkowych informacji. W przypadkach wątpliwości pozwala mu ono na należytą ocenę sytuacji (oferty) – wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 30 stycznia 2017 r.; sygn. akt 117/17.

Dotychczas na łamach portalu omawialiśmy dwukrotnie postanowienia Krajowej Izby Odwoławczej, które odmawiały wykonawcom kwestionowania wyboru oferty w postępowaniach podprogowych. Te stanowiska Izby były przedmiotem skarg Prezesa UZP. Pod koniec grudnia sądy okręgowe – w Lublinie i w Szczecinie wydały orzeczenia niekorzystne dla interpretacji Izby. Dopuściły tym samym szerokie podważanie przez wykonawców poprawności wybranych ofert (wyroki Sądu Okręgowego w Lublinie z 21 grudnia 2016 r., sygn. akt IX Ga 502/16 oraz Sądu Okręgowego w Szczecinie z 22 grudnia 2016 r., sygn. akt II Ca 1461/16).

Krajowa Izba Odwoławcza wydała już trzecie postanowienie kwestionujące prawo wykonawcy do wniesienia odwołania od wyboru najkorzystniejszej oferty w postępowaniu poniżej progów unijnych. Tym razem arbitrzy okazali się wyjątkowo zgodni w interpretacji. Ku satysfakcji uczestników rynku zamówień prezes UZP jest jednak odmiennego zdania. Jedno z tych postanowień zostało już zaskarżone, a zaskarżenie kolejnych dwóch wydaje się kwestią czasu.