KIO 231/18 WYROK dnia 21 lutego 2018 r.

Sygn. akt: KIO 231/18 

WYROK 

z dnia 21 lutego 2018 r.  

Krajowa  Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Małgorzata Matecka 

Protokolant:   

Marta Słoma 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2018 r. w Warszawie 

odwołania wniesionego 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 6 lutego 2018 r. przez Odwołującego:  RISER 

Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Jaworznie  w  postępowaniu 

prowadzonym przez Z

amawiającego: Miasto Zabrze - Prezydent Miasta 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

k

osztami postępowania obciąża Odwołującego, i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  10  000  zł  00  gr 

(słownie: dziesięć tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez Odwołującego tytułem 

wpisu 

od odwołania, 

zasądza kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy)  od 

Odwołującego  na  rzecz  Zamawiającego  stanowiącą  koszty  poniesione  z tytułu 

wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo 

zamówień publicznych 

(Dz.  U.  z  2017  r.,  poz.  1579,  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  7  dni  od  dnia  jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za pośrednictwem  Prezesa  Krajowej Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Gliwicach.  

Przewodniczący:     …………………… 

Sygn. akt: KIO 231/18 

U z a s a d n i e n i e  

 
Zamawiający – Miasto Zabrze reprezentowane przez Prezydenta Miasta Zabrze (dalej jako 

„Zamawiający”)  prowadziło w  trybie  przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie 

zamówienia  publicznego  pn.  „Budowa  sali  gimnastycznej  przy  Zespole  Szkół  Sportowych 

w 

Zabrzu przy ul. Płaskowickiej 2 wraz z towarzyszącą infrastrukturą drogową i techniczną – 

w  ramach  „Programu  inwestycji  o  szczególnym znaczeniu dla Sportu  – edycja 2017” (dalej 

jako „Postępowanie”). Wartość ww. zamówienia nie przekracza kwoty określonej w przepisach 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. 

– Prawo zamówień 

publicznych  (Dz.  U

.  z  2017  r.,  poz.  1579,  ze  zm.),  dalej  jako  „ustawa  Pzp”.  Ogłoszenie 

o 

zamówieniu  zostało  opublikowane  w  dniu  20  listopada  2017  r.  w  Biuletynie  Zamówień 

Publicznych pod nr 617341-N-2017.  

W  dniu  6  lutego  2018  r.  wykonawca  RISER  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością 

z 

siedzibą  w  Jaworznie  (dalej  jako  „Odwołujący”)  wniósł  do  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  odwołanie  od  czynności  Zamawiającego:  odrzucenia  oferty  Odwołującego, 

podczas gdy omyłki w ofercie Odwołującego winny zostać poprawione zgodnie z art. 87 ust. 2 

pkt 3 ustawy Pzp, a w konsekwencji od czynności unieważnienia postępowania o udzielenie 

zamówienia publicznego na błędnie przyjętej podstawie oraz z przekroczeniem przepisu art. 

93 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów ustawy Pzp: 

art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp poprzez jego błędne zastosowanie, a w konsekwencji 

odrzucenie  oferty  Odwołującego  pomimo  faktu,  iż  treść  oferty  Odwołującego 

odpowiada treści SIWZ — z zastrzeżeniem, że ewentualne omyłki w niej występujące 

winny  zostać  skorygowane  zgodnie  z  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych; 

2)  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp  poprzez  niezastosowanie,  a  w  konsekwencji 

niedokonanie  poprawy  omyłek  w  ofercie  Odwołującego,  które  spowodowały  błędne 

wrażenie Zamawiającego, iż treść oferty Odwołującego nie odpowiada treści SIWZ; 

art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp poprzez jego błędne zastosowanie, a w konsekwencji 

unieważnienie  postępowania,  pomimo  faktu,  iż  oferta  Odwołującego  nie  podlega 

odrzuce

niu z Postępowania; 

4)  art. 93 ust. 

1 pkt 4 ustawy Pzp poprzez jego błędne zastosowanie, a w konsekwencji 

wskazanie w 

Zawiadomieniu o unieważnieniu postępowania, że ceny wszystkich ofert 

przekraczają  kwotę,  którą  Zamawiający  może  przeznaczyć  na  sfinansowanie 

zamówienia, podczas gdy kwota ta wskazana została w Zbiorczym zestawieniu ofert 

złożonych  przez  wykonawców  (zgodnie  z  art  86  ust.  5  pkt  1  ustawy  Pzp)  i  wynosi 

127  258,06  złotych,  a  wiec  żadna  ze  złożonych  ofert  nie  przekracza  wskazanej 

kwoty. 

