KIO 3210/22 POSTANOWIENIE dnia 19 grudnia 2022 roku

Sygn. akt KIO 3210/22 

POSTANOWIENIE 

z dnia 19 grudnia 2022 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie:  

Przewodniczący: Robert Skrzeszewski 

po  rozpoznaniu  na  posiedzeniu  niejawnym 

bez  udziału  stron  i  uczestnika 

postępowania  odwoławczego  w  dniu  19  grudnia  2022  roku  w  Warszawie  odwołania 

wn

iesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  5  grudnia 2022  roku  przez 

wykonawcę  ETP  S.A.  w  restrukturyzacji  z  siedzibą  w  Katowicach  w  postępowaniu 
prowadzonym przez Zamawiającego: Katowickie Inwestycje S.A. z siedzibą w Katowicach 

przy  udziale  wy

konawcę  JKT  J.  K.  –  T.  z  siedzibą  w  Imielinie  zgłaszającego  swoje 

przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  o  sygn.  akt:  KIO  3210/22  po  stronie 
Zamawiającego 

postanawia: 

odrzuca odwołanie, 

kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  ETP  S.A.  w  restrukturyzacji  z 

siedzibą w Katowicach i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę  20 000 zł 00 gr 

(słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę ETP S.A. w 
restrukturyzacji z siedzibą w Katowicach tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie do art. 579 ust.1 i 580 ust.1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo 

zamówień publicznych ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych (t.j. 

Dz. U. z 2022 r., poz. 1710 wraz ze zm.)  na niniejsze postanowienie - w terminie 14 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:………………………. 

Sygn. akt KIO 3210/22 

Uzasadnienie 

Zamawiający:  Katowickie  Inwestycje  S.A.  z  siedzibą  w  Katowicach  wszczął 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  na  roboty  budowlane  o  wartości  przekraczającej 
progi  unijne,  prowadzone  w  trybie  przetargu  nieograniczonego,  którego  przedmiotem  jest 
„Modernizacja  kanalizacji  ogólnospławnej  w  rejonie  ulic  Panewnickiej  i  Nizinnej  w 
Katowicach”, 

numer 

referencyjny 

nadany 

sprawie 

przez 

Zamawiającego: 

KISA/PN/05/II/

2022/POIŚ/WNIOSEK IV_ZAD.6/PANEWNICKA_NIZINNA.  

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  dokonane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej  z dnia  22  lipca  2022  r.  -  Dz.U./S  S140  401446-2022-

PL  ze zmianą z dnia 12 

sierpnia  2022  r. 

–  Dz.U./S  S155  445594-2022-PL  i  zmianą  z  dnia  31  sierpnia  2022  r.  – 

Dz.U./S S167 474856-2022-PL. 

W  dniu  13  września  2022  roku,  ETP  S.A.,  dalej  jako  „Odwołujący”  lub  „ETP”  lub 

„Wykonawca”,  złożył  ofertę  w  przedmiotowym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego.  

W  dniu  22  września  2022  roku  już  po  złożeniu  przez  Odwołującego  oferty,  na 

podstawie przepisów ustawy z dnia 15 maja 2015  - Prawo restrukturyzacyjne (tj. z dnia 23 
lipca  2021  r.  Dz.U.  z  2021  r.  poz.  1588),  zwanej  dalej  „Prawem  restrukturyzacyjnym”,  Sąd 

Rejonowy Katowice - 

Wschód w Katowicach X Wydział Gospodarczy, wydał postanowienie o 

otwarciu postępowania sanacyjnego wobec Odwołującego, sygn. KA1K/GR/15/2022.  

Odwołujący  pismem  z  dnia  29  września  2022  r.  powiadomił  Zamawiającego  o 

otwarciu postępowania  sanacyjnego,  wskazując,  iż  celem  tego  postępowania  jest  zawarcie 
układu, który pozwoli na dalsze  i skuteczne prowadzenie działalności przedsiębiorstwa.   

W  dniu  25  listopada  2022  r.  została  przekazana  Odwołującemu  ETP  S.A.  w 

restrukturyzacji z siedzibą w Katowicach (do pierwotnej nazwy został zamieszczony dodatek 
„w  restrukturyzacji”)  przez  Zamawiającego  informacja  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  i 

odrzuceniu jego oferty. 

Nie  zgadzając  się  z  powyższym  rozstrzygnięciem  przetargu  Odwołujący  w  dniu  2 

grudnia 2022 r. wniósł odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej od niezgodnych z 
prawem czynności Zamawiającego, polegających na:  

wykluczeniu  Odwołującego  z  postępowania,  jako  że  w  stosunku  do  niego 

otwarto  postępowanie  sanacyjne,  pomimo  że  otwarcie  ww.  postępowania  wobec 
Odwołującego  nie  stanowi  podstawy  do  wykluczenia  go  z  postępowania  o  udzielenie 
zamówienia publicznego;  

odrzuceniu  oferty  Odwołującego,  jako  że  została  złożona  przez  wykonawcę 

podlegającego  wykluczenia,  pomimo że  brak  jest  podstaw  do  wykluczenia Odwołującego  z 
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego;   

pominięciu  oferty  Odwołującego  w  badaniu  i  ocenie  ofert,  jako  że  oferta 

Odwołującego  została  odrzucona,  pomimo  że  nie  powinna  zostać  odrzucona,  gdyż  nie 

podlega on wykluczeni

u z postępowania;   

dokonaniu  wyboru  oferty  JKT  J.  K. 

–  T.,  zwanej  dalej  „JTK”,  jako  oferty 

najkorzystniejszej, pomimo że z punktu widzenia kryteriów oceny ofert, określonych w SWZ, 
oferta ta nie jest ofertą najkorzystniejszą;  

zaniechaniu 

wyboru  oferty  Odwołującego  jako  oferty  najkorzystniejszej, 

pomimo  że  przy  uwzględnieniu  kryteriów  oceny  ofert,  określonych  w  SWZ  przez 
Zamawiającego,  oferta  Odwołującego  uzyskuje  najwięcej  punktów  i  jest  ofertą 

najkorzystni

ejszą.  

