KIO 68/24 WYROK Warszawa, dnia 30.01.2024 r.

Sygn. akt KIO 68/24 

WYROK 

Warszawa, dnia 30.01.2024 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: 

Przewodniczący:      Rafał Malinowski 

Protokolant:   

Tomasz Skowroński              

po rozpoznaniu na rozprawie odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

w  dniu  8  stycznia  2024  r.  przez  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia  S.  G.  prowadząca  działalność  gospodarczą  pod  nazwą  WATERWORLD  S.  G. 

oraz  M.  G. 

prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  nazwą  WATERWORLD  M.  G.  z 

siedzibą  lidera  w  Warszawie,  w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego 

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu 

orzeka: 

Oddala odwołanie. 

Kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  odwołującego  i  zalicza  w  poczet 

kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr (słownie: siedem tysięcy 

pięćset  złotych,  zero  groszy)  uiszczoną  przez  odwołującego  tytułem  wpisu  od 

odwołania  oraz  kwotę  3600  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych,  zero 

groszy) poniesioną przez zamawiającego tytułem wynagrodzenia pełnomocnika. 

Zasądza  od  odwołującego  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia S. G. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą WATERWORLD 

S.  G.  oraz  M.  G. 

prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  nazwą  WATERWORLD 

M. G. 

z siedzibą lidera w Warszawie na rzecz zamawiającego Uniwersytetu Mikołaja 

Kopernika w Toruniu kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych, zero 

groszy).

Na  orzeczenie  - 

w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za 

pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  - 

Sądu Zamówień Publicznych.  

Przewodniczący: 

…………………… 

Sygn. akt KIO 68/24 

Uzasadnienie 

Uniwersytet  Mikołaja  Kopernika  w  Toruniu,  dalej  jako:  „Zamawiający”,  prowadzi 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  o  numerze  referencyjnym:  90-

DZP.261.146.2023

, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2023 r., poz. 1605), dalej jako: „ustawa PZP”, którego przedmiotem jest 

Kompleksowe świadczenie usługi, polegającej na: 

1)  obsłudze  technicznej:  instalacji  technologicznych  basenów;  instalacji  technologicznych 

urządzeń  wentylacyjnych  hali  basenowej,  widowni,  basenowych  szatni  i  pomieszczeń 

technicznych,  suszarek  w  szatniach;  instalacji  technologicznych  łaźni  parowej;  instalacji 

technologicznych fontanny w Uniwersyteckim Centrum Sportowym UMK w Toruniu; 

2)  uzdatnianiu  wody  basenowej  do  wskaźników  jakości  wody  zgodnych  z  obowiązującym 

podczas  świadczenia  usługi  stanem  prawnym,  wraz  z  zakupem  i  sukcesywną  dostawa 

chemii basenowej; 

3) systematycznych i udokumentowanych badaniach jakości wody, prowadzonych zgodnie z 

zakresem  i  harmonogramem  wynikającym  z  obowiązującego  podczas  świadczenia  usługi 

stanu prawnego; 

4)  usunięciu  powłok  farby  (linie  –  wyznaczników  torów  wodnych)  wymalowanych  w  niecce 

sportowej, wykonanej ze stali nierdzewnej kwasoodporniej oraz ponownego ich wyznaczenia 

(wymalowania) - podczas przeprowadzanej przerwy technologicznej; 

5)  zakupie,  dostawie  oraz  kompleksowej  wymianie  i  utylizacji  złóż  piaskowych  oraz 

hydroantracytu dla 6 filtrów basenowych, zainstalowanych w stacji uzdatniania wody; 

6) przeprowadzeniu i obsłudze przerwy technologicznej. 

Wartość zamówienia nie jest równa lub wyższa niż kwoty progów unijnych, o których mowa 

w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy PZP. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  opublikowano  w  Biuletynie  Zamówień  Publicznych  z  dnia  9 

listopada 2023 r. pod numerem

 2023/BZP 00485621/01. 

W  dniu  8  stycznia  2024  r.  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło  odwołanie 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  S.  G.  prowadząca 

działalność  gospodarczą  pod  nazwą  WATERWORLD  S.  G.  oraz  M.  G.  prowadzący 

działalność gospodarczą pod nazwą WATERWORLD M. G. z siedzibą lidera w Warszawie, 

dalej  jako:  „Odwołujący”,  wobec  czynności  unieważnienia  postępowania  i  zaniechania 

czynności wyboru oferty najkorzystniejszej. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie  art. 16 pkt 1 – 3 PZP poprzez naruszenie 

zasady  nakazującej  prowadzenie  postępowania  w  sposób  zapewniający  zachowanie 

uczciwej  konkurencji  oraz  równe  traktowanie  wykonawców  oraz  w  sposób  przejrzysty  i 

proporcjonalny, a także naruszenie innych pozostających w związku z art. 16 pkt 1 – 3 PZP 

przepisów, tj.: 

art.  255  pkt  3  PZP  poprzez  niewłaściwe  zastosowanie  tego  przepisu  polegające  na 

unieważnieniu Postępowania w sytuacji, gdy przesłanki do zastosowania przepisu nie 

zostały spełnione, co doprowadziło do zaniechania wyboru oferty najkorzystniejszej w 

postępowaniu, pomimo że Zamawiający miał obowiązek dokonania takiego wyboru. 

Wobec  postawionych  zarzutów  Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  oraz 

nakazanie Zamawiającemu: 

unieważnienia czynności unieważnienia Postępowania, 

dokonania badania i oceny ofert niepodlegających odrzuceniu. 

Stanowisko Odwołującego: 

Argumentując postawione zarzuty Odwołujący wskazywał, że celem przepisu art. 255 pkt 3 

ustawy  PZP  jest 

zapobieżenie  sytuacji,  w  której  Zamawiający  byłby  zobligowany  do 

zaciągania zobowiązań ponad własne możliwości finansowe. Ciężar zaistnienia okoliczności 
nakazujących  unieważnienie  postępowania  leży  po  stronie  zamawiającego.  Powyższe 

wnioski potwierdza analiza orzecznictwa Krajowej Izby Odwoławczej, jak choćby orzeczenie 

wydane w sprawie KIO 2723/23. 

Jak  kontynuował  Odwołujący  w  niniejszej  sprawie  nie  sposób  uznać,  że  zaistniała  ta 

podstawa  do  unieważnienia  Postępowania  w  chwili  dokonania  tej  czynności  przez 

Zamawiającego. Odwołujący zwrócił uwagę, że Zamówienie miało być realizowane w okresie 

od 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. 

Jednak dnia 3 stycznia 2024 r., wiadomym było 

już,  że  nie  będzie  możliwa  realizacja  zamówienia  w  pełnym  zakresie,  z  uwagi  na 

przedłużanie się postępowania. 

Jak  wskazywał  Odwołujący,  skoro  nie  było  konieczności  wykonania  zamówienia  w  pełnym 

zakresie,  to  nie  było  także  konieczności  wydatkowania  pełnej  kwoty  przeznaczonej  na 

sfinansowanie  zamówienia  w  wysokości  717  750,02  zł  brutto,  o  której  Zamawiający 

poinformował  wykonawców  w  trybie  art.  222  ust.  4  PZP  dnia  22  listopada  2023  r. 

Uwzględniając  postanowienia  Wzoru  umowy  oraz  oferty  Odwołującego,  w  chwili 

unieważnienia  Postępowania  (tj.  3  stycznia  2024  r.)  Zamawiający,  w  przypadku  zawarcia 

umowy,  byłby  już  zobowiązany  do  wypłaty  wynagrodzenia  w  wysokości  w  wysokości  714 

085,73  zł  brutto  (co  stanowi  iloczyn  dziennej  stawki  za  świadczenie  usług  zaoferowanej 

przez  Odwołującego  w  formularzu  ofertowym  a  liczbą  dni  pozostałych  do  dnia  31  grudnia 

2024  r.  w  chwili  unieważnienia  Postępowania,  tj.  1  972,61  zł  x  352).  Byłaby  to  wartość 

mniejsza niż kwota przeznaczona na sfinansowanie zamówienia w wysokości 717 750,02 zł 

brutto.  Zatem  w  chwili  unieważnienia  Postępowania  nie  istniały  podstawy  do  zastosowania 

art.  255  pkt  3  PZP,  gdyż  Zamawiający  posiadał  budżet  na  sfinansowanie  zamówienia  i  nie 

musiał  zwiększać  kwoty  przeznaczonej  na  sfinansowanie  zamówienia  dla  realizacji 

zamówienia publicznego. 

