Zamawiający jest upoważniony wskazać jedną, właściwą ścieżkę komunikacji elektronicznej w postępowaniu. Jeżeli tak się stanie, nie będzie wówczas zobligowany sprawdzać, czy wbrew jego zaleceniom, wykonawca nie skorzystał z innej (np. z poczty e-mail).

Izba nie zgodziła się opinią, że wykonawca nie ma prawa wnieść odwołania, z uwagi na fakt że ceny zaoferowane przez niego we wszystkich częściach zamówienia przekraczały kwoty, jakie zamawiający zamierzał przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia. Nie można odmówić wykonawcy możliwości skorzystania z odwołania, nawet jeśli zamawiający oświadcza, że nie zwiększy budżetu. Oświadczenie takie nie ma bowiem charakteru ostatecznego i nie zostało w procedurze odwoławczej poparte dowodami (wyrok z 20 stycznia 2020 r., sygn. akt KIO 2591/19)*.

Wykonawca ma obowiązek tak skonstruować przedmiot oferty, by odpowiadał on wymaganiom siwz. Nie jest rolą zamawiającego domyślać się, który model przedmiotu zamówienia, wymieniony w certyfikacie dla kilku typów, będzie spełniał wymogi dokumentacji. Nie można przy tym rozbieżności między podaniem konkretnego modelu a podaniem wymiarów dla innego modelu tłumaczyć omyłką wykonawcy (wyrok z 12 grudnia 2019 r., sygn. akt KIO 2409/19) *.

Czy podpisy, jakie członkowie komisji przetargowej składają na protokole końcowym z postępowania, muszą być własnoręczne (tradycyjne) czy elektroniczne (kwalifikowane)? Sprawdź w artykule.

Przedmiotem oceny Izby nie mogą być działania lub zaniechania zamawiającego w kontekście przepisów ustaw innych niż Prawo zamówień publicznych, w szczególności Konstytucji RP oraz Kodeksu postępowania administracyjnego. Odwołanie do KIO przysługuje na niezgodną z przepisami czynność bądź zaniechanie zamawiającego, ale niezgodność ta odnosi się do regulacji Prawa zamówień publicznych (wyrok z 30 października 2019 r., sygn. akt KIO 2088/19)*.

Podział zamówienia na części jest uprawnieniem zamawiającego, nie zaś jego obowiązkiem. Decyzja co do podziału leży w gestii zamawiającego i nie może zostać zakwestionowana przez zewnętrzne podmioty.

Zamawiający weryfikuje, czy wobec podmiotu trzeciego nie zachodzą podstawy wykluczenia, które zostały przewidziane względem wykonawcy. Z nowej ustawy Pzp, usunięto dotychczasową, absurdalną regulację, która nakazywała sprawdzać podmiot trzeci w odniesieniu do wszystkich podstaw wykluczenia, tj. często w znacznie obszerniejszym zakresie niż wobec wykonawcy.

Dokumenty, jakie wykonawca uzupełnia na wezwanie zamawiającego, muszą być aktualne na dzień ich złożenia. Nie można przyjąć, że w terminie wyznaczonym na uzupełnienie dokumentów powinny zostać złożone dokumenty z datą wsteczną, tj. antydatowane na dzień, w którym były pierwotnie składane. W konsekwencji skoro wykaz osób składany w ramach uzupełnienia musi być aktualny na dzień jego złożenia, to należy przyjąć, że informacje zawarte w nim muszą także być aktualne na ten moment. Tym samym dopuszczalna jest zmiana przez wykonawcę osób wskazanych do realizacji zamówienia, jak i wymaganych informacji dotyczących tych osób (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 1 lipca 2021 r., sygn. akt KIO 1704/21).

Zamawiający, wskazując na potrzebę złożenia prawidłowego dokumentu, nie jest zobowiązany podawać dokładnie, w jakiej formie wykonawca ma te dokument złożyć. Te okoliczności wyjaśniają bowiem przepisy ustawy Pzp i rozporządzeń oraz postanowienia SWZ. Zamawiający nie może przy tym ponowić wezwania, bo nadal obowiązuje zasada jednokrotności wezwania wykonawcy do uzupełnienia dokumentów (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 1 lipca 2021 r., sygn. akt KIO 1676/21).

Zamawiający, który prowadzi postępowanie krajowe, jest upoważniony weryfikować podstawy wykluczenia albo zgodnie z samym wstępnym oświadczeniem wykonawcy, albo zgodnie z tym oświadczeniem i podmiotowymi środkami dowodowymi. Zamawiający ma przy tym prawo – inaczej niż w postępowaniu unijnym – żądać od wykonawcy wyłącznie oświadczenia o aktualności informacji zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w art. 125 ust. 1 ustawy Pzp, w zakresie wszystkich wskazanych przez siebie podstaw wykluczenia. O tym uprawnieniu stanowi § 3 rozporządzenia w sprawie podmiotowych środków dowodowych.