W zakresie ww. czynności, Zamawiającemu zarzucił naruszenie:   

art.  109  ust.  1  pkt  4 

ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1710 wraz ze zm.), zwanej dalej ustawą Pzp lub PZP 

poprzez  wykluczeni

e  Odwołującego  z  postępowania,  będące  wynikiem  błędnego  przyjęcia, 

że  otwarcie  postępowania  sanacyjnego  wobec  Odwołującego,  powoduje  jego  wykluczenie, 
pomimo że z przesłanek wykluczenia, zawartych w treści powołanego przepisu, nie wynika, 

jakoby  samo  otwar

cie  postępowania  sanacyjnego  wobec  wykonawcy,  stanowiło  podstawę 

jego wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego;  

art. 226 ust. 1 pkt 2) lit. a) PZP poprzez odrzucenie oferty Odwołującego, jako 

że została złożona przez wykonawcę podlegającego wykluczenia na podstawie art. 109 ust. 
1  pkt  4)  PZP,  pomimo  że  nie  podlega  on  wykluczeniu  z  Postępowania    o  udzielenie 
zamówienia  publicznego,  a  tym  samym,  brak  jest  podstaw  do  odrzucenia  oferty 
Odwołującego;  

art.  239  ust.  1  i  2  PZP  poprzez  pomini

ęcie  oferty  Odwołującego  w  badaniu  i 

ocenie  ofert,  dokonaniu  wyboru  oferty  JKT  oraz  zaniechaniu  wyboru  oferty  Odwołującego 
jako oferty najkorzystniejszej, pomimo że Odwołujący nie podlega wykluczeniu, a jego oferta 
nie  podlega  odrzuceniu,  a  przy  uwzględnieniu  kryteriów  oceny  ofert,  określonych  w  SWZ 

przez  Zamawiającego,  oferta  Odwołującego  uzyskuje  najwięcej  punktów  i  jest  ofertą 
najkorzystniejszą;  

art. 16 PZP oraz art. 17 PZP ust. 1 i 2 PZP poprzez niezapewnienie uczciwej 

konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców,  jak  również  naruszenie  zasady 
przejrzystości postępowania, a tym samym stygmatyzację Odwołującego z powodu otwarcia 
wobec niego postępowania sanacyjnego, które nie pozbawia go prowadzenia działalności, w 
tym  ubiegania  się  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  zasadach  identycznych  jak  inni 
wykonawcy,  co  było  konsekwencją  naruszenia  przez  Zamawiającego  wskazanych  wyżej 
przepisów  prawa,  a  co  z  kolei  skutkowało  wykluczeniem Odwołującego  i odrzuceniem jego 

oferty.  

Wobec wyżej opisanych zarzutów, Odwołujący wnosił o:   

uwzględnienie niniejszego odwołania w całości;  

nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia  czynności  w  postaci  wykluczenia 

Odwołującego z postępowania;  

nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia  czynności  w  postaci  odrzucenia 

oferty Odwołującego;   

nakazanie  Zamawiającemu  powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  ofert    z 

uwzględnieniem okoliczności przywołanych w niniejszym odwołaniu  i uwzględnieniem oferty 
Odwołującego;  

nakazanie wyboru oferty Odwołującego jako oferty najkorzystniejszej;   

a nadto:   

obciążenie Zamawiającego kosztami postępowania odwoławczego i zasądzenie od 

Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kosztów  postępowania  odwoławczego,    w  tym 
ewentualnych  kosztów  zastępstwa  adwokackiego  według  norm  przewidzianych  przepisami 

praw

a,  opłaty  skarbowej  od  pełnomocnictwa  oraz  innych  kosztów  na  podstawie 

przedstawionych na rozprawie rachunków.  

Odwołujący zwrócił uwagę, że zgodnie z art. 66 Prawa restrukturyzacyjnego, otwarcie 

postępowania  restrukturyzacyjnego  nie  ma  wpływu  na  zdolność  prawną  oraz  zdolność  do 

czy

nności  prawnych  dłużnika,  a  jedynie  po  wydaniu  przez  sąd  postanowienia  o  otwarciu 

postępowania restrukturyzacyjnego przedsiębiorca występuje w obrocie pod dotychczasową 
firmą z dodaniem oznaczenia "w restrukturyzacji".  Nadto, zgodnie  z ww. postanowieniem, 
pozostawiono  zarząd  własny  dłużnikowi,  tj.  Odwołującemu,    w  oparciu  o  art.  288  ust.  3 
Prawa  restrukturyzacyjnego,  a  tym  samym,  Zarząd  Odwołującego  wykonuje  zarządu  nad 
całością przedsiębiorstwa w zakresie nieprzekraczającym zakresu zwykłego zarządu.  

Odwołujący  zauważył,  że  informując  wszystkich  kontrahentów,  pismem  z  dnia  29 

września  2022  r.,  poinformował  również  Zamawiającego  o  otwarciu  postępowania 
sanacyjnego, wskazując, iż celem tego postępowania jest zawarcie układu, który pozwoli na 

dalsze  i sku

teczne prowadzenie działalności przedsiębiorstwa.   

Odwołujący  wyjaśnił  również,  że  Zamawiający,  jako  podstawę  wykluczenia  powołał 

treść art. 109 ust. 1 pkt 4) PZP, który stanowi, że z postępowania o udzielenie zamówienia, 

zama

wiający  może  wykluczyć  wykonawcę,  w  stosunku  do  którego  otwarto  likwidację, 

ogłoszono  upadłość,  którego  aktywami  zarządza  likwidator  lub  sąd,  zawarł  układ    z 
wierzycielami, którego działalność gospodarcza jest zawieszona albo znajduje się on w innej 

tego r

odzaju sytuacji wynikającej z podobnej procedury przewidzianej  w przepisach miejsca 

wszczęcia tej procedury.  

Uzasadniając  podstawę  wykluczenia,  Zamawiający  wskazał,  iż  pkt  VIII.1.8)  SWZ 

stanowi,  iż  Zamawiający  wyklucza  z  postępowania  wykonawcę  w  stosunku,  do  którego 
zachodzą przesłanki z art. 109 ust. 1 pkt 4) PZP.    

Nadto, Odwołujący  zaznaczył,  że  z  lektury  uzasadnienia Zamawiającego wynika,  że 

otwarcie  postępowania  sanacyjnego  w  oparciu  o  przepisy  Prawa  restrukturyzacyjnego  - 
zdaniem  Zamawiającego  -  stanowi  przesłankę wykluczenia  zawartą  w  powołanym  powyżej 
przepisie. Zamawiający uznał, iż Odwołujący „znajduje się (…) w innej tego rodzaju sytuacji 
wynikającej    z  podobnej  procedury  przewidzianej  w  przepisach  miejsca  wszczęcia  tej 
procedury”.  

Zdan

iem  Odwołującego -  Zamawiający dokonał nieprawidłowej  wykładni  przepisu,  a 

powołany  przez  niego  komentarz  i  stanowisko  doktryny,  nie  potwierdza,  jakoby  sam  fakt 
otwarcia  postępowania  sanacyjnego,  był  podstawą  do  wykluczenia  wykonawcy  z 
postępowania, jako że „znajduje się on w innej tego rodzaju sytuacji wynikającej z podobnej 
procedury przewidzianej w przepisach miejsca wszczęcia tej procedury”.  

Wywodził przy tym, że o ile można przyjąć, że ustawodawca wskazując na „inną tego 

rodzaju  sytuacje  wynika

jącą  z  podobnej  procedury  przewidzianej  w  przepisach  miejsca 

wszczęcia  tej  procedury”,  miał  na  myśli  postępowanie  restrukturyzacyjne,  prowadzone  w 
oparciu  o  przepisy  Prawo  restrukturyzacyjne,  to  nie  można  już  przyjąć,  że  samo  otwarcie 
postępowania sanacyjnego, stanowi „inną tego rodzaju sytuację”, o której mowa w art. 109 

ust. 1 pkt 4) PZP.   

Według  Odwołującego  -  dla  interpretacji  „innej  tego  rodzaju  sytuacji”,  nie  bez 

znaczenia  pozostaje  początkowy  fragment  przepisu,  który  odnosi  się  do  okoliczności 
związanych    z  zaprzestaniem  funkcjonowania  wykonawcy.  Ustawodawca  ma  tu  na  myśli 
różnego  rodzaju  sytuacje,  w  tym  powoływane  przez  Zamawiającego,  ale  których  skutkiem 
jest likwidacja, upadłość wykonawcy, zaprzestanie lub wstrzymanie działalności.   

Powołał  się  na  stanowisko  doktryny  komentujące  powołany  wyżej  przepis  podstawy 

wykluczenia,  gdzie  mi

ędzy  innymi  wskazała  A.  Gawrońska-Baran,  że  wykluczeniu  może 

zatem podlegać wykonawca, który znajduje się w innej sytuacji niż wymieniona na wstępie w 

komentowanym  przep

isie,  lecz  tego  samego  rodzaju,  wynikającej  z  podobnej  procedury 

przewidzianej  w  przepi

sach  miejsca  wszczęcia  tej  procedury  Dostosowano  w  ten  sposób 

przepisy  Prawa  zamówień  publicznych  do  brzmienia  art.  57  ust.  4  lit.  b)  dyrektywy 

2014/24/UE.  Obejmuje  on  m

ożliwością  wykluczenia  wykonawcę,  który  „zbankrutował  lub 

prowadzone  jest  postępowanie  upadłościowe  lub  likwidacyjne,  jego  aktywami  zarządza 
likwidator  lub  sąd,  zawarł  układ  z  wierzycielami,  jego  działalność  gospodarcza  jest 
zawieszona  albo  znajduje  się  on  w  innej  tego  rodzaju  sytuacji  wynikającej  z  podobnej 

procedury przewidzianej  w krajow

ych przepisach ustawowych i wykonawczych”.   

Wskazał  również,  że  W.  Hartung  podniósł,  iż  prawodawca  unijny,  formułując 

przedmiotową fakultatywną przesłankę wykluczenia wykonawcy z postępowania, ma na celu 
eliminację tych wykonawców, którzy są niezdolni do wykonania zamówienia z powodu utraty 
szeroko pojętej płynności finansowej. Jednocześnie, w porównaniu z dyrektywą 2004/18/WE, 
wprowadzono  nowe  rozwiązanie  pozwalające  na  to,  aby  państwa  członkowskie  mogły 
złagodzić zastosowanie tej przesłanki wykluczenia. Na gruncie omawianej dyrektywy, można 
wymagać  albo  przewidzieć  możliwość,  by  instytucja  zamawiająca  podjęła  decyzję    o 
niewykluczaniu  wykonawcy  znajdującego  się  w  jednej  z  sytuacji,  o  których  mowa  powyżej, 
gdy  stwierdzi  ona,  że  dany  wykonawca  będzie  w  stanie  zrealizować  zamówienie,  z 
uwzględnieniem  mających  zastosowanie  przepisów  krajowych    i  środków  dotyczących 
kontynuowania  działalności  gospodarczej.  Zastosowanie  tego  wyjątku  pozwoli  w  praktyce 

ustawodawstw  krajowych  na  odpowiednie  dopasowanie  krajowych  instytucji  prawnych  do 

przepisów  z  zakresu  zamówień  publicznych.  Przykładowo,  postępowanie  upadłościowe 

prowadzone  na  gruncie  polskiej  ustawy  z  28  lutego  2003  roku 

–  Prawo  upadłościowe  i 

naprawcze (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 233 ze zm.), prowadzić może zarówno do 1) likwidacji 
spółki,  wobec  której  jest  prowadzone,  jak  i  może  też  dojść  do  2)  zawarcia  układu  z 
wierzycielami,  dzięki  czemu  przywrócona  zostaje  wypłacalność  spółki.  Przenosząc  opisany 
przykład na przepisy omawianej instytucji wykluczenia, należałoby się raczej opowiedzieć za 
tym,  aby  zawarcie  układu  z  wierzycielami  (skutkujące  przywróceniem  płynności  finansowej 

takiej spółki) nie eliminowało wykonawcy z udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia 

publicznego. 

