KIO 3962/23 WYROK Warszawa, dnia 26 stycznia 2024 r.

Sygn. akt: KIO 3962/23 

WYROK 

Warszawa, dnia 26 stycznia 2024 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: 

Przewodnicząca: 

Aleksandra Kot 

Protokolantka: 

    Klaudia Kwadrans 

po rozpoznaniu na rozprawie odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

w 

dniu  29  grudnia  2023  r.  przez  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia: ECO-ABC sp. z o.o. z siedzibą w Bełchatowie oraz ECO CLEAN ENERGY S.A. 

z 

siedzibą w Bełchatowie (dalej: „Odwołujący”) w postępowaniu prowadzonym przez Zespół 

Opieki Zdrowotnej w Końskich z siedzibą w Końskich (dalej: „Zamawiający”) 

orzeka: 

Uwzględnia odwołanie i nakazuje Zamawiającemu: unieważnienie czynności wyboru 

najkorzystniejszej  oferty  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia:  REMONDIS  Medison  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Dąbrowie  Górniczej  oraz 

Szpital  Specjalistyczny Ducha Świętego  w  Sandomierzu  z  siedzibą  w Sandomierzu; 

unieważnienie  czynności  odrzucenia  oferty  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się 

o 

udzielenie  zamówienia:  ECO-ABC  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Bełchatowie  oraz  ECO 

CLEAN ENERGY S.A. z 

siedzibą w Bełchatowie oraz powtórzenie czynności badania 

i 

oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego. 

2.  Kosztami 

postępowania obciąża Zamawiającego i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000,00  zł 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  00/100)  uiszczoną  przez  Odwołującego 

tytułem wpisu od odwołania, kwotę 3 600,00 zł (słownie: trzy tysiące sześćset 

złotych  00/100)  poniesioną  przez  Odwołującego  tytułem  wynagrodzenia 

pełnomocnika  oraz  kwotę  169,00  zł  (słownie:  sto  sześćdziesiąt  dziewięć 

złotych  00/100)  poniesioną  przez  Zamawiającego  tytułem  dojazdu  na 

posiedzenie i 

rozprawę;

zasądza  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kwotę  18  600,00  zł 

(słownie:  osiemnaście  tysięcy  sześćset  złotych  00/100)  stanowiącą  koszty 

postępowania  odwoławczego  poniesione  przez  Odwołującego  tytułem  wpisu 

od odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika.

Na  orzeczenie  - 

w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za 

pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  - 

Sądu Zamówień Publicznych. 

Przewodnicząca: 

………………………………… 

KIO 3962/23 

Uzasadnienie 

Zespół  Opieki  Zdrowotnej  w  Końskich  z  siedzibą  w  Końskich  (dalej:  „Zamawiający” 

lub  „ZOZ  w  Końskich”)  prowadzi  na  podstawie  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  Prawo 

zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2023  r.  poz.  1605  ze  zm.,  dalej:  „ustawa  Pzp”) 

postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego pn. 

„Odbiór, transport i unieszkodliwianie odpadów medycznych” (Nr referencyjny: DSUIZP 252 

ZS/53/2023, dalej: 

„Postępowanie”). 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej 16 listopada 2023 r. pod numerem: 2023/S 221-694984 

Wartość wskazanego zamówienia przekracza progi unijne. 

29  grudnia  2023  r.  wykonawcy 

wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia: 

ECO-

ABC sp. z o.o. z siedzibą w Bełchatowie oraz ECO CLEAN ENERGY S.A. z siedzibą 

w 

Bełchatowie  (dalej:  „Odwołujący”  lub  „Konsorcjum  ECO-ABC”)  wnieśli  odwołanie  wobec 

dokonanych  przez  Zamawiającego  w  dniu  21  grudnia  2023  r.  czynności  odrzucenia  oferty 

złożonej przez Odwołującego oraz czynności wyboru jako  najkorzystniejszej oferty złożonej 

przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  REMONDIS 

Medison  sp.  z  o.o. 

z  siedzibą  w  Dąbrowie  Górniczej  oraz  Szpital  Specjalistyczny  Ducha 

Świętego w Sandomierzu z siedzibą w Sandomierzu (dalej: „Konsorcjum REMONDIS”). 

Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu  naruszenie  art.  226  ust.  1  pkt  5  ustawy  Pzp 

poprzez odrzucenie oferty Konsorcjum ECO-ABC

, pomimo iż oferta jest zgodna z warunkami 

zamówienia.  

W  związku  z  powyższym  podstawowe  żądania,  jakie  postawiło  Konsorcjum  ECO-

ABC 

to uwzględnienie odwołania oraz nakazanie Zamawiającemu: 

unieważnienie czynności odrzucenia oferty Odwołującego, 

unieważnienie  czynności  wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez 

Konsorcjum REMONDIS, 

dokonanie ponownej oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego, 

wybór oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej w przedmiotowym Postępowaniu. 

W  uzasadnieniu  odwołania  Konsorcjum  ECO-ABC  podniosło,  że  czynność  wyboru 

najkorzystniej  oferty  z  dnia  21  grudnia  2023  r. 

została  dokonana  z  rażącym  naruszeniem 

przepisów  ustawy  Pzp.  Odwołujący  wskazał,  że  wbrew  ustaleniom  Zamawiającego, 

w przedmiotowym  P

ostępowaniu  istnieją  przesłanki  do  zastosowania  wyjątku  od  zasady 

bliskości określonej w art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (t.j. Dz.U. z 2023 

r.  poz.  1587 

ze  zm.,  dalej:  „ustawa  o  odpadach”).  Konsorcjum  ECO-ABC  zaznaczyło,  że 

p

rzepis  art.  20  ust.  3  ustawy  o  odpadach  określa  zasadę  regionalizacji,  zgodnie  z  którą 

zakazuje  się  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów 

weterynaryjnych  poza  obszarem  województwa,  na  którym  zostały  wytworzone.  Od 

powyższej  zasady  wyżej  wymieniona  ustawa  przewiduje  w  art.  20  ust.  5  i  6  wyjątki 

określające  przesłanki,  których  spełnienie  zwalnia  z  obowiązku  stosowania  zasady 

regionalizacji ustalonej w art. 20 ust. 3 ustawy o odpadach. 

