W odwołaniu należy sformułować konkretne zarzuty, a nie prosić zamawiającego o zmianę treści siwz
Postępowanie odwoławcze służy do zbadania poprawności czynności i zaniechań zamawiającego w zakresie wyznaczonym podniesionymi zarzutami. Ocena tego powinna nastąpić przez pryzmat wymagań stawianych w postępowaniu o zamówienie publiczne i z uwzględnieniem instrumentów, jakie zamawiający przewidział w nim dla zbadania ofert. Nie jest rzeczą postępowania odwoławczego analiza dostępnych na rynku produktów, ich cech i właściwości, dochodzenie z zastosowaniem środków nieprzewidzianych w postępowaniu walorów oferowanego przedmiotu (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 25 maja 2020 r. sygn. akt KIO 531/20).
W podniesionych zarzutach odwołania odwołujący nie wskazał zamawiającemu tego, co jest istotą zarzutu, o którym mowa w art. 180 ust. 1 i 2 ustawy Pzp. Nie przytoczył w nim czynności (bądź jej zaniechania), do których zamawiający jest zobowiązany na podstawie ustawy Pzp. Odwołujący nie postawił zatem zarzutu, lecz zwrócił się z prośbą do zamawiającego o zmianę siwz po to, aby móc złożyć ofertę.
Zdaniem Izby istnieje uzasadniona wątpliwość, czy tak sformułowane zarzuty wyczerpują znamiona z art. 180 ust. 1 ustawy Pzp. Prawidłowe sformułowanie zarzutu naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy powinno polegać na:
- wskazaniu okoliczności, których zarzut dotyczy oraz
- przytoczeniu okoliczności faktycznych i prawnych uzasadniających bezprawność działań zamawiającego.
Sformułowanie zarzutu oznacza sprecyzowanie przez wykonawcę zastrzeżeń wobec czynności zamawiającego podjętych w postępowaniu i nadanie im ściśle określonej art. 180 ust. 2 ustawy Pzp formy.
