Pod pojęciem orzeczenia należy rozumieć zarówno wyrok, jak i postanowienie. W ustawie – Prawo zamówień publicznych przewidziano, że wyrok wydawany jest w następstwie merytorycznego rozpoznania odwołania – wyrokiem KIO uwzględnia albo oddala odwołanie.
W wyroku Izba może uwzględnić albo oddalić odwołanie w całości albo w części. W pozostałych przypadkach wydawane jest postanowienie (np. w przypadku odrzucenia odwołania czy oddalenia wniosku dowodowego). Zarówno wyrok, jak i postanowienie może kończyć postępowanie odwoławcze. Orzeczenie Izby, po stwierdzeniu przez sąd jego wykonalności, ma moc prawną na równi z wyrokiem sądu (art. 192 ust. 1 oraz 197 ust. 1 ustawy z 29 stycznia 2004 r. ─ Prawo zamówień publicznych).
Orzeczenie ogłaszane jest po zamknięciu rozprawy na posiedzeniu jawnym wraz z podaniem ustnych motywów rozstrzygnięcia (art. 196 ust. 1 Pzp).
W ustawie określono, że orzeczenie zawierać musi uzasadnienie. Uzasadnienie sporządzane jest z urzędu, a jego treść zawiera wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, w tym ustalenie faktów, które Izba uznała za udowodnione, dowodów, na których się oparła, i przyczyn, dla których innym dowodom odmówiła wiarygodności i mocy dowodowej, oraz wskazanie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa. Ponadto orzeczenie kończące postępowanie odwoławcze musi zawierać rozstrzygnięcie o kosztach (art. 196 ust. 4, art. 192 ust. 9 Pzp).
Na orzeczenie stronom oraz uczestnikom postępowania odwoławczego przysługuje skarga do sądu (art. 198a ust. 1 Pzp).
Patrz: Odwołanie.
Podstawa prawna
Ustawa z 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) ─ art. 192, art. 196, art. 197, art. 198a.