KIO 653/18 WYROK dnia 23 kwietnia 2018 r.

Sygn. akt: KIO 653/18 

WYROK 

z dnia 23 kwietnia 2018 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Aleksandra Patyk 

Protokolant:            

Marcin Jakóbczyk 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  20  kwietnia  2018  r. 

w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  5  kwietnia  2018  r.  przez 

wykonawcę Hartuna Sp. z o.o. z siedzibą w Skarszewach w postępowaniu prowadzonym 

przez 

Politechnikę Gdańską w Gdańsku, 

przy udziale wykonawcy KAMARO 

Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w Gdańsku zgłaszającego 

przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  o  sygn.  akt:  KIO  653/18  po  stronie 

Zamawiającego, 

orzeka: 

Uwzględnia  odwołania  i  nakazuje  Zamawiającemu  –  Politechnice  Gdańskiej  

w  Gdańsku  unieważnienie  czynności  wykluczenia  Odwołującego  –  wykonawcy 

Hartuna Sp. z o.o. z siedzibą w Skarszewach i odrzucenia jego oferty. 

Pozostałe zarzuty odwołania uznaje za nieuzasadnione. 

kosztami  postępowania  obciąża  Zamawiającego  –  Politechnikę  Gdańską  w 

Gdańsku i: 

2.1.  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20  000  zł  00  gr 

słownie:  dwadzieścia  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego  - 

wykonawcę  Hartuna  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Skarszewach  tytułem  wpisu  od 

odwołania, 

zasądza  od  Zamawiającego  –  Politechniki  Gdańskiej  w  Gdańsku  na  rzecz 

Odwołującego  –  wykonawcy  Hartuna Sp.  z  o.o.  z  siedzibą w  Skarszewach  kwotę 

600  zł  00  gr  (słownie:  dwadzieścia  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy) 

stanowiącą  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wpisu  od 

odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Gdańsku. 

Przewodniczący:      ……………………………..   

Sygn. akt: KIO 653/18 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Politechnika  Gdańska  w  Gdańsku  [dalej  „Zamawiający”]  prowadzi 

postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego na 

przebudowę i rozbudowę wraz z remontem budynku Hydromechaniki Politechniki Gdańskiej 

w Gdańsku przy ul. Gabriela Narutowicza 11/12 (znak postępowania: ZP/235/055/R/17). 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 2 grudnia 2017 r. pod numerem 2017/S 232-483222. 

W dniu 5 kwietnia 2018 r. wykonawca 

Hartuna Sp. z o.o. z siedzibą w Skarszewach 

[dalej  „Odwołujący”]  wniósł  odwołanie  zarzucając  Zamawiającemu  naruszenie  art.  7  ust.  1,  

art.  36  ust.  1  pkt  5  ustawy  Pzp  - 

poprzez  niejednoznaczny  opis  warunków  udziału  

w  postępowaniu  w  odniesieniu  do  warunku,  o  którym  mowa  w  pkt  V.  1.  2)  c)  SIWZ  tj. 

wykazania  dysponowania  co  najmniej  1  osobą  do  pełnienia  funkcji  kierownika  prac 

konserwatorskich,  jak  również  jego  nieuprawnione  doprecyzowanie  przez  Zamawiającego 

już  po  otwarciu  ofert,  a  w  konsekwencji  naruszenie  art.  24  ust.  1  pkt  12  i  89  ust.  1  pkt  5 

ustawy Pzp poprzez bezpodstawne wykluczenie Odwołującego z postępowania i odrzucenie 

złożonej przez niego oferty na skutek błędnego uznania, że wskazana przez Odwołującego 

osoba  -  Pan  J.  S. 

nie  spełnia  warunku  ukończenia  odpowiednich  studiów  dla  prowadzenia 

prac konserwatorskich. 

Wobec  ww.  zarzutów  Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie 

Zamawiającemu  unieważnienia  czynności  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania  oraz 

odrzucenia oferty Odwołującego z postępowania.  

W  uzasadnieniu  odwołania  Odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający  dopuścił  się 

niedopuszczalnej, 

zawężającej  na  niekorzyść  potencjalnych  wykonawców,  interpretacji 

warunków  dopuszczenia  do  udziału  w  postępowaniu,  już  na  etapie  oceny  złożonych  ofert.  

Argumentował,  że  w  orzecznictwie  i  doktrynie  wypracowany  został  pogląd,  iż  nieścisłości  

w  treści  SIWZ  należy  wykładać  na  korzyść  wykonawcy,  z  czym  należy  się  zgodzić,  gdyż 

wykonawcy  nie  powinni  być  zaskakiwani  nową  czy  też  rozszerzoną  interpretacją 

postanowień SIWZ dopiero na etapie oceny ofert, albowiem naruszałoby to zasadę uczciwej 

konkurencji.  Podniósł,  że  w  pkt  V.  1.  2)  c)  SIWZ,  Zamawiający  wskazał  jedynie,  że  osoba 

wyznaczona  do  kierowania  pracami  konserwatorskimi  ma  mieć  ukończone  „studia  w 

zakresie  konserwacji  zabytków".  Zamawiający  pomimo  posiadania  do  tego  prawa,  nie 

sprecyzował  dokładnie,  co  rozumie  przez  „studia  w  zakresie  konserwacji  zabytków",  jak 

również  nie  wskazał  jakie  kierunki  studiów  uznaje  za  spełniające  wskazany  warunek. 

Wskazywał,  że  wbrew  stwierdzeniu  Zamawiającego,  sformułowany  przez  niego  warunek  z 

SIWZ nie jest natomiast w pełni tożsamy, ani też nie odsyła do art. 37a ust. 1 ustawy z dnia 

23  lipca  2003  r.  o  ochronie  zabytków  i  opiece  nad  zabytkami  (Dz.  U.  z  2017  r.  poz.  2187) 

[dalej  „ustawa  o  ochronie  zabytków”].  W  ocenie  Odwołującego,  biorąc  pod  uwagę 

konieczność  wykładni  wszelkich  nieścisłości  na  korzyść  wykonawców,  pojęcie  „w  zakresie 

konserwacji  zabytków"  może  co  najwyżej  być  rozumiane  jako  „dotyczące  konserwacji 

zabytków",  czy  też  obejmujące  swym  zakresem  i  programem  nauczania  tematykę 

konserwacji  zabytków.  Zastosowane  przez  Zamawiającego  pojęcie  ma  bowiem  charakter 

niejednoznaczny,  nie  pozwalający  na  skonkretyzowanie  o  jakie  dokładnie  kierunki  studiów 

spełniają  postawione  przez  Zamawiającego  wymagania.  Jednocześnie  wskazał,  że 

Zamawiający nie ograniczył tego warunku do studiów, które kończą się uzyskaniem dyplomu 

w konkretnym kierunku takim jak np. „Konserwator Dzieł Sztuki" lub „Konserwator Zabytków". 

Z  tego też  względu,  Zamawiający  nie  miał  prawa  po  otwarciu  ofert  do  zawężenia  warunku 

„studiów z zakresu konserwacji zabytków” wyłącznie do studiów, kończących się uzyskaniem 

dyplomu 

„Konserwatora  Dzieł  Sztuki”  lub  „Konserwatora  Zabytków"  na  co  wskazał 

Zamawiający przy wykluczeniu Odwołującego.  

Ponadto  zdaniem  Odwołującego  przy  ocenie  spełniania  powyższego  warunku, 

Zamawiający  nie  miał  również  prawa do  odwoływania się do  jakości,  czy  też  praktyczności 

konkretnych  studiów,  co  zrobił  wskazując,  że  p.  S.  nie  spełnia  warunku  odpowiednich 

studiów,  albowiem  ukończony  przez  niego  kierunek  „ma  charakter  czysto  teoretyczny  i  nie 

daje  kwalifi

kacji  do  prowadzenia  prac  przy  zabytku.  Takie  uprawnienia  dają  kierunki 

artystyczne tj. Konserwacja Dzieł Sztuki."  

Z uwagi na powyższe dokonując wykładni rozszerzającej postanowień SIWZ o nowe 

właściwości  i  cechy  studiów,  które  ma  spełniać  osoba  wyznaczona  do  prac 

konserwatorskich, Zamawiający w sposób nieuprawniony doprecyzował warunki SIWZ już po 

otwarciu ofert, naruszając tym samym art. 7 ust. 1, art. 36 ust 1 pkt 5 ustawy Pzp. 

Odwołujący  podniósł  przy  tym,  iż  wskazana  przez  niego  osoba  p.  J.  S.  spełnia 

zarówno warunki określone w SIWZ jak i w art. 37a ust. 1 ustawy o ochronie zabytków. 

Ustawodawca  podobnie  jak  i  Zamawiający  w  SIWZ  nie  wprowadził  definicji  „studiów  w 

zakresie  konserwacji  zabytków".  Z  uwagi  na  powyższe,  przy  wykładni  tego  pojęcia  należy 

posłużyć się jego definicją w potocznym znaczeniu. Konserwacja zabytków - rozumiana jest 

ogólnie  jako  dziedzina  związana  z  historią  sztuki,  archeologią  i  muzealnictwem,  albo  w 

sensie  węższym,  bardziej  technicznym,  jako  jeden  z  zabiegów  konserwatorskich.  Rzadko 

stosowanym  określeniem  na  tę  dziedzinę  jest  konserwatorstwo.  Zgodnie  zaś  z  definicją 

słownikową,  „konserwatorstwo"  to  bądź  1.  «nauka  o  konserwacji,  restauracji  i  opiece  nad 

zabytkami» bądź też 2. «prace związane z konserwacją zabytków i dzieł sztuki». Z tego też 

względu,  uzyskany  przez  p.  S.  dyplom  w  zakresie  „Konserwatorstwa  i  Muzealnictwa"  na 

Wydziale  Sztuk  Pięknych  Uniwersytetu  Mikołaja  Kopernika  w  Toruniu  kwalifikuje  go  jako 

uprawnionego do prowadzenia prac przy konserwacji zabytków. Studia te dotyczyły bowiem 

nauki o konserwacji zabytków, a więc mieszczą się w pojęciu studiów z zakresu konserwacji 

zabytków.  Ich  nieco  bardziej  teoretyczny  wymiar  względem  innych  kierunków  studiów,  czy 

też  mniej  artystyczny  charakter  niż  chciałby  Zamawiający  pozostają  bez  jakiegokolwiek 

wpływu dla oceny spełnienia warunku udziału w postępowaniu przez Odwołującego. 

Potwierdzeniem tego faktu jest również okoliczność wydania w dniu 15 marca 1993 r. 

przez  Konserwatora  Zabytków  Miasta  Gdańska  na  rzecz  p.  S.  zaświadczenia  

o  posiadaniu  kwalifikacji  do  wykonywania  prac  przy  obiektach  zabytkowych  w  zakresie 

konserwacji 

–  kamienia,  sztukaterii,  cegły.  Fakt,  iż  organ  ten  utracił  możliwość  wydawania 

wiążących  zaświadczeń  w  wyniku  liberalizacji  przepisów  o  wykonywaniu  prac 

konserwa

torskich pozostaje bez znaczenia dla dokonanej przez ten organ oceny spełniania 

warunków ustawowych przez p. S. 

Zamawiający w pisemnej odpowiedzi na odwołanie z dnia 19 kwietnia 2018 r. wniósł  

o oddalenie odwołania w całości. 

Zamawiający  argumentował,  iż  warunek  udziału  w  postępowaniu  został  opisany 

precyzyjnie,  w  sposób  proporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia  oraz  umożliwiający  jego 

ocenę.  Zamawiający  nie  dokonał  doprecyzowania  warunku  udziału  w  postępowaniu  po 

otwarciu  ofert,  warunek  udziału  w  postępowaniu  postawiony  został  w  oparciu  o  przepis  

art. 37a ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i w oparciu o przepisy tej ustawy został oceniony.  

Nadto  wskazał,  iż  zaświadczenie,  które  zostało  przedłożone  Zamawiającemu 

dotyczące kwalifikacji Pana J. S., jest zaświadczeniem potwierdzającym jego kwalifikacje do 

wykonywania prac przy obiektach zabytkowych w zakresie konserwacji kamienia, sztukaterii, 

cegły, a nie do kierowania pracami konserwatorskimi. Przepis § 19 rozporządzenia Ministra 

Kultury  i  Sztuki  z  dnia  24  sierpnia  1964  r.  (Dz.  U.  z  1964  r.  Nr  31  

poz.  197),  na  podstawie  m.in.  którego  zostało  wydane  zaświadczenie  reguluje  kwestię 

kwalifikacji  m.in.  do  kierowania  robotami  budowlanymi  przy  zabytkach  nieruchomych  oraz 

wykonywania  prac  konserwatorskich,  natomiast  nie  reguluje  kwestii  kierowania  pracami 

konserwatorskimi.  Kwestię  kierowania  pracami  konserwatorskimi  reguluje  ustawa  o 

zabytkach i w oparciu o tę ustawę, Zamawiający postawił warunek udziału w postępowaniu. 

Zamawiający  nie  wymagał  od  wykonawcy  dysponowania  kierownikiem  robót  budowlanych 

przy  zabytkach  nieruchomych  ani  dysponowania  osobą  do  wykonywania  prac 

konserwatorskich  tylko  wymagał  dysponowania  osobą  do  pełnienia  funkcji  kierownika  prac 

konserwatorskich. Funkcja ta pojawia się i regulowana jest aktualnymi przepisami. 

Zamawiający argumentował, że dokonując oceny postawionego przez siebie warunku 

udziału  w  postępowaniu,  brał  pod  uwagę  zapisy  przytoczonych  powyżej  przepisów,  jak 

również informację otrzymaną z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, tj. Uczelni, którą 

ukończył Pan J. S. na kierunku konserwatorstwo i muzealnictwo Wydział Sztuk Pięknych, z 

której  wynika,  iż  w  latach  w  których  Pan  J.  S.  zdobywał  wykształcenie,  na  kierunku 

konserwatorstwo  i  muzealnictwo  nie  uczono  praktycznego  wy

konywania  zabiegów 

konserwatorsko 

–  restauratorskich  oraz  nie  uczono  kierowania  pracami  konserwatorskimi. 

Był  to  kierunek  teoretyczny,  przygotowujący  absolwentów  do  pracy  w  instytucjach 

związanych z ochroną i zarządzaniem zabytkami i dziedzictwem.  

Do 

odpowiedzi  na  odwołanie  Zamawiający  załączył  wydruk  korespondencji 

elektronicznej  prowadzonej  z  Dyrektorem  Instytutu  Zabytkoznawstwa  i  Konserwatorstwa 

UMK w Toruniu. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  i  Uczestnika  postępowania 

odwoławczego,  na  podstawie  zebranego  materiału  w  sprawie  oraz  oświadczeń  

i  stanowisk  Stron  oraz  Uczestnika  postępowania  odwoławczego  Krajowa  Izba 

Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

Na  wstępie  Izba  ustaliła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  o  których 

stanowi art. 189 ust. 2 ustawy Pzp, skutkujących odrzuceniem odwołania. 

Izba  oceniła,  że  Odwołujący  posiadał  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz 

możliwość poniesienia szkody w związku z ewentualnym naruszeniem przez Zamawiającego 

przepisów  ustawy  Pzp,  czym  wypełnił  materialnoprawną  przesłankę  dopuszczalności 

odwołania, o której mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.    

Zamawiający  w  dniu  4  kwietnia  2018  r.  powiadomił  wykonawców  o  wniesionym 

odwołaniu.  Izba  dopuściła do  udziału w  postępowaniu odwoławczym  wykonawcę KAMARO 

Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w Gdańsku zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania 

odwoławczego  w  dniu  6  kwietnia  2018  r.  po  stronie  Zamawiającego.  W  trakcie  rozprawy 

Przystępujący przedstawił uzasadnienie faktyczne i prawne swojego stanowiska. 

Przy  rozpoznawaniu  przedmiotowej  sprawy  Izba  uwzględniła  dokumentację 

postępowania przekazaną przez Zamawiającego i potwierdzoną za zgodność z oryginałem, 

w 

szczególności  ogłoszenie  o  zamówieniu,  specyfikację  istotnych  warunków  zamówienia, 

ofertę złożoną przez Odwołującego wraz z wyjaśnieniami, informację Zamawiającego z dnia 

26 marca 2018 r. o 

wykluczeniu Odwołującego z postępowania oraz odrzuceniu jego oferty. 

Skład orzekający Izby wziął pod uwagę także stanowiska i oświadczenia Stron i Uczestnika 

postępowania  odwoławczego  złożone  ustnie  do  protokołu  posiedzenia  i rozprawy  z  dnia 

20  kwietnia  2018  r.,  j

ak również  przedstawione  w złożonych pismach.  Izba  dopuściła także 

dowody z dokumentów złożonych przez Odwołującego i Przystępującego.   

Izba ustaliła, co następuje: 

Zgodnie  z  punktem  V.1.2.c)  SIWZ, 

w  celu  wykazania  spełniania  warunku  udziału  

w  postępowaniu  w  zakresie  zdolności  technicznej  i  zawodowej  Zamawiający  wymagał,  by 

wykonawca  wykazał  się  co  najmniej  jedną  osobą  do  pełnienia  funkcji  kierownika  prac 

konserwatorskich,  która  ukończyła  studia  drugiego  stopnia  lub  jednolite  magisterskie,  

w  zakresie  konserwacji  zabytków  oraz  która  przez  co  najmniej  9  miesięcy  brała  udział  

w  pracach  konserwatorskich,  pracach  restauratorskich  lub  badaniach  konserwatorskich, 

prowadzonych przy zabytkach wpisanych do rejestru zabytków.  

Wykonawca  Hartuna  Sp.  z  o.o.,  w  odpowiedzi  na  wezwanie  Zamawi

ającego  z  dnia  

19  lutego  2018  r.,  w  trybie  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp, 

dokonał  zmiany  osoby  wskazanej  na 

stanowisko kierownika prac konserwatorskich.  J

ako osobę dedykowaną na ww. stanowisko 

Odwołujący  wskazał  Pana  J.  S.,  który  ukończył  studia  magisterskie  na  Wydziale  Sztuk 

Pięknych UMK w Toruniu w zakresie konserwatorstwa i muzealnictwa. 

W  dniu 

19  marca  2018  r.  Zamawiający  wezwał  wykonawcę  Hartuna  Sp.  z  o.o.  w 

trybie  art.  26  ust.  4  ustawy  Pzp  do  złożenia  wyjaśnień  dotyczących  wykazu  osób 

skierowanych  przez  wykonawcę  do  realizacji  zamówienia  publicznego.  W  wezwaniu 

Zamawiający  wskazał,  że  z    posiadanych  przez  niego  informacji  wynika,  iż  na  Wydziale 

Sztuk  Pięknych  UMK  w  Toruniu  jedynym  kierunkiem  studiów,  po  ukończeniu  którego 

zdobywa  się  kwalifikacje  do  kierowania  pracami  konserwatorskimi  jest  konserwacja  i 

restauracja 

dzieł  sztuki. Konserwatorstwo  i  muzealnictwo,  ukończone przez  Pana  J.  S.  jest 

specjalnością  na  kierunku  ochrona  dóbr  kultury,  którego  ukończenie  nie  uprawnia  do 

kierowania  pracami  konserwatorskimi.  Ochrona  dóbr  kultury  jest  kierunkiem  teoretycznym  i 

jeżeli  absolwent  tego  kierunku  dodatkowo  nie  spełnia  warunków  związanych  z 

wykształceniem,  określonych  art.  37a  ust.  1  i  2  ustawy  ochronie  zabytków  i  nie  posiada 

odpowiednich  świadectw  i  dyplomów  to  nie  ma  kwalifikacji  do  kierowania  pracami 

konserwatorskimi.  Prace  konserwatorskie  nie  są  przedmiotem  kształcenia  na  specjalności 

konserwatorstwo  kierunku  ochrona  dóbr  kultury  i  tym  samym  absolwenci  nie  uzyskują 

kompet

encji do ich wykonywania. W związku z powyższym Zamawiający powziął wątpliwość, 

czy  wykształcenie  Pana  J.S.  uprawniało  go  do  pełnienia  funkcji  kierownika  prac 

konserwatorskich,  tz

n.  czy  jest  ono  tożsame  z  tym,  o  którym  mowa  w  art.  37a  ust.  1  i  2 

ustawy o 

ochronie zabytków, a co za tym idzie daje mu uprawnienia do kierowania pracami 

konserwatorskimi. 

W odpowiedzi na powyższe wezwanie Odwołujący w piśmie z dnia 20 marca 2018 r. 

wskazał, że w czasach kiedy Pan S. studiował i uzyskał dyplom (1982 r.) nie było kierunku 

ochrona  dóbr  kultury,  a  studia  były  w  zakresie  konserwacji  zabytków.  Podniósł,  że 

Zamawiający  powołuje  się  na  zapisy  ustawy  z  dnia  23  lipca  2003  r.  o  ochronie  zabytków  

i  opiece  nad  zabytkami

,  jednakże  w  czasach  kiedy  Pan  S.  zdobywał  doświadczenie  

w  zakresie  prac  konserwatorskich  obowiązującymi  były  przepisy  ustawy  z  dnia  15  lutego  

1962 r. o ochronie dób kultury (Dz. U. z 1962 r. Nr 10 poz. 48) oraz rozporządzenie Ministra 

Kultury  i  Sztuki  z  dnia  24  sierpnia  1964  r.  w  sprawie  zezwoleń  na  prowadzenie  prac 

konserwatorskich przy zabytkach i archeologicznych prac wykopaliskowych (Dz. U. z 1964 r. 

Nr 31 poz. 197), na podstawie których wydawane były uprawnienia w formie zaświadczenia 

wojewódzkiego  konserwatora  zabytków  o  kwalifikacjach  do  wykonywania  prac 

konserwatorskich. 

Nadto wykonawca poinformował, że Pan S. przez ponad 35 lat pracuje w 

zawodzie i  wykonał – samodzielnie lub  w  zespole – setki realizacji przy obiektach objętych 

ochroną  konserwatorską  (w  tym  jako  kierownik  prac  konserwatorskich  dużych  obiektów). 

Odwołujący  do  powyższych  wyjaśnień  załączył  zaświadczenie  Wojewódzkiego 

Konserwatora Zabytków Miasta Gdańska z dnia 15 marca 1993 r. stwierdzające, że Pan mgr 

J.  S. 

legitymujący  się  dyplomem  UMK  w  Toruniu,  Wydział  Sztuk  Pięknych  oraz 

udokumentowaną  praktyką  posiada  kwalifikacje  do  wykonywania  prac  przy  obiektach 

zabytkowych w zakresie konserwacji kamienia, sztukaterii, cegły.  

W dniu 26 marca 2018 r. Zamawiający na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 12 ustawy Pzp 

wykluczył  wykonawcę  Hartuna  Sp.  z  o.o.  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego.  W  uzasadnieniu  faktycznym  powyższej  decyzji  Zamawiający  wskazał,  że 

warunek  udziału  w  postępowaniu  dotyczący  wymogów  co  do  dysponowania  osobą  do 

kierowania pracami konserwatorskimi jest tożsamy z zapisami art. 37a ust. 1 ustawy z dnia  

23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2017 r. poz. 2187). 

Podał, że ww. przepis określa, kto może prowadzić prace konserwatorskie i restauratorskie 

przy  zabytkach  wpisanych do  rejestru  zabytków.  Nadto wskazał,  że  na przełomie  ostatnich 

lat  i  zmian  ustawy  o  ochronie  zabytków  różnie  były  określane  wymagania  co  do  osób 

prowadzących prace konserwatorskie przy  zabytku wpisanym  do  rejestru zabytków,  jednak 

niezmiennym  wymogiem  było  i  jest  posiadanie  dyplomu  Konserwatora  Dzieł  Sztuki  lub 

Konserwatora  Zabytków.  Zaświadczenia  wydawane  do  2003  roku  przez  Wojewódzkiego 

Konserwatora  Zabytków  miały  charakter  jednorazowy  i  odnosiły  się  do  stwierdzenia 

przygotowania  zawodowego  w  świetle  obowiązujących  przepisów  dla  konkretnej  realizacji. 

Zaświadczenie wydane Panu J.S. nie jest dokumentem nadającym uprawnienia w zakresie 

kierowania  pracami  konserwatorskimi.  Ustawodawca  nigdy  nie  nad

ał  takich  kompetencji 

Wojewódzkiemu  Konserwatorowi  Zabytków.  Jedynie  spełnienie  wymogów  takich  jak: 

wykształcenie  w  zakresie  konserwacji  dzieł  sztuki  lub  konserwacji  zabytków  (nie 

konserwatorstwa)  i  odbycie  stosownej  praktyki  pozwala  na  samodzielne  prowadzenie  prac 

konserwatorskich.  

Dodatkowo Zamawiający na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp odrzucił ofertę 

odwołującego  się  wykonawcy  z  uwagi  na  to,  że  została  złożona  przez  wykonawcę 

wykluczonego z udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

I

zba zważyła, co następuje: 

Zarzut  naruszenia  art. 

24  ust.  1  pkt  12  ustawy  Pzp  polegający  na  bezpodstawnym 

wykluczeniu wykonawcy Hartuna Sp. z o.o. 

na skutek błędnego uznania, że wskazana przez 

Odwołującego  na  stanowisko  kierownika  prac  konserwatorskich  osoba,  tj.  Pan  J.  S.  nie 

spełnia warunku ukończenia odpowiednich studiów dla prowadzenia prac konserwatorskich, 

w ocenie Izby, 

zasługiwał na uwzględnienie.  

I

stota przedmiotowej sprawy sprowadzała się do oceny, czy posiadane przez Pana J. 

S.,  tj. 

osobę  desygnowaną  przez  wykonawcę  Hartuna  Sp.  z  o.o.  na  stanowisko  kierownika 

prac  konserwatorskich, 

wykształcenie  –  tytuł  magistra  z  zakresu  konserwatorstwa  i 

muzealnictwa  uzyskany  w  1982  r.

,  a  także  doświadczenie  praktyczne  stwierdzone 

zaświadczeniem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków Miasta Gdańska z dnia 15 marca 

1993  r. 

uprawniały  go  do  pełnienia  funkcji  kierownika  prac  konserwatorskich  

w świetle obecnie obowiązujących przepisów ustawy o ochronie zabytków, a w konsekwencji 

potwierdzały  spełnianie  warunku  udziału  w  postępowaniu  w  zakresie  zdolności  technicznej  

i  zawodowej 

określonego  przez  Zamawiającego  w  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia.  

Zdaniem Izby Zamawiający nie zbadał oferty wykonawcy Hartuna Sp. z o.o. w sposób 

kompleksowy,  przez  co  czynność  wykluczenia  odwołującego  się  wykonawcy  z  uwagi  na 

niewykazanie  spełniania  ww.  warunku  udziału  w  postępowaniu,  w  świetle  okoliczności 

podanych w zawiadomieniu z dnia 26 marca 2018 r., 

była nieprawidłowa.  

Podstawą  faktyczną  wykluczenia  Odwołującego  z  przedmiotowego  postępowania  

o udzielenie zamówienia publicznego był brak wymaganego przez Zamawiającego od osoby 

wskazanej  na  stanowisko  kierownika  prac  konserwatorskich,  tj.  Pana  J.  S. 

wykształcenia 

(studia drugiego stopnia lub jednolite studia magisterskie w zakresie konserwacji zabytków) 

nawiązującego  do  treści  art.  37a  ust.  1  ustawy  o  ochronie  zabytków.  Zamawiający  w 

zawiadomieniu  o  wykluczeniu  Odwołującego  z  postępowania  nie  zakwestionował 

posiadanego 

przez 

ww. 

osobę 

wymaganego 

w 

SIWZ 

doświadczenia  

w  zakresie  prac  konserwatorsk

ich,  restauratorskich  lub  badań  konserwatorskich, 

prowadzonych przy zabytkach wpisanych do rejestru zabytków. 

Izba  wskazuje,  że  Pan  J.  S.  uzyskał  tytuł  magistra  z  zakresu  konserwatorstwa  i 

muzealnictwa 

na Wydziale Sztuk Pięknych UMK  w  Toruniu  w  roku  1982  (obecnie kierunek 

ochrona  dóbr  kultury).  Nadto  zaświadczeniem  z  dnia  15  marca  1993  r.  Wojewódzki 

Konserwator  Zabytków  Miasta  Gdańska  stwierdził,  że  Pan  mgr  J.  S.  legitymujący  się 

dyplomem  UMK  w  Toruniu  or

az  udokumentowaną  praktyką  posiada  kwalifikacje  do 

wykonywania prac przy obiektach zabytkowych w zakresie konserwacji kamienia, sztukaterii, 

cegły.  

Przedmiotowe  zaświadczenie  zostało  wydane  na  podstawie  art.  21  ustawy  z  dnia  

15  lutego  1962  r.  o  ochronie  d

óbr  kultury  (Dz.  U.  z  1962  r.  Nr  10  poz.  48)  oraz  §18  i  §19 

rozporządzenia  Ministra Kultury  i  Sztuki  z  dnia  24 sierpnia  1964 r. (Dz. U.  Nr  31  poz.  197) 

[dalej  „rozporządzenie”].  Przywołane  wyżej  rozporządzenie  określało  wymagania  wobec 

osób  mogących:  1)  wykonywać  prace  projektowe  w  specjalności  architektonicznej  i 

konstrukcyjno 

–  inżynieryjnej  przy  zabytkach  nieruchomych  (§16),  2)  kierować  robotami 

budowlanymi  

w  specjalności  architektonicznej  i  konstrukcyjno-inżynieryjnej  przy  zabytkach  nieruchomych 

(§17) oraz 3) wykonywać prace konserwatorskie przy zabytkach ruchomych (§18). 

Stosownie  do  treści  §18  rozporządzenia,  prace  konserwatorskie  przy  zabytkach 

ruchomych  mogły  wykonywać  osoby,  które:  1)  ukończyły  studia  w  zakresie  konserwacji 

zabytków  albo  2)  ukończyły  inne  studia,  których  program  obejmował  wiadomości  mające 

zastosowanie przy konserwacji zabytków oraz odbyły co najmniej jednoroczną praktykę, albo 

3) posiadają przygotowanie praktyczne z zakresu konserwacji zabytków.  

Ponadto zgodnie z §19 ww. rozporządzenia,  kwalifikacje do sporządzenia projektów 

prac  konserwatorskich,  nadzorowania  i  kierowania  robotami  budowlanymi  przy  zabytkach 

nieruchomych, o których mowa w §16 i §17, oraz wykonywania prac konserwatorskich przy 

zabytkach ruchomych stwierdza

ł w formie zaświadczenia wojewódzki konserwator zabytków 

(konserwator  zabytków  miasta  wyłączonego  z  województwa),  właściwy  ze  względu  na 

miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o stwierdzenie uprawnień.  

Analiza  obowiązujących,  w  dacie  wydania  rzeczonego  zaświadczenia,  przepisów 

ustawy  o  ochronie  dóbr  kultury  oraz  ww.  aktu  wykonawczego  prowadzi  do  wniosku,  iż  do 

wykonywania  prac  konserwatorskich  przy  zabytkach  ruchomych 

wystarczającym  było 

spełnienie  jednego  z  warunków  określonych  w  §18  rozporządzenia.  Nadto  przepisy 

oma

wianego rozporządzenia nie regulowały kwestii kwalifikacji, które winny posiadać osoby 

uprawnione  do  kierowania  pracami  konserwatorskimi

,  co  też  dostrzegł  Zamawiający  

w odpowiedzi na odwołanie.  

Zauważyć  również  należy,  iż  treść  wydanego  przez  Wojewódzkiego  Konserwatora 

Zabytków  Miasta  Gdańska  zaświadczenia  dotyczącego  osoby  Pana  J.  S.  nawiązuje  do 

zdobytego  wykształcenia,  jak  również  potwierdzonego  doświadczenia,  co  koresponduje  z 

treścią punktu 2 § 18 rozporządzenia. 

Z  kolei  w  świetle  obecnie  obowiązujących  przepisów  ustawy  o  ochronie  zabytków,  

w  myśl  art.  37a  ust.  1,  pracami  konserwatorskimi,  pracami  restauratorskimi  lub  badaniami 

konserwatorskimi, prowadzonymi przy zabytkach wpisanych 

do rejestru kieruje osoba, która 

ukończyła studia drugiego stopnia lub jednolite studia magisterskie, w zakresie konserwacji  

i  restauracji  dzieł  sztuki  lub  konserwacji  zabytków  oraz  która  po  rozpoczęciu  studiów 

drugiego  stopnia  lub  po  zaliczeniu  szóstego  semestru  jednolitych  studiów  magisterskich 

przez  co  najmniej  9  miesięcy  brała  udział  w  pracach  konserwatorskich,  pracach 

restauratorskich  lub  badaniach  konserwatorskich,  prowadzonych  przy  zabytkach  wpisanych 

do  rejestru,  inwentarza  muzeum  będącego  instytucją  kultury  lub  zaliczanych  do  jednej  z 

kategorii, 

o  których  mowa  w art.  14a  ust.  2.  Nadto  w  świetle  ust.  2  ww.  przepisu,  w 

dziedzinach  nieobjętych  programem  studiów  wyższych,  o  których  mowa  w  ust.  1,  pracami 

konserwatorskimi, pracami restauratorskimi lub badaniami konserwatorskimi, prowadzonymi 

przy  zabytkach  wpisanych  do  rejestru  albo  na  Listę  Skarbów  Dziedzictwa,  kieruje  osoba, 

która  posiada:  1) świadectwo  ukończenia  szkoły  średniej  zawodowej  oraz  tytuł  zawodowy 

albo  wykształcenie  średnie  lub  średnie  branżowe  i  dyplom  potwierdzający  posiadanie 

kwalifikacji  zawodowych  w  zawodach  odpowiadających  danej  dziedzinie  lub  2) dyplom 

mistrza 

w zawodzie odpowiadającym danej dziedzinie  - oraz która przez co najmniej 4 lata 

brała  udział  w  pracach  konserwatorskich,  pracach  restauratorskich  lub  badaniach 

konserwatorskich,  prowadzonych  przy  zabytkach  wpisanych  do  rejestru,  na  Listę  Skarbów 

Dziedzictwa,  do  inwentarza  muzeum  będącego  instytucją  kultury  lub  innych  zabytkach 

zaliczanych do jednej 

z kategorii, o których mowa w art. 14a ust. 2. 

Jednocześnie zgodnie z art. 37a ust. 3 ustawy o ochronie zabytków, przepisy ust. 1 i 

2  stosuje  się  do  osób,  które  samodzielnie  wykonują  prace  konserwatorskie,  prace 

restauratorskie  lub  badania  konserwatorskie,  prowadzone  przy  zabytkach  wpisanych  do 

rejestru. 

Ponadto 

stosownie  do  treści  art.  37c  ustawy  o  ochronie  zabytków,  robotami 

budowlanymi  kieruje  albo  nadzór  inwestorski  wykonuje,  przy  zabytkach  nieruchomych 

wpisanych  do  rejestru  osoba,  która  posiada  uprawnienia  budowlane  określone  przepisami 

Pr

awa  budowlanego  oraz  która  przez  co  najmniej  18  miesięcy  brała  udział  w  robotach 

budowlanych  prowadzonych  przy  zabytkach  nieruchomych  wpisanych  do  rejestru  lub 

inwentarza muzeum będącego instytucją kultury. 

Z powyższego wynika zatem,  iż  ustawodawca  obecnie  odrębnie określił  wymagania 

wobec osób przeznaczonych m.in. do kierowania pracami konserwatorskimi przy zabytkach 

wpisanych do rejestru zabytków lub samodzielnego ich wykonywania, a także do kierowania 

robotami  budowlanymi  albo  wykonywania  nadzoru  inwestorskiego  przy  zabytkach 

nieruchomych wpisanych do rejestru. Nadto z 

treści ww. przepisów wynika, że ustawodawca 

określił  tożsame  wymagania  wobec  osób,  które  mają  kierować  pracami  konserwatorskimi 

przy zabytkach wpisanych do rejestru zabytków lub samodzielnie je wykonywać.  Zauważyć 

również    należy,  iż  prawodawca  w  ww.  przepisie  nie  wskazał  nazwy  konkretnego kierunku 

studiów,  którego  ukończenie  uprawnia  do  kierowania  pracami  konserwatorskimi  przy 

zabytkach wpisanych do rejestru zabytków lub ich samodzielnego wykonywania, posługując 

się  pojęciem  „studia  w  zakresie  konserwacji  i  restauracji  dzieł  sztuki  lub  konserwacji 

zabytków”.  

W  tym  miejscu  Izba  wskazuje  również,  że  zgodnie  z  art.  29  ust.  1  ustawy  z  dnia  

5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych 

zawodów (Dz. U. z 2015 r. poz. 1505), osoby, które przed dniem wejścia w życie niniejszej 

ustawy  uzyskały  uprawnienia  w  zakresie  kierowania  pracami  konserwatorskimi  lub  ich 

samodzielnego  wykonywania  albo  kierowania  robotami  budowlanymi  lub  wykonywania 

nadzoru  inwestorskieg

o  na  podstawie  dotychczasowych  przepisów,  zachowują  te 

uprawnienia.  Powyższa  ustawa  zmieniająca  ustawę  o  ochronie  zabytków  uchyliła 

obowiązujące  do  dnia  29  listopada  2015  r.  rozporządzenie  Ministra  Kultury  i  Dziedzictwa 

Narodowego  z  dnia  27  lipca  2011  r.  w  sprawie  prowadzenia  prac  konserwatorskich,  prac 

restauratorskich,  robót  budowlanych,  badań  konserwatorskich,  badań  architektonicznych  

i innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych 

(Dz.  U.  Nr  165  poz.  987).  Od  dni

a  30  listopada  2015  r.  kwestia  kwalifikacji  osób 

zatrudnionych  przy  zabytkach  wpisanych  do  rejestru  uregulowana  jest  w  art.  37a  ustawy  o 

ochronie zabytków.  

Mając  na  uwadze  powyższe  ustalenia  faktyczne  oraz  dokonaną  wykładnię  ww. 

przepisów Izba wskazuje, że Zamawiający nie zbadał w sposób należyty oferty wykonawcy 

Hartuna  Sp.  z  o.o.  w  zakresie  warunku  udziału  w  postępowaniu  dotyczącego  zdolności 

technicznej  i  zawodowej  w  kontekście  posiadanych,  przez  dedykowanego  na  stanowisko 

kierownika  prac  konserwatorskich  -  Pana  J.  S.,  kwalifikacji. 

Zdaniem  Izby  Zamawiający 

obowiązany był ustalić w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, czy zdobyte przez 

Pana J. S. 

wykształcenie, tj. studia magisterskie z zakresu konserwatorstwa i muzealnictwa 

oraz  zdobyta  praktyka,  na  podstawie  których  Wojewódzki  Konserwator  Zabytków  Miasta 

Gdańska  stwierdził  w  formie  zaświadczenia  kwalifikacje  ww.  osoby  do  wykonywania  prac 

przy  obiektach  zabytkowych  w  zakresie  konserwacji  kamienia,  szt

ukaterii, cegły  uprawniają 

do kierowania pracami konserwatorskimi 

przy zabytkach wpisanych do rejestru zabytków w 

świetle  obecnie  obowiązujących  przepisów  ustawy  o  ochronie  zabytków.  Nie  można 

pominąć, co podkreślano już powyżej, że obecnie kwalifikacje dla osób mogących kierować 

pracami  konserwatorskimi  przy  zabytkach  wpisanych  do  rejestru,  jak  i  samodzielnie  je 

wykonywać, zostały zrównane.  

W  ocenie  Izby 

Zamawiający  w  zawiadomieniu  o  wykluczeniu  Odwołującego  

z  postępowania  nie  sprostał  ciążącemu  na  nim  obowiązkowi  wykazania  okoliczności 

uzasadniających ww. czynność. Przede wszystkim podkreślić należy, iż uzasadnienie decyzji 

Zamawiającego o wykluczeniu wykonawcy Hartuna Sp. z o.o. z postępowania oparte zostało 

na założeniu, że skoro wykonawca nie dysponuje osobą, która ukończyła studia na kierunku 

konserwacja  i  restauracja  dzieł  sztuki,  to  osoba  ta  nie  posiada  kwalifikacji  do  kierowania 

pracami konserwatorskimi przy zabytkach wpisanych do rejestru zabytków zdobytych przed 

wejściem w życie aktualnych regulacji. Izba wskazuje, że przyjęcie powyższego poglądu, bez 

należytego  ustalenia,  potwierdzonego  informacją  od  właściwego  podmiotu  mogącego 

odnieść  się  do  stwierdzonych  kwalifikacji  posiadanych  przez  Pana  J.  S.,  jest  zbyt  daleko 

idące i nie stanowi o prawidłowości działań Zamawiającego.  

Powyższego  stanowiska  Zamawiającego  nie  potwierdza  także  korespondencja 

prowadzona  z  Dyrektorem  Instytutu  Zabytkoznawstwa  i  Konserwatorstwa  UMK  w  Toruniu, 

który  w  wiadomości  elektronicznej  z  dnia  19  marca  2018  r.  słusznie  zauważył,  że  

o  uprawnieniach  do  kierowania  pracami  konserwatorskimi  decyduje  ustawodawca,  a  nie 

uczelnia.  Ponadto 

treść przedmiotowej korespondencji  nie daje odpowiedzi  na  pytanie,  czy 

zdobyte  przez  Pana  J.  S. 

wykształcenie  oraz  praktyka  zawodowa  uprawniające  do 

wykonywania  prac  przy  obiektach  zabytkowych  w  zakresie  cegły,  kamienia,  sztukaterii 

potwierdzone  stosownym  zaświadczeniem  Wojewódzkiego  Konserwatora  Zabytków  Miasta 

Gdańska,  uprawniają  albo  nie  do  kierowania  pracami  konserwatorskimi  przy  zabytkach 

wpisanych  do  rejestru  zabytków  w  świetle  obecnie  obowiązujących  przepisów.  Powyższa 

korespondencja  dotyczyła  w  istocie  obecnie  obowiązujących  wymagań  wynikających  z 

ustawy  o  ochronie 

zabytków,  które  musi  spełnić  osoba,  by  kierować  m.in.  pracami 

konserwatorskimi przy z

abytkach wpisanych do rejestru, czy też samodzielnie je wykonywać. 

Ponadto  wskazywała,  że  absolwent  dawnego  kierunku  konserwatorstwo  i  muzealnictwo 

(obecnego  ochrona  dóbr  kultury)  nie  nabywa  praktycznego  doświadczenia  w  zakresie 

zabiegów  konserwatorsko  –  restauratorskich  ani  kierowania  takimi  pracami.  Przedmiotowa 

korespondencja  n

ie dotyczyła natomiast charakteru czy też aktualności w świetle obecnych 

uregulowań,  kwalifikacji  stwierdzonych  zaświadczeniem  właściwego  Wojewódzkiego 

Konserwatora Zabytków. 

Reasumując powyższe, w ocenie Izby, Zamawiający nie sprostał ciężarowi wykazania 

okoliczności  uzasadniających  wykluczenie  Odwołującego  z  postępowania  z  uwagi  na 

niewykazanie 

spełniania  warunku  udziału  w  postępowaniu  dotyczącego  zdolności 

technicznej i zawodowej w ww. zakresie wskutek przeprowadzenia nierzetelnej oceny oferty 

Odwołującego. 

W  zakresie  zarzutu  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  5  ustawy  Pzp  Izba  wskazuje,  że 

powyższa  podstawa  prawna  nie  znajduje  zastosowania  w  jednoetapowych  procedurach  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Regulacja  ta  określa  skutki  złożenia  oferty  przez 

wykonawcę,  który  został  uprzednio  wykluczony  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego, 

co  ma  miejsce  przykładowo,  w  przetargu  ograniczonym,  którego  pierwszym 

etapem 

jest  wyłonienie  wykonawców,  którzy  zostaną  następnie  zaproszeni  do  składania 

ofert. Prawidłową podstawę odrzucenia oferty wykonawcy wykluczonego z postępowania w 

sytuacji zaistn

iałej w przedmiotowym postępowaniu o udzielenie zamówienia stanowi art. 24 

ust. 4 ustawy Pzp wskazujący, iż ofertę wykonawcy wykluczonego uznaje się za odrzuconą.  

Zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 oraz art. 36 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp poprzez opisanie 

warun

ku  udziału  w  postępowaniu,  o  którym  mowa  w  pkt  V.1.2.c)  SIWZ,  tj.  wykazania 

dysponowania  co  najmniej  jedną  osobą  do  pełnienia  funkcji  kierownika  prac 

konserwatorskich 

w  sposób  niejednoznaczny,  jak  również  jego  nieuprawnione 

doprecyzowanie  przez  Zamawiającego  po  otwarciu  ofert,  skutkujące  w  konsekwencji 

wykluczeniem  Odwołującego  z  postępowania  oraz  odrzuceniem  jego  oferty,  zdaniem  Izby, 

nie zasługiwał na uwzględnienie.  

Izba 

wskazuje,  że  ww.  zarzut  w  zakresie  podstawy  faktycznej  dotyczącej 

skonkretyzowania  warunku  udziału  w  postępowaniu  określonego  w  punkcie  V.1.2.c)  SIWZ 

w sposób niejednoznaczny jako spóźniony nie mógł podlegać rozpoznaniu.   

W  pozostałym  zakresie  Izba  uznała  przedmiotowy  zarzut  za  niezasadny,  a  to  ze 

względu na okoliczność, że czynność wykluczenia wykonawcy Hartuna Sp. z o.o. z uwagi na 

niewykazanie 

spełniania ww. warunku udziału w postępowaniu nie wynikała, zdaniem składu 

orzekającego  Izby,  z  niedozwolonej  po  upływie  terminu  składania  ofert  rozszerzającej 

interpretacji  ww.  warunku 

o  nowe  właściwości  i  cechy  studiów,  które  miała  spełniać  osoba 

wyznaczona  do  kierowania  pracami  konserwatorskimi  przy  zabytku  wpisanym  do  rejestru,  

a z  niepełnej  oceny  Zamawiającego  w  przedmiocie aktualności  posiadanych przez  Pana  J. 

S. 

kwalifikacji  potwierdzonych  zaświadczeniem  stosownego  podmiotu  w  kontekście 

postawionego  warunku  udziału  w  postępowaniu  referującego  do  wykształcenia  osoby 

przewidzianej na stanowisko kierownika prac konserwatorskich, a 

nawiązującego do obecnie 

obowiązujących przepisów w ww. zakresie (art. 37a ust. 1 ustawy o ochronie zabytków). 

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji. 

W  konsekwencji  na  podstawie  art.  192  ust.  1  zdanie  pierwsze  ustawy  Pzp  Izba  

orzekła  w  formie  wyroku,  uwzględniając  odwołanie.  O  kosztach  Izba  orzekła  na  podstawie  

art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp  stosownie  do  jego  wyniku.  Zgodnie  zaś  z  §  3  pkt  1  i  2 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  

i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 z późn. zm.), Izba zasądziła 

od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  uzasadnione  koszty  strony  poniesione  z  tytułu 

wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika stanowiące łącznie kwotę 23 600 zł. 

Przewodniczący:      ……………………………..