Cena  globalna  zawarta  w  formularzach  ofertowych  przez  Wykonawców  była  maksymalną 

granicą wynagrodzenia, a nie rzeczywistą kwotą wydatkowaną przez Zamawiającego. Miała 

więc znaczenie wyłącznie dla porównania ofert i przyznawania punktów w ramach kryteriów 

oceny  ofert.  Natomiast  nie  może  być  ona  wprost  odnoszona  dla  stwierdzenia  obowiązku 

unieważnienia  Postępowania  w  oparciu  o  art.  255  pkt  3  PZP  w  przypadku,  gdy  w 

rzeczywistości  Zamawiający  byłby  zobowiązany  do  wypłaty  w  ramach  wykonania 

zamówienia publicznego  mniejszej  kwoty,  niż  wynika to  z  informacji  opublikowanej  w trybie 

art. 222 ust. 4 PZP. 

Różnica pomiędzy maksymalną ceną ofertową (720 003,56 zł brutto) a kwotą wynikającą z 

informacji  z  art.  222  ust.  4  PZP  (717  750,02  zł  brutto)  wynosi  2  253,54  zł  brutto.  Kwota 

dzienna za realizację zamówienia wynosiła 1 972,61 zł brutto (por. pozycja „Dzienna stawka 

ryczałtowa  z  tytułu  wykonania  przedmiotu  zamówienia  netto”,  którą  należy  powiększyć  o 

podatek  VAT).  Zatem  już  dnia  2  stycznia  2024  r.  Zamawiający  był  w  stanie  sfinansować 

zamówienie – już tego dnia kwota przeznaczona na sfinansowanie zamówienia była wyższa 

od wynagrodzenia, które przysługiwałoby Wykonawcy za realizację zamówienia w ciągu 363 

dni  pozostałych  w  ramach  świadczenia  usług.  Zatem  Zamawiający  nie  był  uprawniony  do 

unieważnienia Postępowania, gdyż nie zaistniała podstawa, o której mowa w art. 255 pkt 3 

PZP.  Zamawiający  jest  w  stanie  sfinansować  zamówienie  bez  konieczności  podwyższania 

kwoty,  którą  zamierzał  przeznaczyć  na jego wykonanie.  Bez uszczerbku  dla budżetu może 

zaciągnąć zobowiązanie zmierzające do realizacji jego potrzeb zakupowych. 

Odwołujący  dodał,  że  brzmienie  art.  255  pkt  3  nakłada  na  zamawiającego  przed 

unieważnieniem  postępowania  obowiązek  rozważenia,  czy  możliwe  jest  zwiększenie 

budżetu  realizacji  zamówienia.  Odwołujący  ponownie  przywołał  ww.  wyrok  KIO,  w  którym 

Izba m. in. wskazała, że: „Unieważnienie postępowania na podstawie tego przepisu powinno 

być  zatem  poprzedzone  ustaleniem  możliwości  zwiększenia  kwoty,  którą  pierwotnie 

zamawiający zamierzał przeznaczyć na realizację zamówienia (…)”. 

Natomiast  w  niniejszej  sprawie  Zamawiający  nie  rozważał,  czy  możliwe  jest  zwiększenie 

kwoty 

przeznaczonej na sfinansowanie zamówienia, czym naruszył art. 255 pkt 3 PZP. 

Stanowisko Zamawiającego: 

Pismem z dnia 24 stycznia 2024 r. 

odpowiedź na odwołanie złożył Zamawiający, wnosząc o 

jego oddalenie w całości. 

Zamawiający  podkreślił,  że  mając  na  uwadze  okoliczność,  że  niniejsze  postępowanie  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  dotyczy  przedmiotowo  tożsamej  usługi  jak  usługa 

realizowana  przez  Wykonawcę  na  podstawie  umowy  zawartej  na  2023r.,  w  ocenie 

Zamawiającego  w  celu  uniknięcia  ewentualnego  świadczenia  tożsamych  przedmiotowo 

usług przez dwóch Wykonawców konieczne było określenie terminu realizacji umowy przez 

wskazanie  dat,  tj.  okresu  od  dnia  1  stycznia  2024r  do  dnia  31  grudnia  2024r.  Przy  czym 

Zamawiający  wyjaśnia,  że  intencją  Zamawiającego  było  udzielenie  przedmiotowego 

zamówienia na okres 12 miesięcy, co znajduje choćby potwierdzenie w pkt. 1 Załącznika nr 6 

do  SWZ 

–  Formularzu  oferty,  stosownie  do  którego  Wykonawcy  zobligowani  byli  do 

wyliczenia  łącznego  wynagrodzenia  przysługującego  z  tytułu  realizacji  przedmiotowego 

zamówienia jako iloczynu stawki dziennej i 365 dni świadczenia usług. 

Jak kontynuował Zamawiający, tym samym nie ulega wątpliwości, że zamówienie udzielone 

w  ramach  niniejszego  postępowania  miało  dotyczyć  świadczenia  usług  przez  Wykonawcę 

przez  okres  12  miesięcy,  a  co za tym  idzie  –  w  przypadku  wydłużenia  się  postępowania  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  Zamawiający  byłby  de  facto  zobligowany  do  zmiany 

terminu  realizacji  umowy  przez  wskazanie  okresu  12  miesięcy  od  dnia  zawarcia  umowy  o 

zamówienie publiczne. 

W 

konsekwencji,  gdyby  Zamawiający  oczekiwał  realizacji  umowy  w  okresie  krótszym  niż 

pierwotnie  przyjęty,  wówczas  Wykonawcy  prawdopodobnie  skalkulowaliby  swoje  oferty  w 

inny  sposób.  Tym  samym  skrócenie  okresu  realizacji  przedmiotowego  zamówienia 

postulowane  przez  Odwołującego  byłoby  równoznaczne  z  naruszeniem  przez 

Zamawiającego podstawowych zasad udzielania zamówień publicznych. 

Dla potwierdzenia swojego stanowiska Zamawiający przywołał poglądy wyrażone w wyroku 

KIO z dnia 10 lutego 2019 r. KIO/UZP 125/09, wyroku KIO z dnia 23 marca 2010 r. KIO/UZP 

206/10 czy też w wyroku KIO z dnia 7 lutego 2013 r. KIO 154/13. 

Tym  samym  w  ocenie  Zamawiającego  brak  jest  podstaw  do  uznania  zasadności  zarzutów 

Odwołującego w przedmiocie braku ziszczenia się przesłanki z art. 255 pkt. 3) ustawy PZP z 

uwagi na skrócenie terminu realizacji zamówienia. Zamawiający stoi na stanowisku, że brak 

jest podstaw do wprowadzenia zmiany terminu realizacji umowy przez jego skrócenie, gdyż 

naruszałoby  to  równowagę  ekonomiczną  stron  na  niekorzyść  Wykonawcy.  Zamawiający 

wszczynając  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  okres  12  miesięcy 

zobowiązany  jest  do  zagwarantowania  Wykonawcy  możliwości  świadczenia  usługi  w  tym 

terminie  i  w  konsekwencji  w  przypadku  wydłużenia  się  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  –  dokonania  zmiany  terminu  realizacji  umowy  przez  wskazanie 

okresu  12-

miesięcy od dnia zawarcia  umowy. W  związku  z  czym  nie ulega wątpliwości,  że 

Zamawiający zobligowany jest do zabezpieczenia środków na realizację całego przedmiotu 

umowy,  co  z  uwagi  na  ofertę  cenową  złożoną  przez  Odwołującego  nie  jest  możliwe,  gdyż 

Zamawiający taką kwotą nie dysponuje. 

Dalej  Zamawiający  wyjaśnił,  że  kwota  przeznaczona  przez  Zamawiającego  na  realizację 

niniejszego  zamówienia  jest  to  kwota,  jaką  Zamawiający  dysponuje  na  sfinansowanie 

kompleksowej usługi polegającej na obsłudze basenów znajdujących się w Uniwersyteckim 

Centrum  Sportowym  w  Toruniu  na  rok  2024r.  W  konsekwencji,  na  skutek  nieudzielenie 

niniejszego zamówienia od dnia 1 stycznia 2024r. Zamawiający zmuszony był do zawarcia w 

trybie art. 455 ust. 2 PZP z Wykonawcą świadczącym tożsame usługi w roku 2023 aneksu 

zwiększającego  zakres  świadczonej  usługi  o  jeden  miesiąc  z  jednoczesną  waloryzacją 

stawki  dziennej  w  następstwie  podniesienia  kwoty  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę 

celem  zapewnienia  nieprzerwanej  obsługi  Uniwersyteckiego  Centrum  Sportowego.  W 

konsekwencji,  nie  sposób  mówić  o  jakichkolwiek  oszczędnościach  po  stronie 

Zamawiającego,  gdyż  Zamawiający  zobowiązany  do  zapewnienia  ciągłości  świadczonej 

usługi  do  dnia  sporządzenia  niniejszego  pisma  zmuszony  jest  do  ponoszenia  kosztów 

wynagrodzenia Wykonawcy, z którym została zawarta umowa na 2023 r. 

Zamawiający wskazał również, że przepis art. 255 pkt 3 ustawy PZP precyzuje okoliczności, 

w jakich zamawiający unieważnia postępowanie. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że 

w  przypadku,  gdy  oferta  z 

najniższą  ceną  przewyższa  budżet  zamawiającego,  jaki 

przewidział  na  realizację  zamówienia,  to  zamawiający  unieważnia  postępowanie. 

Ustawodawca  jednoznacznie  określił,  że  jeżeli  została  spełniona  wskazana  przesłanka,  to 

zamawiający ma możliwość unieważnienia postępowania. Zamawiający powołał wyrok KIO z 

dnia 2 sierpnia 2021 r. KIO 1957/21. 

W 

konsekwencji  przepis  art.  255  pkt.  3)  ustawy  PZP  nie  nakłada  na  zamawiającego 

obowiązku  szczegółowego  uzasadnienia  podjętej  decyzji,  co  czynu  argumentację 

Odwołującego 

bezprzedmiotową. 

Jednocześnie 

ustawodawca 

dał 

możliwość 

zamawiającemu uniknięcia obowiązku unieważnienia postępowania, ale w sytuacji, w której 

zamawiający  dysponując  dodatkowymi  środkami  finansowymi,  będzie  mógł  zwiększyć 

posiadaną przez siebie kwotę do ceny lub kosztu najkorzystniejszej oferty, co nie ma miejsca 

w  niniejszej  sprawie.  Tym  niemniej,  mając  na  uwadze  podnoszone  przez  Odwołującego 

argumenty w przedmiocie posiadania przez Zamawiającego środków na zwiększenie kwoty 

przeznaczonej na realizację przedmiotowego zamówienia Zamawiający niniejszym wyjaśnia, 

że po dokonaniu szczegółowej analizy środków pozostających do dyspozycji Zamawiającego 

nie miał on możliwości zwiększenia środków na realizację przedmiotowego postępowania na 

dzień 3 stycznia 2024r., który to stan utrzymuje się do dnia sporządzenia niniejszego pisma. 

Zamawiający  będący  jednostką  sektora  finansów  publicznych  posiada  określony  budżet,  w 

ramach  którego  określone  są  środki  na  sfinansowanie  poszczególnych  zamówień.  Tym 

samym  w  sytuacji,  w  której  środki  posiadane  przez  Zamawiającego  nie  wystarczają  na 

realizację  wszelkich  planowanych  zamówień,  Zamawiający jest  zobowiązany  do  dokonania 

analizy  potrzeb  mających  charakter  priorytetowy  i  adekwatnie  do  ustalonej  analizy  –  do 

przeznaczenia niezbędnych środków na ich realizację. 

Po  przeprowadzeniu  posiedzenia  i  rozprawy  z  udziałem  stron  i  uczestników 

postępowania,  na  podstawie  zgromadzonego  w  sprawie  materiału  dowodowego, 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

Izba 

stwierdziła istnienie przesłanek materialnoprawnych do wniesienia odwołania, o których 

mowa  w  art.  505  ust.  1  ustawy  PZP.  Ponadto  Izba  nie  stwierdziła  istnienia  przesłanek  do 

odrzucenia odwołania, o których mowa w art. 528 ustawy PZP. 

Izba dokonała ustaleń faktycznych w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, 

tj.  w  szczególności  dokumentację  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego,  której  treść  była  kluczowa  dla  rozstrzygnięcia  sprawy.  Dodatkowo,  w  ramach 

postępowania  odwoławczego  Odwołujący  wnioskował  o  przeprowadzenie  dowodów  z 

dokumentów,  wyszczególnionych  w  pismach  procesowych  lub  wskazanych  w  treści 

protokołu  z  posiedzenia  i  rozprawy.  Izba  postanowiła  dopuścić  wnioskowane  przez  strony 

dowody w poczet materiału dowodowego i przeprowadzić na ich podstawie dowody.  

Izba ustaliła następujący stan faktyczny sprawy: 

Zgodnie z informacją z dnia 22 listopada 2024 r., przekazaną w trybie art. 222 ust. 4 ustawy 

PZP,  Zamawiający  poinformował,  że  na  sfinansowanie  zamówienia  zamierza  przeznaczyć 

kwotę brutto: 717 750,02 PLN. 

W postępowaniu wpłynęły następujące oferty: 

- oferta wykonawcy

 UMIĘC Sp. z o.o. Sp. k. opiewająca na łączną kwotę 630 000,00 PLN; 

oferta Odwołującego opiewająca na łączną kwotę 720 003,56 PLN. 

W  dniu  30  listopada  2023  r.  Zamawiający  dokonał  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  którą 

okazała się oferta wykonawcy UMIĘC Sp. z o.o. Sp. k. 

Następnie  w  dniu  20  grudnia  2022  r.  Zamawiający  poinformował,  że  unieważnia  czynność 

wyboru oferty 

ww. wykonawcy i przystępuje do powtórzenia czynności badani i oceny ofert. 

W dniu 3 stycznia Zamawiający dokonał czynności odrzucenia oferty wykonawcy UMIĘC Sp. 

z  o.o.  Sp.  k.  oraz  czynności  unieważnienia  postępowania.  Jako  uzasadnienie  faktyczne  i 

prawne unieważnienia wskazano, że: „Zamawiający unieważnia postępowanie na podstawie 

art.  255  pkt  3  Ustawy.  Oferta  z  najniższą  ceną  przewyższa  kwotę,  którą  Zamawiający 

zamierza przeznaczyć na sfinansowanie tego zamówienia.” 

Uzasadnienie prawne: 

Zgodnie  z  art.  255  pkt  3  ustawy  PZP  zamawiający  unieważnia  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia,  jeżeli  cena  lub  koszt  najkorzystniejszej  oferty  lub  oferta  z  najniższą  ceną 

przewyższa kwotę, którą zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia, 

chyba że zamawiający może zwiększyć tę kwotę do ceny lub kosztu najkorzystniejszej oferty. 

Przepis  ten  wyraźnie  wskazuje  na  możliwość  zwiększenia  kwoty  przeznaczonej  na 
sfinansowanie  zamówienia,  zatem  ustawodawca  decyzję  w  tym  zakresie  pozostawił 

wyłącznie  zamawiającemu.  Nie  nakłada  on  również  na  zamawiającego  obowiązku 

zwiększenia  kwoty  przeznaczonej  na  sfinansowanie  zamówienia.  Ewentualne  zwiększenie 

kwoty, którą zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia do ceny lub 

kosztu  najkorzystniejszej  oferty  jest  uprawnieniem,  a  nie  obowiązkiem  zamawiającego  (tak 

również wyrok KIO z 14 marca 2014 r., KIO 392/14 oraz wyrok KIO z 16 sierpnia 2016 r., KIO 

Podkreślić  przy  tym  należy,  że  Zamawiający ma  pełną  autonomię  co  do  podjęcia decyzji  o 
poszukiwaniu dodatkowych środków na realizację zamówienia. Odmowa zwiększenia kwoty 

nie może stanowić podstawy jakichkolwiek roszczeń i nie stanowi uzasadnionej podstawy do 

kwestionowania  czynności  unieważnienia  przedmiotowego  postępowania  (wyrok  KIO  z 

22.01.2019 r. sygn. akt KIO 2608/18). 

W ocenie Izby fragment ww. przepisu w brzmieniu: 

„chyba że zamawiający może zwiększyć 

tę  kwotę  do  ceny  najkorzystniejszej  oferty”  umożliwia  odstępstwo  od  kategorycznego 

nakazu,  jaki  wynika  z  poprzedzającego  go  sformułowania,  obligującego  zamawiającego  do 

unieważnienia  postępowania.  Należy  go  interpretować  jako  uprawnienie  zamawiającego. 

Oznacza  to,  że  to  do  zamawiającego  należy  ocena  jego  ewentualnych  możliwości 

zwiększenia  środków  finansowych  na  dany  cel,  a  decyzja  w  tym  zakresie  zależy  od 

swobodnego  uznania  zamawiającego  (tak  też  wyrok  KIO  z  dnia  29  marca  2022  r.,  KIO 

Wobec  tak  przyjętej  interpretacji  powyższego  przepisu  nie  można  również  uznać,  że  na 

zamawiającym  ciąży  jakiś  podwyższony  rygor  dowodowy  uzasadnienia  czynności 

unieważnienia  postępowania  na  tej  podstawie.  Skoro  decyzja  o  zwiększeniu  kwoty  jest 

suwerenną  decyzją  zamawiającego,  a  wykonawca  nie  może  badać  jego  rzeczywistych 

możliwości  finansowych,  dla  uzasadnienia  dokonania  czynności  unieważnienia 

wystarczającym jest powołanie się na okoliczności, o którym mowa w przepisie art. 255 pkt 3 

ustawy  PZP,  tj.  na  wysokość  kwoty  jaką  zamawiający  zamierzał  przeznaczyć  na 

sfinansowanie  zamówienia  oraz  kwoty  jaka  została  wskazana  w  ofercie  wykonawcy 

najkorzystniejszego  lub  wykonawcy  z  najniższą  ceną.  Proste  porównanie  tych  kwot,  jest 

zdaniem Izby wystarczającym uzasadnieniem dokonania tej czynności. 

Powyższe stanowisko jest również aprobowane przez Sąd Zamówień Publicznych. Tytułem 

przykładu można powołać się na pogląd wyrażony w wyroku z dnia 22 lipca 2022 r. XXIII Zs 

73/22, w którym wskazano, że decyzja co do możliwości zwiększenia kwot przeznaczonych 

na sfinansowanie zamówienia należy do zamawiającego, bowiem to zamawiający podejmuje 

decyzję  o  wszczęciu  postępowania  i  o  budżecie  na  ten  cel  przeznaczony,  a  kwestia 

faktycznych  zasobów  finansowych  zamawiającego  nie  ma  w  tej  kwestii  znaczenia. 

Ewentualn

e  zmiany  co  do  możliwości  zwiększenia  kwot  przeznaczonych  na  sfinansowanie 

zamówienia  są  czynnościami  leżącymi  po  stronie  zamawiającego  i  w  zależności  od  jego 

statusu  prawnego  podlegają  decyzji  własnej  zamawiającego  lub  są  uzależnione  od  innych 

podmiotów, w szczególności od dysponentów budżetowych określonego stopnia. Art. 93 ust. 

1 pkt 4 dopuszcza wprost możliwość unieważnienia postępowania przez zamawiającego, po 

samym  tylko  ustaleniu,  że  oferta  z  najniższą  ceną  przewyższa  kwotę,  którą  zamawiający 

zamierz

a przeznaczyć  na sfinansowanie zamówienia.  Możliwość podwyższenia kwoty,  jaką 

zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia  stanowi  jego 

uprawnienie,  a  nie  obowiązek.  To  uprawnienie  nie  oznacza  jednak  nałożenia  na 

zamawiającego obowiązku korygowania uprzednio ustalonych i ogłoszonych zamiarów co do 

kwoty przewidzianej do wydatkowania. Zatem zamawiający nie ma obowiązku poszukiwania 

dodatkowych  środków  finansowych  na  sfinansowanie  zamówienia  ponad  kwotę,  którą 

zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia. 

Wobec  powyższego,  Izba  nie  doszukała  się  w  czynności  Zamawiającego  naruszenia 

przepisów, które w zarzutach odwołania powoływał Odwołujący. 

Na  marginesie  jedynie  podkreślić  należy,  że  możliwość  unieważnienia  postępowania  na 

podstawie  art.  255  pkt  3  ustawy  PZP,  nie  jest  warunkowana  „istotnością”  przekroczenia 

zakładanego budżetu zamawiającego. Przepis ten mówi po prostu o sytuacji przewyższania 

kwoty

  którą  zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia.  Zatem 

możliwe  będzie  unieważnienie  postępowania  na  ww.  podstawie  nawet  w  przypadku 

nieznacznego  przekroczenia  budżetu  zamawiającego.  Przy  czym  „istotność”  tego 

przekroczenia na pewno ma wpływ na decyzję zamawiającego w przedmiocie ewentualnego 

zwiększenia  kwoty,  jaką  zamierzał  przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia  do  ceny  lub 

kosztu  najkorzystniejszej  oferty

.  Pamiętać  jednak  należy,  że  decyzja  w  tym  przedmiocie 

stanowi uprawnienie zamawiającego, z którego może ale nie musi korzystać. 

Odnosząc się do pozostałej części argumentacji Odwołującego należy wskazać, że przepis 

art.  255  pkt  3  dla 

ustalenia,  że  postępowanie  powinno  zostać  unieważnione,  wymaga 

odniesienia się do dwóch wartości, tj. kwoty podanej przez zamawiającego na sfinansowanie 

zamówienia,  w  rozumieniu  art.  222  ust.  4  ustawy  PZP  oraz  do  ceny  lub  kosztu 

najkorzystniejszej oferty lub oferty 

z najniższą ceną. Jak wskazywał sam Odwołujący w treści 

odwołania,  przepisy  dotyczące  unieważnienia  postępowania  nie  mogą  być  interpretowane 

rozszerzająco.  Podstawę  czynności  unieważnienia  postępowania  mogą  stanowić  ściśle 

interpretowane przesłanki z przepisu art. 255 ustawy PZP. 

Przyjęcie  argumentacji  odwołania  i  oczekiwanie,  że  Zamawiający  rozważając  możliwość 

unieważnienia postępowania odniesie się do  wartości  innych  niż  wskazane  wprost  w treści 

art.  255  pkt  3  ustawy  PZP,  byłoby  właśnie  rozszerzającą,  nieuprawnioną  interpretacją  ww. 

przepisu. 

Zaaprobowanie takiego stanowiska prowadziłoby  de  facto do  jego zignrowoania i 

dalszego  prowadzenia 

postępowania,  pomimo  zajścia  okoliczności  uzasadniających  jego 

unieważnienie.  

Skoro tak, część argumentacji odwołania dotycząca terminów obowiązywania umowy i kwot, 

jakie realnie Zamawiający musiałby wydatkować, które to kwoty różnią się od kwoty podanej 

przez Zamawiającego w trybie art. 222 ust. 4 ustawy PZP, zdaniem Izby, nie ma znaczenia 

dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. 

Odnosząc  się  do  argumentacji  Odwołującego  dotyczącej  uzasadnienia  unieważnienia 

postępowania dokonanego przez Zamawiającego, zauważenia wymaga, że istotnie zawiera 

ono  minimalny  zakres  informacji.  Zdaniem  Izby  nie  oznacza  to  jednak,  że  wykonawcy  nie 

uzyskali  wystarczającej  informacji  o  powodach  unieważnienia  postępowania.  W 

okolicznościach  analizowanej  sprawy  dodanie  zdania  o  braku  możliwości  przeznaczenia 

większych środków na ten cel nie zmieniłoby przedstawionego w uzasadnieniu stanu rzeczy. 

Treść  uzasadnienia  nie  wpłynęła  również  na  możliwość  sformułowania  odpowiedniej 

argumentacji w treści środka ochrony prawnej. 

Z powyższych względów, orzeczono jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  wyniku  sprawy  na 

podstawie art. 557 w zw. z art. 575 ustawy PZP oraz w oparciu o § 2 ust. 1 pkt 1, § 5 pkt 2 i § 

8  ust.  2  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie 

szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz. U. z 2020 r. poz. 2437).   

Przewodniczący: 

………………………