Marzena Kopacka-Biculewicz

Pytanie: Postępowanie zostało podzielone na dwie części: Część I – demontaż istniejącej instalacji zagęszczacza mechanicznego, wykonanie prac ogólnobudowlanych i instalacyjnych, a także zakup, dostawa, montaż oraz rozruch technologiczny nowej instalacji do zagęszczania osadów ściekowych powstających na terenie oczyszczalni ścieków; Część II – demontaż istniejącej instalacji prasy do odwadniania osadu, wykonanie prac ogólnobudowlanych i instalacyjnych, a także zakup, dostawa, montaż oraz rozruch technologiczny kompletnej instalacji do mechanicznego odwadniania osadów ściekowych powstających na terenie oczyszczalni ścieków. W dokumentacji przetargowej przygotowano dwa oddzielne formularze ofertowe dla każdej części zamówienia. W postępowaniu złożono dwie oferty – każdą przypisaną do innej części. W informacji z otwarcia ofert wskazano, że: wykonawca A (firma z Austrii) złożył ofertę na część I, podając tylko cenę netto, wykonawca B złożył ofertę na część II. Po otwarciu ofert wykonawca A poinformował zamawiającego, że zaszła „omyłka pisarska”, ponieważ jego zamiarem było złożenie oferty na część II. Wniósł o sprostowanie informacji z otwarcia ofert i przypisanie jego oferty do części II. Dołączona dokumentacja techniczna i rysunki dotyczyły faktycznie instalacji prasy (czyli części II), jednak formularz ofertowy został wypełniony i podpisany dla części I. Zamawiający zakwalifikował ofertę zgodnie z formularzem, który jednoznacznie wskazywał część I. Czy w tej sytuacji zamawiający może – na podstawie wyjaśnień wykonawcy – sprostować informację z otwarcia ofert i przypisać ofertę do części II zamówienia?

Procedura z wolnej ręki może być prowadzona częściowo w języku obcym, ale całkowite wyłączenie języka polskiego w tym trybie – nawet przy kontaktach z zagranicznym wykonawcą – nie jest dopuszczalne. Co istotne, przepisy nie obejmują zakazem stosowania wyłącznie języka obcego umowy o zamówienie publiczne. Dlatego dopuszczalne jest jej sporządzenie np. tylko w języku angielsku – o ile zostaną spełnione wymogi formalne ustawy Pzp.

Pytanie: Kwota, którą zamawiający zamierza przeznaczyć na realizację zamówienia, wynosi 180.000 zł brutto. Oferta 1: 190.303 zł brutto, oferta 2: 211.560 zł brutto, oferta 3: 314.880 zł brutto. Dostałem wezwanie do wyjaśnienia rażąco niskiej ceny, gdyż moja oferta jest niższa o więcej niż 30% od wartości zamówienia powiększonej o VAT, ustalonej przed wszczęciem postępowania przez zamawiającego wynoszącej 314.273,83 zł brutto. Czy to zgodne z przepisami? Pierwsze postępowanie zostało unieważnione, gdyż najniższa oferta (z ceną 256.645,50 zł) przewyższała kwotę, którą zamawiający zamierzał przeznaczyć na realizację zamówienia.

Jeśli wykonawca podał prawidłową cenę netto i stawkę VAT, lecz błędnie wyliczył cenę brutto, zamawiający nie powinien odrzucać oferty. Taka nieścisłość stanowi oczywistą omyłkę rachunkową, którą – zgodnie z art. 223 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp – należy poprawić, stosując zasady obliczenia ceny określone w SWZ. Odrzucenie oferty będzie zasadne dopiero wtedy, gdy błędna okaże się sama stawka VAT.

W praktyce udzielania zamówień publicznych mogą wystąpić sytuacje, w których wykonawca nie uzupełni wszystkich wymaganych informacji w formularzu ofertowym – na przykład nie wskaże stawki VAT. Powstaje wówczas pytanie, jakie obowiązki spoczywają na zamawiającym i czy może on samodzielnie ustalić status podatkowy wykonawcy na podstawie ogólnodostępnych rejestrów. Artykuł analizuje konsekwencje braku wezwania do złożenia wyjaśnień w zakresie VAT oraz ocenia, czy zaniechanie to może być uznane za błąd proceduralny wpływający na wynik postępowania.

Pytanie: Czy w przypadku zakupu biletów na podróże służbowe (lotniczych, kolejowych, autobusowych), które pracownicy instytucji nabywają samodzielnie – bez pośredników – należy dokonywać łącznego szacowania ich wartości (wszystkie bilety łącznie)? Czy też każdy z rodzajów biletów (lotnicze, kolejowe, autobusowe) powinien być traktowany jako odrębna kategoria usług z osobnym progiem szacunkowym?

Pytanie: Czy art. 436 pkt 1 ustawy Pzp nakazuje zamawiającemu określanie terminu obowiązywania umowy w dniach kalendarzowych? Czy zamawiający może określić termin realizacji zamówienia np. 60 dni roboczych od dnia zawarcia umowy?

Czy w umowie trzeba wskazywać zarówno konkretny dzień zakończenia realizacji zamówienia jak i termin w dniach? Wyjaśniamy, jak prawidłowo formułować terminy w umowach w świetle przepisów Kodeksu cywilnego i Prawa zamówień publicznych. Dowiedz się także, dlaczego data zakończenia umowy nie zawsze pokrywa się z terminem wykonania zamówienia.

Pytanie: Termin realizacji zamówienia to 60 dni od dnia podpisania umowy. Czy w umowie z wykonawcą trzeba wpisać również konkretny wyliczony dzień, w którym umowa dobiegnie końca? Czy możemy pozostawić zapis „60 dni od dnia podpisania umowy”?

Pytanie: Prowadzimy postępowanie dotyczące montażu instalacji fotowoltaicznej w kilku obiektach gminy. W postępowaniu złożono 8 ofert, z czego 4 podlegają odrzuceniu z powodu braku podpisu lub braku wadium. Zamawiający wymagał od wykonawców m.in. przedmiotowych środków dowodowych dotyczących paneli fotowoltaicznych i falowników, tj. kart technicznych tych urządzeń. Jedną z wymaganych informacji na kartach było, aby zawierały okres gwarancji na produkt. W przypadku paneli wszystkie karty techniczne wskazywały wymaganą gwarancję. W przypadku falowników tylko część złożonych kart zawierała tę informację. W związku z tym trzech wykonawców, którzy złożyli karty techniczne bez informacji o gwarancji, wezwano do uzupełnienia przedmiotowych środków dowodowych. Dwóch nie odpowiedziało na wezwanie a jeden złożył wyjaśnienie, że karty techniczne nie wszystkich producentów zawierają informację dotyczącą okresu gwarancji. Tak jest w jego przypadku. Chociaż z innych informacji np. na stronach internetowych wynika, że gwarancja wymagana przez zamawiającego jest udzielana. Prawdopodobnie jest to również powodem braku odpowiedzi od wspomnianych dwóch wykonawców. Efektem powyższego jest to, że pozostaje nam tylko jedna oferta ze złożonych ośmiu. W związku z tym obawiamy się, że swoimi wymaganiami stworzyliśmy nierówne warunki udziału w postępowaniu i rozważamy unieważnienie postępowania na podstawie art. 255 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp oraz jego ponowne ogłoszenie. Czy w opisanej sytuacji decyzja o unieważnieniu postępowania jest prawidłowa i zgodna z prawem?