Odwołujący podniósł, że z treści 

wskazanych  wyżej  przepisów  wynika,  iż  można  nie  stosować  zasady  regionalizacji,  w 

następujących trzech przypadkach: 

•  jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego 

na obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania 

położonego na obszarze tego samego województwa; 

•  na  obszarze  województwa innego niż  to,  na którym  zostały  wytworzone,  w  najbliżej 

położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów 

na obszarze danego województwa; lub 

•  gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych. 

Konsorcjum  ECO-ABC 

podkreśliło,  że  takie  rozumienie  zasady  bliskości  wynika 

z 

przepisów  ustawy  o  odpadach,  na  co  niejednokrotnie  zwracała  już  uwagę  Krajowa  Izba 

Odwoławcza.  

Odwołujący wskazał, że w Postępowaniu wpłynęły dwie oferty:  

•  Konsorcjum  ECO-ABC  –  w  treści  złożonej  oferty  w  Formularzu  ofertowym  w  pkt  XI 

w

ykonawca  wskazał  lokalizację  spalarni  tj.  ul.  Przemysłowa  7,  97-400  Bełchatów. 

Instalacja  do  utylizacji  odpadów  medycznych  znajduje  się  w  województwie  łódzkim, 

odległość od miejsca wytwarzania odpadów 86,3 km. 

•  Konsorcjum REMONDIS – w treści złożonej oferty w Formularzu ofertowym w pkt XI 

w

ykonawca  wskazał  lokalizację  spalarni  tj.  ul.  dr  Zygmunta  Schinzla  13,  27  -  600 

Sandomierz.  Instalacja  do  utylizacji  odpadów  medycznych  znajduje  się 

w 

województwie  świętokrzyskim.  Odległość  od  miejsca  wytwarzania  odpadów  129 

km. 

Konsorcjum  ECO-ABC 

podniosło,  że  nie  ulega  wątpliwości,  iż  instalacją  do 

unieszkodliwiania odpadów położoną najbliżej miejsca wytwarzania odpadów jest instalacja 

do  unieszkodliwiania  odpadów,  którą  zaoferował  Odwołujący.  Tym  samym  Zamawiający 

zobowiązany był dokonać wyboru oferty  Konsorcjum ECO-ABC, ponieważ ta oferta spełnia 

wymogi zasady bliskości. 

W  ocenie  Odwołującego  biorąc  powyższe  pod  uwagę  należy  uznać,  że 

w 

przedmiotowej  sprawie  zachodzi  wyjątek  od  zasady  bliskości,  albowiem  odległość  od 

miejsca  wytwarzania  odpadów  do  miejsca  stosowania  położonego  na  obszarze  innego 

województwa  jest  mniejsza  niż  odległość  do  miejsca  stosowania  położonego  na  obszarze 

tego samego województwa. Tym samym odrzucenie oferty Odwołującego, a w konsekwencji 

wybór oferty Konsorcjum REMONDIS było nieprawidłowe. 

W  złożonej  pismem  z  dnia  18  stycznia  2024  r.  odpowiedzi  na  odwołanie, 

Zamawiający wniósł o oddalenie odwołania w całości. Zdaniem ZOZ w Końskich w zakresie 

odpadów  medycznych  przepis  art.  20  ust.  6  zdanie  drugie  ustawy  o  odpadach  stanowi 

jedyny wyjątek. Zamawiający podkreślił, że przepis art. 20 ust. 6 w zw. z art. 20 ust. 5 ustawy 

o odpadach należy interpretować w  ten  sposób,  że samo istnienie poza  województwem,  w 

którym wytworzono odpady, instalacji bliżej położonej nie wystarcza, aby odstąpić od zasady 

dedykowanej  odpadom  medycznym,  tj.  polegającej  na  tym,  że  mogą  one  trafić  poza 

województwo  wytworzenia  odpadów  jedynie  w  dwóch  przypadkach:  braku  instalacji  na 

terenie  województwa  wytworzenia  odpadów  bądź  braku  wolnych  mocy  przerobowych 

instalacji  na  terenie  województwa  wytworzenia  odpadów.  Tym  samym  –  w  ocenie  ZOZ  w 

Końskich  –  interpretacja  przepisu  art.  20  ust.  3  oraz  ust.  5-6  ustawy  o  odpadach  jakiej 

dokonał  Odwołujący,  z  której  wynika,  możliwość  stosowania  wyjątku  od  zasady  bliskości 

kierując  się  jedynie  przesłanką  odległości  pomiędzy  miejscem  wytwarzania  odpadów,  a 

miejscem  ich  unieszkodliwiania 

–  jest  błędna.  Zamawiający  podniósł,  że  w  okolicznościach 

tej  sprawy 

zaistniały  podstawy  do  odrzucenia  oferty  Odwołującego,  ponieważ  Konsorcjum 

ECO-ABC nie 

zaoferowało wykonania usługi zgodnie z zapisami SWZ tj. w zgodzie z ustawą o odpadach. 

Zdaniem ZOZ w Końskich brak było bowiem zaistnienia przesłanek przewidzianych w art. 20 

ust.  6  ustawy  o  odpadach 

dopuszczających  unieszkodliwianie  zakaźnych  odpadów 

medycznych na obszarze innego województwa niż zostały wytworzone w najbliżej położonej 

instalacji. 

Zamawiający  wskazał,  że  Odwołujący  nie  wykazał,  że  instalacja  znajdująca  się 

w 

Sandomierzu  nie  posiada  wystarczających  mocy  przerobowych  do  obsługi  zakaźnych 

odpadów medycznych zamawiającego szpitala. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  rozpoznając  na  rozprawie  złożone  odwołanie 

i 

uwzględniając  dokumentację  z  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  stanowiska  stron złożone  na  piśmie  i  podane  do  protokołu 

rozprawy, 

a także przedłożone dowody, ustaliła, co następuje.  

