Czy zamawiający w każdym postępowaniu musi rozważyć podział zamówienia na części?
Podział zamówienia na części jest uprawnieniem zamawiającego, nie zaś jego obowiązkiem. Decyzja co do podziału leży w gestii zamawiającego i nie może zostać zakwestionowana przez zewnętrzne podmioty.
Zgodnie z art. 91 ust. 1 i 2 ustawy Pzp zamawiający może:
- udzielić zamówienia w częściach, z których każda stanowi przedmiot odrębnego postępowania o udzielenie zamówienia, lub
- dopuścić możliwość składania ofert częściowych w ramach jednego postępowania o udzielenie zamówienia.
W przypadku niedokonania podziału zamawiający wskazuje w dokumentach zamówienia powody swojej decyzji.
Przywołany przepis stanowi transpozycję do polskiego porządku prawnego art. 46 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE. Jego wykładni można zaś doszukiwać się w motywie 78 do jej preambuły.
Ustawodawca europejski stwierdził tam, że „zamówienia publiczne powinny być dostosowane do potrzeb MŚP. (…) W tym celu oraz aby zwiększyć konkurencję, instytucje zamawiające należy w szczególności zachęcać do dzielenia dużych zamówień na części. Podziału takiego można dokonać na zasadzie ilościowej, tak by wielkość poszczególnych zamówień lepiej odpowiadała możliwościom MŚP, lub na zasadzie jakościowej, z uwzględnieniem różnych zaangażowanych branż i specjalizacji, tak by w większym stopniu dostosować treść poszczególnych zamówień do wyspecjalizowanych sektorów MŚP, lub według różnych kolejnych etapów projektu.
Wielkość i przedmiot poszczególnych części zamówienia powinny być dowolnie określane przez instytucję zamawiającą, która zgodnie z odnośnymi przepisami o obliczaniu szacunkowej wartości zamówienia, powinna także mieć prawo do tego, by udzielić niektórych z tych części zamówienia bez stosowania procedur niniejszej dyrektywy.
Instytucja zamawiająca powinna mieć obowiązek rozważenia celowości podziału zamówień na części, jednocześnie zachowując swobodę autonomicznego podejmowania decyzji na każdej podstawie, jaką uzna za stosowną, nie podlegając nadzorowi administracyjnemu ani sądowemu.
W przypadku gdy instytucja zamawiająca zdecyduje, że podział zamówienia na części nie byłby właściwy, stosowne indywidualne sprawozdanie lub dokumenty zamówienia powinny zawierać wskazanie głównych przyczyn decyzji instytucji zamawiającej.
Przyczyny te mogłyby być na przykład następujące: instytucja zamawiająca mogłaby stwierdzić, że taki podział groziłby ograniczeniem konkurencji albo nadmiernymi trudnościami technicznymi lub nadmiernymi kosztami wykonania zamówienia, lub też potrzeba skoordynowania działań różnych wykonawców realizujących poszczególne części zamówienia mogłaby poważnie zagrozić właściwemu wykonaniu zamówienia”.
Podsumowując – zamawiający ma obowiązek rozważyć celowość podziału zamówienia. Musi również uzasadnić motywy decyzji o braku podziału. Nie jest to jednak równoznaczne z nakazem podziału każdego zamówienia. Stanowiłoby to z pewnością nadinterpretację omawianych przepisów.
Więcej na temat podziału zamówienia na części i prowadzenia procedur częściowych piszemy m.in. tutaj:
Podstawa prawna
- art. 91 ustawy z 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2021 r. poz. 1129),
- art. 46 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE (Dz.Urz. UE L 94 z 28 marca 2014 r.).