W związku z podniesionymi zarzutami Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu: 

uwzględnienie odwołania w całości; 

nakazanie Zamawiającemu unieważnienia czynności odrzucenia oferty Odwołującego; 

nakazanie Zamawiającemu unieważnienia czynności unieważnienia postępowania na 

podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 oraz art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp; 

nakazanie Zamawiającemu przeprowadzenie powtórnego badania i oceny ofert oraz 

poprawy  w  ofercie  Odwołującego  omyłek  wskazanych  w  niniejszym  odwołaniu  oraz 

piśmie „Zawiadomienie o unieważnieniu postępowania” z dnia 25 stycznia 2018 roku; 

wskazanie w orzeczeniu kończącym postępowanie, że kwota 21 127 258,06 złotych 

wskazana  w 

Zbiorczym  zestawieniu  ofert  złożonych  przez  wykonawców  jest  kwotą, 

którą Zamawiający zamierza przeznaczyć na realizację zamówienia (zgodnie z art. 86 

ust 3 oraz art. 86 ust. 5 pkt 1 w zw. z art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp), bądź jest kwotą, 

do której Zamawiający może zwiększyć kwotę przeznaczoną na realizację zamówienia 

(zgodnie z art. 93 ust. 1 pkt 4 in fine ustawy Pzp); 

obciążenie Zamawiającego kosztami postępowania. 

Uzasadniając podniesione zarzuty Odwołujący wskazał w szczególności, co następuje: 

1. Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp. 

W Postępowaniu Zamawiający zaniechał dokonania poprawy omyłek, uznając, iż wskazane 

przez niego omyłki nie podlegają poprawieniu zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy Pzp. Z takim 

stanowiskiem Zamawiającego nie zgada się Odwołujący. Odwołujący wskazał, iż: 

a) 

Zamawiający  nie  udostępnił  wykonawcom  przedmiarów  w  wersji  edytowalnej  (zob. 

odpowiedź  na  pytanie  do  SIWZ  nr  1  udzielona  dnia  30  listopada  2017  roku  oraz 

odpowiedź  nr  3  udzielona  dnia  4  grudnia  2017  roku)  w  związku  z  czym  obowiązek 

przepisywania 

przedmiarów przerzucony

został na wykonawców; 

b) 

Zamawiający  dwukrotnie  dokonywał  zmiany  w  przedmiarach publikując  zaktualizowane 

wersje w formie nieedytowalnej; 

c) 

Zamawiający  dopuścił  stosowanie  przez  wykonawców  kalkulacji  własnej,  przy  czym 

zastrzegł, że zakres robót wyceniony przez  wykonawcę wg kalkulacji własnej musi być 

identyczny z odpowiadającym mu zakresem wg KNR wyszczególnionym w przedmiarze 

robót (zob. pkt 12 SIWZ – str. 13); 

d) 

Odwołujący w punkcie 1 oferty zobowiązał się zgodnie z poniższym: Zobowiązuję się do 

wykonania w/w zamówienia zgodnie z warunkami określonymi w SIWZ i wzorze umowy, 

z  kolei  zgodnie  z  §  1  ust.  5  wzoru  umowy  (cz.  V  SIWZ)  szczegółowy  opis  przedmiotu 

umowy  zawarty  jest  w  dokumentacji  projektowej,  która  została  wyszczególniona 

w kolejn

ych pozycjach i na która składa się 5 projektów budowlanych, 5 tomów projektów 

wykonawczych, przedmiary robót, STWiOR, wizualizacja oraz uzgodnienia. 

Odnosząc  się  do  poszczególnych  pozycji,  które  w  ocenie  Odwołującego  powinny  zostać 

poprawione jako omyłki, Odwołujący stwierdził, co następuje: 



kosztorys: roboty budowlane, pozycja 67 d 6.1 - 

jedyna omyłka dostrzegalna w ramach 

porównania  powyższych  dokumentów  polega  na  wpisaniu  omyłkowo  innego  rodzaju 

podłoża, do którego mocowane będą płyty z wełny mineralnej. Niemniej jednak gatunek 

podłoża  wynika  bezpośrednio  z  dokumentacji  projektowej,  a  błędne  wpisanie  jest 

wynikiem  tylko  i  wyłącznie  konieczności  przepisywania  przedmiarów  do  programu 

kosztorysowego oraz zmian w przedmiarach odnośnie wskazanej pozycji. Jednocześnie 

Odwołujący  zauważył,  iż  pozycja  KNR  AT-31  0704-01  opisywana  jest  słownie  również 

z 

użyciem fragmentu „podłoże z gazobetonu”, brak natomiast odnośnej pozycji dla „blach 

trapezowych”, w związku z czym przyjęto wskazaną przez Zamawiającego pozycję KNR, 

niemniej  jednak  Odwołujący  posiada  pełną  świadomość  występowania  na  budowie 

podłoża  z  blachy  trapezowej  i  potwierdza,  iż  oferuje  Zamawiającemu  wykonanie 

mocowania  do  podłoża  z  blachy  trapezowej  i  potwierdza,  iż  oferuje  Zamawiającemu 

wykonanie  mocowania 

do  podłoża  z  blachy  trapezowej,  które  też  mocowania  wycenił 

w 

kosztorysie (bez względu na omyłkę powstałą podczas jego przepisywania). 



kosztorys: elektryczny, pozycja 197 d 2.2.1 oraz 198 d 2.2.1 - 

jedyne omyłki polegają na 

podaniu błędnej jednostki miary, przy czym kalkulacja wykonawcy została sporządzona 

w 

oparciu  o  jednostki  wskazane  przez  Zamawiającego,  w  związku  z  czym  omyłkowo 

wpisane  „adres”  winno  zostać  przez  Zamawiającego  poprawione  na  „lin”,  a  omyłkowo 

wpisane oznaczenie „n-g”, które nie niesie żadnego znaczenia, winno być poprawione na 