Izba  stwierdziła,  że  nie  zachodzą  przesłanki  do  odrzucenia  odwołania,  o  których 

stanowi przepis art. 528 ustawy Pzp.  

Izba  stwierdziła,  że  Odwołujący  posiada  interes  w  uzyskaniu  zamówienia, 

kwalifikowanego możliwością poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez Zamawiającego 

przepisów  ustawy,  o  których  mowa  w  art.  505  ust.  1  ustawy  Pzp,  co  uprawniało  go  do 

złożenia odwołania.  

Izba  ustaliła,  że  w  terminie  określonym  w  art.  525  ust.  1  ustawy  Pzp  żaden 

wykonawca nie zgłosił swojego przystąpienia do postępowania odwoławczego.  

Odwołanie  zostało  rozpoznane  w  granicach  zawartych  w  nim  zarzutów  (art.  555 

ustawy  Pzp)  z  uwzględnieniem  zasady  kontradyktoryjności  postępowania  (art.  534  ust.  1 

ustawy  Pzp).  Rozpoznając  przedmiotowe  odwołanie  Izba  miała  na  uwadze  treść  akt 

postępowania  (§  8  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w 

sprawie postępowania przy rozpoznawaniu odwołań przez Krajową Izbę Odwoławczą).  

Izba ustaliła następujące okoliczności jako istotne: 

Przedmiotem  zamówienia  jest  usługa  odbioru,  transportu  i  unieszkodliwiania 

odpadów medycznych (Rozdział IV ust. 1 SWZ). 

Zgodnie  z  Rozdziałem  IV  ust.  17  SWZ  „Wykonawca  zapewnia  realizację  umowy 

z 

zachowaniem wymogów ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach w tym art. 20 ust. 2 

i 

6,  który  zobowiązuje  przyszłego  posiadacza  do  unieszkodliwiania  odpadów  medycznych 

pochodzących  z  obiektów  Zamawiającego  na  obszarze  województwa  świętokrzyskiego  lub 

poza  województwem,  w  najbliżej  położonej  instalacji  od  siedziby  Zamawiającego  oraz 

ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 

r. prawo ochrony środowiska i ponosi odpowiedzialność za 

przyjęte odpady w zakresie określonym przepisami ww. ustaw”. 

Izba  ustaliła,  że  w  Postępowaniu  zostały  złożone  dwie  oferty:  oferta  nr  1  – 

Konsorcjum ECO-ABC oraz oferta nr 2 

– Konsorcjum REMONDIS. 

Konsorcjum  ECO-ABC  w  pkt  XI  Formularza  ofertowego 

wskazało,  co  następuje: 

„Lokalizacja spalarni – ul. Przemysłowa 7, 97-400 Bełchatów; Odległość od spalarni – 86,3 

km”.  Podana  przez  Odwołującego  spalarnia  zlokalizowana  jest  na  terenie  województwa 

łódzkiego.  

Konsorcjum  REMONDIS  w  pkt  XI  Formularza  ofertowego 

wskazało,  co  następuje: 

„Lokalizacja spalarni – Szpital Specjalistyczny Ducha Świętego w Sandomierzu, ul. Schinza 

13,  27-600  Sandomierz; 

Odległość  od  spalarni  –  129  km”.  Podana  przez  Konsorcjum 

REMONDIS  spalarnia  zlokalizowana  jest  na  terenie 

województwa  świętokrzyskiego  tj.  tego 

samego 

województwa, gdzie odpady będą wytwarzane. 

Pismem  z  dnia  21  grudnia  2023  r. 

Zamawiający  poinformował  wykonawców,  którzy 

złożyli oferty w Postępowaniu o wyborze oferty najkorzystniejszej – Konsorcjum REMONDIS 

oraz  o odrzuceniu oferty Konsorcjum ECO-ABC.  

Zamawiający  podał  następujące  uzasadnienie  faktyczne  i  prawne  odrzucenia  oferty 

Odwołującego (pisownia oryginalna):  

„Zamawiający  działając  w  oparciu  o  przepisy  art.  253  ust.  1  pkt  2)  ustawy  Pzp, 

informuje, że w ww. postępowaniu na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 upzp została odrzucona 

oferta  „Konsorcjum:  Lider  konsorcjum  (Pełnomocnik):  "ECO-ABC"  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością,  ul.  Przemysłowa  7,  97-400  Bełchatów  i  „ECO  CLEAN  ENERGY 

SPÓŁKA AKCYJNA” ul. Przemysłowa 7, 97-400 Bełchatów” – gdyż jej treść jest niezgodna z 

warunkami zamówienia.  

Wskazać  należy,  że  zgodnie  z  SWZ  Wykonawca  zapewnia  realizację  umowy 

z 

zachowaniem wymogów ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach w tym art. 20, który 

m.in.  zobowiązuje  przyszłego  posiadacza  do  unieszkodliwiania  odpadów  medycznych 

pochodzących z obiektów Zamawiającego przy uwzględnieniu tzw. zasady bliskości.  

Zgodnie  z  obowiązującym  na  dzień  otwarcia  ofert  przepisem  art.  20  ust.  3  ustawy 

o 

odpadach  z  dnia  14  grudnia  2012  roku  „zakazuje  się  unieszkodliwiania  zakaźnych 

odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych poza obszarem województwa, 

na którym zostały wytworzone chyba że zachodzą przesłanki określone w ust. 6 w/w artykułu 

tj.:  

•  Dopuszcza  się  unieszkodliwienie  zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych 

odpadów  weterynaryjnych  na  obszarze  województwa  innego  niż  to,  na  którym 

zostały  wytworzone,  w  najbliżej  położonej  instalacji,  w  przypadku  braku  instalacji 

do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub  

•  gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.  
W  toku  prowadzonego  postępowania  ustalono,  iż  Szpital  Specjalistyczny  Ducha 

Świętego w Sandomierzu ul. Schinzla 13, 27-600 właściciel instalacji do utylizacji odpadów 

medycznych posiada wolne moce przerobowe zarezerwowane na potrzeby obsługi placówki 

Zespołu Opieki Zdrowotnej w Końskich w zakresie odbioru i utylizacji odpadów medycznych 

zgodnie z 

ilościami wskazanymi w postępowaniu numer ZP 252 ZS/53/2023. 

W przedmiotowym postępowaniu wpłynęły dwie oferty: 

Konsorcjum:  Lider  konsorcjum  (Pełnomocnik):  "ECO-ABC"  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością,  ul.  Przemysłowa  7,  97-400  Bełchatów  wraz  z  „ECO  CLEAN  ENERGY 

SPÓŁKA  AKCYJNA”  ul.  Przemysłowa  7,  97-400  Bełchatów  –  w  treści  złożonej  oferty 

w 

formularzu  ofertowym  w  pkt.  XI.  Wykonawca  wskazał  lokalizacje  spalarni,  tj.  ul. 

Przemysłowa  7,  97-400  Bełchatów.  Zamawiający  na  podstawie  oświadczenia  ustalił,  iż 

instalacja do utylizacji odpadów medycznych znajduje się w województwie łódzkim. 

Konsorcjum: Lider konsorcjum (Pełnomocnik): REMONDIS Medison Sp. z o.o., ul. 

Aleksandra  Puszkina  41,  42-

530  Dąbrowa  Górnicza  wraz  z  Szpital  Specjalistyczny  Ducha 

Świętego  w  Sandomierzu,  ul.  Schinzla  13,  27-600  Sandomierz  –  w  treści  złożonej  oferty 

w 

formularzu ofertowym w pkt. XI. Wykonawca wskazał lokalizacje spalarni, ul. dr Zygmunta 

Schinzla  13,  27  - 

600  Sandomierz.  Zamawiający  na  podstawie  oświadczenia  ustalił,  iż 

instalacja do utylizacji odpadów medycznych znajduje się w województwie świętokrzyskim. 

Zamawiający posiada siedzibę i wytwarza odpady pod adresem – 26-200 Końskie, ul. 

Gimnazjalna  41B,  na  terenie  województwa  świętokrzyskiego.  Wobec  faktu,  iż  Wykonawca 

„Konsorcjum:  Lider  konsorcjum  (Pełnomocnik):  "ECO-ABC"  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością,  ul.  Przemysłowa  7,  97-400  Bełchatów  wraz  z  „ECO  CLEAN  ENERGY 

SPÓŁKA  AKCYJNA”  ul.  Przemysłowa  7,  97-400  Bełchatów  posiada  spalarnię  w 

województwie  łódzkim  przy  ul.  Przemysłowa  7,  97-400  Bełchatów,  tzn.  w  innym 

województwie  niż  wytwarzane  są  odpady  medyczne.  Wybór  tej  oferty  spowodowałby 

naruszenie zakazu zawartego w art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach 

w  świetle  którego  zakazane  jest  unieszkodliwianie  zakaźnych  odpadów  medycznych  poza 

obszarem województwa na którym zostały wytworzone. Brak jest przesłanek przewidzianych 

w  art.  20  ust.  6  podanej  wyżej  ustawy,  dopuszczających  unieszkodliwianie  zakaźnych 

odpadów medycznych na obszarze innego województwa niż zostały wytworzone w najbliżej 

położonej instalacji. 

Wobec  powyższego  Zamawiający  uznał,  iż  oferta  „Konsorcjum:  Lider  konsorcjum 

(Pełnomocnik):  "ECO-ABC"  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością,  ul.  Przemysłowa  7, 

400 Bełchatów wraz z „ECO CLEAN ENERGY SPÓŁKA AKCYJNA” ul. Przemysłowa 7, 

400 Bełchatów” - podlega odrzuceniu na mocy art. 226 ust 1 pkt 5) gdyż jest niezgodna z 

SWZ 

(…)”. 

Biorąc  powyższe  ustalenia  pod  uwagę,  Izba  uznała,  że  odwołanie  zasługiwało  na 

uwzględnienie.  

Tytułem  wstępu  należy  wskazać,  że  zgodnie  z  art.  16  ustawy  Pzp  zamawiający 

przygotowuje  i  przeprowadza  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób: 

zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  oraz  równe  traktowanie  wykonawców, 

przejrzysty i proporcjonalny.  

Art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp stanowi, że „Zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli: (…); 

5) jej treść jest niezgodna z warunkami zamówienia; (..)”. 

Zgodnie z art. 20 ust. 3-6 ustawy o odpadach: 

„(…) 

3. Zakazuje się: 

1) stosowania komunalnych osadów ściekowych, 

2)  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów 

weterynaryjnych 

poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone. 

4.  Zakazuje  się  przywozu  na  obszar  województwa  odpadów,  o  których  mowa  w  ust.  3, 

wytworzonych poza obszarem tego województwa, do celów, o których mowa w ust. 3. 

5.  Komunalne  osady  ściekowe mogą  być  stosowane  na  obszarze  województwa  innego  niż 

to,  na  którym  zostały  wytworzone,  jeżeli  odległość  od  miejsca  wytwarzania  odpadów  do 

miejsca  stosowania  położonego  na  obszarze  innego  województwa  jest  mniejsza  niż 

odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa. 

6.  W  przypadku  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów 

weterynaryjnych,  przepis  ust.  5  stosuje  się  odpowiednio.  Dopuszcza  się  unieszkodliwienie 

zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów  weterynaryjnych  na  obszarze 

województwa  innego  niż  to,  na  którym  zostały  wytworzone,  w  najbliżej  położonej  instalacji, 

w 

przypadku  braku  instalacji  do  unieszkodliwiania  tych  odpadów  na  obszarze  danego 

województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych”. 

Mając  na  uwadze  wyżej  wymienione  przepisy  w  pierwszej  kolejności  wymaga 

podkreślenia,  że  zgodnie  z  art.  226  ust.  1  pkt  5  ustawy  Pzp  zamawiający  odrzuca  ofertę, 

jeżeli  jej  treść  jest  niezgodna  z  warunkami  zamówienia.  Poprzez  warunki  zamówienia,  w 

myśl  art.  7  pkt  29  ustawy  Pzp  należy  rozumieć  „warunki,  które  dotyczą  zamówienia  lub 

postępowania  o udzielenie  zamówienia,  wynikające  w  szczególności  z  opisu  przedmiotu 

zamówienia, wymagań związanych z realizacją zamówienia, kryteriów oceny ofert, wymagań 

proceduralnych  lub  projektowanych  postanowień  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego”.  Niezgodność  treści  oferty  z  warunkami  zamówienia  zachodzi  co  do  zasady 

wtedy,  gdy  zawartość  merytoryczna  oferty  nie  odpowiada  ukształtowanym  przez 

zamawiającego  i zawartym  w  dokumentach  zamówienia  wymaganiom.  W  ramach 

powyższego  katalogu  mieścić  się  będzie  zatem  m.in.  sytuacja,  kiedy  wykonawca  oferuje 

wykonanie  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  inny  niż  wymagany  w  świetle  dokumentów 

zamówienia. Przy tym zastosowanie wobec oferty art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp wymaga 

wskazania  przez  zamawiającego  z  jakimi  ustalonymi  elementami  dokumentacji 

postępowania  oferta  jest  niezgodna.  Krajowa  Izba Odwoławcza  w  wyroku  z  dnia  21  marca 

2022 r. wydanym w sprawie o sygn. akt KIO 543/22 stwierdziła, że „Odrzucenie oferty na tej 

podstawie  stanowi  szczególny  przypadek  dysonansu  pomiędzy  treścią  oferty  (której 

integralną  częścią  są  udzielone  przez  wykonawcę  wyjaśnienia)  i  brzmieniem  dokumentacji 

postępowania.  Punktem  wyjścia  dla  stwierdzenia  niezgodności  oferty  z  treścią  SWZ  jest 

właściwe  ustalenie  oraz  zinterpretowanie  wymagań  dokumentacji  postępowania 

sporządzonej  w  danym  postępowaniu,  która  od  momentu  jej  udostępnienia  jest  wiążąca  - 

zamawiający  jest  związany  swoim  oświadczeniem  woli  co  do  warunków  prowadzenia 

postępowania  i  kształtu  zobowiązania  wykonawcy  określonego  w  SWZ  i  po  otwarciu  ofert 

zamawiający  nie  może  tych  warunków  zmienić,  ani  od  nich  odstąpić.  Rozstrzygające 

znaczenie  ma  literalne  brzmienie  SWZ.  Dokumentacja  sporządzona  w  postępowaniu 

powinna  być  rozumiana  w  sposób  ścisły  -  stanowi  to  gwarancję  pewności  obrotu  oraz 

realizację naczelnych zasad zamówień publicznych określonych w art. 16 Prawa zamówień 

publicznych, zachowania uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców, a także 

przejrzystości  postępowania  -  tak,  aby  ograniczyć  pole  dla  ewentualnych  niejasności  i 

nieporozumień  skutkujących  niedozwoloną  uznaniowością  przy  ocenie  ofert.  Nie  wystarczy 

więc  stwierdzić  niezgodności  oferty  z  niewyartykułowanymi  w  SWZ  intencjami 

zamawiającego  lub  oczekiwanym  przez  niego  sposobem  rozumienia  dokumentacji 

postępowania,  którego  w  niej  nie  ujawniono.  Jeżeli  zamawiający  nie  jest  w  stanie  wprost 

wskazać treści dokumentacji zamówienia, z którą oferta jest sprzeczna, takie odrzucenie jest 

wadliwe”.  Innymi  słowy aby zastosować podstawę odrzucenia oferty  z art.  226 ust.  1 pkt  5 

Pzp musi być możliwe do uchwycenia na czym konkretnie polega niezgodność oferty, czyli 

co  i w 

jaki  sposób  w  ofercie  nie  jest  zgodne  z  konkretnie  wskazanymi,  skwantyfikowanymi 

i 

ustalonymi  jednoznacznie  postanowieniami  wynikającymi  z  określonych  warunków 

zamówienia.  

Przechodząc z kolei do interpretacji przepisów ustawy o odpadach w zakresie reguł, 

jakie  ustawa  ta  przewiduje  w  odniesieniu  do  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów 

medycznych  należy  wskazać,  co  następuje.  Zakaźne  odpady  medyczne  powinny  być 

unieszkodliwiane zgodnie z 

zasadami wyrażonymi w art. 20 ust. 3 i 5-6 ustawy o odpadach 

tj.  ich  unieszkodliwianie  powinno  następować  na  obszarze  tego  samego  województwa,  na 

którym  odpady  zostały  wytworzone,  względnie  poza  obszarem  tego  województwa  –  w 

sytuacjach,  o 

których  mowa  w  art.  20  ust.  5-6  ustawy  Pzp.  I  tak  art.  20  ust.  3  ustawy  o 

odpadach  ustala  zasadę  regionalizacji,  zgodnie  z  którą  zakazuje  się  unieszkodliwiania 

zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów  weterynaryjnych  poza  obszarem 

województwa, na którym zostały wytworzone. Trzy wyjątki od powyższej zasady przewidują 

ust. 5-6 art. 20  ustawy o 

odpadach, zgodnie z którymi można nie stosować ustalonej w art. 

20  ust.  3  zasady  regional

izacji  w  następujących  sytuacjach:  a)  jeżeli  odległość  od  miejsca 

wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa 

jest  mniejsza  niż  odległość  do  miejsca  stosowania  położonego  na  obszarze  tego  samego 

województwa  (art.  20  ust.  6 zdanie 1 w  zw.  z  art.  20  ust.  5);  b)  na  obszarze  województwa 

innego  niż  to,  na  którym  zostały  wytworzone,  w  najbliżej  położonej  instalacji,  w  przypadku 

braku instalacji  do  unieszkodliwiania tych odpadów  na  obszarze danego  województwa  (art. 

20 ust. 6 zdanie 2) 

lub c) gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych (art. 

