KIO 99/24 WYROK dnia 29 stycznia 2024 roku

Sygn. akt: KIO 99/24

WYROK

z dnia 29 stycznia 2024 roku

Krajowa Izba Odwoławcza  -  w składzie:

Przewodnicząca: 

Justyna Tomkowska 

Protokolantka: 

Klaudia Kwadrans

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  26  stycznia  2024  roku  w  Warszawie 

odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  8  stycznia  2024  roku  

przez  wykonawc

ę  „Mobilis”  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  

w Warszawie 

(Odwołujący)

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego  –  Gminę  Wrocław  z  siedzibą  we 

Wrocławiu 

orzeka:

Umarza  postępowanie  odwoławcze  w  zakresie  zarzutów  2,  5,  7,  8,  9,  10,  12  i  13  

w części uwzględnionych przez Zamawiającego; 

Umarza  postępowanie  odwoławcze  w  zakresie  zarzutów  3,  4,  9,  10,  12  w  części 

wycofanych przez Odwołującego; 

Uwzględnia  w  części  odwołanie  w  zakresie  zarzutów  1  i  6  odwołania  i  nakazuje 

Zamawiającemu  zmianę  zapisów  SWZ,  postanowień  umownych  i  pozostałych dokumentów 

postępowania, w sposób, z którego wynikać będzie, że rozpoczęcie realizacji przewozów na 

liniach  objętych  zamówieniem  nastąpi  po  upływie  11  miesięcy  od  daty  zawarcia  umowy, 

którą zawiera się na kolejne 72 miesiące; 

Oddala odwołanie w pozostałym zakresie; 

kosztami postępowania obciąża Odwołującego – „Mobilis” Spółka z ograniczoną 

odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Warszawie  i  Zamawiającego  -  Gminę  Wrocław  

z siedzibą we Wrocławiu, w następujący sposób: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  kwotę  15  000  zł  00  gr  (słownie:  piętnastu 

tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego  -  „Mobilis”  Spółka  

z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie tytułem wpisu od odwołania, 

a także kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) poniesioną 

przez 

Odwołującego  „Mobilis”  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  

w Warszawie o 

tytułem wynagrodzenia pełnomocnika; 

zasądza od Zamawiającego – Gminy Wrocław z siedzibą we Wrocławiu na rzecz 

Odwołującego  -  „Mobilis”  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  

w  Warszawie 

kwotę  6 200  zł  00  gr  (słownie:  sześć  tysięcy dwustu  złotych 00/100  groszy) 

stanowiącą uzasadnione koszty Strony poniesione tytułem części wpisu oraz wynagrodzenia 

pełnomocnika. 

Na  orzeczenie  - 

w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za 

pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie - 

Sądu Zamówień Publicznych. 

Przewodnicząca:

…………………………… 

Sygn. akt KIO 99/24 

UZASADNIENIE 

Zamawiający:  Gmina  Wrocław  z  siedzibą  we  Wrocławiu,  prowadzi  postępowanie  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  „Świadczenie  usług  w  zakresie  publicznego 

transportu  zbiorowego  organizowanego  przez  Gminę  Wrocław  na  terenie  Wrocławia  oraz 

Gmin Wisznia Mała, Długołęka i Czernica”. Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone 

w 

Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem S251/2023-00794826-2023 w dniu 

29 grudnia 2023 roku.  

W  dniu  8  stycznia  2024  roku  do  P

rezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  Warszawie 

odwołanie  złożył  również  wykonawca  „Mobilis”  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  

z siedzibą w Warszawie (dalej jako „Odwołujący” lub „Mobilis”).  

O

dwołanie  złożono  wobec  treści  Specyfikacji  Warunków  Zamówienia  („SWZ”)  

w zakresie:  

Specyfikacji Warunków Zamówienia:  

(a) 

Dział VI SWZ [Termin wykonania zamówienia];  

(b) 

Dział VIII pkt 4 lit. a) SWZ [Warunki udziału w postępowaniu];  

(c) 

Dział IX pkt 10 SWZ [Wykaz podmiotowych środków dowodowych];  

(d) 

Dział XIV pkt 1 SWZ [Sposób oraz termin składania i otwarcia ofert];  

Projektu Umowy (załącznik nr 1 do SWZ):  

(a) 

§ 2 [Tabor] ust. 3 Projektu Umowy;  

(b) 

§ 5 [Termin wykonania zamówienia] ust. 1 i 2 Projektu Umowy;  

(c) 

§ 6 [Umowne prawo odstąpienia i rozwiązania umowy] ust. 5.4 Projektu Umowy;  

(d) 

§ 6 [Umowne prawo odstąpienia i rozwiązania umowy] ust. 5.6 Projektu Umowy;  

(e) 

§ 7 [Kary umowne] ust. 2 Projektu Umowy  

(f) 

§ 7 [Kary umowne] ust. 14 Projektu Umowy  

Załącznika  nr  7  do  Projektu  Umowy  [Zasady  naliczenia  i  wielkość  kar  umownych]  

w  szczególności  odniesieniu  do  postanowienia  o  treści:  „W  przypadku  niewykonania  lub 

nienależytego  wykonania  postanowień  Umowy  przez  Wykonawcę,  Zamawiający  ma  prawo 

naliczenia  kar  umownych.”;  pkt.  2.2.;  pkt.  2.7.;  pkt.  3.2.;  pkt.  4.5.;  pkt.  4.6.;  pkt.  4.10.;  

pkt. 4.11.; pkt. 4.12.; pkt. 5.6. oraz pkt. 5.12.;  

Załącznika nr 8 do Projektu Umowy [Stawki wynagrodzenia];  

Załącznika nr 9 do Projektu Umowy [Zasady waloryzacji wynagrodzenia]. 

Zamawiającemu zarzucono naruszenie następujących przepisów Pzp:  

art.  99  ust.  1  Pzp  w  zw.  z  art.  433  ust.  3  Pzp  w  zw.  z  art.  353(1)  KC  w  zw.  

z  art.  354  §  1  KC.  poprzez  wprowadzenie  do  projektowanych  postanowień  umowy 

obowiązku  wykonania  czynności  nieznanych  w  dniu  składania  oferty  z  tym  zastrzeżeniem,  

że  wykonawca  zobowiązany  będzie  je  wykonać  bez  dodatkowego  wynagrodzenia,  

co  prowadzi  do  sytuacji,  w  której  opis  przedmiotu  zamówienia  jest  niejasny,  nieprecyzyjny  

i niejednoznaczny, a w konsekwencji 

– niezgodny z przepisami Pzp;  

art.  134  ust.  1  pkt  6  Pzp  poprzez  określenie  wewnętrznie  sprzecznych  terminów 

rozpoczęcia  realizacji  przedmiotu  zamówienia  przy  jednoczesnym  wskazaniu  przez 

Zamawiającego  daty  sztywnej  rozpoczęcia  realizacji  zamówienia  (1  stycznia  2025  r.),  

co znajduje odzwierciedlenie w § 5 ust. 1 i 2 Projektu Umowy oraz Dziale VI SWZ;  

art.  112  ust.  1  Pzp  w  zw.  z  art.  112  ust.  2  pkt  4  Pzp  w  zw.  z  art.  116  ust.  1  Pzp  

w  zw.  z  art.  16  Pzp  w  zw.  z  §  9  ust.  1  pkt  2  Rozporządzenia  Ministra  Rozwoju,  Pracy  

i Technologii z dnia 23 grudnia 2020 r. w sprawie podmiotowych środków dowodowych oraz 

innych  dokumentów  lub  oświadczeń,  jakich  może  żądać  zamawiający  od  wykonawcy  

(Dz.U.  z  2020  r.  poz.  2415,  ze  zmianami)  („Rozporządzenie  dokumentowe”)  poprzez 

określenie  warunku  udziału  w  postępowaniu  określonego  w  Dziale  VIII  pkt  4  lit.  a)  SWZ  

w sposób nieproporcjonalny do przedmiotu zamówienia, nadmierny i uniemożliwiający ocenę 

zdolności  wykonawcy  do  należytego  wykonania  zamówienia  oraz  niezgodny  

z  Rozporządzeniem  dokumentowym,  tj.  poprzez  postawienie  wymogu,  zgodnie  z  którym 

wykonawcy są zobligowani do posiadania doświadczenia w wykonaniu co najmniej jednego 

zamówienia  polegającego  na  świadczeniu  usługi  transportu  zbiorowego  w  ramach 

przewozów  regularnych  (w  rozumieniu  art.  4  pkt  7  ustawy  z  dnia  6  września  2001  r.  

o  transporcie  drogowym)  o  łącznej  wielkości  pracy  przewozowej  nie  mniejszej  niż:  dla 

Zadania 1 - 

500 000 wozokilometrów, dla Zadania 2 – 500 000 wozokilometrów, dla Zadania 

–  500  000  wozokilometrów,  dla  Zadania  4  –  250  000  wozokilometrów,  co  uniemożliwia 

wykazanie  się  przez  wykonawców  doświadczeniem  wynikającym  z  zamówienia  

wykonywanego na  dzień  składania ofert,  gdy  tymczasem  uprawnienia takie wynika z  treści 

Rozporządzenia dokumentowego;  

§ 4 ust. 1-3 Rozporządzenia dokumentowego poprzez narzucenie – w Dziale IX pkt. 

10 SWZ 

– także na wykonawcę mającego siedzibę lub miejsce zamieszczenia na terytorium 

Rzeczypospolitej  Polskiej  obowiązku  złożenia  w  zakresie  osób,  o  których  mowa  w  art.  108 

ust. 1 pkt 2 Pzp, które mają miejsce zamieszkania poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej 

–  zamiast  informacji  z  Krajowego  Rejestru  Karnego,  o  której  mowa  w  §  2  ust.  1  pkt  1 

Rozporządzenia  dokumentowego  –  informacji  z  odpowiedniego  rejestru,  takiego  jak  rejestr 

sądowy, albo, w przypadku braku takiego rejestru, inny równoważny dokument wydany przez 

właściwy organ sądowy lub administracyjny kraju, w którym miejsce zamieszkania ma osoba, 

której  dotyczy  informacja  albo  dokument,  w  zakresie,  o  którym  mowa  w  §  2  ust.  1  pkt  1, 

podczas  gdy  Rozporządzenie  dokumentowe  wymaga  złożenia  podmiotowych  środków 

dowodowych z krajów innych niż Rzeczpospolita Polska odnoszących się do osób, o których 

mowa w art. 108 ust. 1 pkt 2 Pzp, wyłącznie w przypadku wykonawców mających siedzibę 

lub miejsce zamieszkania poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;   

art. 134 ust. 1 pkt 15 Pzp w zw. z art. 138 Pzp w zw. z art. 133 ust. 1 Pzp poprzez 

wyznaczenie  zbyt  krótkiego  terminu  składania  ofert,  uniemożliwiającego  prawidłowe 

przygotowanie  i  oszacowanie  oferty,  nieuwzględniającego  złożoności  i  skomplikowania 

przedmiotu  zamówienia,  ani  faktu  nieprzekazania  wykonawcom  wszystkich  kluczowych 

informacji,  co  w  konsekwencji  oznacza  brak  respektowania  zasady  proporcjonalności, 

przejrzystości i uczciwej konkurencji;   

art.  353(1)  KC, jak  i  art.  483  KC  w zw. z  439  ust.  1  Pzp  w  zw.  z art.  433  pkt  2  Pzp  

w  zw.  z  art.  8  ust.  1  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt  1  Pzp  poprzez  ukształtowanie  stosunku 

prawnego  (umowy)  w  sposób  sprzeczny  z  jego  właściwością  oraz  zasadami  współżycia 

społecznego,  prowadzący  do  nadużycia  przez  Zamawiającego  jego  podmiotowego  prawa 

poprzez  rażące  wykorzystanie  dominującej  pozycji  „organizatora  przetargu”,  w  tym 

wprowadzenie  do  projektowanych  postanowień  umowy  i  jego  załączników  postanowień  

w sposób rażąco naruszający równowagę kontraktową stron, przerzucający na wykonawców 

niemożliwe  do  oszacowania  ryzyka  kontraktowe,  w  tym  wynikające  z  okoliczności 

niezależnych  od  wykonawcy,  przewidujące  obowiązki  wykonania  przez  wykonawców 

czynności  nieznanych  w  dniu  składania  oferty  z  tym  zastrzeżeniem,  że  wykonawca 

zobowiązany  będzie  je  wykonać  bez  dodatkowego  wynagrodzenia,  poprzez  niejasne, 

nieprecyzyjne,  niejednoznaczne  lub  rażąco  niekorzystne  dla  wykonawców  postanowienia 

umowy,  a  co  za  tym  idzie  w  sposób  niezgodny  z  przepisami  Pzp,  sprzeciwiając  się  tym 

samym naturze stosunku zobowiązaniowego; co znalazło odzwierciedlenie w szczególności 

w:  

(a) 

w  załączniku nr  7 [Zasady naliczania i  wielkość kar  umownych]  do Projektu Umowy 

poprzez (m.in.):  

− wprowadzenie wygórowanych wysokości kar umownych (łączna kara umowna);   

−  brak  możliwości  określenia  na  podstawie  udostępnionego  projektu  wysokości  kary 

umownej;   

−  pośrednio  także:  brak  wskazania  jasnego  i  zamkniętego  katalogu  zobowiązań,  których 

ewentualne naruszenie miałoby wiązać się z możliwości naliczenia kary umownej; jak i  

−  

możliwość wystąpienia niedopuszczalnej kumulacji kary umownej;  

(b) 

formularzu  ofertowym/formularzu  c

enowym  oraz  w  załączniku  nr  8  [Stawki 

wynagrodzenia] do Projektu Umowy poprzez m.in.:  

−  

odstąpienie  od  zastosowania  arbitralnego  mnożnika  służącego  do  określenia  ceny 

wozokilometra i wozogodziny taboru innego rodzaju niż C,    

−  

wprowadzenie  obowiązku  podania  odrębnej  stawki  dla  każdego  rodzaju  autobusu 

przewidzianego do realizacji Umowy,    

−  

urealnienie wysokości wynagrodzenia w przypadku stwierdzenia uchybienia poprzez 

zmianę wskazanych w załączniku nr 8 wartości obniżenia i przyjęcie wartości obniżenia od 

0.85 do 0.97 (wyrażonej w ułamku dziesiętnym),    

−  

rewizję  stawek  obniżenia  proporcjonalnie  do  skali  i  zakresu  uchybienia  oraz  jego 

faktycznego wpływu na świadczoną usługę,    

−  

braku  jednoznacznego  wskazania,  że  za  jedno  uchybienie  grozi  jedna  sankcja 

(eliminacja możliwości wielokrotnego karania za jedno uchybienie),    

−  

wprowadzenie 

jednoznacznej 

regulacji 

wyłączającej  możliwość 

obniżenia 

wynagrodzenia w przypadku, gdy zamówienie jest realizowane należycie,    

−  

przewidzenia  możliwości  złożenia  wyjaśnień  przez  wykonawcę  i  odstąpienia  przez 

Zamawiającego od nałożenia kary umownej;  

(c) 

w  załączniku  nr  9  [Zasady  waloryzacji  wynagrodzenia]  do  Projektu  Umowy  poprzez 

m.in.:  

−  

wprowadzenie  odrębnych  wzorów  waloryzacyjnych  dla  każdego  rodzaju  taboru,  

tj.  odmienny  dla  autobusów  elektrycznych  (jako  autobusów  zeroemisyjnych),  a  inny  dla 

autobusów o napędzie konwencjonalnym (spalinowym; diesel),   

−  

usunięcie  maksymalnego  wskaźnika  waloryzacji  stawki  za  jeden  wozokilometr  

w  danym  roku,  tj.  limitu  rocznej  waloryzacji 

–  w  celu  umożliwienia  pokrycia  faktycznych 

kosztów  ponoszonych  na  bieżąco  przez  wykonawcę  przy  realizacji  Zamówienia  w  ich 

rzeczywistej wartości;    

−  

objęcie waloryzacją całej (100%) stawki jednostkowej za wozokilometr;  

−  

doprecyzowanie  wskaźnika  inflacji  („Wi”),  tj.  wskaźnika  cen  towarów  i  usług 

konsumpcyjnych  w  danym  okresie  odniesienia,  w  tym  jednoznacznie  wskazanie  sposobu 

obliczenia wartości Wi;  

−  

waloryzację on line, tj. ze skutkiem w okresie, w którym nastąpiła zmiana czynników 

uwzględnionych w formule waloryzacyjnej;  

−  

wskazanie,  że  w  przypadku,  gdyby  wskaźnik  Ww  (wskaźnik  zmiany  wynagrodzeń) 

osiągnął  wartość  niższą  od  „1”  przyjmuje  się  wówczas  wartość  tego  wskaźnika  Ww  na 

poziomie „1” );  

− doprecyzowanie w zakresie częstotliwości dokonywania waloryzacji stawek jednostkowych 

za wozokilometr, bez konieczności składania wniosków wykonawcy w tym zakresie;  

a w konsekwencji powyższych   

(7)  art.  16  pkt  1-3  Pzp  poprzez  przeprowadzenie  p

ostępowania  w  sposób  niezapewniający 

zachowania  uczciwej  konkurencji,  równego  traktowania  wykonawców,  proporcjonalności  

i przejrzystości.  

Mobilis  wnosił  o  uwzględnienie  odwołania  oraz  nakazanie  Zamawiającemu  zmianę 

postanowień  SWZ,  Projektu  Umowy  oraz  załączników  do  Projektu  Umowy  w  następujący 

sposób:  

SWZ:  

(a) 

w odniesieniu do Działu VI SWZ poprzez nadanie mu następującego brzmienia:  

„Termin realizacji przedmiotu umowy: przez kolejne 72 miesiące przypadające po upływie 12 

miesięcy od daty zawarcia Umowy”;   

(b) 

w  odniesieniu  do  Działu  VIII  pkt  4  lit.  a)  SWZ  poprzez  nadanie  mu  następującego 

brzmienia:  

„Zamawiający  stwierdzi,  iż  Wykonawca  spełnił  warunek  udziału  w  postępowaniu:  

a)  w  zakresie  zdolności  technicznej  lub  zawodowej,  jeśli  wykaże  on,  że:  wykonał,  

a w przypadku świadczeń powtarzających się lub ciągłych – wykonuje, w okresie ostatnich 3 

lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert,  a  jeżeli  okres  prowadzenia  działalności  jest 

krótszy - w tym okresie, co najmniej jedno (1) zamówienie polegające na świadczeniu przez 

co  najmniej  12  kolejnych  miesięcy  (w  ramach  jednego  kontraktu)  usługi  transportu 

zbiorowego  w  ramach  przewozów  regularnych  (w  rozumieniu  art.  4  pkt.  7  ustawy  z  dnia  

6  września  2001  r.  o  transporcie  drogowym  -  Dz.  U.  z  2022  r.  poz.  2201  z  późniejszymi 

zmianami) o łącznej wielkości pracy przewozowej nie mniejszej niż: dla Zadania 1 500 000 

wozokilometrów;  dla  Zadania  2  500  000  wozokilometrów;  dla  Zadania  3  500  000 

wozokilometrów; dla zadania 4 250 000 wozokilometrów”;  

(c) 

w  odniesieniu  do  Działu  IX  pkt  10  SWZ  poprzez  nadanie  mu  następującego 

brzmienia:  

„Jeżeli Wykonawca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania poza granicami Rzeczypospolitej 

Polskiej  składa  dokumenty  zgodnie  z  §  4  Rozporządzenia  Ministra  Rozwoju,  Pracy  

i Technologii z dnia 23 grudnia 2020 r. w sprawie podmiotowych środków dowodowych oraz 

innych  dokumentów  lub  oświadczeń,  jakich  może  żądać  zamawiający  od  wykonawcy  

(Dz. U. z 2023 r., poz. 1824)”;  

(d) 

w odniesieniu do Działu XIV pkt 1 SWZ poprzez przedłużenie terminu składania ofert 

do dnia 1 kwietnia 2024 roku;  

w zakresie postanowień w Projekcie Umowy:  

(a) 

w  odniesieniu  do  §  2  [Tabor]  ust.  3  Projektu  Umowy  nadanie  mu  następującego 

brzmienia:  

„W  przypadku  zmian  w  przepisach  prawa  dotyczących  wymagań  dla  autobusów  objętych 

Umową,  Wykonawca  zobowiązany  jest  dostosować  tabor  do  tych  wymogów,  

z uwzględnieniem zdania następnego. Strony ustalą warunki i zakres zmian, o których mowa 

w  zdaniu  poprzedzającym  poprzez  określenie  terminów  na  dostosowanie  taboru,  zakresu 

dostosowania  oraz  wysokości  dodatkowego  wynagrodzenia  Wykonawcy  związanego  

z  wykonaniem  prac  dostosowawczych  w  drodze  zawarcia  stosownego  aneksu 

zmieniającego postanowienia Umowy”;  

(b) 

w odniesieniu do § 5 [Terminy] ust. 1 i 2 Projektu Umowy nadanie im następującego 

brzmienia:  

„1.  Umowa  zostaje  zawarta  na  okres  od  daty  jej  zawarcia  do  dnia  upływu  kolejnych  72 

miesięcy  (przypadających  po  dacie  rozpoczęcia  realizacji  przewozów  zgodnie  

z ust. 2 poniżej).  

2.  Wykonawca  zobowiązuje  się  do  rozpoczęcia  realizacji  przewozów  na  liniach  objętych 

zamówieniem po upływie 12 miesięcy od daty zawarcia Umowy.”  

