Klauzula związana ze sposobem doręczenia gwarantowi żądania zapłaty nie powoduje, że gwarancja staje się warunkowa

Stan prawny na dzień: 12.06.2017
e430474e60e3958994d9bd0efd20efd20e747160-medium

Zastrzeżenie w dokumencie gwarancji bankowej że „pisemne żądanie wypłaty od Beneficjenta, zawierające ww. oświadczenie i wskazujące kwotę żądanej wypłaty w walucie, w której wystawiona została gwarancja, musi zostać doręczone Bankowi w terminie obowiązywania niniejszej gwarancji za pośrednictwem banku Beneficjenta gwarancji kurierem, listem poleconym lub w formie testowanego komunikatu SWIFT wraz z potwierdzeniem banku Beneficjenta, że żądanie wypłaty wraz z tym oświadczeniem zostało podpisane przez osoby uprawnione do składania oświadczeń wiążących dla Beneficjenta”, nie przeczy bezwarunkowości tego dokumentu (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 18 kwietnia 2017 r., sygn. akt KIO 653/17).

Gwarancja wystawiona przez gwaranta nie traci charakteru bezwarunkowej przez to, że zawiera opis wymagań stawianych wezwaniu do zapłaty. Powstanie ochrony wynikającej z gwarancji nie zostało uzależnione w treści czynności prawnej od zdarzenia przyszłego i niepewnego, czyli postanowienia o zastrzeżeniu warunku w rozumieniu art. 89 Kodeksu cywilnego. Gwarancja, która nie zawiera żadnego odwołania do potwierdzenia realnego stanu zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 46 ust. 4a i ust. 5 ustawy Pzp albo konieczności udowodnienia tego stanu w inny sposób, jest prawidłowa. Gwarant jest uprawniony do określenia, w jaki sposób zamawiający ma zgłosić żądanie wypłaty świadczenia. W związku z powyższym bezwarunkowość gwarancji, przy oświadczeniu w jej treści, że gwarant zobowiązuje się bezwarunkowo do określonych czynności, nie budzi wątpliwości.

W jaki sposób należy kwalifikować sporne wymogi związane z żądaniem zapłaty, a w szczególności ze sposobem jego doręczenia? Zdaniem Izby jest to element stosunku prawnego łączącego gwaranta i beneficjenta (element zobowiązania), który nie stanowi warunku w rozumieniu art. 89 Kodeksu cywilnego. W ocenie składu orzekającego, jako taki, nie stanowi podstawy do stwierdzenia nieprawidłowości wniesienia wadium, nawet jeśli zamawiający zastrzegł w siwz brak możliwości zamieszczenia klauzul odnoszących się sposobu przekazania żądania zapłaty.

Autor:

Agata Hryc-Ląd

praktyk z wieloletnim doświadczeniem w dziedzinie zamówień publicznych, członek Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Konsultantów Zamówień Publicznych, szkoleniowiec, jest doradcą i autorką komentarzy oraz publikacji poświęconych problematyce związanej z prawem zamówień publicznych, obecnie koordynuje projekty środowiskowe, współfinansowane ze środków europejskich i „funduszy norweskich” w Państwowym Instytucie Badawczym

Agata Hryc-Ląd

Agata Hryc-Ląd

specjalistka z zakresu zamówień publicznych zawodowo związana z największą instytucją zamawiającą w Polsce działającą w branży inwestycji infrastrukturalnych, uczestniczka procesu legislacyjnego...

Powiązane treści