POLSKA NORMA

Polskie Normy nie są – co prawda – przepisami prawa, jednak z celów i zasad, dla których utworzono zbiór Polskich Norm, jak również z unormowań prawnych, zawartych w ustawie z 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz.U. nr 169, poz. 1386 z późn. zm.) wynika powyższa definicja.

Polska Norma jest normą krajową, oznaczoną na zasadzie wyłączności symbolem PN. Konieczność opisu przedmiotu zamówienia z przestrzeganiem norm nie stoi w sprzeczności z możliwością ustalenia przez zamawiającego takich wymagań co do przedmiotu zamówienia, które nie są przez normę przewidziane lub które nie zawierają doprecyzowania wszystkich elementów przedmiotu zamówienia uregulowanych odpowiednią normą, oczywiście jeśli nie narusza to zasady uczciwej konkurencji (art. 5 ust. 1 i 3 ustawy o normalizacji).

Przykładem przepisu nakładającego obowiązek stosowania Polskich Norm jest § 6 ust. 4 i § 8 ust. 2 pkt 9 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, wydanego na podstawie art. 34 ust. 6 pkt 1 ustawy – Prawo budowlane.

W § 6 ust. 4 ww. rozporządzenia wskazano, że projekt budowlany należy opracować w języku polskim, stosując zasady wymiarowania oraz oznaczenia graficzne i literowe określone w Polskich Normach, wymienionych w załączniku do rozporządzenia, natomiast w § 8 ust. 2 pkt 9 ustalono, że część opisowa projektu zagospodarowania działki lub terenu powinna określać w przypadku budynków – powierzchnię zabudowy, o której mowa w pkt 4, określanej zgodnie z zasadami zawartymi w Polskiej Normie dotyczącej określania i obliczania wskaźników powierzchniowych i kubaturowych wymienionej w załączniku do rozporządzenia, tj. zgodnie z normą PN-ISO 9836:1997.

Nowelizacja ustawy ─ Prawo zamówień publicznych, która weszła w życie 28 lipca 2016 r., wprowadziła zmianę w art. 30 Pzp dotyczącą opisu przedmiotu zamówienia. Przepis ten w aktualnym brzmieniu stanowi, że zamawiający opisuje przedmiot zamówienia z uwzględnieniem odrębnych przepisów technicznych, przez odniesienie się w kolejności preferencji do Polskich Norm przenoszących normy europejskie oraz norm innych państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego przenoszących normy europejskie (art. 30 ust. 1 pkt 2a–b Pzp).

W sytuacji, w której brak jest Polskich Norm przenoszących normy europejskie, norm innych państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego przenoszących normy europejskie oraz norm, europejskich ocen technicznych, specyfikacji technicznych i systemów referencji technicznych, zamawiający może uwzględnić w pierwszej kolejności Polskie Normy (art. 30 ust. 3 pkt 1 Pzp).

W dyrektywie 2014/24/UE normy traktowane są jako specyfikacje techniczne opisujące przedmiot zamówienia. Zgodnie z załącznikiem VII do tej dyrektywy definicje niektórych specyfikacji technicznych norma oznacza specyfikację techniczną przyjętą przez uznaną instytucję normalizacyjną w celu powtarzalnego i stałego stosowania, której przestrzeganie nie jest obowiązkowe i która należy do jednej z następujących kategorii:

1)      norma międzynarodowa – oznacza normę przyjętą przez międzynarodową organizację normalizacyjną oraz dostępna publicznie;

2)      norma europejska – oznacza normę przyjętą przez jedną z europejskich organizacji normalizacyjnych oraz dostępna publicznie;

3)      norma krajowa – oznacza normę przyjętą przez jedną z krajowych organizacji normalizacyjnych oraz dostępna publicznie.

Patrz: Roboty budowlane.