(c) 

w  odniesieniu  do  postanowienia  §  6  [Umowne  prawo  odstąpienia  i  rozwiązania 

umowy] ust. 5.4 Projektu Umowy nadanie mu następującego brzmienia:  

„5.4. Wykonawca bez uzasadnionej przyczyny przerwał w całości lub w części (co najmniej 

35%  pracy  przewozowej  zaplanowanej  w  danym  dniu)  świadczenie  usług  przewozowych  

i nie realizuje ich pomimo pisemnego wezwania z 3-

dniowym terminem do ich podjęcia”;  

(d) 

w  odniesieniu  do  postanowienia  §  6  [Umowne  prawo  odstąpienia  i  rozwiązania 

umowy] ust. 5.6 Projektu Umowy nadanie mu następującego brzmienia:  

„5.6.  zaistniały  jakiekolwiek  przesłanki  w  sposób  trwały  uniemożliwiające  dalszą  realizację 

Umowy  zgodnie  z  obowiązującymi  przepisami  prawa  z  uwagi  na  okoliczności  leżące 

wyłącznie po stronie Wykonawcy”;  

(e) 

w odniesieniu do postanowienia § 7 [Kary umowne] ust. 2 Projektu Umowy nadanie 

mu następującego brzmienia:  

„2.  Przed  ostateczną  decyzją  o  naliczeniu  kary  przez  Zamawiającego  Wykonawca  o  tym 

fakcie zostanie powiadomiony pisemnie. Wykonawca ma prawo odwołania się od nałożonej 

kary  w  terminie  5  dni  roboczych  (za  dzień  roboczy  Zamawiający  uznaje  dni  robocze 

przypadające  od  poniedziałku  do  piątku)  od  otrzymania  takiej  informacji.  Zamawiający 

rozpatruje  odwołanie  Wykonawcy  w  terminie  10  dni  roboczych  i  w  tym  okresie  ma  prawo 

żądania przedstawienia przez Wykonawcę dodatkowych dokumentów, wyjaśnień w zakresie 

dozwolonym przez obowiązujące prawo.”;  

(f) 

w odniesieniu do postanowienia § 7 [Kary umowne] ust. 14 Projektu Umowy nadanie 

mu następującego brzmienia:  

„14.  Łączna  wielkość  kar  umownych  z  tytułu  niewłaściwej  realizacji  Umowy  nie  może 

przekroczyć  w  danym  okresie rozliczeniowym  10%  wartości  wynagrodzenia podstawowego 

za  1  pełny  okres  rozliczeniowy  (suma  kar  z  Załącznika  numer  7  i  pomniejszenia 

wynagrodzenia z Załącznika numer 8).”  

w  zakresie  dokumentów,  w  których  podawana  jest  stawka  wynagrodzenia  taboru,  

tj.  formularz  cenowy,  formularz  ofertowy  oraz  Załącznik  nr  8  [Stawki  wynagrodzenia]  do 

Projektu  Umowy 

–  zmianę  formularzy  (projektów  dokumentów)  w  sposób  umożliwiający 

podanie przez wykonawcę stawki odrębnie dla każdego typu taboru;  

w zakresie Załącznika nr 7 [Zasady naliczania i wielkość kar umownych] do Projektu 

Umowy  poprzez  zmianę  postanowień  dotyczących  zasad  naliczania  poszczególnych  kar 

umownych w następujący sposób:   

(a) 

w  odniesieniu  do  postanowienia  o  treści:  „W  przypadku  niewykonania  lub 

nienależytego  wykonania  postanowień  Umowy  przez  Wykonawcę,  Zamawiający  ma  prawo 

naliczenia kar umownych.” nadanie mu następującego brzmienia:  

„W  przypadku  niewykonania  lub  nienależytego  wykonania  postanowień  Umowy  przez 

Wykonawcę,  jeżeli  nienależyte  wykonanie  bądź  niewykonanie  było  następstwem 

okoliczności,  za  które  Wykonawca  ponosi  odpowiedzialność  (por.  §  7  ust.  4  Umowy), 

Zamawiający ma prawo naliczenia kar umownych.”;  

(b) 

w odniesieniu do pkt. 2.2. nadanie mu następującego brzmienia:  

„2.2.  §  5  ust.  3  pkt.  3.5  –  za  każdy  dzień  kalendarzowy  nieuzasadnionego  opóźnienia  od 

dodatkowego  terminu  wyznaczonego  przez  Zamawiającego  w  okazaniu  autobusów 

spełniających  wymagania  techniczne  bez  względu  na  liczbę  usterek  i  liczbę  autobusów 

niespełniających wymagań”;  

(c) 

w odniesieniu do pkt. 2.7. nadanie mu następującego brzmienia:  

„2.7.  Załącznik  numer  10  –  za  odmowę  bądź  nieuzasadnione  opóźnienie  ponad  10  dni 

kalendarzowych  od  wyznaczonego  terminu  dostarczenia  poprawnego  zapisu  z  monitoringu 

(również w  sytuacji  niewłaściwego ustawienia kamer) na żądanie Zamawiającego za każdy 

dzień opóźnienia”;  

(d) 

w odniesieniu do pkt. 3.2. nadanie mu następującego brzmienia:  

„3.2. § 3 ust. 3 – za każdy przypadek braku podstawienia 1 autobusu w ramach przewozów 

specjalnych  pomimo  wcześniejszych  uzgodnień  z  Wykonawcą  -  kara  w  odniesieniu  do 

jednego autobusu zostanie naliczona 1 raz w ciągu dnia”;  

(e) 

w odniesieniu do pkt. 4.5. nadanie mu następującego brzmienia:  

„4.5 § 3 ust. 6 pkt. 6.13 i pkt. 6.15 - za każdy dzień kalendarzowy, w którym autobus jeździł  

z  niedziałającymi  kasownikami  elektronicznymi:  z  powodu  niesprawnej  instalacji,  o  której 

mowa  w  Załączniku  numer  13  albo  z  powodu  braku  zgłoszenia  awarii  kasowników 

elektronicznych  lub  zgłoszenia  awarii  do  serwisu  operatora  systemu  URBANCARD  i  do 

Zamawiającego po wymaganym terminie”;  

(f) 

w odniesieniu do pkt. 4.6. wykreślenie;  

(g) 

w odniesieniu do 

pkt. 4.10. nadanie mu następującego brzmienia:  

„4.10  Załącznik  numer  2  pkt.  1.1-1.3  -  za  każdy  kurs,  na  którym  stwierdzono  uchybienie  

w  odniesieniu  do  jednego  autobusu  w  tym  uruchomienia  autobusu  testowego  bez  zgody 

Zamawiającego  (§  2  ust.  12)  lub  wymiany  autobusu  podstawowego  bez  poinformowania 

Zamawiającego (§ 2 ust. 13) - kara w odniesieniu do jednego autobusu zostanie naliczona  

1 raz w ciągu dnia”;  

(h) 

w odniesieniu do pkt. 4.11. nadanie mu następującego brzmienia:  

„4.11  Załącznik  numer  2  pkt.  1.4.  -  za  każdy  kurs,  na  którym  stwierdzono  uchybienie  

w  odniesieniu  do  jednego  autobusu  -  kara  w  odniesieniu  do  jednego  autobusu  zostanie 

naliczona 1 raz w ciągu dnia”;  

(i) 

w odniesieniu do pkt. 4.12. nadanie mu następującego brzmienia:  

„4.12  Załącznik  numer  2  pkt.  1.5  -  za  każdy  kurs,  na  którym  stwierdzono  uchybienie  

w  odniesieniu  do  jednego  autobusu  -  kara  w  odniesieniu  do  jednego  autobusu  zostanie 

naliczona 1 raz w ciągu dnia”;  

(j) 

w odniesieniu do pkt. 5.6. nadanie mu następującego brzmienia:  

„5.6  §  3  ust.  6  pkt.  6.18  –  za  brak  lub  nieuzasadnione  opóźnienie  odpowiedzi  na  każdą 

skargę lub reklamację”;  

(k) 

w odniesieniu do pkt. 5.12. nadanie mu następującego brzmienia:  

„5.12 Załącznik numer 10 – za nieuzasadnione opóźnienie od 1 do 9 dni kalendarzowych od 

wyznaczonego  terminu  dostarczenia  poprawnego  zapisu  z  monitoringu  (również  w  sytuacji 

niewłaściwego ustawienia kamer) na żądanie Zamawiającego – za każdy dzień opóźnienia”;  

w zakresie Załącznika nr 9 [Zasady waloryzacji wynagrodzenia] do Projektu Umowy 

poprzez  wprowadzenie  zmian  objętych  opracowaniem  Odwołującego  –  stanowiącym 

Załącznik nr 6 do odwołania;  

Odwołujący  podkreślił,  że  posiada  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  będącego 

przedmiotem  p

ostępowania  oraz  może  ponieść  szkodę  w  wyniku  naruszenia  przez 

Zamawiającego przepisów prawa. Odwołujący (jako przedsiębiorca działający na rynku usług 

przewozów autobusowych, świadczący takie usługi m.in. w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu 

i  Bydgoszczy)  zamierza  złożyć  ofertę  w  postępowaniu  w  przewidzianym  przez 

Zamawiającego  terminie.  Naruszenie  przez  Zamawiającego  wskazanych  przepisów 

skutkować  może  jednak  poniesieniem  przez  Odwołującego  realnej  i  faktycznej  szkody 

związanej  z  realizacją  zamówienia  w  oparciu  o  opublikowane  przez  Zamawiającego 

brzmienie SWZ i Projektu Umowy.  

O

dwołanie zostało złożone w ustawowym terminie (10 dni). Do odwołania załączono 

dowód wniesienia wpisu w wymaganej wysokości oraz potwierdzenie przekazania odwołania 

Zamawiającemu.   

Na  wstępie  zauważono,  że  w  prowadzonym  postępowaniu  świadczenie  usług 

przewozowych  ma  odbywać  się  na  wybranych  zadaniach  na  strefowych  liniach 

autobusowych (904, 905, 908, 911, 914, 920, 921, 924, 928, 930, 931, 941, 944, 945, 955, 

961,  964), wybranych zadaniach na normalnych liniach autobusowych (100,  108, 115, 120, 

121,  147,  150,  151,  315)  oraz  wybranych  zadaniach  na  specjalnych  liniach  autobusowych  

o ile zostaną uruchomione w trakcie realizacji umowy.  

Wykonawca  wyłoniony  w  postępowaniu  będzie  miał  za  zadanie  nie  „tylko” 

realizowanie  usług  przewozowych  w  sposób  nieprzerwany  i  pewny,  ale  także  zapewnienie 

dodatkowych  świadczeń  pośrednio  z  nimi  związanych,  tj.  zorganizowanie  i  wdrożenie  na 

własny koszt systemów:  

(a) 

kontroli punktualności kursowania i jakości usług przewozowych;  

(b) 

monitoringu;  

(c) 

lokalizac

ji pojazdów;  

(d) 

zliczania pasażerów;  

(e) 

zasilania  Repozytorium  Danych  ITS  informacjami  pochodzącymi  z  autobusów 

poprzez interfejs API.  

Wykonawca  będzie  zobowiązany  ponadto  do  utrzymania  stałego  prawidłowego 

działania  zasilania  urządzeń  funkcjonujących  w  ramach  systemu  URBANCARD,  

tj. kasowników oraz jednostek centralnych zgodnie z przedłożoną dokumentacją techniczną 

zawartą w Załączniku nr 13 do Umowy.  

Zamówienie zostało podzielone przez Zamawiającego na cztery Zadania, przy czym 

każdy wykonawca może złożyć ofertę na dowolną liczbę wybranych Zadań.  

Przedmiot zamówienia ma być realizowany przez okres 6 lat (tj. od 1 stycznia 2025 

roku przez kolejne 72 miesiące lub do wyczerpania wartości Umowy określonej w § 4 ust. 1 

Projektu Umowy).  

W ocenie Odwołującego Zamawiający skonstruował szereg postanowień w SWZ oraz 

w Projekcie Umowy, które pozostają niezgodne z powszechnie obowiązującymi przepisami. 

Zamawiający  usiłuje  wykorzystać  swoją  pozycję  dominującą  w  przetargu  i  wbrew  zasadom 

współżycia  społecznego  wprowadził  do  Projektu  Umowy  postanowienia,  które  niezasadnie 

obciążają  wykonawcę  rażącym  ryzykiem  kontraktowym,  naruszając  tym  samym  zasadę 

sprawiedliwości kontraktowej.  

ZARZUTY DOTYCZĄCE POSTANOWIEŃ UMOWNYCH  

Zamawiający  w  treści  Projektu  Umowy  stara  się  przenieść  na  wykonawcę  szereg 

ryzyk,  za  które  wykonawca  nie  będzie  (nie  powinien  być)  de  facto  odpowiedzialny. 

Postanowienia  umowne  przewidują  rażącą  nierówność  stron  stosunku  zobowiązaniowego,  

a  także  dysproporcję  między  uprawnieniami  stron  umowy,  co  powoduje  sprzeczność  celu 

umowy w szczególności z zasadami współżycia społecznego.   

Najbardziej skrajnym przykładem takiego – nieuprawnionego tak w świetle przepisów 

kodeksu  cywilnego  jak  i  Pzp 

–  zachowania  Zamawiającego  jest  obciążenie  Wykonawcy  

w  całości  konsekwencjami  ewentualnej  zmiany  prawa  dotyczącej  realizowanej  Umowy. 

Zamawiający  oczekuje,  że  konsekwencje  takiej  zmiany  –  na  które  to  wykonawcy  nie  mają 

żadnego wpływu – zostaną w całości przypisane temuż właśnie wykonawcy. Działanie takie 

jaskrawo pokazuje próbę nadużycia pozycji kontraktowej przez zamawiającego.  

Odwołujący  nie  zaprzecza,  że  Zamawiający  ma  możliwość  na  podstawie  przepisów 

ustawy  Pzp  narzucić  w  pewien  sposób  swoje  warunki  realizacji  zamówienia  wykonawcom 

biorącym udział w postępowaniu. Zakres przysługującej Zamawiającemu swobody nie może 

jednak  naruszać  dyrektyw  wynikających  z  m.in.  art.  353¹  k.c.  czy  też  56  k.c.  formujących 

zasadę  swobodnego  kształtowania  stosunku  prawnego  pomiędzy  stronami,  przy  czym 

postanowienia  umowy,  zgodnie  z  tym  przepisem,  nie  mogą  pozostawać  w  sprzeczności  

z właściwością stosunku, ustawą oraz zasadami współżycia społecznego.  

Z

amawiający  publiczny,  formułując  postanowienia  umowne,  powinien  z  wyjątkową 

ostrożnością  kształtować  zakres  praw  i  obowiązków  stron.  Tymczasem  Zamawiający 

oczekuje  odpowiedzialności  wykonawcy  za  wszelkie  zdarzenia  negatywne,  w  tym  te  które 

nie są zależne od wykonawcy.  

Z

asada  swobody  umów,  która  znajduje  zastosowanie  do  umów  o  zamówienie 

publiczne  (z  racji  ich  cywilnoprawnego  charakteru)  nie  może  być  nadużywana  

Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 16 sierpnia 2005 roku, Sygn. IV Ca 508/05; a 

także  wyrok  KIO  z  dnia  18  maja  2015  roku,  sygn.  KIO  897/15  oraz  wyrok  KIO  z  dnia  30 

października 2017 roku, sygn. KIO 2163/17).  

Uzasadnienie w zakresie zaskarżenia § 2 [Tabor] ust. 3 Projektu Umowy  

W  odniesieniu  do  postanowienia  §  2  [Tabor]  ust.  3  Projektu  Umowy,  Odwołujący 

wnosi o zmianę w części postanowienia poprzez nadanie mu następującej treści:  

„W  przypadku  zmian  w  przepisach  prawa  dotyczących  wymagań  dla  autobusów  objętych 

Umową,  Wykonawca  zobowiązany  jest  dostosować  tabor  do  tych  wymogów,  

z zastrzeżeniem zdania następnego. Strony ustalą warunki i zakres zmian, o których mowa 

w  zdaniu  poprzedzającym  poprzez  określenie  terminów  na  dostosowanie  taboru,  zakresu 

dostosowania  oraz  wysokości  dodatkowego  wynagrodzenia  Wykonawcy  związanego  

z  wykonaniem  prac  dostosowawczych  w  drodze  zawarcia  stosownego  aneksu 

zmieniającego postanowienia Umowy.”  

Obecna  regulacja  przerzuca  na 

Wykonawców  ryzyko  ponoszenia  wszelkich 

finansowych  skutków  potencjalnych  zmian  w  przepisach  prawa  powszechnie 

obowiązującego,  dotyczących  wymagań  dla  autobusów  objętych  Umową  w  całości. 

Dodatkowo,  powyższe  jest  o  tyle  nadmiernym  obciążeniem,  że  w  przypadku  Zamówienia, 

odnosi się do 72-miesięcznego (tj. 6-letniego) okresu realizacji usług przewozowych.  

Tymczasem,  ryzyko  zmiany  przepisów  prawa  powinno  zostać  alokowane  po  stronie 

Zamawiającego.  Powyższe  wynika  z  samego  charakteru  tej  postaci  ryzyka,  która  –  

z wyłączeniem wyjątkowych sytuacji – występuje niezależnie od wykonawcy.  

Odpowiednio,  wyjściowym  założeniem  (zasadą)  jest,  że  tak  zamawiający,  

jak  i  wykonawca  nie  mają  wpływu  na  zmiany  w  prawie  powszechnie  obowiązującym. 

Sytuacja, w której to wykonawca miałby ponosić konsekwencje zaistnienia zmian w tej sferze 

stanowi  nieuzasadnione,  nadmierne  rozszerzenie  odpowiedzialności  wykonawcy  za 

okoliczności leżące w całości poza wpływem wykonawcy.  

Wykonawca nie może być obciążany ryzykiem zmiany przepisów prawa z podobnych 

względów  jak  ustawodawca  zakazuje  przewidywania  w  postanowieniach  umów 

odpowiedzialności  wykonawcy  za  opóźnienie,  naliczania  kar  umownych  za  zachowanie 

wykonawcy  niezwiązane  bezpośrednio  lub  pośrednio  z  przedmiotem  umowy  lub  jej 

prawidłowym wykonaniem, odpowiedzialności wykonawcy za okoliczności, za które wyłączną 

odpowiedzialność ponosi zamawiający, możliwości ograniczenia zakresu zamówienia przez 

zamawiającego  bez  wskazania  minimalnej  wartości  lub  wielkości  świadczenia  stron  

(por.  art.  433  Pzp). 

Odwołujący  przywołał  także  uzasadnienie  Druku  nr  3624  Rządowego 

projektu  obowiązującej  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  w  odniesieniu  do  projektu 

treści art. 433 Pzp [Klauzule abuzywne] oraz orzecznictwo KIO -wyrok KIO z 18.05.2015 r., 

sygn. akt KIO 897/15, LEX nr 1746880.  

O

bowiązkiem  zamawiającego  jest  określenie  postanowień  umowy  w  sprawie 

zamówienia publicznego tak, aby cel zamówienia publicznego, tj. zaspokojenie określonych 

potrzeb  publicznych,  został  osiągnięty.  W  swoim  działaniu  zamawiający  nie  może  jednak 

korzystać  z  prawa  absolutnego,  oderwanego  od  przedmiotu  zamówienia,  sytuacji 

wykonawcy  oraz  ciążących  na  nim  obowiązków  jako  drugiej  strony  stosunku 

zobowiązaniowego z wykonawcą.  

Zabieg  zastosowany  przez  Zamawiającego  w  obecnym  brzmieniu  postanowienia 

umownego 

wprowadza  stan  niepewności  co  do  zakresu  uprawnień  i  obowiązków  stron 

umowy o zamówienie publiczne i jako taki stoi w sprzeczności z zasadą swobody umów. 

Uzasadnienie  w  zakresie  zaskarżenia  §  5  ust.  1  i  2  Projektu  Umowy  oraz 

postanowienia w VI Dziale [TERMIN WYKONANIA ZAMÓWIENIA] SWZ  

W odniesieniu do postanowienia § 5 [Terminy] ust.1 i 2 Projektu Umowy, Odwołujący 

wnosi

ł o zmianę w części postanowienia poprzez nadanie im następującej treści:  

„1. Umowa zostaje zawarta na okres od daty jej zawarcia do upływu kolejnych 72 miesięcy 

(przypadających po dacie rozpoczęcia realizacji przewozów zgodnie z ust. 2 poniżej).   

„2.  Wykonawca  zobowiązuje  się  do  rozpoczęcia  realizacji  przewozów  na  liniach  objętych 

zamówieniem po upływie 12 miesięcy od daty zawarcia Umowy.”  

zarazem  w  odniesieniu  do  postanowienia  w  VI  Dziale  [TERMIN  WYKONANIA 

ZAMÓWIENIA] SWZ poprzez nadanie mu następującej treści:  

„Termin  realizacji  przedmiotu  umowy:  kolejne  72  miesiące  przypadające  po  upływie  12 

miesięcy od daty zawarcia Umowy”.   

