Skład orzekający uznał za zrozumiałe oczekiwanie potencjalnego oferenta, by szeroko pojmowane warunki udziału w postępowaniu, w tym opis przedmiotu zamówienia, inne wymogi przedmiotowe oraz podmiotowe oraz kryteria oceny ofert zostały sformułowane przez zamawiającego w sposób, który pozwala wykonawcy złożyć ofertę, która zostanie wybrana jako najkorzystniejsza i uzyskać mu zamówienie, o które się ubiega. Jednocześnie oczywiste jest, że tak rozumiane warunki zamawiający kształtuje w celu uzyskania oczekiwanego rezultatu rozumianego jako zaspokojenie jego uzasadnionych potrzeb (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 27 sierpnia 2019 r., sygn. akt  KIO 1567/19).

W sytuacji gdy cena oferty przewyższa kwotę, jaką zamawiający przeznaczył na realizację zamówienia, zasadą jest unieważnienie postępowania. Jednocześnie przepis ten zawiera wyjątek od zasady, przewidując możliwość zwiększenia sumy przeznaczonej na realizację zamówienia. Użyte w powołanym przepisie ustawy słowo „może” oznacza, że jest to  uprawnienie, nie zaś obowiązek zamawiającego. Ewentualne zwiększenie kwoty przeznaczonej na sfinansowanie zamówienia jest suwerenną decyzją zamawiającego i zależy od wielu okoliczności (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 29 sierpnia 2019 r. sygn. akt  KIO 1593/19).

Najniższa cena zaoferowana w postępowaniu nie może być automatycznie uważana za rażąco niską. Cena rażąco niska jest to cena niewiarygodna, oderwana całkowicie od realiów rynkowych, uzyskana np. w skutek oferowania towarów poniżej kosztów zakupu bądź wytworzenia. O cenie rażąco niskiej można mówić, dopiero gdy jest oczywiste, że przy zachowaniu prawidłowych reguł rynkowych wykonanie umowy przez wykonawcę byłoby dla niego nieopłacalne.

Aby wypełniła się przesłanka z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp powodująca konieczność odrzucenia oferty nieodpowiadającej treści siwz, musi dojść do niezgodności w sferze merytorycznego zobowiązania określonego w siwz z tym, co w swojej ofercie zaoferował wykonawca. Zamawiający ma obowiązek precyzyjnie wykazać tę niezgodność (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 3 września 2019 r., sygn. akt 1604/19).

Dzień 27 grudnia br. będzie dniem wolnym dla pracowników UZP i KIO. Sprawdź, jak zaplanować swoją pracę, biorąc pod uwagę dni i godziny otwarcia urzędów.

Komisja Europejska wydała nowe rozporządzenia zmieniające od 1 stycznia 2020 r. kwoty progowe, od których mają zastosowanie dyrektywy w sprawie zamówień publicznych (2014/24/UE, 2014/25/UE, 2009/81/WE) oraz dyrektywa w sprawie koncesji (2014/23/UE). Sprawdź, jak zmienią się progi kwotowe i kurs euro obowiązujący w publicznych przetargach.

KIO potwierdziła, że zgodnie z art. 190 ust. 1a ustawy Pzp wykonawca w toku postępowania odwoławczego ma prawo składać nowe dowody na potwierdzenie, że cena oferty nie zawiera rażąco niskiej ceny. Jednak Izba zaznaczyła jednocześnie, że składane na rozprawie dowody nie mogą generalnie zmieniać albo zaprzeczać złożonym w toku postępowania wyjaśnieniom dotyczącym kalkulacji ceny (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 6 sierpnia 2019 r., sygn. akt KIO 1417/19).

Posługując się pojęciami „uczciwa konkurencja” i „równe traktowanie wykonawców”, ustawodawca nie zdefiniował tego pojęcia. Dlatego też w każdej sprawie należy oceniać indywidualnie, czy warunki zostały określone w sposób mogący naruszać obiektywnie rozumianą konkurencję. Zamawiający, sporządzając opis przedmiotu zamówienia, musi uważać, aby warunki te były obiektywne, uzasadnione, a zarazem niedyskryminujące, a więc by umożliwiały udział w postępowaniu każdemu wykonawcy zdolnemu do wykonania zamówienia. Nie oznacza to jednak, że zamawiający ma obowiązek dopuścić każdy podmiot do przetargu, niezależnie od jego doświadczenia czy umiejętności.

Skład orzekający zgodził się ze stanowiskiem wyrażonym w wyroku KIO z 4 maja 2011 r. (sygn. akt KIO 810/11) na temat gwarancji, w której podano nazwę zobowiązanego, ale nie przywołano imienia i nazwiska osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Stwierdzono wówczas, że: „Biorąc pod uwagę restrykcyjne regulacje prawne dotyczące prowadzenia działalności ubezpieczeniowej czy zasady współżycia społecznego i zwyczaje handlowe panujące w danej dziedzinie stosunków gospodarczych, w sposób niebudzący wątpliwości można przyjąć, iż (...) wystawiając przedmiotową gwarancję, w dobrej wierze, której domniemanie należy przyjąć, zobowiązała się do wypłaty kwoty gwarantowanej na pisemne żądanie określonego beneficjenta gwarancji, w przypadku wystąpienia wskazanych w niej okoliczności niezależnie od własnego błędu w oznaczeniu firmy, pod którą osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą” − wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 7 sierpnia 2019 r. (sygn. akt KIO 1446/19, KIO 1421/19).