Zauważył  również,  że  M.  Sieradzka,  wskazała,  iż  przedmiotową  fakultatywną 

przesłanką  wykluczenia  z  postępowania,  o  której  mowa  w  art.  109  ust.  1  PZP,  odnieść 
należy,    w  całości  do  skutku,  jakim  jest  likwidacja  lub  ogłoszenie  upadłości  wykonawcy. 
Wskazała,  iż  ustawodawca  w  oparciu  o  ww.  przepis,  dopuścił  możliwość  wykluczenia 
wykonawcy  z  postępowania,  gdy:  1)  w  stosunku  do  niego  otwarto  likwidację;  2)  w 
zatwierdzonym  przez  sąd  układzie  w  postępowaniu  restrukturyzacyjnym  jest  przewidziane 
zaspokojenie  wierzycieli  przez  likwidację  jego  majątku,  lub  3)  sąd  zarządził  likwidację  jego 
majątku w trybie art. 332 ust. 1 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, 4) ogłoszono upadłość.  W 
zakresie  postępowania  restrukturyzacyjnego,  wskazuje  się  jedynie  na  fakt,  gdy    w 
zatwierdzonym  przez  sąd  układzie  w  postępowaniu  restrukturyzacyjnym  jest  przewidziane 
zaspokojenie  wierzycieli  przez  likwidację  jego  majątku,  jak  również,  gdy  sąd  zarządzi 
likwidację majątku wykonawcy. Także nie każda upadłość wykonawcy, oznacza wykluczenie 
go  z  postępowania.  Wykonawca,  który  po  ogłoszeniu  upadłości  zawarł  układ  zatwierdzony 
prawomocnym  postanowieniem  sądu,  jeżeli  układ  nie  przewiduje  zaspokojenia  wierzycieli 
przez  likwidację  majątku  upadłego,  to  wykonawca  nie  podlega  wykluczeniu,  chyba,  że  sąd 
zarządził likwidację jego majątku upadłego w trybie art. 366 ust. 1 Prawa upadłościowego. 

I podobnie podniósł, że M. Stachowiak stwierdziła, iż zamawiający może przewidzieć 

wykluczenie takiego wykonawcy, kt

óry kończy prowadzenie działalności  lub kontynuowanie 

przez  niego  działalności  jest  zagrożone,  co  znalazło  swój  wyraz  w  podjętych  formalnie 
czynnościach  przez  samego  wykonawcę  lub  orzeczeniach  odpowiednich  organów.  Ustawa 

dopuszcza jako podstawy wykluczen

ia otwarcie likwidacji, ogłoszenie upadłości, zarządzanie 

aktywami  wykonawcy  przez  likw

idatora  lub  sąd,  zawarcie  układu  z  wierzycielami  lub 

zawieszenie działalności gospodarczej. Ponadto w przepisie zamieszczono ogólną klauzulę 
znajdowania  się  w  sytuacji  tego  rodzaju  co  wymienione  powyżej,  wynikającej  z  podobnej 

procedury  przewidzianej  w  prz

episach  miejsca  wszczęcia  tej  procedury,  co  należy  odnosić 

do wykonawców posiadających miejsce siedziby poza Rzecząpospolitą Polską. Wykluczeniu 
podlega  wykonawca,  którego  likwidację  otwarto.  Likwidacja  prowadzi  do  zakończenia  bytu 
prawnego przedsiębiorcy,  w związku z czym udzielanie zamówienia takiemu podmiotowi jest 
bezcelowe.  Przepisy  o  likwidacji,  w  tym  regulujące  powołanie  likwidatora  oraz  jego 
kompetencje, znajdują się  w Kodeksie spółek handlowych, jak też w ustawach regulujących 
określone  rodzaje  działalności,  np.  w  Prawie  spółdzielczym,  Prawie  bankowym,  Prawie  o 
stowarzyszeniach  czy  ustawie  o  kołach  gospodyń  wiejskich.  Natomiast,  zgodnie  z  art.  10 
Prawa  upadłościowego,  upadłość  ogłasza  się  w  stosunku  do  dłużnika,  który  stał  się 
niewypłacalny,  co  oznacza,  że  nie  wykonuje  on  swoich  wymagalnych  zobowiązań. 

Ustawodawca,  formułując  przesłankę  wykluczenia  z  postępowania  wykonawcy,  którego 
upadłość  ogłoszono,  ma  na  celu  eliminację  wykonawców  niezdolnych  do  wykonania 
zamówienia. Wykluczeniu podlega wykonawca, w stosunku, do którego ogłoszono upadłość 
obejmującą  likwidację  majątku  upadłego.  Wykluczenie  zachodzi  także  w  przypadku,  gdy  w 
postępowaniu  restrukturyzacyjnym  prowadzonym  na  podstawie  przepisów  ustawy  Prawo 
restrukturyzacyjne  sąd  zatwierdził  układ  przewidujący  zaspokojenie  wierzycieli  przez 
likwidację  podmiotu  lub  też  likwidacja  została  zarządzona  na  podstawie  art.  332  ust.  1 
powoływanej ustawy. 

Powołał się również na stanowisko A. Gawrońskiej-Baran, zawartej w innej publikacji, 

która  podnosi,  iż  w  świetle  ust.  1  pkt  4  zamawiający  może  wykluczyć    z  postępowania  o 
udzielenie  zamówienia  wykonawcę,  w  stosunku  do  którego  otwarto  likwidację,  ogłoszono 
upadłość,  którego  aktywami  zarządza  likwidator  lub  sąd,  zawarł  układ    z  wierzycielami, 
którego działalność gospodarcza jest zawieszona albo znajduje się on w innej tego rodzaju 
sytuacji wynikającej z podobnej procedury przewidzianej w przepisach miejsca wszczęcia tej 

procedur

y.  Wskazuje,  iż  przesłanka  ta  jest  zbliżona  treściowo  do  dotychczasowej  także 

fakultaty

wnej  podstawy  wykluczenia  z  art.  24  ust.  5  pkt  1  PZP  z  2004  (lecz  nie tożsama  z 

nią).  W  obecnej  ustawie  zrezygnowano  chociażby  z  odesłania  do  konkretnych  przepisów 
odrębnych  i  –  co najbardziej  kluczowe  –  uwzględniono w  niej  potrzebę wzięcia pod uwagę 

odmie

nności  w  sytuacji  wykonawcy  wynikające  z  innych  systemów  prawnych.  Wykluczeniu 

może zatem podlegać też wykonawca, który znajduje się w innej sytuacji niż wymieniona na 

w

stępie  w  komentowanym  przepisie,  lecz  tego  samego  rodzaju  i  wynikającej  z  podobnej 

proc

edury przewidzianej w przepisach miejsca wszczęcia tej procedury. Dostosowano w ten 

sposób  przepisy  Prawa  zamówień  publicznych  do  brzmienia  art.  57  ust.  4  lit.  b  dyrektywy 
2014/24/UE.  Obejmuje  on  możliwością  wykluczenia  wykonawcę,  który  „zbankrutował  lub 

p

rowadzone  jest  postępowanie  upadłościowe  lub  likwidacyjne,  jego  aktywami  zarządza 

likwidator  lub  sąd,  zawarł  układ  z  wierzycielami,  jego  działalność  gospodarcza  jest 
zawieszona  albo  znajduje  się  on  w  innej  tego  rodzaju  sytuacji  wynikającej  z  podobnej 

proce

dury  przewidzianej  w  krajowych  przepisach  ustawowych  i  wykonawczych”. 

Wykluczenie wykonawcy na podstawie ust. 1 pkt 4 ma uzasadnienie w tym, że po pierwsze – 
taki  wykonawca  nie  gwarantuje  wykonania  zamówienia  ze  względu  na  swoją  złą  kondycję 
ekonomiczną  lub  finansową,  a  po  drugie  –  istnieje  wysokie  prawdopodobieństwo  – 
zwłaszcza w przypadku zamówień długoterminowych – że w trakcie jego realizacji zakończy 
swoją  działalność  i  nie  zdoła  go  wykonać.  Likwidacja  prowadzi  do  zakończenia  bytu 
prawnego  przedsiębiorcy,  w  związku  z  czym  udzielanie  zamówienia  takiemu  podmiotowi 
wydaje się bezcelowe. Upadłość ogłasza się natomiast w stosunku do dłużnika, który stał się 
niewypłacalny,  a  więc  gdy  utracił  zdolność  do  wykonywania  swoich  wymagalnych 
zobowiązań pieniężnych. 

Zdaniem Odwołującego - „inna tego rodzaju sytuacja”, o której mowa w art. 109 ust 1 

pkt  4  PZP,  na  którą  powołuje  się  Zamawiający  w  przedmiotowej  sprawie  dokonując 
wykluczenia, nie może odnosić się do otwarcia postępowania sanacyjnego, które nie zmierza 

do 

likwidacji  lub  upadłości  wykonawcy,  nie  kończy  prowadzenia  działalności  oraz  nie 

powoduje,  iż  działalność  jest  zagrożona.    A  zatem  jeżeli  nawet  nie  każde  postępowania 
upadłościowe prowadzi do wykluczenia wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia 

pu

blicznego,  tym  bardzie  samo  otwarcie  postępowania  sanacyjnego,  nie  może  do  niego 

prowadzić.   

Wyjaśnił,  iż  za  nadrzędny  cel  postępowania  sanacyjnego,  jako  jednego    z  rodzajów 

postępowań  restrukturyzacyjnych,  ustawodawca  uznał  uniknięcie  ogłoszenia  upadłości 
dłużnika poprzez przeprowadzenie działań sanacyjnych, na co wprost wskazuje art. 3 ust. 1 
Prawa  restrukturyzacyjnego.  Działania  sanacyjne  zmierzać  mają  do  poprawy  sytuacji 
ekonomicznej  dłużnika  oraz  przywrócenia mu  zdolności  do  wykonywania  zobowiązań,  przy 
jednoczesnej  ochronie  przed  egzekucją,  na  co  z  kolei  wskazuje  art.  3  ust.  6  powoływanej 

ustawy.   

Celem restrukturyzacji jest to, aby dzięki niej przedsiębiorstwo dłużnika  w znaczeniu 

obiektywnym  mogło  dalej  istnieć  na  rynku,  przy  czym  nie  ma  tu  znaczenia,    w  jakim 
rozmiarze  prowadziłoby  działalność,  czy  też  w  oparciu  o  jakie  aktywa  i  jaką  ich  liczbę. 
Dłużnik prowadzący to przedsiębiorstwo ma – verba legis – uniknąć upadłości, czyli ma dalej 
funkcjonować,  ma  być  obecny  w  obrocie  i  o  to  właśnie  chodzi  przy  ocenie  celów 
restrukturyzacji (zob. postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 8 maja 2018 r., 

XXIII Gz 71/18, LEX nr 2504804).  

Powołał  się  na  uzasadnienie  do  projektu  ustawy  Prawo  restrukturyzacyjne,  gdzie 

głównym jego założeniem było wprowadzenie skutecznych instrumentów pozwalających na 
przeprowadzenie restrukturyzacji przedsiębiorstwa dłużnika i zapobieżenie jego likwidacji. 

Zachowanie  przedsiębiorstwa  dłużnika,  w  wielu  przypadkach  jest  znacznie 

korzystniejsze  dla  wierzycieli  niż  jego  likwidacja.  Zachowanie  przedsiębiorstwa  dłużnika 
oznacza  również zachowanie  miejsc  pracy  oraz,  co  do  zasady,  możliwość  nieprzerwanego 
realizowania kontraktów, a więc ma pozytywne znaczenie społeczne i gospodarcze (…).  

Wskazał,  że  reforma  oparta  jest  na  założeniu  ochrony  wartości  ekonomicznej 

przedsiębiorstwa  i poszanowaniu praw wierzycieli, co realizują następujące cele regulacji:  

a)  zapewnienie  przedsiębiorcom  i  ich  kontrahentom  skutecznych  instrumentów  do 

restrukturyzacji przy jednoczesnej maksymalizacji ochrony praw wierzycieli;  

b)  zapewnienie  instytucjonalnej  autonomii  postępowań  restrukturyzacyjnych  w 

oderwaniu od stygmatyzujących postępowań upadłościowych;  

c)  wprowadzenie  zasady  subsydiarności  postępowania  upadłościowego  jako  ultima 

ratio wobec ekonomicznego fiaska restrukturyzacji;  

d) zwiększenie uprawnień aktywnych wierzycieli;  
e) maksymalizacja szybkości i efektywności restrukturyzacji  i upadłości;  

f)  realizacja  polityki  "nowej  szansy" 

–  zapewnienie  możliwości  "nowego  startu" 

przedsiębiorcom,  których  fiasko  przedsięwzięcia  gospodarczego  wynika    z  niekorzystnej 
zmiany warunków ekonomicznych.  

Podniósł, że nowa regulacja będzie spełniała następujące funkcje:  
a) funkcję sanacyjną;  
b) funkcję windykacyjną;  
c) funkcję profilaktyczną;  

d) funkc

ję wychowawczą.  

Argumentował,  że  ochrona  ekonomicznej  wartości  przedsiębiorstwa  w  kryzysie  ma 

istotne  znaczenie  dla  gospodarki  kraju.  Funkcja  sanacyjna  będzie  wyrażała  się  w 
umożliwieniu  dłużnikowi  skutecznej  restrukturyzacji  przedsiębiorstwa.  Postępowania 
restrukturyzacyjne  nie  mogą jednak  prowadzić  do  pozbawienia  ochrony  prawnej  wierzycieli 
dłużnika.  Stąd  też  obok  funkcji  sanacyjnej,  przepisy  Prawa  restrukturyzacyjnego  realizują 
funkcję windykacyjną.  Postępowania restrukturyzacyjne  mają doprowadzić  do  zaspokojenia 
wierzycieli  w  drodze  wykonania  zawartego  i  zatwierdzonego  przez  sąd  układu.  Prawo 
restrukturyzacyjne  ma  zapewnić  warunki,  o  ile  to  możliwe,  do  wynegocjowania  warunków 
realizacji układów, które zapewnią maksymalne zaspokojenie wierzycieli, przy maksymalnej 
ochronie  wartości  ekonomicznej  przedsiębiorstwa.  Prawo  restrukturyzacyjne  ma  również 
zapobiegać  powstawaniu  zatorów  płatniczych,  które  mogą  doprowadzić  do  zaburzenia 
płynności,  a  w  skrajnych  wypadkach,  do  niewypłacalności  wierzycieli  upadłego  (funkcja 
profilaktyczna).  Prawo  restrukturyzacyjne  ma  na  celu  kształtowanie  dobrych  praktyk 
gospodarczych poprzez przekonywanie przedsiębiorców, że jedną z możliwości rozwiązania 
sytuacji  kryzysowych  jest  złożenie  wniosku  o  otwarcie  postępowania  restrukturyzacyjnego, 
które będzie odrębną procedurą od stygmatyzujących postępowań upadłościowych – funkcja 

wychowawcza.  

W ocenie Odwołującego - fundamentalnym celem postępowania restrukturyzacyjnego 

jest uniknięcie upadłości dłużnika przez umożliwienie mu spłaty zobowiązań i kontynuowania 

prowadzenia  działalności  gospodarczej.  Podstawową  metodą  osiągnięcia  tego  celu  jest 
zawarcie  układu  z  wierzycielami,  natomiast  w  przypadku  postępowania  sanacyjnego 
przeprowadzenie  czynności  prawnych  i  faktycznych  mających  na  celu  poprawę  sytuacji 
ekonomicznej dłużnika – a więc, inaczej mówiąc, podjęcie działań sanacyjnych. 

Tym  samym,  Odwołujący  przekonywał,  że  błędne  jest  stanowisko  Zamawiającego, 

który  jako  podstawę  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania,  wskazuje  otwarcie  wobec 
niego postępowania sanacyjnego, gdyż stanowisko to pozostaje sprzeczne, nie tylko z samą 
wykładnią  przepisu  art.  109  ust.  1  pkt  4)  PZP,  ale  również  z  ideą  i  celem  postępowania 
restrukturyzacyjnego, w tym postępiania sanacyjnego, w zakresie, w którym nie zmierza ono 
do likwidacji lub upadłości przedsiębiorstwa.   

Powołał się na stanowisko Krajowej Izby Odwoławczej wyrażone w wyroku z dnia 21 

sierpnia 2018 r. KIO 1484/18, gdzie Izba oceniła wpływ wszczęcia i otwarcia postępowania 
sanacyjnego  na  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  uznając,  że  brak  jest 
jakichkolwiek  podstaw  prawnych  do  stygmatyzacji  wykonawcy,  wobec  którego  otwarto 
postępowanie sanacyjne.  

W  przekonaniu  Odwołującego  -  powyższe  potwierdza,  że  Zamawiający  nie  może 

wykluczyć z postępowania, Odwołującego, wobec którego otwarto postępowanie sanacyjne, 
gdyż nie mieści się ono w dyspozycji przepisu art. 109 ust. 1 pkt 4) PZP.  

Wykonawca nadto podniósł, iż z odpisu z informacji z KRS Odwołującego nie wynika, 

żeby  wobec  niego  otwarto  likwidację,  ogłoszono  upadłość,  że  jego  aktywami  zarządza 

li

kwidator  lub  sąd,  że  zawarł  układu  z  wierzycielami,  że  jego  działalność  gospodarcza  jest 

zawieszona,  że  znajduje  się  on  w  innej  tego  rodzaju  sytuacji  wynikającej  z  podobnej 

procedury przewidzi

anej w przepisach miejsca wszczęcia tej procedury.  

Podkreślił  w  tym  kontekście,  iż  podmiotowym  środkiem  dowodowym  żądanym  na 

potwierdzenie braku podstawy wykluczenia wykonawcy z art. 109 ust. 1 pkt 4 PZP jest odpis 

lub informacja z Krajowego Rejestru Sądowego lub z CEIDG, na co wprost wskazuje § 2 ust. 

1  pkt  6  Rozpor

ządzenia  w  sprawie  podmiotowych  środków  dowodowych.  A  zatem, 

Zamawiający  nie  dysponuje  odpowiednim  podmiotowym  środkiem  dowodowym,  w 
rozumieniu  ww.  rozporządzenia,  który  potwierdzałby,  że  wobec  Odwołującego  zachodzą 
przesłanki wykluczenia z art. 109 ust. 1 pkt 4) PZP.   

Zdaniem  Odwołującego  -  wykluczając  wykonawcę  z  postępowania,  Zamawiający 

zobowiązany  jest  wykazać  ziszczenie  się  przesłanek  wykluczenia  lub  odrzucenia  oferty, 

czego w niniejsz

ej sprawie nie uczynił. Na zamawiającym ciąży obowiązek wykazania, że w 

stosunku  do  danego  wykonawcy  zaistniały  okoliczności  wskazane  w  przepisie  będącym 
podstawą  jego  wykluczenia  lub  odrzucenia  jego  oferty  i  że  w  związku  z  tym  czynność 

wykluczenia/odrzucenia  jest  zasadna,  na  co  wprost  wskazuje  Wyrok  Krajowej  Izby 

Odwo

ławczej  z  dnia  14  kwietnia  2022  r.,  KIO  890/22.  W  świetle  §  2  ust.  1  pkt  6 

Rozporządzenia  w  sprawie  podmiotowych  środków  dowodowych,  jeżeli  z  informacji  z 
Krajowego  Rejestru  Sądowego,  nie  wynika,  że  Wykonawca  znajduje  się  w  jednej  z  kilku 
sytuacji,  o  której  mowa  art.  109  ust.  1  pkt  4)  PZP,  Zamawiający,  tym  bardziej,  nie  może 
twierdzić, że sytuacja taka ma miejsce.   

W dniu 7 grudnia 2022 

r. zgłosił swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego 

wykonawca  JKT  J.  K. 

–  T.  z  siedzibą  w  Imielinie,  zwany  dalej  Przystępującym  po  stronie 

Zamawiającego. 

W dniu 12 grud

nia 2022 r. Zamawiający udzielił odpowiedzi na odwołanie wnosząc o 

jego 

oddalenie w całości jako pozbawionego podstaw faktycznych i prawnych. 

Pismem z dnia 12 grudnia 2022 r. Przystępujący odrzucenie odwołania, ewentualnie 

o jego oddalenie 

odwołania w całości jako bezpodstawnego. 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje. 

Na  podstawie  zebranego  w  spr

awie  materiału  dowodowego,  w  tym  akt  sprawy 

odwoławczej, a także treści odwołania i załączonych do niego dokumentów oraz odpowiedzi 
Zamawiającego  na  odwołanie  i  stanowiska  Przystępującego  Izba  postanowiła  odwołanie 
odrzucić. 

Na  posiedzeniu  niejawnym  bez  u

działu  stron  i  uczestnika,  Izba  doszła  do 

przekonania, że zachodzą przesłanki do odrzucenia odwołania na podstawie art. 528 pkt  2 
ustawy  Pzp,  podzielając  argumentację  przedstawioną    przez  Przystępującego  w  piśmie 

procesowym  z  dnia  12  grudnia  2022  r.,  w  war

unkach  wniesienia  odwołania  przez  podmiot 

nieuprawniony. 

Izba ustaliła, że odwołanie zostało wniesione i podpisane przez pełnomocnika M. K., 

której  pełnomocnictwa  udzielili  członkowie  zarządu  Odwołującego  –  K.  W.  i  L.  M.  (vide: 
pełnomocnictwo podpisane w dniu 1 grudnia 2022 r., wyciąg z KRS).  

Jednocześnie  Izba  stwierdziła,  że  na  mocy  pkt  3  postanowienia  z  dnia  22  września 

2022 r. Sądu Rejonowego Katowice Wschód w Katowicach, X Wydział Gospodarczy, sygn. 

akt KA1K/GR/15/2022 postanowiono wyz

naczyć zarządcę, którego funkcję pełnić będzie: 

Bartosz K. 

(numer licencji…) – patrz. powyższe postanowienie.  

Ustalono  również,  że  pismem  z  dnia  1  grudnia  2022  r.  powołany  wyżej  zarządca 

złożył oświadczenie wiedzy bez wskazania adresata, że działając jako ustanowiony zarządca 
w  postępowaniu  sanacyjnym  spółki  pod  firmą  ETP  Spółka  Akcyjna  w  restrukturyzacji  z 
siedzibą w Katowicach, KRS: 0000055522, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego 

Katowice-

Wschód w Katowicach X Wydział Gospodarczy z dnia 22 września 2022 r., sygn. 

akt  KA1K/GR/15/2022,  że:  złożenie  środków  ochrony  prawnej  przez  Zarząd  ETP  S.A.  w 
restrukturyzacji  w  imieniu  ETP  S.A.  w  restrukturyzacji,  w  postępowaniu  o  udzielnie 
zamówienia  publicznego  na  wykonanie  zadania  pn.  „Modernizacja  kanalizacji 
ogólnospławnej w rejonie ulic Panewnickiej i Nizinnej w Katowicach” (nr referencyjny nadany 
sprawie 

przez 

Zamawiającego: 

KISA/PN/05/II/2022/POIŚ/WNIOSEK 

IV_ZAD.6/PANEWNICKA_NIZ

INNA)  w  szczególności:  podpisanie,  wniesienie  odwołania  do 

Krajowej  Izby  Odwoławczej,  reprezentowanie  na  posiedzeniu  i  rozprawie,  wnoszenie  pism 
procesowych,  w  tym  wniosków  dowodowych  oraz  składanie  oświadczeń́  i  wniosków  w 
ramach tego postępowania, a także udzielenie w tym zakresie wszelkich pełnomocnictw do 
ww.  czynności,  mieści  się  w  zakresie  czynności  zwykłego  zarządu,  w  granicach 
pozostawionego zarządu własnego.  

Oświadczył  przy  tym,  że  podmiotem  uprawnionym  do  złożenia  środków  ochrony 

prawnej  do  Kraj

owej  Izby  Odwoławczej,  jest  ETP  S.A.  w  restrukturyzacji,  w  imieniu,  której 

dzia

ła  Zarząd,  który  jednocześnie  jest  organem  uprawnionym  do  udzielania  wszelkich 

pełnomocnictw w ww. zakresie. 

Według  zapatrywania  Izby  –  podmiotem  takim  w  niniejszym  postępowaniu 

odwoławczym jest wyznaczony przez Sąd Rejonowy licencjonowany zarządca, który ocenia 
ryzyko prawne i finansowe prowadzonego przez strony postępowania odwoławczego sporu 
przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą,  w  taki  sposób  aby  nie  doprowadzić  do  dalszego 

pogorsze

nia  sytuacji  dłużnika,  w  tym  również  w  aspekcie  możliwości  wykonania  przez 

dłużnika przedmiotowego zamówienia publicznego. 

Stosownie do art.311 ust.1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo Restrukturyzacyjne, 

tj.  z  dnia  16  września  2022  r. (Dz.U.  z  2022  r.  poz.  2309)  postępowania  sądowe, 
administracyjne,  sądowoadministracyjne  i  przed  sądami  polubownymi  dotyczące  masy 

sanacyjnej  mogą  być  wszczęte  i  prowadzone  wyłącznie  przez  zarządcę  albo  przeciwko 
niemu. Postępowania te zarządca prowadzi w imieniu własnym na rzecz dłużnika.  

W  doktrynie  prezentowany  jest  pogląd,  że  „postępowanie,  o  którym  mowa  w 

komentowanym  przepisie,  zarządca  prowadzi  w  imieniu  własnym  na  rzecz  dłużnika. 
Legitymację  zarządcy  do  występowania  w  postępowaniach  można  określić  jako  tzw. 
legitymację  formalną,  gdyż  jest  on  inną  osobą  niż  podmiot  stosunku  materialnoprawnego, 
którego 

dotyczy 

dane 

postępowanie. 

Dłużnik 

pozostaje 

stroną 

stosunku 

materialnoprawnego, w związku z którym toczy się dane postępowanie. Jest on zatem stroną 

w  znaczeniu  materialnym.  Z  literatury  przedmiotu 

–  zob.  np. A.  Jakubecki,  Ogłoszenie 

upadłości,  s.  27  i  n.”(vide:  komentarz  do  art.311  ust.1  Prawa  Restrukturyzacyjnego  Rafała 

Adamusa, wydanie II, 2019). 