Odwołujący  zauważył  przede  wszystkim,  że  przywołane  postanowienia  Projektu 

Umowy  oraz  SWZ  nie  są  ze  sobą  spójne  w  zakresie  daty  rozpoczęcia  świadczenia  usług 

przewozów (realizacji Zamówienia). I tak:  

(a) 

z treści SWZ wynika, że rozpoczęcie realizacji przewozów nastąpi w określonej dacie 

dziennej, tj. od dnia 1 stycznia 2025 roku,   

(b) 

tymczasem, z § 5 [Terminy] ust. 2 Projektu Umowy wynika natomiast, że rozpoczęcie 

realizacji przewozów nastąpi do 11 miesięcy od dnia zawarcia umowy, ale nie wcześniej niż 

od 1 stycznia 2025 roku, zaś z § 5 [Terminy] ust. 1 Projektu Umowy nie wynika jaki jest cały 

okres  trwania  Umowy  i  jaki  on  konkretnie  uwzględnia  (obejmuje)  okres  przypadający 

pomiędzy  samą  datą  zawarcia  Umowy  a  datą  rozpoczęcia  realizacji  usług  przewozowych 

stanowiących przedmiot Umowy.  

W przypadku przyjęcia, że wiążące są postanowienia SWZ [tzn. „do 11 miesięcy od 

dnia  zawarcia  umowy  ale  nie  wcześniej  niż  od  1  stycznia  2025  roku”],  to  nie  powinno  być 

sztywnej  daty  rozpoczęcia  realizacji  zamówienia.  Powyższe  bierze  pod  uwagę  

w szczególności:  

(a) 

możliwość  wystąpienia  nieprzewidywalnych  zdarzenia  (np.  przedłużająca  się 

procedura  przetargowa,  odwołania  do  KIO,  skargi  do  Sądu  Zamówień  Publicznych,  itp.)  

i to mimo tego, że Zamawiający przewidział bardzo krótki termin na składanie ofert – biorąc 

pod uwagę nie tylko możliwość wniesienia odwołania wykonawców od SWZ/projektowanych 

postanowień  umowy,  lecz  także  przewidziane  w  Pzp  terminy  na  udzielenie  przez 

Zamawiającego wyjaśnień na pytania wykonawców dot. SWZ;  

(b) 

wyznacze

nie  przez  Zamawiającego  bardzo  długiego  (zarazem  maksymalnego  

w rozumieniu art. 220 ust. 1 pkt 2 Pzp) terminu związania ofert określonego w Dziale XII pkt 

1  SWZ  [„Wykonawca  jest  związany  ofertą  od  dnia  upływu  terminu  składania  ofert  do  dnia 

29.05.2024 r.”].  

Wskazana w SWZ data rozpoczęcia realizacji Zamówienia (1 stycznia 2025 roku) jest 

zbyt  wczesna, 

mając  na  względzie  aktualne  standardowe  na  rynku  terminy  niezbędne  na 

zamówienie i produkcję autobusów przeznaczonych do realizacji zamówienia, które wynoszą 

ok. 12 miesięcy   

W  przypadku  przyjęcia,  że  wiążące  są  postanowienia  Projektu  Umowy  [tzn.  „do  11 

miesięcy od dnia zawarcia umowy ale nie wcześniej niż od 1 stycznia 2025 roku” (vide § 5 

ust.  2  Projektu  Umowy)  - 

nie  jest  jasne  jak  należy  je  rozumieć.  W  szczególności  budzą 

wątpliwości kwestie:  

(a) 

znaczenia  zwrotu:  „do  11  miesięcy  od  dnia  zawarcia  umowy”  (§  5  ust.  2  Projektu 

Umowy);  

(b) 

kto  (zamawiający  czy  też  wykonawca)  jest  władny  decydować  o  konkretnej  dacie 

rozpoczęcia realizacji  przewozów  (mieszczącej się w  przedziale czasowym  do  11 miesięcy 

od dnia zawarcia umowy) (§ 5 ust. 2 Projektu Umowy);  

(c) 

jaki  jest  konkretnie  cały  okres  trwania  Umowy  i  jaki  on  konkretnie  uwzględnia 

(obejmuje)  okres  przypadający  pomiędzy  samą  datą  zawarcia  Umowy  a  datą  rozpoczęcia 

realizacji usług przewozowych stanowiących przedmiot Umowy(§ 5 ust. 1 Projektu Umowy).  

Istnieje 

więc  ryzyko,  że usługi  przewozów  będą  musiały  być  świadczone  już  np.  po 

kilku miesiącach od podpisania umowy, a ponadto  – nie jest jasne jaki został przewidziany 

konkretnie  okres  na  realizację  usług  przewozowych  stanowiących  przedmiot  zamówienia  

(a więc okres niezwykle istotny dla wykonawcy – ponieważ za ten okres należeć się będzie 

wynagrodzenie danemu wykonawcy).  

Powyższe uwagi dotyczą także postanowień Projektu Umowy i SWZ traktujących o:  

(a) 

momencie  końcowym  okresu,  na  który  Umowa  została  zawarta,  tj.  „Umowa  zostaje 

zawarta  na  okres  od  daty  jej  zawarcia  do  dnia  …………  roku  lub  do  wyczerpania  kwoty 

odpowiadającej wartości Umowy, wskazanej w § 4 ust.1.”  

(b) 

momencie  końcowym  realizacji  przedmiotu  Umowy,  tj.  „Termin realizacji  przedmiotu 

umowy:  od  1  stycznia  2025  roku  przez  kolejne  72  miesiące  lub  do  wyczerpania  wartości 

Umowy  określonej  w  §  4  ust.  1.  Umowy”  lub  przewidujących,  że  „lub  do  wyczerpania 

wartości  Umowy  określonej  w  §  4  ust.  1  Umowy”  lub  „do  wyczerpania  wartości  Umowy 

określonej w § 4 ust. 1 Umowy.”  

Wykonawca  nie  może  pozostawać  w  stanie  niepewności  nie  tylko  odnośnie  do 

długości okresu na realizację usług przewozowych stanowiących przedmiot zamówienia, ale 

także wartości tego okresu, tj. w jakim okresie przypadnie.   

Ponadto,  dopuszczenie  możliwości  zakończenia  realizacji  Umowy  (względnie 

moment  końcowy  „zawarcia  Umowy”)  w  przypadku  „wyczerpania”  kwoty  wartości  Umowy,  

w  praktyce  stanowi  dodatkowy  limit  waloryzacji  wynagrodzenia  Wykonawcy.  Postanowienie 

to może umożliwić Zamawiającemu „obejście” obowiązku waloryzacji stawki za wozokilometr 

zgodnie  z  zasadami  waloryzacji  wynagrodzenia  przewidzianymi  w  Załączniku  nr  9  do 

Projektu Umowy.  

Uzasad

nienie w zakresie zaskarżenia § 6 [Umowne prawo odstąpienia i rozwiązania 

umowy] ust. 5.4 i 5.6 Projektu Umowy  

W  odniesieniu  do  postanowienia  §  6  [Umowne  prawo  odstąpienia  i  rozwiązania 

umowy]  ust.  5.4  i  5.6  Projektu  Umowy,  Odwołujący  1  wnosił  o  zmianę  w  części 

postanowienia 

poprzez nadanie mu następującej treści:  

„[5.]  Zamawiający  może  rozwiązać  Umowę  w  trybie  natychmiastowym  bez  jej 

wypowiedzenia,  ze  skutkiem  na  dzień  otrzymania  przez  Wykonawcę  oświadczenia  o  jej 

rozwiązaniu w przypadkach, gdy:  

[5.4.] Wykonawca bez uzasadnionej przyczyny przerwał w całości lub w części (co najmniej 

35%  pracy  przewozowej  zaplanowanej  w  danym  dniu)  świadczenie  usług  przewozowych  

i nie realizuje ich pomimo pisemnego wezwania z 3-

dniowym terminem do ich podjęcia;  

[…]  

[5.6.]  zaistniały  jakiekolwiek  przesłanki  w  sposób  trwały  uniemożliwiające  dalszą  realizację 

Umowy  zgodnie  z  obowiązującymi  przepisami  prawa  z  uwagi  na  okoliczności  leżące 

wyłącznie po stronie Wykonawcy.”  

Przywołane  postanowienia  wprowadzają  niepewność  w  odniesieniu  do  trwałości 

stosunku  prawnego  wynikającego  z  umowy.  Postanowienie  przyznaje  Zamawiającemu 

nadmiernie szerokie uprawnienie do odstąpienia od umowy, tj. zarazem:  

(a) 

w  zakresie  trybu  rozwiązania  umowy  przez  Zamawiającego,  tj.  w  trybie 

natychmiastowym  bez  jej  wypowiedzenia,  ze  skutkiem  na  dzień  otrzymania  przez 

Wykonawcę oświadczenia o jej rozwiązaniu;  

(b) 

w zakresie przyczyn rozwiązania umowy przez Zamawiającego, które:  

(i) 

w  przypadku  pkt.  5.4  i  pkt.  5.6. 

–  nie  uwzględniają  charakteru  okoliczności,  które 

mogą  stanowić  przyczynę  zaistnienia  przypadków  uprawniających  do  rozwiązania  umowy 

przez Zamawiającego, tj. w szczególności, czy wykonawca ponosi za nie odpowiedzialność, 

czy  też  są  w  całości  niezależne  i  niezawinione  przez  wykonawcę  lub  obie  strony  umowy, 

względnie to zamawiający ponosi za nie odpowiedzialność w całości;  

(ii) 

w  przypadku  pkt.  5.6 

–  są  wskazane  w  sposób  nieprecyzyjny  (zbyt  ogólny,  

za  szeroko),  w  szczególności  poprzez  posłużenie  się  określeniami:  „jakiekolwiek 

[przesłanki]”, „zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa”;  

(c)  

w zakresie możliwości zajęcia stanowiska przez wykonawcę  

(i) 

w  przypadku  pkt.  5.4 

–  wykonawca  ma  zaledwie  2  dni  na  przedstawienie 

Zamawiającemu stanowiska w sprawie przyczyn uzasadniających jednostronne rozwiązanie 

umowy przez Zamawiającego;  

(ii) 

w  przypadku  pkt.  5.6. 

–  postanowienie  w  ogóle  nie  przewiduje,  że  Zamawiający 

zwraca  się  do  wykonawcy  o  zajęcie  stanowiska  w  sprawie  przyczyn  uzasadniających 

jednostronne rozwiązanie umowy przez Zamawiającego; powyższe skutkować może tym, że 

wykonawca w ogóle nie będzie miał możliwości zajęcia stanowiska w sprawie ww. przyczyn.  

Dodatkowo, 

przewiduje 

się  rozwiązanie  przez  Zamawiającego  (w  trybie 

natychmiastowym bez wypowiedzenia, ze skutkiem na dzień otrzymania przez Wykonawcę 

oświadczenia  o  rozwiązaniu,  do  umowy  (kontraktu)  w  przedmiocie  6  letniego  świadczenia 

usług  przewozowych  przez  wykonawcę.  Powyższe  wprowadza  nieuzasadnione  i  zarazem 

nadmierne  zróżnicowanie  sytuacji  prawnej  i  faktycznej  stron,  na  niekorzyść  Wykonawcy. 

Postanowienie wprowadza także stan niepewności co do sytuacji prawnej i faktycznej stron 

umowy o zamówienie publiczne.  

Uzasadnienie  w  zakresie  zaskarżenia  Formularz  ofertowy/formularze  cenowe  

(a także inne dokumenty – np. Załącznik nr 8 do Projektu Umowy)  

Kolejną  grupę  wątpliwości  rodzi  zaproponowany  przez  Zamawiającego  sposób 

kalkulacji ceny oferty i „budowania” stawek wynagrodzenia, określony w załączniku nr 8 do 

Projektu Umowy.  

Zamawiający  jednocześnie  wymaga  zastosowania  przy  realizacji  umowy  –  

w  zależności  od  danej  części  zamówienia  (Zadania)  –  określonej  liczby  różnych  rodzajów 

(typów)  autobusów  o  określonym  napędzie  [typy  oznaczone  odpowiednio  literami:  A,  B,  C, 

Ce,  D  i  De],  z  uwzględnieniem  liczby  autobusów  zeroemisyjnych  zgodnie  z  przepisami 

ustawy z 11 stycznia 2018 roku o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2023 

roku,  poz.  875  ze 

zm.)  określającymi  wymagany  procentowo  udział  autobusów 

zeroemisyjnych w strukturze pojazdów [§ 2 ust. 2 Projektu Umowy w związku z Załącznikiem 

nr 1a do Projektu Umowy].  

Przy  tym,  autobusy  te 

różnią  się  istotnymi  parametrami  [określonymi  szczegółowo  

w załączniku nr 2 do Projektu Umowy], takimi jak m.in.:  

(a) 

wymiary [długość];  

(b) 

liczba i układ drzwi [w tym ich umiejscowieniem, rodzajem];  

(c) 

liczba miejsc siedzących/stojących;  

(d) 

liczba foteli.  

Dodatkowo,  dokumentacja  przewiduje  jednocześnie  wycenę  wozokilometra  oraz 

wozogodziny, które stanowić mają części składowe wynagrodzenia w danym okresie.  

Zamawiający  zdecydował  się  na  bezzasadną  próbę  „uproszczenia”  sposobu 

określenia ceny jednego  wozokilometra  i  wozogodziny poprzez  ograniczenie się jedynie  do 

podania ceny jednego wozokilometra autobusu typu C.  

Cena  tak  wozokilometra, 

jak  i  wozogodziny  pozostałych  rodzajów  stosowanego 

taboru  ma  zostać  wyliczona  w  oparciu  o  arbitralnie  przyjęty  i  wskazany  przez 

Zamawiającego mnożnik  będący  de facto  pochodną ceny jednego  wozokilometra  autobusu 

typu C.  

Zasady  logiki,  doświadczenia  życiowego,  a  także  i  wiedzy  technicznej  jasno 

wskazują, że koszty wozokilometra i wozogodziny kształtują się odmiennie w zależności od 

rodzaju  taboru  i  brak  jest  możliwości  przyjęcia  jakichkolwiek  standardowych  przeliczników, 

co stara się czynić Zamawiający. Zaproponowane wskaźniki są w całości arbitralne i istotnie 

odbiegają od faktycznych kosztów eksploatacji różnorodnego taboru, który będzie stosowany 

przy realizacji umowy. Konsekwencją takiego rozwiązania jest jednak zupełne oderwanie się 

faktycznej  wartości  wozokilometra  i  wozgodziny  dla  poszczególnych  rodzaju  autobusów  od 

ceny  stosowanej  na  podstawie  Umowy.  Zasadniczo  uniemożliwia  to  również  porównanie 

ofert. Wykonawcy pozostają bowiem zmuszeni do:  

(a) 

wyliczenia faktycznego kosztu wozogodziny i wozokilometra dla każdego z rodzajów 

stosowanego taboru;  

(b) 

„dopasowanie”  stawki  dla  autobusu  typu  C  w  taki  sposób  aby  –  stosując  arbitralny 

mnożnik  Zamawiającego  –  „osiągnąć”  faktyczne  koszty  dla  pozostałej  części  taboru  

(dla autobusów typu innego niż typ C).   

Prowadzi  to,  w  ocenie  Mobilis, 

do  zaburzenia  stawki  wynikającej  z  mnożnika 

względem  faktycznych  kosztów  realizacji  zobowiązania  przy  użyciu  konkretnego  rodzaju 

taboru.  Każdorazowo  –  przy  takim  mechanizmie  –  zaburzone  będą  [albo  zaniżone  albo 

zawyżone]  wartości  dla  poszczególnych  typów  taboru.  Mechanizm  taki  może  również 

prowadzić do sztucznej alokacji najwyższej ceny każdego wozokilometra i wozogodziny przy 

tym rodzaju, przy którym wykonywane będzie najwięcej przewozów.  

Obecne podejście powoduje, że stawka nie będzie odpowiadać faktycznym kosztom. 

Przy obecnym podejściu istnieje ryzyko spekulacji, waloryzacji nie będzie bowiem w praktyce 

podlegać faktyczna stawka (w znaczeniu faktycznego kosztu), co może skutkować istotnym 

wzrostem  kosztów  po  stronie  wykonawcy,  bądź  po  stronie  Zamawiającego.  W  praktyce 

stawka do waloryzacji nie będzie więc powiązana z faktycznymi kosztami.  

W  konsekwencji 

Odwołujący  wnioskował  o  zmianę  tak,  by  Zamawiający  

i w konsekwencji wykonawca, podawali stawki odrębnie dla każdego typu taboru.  

Uzasadnienie  w  zakresie  zaskarżenia  postanowień  w  zakresie  Stawek 

wynagrodzenia przewidzianych w Załączniku nr 8 do Projektu Umowy  

Kolejnym  mechanizmem  wprowadzonym  przez  Zamawiającego  w  Załączniku  nr  8 

[Stawki  wynagrodzenia],  w  pkt.  2  i  kolejnych  jest  zastosowanie  obniżenia  ceny 

wozokilometra  w  sytuacji  wystąpienia  wskazanych  nieprawidłowości  [przy  czym  sposób  ich 

określenia  pozostaje  wysoce  nieprecyzyjny  i  pozwala  na  dowolną  i  subiektywną  ich  ocenę 

przez Zamawiającego].  

Odwołujący  wskazał,  że  sama  idea  (istota)  pkt  2  i  kolejnych  Załącznika  nr  8  do 

Projektu Umowy, pozostaje dla niego zrozumiała, jednak:  

(a) 

wskazane  tam  nieprawidłowości  w  znacznej  części  podlegają  odrębnemu  reżimowi 

kar umownych [zatem wykonawca jest de facto „karany” dwa razy za tę samą okoliczność];  

(b) 

przyjęte  wartości  obniżenia  pozostają  nieproporcjonalne  i  nieadekwatne  do  skali 

wskazanego  i  przewidzianego  przez  Zamawiającego  w  Projekcie  Umowy  (włączając 

określone załączniki do Projektu Umowy) uchybienia.  

P

rzykładowo podano sytuację niewłaściwego działania wyświetlacza, która wiąże się 

z  obniżeniem  ceny  wozokilometra  o  25  %  (pomnożonej  przez  liczbę  planowanych 

wozokilometrów dla kursu, na którym zostało stwierdzone uchybienie).  

Przyjęte  w  Projekcie  Umowy  wskaźniki  –  od  0.25  do  0.75  pozostają 

nieproporcjonalne  do  skali  zidentyfikowanych  uchybień.  Jednocześnie  w  swej  istocie 

wprowadzają  one  swoistą  karę  umowną,  do  tego  również  za  okoliczności  w  całości 

niezależne od Wykonawcy.  

Konieczne jest zatem:  

(a) 

wyraźne  wskazanie,  że  jedna  okoliczność  równa  się  jednej  sankcji  [obniżenie  ceny 

wozokilometra lub kara umowna];  

(b) 

urealnienie stopnia obniżonej ceny poprzez podwyższenie wskaźników w ten sposób, 

aby obniżone stawki kształtowały się na poziomie od 0.85 do 0.97 wartości wozokilometra.  

Kontynuacją  wadliwie  opracowanej  dokumentacji  jest  pkt  3  Załącznika  nr  8  do 

Projektu  Umowy,  który  to  wprost  prowadzi  do  obniżenia  ceny  wszystkich  wozokilometrów  

w  sytuacji  wystąpienia  uchybień  –  nawet  jeżeli  część  kursów  była  realizowana  bez 

jakichkolwiek uchybień.  

Mechanizm ten sprowadza się do sytuacji, w której – mimo należytego wykonywania 

przewozu 

–  wynagrodzenie  należne  za  należycie  zrealizowane  wozokilometry  zostanie 

obniżone. Zgodnie z pkt 3 Załącznika nr 8 do Projektu Umowy, wystąpienie uchybień w 30% 

prowadzi od obniżenia ceny wszystkich [100 %] zrealizowanych tego dnia przewozów.  

Powyższe w  jaskrawy  sposób  obrazuje zaburzenie pozycji  kontraktowej,  naruszenie 

swobody umów i próbę nadużycia pozycji kontraktowej przez Zamawiającego.    

Uzasadnienie  w  zakresie  zaskarżenia  Zasad  waloryzacji  wynagrodzenia 

przewidzianych w Załączniku nr 9 do Projektu Umowy  

W odniesieniu do Zasad waloryzacji wynagrodzenia przewidzianych w Załączniku nr 

9  do  Projektu  Umowy,  Odwołujący  wnosił  o  zmianę  przedmiotowych  postanowień. 

Wprawdzie  Projekt  Umowy  teoretycznie  przewiduje  waloryzację  wynagrodzenia,  jednak  

w praktyce, szczegółowe założenia tego mechanizmu osłabiają jego efektywność i sam sens 

(istotę)  waloryzacji.  Obecny  mechanizm  jest  ostatecznie  nieadekwatny  w  stosunku  do 

dzisiejszych realiów rynkowych.  

Najistotniejsze zmiany zaproponowane przez Odwołującego zakładają:  

(a) 

wprowadzenie  odrębnych  wzorów  waloryzacyjnych  dla  każdego  rodzaju  taboru; 

każdy  tabor  o  danym  napędzie  powinien  mieć  swój  odrębny  wzór  waloryzacyjny,  jako  że 

udział energii w kosztach na kilometr dla autobusów elektrycznych jest odmienny od udziału 

kosztów  oleju  napędowego  w  kosztach  na  kilometr  dla  autobusów  o  napędzie 

konwencjonalnym  (spalinowym;  diesel) 

–  zaś  autobusy  o  takich  właśnie  źródłach  napędu 

mogą  być  realnie  brane  pod  uwagę  przez  potencjalnych  wykonawców  rozważających 

złożenie oferty (obecnie: jeden wzór waloryzacyjny dla wszystkich rodzaju taboru);  

(b) 

usunięcie  limitu  rocznej  waloryzacji;  usunięty  zostanie  maksymalny  wskaźnik 

waloryzacji  stawki  za  jeden  wozokilometr  w  danym  roku,  w  celu  umożliwienia  pokrycia 

faktycznych kosztów ponoszonych na bieżąco przez wykonawcę przy realizacji zamówienia 

w  ich  rzeczywistej  wartości  (obecnie:  limit  12,5%  rocznej  waloryzacji  przy  częstotliwości 

waloryzacji co 6 m-cy);  

(c) 

objęcie waloryzacją całej (100%) stawki jednostkowej za wozokilometr (obecnie: tylko 

85% stawki);  

(d) 

doprecyzowanie  wskaźnika  inflacji  („Wi”)  (obecnie,  wskaźnik  inflacji  jest  opisany 

nieprecyzyjnie  (błędnie)  ponieważ  może  sugerować,  że  w  przypadku  inflacji  na  poziomie 

10% w porównywalnych okresach stawka Wykonawcy nie uległaby podwyższeniu);  

(e) 

waloryzację  on  line;  waloryzacja  będzie  odbywała  się  ze  skutkiem  do  okresu,  

w  którym  nastąpiła  zmiana  czynników  na  podstawie  których  waloryzacja  została  ustalona 

poprzez  wystawienie  faktur  rozliczeniowych  (korygujących),  które  to  skorygują 

wynagrodzenie  w  oparciu  o  zwaloryzowane  stawki  (obecnie:  waloryzacja  z  6-

miesięcznym 

opóźnieniem);  

(f) 

wskazanie,  że  w  przypadku,  gdyby  wskaźnik  Ww  (wskaźnik  zmiany  wynagrodzeń) 

osiągnął  wartość  niższą  od  „1”  przyjmuje  się  wówczas  wartość  tego  wskaźnika  Ww  na 

poziomie  „1”;  wskaźnik  zmiany  wynagrodzeń  nie  może  bowiem  działać  „w  dół”,  

w  szczególności  nie  sposób  sobie  chociażby  wyobrazić  dokonywania  przez  wykonawcę  -

pracodawcę  wypowiedzeń  zmieniających  pracownikom  w  zakresie  zmiany  (obniżenia)  ich 

wynagrodzenia; (obecnie: spadek wskaźnika wynagrodzeń powodujący obniżenie stawki);  

(g) 

doprecyzowanie, że do dnia podpisania umowy stawki jednostkowe za wozokilometr 

będą  waloryzowane  w  okresie  po  upływie  każdego  trzymiesięcznego  okresu,  ze  skutkiem  

w  okresie  w  którym  nastąpiła  zmiana  czynników  uwzględnionych  w  formule  waloryzacyjnej 

przez  Zamawiającego  nawet  przy  braku  wniosku  wykonawcy  –  po  upływie  każdego 

trzymiesięcznego  okresu,  z  zastrzeżeniem,  że  pierwsza  waloryzacja  będzie  obejmować 

okres  zmiany  cen  oleju  napędowego/energii  elektrycznej  (w  zależności  od  źródła  napędu 

zaoferowanych  przez  wykonawcę  autobusów),  przeciętnych  wynagrodzeń  w  sektorze 

przedsiębiorstw,  cen  towarów  i  usług  konsumpcyjnych  od  01  stycznia  2024  roku  do 

ostatniego  dnia  miesiąca  poprzedzającego  rozpoczęcie  świadczenie  usług  [okresem 

bazowym  do  pierwszej  waloryzacji  dla  zmiany  cen  oleju  napędowego/energii  elektrycznej  

(w  zależności  od  źródła  napędu  zaoferowanych  przez  wykonawcę  autobusów)  oraz 

przeciętnych wynagrodzeń w sektorze przedsiębiorstw byłby okres od 01 lipca 2023 roku do 

31  grudnia  2023  roku]  (obecnie  przykładowo,  zgodnie  z  Załącznikiem  nr  9  do  Projektu 

Umowy,  waloryzacja  następować  ma  co  6  miesięcy,  począwszy  od  upływu  pierwszych  

6 miesięcy od momentu  otwarcia ofert [warto przy  tym  zwrócić  uwagę, że w  tym  okresie  – 

zwłaszcza w przypadku przedłużającego się postępowania - może jeszcze nie być zawartej 

umowy  pomiędzy  Zamawiającym  oraz  wykonawcą]  i  będzie  dokonywana  na  wniosek 

operatora).  

Istota  wskazanego  sposobu  modyfikacji  postanowień  Projektu  Umowy  pozwala  na 

bieżące  przywracanie  ekwiwalentności  świadczeń  w  oparciu  o  jasne  i  klarowne  przesłanki, 

uwzględniające  zarazem  dotychczasowe  elementy  mechanizmu  opracowanego  przez 

Zamawiającego.  

Doświadczenia zdarzeń ostatnich lat, tj. w szczególności wystąpienie i utrzymywanie 

się  stanu  epidemii  w  latach  2020-2023,  zbrojna  inwazja  Federacji  Rosyjskiej  na  terytorium 

Ukrainy dająca początek pełnowymiarowej wojnie konwencjonalnej tuż za naszą wschodnią 

granicą,  zrewidowały  i  zredefiniowały  pojęcie  stabilności  i  pewności  obrotu  prawnego. 

Dezaktualizacji  ulegają  kolejne  sztywne  mechanizmy  umowne,  tj.  górne  limity  zmian 

wynagrodzenia  umownego  zastrzegane  dotychczas  w  kontraktach.  Klauzule  te  ustępują 

obecnie  na  rzecz  rozwiązań  elastycznych,  które  w  adekwatny  sposób  reagują  na  coraz 

szybciej  zmieniającą  się  rzeczywistość  geopolityczną.  Powyższe  dotyczy  w  pierwszej 

kolejności kontraktów, których realizację zaplanowano co najmniej kilka lat. Zaprojektowany 

przez  Zamawiającego  mechanizm  waloryzacyjny  skrępowany  górnym  limitem  rocznej 

waloryzacji  stanowi  najwyraźniej  kalkę  dotychczasowych  schematów  umownych,  która  nie 

pasuje  do  dzisiejszej  rzeczywistości  –  tym  bardziej  realiów  niedającej  się  przewidzieć 

przyszłości.  

Propozycja  uwzględnia  także  stanowisko  Prezesa  UZP  wskazujące  na  potrzebę 

faktycznego 

„wyrównywania” 

świadczeń, 

zachwianych 

na 

skutek 

wystąpienia 

nieprzewidywalnych  okoliczności.  Wprowadzenie  zaproponowanej  formuły  waloryzacyjnej, 

pozwala  również  na  zachowanie  pełnej  przejrzystości  co  do  sposobu  i  zasad  waloryzacji 

Umowy .  

Z

aproponowany  mechanizm  waloryzacji  pozwoli  na  bezzwłoczne  dostosowywanie 

wskaźników  do  faktycznej  sytuacji  rynkowej,  w  tym  ewentualnej  sytuacji  konieczności 

wykonywania świadczeń w czasie, gdy mogą wystąpić zagrożenia powstaniem rażącej straty 

po stronie wykonawcy.  

Z  uwagi  na  zakres  i  poziom  szczegółowości  proponowanych  przez  Odwołującego 

zmian,  Odwołujący  złożył  propozycję  modyfikacji  w  formie  odrębnego  dokumentu  – 

załącznika do odwołania [Załącznik nr 6 do odwołania], który stanowiłby nowy Załącznik nr 9 

do  Projektu  Umowy.  Metodyka  opracowania  Odwołującego  1  jest  analogiczna  do 

zastosowanej  przez  Zamawiającego  przy  sporządzaniu  „Zasad  waloryzacji  wynagrodzenia” 

przewidzianych w obecnym Załączniku nr 9 do Projektu Umowy.  

Uzasadnienie w zakresie zaskarżenia § 7 [Kary umowne] ust. 2 i 14 Projektu Umowy 

oraz  Zasad  naliczania  i  wielkości  kar  umownych  przewidzianych  w  Załączniku  nr  7  do 

Projektu Umowy  

W  odniesieniu  do  postanowienia  §  7  [Kary  umowne]  ust.  2  Projektu  Umowy, 

Odwołujący wnosił o zmianę w części ww. postanowienia poprzez nadanie mu następującej 

treści:  

„2.  Przed  ostateczną  decyzją  o  naliczeniu  kary  przez  Zamawiającego  Wykonawca  o  tym 

fakcie zostanie powiadomiony pisemnie. Wykonawca ma prawo odwołania się od nałożonej 

kary  w  terminie  5  dni  roboczych  (za  dzień  roboczy  Zamawiający  uznaje  dni  robocze 

przypadające  od  poniedziałku  do  piątku)  od  otrzymania  takiej  informacji.  Zamawiający 

rozpatruje  odwołanie  Wykonawcy  w  terminie  10  dni  roboczych  i  w  tym  okresie  ma  prawo 

żądania przedstawienia przez Wykonawcę dodatkowych dokumentów, wyjaśnień w zakresie 

dozwolonym przez obowiązujące prawo.”  

Przywołane  postanowienie  przewiduje  nadmiernie  krótki  czas  dla  wykonawcy  na 

zajęcie  merytorycznego  stanowiska  w  odwołaniu  od  nałożonej  przez  Zamawiającego  kary 

umownej,  tj.  3  dni  robocze.  Brak  jest  uzasadnienia  tak  faktycznego,  jak  i  prawnego  dla 

takiego rozwiązania. Wydłużenie okresu do co najmniej 5 dni roboczych zarazem:  

(a) 

umożliwi  wykonawcy  sformułowanie  rzetelnej  odpowiedzi  na  zastrzeżenia 

Zamawiającego  odnośnie  do  należytego  wykonywania  umowy  i  –  w  przypadku  uznania 

argumentacji  wykonawcy 

–  pozwoli  wykonawcy  na  uniknięcie  bezpodstawnie  bądź 

niezasadnie naliczonej kary umownej; a ponadto  

(b) 

nie  wiąże  się  dla  Zamawiającego  z  nadmiernymi  negatywnymi  konsekwencjami,  

w  rzeczywistości  –  co  najwyżej  –  odsunie  w  czasie  moment  ostatecznego  naliczenia  kary 

umownej i dokonania jej zapłaty przez wykonawcę o – zaledwie – dwa dni robocze.   

W  odniesieniu  do  postanowienia  §  7  [Kary  umowne]  ust.  14  Projektu  Umowy, 

Odwołujący  wnosi  o  zmianę  w  części  postanowienia  poprzez  nadanie  mu  następującej 

treści:  

„14.  Łączna  wielkość  kar  umownych  z  tytułu  niewłaściwej  realizacji  Umowy  nie  może 

przekroczyć  w  danym  okresie rozliczeniowym  10%  wartości  wynagrodzenia podstawowego 

za  1  pełny  okres  rozliczeniowy  (suma  kar  z  Załącznika  numer  7  i  pomniejszenia 

wynagrodzenia z Załącznika numer 8).”  

Łączna  wielkość  obecnie  przewidywana  kar  umownych  jest  nieproporcjonalnie 

wysoka w stosunku do wartości wynagrodzenia podstawowego wykonawcy za 1 pełny okres 

rozliczeniowy.  Postanowienie  to  zaburza  równowagę  kontraktową  Stron.  Powyższe  bierze 

pod  uwagę,  że  w  §  6  ust.  5  Projektu  Umowy  zastrzeżono  prawo  dochodzenia 

odszkodowania  uzupełniającego  do  wysokości  faktycznie  poniesionej  szkody  na  ogólnych 

zasadach określonych przepisami Kodeksu Cywilnego.   

W  odniesieniu  do  z

asad  naliczania  i  wielkość  kar  umownych  przewidzianych  

w Załączniku nr 7 do Projektu Umowy, Odwołujący wnosił o zmianę w części tychże zasad  

w sposób zaproponowany w zestawieniu tabelarycznym.  

Obecna treść  

Wnioskowana treść  

Uzasadnienie  

W  przypadku  niewykonania  lub 

nienależytego 

wykonania 

postanowień 

Umowy 

przez 

Wykonawcę, 

Zamawiający 

ma 

prawo naliczenia kar umownych.  

Kary te wynoszą:  

W  przypadku  niewykonania  lub 

nienależytego 

wykonania 

postanowień 

Umowy 

przez 

Wykonawcę, 

jeżeli 

nienależyte 

wykonanie  bądź  niewykonanie 

było  następstwem  okoliczności, 

za  które  Wykonawca  ponosi 

odpowiedzialność  (por.  §  7  ust.  4 

Umowy), 

Zamawiający  ma  prawo 

naliczenia  kar  umownych.  Kary  te 

wynoszą:  

Doprecyzowanie 

postanowienie,  które  wprost 

koresponduje  z  §  7  ust.  4 

Umowy  i  usuwa  ewentualne 

wątpliwości  interpretacyjne 

–  w  tym  w  związku  z 

relacjami  regulacji  ogólnej  i 

sz

czególnej.  

2. 5 000 zł za niewywiązywanie się z 

obowiązków określonych w umowie:  

Nie  dotyczy 

–  przywołanie 

porządkowe.  

§  5  ust.  3  pkt.  3.5  –  za  każdy 

dzień  kalendarzowy  opóźnienia  od 

dodatkowego 

terminu 

wyznaczonego 

przez 

Zamawiającego 

w 

okazaniu 

autobusów 

spełniających 

wymagania  techniczne  bez  względu 

na liczbę usterek i liczbę autobusów 

niespełniających wymagań;  

§  5  ust.  3  pkt.  3.5  –  za  każdy 

dzień 

kalendarzowy 

nieuzasadnionego 

opóźnienia  od 

dodatkowego 

terminu 

wyznaczonego 

przez 

Zamawiającego 

w 

okazaniu 

autobusów 

spełniających 

wymagania  techniczne  bez  względu 

na liczbę usterek i liczbę autobusów 

niespełniających wymagań;  

Ujednolicenie  w  zakresie 

kwalifikacji 

rodzaju 

uchybienia 

– w odniesieniu 

do  kwalifikacji 

„opóźnienia” 

użytej w pkt. 2.6.  

„nieuzasadnione 

opóźnienie”).  

Ujednolicenie  pojęć  służy 

doprecyzowaniu

że 

również 

w 

tym 

– 

analogicznym 

gatunkowo 

przypadku 

–  uchybienie  w 

postaci 

„opóźnienia”  odnosi 

się  do  „nieuzasadnionego” 

opóźnienia (por. pkt. 2.6.)  

Załącznik  numer  6  –  za 

odmowę 

bądź 

nieuzasadnione 

opóźnienie  we  wprowadzeniu  zmian 

w  rozkładzie  jazdy  przekazanym 

przez  Zamawiającego  za  każdy 

dzień opóźnienia;   

Nie  dotyczy 

–  przywołanie 

porządkowe.  

Załącznik  numer  10  –  za 

odmowę  bądź  opóźnienie  ponad  10 

dni 

kalendarzowych 

od 

wyznaczonego  terminu  dostarczenia 

poprawnego  zapisu  z  monitoringu 

(również  w  sytuacji  niewłaściwego 

Załącznik numer 10 – za 

odmowę bądź nieuzasadnione 
opóźnienie ponad 10 dni 
kalendarzowych od wyznaczonego 
terminu dostarczenia poprawnego 
zapisu z monitoringu  
(również  w  sytuacji  niewłaściwego 

ustawienia  kamer)  na  żądanie 

Ujednolicenie w zakresie 
kwalifikacji rodzaju 
uchybienia 

– w odniesieniu 

do kwalifikacji 

„opóźnienia” 

użytej w pkt. 2.6.  
(

„nieuzasadnione 

opóźnienie”). Ujednolicenie 
pojęć służy 
doprecyzowaniu

, że 

również w tym – 

ustawienia  kamer)  na  żądanie 

Zamawiającego;   

Zamawiającego  za  każdy  dzień 

opóźnienia;   

analogicznym gatunkowo 
przypadku 

– uchybienie w 

postaci 

„opóźnienia” odnosi 

się do „nieuzasadnionego” 
opóźnienia (por. pkt. 2.6.) 
Zmiana zakłada 
uzupełnienie o 
kwantyfikator

, tj. „mnożnik” 

w oparciu o który kara 
umowna we wskazanej 
kwocie (5 000 zł) może 
zostać naliczona, tj. „za 
każdy dzień opóźnienia”. 
Doprecyzowanie eliminuje 
potencjalne wątpliwości 
interpretacyjne 
niedopuszczalne w 
przypadku obowiązku 
zastrzegania kary umownej 
w 

„określonej sumie” (por. 

art. 483 § 1 k.c. in fine), 
zarazem koresponduje z 
analogicznymi 
uregulowaniami w obrębię 
Załącznika nr 7.  

3. 2 000 zł za niewywiązywanie się 
z obowiązków określonych w 
umowie:  

Nie dotyczy 

– przywołanie 

porządkowe.  

§ 3 ust. 3 – za każdy przypadek 

braku  podstawienia  1  autobusu  w 
ramach  przewozów  specjalnych 
pomimo  wcześniejszych  uzgodnień 
z Wykonawcą;   

§ 3 ust. 3 – za każdy przypadek 

braku podstawienia 1 autobusu w 
ramach przewozów specjalnych 
pomimo wcześniejszych uzgodnień 
z Wykonawcą - kara w odniesieniu 
do jednego autobusu zostanie 
naliczona 1 raz w ciągu dnia;   

Zmiana zakłada 
dookreślenie 
kwantyfikatora, tj. 
„mnożnika” w oparciu o 
który kara umowna we 
wskazanej kwocie (2 000 
zł) może zostać 
naliczona, tj. 

„kara w 

odniesieniu do jednego 
autobusu zostanie 
naliczona 1 raz w ciągu 
dnia

”. Doprecyzowanie 

eliminuje potencjalne 
wątpliwości 
interpretacyjne 
niedopuszczalne w 
przypadku obowiązku 
zastrzegania kary 
umownej w 

„określonej 

sumie” (por. art. 483 § 1 
k.c. in fine), zarazem 
koresponduje z 
analogicznymi 
uregulowaniami w 
obrębię Załącznika nr 7. 

4. 1 000 zł za niewywiązywanie się z 
obowiązków określonych w umowie:   

Nie dotyczy 

– przywołanie 

porządkowe.  

§ 3 ust. 6 pkt. 6.13 - za 

każdy dzień kalendarzowy, w 
którym autobus jeździł z 
niedziałającymi kasownikami 
elektronicznymi z powodu 
niesprawnej instalacji, o której 
mowa w Załączniku numer 13;  

§ 3 ust. 6 pkt. 6.13 i pkt. 6.15- 

za każdy dzień kalendarzowy, w 
którym autobus jeździł z 
niedziałającymi kasownikami 
elektronicznymi: z powodu 
niesprawnej instalacji, o której 
mowa w Załączniku numer 13 albo 
z powodu braku zgłoszenia 
awarii kasowników 
elektronicznych lub zgłoszenia 
awarii do serwisu operatora 
systemu URBANCARD i do 
Zamawiającego po wymaganym 
terminie;  

Zestawienie ze sobą pkt. 
4.5. oraz 4.6. ujawnia 
niedopuszczalną 
kumulację kary umownej 
zastrzeżonej za ten sam 
przypadek niewykonania 
lub nienależytego 
wykonania zobowiązana 
przez wykonawcę.  

Należy uznać, że 
zastrzeżenie kary umownej 
w obu przypadkach 
sankcjonuje ten sam 
sposób naruszenia 
zobowiązania przez 
wykonawcę, tj. poprzez 
brak zapewnienia 
autobusu jeżdżącego z 
działającymi kasownikami 
elektronicznymi.   

Kwestia tego 

jaka była 

przyczyna powyższego, tj. 
czy kasownik elektroniczny 
w autobusie nie działał w 
konsekwencji niesprawnej 
instalacji, o której mowa w 
Załączniku numer 13 czy 
też wskutek braku 
zgłoszenia awarii 
kasowników 
elektronicznych lub 
zgłoszenia awarii do 
serwisu operatora systemu 
URBANCARD i do 
Zamawiającego po 
wymaganym terminie 

– 

stanowi kwestię wtórną.  

Nie jest dopuszczalne 
kumulowanie kary umownej 
przewidzianej za 
nienależyte wykonanie 
zobowiązania z karą 
umowną za niewykonanie 
tego samego zobowiązania 
(wyrok SN z dnia 28 
stycznia 2011 r., I CSK 
315/10, OSNC-ZD 2011, nr 
D, poz. 85).  

Kara umowna może być 
naliczana tylko jeden raz za 
jeden przypadek 
niewykonania lub 
nienależytego wykonania 
zobowiązana polegającego 
na tym samym: autobus 
jeździł z niedziałającymi 
kasownikami 
elektronicznymi.  

§ 3 ust. 6 pkt. 6.15 – za 

każdy dzień kalendarzowy, w 
którym autobus jeździł z 
niesprawnymi kasownikami 
elektronicznymi z powodu 
braku zgłoszenia awarii 
kasowników  
elektronicznych lub zgłoszenia 
awarii do serwisu operatora systemu 
URBANCARD i do  
Zamawiającego po wymaganym 
terminie;  

4.6 § 3 ust. 6 pkt. 6.15 – za każdy 
dzień kalendarzowy, w którym 
autobus jeździł z niesprawnymi 
kasownikami elektronicznymi z 
powodu braku zgłoszenia awarii 
kasowników elektronicznych lub 
zgłoszenia awarii do serwisu 
operatora systemu 
URBANCARD i do 
Zamawiającego po wymaganym 
terminie;  

Konsekwencja zmiany w 
pkt. 4.5.  
 
 

Załącznik  numer  2  pkt.  1.1-

za  każdy  kurs,  na  którym 

stwierdzono 

uchybienie 

w 

odniesieniu  do  jednego  autobusu  w 

tym 

uruchomienia 

autobusu 

testowego 

bez 

zgody 

Zamawiającego  (§  2  ust.  12)  lub 

wymiany  autobusu  podstawowego 

bez poinformowania  

Zamawiającego (§ 2 ust. 13) 

4.10 Załącznik numer 2 pkt. 1.1-
1.3 - 

za każdy kurs, na którym 

stwierdzono uchybienie w 
odniesieniu do jednego autobusu 
w tym uruchomienia autobusu 
testowego bez zgody 
Zamawiającego (§ 2 ust. 12) lub 
wymiany autobusu podstawowego 
bez poinformowania 
Zamawiającego (§ 2 ust. 13) - kara 
w odniesieniu do jednego 
autobusu zostanie naliczona 1 raz 
w ciągu dnia 

Zmiana zakłada 
dookreślenie 
kwantyfikatora, tj. 
„mnożnika” w oparciu o 
który kara umowna we 
wskazanej kwocie (2 000 
zł) może  
zostać naliczona, tj. „kara 
w odniesieniu do jednego 
autobusu zostanie 
naliczona 1 raz w ciągu 
dnia”. Doprecyzowanie 
eliminuje potencjalne 
wątpliwości interpretacyjne 
niedopuszczalne w 
przypadku obowiązku 
zastrzegania kary umownej 
w „określonej sumie” (por. 
art. 483 § 1 k.c. in fine), 
zarazem koresponduje z 
analogicznymi 
uregulowaniami w obrębię 
Załącznika nr 7.  
 

Załącznik  numer  2  pkt.  1.4.  - 

za 

każdy 

kurs, 

na 

którym 

stwierdzono 

uchybienie 

w 

odniesieniu do jednego autobusu;  

Załącznik numer 2 pkt. 1.4. - 

za każdy kurs, na którym 
stwierdzono uchybienie w 
odniesieniu do jednego autobusu - 
kara w odniesieniu do jednego 
autobusu zostanie naliczona 1 
raz w ciągu dnia;  

Uzasadnienie jw.  

Załącznik  numer  2  pkt.  1.5  - 

za 

każdy 

kurs, 

na 

którym 

stwierdzono 

uchybienie 

w 

odniesieniu do jednego autobusu;  

Załącznik numer 2 pkt. 1.5 - 

za każdy kurs, na którym 
stwierdzono uchybienie w 
odniesieniu do jednego autobusu - 
kara w odniesieniu do jednego 
autobusu zostanie naliczona 1 
raz w ciągu dnia;  

Uzasadnienie jw.  

5.  500  zł  za  niewywiązywanie  się  z 

obowiązków określonych w:  

Nie dotyczy 

– przywołanie 

porządkowe.  

§ 3 ust. 6 pkt. 6.18 – za brak lub 

przekroczenie  terminu  odpowiedzi 

na każdą skargę lub reklamację;  

§ 3 ust. 6 pkt. 6.18 – za brak lub 

nieuzasadnione 

opóźnienie 

odpowiedzi na każdą skargę lub 
reklamację; 

Ujednolicenie w zakresie 
rodzaju uchybienia, 
którego istota zawiera się w 
pojęciu „opóźnienie”. 
Nieuzasadnione jest użycie 
w tym 

miejscu określenia 

„przekroczenie terminu” 
jeżeli w istocie stanowi 
synonim pojęcia znanego w 
języku prawniczym jako 
„opóźnienie”.   

Załącznik  numer  10  –  za 

opóźnienie  od  1  do  9  dni 

kalendarzowych  od  wyznaczonego 

terminu  dostarczenia  poprawnego 

zapisu  z  monitoringu  (również  w 

sytuacji  niewłaściwego  ustawienia 

kamer)  na  żądanie  Zamawiającego 

– za każdy dzień opóźnienia;  

Załącznik numer 10 – za 

nieuzasadnione 

opóźnienie od 1 do 

9 dni kalendarzowych od 
wyznaczonego terminu dostarczenia 
poprawnego zapisu z monitoringu 
(również w sytuacji niewłaściwego 
ustawienia kamer) na żądanie 
Zamawiającego – za każdy dzień 
opóźnienia;  

W stosunku do 
kwalifikacji  
„opóźnienia” użytej w pkt. 
2.6. (

„nieuzasadnione 

opóźnienie”) ujednolicenie 
pojęć powinno obejmować 
także doprecyzowanie, że 
również w tym – 
analogicznym gatunkowo 
przypadku 

– pojęcie 

„przekroczenie terminu” 
powinno 

zostać 

doprecyzowane jako  
„nieuzasadnione” (por. pkt. 
2.6.)  

Zaproponowane  przez  Odwołującego  zmiany  wynikają  z  dwóch  zasadniczych 

motywacji 

– w odniesieniu do poszczególnych postanowień:  

(a) 

doprecyzowanie  pojęć  w  celu  zapobieżenia  ewentualnym  wątpliwościom 

interpretacyjnym / wykładni – w tym w związku z relacjami regulacji ogólnych i szczególnych; 

w tym poprzez ujednolicenie pojęć;  

(b) 

wyeliminowanie  (przez  redukcję)  postanowień  przewidujących  niedopuszczalną 

kumulację  kary  umownej  zastrzeżonej  za  ten  sam  przypadek  niewykonania  lub 

nienależytego wykonania zobowiązana przez wykonawcę.  

Obecna  regulacja  z

asad  naliczania  i  wielkość  kar  umownych  przewidziana  

w  Załączniku  nr  7  do  Projektu  Umowy  jest  nieprecyzyjna,  co  prowadzi  do  wątpliwości 

interpretacyjnych / wykładni. Brak precyzji polega m.in. na:  

(a) 

niejednolitości  pojęć,  tj.  nieumotywowane  posługiwanie  się  pojęciami  raz  to 

„nieuzasadnionego  opóźnienia”  (pkt.  2.6.),  raz  to  „opóźnienia”  (pkt.  2.7.)  w  sytuacji,  gdzie 

mamy do czynienia z analogicznymi przypadkami uchybień zobowiązań umownych;  

(b) 

braku  użycia  kwantyfikatora  (tj.  „mnożnika”)  w  oparciu,  o  który  kara  umowna  we 

wskazanej  kwocie  może  zostać  naliczona,  tj.  „za  każdy  dzień  opóźnienia”  (pkt.  2.7.)  bądź 

braku  dostatecznego  dookreślenia  kwantyfikatora,  tj.  „kara  w  odniesieniu  do  jednego 

autobusu zostanie naliczona 1 raz w ciągu dnia” (pkt. 3.2.)  

Tymczasem  art.  483  §  1  KC  wymaga,  aby  kara  umowna  była  zastrzeżona  

w  „określonej  sumie  pieniężnej”.  Przepis  ten  ma  charakter  imperatywny,  przy  czym  w  jego 

ramach,  jak  i  w  ramach  dyspozytywnej  normy  art.  484  §  1  KC  ustawodawca  pozostawia 

stronom  znaczny  zakres  swobody  kształtowania  poszczególnych  elementów  kary. 

Określoność  sumy  kary  umownej  pozostaje  jednak  wymogiem  konstrukcyjnym  takiego 

postanowienia.  

Zgodnie z jednolitym poglądem orzecznictwa z art. 483 § 1 KC wynika, że wysokość 

kary  umownej  musi  być  „określona”  w  treści  umowy.  Dodatkowo  kara  ta  powinna  być  

w  chwili  zastrzegania  wyrażona  kwotowo.  Nie  rodzi  to  jednak  konieczności  podania 

konkretnej sumy pieniężnej stanowiącej karę umowną. Strony mogą więc określić wysokość 

kary pośrednio, poprzez wskazanie podstaw (kryteriów) jej określenia; karę oznaczyć można 

więc  poprzez  podanie  konkretnej  kwoty,  ale  również  w  jakimś  ułamku  lub  procencie  

w odniesieniu do wartości świadczenia głównego.  

Momentem  właściwym  do  oceny,  czy  suma  pieniężna  została  należycie  określona, 

jest  chwila  zastrzegania  kary  (zawierania  umowy).  Kara  umowna  skonstruowana  w  taki 

sposób,  że  nie  daje  się  „określić”,  jak  nakazuje  art.  483  §  1  KC,  ale  również  ab  initio  nie 

chroni  interesu  wierzyciela  w  zakresie  przewyższającym  wartość  zabezpieczanego 

świadczenia, co nie sposób uznać za dopuszczalne.   

Po drugie, obecna regulacja z

asad naliczania i wielkość kar umownych przewidziana 

w Załączniku nr 7 do Projektu Umowy częściowo umożliwia niedopuszczalną kumulację kary 

umownej  zastrzeżonej  za  ten  sam  przypadek  niewykonania  lub  nienależytego  wykonania 

zobowiązana przez wykonawcę.  

Powyższe  dotyczy  pkt.  4.5  oraz  pkt.  4.6.,  które  sankcjonuje  ten  sam  sposób 

naruszenia  zobowiązania  przez  wykonawcę  polegający  na  braku  zapewnienia  autobusu 

jeżdżącego  z  działającymi  kasownikami  elektronicznymi.  Przywołane  postanowienia  różnią 

się  jedynie  –  wtórnymi  –  szczegółowymi  przyczynami  przypadku  naruszenia  zobowiązania, 

tj.:  

(a) 

przypadek nr 1, gdy kasowniki elektroniczne nie działają w konsekwencji niesprawnej 

instalacji, o której mowa w Załączniku numer 13;  

(b) 

przypadek  nr  1,  gdy  kasowniki  elektroniczne  nie  działają  wskutek  braku  zgłoszenia 

awarii  kasowników  elektronicznych  lub  zgłoszenia  awarii  do  serwisu  operatora  systemu 

URBANCARD i do Zamawiającego po wymaganym terminie.  

Tymczasem zgodnie z zasadą ogólną kara umowna może być naliczana tylko jeden 

raz  za  jeden  przypadek  niewykonania  lub  nienależytego  wykonania  zobowiązana 

polegającego na tym samym: autobus jeździł z niedziałającymi kasownikami elektronicznymi 

(por. w szczególności wyrok SN z dnia 28 stycznia 2011 r., I CSK 315/10, OSNC-ZD 2011, 

nr D, poz. 85).)  

W ocenie Mobilis 

aktualna regulacja całościowa kar umownych pozostaje częściowo 

wadliwa, czego konsekwencje stanowią:  

(a) 

wprowadzenie wygórowanych wysokości kar umownych (łączna kara umowna);   

(b) 

brak  możliwości  określenia  na  podstawie  udostępnionego  projektu  wysokości  kary 

umownej;   

(c) 

pośrednio  także:  brak  wskazania  jasnego  i  zamkniętego  katalogu  zobowiązań, 

których ewentualne naruszenie miałoby wiązać się z możliwością naliczenia kary umownej; 

jak i  

(d) 

możliwość  wystąpienia  niedopuszczalnej  kumulacji  kary  umownej  co  jest  niezgodne  

z regulacją ustawową instytucji kary umownej.  

W ocenie Odwołującego Zamawiający:  

(a) 

przekroczył  granicę  dopuszczalnej  swobody  umów  przewidzianej  w  art.  353(1)  KC;  

w tym założenia ustawowe instytucji kary umownej z art. 483 KC; 

(b) 

nadużył  przysługującego  mu  prawa  podmiotowego  do  samodzielnego  kształtowania 

warunków umowy;  

(c) 

naruszył  art.  433  pkt.  2  Pzp  zakazujący  przewidywania  w  postanowieniach  umów  

w  sprawie  zamówienia  publicznego  (m.in.)  naliczania  kar  umownych  za  zachowanie 

wykonawcy  niezwiązane  bezpośrednio  lub  pośrednio  z  przedmiotem  umowy  lub  jej 

prawidłowym wykonaniem.  

ZARZUTY DOTYCZĄCE TREŚCI SWZ  

Uzasadnienie w zakresie zaskarżenia postanowienia w  Dziale VIII  

[WARUNKI UDZIAŁU W POSTĘPOWANIU] pkt. 4 lit. a) SWZ  

W  Dziale  VIII  pkt.  4  lit.  a)  SWZ  Zamawiający  postawił  warunek  udziału  w  zakresie 

zdolności technicznej lub zawodowego o następującej treści:  

„4. Zamawiający stwierdzi, iż Wykonawca spełnił warunek udziału w postępowaniu:  

a) w zakresie zdolności technicznej lub zawodowej, jeśli wykaże on, że: w okresie ostatnich 

3  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert,  a  jeżeli  okres  prowadzenia  działalności  jest 

krótszy  -  w  tym  okresie,  wykonał  co  najmniej  jedno  (1)  zamówienia  polegające  na 

świadczeniu  przez  co  najmniej  12  kolejnych  miesięcy  (w  ramach  jednego  kontraktu)  usługi 

transportu zbiorowego w ramach przewozów regularnych (w rozumieniu art. 4 pkt. 7 ustawy 

z  dnia  6  września  2001  r.  o  transporcie  drogowym  -  Dz.  U.  z  2022  r.  poz.  2201  

z późniejszymi zmianami) o łącznej wielkości pracy przewozowej nie mniejszej niż:  

dla Zadania 1 500 000 wozokilometrów dla Zadania 2 500 000 wozokilometrów dla Zadania 

3  500  000  wozokilometrów  dla  zadania  4  250  000  wozokilometrów  UWAGA:  W  przypadku 

gdy Wykonawca składa ofertę na więcej niż 1 Zadanie, musi wykazać łączną wielkość pracy 

przewozowej odpowiednią dla liczby zadań na które składa ofertę.”  

Literalne  brzmienie  postanowienia  wskazuje,  iż  aby  wykazać  spełnienie  warunku 

udziału  w  postępowaniu,  Wykonawca  może  się  posłużyć  wyłącznie  wykonanym 

(zrealizowanym)  zamówieniem  [zakończoną  umową],  a  nie  –  także  –  zamówieniem 

wykonywanym przez wykonawcę (według stanu na dzień składania ofert w postępowaniu).  

Powołując  się  na  art.  112  ust.  1  Pzp  zauważyć  należy,  że  ustawodawca  wprost 

nakreślił,  że  zamawiający,  określając  warunki  udziału  w  postępowaniu  winien  uczynić  to  

w  sposób  proporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia  oraz  umożliwiający  ocenę  zdolności 

wykonawcy  do  należytego  wykonania  zamówienia,  w  szczególności  wyrażając  je  jako 

minimalne  poziomy  zdolności.  Wskazany  w  tym  przepisie  „minimalny  poziom  zdolności” 

odczytywać należy w kontekście proporcjonalności warunku. Przy czym proporcjonalność ta 

nie oznacza relacji 1:1 w kontekście wartości zamówienia, lecz określenie takiego poziomu 

wymogu,  który,  pozostając  w  odpowiedniej  proporcji  do  przedmiotu  zamówienia,  wyznacza 

jednocześnie  poziom,  którego  spełnienie  gwarantuje  zamawiającemu,  że  zamówienie 

zostanie zrealizowane przez podmiot zdolny do podjęcia się tego zadania.  

Fundamentalnym  obowiązkiem  każdego  zamawiającego  na  etapie  formułowania 

treści  warunków  udziału  jest  zatem  ustalenie  takiego  ich  poziomu,  który  zapewni 

prawidłowość wydatkowania środków publicznych. Wymóg ten generuje oczywisty wniosek, 

iż każdy warunek udziału stanowi pewne ograniczenie konkurencji. Ograniczenie to korzysta 

z  ochrony  prawnej,  jednak  jedynie  tak  długo,  jak  nie  prowadzi  do  nieuzasadnionego  

i  nadmiernego  wpływu  na  konkurencyjność  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego.  A  zatem  drugim  obowiązkiem  zamawiającego  jest  troska  o  zapewnienie 

potencjalnym  wykonawcom  dostępu  do  zamówienia.  Warunki  udziału  w  postępowaniu  nie 

mogą  być  nadmierne  i  nie  mogą  prowadzić  do  niezasadnego  ograniczania  konkurencji  

w przetargu. Zamawiający, decydując się na jakiekolwiek uszczegółowienie warunku udziału 

w  postępowaniu,  doprowadza  do  ograniczenia  kręgu  wykonawców  mogących  ubiegać  się  

o udzielenie zamówienia.  

Odwołujący  zwrócił  uwagę,  iż  wskazany  warunek  udziału,  (poza  tym,  iż  jest 

niezgodny  z  Rozporządzeniem  dokumentowym),  pozostaje  niespójnym  z  innym 

postanowieniem dokumentacji przetargowej, a mianowicie z Działem IX pkt 6 lit. j) SWZ dot. 

wykazu  podmiotowych  środków  dowodowych.  W  treści  przywołanego  postanowienia  SWZ, 

Zamawiający  wskazał  bowiem,  że  wymaga  od  wykonawcy  złożenia  konkretnych  dowodów 

potwierdzających  spełnienie  warunków  udziału  oraz  brak  podstaw  do  wykluczenia,  w  tym 

„Wykazu  usług  (wzór  stanowi  Załącznik  nr  4  do  SWZ)  wykonanych,  a  w  przypadku 

świadczeń powtarzających się lub ciągłych również wykonywanych, w okresie ostatnich 3 lat 

przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – 

w  tym  okresie,  wraz  z  podaniem  ich  wartości,  przedmiotu,  dat  wykonania  i  podmiotów,  

na rzecz których usługi zostały wykonane  lub są wykonywane, oraz załączeniem dowodów 

określających  czy  te  usługi  zostały  wykonane  lub  są  wykonywane  należycie,  przy  czym 

dowodami, o których mowa, są referencje bądź inne dokumenty sporządzone przez podmiot, 

na rzecz którego usługi zostały wykonane, a w przypadku świadczeń powtarzających się lub 

ciągłych  są  wykonywane,  a  jeżeli  Wykonawca  z  przyczyn  niezależnych  od  niego  nie  jest  

w  stanie  uzyskać  tych  dokumentów  –  oświadczenie  Wykonawcy;  w  przypadku  świadczeń 

powtarzających  się  lub  ciągłych  nadal  wykonywanych  referencje  bądź  inne  dokumenty 

potwierdzające  ich  należyte  wykonywanie  powinny  być  wystawione  w  okresie  ostatnich  

3  miesięcy.”.  Przywołane  postanowienie  stanowi  (prawidłowe)  wdrożenie  do  dokumentacji 

p

ostępowania regulacji z Rozporządzenia dokumentowego.   

Z  treści  więc  postanowienia  Działu  IX  pkt  6  lit.  j)  SWZ  jednoznacznie  wynika,  

iż  w  ramach  wypełniania  podmiotowego  środka  dowodowego  w  postaci  wykazu  usług 

wykonawca  może  posłużyć  się  także  zamówieniem  (umową),  które  jest  wykonywane  

(tj.  nie  zostało  zakończone  na  dzień  składania  ofert).  Tymczasem  treść  warunku  udziału  – 

określona w Dziale VIII pkt. 4 lit. a) SWZ - wskazuje, iż wykonawcy nie mogą posłużyć się,  

w  celu  spełnienia  analizowanego  warunku  udziału,  zadaniem  które  choć  swoim  zakresem 

odpowiada  wszystkim  wytycznym  Zamawiającego,  to  jednak  nie  zostało  ukończonego 

(wykonane) na moment składania ofert w tym postępowaniu.   

A

ktualne brzmienie warunku udziału (stosownie do Działu VIII pkt. 4 lit. a) SWZ) nie 

tylko  więc  pozostaje  wewnętrznie  sprzeczne  z  innymi  postanowieniami  SWZ,  ale  również 

znacząco odbiega od dyspozycji § 9 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia dokumentowego, zgodnie  

z  którym  w  celu  potwierdzenia  spełniania  przez  wykonawcę  warunków  udziału  

w postępowania zamawiający może, w zależności od charakteru, znaczenia, przeznaczenia 

lub  zakresu  robót  budowlanych,  dostaw  lub  usług,  żądać  podmiotowego  środka 

dowodowego  w  postac

i  „wykazu  dostaw  lub  usług  wykonanych,  a  w  przypadku  świadczeń 

powtarzających  się  lub  ciągłych  również  wykonywanych,  w  okresie  ostatnich  3  lat,  a  jeżeli 

okres prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie, wraz z podaniem ich wartości, 

przedmiotu,  dat  wykonania  i  podmiotów,  na  rzecz  których  dostawy  lub  usługi  zostały 

wykonane  lub  są  wykonywane,  oraz  załączeniem  dowodów  określających,  czy  te  dostawy 

lub usługi zostały wykonane lub są wykonywane należycie, przy czym dowodami, o których 

mowa,  są  referencje  bądź  inne  dokumenty  sporządzone  przez  podmiot,  na  rzecz  którego 

dostawy  lub  usługi  zostały  wykonane,  a  w  przypadku  świadczeń  powtarzających  się  lub 

ciągłych  są  wykonywane,  a  jeżeli  wykonawca  z  przyczyn  niezależnych  od  niego  nie  jest  

w  stanie  uzyskać  tych  dokumentów  -  oświadczenie  wykonawcy;  w  przypadku  świadczeń 

powtarzających  się  lub  ciągłych  nadal  wykonywanych  referencje  bądź  inne  dokumenty 

potwierdzające  ich  należyte  wykonywanie  powinny  być  wystawione  w  okresie  ostatnich  

3  miesięcy;”.  Nie  sposób  nie  dostrzec,  iż  przywołany  przepis  Rozporządzenia 

dokumentowego  pozostaje  zbieżny  (i  słusznie)  z  przywołanym  już  wyżej  postanowieniem 

Działu  IX  pkt  6  lit.  j)  SWZ,  które  odnosi  się  do  wykazu  usług  wypełnianego  w  tym 

p

ostępowaniu.   

P

ostawiony przez Zamawiającego warunek udziału pozostaje niezgodny z przepisami 

powszechnie obowiązującymi, a mianowicie z Rozporządzeniem dokumentowym, albowiem 

uniemożliwia  wykonawcom  przedstawienie  (posłużenie  się)  zamówień,  które  są  –  nadal  - 

realizowane na dzień składania ofert. Ograniczenie w takiej postaci skutkuje nieuprawnionym 

ograniczaniem  konkurencyjności,  a  to  z  kolei  świadczy  o  naruszeniu  przepisów  Pzp  

w  zakresie  proporcjonalności  warunków  udziału  w  postępowaniu  względem  przedmiotu 

zamówienia.   

Odwołujący  wnosił  o  zmianę  brzmienia  kwestionowanego  warunku  udziału  poprzez 

dostosowanie  jego  treści  do  brzmienia  §  9  ust.  1  pkt  2  Rozporządzenia  dokumentowego,  

tj.  poprzez  umożliwienie  wykonawcom  wykazania  się  zamówieniami,  które  są  wykonywane 

(tj. na dzień składania ofert w postępowaniu nie zostały zakończone).  

Uzasadnienie  w  zakresie  zaskarżenia  postanowienia  w    Dziale  IX  [WYKAZ 

PODMIOTOWYCH ŚRODKÓW DOWODOWYCH] pkt. 10 SWZ   

W  Dziale  IX  [WYKAZ  PODMIOTOWYCH  ŚRODKÓW  DOWODOWYCH]  pkt.  10 

SWZ,  Zamawiający  wskazał,  iż  wymaga  od  wykonawcy  złożenia  podmiotowych  środków 

dowodowych  w  zakresie  osób,  których  miejsce  zamieszkania  znajduje  się  poza  granicami 

Rzeczypospolitej Polskiej::  

„10. Jeżeli Wykonawca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania, lub miejsce zamieszkania ma 

osoba której dokument dotyczy, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej składa dokumenty 

zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 23 grudnia 2020 r. 

w  sprawie  podmiotowych  środków  dowodowych  oraz  innych  dokumentów  lub  oświadczeń, 

jakich może żądać zamawiający od wykonawcy (Dz.U. z 2023 r., poz. 1824).”  

Przywołane  postanowienie  Działu  IX  pkt  10  SWZ  (w  jego  obecnym  brzmieniu)  jest 

wadliwe i niezgodne z powszechnie obowiązującymi przepisami.  

P

ostanowienie  SWZ  pozostaje  niezgodne  z  §  4  Rozporządzenia  dokumentowego, 

ponieważ błędnie sugeruje, że dotyczy ono także osób mających miejsce zamieszkania poza 

granicami  Rzeczypospolitej  Polskiej  będących  członkami  zarządu,  rady  nadzorczej  lub 

prokurentami  wykonawcy  nawet  wówczas,  gdy  taki  wykonawca  ma  siedzibę  na  terytorium 

Rzeczypospolitej Polskiej.  

Treść  §  4  Rozporządzenia  dokumentowego  dotyczy  wyłącznie  wykonawców 

mających siedzibę lub miejsce zamieszkania poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, i nie 

dotyczy tym samym wykonawców z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nawet 

wówczas  gdy  członkowie  zarządu,  rady  nadzorczej  lub  prokurenci  takiego  wykonawcy  

(tj.  wykonawcy  z  siedzibą  w  Polsce)  mają  miejsce  zamieszkania  poza  granicami 

Rzeczypospolitej  Polskiej.  Wynika to  wprost  z  §  4  ust.  1  Rozporządzenia  dokumentowego, 

gdzie nie sposób znaleźć sformułowania użytego przez Zamawiającego odnoszącego się do 

osób  zamieszkujących  poza  granicami  Rzeczypospolitej  Polskiej.  Wskazany  paragraf 

jednoznacznie  rozstrzyga,  że  badaniu  podlega  wykonawca,  który  ma  siedzibę  poza 

granicami RP, nie zaś osoba wchodząca w skład jego (tzn. wykonawcy) struktur zarządczych 

lub  nadzorczych  mieszkająca  poza  granicami  RP  [w  powyższym  kontekście  należy  także 

zauważyć,  że  §  4  ust.  3  Rozporządzenia  dokumentowego  -  poprzez  użyte  w  nim 

sformułowanie: „(…) nie wydaje się dokumentów, o których mowa w ust. 1 (…)”  - wyraźnie 

odsyła  do  §  4  ust.  1  Rozporządzenia  dokumentowego,  co  także  potwierdza,  że  §  4  ust.  3 

stanowi  jedynie  uszczegółowienie  regulacji  zawartej  w  §  4  ust.  1  Rozporządzenia 

dokumentowego,  który  to  przepis  (jak  cały  paragraf  4)  dotyczy  wyłącznie  wykonawców 

mających  siedzibę  lub  miejsce  zamieszkania  poza  granicami  Rzeczypospolitej  Polskiej]. 

Nieuprawionym  jest  zatem  rozciąganie  obowiązku  złożenia  dokumentów  podmiotowych 

bezpośrednio na członków organów zarządzających lub nadzorczych. Kwestionowane przez 

Odwołującego  1  postanowienie  SWZ  wypacza  nie  tylko  literalną  treść  przepisów 

Rozporządzenia  dokumentowego,  ale  również  rażąco  odbiega  od  celowościowej  wykładni 

przepisów  Rozporządzenia  dokumentowego,  w  ślad  za  którą  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia publicznego podlega Wykonawca.   

N

ajprawdopodobniej 

Zamawiający 

wadliwie 

zinterpretował 

przeprowadzoną  

w  ostatnim  czasie  nowelizację  §  4  Rozporządzenia  dokumentowego  i  niesłusznie  przyjął,  

że  treść  tego  przepisu  znajduje  zastosowane  także  do  zamieszkałych  poza  granicami  RP 

członków organów wykonawców mających siedzibę na terytorium RP, jak również pomija, że 

badaniu  podmiotowemu  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  podlega 

ściśle  Wykonawca.  Sformułowany  przez  Zamawiającego  wymóg  generuje  również 

dodatkowe (nadmierne i nieuzasadnione) obciążenie dla wykonawców chcących ubiegać się 

o  zamówienie,  albowiem  generuje  obowiązek  pozyskania  dokumentów,  które  z  punktu 

widzenia prowadzonego na terenie RP postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, 

nie mają znaczenia przy ocenie podmiotowej zdolności Wykonawcy do realizacji przedmiotu 

zamówienia (a także jego rzetelności).   

Uzasadnienie  w  zakresie  zaskarżenia  postanowienia  w    ziale  XIV  [SPOSÓB  ORAZ 

TERMIN SKŁADANIA I OTWARCIA OFERT] pkt. 1 SWZ  

Zgodnie z Działem XIV pkt 1 SWZ termin składania ofert w  postępowaniu przypada 

na dzień 31 stycznia 2024 roku. W tym kontekście znamiennym jest przy tym wyznaczenie 

przez Zamawiającego bardzo długiego (zarazem maksymalnego w rozumieniu art. 220 ust. 1 

pkt  2  Pzp)  terminu  związania  ofert  określonego  w  Dziale  XII  pkt  1  SWZ  [„Wykonawca  jest 

związany ofertą od dnia upływu terminu składania ofert do dnia 29.05.2024 r.”].  

Zgodnie z art. 138 ust. 1 Pzp, termin składania ofert nie może być krótszy niż 35 dni 

od dnia przekazania ogłoszenia o zamówieniu Urzędowi Publikacji Unii Europejskiej. Zasadą 

jest, aby Zamawiający wyznaczając termin składania ofert uwzględnił złożoność i specyfikę 

przedmiotu  zamówienia  oraz  czas  niezbędny  do  ich  przygotowania  i  złożenia.  Zbyt  krótki 

termin składania ofert może stanowić o naruszeniu podstawowej zasady proporcjonalności. 

W doktrynie wskazuje, się również, iż:  

„[i]m  bardziej  skomplikowane  w  realizacji  jest  zamówienie,  czyli  przedsięwzięcia,  które 

zamawiający  zamierza  zlecić  do  wykonania,  tym  dłuższy  jest  czas  potrzebny  na 

przygotowanie  się  przez  wykonawcę  do  wzięcia  udziału  w  postępowaniu.  Wykonawca 

powinien  mieć  czas  na  dokładne  zapoznanie  się  ze  wszystkimi  wymaganiami 

zamawiającego,  sprawdzenia,  czy  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu,  przygotowanie 

do  złożenia  wymaganych  dokumentów,  ale  też  czas  na  nawiązanie  relacji  z  potencjalnymi 

konsorcjantami,  podwykonawcami  czy  dostawcami.  Nierealne  jest  bowiem  oczekiwanie,  że 

w  każdym  przypadku  wykonawca  będzie  mógł  bez  odpowiedniego  przygotowania  złożyć 

ofertę.” 

M

ając  na  względzie  aktualny  termin  składania  ofert,  który  przypada  na  31  stycznia 

2024 r., wykonawcy mają 34 dni (wliczając w to dzień ogłoszenia zamówienia, tj. 29 grudnia 

2023 r.), na zapoznanie się z całą dokumentacją przetargową. Termin ten pozostaje nie tylko 

więc  krótki,  ale  przede  wszystkim  –  termin  ten  nie  odpowiada  (zero-jedynkowo)  wymogom 

postawionym  przez  ustawodawcę  w  art.  138  ust.  1  Pzp.  Choć  przepis  art.  138  ust.  1  Pzp 

mówi,  iż  termin  składania  ofert  nie  może  być  krótszy  niż  35  dni  od  dnia  przekazania 

ogłoszenia  o  zamówienia  Urzędowi  Publikacji  Unii  Europejskiej  (przekazanie  nastąpiło  

w dniu 28 grudnia 2023 r.), to wobec obliczenia terminu składania ofert stosuje się art. 111 § 

2  KC.  Zgodnie  z  tym  przepisem,  jeżeli  początkiem  terminu  oznaczonego  w  dniach  jest 

pewne  zdarzenie,  nie  uwzględnia  się  przy  obliczaniu  terminu  dnia,  w  którym  to  zdarzenie 

nastąpiło.  Zatem  przy  obliczaniu  terminu  składania  ofert  nie  uwzględnia  się  dnia,  w  którym 

ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  przekazane  do  publikacji  Urzędowi  Publikacji  UE.  

W  związku  z  powyższym,  ustalony  przez  Zamawiającego  termin  składania  ofert  jest 

niezgodny z art. 138 ust. 1 Pzp, albowiem jest krótszy niż 35 dni.  

Postępowanie  wszczęte  zostało  29  grudnia  2023  r.,  czyli  w  okresie  noworocznym  

i  jednocześnie  urlopowym  (w  styczniu  w  wielu  województwach  trwają  ferie  zimowe;  wolne 

ustawowo  były  również  1  stycznia  oraz  6  stycznia).  Wykonawca  musi  w  tym  terminie 

skalkulować swoją ofertę – w sposób rzetelny, niebudzący wątpliwości. Aby natomiast móc 

prawidłowo skalkulować ofertę – decydując jednocześnie czy zamierza ją złożyć na jedno lub 

na większą liczbę zadań, a jeżeli tak na jakie konkretnie zadania (każde bowiem z 4 zadań 

ma swoją specyfikę rzutującą na kalkulacje oferty) - wykonawca sam musi najpierw uzyskać 

oferty od:  

(a) 

dostawców  autobusów,  gdzie  wszyscy  wiodący  producenci  są  dużymi, 

międzynarodowymi korporacjami i przy tej wartości kontraktu i/lub kontraktów [uwzględniając 

podział zamówienia na 4 części (Zadania)] przygotowanie oferty może zająć ponad miesiąc  

i  to  licząc  dopiero  od  momentu  kiedy  zostaną  wyjaśnione  wszelkie  wątpliwości  techniczne 

związane z autobusami wymaganymi przez Zamawiającego do realizacji zamówienia (co zaś 

w praktyce wiąże się z oczekiwaniem producentów autobusów na udzielenie w tym zakresie 

przez Zamawiającego odpowiedzi na techniczne pytania dot. SWZ),   

(b) 

instytucji  bankowych  i  finansowych 

–  gdzie  przy  tej  wartości  inwestycji,  będzie  to 

wniosek  rozpatrywany  na  najwyższym  poziomie  organizacji,  co  może  zająć  nawet  kilka 

miesięcy od dnia otrzymania ofert od producentów autobusów;  

(c) 

dostawców  paliw  i  energii  elektrycznej  oraz  dostawców  rozwiązań  technologicznych 

umożliwiających zasilanie pojazdów.  

Powyższe  oferty  powinny  podlegać  negocjacjom  w  celu  uzyskania  optymalnej  ceny  

i  warunków zakupu.  Negocjacje takie  prowadzi się z reguły  z kilkoma  partnerami  i  związku  

z tym wymaga to dodatkowego czasu.   

Z 

uwagi  na  konieczność  dokładnego  rozpoznania  przedmiotu  zamówienia  

i  umożliwienia  wykonawcom  przygotowania  rzetelnej  i  prawidłowo  skalkulowanej  oferty, 

koniecznym jest przedłużenie terminu składania ofert.  

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  postępowania  odwoławczego,  

na  podstawie  zgromadzonego  w  sprawie  materiału  dowodowego  oraz  oświadczeń,  

a  także  stanowisk  Stron  postępowania,  Krajowa  Izba  Odwoławcza  ustaliła  i  zważyła,  

co następuje: 

Izba ustaliła, iż nie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem 

odwołania,  odwołanie  nie  zawierało  braków  formalnych  i  mogło  zostać  rozpoznane 

merytorycznie. 

Izba  ustaliła,  że  Wykonawca  wnoszący  odwołanie  wykazał  interes  w  korzystaniu  ze 

środków ochrony prawnej. 

Do postępowania odwoławczego nie zgłoszono przystąpień po żadnej ze Stron. 

Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie, w której częściowo uwzględnił zarzuty 

odwołania, w pozostałym zakresie wnosząc o ich oddalenie.  

Zarzut nr 1 

– Termin wykonania zamówienia – Dział VI SWZ.  

Zamawiający nie przychylił się do wniosku Wykonawcy. W odpowiedzi na zapytania 

Oferentów  Wykonawca  doprecyzował  ten  termin  (Odpowiedzi  na  pytania  z  3  i  4  stycznia, 

odpowiedź  na  Pytanie  nr  2).  Termin  realizacji  zamówienia  określony  w  SWZ  należy  czytać 

łącznie  z  zapisami  projektu  umowy:  Zgodnie  z  zapisami  §  5  ust  1  i  2  Projektu  umowy 

i Zapisami Działu VI SWZ Wykonawca zobowiązuje się do rozpoczęcia realizacji przewozów 

na liniach objętych zamówieniem do 11 miesięcy od dnia zawarcia umowy ale nie wcześniej 

niż od 1 stycznia 2025 roku, przez okres 72 miesięcy lub do wyczerpania wartości Umowy 

określonej w § 4 ust. 1.  

Zarzut nr 2 

– Warunki udziału w postępowaniu – Dział VIII pkt 4 lit a) SWZ.  

Zamawiający uwzględnił zarzut w kwestii usług również wykonywanych. Jak wynika 

z  postanowień  dokumentacji  Dział  IX  pkt  6  lit.  j)  SWZ,  Zamawiający  wymaga  złożenia 

„Wykazu  usług  (wzór  stanowi  Załącznik  nr  4  do  SWZ)  wykonanych,  a  w  przypadku 

świadczeń powtarzających się lub ciągłych również wykonywanych, w okresie ostatnich 3 lat 

przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – 

w  tym  okresie,  wraz  z  podaniem  ich  wartości,  przedmiotu,  dat  wykonania  i  podmiotów,  

na rzecz których usługi zostały wykonane lub są wykonywane, oraz załączeniem dowodów 

określających  czy  te  usługi  zostały  wykonane  lub  są  wykonywane  należycie,  przy  czym 

dowodami, o których mowa, są referencje bądź inne dokumenty sporządzone przez podmiot, 

na rzecz którego usługi zostały wykonane, a w przypadku świadczeń powtarzających się lub 

ciągłych  są  wykonywane,  a  jeżeli  Wykonawca  z  przyczyn  niezależnych  od  niego  nie  jest  

w  stanie  uzyskać  tych  dokumentów  –  oświadczenie  Wykonawcy;  w  przypadku  świadczeń 

powtarzających  się  lub  ciągłych  nadal  wykonywanych  referencje  bądź  inne  dokumenty 

potwierdzające  ich  należyte  wykonywanie  powinny  być  wystawione  w  okresie  ostatnich  

3  miesięcy.”  Intencją  Zamawiającego  był  warunek  wykazania  usług  wykonanych  

i  wykonywanych,  zgodnie  z  regulacją  Rozporządzenia  dokumentowego,  na  co  wskazuje 

zapis  w  dziale  dotyczącym  podmiotowych  środków  dowodowych.  Zapis  warunku  udziału  

w postępowaniu wymaga modyfikacji.  

Zamawiający zobowiązuje się do zmiany wskazanej przez Odwołującego, w zakresie 

doprecyzowania  warunku  udziału  w  postępowaniu  określonego  w  Dziale  VIII  pkt  4  lit.  a). 

Prawidłowe  brzmienie  warunku  udziału:  „w  zakresie  zdolności  technicznej  lub  zawodowej, 

jeśli wykaże on, że: w okresie ostatnich 3 lat przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli 

okres  prowadzenia  działalności  jest  krótszy  -  w  tym  okresie,  wykonał  lub  wykonuje  co 

najmniej  jedno  (1)  zamówienia  polegające  na  świadczeniu  przez  co  najmniej  12  kolejnych 

miesięcy (w ramach jednego kontraktu) usługi transportu zbiorowego w ramach przewozów 

regularnych  (w  rozumieniu  art.  4  pkt.  7  ustawy  z  dnia  6  września  2001  r.  

o  transporcie  drogowym  - 

Dz.  U.  z  2022  r.  poz.  2201  z  późniejszymi  zmianami)  o  łącznej 

wielkości pracy przewozowej nie mniejszej niż:  

dla Zadania 1 500 000 wozokilometrów  

dla Zadania 2 500 000 wozokilometrów  

dla Zadania 3 500 000 wozokilometrów  

dla zadania 4 250 000 wozokilometrów  

UWAGA:  W  przypadku  gdy  Wykonawca 

składa  ofertę  na  więcej  niż  1  Zadanie,  musi 

wykazać łączną wielkość pracy przewozowej odpowiednią dla liczby zadań na które składa 

ofertę.”  

Zarzut nr 3 

– Wykaz podmiotowych środków dowodowych.  

Zamawiający podtrzymuje treść zapisu Działu IX pkt 10 SWZ: „Jeżeli Wykonawca ma 

siedzibę  lub  miejsce  zamieszkania,  lub  miejsce  zamieszkania  ma  osoba  której  dokument 

dotyczy,  poza  granicami  Rzeczypospolitej  Polskiej  składa  dokumenty  zgodnie  

z  Rozporządzeniem  Ministra  Rozwoju,  Pracy  i  Technologii  z  dnia  23  grudnia  2020  r.  

w  sprawie  podmiotowych  środków  dowodowych  oraz  innych  dokumentów  lub  oświadczeń, 

jakich może żądać zamawiający od wykonawcy (Dz.U. z 2023r., poz. 1824).”  

Zamawiający powyższym zapisem, nie narzuca na Wykonawcę mającego siedzibę na 

terytorium  Rzeczypospolitej  Polskiej  obowiązku  złożenia  w  zakresie  osób,  o  których  mowa  

w  art.  108  ust  1  pkt  2  Pzp,  które  mają  miejsce  zamieszkania  poza  granicami 

Rzeczypospolitej  Polskiej  informacji  z  odpowiedniego  rejestru,  takiego  jak  rejestr  sądowy, 

albo  w  przypadku  braku  takiego  rejestru,  innego  równoważnego  dokumentu.  Intencją 

Zamawiającego,  zgodnie  z  przywołanym  Rozporządzeniem,  jest  wymaganie  środków 

dowodowych z krajów innych niż Rzeczpospolita Polska odnoszących się do osób, o których 

mowa w art. 108 ust 1 pkt 2 Pzp, wyłącznie w przypadku Wykonawców mających siedzibę  

i miejsce zamieszkania poza granicami Polski. W żadnym z zapisów SWZ Zamawiający nie 

wymagał  innych  dokumentów,  niż  te,  które  wymagane  są  zgodnie  z  Rozporządzeniem. 

Gdyby  Odwołujący  1  w  tej  kwestii  skierował  pytanie  do  Zamawiającego,  otrzymałby 

odpowiedź  potwierdzającą  właściwą  interpretację  przepisów  przez  Zamawiającego.  

Nie można zgodzić się, z zarzutem błędnego interpretowania zapisów rozporządzenia przez 

Zamawiającego, gdyż na obecnym etapie Zamawiający nie badał dokumentów. Treść zapisu 

Działu IX pkt 10 SWZ odnosi się do Rozporządzenia. Nawet w sytuacji błędnego brzmienia 

zapisu w SWZ, Zamawiający nie miałby uprawnienia do wezwania Wykonawcy do złożenia 

innych dokumentów, niż te, które nakazuje Rozporządzenie.  

Zarzut nr 4 

– dotyczy terminu  

Zamawiający nie przychylił się do wniosku Wykonawcy. 

Zgodnie z art. 138 ust. 4 ustawy Pzp z

amawiający może wyznaczyć termin składania 

ofert o 5 dni krótszy niż określony w ust. 1, jeżeli składanie ofert odbywa się w całości przy 

użyciu środków komunikacji elektronicznej, w sposób określony w art. 63 ust 1. Zapis Działu 

XIII  pkt  2  SWZ  jednoznacznie  określa:  „Ofertę  sporządza  się,  pod  rygorem  nieważności,  

w  postaci  elektronicznej  opatrzonej  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym  i  składa  się 

wyłącznie za pośrednictwem platformy zakupowej https://portal.smartpzp.pl/umw”.  

Zamawiający  przekazał  ogłoszenie  Urzędowi  Publikacji  Unii  Europejskiej  28  grudnia  2023 

roku,  wyznaczając  termin  składania  ofert  na  31  stycznia  2024,  czyli  34  dni.  Pełna 

dokumentacja  została  zamieszczona  na  stronie  internetowej  Zamawiającego  i  Platformie 

zakupowej Smart 29.12.2023r. o godzinie 9:56.  

Ponadto  Zamawiający  informuje,  że  17.01.2023r.  opublikowane  zostało  również 

wstępne  ogłoszenie  informacyjne,  które  zgodnie  z  art.  138  ust  2  pkt  1)  uprawnia  do 

wyznaczenia terminu krótszego niż 35 dni. Z tego przyzwolenia Zamawiający nie skorzystał, 

mając  na  uwadze,  że  termin  15  dni  nie  byłby  dla  Wykonawców  wystarczającym  na 

zapoznanie się z pełną dokumentacją i rzetelne przygotowanie ofert.  

Zamawiający podkreślił, że postępowanie jest ponownie wszczętym postępowaniem, 

na 

ten 

sam 

przedmiot 

zamówienia 

(znak 

postępowania 

wcześniejszego 

ZP/PN/44/2023/WTR,  unieważnione  w  październiku  2023  roku).  Znaczna  część 

dokumentacji  aktualnego  postępowania  nie  uległa  zmianie  w  stosunku  do  dokumentacji 

poprzedniego  postępowania  unieważnionego  z  powodu  braków  środków  na  zwiększenie 

wartości  zamówienia  unieważnionego  z  powodu  braków  środków  na  zwiększenie  wartości 

zamówienia.  

Zarzut nr 5 

– Tabor  

Zamawiający  nie  przychylił  się  do  wniosku  Wykonawcy.  W  przypadku  zmian  

w  przepisach  prawa  dotyczących  wymogów  w  zakresie  taboru  Wykonawca  w  celu 

świadczenia  usług  przewozowych  niezależnie  od  zawartej  umowy  z  Zamawiającym 

zobowiązany  byłby  do  poniesienia  kosztów  z  tym  związanych.  Nieuzasadnione  jest 

powoływanie  się  na  nieproporcjonalność  lub  przerzucenie  ryzyk  z  Zamawiającego  na 

Wykonawcę.  W  ocenie  Odwołującego  proporcjonalne  i  adekwatne  jest  przyjęcie  (zgodnie  

z  proponowanymi  zapisami),  iż  w  razie  ewentualnych  zmian  w  prawie  Zamawiający 

zrekompensuje  Wykonawcy  koszty  związane  z  obligatoryjnym  dostosowaniem  taboru 

(„prace dostosowawcze”). Takie zapisy i intencja Odwołującego zmierza do prostej konkluzji, 

iż  po  zakończeniu  umowy  Wykonawca  zostanie  wzbogacony  o  te  „prace  dostosowawcze”, 

które i tak musiałby dokonać w sytuacji, gdyby nie był związany z umową z Zamawiającym.  

Zarzut nr 6 - 

Termin wykonania zamówienia - § 5 ust. 1 i 2 Projektu Umowy  

Zamawiający  nie  przychylił  się  do  wniosku  Wykonawcy.  Przed  rozpoczęciem 

postępowania  przetargowego  Zamawiający  dokonuje  szacunku  wielkości  niezbędnych 

środków finansowych na realizację zadania i zabezpiecza te środki w budżecie i Wieloletniej 

Prognozie  Finansowej.  Zabezpieczenie  odpowiedniej  wielkości  środków  na  dotację  dla 

Zamawiającego  z  tytułu  współfinansowania  realizacji  umowy  dokonują  także  Gminy,  

na terenie których będą kursować linie objęte umową. W przypadku, gdy ulegną wyczerpaniu 

środki  finansowe  przeznaczone  na  realizację  umowy  przed  terminem  jej  zakończenia 

Zamawiający przewidział możliwość skorzystania z zamówień z wolnej ręki, o których mowa 

w  art.  241  ust.  1  pkt  7  ustawy  Pzp

.  Są to standardowe  zapisy,  które  Zamawiający  zawsze 

przewiduje w swoich postępowaniach.  

Zarzut nr 7 

– Umowne prawo odstąpienia i rozwiązania umowy - § 6 ust. 5.4.  

Zamawiający przychyla się do wniosku Wykonawcy.  

Zarzut nr 8 

– Umowne prawo odstąpienia i rozwiązania umowy - § 6 ust. 5.6.  

Zamawiający  nie  przychyla  się  do  wniosku  Wykonawcy.  Zmiany  przepisów  prawa 

mogą  dotyczyć  działań  leżących  po  stronie  Zamawiającego  lub  mieć  na  nie  wpływ.  Taki 

argument  zdaniem  Zamawiającego  narusza  równowagę  stron  na  niekorzyść 

Zamawiającego.  

Zarzut nr 9 - Kary umowne - 

§ 7 ust. 2.  

Zamawiający  częściowo  przychyla  się  do  wniosku  Wykonawcy  wydłużając  termin  

z 3 do 5 dni roboczych ale pozostawia w dotychczasowym brzmieniu ostatnie zdanie, gdyż 

kary  procentowe, 

o  których  mowa  w  Załączniku  7  odnoszą  się  do  procedury  wyjaśnień 

opisanych w Załączniku nr 4.  

Zarzut nr 10 - Kary umowne - 

§ 7 ust. 14.  

Zamawiający częściowo przychyla się do wniosku Wykonawcy zmieniając z 10% na 

15% pułap łącznej wielkości kar umownych.  

Zarzut nr 11 - Formularz cenowy 

– stawki wynagrodzenia.  

Zamawiający  nie  przychyla  się  do  wniosku  Wykonawcy.  Przedstawiony  przez 

Zamawiającego  sposób  obliczenia  wartości  zamówienia  nie  uniemożliwia  właściwego 

wyliczenia  tej  wartości,  a  tylko  łączna  wartość  zamówienia  podlega  porównaniu  ofert. 

Dodatkowo  należy  zauważyć,  że  zaproponowane  przez  Wykonawcę  wskazywanie  stawki 

odrębnie  dla  każdego  typu  taboru  w  ocenie  Zamawiającego  nie  jest  konieczne,  gdyż  nie 

zawiera  on  osobnych  umów  na  każdy  z  typów  taboru  lecz  na  łączną  usługę  wszystkimi 

typami  autobusów  wymaganymi  dla  danego  zadania.  Z  doświadczeń  Zamawiającego  

i  obserwacji  innych  postępowań  wynika również,  że Wykonawcy  w swoich ofertach  stosują 

jednolitą  stawkę  za  wszystkie  typy  taboru  (postępowania  Zamawiającego  w  2017  roku  – 

Gmina Długołęka i 2019 roku – Gmina Miękinia) lub stawki te są bardzo do siebie zbliżone 

(postępowanie  MPK  Wrocław  na  wyłonienie  podwykonawcy,  w  którym  Odwołujący  również 

uczestniczył  –  oferta  spółki  Arriva).  Zamawiający  stosuje  ten  mechanizm  w  swoich 

zamówieniach  począwszy  od  2020  r.  i  Wykonawcy  byli  w  stanie  właściwie  skalkulować 

ostateczną wartość zamówienia.  

Zarzut nr 12 - Kary umowne 

– Załącznik nr 7  

a) Postanowienie - 

Zamawiający przychyla się do wniosku Wykonawcy  

b) pkt 2.2 - 

Zamawiający przychyla się do wniosku Wykonawcy  

c) pkt 2.7 - 

Zamawiający przychyla się do wniosku Wykonawcy  

d) pkt 3.2 - 

Zamawiający przychyla się do wniosku Wykonawcy  

e)  pkt  4.5  - 

Zamawiający nie przychyla się do wniosku Wykonawcy - kara nie dotyczy tego 

samego  przypadku,  Niesprawna  (niedziałająca)  instalacja  w  pojeździe,  której  wynikiem  jest 

niedziałający kasownik (brak sprzedaży biletów), to nie to samo co niewykonanie czynności 

zgłoszenia  awarii  kasowników  (brak  sprzedaży  biletów).  Jedynym  wspólnym  mianownikiem 

jest  brak  sprzedaży  biletów,  czyli  brak  wpływów  do  Gminy.  Może  być  wiele  przyczyn 

niedziałającej instalacji w pojeździe, za którą odpowiedzialny jest producent lub przewoźnik. 

Natomiast przyczyną niedziałającego kasownika, którego właścicielem jest operator systemu 

biletowego,  może  być  spowodowana  awarią  tego  właśnie  systemu.  Jeśli  zgłoszenie 

dotyczące niedziałającego kasownika nastąpi w określonym czasie (najpóźniej do 1 godziny) 

wówczas kara nie zostanie naliczona.  

f)  pkt  4.6  - 

Zamawiający  nie  przychyla  się  do  wniosku  Wykonawcy–  z  przyczyn  opisanych  

w podpunkcie e.  

g)  pkt  4.10 

–  Zamawiający  nie  przychyla  się  do  wniosku  Wykonawcy.  W  intencji  zapisu 

Zamawiającego  było  naliczanie  kary  w  odniesieniu  do  jednego  kursu  a  nie  jednej  kary  dla 

jednego autobusu w ciągu dnia  

h)  pkt  4.11  - 

Zamawiający  nie  przychyla  się  do  wniosku  Wykonawcy.  Realizacja  kursów 

autobusem  nie  spełniającym  wymogów  może  doprowadzić  do  sytuacji,  w  której  osoba  

o ograniczonej mobilności lub innych ograniczeniach nie będzie mogła skorzystać z takiego 

kursu.  

i)  pkt  4.12  - 

Zamawiający  nie  przychyla  się  do  wniosku  Wykonawcy.  Realizacja  kursów 

autobusem  nie  spełniającym  wymogów  może  doprowadzić  do  sytuacji  gdy  osoba  

o  ograniczonej  mobilności  lub  innych  ograniczeniach  nie  będą  mogły  skorzystać  z  takiego 

kursu  

j) pkt 5.6 - 

Zamawiający przychyla się do wniosku Wykonawcy  

k) pkt 5.12 - 

Zamawiający przychyla się do wniosku Wykonawcy  

Zarzut nr 13 - 

Obniżenie ceny wozokilometra.  

Zamawiający  nie  przychyla  się  do  wniosku  Wykonawcy.  Wykonawca  nie  wskazał, 

które z kar są określone jego zdaniem w sposób nieproporcjonalny i nieadekwatny do skali 

wskazanego  uchybienia  oraz  nie  zaproponował  konkretnych  wskaźników  wartości 

wozokilometra dla danego uchybienia.  

Z  przeprowadzonych  przez  Zamawiającego  szacunków  oraz  realizowanych  obecnie 

umów przewozowych z operatorami obsługującymi obszar będący przedmiotem zamówienia 

wynika, że sposób naliczania kar opisany w Załączniku pkt 3 pkt 8 nie powoduje zwiększenia 

tych  kar  oraz  nie  odbiega  od  wielkości  kar  naliczanych  w  sposób  kwotowy  w  umowach 

przewozowych  zawieranych  przez  Zamawiającego  przed  2023  rokiem.  Zmianie  ulega  tylko 

sposób 

rozliczania 

kar 

nakładanych 

przez 

Zamawiającego 

na 

Wykonawcę.  

Tak  wprowadzony  mechanizm  pozwala  w  przypadku  naliczania  wybranych  kar  na 

Wykonawcę  na  zmniejszenie  wydatkowania  środków  finansowych  i  tym  samym  możliwość 

kontynuacji  umowy  w  przypadku  zwiększenia  wielkości  pracy  przewozowej  w  trakcie  jej 

trwania.  

Zarzut nr 14 - Zasady waloryzacji wynagrodzenia.  

Zamawiający nie przychyla się do wniosku Wykonawcy za wyjątkiem podpunktu d):  

a)  wprowadzenie  odrębnych  wzorów  waloryzacyjnych  dla  każdego  rodzaju  taboru  –  

z  wyliczeń  przeprowadzonych  przez  Zamawiającego  wynika,  że  wzrost  przychodu 

Wykonawcy  przy  zastosowaniu  opisanej  w  projekcie  umowy  metody  jest  porównywalny 

względem  zaproponowanego  rozwiązania  przez  Wykonawcę  i  dlatego  nie  ma  potrzeby 

wprowadzania zmian w pierwotnym wzorze (mniejszy wskaźnik waloryzacyjny dla wszystkich 

wozokilometrów  spowoduje  taki  sam  efekt  sumaryczny jak  wyższy  wskaźnik  waloryzacyjny 

dla wozokilometrów dla taboru elektrycznego)  

b) usunięcie limitu rocznej waloryzacji – rozwiązanie to nie jest możliwe, gdyż uniemożliwia 

określenie  wielkości  planowanych  środków  finansowych  przeznaczonych  w  budżecie 

Zamawiającego  na  realizację  zadania;  aktualne  prognozy  finansowe,  w  tym  Ankieta 

Makroekonomiczna NBP oraz unormowanie się cen paliw, nie zakłada przekroczenia limitu 

12,5 % dla wskaźnika waloryzacyjnego.  

c)  objęcie  waloryzacji  całej  (100%)  stawki  jednostkowej  za  wozokilometr  –  Zamawiający 

podtrzymuje  mnożnik  waloryzacyjny  na  poziomie  0,85  uznając  go  za  właściwy  poziom 

podziału  ryzyka  waloryzacyjnego  pomiędzy  Wykonawcę  a  Zamawiającego  stosując  go  we 

wszystkich umowach począwszy od 2018 roku.  

d) doprecyzowanie wskaźnika inflacji (Wi) – Zamawiający koryguje definicję wskaźnika (Wi)– 

otrzymuje on brzmienie:  

„Wi  -  półroczny  (skumulowany  wskaźnik  obliczony  na  podstawie  kolejnych  6-miesięcznych 

wskaźników)  wskaźnik  zmiany  cen  towarów  i  usług  konsumpcyjnych  ogółem  publikowany 

przez 

Główny 

Urząd 

Statystyczny 

(GUS) 

na 

stronie: 

internetowej: 

https://stat.gov.pl/wskazniki-

makroekonomiczne  za  okres  6  miesięcy  (kalendarzowych) 

poprzedzający okres opisany powyżej”  

e)  waloryzacja  on  line 

–  Zamawiający  podtrzymuje  obecne  zapisy  uznając,  że  cykl  

miesieczny waloryzacji jest wystarczający; 

f) wskazanie, że w przypadku, gdyby wskaźnik Ww – przytoczony wskaźnik nie odnosi się do 

wynagrodzeń  dla  pracowników  a  do  publikowanego  wskaźnika  makroekonomicznego, 

wskaźnik ten jest stosowany we wcześniejszych postępowaniach Zamawiającego.  

g) doprecyzowanie, że do dnia podpisania umowy stawki jednostkowe za wozokilometr będą 

waloryzowane. 

–  rolą  Zamawiającego  nie  jest  za  wszelką  cenę  zabezpieczania  interesów 

Wykonawcy,  w  przypadku  gdy  nie  dopełnił  on  formalności  związanych  z  wystąpieniem 

o  waloryzację  cen  jednostkowych  na  wniosek  i  w  interesie  Zamawiającego  nie  jest  ich 

samodzielne naliczanie.  

Podnoszone przez Odwołującego powody zmian waloryzacyjnych w postaci epidemii 

na  terenie  kraju  i  sytuacji  geopolitycznej  na  świecie  nie  powinny  wpływać  na  kształtowanie 

zasad  waloryzacyjnych,  gdyż  z  dotychczasowych  doświadczeń  Zamawiającego  wynika,  

że  ustawodawca  w  przypadku  takiej  konieczności  wprowadza  mechanizmy  umożliwiające 

wprowadzenie  zmiany  w  umowie,  których  Zamawiający  ani  Wykonawca  nie  byli  w  stanie 

przewidzieć. 

Izba ustaliła i zważyła, że: 

Na podstawie dokumentacji postępowania Izba ustaliła, że w odwołaniu i odpowiedzi 

na  odwołanie  wiernie  przytoczono  zapisy  dokumentów  z  postępowania,  nie  zachodzi 

potrzeba ich przywoływania ponownie. 

Dla  celów  porządkowych  Izba  przyjęła  numerację  zarzutów  zastosowaną  przez 

Zamawiającego  w  odpowiedzi  na  odwołanie  i  w  ten  sposób  odczytywać  należy  kolejność 

zarzutów, do których odnosi się sentencja i uzasadnienie niniejszego orzeczenia. 

Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie uwzględnił zarzuty oznaczone jako 2, 7, 9 

(w  części),  10  (w  części),  12  abcdjk.  Następnie  na  rozprawie  Strony  postępowania 

odwoławczego  doszły  do  porozumienia,  w  wyniku  którego  Zamawiający  uwzględnił  zarzuty 

5,  8,  13,  zaś  Odwołujący  oświadczył,  że  sposób  uwzględnienia  wyczerpuje  żądania 

przedstawione  w  odwołaniu.  W  tym  zakresie  Izba  umorzyła  postępowanie  odwoławcze  

z uwagi na uwzględnienie zarzutów przez Zamawiającego, co odzwierciedla pkt 1 sentencji.  

Odwołujący  na  posiedzeniu  cofnął  zarzuty  oznaczone  jako  3  i  4,  9  (w  części 

nieuwzględnionej),  10  (w  części  nieuwzględnionej)  oraz  12  (w  części  nieuwzględnionej).  

W  tym  zakresie  Izba  umorzyła  postępowanie  odwoławcze  z  uwagi  na  cofnięcie  zarzutów 

przez Odwołującego, co odzwierciedla pkt 2 sentencji orzeczenia.  

Wobec powyższego podtrzymane zostały zarzuty oznaczone jako 1, 6, 11 i 14.  

Zarzuty 1 i 6 

Izba rozpoznała łącznie, jako dotyczące tego samego zagadnienia, mianowicie 

terminu  rozpoczęcia  wykonywania  usługi  i  czasu  trwania  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego. 

W ocenie Izby zarzuty zasługiwały na uwzględnienie w części.  

Z § 5 wzoru umowy wynika, że zawarcie umowy nastąpi w określonej dacie dziennej 

a wykonawca  będzie  zobowiązany do  rozpoczęcia  realizacji  przewozów do  11  miesięcy  od 

dnia  zawarcia  umowy  nie  wcześniej  niż  od  1  stycznia  2025  roku.  Z  dokumentów 

postępowania  wynika  także,  że  umowa  ma  być  realizowana  przez  6  lat,  czyli  kolejne  72 

miesiące.  

Odwołujący celnie w odwołaniu i na rozprawie zauważył, iż uregulowania odnoszące 

się do momentu rozpoczęcia realizacji przewozów są niespójne w odniesieniu do kolejnych 

norm  czasowych,  które  wprowadził  Zamawiający.  Jednocześnie  z  przebiegu  rozprawy 

wynikało,  że  Zamawiający  zdaje  sobie  sprawę,  że  okresem  koniecznym  i  minimalnym  do 

przygotowania się przez Wykonawców do świadczenia usług jest co najmniej 11 miesięcy od 

dnia  zawarcia  umowy.  Z  drugiej  strony  zapisy  wzoru  umowy  posługując  się  zapisem  

„do  11  miesięcy  (..)  nie  wcześniej  niż  od  1  stycznia  2025  roku”  stanowisku  i  interpretacji 

przedstawionej  przez  Zamawiającego  na  rozprawie,  przeczą.  Izba  podziela  opinię 

Odwołującego,  że  użyty  zwrot  „do  11  miesięcy”  można  odczytywać  jako  okres,  który  może 

zostać skrócony, także przez samego Zamawiającego. Tymczasem Zamawiający wskazywał 

na rozprawie, że jest to dla niego okres minimalny, którego nie zamierza skracać. Prowadząc 

rozeznanie  rynku  Zamawiającemu  znane  są  okoliczności,  że  okres  11  miesięcy  jest 

niezbędny  do  produkcji  nowych  autobusów,  którymi  Zamawiający  wymaga  realizacji  usług. 

Zamawiający,  jak  oświadczył  na  rozprawie,  zdaje  sobie  także  sprawę  i  jest  na  to 

przygotowany,  że  z  uwagi  na  różne  czynniki  (choćby  trwanie  procedury  zamówieniowej) 

rozpoczęcie świadczenia usług może nastąpić później niż 1 stycznia 2025 roku.  

Dlatego  też  Izba  uznała,  że  zapisy  dokumentów  w  postępowaniu  wymagają 

doprecyzowania i nakazała Zamawiającemu zmianę zapisów SWZ, postanowień umownych  

i  pozostałych  dokumentów  postępowania,  w  sposób,  z  którego  wynikać  będzie,  

że  rozpoczęcie  realizacji  przewozów  na  liniach  objętych  zamówieniem  nastąpi  po  upływie  

11 miesięcy od daty zawarcia umowy, którą zawiera się na kolejne 72 miesiące. 

Jednocześnie  Izba  nie  podzieliła  argumentacji  odwołania,  w  której  kwestionowano 

limitowanie  możliwości  świadczenia  usług  odnosząc  powyższe  do  wyczerpania  kwoty 

odpowiadającej wartości Umowy.  

Zamawiający  ma  prawo  w  ocenie  Izby  określić  czas  wykonywania  usług  przez 

wskazanie  wielkości  posiadanych  środków,  które  zabezpieczone  zostają  w  budżecie.  

Mamy  do  czynienia  z  umową,  która  realizowana  będzie  przez  kilka  lat,  wielkość 

ponoszonych  na  dane  usługi  nakładów  ujęta  została  w  planach  wieloletnich  i  do  tych 

wartości  Zamawiający  może  odnieść  się  w  umowie.  W  tym  postępowaniu  Izba  wzięła 

również pod  uwagę,  że umowa realizowana jest  przy  współudziale kilku gmin,  co  oznacza, 

że koszty ponoszone będą przez różne podmioty sektora finansów publicznych, które muszą 

środki na ten cel zabezpieczyć w swoich budżetach.  

Zgodnie  z  art.  433  pkt  4  ustawy  Pzp  p

rojektowane  postanowienia  umowy  nie  mogą 

przewidywa

ć

możliwości  ograniczenia  zakresu  zamówienia  przez  zamawiającego  bez 

wskazania  minimalnej  wartości  lub  wielkości  świadczenia  stron.  Do  obowiązków 

zamawiaj

ącego  należy  zdefiniowanie  minimalnego  zakresu  świadczenia  na  podstawie 

zawartej  umowy,  gwarantuj

ącego  wykonawcy  związane  z  tym  zakresem  umowy 

wynagrodzenie.  Zamawiaj

ący  może  przewidzieć  możliwość  ograniczenia  zakresu 

świadczenia  w  pewnych  ściśle  określonych  sytuacjach,  jeżeli  jednocześnie  wskaże 

minimaln

ą  wielkość  lub  wartość  tego  świadczenia.  W  przedmiotowym  postępowaniu 

Zamawiający zdefiniował minimalny zakres świadczenia wartością posiadanych środków, co 

odpowiada gwarantowanemu wynagrodzeniu wykonawcy.  

Zarzut 11 

Zarzut nie zasługiwał na uwzględnienie.  

W toku  rozprawy  Zamawiający oświadczył,  że jest z jego  strony możliwe dokonanie 

zmiany formularzy  postępowania,  tak by  wykonawcy  mogli  przedstawić  koszty świadczenia 

usług  stosowanie  do  rodzaju  taboru  i  typów  autobusów.  Jednocześnie  Zamawiający 

oświadczył,  że  konieczne  jest  pozostawienie  przeliczników  określonych  w  Załączniku  nr  8. 

Odwołujący na taką propozycję nie przystał.  

Jak wynika z odpowiedzi na odwołanie, czemu Odwołujący nie przeczył, przeliczniki 

proponowane  w  Załączniku  nr  8  są  już  przez  Zamawiającego  stosowane  w  dotychczas 

realizowanych  umowach.  Z  doświadczenia  Zamawiającego  nie  wynika,  by  miała  miejsce 

sytuacja,  w  której  niemożliwe  było  właściwe  skalkulowanie  stawek  do  oferty.  Ponadto,  

jak  zauważył  Zamawiający,  w  umowie  podaje  się  wartość  łącznej  usługi  realizowanej 

różnymi typami autobusów. Odwołujący nie wykazał, by zastosowane przez Zamawiającego 

przeliczniki  m

iały  arbitralny  charakter.  Twierdzenia  te  pozostają  niedowiedzione.  

Niestety  z  uzasadnienia  zarzutu  nie  wynika,  dlaczego  takie  działanie  stanowi  nadużycie 

prawa Zamawiającego do kształtowania postanowień umownych. Odwołujący w ocenie Izby 

w żaden sposób zasadności swoich twierdzeń nie wykazał. Przypomnienia wymaga, iż istota 

zarzutu polega także na zamieszczeniu w odwołaniu uzasadnienia faktycznego, które polega 

na  zobrazowaniu,  że  sytuacja  wynikająca  z  zapisów  umowy  jest  nieadekwatna  do  treści 

przepisów ustawy Pzp czy kodeksu cywilnego. Tych elementów w odwołaniu zabrakło.  

Zarzut 14 

Izba uznała zarzut za niezasadny. 

Zgodnie  z  art.  439  ust.  1  ustawy  Pzp  umowa,  której  przedmiotem  są  roboty 

budowlane,  dostawy  lub  usługi,  zawarta  na  okres  dłuższy  niż  6  miesięcy,  zawiera 

postanowienia dotyczące zasad wprowadzania zmian  wysokości  wynagrodzenia należnego 

wykonawcy  w  przypadku  zmiany  ceny  materiałów  lub  kosztów  związanych  z  realizacją 

zamówienia.  

Dalej z regulacji ustawowej wynika, że w umowie określa się:  

1)  poziom  zmiany  ceny  materiałów  lub  kosztów,  o  których  mowa  w  ust.  1,  uprawniający 

strony umowy do żądania zmiany wynagrodzenia oraz początkowy termin ustalenia zmiany 

wynagrodzenia;  

2) sposób ustalania zmiany wynagrodzenia:  

a) z użyciem odesłania do wskaźnika zmiany ceny materiałów lub kosztów, w szczególności 

wskaźnika ogłaszanego w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego lub  

b)  przez  wskazanie  innej  podstawy,  w  szczególności  wykazu  rodzajów  materiałów  lub 

kosztów,  w  przypadku  których  zmiana  ceny  uprawnia  strony  umowy  do  żądania  zmiany 

wynagrodzenia;  

3)  sposób  określenia  wpływu  zmiany  ceny  materiałów  lub  kosztów  na  koszt  wykonania 

zamówienia  oraz  określenie  okresów,  w  których  może  następować  zmiana  wynagrodzenia 

wykonawcy;  

4)  maksymalną  wartość  zmiany  wynagrodzenia,  jaką  dopuszcza  zamawiający  w  efekcie 

zastosowania postanowień o zasadach wprowadzania zmian wysokości wynagrodzenia. 

Z  uwag  natury  ogólnej  zauważyć  należy,  iż  w  art.  439  ustawy  Pzp  ustawodawca 

przewidzia

ł  przesłanki  waloryzacji  umownej,  która  daje  stronom  umowy  możliwość 

urealnienia ustalonej w umowie wysoko

ści wynagrodzenia na różne sposoby. 

Ustawodawca  zdecydował,  że  pewne  zmiany  natury  ekonomicznej,  gospodarczej, 

które  mogą  mieć  miejsce  w  trakcie  wykonywania  umowy  o  zamówienie  publiczne  zawartej 

na okres dłuższy niż 12 miesięcy mogą mieć wpływ na konieczność zmiany wynagrodzenia 

przewidzianego w realizowanej umowie.  

Wprowadzenie  do  umowy  możliwości  wystąpienia  takiej  zmiany  uwarunkowane  jest 

określeniem jej reguł,  stosowanie do treści  art. 439 ust.  2 ustawy  Pzp. Zmiana ma na  celu 

przywrócenie  równowagi  ekonomicznej  między  stronami  umowy,  która  może  zostać 

zachwiana  przez  różnego  rodzaju  zdarzenia,  mogące  wystąpić  nawet  przy  stabilnie 

funkcjonującym  systemie  gospodarczym,  a  co  podyktowane  jest  zawieraniem  kilkuletnich 

kontraktów.  „Jak  trafnie  wskazuje  się  w  doktrynie,  stosowanie  klauzul  waloryzacyjnych  

w  umowie  w  sprawie  zamówienia  publicznego  pozwala  na  zachowanie  równowagi 

ekonomicznej stron umowy w stosunku do stanu na dzień złożenia oferty przez wykonawcę, 

minimalizując  ryzyko  pokrzywdzenia  obu  stron  umowy  na  skutek  zmiany  siły  nabywczej 

pieniądza  w  okresie  realizacji  zamówienia.  Klauzule  te  zapewniają  bowiem  konieczną 

elastyczność  w  kształtowaniu  kosztów  związanych  z  realizacją  zamówienia  w  dłuższym 

okresie,  umożliwiając  jednocześnie  bieżące  dostosowanie  stosunku  zobowiązaniowego 

łączącego zamawiającego  z wykonawcą do zmiany okoliczności. Obligatoryjne stosowanie 

klauzul waloryzacyjnych w umowach zawieranych na okres dłuższy niż 12 miesięcy zdejmuje  

z  wykonawcy  ciężar  zadeklarowania  w  ofercie  niezmiennej  ceny,  co  prowadziło  do 

jednostronnego  obciążenia  wykonawcy  ryzykiem  późniejszej  zmiany  stosunków 

gospodarczych.  Waloryzacja  wynagrodzenia  wykonawcy  jest  również  korzystna  dla 

zamawiających,  gdyż  umożliwia  ponoszenie  przez  nich  rzeczywistych  kosztów  wykonania 

zamówienia,  bez  wliczania  ryzyka  ich  wzrostu  już  w  cenę  oferty.  Wreszcie  wskazuje  się,  

że  stosowanie  klauzul  waloryzacyjnych  zapobiega  również  powstawaniu  sytuacji,  kiedy 

wykonanie  zamówienia  przestaje  być  opłacalne,  a  tym  samym  sprzyja  trwałości  stosunku 

umownego,  co  niewątpliwie  jest  korzystne  dla  obu  stron  umowy  [por.  M.  Jaworska,  Prawo 

zamówień  publicznych.  Komentarz,  komentarz  do  art.  439,  Warszawa  2021  oraz  

A. Matusiak, Waloryzacja umów, Zamówienia Publiczne. Doradca. 2021, nr 9]. 

Jak  wynika  z  odpowiedzi  na  odwołanie,  Zamawiający  ustalił,  że  „wzrost  przychodu 

Wykonawcy  przy  zastosowaniu  opisanej  w  projekcie  umowy  metody  jest  porównywalny 

względem  zaproponowanego  rozwiązania  przez  Wykonawcę  i  dlatego  nie  ma  potrzeby 

wprowadzania zmian w pierwotnym wzorze (mniejszy wskaźnik waloryzacyjny dla wszystkich 

wozokilometrów  spowoduje  taki  sam  efekt  sumaryczny  jak  wyższy  wskaźnik  waloryzacyjny 

dla  wozokilometrów  dla  taboru  elektrycznego)”.  Odwołujący  nie  przedstawił  dowodu 

przeciwnego.  Dodatk

owo,  Zamawiający  na  rozprawie,  wychodząc  naprzeciw  żądaniom 

odwołania,  oświadczył,  że  dokona  w  Załączniku  nr  9  zmian  procentowego  podziału  części 

składowych  w  sposób  odpowiadający  propozycjom  Odwołującego,  czyli  40%,  30%  i  30%. 

Izba  uznała,  że  zmiana  ta  jest  wystarczająca,  bowiem  obrazuje,  które  elementy  składowe 

mają największy wpływ na zmianę ceny jednostkowej. To rozwiązanie pozwoli urealnić cenę 

jednostkową wozokilometra adekwatnie do zmian najczęściej mających miejsce w przypadku 

podobnego rodzaju usług. Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie doprecyzował również, 

że  „wskaźnik  Ww  nie  odnosi  się  do  wynagrodzeń  dla  pracowników  a  do  publikowanego 

wskaźnika  makroekonomicznego,  wskaźnik  ten  jest  stosowany  we  wcześniejszych 

postępowaniach Zamawiającego”.  

Co  do  maksymalnego  wskaźnika  waloryzacji  stawki  za  jeden  wozokilometr  

i propozycji zniesienia limitu rocznej waloryzacji, a także objęcia waloryzacją całej stawki za 

wozokilometr, to dostrzeżenia wymaga, że ustawodawca dopuścił możliwość wprowadzenia 

do  umowy  zapisów,  z  których  wynika  maksymalna  wartość  zmiany  wynagrodzenia,  

jaką  dopuszcza  zamawiający  w  efekcie  zastosowania  postanowień  o  zasadach 

wprowadzania zmian wysokości wynagrodzenia. Zatem zastosowane przez Zamawiającego  

w  przedmiotowym  postępowaniu  zapisy  nie  naruszą  zasad  wynikających  z  ustawy  Pzp. 

K

lauzule  waloryzacyjne  mają  służyć  dopuszczeniu  możliwości  zmiany  umowy  w  zakresie 

wynagrodzenia w związku ze zmianami cen materiałów i kosztów następującymi już po dacie 

zawarcia  umowy,  których  przy  dochowaniu  należytej  staranności  nie  dało  się  nawet  

w  przybliżony  sposób  oszacować  i  zidentyfikować  w  momencie  składania  oferty.  

Celem wprowadzenia klauzul waloryzacyjnych nie jest umożliwienie składania wykonawcom 

ofert  z  niskimi  cenami,  nie  gwarantującymi  pokrycia  kosztów  niezbędnych  do  wykonania 

przedmiotu 

zamówienia,  a  następnie  dopuszczenie  z  momentem  dnia  podpisania  umowy 

składania  wniosków  o  waloryzację  wynagrodzenia.  Jak  wynika  z  Komentarza  UZP  

do Ustawy Pzp 

„Uwzględniając, iż zamawiający działają w oparciu o plany finansowe, istotne 

jest  ustalenie  maksymalnego  pu

łapu wynagrodzenia za realizowane zamówienie publiczne, 

a  tym  samym  maksymalnej  warto

ści  zmiany  wynagrodzenia.  Skoro  sposób  ustalenia 

maksymalnej  warto

ści  zmiany  wynagrodzenia  dopuszczanej  przez  zamawiającego 

pozostawiono  w

łaśnie  jemu,  to  może  on  wartość  tę  ustalić  zarówno  jako  maksymalny 

procent  liczony  od  warto

ści  pierwotnego  wynagrodzenia,  jak  i  maksymalną  kwotę,  o  którą 

wynagrodzenie  mo

że  zostać  powiększone”.  W  przedmiotowym  postępowaniu  Zamawiający 

taki  limit  ustalił  na  85%,  przy  czym  Odwołujący  nie  przedstawił  żadnych  dowodów,  że  limit 

ten  nie  jest  wystarczający,  czy  w  sposób  rażący  narusza  równowagę  stron  stosunku 

umownego  lub  choćby,  że  Zamawiający  nadużywa  pozycji  gospodarza  postępowania.  

Z  przebiegu  rozprawy, 

w  ocenie Izby  wynika,  że  Zamawiający, mając świadomość, jakiego 

rodzaju  usługi  zamawia  oraz  że  umowa  ma  charakter  wieloletni,  skłonny  był  do  wielu 

ustępstw  i  wprowadzenia  do  dokumentacji  postępowania  wielu  propozycji  wynikających  

z odwołania. To, że nie zrealizowano wszystkich żądań Odwołującego nie oznacza jeszcze, 

że  przyszły  stosunek  umowny  został  ukształtowany  z  przekroczeniem  zasad  i  norm 

wynikających  z  ustawy  Pzp.  Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie  celnie  zaznaczył,  

że  nie  jest  jego  rolą  pilnowanie,  czy  zaszła  konieczność  dokonania  waloryzacji 

wynagrodzenia. To obowiązkiem wykonawcy jest wykazanie, że taka zmiana wynagrodzenia 

jest  konieczna,  a  złożenie  odpowiedniego  wniosku  przez  wykonawcę,  pozwoli 

Zamawiającemu  zbadać,  czy  spełnione  zostały  wszystkie  przesłanki  do  waloryzacji 

wynagrodzenia.  Ponadto, 

Zamawiający  to  jednostka  sektora  finansów  publicznych,  zatem 

ustalenie  maksymalnej  wartości  zmiany  wynagrodzenia,  jest  istotne  zwłaszcza  

z perspektywy prowadzenia gospodarki finansowej przez Zamawiającego. 

W  przypadku 

czasookresu,  w  którym  dochodzić  na  do  waloryzacji  wynagrodzenia  

i  propozycji  zmiany  6  miesięcy  na  3  miesiące,  a  także  umożliwienia  waloryzacji  de  facto  

z  momentem  podpisania  umowy,  to  zauważyć  należy,  iż  wykonawca  składając  ofertę  jest  

w  stanie  dokonać  szacowania  ryzyka  wystąpienia  zmian  mających  wpływ  na  koszty  

w  okresie 

początkowym  umowy  oraz,  że  może  te  elementy  ująć  w  cenie  ofertowej. 

Odwołujący  jako  profesjonalista  powinien  w  dacie  składania  oferty  uwzględnić  bieżącą 

sytuację  rynkową,  znane  czynniki,  które  mogą  spowodować  wzrost  kosztów  wykonania 

przedmiotu  zamówienia    i  takie  elementy  ująć  w  cenie  ofertowej,  wiedząc  kiedy  nastąpi 

rozpoczęcie świadczenia usług i kiedy wystąpi możliwość pierwszej waloryzacji. Odwołujący 

wywodził,  że  okres  3  miesięczny  jest  najbardziej  optymalny,  jednakże  w  zarzutach 

kierowanych w stosunku do postanowień umownych należy wykazać, że dany Zamawiający 

narusza  równowagę  stron,  czy  też  przekracza  uprawnienia  wynikające  z  ustawy  Pzp.  

W  przedmiotowym  postępowaniu  takich  dowodów  Izbie  nie  przedstawiono.  Jak  stanowi 

przepis 

ustawy  Pzp  zarówno  ustalenie  terminu  początkowego  jest  uprawnieniem 

z

amawiającego.  Ustawodawca  wprost  pozostawił  sposób  regulacji  zamawiającemu. 

Podobnie  sytuacja  wygląda  w  przypadku  możliwości  ustalenia  okresów,  w  których  będzie 

następować  zmiana  wynagrodzenia.  Początkowy  termin  uprawniający  do  zmiany  nie  musi 

nastąpić  od  razu  po  podpisaniu  umowy,  może  być  terminem  późniejszym,  może  być  także 

krótszy  niż  6  miesięcy.  Ważne  jest,  by  zamawiający  przysługujących  mu  uprawnień  nie 

nadużywał,  czyniąc  możliwość  ubiegania  się  o  waloryzację  wynagrodzenia  iluzoryczną.  

Tego zaś Izbie nie wykazano.  

Obowiązkiem  zamawiającego  jest  określenie  waloryzacyjnych  postanowień 

umownych  w  sprawie  zamówienia  publicznego  tak,  aby  cel  zamówienia  publicznego  

tj. zaspokojenie określonych potrzeb publicznych został osiągnięty, a jednocześnie ustalone 

zasady  nie  naruszały  istotnych  interesów  drugiej  strony  umowy.  Zdaniem  Izby  Odwołujący 

nie  wykazał,  że  w  przedmiotowym  postępowaniu  w  przypadku  ustalenia  zasad  waloryzacji 

wynagrodzenia 

doszło do tego rodzaju naruszeń, a Zamawiający przekroczył przysługujące 

mu  uprawnienia,  czynić  ze  swego  prawa  użytku,  który  by  był  sprzeczny  ze  społeczno-

gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. 

Konkludując,  zdaniem  Izby  odwołanie  w  części  zasługiwało  na  uwzględnienie,  

co  odzwierciedla  punkt  3 

sentencji  niniejszego  orzeczenia.  Pozostały  zarzuty  odwołania 

okazały się niezasadne, co uwzględnia punkt 4 sentencji orzeczenia. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  na  podstawie  art.  574  

oraz  art.  557  ustawy  Pzp,  a  także  w  oparciu  o  przepisy  §  5  pkt  1  i  2  lit.  b  oraz  

§  7  ust.  2  pkt  1  i  §  7  ust.  3  pkt  1  i  2  oraz  ust.  6  Rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  

z  dnia  30  grudnia  2020  roku  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania 

odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  

(Dz. U. z 2020r., poz. 2437 ze zmianami), orzekając w tym zakresie o obciążeniu kosztami 

Zamawiającego w części 1/3 oraz Odwołującego w częściach 2/3 (3 zarzuty rozpoznawane  

z 

odwołania, z czego jeden zarzut został uwzględniony, dwa zarzuty oddalono). 

Na  koszty  postępowania  składał  się  wpis  od  odwołania  uiszczony  przez 

Odwołującego  w  kwocie  15  000  zł  oraz  koszty  poniesione  przez  Odwołującego  z  tytułu 

wynagrodzenia  pełnomocnika  w  wysokości  3 600,00  zł,  ustalone  na  podstawie  rachunku 

złożonego  do  akt  sprawy,  co  łącznie  dawało  kwotę  18 600,00  zł.  Zamawiający  wniosków 

kosztowych nie składał.  

Odwołujący  poniósł  dotychczas  koszty  postępowania  odwoławczego  w  wysokości  

0  zł,  tymczasem  odpowiadał  za  nie  jedynie  do  wysokości  2/3  kwoty  kosztów 

rozliczonych  w  postępowaniu  odwoławczym,  czyli  kwoty  12 400,00  zł.  Zamawiający  winien 

natomiast ponieść koszty w wysokości 1/3 kwoty rozliczanej, czyli 6 200,00 zł. Należało więc 

rozliczyć powyższą różnicę między Stronami.  

Izba  zasądziła  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kwotę  6  200,00  zł, 

stanowiącą  różnicę  pomiędzy  kosztami  poniesionymi  dotychczas  przez  Odwołującego  

a kosztami postępowania, za jakie odpowiadał w świetle jego wyniku.  

Przewodnicząca: 

…….................................