Przeoczenia przy wskazaniu czynności lub zaniechań zamawiającego nie uniemożliwiają KIO rozpoznania odwołania
Ustawodawca nakazał odwołującym się wykonawcom wskazywać czynność lub zaniechanie czynności zamawiającego, której zarzucają niezgodność z przepisami ustawy Pzp. Nie przewidział jednak negatywnego dla wykonawcy skutku takiego niewskazania. Izba nie ma podstaw do odrzucenia odwołania w części zarzutów nieobjętych wskazaniem czynności czy zaniechania ani podstaw do pozostawienia takich zarzutów wykraczających ponad wskazane czynności i zaniechania bez rozpoznania (wyrok z 23 marca 2017 r.; sygn. akt KIO 421/17).
Zakres kognicji Izby wyznaczają nie „wskazanie czynności lub zaniechania zamawiającego”, ale podniesione zarzuty – art. 192 ust. 7 ustawy Pzp. Tym samym w ocenie Izby wskazanie czynności lub zaniechania nie musi być dokonywane odrębnie od przedstawienia zarzutów i omyłki. Niekompletności w zakresie wskazania czynności lub zaniechań nie stanowią przeszkody w rozpoznaniu odwołania.
Do postępowania przed Izbą nie mają także zastosowania przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji. Wskazanie czynności lub zaniechania nie jest takim samym wymogiem, jak ten z art. 368 § 1 pkt 1 kpc, nakazujący określenie, czy wyrok sądu I instancji jest skarżony w całości czy w części.
Izba jest organem pierwszoinstancyjnym, a decyzji zamawiającego o wyborze oferty najkorzystniejszej nie można porównać z wyrokiem sądu powszechnego pierwszej instancji. Nie ma do wyroków Izby zastosowania także przepis art. 378 § 1 kpc dotyczący granic zaskarżenia.