Jeżeli zatem przedmiotowa legitymacja do wniesienia odwołania przed Krajową Izbą 

Odwoławczą ma  charakter formalny  (legitymacja  procesowa)  w  myśl  przepisu art.311  ust.1 

ustawy  Prawo  Restrukt

uryzacyjne,  to  nie  można  jej  utożsamiać  z  wykonywaniem  prawa 

materialnego 

w  rozumieniu  przepisu  art.288  ust.3  tejże  ustawy,  gdzie  sąd  może  zezwolić 

dłużnikowi  na  wykonywanie  zarządu  nad  całością  lub  częścią  przedsiębiorstwa  w  zakresie 
nieprzekraczającym zakresu zwykłego zarządu. 

Ponadto, 

wskazywane  przez  Odwołującego  w  odwołaniu  -  zdolność  prawna  i 

zdolność  do  czynności  prawnych,  o  których  mowa  w  art.66  ust.  1  ustawy  Prawo 

Restrukturyzacyjne,  to  w  pierwszym  przypadku  zdolno

ść  do  bycia  podmiotem  praw  i 

obowiązków, a w drugim przypadku zdolność do zaciągania zobowiązań, zawierania umów, 
czego Izba w żaden sposób nie podważa. 

W  ocenie  Izby  -  o

ba  pojęcia  nie  są  tożsame  z  formalną  legitymacją  procesową 

przed Krajową Izbą Odwoławczą. 

Niezależnie od powyższego Odwołujący w treści odwołania nie wykazał, że czynność 

wniesienia odwołania przed Krajową Izbą Odwoławczą stanowi czynność nieprzekraczającą 
zwykłego zarządu. 

Jednocześnie  zgodnie  z  art.  294  cyt.  wyżej  ustawy  z  dniem  otwarcia  postępowania 

sanacyjnego  mienie  służące  prowadzeniu  przedsiębiorstwa  oraz  mienie  należące  do 
dłużnika stają się masą sanacyjną. 

Istotą  przy  realizacji  zamówienia  publicznego  jest  zaangażowanie  w  określonym 

stopniu 

mienia  własnego  Odwołującego  opartego  na  wymaganym  przez  Zamawiającego 

potencjale technicznym i osobowym. 

Wobec  powyższego  nie  może  budzić  żadnych  wątpliwości,  że  przepis  ten  ma 

zastosowanie  również  do  masy  sanacyjnej,  bez  której  zaangażowania  nie  jest  możliwe 

wykonanie i 

należyte wykonanie zamówienia publicznego. 

Idąc dalej wymaga wskazania, że postępowanie przed Krajową Izbą Odwoławczą ma 

również  wszelkie  cechy  postępowania  sądowego  (niezawisłość  członków  KIO  i  ich 
związanie  wyłącznie  przepisami  obowiązującego  prawa  –  art.475  ust.  1  ustawy  Pzp, 
częściowy przymus adwokacki – art.510 ust.1 ustawy Pzp, rozprawa – art. 548 i nast. ustawy 

Pzp,  wydawane  wyroki  i  postanowienia 

–  art.552  i  553  i  nast.  ustawy  Pzp,    orzeczenie 

Izby

, po stwierdzeniu przez sąd jego wykonalności ma moc prawną na równi z wyrokiem 

sądu,  prawo  wystąpienia  do  ETS  UE  z  pytaniem  prejudycjalnym,  orzeczenia  KIO 

poddawane 

są dalszej kontroli sądowej – art.579 i nast. ustawy Pzp), co mieści się w treści 

przepisu art.311 ust.1 ustawy Prawo Restrukturyzacyjne.  

Jednocześnie jeżeli jest tak, jak twierdzi Odwołujący w piśmie z dnia 16 grudnia 2022 

r.

,  że  „…Polski  ustawodawca  powołał  organ  państwowy,  jakim  jest  KIO,  od  której  wyroków 

można  złożyć  skargę  do  sądu  powszechnego…”,  i  postępowanie  odwoławcze  nie  jest 
postępowaniem  sądowym,  to  kierując  się  logiką  Odwołującego,  należałoby  traktować  takie 
postępowanie jako szczególne postępowanie administracyjne lub sądowo-administracyjne. 

Innego  racjo

nalnego  tłumaczenia  przepisu  art.311  ust.1  ustawy  Pzp  być  nie  może, 

tym  bardziej,  że  wydawane  orzeczenia  przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  pełnią  kluczową 
funkcję regulacyjną z punktu widzenia rynku zamówień publicznych i w ich ramach dokonują 
się  często  ogromne  transfery  środków  publicznych  pomiędzy  Zamawiającymi  a 
wykonawcami  wskutek  oceny  przez  Izbę  postępowania  tego  pierwszego  w  aspekcie 
możliwości naruszenia przez niego przepisów ustawy Pzp. 

W dalszej kolejności - zdaniem Izby – legitymację procesową czynną przed Krajową 

Izbą  Odwoławczą  do  wniesienia  odwołania  i  reprezentowania  interesów  Odwołującego 
posiada  wyłącznie  ustanowiony  przez  Sąd  zarządca  na  zasadzie  art.311  ust.1  powołanej 
wyżej ustawy, a takiego uprawnienia nie posiadają członkowie zarządu spółki w stosunku, do 
której prowadzone jest postępowanie sanacyjne z ustanowionym licencjonowanym zarządcą.  

Z powyższych względów Izba orzekła na zasadzie przepisu art. 528 pkt 2 ustawy Pzp 

stosownie  do  którego  Izba  odrzuca  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi,  że odwołanie  zostało 

wniesione przez podmiot nieuprawniony. 

W  tym  stanie  rzeczy  Izba  na  podstawie  art.  553  zd.

2  ustawy  Pzp  postanowiła 

odrzucić odwołanie.  

O  kosztach  postępowania orzeczono  stosownie do jego wyniku  w  oparciu o  przepis 

art.575  i  576  ustawy  Pz

p  w  związku  z  przepisem  §  9  ust.  1  pkt  3  lit.  a  rozporządzenia 

Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.   w  sprawie  szczegółowych  rodzajów 
kosztów  postępowania odwoławczego,  ich  rozliczania oraz  wysokości  i  sposobu pobierania 
wpisu od odwołania (Dz.U. z 2020 r. poz. 2437).  

Przewodniczący:…………………………..