KIO 2176/22 POSTANOWIENIE dnia września 2022 r.

Sygn. akt: KIO 2176/22 

POSTANOWIENIE 

z dnia 

2 września 2022 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza  –  w składzie: 

Przewodniczący:     

Agata Mikołajczyk  

Protokolant:    

Mikołaj Kraska 

po  rozpoznaniu  na  posiedzeniu 

z  udziałem  stron  w  dniu  2  września  2022  r.  

w  Warszawie  o

dwołania  wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  19 

sierpnia  2022  r. 

przez  odwołującego:  Impel  System  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  we  Wrocławiu 

(ul. 

A.  Słonimskiego  1,  50­304  Wrocław)  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

zamawiającego: Szpital Miejski w Zabrzu Sp. z o.o. (ul. Zamkowa 4, 41­803 Zabrze), 

wykonawca  zgłaszający  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

odwołującego: Izan + Sp. z . o.o. z siedzibą w Krakowie (ul. Żabiniec 46, 31-215 Kraków) 

postanawia: 

umarza postępowanie odwoławcze; 

nakazuje  zwrot  z  rachunku  bankowego  Urzędu  Zamówień  Publicznych  na  rzecz  

od

wołującego:  Impel  System  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  we  Wrocławiu  (ul.  A. 

Słonimskiego  1,  50-304  Wrocław)  kwoty  13.500  zł  00  gr  (słownie:  trzynaście  tysięcy 

pięćset złotych zero groszy), stanowiącą kwotę uiszczonego wpisu od odwołania. 

Stosownie do art. 579 ust. 1 i art. 580 ust. 

1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo 

za

mówień publicznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 1710) na niniejsze postanowienie - w terminie 

dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej 

Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

………………..………………….. 

Sygn. akt: KIO 2176/22 

Uzasadnienie 

Odwołanie zostało wniesione w dniu 19 sierpnia 2022 r. przez odwołującego: Impel System 

sp.  z  o.o. 

z  siedzibą  we  Wrocławiu  (Odwołujący)  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

Zamawi

ającego: Szpital Miejski w Zabrzu

na podstawie ustawy 

z dnia 11 września 2019 r. - 

Pra

wo zamówień publicznych (Dz. U. z 2021r. poz. 1129 ze zm.), [ustawa Pzp lub Pzp lub 

Ustawa  PZP],  w  przedmioc

ie  zamówienia  publicznego  na:  „Świadczenie  usługi 

czystościowo­  porządkowej,  higieniczno­sanitarnej  wraz  transportem  wewnętrznym  na 

terenie  szpitala  miejskiego  w  Zabrzu  sp.  z  o.o.  przy  ul.  Zamkowej  4

”.  Numer  referencyjny: 

3/UPN/22. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  opublikowane  w  Dz.  Urz.  UE  pod  numerem  2021/S 

152-434828 w dniu 9.08.2022 r.    

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów, które ma 

wpływ na wynik postępowania w sprawie zamówienia publicznego:  

art.  99  ust.  1  ustawy  prawo  zamówień  publicznych    poprzez  opisanie  przedmiotu 

zamówienia  przez  Zamawiającego  w  sposób  niepełny,  nieuwzględniający  wszystkich 

wymagań    i  okoliczności  mogących  mieć  wpływ  na  sporządzenie  oferty  tj.  zaniechanie 

podania  danyc

h  dotyczących  pracowników,  w  sytuacji  zobowiązania  do  przejęcia  tych 

pracowników na zasadzie art. 23¹ kodeksu pracy;   

2)  art. 99 ust. 1 i ust. 2 usta

wy prawo zamówień publicznych w zw. z art. 5 ust. 1 lit c) RODO  

w związku z art. 16 ust. 1-3 ustawy prawo zamówień publicznych poprzez wadliwe żądanie 

przez Zamawiającego udostępnienia przez Wykonawcę danych osobowych;  

3)  art.  99  ust.  1,  2  i  4  ustawy  pra

wo  zamówień  publicznych  poprzez  opisanie  przedmiotu 

zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję w związku z przepisem art. 41 ust. 

2 i art. 146 pkt 2 ustawy 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku z art. 62 

ustawy  z  dnia  10  wrz

eśnia  1999  r.  Kodeks  karnoskarbowy  –  poprzez  nieprawidłowe 

określenie  stawek podatkowych,  zgodnie z  którymi  Wykonawcy  winni  wystawiać  faktury  za 

wykonanie przedmiotu zamówienia,  

art.  433  pkt.  4  ustawy  prawo  zamówień  publicznych  poprzez  wprowadzenie  przez 

Z

amawiającego  do  projektu  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego  postanowień 

abuzywnych, 

dotyczących  możliwości  ograniczenia  zakresu  zamówienia  przez 

Zamawiającego bez wskazania minimalnej wartości lub wielkości świadczenia stron,  

5)  art. 436 pkt 3 ustawy 

prawo zamówień publicznych w związku z art. 3531 kc, art. 484 § 2 

kc  i art. 483 kc w z

wiązku z art. 8 ust. 1 poprzez wadliwe określenie przez Zamawiającego 

wysokości kar umownych,  

art.  439  ust.  1  i  2  ustawy  prawo  zamówień  publicznych  poprzez  zaniechanie  przez 

Zamawia

jącego  określenia  w  projekcie  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego  zasad 

waloryzacji wy

nagrodzenia Wykonawcy w związku ze zmianą cen materiałów lub kosztów.  

W związku z powyższymi zarzutami Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu 

zmiany  kwestionowa

nych  przez  Odwołującego  postanowień  SWZ  w  zakresie  i  brzmieniu 

zapropon

owanym przez Odwołującego w odwołaniu.   

Odwołujący  oświadczył,  że  ma  interes  w  złożeniu  niniejszego  odwołania,  ponieważ 

obecne  postanowienia  SWZ  naruszają  przepisy  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  a  w 

konsekwencji  uniemożliwiają  mu  złożenie  oferty  zgodnej  z  przepisami  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych  i ubieganie się tym samym o przedmiotowe zamówienie.   

 Do  pos

tępowania  odwoławczego  po  stronie  odwołującego  zgłosił  przystąpienie 

wykonawca Izan + Sp. z . o.o. 

z siedzibą w Krakowie wnosząc o uwzględnienie odwołania.  

Z

amawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie  (pismo  z  dnia  29  sierpnia  2022  r.) 

wska

zując na art. 521 ustawy Pzp oświadczył, że: 

…)  Zamawiający  uznaje  zarzuty  odwołania  w  części  obejmującej  pkt  1,  2  i  4 

o

dwołania.  W  konsekwencji  Zamawiający  dokona  modyfikacji  Specyfikacji  Warunków 

Zamówienia  zgodnie  z  żądaniami  odwołującego  się.    W  pozostałym  zakresie  Zamawiający 

wnosi o:  1. 

oddalenie odwołania, 2. zasądzenie 

od 

odwołującego 

się 

na 

rzecz 

zamawiającego kosztów postępowania”.   

W uzasadnieniu 

stanowiska podał:  

W  ocenie  Zamawiającego  odwołanie  Wykonawcy  w  nieuznanej  części  nie  zasługuje    na 

uwzględnienie.   

ad 3 odwołania  

Zarzut  podniesiony  w  pkt  3  odwołania  dotyczący  rzekomego  narzucenie  stawki  VAT    na 

us

ługę,  stanowiącą  przedmiot  zamówienia,  jest  bezpodstawny.  Bezspornym  jest,    że  w 

z

ałączniku nr 1 do SWZ w tabeli dotyczącej oferowanego wynagrodzenia  w poszczególnych 

rubrykach  wpisana  jest  cyfra  „0”.  Taki  stan  rzeczy  nie  jest  wynikiem  próby  jakiegokolwiek 

narzucenia stawki podatku VAT, czy 

też innych składników ceny. Zamawiający wskazuje, że 

formularz sporządzony jest w programie EXEL i zasada działania tego programu wymaga, że 

aby  możliwe  było  automatyczne  przeliczanie  wpisywanych  przez  wykonawcę  wartości 

konieczn

e  było  wypełnienie  poszczególnych  rubryk  w  tabeli.  Wskazać  należy,    że 

Z

amawiający  w  przedmiotowe  tabeli  wpisał  cyfrę  „0”  nie  tylko  w  rubryce  dotyczącej  stawki 

VAT.  Cyfra  taka  widnieje  również  w  rubrykach  dotyczących  wysokości  wynagrodzenia    za 

m

iesiąc oraz łącznego netto i brutto. Równie dobrze mógł zatem odwołujący się stwierdzić, 

że  Zamawiający  narzuca  mu  wysokość  oferowanego  wynagrodzenia  –  w  kwocie  „0”. 

Zamawiający ponownie podkreśla, że wypełnienie tabeli wynika wyłącznie z zasady działania 

tzw. formu

ł w programie EXEL i w praktyce ma usprawnić przygotowanie oferty – dzięki temu 

program  automatycznie  przelicza  wpisaną  przez  wykonawcę  wartość.    Przedstawiony  stan 

rzeczy  potwierdza  również  jednoznaczna  treść  Specyfikacji  Warunków  Zamówienia.  W  pkt 

, 16.4 i 16.7 SWZ widnieją zapisy o treści: 

„16.  3  Załącznik  nr  1  do  SWZ  jest  formularzem  cenowym,  który  stanowi  równocześnie 

kalkulator  oferty,  w  którym  podane  są  wszystkie  ilości  oraz  parametry  przedmiotu 

zamówienia.”   

16.4. Kalkulator samoczynn

ie zsumuje wartość netto i brutto, po wpisaniu przez Wykonawcę 

ceny jednostkowej n

etto za 1 miesiąc oraz stawki VAT.”  

„16.7 Prawidłowe ustalenie podatku VAT należy do obowiązków Wykonawcy.”  

Oczywistym  jest  zatem,  że  Zamawiający  w  żaden  sposób  nie  ogranicza  możliwości 

wykonawcy  ustalenia  w

łaściwej  stawki  podatki  VAT,  a  co  więcej  nakłada  na  niego  taki 

obowiązek.  Oczywistym  jest  również,  że  Zamawiający  w  sposób  wyczerpujący  wyjaśnił 

wykonawcom zasady działania przedmiotowej tabeli. Ewentualne wątpliwości odwołującego 

się mogły wynikać zatem wyłącznie z niedokładnego zapoznania się z treścią SWZ.  

W  ocenie  Zamawiającego  zarzuty  Odwołującego  się  jakoby  treść  tabeli  miała  charakter 

dyskryminujący,  czy  też  naruszający  uczciwą  konkurencję  są  zatem  bezpodstawne.  

Z

amawiający  za  zupełnie  nieuzasadniony  uznaje  wniosek  wykonawcy  zmierzający    do 

umo

żliwienia  wykonawcom  samodzielnego  podziału  świadczonych  usług  ze  względu  na 

stawki podatku VAT. Zamawiający uprawniony jest do takiego ukształtowania zapisów SWZ, 

aby rozlic

zenie następowało w oparciu o jedną fakturę obejmującą świadczone usługi. Nawet 

je

żeli  na  przedmiot  usług  składają  się  czynności  o  różnych  stawkach  podatku  VAT  to 

rozwiązanie  takie  jest  w  pełni  dopuszczalne  na  gruncie  przepisów  podatkowych  i 

powszechnie stosowane w praktyce.    

ad 5 odwołania  

Z  treści  odwołania  wynika,  że  Odwołujący  się  kwestionuje  określający  limit  kar  umownych, 

jakich  Zamawiający  będzie  mógł  dochodzić  w  oparciu  o  zapisy  umowy  na  poziomie  50  % 

wynagrodzenia wykonawcy.  

W ocenie Zamawiającego odwołanie w tej części nie zasługuje 

na 

uwzględnienie.  Zgodnie z treścią art. 436 pkt 3 ustawy Prawo zamówień publicznych   

„Umowa zawiera postanowienia określające w szczególności:(…)  

3) łączną maksymalną wysokość kar umownych, których mogą dochodzić strony (…).”  

Z  treści  powołanego  przepisu  wynika  jednoznacznie,  że  obowiązkiem  zamawiającego  jest 

zawarcie  w  umowie  o  wy

konanie  zamówienia  zapisu  określającego  maksymalną  wysokość 

kar umownych, jakich mogą dochodzić strony na podstawie umowy. Bezspornym jest,  że w 

niniejszej  sprawie  Zamaw

iający  ów  obowiązek  wykonał.  Jednocześnie  przepisy  ustawy  w 

żaden sposób nie określają wysokości lub sposobu określenia owej maksymalnej wysokości 

kar  możliwych  do  dochodzenia.  Oczywistym  jest  zatem,    że  wskaźnika  takiego  brak.  W 

konsekwencji możliwe jest zatem ustalenie we wzorze umowy owej wartości w sposób, który 

w  ocenie  Zamawiającego  odpowiednio  zabezpiecza  należyte  wykonanie  umowy. 

Twierdzenie takie uzasadnia treść art. 8 ustawy Prawo zamówień publicznych i wynikająca z 

kodeksu  cywilnego  zasada  swobody  u

mów.    Przedstawione  stanowisko  potwierdza  także 

doktryna  prawa: 

(…) po 1.01.2021 r., określenie limitu kary umownej na poziomie 50% czy 

nawet  90%  nie  będzie  stanowić  o  nieważności  takiego  postanowienia  umownego.”    (R. 

Forotyński,  K.  Tempińska,  Obowiązek  limitowania  kary  umownej  w  zamówieniach 

publicznych, LEX 2020); „Omawiany przepis stanowi o łącznej wysokości kar umownych, ale 

już  nie  o  limitach  poszczególnych  kar  umownych  przewidzianych  w  umowie.  (…)brak  [jest] 

us

tawowego określenia wysokości maksymalnej kar umownych zastrzeżonych w umowie w 

sprawie  zamówienia  publicznego.  Z  formalnoprawnego  punktu  widzenia  nawet  limit  kar 

umownych wielokrotnie wyższy niż kwota wynagrodzenia będzie zgodny z ustawą (…)” (…).    

Powy

ższe zaakceptowała również Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia 22 września 

2021 r. (sygn. akt KIO 2340/21). Uzasadniając powołany wyrok Izba wskazała, że: „Zgodnie 

z  art.  436  pkt  3  PrZamPubl,  obligatoryjnym  elementem  umow

y  w  sprawie  zamówienia 

publiczn

ego  jest  łączna  maksymalna  wysokość  kar  umownych,  których  mogą  dochodzić 

strony.  Ustawodawca  w  powyższym  przepisie  nie  określił  górnej  granicy  wysokości  kar 

umownych. 

Odnosząc się do ww. zarzutu wskazać należy, iż lektura odwołania prowadzi do 

wniosku,    że  podniesiony  zarzut  nie  został  uzasadniony.  Odwołujący  w  istocie  w  zakresie 

przedmiotowego zarzutu poprzestał na stwierdzeniu, że ustanowiony przez Zamawiającego 

łączny  limit  kar  umownych  na  poziomie  50  %  wynagrodzenia  jest  rażąco  wygórowany. 

Odwołujący się  Wykonawca nie wyjaśnił  dlaczego oczekuje  obniżenia limitu  kar  umownych 

do  poziomu  20  %.  Wykonawca  nie  dokonał  przy  tym  żadnej  analizy  przedmiotowego 

kontraktu,  tylko  niejako  automatycznie  uznał  przewidziany  przez  Zamawiającego  limit  kar 

umownych za rażąco zawyżony. Wskazać również należy, iż brak jest po stronie wykonawcy 

przeszkód  w odpowiednim skalkulowaniu ceny oferty, w sytuacji gdy zamawiający wskazuje  

w  postanowieniach  umowy  łączną  maksymalną  wysokość  kar  umownych.”  Cytowane 

stanowisko Krajowej Iz

by Odwoławczej zachowuje również aktualność w niniejszej sprawie. 

Odwołujący  się  również  nie  dokonał  żadnej  analizy  umowy,  nie  wykazał  przyczyn,  dla 

których  limit  kar  uznał  za  wygórowany  i  dlaczego  ów  limit  winien  zostać  określony    na 

poziomie 

wynagrodzenia. 

Tożsame  stanowisko  z  przedstawionym  przez 

Zamawiającego  zajęła  Krajowa  Izba  Odwoławcza  w  wyroku  w  sprawie  sygn.  akt  KIO 

Przedstawione powyżej stanowisko Zamawiającego potwierdza również wykładania 

celowo

ściowa  przepisu  art.  436  pkt  3  ustawy.  Przypomnieć  należy,  że  w  pierwotnej  wersji 

pr

ojektu ustawy zamierzone było wprowadzenie sztywnego limitu wysokości kar umownych, 

jakich  strony  mogłyby  dochodzić  na  podstawie  umowy.  W  toku  prac  nad  ustawą 

ustawodawca  świadomie  zrezygnował  z  owego  zapisu  pozostawiając  określenie 

mak

symalnej  wysokości  kar  decyzji  zamawiających  i  specyfice  zamówienia.  Tym  samym 

prezentowane  przez  Zamawiającego  stanowisko  odpowiada  celowi,  dla  którego 

ustawodawca  nadał  omawianemu  przepisowi  obecną  treść.  W  tym  miejscu  podkreślić 

należy,  że  usługa  stanowiąca  przedmiot  zamówienia  ma  dla  Zamawiającego  kluczowe 

znaczenie  i  konieczne  jest  takie  ukształtowanie  umowy,    aby  zapewnić  wykonanie  jej  na 

oczekiwanym  poziomie.  Należyte  wykonanie  przedmiotowej  usługi,  w  sposób  ściśle 

określony w opisie przedmiotu zamówienia, ma często decydujące znaczenie dla właściwego 

udzielania  świadczeń  zdrowotnych.  Co  oczywiste  przedmiotowa  usługa  ma  kluczowe 

znaczenie 

dla 

zapewnienia 

właściwego 

poziomu 

higieny 

oraz 

zapobiegania 

rozprzestrzenianiu  się  chorób  i  przypadków  zakażeń  szpitalnych.  Każdy  przypadek 

nienależytego wykonania przedmiotowej usługi decydować może o życiu i zdrowiu pacjenta. 

Tym  samym  Zamawiający  musi  w  najlepszy  dopuszczalny  prawem  sposób  zabezpieczyć 

należyte  wykonywanie  umowy.  W  ocenie  Zamawiającego  taki  cel  pozwalają  osiągnąć 

prz

ewidziane  wzorem  umowy  kary  oraz  ich  maksymalna  wysokość.    Proponowane  przez 

odwołującego się wysokości i przesłanki nałożenia kar umownych interesu Zamawiającego i 

pacje

ntów Szpitala w żaden sposób nie zabezpieczają.         

ad 6 o

dwołania  

Odwołujący  się  w  obszernym  uzasadnieniu  zarzutu  stwierdza,  że  proponowana  przez 

Zamawiającego  treść  §  8  ust.  6  wzoru  umowy  narusza  przepisy  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych oraz kodeksu cywilnego.    

Bezspornym jest, że Zamawiający zawarł w projekcie 

umowy  przewidzian

e  przepisem  art.  439  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  zapisy 

dotyczące  zasad  waloryzacji  wynagrodzenia.  Podkreślić  należy,  że  odwołujący  się  nie 

kwestionuje  mechanizmu  waloryzacji  zaproponowanego  przez  Zamawi

ającego  –  zarzut 

dotycz

y  możliwej  częstotliwości  waloryzacji  oraz  jej  wskaźników  procentowych. 

Ustawodawca  w  treści  przepisu  art.  439  ustawy  w  żaden  sposób  nie  określił  wymagań 

dotyczących zmiany kosztu wykonania usługi uprawniającego do waloryzacji wynagrodzenia, 

jak  również  częstotliwości,  z  jaką  ewentualna  waloryzacja  winna  być  dokonywana.    W 

wyroku (

…) (sygn. akt KIO 1085/22) Krajowa Izba Odwoławcza stwierdziła, że: Poszczególni 

zamawiający  mają  swobodę  w  ukształtowaniu  klauzuli  waloryzacyjnej  uwzględniającej 

spe

cyfikę  danego  zamówienia.  Oznacza  to,  że  zamawiający  oceniając  specyfikę  danego 

zamówienia,  po  pierwsze  ma  obowiązek  zastosowania  klauzuli  waloryzacyjnej 

(sformułowanie  przepisu  "zawiera"),  po  drugie  musi  być  ona  dostosowana  do  charakteru 

zamówienia, a nie że może być w ogóle wyłączona ze stosowania. W wyroku (…) (sygn. akt 

KIO  235/22)  Izba  orzekła:  „Z  analizy  przepisu  art.  439  p.z.p.  wynika,  że  ustawodawca 

pozostawił zamawiającym swobodę co do sposobu określenia zmiany wynagrodzenia, który 

nie  mu

si  być  oparty    o  wskaźniki  GUS.  Z  powyższego  przepisu  nie  można  jednak 

wyprowadzić  wniosku,    iż  zamawiający  winien  być  obarczony  ryzykiem  związanym  ze 

zmianą cen  materiałów  lub  kosztów  w  pełnym  zakresie.”    Podobnie  orzekła  Izba  w  wyroku 

…)  (sygn.  akt  KIO  230/22).  Przepis  art.  439  ust.  2  pkt  4  p.z.p.  pozostawia  do  decyzji 

Zamawiającego,  jaka  powinna  być  wartość  zmiany  wynagrodzenia,  którą  dopuszcza 

Zamawiający. Ustawodawca nie narzucił żadnych dodatkowych wymogów. W szczególności 

powyższy  przepis  nie nakłada   na  Zamawiającego  wymogu oddania w waloryzacji  pełnego 

zakresu  zmian  cen.   

