ZAMAWIAJĄCY

Uściślenie tej definicji znajduje się w art. 3 ust. 1 ustawy z 29 stycznia 2004 r. ─ Prawo zamówień publicznych, który określa zakres podmiotowy, wymieniając kategorie jednostek sektora finansów publicznych zobowiązanych do stosowania ustawy. Należą do nich m.in., zgodnie z art. 9 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (uofp):

1)      organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały – wymienione w Konstytucji RP;

2)      jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki – art. 15 uofp;

3)      jednostki budżetowe – art. 11 uofp;

4)      samorządowe zakłady budżetowe – art. 15 uofp;

5)      agencje wykonawcze – art. 18 uofp;

6)      instytucje gospodarki budżetowej – art. 23 uofp;

7)      państwowe fundusze celowe – art. 29 ust. 1–3 uofp;

8)      Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego – ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych, ustawa o ubezpieczeniu społecznym rolników;

9)      Narodowy Fundusz Zdrowia – ustawa o oświadczeniach opieki zdrowotnej (…);

10)  samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej – ustawa o działalności leczniczej;

11)  uczelnie publiczne – ustawa – Prawo o szkolnictwie wyższym;

12)  Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne – ustawa o PAN;

13)  państwowe i samorządowe instytucje kultury – ustawa o prowadzeniu i organizowaniu działalności kulturalnej;

14)  inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.

Nakaz stosowania ustawy Pzp dla tych jednostek jest bezwzględny. Z tego obowiązku nikt nie może zwolnić. Takich uprawnień nie ma ani Prezes Rady Ministrów, ani Prezes Urzędu Zamówień Publicznych.

Podmioty te przy udzielaniu zamówień publicznych są traktowane jako zamawiający (art. 3 ust. 1 Pzp). Od podmiotu będącego zamawiającym należy odróżnić osoby fizyczne i prawne, które w imieniu tego podmiotu podejmują określone czynności w postępowaniu o zamówienie publiczne, np. w imieniu zamawiającego mogą prowadzić postępowanie upoważnieni pracownicy wchodzący w skład komisji przetargowej, zamawiający może również powierzyć prowadzenie postępowania własnej jednostce organizacyjnej lub osobie trzeciej. Podmioty te działają wówczas w charakterze pełnomocnika zamawiającego (art. 15 ust. 1–3 Pzp).

W prawie unijnym, zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 dyrektywy 2014/24/UE (klasycznej), pod pojęciem zamawiającego należy rozumieć:

1)      instytucje zamawiające, które oznaczają państwo, władze regionalne lub lokalne, podmioty prawa publicznego lub związki złożone z co najmniej jednej takiej instytucji lub z co najmniej takiego przedmiotu prawa publicznego;

2)      instytucje administracji centralnej, które oznaczają instytucje zamawiające wymienione w załączniku I do dyrektywy, oraz – w przypadku korekt lub zmian dokonanych na poziomie krajowym – podmioty będące ich następcami prawnymi;

3)      instytucje zamawiające poniżej szczebla centralnego, oznaczające wszystkie instytucje zamawiające, które nie są instytucjami administracji centralnej.

Patrz: Administracja centralna; Centralny zamawiający; Komisja przetargowa; Podmioty prawa publicznego.