KRAJOWA IZBA ODWOŁAWCZA

Utworzona została w 2007 r. na mocy ustawy z 13 kwietnia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw. Jest podmiotem samodzielnym, autonomicznym w stosunku do Prezesa UZP, który wykonuje wobec członków Izby czynności z zakresu prawa pracy oraz, z uwagi na nieposiadanie przez Izbę własnego budżetu, obsługę organizacyjno-techniczną i księgową. Izba ma własną strukturę organizacyjną. Może liczyć maksymalnie 100 członków (Dział V, Rozdz. 4, art. 172–176a Pzp).

Organami Izby są: Prezes, wiceprezesi (2) oraz zgromadzenie ogólne, które tworzą członkowie Izby.

1)      Kompetencje Prezesa KIO określa art. 172 ust. 3 i 5 Pzp, zgodnie z którym Prezes: reprezentuje Izbę na zewnątrz;

2)      przewodniczy zgromadzeniu ogólnemu, które zwołuje co najmniej dwa razy do roku,

3)      ustala terminy posiedzeń składów orzekających Izby;

4)      zarządza łączne rozpoznanie odwołań;

5)      wyznacza skład orzekający do rozpoznania odwołania oraz przewodniczącego składu orzekającego;

6)      czuwa nad sprawnością pracy Izby, wydaje w drodze zarządzenia wewnętrzny regulamin pracy Izby

─ art. 188 ust. 2 oraz art. 187 ust. 1 Pzp.

Przedkłada Prezesowi UZP, po przyjęciu przez zgromadzenie ogólne członków KIO, roczną informację o działaniu Izby uwzględniającą również problemy wynikające z orzecznictwa.

Prezesa i wiceprezesa KIO powołuje na 3-letnią kadencję minister właściwy do spraw gospodarki na wniosek Prezesa UZP spośród zgłoszonych członków Izby, którzy posiadają poświadczenie bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do informacji niejawnych o klauzuli „ściśle tajne” lub złożyli oświadczenie o wyrażeniu zgody na przeprowadzenie postępowania sprawdzającego (art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych).

W przypadku odmowy wydania poświadczenia lub jego cofnięcia minister właściwy do spraw gospodarki odwołuje prezesa lub wiceprezesa KIO.

Członków Izby powołuje minister właściwy do spraw gospodarki spośród osób, które spełniają warunki członkostwa dotyczące nieposzlakowanej opinii, niekaralności i odpowiedniego doświadczenia zawodowego (art. 173 ust. 2 Pzp – patrz: Członek Izby), i które uzyskały najlepsze wyniki w postępowaniu kwalifikacyjnym, składającym się z egzaminu pisemnego, obejmującego sprawdzian teoretycznej i praktycznej znajomości przepisów związanych z udzielaniem zamówień publicznych oraz rozmowy kwalifikacyjnej.

Zasady przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego na członków Izby reguluje art. 176a Pzp i rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z 28 grudnia 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie trybu przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego na członków Krajowej Izby Odwoławczej, sposobu powoływania komisji kwalifikacyjnej, a także szczegółowego zakresu postępowania kwalifikacyjnego.

Postępowanie kwalifikacyjne na członków Izby ogłasza minister właściwy do spraw gospodarki na wniosek Prezesa Urzędu, jeżeli zachodzi potrzeba zwiększenia składu Izby. Ogłoszenie o naborze zamieszcza się w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu oraz Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, a także w prasie o zasięgu ogólnopolskim.

Nawiązanie stosunku pracy z członkami Izby następuje na podstawie powołania, w terminie określonym w akcie powołania. Przed podjęciem obowiązków członek Izby jest zobowiązany złożyć ślubowanie przed ministrem właściwym do spraw gospodarki według określonej w ustawie roty (art. 173 ust. 5 Pzp).

Patrz: Członek Izby; Odwołanie.