Mając  na  uwadze  powyższe  zasadnym  jest  zatem  stanowisko,  że 

przewidziany  projektem  umowy  mechanizm  waloryzacji  jest  w  pełni  zgody  z  ustawą. 

Pr

oponowane  przez  odwołującego  się  zapisy  prowadziłyby  w  praktyce  do  przerzucenia  na 

Z

amawiającego  całego  ryzyka  gospodarczego  związanego  ze  zmianą  cen.  Taki  skutek 

miałaby  waloryzacja  kwartalna  przy  zmianie  kosztu  o  1%  o  co  wnioskuje  odwołujący  się. 

Nieza

leżnie  od  powyższego  wskazać  należy,  że  odwołujący  się  w  żaden  sposób  nie 

uzasadnił  treści  wnioskowanych  zapisów,  nie  wskazał  przyczyn,  dla  których  ocenia 

proponowaną  waloryzację  jako  adekwatną  do  przedmiotu  zamówienia  i  realiów  jego 

wykonywania.    Zamawia

jący  dodatkowo  podnosi,  że  specyfika  zamówienia  powoduje,  iż 

głównym  składnikiem  kosztowym  przy  realizacji  umowy  są  koszty  osobowe.  W  praktyce 

zatrudniani  do  wykonywania  tego  rodzaju  umów  są  pracownicy  o  niskich  kwalifikacjach 

otrzymujący  minimalne  wynagrodzenie  za  pracę.  Tym  samym  każdorazowy  wzrost  tego 

wynagrodzenia skutkował będzie waloryzacją wynagrodzenia na innej podstawie prawnej, co 

Zamawiający uwzględnił konstruując omawiane zapisy projektu umowy.      

Odwołujący  w  piśmie  z  dnia 1  września 2022  r.  skierowanym  do  Prezesa  Krajowej 

Izby 

Odwoławczej  podał: „Na podstawie art. 520 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r.- 

Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.U.  z  2021  r.  poz.  1129  ze  zm.)  oświadczamy,  że 

wycofujemy złożone odwołanie  w przedmiotowej sprawie.”  

Izba 

zważyła, co następuje: 

Zgodnie z art. 520 ust. 1 i  2 ustawy Pzp

: „1.Odwołujący może cofnąć odwołanie do 

czasu  zamk

nięcia  rozprawy.  2.  Cofnięte  odwołanie  nie  wywołuje  skutków  prawnych,  jakie 

us

tawa wiąże z wniesieniem odwołania do Prezesa Izby”.   

W  niniejszej  sprawie  ma  zastosowanie  wskazany  przepis,  albowiem  Odwo

łujący  w 

piśmie  z  dnia  1  września  br,  pomimo  częściowego  uwzględnienia  przez  Zamawiającego  

zarzutów  we  wskazanej  odpowiedzi  na  odwołanie  z  dnia  29  sierpnia  2022  r.  [(…)uznaje 

zarzuty odwołania w części obejmującej pkt 1, 2 i 4 odwołania. W konsekwencji Zamawiający 

dokona modyfikacji Specyfikacji Warunków Zamówienia zgodnie z żądaniami odwołującego 

się.    W  pozostałym  zakresie  Zamawiający  wnosi  o:    1.  oddalenie  odwołania  (…)], 

jednoznacznie  oświadczył,  że  wycofuje  odwołanie.  W  tym  przypadku  do  zamknięcia 

posiedzen

ia w dniu 2 września  br powyższe oświadczenie nie zostało przez Odwołującego 

zmienione.   

Zatem  przedmiotowe  odw

ołanie  zostało  na  podstawie  wskazanego  art.  520  ust.  1 

ustawy Pzp skutecznie wycofane 

w całości przed otwarciem posiedzenia z udziałem stron i 

rozprawy 

dla których termin został wyznaczony na dzień 2 września 2022 r.  

Zgodnie  z  art.  568  pkt  1  cytowanej  ustawy,  Izba  postanowi

ła  o  umorzeniu 

postępowania  odwoławczego.    Orzekając  o  kosztach  postępowania  odwoławczego  Izba 

mia

ła  na  uwadze  art.  557  ustawy  Pzp  oraz  §  9  ust.  1  pkt  3  lit.  b)  rozporządzenia  Prezesa 

Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów 

postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od 

odwołania (Dz.U. z 2020 r., poz. 2437) i uwzględniając wskazane przepisy, nakazała zwrócić 

na rzecz Odwo

łującego 90% kwoty wpisu uiszczonego od odwołania w wysokości 15.000 zł.   

Ma

jąc powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji. 

………………………………………