20 ust. 6 zdanie 2)

. W wyżej wymienionych sytuacjach dopuszczalne jest unieszkodliwianie 

odpadów  na  terenie  innego  województwa  niż  to,  w  którym  zostały  wytworzone.  Powyższy 

sposób  interpretacji  przepisów  ustawy  o  odpadach  w  odniesieniu  do  unieszkodliwiania 

zakaźnych  odpadów  medycznych  potwierdza  ugruntowane  orzecznictwo  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  (zob.  m.in.:  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  14  listopada  2022  r.  o 

sygn. akt KIO 2830/22

, wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 13 grudnia 2022 r. o sygn. 

akt KIO 3161/22, 

wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 5 kwietnia 2023 r. o sygn. akt KIO 

oraz  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  28  kwietnia  2023  r.  o  sygn.  akt  KIO 

Zauważenia  wymaga,  że  np.  w  wyroku  z  dnia  29  grudnia  2022  r.  w  sprawie 

oznaczonej  sygn.  akt  KIO  3349/22 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  stwierdziła,  że  „(…)  ust.  6 

zdanie  drugie  nie  ogranicza  reguły  określonej  w tym  przepisie  w  zdaniu  pierwszym,  lecz 

wskazuje  dodatkowo  dwie 

szczególne  sytuacje,  w których  możliwe  jest  niestosowanie 

zakazu, o którym mowa w ust. 3 pkt 2 (…)”. Ponadto Krajowa Izba Odwoławcza podkreśliła, 

że  uwzględniając  racjonalność  ustawodawcy  i  cel  regulacji,  należy  wnioskować,  iż 

ustawodawca  z  oczywistych  względów  bezpieczeństwa  sanitarnego  dopuszcza  likwidację 

odpadów  w  spalarni  położonej  w  bliskości  szpitala,  choć  w sąsiednim  województwie. 

Stanowisko w 

zakresie trzech wyjątków od zasady regionalizacji, o której mowa w art. 20 ust. 

3  pkt  2  ustawy  o  odpadach  znajduje 

również  potwierdzenie  w doktrynie:  „Zakaźne  odpady 

medyczne  i  zakaźne  odpady  weterynaryjne.  Mogą  być  unieszkodliwiane  (przez  termiczne 

przekształcanie w spalarniach odpadów niebezpiecznych), co do zasady, na obszarze tego 

województwa,  na  którym  zostały  wytworzone.  Bowiem  zakazane  jest,  tak  jak  dotychczas, 

unieszkodliwianie  tych  odpadów  poza  obszarem  województwa,  na  którym  zostały 

wytworzone, oraz zakazany jest ich przywóz na teren innego województwa, pod karą aresztu 

albo  grzywny  (art.  172  OdpadyU  2012).  W  drodze  wyjątku  odpady  te  mogą  być 

unieszkodliwione  na  obszarze  innego  województwa,  jeżeli  odległość  od  miejsca  ich 

wytwarzania  do  miejs

ca  ich  unieszkodliwienia  jest  mniejsza  niż  odległość  do  miejsca 

unieszkodliwiania  w  tym  samym  województwie.  Dopuszcza  się  też  ich  unieszkodliwienie  w 

najbliżej  położonej  instalacji  w  innym  województwie  w  przypadku  braku  instalacji  do 

unieszkodliwiania  tych  odpadów  na  obszarze  danego  województwa  lub  gdy  istniejące 

instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych” (tak: A. Mostowska (red.), Ł. Budziński, J. 

Wilczyńska,  Ustawa  o  odpadach.  Komentarz,  Warszawa  2014).  Natomiast  Jacek  Trzewik 

wskazał, że „(…) w drodze wyjątku, ustawodawca w sposób wyraźny dopuszcza możliwość 

stosowania lub unieszkodliwiania niektórych odpadów na obszarze innego województwa. Ma 

to  miejsce  w  przypadku  stosowania  komunalnych  osadów  ściekowych  oraz 

unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, 

jeżeli  odległość  od  miejsca  wytwarzania  do  miejsca  stosowania  lub  unieszkodliwiania 

położonego  na  obszarze  innego  województwa  jest  mniejsza  niż  odległość  do  miejsca 

stosowania położonego na obszarze tego samego województwa

. Podobnie przepisy prawa 

dopuszczają  unieszkodliwienie  zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów 

weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w 

najbliżej  położonej  instalacji,  w  przypadku  braku  instalacji  do  unieszkodliwiania  tych 

odpadów  na  obszarze  danego  województwa  lub  gdy  istniejące  instalacje  nie  mają  wolnych 

mocy  przerobowych  (art.  20  ust.  5-6  UOO)

(…)”  (zob.  J.  Trzewik,  Rozdział  III  Publiczne 

prawa podmiotowe o treści pozytywnej i negatywnej w systemie prawa ochrony środowiska 

[w:]  Publiczne  prawa  podmiotowe  jednostki  w  systemie  prawa  ochrony  środowiska, 

Warszawa 2016). 

W tym miejscu należy przypomnieć, że norma zawarta w art. 20 ustawy o 

odpadach stanowi wynik implementacji art. 16  Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 

2008/98/WE  z  dnia  19  listopada  2008  r.  w  sprawie  odpadów  oraz  uchylająca  niektóre 

dyrektywy (Dz. U. UE. L. z 2008 r. Nr 312, str. 3 z późn. zm.; dalej: „dyrektywa”). Zgodnie z 

art.  16  ust.  3  dyrektywy  „Sieć  powinna  umożliwiać  unieszkodliwiane  odpadów  lub  odzysk 

odpadów, o których mowa w ust. 1, w jednej z najbliżej położonych odpowiednich instalacji, 

za  pomocą  najodpowiedniejszych  metod  i  technologii,  w  celu  zapewnienia  wysokiego 

poziomu  ochrony  środowiska  oraz  zdrowia  publicznego”.  Ustawodawca w  art.  20  ustawy  o 

odpadach uregulowa

ł zasadę bliskości, która w różnych swych aspektach odnosi się do: 1) 

odpadów w ogólności (art. 20 ust. 1 i 2), 2) komunalnych osadów ściekowych (art. 20 ust. 3 

pkt  1,  ust.  4  i  5)  oraz  3) 

zakaźnych  odpadów  medycznych  i zakaźnych  odpadów 

weterynaryjnych  (art.  20  ust.  3  pkt  2,  ust.  4  i  6)  (tak:  D. Danecka,  W. Radecki  [w:]  D. 