„system”, przy zachowaniu tożsamej (niezmienionej) ceny kosztorysowej. 



kosztorys: elektryczny, pozycja 234 d 2.2.4 oraz 235 d 2.2.4 - 

miała tu miejsce oczywista 

omyłka  pisarska  polegająca  na  pominięciu  jednej  litery  „C”.  Zamawiający  wymagał 

przewodów  NHXCH,  w  przedmiarach  widoczny  jest  zapis  NHXC,  a  Odwołujący 

nieopatrznie wpisał kabel NHXH. W ocenie Odwołującego nie ulega jednak wątpliwości, 

że nie istnieją ani przewody o nazwie widocznej w przedmiarze (NHXC), ani przewody 

o 

oznaczeniu  NHXH,  w  związku  z  tym  z  całą  stanowczością  istniejąca  rozbieżność  to 

oczywista omyłka pisarska, która winna być poprawiona przez Zamawiającego w trybie 

art. 87 ust. 2 pkt 1 lub art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp. 



kosztorys:  sanitarna  zewn

ętrzna,  pozycja  1.13  –  jedyna  „niezgodność”  polega  na 

omyłkowym wpisaniu jednostki miary „szt.” w miejsce prawidłowego „kpl”, nie ulega jednak 

wątpliwości,  iż  „blok  oporowy”  jest  kolokwialnie  rzecz  ujmując  „betonowym  klockiem”, 

który może być dostarczony wyłącznie w całości. W związku z tym w niniejszym przypadku 

sformułowanie „sztuka” oraz „komplet” oznaczają de facto taki sam przedmiot. 



kosztorys:  sanitarna  zewnętrzna,  pozycja  2.2,  3.2,  4.3  –  Zamawiający  poprzestał  na 

wskazaniu,  iż  cena  odnosić  się  ma  do  kompletu,  z  kolei  Odwołujący  kalkulując  cenę 

całkowitą  za  komplet  przy  zachowaniu  nadzwyczajnej  staranności  dokonał  analizy 

dokumentacji projektowej i przeliczył jaka jest długość konkretnych odcinków, a następnie 

na  tej  podstawie  wyliczył  cenę  za  komplet  zabezpieczenia  wykopów.  Obliczenia  te  nie 

powinny  znaleźć  się  w  kosztorysie  ofertowym,  bowiem  były  roboczymi  wyliczeniami 

Odwołującego,  jednakże  w  wyniku  omyłki  zostały  przedstawione  Zamawiającemu.  Nie 

ulega  jednak  wątpliwości,  iż  wskazane  przez  Odwołującego  w  ostatniej  kolumnie  ceny 

zabezpieczenia  wykopów  są  cenami  za  całkowite  zabezpieczenie  wykopów,  a  więc  za 

„komplet” takiego zabezpieczenia. 



kosztorys:  sanitarna  zewnętrzna,  pozycja  2.18  –  także  w  tym  przypadku  w  kosztorysie 

omyłkowo  pojawiły  się  wyliczenia  robocze  Odwołującego,  jednakże  cena  podana 

w 

ostatniej kolumnie jest ceną całkowitą – zgodnie z oczekiwaniami Zamawiającego, za 

wykonanie odpowiedniej próby wodnej szczelności przyłącza wodociągowego. Abstrakcją 

byłoby sądzić, iż Odwołujący jest w stanie wycenić 15 metrów próby. Odwołujący dokonał 

stosownych obliczeń, przyjmując jaki odcinek instalacji będzie niezbędny do dokonania 

próby, a następnie wyliczył cenę całkowitą planowanej próby wodnej.   



kosztorys: sanitarna zewnętrzna, pozycja 3.5 – Odwołujący omyłkowo wpisał, że dostawa 

i montaż dotyczyć będzie 2 sztuk, podczas gdy winien on wpisać 1 komplet (a więc po 

zsumowaniu 

– wartość ostatniej kolumny). Niemniej jednak nie sposób uznać, iż oferta 

Odwołującego nie jest zgodna z treścią SIWZ, a Odwołujący nie zamierza wykonać całego 

przedmiotu  zamówienia,  ponieważ  wycena  została  dokonana  po  starannej  analizie 

dokumentacji projektowej. 



kosztorys:  sanitarna  zewnętrzna,  pozycja  3.42  –  Odwołujący  dokonał  obliczenia 

stosownych  wartości  (podanych  przez  Zamawiającego  –  a  więc  długości  instalacji  do 

demontażu),  a  następnie  wpisał  wartość  za  demontaż  zgodnie  z  oczekiwaniami 

Zamawiającego. Z analizy powyższego w prosty sposób można dojść do wniosku, jaka 

jest  cena  oferowana  przez  Odwołującego  za  konkretny  metr  bieżący  (zgodnie 

z 

wymaganiami Zamawiającego) dokonując podziału kwoty 8 500,00 złotych przez ilość 

metrów  wymaganych  przez  Zamawiającego  –  to  jest  126,60  mb,  aby  uzyskać  wynik 

8500/126,60 = 67,14 złotych za metr bieżący.  

Mając na uwadze powyższe Odwołujący stwierdził, iż Zamawiający błędnie ocenił powyższe 

omyłki w treści jego oferty jako nienadające się do poprawy na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 1 

lub pkt 3 ustawy Pzp, podczas gdy wszystkie te drobne błędy były wynikiem nieświadomych 

omyłek  powstałych  podczas  przepisywania  przedmiarów,  nie  były  działaniem  celowym 

Odwołującego,  doprowadziły  do  potencjalnej  niezgodności  oferty  z  SIWZ,  aczkolwiek  nie 

powodują istotnych zmian w treści oferty. Poprawa tych omyłek nie spowoduje żadnej zmiany 

w cenie oferty.  

Odwołujący stwierdził, iż rozpoznał pełen zakres zamówienia, zapoznał się z dokumentacją 

postępowania (dokumentacją  projektową)  i  prawidłowo wycenił  cały  przedmiot  zamówienia. 

W 

swojej ofercie zobowiązał się do wykonania całego przedmiotu zamówienia zgodnie z SIWZ 

oraz umową, które zawierają odniesienia do dokumentacji projektowej. W związku z tym nie 

sposób  uznać,  że  Odwołujący  nie  oferuje  pełnego  przedmiotu  zamówienia,  li  tylko  przez 

drobne  omyłki,  które  w  świetle  całego  przedmiotu  zamówienia  noszą  znamiona  znikomych 

i 

nieistotnych dla treści całej oferty. Nawet w przypadku, gdyby Zamawiający miał jakiekolwiek 

wątpliwości  odnośnie  sposobu  poprawienia  omyłek  w  ofercie  Odwołującego  –  ma  on 

możliwość skorzystania z przywileju wezwania do złożenia wyjaśnień zgodnie z art. 87 ust. 1 

ustawy Pzp. 

Zarzut naruszenia art. 93 ust. 1 pkt 1 oraz art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp. 

Odwołujący  stwierdził,  iż  mając  na  uwadze  uzasadnienie  odnoszące  się  do  dwóch 

poprzednich zarzutów oferta Odwołującego powinna ostać się w Postepowaniu i nie powinna 

zostać odrzucona. W związku z tym, nie zaktualizowała się przesłanka wskazana w art. 93 

ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp, a zatem postępowanie nie może zostać unieważnione. 

Ponadto  Odwołujący  wskazał,  iż  w  Zawiadomieniu  o  unieważnieniu  postępowania 

Zamawiający przytacza in extenso treść art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp stwierdzając, iż „ceny 

wszystkich ofert przekraczają kwotę, którą Zamawiający może przeznaczyć na sfinansowanie 

zamówienia  i  nie  ma  możliwości  zwiększenia  tej  kwoty.”  Powyższemu  oświadczeniu 

Zamawiającego przeczy dokument Zbiorcze zestawienie ofert złożonych przez wykonawców, 

sporządzony po dacie otwarcia ofert, zgodnie z art. 86 ust. 5 ustawy Pzp oraz wskazaniami 

pkt  11.6  SIWZ.  W  dokumencie  tym  Zamawiający  wskazał  in  extenso  Kwota  brutto,  jaką 

Zamawiający zamierza przeznaczyć na realizację zamówienia tj.: 21.127.258,06 PLN (w tym 

zamówienie  podstawowe):  14.084.838,71  PLN.  W  związku  z  tym  w  ocenie  Odwołującego 

należy uznać, iż kwota zarezerwowana w budżecie Zamawiającego na realizację niniejszego 

zamówienia to kwota 21.127.258,06 złotych. Z ostrożności procesowej Odwołujący dodał, iż 

nawet  jeśliby  uznać,  iż  kwotą  jaką  Zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie 

przedmiotowego  zamówienia  jest  kwota  niższa  (wskazana  powyżej),  to  i  tak  należałoby 

przyjąć,  iż  Zamawiający  posiada  zagwarantowane  środki  na  wykonanie  całej  inwestycji 

w 

wysokości  21.127.258,06  złotych,  przez  co  nie  można  twierdzić,  iż  Zamawiający  nie  jest 

władny  podwyższyć  kwotę,  którą  pierwotnie  zamierzał  przeznaczyć  na  sfinansowanie 

zamówienia.  

Przyjęcie  zapatrywania  odmiennego  prowadziłoby  zdaniem  Odwołującego  do  wypaczenia 

sensu  instytucji  podawania  przed  otwarciem  ofert  kwoty  przeznaczonej  na  realizację 

zamówienia, bowiem Zamawiający mógłby podawać przed otwarciem kilka kwot, a następnie 

decydować czy je sumować, czy rozpatrywać je odrębnie, a w konsekwencji – od ich arbitralnej 

decyzji  zależałoby  czy  unieważniać  postępowanie  czy  może  zsumować  kwoty  i  wybrać 

konkretnego wykonawcę. Naruszałoby to zasady uczciwej konkurencji, równego traktowania 

wykonawców,  przejrzystości  (art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp)  oraz  zasadę  jawności  (art.  8  ust.  1 

ustawy Pzp).  

Ponadto Odwołujący wskazał na konieczność ujęcia w orzeczeniu Izby w niniejszej sprawie 

niedopuszczalności unieważnienia Postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp 

obok wskazania niedopuszczalności unieważnienia postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 

pkt  1  ustawy  Pzp.  Powyższe  dyktowane  jest  faktem,  iż  Zamawiający  expressis  verbis 

w dokumencie  Zawiadomienie  o  uniewa

żnieniu  postępowania  zacytował  podstawę 

unieważnienia postępowania wskazaną w art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp. W związku z tym 

Zamawiający de facto unieważnił Postępowanie na podstawie dwóch przesłanek – art. 93 ust. 

1 pkt 1 ustawy Pzp oraz art. 93 ust. 1 

pkt 4 ustawy Pzp. Jednocześnie – mając na uwadze, że 

szacunkowa wartość zamówienia nie przekracza tzw. progów unijnych, a konstrukcja art. 180 

ust. 2 ustawy Pzp nie zezwala na wnoszenie odwołania na czynność Zamawiającego w postaci 

wyłącznie unieważnienia postępowania, konieczne jest objęcie kognicją Izby obu przesłanek 

unieważnienia  postępowania,  skoro  zostały  one  zacytowane  przez  Zamawiającego 

jednocześnie w Zawiadomieniu o unieważnieniu postępowania.  

Zamawiający  udzielił  odpowiedzi  na  odwołanie  pismem  z  dnia  15  lutego  2018  r.,  wnosząc 

o 

jego odrzucenie w całości, a w przypadku skierowania sprawy do rozpoznania – oddalenie 

w 

całości.  

Pismem  z  dnia  16  lutego  2018  r.  Odwołujący  podtrzymał  dotychczasowe  stanowisko 

w sprawie.  

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  stron,  na  podstawie  zebranego  w  sprawie 

materiału dowodowego oraz oświadczeń i stanowisk stron, Krajowa Izba Odwoławcza 

ustaliła i zważyła, co następuje. 

Izba  postanowiła  zaliczyć  w  poczet  materiału  dowodowego,  poza  dokumentacją 

Postępowania, także dokumenty złożone przez Odwołującego w toku rozprawy (dwie oferty 

dotyczące  separatora  -  z  4  oraz  8  grudnia  2017  r.  oraz  pismo  Zamawiającego  z  dnia  15 

stycznia 2016 r. z innego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego). 

Dokonując ustaleń na gruncie przepisu art. 189 ust. 2 ustawy Pzp Izba stwierdziła, iż w treści 

odwołania zostały postawione przez Odwołującego cztery zarzuty, tj.:  

1)  zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, 

2)  zarzut naruszenia art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp, 

3)  zarzut naruszenia art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp,  

4)  zarzut naruszenia art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp. 

Mając  na  uwadze  regulację  art.  180  ust.  2  ustawy  Pzp  Izba  postanowiła  skierować  do 

rozpoznania na rozprawie zarzuty 1 i 2 (zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp oraz 

zarzut naruszenia art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp) - 

jako zarzuty wobec czynności odrzucenia 

oferty  Odwołującego,  o  której  to  czynności  Zamawiający  zawiadomił  pismem  z  dnia  25 

stycznia  2018  r.  [art.  180  ust.  2  pkt  4  ustawy  Pzp]   

–  oraz  łącznie  z  nimi  zarzut  3  (zarzut 

naruszenia art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp) 

– jednakże nie traktowany jako samodzielny zarzut, 

z  uwagi  iż  jest  on  skierowany  przeciwko  czynności  unieważnienia  Postępowania,  lecz 

wyłącznie jako konsekwencja naruszeń, do których odnoszą się dwa pierwsze zarzuty. 

Natomiast  zarzut  4  (zarzut  naruszenia  art.  93  ust.  1  pkt  4  ustawy  Pzp),  jako  skierowany 

przeciwko czynności niewskazanej przez ustawodawcę w katalogu zawartym w art. 180 ust. 2 

ustawy  Pzp,  Izba  postanowiła  pozostawić  bez  rozpoznania.  W  orzecznictwie  sądów 

okręgowych  oraz  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wskazuje  się,  że  przepisy  ustawy  Pzp  nie 

przewidują  instytucji  częściowego  uwzględnienia  odwołania,  jednakże  zarzuty  skutkujące 

odrzuce

niem  odwołania  w  przypadku  gdy  odwołanie  nie  zawiera  pozostałych  zarzutów, 

w 

sytuacji połączenia ich w odwołaniu z innymi zarzutami - powinny zostać pozostawione bez 

rozpoznania [wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 20 lipca 2012 r. (sygn. akt II Ca 

85/12), wyrok Sądu Okręgowego w Przemyślu z dnia 11 maja 2015 r. (sygn. akt I Ca 131/15), 

oraz wyroki Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 19 maja 2017 r. (sygn. akt KIO 903/17), z dnia 

3 marca 2016 r. (sygn. akt KIO 222/16), z dnia 5 grudnia 2013 r. (sygn. akt KIO 2690/13) oraz 

z dnia 30 marca 2012 r. (sygn. akt KIO 482/12)]. Mając to na uwadze, zarzut 4 Izba postanowiła 

pozostawić bez rozpoznania. Z powyższych względów wniosek Zamawiającego o odrzucenie 

odwołania w całości podlegał oddaleniu. 

Rozpoznając  odwołanie  w  pierwszej  kolejności  Izba  obowiązana  jest  ustalić,  czy 

Odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia odwołania zgodnie z regulacją art. 179 

ust. 1 ustawy Pzp. W myśl tego przepisu wykonawcy przysługuje legitymacja do wniesienia 

odwołania, jeżeli ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz może ponieść szkodę 

w 

wyniku  naruszenia  przez  zamawiającego  przepisów  ustawy  Pzp.  Jak  wskazuje  się 

w 

orzecznictwie  Izby  legitymacja  do  wniesienia  środka  ochrony  prawnej  służy  takiemu 

podmiotowi,  który  wykaże  interes  w  uzyskaniu  zamówienia.  Odwołujący  musi  dowieść, 

iż posiada obiektywną, tj. wynikającą z rzeczywistej utraty możliwości uzyskania zamówienia 

lub ubiegania się o udzielenie zamówienia, potrzebę uzyskania określonego rozstrzygnięcia 

wniesionego 

środka  ochrony  prawnej,  aby  uzyskać  dane  zamówienie  (wyrok  Krajowej  Izby 

Odwoławczej z dnia 22 maja 2017 r. KIO 921/17).

Odwołujący legitymuje się interesem we 

wniesieniu środka ochrony prawnej, o którym mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, jeżeli zakres 

zar

zutów, w sytuacji ich potwierdzenia się, wskazuje na pozbawienie odwołującego możliwości 

uzyskania zamówienia i jego realizacji, narażając go tym samym na poniesienie w tym zakresie 

wymiernej szkody (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 3 marca 2017 r. KIO 336/17). 

Z  dokumentacji  Postępowania  wynika  natomiast,  iż  pismem  z  dnia  25  stycznia  2018  r. 

Zamawiający  zawiadomił wykonawców o unieważnieniu postępowania (pismo zatytułowane 

Zawiadomienie o unieważnieniu postępowania). Jako podstawę unieważnienia Postępowania 

Zamawiający wskazał: „unieważniono postępowanie na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy 

Pzp, ponieważ nie złożono żadnej oferty niepodlegającej odrzuceniu. Ponadto Zamawiający 

stwierdza, iż ceny wszystkich ofert przekraczają kwotę, którą Zamawiający może przeznaczyć 

na sfinansowanie zamówienia i nie ma możliwości zwiększenia tej kwoty.” 

Mając na uwadze powyższy zapis w ocenie składu orzekającego Izby nie ulegało wątpliwości, 

iż Postępowanie zostało przez Zamawiającego unieważnione na podstawie dwóch przesłanek, 

tj. art. 93 ust. 1 pkt 1 oraz art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp. Wprawdzie w treści zawiadomienia 

Zamawiający nie wskazał drugiej podstawy poprzez podanie ww. jednostki redakcyjnej (art. 

93 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp), jednakże odniesiono się do treści tego przepisu (przytaczając ją 

z  niewielkimi  zmianami),  w  tym  odniesiono  się  do  możliwości  Zamawiającego  zwiększenia 

ww. kwoty.  

Okoliczność  powyższa,  tj.  unieważnienie  Postępowania  na  podstawie  dwóch  przesłanek, 

tj. art.  93  ust.  1  pkt  1  oraz  art.  93 

ust.  1  pkt  4  ustawy  Pzp,  została  potwierdzona  przez 

Zamawiającego  w  toku  rozprawy.  W  ten  sam  sposób  została  ona  również  zidentyfikowana 

przez  Odwołującego,  czemu  dał  wyraz  w  treści  odwołania  (in  fine).  Wprawdzie  odmienne 

stanowisko  Odwołujący  przedstawił  na  rozprawie,  jednakże  w  ocenie  składu  orzekającego 

Izby  było  one  związane  z  przyjętą  taktyką  procesową  w  związku  z postanowieniem  Izby 

o pozostawieniu bez rozpoznania zarzutu 4. 

Ww.  ustalenie  znajduje  również  w  pełni  potwierdzenie  w  okolicznościach  faktycznych 

niniejszej  sprawy.  Jak  bowiem  wynika  z  dokumentu 

Zbiorcze  zestawienie  ofert  złożonych 

przez  wykonawców  kwota,  jaką  Zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie 

zamówienia podstawowego wyniosła 14.084.838,71 zł (brutto) i cena każdej ze złożonych ofert 

kwotę  tą  przekraczała  (w  tym  także  cena  oferty  Odwołującego  –  15.267.741,20  zł).  Na 

marginesie należy wskazać, iż błędne jest rozumowanie Odwołującego, który za ww. kwotę 

uznaje 21.127.258,06 zł, która – w przeciwieństwie do cen zawartych w ofertach – obejmuje 

także  zamówienia,  o  których  mowa  w  67  ust.1  pkt  6  ustawy  Pzp  (tzw.  zamówienia 

uzupełniające)  –  dokumentacja  Postępowania  (wniosek  o  przeprowadzenie  Postępowania, 

protokół ZP). Złożone w Postępowaniu oferty zawierają ceny obejmujące wyłącznie realizację 

zamówienia  podstawowego,  a  zatem  należy  je  porównywać  z  kwotą,  jaką  Zamawiający 

przeznaczył  na  realizację  zamówienia  podstawowego.  Ponadto,  Zamawiający  nie  ma 

obowiązku  dokonania  zwiększenia  kwoty,  jaką  zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie 

zamówienia  podstawowego,  kosztem  kwoty  przeznaczonej  na  sfinansowanie  zamówień 

uzupełniających.  Mogłoby  to  bowiem  doprowadzić  do  sytuacji,  w  której  Zamawiający  nie 

mógłby  udzielić  zamówień  uzupełniających,  pomimo  zajścia takiej  potrzeby  i ziszczenia  się 

przesłanek  ustawowych  z  uwagi  na  brak  środków  finansowych  na  wymaganym  poziomie, 

pierwotnie prawidłowo przewidzianym przez Zamawiającego.  

Mając zatem na uwadze fakt unieważnienia przez Zamawiającego Postępowania, w tym na 

podstawie przepisu art. 93 ust. 1 pkt 4 u

stawy Pzp, Izba uznała, iż Odwołujący nie posiada 

legitymacji  do  wniesienia  odwołania.  Nawet  w  przypadku  potwierdzenia  się  wskazywanych 

naruszeń – w zakresie podlegającym rozpoznaniu przez Izbę, tj. odnoszących się wyłącznie 

do  czynności  odrzucenia  oferty  Odwołującego,  nie  może  on  ponieść  szkody,  albowiem 

Postępowanie zostało przez Zamawiającego unieważnione i nie może ono zostać przez Izbę 

wzruszone,  albowiem  zarzuty  wobec  czynności  unieważnienia  Postępowania  nie  podlegają 

rozpoznaniu przez Izbę z uwagi na wartość zamówienia niższą od tzw. progu unijnego. Tym 

samym w przypadku uznania przez Izbę za zasadne zarzutów podniesionych wobec czynności 

odrzucenia oferty Odwołującego, jego oferta w dalszym ciągu nie podlega przywróceniu do 

Postępowania, gdyż zostało ono już unieważnione i nie może to zostać zmienione na skutek 

wyroku Izby. W konsekwencji Odwołujący nie może ponieść szkody, albowiem bez względu 

na  fakt  wniesienia  odwołania,  jak  i  rozpoznania  go  przez  Izbę,  sytuacja  Odwołującego jest 

dokładnie  taka  sama  –  nie  ma  on  możliwości  uzyskania  zamówienia  w  tym  konkretnym 

(unieważnionym) Postępowaniu. 

Mając zatem na uwadze brak legitymacji Odwołującego do wniesienia odwołania, Izba orzekła 

o jego oddaleniu. 

Zarzuty podniesione wobec czynności odrzucenia oferty Odwołującego – jakkolwiek nie mogły 

zmienić  wyniku  postępowania  odwoławczego  –  Izba  ocenia  jako  zasadne.  Jak  wynika 

z 

dokumentacji  Postępowania  w  ofercie  Odwołującego  zostały  przez  Zamawiającego 

zidentyfikowane następujące błędy, skutkujące jej odrzuceniem na podstawie przepisu art. 89 

ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp: 

1)  kosztorys: roboty budowlane, pozycja 67 d 6.1 

– w opisie pozycji wpisano błędny rodzaj 

podłoża (podłoże z gazobetonu zamiast podłoże z blachy trapezowej); 

2)  kosztorys: elektryczny, pozycja 197 d 2.2.1 oraz 198 d 2.2.1 

– wpisano błędne jednostki 

miary („adres” zamiast „lin” oraz „n-g” zamiast „system”); 

3)  kosztorys: elektryczny, pozycja 234 d 2.2.4 oraz 235 d 2.2.4 

– w opisie pozycji wpisano 

błędne oznaczenie kabla („NHXH” zamiast „NHXCH”); 

kosztorys: sanitarna zewnętrzna, pozycja 1.13 - wpisano błędną jednostkę miary („szt.” 

zamiast „kpl”); 

kosztorys:  sanitarna  zewnętrzna,  pozycja  2.2,  3.2,  4.3  –  wpisano  błędne  jednostki 

miary („m²” zamiast „kpl” oraz zawarto robocze obliczenia Odwołującego); 

kosztorys: sanitarna zewnętrzna, pozycja 2.18 – wpisano błędną jednostkę miary („m” 

zamiast „kpl” oraz zawarto robocze obliczenia Odwołującego); 

kosztorys: sanitarna zewnętrzna, pozycja 3.5 – wpisano „2 szt.” zamiast „1 kpl”; 

kosztorys: sanitarna zewnętrzna, pozycja 3.42 - wpisano błędną jednostkę miary „kpl” 

zamiast „mb” oraz nie podano ceny za metr bieżący. 

Jak wskazuje się w orzecznictwie Izby pod pojęciem „omyłki”, o której mowa w art. 87 ust. 2 

pkt 3 ustawy Pzp, należy rozumieć niezamierzony błąd wykonawcy, skutkujący niezgodnością 

z  treścią  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  którego  poprawienie  nie  spowoduje 

istotnych zmian w treści oferty. Jak wynika z porównania treści ww. przepisu oraz art. 87 ust. 

2 pkt 1 

i 2 ustawy Pzp, omyłka uregulowana w art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp nie musi być 

oczywista 

– przyjmuje się, iż może ona być ustalana na podstawie treści samej oferty lub treści 

specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Co więcej, sposób jej poprawienia może zostać 

ustalony po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy 

Pzp.  Poprawienie  omyłki  nie  może  jednak  powodować  istotnych  zmian  w  treści  oferty.  Jak 

wskazano w jednym z wyroków Izby „pojęcie istotności zmiany treści oferty, nie zostało przez 

ustawodawcę zdefiniowane ani w art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo zamówień publicznych, ani 

tez w żadnym innym przepisie ustawy. W związku z powyższym – zdaniem Izby – pojęcie to 

należy  interpretować,  biorąc  pod  uwagę  konkretny  stan  faktyczny  danego  postępowania 

o 

udzielenie  zamówienia  publicznego,  z  uwzględnieniem  przede  wszystkich  podstawowych 

zasad  udzielenia  zamówienia  publicznego,  w  tym  przede  wszystkim  zasady  uczciwej 

konkurencji i równego traktowania wykonawców.” (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 

20  października  2009  r.  KIO/UZP  1260/09).  W  orzecznictwie  Izby  podkreśla  się,  iż 

zamawiający  może  dokonywać  poprawienia  omyłek,  ale  nie  może  zastępować  wykonawcy 

w 

formułowaniu treści oferty.  

Mając  na  uwadze  powyższe,  w  ocenie  składu  orzekającego  Izby  błędy  popełnione  przez 

Odwołującego w ofercie wskazane przez Zamawiającego w uzasadnieniu odrzucenia oferty 

Odwołującego, których dotyczą zarzuty podniesione w odwołaniu, należy zakwalifikować jako 

omyłki podlegające poprawieniu na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp (w przypadku 

omyłki wskazanej w punkcie 3 można wręcz mówić o omyłce pisarskiej – brak jednej litery). 

Wymaga wskazania, iż prawie wszystkie błędy odnoszą się do treści kosztorysu, które zostały 

wskazane przez Za

mawiającego w dokumentacji Postępowania i sprowadzają się do błędnego 

ich  przepisania,  co  jak  wynika  z  wyjaśnień  Odwołującego  spowodowane  było 

nieudostępnieniem  przedmiarów  w  wersji  edytowalnej.  Zdaniem  składu  orzekającego  Izby 

popełnione  błędy  nie  były  przez  Odwołującego  zamierzone  –  do  takiego  samego  wniosku 

doszedł Zamawiający, co zostało przez niego potwierdzone w toku rozprawy. Nie wydaje się, 

aby  istniały  jakiekolwiek  racjonalne  powody,  dla  których  Odwołujący  chciałby  dokonać 

modyfikacji  kosztorysów.  Ponieważ  jak  wskazano  powyżej  błędy  odnoszą  się  do  treści 

kosztorysu ustalonej przez Zamawiającego, sposób ich poprawienia jest jeden i jest on znany 

Zamawiającemu. W przypadku ostatniej ze wskazanych omyłek wprawdzie zabrakło ceny za 

jeden mb, ale bez pro

blemu może zostać ona wyliczona na podstawie pozostałych, podanych 

w ofercie danych 

– nie mamy tu zatem do czynienia z tworzeniem przez Zamawiającego nowej 

treści oferty. Wskazane omyłki nie będą prowadzić do zmiany treści oferty – żadne wyliczenia 

nie  ule

gną  zmianie,  wszystkie  ceny  pozostaną  te  same.  Należy  jeszcze  zauważyć,  iż 

w 

przypadku dokonywania poprawy omyłek zamawiający nie muszą się obawiać problemów 

na etapie rozliczania umowy, na co wskazywał Zamawiający w toku rozprawy. W przypadku 

zidentyfikow

ania którejkolwiek z omyłek wskazanych w art. 87 ust. 2 ustawy Pzp zamawiający 

dokonuje  jej  poprawienia,  a  następnie  niezwłocznie  zawiadamia  o  tym  fakcie  wykonawcę. 

Jeżeli  wykonawca  nie  zgodzi  się  na  jej  poprawienie,  jego  oferta  podlega  odrzuceniu  na 

podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7 ustawy Pzp.  

Dokonana  powyżej  ocena  zarzutów  odnoszących  się  do  czynności  odrzucenia  oferty 

Odwołującego  nie  mogła  jednak  skutkować  chociażby  częściowym  uwzględnieniem 

odwołania, z uwagi na stwierdzony przez Izbę brak po stronie Odwołującego legitymacji do 

wniesienia odwołania (art. 179 ust. 1 ustawy Pzp). Na marginesie Izba zauważa, iż do takiego 

samego rezultatu prowadzi stosowanie zasady wyrażonej w art. 192 ust. 2 ustawy Pzp (Izba 

uwzględnia odwołanie,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie przepisów  ustawy,  które miało wpływ  lub 

może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia.). 

O kosztach postępowania odwoławczego Izba orzekła na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp 

oraz § 3 pkt 1 i 2 i § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 

2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów 

w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41,  poz.  238,  ze  zm.), 

stosownie do wyniku postępowania.  

Pr

zewodniczący:    …..……………………………