KIO 3215/24 WYROK Warszawa, dnia 8 października 2024 r.

Sygn. akt: KIO 3215/24     

WYROK  

Warszawa, dnia 8 października 2024 r.

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: 

Przewodniczący: 

Marek Bienias 

         Protokolant:         Aldona Karpińska 

po rozpoznaniu na rozprawie odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w 

dniu  3  września  2024  r.  przez  wykonawcę  EL-KAJO  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Bydgoszczy,  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

Międzygminny Kompleks Unieszkodliwiania Odpadów ProNatura Spółka z ograniczoną 

odpowiedzialnością w Bydgoszczy, 

orzeka: 

Uwzględnia odwołanie i nakazuje Zamawiającemu wprowadzenie następujących zmian 

w treści SWZ: 

a) 

usunięcie w Części VIII. Kryteria wyboru ofert. Ocena ofert SWZ kryterium Sposobu 

zagospodarowania odpadów; 

b) 

zmianę  opisu  przedmiotu  zamówienia  poprzez  usunięcie  postanowień  w  OPZ 

(Załącznik nr 1 do SWZ) stwierdzenia: Pod pojęciem „zagospodarowania odpadu” 

Zamawiający  rozumie  przetwarzanie  odpadów  obejmujące  zgodnie  z  przepisami 

ustawy  o  odpadach  (tj.  Dz.  U.  z  2023  r.  poz.  1587  ze  zm.)  procesy  odzysku  lub 

unieszkodliwiania,  a  w  przypadku  zmiany  prawa  powszechnie  obowiązującego  w 

okr

esie  obowiązywania  umowy  dopuszczone  tymi  przepisami  prawa  procesy 

przetwarzania  odpadów  stanowiących  przedmiot  zamówienia  i  wprowadzenie 

zapisu: 

Pod  podjęciem  „zagospodarowania  odpadu”  Zamawiający  rozumie 

przetwarzanie  odpadów  obejmujące  zgodnie  z  przepisami  ustawy  o  odpadach  (tj. 

Dz. U. z 2023 r., poz. 1587 ze zm.) procesy odzysku zgodnie z hierarchią wynikającą 

z art. 18 ust. 3 ustawy o odpadach, a w przypadku braku ofert na dokonanie odzysku 

– proces unieszkodliwiania. 

Kosztami postępowania obciąża Zamawiającego

i: 

Zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę  15 000 zł 00 gr 

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez Odwołującego 

tytułem  wpisu  od  odwołania  oraz  kwotę  3  600  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące 

sześćset złotych zero groszy) stanowiącą  koszty postępowania odwoławczego 

poniesione przez 

Zamawiającego z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

Zasądza  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kwotę  15 000  zł  00  gr 

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) stanowiącą wpis od odwołania.

Na  orzeczenie  - 

w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za 

pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu 

Zamówień Publicznych. 

P

rzewodniczący:      …………………….……….. 

Sygn. akt: KIO 3215/24 

Uzasadnienie 

Zamawiający  –  Międzygminny  Kompleks  Unieszkodliwiania  Odpadów  ProNatura  Spółka  z 

ograniczoną  odpowiedzialnością  w  Bydgoszczy  –  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  pn.  Sukcesywny  odbiór  (wywóz  i  zagospodarowanie)  odpadów 

powstających  w  procesie  termicznego  przekształcania  odpadów  komunalnych  w  Zakładzie 

Termicznego Przekształcania Odpadów Komunalnych (ZTPOK). 

Ogłoszenie o zamówieniu opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 26 

sierpnia 2024 r. pod numerem: 511508-2024. 

W dniu 

3 września 2024 r. wykonawca EL-KAJO Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z 

siedzibą  w  Bydgoszczy  wniósł  odwołanie  wobec  czynności  i  zaniechań  Zamawiającego, 

zarzuc

ając Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów:  

1.  art.  112  ust.  1  PZP,  poprzez  sformułowanie  warunków  udziału  w  Postępowaniu  w 

nieproporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia  poprzez  dopuszczenie  wykonania 

zamówienia z naruszeniem zasad hierarchii postępowania z odpadami wyrażonymi w 

art. 17 ust. 1 w zw. z art. 18 ust. 1, 3 i 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach 

(Dz.U.  z  2023  r.,  poz.  1587,  dalej  jako  „ustawa  o  odpadach”)  w  zw.  z  §  10  ust.  1 

Rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 22 stycznia 2016 r. w sprawie wymagań 

dotyczących  prowadzenia  procesu  termicznego  przekształcania  odpadów  oraz 

sposobów postępowania z odpadami powstałymi w wyniku tego procesu (Dz. U. 

z  2016  r.,  poz.  108,  dalej  jako  „Rozporządzenie  z  2016  r.),  co  znalazło  swoje 

odzwierciedlenie w Części VIII. Kryteria wyboru ofert. Ocena ofert i dopuszczeniu przez 

Zamawiającego  możliwości  wyboru  oferty  korzystniejszej  cenowo,  która  jednak  nie 

zapewnia realizacji zasad wynikających z ww. przepisów, 

2.  a przez to naruszenie również art. 241 ust. 1 PZP poprzez naruszające ww. przepisy 

prawa powszechnie obowiązującego powiązanie kryteriów oceny ofert z przedmiotem 

zamówienia, 

3.  art. 99 ust. 1 i 2 w zw. z art. 101 ust. 1 PZP – poprzez opisanie przedmiotu zamówienia 

w  sposób,  który  nie  jest  jednoznaczny  i  nie  uwzględnia  wymagań  i  okoliczności 

mających wpływ na sporządzenie oferty, a także nie określa we właściwy sposób cechy 

usługi,  która  w  procesie  wyboru  winna  być  zgodnie  z  przepisami  powszechnie 

obowiązującego prawa wybrana (w świetle odrębnych przepisów), tj. poprzez odwołanie 

do  procesów  odzysku  lub unieszkodliwiania bez  nadania prymatu  zasadzie hierarchii 

postępowania  z  odpadami  wynikającej  z  art.  17  ust.  1  w  zw.  z  art.  18  ust.  1,  3  i  5 

ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach w zw. z § 10 ust. 1 Rozporządzenia 

Ministra  Rozwoju  z  dnia  22  stycznia  2016  r.  w  sprawie  wymagań  dotyczących 

prowadzenia  procesu  termicznego  przekształcania  odpadów  oraz  sposobów 

postępowania z odpadami powstałymi w wyniku tego procesu, 

4.  art. 17 pkt 2 PZP poprzez przygotowanie postępowania w sposób niepozwalający na 

uzyskanie  najlepszych  efektów  zamówienia  w  zakresie  środowiskowym,  tj. 

doprowadzenia  do  recyklingu  odpadów,  a  tym  samym  realizacji  idei  społeczeństwa 

recyklingu  oraz  gospodarki  obiegu  zamkniętego  (motyw  28  oraz  art.  1  dyrektywy 

Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie 

odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy).  

Opierając się na przedstawionych zarzutach Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu 

wprowadzenia następujących zmian w treści SWZ:  

1)  usunięcie  w  Części  VIII.  Kryteria  wyboru  ofert.  Ocena  ofert  SWZ  kryterium  Sposobu 

zagospodarowania  odpadów  jako  kryterium  zakładającego  możliwość  wyboru  oferty  na 

zagospodarowanie  odpadów  w  procesie  stojącym  na  niższym  poziomie  hierarchii 

postępowania z odpadami,  

2) wskazanie w 

Części VIII. Kryteria wyboru ofert. Ocena ofert SWZ wprost, że w przypadku 

złożenia  ofert  na  dokonanie  odzysku,  oferty  na  unieszkodliwianie  odpadów  objętych 

zamówieniem zostaną odrzucone,  

3)  zmianę  opisu  przedmiotu  zamówienia  poprzez  usunięcie  postanowień  naruszających 

hierarchię postępowania z odpadami wynikającą z art. 17, art. 18 ustawy o odpadach oraz § 10 

ust. 1 Rozporządzenia z 2016 r. w ten sposób, że OPZ (Załącznik nr 1 do SWZ) zawierać będzie 

stwierdzenie:  

Pod  podjęciem  „zagospodarowania  odpadu”  Zamawiający  rozumie  przetwarzanie  odpadów 

obejmujące zgodnie z przepisami ustawy o odpadach (tj. Dz. U. z 2023 r., poz. 1587 ze zm.) 

procesy  odzysku  zgodnie  z  hierarchią  wynikającą  z  art.  18  ust.  3  ustawy  o  odpadach,  a  w 

przypadku braku ofert na dokonanie odzysku 

– proces unieszkodliwiania.  

W miejsce stwierdzenia:  

Pod  pojęciem  „zagospodarowania  odpadu”  Zamawiający  rozumie  przetwarzanie  odpadów 

obejmujące zgodnie z przepisami ustawy o odpadach (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 1587 ze zm.) 

procesy  odzysku  lub  unieszkodliwiania,  a  w  przypadku  zmiany  prawa  powszechnie 

obowiązującego  w  okresie  obowiązywania  umowy  dopuszczone  tymi  przepisami  prawa 

procesy przetwarzania odpadów stanowiących przedmiot zamówienia.  

W  wyniku  wniesionego  odwołania  przez  wykonawcę  EL-KAJO  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością z siedzibą w Bydgoszczy, Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie z dnia 

11 września 2024 r. (pismo z dnia 11 września 2024 r.) wnosił o oddalenie odwołania w całości.  

Stan prawny 

ustalony przez Izbę: 

Zgodnie z 

art. 99 ust. 1 i 2 ustawy PZP: 

1.  Przedmiot  zamówienia  opisuje  się  w  sposób  jednoznaczny  i  wyczerpujący,  za  pomocą 

dostatecznie  dokładnych  i  zrozumiałych  określeń,  uwzględniając  wymagania  i  okoliczności 

mogące mieć wpływ na sporządzenie oferty. 

2. Zamawiający określa w opisie przedmiotu zamówienia wymagane cechy dostaw, usług lub 

robót  budowlanych.  Cechy  te  mogą  odnosić  się  w  szczególności  do  określonego  procesu, 

metody  produkcji,  realizacji  wymaganych  dostaw,  usług  lub  robót  budowlanych,  lub  do 

konkretnego procesu innego etapu ich cyklu życia, nawet jeżeli te czynniki nie są ich istotnym 

elementem,  pod  warunkiem  że  są  one  związane  z  przedmiotem  zamówienia  oraz 

proporcjonalne do jego wartości i celów. 

Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy PZP, Przedmiot zamówienia opisuje się, z uwzględnieniem 

odrębnych przepisów, w jeden z następujących sposobów przez: 

1)  określenie  wymagań  dotyczących  wydajności  lub  funkcjonalności,  w  tym  wymagań 

środowiskowych,  pod  warunkiem  że  podane  parametry  są  dostatecznie  precyzyjne,  aby 

umożliwić  wykonawcom  ustalenie  przedmiotu  zamówienia,  a  zamawiającemu  udzielenie 

zamówienia; 

2) odniesienie się do wymaganych cech materiału, produktu lub usługi, o których mowa w art. 

102, oraz, w kolejności preferencji do: 

a) Polskich Norm przenoszących normy europejskie, 

b) norm innych państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego przenoszących 

normy europejskie, 

c)  europejskich  ocen  technicznych,  rozumianych  jako  udokumentowane  oceny  działania 

wyrobu budowlanego względem jego podstawowych cech, zgodnie z odpowiednim europejskim 

dokumentem  oceny,  w  rozumieniu  art.  2  pkt  12  rozporządzenia  Parlamentu  Europejskiego  i 

Rady  (UE)  nr 305/2011 z  dnia  9  marca  2011  r.  ustanawiającego  zharmonizowane  warunki 

wprowadzania 

do 

obrotu 

wyrobów 

budowlanych 

i 

uchylającego 

dyrektywę 

Rady 89/106/EWG (Dz.Urz. UE L 88 z 04.04.2011, str. 5, z późn. zm.

d) wspólnych specyfikacji technicznych, rozumianych jako specyfikacje techniczne w dziedzinie 

produktów teleinformatycznych określone zgodnie z art. 13 i art. 14 rozporządzenia Parlamentu 

Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji 

europejskiej,  zmieniającego  dyrektywy  Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz  dyrektywy 

Parlamentu  Europejskiego  i  Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE,  97/23/WE,  98/34/WE, 

2004/22/WE,  2007/23/WE,  2009/23/WE  i  2009/105/WE  oraz  uchylającego  decyzję  Rady 

87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (Dz.Urz. UE L 316 z 

14.11.2012, str. 12, z późn. zm.

e) norm międzynarodowych, 

f)  specyfikacji  technicznych,  których  przestrzeganie  nie  jest  obowiązkowe,  przyjętych  przez 

instytucję  normalizacyjną,  wyspecjalizowaną  w  opracowywaniu  specyfikacji  technicznych  w 

celu powtarzalnego i stałego stosowania, 

g)  innych  systemów  referencji  technicznych  ustanowionych  przez  europejskie  organizacje 

normalizacyjne; 

3) odniesienie do norm, europejskich ocen technicznych, specyfikacji technicznych i systemów 

referencji  technicznych,  o  których  mowa  w  pkt  2,  oraz  przez  odniesienie  do  wymagań 

dotyczących wydajności lub funkcjonalności, o których mowa w pkt 1, w zakresie wybranych 

cech; 

4)  odniesienie  do  kategorii  wymagań  dotyczących  wydajności  lub  funkcjonalności,  o  których 

mowa  w  pkt  1,  i  przez  odniesienie  do  norm,  europejskich  ocen  technicznych,  specyfikacji 

technicznych i systemów referencji technicznych, o których mowa w pkt 2, stanowiących środek 

domniemania  zgodności  z  tego  rodzaju  wymaganiami  dotyczącymi  wydajności  lub 

funkcjonalności. 

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy PZP, Zamówienia udziela się wykonawcy wybranemu zgodnie 

z przepisami ustawy. 

Zgodnie z art. 241 ust. 1 ustawy PZP,

Kryteria oceny ofert muszą być związane z przedmiotem 

zamówienia. 

Zgodnie z art. 112 ust. 1 ustawy PZP,

Zamawiający określa warunki udziału w postępowaniu w 

sposób  proporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia  oraz  umożliwiający  ocenę  zdolności 

wykonawcy  do  należytego  wykonania  zamówienia,  w  szczególności  wyrażając  je  jako 

minimalne poziomy zdolności. 

Zgodnie  z  art.  17  ust.  1  ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r.  o  odpadach,  wprowadza  się 

następującą hierarchię sposobów postępowania z odpadami: 

1) zapobieganie powstawaniu odpadów; 

2) przygotowywanie do ponownego użycia; 

3) recykling; 

4) inne procesy odzysku; 

5) unieszkodliwianie. 

Zgodnie z art. 18 ust. 1, 3 i 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach: 

1. Każdy, kto podejmuje działania powodujące lub mogące powodować powstanie odpadów, 

powinien  takie  działania  planować,  projektować  i  prowadzić  przy  użyciu  takich  sposobów 

produkcji lub form usług oraz surowców i materiałów, aby w pierwszej kolejności zapobiegać 

powstawaniu odpadów lub ograniczać ilość odpadów i ich negatywne oddziaływanie na życie i 

zdrowie  ludzi  oraz  na  środowisko,  w  tym  przy  wytwarzaniu  produktów,  podczas  i  po 

zakończeniu ich użycia. 

3. Odzysk, o którym mowa w ust. 2, polega w pierwszej kolejności na przygotowaniu odpadów 

przez  ich  posiadacza  do  ponownego  użycia  lub  poddaniu  recyklingowi,  a  jeżeli  nie  jest  to 

możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub 

ekonomicznych - poddaniu innym procesom odzysku. 

5. Odpady, których poddanie odzyskowi nie było możliwe z przyczyn, o których mowa w ust. 3, 

posiadacz odpadów jest obowiązany unieszkodliwiać. 

Zgodnie z § 10 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 22 stycznia 2016 r. w sprawie 

wymagań  dotyczących  prowadzenia  procesu  termicznego  przekształcania  odpadów  oraz 

sposobów postępowania z odpadami powstałymi w wyniku tego procesu,

 odpady powstałe w 

wyniku procesu poddaje się odzyskowi, a w przypadku braku takiej możliwości - unieszkodliwia 

się je ze szczególnym uwzględnieniem frakcji metali ciężkich. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  –  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie, po zapoznaniu się ze stanowiskami przedstawionymi w odwołaniu, odpowiedzi 

na odwołanie, konfrontując je z zebranym w sprawie materiałem procesowym, w tym z 

dokumentacją postępowania o udzielenie zamówienia publicznego oraz po wysłuchaniu 

oświadczeń i stanowisk stron złożonych ustnie do protokołu w toku rozprawy – ustaliła 

i zważyła, co następuje: 

Skład  orzekający  stwierdził,  że odwołanie dotyczy  materii  określonej  w art.  513  ustawy  PZP 

i 

podlega rozpoznaniu zgodnie z art. 517 ustawy PZP. Izba stwierdziła również, że nie została 

wypełniona  żadna  z  przesłanek  określonych  w  art.  528  ustawy  PZP,  których  stwierdzenie 

skutkowałoby odrzuceniem odwołania i odstąpieniem od badania meritum sprawy. Ponadto w 

ocenie  składu  orzekającego  Odwołujący  wykazał,  że  posiada  legitymację  materialną  do 

wniesienia środka zaskarżenia zgodnie z przesłankami art. 505 ust. 1 ustawy PZP,

 tj. 

ma interes 

w  uzyskaniu  zamówienia,  a  naruszenie  przez  zamawiającego  przepisów  ustawy  PZP  może 

spowodować poniesienie przez niego szkody polegającej na nieuzyskaniu zamówienia. 

Skład orzekający dokonał oceny stanu faktycznego ustalonego w sprawie mając na uwadze art. 

554  ust.  1  pkt  1  ustawy  PZP,  który  stanowi,  że  Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi 

naruszenie  przepisów  ustawy,  które  miało  wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik 

postępowania o udzielenie zamówienia. 

Izba 

– uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy przedłożony przez strony, po dokonaniu 

ustaleń  poczynionych  na  podstawie  dokumentacji  postępowania,  biorąc  pod  uwagę  zakres 

sprawy  zakreślony  przez  okoliczności  podniesione  w  odwołaniu  oraz  stanowiska  złożone 

pisemnie  i  ustnie  do  protokołu  –  stwierdziła,  że  sformułowane  przez  Odwołującego  zarzuty 

znajdują  oparcie  w  ustalonym  stanie  faktycznym  i  prawnym,  a  tym  samym  rozpoznawane 

odwołanie zasługuje na uwzględnienie. 

Izba zważa, iż Zamawiający w ramach kryterium wyboru ofert opisanych w Części VIII SWZ, 

Zamawiający wskazał, iż punktowane będą dwa kryteria: cena (z wagą 95% - maksymalnie 95 

pkt) i sposób zagospodarowania odpadów (Z) - z wagą 5% - maksymalnie 5 pkt. 

W  ramach  kryterium 

–  sposób  zagospodarowania  odpadów  –  Zamawiający  wskazał,  iż   

Wykonawca za recykling otrzyma 5 pkt, za odzysk 

– 2 pkt, za inne – 0 pkt. 

Izba  wskazuje,  iż 

zgodnie  z  art.  17  ust.  1  ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r.  o  odpadach, 

wprowadza się następującą hierarchię sposobów postępowania z odpadami:

1) zapobieganie powstawaniu odpadów; 

2) przygotowywanie do ponownego użycia; 

3) recykling; 

4) inne procesy odzysku; 

5) unieszkodliwianie.  

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, Każdy, kto 

podejmuje działania powodujące lub mogące powodować powstanie odpadów, powinien takie 

działania planować, projektować i prowadzić przy użyciu takich sposobów produkcji lub form 

usług  oraz  surowców  i  materiałów,  aby  w  pierwszej  kolejności  zapobiegać  powstawaniu 

odpadów lub ograniczać ilość odpadów i ich negatywne oddziaływanie na życie i zdrowie ludzi 

oraz na środowisko, w tym przy wytwarzaniu produktów, podczas i po zakończeniu ich użycia, 

z kolei w myśl ust. 2, Odpady, których powstaniu nie udało się zapobiec, posiadacz odpadów 

w pierwszej kolejności jest obowiązany poddać odzyskowi. 

Nadto Izba zważa, iż zgodnie z 18 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, odzysk, 

o którym mowa w ust. 2, polega w pierwszej kolejności na przygotowaniu odpadów przez ich 

posiadacza  do  ponownego  użycia  lub  poddaniu  recyklingowi,  a  jeżeli  nie  jest  to  możliwe  z 

przyczyn  technologicznych  lub  nie  jest  uzasadnione  z  przyczyn  ekologicznych  lub 

ekonomicznych - poddaniu innym procesom odzysku. Zgodnie zaś art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 

14  grudnia  2012  r.  o  odpadach,  odpady,  których  poddanie  odzyskowi  nie  było  możliwe  z 

przyczyn, o których mowa w ust. 3, posiadacz odpadów jest obowiązany unieszkodliwiać. 

Warto powołać się w tym miejscu również na § 10 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Rozwoju z 

dnia 22 stycznia 2016 r. w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego 

przekształcania odpadów oraz sposobów postępowania z odpadami powstałymi w wyniku tego 

procesu,

 zgodnie z którym, odpady powstałe w wyniku procesu poddaje się odzyskowi, a w 

przypadku  braku  takiej  możliwości  -  unieszkodliwia  się  je  ze  szczególnym  uwzględnieniem 

frakcji metali ciężkich. 

Powyższe ma też swoje odzwierciedlenie w art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 

2008/98/WE  w  sprawie  odpadów  oraz  uchylająca  niektóre  dyrektywy,  która  wskazuje,  iż: 

„Następująca hierarchia postępowania z odpadami ma zastosowanie jako kolejność priorytetów 

w  przepisach  prawa  i  polityce  dotyczących  zapobiegania  powstawaniu  odpadów  oraz 

gospodarowania odpadami: 

a) zapobieganie; 

b) przygotowywanie do ponownego użycia; 

c) recykling; 

d) inne metody odzysku, np. odzysk energii; oraz 

e) unieszkodliwianie. 

2. Stosując hierarchię postępowania z odpadami, o której mowa w ust. 1, państwa członkowskie 

podejmują  środki  sprzyjające  rozwiązaniom,  które  dają  najlepszy  dla  środowiska  wynik 

całkowity. Może  to  oznaczać dla niektórych  strumieni  odpadów  odstąpienie od  tej  hierarchii, 

jeżeli  jest  to  uzasadnione  zastosowaniem  metodologii  myślenia  o  cyklu  życia,  obejmującej 

całkowity  wpływ  związany  z  wytwarzaniem  i  gospodarowaniem  takimi  odpadami.  Państwa 

członkowskie  zapewniają,  aby  proces  tworzenia  polityki  i  przepisów  prawa  dotyczących 

odpadów był w pełni przejrzysty, zgodny z obowiązującymi krajowymi przepisami w zakresie 

konsultacji i zaangażowania obywateli i zainteresowanych stron. Państwa członkowskie biorą 

pod  uwagę  ogólne  zasady  ochrony  środowiska  dotyczące  ostrożności  i  zrównoważonego 

podejścia, wykonalności technicznej i opłacalności ekonomicznej, ochrony zasobów, a także 

całkowitego oddziaływania na środowisko, zdrowie ludzkie, gospodarkę i aspekty społeczne, 

zgodnie z art. 1 i 13.” 

Biorąc powyższe przepisy pod uwagę, w ocenie Izby mamy ustawowo zdefiniowane procedury, 

którym poddawane powinny być odpady mające być zagospodarowane przez Zamawiającego, 

gdzie pierwszeństwo ma przygotowanie odpadów przez ich posiadacza do ponownego użycia 

lub  poddaniu  recyklingowi,  a  dopiero  w  przypadku  braku  możliwości  z  przyczyn 

technologicznych  lub  nie  jest  uzasadnione  z  przyczyn  ekologicznych  lub  ekonomicznych  - 

poddaniu innym procesom odzysku. Oznacza to, iż unieszkodliwianie możliwe jest wyłącznie w 

przypadku braku możliwości poddania odpadów procesowi odzysku, o czym świadczą słowa 

ustawodawcy  „Odpady,  których  poddanie  odzyskowi  nie  było możliwe  z  przyczyn,  o  których 

mowa w ust. 3, posiadacz odpadów jest obowiązany unieszkodliwiać” (art. 18 ust. 5 ustawy o 

odpadach). 

Takie  postępowanie  z  odpadami,  zgodnie  z  zasadą  hierarchii  postępowania  z  odpadami  

potwierdza również wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 16 września 2024 r. o sygn. akt 

KIO 3102/24, w którym to Izba wskazała, iż: „z powyższych regulacji wynika, że w pierwszej 

kolejności odpady należy poddać odzyskowi rozumianemu jako przygotowanie odpadów przez 

ich posiadacza do ponownego użycia lub poddaniu recyklingowi, chyba że nie jest to możliwe 

z  przyczyn  technologicznych  lub  nie  jest  uzasadnione  z  przyczyn  ekologicznych  lub 

ekonomicznych

.  Jeśli  takie  przyczyny  wystąpią  to  odpady  należy  poddać  innym  procesom 

odzysku. 

Natomiast  gdy  takie  inne  procesy  odzysku  nie  są  możliwe  z  przyczyn 

technologicznych, ekologicznych lub ekonomicznych 

to posiadacz odpadów jest obowiązany je 

unieszkodliwić”. 

Nadto  Izba  zważa,  iż  w  całości  podziela  analizy  prawne  w  zakresie  stosowania  hierarchii 

odpadów przedstawione w opiniach prawnych (prof. B. R., prof. M. G. oraz zespołu w składzie 

dr hab. B. I., dr hab. I.P., dr M. B.

) złożonych jako dowód przez Odwołującego. Izba chciałaby 

zwrócić  uwagę,  iż  Zamawiający  na  rozprawie  nie  zakwestionował  przeprowadzonej  ww. 

opiniach interpretacji regulacji ustawy o 

odpadach, wręcz przeciwnie tylko te zasady potwierdził. 

Tym  samym,  rację  ma  Odwołujący,  iż  w  świetle  przywołanych  przepisów  Zamawiający  ma 

obowiązek  zlecenia  ich  zagospodarowania  w  procesie  odzysku  (w  jego  ramach  dając 

pierwszeństwo  recyklingowi,  o  ile  jest  to  możliwe  technicznie  i  uzasadnione  ekonomicznie  i 

ekologicznie),  a  dopiero w  braku takiej możliwości,  co  wynika  z  §  10  ust.  1  Rozporządzenia 

Ministra  Rozwoju  z  dnia  22  stycznia  2016  r.  w  sprawie  wymagań  dotyczących  prowadzenia 

procesu  termicznego  przekształcania  odpadów  oraz  sposobów  postępowania  z  odpadami 

powstałymi w wyniku tego procesu oraz art. 18 ust. 5 w zw. z ust. 3 ustawy o odpadach, poddać 

je unieszkodliwianiu.  

W  ocenie  Izby,  zastosowane  przez  Zamawiającego  kryterium  w  postaci  sposób 

zagospodarowania  odpadów  jest  nieprawidłowe,  ponieważ  powyższe  przepisy  nie  dają 

możliwości  wprowadzania  kryteriów  i  ważenia,  który  proces  zastosować.  W  związku 

powyższym, Izba nie zgadza się z Zamawiającym, iż hierarchia z odpadami zgodnie z ustawą  

o odpadach została w SWZ zachowana, ponieważ, jak słusznie zwrócił uwagę Odwołujący w 

odwołaniu  oraz  na  rozprawie  „może  się  okazać,  iż  w  przedmiotowym  postępowaniu  na 

pierwszym  miejscu  będzie  Wykonawca  proponujący  procedurę  unieszkodliwiania,  ponieważ 

wygra  korelacją  ceny  i  sposobu  zagospodarowania”,  a  czego  zdaje  się  nie  zauważać 

Zamawiający. 

Warto w tym miejscu powołać się 

w

yrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawa 

z  dnia  30  grudnia  2020  r.,  sygn.  II  SA/Lu  656/20

,  który  orzekł,  iż:

„

Hierarchia  sposobów 

postępowania  z  odpadami  opiera  się  na  założeniu,  że  istnieją  sposoby  postępowania  z 

odpadami  wyższe  (które  należy  realizować  w  pierwszej  kolejności  takie  jak:  zapobieganie 

powstawaniu  odpadów,  przygotowywanie  do  ponownego  użycia,  recykling)  oraz  niższe 

sposoby  postępowania  z  odpadami  (które  są  podporządkowane  wyższym  sposobom 

postępowania  z  odpadami).  Sposoby  postępowania  z  odpadami,  które  należy  realizować  w 

dalszej kolejności muszą być zgodne (niesprzeczne) ze sposobami postępowania wyższego 

rzędu w hierarchii. Stosując hierarchię sposobów postępowaniu z odpadami należy uwzględnić 

zależności w treściach normatywnych pomiędzy pojęciami prawnymi takim jak: zapobieganie 

powstawaniu odpadów (art. 3 ust. 1 pkt 33 u.o.; przygotowanie do ponownego użycia (art. 3 

ust. 1 pkt 22 u.o.); recykling (art. 3 ust. 1 pkt 32 u.o.); unieszkodliwianie (art. 3 ust. 1 pkt 30 

u.o.).  W  hierarchii  sposobów  postępowania  z  odpadami  poszczególne  działania  są 

podporządkowane jedne  drugim  i  łącznie tworzą  hierarchicznie powiązaną  całość,  którą jest 

podstawą gospodarki odpadami (art. 3 ust. 1 pkt 3 u.o.). Uregulowana w art. 17 u.o. hierarchia 

sposobów  postępowania  z  odpadami  ma  służyć  przede  wszystkim  osiąganiu  celów 

wynikających z modelu gospodarki w obiegu zamkniętym. Hierarchia ta nakazuje

odpowiednie 

kształtowanie gospodarki odpadami w zależności od szeregu warunków uregulowanych w art. 

18 u.o.

”

Nie można również tracić z pola widzenia motywu 28 dyrektywy 

Parlamentu Europejskiego i 

Rady  2008/98/WE z  dnia 19  listopada 2008  r. w  sprawie odpadów  oraz  uchylająca  niektóre 

dyrektywy,  w  której  czytamy:  „Niniejsza  dyrektywa  powinna  pomóc  UE  zbliżyć  się  do 

"społeczeństwa  recyklingu",  dążącego  do  eliminacji  wytwarzania  odpadów  i  do 

wykorzystywania odpadów jako zasobu. W szczególności szósty wspólnotowy program działań 

w  zakresie  środowiska  wymaga  stosowania  środków,  których  celem  jest  zapewnienie 

segregacji u źródła, zbieranie oraz recykling priorytetowych strumieni odpadów. Zgodnie z tym 

celem, a jednocześnie jako środek ułatwiający lub usprawniający potencjał odzysku, odpady 

powinny być zbierane selektywnie, jeżeli jest wykonalne technicznie, ekonomicznie i z punktu 

widzenia  środowiska,  zanim  zostaną  poddane  czynnościom  odzysku  prowadzącymi  do 

najlepszego dla środowiska wyniku całkowitego. Państwa członkowskie powinny zachęcać do 

oddzielania  związków  niebezpiecznych  od  strumieni  odpadów,  jeżeli  jest  to  konieczne  do 

stworzenia  racjonalnej  ekologicznie  gospodarki  odpadami”,  a  tym  samym  w  ocenie  Izby 

Zamawiający  wprowadził  zapisy  do  SWZ,  które  nie  pozwalają  na  uzyskanie  najlepszych 

efektów zamówienia w zakresie środowiskowym.

Z tego też względu zarzuty zawarte w odwołaniu, są w ocenie Izby zasadne. 

Nadto 

Izba zważa, iż  dowód wniesiony przez Zamawiającego do odpowiedzi na odwołanie, jak 

i  dowód  Odwołującego  w  postaci  zdjęć  (recykling  odzysk)  nie  miały  znaczenia  dla 

rozstrzygnięcia sprawy. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 574 i 575 ustawy Prawo 

zamówień publicznych oraz § 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Prezesa 

Rady  Ministrów  z dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów 

postępowania odwoławczego,  ich  rozliczania oraz  wysokości  i  sposobu  pobierania wpisu od 

odwołania (Dz. U. 2020 r. poz. 2437), obciążając kosztami postępowania 

Zamawiającego

Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji. 

                                                                               Przewodniczący:     ………………………….