KIO 3419/24 WYROK Warszawa, dnia 11 października 2024 r.

Sygn. akt: KIO 3419/24 

WYROK

Warszawa, dnia 11 

października 2024 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodnicząca: Joanna Stankiewicz-Baraniak 

Protokolant:       

Adam Skowroński    

po rozpoznaniu na rozprawie odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

w dniu 18 

września 2024 r. przez wykonawcę M. K. prowadzącego działalność gospodarczą 

pod firmą Przedsiębiorstwo Remontowo – Budowlane „K.” z siedzibą w Krotoszynie, przy ul. 

Karbowiaka  23  (63-700  Krotoszyn) 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego 

Miasto i Gmin

ę Krotoszyn, ul. Kołłątaja 7 (63-700 Krotoszyn) 

przy  udziale  uczestnika  po  stronie 

zamawiającego  H.  K.  prowadzącego  działalność 

gospodarczą pod firmą H. K. WIL BUD z siedzibą w Kobylinie przy ul. Mickiewicza 8 (63-740 

Kobylin) 

orzeka: 

Oddala odwołanie. 

Kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  M.  K.  prowadzącego  działalność 

gospodarczą  pod  firmą  Przedsiębiorstwo  Remontowo  –  Budowlane  „K.”  z  siedzibą  w 

Krotoszynie i: 

2.1  zalicza  na 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  10 000  zł  00  gr 

(słownie:  dziesięć  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę  M.  K. 

prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  firmą  Przedsiębiorstwo  Remontowo  – 

Budowlane „K.” z siedzibą w Krotoszynie tytułem wpisu od odwołania, kwotę 3 075 zł 

00 gr (słownie: trzy tysiące siedemdziesiąt pięć złotych zero groszy) poniesioną przez 

ww. 

wykonawcę tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: 

trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  poniesioną  przez  zamawiającego  tytułem 

wynagrodzenia pełnomocnika oraz kwotę 848 zł 00 gr (słownie: osiemset czterdzieści 

osiem  złotych  zero  groszy),  poniesioną  przez  zamawiającego  tytułem  dojazdu  na 

posiedzenie i rozprawę; 

2.2. zasądza od wykonawcy M. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą 

Przedsiębiorstwo  Remontowo  –  Budowlane  „K.”  z  siedzibą  w  Krotoszynie  na  rzecz 

zamawiającego  kwotę  4 448  zł  00  gr  (słownie:  cztery  tysiące  czterysta  czterdzieści 

osiem  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  koszty  postępowania  odwoławczego 

poniesione przez z

amawiającego tytułem wynagrodzenia pełnomocnika oraz kosztów 

dojazdu na 

posiedzenie i rozprawę. 

Na  orzeczenie 

–  w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za 

pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby Odwoławczej  do  Sądu Okręgowego  w  Warszawie  – 

Sądu Zamówień Publicznych. 

Przewodnicząca:      ……………………………. 

Sygn. akt: KIO 3419/24 

U z a s a d n i e n i e 

Miasto i Gmina Krotoszyn  (zwane dalej: 

„zamawiającym”), prowadzi postępowanie o 

udzielenie zamówienia publicznego w trybie podstawowym bez przeprowadzenia negocjacji, 

pn. 

„Remont  części  budynku  gminnego  położonego  w  Krotoszynie  przy  ul.  Młyńskiej  2d”  - 

(zwane dalej: „postępowaniem”). 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Biuletynie  Zamówień  Publicznych 

pod nr 2024/BZP 00390914/01 z dnia 01 lipca 2024 r.  

Wartość  zamówienia  nie  przekracza  progów  unijnych  określonych  w  przepisach 

wydanych na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień 

publicznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1605 z późn. zm.), (dalej zwanej: „ ustawa Pzp”). 

W dniu 

18 września 2024 r. wykonawca M. K. prowadzący działalność gospodarczą 

pod firmą Przedsiębiorstwo Remontowo – Budowlane „K.” z siedzibą w Krotoszynie (zwany 

dalej:  „odwołującym”)  wniósł  odwołanie  wobec  niezgodnych  z  przepisami  ustawy  Pzp 

czynności oraz zaniechań zamawiającego polegających na:  

1)  niezgodnej  z  przepisami  ustawy  Pzp 

czynności,  podjętej  w  postępowaniu  przez 

z

amawiającego,  polegającej  na  wyborze  jako  najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez:  WIL 

BUD H. K., ul. Mickiewicza 8, 63-740 Kobylin (dalej zwany

: „WIL BUD”); 

2)  zaniechania  przez  z

amawiającego  podjęcia  czynności  w  postępowaniu,  do  której  był 

zobowiązany  przepisami  ustawy  Pzp.,  w  postaci  odrzucenia  oferty  wykonawcy,  o  której 

mowa w pkt 1) z uwagi na treść art. 226 ust.1 pkt 10 ustawy Pzp. 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie następujących przepisów: 

1.  art.  223  ust.  2  pkt  2  ustawy  Pzp 

polegające  na  uznaniu  za  oczywistą  omyłkę 

rachunkową oraz poprawienie przez zamawiającego ceny oferty, o której mowa w pkt 

,  będącej  w  istocie  błędem  w  obliczeniu  ceny  oferty,  polegającym  na  przyjęciu 

przez 

wykonawcę  WIL  BUD  błędnej,  tj.  niezgodnej  z  obowiązującymi  przepisami 

prawa stawki VAT, 

2.  art.  226  ust.  1  pkt  10  ustawy  Pzp 

polegające  na  zaniechaniu  przez  zamawiającego 

odrzucenia oferty WIL BUD

, mimo iż zawierała ona błąd w obliczeniu ceny. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  zamawiającemu 

unieważnienie  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  odrzucenie  oferty  WIL  BUD  i 

powtórzenia czynności wyboru najkorzystniejszej oferty. 

Ponadto odwołujący wniósł o przeprowadzenie w toku postępowania odwoławczego 

dowodów  z  dokumentów  wskazanych  w  treści  odwołania  i  zasądzenie  od  zamawiającego 

kosztów postępowania odwoławczego, zgodnie z treścią art. 575 ustawy Pzp. 

Odwołujący  wyjaśnił,  że  jako  uczestnik  postępowania  posiada  interes  prawny  i 

faktyczny  do 

wniesienia  niniejszego  odwołania,  polegający  na  żądaniu  unieważnieniu 

czynności zamawiającego dotyczących wyboru jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez 

WIL  BUD  oraz  powtórzenia  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  gdyż  oferta 

o

dwołującego jest drugą pod względem ilości punktów najlepiej ocenioną ofertą w spornym 

postępowaniu,  została  sporządzona,  w  tym  skalkulowana  prawidłowo,  zgodnie  z 

obowiązującymi  przepisami  prawa,  a  odwołujący  spełnia  wszystkie  warunki  postawione 

przez  z

amawiającego.  Jednocześnie  w  wyniku  naruszenia  przez  zamawiającego 

powołanych  przepisów  ustawy  Pzp  odwołujący  może  ponieść  szkodę  w  postaci  utraty 

spodziewanego przychodu

, gdyż miejscowość wykonania przedmiotu umowy to miejscowość 

stanowiąca siedzibę odwołującego. 

Odwołujący  dla  uzasadnienia  swojego  stanowiska  wskazał,  iż  jak  wynika  z  treści 

oferty wykonawcy WIL BUD, 

popełnił on w swej ofercie błąd w obliczeniu ceny. Według SWZ 

sporządzonego  przez  zamawiającego,  cena  oferty  miała  mieć  charakter  kosztorysowy,  a 

podstawą  do  jej  obliczenia  były  kosztorysy,  w  tym  kosztorys  dla  branży  budowlanej.            

WIL BUD 

wskazał w tym kosztorysie, że zastosował 22% stawkę podatku VAT (podczas gdy 

w  kosztorysach  dla 

branży:  elektrycznej  i  sanitarnej  –  23%  podatku  VAT),  przy  czym 

odwołujący zwrócił uwagę na to, że zamawiający nie określił wysokości stawki podatku VAT 

jaki mieli zastosować wykonawcy. Tymczasem podstawową stawką podatku VAT, w tym dla 

robót  budowlanych  (poza  wyjątkami  określonymi  w  ustawie  o  podatku  VAT,  które  nie 

wystąpiły w przedmiotowej sprawie) jest 23%. 

Odwołujący zaznaczył,  iż  zamawiający  błąd  popełniony  przez  wykonawcę  WIL  BUD  

w  złożonej  ofercie  uznał  za  oczywistą  omyłkę  rachunkową,  którą  poprawił  –  za  zgodą 

wykonawcy 

–  korygując  tym  samym  cenę  oferty  złożonej  przez  w/w  wykonawcę,  po  czym 

wybrał tą ofertę jako najkorzystniejszą. 

Taka  decyzja 

zamawiającego,  zdaniem  odwołującego,  jest  niezgodna  z 

obowiązującymi przepisami prawa, a w szczególności: art. 223 ust. 2 pkt 2 oraz art. 226 ust. 

1 pkt 10 ustawy Pzp. 

Odwołujący podnosił, że zbadanie czy wykonawcy przyjęli prawidłowe 

stawki  podatku  VAT  jest 

jednym  z  obowiązków  zamawiającego  wynikających  z  ustawowej 

zasady  równego  traktowania  wykonawców.  Stawki  podatku  VAT  we  wszystkich  ofertach 

powinny być prawidłowe i jednakowe, po to by oferty były w pełni porównywalne. Odwołujący 

wskazał,  iż  przepisy  ustawy  Pzp  nie  zawierają  legalnej  definicji  błędu  w  obliczeniu  ceny, 

dlatego  tak  ważne  są  tu  poglądy  doktryny  i  orzecznictwo  Krajowej  Izby  Odwoławczej. 

Zgodnie  z  nimi  za 

„błąd  w  obliczeniu  ceny  lub  kosztu”  należy  uznać  błąd  wynikający  z 

nieprawidłowego ustalenia stanu faktycznego (np. przyjęcie błędnej stawki podatku VAT), a 

nie z wadliwe wykonanych działań rachunkowych (matematycznych). Według odwołującego 

WIL  BUD 

nie  wykonał  wadliwie  działań,  obliczeń  matematycznych  w  treści  oferty,  ale 

wykonawca 

ten zwyczajnie błędnie przyjął nieprawidłową stawkę podatku VAT (22% zamiast 

obowiązujących 23% dla branży budowlanej jako stawka podstawowa). 

Odwołujący dodatkowo podkreślił, iż w  postępowaniu zamawiający cenę określił jako 

cenę  kosztorysową,  a  więc  prawidłowe  sporządzenie  kosztorysów  jest  kluczowe  dla 

prawidłowej  wyceny,  podania  ceny  ofertowej.  Tymczasem  w  treści  jednego  z  nich 

wykonawca  WIL  BUD 

przyjął  błędną  stawkę  podatku  VAT,  popełniając  tym  samym  błąd, 

którego w myśl ustawy Pzp nie można poprawić. Jednocześnie odwołujący zwrócił uwagę na 

to

, że z treści wszystkich trzech kosztorysów wykonawcy WIL BUD wynika, że sporządzając 

kosztorysy  wykonawca 

posługiwał  się  tą  samą  licencją  (w  kosztorysach  widnieje  ten  sam 

numer:  STD  wersja  4.43,  nr  seryjny  13276),  co  oznacza  iż  nie  może  być  mowy  o  zwykłej 

omyłce  rachunkowej,  ale  błędzie  przy  określaniu  stawki  podatku  VAT  (wprowadzaniu  jej  w 

system) przez operatora systemu kosztorysowego, a więc przez wykonawcę. 

Z kolei błąd w obliczeniu ceny, o którym mowa w art. 226 ust. 1 pkt 10 ustawy Pzp to 

zdaniem  odwołującego  np.  przyjęcie  przez  wykonawcę  do  wyliczenia  ceny  niewłaściwej 

stawki podatku VAT. Takiego błędu co do zasady nie można poprawić, a jego konsekwencją 

jest  odrzucenie  oferty.  Wynika  to  m.in.  z 

uchwały  Sądu  Najwyższego  (SN)  z  dnia  20 

października  2011  r.  (sygn.  akt  III  CZP  52/11),  w  której  SN  orzekł,  iż  o  porównywalności 

ofert, w zakresie zaproponowanej ceny, można mówić tylko wtedy, gdy określone w ofertach 

ceny,  mające  być  przedmiotem  porównywania,  zostały  obliczone  przez  wykonawców  z 

zachowaniem tych samych reguł. 

Odwołujący  w  dalszej  kolejności  zwrócił  uwagę  na  orzecznictwo  Krajowej  Izby 

Odwoławczej (zwana dalej: „KIO”), która m.in. podkreśla, że w przypadku stwierdzenia błędu 

w  obliczeniu  ceny  zamawiający  ma  obowiązek  odrzucenia  oferty.  Zdaniem  KIO 

ustawodawca 

nie dookreślił, jakie błędy skutkują odrzuceniem oferty oraz nie dokonał w tym 

zakresie  żadnego  zróżnicowania.  Wykonawca  ma  obowiązek  zastosować  prawidłową 

stawkę  VAT,  tj.  taką  jaka  wynika  z  obowiązujących  przepisów  (w  omawianym  przypadku: 

23%).  Tym  samym  nie  jest  uprawnieniem  wykonawcy  dokonanie  wyboru  stawki  VAT  przy 

kalkulacji ceny ofertowej. Takie stanowisko KIO 

zajęła m.in. w wyrokach z 01 lutego 2024r. 

sygn. akt. KIO 79/24 oraz z 06 grudnia 2021 sygn. akt 

KIO 3404/21, podkreślając ponadto, iż 

zamawiający  nie  jest  uprawniony  do  poprawiania  kosztorysów  sporządzonych  przez 

oferenta, a będących podstawą do obliczenia, skalkulowania ceny ofertowej. 

Zdaniem  o

dwołującego,  jeżeli  podczas  badania  poprawności  przyjętych  w  ofertach 

stawek  podatku  VAT,  z

amawiający miał  jakiekolwiek wątpliwości,  zobowiązany był  wezwać 

oferenta do 

wyjaśnienia treści oferty w tym zakresie, zgodnie z zasadą równego traktowania, 

tj. powinien wystąpić o udzielenie wyjaśnień w zakresie podstaw zastosowania danej stawki 

podatku  do  wszystkich 

wykonawców. Odstępstwem od tej zasady może być tylko sytuacja, 

kiedy  z

amawiający  miałby  pewność,  iż  konkretna  stawka  VAT  zastosowana  w  jednej  lub 

kilku  ofertach  jest  prawidłowa  –  nie  może  w  tym  przypadku  opierać  się  tylko  na 

przypuszczeniach.  Tak jest  w  przedmiotowej  sprawie, 

odwołujący podkreślił, że prawidłową 

stawką podatku VAT z uwagi na przedmiot zamówienia jest 23%, a nie 22%, co oznacza, że 

ewentualne  uprawnienie  z

amawiającego  do  wezwania  oferenta  do  składania  wyjaśnień  w 

tym konkretnym przypadku nie wchodziło w grę.  

Dlatego z  uwagi  na  powyższe,  zdaniem  odwołującego  należy ocenić,  iż zamawiający 

błędnie zaniechał odrzucenia oferty złożonej przez wykonawcę WIL BUD, poprawiając w niej 

błąd nie będących oczywistą omyłką rachunkową, a błędem w obliczeniu ceny i tym samym 

uznając ofertę WIL BUD za najkorzystniejszą. Odwołujący podkreślił ponadto, że odrzucenie 

oferty  z  błędnie  określoną  stawką  podatku  VAT  jest  zasadą,  od  której  orzecznictwo 

ustanowiło  pewien  wyjątek.  Zgodnie  z  nim  zastosowanie  w  ofercie  nieprawidłowej  stawki 

podatku  VAT  może  zostać  uznane  za  omyłkę,  polegającą  na  niezgodności  oferty  z 

dokumentami zamówienia, niepowodującą istotnych zmian w treści oferty, w przypadku kiedy 

zamawiający  zawarł  w  SWZ  konkretny  zapis  określający  stawkę  podatkową,  jaką  należy 

zastosować w ofercie. Potwierdza to nadal aktualna uchwała SN z 20 października 2011r. (III 

CZP 

52/11),  w  której  skład  orzekający  stwierdził,  że  „jedynie  wówczas,  jeśli  Zamawiający 

wskazał  w  SIWZ  konkretną  stawkę  podatku  VAT,  kształtującą  przecież  także  wysokość 

określonej w ofercie ceny, to dopiero wtedy może dojść do ewentualnego wystąpienia innej 

omyłki,  polegającej  na  niezgodności  przyjętej  w  ofercie  stawki  VAT  ze  stawką  zawartą  w 

SIWZ.  Niezgodność  taka  uzasadniałaby  obowiązek  poprawienia  oferty  i  to  tylko  wówczas, 

gdy omyłka polegająca na takiej niezgodności nie powoduje istotnych zmian w treści oferty. 

Natomiast w sytuacji, w której zamawiający nie określił w SIWZ stawki podatku VAT w ogóle 

nie  może  dojść  do  wystąpienia  innej  omyłki”.  Podobnie  wypowiedziała  się  KIO  w  wyroku  z 

dnia  31 

października  2023  r.  (sygn.  akt  KIO  3037/23).  Taki  wyjątek  nie  miał  miejsca  w 

przedmiotowej  sprawie,  ponieważ  jak  wskazano  wyżej  –  zamawiający  nie  określił  w  SWZ 

stawki  podatku  VAT  jaką  mają  zastosować  oferenci,  a  samo  poprawienie  w/w  rzekomej 

omyłki  spowodowało  istotne  zmiany  w  treści  oferty  w/w  wykonawcy,  co  jest  w  świetle 

powyższego niedopuszczalne. 

Na  koniec 

odwołujący  wskazał,  iż  w  rozpatrywanej  sprawie  nie  mamy  zatem  do 

czynienia  z  błędem  matematycznym,  oczywistą  omyłką  rachunkową,  a  z  błędem  w 

obliczeniu ceny. WIIL BUD 

przyjął do obliczenia ceny błędną stawkę podatku VAT, a same 

działania  matematyczne  w  sporządzonych  kosztorysach  wykonał  prawidłowo.  Nie  ma 

wątpliwości  co  do  prawidłowej  stawki  podatku  VAT,  ta  winna  wynosić  23%,  mimo  że 

z

amawiający  nie  określił  jej  wprost  w  SWZ  czy  formularzu  ofertowym.  Odwoływanie  się 

obecnie  przez  z

amawiającego  w  treści  zawiadomienia  z  23  sierpnia  2024r.  o  poprawieniu 

omyłek  w  ofercie  do  tego,  iż  oferenci  mieli  w  formularzu  ofertowym  wpisać  wartość  netto 

wynikającą z kosztorysów ofertowych i od tej wartości obliczyć stawkę podatku VAT, o tyle 

nie  ma  znaczenia,  że  przy  kosztorysowym  określeniu  wynagrodzenia  wykonawców,  to 

właśnie prawidłowe kosztorysy stanowiły podstawę do wskazania, obliczenia ceny ofertowej. 

WIL BUD 

nie przedstawił prawidłowych kosztorysów. Tymczasem „ (…) cena w rozumieniu 

prawa  zamówień  publicznych  to  ostateczna  należność  jaką  musi  zapłacić  zamawiający  za 

dane  zamówienie.  Ustalanie  ceny  netto  jako  kryterium  wyboru  oferty  byłoby  więc  błędem 

zamawiającego”,  a  zatem  to  wartość  cena  brutto  a  nie  netto  winna  być  oceniana  przez 

z

amawiającego (tak KIO w wyroku z 17 kwietnia 2015r. sygn. akt KIO 697/15). 

Odwołujący  podsumował,  iż  uwagi  na  powyższe,  jego  zdaniem  oferta  WIL  BUD 

powinna  być  odrzucona  w  myśl  art.  226  ust.  1  pkt  10  ustawy  Pzp,  a  zamawiający  nie  był 

uprawniony do poprawienia w/w błędu  w obliczeniu ceny, gdyż nie jest to oczywista omyłka 

rachunkowa. 

W  ramach  przedmiotowego  postępowania  odwoławczego  przystąpienie  po  stronie 

zamawiającego zgłosił wykonawca H. K. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą H. 

K. 

WIL BUD z siedzibą w Kobylinie (zwany dalej: „przystępującym”). 

W  dniu 

04  października  2024  r.  zamawiający  złożył  do  akt  sprawy  odpowiedź  na 

odwołanie  w  ramach,  której  wniósł  o  oddalenie  odwołania  w  całości.  W  odpowiedzi  na 

odwołanie zamawiający wskazał, iż na podstawie art. 223 ust. 2 pkt 2  ustawy Pzp dokonał 

poprawy  omyłki  rachunkowej  w  ofercie  przystępującego,  polegającej  na  nieprawidłowym 

obliczeniu 

w  formularzu  oferty  wartości  podatku  VAT,  a  w  konsekwencji  wartości  oferty 

brutto.  Zdaniem  zamawiającego  przyjęty  sposób  poprawienia  omyłki  w  ofercie 

przystępującego był prawidłowy. Od samego początku w sposób oczywisty wiadomo było w 

jaki  sposób  omyłkę  poprawić.  Zamawiający  podkreślił,  iż  na  podstawie  analizy  całej  treści 

oferty można ustalić, w jaki sposób powstał błąd i dokładnie na czym ten błąd polegał, a tym 

bardziej  można  w  sposób  oczywisty  (bez  uzyskania  wyjaśnień  od  wykonawcy),  że  przyjęty 

nieprawidłowy  podatek  VAT  w  kosztorysie  budowlanym  jest  wynikiem  oczywistej  omyłki 

wykonawcy.  

Tego  samego  dnia  tj.  04 

października  2024  r.  również  przystępujący  złożył  pismo 

procesowe

,  w  którym  wniósł  o  oddalenie  odwołania,  przedstawiając  argumentację  na 

poparcie swojego wniosku. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  stron  i 

u

czestnika  postępowania  odwoławczego,  uwzględniając  dokumentację  postępowania 

o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i 

stanowiska  stron  oraz  u

czestnika  postępowania  wyrażone  w  odwołaniu,  odpowiedzi 

na  odwołanie  oraz  piśmie  procesowym,  a  także  wyrażone  ustnie  na  rozprawie  i 

odnotowane w protokole, ustaliła i zważyła, co następuje: 

Izba  stwierdziła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  ustawowych 

skutkujących  odrzuceniem  odwołania,  wynikających  z  art.  528  ustawy  Pzp.  i  skierowała 

odwołanie na rozprawę. 

Przystępując  do  rozpoznania  odwołania,  Izba  stwierdziła  spełnienie  przesłanek  art. 

505 ust.  1  ustawy  Pzp,  tj.  istnienie  po  stronie  o

dwołującego  interesu  w  uzyskaniu 

zamówienia  oraz  możliwości  poniesienia  przez  niego  szkody  w  wyniku  naruszenia  przez 

z

amawiającego wskazanych w odwołaniu przepisów ustawy Pzp. 

Izba  postanowiła  dopuścić  do  udziału  w  postępowaniu  odwoławczym  po  stronie 

zamawiającego  wykonawcę  H.  K.  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  firmą  H.  K. 

WIL  BUD  z  siedzibą  w  Kobylinie.  W  związku  z  tym  ww.  wykonawca  stał  się  uczestnikiem 

postępowania odwoławczego. 

Izba  postanowiła  dopuścić  dowody  z:  dokumentacji  postępowania,  odwołania  wraz 

z 

załącznikami,  odpowiedzi  na  odwołanie  i  pisma  procesowego  złożonego  przez 

przystępującego. 

Izba ustaliła co następuje: 

Zamawiający  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie 

podstawowym  bez  przeprowadzenia  negocjacji,  pn.  „Remont  części  budynku  gminnego 

położonego w Krotoszynie przy ul. Młyńskiej 2d”. 

Zamawiający w SWZ w Rozdziale XVII SPOSÓB OBLICZENIA CENY OFERTY w pkt 

4, 5 i 6 

wskazał, iż: (…) 4. „ Wykonawca określi w kosztorysie ofertowym ceny jednostkowe 

netto  wraz  z  narzutami  w  postaci  kosztów  pośrednich,  kosztów  zakupu  i  zysku  (oprócz 

podatku  VAT)  na  wszystkie  roboty  wymienione  w  przedmiarach.  Wartość  poszczególnych 

pozycji  kosztorysu  ofertowego  winna  być  obliczona  jako  iloczyn  ilości  obmiarowej  i  ceny 

jednostkowej.  W  przypadku  pozycji  zawierających  w  opisie  „dopłatę”  lub  „potrącenie”  (lub 

odpowiednią  krotność)  powinny  być  one  uwzględnione  w  cenie  jednostkowej.  Rozliczenie 

wykonanych  robót  nastąpi  wg  cen  jednostkowych  ustalonych  w  kosztorysie  ofertowym. 

Wartość  robót  zostanie  ustalona  na  podstawie  przeprowadzonego  obmiaru  i  kosztorysu 

powykonawczego  sporządzonego  przez  Wykonawcę  i  zatwierdzonego  przez  Inspektora 

Nadzoru Inwestorskiego”.  

5.  Cena  oferty  winna  być  obliczona  poprzez  zsumowanie  wartości  poszczególnych  pozycji 

kosztorysu ofertowego.  

6. W celu uniknięcia błędnych zaokrągleń, w formularzu oferty należy wpisać wartość netto 

wynikającą  z  kosztorysów  ofertowych  i  od  tej  wartości  policzyć  podatek  VAT  i  wartość 

brutto.” 

W  dniu  23  sierpnia  2024  r. 

zamawiający  dokonał  zawiadomienia  o  poprawieniu  w 

ofercie 

przystępującego  omyłek

o  których  mowa  w  art.  223  ust.  2  pkt  2  ustawy  PZP, 

wskazując iż: „Wykonawca wraz z ofertą złożył trzy kosztorysy ofertowe branżowe, z których 

w  dwóch  (elektrycznym  i  instalacyjnym)  zastosował  podstawową  stawkę  VAT  23  %, 

natomiast w budowlanym nieistniejącą w przepisach podatkowych 22 %.  

W  formularzu  oferty  natomiast  podał  łączną  wartość  kosztorysów  netto oraz  wpisał  stawkę 

VAT 23 %, nieprawidłowo zaś wyliczył wartość stawki podatku oraz wartość oferty brutto.  

Zgodnie z zapisem pkt. XVII.6 SWZ Wykonawca był zobowiązany wpisać w formularzu oferty 

wartość netto wynikającą z kosztorysów ofertowych i od tej wartości policzyć podatek VAT i 

wartość brutto.  

Na podstawie analizy całej treści oferty można ustalić, w jaki sposób powstał omawiany błąd 

i  dokładnie na  czym  ten  błąd  polega,  a tym  bardziej  można stwierdzić w  sposób  oczywisty 

(bez  uzyskania  wyjaśnień  od  Wykonawcy),  że  przyjęty  nieprawidłowy  podatek  VAT  w 

kosztorysie budowlanym jest wynikiem oczywistej omyłki Wykonawcy.  

Zamawiający dokonał poprawy stwierdzonych omyłek w treści całej oferty.  

Po poprawie omyłek zmieni się cena podana przez Wykonawcę w formularzu ofertowym :  

Wartość netto : 2 622 914,97 zł  

Podatek VAT 23 % : 603 270,44 zł  

Wartość brutto : 3 226 185,41 zł,  

a także w kosztorysie budowlanym (po poprawie wartość VAT 23 % wynosi 369 329,16 zł, 

wartość robót brutto : 1 975 108,10 zł)”. 

Zamawiający  w  dniu  13  września  2024  r.  zawiadomił  wykonawców  o  wyborze  oferty 

najkorzystniejszej, za którą uznał ofertę przystępującego.  

Izba zważyła co następuje. 

Odnosząc  się  do  podniesionych  w  treści  odwołania  zarzutów,  stwierdzić  należy,  

że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.  

Zgodnie z art. 223 ust. 2 ustawy Pzp zamawiający poprawia w ofercie: 1) oczywiste 

omyłki  pisarskie,  2)  oczywiste  omyłki  rachunkowe,  z  uwzględnieniem  konsekwencji 

rachunkowych  dokonanych  poprawek,  3)  inne  omyłki  polegające  na  niezgodności  oferty 

z 

dokumentami  zamówienia,  niepowodujące  istotnych  zmian  w  treści  oferty  ‒  niezwłocznie 

zawiadamiając o tym wykonawcę, którego oferta została poprawiona. 

Celem  ustawodawcy 

wprowadzającym  powyższy  przepis  było  niedopuszczenie  do 

takiej  sytuacji,  aby  doszło  do  wyeliminowania  z  postępowania  ofert,  które  co  do  zasady  są 

merytorycznie poprawne, 

jednak zawierają niezamierzone, nieistotne, błahe błędy, które nie 

wpływają    w  żaden  sposób  na  możliwość  poprawnego  wykonania  zamówienia.  W  ocenie 

Izby,  gdy

by  uznać,  że  w  rozstrzyganej  sprawie  nie  ma  możliwości  poprawienia  omyłki,  to 

doszłoby właśnie do takiej sytuacji, że odrzuceniu podlegałaby oferta obarczona nieistotnymi 

uchybieniami, 

pozwalająca jednak na zgodne z oczekiwaniami zamawiającego i prawidłowe 

wykonanie zamówienia. 

Analiza  ustalonego  przez  Izbę  stanu  faktycznego  prowadzi  do  wniosku,  że 

w 

przedmiotowej sprawie zostały wypełnione przesłanki poprawienia oferty na podstawie art. 

223  ust.  2  pkt  2  Pzp.  Oferta  p

rzystępującego  była  bowiem  dotknięta  oczywistą  omyłką 

rachunko

wą, która miał charakter oczywisty. 

Przystępujący  w  formularzu  oferty  podał  wynagrodzenie kosztorysowe  netto będące 

sumą wartości netto wskazanych w trzech kosztorysach ofertowych. Następnie w formularzu 

ofertowym 

podał  właściwą  stawkę  VAT  23%,  jednakże  nieprawidłowo  wyliczył  wartość 

podatku i wartość oferty brutto. 

Izba ustaliła, iż powyższe było związane z tym, iż w jednym z trzech kosztorysów tj. 

kosztorysie budowlanych przystępujący przyjął niewłaściwą stawkę podatku VAT 22 %, która 

w obecnym stanie prawnym 

jest stawką nie istniejącą. 

Podkreślenia  wymaga,  że  oczywistą  omyłką  rachunkową  jest  omyłka  wynikająca  z 

błędnej  operacji  rachunkowej  na  liczbach.  Stwierdzenie  omyłki  może  mieć  miejsce  w 

sytuacji, w której przebieg działania matematycznego może być prześledzony i na podstawie 

reguł rządzących tym działaniem możliwe jest stwierdzenie błędu w jego wykonaniu. Omyłka 

rachunkowa ma charakter oczywisty nie tylko wtedy, gdy jest widoczna na pierwszy rzut oka. 

Dla  uznania,  że  omyłka  rachunkowa  ma  charakter  oczywisty,  wystarczający  jest  fakt  jej 

ustalenia  podczas  sprawdzania  obliczeń  zgodnie  z  podanym  przez  zamawiającego 

sposobem obliczenia ceny oferty oraz możliwość jej jednoznacznego stwierdzenia (tak wyrok 

KIO z dnia 28 lutego 2023 r. sygn. akt 414/23). 

A  zatem  z  powyższego  wynika,  że  w  przypadku  stwierdzenia  w  ofercie  wykonawcy 

oczywistych  omyłek  rachunkowych,  zamawiający  zobowiązany  jest  je  poprawić,  co 

zamawiający  w  rozstrzyganej  sprawie  uczynił,  a  tym  samym  działanie  jego  było  zgodne  z 

przepisami  ustawy  Pzp. 

W  ofercie  przystępującego  nastąpił  błąd  w  wyniku  działania 

arytmetycznego. 

Zamawiający  posiadał  wszystkie  dane  potrzebne  do  poprawienia  błędu,  a 

prawidłowe wyliczenia doprowadzały do obliczenia właściwej ceny ofert.  

Z  analizy  dokumentacji  postępowania  wynika  ponadto,  iż  zamawiający  w 

kosztorysach  nie  wymagał  wskazania  stawki  podatku  VAT:  „  Wykonawca  określi  w 

kosztorysie  ofertowym  ceny  jednostkowe  netto  wraz  z  narzutami  w  postaci  kosztów 

pośrednich, kosztów zakupu i zysku (oprócz podatku VAT) na wszystkie roboty wymienione 

w przedmiarach

”. Zamawiający wskazał także jak należy prawidłowo wypełnić  poszczególne 

wartości  w  formularzu  cenowym:  „W  celu  uniknięcia  błędnych  zaokrągleń,  w  formularzu 

oferty  należy  wpisać  wartość  netto  wynikającą  z  kosztorysów  ofertowych  i  od  tej  wartości 

policzyć  podatek  VAT  i  wartość  brutto”.  Wskazuje  to  również  na  to,  iż  wpisanie  przez 

przystępującego  w  jednym  z  kosztorysów  błędnej,  na  dodatek  nie  istniejącej  w  obecnym 

stanie prawnym stawki VAT, ma znaczenie irrelewantne dla rozpatrywanej sprawy.  

Mając na uwadze powyższe, nie potwierdził się zarzut naruszenia art. 223 ust. 2 pkt 2 

ustawy Pzp. 

Nie 

potwierdził  się  również  zarzut  naruszenia  art.  226  ust.  1  pkt  10  ustawy  Pzp, 

polegający  na  zaniechaniu  przez  zamawiającego  odrzucenia  oferty,  jeżeli  zawiera  błędy  w 

obliczeniu ceny lub kosztu. 

Z błędem w obliczeniu ceny lub kosztu mamy do czynienia wówczas, gdy doszło do 

błędu  co  do  prawidłowego  ustalenia  stanu  faktycznego.  Sytuacja  tak  może  mieć  miejsce, 

chociażby w przypadku w której cena oferty nie obejmuje całego przedmiotu zamówienia, co 

w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Należy mieć na uwadze, że błędy w obliczeniu ceny 

nie  mogą  być  poprawiane  i  mają  charakter  nieusuwalny.  Błąd  w  obliczeniu  ceny  oferty,  do 

którego ma zastosowanie art. 226 ust. 1 pkt 10 ustawy Pzp, nie jest błędem rachunkowym, 

lecz  błędem  polegającym  na  wadliwym  doborze  przez  wykonawcę  poszczególnych 

elementów mających wpływ na właściwe obliczenie ceny. 

Zatem z błędem w obliczeniu ceny skutkującym odrzuceniem oferty na podstawie art. 

226  ust.  1  pkt  10  ustawy  Pzp  mamy  do  czynienia  wyłącznie  wówczas,  gdy  nie  można  go 

zakwalifikować jako omyłki rachunkowej, możliwej do poprawienia zgodnie z art. 223 ust. 2 

pkt  2  Pzp. 

Rachunkowa  omyłka  ma  miejsce,  wówczas  gdy  pomimo  zastosowana 

prawidłowej  stawki  podatku  VAT,  wyliczona  w  ten  sposób  kwota  podatku  VAT  jest 

nieprawidłowa, co w konsekwencji prowadzi do błędnego wyliczenia wartości brutto.   

W  niniejszym  stanie  faktycznym  Izba  uznała,  że  zamawiający  prawidłowo 

zakwalifikował  omyłkę  w  formularzu  ofertowym  złożonym  przez  przystępującego,  jako 

omyłkę rachunkową, którą należało poprawić zgodnie z art. 223 ustawy ust. 2 pkt 2 ustawy 

Pzp. Poprawienie tej omyłki wymagało wyłącznie  od zamawiającego dokonania właściwych 

działań  matematycznych.  Takiej  omyłki  nie  można  więc  uznać  za  błąd  w  obliczeniu  ceny 

skutkujący odrzuceniem oferty przystępującego. 

Konieczność  poprawienia  omyłki  wynika  wprost  z  ustawy  i  ma  zastosowanie 

niezależnie  od  tego,  czy  zamawiający  przewidział  poprawianie  omyłek  w  warunkach 

zamówienia  lub  ogłoszeniu.  Zgodnie  z  art.  223  ust.  2  pkt  2  ustawy  Pzp  zamawiający 

poprawia  w  ofercie 

oczywiste  omyłki  rachunkowe,  z  uwzględnieniem  konsekwencji 

rachunkowych  dokonanych  poprawek

,  niezwłocznie  zawiadamiając  o  tym  wykonawcę, 

którego oferta została poprawiona.  

Odnosząc  powyższe  do  stanu  faktycznego  niniejszej  sprawy,  wskazać  należy,  że 

instytucja  przewidziana  w  art.  223  ust.  2  pkt  2 

ustawy  Pzp  została  przez  zamawiającego 

zastosowana prawidłowo, jak również nie doszło do naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 10 ustawy 

Pzp, co 

ostatecznie przesądziło o bezzasadności zarzutów odwołującego.  

Wobec  niestwierdzenia  naruszenia  przez  z

amawiającego  przepisów  ustawy, 

odwołanie podlegało oddaleniu. 

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy na podstawie art. 

557,  art.  574  i  art.  575 ustawy  Pzp  oraz  w  oparciu  o  przepisy  §  8  ust.  2  pkt  1)  w  związku 

z 

§ 2 ust.  1  pkt  2)  w  zw.  z  §  5  pkt  1)  lit.  a)  oraz  pkt  2  lit.  b)  rozporządzenia  Prezesa  Rady 

Ministrów  z dnia  30  grudnia    2020  r.  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów 

postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz  wysokości  wpisu  od  odwołania  (Dz.  U. 

poz. 2437). 

Przewodnicząca:  ………………….………..