Wycena przedmiotu zamówienia może wynikać z polityki cenowej danego wykonawcy
Oceniając złożone przez wykonawcę wyjaśnienia w trybie art. 90 ust. 1 ustawy Pzp nie można abstrahować od indywidualnych okoliczności i warunków, w których działa dany wykonawca, albo arbitralnie przyjmować, że każdy wykonawca ponosi identyczne koszty działalności w danej branży (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 31 października 2018 r., sygn. akt KIO 2036/18).
Na gruncie ustawy Prawo zamówień publicznych nie ma jednego, prawidłowego wzorca wyjaśnień rażąco niskiej ceny, czy też katalogu dowodów, które powinien złożyć wykonawca, by jego oferta nie została odrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp.
Nie budzi wątpliwości fakt, iż pewne dane przyjmowane przez wykonawców do obliczenia ceny ofertowej mogą wynikać z nabytej przez wykonawców na przestrzeni lat praktyki zawodowej. Powyższe nabiera szczególnego znaczenia, w przypadku gdy przedmiot zamówienia obejmuje wycenę usług intelektualnych, których głównym budulcem ceny są wynagrodzenia specjalistów, a w opisie przedmiotu zamówienia brak jest szczegółów co do pracochłonności poszczególnych osób niezbędnych do wykonania zamówienia.
Wycena pracy specjalistów, w sytuacji gdy zamawiający nie precyzuje w opisie przedmiotu zamówienia liczby godzin niezbędnej do prawidłowego wykonania zamówienia, jest trudno mierzalna. Podstawą kalkulacji ceny oferty mogą być własne założenia i polityka cenowa danego wykonawcy. W konsekwencji, aby dowieść, że oferta wykonawcy powinna zostać odrzucona jako zawierająca rażąco niską cenę, konieczne jest wykazanie, że wykonawca, działający w konkretnych warunkach nie jest w stanie za określoną cenę wykonać w sposób prawidłowy przedmiotu zamówienia. Nietrafione są więc twierdzenia co do arbitralnego charakteru danych przyjętych przez wykonawcę za podstawę ww. obliczeń, jako że stanowiły one wyraz jego własnej polityki cenowej.