Danecka,  W.  Radecki,  Ustawa  o  odpadach.  Komentarz,  wyd.  VI,  Warszawa  2022,  art.  20). 

Nie  należy  przy  tym  zapominać,  że  sam  ustawodawca  przewidział  wskazane  powyżej 

odstępstwa  od  zasady  regionalizacji  wyrażonej  w  art.  20  ust.  3  pkt  2  ustawy  o odpadach, 

które  są  dopuszczalnym  wyjątkiem  od  reguły  i  winny  być  należycie  stosowane  w praktyce, 

gdyż – co wymaga podkreślenia – pozwalają na zachowanie zasady uczciwej konkurencji w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Izba  w  pełni  podziela  stanowisko 

ugruntowane  w  orzecznictwie  Krajowej  Izby  Odwoławczej,  zgodnie  z  którym  „zasada 

bliskości"  wyrażona  w  art.  20  ustawy  o  odpadach  na  gruncie  postępowania  o udzielenie 

zamówienia publicznego musi być stosowana przez zamawiających i wykonawców w sposób 

zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji (zob. m.in. wyrok Krajowej Izby Odwoławczej 

z dnia 16 sierpnia 2022 r. o sygn. akt KIO 1966/22

, por. wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 

dnia 31 marca 2022 r. o sygn. akt KIO 690/22).  

Przenosząc  powyższe  rozważania  prawne  na  grunt  rozpoznawanej  sprawy 

zasadnym  jest  wskazanie,  że  czynność  odrzucenia  oferty  Odwołującego  z  dnia  21  grudnia 

2023 r. 

została dokonana z naruszeniem art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp, w związku z czym 

Izba  nakazała  ZOZ  w  Końskich:  unieważnienie  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty 

Konsorcjum REMONDIS, 

unieważnienie czynności odrzucenia oferty Konsorcjum ECO-ABC 

oraz  powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  ofert  z  uwzględnieniem  oferty  Odwołującego. 

Należy  zauważyć,  że  kluczowe  znaczenie  dla  rozstrzygnięcia  zarzutu  odwołania  miała 

interpretacja  przepisów  ustawy  o  odpadach  w  zakresie  reguł,  jakie  ustawa  przewiduje  w 

odniesieniu  do  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych.  W  ocenie  Izby 

interpretacja  przepisu  art.  20  ust.  3  oraz  ust.  5-

6  ustawy  o  odpadach,  jakiej  dokonał 

Zamawiający,  z  której  wynika,  że  unieszkodliwienie  zakaźnych  odpadów  medycznych  i 

zakaźnych  odpadów  weterynaryjnych  na  obszarze  województwa  innego  niż  to,  na  którym 

zostały  wytworzone,  w  najbliżej  położonej  instalacji  możliwe  jest  jedynie  w  dwóch 

przypadkach  tj.:  w  sytuacji 

braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze 

danego  województwa  lub  gdy  istniejące  instalacje  nie  mają  wolnych  mocy  przerobowych  – 

jest  błędna  i  nie  znajduje  potwierdzenia  w świetle  obowiązujących  przepisów  ustawy  o 

odpadach.  Jak  to  zostało  już  wskazane  powyżej  ustawodawca  w  art.  20  ust.  5-6  ustawy  o 

odpadach 

przewidział trzy oddzielne wyjątki od zasady regionalizacji ustalonej w art. 20 ust. 

3  pkt  2  ustawy  o 

odpadach,  które  powinny  być  należycie  stosowane  w  praktyce.  Zdaniem 

składu  orzekającego  zastosowanie  wyjątków  od  zasady  bliskości  ma  bowiem  na  celu 

umożliwienie  wzięcia  udziału  w  postępowaniu  o udzielenie  zamówienia  szerszemu  gronu 

potencjalnych wykonawców i tym samym przeprowadzenie postępowania zgodnie z zasadą 

uczciwej  konkurencji.

Wymaga  podkreślenia,  że  w  okolicznościach  faktycznych 

rozpoznawanej  sprawy 

spalarnia  odpadów  medycznych  wskazana  przez  Odwołującego  w 

Formularzu  ofertowym  jest  zgodna  z  zasadą  bliskości,  o  której  mowa  w  art.  20  ustawy  o 

opadach, a konkretnie z wyjątkiem wynikającym z art. 20 ust. 6 zdanie 1 w zw. z art. 20 ust. 

5  ustawy  o  odpadach. 

Spalarnia,  która  została  podana  przez  Konsorcjum  ECO-ABC 

zlokalizowana jest w 

Bełchatowie (województwo łódzkie) i jest położona zdecydowanie bliżej 

niż  spalarnia  wskazana  przez  Konsorcjum  REMONDIS,  która  zlokalizowana  jest  w 

Sandomierzu  tj.  znajduje 

się  na  terenie  województwa  świętokrzyskiego  –  na  obszarze 

województwa,  na  którym  odpady  będą  wytwarzane.  Jak  bowiem  wynika  z  informacji 

podanych  w  Formularzach  ofertowych  przez 

wyżej  wymienionych  wykonawców  odległość 

spalarni  w 

Bełchatowie  od  miejsca  wytwarzania  odpadów  wynosi  86,3  km,  natomiast 

odległość spalarni  w  Sandomierzu  od  miejsca  wytwarzania  odpadów to 129  km.  Powyższe 

odległości potwierdzają wydruki ze strony internetowej >www.google.pl/maps< dołączone do 

odwołania.  Izba  zwraca  uwagę,  że  Zamawiający  w  Rozdziale  IV  pkt  17  SWZ  dopuścił 

możliwość  unieszkodliwiania  odpadów  medycznych  pochodzących  z  obiektów  ZOZ  w 

Końskich  poza  województwem  świętokrzyskim  w  najbliżej  położonej  instalacji  od  siedziby 

Zamawiającego  i przywołał  art.  20  ust.  6  ustawy  o  odpadach,  którego  zdanie  1  odsyła  do 

odpowiedniego  stosowania  przepisu  ust.  5  w 

przypadku  unieszkodliwiania  zakaźnych 

odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych. Mając na względzie powyższe 

z

a  bezzasadne  należy  uznać  twierdzenia  Zamawiającego  wyrażone  w odpowiedzi  na 

odwołanie,  iż  ZOZ  w  Końskich  dopuścił  w  dokumentach  zamówienia  możliwość 

unieszkodliwiania odpadów poza województwem świętokrzyskim jedynie w przypadku braku 

instalacji  do  unieszkodliwiania  tych  odpadów  na  obszarze  danego  województwa  lub  gdy 

istniejące  instalacje  nie  mają  wolnych  mocy  przerobowych.  Ponadto  –  w kontekście 

przytoczonych rozważań prawnych – Izba uznała, iż zarówno argumentacja Zamawiającego 

dotycz

ąca  braku  wykazania  przez  Odwołującego,  że  instalacja  znajdująca  się 

w 

Sandomierzu  nie  posiada  wystarczających  mocy  przerobowych  do  obsługi  zakaźnych 

odpadów  medycznych  szpitala  jak  i  dowody  z dokumentów  załączone  do  odpowiedzi  na 

odwołanie  na  okoliczność  wykazania  istnienia  instalacji  do  unieszkodliwiania  odpadów 

medycznych  posiadającej  wolne  moce  przerobowe  na  terenie  województwa 

świętokrzyskiego,  mają charakter  irrelewantny  dla rozstrzygnięcia  niniejszej  sprawy.  Należy 

bowiem 

ponownie podkreślić, że Odwołujący skorzystał z wyjątku, o którym mowa w art. 20 

ust.  6  zdanie  1  w  zw.  z  art.  20  ust.  5  ustawy  o 

odpadach,  dla  zastosowania  którego 

decydujące znaczenie ma wyłącznie bliższa odległość od miejsca wytwarzania odpadów do 

miejsca  ich  unieszkodliwienia 

(instalacja) położonego na obszarze innego województwa niż 

do  instalacji  położonej  w  tym  samym  województwie,  na  obszarze  którego  odpady  zostały 

wytworzone. 

Mając na uwadze okoliczności faktyczne rozpoznawanej sprawy w ocenie Izby 

brak było zatem podstaw do przyjęcia, że treść oferty złożonej przez Konsorcjum ECO-ABC 

jest niezgodna z 

warunkami zamówienia.  

W  tym  miejscu  wymaga  również  przypomnienia  że  na  zarzut  składają  się  nie  tylko 

przywołanie  podstawy  prawnej,  ale  również  wszystkich  okoliczności  faktycznych,  z  których 

o

dwołujący  wywodzi  skutki  prawne,  dlatego  też  powoływanie  na  późniejszym  etapie 

postępowania  odwoławczego  nowych  okoliczności  faktycznych  nie  może  być  przez  Izbę 

brane pod uwagę przy rozpatrywaniu zarzutów odwołania. Innymi słowy, Izba jest związana 

podniesionymi  w 

odwołaniu  zarzutami  i  wyznaczonymi  przez  nie  granicami  zaskarżenia. 

Jeżeli  więc  odwołujący  na  późniejszym  etapie  postępowania  odwoławczego  podnosi 

okoliczności,  które  nie  zostały  wyraźnie  i  wprost  ujęte  w  treści  wniesionego  odwołania,  to 

mogą  one  zostać  uznane  za  spóźnione.  To  na  wykonawcy,  będącym  profesjonalistą, 

spoczywa  ciężar  przedstawienia  w  treści  odwołania  jasnych  i  szczegółowych  zarzutów 

zbudowanych  z  dwóch  warstw,  tj.  prawnej  i  faktycznej,  które  wyznaczają  granice 

rozstrzygnięcia Izby. Zgodnie bowiem z dyspozycją przepisu art. 555 ustawy Pzp Izba może 

orzekać  wyłącznie  w  zakresie  zarzutów  zawartych  w  odwołaniu  (por.  wyrok  KIO  z  dnia  3 

czerwca 2020 r. w sprawie o sygn. akt  KIO 401/20, KIO 403/20). Z

e względu na powyższe 

Izba  wskazuje,  że argumentacja  wyrażona  przez  Konsorcjum  ECO-ABC  podczas rozprawy 

w zakresie braku posiadania wolnych mocy przerobowych przez instalację znajdującą się na 

terenie  województwa  świętokrzyskiego  tj.  Szpital  Specjalistyczny  Ducha  Świętego  w 

Sandomierzu  wraz  z 

przedłożonym  na  tę  okoliczność  dowodem  z  dokumentu  w  postaci 

pisma  Urzędu  Marszałkowskiego  Województwa  Świętokrzyskiego  z  dnia  26  października 

2023  r. 

wykracza  poza  zarzuty  odwołania  i  dlatego  nie  mogła  być  wzięta  przez  skład 

orzekający pod uwagę przy rozpoznaniu niniejszej sprawy.  

Biorąc  pod  uwagę  wskazane  okoliczności  faktyczne  i  prawne  Izba  uznała,  że 

odwołanie podlega uwzględnieniu w całości i na podstawie art. 554 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp 

orzekła jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania odwoławczego orzeczono na  podstawie art.  557,  art.  574 

i 

art. 575 ustawy Pzp oraz w oparciu o przepisy § 7 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 5 pkt 1 i pkt 2 lit. b) 

rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych 

rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz  wysokości  i  sposobu 

pobierania  wpisu  od  odwołania  (Dz.U.  z  2020  r.  poz.  2437),  orzekając  w  tym  zakresie 

o 

obciążeniu kosztami postępowania stronę przegrywającą, czyli Zamawiającego. 

Przewodnicząca: