KIO 790/23 WYROK dnia 5 kwietnia 2023 r.

Sygn. akt: KIO 790/23 

WYROK 

z dnia 5 kwietnia 2023 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Monika Szymanowska 

Protokolant:    

Oskar Ok

siński 

 
 
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2023 r. 

w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  w  dniu  21  marca  2023  r.  przez  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  „ECO-ABC”  Sp.  z  o. o. 

w 

Bełchatowie  i  PROMAROL - PLUS  Sp.  z  o. o.  w  Ciepielówku  w  postępowaniu 

prowadzonym  przez  zama

wiającego  Powiatowe  Centrum  Medyczne  w  Wołowie  Sp.  z  o. o. 

w restrukturyzacji  w 

Wołowie  przy  udziale  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się 

o 

udzielenie zamówienia publicznego  Remondis Medison  Sp.  z  o. o.  w  Dąbrowie Górniczej 

i Remondis 

Medison Chrzanów Sp. z o. o. w Chrzanowie przystępujących do postępowania 

odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

u

względnia odwołanie i nakazuje zamawiającemu: 

unieważnienie wyboru oferty najkorzystniejszej, 

wezwanie  na  podstawie  art.  128  ust.  4  p.z.p.  i/lub  art.  128  ust.  1  p.z.p. 

konsorcjum Remondis Medison Sp. z o. o. w 

Dąbrowie Górniczej i Remondis 

Medison Chrzanów Sp. z o. o. w Chrzanowie w zakresie spełnienia warunku 

udziału  w  postępowaniu  dotyczącego  posiadania  odpowiedniej  zdolności 

technicznej 

lub 

zawodowej 

dot

yczącej 

dysponowania 

spalarni

ą 

odpadów/zakładem  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych 

zgodnie z wymaganiami 

określonymi w lit. b pkt 9.2.4 SWZ, 

ponowne badanie i ocenę ofert, 

kosztami  postępowania odwoławczego  obciąża  zamawiającego  Powiatowe Centrum 

Medyczne w 

Wołowie Sp. z o. o. w restrukturyzacji w Wołowie i: 

zalicza 

na  poczet  kosztów  postępowania  kwotę  7 500,00  zł  (siedem  tysięcy 

pięćset  złotych)  uiszczoną  przez  konsorcjum  „ECO-ABC”  Sp.  z  o. o. 

w 

Bełchatowie i PROMAROL - PLUS Sp. z o. o. w Ciepielówku tytułem wpisu 

od o

dwołania, 

zasądza  od  zamawiającego  Powiatowego  Centrum  Medycznego  w  Wołowie 

Sp.  z  o. o.  w   restrukturyzacji  w 

Wołowie  na  rzecz  konsorcjum  „ECO-ABC” 

Sp. z  o. o.  w 

Bełchatowie  i  PROMAROL - PLUS  Sp.  z  o. o.  w  Ciepielówku 

k

wotę  11 100,00  zł  (jedenaście  tysięcy  sto  złotych)  tytułem  zwrotu  kosztów 

po

stępowania odwoławczego. 

Stosownie  do  art.  579  ust.  1  i  art.  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia 

11  września 2019  r.  Prawo 

zamówień publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1710 ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 

14  dni  od  dnia  jego  dor

ęczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej 

Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

P

rzewodniczący: 

………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

wyroku z dnia 5 kwietnia 2023 r. w sprawie o sygn. akt: KIO 790/23 

Zamawiaj

ący  –  Powiatowe  Centrum  Medyczne  w  Wołowie  Sp.  z  o. o. 

w restrukturyzacji  ul. 

Inwalidów  Wojennych  26,  56-100  Wołów  prowadzi  postępowanie 

o udzielenie 

zamówienia  publicznego  pn.  „Odbiór,  transport  i  utylizacja  odpadów 

medycznych  przez  okres  12  mie

sięcy”,  o  ogłoszeniu  o  zamówieniu  publicznym 

opublikowanym  w  dniu  14  lutego  2023  r.  pod  nr  2023/BZP  00094880/01  w  Biuletynie 

Zamówień Publicznych, dalej zwane „postępowaniem”. 

Postępowanie na usługę, o wartości poniżej kwoty określonej w przepisach wydanych 

na  podstawie  art.  3  ust.  3  ustawy  z  dnia  11 

września  2019.  Prawo  zamówień  publicznych 

((Dz.  U.  z  2022  r.  poz.  1710  ze  zm.)  d

alej  zwanej  „p.z.p.”),  jest  prowadzone  przez 

zama

wiającego w trybie podstawowym. 

W  dniu  21  marca  2023  r. 

odwołanie  wobec  czynności  i  zaniechań  zamawiającego 

w  

postępowaniu  wniosło  konsorcjum  „ECO-ABC”  Sp.  z  o. o.  ul.  Przemysłowa  7,  97-400 

Bełchatów i PROMAROL - PLUS Sp. z o. o. ul. Ciepielówek 2, 67-410 Sława (dalej zwane 

„odwołującym”).  We  wniesionym  środku  zaskarżenia  odwołujący  postawił  zamawiającemu 

zarzut naruszenia (pisownia oryginalna): art. 226 ust

. 1 pkt 2 lit. b ustawy Prawo zamówień 

publicznych popr

zez zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez Konsorcjum REMONDIS 

Medison Sp. z o. o. i REMONDIS Medison Chrzan

ów Sp. z o. o., pomimo iż wykonawca nie 

spełnia warunków udziału w postepowaniu. Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

unieważnienia  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  dokonanie ponownej  oceny  ofert 

i 

wybór  oferty  odwołującego  jako  najkorzystniejszej  oraz  odrzucenie  oferty  złożonej  przez 

konsorcjum  Remondis  Medison  Sp.  z  o. o.  w 

Dąbrowie  Górniczej  i  Remondis  Medison 

Chrzanów Sp. z o. o. w Chrzanowie (dalej zwane także jako „konsorcjum Remondis”). 

W  uzasadnieniu 

środka  zaskarżenia  odwołujący  wskazał  co  następuje.  W  rozdziale 

9.2  pkt  9.2.4.  lit.  b  SWZ, 

w  zakresie  zdolności  technicznej  lub  zawodowej,  zamawiający 

wymagał, aby wykonawca posiadał: „spalarnię odpadów/zakład unieszkodliwiania zakaźnych 

odpadów  medycznych  oraz  innych  objętych  postępowaniem,  spełniających  wymogi  art. 

20 ust. 3-6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach ((Dz. U. z 2022, poz. 699 ze zm.), 

dalej zwanej jako 

„ustawa o odpadach”), w których realizowany będzie przedmiot niniejszego 

zamówienia,  posiadający  aktualne  decyzje  zezwalające  na  użytkowanie  (eksploatacje) 

przedmiotowych zakładów utylizacji odpadów medycznych objętych zamówieniem, o łącznej 

zdolności  utylizacji  odpadów  niebezpiecznych  będących  przedmiotem  zamówienia  w  ilości 

co  najmniej  38 000  kg  rocznie  (moc  przerobowa)  wraz  z  podaniem  postawy  prawnej 

dysponowania spalarnią.”. 

Natomiast  zgodnie  z  art.  20  ust.  3-6  ustawy  o  odpadach 

ustawodawca  wprowadził 

tzw.  zasadę  bliskości.  Zakaźne  odpady  medyczne  powinny  być  więc  unieszkodliwiane  na 

obszarze  tego  samego  woje

wództwa,  na  którym  odpady  zostały  wytworzone,  względnie 

poza  obszarem  tego  województwa,  ale  najbliżej  miejsca  ich  wytwarzania.  Wyjątki  od 

powyższego  przewidują  ust.  5-6  art.  20  ustawy  o  odpadach,  zgodnie  z  którymi  można  nie 

stosować  ustalonej  w  art.  20  ust.  3  zasady  regionalizacji  w  następujących  sytuacjach: 

jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na 

obszarze  innego  województwa  jest  mniejsza  niż  odległość  do  miejsca  stosowania 

położonego  na  obszarze  tego  samego  województwa;  2)  na  obszarze  województwa  innego 

niż  to,  na  którym  zostały  wytworzone,  w  najbliżej  położonej  instalacji,  w  przypadku  braku 

instalacji  do  unieszkodliwiania  tych  odpadów  na  obszarze  danego  województwa  lub  gdy 

istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych. 

Art. 20 ust. 3-

6 ustawy o odpadach, do którego odwołał się zamawiający w warunku 

udziału w postępowaniu jest jednoznaczny i nie budzi żadnych wątpliwości. Wykonawcy mieli 

obowiązek  posiadania  spalarni,  która  położona  jest  na  terenie  województwa,  na  którym 

wytwarzane  są  odpady  lub  spalarni  położonej  wprawdzie  poza  województwem,  ale  na 

najbliżej miejsca wytwarzania odpadów. Jak wskazała Izba w wyroku z 13 grudnia 2022 r., 

KIO  3161/22 

„Nie ma więc racji Odwołujący twierdząc, że w sytuacji zaistnienia wyjątku od 

zasady  bliskości,  dopuszczalnym  jest  unieszkodliwianie  odpadów  gdziekolwiek  poza 

województwem ich wytworzenia. Odpady w takim wypadku powinny zostać unieszkodliwione 

w  najbliższej  instalacji  poza  województwem  ich wytworzenia. Wynika to wprost  z  treści  art. 

20 ust. 6 ustawy o odpadach”. 

Na terenie województwa dolnośląskiego nie ma żadnej instalacji do unieszkodliwiania 

odpadów medycznych. Z tego względu zarówno odwołujący, jak i konsorcjum Remondis nie 

mogli  zaoferować  instalacji  do  unieszkodliwiania  odpadów  położonej  na  terenie 

woj

ewództwa,  na  którym  wytwarzane  są  odpady.  Konsorcjum  Remondis  wskazało,  że 

dysponuje  spalarnią  w  Chrzanowie,  położoną  269  km  od  miejsca  wytwarzania  odpadów. 

Odwołujący  będzie  zaś  unieszkodliwiał  odpady  medyczne  w  spalarni  położonej  75  km  od 

miejsca 

wytwarzania odpadów. 

Na  potwierdzenie 

spełnienia  przedmiotowego  warunku  udziału  w  postępowaniu 

z

amawiający  wymagał,  zgodnie  z  rozdziałem  10.3.2.4  lit.  b  SWZ,  wypełnionego  wykazu 

narzędzi  -  zgodnie  z  załącznikiem  nr  6,  w  którym  wykonawca  zobowiązany  był  wskazać 

spalarnię odpadów medycznych, którą dysponuje. Dokumenty te składane były na wezwanie 

z

amawiającego  i  przedłożyć  je  miał  wyłącznie  podmiot,  którego  oferta  została  najwyżej 

oceniona.  Z  tego  względu  w  dokumentacji  przetargowej,  zamawiający  dysponuje  jedynie 

oświadczeniem  konsorcjum  Remondis.  W  przypadku  oferty  odwołującego,  dysponowanie 

spalarnią  i  miejsce  jej  położenia  zgodne  z  ustawą  o  odpadach,  wynika  z  formularza 

ofertowego,  w  którym  odwołujący  oświadczył,  że  będzie  unieszkodliwiał  odpady  w  spalarni 

położnej w odległości 75 km od miejsca wytwarzania odpadów. 

W  ocenie  odwołującego  z  wykazu  narzędzi  konsorcjum  Remondis  wynika,  że  nie 

spełnia  ono  warunku  udziału  w  postępowaniu  dotyczącego  dysponowania  spalarnią, 

s

pełniającą  wymogi  określone  w  art.  20  ust.  3-6  ustawy  o  odpadach.  Zamawiający  też 

w 

żaden  sposób  nie  ocenił  czy  oferta  spełnia  ten  warunek  i  bezkrytycznie  przyjął 

oświadczenie z wypełnionego załącznika nr 6 do SWZ, dokonując wyboru oferty, która tego 

warunku  nie 

spełnia.  W  szczególności,  że  to  sam  zamawiający  postawił  jednoznaczny 

warunek 

udziału  w  postępowaniu,  nakazując,  aby  wykonawca  dysponował  instalacją, 

spełniającą  wymogi  ustawy  o  odpadach.  Ocena  spełnienia  warunku  miała  nastąpić  na 

zasadz

ie spełnia/nie spełnia i nie było tu miejsca na dowolną interpretację zamawiającego. 

Odwołujący  dodał,  że  w  ostatnich  orzeczeniach  wydawanych  przez  Krajową  Izbę 

Odwoławczą,  Izba  dopuszczała,  aby  realizacja  zasady  bliskości  następowała  w  ramach 

kryteriów  oceny  ofert,  podobnie  jak  zrobił  to  zamawiający  w  niniejszym  postępowaniu. 

W wyroku  z  dnia  22  grudnia  2021  r.,  sygn.  akt:  KIO  3534/21,  warunki 

nie  odnosiły  się 

w 

żaden  sposób  do  wymogu  dysponowania  instalacją  unieszkodliwiania  odpadów, 

spełniającą wymogi art. 20 ust. 3-6 ustawy odpadach, a zamawiający - Stobrawskie Centrum 

Medyczne S

p. z o.o. z siedzibą w Kupie, nie ograniczał wykonawcom za pomocą warunków 

udziału  w  postępowaniu,  dopuszczając  wyłącznie  konkurencyjność  ofert  przewidując,  że 

zasada bliskości zostanie uwzględniona wyłącznie w ramach kryteriów oceny ofert (tak SWZ 

Stobrawskie  Centrum  Medyczne  Sp.  z  o. 

o.  z  siedzibą  w  Kup).  Również  w  wyroku  z  dnia 

10 czerwca 2022 r., sygn. akt: 

KIO 1318/22 Izba wskazała „że w sytuacji, w której odległości 

do  spalar

ni  była  jednym  z  kryteriów  oceny  ofert,  „warunki  przetargu  nie  tylko  dopuszczają, 

ale wręcz zakładają, że wykonawcy będą konkurować nie tylko ceną, ale też odległością od 

s

palarni”.  Tutaj  też  nie  postawiono  warunku  udziału  w  postępowaniu  dotyczącego 

dysponowania odpow

iednią spalarnią (SWZ SPZOZ MSWiA w Opolu). 

W  opinii  odwołującego  nie  ulega  żadnej  wątpliwości,  że  w  przedmiotowym 

postępowaniu  zamawiający  nadał  zasadzie  bliskości  podwójne  znaczenie.  Po  pierwsze, 

p

oprzez  wymóg  dysponowania  spalarnią  spełniającą  wymogi  art.  20  ust.  3-6  ustawy 

o odpadach,  dopuszczono 

do  postępowania  tylko  tę  grupę  wykonawców,  która  spełnia  taki 

warunek. Po drugie, wykona

wcy, którzy dysponują odpowiednią spalarnią, mieli konkurować 

odległością  spalarni  od  miejsca  wytwarzania  odpadów  w  ramach  kryteriów  oceny  oferty. 

Konsorcjum Remondis 

nie spełnia warunku udziału w postępowaniu, to zamawiający w ogóle 

nie  powinien  tej  oferty 

oceniać  w  kryteriach,  zamawiający  musi  bowiem  przestrzegać 

ustalonych  przez  siebie  reguł  postępowania,  a  wybór  oferty  konsorcjum  Remondis  jest 

niezgodny z przepisami p.z.p. 

Dzia

łając  w  imieniu  i  na  rzecz  zamawiającego  odpowiedź  na  odwołanie  w  formie 

pisemnej wniósł pełnomocnik strony wskazując, iż zamawiający wnosi o oddalenie odwołania 

w  całości,  zgodnie  z  uzasadnieniem  wskazanym  w  jego  piśmie  procesowym.  Wniesiono 

także  o  zasądzenie  od  odwołującego  na  rzecz  zamawiającego  się  kosztów  postępowania 

odwoławczego, w tym wynagrodzenia pełnomocnika i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. 

Krajowa 

Izba  Odwoławcza  –  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie,  po  zapoznaniu  s

ię  ze  stanowiskami  przedstawionymi  w  odwołaniu, 

odpowiedzi  na  odwo

łanie,  stanowiskiem  procesowym  przystępującego,  konfrontując 

je  z  zebranym  w  sprawie  materia

łem  procesowym,  w  tym  z  dokumentacją 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego oraz po wysłuchaniu oświadczeń 

i stanowi

sk  złożonych  ustnie  do  protokołu  w  toku  rozprawy  –  ustaliła  i  zważyła,  co 

następuje: 

Skład orzekający stwierdził, że odwołanie dotyczy materii określonej w art. 513 p.z.p. 

i podlega  rozpoznaniu  zgodnie  z  art.  517  p.z.p.

,  zaś  odwołujący  wykazał,  że  posiada 

legitym

ację materialną do wniesienia środka zaskarżenia zgodnie z art. 505 ust. 1 p.z.p. Izba 

st

wierdziła  również,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  określonych  w  art. 

528 p.

z.p.,  których  stwierdzenie  skutkowałoby  odrzuceniem  odwołania  i  odstąpieniem  od 

badania meritum sprawy. 

Ponadto,  wobec  sp

ełnienia  wymagań  art.  525  ust.  2  i  3  p.z.p.,  dopuszczono  do 

udziału  w  postępowaniu  odwoławczym  konsorcjum  Remondis  Medison  Sp.  z  o. o. 

ul. Puszkina  41,  42-530 

Dąbrowa  Górnicza  i  Remondis  Medison  Chrzanów  Sp.  z  o. o. 

ul. 

Powstańców  Styczniowych  9,  32-500  Chrzanów,  które  zgłosiło  przystąpienie  po  stronie 

za

mawiającego (dalej zwane „przystępującym”). Przystępujący przedstawił swoje stanowisko 

procesowe w formie pisemnej. 

Izba 

ustaliła,  że  stan  faktyczny  nie  był  między  stronami  sporny  i  został  w  sposób 

prawidłowy,  mający  odzwierciedlenie  w  materiale  procesowym,  przedstawiony  przez 

odwołującego.  Strony  różniły  się  natomiast  oceną  prawną  zaistniałych  okoliczności 

faktycznych  w  zakresie  spe

łnienia przez  przystępującego  warunku udziału w  postępowaniu 

dotyczącego  legitymowania  się  odpowiednią  zdolnością  techniczną  lub  zawodową 

w zakresie  posiadania  spalarni 

odpadów/zakładu  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów 

medycznych 

oraz  innych  objętych  postępowaniem,  spełniających  wymogi  art.  20  ust.  3  -

6 ustawy  o  odpadach,  w 

których  realizowany  będzie  przedmiot  zamówienia,  posiadający 

aktualne  decyzje  zezwalające  na  użytkowanie  (eksploatacje)  przedmiotowych  zakładów 

utylizacji  odpadów  medycznych,  o  łącznej  zdolności  utylizacji  odpadów  niebezpiecznych 

w 

ilości co najmniej 38 000,00 kg rocznie (moc przerobowa), zgodnie z lit. b pkt 9.2.4 SWZ. 

Skład  rozpoznający  spór  dokonał  oceny  stanu  faktycznego  ustalonego  w  sprawie 

m

ając na uwadze art. 554 ust. 1 pkt 1 p.z.p., który stanowi, że Izba uwzględnia odwołanie, 

jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ 

na  wynik  postępowania  o  udzielenie  zamówienia.  Uwzględniając  zgromadzony  materiał 

dowodowy 

przedłożony  przez  strony,  po  dokonaniu  ustaleń  na  podstawie  dokumentacji 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  w  szczególności  w  oparciu 

o postanowienia  og

łoszenia  o  zamówieniu,  SWZ,  złożone  oferty,  korespondencję 

prowa

dzoną  w  toku  postępowania,  mając  na  względzie  zakres  sprawy  zakreślony  przez 

okol

iczności  podniesione  w  odwołaniu,  skład  orzekający  stwierdził,  że  sformułowane  przez 

odwołującego  zarzuty  znajdują  potwierdzenie  w  ustalonym  stanie  faktycznym  i  prawnym, 

wi

ęc  rozpoznawane  odwołanie  zasługuje  na  uwzględnienie.  Niemniej,  Izba  nie  uwzględniła 

wniosku  odwołującego  o  odrzucenie  oferty  przystępującego,  ponieważ  na  obecnym  etapie 

postępowania  takie  żądanie  jest  przedwczesne,  o  czym  szerzej  w  dalszej  części 

uzasadnienia. 

Z

aznaczyć  należy,  że  Izba  nie  jest  związana  podstawą  prawną  podaną  przez 

odwołującego  przy  dokonywaniu  kwalifikacji  naruszenia  prawa  przez  zamawiającego.  Sąd 

Najwyższy  w  swoich  orzeczeniach  wskazuje,  że  sąd  nie  jest  związany  wskazaną  przez 

powoda  podsta

wą  prawną  roszczenia,  przeciwnie  –  jest  obowiązany  rozpatrzyć  sprawę 

wszechstronnie  i 

wziąć  pod  rozwagę  wszystkie  przepisy  prawne,  które  powinny  zostać 

zastosowane  w  rozważanym  przypadku  (np.  wyroki  Sądu  Najwyższego:  z  30.11.2016  r. 

sygn.  akt:  III  CSK  351/15,  z  28.03.2014  r.  sygn.  akt:  III  CSK  156/13,  z  19.03.2012  r.  sygn. 

akt: II PK 175/11, z 12.12.2008 r. sygn. akt: II CSK 367/08, z 27.03.2008 r. sygn. akt II: CSK 

524/07, z  29.10.2008  r. sygn.  akt:  IV  CSK  260/08,  z  02.12.2005  r.  sygn.  akt:  II  CK  277/05, 

z 13.07.2005 r. sygn. akt: I CK 132/05). 

Przenosząc  powyższy  pogląd  na  grunt  postępowania  odwoławczego  przed  Krajową 

Izbą  Odwoławczą  –  w  myśl  zasady  da  mihi  factum,  dabo  tibi  ius  –  Izba,  w  ramach 

dokonywanej  subsumpcji,  jest  uprawnion

a  do  oceny  odwołania  w  aspekcie  tych  norm 

prawnych,  które  powinny  zostać  zastosowane.  Izba  nie  jest  natomiast  związana  podstawą 

prawną wskazaną przez odwołującego. Stanowisko to potwierdzają sądy powszechne, gdzie 

trafnie  stw

ierdza  się,  że  zakres  zarzutów  wyznaczają  okoliczności  faktyczne,  w  których 

odwołujący  upatruje  niezgodności  z  przepisami  ustawy  (tak  wyrok  Sądu  Okręgowego 

w 

Łodzi  z  29.06.2018  r.  sygn.  akt:  XIII  Ga  546/18,  wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Rzeszowie 

z 18.04.2012 r. sygn. akt: I Ca 117/12, wyrok 

Sądu Okręgowego w Gliwicach z 29.06.2009 r. 

sygn. akt: X Ga 110/09). 

Izba  jest 

związana  zawartymi  w  odwołaniu  zarzutami  (art.  555  p.z.p.),  ale  nie  jest 

związana  przyjętą  przez  odwołującego  kwalifikacją  prawną  okoliczności  faktycznych 

wskazanych  w  zarzucie.  Ustawodawca  wymaga  wskazania 

przez  odwołującego  czynności 

lub  zaniechania  cz

ynności  zamawiającego,  które  doprowadziły  do  naruszania  ustawy, 

zwięzłego  przedstawienia  zarzutów,  a  także  określenia  żądania  oraz  okoliczności 

faktycznych  i  prawnych 

uzasadniających wniesienie środka zaskarżenia (art. 516 ust. 1 pkt 

7 - 10  p.z.p.).  Jednak  o

koliczności  tych  nie  można  utożsamiać  z  podstawą  prawną,  czy 

kwalifikacją  stanu  faktycznego  do  przepisów  prawa.  Art.  554  ust.  1  pkt  1  p.z.p.  stanowi 

bowiem, 

że Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które 

m

iało wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia – 

niezależnie od tego, jak to naruszenie zostanie zakwalifikowane przez odwołującego. Innymi 

słowy,  Izba  nie  jest  związana  podstawą  prawną  podaną  przez  odwołującego  i  powołana 

podstawa  faktyczna,  która  może  być  kwalifikowana  według  różnych  norm  prawnych, 

uzasadnia rozważenie ich przez Izbę i zastosowanie jednej z nich, nawet odmiennej od tej, 

która  została  wskazana  w  odwołaniu.  Krajowa  Izba  Odwoławcza  stwierdzając  naruszenie 

prawa  dokonuje  kwalifikacji  prawnej  zarówno  tego  naruszenia,  jak  i  skutków,  jakie  jego 

stwierdzenie 

ze  sobą  niesie,  co  znajdzie  odzwierciedlenie  w  rozstrzygnięciu  zawartym 

w sentencji orzeczenia. 

Skład  orzekający  ustalił,  że  w  postępowaniu  zamawiający  nie  korzystał  z  trybu 

naprawczego  uregulowanego  w  art.  128  ust.  1  p.z.p.,  zgodnie  z 

którym,  jeżeli  podmiotowe 

środki  dowodowe  są  niekompletne  lub  zawierają  błędy  zamawiający  wzywa  wykonawcę 

odpowiednio  do  ich  z

łożenia,  poprawienia  lub  uzupełnienia.  Zastosowanie  tego  trybu  jest 

obligatoryjne,  ustawodawca  nie  pozosta

wił  zamawiającemu  żadnej  dowolności,  zezwalając 

na  rezygnację  z  wezwania  do  uzupełnienia  jedynie,  gdy  oferta  podlega  odrzuceniu,  bez 

względu  na  jej  uzupełnienie  lub  poprawienie  (czyli  w  każdym  innym  wypadku,  kiedy 

ewentualne 

uzupełnienie/poprawienie  nie  spowoduje,  że  potencjał  hipotetycznie  może 

zostać  prawidłowo  wykazany  –  przykładowo,  kiedy  dojdzie  do  wypełnienia  hipotezy  art. 

226 ust.  1 pkt  10  p.z.p.)

,  albo  jeżeli  zachodzą  przesłanki  unieważnienia  postępowania, 

i 

żadna z tych sytuacji nie wystąpiła w rozpoznawanym sporze. 

Powy

ższe oznacza, że w ustalonym stanie rzeczy, przed eliminacją przystępującego 

z 

postępowania  i  uznaniem,  że  nie  wykazał  on  w  sposób  odpowiedni  posiadania 

wymaganych  zdolno

ści  podmiotowych,  zamawiający  powinien  wezwać  go  do  uzupełnienia. 

Na  gruncie  uchylon

ych  przepisów  p.z.p.  omawiana  norma  była  uregulowana  w  art.  26  ust. 

3 ustawy 

z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2019  r.,  poz. 

1843  ze  zm.)  i  dotychczasowe,  ugruntowane  orzecznictwo 

–  wobec  jedynie  redakcyjnej 

zmiany  brzmienia  przepisu 

–  pozostaje  nadal  aktualne.  Jak  trafnie  zatem  wskazał  Sąd 

Okręgowy  w  Warszawie  w  wyroku  z  dnia  25  czerwca  2019  r.,  sygn.  akt:  XXIII  Ga  302/19, 

„W sytuacji,  gdy  wykonawca  na  wezwanie  zamawiającego  nie  przedłoży  wymaganych 

oświadczeń lub dokumentów lub nie będzie wynikało z nich, że wykonawca spełnia warunki 

udziału  w  postępowaniu  lub  nie  podlega  wykluczeniu,  wówczas  zastosowanie  znajdzie 

dyspozycja art. 26 ust. 3 pzp

. (…) Procedura przewidziana w art. 26 ust. 3 pzp ma charakter 

jednorazowy.  Dopiero  jednak  po  zastosowaniu 

tej  procedury, jeżeli  dany  wykonawca nadal 

ni

e  potwierdzi,  że  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  nie  podlega  wykluczeniu, 

zamawiający na podstawie art. 26 ust. 1 lub 2 pzp wezwie kolejnego wykonawcę, który złożył 

ofertę  najwyżej  ocenioną  spośród  pozostałych  ofert  do  przedłożenia  stosownych 

dokumentów. Wezwanie do uzupełnienia dokumentów nie jest zaś prawem zamawiającego, 

tylko  jego  obowiązkiem,  którego  nie  może  pominąć.  (…)  Zamawiający  nie  może  zatem 

wykluc

zyć  wykonawcy  z  postępowania  z  powodu  niewykazania  warunków  udziału 

w post

ępowaniu  lub  niewykazania  braku  podstaw  wykluczenia  (art.  24  ust.  1  pkt  12  pzp), 

jeżeli  nie  zastosował  wcześniej  w  tym  zakresie  art.  26  ust.  3  pzp.  Ponadto  obowiązek 

okre

ślony w art. 26 ust. 3 pzp nie jest uzależniony od przewidywań co do tego, w jaki sposób 

wykonawca zareaguje na w

ezwanie do uzupełnienia dokumentów oraz czy i jakie dokumenty 

uzupełni.” 

Powyższe oznacza, że eliminacja przystępującego z postępowania, jako wykonawcy 

niespełniającego  spornego  warunku  udziału  w  postępowaniu  dotyczącego  wymaganej 

zdolności technicznej lub zawodowej (art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b p.z.p.), bez wezwania go do 

uzupełnienia w trybie art. 128 ust. 1 p.z.p. byłaby przedwczesna i naruszałaby zasady p.z.p. 

Ponadto 

Izba  ustaliła,  że  zamawiający  nie  korzystał  w postępowaniu  także  z  art.  128  ust. 

4 p.z.p.,  na  po

dstawie  którego  może  żądać  od  wykonawców  wyjaśnień  dotyczących  treści 

oświadczenia, o którym mowa w art. 125 ust. 1 p.z.p., lub złożonych podmiotowych środków 

dowodowych  lub  innych  dokumentów  lub  oświadczeń  składanych  w  postępowaniu  (tu 

w zakresie  instalacji  wskazanej  w  wykazie 

narzędzi,  wyposażenia  zakładu  lub  urządzeń 

technicznych 

dostępnych wykonawcy). 

Skład orzekający stwierdził, że na obecnym etapie postępowania, jak trafnie podnosił 

odwołujący,  nie  sposób  uznać,  że  przystępujący  wykazał  spełnienie  warunku  udziału 

w postepowaniu

, który określono w lit. b pkt 9.2.4 SWZ. Nie wykazano bowiem, że wskazana 

przez  stro

nę  spalarnia  w  Chrzanowie  (vide  poz.  1  wypełnionego  przez  przystępującego 

załącznika  nr  6  do  SWZ  –  wykaz  narzędzi,  wyposażenia  zakładu  i  urządzeń  technicznych 

dostępnych  wykonawcy,  który  został  złożony  w  odpowiedzi  na  wezwanie  zamawiającego, 

z 06.03.2023  r.,  w  trybie  art.  274  ust.  1  p.z.p., 

do  złożenia  przedmiotowych  środków 

dowodowych) 

spełnia warunki art. 20 ust. 3 - 6 ustawy o odpadach. 

W  art.  20  ust.  3  pkt  2  ustawy  o  odpadach  ustawodawca 

określił  zakaz 

unieszkodliwiania 

zakaźnych  odpadów  medycznych  poza  obszarem  województwa,  na 

którym  zostały  wytworzone.  Od  tej  zasady  wprowadzono  jednak  wyjątki  określone  w  art. 

20 ust. 6 ustawy o odpadach

. Zgodnie z tą normą: 1) unieszkodliwienie zakaźnych odpadów 

med

ycznych może odbywać się na obszarze województwa innego, niż to, na którym zostały 

wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca unieszkodliwiania 

położonego  na  obszarze  innego  województwa  jest  mniejsza  niż  odległość  do  miejsca 

unieszkodliwiania 

położonego  na  obszarze  tego  samego  województwa  (odpowiednie 

zastosowanie  art.  20  ust.  5  ustawy  o  odpadach),  2)  d

opuszcza  się  unieszkodliwienie 

zakaźnych odpadów medycznych na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały 

wytworzone,  w  najbl

iżej  położonej  instalacji,  w  przypadku  braku  instalacji  do 

unieszkodliwiania  t

ych  odpadów  na  obszarze  danego  województwa  lub  gdy  istniejące 

instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych. 

Na  podstawie 

przywołanych  norm,  w  zakresie  unieszkodliwiania  odpadów 

medycznych  wytworzonych  przez  zama

wiającego,  obowiązuje  tzw.  zasada  bliskości. 

Oznacza  to,  że  w pierwszej  kolejności  odpady  te  powinny  zostać  poddane  odzyskowi  albo 

unieszkodliwieniu  w miejscu  ich  powstania 

–  co  do  zasady  na  obszarze  województwa,  na 

którym  zostały  wytworzone,  a  naruszenie  zasady  bliskości,  we  wszystkich  jej  aspektach, 

zostało  uznane  za  wykroczenie  (art.  172  ustawy  o  odpadach).  W  drodze  wyjątku, 

ustawodawca  wskazał,  że  odpady  medyczne  mogą  zostać  unieszkodliwione  na  obszarze 

inne

go  województwa,  jeżeli  odległość  od  miejsca  ich  wytwarzania  do  miejsca  ich 

unieszkodliwienia  jest  mniejsza  niż  odległość  do  miejsca  unieszkodliwiania  w  tym  samym 

województwie.  Dopuszcza  się  też  ich  unieszkodliwienie  w  najbliżej  położonej  instalacji, 

w innym 

województwie  –  w  przypadku  braku  instalacji  do  unieszkodliwiania  odpadów  na 

obszarze  danego  województwa  lub  gdy  istniejące  instalacje  nie  mają  wolnych  mocy 

przerobowych.  Zatem  gdy,  tak  jak  w  rozpoznawanej  sprawie,  na  terenie  danego 

województwa  nie  ma  możliwości  unieszkodliwienia  opadów  medycznych,  należy  brać  pod 

uwa

gę najbliższą zdolną przetworzyć odpady instalację, znajdującą się poza województwem. 

Gdyby i ta instalacja nie mogła unieszkodliwić odpadów to pod uwagę należy wziąć kolejną, 

na

jbliższą instalację, która będzie zdolna przetworzyć odpady medyczne zamawiającego, itd. 

(por. 

też  wyroki  Izby  z  13.03.2023  r.  sygn.  akt: KIO  517/23,  z  13.12.2022 r. sygn.  akt:  KIO 

3161/22, z 16.08.2022 r. sygn. akt: KIO 1966/22). 

Stanowisko  to  znajduje potwierdzenie  w  doktrynie: 

„Generalnym założeniem jest, że 

odpady  poddaje  się  przetwarzaniu  (tj.  zgodnie  z  art.  3  odzyskowi  lub  unieszkodliwianiu, 

w 

tym  przygotowaniu  poprzedzającym  odzysk  lub  unieszkodliwianie)  w  miejscu  ich 

powstania. Tylko wtedy, gdy prze

twarzanie odpadów nie jest możliwe w miejscu powstania, 

przekazuje  się  je  do  najbliżej  położonych  miejsc,  w  których  mogą  być  przetworzone.  (…) 

Regulując w  art.  20  ust.  6  unieszkodliwianie zakaźnych  odpadów medycznych  i  zakaźnych 

odpadów  weterynaryjnych,  ustawodawca  nakazał  odpowiednie  stosowanie  ust.  5,  ale  nie 

poprzestał na kryterium odległości, lecz wprowadził dodatkowe kryterium polegające na tym, 

że w  województwie,  na terenie którego takie odpady  zostały  wytworzone,  nie ma  instalacji, 

która  pozwoliłaby  je  unieszkodliwić,  albo  istniejące  instalacje  nie  mają  wolnych  mocy 

przerobowych.

”  (tak  D.  Danecka,  W.  Radecki,  Ustawa  o  odpadach.  Komentarz,  wyd.  VI, 

WKP 2022, art. 20, LEX). 

Kluczowym  dla  rozstrzygnięcia  sporu  było  zatem  zweryfikowanie  czy  lokalizacja 

unieszkodliwiania  od

padów  medycznych  w  Chrzanowie,  która  została  wskazana  przez 

przystępującego, spełnia zasadę bliskości, a także ewentualnie – czy zastosowanie znajdzie 

wyjątek  od  tej  zasady  i  czy  został  on  spełniony.  Nie  było  spornym,  że  w  województwie 

do

lnośląskim,  jak  i  w  województwie  opolskim,  nie  ma  spalarni  spełniającej  wymagania 

dotyczące  unieszkodliwiania  odpadów  medycznych,  więc  odpady  określone  w  przedmiocie 

zamówienia  mogą  być  unieszkodliwiane  poza  województwem  siedziby  zamawiającego, 

w najbli

żej  położonej  spalarni,  chyba  że  nie  posiada  ona  wolnych  mocy  przerobowych  do 

u

tylizacji odpadów medycznych wytworzonych przez zamawiającego. 

Izba us

taliła, że zgodnie z dokumentacją postępowania, w toku badania i oceny ofert, 

zamawiający  nie  weryfikował  ww.  okoliczności.  Także  w  odpowiedzi  na  odwołanie 

zamawiający nie odniósł się do spełnienia przez instalację przystępującego zasady bliskości, 

pomimo  że  w  spornym  warunku  wprost  wskazano  na  konieczność  zapewniania  spalarni 

spełniającej  wymagania  art.  20  ust.  3 - 6  ustawy  o  odpadach.  Co  istotne,  przystępujący 

zaoferował instalację w odległości dalszej, niż odwołujący – co oznacza, że istnieją instalacje 

bliżej  zamawiającego,  które  potencjalnie  mogłyby  zrealizować  przedmiot  zamówienia,  więc 

zasadne  jest  sprawdzenie  czy 

wystąpił  opisany  w  art.  20  ust.  6  o  odpadach  wyjątek  od 

zasady  bliskości.  Ergo  zamawiający  nie  podołał  ciążącym  na  nim  obowiązkom  i  w  sposób 

przedwcz

esny wybrał ofertę wykonawcy, który nie został w sposób właściwy zweryfikowany 

i oceniony.  Takie  sprawdzenie  nie  jest  niczym  niestandardowym  podczas  badania  i  oceny 

ofert  na 

odbiór,  transport  i  utylizację  odpadów  medycznych.  Instytucje  zamawiające 

częstokrotnie zwracają się do wykonawcy (np. czynności zamawiającego opisane w sprawie 

sygn.  akt:  KIO  690/22  czy  sygn.  akt:  KIO  1966/22,  w  rozpoznawanym  sporze 

byłoby  to 

odpowiednio  skorzystanie  z  trybu  art.  128  ust.  4  p.z.p.)  lub  do  innych  jednostek  (np. 

urząd 

marszałkowski),  które  są  w  stanie  udzielić  informacji  dotyczących  wolnych  mocy 

przerobowych  spalarni, 

badając  wypełnienie  przez  dane  instalacje  przesłanek  art.  20  ust. 

6 ustawy  o  odpadach 

–  w  tym  przetargu  spełnienie  postawionego  przez  zamawiającego 

warunku udziału w postępowaniu.  

Zamawiający,  aby  prawidłowo  zweryfikować  zdolności  podmiotowe  wykonawcy 

w ramach  warunku 

określonego  w  lit.  b  pkt  9.2.4  SWZ,  powinien  posiadać  wiedzę  ile 

i w jakie

j odległości od jego siedziby jest instalacji zdolnych unieszkodliwić odpady medyczne 

przez  niego  wytworzone,  i  kt

óre  z  instalacji  posiadają  wolne  moce  przerobowe.  Takich 

okoliczności zamawiający nie zbadał w przetargu, a także w żaden sposób nie odniósł się do 

nich  w 

odpowiedzi  na  odwołanie,  więc  trudno  uznać,  że  badanie  i  ocena  oferty 

przystępującego  została  przeprowadzona  należycie.  Zamawiający  wybrał  ofertę,  w  której 

wskazano  instalację  w  Chrzanowie  (dalszą,  niż  instalacja  odwołującego),  więc  powinien 

dowiedzi

eć się czy instalacje bliżej położone posiadają wymagane wolne moce przerobowe, 

jeżeli  tak  –  wtedy  wyjątek  od  zasady  bliskości  w  zakresie  instalacji  podanej  przez 

przystępującego  nie  wystąpi  i  nie  dojdzie  do  prawidłowego  wykazania  spełnienia  spornego 

warunku ud

ziału w postępowaniu. 

Z

amawiający powinien wskazane okoliczność wyjaśnić podczas badania i oceny ofert 

– zastosować tryb określony w art. 128 ust. 4 p.z.p. i zapytać przystępującego o informacje 

potrzebne do zbadania 

przesłanek art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach. Jeżeli zaś zamawiający 

zweryfikuje, 

że  instalacja  w  Chrzanowie  nie  spełnia  wymagań  ustanowionych  w  warunku 

z lit. b pkt 9.2.4 SWZ, to 

potencjał podmiotowy nie zostanie przez przystępującego wykazany 

prawidłowo,  a  zastosowanie  znajdzie  art.  128  ust.  1  p.z.p.  obligujący  zamawiającego  do 

wezwania  wykonawcy  do  uzupe

łnienia  zdolności  podmiotowej  poprzez  wskazanie  innej 

instalacji

,  która  spełnia  wymagania  określone  w  przedmiotowym  warunku  dotyczącym 

posiadania odpowiedniej zd

olności technicznej lub zawodowej.  

Warto  także  zaznaczyć,  że  ewentualne  wskazanie  przez  przystępującego  innej 

spalarni nie może spowodować przyznania mu na tej podstawie punktów w kryterium oceny 

ofert  pn. 

odległość  spalarni  wykonawcy  (ppkt  3  pkt  21.1.  SWZ).  W  tym  postępowaniu 

wskazanie  spalarni

/zakładu  unieszkodliwiana  odpadów  przez  wykonawcę  ma  dwojaki 

charakter 

– oceniane jest w warunku udziału w przetargu (co można uzupełnić) i w kryterium 

oc

eny  ofert  (czego  się  co  do  zasady  nie  uzupełnia/nie  zmienia),  więc  spalarnia 

niespełniająca wymagań SWZ nie powinna otrzymać żadnych punktów w kryterium. Inną zaś 

r

zeczą  jest  możliwość  podania  nowej  instalacji  w  zakresie  wykazania  spełnienia  warunku 

udziału  w  postępowaniu,  ponieważ  tutaj  można  to  konwalidować  i  po  wskazaniu  nowej 

spalarni, 

spełniającej  wymagania  z  lit.  b  pkt  9.2.4  SWZ,  warunek  może  zostać  uznany  za 

spełniony,  z  tymże  nowa  instalacja  nie  dostanie  żadnych  punktów  w  ww.  pozacenowym 

kryterium oceny ofert. 

Krótko  dodać  wypada,  że  omawiane  w  odpowiedzi  na  odwołanie  przez 

zamawiającego  uprawnienia  do  prowadzenia  działalności  gospodarczej  i  zawodowej 

w zakresie 

objętym  zamówieniem  nie zostały  zaskarżone  przez  odwołującego, te  zdolności 

podmiotowe 

nie było sporne. Spór dotyczy spełnienia wymagań z art. 20 ustawy o odpadach 

w  zakresie  instalacji 

przystępującego  zlokalizowanej  w  Chrzanowie.  Zamawiający  podnosił 

również,  że  stanowisko  odwołującego  jest  sprzeczne  z  zasadą  zachowania  uczciwej 

konkurencji  (art.  16  pkt  1  p.z.p.),  czy 

mogłoby  dorowadzić  do  naruszenia  zasady  celowego 

i 

oszczędnego  ponoszenia  wydatków  publicznych  (art.  44  ust.  3  pkt  1  ustawy  o  finansach 

publicznych). 

Izba  wskazuje,  że  ustawodawca  celowo  określił  szczegółowe  warunki 

dotycz

ące sposobu unieszkodliwiania odpadów medycznych i pomimo realizacji zamówienia 

w trybie p.z.p. n

ie można contra legem zlecić tego do realizacji w sposób sprzeczny z ustawą 

o  odpadach  (

por. też  art.  172  ustawy  o  odpadach).  Skład  orzekający  dostrzega,  że  dojdzie 

do  ustanowionego 

przez  ustawodawcę  ograniczenia  w  sposobie  realizacji  zamówienia 

w stosunku  do 

innych  zamówień,  które  nie  dotyczą  tak  specyficznego  przedmiotu  umowy, 

niemniej nie wprowadzono tu 

przykładowo trybu z wolnej ręki, a obowiązek realizacji umowy 

w zgodzie z 

koniecznością zachowania szczególnego sposobu unieszkodliwia odpadów tego 

typu.  

W zakresie orzeczeń Izby wskazanych przez strony, nie można pominąć, że zapadły 

one  na  tle  konkretnych  st

anów  faktycznych,  odmiennych  od  rozpoznawanego  sporu, 

w 

szczególności w tym postępowaniu badanie spełnienia zasady bliskości zostało określone 

w  warunku 

udziału  w  przetargu  i  zamawiający  nie  może  tego  dowolnie  przesunąć  na  etap 

realizacji  zamówienia.  Spełnienie  każdego  warunku  weryfikuje  się  w  toku  badania  i  oceny 

ofert, 

i niejednokrotnie dotyczy to potencjału związanego z realizacją umowy (np. weryfikacja 

personelu, który będzie ją realizował, który podaje się w warunku dotyczącym dysponowania 

odpowiednią  kadrą).  Nie  ma  więc  żadnych  podstawy,  aby  odstąpić  od  zbadania  spełnienia 

warunku 

udziału  w postępowaniu  dotyczącego  posiadania  odpowiedniej  instalacji  utylizacji 

odpadów.  

Konkludując,  Izba  uwzględniła  rozpoznawane  odwołanie,  ponieważ  potwierdziło  się, 

że  na  obecnym  etapie  zamawiający  w  sposób  nieprawidłowy  uznał,  że  przystępujący 

wykazał  spełnienie  warunku  udziału  w  postępowaniu  w  zakresie  posiadania  odpowiedniej 

instalacji  do  ut

ylizacji  odpadów,  kiedy  istnieją  uzasadnione  wątpliwości,  które  należało 

wyjaśnić i ewentualnie zastosować wezwanie w trybie naprawczym z art. 128 ust. 1 p.z.p., co 

zawsze  poprzedza  zarzucone  przez  odwołującego  zaniechanie  zastosowania  art.  226  ust. 

1 pkt  2  lit.  b  p.z.p.  i  odrzucenie  oferty  wykonawcy 

niespełniającego  warunków  udziału 

w 

postępowaniu. 

Skład  orzekający  wskazuje  ponadto,  że  w  poczet  materiału  procesowego  zostały 

włączone  złożone  przez  odwołującego  wraz  z  odwołaniem  dokumentacje  z  innych 

postępowań.  Dokumenty  te  okazały  się  jednak  nieprzydatne  dla  rozstrzygnięcia,  ponieważ 

nie  są  nawet  luźno  związane  z  rozpoznawanym  sporem,  który  dotyczy  spełnienia  przez 

przystępującego  określonego  przez  tego  zamawiającego  warunku  udziału  w  przetargu,  na 

kanwie konkretnego SWZ. 

Krajowa 

Izba 

Odw

oławcza  uwzględniła  odwołanie,  gdyż  wykazano,  iż 

w 

przedmiotowym stanie faktycznym została wypełniona hipoteza normy prawnej wyrażonej 

w art. 554 ust. 1 pkt 1 

p.z.p. Stwierdzone naruszenia przepisów ustawy miały istotny wpływ 

na  wadliwy  wynik  pos

tępowania  o  udzielenie  zamówienia,  tj.  przedwczesny  wybór  oferty 

przystępującego jako oferty najkorzystniejszej. 

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji. 

Rozstrzy

gnięcie  o  kosztach  postępowania  wydano  na  podstawie  art.  575  p.z.p. 

obc

iążając  strony  kosztami  zgodnie  z  zasadą  odpowiedzialności  za  wynik  postępowania 

o

dwoławczego z uwzględnieniem § 7 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 5 pkt 1 i 2 lit. b rozporządzenia 

z dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie  szcz

egółowych  rodzajów  kosztów  postępowania 

o

dwoławczego,  ich  rozliczania  oraz  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania 

(Dz. U.  z  2020  r.  poz.  2437).  Izba  ob

ciążyła  zamawiającego  jako  stronę  przegrywającą, 

kosztami  p

ostępowania  odwoławczego  w  postaci  wpisu  i  wynagrodzenia  pełnomocnika 

odwołującego zgodnie ze złożoną przez stronę fakturą VAT. 

Przewodnicz

ący: 

…………………………