KIO 2739/17 WYROK dnia 12 stycznia 2018 roku

Sygn. akt: KIO 2739/17 

WYROK 

z dnia 12 stycznia 2018 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Justyna Tomkowska 

Protokolant:            

Marcin Jakóbczyk 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  9  stycznia  2018  roku  w  Warszawie  odwo

łania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  28  grudnia  2017  roku  przez 

wykonawcę  Comparex  Poland  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  w  postępowaniu 

prowadzonym  przez 

Zamawiającego  –  Skarb  Państwa,  Komendant  Główny  Policji  

w Warszawie 

przy  udziale  wykonawcy  Comtegra  S.A. 

z  siedzibą  w  Warszawie  zgłaszającego 

przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  unieważnienie  czynności  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej,  powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  ofert,  w  tym  odrzucenie  oferty 

wykonawcy 

Comtegra  S.A.  z  siedzibą  w  Warszawie,  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2 

ustawy Pzp jako niezgodnej w treści z treścią SIWZ; 

w pozostałym zakresie zarzuty odwołania oddala; 

kosztami  postępowania  obciąża  Zamawiającego  –  Skarb  Państwa,  Komendanta 

Głównego Policji w Warszawie i: 

a) 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000,00 zł 

(słownie: piętnastu tysięcy złotych 00/100) uiszczoną przez Odwołującego tytułem wpisu od 

odwołania 

b) 

zasądza  od  Zamawiającego  –  Skarb  Państwa,  Komendanta  Głównego  Policji  

w  Warszawie 

na  rzecz  Odwołującego  Comparex  Poland  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  

w  Warszawie 

kwotę  18  600,00  zł  (słownie: osiemnastu  tysięcy  sześciuset  złotych  00/100) 

stanowiącą  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  przez  Odwołującego  z  tytułu 

wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika  

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (Dz.U.2017.1579  j.t.)  na  niniejszy  wyrok 

–  w  terminie  7  dni  od  dnia  jego 

doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego w Warszawie 

Przewodniczący:       

sygn. akt KIO 2739/17 

UZASADNIENIE 

W dniu 28 grudnia 2017 roku do  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej w Warszawie, 

na podstawie art. 180 ust. 1, art. 182 ust. 1 pkt 1) w zw. z art. 179 ust. 1 Ustawy z dnia 29 

stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. r. poz. 1579 ze 

zm.),  - 

nazywanej  dalej  „ustawą  Pzp”,  odwołanie  złożył  wykonawca  Comparex  Poland  

Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, zwany dalej „Odwołującym”.  

Postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  przedmiocie  „Modernizacja, 

optymalizacja  infrastruktury  sprzętowej,  systemowej  i  aplikacyjnej  Systemu  Wspomagania 

Ob

sługi  Policji  (SWOP)”  prowadzi  Zamawiający:  Komendant  Główny  Policji,  w  imieniu 

którego  działa  Komenda  Główna  Policji,  Wydział  Zamówień  Publicznych  i  Funduszy 

Pomocowych Biuro Finansów KGP z siedzibą w Warszawie.  

Odwołujący wniósł odwołanie od: 

1)  czynno

ści  Zamawiającego  w  postaci  wyboru  oferty  Comtegra  S.A.  w  Warszawie 

(„Comtegra”)  jako  oferty  najkorzystniejszej  i  zaniechania  przez  Zamawiającego  odrzucenia 

oferty Comtegra, 

co Zamawiający zobowiązany był uczynić na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2, 

art. 89 ust. 1 pkt 7b i art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp; 

zaniechania  Zamawiającego  w  zakresie  wezwania  Comtegra  do  uzupełnień  oferty  

w  zakresie  szczegółowego  opisu  oferowanego  przedmiotu  zamówienia  z  wyłączeniem 

oprogramowania,  co  wobec  wezwania  Odwołującego  do  takich  wyjaśnień  stanowiło 

naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. 

Odwołujący zarzucał Zamawiającemu naruszenie:  

art. 

89 ust. 1 pkt 2 Ustawy 

art. 

89 ust. 1 pkt 7b Ustawy 

art. 

89 ust. 1 pkt 8 Ustawy 

art. 

7 ust. 1 Ustawy 

Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania oraz: 

nakazanie Zamawiającemu uchylenia czynności  wyboru  oferty  Comtegra jako  oferty 

najkorzystniejszej; 

nakazanie Zamawiającemu odrzucenia oferty Comtegra; 

nakazanie  Zamawiającemu  oceny  pozostałych  ofert  w  celu  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej, 

ewentualnie  w  przypadku  nieuwzględnienia  wniosku  z  pkt  2  nakazanie 

Zamawiającemu  wezwania  Comtegra  do  złożenia  szczegółowego  opisu  oferowanego 

przedmiotu zamówienia z wyłączeniem oprogramowania. 

Odwołujący uzyskał wiadomości o wyborze oferty Comtegra w dniu 18 grudnia 2017 

roku  zapoznając  się  z  treścią  ogłoszeń  dotyczących  postępowania  zamieszczonych  na 

stronie  internetowej  Zamawiającego.  Odwołanie  złożono  więc  w  terminie,  kopia  odwołania 

została  prawidłowo  przekazana  Zamawiającemu  a  Odwołujący  uiścił  wpis  w  wymaganej 

wysokości na rachunek UZP.  

Odwołujący  zaznaczył,  że  złożył  ofertę  w  postępowaniu  i  przysługuje  mu  status 

wykonawcy.  W  wyniku  zastosowania  kryteriów  oceny  ofert  oferta  Odwołującego  uzyskała 

94,01 (drugie), podczas gdy ofe

rta Comtegra uzyskała 100 pkt. Zarzucone Zamawiającemu 

w  odwołaniu  czynności  i  zaniechania  nie  doprowadziły  do  eliminacji  z  postępowania 

wykonawcy  Comtegra. 

W  przypadku  niezastosowania  przez  Odwołującego  środka  ochrony 

prawnej  Odwołujący  poniesie  szkodę  w  postaci  utraty  zysku  z  realizacji  zamówienia, 

wynikającą  z  niemożności  zawarcia  umowy  na  jego  realizację.  Natomiast  w  przypadku 

uwzględnienia  odwołania  oferta  Comtegra  zostanie  odrzucona,  a  Zamawiający  dokona 

ponownej  oceny  oferty, 

czego  skutkiem  będzie  przyznanie  ofercie  Odwołującego  100  pkt 

oraz  konieczność  wyboru  oferty  Odwołującego.  Jednocześnie  zaniechanie  Zamawiającego  

w  braku  wezwania  Comtegra  do  złożenia  szczegółowych  wyjaśnień  w  przedmiocie 

zaoferowanego  asortymentu  (poza  oprogramowaniem)  uniemożliwia  Odwołującemu 

kwestionowanie zgodności treści oferty z treścią SIWZ. 

Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 Ustawy. 

Stosownie  do  treści  pkt  4.12  Załącznika  nr  1  („OPZ”)  do  Załącznika  nr  3  (wzór 

Umowy)  do  SIWZ  Zamawiający  wymagał  zaoferowania  licencji  na  oprogramowanie  Core 

Infrastructure Suite Datacenter w ilości 64 sztuk (strona 30), gdzie wymaganie to powtórzono 

w pkt 6.1 ppkt 1, 1.7 (strona 32) i pkt 9 (strona 37). 

Zgodnie  z  treścią  komunikatu  Zamawiającego  z  dnia  24  października  2017  roku 

(odpowied

zi na pytania i zmiany w SWIZ), Zamawiający wymagał od wykonawców złożenia 

szczegółowego  opisu  oferowanego  przedmiotu  zamówienia  (Rozdział  VII  ust  2) 

potwierdzającego spełnienie wszystkich wymagań Zamawiającego określonych w załączniku 

nr 1 do umowy. Opis musi

ał zawierać: producenta, nazwę i model  oferowanego asortymentu 

w 

przypadku sprzętu i licencji oraz nazwę oferowanych szkoleń).  

W  ofercie  Comtegra  nie  wymieniono  oprogramowania  Core  Infrastructure  Suite 

Datacenter,  co  oznacza  iż  Comtegra  nie  zaoferowała  tego  oprogramowania,  

a  w  konsekwencji  treść  oferty  Comtegra  jest  sprzeczna  z  treścią  wyżej  powołanych 

wymagań OPZ i tym samym podlega odrzuceniu na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Ustawy. 

W  uzupełnieniach  z  dnia  28  listopada  2017  Comtegra  rozszerzyła  wykaz 

oprogramowania o oprogramowanie Core Infrastructure Suite Datacenter, jednak z uwagi na 

treść  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp  rozszerzenie  oferowanego  asortymentu  o  oprogramowanie 

Core  Infrastructure  Suite  Datacenter  w  ramach  uzupełnień  oferty  nie  mogło  skutecznie 

rozszerzyć zakresu oferty. 

W  ofercie  Comtegra  nie  wymieniono  także  nazw  zaoferowanych  szkoleń  lecz 

zdawkowo  wskazano  na  szkolenia  odnoszące  się  do  grup  produktowych  poszczególnych 

jednostek asortymentu oprogramowania Microsoft: 

„Program szkoleń autorskich zbudowany 

zostanie w oparciu o autoryzowane przez producenta szkolenia z danych grup produktowych 

- Windows Server, System Center, SQL Server.

” 

Tymczasem  zgodnie  z  wymaganiami  OPZ  (str. 

33  pkt  9)  wymagał  szkoleń 

produktowych  tylko  dla  systemu  operacyjnego  oraz  bazy  danych, 

a  w  pozostałym  zakresie 

szkoleń  obejmujących  konkretne  typy  procesów  realizowanych  przez  zaoferowane 

rozwiązanie: 

„9. Przeszkolenie kadry technicznej (administratorzy): 

9.1.8 osób z Komendy Głównej Policji i Komendy Stołecznej z zakresu: 

• 

nowej wersji systemu operacyjnego 

• 

nowej wersji bazy danych 

• 

rozwiązania HA i DR 

• 

usługi katalogowej 

• 

audytu i bezpieczeństwa danych 

• 

procedur eksploatacyjnych 

9.2.10 osób z Komendy Głównej Policji z zakresu: 

• 

podstaw analizy i raportowanie 

BI, języka R, 

• 

MS SQL, T/SQL

” 

W  konsekwencji  treść  oferty  Comtegra  jest  sprzeczna  z  treścią  wyżej  powołanych 

wymagań  OPZ  i  tym  samym  podlega  odrzuceniu  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy 

Pzp. 

Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 7b ustawy Pzp. 

Comt

egra  wraz  z  ofertą  złożyła  dokument  potwierdzający  wadium  postaci  gwarancji 

ubezpieczeniowej  Interisk  S.A.  wystawioną  na  beneficjenta  gwarancji  „Komendę  Główną 

Policji”. 

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o policji centralnym organem administracji rządowej jest 

Komendant Główny Policji. Natomiast Komenda Główna Policji jest jednostką organizacyjną 

Policji,  która  wykonuje  zadania  wynikające  z  zakresu  działania  oraz  funkcji  Komendanta 

Głównego Policji, nie posiadającą odrębnej osobowości prawnej, co wynika z Zarządzenia nr 

2 Głównego Komendanta Policji z dnia 1 kwietnia 2016 roku wydanego na podstawie art. 7 

ust.  4  ustawy  o  Policji.  W  przedmiotowym  p

ostępowaniu  Zamawiającym  jest  Główny 

Komendant  Policji,  który  w  relacjach  cywilno-prawnych  z  wykonawcami,  w  tym  w  zakresie 

dotyczącym wadium przetargowego reprezentuje Skarb Państwa. 

Zgodnie  z  wyjaśnieniami  Zamawiającego  zawartymi  w  odpowiedzi  na  pytanie  172  z 

dnia  24  października  2017  roku  Zamawiający  wymagał  ustanowienia  wadium  na  rzecz 

Skarbu Państwa - Głównego Komendanta Policji: 

„Odpowiedź:  Zamawiającym  jest  Komenda  Główna  Policji,  natomiast  Beneficjentem  

w  przypadku  gwarancji  (wadialnej,  należytego  wykonania  umowy)  jest  Skarb  Państwa  - 

Komendant Główny Policji”.  

W takim stanie rzeczy wadialna gwarancja ubezpieczeniowa wystawiona na zlecenie 

Comtegra  nie  wskazuje  właściwego  beneficjenta  gwarancji,  co  oznacza,  iż  wadium  nie 

zostało  ustanowione  a  oferta  nie  została  zabezpieczona  wadium  i  jako  taka  podlega 

odrzuceniu na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7b ustawy Pzp. 

Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp. 

Zgodnie  z  uzupełnieniami  Comtegra,  zawartymi  w  piśmie  z  dnia  28  listopada  2017 

roku, 

Comtegra  zaoferowała  oprogramowanie  Microsoft  o  numerach  SKU,  których  analiza 

prowadzi do wniosku, iż Zamawiającemu zaoferowano oprogramowanie w ramach programu 

MPSA, tj. na podstawie umowy Microsoft Product and Service Agreement. 

Aby  możliwe  było  zaoferowanie  Zamawiającemu  produktów  Microsoft  w  ramach 

umowy MPSA konieczne jest spełnienie następujących wymogów: 

1)  dostawca  (tu 

Comtegra)  musi  być  autoryzowanym  partnerem  Microsoft  o  statusie 

Licencing Solution Provider (LSP) (dawniej LAR) oraz 

odbiorca  (tu  Zamawiający)  musi  potwierdzić  zarejestrowanie  w  Microsoft  dostawcy  jako 

partnera odpowiedzialnego za obsługę umowy MPSA zawartej przez odbiorcę z Microsoft. 

Zgodnie  z  oficjalnymi  informacjami  publikowanymi  przez  Microsoft,  Comtegra  nie 

posiada  statusu  LSP,  zatem  nie  może  dostarczyć  Zamawiającemu  produktów  MPSA.  

W  takim  stanie  rzeczy  oferta  Comtegra  obejmuje  świadczenie  niemożliwe,  co  powoduje 

nieważność czynności prawnej jaką jest złożenie oferty, stosownie do art. 387 § 1 k.c, a idąc 

dalej konieczność jej odrzucenia na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp. 

Zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp 

W dniu 24 listopada 

2017 roku Zamawiający zwrócił się do Odwołującego z żądaniem 

złożenia  szczegółowego  opisu  oferowanego  przedmiotu  zamówienia,  pomimo  iż  taki  opis 

został załączony do oferty w związku z modyfikacją SIWZ z dnia 24 października 2017 roku: 

Odwołujący  wykonał  wezwanie składając  Zamawiającemu  w  dniu 29  listopada  2017 

roku 

szczegółowy  opis  oferowanego  przedmiotu zamówienia,  pomimo  iż opis  załączony  do 

oferty w pełni wyczerpywał dane wymagane zmodyfikowanym Rozdziałem VII ust.2 SIWZ. 

W  dniu  24  listopada  2017  roku  Za

mawiający  wezwał  do  złożenia  uzupełnień  także 

Comtegra,  z  tą  jednak  różnicą,  iż  wezwanie  dotyczyło  wyłącznie  części  oferty  tj. 

oprogramowania,  natomiast  nie  dotyczyło  sprzętu  i  szkoleń.  W  dniu  28  listopada  2017 

Comtegra złożyła uzupełnienia. 

Niewątpliwie  zakres  żądanych  uzupełnień  adresowany  do  Comtegra  był  węższy  niż 

zakres  żądania  uzupełnień  adresowany  do  Odwołującego,  pomimo  faktu,  iż  poziom 

szczegółowości  w  zakresie  sprzętu  i  szkoleń  był  na  podobnym  poziomie.  W  efekcie 

Zamawiający  żądał  uszczegółowienia  informacji  o  zaoferowanym  sprzęcie  i  szkoleniach 

wyłącznie  od  Odwołującego  i  nie  żądał  takich  informacji  od  Comtegra.  W  konsekwencji 

Zamawiający  dokonał  dogłębnej  analizy  oferty  Odwołującego  w  obszarze,  w  jakim 

Zamawiający  zaniechał  analizy  oferty  Comtegra.  Powyższe  stanowi  przejaw  nierównego 

traktowania  wykonawców  w  zakresie  obowiązku  informacyjnego  o  przedmiocie  oferty, 

powodujący  przyznanie  Comtegra  możliwości  formułowania  przez  Comtegra  zarzutów  pod 

adresem  oferty  Odwołującego  w  przypadku  wyboru  oferty  Odwołującego,  przy 

uniemożliwieniu  Odwołującemu  formułowaniu  analogicznych  zarzutów  względem  oferty 

Comtegra na wypadek wyboru oferty Comtegra. 

Zamawiający  w  sposób  nieuzasadniony  obarczył  Odwołującego  szerszym 

obowiązkiem  informacyjnym  niż  Comtegra  dopuszczając  się  tym  naruszenia  art.  7  ust.  1 

ustawy Pzp. 

W związku z powyższym Odwołujący wnosił jak na wstępie.  

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  i  Uczestnika  postępowania 

odwoławczego,  uwzględniając  zgromadzony  materiał  dowodowy,  jak również  biorąc 

pod  uwagę  oświadczenia  i stanowiska  zawarte  w odwołaniu,  odpowiedzi  na 

odwołanie,  złożonych  pismach  procesowych,  a także  wyrażone  ustnie  na  rozprawie  

i odnotowane w 

protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

Ustalono,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących  odrzuceniem 

odwołania  w  całości  w  trybie  art.  189  ust.  2  ustawy  Pzp  i  nie  stwierdziwszy  ich,  Izba 

skierowała odwołanie na rozprawę  

Ustalono 

dalej, 

że 

wykonawca 

wnoszący 

odwołanie 

posiada 

interes  

w  uzyskaniu  przedmiotoweg

o  zamówienia,  kwalifikowany  możliwością  poniesienia  szkody  

w  wyniku  naruszenia  przez  Zamawiającego  przepisów  ustawy,  o  których  mowa  w  art.  179 

ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  Nieprawidłowe  dokonanie  czynności  badania  

i oceny ofert, w tym zaniec

hanie odrzucenia oferty Przystępującego, oznacza, że potencjalne 

stwierdzenie  naruszenia  w  tym  zakresie  przepisów  ustawy  Pzp  pozbawia  Odwołującego 

(którego  oferta  zajęła  drugie  miejsce  w  rankingu)  możliwości  uzyskania  zamówienia  

i  podpisania  umowy  w  spraw

ie  zamówienia  publicznego  oraz  wykonywania  zamówienia. 

Wypełnione  zostały  zatem  materialnoprawne  przesłanki  do  rozpoznania  odwołania, 

wynikające z treści art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.  

Do postępowania odwoławczego zgłoszenie przystąpienia po stronie Zamawiającego 

złożył wykonawca Comtegra S.A. z siedzibą w Warszawie, dalej jako „Przystępujący”. Izba 

potwierdziła skuteczność przystąpienia.  

Zamawiający  złożył  pisemną  odpowiedź  na  odwołanie,  w  której  wnosił  o  jego 

oddalenie w całości. Przystępujący popierał stanowisko Zamawiającego. 

Izba  ustaliła,  że  Odwołujący  w  odwołaniu  prawidłowo  przytoczył  zapisy  SIWZ, 

ogłoszenia  o  zamówieniu  oraz  treść  ofert  złożonych  w  postępowaniu,  istotną  dla 

rozstrzygnięcia przedmiotu sporu.  

Na  podstawie  złożonej  przez  Zamawiającego  dokumentacji  postępowania  ustalono 

także,  że  w  dniu  24/11/2017  Zamawiający  wezwał  Przystępującego  w  trybie  art.  26  ust.  3 

ustawy  Pzp  do  złożenia  szczegółowego  opisu  oferowanego  przedmiotu  potwierdzającego 

spełnianie  wszystkich  wymagań,  gdzie  zdaniem  Zamawiającego  oferta  nie  zwierała  opisu 

spełniającego  wymagania  w  zakresie  licencji.  Z  oferty  nie  wynikała  ilość  oraz  model 

oferowanych  licencji  dla  Core  Infrastructure  Suite  Standard.  Podano  jedynie  nazwę 

producenta: Microsoft.  

28/11/2017  wykonawca  złożył  wyjaśnienia,  gdzie  wskazał,  że  ofertuje  w  określonej 

ilości licencje Microsoft Core Infrastructure Suite Standard w rozbiciu na CIS Standard SLSA 

SKU  GOV,  CIS  Standard  SLSA  SKU  EDU,  CIS  Data  Center  SLSA  SKU  GOV  oznaczone 

symbolami  AAA-29743,  AAA30467.  Podano 

także,  że  zasoby  i  specjaliści  do  prowadzenia 

szkoleń,  które  realizowane  będą  przez  autoryzowany  ośrodek  szkoleniowy  Microsoft, 

prowadzone będą przez trenerów posiadających odpowiednie certyfikaty, a program szkoleń 

autorskich  zbudowany  zostanie  w  oparciu  o  autoryzowane  przez  producenta  szkolenia  z 

danych grup produktowych.  

Biorąc  powyższe  ustalenia  pod  uwagę,  Izba  uznała  że  odwołanie  częściowo 

zasługiwało  na  uwzględnienie  w  zakresie  zaniechania  odrzucenia  oferty 

Przystępującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp jako niezgodnej w treści 

z treścią SIWZ. 

W  ramach  rozważań  natury  ogólnej,  skład  orzekający  Izby  podziela  utrwalony  

w  doktrynie  i  orzecznictwie  pogląd,  że zarówno  treść  SIWZ,  jak i treść  oferty  stanowią 

merytoryczne  postanowienia  oświadczeń  woli  odpowiednio:  zamawiającego,  który  

w szczególności przez opis przedmiotu zamówienia precyzuje, jakiego świadczenia oczekuje 

po zawarciu umowy w sprawie zamówienia publicznego, oraz wykonawcy, który zobowiązuje 

się  do  wykonania  tego  świadczenia  w  razie  wyboru  złożonej  przez  niego  oferty  jako 

najkorzystniejszej.  Wobec  tego 

–  co  do  zasady  –  porównanie  zaoferowanego  przez 

wykonawcę  świadczenia  z  opisem  przedmiotu  zamówienia,  sposobem  i  terminem  jego 

realizacji  wymaganymi  przez  zamawiającego,  przesądza  o tym,  czy  treść  złożonej  oferty 

odpowiada treści SIWZ – jest z nią zgodna.  

Aby zapewnić możliwość sprawdzenia zgodności treści oferty z treścią SIWZ, ustawa 

P

zp z  jednej strony  obliguje  zamawiającego,  aby  prowadził  całe postępowanie o udzielenie 

zamówienia w formie pisemnej (art. 9 ust. 1 Pzp), w tym przekazał i udostępnił specyfikację 

istotnych warunków zamówienia (art. 37 ust. 1 i 2 Pzp), która ma zawierać w szczególności 

opis  przedmiotu  zamówienia,  określenie  terminu  wykonania  zamówienia,  istotne  warunki 

umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego  oraz  opis  sposobu  przygotowania  ofert  (art.  36 

ust. 1 pkt 3, 4, 16 i 10 Pzp). Z drugiej strony art. 82 ust. 2 Pzp zastrzega dla 

oferty składanej 

przez wykonawcę w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego formę pisemną pod 

rygorem  nieważności,  a  w  art.  82  ust.  3  Pzp  wprost  wskazuje,  że  treść  takiej  oferty  musi 

odpowiadać treści specyfikacji.  

W  doktrynie  i  orzecznictwie  przyjmuje  się  również,  że  rozumienie  terminu  oferta 

należy  opierać  na  art.  66  §  1  Kodeksu  cywilnego,  zgodnie  z  którym  jest  nią  oświadczenie 

drugiej stronie woli zawarcia umowy, jeżeli określa istotne postanowienia tej umowy. Z uwagi 

na 

odpłatny charakter zamówień publicznych, nieodzownym elementem treści oferty będzie 

zawsze  określenie  ceny  za  jaką  wykonawca  zobowiązuje  się  wykonać  zamawiane 

świadczenie.  W  pozostałym  zakresie  to  zamawiający  określa  w  SIWZ  wymagany 

od 

wykonawcy  zakres  i sposób konkretyzacji  oświadczenia woli, który  będzie podstawą dla 

oceny  zgodności  treści  złożonej  oferty  z merytorycznymi  wymaganiami  opisu  przedmiotu 

zamówienia.  

W  konsekwencji  nie  tylko  treść  wynikająca  explicite  ze  złożonej  oferty,  ale  również 

nieskonkretyzowanie jej treści przez wykonawcę w sposób lub w zakresie wymaganym przez 

zamawiającego,  może  być  podstawą  do  stwierdzenia  niezgodności  oferty  z  treścią  SIWZ 

gdyż  –  co  do  zasady  –  niedopuszczalne  jest  precyzowanie  i poprawianie  treści  złożonej 

oferty,  w 

szczególności  z  uwagi  za  naczelne  zasady  równego  traktowania  wykonawców 

i zachowania uczciwej konkurencji.  

W  zakresie  zastosowania  przesłanki  odrzucenia  oferty  z  art.  89  ust.  1  pkt  2  Pzp 

mieści się bowiem również sporządzenie oferty w inny sposób, niż żądał tego zamawiający, 

o 

ile niezgodność taka dotyczy elementów treści oferty w aspekcie formalnym i materialnym, 

choć nie może tu chodzić wyłącznie o niezgodność sposobu spełnienia tych aspektów {por. 

J. 

Pieróg  w:  Prawo  zamówień  Publicznych.  Komentarz,  wyd.  C.H.  Beck,  Warszawa  2009}. 

Innymi  słowy  niezgodność  treści  oferty  z  treścią  SIWZ  może  polegać  na sporządzeniu 

i 

przedstawieniu  oferty  w  sposób  niezgodny  z  wymaganiami  specyfikacji,  z zaznaczeniem, 

że chodzi  tu  o  wymagania  SIWZ  dotyczące  sposobu  wyrażenia,  opisania  i potwierdzenia 

zobowiązania  (świadczenia)  ofertowego,  a  więc  wymagania,  co  do  treści  oferty,  a  nie 

wymagania  co  do  jej  formy,  które  również  zamieszczane  są  w  SIWZ  (tak  wyrok  Izby  z  13 

listopada 2013 r., sygn. akt KIO 2478/13). 

Niezależnie od charakteru niezgodności, aby zastosować podstawę odrzucenia oferty 

z art.  89  ust.  1  pkt  2  P

zp  musi  być  możliwe  uchwycenie  na  czym  konkretnie  taka 

niezgodność  polega,  czyli  co  i  w  jaki  sposób  w ofercie  nie  jest  zgodne  z konkretnie 

wskazanymi, skwantyfikowanymi i ustalonymi jednoznacznie postanowieniami SIWZ. 

Wystąpienie  stanu  niezgodności  treści  oferty  z  treścią  SIWZ  nie  zawsze  będzie  to 

podstawą do odrzucenia oferty, gdyż art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp wprost odsyła do art. 87 ust. 2 

pkt 3 P

zp. Odrzuceniu podlega zatem wyłącznie oferta, której treść jest niezgodna z treścią 

SIWZ  w 

sposób  zasadniczy  i  nieusuwalny,  gdyż  obowiązkiem  zamawiającego  jest 

poprawienie w 

złożonej ofercie niezgodności z SIWZ niemających istotnego charakteru.  

O  ile  każdorazowo  treść  oświadczenia  woli  składanego  w  postępowaniu  w  ramach 

oferty  należy  rozpatrywać  przez  pryzmat  zamiaru  wykonawcy,  wyrażającego  się  wolą 

uczestnictwa w postępowaniu, a w konsekwencji – złożenia oferty zgodnej z SIWZ {tak m.in. 

wyroki Izby z: 3 kwietnia 2012 r. (sygn. akt KIO 556/12), 9 listopada 2012 r. (sygn. akt: KIO 

2343/12,  KIO  2346/12),  22  listopada  2012  r.  (sygn.  akt:  KIO  2396/12,  KIO  2416/13), 

10 czerwca 2013 r. (sygn. akt KIO 1266/13) 

– o tyle kluczową sprawą jest, czy w konkretnym 

stanie faktycznym możliwe jest ustalenie treści oświadczenia co do oferowanego przedmiotu 

w 

sposób  nie  naruszający  nadrzędnej  zasady  zachowania  uczciwej  konkurencji  pomiędzy 

wykonawcami. 

Reasumując,  o  niezgodności  treści  oferty  z  treścią  SIWZ  można  mówić  tylko  

w  przypadku,  gdy  przedmiot  zamówienia  wynikający  z  oferty  nie  odpowiada  w  pełni 

przedmiotowi  zamówienia  opisanemu  w  SIWZ.  Ta  niekompatybilność  oparta  może  być  na 

wielu  płaszczyznach  oferty,  czy  to  w  zakresie  wykonania  czy  też  sposobie  wykonania 

zamówienia. Jednocześnie za niezgodnych z treścią SIWZ nie uważa się sytuacji, w których 

to aspekty formalne oferty nie odpowiadają zapisom SIWZ.  

Niezgodność  treści  oferty  z  treścią  SIWZ  zamówienia  ma  miejsce  w  sytuacji,  gdy 

zaoferow

any  przedmiot  dostawy  bądź  też  usługi,  nie  odpowiada  opisanemu  w  specyfikacji 

przedmiotowi  zamówienia,  co  do  zakresu,  ilości,  jakości,  warunków  realizacji  i  innych 

elementów  istotnych  dla  wykonania  przedmiotu  zamówienia  w  stopniu  zaspokajającym 

oczekiwania 

i interesy Zamawiającego. Konieczność odrzucenia takiej oferty zachodzi także 

w  przypadku,  kiedy  niemożliwe  staje  się  zastosowanie  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp. 

Stosownie  bowiem 

do  przepisu  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp  Zamawiający  poprawia  

w  oferci

e  inne  omyłki  polegające  na  niezgodności  oferty  z  SIWZ,  niepowodujące  istotnych 

zmian w treści oferty – niezwłocznie zawiadamiając o tym wykonawcę, którego oferta została 

poprawiona. 

Przenosząc  powyższe  rozważania  natury  ogólnej  na  grunt  rozpoznawanej  sprawy, 

stwierdzić  należy,  iż  tak  rozumiana  niezgodność  treści  oferty  z  treścią  SIWZ  zaistniała  

w ofercie Przystępującego w zakresie oferowanych Zamawiającemu licencji, co oznacza, że 

Zamawiający winien był tę ofertę odrzucić.  

Niewątpliwie  w  postępowaniu  Zamawiający  wymagał  złożenia  dokumentu,  który 

potwierdzał  będzie,  że  oferowane  dostawy  spełniają  określone  w  SIWZ  wymagania. 

Dokument  ten  miał  zawierać  szczegółowy  opisu  oferowanego  przedmiotu  zamówienia  

i 

zawierać:  producenta,  nazwę  i  model  oferowanego  asortymentu  w  przypadku  sprzętu  

i licencji 

oraz nazwę oferowanych szkoleń. 

Nie budzi wątpliwości Izby i Stron oraz Uczestnika postępowania odwoławczego, że 

oferta  Przystępującego  nie  zawierała  takiego  szczegółowego  opisu  w  zakresie  licencji, 

dlatego  też  zastosowano  tryb  przewidziany  w  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp.  Ujęcie  w  jednej 

pozycji  tabelarycznej  szeregu typu  licencji,  których  dostarczenia  wymagał  Zamawiający  nie 

wypełniało przesłanki szczegółowego opisu. Dopiero w złożonych wyjaśnieniach wykonawca 

przedsta

wił w rozbiciu na ilości, typu i modele licencje, które zamierza dostarczyć. W ocenie 

Izby  Zamawiający  z  zapisu  oferty  „licencje  Core  Infrastructure  Suite  Standard”  nie  mógł 

wnioskować,  że wykonawca oferuje wszystkie wymagane w  SIWZ elementy  składające  się 

na przedmiot zamówienia. Jednocześnie przedstawienie dopiero w złożonych wyjaśnieniach 

jakiego  typu  licencje  są  oferowane  stanowiło  niedozwoloną  zmianę  treści  oferty.  Wbrew 

twierdzeniom  Przystępującego  użycie  w  ofercie  określenia  „standard”  nie  wskazywało  na 

proponowanie licencji w pakiecie. Jak wykazał Odwołujący przez złożenie cenników ze stron 

producenta  oprogramowania, 

rozróżnia  się  oprogramowanie  typu  standard  i  typu  data 

center.  Obu  tych  typów  wymagał  w  OPZ  Zamawiający.  Rację  przyznać  należy 

Przystępującemu, że z istoty czynności uszczegółowienia wynika większy zakres informacji, 

niż został przekazany pierwotnie, ale oferta Przystępującego pierwotnie nie odnosiła się do 

licencji typu data center. 

Wykonawca pozostawił pustą rubrykę tabeli, gdzie należało podać 

nazwę  komponentu,  a  wystarczyło  w  niej  wpisać  „pakiet”,  co  uprawdopodobniałoby  tezy 

prezentowane  na  rozprawie. 

Ponadto  uszczegółowienie  treści  oferty  musi  odnosić  się  do 

elementów znajdujących się już w ofercie, tymczasem Przystępujący dopiero przez złożenie 

wyjaśnień wskazał konkretnie jakie licencje proponuje.  

Zupełnie  niezrozumiałe  dla  Izby  są  twierdzenia  Zamawiającego,  że  wymagał  on 

szczegółowego  opisu  na  potwierdzenie  spełnienia  wymagań  i  dlatego  przy  wyjaśnianiu  

i uzupełnianiu tego dokumentu mogło dojść do zmiany jego treści. Ani Odwołujący, ani Izba 

nie neguje charakteru tego dokumentu, iż odnosić się on miał do elementów przedmiotowych 

opisu przedmiotu zamówienia. Ale właśnie z tego powodu miał on zawierać elementy, które 

pozwolą  zidentyfikować  przedmiot  świadczenia  po  stronie  danego  wykonawcy.  Ten 

przedmiot zaś w pierwotnej treści oferty nie został dookreślony, co oznacza, że wykonawca 

nie  złożył  oferty  na  wymagany  przedmiot  zamówienia.  Znajdujący  się  w  ofercie 

Przystępującego  szczegółowy  opis  oferowanego  przedmiotu  nie  potwierdził  spełniania 

wymagań Zamawiającego.  

Odnośnie  konieczności  kwestionowania  procedury  przewidzianej  w  art.  26  ust.  3 

ustawy  Pzp,  to  przy  przedmiotowym  charakterze  szczegółowego  opisu  (jako  dokumentu) 

mogła  być  ona  zastosowana,  jednakże  jej  wynik  nie  może  prowadzić  do  zmiany  zakresu 

proponowanego  świadczenia,  a  taka  sytuacja  miała  miejsce  w  przypadku  oferty 

Przystępującego.  Możliwe  jest  wyjaśnianie  i  uzupełnianie  treści  dokumentów 

przedmiotowych, ale w zakresie treści widniejącej w ofercie, nie zaś przedstawianie nowych 

elementów, które winny od początku składać się na przedmiotową stronę świadczenia. Samo 

zaś  złożenie  ogólnego  oświadczenia  w  formularzu  ofertowym  o  zgodności  przedmiotu 

zamówienia  z  SIWZ,  nie  jest  w  ocenie  Izby  wystarczające  do  potwierdzenia  prawidłowości 

konstrukcji  oferty. 

W  ocenie  Izby  zestawienie  tabelaryczne  składające  się  na  szczegółowy 

opis  of

erowanego  przedmiotu  zamówienia  miało  na  celu  potwierdzenie  nie  tylko,  że 

oferowane  elementy  są  zgodne  z  opisem  przedmiotu  zamówienia,  ale  jednocześnie 

identyfikowało  ono  zakres  świadczenia  wykonawcy,  do  wykonania  którego  zobowiązany 

będzie po zawarciu umowy. Z tego powodu tę część należało uznać za merytoryczną treść 

oferty,  która  nie  może  ulec  zmianie  w  wyniku  składania  przez  jej  autora  wyjaśnień  

i uzupełnień.  

Nie jest też prawdą, że Przystępujący przedstawił licencje w ramach jednego pakietu, 

wykorzystując terminologię zaczerpniętą z oferty handlowej dostawcy oprogramowania (APN 

Promise  S.A.)  z  dnia  8  listopada  2017  r.  Przedstawiona  oferta  handlowa  zawiera 

szczegółowe  rozbicie  na  poszczególne  typy  licencji.  Gdyby  Przystępujący  w  taki  sposób 

skonstruował  swoją  ofertę,  to  dopiero  wówczas  potwierdzałaby  ona  wymagania 

Zamawiającego.  Jak  już  wspomniano,  samo  użycie  określenia  „standard”  nie  wskazuje  na 

oferowanie kompletu licencji.  

Reasumując, z tych powodów Izba uznała, że oferta Przystępującego nie odpowiada 

treści SIWZ i winna zostać odrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp.  

Co  do  niezgodności  treści  oferty  z  treścią  SIWZ  w  zakresie  oferowanych  szkoleń, 

Izba  nie  podzieliła  stanowiska  Odwołującego.  Oferta  Przystępującego,  a  także  złożone 

wyjaśnienia  odnoszące  się  do  korzystania  z  zasobów  podmiotu  trzeciego  szczegółowo 

opisują  zakres  szkoleń,  który  pokrywa  się  z  zakresem  wymaganym  SIWZ.  Wykonawca 

określił  kto  i  gdzie  będzie  realizował  szkolenia,  na  jakich  zasadach,  według  jakich  założeń 

programowych  oraz  jakich  grup  produktowych  będą  one  dotyczyły.  Ten  ciąg  informacji 

należało uznać za wystarczający. W tym także zakresie Odwołujący nie przedstawił żadnych 

dowodów, które potwierdzałby braki oferty Przystępującego.  

Izba  nie  podzieliła  stanowiska  Odwołującego,  że  oferta  Przystępującego  nie  została 

prawidłowo  zabezpieczona  wadium  i  dlatego  powinna  zostać  odrzucona  na  podstawie  art. 

89 ust. 1 pkt 7b ustawy Pzp. N

ie każda wada wniesionego zabezpieczenia skutkować będzie 

koniecznością  odrzucenie  oferty  wykonawcy,  który  nie  wniósł  wadium.  Niezbędne  jest 

ustalenie,  że  Zamawiający  nie  będzie  mógł  z  wniesionego  zabezpieczenia  skorzystać,  

a  zatem,  że  wniesione  wadium  nie  potwierdza  faktycznego  zabezpieczenia  interesów 

Zamawiającego.  Tego  zaś  Odwołujący  nie  wykazał.  Słusznie  zauważali  zarówno 

Zamawiający,  jak  też  Przystępujący,  że  Specyfikacja  jako  Zamawiającego  wskazywała 

Komendę  Główną  Policji.  Izba  zgadza  się  z  twierdzeniami  Przystępującego,  że  wskazanie  

w  gwarancji  ubezpieczeniowej  zapłaty  wadium  jednostki  organizacyjnej  zamiast  organu  

(co jest częstym błędem zarówno samych wykonawców, jak też podmioty odpowiedzialne za 

sporządzanie  gwarancji)  nie  czyni  gwarancji  nieważną,  niezabezpieczającą  interesu 

Zamawiającego.  Jednostka  organizacyjna  (urząd,  ministerstwo,  komenda)  służy  tylko  

i wyłącznie do pomocy przy spełnianiu przez organ, jakim jest w tym przypadku Komendant 

Główny  Policji,  jego  funkcji.  Jednostka  ta  w  żaden  sposób  nie  jest  odrębna  od  organu, 

któremu służy. Tym samym nie można uznać, że gwarancja, w której jako beneficjent została 

oznaczona  Komenda,  nie  zabezpiecza  interesów  organu  jakim  jest  Komendant.  Poza 

powyższym  określenie  gwarancja  zawierała  prawidłowy  adres  (tożsamy  dla  jednostki  

i  organu),  prawidłowo  określała  kwotę  zobowiązania,  wskazywała  nazwę  prowadzonego 

postępowania i  określała przypadki  umożliwiające zatrzymanie  wadium,  właściwy  był  także 

termin  ustanowienia  gwarancji. 

Wszystkie  te  dane  określone  zostały  w  sposób  prawidłowy  

i  nie  pozostawiający  w  rezultacie  żadnej  wątpliwości  co  do  tego,  na  czyją  rzecz  i  w  jakim 

postępowaniu  gwarancja  została  udzielona.  Trudno  wyobrazić  sobie  sytuację,  w  której 

ubezpieczyciel  próbowałby  się  uchylić  od  odpowiedzialności  z  tytułu  tak  oznaczonego 

dokumentu.  

Izba  wskazuje,  że  zgodnie  z  aktualną  linią  orzeczniczą  dopuszczalna  i  celowa  jest 

wykładnia  dokumentu  gwarancji  ubezpieczeniowej  stanowiącego  wadium,  przy  czym 

wystarczającą podstawą dla dokonania takiej czynności są zasady ustawy Pzp i art. 65 k.c. 

Izba  nie  podziela  opinii  prezentowanej  na  rozprawie,  jakoby  powyższa  wykładnia  była 

niedopuszczalna  ze  względu  na  fakt,  że gwarancja  ubezpieczeniowa  stanowi  jednostronne 

oświadczenie  woli  gwaranta.  Należy  zauważyć,  iż  zgodnie  z  przepisem  art.  4  ust.  7  pkt  1 

ustawy  z  dnia  11  września  2015  r.  o  działalności  ubezpieczeniowej  i  reasekuracyjnej  

(Dz. U. z 2015 r., poz. 1844 ze zm.), 

czynnościami ubezpieczeniowymi jest zawieranie umów 

ubezpieczenia,  umów  gwarancji  ubezpieczeniowych  lub  zlecanie  ich  zawierania 

uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. 

o pośrednictwie ubezpieczeniowym  (Dz.  U.  z  2014  r.  poz.  1450  oraz  z  2015  r.  poz.  1844),  

a  także  wykonywanie  tych  umów.  Tym  samym  ustawa  o  działalności  ubezpieczeniowej 

zalicza  gwarancję  ubezpieczeniową  do  kategorii  umów.  Jest  to  jedynie  uprawnienie 

pozwalające  zakładom  ubezpieczeń  na  udzielanie  gwarancji,  nie  przesądza  jednak  o  jej 

treści. Należy zatem stwierdzić, że treść gwarancji ubezpieczeniowych kształtowana jest na 

zasadzie swobody  umów,  ukonstytuowanej  w  art.  353 (1) k.c. Oznacza  to,  że strony  mogą 

same  według  swojej  woli  ukształtować treść  łączącego je stosunku prawnego. Treść ta nie 

może być sprzeczna z obowiązującym prawem, właściwością stosunku prawnego i zasadami 

współżycia  społecznego.  Co  do  zasady  przyjmuje  się,  iż  gwarancja  ubezpieczeniowa  jest 

umową trójstronną , w której zakład ubezpieczeń (gwarant) zaciąga własne zobowiązanie do 

zapłaty na rzecz podmiotu uprawnionego (beneficjenta) określonej w treści gwarancji kwoty 

w  przypadku,  gdyby  osoba  trzecia  (zleceniodawca)  nie  spełniła  swojego  świadczenia. 

Gwarancja  jest  więc  samoistnym  zobowiązaniem  gwaranta,  jednak  nie  oznacza  to,  że 

gwarancja  ubezpieczeniowa  zmienia  swój  umowny  charakter  i  staje  się  jednostronnym 

oświadczeniem  woli.  Ponadto  charakter  prawny  gwarancji  pozostaje  w  ocenie  Izby  bez 

wpływu  na  dopuszczalność  jej  wykładni  jako  oświadczenia  woli.  Dopuszczalność  wykładni 

oświadczeń woli jednostronnych nie jest bowiem przez kodeks cywilny wyłączona. Przywołać 

należy  brzmienie  art.  65  k.c.,  zgodnie  z  którym:  "§  1.  Oświadczenie  woli  należy  tak 

tłumaczyć,  jak  tego  wymagają  ze  względu  na  okoliczności,  w  których  złożone  zostało, 

zasady  współżycia  społecznego  oraz  ustalone  zwyczaje.  §  2.  W  umowach  należy  raczej 

badać,  jaki  był  zgodny  zamiar  stron  i  cel  umowy,  aniżeli  opierać  się  na  jej  dosłownym 

brzmieniu". 

Tym  samym  treść  gwarancji  ubezpieczeniowej  może  podlegać  wykładni,  która 

winna  uwzględniać  m.in.  okoliczności,  w  których  złożone  zostało  oświadczenie  woli 

gwaranta, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Istotny jest także zgodny 

zamiar  stron  i  cel  umowy,  a  nie  tylko  dosłowne  jej  brzmienie.  Powyższe  dyrektywy 

interpretacyjne  jednoznacznie  potwierdzają  konieczność  uwzględnienia  kontekstu 

sytuacyjnego składanego oświadczenia woli, a zatem uwzględnienia wszystkich elementów 

istotnych dla odkodowania faktycznego zamiaru składającego oświadczenie woli. 

Izba 

podziela i przyjmuje za własne stanowisko wynikające z orzeczeń przywołanych 

przez  Przystępującego  w  złożonym  na  rozprawie  piśmie  procesowym.  W  ocenie  składu 

orzekającego  złożona  gwarancja  zabezpiecza  interesy  Zamawiającego  i  skutecznie 

zabezpiecza ofertę Przystępującego jako wadium. W tym zakresie nie miało więc znaczenia 

oświadczenie z dnia 8 stycznia 2018 roku wystawione przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe 

InterRisk  Towarzystwo  Ubezpieczeń  S.A.  Vienna  Insurance  Group,  ponieważ  jest  to 

dokument wtórny do treści samej gwarancji wadialnej i wystawiony po dacie składania ofert.  

W ocenie składu orzekającego Izby nie potwierdził się także zarzut naruszenia art. 89 

ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp

, który Odwołujący wiązał z okolicznością, że Comtegra nie posiada 

statusu 

LSP,  zatem  nie  może  dostarczyć  Zamawiającemu  produktów  w  ramach  programu 

MPSA

,  na  co  wskazują  numery  seryjne  oprogramowania  podane  w  wyjaśnieniach  przez 

Przystępującego.  

Dostrzeżenia  wymaga,  iż  aby  móc  mówić  o  pierwotnej  niemożliwości  świadczenia  

(a do 

tego odnosi się przywołany przez Odwołującego art. 387 § 1 kc), to świadczenie takie 

musi  być  niemożliwe  do  wykonania  w  sposób  obiektywny,  a  nie  indywidualny  dla 

określonego  wykonawcy.  Aby  umowę  zawartą  na  podstawie  tak  oferowanego  świadczenia 

można  było  uznać  za  nieważną,  Odwołujący  musiałby  udowodnić,  że  żaden  podmiot  nie 

może  spełnić  tak  opisanego  świadczenia.  Takich  zaś  dowodów  nie  przedstawiono. 

Przystępujący  nie  kwestionował  faktu,  że  nie  posiada  statusu  partnera  LSP  w  firmie 

Microsoft.  Nie  można  jednak  pominąć  okoliczności,  że  w  ofercie  Przystępującego  znajduje 

się zobowiązanie podmiotu trzeciego do udostępnienia zasobów, pochodzące od firmy APN 

Promise S.A. Jak wynika z listy firm posiadających status LSP aktywnych na polskim rynku, 

złożonej przez Odwołującego na rozprawie, APN Promise S.A. z siedzibą w Warszawie jest 

partnerem 

o takim statusie. Choć samo zobowiązanie do udostępnienia w ofercie wspomina 

o zasobach ludzkich, to w swej treści wskazuje także na podwykonawstwo, a Przystępujący 

złożył  w  przedmiotowej  kwestii  dodatkowe  wyjaśnienia  zaznaczając,  że  iż  osoby 

udostępnione,  wykonywały  będą  usługi  związane  z  warstwą  infrastrukturalną,  a  także 

dokumentacją i procedurami od strony technologii Microsoft. Takie oświadczenie, przy braku 

dodatkowych  założeń  w  SIWZ,  jest  w  ocenie  Izby  wystarczające,  aby  uznać,  że  dostawa 

licencji przy współpracy z podmiotem udostępniającym określone zasoby jest możliwa.  

Izba  nie  dopatrzyła  się  także  naruszenia  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  w  zakresie 

określonym  zarzutami  odwołania.  Odwołujący  kwestionował  zakres  żądanych  uzupełnień 

wymagany  od  Comtegra  i 

Odwołującego.  W  ocenie  składu  Zamawiający  przeprowadził 

prawidłową analizę warstwy merytorycznej obu ofert i w sposób prawidłowy zakreślił poziom 

treści wymagający wyjaśnień od wykonawców. Każda z ofert skonstruowana była w sposób 

charakterystyczny  dla  danego  wykonawcy  i  wymagała  innego  zakresu  wezwania  do 

wyjaśnień, bądź też uzupełnienia. Treść skierowanych do wykonawców wezwań realizowała 

przypisany im cel i dążyła do ujednolicenia zakresu informacji niezbędnych do oceny ofert.  

Konkludując,  Izba  stwierdziła,  że  naruszenie  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  miało 

istotny  wpływ  na wynik  prowadzonego  postępowania  o udzielenie  zamówienia  –  wobec 

czego 

– działając na podstawie przepisów art. 192 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 tej ustawy – orzekła, 

jak w pkt 1. sentencji 

uwzględniając w części odwołanie. Izba nakazała powtórzenie procesu 

badania i oceny ofert i odrzucenie na przywołanej podstawie oferty Przystępującego. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku 

na podstawie  art. 192  ust.  9  i  10  ustawy  P

zp  w  związku  z  §  3  pkt  1  i  2  i  §  5  ust.  2  pkt  1 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości 

i sposobu  pobierania  wpisu  od odw

ołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zmianami) – obciążając 

Zamawiającego tymi kosztami, na które złożył się wpis uiszczony przez Odwołującego oraz 

jego  uzasadnione  koszty  w  postaci  wy

nagrodzenia  pełnomocnika,  na podstawie  rachunku 

złożonego do zamknięcia rozprawy. 

Przewodniczący: