KIO 1869/22 WYROK dnia 4 sierpnia 2022 r.

sygn. akt: KIO 1869/22 

WYROK 

z dnia 4 sierpnia 2022 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Emil Kuriata 

Protokolant:   

Piotr Cegłowski 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  2  sierpnia  2022  r.,  w  Warszawie, 

odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  15  lipca  2022  r.  przez 

wykonawcę  Ericsson  sp.  z  o.o.,  ul.  Konstruktorska  12;  02-673  Warszawa,  w 

postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego PGE Systemy S.A., ul. Sienna 39; 00-

121 Warszawa, 

przy  udziale  wykonawcy  Nokia  Solutions  and  Networks  sp.  z  o.o.,  ul.  Rodziny 

Hiszpańskich  8;  02-685  Warszawa,  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego – po stronie zamawiającego, 

orzeka: 

1. Oddala 

odwołanie. 

2. K

osztami postępowania obciąża wykonawcę Ericsson sp. z o.o., ul. Konstruktorska 12; 

02-673 Warszawa i 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 

zł  00  gr  (słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

Ericsson  sp.  z  o.o.,  ul.  Konstruktorska  12;  02-673  Warszawa, 

tytułem  wpisu  od 

odwołania. 

Stosownie do  art.  579 ust.  1 i  art.  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia 11  września 2019  r.  Prawo 

zam

ówień publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1129) na niniejszy wyrok - w terminie 14 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący: 

………………………… 

sygn. akt: KIO 1869/22 

Uzasadnienie 

Zamawiający  –  PGE  Systemy  S.A.  z  siedzibą  w  Warszawie,  prowadzi  postępowanie  

o  udzielenie  zamówienia  sektorowego  prowadzonego  w  trybie  sektorowych  negocjacji  

z  ogłoszeniem  pn.  „Zakup  i  wdrożenie  komponentów  sieci  rdzeniowej  CORE  LTE450  wraz  

z usługą wsparcia i utrzymania”.  

Numer postępowania POST/PGE/SYS/DZ/00013/2022. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej z dnia 16 lutego 2022 r., pod nr 20221S 033-085861. 

Dnia  5  lipca  2022 

roku,  zamawiający  poinformował  wykonawców  o  wyniku  oceny 

złożonych wniosków. 

Dnia  15  lipca  2022  roku,  wykonawca  Ericsson  sp.  z  o.o. 

z  siedzibą  w  Warszawie  (dalej 

„Odwołujący”)  wniósł  odwołanie  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  od  czynności  

i  zaniechań  zamawiającego  polegających  na  zaniechaniu  odrzucenia  wniosku  o 

dopuszczenie do udziału w postępowaniu złożonego przez wykonawcę NOKIA Solutions and 

Networks  

s

p.  z  o.o.  (dalej:  „NOKIA”)  i  nieprawidłowej  ocenie  tego  wniosku,  polegającej  na  uznaniu,  

że  wykonawca  ten  złożył  podmiotowe  środki  dowodowe  wymagane  w  postępowaniu  dla 

dopuszczenia tego wykonawcy do udziału w postępowaniu, w wymagany sposób. 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

1.  art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. c) p.z.p. w zw. z art. 158 ust. 2 p.z.p. w zw. z art. 381 ust. 1 

p.z.p.  poprzez  zaniechanie  odrzucenia  wniosku  o  dopuszczenie  do  udziału  w 

p

ostępowaniu  złożonego  przez  wykonawcę  NOKIA,  podczas  gdy  wykonawca  ten  w 

odpowiedzi  na  we

zwanie  do  uzupełnienia  dokumentów  z  dnia  26  maja  2022  r.  nie 

złożył  

w  przewidzianym  terminie,  tj. 

do  dnia  20  czerwca  2022  r.  podmiotowych  środków 

dowodowych,  tj.  informacji  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  dla  wykonawcy  oraz 

członków jego organów; 

2.  art.  128  us

t.  1  i  4  p.z.p.  w  zw.  z  art.  16  pkt  1  p.z.p.  poprzez  uznanie  za  prawidłowe 

uzupełnienia  informacji  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  dla  wykonawcy  NOKIA  oraz 

członków  jego organów dokonanego w  odpowiedzi  na  wezwanie wykonawcy  NOKIA 

do  wyjaśnień  z  dnia  27  czerwca  2022  r.,  w  sytuacji  gdy  wykonawca  ten  wyczerpał 

prawo  do  jednokrotnego  uzupełnienia  tych  dokumentów,  gdyż  nie  złożył  ich  w 

odpowiedzi  na  wezwanie  do  uzupełnienia  dokumentów  z  dnia  26  maja  2022  r.  w 

przewidzianym  terminie,  tj.  do  dnia  20  czerwca  2022  r., 

co  skutkowało  naruszeniem 

zasady  jednokrotności  wezwań  wynikającej  z  art.  128  ust.  1  p.z.p.,  a  także  zasady 

równego traktowania wykonawców wyrażonej w art. 16 pkt 1 p.z.p.;  

ewentualnie, na wypadek nieuwzględnienia zarzutów powyższych, 

3.  art. 146 ust. 1 pkt 5 p.z.p. w zw. z art. 158 ust. 2 w zw. z art. 381 ust. 1 p.z.p. w zw.  

z  art.  16  pkt  1  p.z.p.  poprzez  zaniechanie  odrzucenia  wniosku  o  dopuszczenie  do 

udziału w postępowaniu złożonego przez wykonawcę NOKIA w sytuacji, gdy złożone 

podmiotowe  środki  dowodowe,  tj.  informacje  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  dla 

wykonawcy  oraz  członków  jego  organów  zostały  przekazane  zamawiającemu  za 

pomocą  poczty  elektronicznej,  a  zatem  w  sposób  niezgodny  z  wymaganiami 

technicznymi  przekazywania  wniosków  o  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu 

wyznaczanymi  przez  postanowienia  Opisu  Potrzeb  i  Wymagań  dla  Postępowania 

(dalej:  „OPiW"),  co  skutkowało  naruszeniem  zasady  równego  traktowania 

wykonawców  w  związku  z  umożliwieniem  jedynie  wykonawcy  NOKIA  składania 

dokumentów  za  pomocą  poczty  elektronicznej,  tj.  innego  środka  komunikacji  niż 

wyznaczona platforma z

amawiającego - System Zakupowy GK PGE. 

W  związku  z  powyższym  odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  oraz  nakazanie 

z

amawiającemu następujących czynności: 

Unieważnienia czynności oceny wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu; 

Powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  wniosku  o  dopuszczenie  do  udziału  

w p

ostępowaniu złożonego przez wykonawcę NOKIA; 

Odrzucenie  wniosku  o  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu  złożonego  przez 

wykonawcę NOKIA. 

Ponadto 

odwołujący  wniósł  o  zasądzenie  od  zamawiającego  na  rzecz  odwołującego 

zwrotu  kosztów  postępowania  odwoławczego,  w  tym  kosztów  doradztwa  prawnego 

stosownie  do  przepisów  prawa  i  zgodnie  z  fakturą,  która  zostanie  przedstawiona  przez 

o

dwołującego na rozprawie. 

Odwołujący  wskazał,  że  posiada  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  rozumieniu  art.  505 

p.z.p.  oraz  może  ponieść  szkodę  w  wyniku  naruszenia  przez  zamawiającego  przepisów 

ustawy.  Odwołujący  jest  wykonawcą,  który  złożył  niepodlegający  odrzuceniu  wniosek  o 

dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu  i  jest  zainteresowany  złożeniem  w  nim  oferty.  Z 

powodu  niezgodnych  z  prawem  czynności  zamawiającego  ofertę  w  postępowaniu  może 

złożyć  również  wykonawca  NOKIA,  którego  wniosek  o  dopuszczenie  do  udziału  w 

p

ostępowaniu  powinien  podlegać  odrzuceniu  wskutek  niezłożenia  przez  tego  wykonawcę 

wymaganych  podmiotowych  środków  dowodowych  w  wymaganym  terminie  oraz  w 

wymaganej 

formie.  Powyższe  może  utrudnić  lub  uniemożliwić  uzyskanie  zamówienia przez 

o

dwołującego  w  przypadku,  gdyby  oferta  wykonawcy  NOKIA,  którego  wniosek  o 

dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu  powinien  podlegać  odrzuceniu,  została  oceniona 

lepiej niż oferta odwołującego. 

Odwołujący wskazał, co następuje. 

Brak  złożenia  przez  wykonawcę  NOKIA  w  przewidzianym  terminie  informacji  

z Krajowego Rejestru Karnego (uzasadnienie zarzutów nr 1 i 2). 

Odwołujący wskazał, że w przedmiotowym postępowaniu doszło do naruszenia przepisów 

ustawy  p.z.p.  z  uwagi  na  bezsporną  okoliczność,  że  wykonawca  NOKIA  w  ramach 

odpowiedzi  na  wezwanie do  uzupełnienia dokumentów  wystosowane w  dniu 26 maja  2022 

r., 

na  podstawie  art.  128  ust.  1  p.z.p.,  nie  złożył  w  przewidzianym  terminie,  tj.  do  dnia  20 

czerwca 2022 r., Informacji z Krajowego Rejestru Karnego dla wykonawcy ani dla członków 

jego organów. 

Za nieprawidłowe należy uznać działanie zamawiającego, który już po wyczerpaniu przez 

wykonawcę  NOKIA  uprawnienia  do  jednokrotnego  uzupełnienia  dokumentów  w  trybie  art. 

128 ust. 1 p.z.p., podjął próbę konwalidacji wniosku tego wykonawcy za pomocą wezwania 

do  wyjaśnień  wystosowanego  w  dniu  27  czerwca  2022  r.,  którego  podstawę miał  stanowić 

art. 128 ust. 4 p.z.p. 

W pierwszej kolejności warto wskazać, że uregulowana w art. 128 ust. 4 p.z.p. instytucja 

wyjaśnień  ma  na  celu  wyłącznie  rozwianie  pojawiających  się  po  stronie  zamawiającego 

obiektywnych  wątpliwości  co  do  treści  dokumentów  złożonych  przez  wykonawcę.  Tryb  ten 

nie  może  natomiast  faktycznie  służyć  do  uzupełniania  dokumentów  z  pominięciem  limitu 

jednokrotności wezwań do uzupełnień, wystosowywanych w stosunku do danego dokumentu 

jedynie  jeden  raz  na  podstawie  art.  128  ust.  1  p.z.p. 

Jak  trafnie  wskazuje  się  w 

orzecznictwie: „Procedura wskazana w art. 128 ust. 4 ustawy P.z.p. dotyczy sytuacji, w której 

zamawiający  nie  jest  pewien,  jak  rozumieć  treść  oświadczeń  lub  dokumentów  (wyrok 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  23  listopada  2021  r.,  sygn.  akt  KIO  3229/21).  O 

zaistnieniu jakichkolwiek obiektywnych wątpliwości nie można tym samym mówić w sytuacji, 

kiedy  wykonawca  wymaganego  dokumentu  po  prostu  nie  złożył.  Taki stan rzeczy  zachodzi 

natomiast  

w  niniejszym  p

ostępowaniu.  Nieuprawnione  było  przyjęcie  przez  zamawiającego,  że  z 

samego  faktu,  że  na  liście  załączników  znajdował  się  dokument  o  nazwie 

„1_KRK_22.02.22....pdf.”  można  domniemywać,  że  wykonawca  ten  odwoływał  się  do 

dokumentu 

zawartego 

w 

pliku  

o  innej  nazwie  - 

„1_KRK_22.02.22  DP_-sig-sig”,  który  wcześniej,  dnia  25  kwietnia  2022  r., 

został  przesłany  p.  (…)  i  p.  (…)  za  pomocą  poczty  elektronicznej,  tj.  innego  środka 

komunikacji  niż  Platforma  Zamawiającego  -  System  Zakupowy  GK  PGE,  przewidziana  dla 

składania  wniosku  i  innych  dokumentów  w  postępowaniu  stosownie  do  pkt.  14.6.  i  17.1. 

OPiW. 

Pomijając  kwestię  rozbieżności  pomiędzy  nazwami  dokumentu  wspomnianego  na  liście 

załączników  i  dokumentu  złożonego  przez  wykonawcę  NOKIA  za  pomocą  poczty 

elektronicznej po terminie składania wniosków w dniu 25 kwietnia 2022 r., należy wskazać,  

że w  treści  pisma przewodniego wykonawcy  NOKIA  złożonego  20  czerwca 2022  r.  (z  datą 

17  czerwca  2022  r.)  zawarto  jednoznaczne  oświadczenie:  „w  załączeniu  składamy 

wymagane oświadczenia i dokumenty (zgodnie z listą załączników)”. 

Wykonawca  ten  w  żadnej  części  odpowiedzi  na  wezwanie  nie  odwołał  się  do 

wcześniejszych dokumentów z dnia 25 kwietnia 2022 r. nieprawidłowo złożonych za pomocą 

poczty elektronicznej. 

W  systemie  zamówień  publicznych  zapewniającym  zachowanie  uczciwej  konkurencji  

i  równe  traktowanie  wykonawców  natomiast  nie  do  przyjęcia  jest  sytuacja,  w  której 

wykonawca  najpierw 

na  wezwanie  do  uzupełnienia  dokumentów  w  przewidzianym  terminie 

nie  składa  brakującego  podmiotowego  środka  dowodowego,  ani  też  nie  wskazuje  skąd 

z

amawiający  mógłby  go  uzyskać,  po  czym  następnie  to  zamawiający  z  własnej  inicjatywy 

odnajduje  ten  dokument  w  swoich  zasobach  (zgromadzonych 

w  sposób  niezgodny  z 

zasadami  wskazanym  w  OPiW)  żądając  w  ramach  „wyjaśnień”  zgody  na  uznanie,  że 

niepowołany  przez  wykonawcę,  lecz  arbitralnie  wskazany  przez  zamawiającego  dokument 

był tym, którego uzupełnienia zamierzał dokonać wykonawca. 

W  okolicznościach  tej  sprawy  warto  nadto  zwrócić  uwagę  na  wewnętrzną  sprzeczność  

w działaniach zamawiającego. Zamawiający najpierw uznał, że wykonawca NOKIA nie złożył 

informacji  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  i  wystosował  w  dniu  26  maja  2022  r.  wezwanie 

zawierające  w  odniesieniu  do  tego  i  innych  podmiotowych  środków  dowodowych 

stwierdzenie, że: „Wykonawca nie złożył ww. dokumentów wraz z wnioskiem o dopuszczenie 

do 

udziału  

w  postępowaniu”.  Następnie  jednak,  gdy  okazało  się,  że  także  na  wezwanie  wykonawca 

NOKIA  w  przewidzianym  terminie  (do  dnia  20  czerwca  2022  r.),  po  raz  kolejny  nie  zdołał 

złożyć  wymaganego  w  postępowaniu  dokumentu,  zamawiający  stwierdził,  że  to  właśnie 

dokument  złożony  w  dniu  25  kwietnia  2022  r.  (za  pomocą  poczty  elektronicznej,  a  nie 

platformy zakupowej) powinien być uznany za dokument złożony przez wykonawcę. 

Działanie  takie  -  w  oczywisty  sposób  -  było  nakierowane  na  konwalidację,  za  wszelką 

cenę,  wniosku  o  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu  złożonego  przez  wykonawcę 

NOKIA,  

a nie jego obiektywną weryfikację. 

W ramach powyższej sytuacji zamawiający z jednej strony dopuścił się więc zaniechania 

odrzucenia  na  podstawie  art.  146  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  p.z.p.  (stosowanego  do  sektorowych 

negocjacji  z  ogłoszeniem  przez  odesłanie z  art.  158 ust.  2  i  art.  381 ust.  1 p.z.p.)  wniosku 

złożonego  przez  wykonawcę, który  nie złożył  wymaganego  w  postępowaniu podmiotowego 

środka  dowodowego,  z  drugiej  zaś  nieprawidłowej  oceny,  że  wykonawca  ten  dokonał 

prawidłowego  uzupełnienia  tego  dokumentu  -  w  sposób  bezzasadny  przyjmując,  

że  wykonawca  NOKIA  powołał  się  w  odpowiedzi  na  wezwanie  na  dokument  złożony 

wcześniej, w nienależyty sposób. 

W  kontekście  drugiego  z  naruszeń  -  opisanego  w  zarzucie  nr  2,  należy  wskazać,  

że  działanie  zamawiającego  naruszało  dwie  zasady  prawa  zamówień  publicznych 

pozostających ze sobą w ścisłym związku. 

W  pierwszej  kolejności  naruszona  została  utrwalona  w  orzecznictwie  zasada 

jednokrotności  wezwań.  W  wyrokach  Krajowej  Izby  Odwoławczej  od  dawna  podkreśla  się,  

że: „Wezwanie, o którym mowa w art. 128 ust. 1 Pzp jest czynnością jednokrotną. Zasada ta 

wynika  z  konieczności  zachowania  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania 

wykonawców” (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 29 września 2021 r., sygn. akt KIO 

Tymczasem  w  niniejszym  p

ostępowaniu  zamawiający  de  facto  wezwał  wykonawcę 

NOKIA  dwukrotnie  do  uzupełnienia  tego  samego  braku,  tj.  niezłożonej  w  przewidzianym 

terminie Informacji z Krajowego Rejestru Karnego. Bez znaczenia pozostaje nieprawidłowa i 

jedynie pozorna kwalifikacja drugiego z wezwań jako wezwania do wyjaśnień z art. 128 ust. 

4  p.z.p.  Wezwanie  to  obiektywnie  zmierzało  bowiem  do  naprawienia  nieprawidłowości 

polegającej na niezłożeniu dokumentu, a zatem do jego uzupełnienia. Co więcej, przyznanie 

prawa  do  dwukrotnego  uzupełniania  tych  samych  dokumentów  uprzywilejowywałoby 

wykonawcę  NOKIA  względem  innych  wykonawców,  którzy  mogli  tylko  jednokrotnie 

uzupełniać  dokumenty,  w  tym  odwołującego.  Stanowiłoby  tym  samym  również  naruszenie 

zasady równego traktowania wykonawców. 

Przekazanie  przez  wykonawcę  NOKIA  informacji  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  za 

pomocą  środka  komunikacji  elektronicznej  innego  niż  System  Zakupowy  GK  PGE 

(uzasadnienie zarzutu nr 3). 

W  odniesieniu  do  zasady  równego  traktowania  wykonawców  warto  także  wskazać,  

że odwołujący - jedyny podmiot poza NOKIA, który złożył wniosek o dopuszczenie do udziału 

w  p

ostępowaniu  -  zastosował  się  do  postanowień  OPiW,  w  tym  m.in.  pkt  14.6.  i  pkt.  17.1, 

przewidujących,  że  zarówno  wniosek,  jak  i  inne  dokumenty  składane  wraz  z  nim,  powinny 

zostać złożone za pomocą Systemu Zakupowego GK PGE. Przyjęcie, że dokumenty można 

było  składać  bądź  uzupełniać  za  pośrednictwem  poczty  elektronicznej  mogłoby  także  dla 

o

dwołującego  stanowić  pewne  ułatwienie,  z  którego  jednak  nie  mógł  i  nie  chciał  on 

skorzystać, gdyż postępował zgodnie z wiążącymi go postanowieniami OPiW. Nawet gdyby 

więc  przyjąć  (z  którą  to  tezą  odwołujący  się  nie  zgadza  przedstawiając  szczegółową 

argumentację  w  pkt  1.  uzasadnienia  odwołania  powyżej),  że  wykonawca  NOKIA  złożył 

wymagane podmiotowe środki dowodowe przy braku dwukrotnego uzupełniania tych samych 

dokumentów, to i tak nie można uznać, że informacje z Krajowego Rejestru Karnego zostały 

złożone  w  prawidłowy  sposób,  gdyż  wykonawca  NOKIA  przesłał  je  za  pomocą 

niewłaściwego środka komunikacji, a więc środka komunikacji nieprzewidzianego w OPiW, w 

tym m.in. w pkt 14.6. i pkt. 17.1. 

Powyższa  nieprawidłowość  nie  stanowi  przy  tym  jedynie  naruszenia  ogólnej  zasady 

równego traktowania wykonawców, lecz także wypełnia dyspozycję przepisu szczególnego - 

art.  146  ust.  1  pkt  5  p.z.p

.,  stosownie  do  którego  zamawiający  odrzuca  wniosek  

o dopuszczenie do udziału w postępowaniu przekazany w sposób niezgodny z wymaganiami 

technicznymi  oraz  organizacyjnymi  przekazywania  wniosków  o  dopuszczenie  do  udziału  

w  postępowaniu  przy  użyciu  środków  komunikacji  elektronicznej  określonymi  przez 

z

amawiającego (m.in. w pkt 14.6 i 17.1 OPiW). 

W  tym  kontekście  należy  podnieść,  że  w  postępowaniu  zamawiający  żądał  złożenia 

podmiotowych  środków  dowodowych  już  wraz  z  wnioskiem  o  dopuszczenie  do  udziału  

w  postępowaniu.  W  takich  okolicznościach  jedynie  wniosek,  który  zawierał  wszystkie 

wymagane dokumenty mógł ostatecznie podlegać pozytywnej ocenie i nie zostać odrzucony. 

Tym samym nawet gdyby przyjąć (z którą to tezą odwołujący się nie zgadza), że wykonawca 

NOKIA  w  świetle  zasady  jednokrotności  wezwań  mógł  skutecznie  dokonać  uzupełnienia 

informacji z Krajowego Rejestru Karnego poprzez przesłanie dokumentów za pomocą poczty 

elektronicznej w dniu 25 kwietnia 2022 r., to i tak takie uzupełnienie było nieprawidłowe ze 

względu  na  użycie  niewłaściwego  środka  komunikacji  elektronicznej.  Uwzględniając,  

że  dokument  ten  nie  może  być  już  więcej  razy  uzupełniany,  wniosek  złożony  przez 

wykonawcę NOKIA powinien podlegać odrzuceniu co najmniej na podstawie art. 146 ust. 1 

pkt 5 p.z.p. 

Zamawiający  złożył  pisemną  odpowiedź  na  odwołanie,  w  której  wniósł  o  oddalenie 

odwołania w całości. Zamawiający wskazał, co następuje. 

1.  Zarzut naruszenia art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. c) w zw. z art. 158 ust. 2 w zw. z art. 381 ust. 

1 PZP i art. 128 ust. 1 i ust. 4 w zw. z art. 16 pkt 1 ustawy Pzp. 

Zamawiający  nie  podziela  stanowiska  odwołującego,  że  w  niniejszym  postępowaniu 

ziściły  się  przesłanki  do  dokonania  odrzucenia  wniosku  Nokia  na  podstawie  art.  146  ust.  1 

pkt  2  lit.  c)  PZP, tj.  braku złożenia w  przewidzianym terminie (do  dnia  20 czerwca 2022  r.) 

podmiotowego środka dowodowego w postaci informacji z Krajowego Rejestru Karnego dla 

wykonawcy i członków jego organów.  

Nie sposób zgodzić się z odwołującym, że dokument ten w ogóle nie został złożony przez 

wykonawcę Nokia do dnia 20 czerwca 2022 r.   

Zamawiający  nie  zaprzecza,  że  informacja  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  wykonawcy 

Nokia  nie  została  złożona  wraz  z  wnioskiem  o  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu 

przez  platformę  zamawiającego  –  System  Zakupowy  GK  PGE,  jednakże  została  złożona 

samodzielnie przez wykonawcę Nokia w prawidłowej formie przy użyciu środków komunikacji 

elektronicznej na adresy e-

mail osób wyznaczonych do kontaktu wskazanych w treści OPiW. 

Zgodnie  z  pkt  16.2.  OPiW  „Zamawiający  zastrzega  sobie  prawo  do  komunikowania  się  

z Wykonawcami również za pomocą poczty elektronicznej”.  

Wykonawca  Nokia  p

owołał  się  w  treści  wiadomości  e-mail  na  przedmiotowe 

p

ostępowanie  wobec  czego  zamawiający  nie  miał  podstaw  do  całkowitego  pominięcia 

przekazanych  w  ten  sposób  przez  wykonawcę  Nokia  dokumentów  i  uznania  ich  za 

nieistniejące  lub  niestanowiące  dokumentacji  postępowania.  Zamawiający  w  tym  zakresie 

nie  posiadał  jednak  jednoznacznej  informacji  od  wykonawcy  Nokia  na  jaką  okoliczność  w 

p

ostępowaniu dokumenty te zostały samodzielnie złożone.   

Nie  zmienia  to  jednak  faktu,  że  zamawiający  na  dzień  20  czerwca  2022  r.  w 

rzeczywistości  dysponował  aktualną  i  ważną  informacją  z  Krajowego  Rejestru  Karnego 

datowaną na dzień 22 lutego 2022 r. dla wykonawcy Nokia i członków jego organów złożonej 

w prawidłowej formie.  

Zamawiający  podkreśla,  że  wbrew  twierdzeniom  odwołującego,  działania  podejmowane 

przez  z

amawiającego  nie  były  niezgodne  z  przepisami  ustawy  PZP  ani  nie  cechowały  się 

wewnętrzną  sprzecznością.  Mając  na  uwadze  treść  art.  128  ust.  1  PZP  zamawiający  był 

zobowi

ązany  do  wezwania  wykonawcy  Nokia  do  złożenia  dokumentów  i  oświadczeń  i  nie 

mógł  postąpić  wbrew  temu  obowiązkowi  nałożonemu  przez  ustawodawcę.  Fakt,  że 

wykonawca  Nokia  samodzielnie  złożył  (uzupełnił)  dokumenty  zaraz  po  terminie  składania 

wniosków (dnia 25 kwietnia 2022 r. po godz. 16:00), w tym dokumenty mające potwierdzać 

brak  podstaw  wykluczenia  w  p

ostępowaniu,  nie  zwalniało  zamawiającego  z  obowiązku 

wystosowania wezwania do tego wykonawcy (tak m.in. w wyroku Krajowej Izby Odwoławczej 

z  dnia  9  grudnia  202

1  r.  sygn.  KIO  3460/21,  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  10 

stycznia 2017 r. sygn. KIO 172/17). Celem z

amawiającego powinno być bowiem dokonanie 

faktycznej oceny prawidłowości wniosków i ofert oraz wykonanie wszelkich dopuszczalnych 

prawem  czynności  zmierzających  do  konkurencyjnego  wyboru  najkorzystniejszej  oferty. 

Zamawiający 

powinien  

w szczególności dążyć do tego, by dające się usunąć braki i wątpliwości, co do składanych 

przez wykonawców dokumentów, zostały usunięte.  

Należy  przy  tym  wyraźnie  podkreślić,  że  z  treści  wezwania  z  dnia  26  maja  2022  r.  w 

żaden  sposób  nie  wynika,  że  zamawiający  uznał,  że  informacja  z  Krajowego  Rejestru 

Karnego  wykonawcy  Nokia  w  ogóle  nie  została  złożona  (za  dokument  nieistniejący  w 

p

ostępowaniu),  ale  że  stosowne  dokumenty  wymienione  w  treści  wezwania  nie  zostały 

złożone 

„wraz  

z  wnioskiem  o  dopuszczenie  do  udziału  w  Postępowaniu”.  Zamawiający  był  zatem  

w  posiadaniu  informacji  z  Krajowej  Rejestru  Karnego  wykonawcy  Nokia  jeszcze  przed 

upływem terminu wskazanego w wezwaniu do uzupełnienia dokumentów.  

Nie  jest  zatem  tak  jak  twierdzi  o

dwołujący,  że  zamawiający  dopiero  na  skutek  braku 

załączenia  informacji  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  do  pisma  przewodniego  z  dnia  20 

czerwca  2022  r.  nagle  uznał,  że  dokument  przekazany  dnia  25  kwietnia  2022  r.  należy 

zakwalifikować jako dokument złożony i postanowił „za wszelką cenę konwalidować wniosek 

o  dopuszczenie  do  udziału”  wykonawcy  Nokia  w  wyniku  wezwania  wykonawcy  Nokia  do 

wyjaśnień na podstawie art. 128 ust. 4 PZP.  

Faktem  jest,  że  zamawiający  na  dzień  20  czerwca  2022  r.  dysponował  złożonym  przez 

wykonawcę Nokia dnia 25 kwietnia 2022 r. dokumentem, tj. informacją z Krajowego Rejestru 

Karnego datowaną na dzień 22 lutego 2022 r. oraz informacją zawartą w piśmie przewodnim 

z  dnia  20  czerwca  2022  r.,  że  dokument  o  nazwie  plik  „1_KRK_22.02.22  DP_sig-sig”,  

tj.  informacja  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  datowana  na  dzień  22  lutego  2022  r.,  miała 

zostać  ponownie  przekazana  zamawiającemu  przez  wykonawcę  Nokia.  Oświadczenie  woli  

o  załączeniu  wynikało  z  treści  pisma  przewodniego  z  dnia  20  czerwca  2022  r.  (w 

szczególności ze spisu załączników).  

W  związku  z  powyższym  zamawiający  nie  powinien  był  automatycznie  i  bezrefleksyjnie 

pomijać  faktu,  że  posiada  w  swoich  zasobach  (w  dokumentacji  postępowania)  ważny  

i  aktualny  dokument,  który  jednoznacznie  wskazuje,  że  wykonawca  Nokia  nie  podlega 

wykluczeniu z p

ostępowania (brak jest podstaw merytorycznych do wykluczenia wykonawcy 

z  p

ostępowania).  Zgodnie  bowiem  z  zasadą  wyrażoną  w  art.  127  ust.  2 PZP  „Wykonawca 

nie  jest  zobowiązany  do  złożenia  podmiotowych  środków  dowodowych,  które  zamawiający 

posiada, jeżeli wykonawca wskaże te środki oraz potwierdzi ich prawidłowość i aktualność”. 

Jednocześnie  zamawiający  nie  mógł  samodzielnie  zakwalifikować  posiadanego  już 

dokumentu  jako  podmiotowego  środka  dowodowego  złożonego  na  konkretną  okoliczność  

i  dokonać  jego  oceny  nie  mając  w  tym  zakresie  jednoznacznego  oświadczenia  ze  strony 

wykonawcy Nokia (w tym w zakresie ich aktualności i prawidłowości).   

Mając  zatem  za  uwadze  zasadę  jednokrotnego  wezwania  do  uzupełnienia  wyrażoną  w 

art. 128 ust. 1 PZP, treść art. 127 ust. 2 PZP oraz brak zasadności do wzywania wykonawcy 

Nokia  do  złożenia  dokumentu,  który  zamawiający  już  posiada,  racjonalnym  i  możliwym  do 

zastosowania  rozwiązaniem  według  zamawiającego  było  wezwanie  wykonawcy  Nokia  do 

wyjaśnień w tym zakresie na podstawie art. 128 ust. 4 PZP.   

Wbrew  twierdzeniu  o

dwołującego  nie  można  zatem  uznać,  że  w  wyniku  zastosowania 

trybu  z  art.  128  ust.  4  PZP  doszło  do  jakiegokolwiek  niedozwolonego  uzupełnienia 

dokumentu.  Wykonawca  Nokia  jedynie  potwierdził  prawidłowość  i  aktualność  informacji  z 

Krajowego  Rejestru  Karnego  wy

stawionej  dnia  22  lutego  2022  r.,  którą  zamawiający 

dysponował i wyjaśnił na jaką okoliczność dokument ten został złożony.  

W  ocenie  z

amawiającego  zupełnie  nieracjonalnym  byłoby  uznanie  złożonej  dnia  

25 kwietnia 2022 r. za dokument nieistniejący. Dokument ten w momencie jego przekazania 

z

amawiającemu (na adresy e-mail osób wyznaczonych do kontaktu w OPiW) stał się bowiem 

częścią  dokumentacji  postępowania.  Tym  bardziej,  w  niniejszym  stanie  fatycznym, 

wyeliminowanie  z  p

ostępowania  wykonawcy,  który  w  rzeczywistości  przekazał  dokument,  

z którego wynika, że nie powinien podlegać wykluczeniu z postępowania, byłoby zbyt daleko 

posuniętym  formalizmem,  ograniczającym  się  do  stwierdzenia,  że  wykonawca  nie  złożył 

dokumentu przez platformę zamawiającego – System Zakupowy GK PGE. Ponownie należy 

podkreślić,  że  żądania  odwołującego  całkowicie pomijają  treść  art.  127  ust.  2  PZP.  Trzeba 

też  zauważyć,  że  przepis  ten  w  żaden  sposób  nie  wskazuje  formy,  w  jakiej  podmiotowe 

środki dowodowe mają zostać przekazane zamawiającemu. Istota przepisu jest bardzo jasna 

–  jeżeli  zamawiający  posiada  dany  podmiotowy  środek  dowodowy,  to  jeżeli  wykonawca 

wskaże  na  ten  środek  oraz  potwierdzi  jego  aktualność  i  prawidłowość  to  nie  jest 

zobowiązany do jego składania. Jeżeli więc zamawiający – z jakiegokolwiek źródła – uzyskał 

wymagany  dokument 

–  to  może  posłużyć  się  nim  w  postępowaniu  w  celu  oceny  sytuacji 

podmiotowej wykonawcy.   

W  ocenie  z

amawiającego  to  właśnie  wykluczenie  wykonawcy  Nokia  z  postępowania  

z powodów stricte formalnych stanowiłoby nie tylko naruszenie zasady określonej w art. 127 

ust.  2  PZP,  ale  także  naruszenie  zasad  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania 

w

ykonawców.  Wykonawca  Nokia,  który  złożył  wymagany  dokument  samodzielnie  (bez 

wezwania)  dnia  25  kwietnia  2022  r.,  podlegałby  w  rzeczywistości  wykluczeniu  z 

p

ostępowania nie z powodów merytorycznych, ale z bardzo daleko posuniętego formalizmu 

oraz  bez  uwzględnienia  mechanizmów  PZP,  które  mają  zmierzać  do  merytorycznej  oceny 

zdolności wykonawców, czyli w szczególności bez uwzględnienia art. 127 ust. 2 oraz art. 128 

ust. 4 PZP.   

Potwierdzenie  prawidłowości  działania  zamawiającego  stanowi  orzecznictwo  Krajowej 

Izby  Odwoławczej,  która  w  swoich  wyrokach  i  uchwałach,  zajmowała  stanowisko  co  do 

samodzielnego  uzupełniania  (składania)  dokumentów  przez  wykonawców  bez  wezwania  

i postępowania przez zamawiających w takich sytuacjach, z czym mamy do czynienia także  

w  niniejszym  stanie  faktycznym.  W  uchwale  z  27  lutego  2019  r.  (sygn.  KIO/KD  13/19) 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  wskazała,  że  „ustawodawca  nadał  obligatoryjny  charakter 

wezwaniu wykonawcy, którego oferta została najwyżej oceniona, do złożenia aktualnych na 

dzień  złożenia  oświadczeń  lub  dokumentów.  Oznacza  to,  że  w  postępowaniach,  w  których 

zastosowanie  ma  art.  26  ust.  1  ustawy  Pzp,  substytutu  wezwania  nie  może  stanowić 

samodzielne  uznanie  przez  zamawiającego,  że  wykonawca  spełnił  warunki  udziału  

w postępowaniu lub nie zachodzą względem niego podstawy wykluczenia, nawet w sytuacji, 

gdy  zamawiający  posiada  oświadczenia  i  dokumenty  wymagane  przez  rozporządzenie,  na 

skutek  złożenia  ich  przez  wykonawcę  wraz  z  ofertą”.  Jednakże,  powołując  się  na  wyrok 

Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 25 stycznia 2017 r. (sygn. KIO 103/17) Izba zaznaczyła,  

że  „w  orzecznictwie  dopuszcza  się  co  najwyżej  zastąpienie  wezwania  do  złożenia 

dokumentów  wezwaniem  do  potwierdzenia  aktualności  dokumentów,  które  wykonawca 

złożył  wraz z  ofertą”.  Natomiast  w  wyroku z  dnia 22  listopada 2018  r.  (sygn.  KIO  2326/18) 

Krajowa Izba Odwoławcza uznała, że „dokument wymagany w celu potwierdzenia spełniania 

warunków udziału w postępowaniu, złożony samodzielnie przez wykonawcę (bez wezwania 

zamawiającego) powinien podlegać w pierwszej kolejności wyjaśnieniu w trybie art. 26 ust. 4 

ustawy  Pzp.  Aby  móc  dokonać  oceny  tego  dokumentu  w  postępowaniu  zamawiający 

powinien  uzyskać  od  wykonawcy  potwierdzenie,  że  dany  dokument  został  złożony  w  celu 

wykazania  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu,  a  nie  np.  omyłkowo.  W  ocenie 

Krajowej Izby Odwoławczej, w przypadku uzyskania takiego potwierdzenia zamawiający nie 

musi już wzywać wykonawcy do złożenia tego dokumentu w trybie art. 26 ust. 1 lub 2 ustawy 

Pzp, ale może dokonać jego badania, stosownie do wymagań określonych w SIWZ. Jeżeli w 

toku  badania  takiego  dokumentu  okaże  się,  że  dokument  zawiera  błędy  lub  braki,  to 

zamawiający ma obowiązek wezwać wykonawcę do uzupełnienia wymaganego dokumentu, 

zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy

”. Analogiczne stanowisko zajęła Krajowa Izba Odwoławcza w 

wyroku  z  dnia  2  października  2019  r.  (sygn.  KIO  1829/19),  a  którym  wskazała,  że  „w 

wypadku samouzupełnienia dokumentów przez wykonawcę zamawiający powinien dokonać 

oceny samouzupełnionych dokumentów i jeśli są nieprawidłowe - wezwać wykonawcę do ich 

uzupełnienia w trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp, a jeśli są prawidłowe - odstąpić od wzywania 

do ich uzupełnienia na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp”.  

Mając  na  uwadze  powyższe,  w  niniejszym  postępowaniu  za  prawidłowe  można  byłoby 

uznać także  działanie  zamawiającego,  w  którym  zamawiający  wezwałby  wykonawcę  Nokia 

jedynie  do  potwierdzenia  aktualności  dokumentów  przekazanych  zamawiającemu.  Zamiast 

tego z

amawiający zastosował się w pełni do obowiązku wynikającego z treści art. 128 ust. 1 

PZP,  a  następnie  w  wyniku  powzięcia  wątpliwości  jak  należy  intepretować  przekazywane 

dokumenty i informacje, wezwał wykonawcę Nokia do wyjaśnień na podstawie art. 128 ust. 4 

PZP.  

Nadto,  jak  podkreśla  się  w  doktrynie  „Przy  interpretacji  zakresu  okoliczności 

zobowiązujących do odrzucenia wniosku niezbędne jest stosowanie wykładni ścisłej. Biorąc 

pod  uwagę  zasadę  zachowania  uczciwej  konkurencji,  należy  zachować  ostrożność  przy 

odrzucaniu  wniosku  (co  oznacza  brak  dalszego 

udziału  w  postępowaniu)  złożonego  przez 

wykonawcę,  który  jest  zdolny  do  wykonania  zamówienia,  tj.  nie  podlega  wykluczeniu  oraz 

spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu,  ze  względu  na  wymagania  o  charakterze  czysto 

administracyjnym,  niedotyczące  sytuacji  podmiotowej  wykonawcy  lub  niewynikające  wprost  

z  przepisów”  (Dzierżanowski  Włodzimierz,  Komentarz  –  Prawo  zamówień  publicznych,  Lex 

Jak  słusznie  zauważył  także  Rzecznik  Generalny  w  opinii  z  dnia  17  grudnia  2008  r. 

dotyczącej  sprawy  C-250/07  Komisja  Wspólnot  Europejskich  v.  Republika  Grecka, 

EU:C:2008:734,  odnosząc  się  do  pojęcia  nieprawidłowej  oferty  (co  na  zasadzie  analogii 

można odnieść także do „nieprawidłowego wniosku”): „Kolejną kwestią, która ma znaczenie 

dla  interpretacji  terminu  „nieprawidłowa”,  jest  to,  że  jednym  z  celów  zamówień  publicznych 

jest  rozwój  rzeczywistej  konkurencji  na  rynku  (…)  rzeczywista  konkurencja  usuwa  zatem 

bariery,  które  uniemożliwiają  nowym  podmiotom  wejście  na  rynek;  jest  korzystna  dla 

organów  zamawiających,  które  mogą  wybrać  spośród  większej  liczby  oferentów,  a  tym 

samym  mogą  uzyskać  lepszy  stosunek  jakości  do  ceny;  sprzyja  ona  również  integralności 

procedur  przetargowych  jako  takich  (…)  „podstawowym  celem  dyrektyw  jest  otwarcie 

konkurencji  na  rynku  zamówień,  gdyż  to  konkurencja  gwarantuje,  że  zamawiający  nie 

posuną się do faworyzowania. Mając na względzie takie stanowisko TSUE i zgadzając się co 

do  celu  regulacji  zamówień  publicznych  definiowanego  jako  umożliwienie  konkurowania  na 

równych  warunkach,  należy  uznać,  że  odrzucanie  wniosków  powinno  być  ograniczone  do 

uchybień istotnych, które mogłyby godzić w przejrzystość postępowania”.   

2.  Zarzut naruszenia art. 146 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 158 ust. 2 w zw. z art. 381 ust. 1  

w zw. z art. 16 pkt 1 ustawy Pzp. 

Nie  spo

sób  także  uznać  za  zasadne  stanowiska  odwołującego,  że  w  niniejszym 

p

ostępowaniu  zaszły  przesłanki  do  odrzucenia  wniosku  o  dopuszczenie  do  udziału  

w  p

ostępowaniu  wykonawcy  Nokia  na  podstawie  art.  146  ust.  1  pkt  5  PZP  w  sytuacji,  gdy 

złożone  podmiotowe  środki  dowodowe  (informacje  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  dla 

wykonawcy  Nokia  oraz  członków  jego  organów)  zostały  przekazane  zamawiającemu  

w sposób niezgodny z wymaganiami technicznymi przekazywania wniosków o dopuszczenie 

do udziału w postępowaniu określonymi w OPiW.  

Należy wyraźnie odróżnić wniosek o dostęp do udziału w postępowaniu od podmiotowych 

środków  dowodowych,  pomimo,  że  w  niniejszym  postępowaniu  zamawiający  wskazał,  

że  podmiotowe  środki  dowodowe  miały  zostać  złożone  wraz  z  wnioskiem.  Wymaganie 

z

amawiającego  nie  spowodowało  nadania  podmiotowym  środkom  dowodowym  charakteru 

wniosku. Nadal są to bowiem dokumenty, co do których zamawiający stosuje art. 128 ust. 1  

i ust. 4 PZP w celu ich uzupełnienia, poprawienia lub wyjaśnienia oraz art. 127 ust. 2, który 

umożliwia skorzystanie ze środków dowodowych, które są w posiadaniu zamawiającego.   

Art. 146 PZP zawiera zamknięty katalog przesłanek odrzucenia wniosku o dopuszczenie 

do  udziału  w  postępowaniu,  co  oznacza,  że  zamawiający  nie  może  odrzucić  wniosku 

wykonawcy z innej przyczyny niż wskazane w treści tego przepisu. Ustawodawca wyraźnie 

odróżnia  art.  146  ust.  1  pkt  5)  PZP  stanowiący  podstawę  do  odrzucenia  wniosku  

o  dopuszczenie  do  udziału  postępowaniu  z  powodu  sporządzenia  lub  przekazania  go  

w sposób niezgodny z wymaganiami technicznymi oraz organizacyjnym lub nie przy użyciu 

środków komunikacji elektronicznej określonych przez zamawiającego od art. 146 ust. 1 pkt 

2  lit.  a)  - 

lit. c) PZP, który stanowi podstawę odrzucenia wniosku w zakresie podmiotowych 

środków  dowodowych  i  innych  dokumentów  i  oświadczeń  składanych  przez  wykonawców. 

Art.  146  ust.  1  pkt  2  lit.  a  -  lit  c)  PZP  nie  przewiduje  podstawy  do  odrzucenia  wniosku  z 

powodu  złożenia  podmiotowego  środka  dowodowego  w  odmienny  sposób  niż  określił  to 

z

amawiający w treści dokumentacji postępowania (niezgodnie z wymaganiami technicznymi, 

organizacyjnymi  lub  przy  pomocy  innych  środków  komunikacji  elektronicznej),  a  jedynie 

podstawę  odnoszącą  się  do  merytorycznej  oceny  złożonych  dokumentów  (podlegania 

wykluczeniu) lub do niezłożenia dokumentów w określonym terminie.  

Potwierdzenie  w  tym  zakresie  stanowi  stanowisko  doktryny,  która  stanowczo  wskazuje,  

że  należy  odróżnić  ofertę  i  wniosek  o  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu  od 

podmiotowych  środków  dowodowych:  „Zgodnie  z  art.  146  ust.  1  pkt  5  Pzp  zamawiający 

odrzuca wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, jeżeli nie został sporządzony 

lub  przekazany 

w  sposób  zgodny  z  wymaganiami  technicznymi  oraz  organizacyjnymi 

sporządzania lub przekazywania wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu przy 

użyciu  środków  komunikacji  elektronicznej  określonymi  przez  zamawiającego.  Analogiczna 

regulacja  stanowi  j

edną  z  przesłanek  do  odrzucenia  oferty  (art.  226  ust.  1  pkt  6  Pzp). 

Omawiana  przesłanka  odrzucenia  wniosku  o  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu 

reguluje szeroki zakres możliwych okoliczności skutkujących odrzuceniem wniosku, których 

przyczyną jest niezastosowanie lub niepełne zastosowanie wymagań zamawiającego co do 

sposobu  sporządzenia  lub  przekazania  wniosku  przy  użyciu  środków  komunikacji 

elektronicznej.  

Przykładowo  zamawiający  zobowiązany  będzie  do  odrzucenia  wniosku  o  dopuszczenie 

do  udziału  w  postępowaniu  w  następujących  przypadkach:  1)  złożenie  wniosku  w  postaci 

elektronicznej  niezgodnie  z  treścią  rozporządzenia  wydanego  na  podstawie  art.  70  p.z.p.,  

tj.  bez  pośrednictwa  systemu  teleinformatycznego  spełniającego  wymogi  wskazane  

w  rozporządzeniu  (i  wbrew  nakazowi  zamawiającego),  a  zamiast  tego  –  przekazanie 

wniosku pocztą elektroniczną, 2) przekazanie wniosku w postaci niewłaściwego dokumentu 

elektronicznego (pliku o niewłaściwym formacie danych) (…)” . „Podobnie jest w przypadku 

przesłanki  odrzucenia oferty,  o której  mowa w  art.  226 ust.  1 pkt  6 p.z.p.,  zgodnie,  z  którą 

odrzuca  się  ofertę,  która  nie  została  sporządzona  lub  przekazana  w  sposób  zgodny  

z  wymaganiami  technicznymi  oraz  organizacyjnymi  sporządzania  lub  przekazywania  ofert 

przy 

użyciu  środków  komunikacji  elektronicznej  określonymi  przez  zamawiającego.  Ten 

przepis odnosi się do samej oferty, a nie np. podmiotowych środków dowodowych” (pod. red. 

H.  Nowak,  M.  Winiarz

,  Komentarz  do  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  Urząd 

Zamówień Publicznych, Warszawa 2021).  

Zamawiający zatem nie miał podstaw do odrzucenia wniosku o dopuszczenie do udziału  

w  p

ostępowaniu  przez wykonawcę Nokia na  podstawie art.  146  ust.  1  pkt  5)  PZP,  bowiem 

wniosek  tego  wykonawcy  został  złożony  w  terminie,  w  prawidłowej  formie  i  w  prawidłowy 

sposób przez platformę zamawiającego – System Zakupowy GK PGE.  

Mając  zatem  na  uwadze  przedstawioną  powyżej  argumentację,  należy  uznać,  że 

odwołanie  nie  zasługuje  na  uwzględnienie,  bowiem  zamawiający  nie  naruszył  żadnego  z 

przepisów  wskazywanych  przez  odwołującego.  Zaniechanie  odrzucenia  wniosku  o 

dopuszczenie  do  udzia

łu  w  postępowaniu  wykonawcy  Nokia  było  decyzją  zamawiającego, 

którą  należy  uznać  za  prawidłową  i  uzasadnioną  merytorycznie,  a  jednocześnie  było 

działaniem,  które  zagwarantowało  zachowanie  konkurencyjności  w  postępowaniu,  bez 

prowadzenia p

ostępowania w oparciu o zbyt daleko posunięty formalizm. 

Przystępujący do postępowania odwoławczego – po stronie zamawiającego – wykonawca 

Nokia,  złożył  pismo  procesowe,  w  którym  wniósł  o  oddalenie  odwołania  w  całości, 

podnosząc, co następuje. 

Zarzuty dotyczące niezłożenia informacji z KRK. 

Zarzuty  odwołania  należy  uznać  za  oczywiście  nieuzasadnione.  Odwołujący  całkowicie 

pomija bowiem w odwołaniu dyspozycję art. 127 ust. 2 ustawy Pzp, który wyłącza obowiązek 

złożenia  podmiotowych  środków  dowodowych  będących  w  posiadaniu  zamawiającego. 

Twierdzenia  o

dwołującego,  jakoby  wniosek  przystępującego  o  dopuszczenie  do  udziału  

w postępowaniu podlegał odrzuceniu z powodu nieuzupełnienia informacji z KRK w sytuacji, 

gdy  wykonawca  Nokia  w  ogóle  nie  był  zobowiązany  do  ponownego  złożenia  tego 

dokumentu, są całkowicie niezrozumiałe. Należy zwrócić uwagę na brak podstaw prawnych i 

spójności logicznej argumentacji odwołującego. 

Po  pierwsze,  o

dwołujący  nie  kwestionuje  faktu  wykazania  przez  przystępującego  braku 

podstaw  do  wykluczenia  z  p

ostępowania.  Odwołujący  nie  wskazuje,  jakoby  wobec 

wykonawcy Nokia zachodziła obiektywnie którakolwiek z przesłanek wykluczenia, o których 

mowa w art. 108 i 109 ustawy Pzp, zaś cała argumentacja zawarta w odwołaniu sprowadza 

się do kwestii proceduralnych. 

Po drugie, o

dwołujący nie kwestionuje, że zamawiający był w posiadaniu informacji z KRK 

wykonawcy Nokia i członków jego organów, ani nie kwestionuje aktualności tego dokumentu 

oraz  jego  prawidłowości  zarówno  co  do  formy,  jak  i  treści  (kwestionuje  jedynie  sposób 

przesłania). 

Po  trzecie,  o

dwołujący  nie  twierdzi  w  odwołaniu  (jak  się  wydaje),  że  wykonawca  Nokia 

zobowiązany był do złożenia w odpowiedzi na wezwanie nowego wyciągu z KRK (innego niż 

ten, który był już w posiadaniu zamawiającego). 

Po czwarte wreszcie, o

dwołujący nie kwestionuje prawa wykonawcy Nokia do niezłożenia 

ww.  dokumentu w związku  z  dysponowaniem tym  dokumentem  przez  zamawiającego  oraz 

nie  formułuje  żadnych  zarzutów  ani  nie  podnosi  jakichkolwiek  okoliczności  faktycznych  i 

prawnych wskazuj

ących na wadliwość takiego działania w świetle dyspozycji art. 127 ust. 2 

ustawy Pzp. 

W świetle powyższego, zarzuty i wnioski odwołania jawią się jako sprzeczne z zasadami 

logiki  i  zdrowego  rozsądku.  Ogólnie  rzecz  ujmując,  zarzuty  odwołania  sprowadzają  się 

bowiem  do  twierdzenia,  jakoby  wniosek  wykonawcy  Nokia  powinien  zostać  odrzucony  z 

powodu  niezłożenia  dokumentu,  do  złożenia  którego  nie  był  on  w  ogóle  zobowiązany 

(dokument znajdował się w aktach zamawiającego). 

Za  całkowicie  niezrozumiałe  należy  również  uznać  twierdzenia  prezentowane  przez 

o

dwołującego, jakoby na skutek wezwania do wyjaśnień w trybie art. 128 ust. 4 ustawy Pzp 

doszło  do  naruszenia  zasady  jednokrotności  wezwania  do  uzupełnienia  dokumentów. 

Odwołujący  przedstawia  w  tym  względzie  oryginalną  i  nieznaną  ustawie  interpretację 

wezwania  do  wyjaśnień  w  trybie  art.  128  ust.  4  ustawy  Pzp,  które  w  jego  ocenie  miałoby 

prowa

dzić  do  (cytując):  „naprawienia  nieprawidłowości  polegającej  na  niezłożeniu 

dokumentu, a zatem do jego uzupełnienia” (jakkolwiek należy to rozumieć). 

Pomijając całkowity brak wpływu takiej konstatacji na wynik postępowania (wobec braku 

obowiązku  ponownego  złożenia  tego  samego  dokumentu),  zauważyć  należy,  że  wezwanie 

do wyjaśnień w trybie art. 128 ust. 4 ustawy Pzp ze swej natury nie może być utożsamiane  

z  wezwaniem  do  uzupełnienia  dokumentu  w  rozumieniu  art.  128  ust.  1  ustawy  Pzp.  Są  to 

bowiem dwie różne instytucje, przy czym ustawa nie wprowadza żadnych ograniczeń (w tym 

ilościowych) co do prawa żądania wyjaśnień od wykonawców. 

Niezrozumiałe  jest  również  twierdzenie,  że  wezwanie  do  wyjaśnień  nie  mogło  zostać  

w  ogóle  skierowane  do  wykonawcy,  bowiem  może  ono  dotyczyć  tylko  złożonych 

dokumentów, a informacja z KRK nie została w ogóle złożona. Próżno doszukiwać się logiki 

w  tym  stwierdzeniu,  skoro  treść  wezwania  odnosi  się  explicite  do  dokumentu  będącego  w 

posiadaniu  z

amawiającego.  Abstrahując  od  uzasadnienia  zarzutów  odwołania,  które 

pozostaje  w  istocie  oderwane  od  aktualnego  stanu  prawnego  i  realiów  przedmiotowej 

sprawy,  warto  zauważyć,  że  zarówno  wezwanie do  złożenia  dokumentów  w  trybie  art.  128 

ust. 

ustawy 

Pzp, 

jak  

i  wezwanie  do  wyjaśnień  stanowiły  przejaw  zbędnego  formalizmu,  skoro  zamawiający  od 

początku 

dysponował 

kompletnymi, 

prawidłowymi 

i 

aktualnymi 

dokumentami 

potwierdzającymi  brak  podstaw  do  wykluczenia  i  spełnianie  warunków  udziału  w 

postępowaniu  przez  wykonawcę  Nokia.  W  rzeczywistości  wezwanie  do  uzupełnienia 

podmiotowych  środków  dowodowych  w  trybie  art.  128  ust.  1  ustawy  Pzp  był  „podwójnie” 

nieuzasadniony.  

Po pierwsze z

amawiający de facto oraz de iure dysponował już tymi dokumentami, gdyż 

zostały  wcześniej  złożone  przez  wykonawcę  Nokia.  Nawet  jeśli  zostały  złożone  z 

uchybieniem  terminu,  przyjąć  należy  w  ślad  za  ugruntowanym  poglądem  wyrażanym  w 

orzecznictwie 

że jako dokumenty złożone z inicjatywy wykonawcy powinny podlegać uwzględnieniu przez 

z

amawiającego. Co więcej, art. 127 ust. 2 ustawy Pzp znajduje zastosowanie niezależnie od 

sposobu  wejścia  przez  zamawiającego  w  posiadanie  dokumentów  (istotny  jest  sam  fakt 

dysponowania danym dokumentem). 

Po  dru

gie  zaś,  dokładnie  te  same  podmiotowe  środki  dowodowe  (w  tym  informacja  z 

KRK)  zostały  złożone  w  ramach  postępowania  prowadzonego  przez  tego  samego 

z

amawiającego  pn.  Zakup  i  wdrożenie  komponentów  sieci  radiowej  RAN  LTE450  wraz  z 

usługą wsparcia technicznego, numer postępowania POST/PGE/SYS/DZ/00092/2022 (dalej 

„postępowanie  RAN”).  Dokumenty  zostały  złożone  wraz  z  wnioskiem  o  dopuszczenie  do 

udziału  

w  postępowaniu  w  dniu 09.05.2022  r.,  a zatem  jeszcze  przed  wezwaniem  do  uzupełnienia 

dokumentów z dnia 26.05.2022 r. w postępowaniu CORE. 

Wspomnieć  należy,  że  oba  postępowania  są  prowadzone  w  tym  samym  czasie,  przy 

czym  w  obu  przypadkach  postanowienia  OPiW  są  tożsame,  przy  czym  zamawiający 

wymagał  od  wykonawców  złożenia  dokładnie  tych  samych  podmiotowych  środków 

dowodowych (notabene w postępowaniu RAN wnioski złożyli wyłącznie ci sami wykonawcy - 

Nokia 

i 

Ericsson).  

W  ramach  postępowania  RAN  zamawiający  dokonał  badania  podmiotowych  środków 

dowodowych wykonawcy Nokia, w tym informacji z KRK, nie zgłaszając do tego dokumentu 

jakichkolwiek  zastrzeżeń.  Zamawiający  badał  zatem  podmiotowe  środki  dowodowe 

równolegle w obu postępowaniach. 

W okolicznościach przedmiotowej sprawy zamawiający nie miał zatem i obiektywnie rzecz 

biorąc  nie  mógł  mieć,  jakichkolwiek  wątpliwości  co  do  posiadania  prawidłowej  i  aktualnej 

informacji  z  KRK  wykonawcy  Nokia  oraz  członków  jego  organów.  Zamawiający  wszedł 

bowiem w jego posiadanie (podobnie jak pozostałych podmiotowych środków dowodowych) 

zarówno  w  przedmiotowym  postępowaniu  (w  związku  z  ich  przesłaniem  przez  wykonawcę 

Nokia  w  ślad  za  założonym  wnioskiem  o  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu),  jak  i 

prowadzonym  

w tym samym czasie postępowaniu RAN, przy czym nazwa pliku oraz treść dokumentu nie 

pozostawiały  żadnych  wątpliwości,  o  jaki  dokument  chodzi.  Jednocześnie  już  sama  treść 

wiadomości  e-mail  z  załączonymi  podmiotowymi  środkami  dowodowymi,  przesłanej  do 

z

amawiającego  w  postępowaniu  CORE,  stanowi  jednoznaczne  i  wystarczające  wskazanie 

na  charakter  i  cel  złożenia  tych  dokumentów,  w  tym  informacji  z  KRK,  jako  podmiotowych 

środków dowodowych w postępowaniu. Zamawiający miał zatem świadomość dysponowania 

właściwym  dokumentem  KRK,  co  znajduje  dodatkowe  potwierdzenie  w  treści  wezwania  do 

wyjaśnień  z  dnia  27  czerwca  2022  r.  (dowód:  e-mail  z  dnia  25.042022  r.,  wniosek  

o dopuszczenie do udziału w postępowaniu RAN wraz z listą załączników, informacja z KRK 

złożona  w  postępowaniu  RAN  i  CORE)  -  na  okoliczność  złożenia  tego  samego dokumentu  

w  postępowaniu  CORE  i  RAN  oraz  świadomości  jego  posiadania  przez  zamawiającego  

w związku z równoległym badaniem dokumentów w obu postępowaniach. 

Warto zauważyć, że art. 127 ust. 2 ustawy PZP milczy na temat sposobu wejścia przez 

zamawiającego w posiadanie podmiotowych środków dowodowych. Przyjmuje się, że mogą 

to  być  w  szczególności  dokumenty  złożone  w  innym  postępowaniu  (na  co  wskazuje  m.in. 

motyw  85  dyrektywy  klasycznej,  zgodnie  z  którym  instytucje  zamawiające  nie  powinny 

wzywać  do  złożenia  dokumentów,  które  zostały  złożone  w  innym  postępowaniu).  Również 

spos

ób przekazania podmiotowych środków dowodowych w postępowaniu CORE (tj. drogą 

mailową) pozostaje bez znaczenia, skoro w wezwaniu z dnia 26 maja 2022 r.  zamawiający 

dopuścił  złożenie dokumentów  tą  samą drogą.  Zaznaczyć należy,  że  dokumenty  te  zostały 

przekazane z

amawiającemu w prawidłowej formie (elektronicznej). 

Zamawiający nie mógł mieć również wątpliwości co do aktualności posiadanej informacji  

z KRK.  

Po  pierwsze  aktualność  dokumentu  wynikała  wprost  z  przepisów  prawa  (dokument  nie 

starszy niż 6 miesięcy).  

Po  drugie,  dokument  ten  został  przesłany  zamawiającemu  w  dniu  upływu  terminu  na 

złożenie  wniosków  (oraz  ponownie  kilka  dni  późnej,  w  ramach  postępowania  RAN). 

Zamawiający  nie  mógł  mieć  zatem  wątpliwości,  że  dysponuje  dokumentem  aktualnym 

(wątpliwości  takie  mogłyby  powstać,  gdyby  dokument  został  złożony  w  ramach  innego, 

wcześniejszego postępowania).  

Po  trzecie  zaś,  aktualność  podmiotowych  środków  dowodowych  została  dodatkowo 

potwierdzona  w  piśmie  z  dnia  20.06.2022  r.  (odpowiedzi  na  wezwanie  zamawiającego  do 

uzupełnienia  dokumentów),  w  którym  wskazano  z  nazwy  konkretny  plik,  obejmujący 

zaświadczenia  KRK,  oraz  potwierdzono  wprost  aktualność  wszystkich  podmiotowych 

środków  dowodowych  zarówno  na  dzień  składnia  wniosków  o  dopuszczenie  do  udziału  

w postępowaniu, jak i na dzień uzupełnienia dokumentów. Wniosek, jakoby wykonawca mógł 

przywoływać  w  piśmie  dokumenty  nieaktualne  przeczyłby  logice  oraz  doświadczeniu 

życiowemu. 

Wykładnia celowościowa przepisu art. 127 ust. 2 Pzp nakazuje przyjąć, że jeżeli charakter 

i  aktualność  dokumentu  będącego  w  posiadaniu  zamawiającego  nie  budzą  wątpliwości, 

zamawiający  może  w  ogóle  odstąpić  od  żądania  złożenia  takiego  dokumentu,  na  co 

wskazuje  zresztą  wspomniany  już  motyw  85  dyrektywy  klasycznej.  Również  wymóg 

wskazania  dokumentu  i  potwierdzenia  jego  prawidłowości  i  aktualności  przez  wykonawcę 

należy  odczytywać  przez  pryzmat  jego  rzeczywistej  funkcji  (informacyjnej),  a  nie  jako 

dodatkowy wymóg proceduralny, oderwany od faktycznego wpływu na wynik postępowania 

(tym bardziej, że celem tego przepisu jest właśnie „odbiurokratyzowanie” całej procedury). W 

sytuacji,  gdy  określone  podmiotowe  środki  dowodowe  nie  budzą  wątpliwości  co  do  ich 

charakteru  

i  aktualności,  ww.  obowiązek  informacyjny  uznać  należy  za  bezprzedmiotowy  (przy  czym 

podkreślić należy, że z ostrożności wykonawca Nokia potwierdził w odpowiedzi na wezwanie 

do  uzupełnienia  dokumentów  aktualność  wszystkich  podmiotowych  środków  dowodowych,  

w tym informacji z KRK, wymienionej wśród załączników do pisma). 

W  zbliżonym  stanie  faktycznym  wypowiadała  się  Krajowa  Izba  Odwoławcza  w  wyroku  

z  dnia  2021-07-09,  sygn.  akt  KIO  1629/21,  KIO 1638/21: 

„Zgodnie z art. 127 ust. 2 ustawy 

Pzp  wy

konawca  nie  jest  zobowiązany  do  złożenia  podmiotowych  środków  dowodowych, 

które  zamawiający  posiada,  jeżeli  wykonawca  wskaże  te  środki  oraz  potwierdzi  ich 

prawidłowość  

i aktualność. Biorąc pod uwagę, że Zamawiający nie tylko jest w dyspozycji podmiotowego 

środka dowodowego, ale sam prowadzi rejestr w zakresie odbierania odpadów komunalnych 

od  właścicieli  nieruchomości,  brak  wskazania  na  to  przez  wykonawcę  nie  powinien 

prowadzić  do  uznania,  że  nie  wykazał  on  spełniania  warunku  udziału  w  postępowaniu.  W 

ocen

ie  Izby  nie  odpowiadałoby  to  zasadzie  proporcjonalności  określonej  w  art.  16  pkt  3 

ustaw  Pzp,  gdy

ż  prowadziłoby  do  stwierdzenia,  że  wykonawca  nie  wykazał  spełniania 

warunku 

udziału  

w  postępowaniu,  mimo  że  nie  tylko  warunek  ten  niewątpliwie  spełnia,  ale  również  mimo 

posiadania  przez  Zamawiającego  dokumentu  potwierdzającego  to  spełnianie.  Fakt,  

że  Zamawiający  skierował  wezwanie  do  złożenia  takiego  dokumentu  może  być  uznane 

jedynie za 

czynność zbędną, co jednak nie wpłynęło na przebieg i wynik postepowania”. 

Stanowisko  powyższe  znajduje  również  potwierdzenie  w  piśmiennictwie:  „Zamawiający 

może  również  odstąpić  od  wezwania  do  złożenia  określonych  środków  dowodowych, 

wiedząc, że je posiada. W takim wypadku zobowiązany jest jednak do wezwania wykonawcy 

do  potwierdzenia  ich  prawidłowości  i  aktualności,  chyba  że  charakter  określonych  środków 

dowodowych  (np.  dowodu  potwierdzającego  należyte  wykonanie  robót,  dostaw  lub  usług 

świadczonych  na  rzecz  zamawiającego)  wskazuje  na  oczywistą  bezzasadność  wezwania” 

(Prawo zamówień publicznych. Komentarz, red. M. Jaworska, wyd. 3, 2021 r.). 

Analogiczna wykładnia prezentowana była również na gruncie poprzedniej ustawy, gdzie 

odpowiednikiem  art.  127  ust.  2 

był  art.  26  ust.  6.  Nie  budziło  wówczas  wątpliwości,  że 

przepis  ten  należy  interpretować  przez  pryzmat  jego  rzeczywistego  celu  i  funkcji,  tj. 

odbiurokratyzowania  procedur.  Powszechnie  przyjmowano,  że  przepis  ten  uprawnia 

zamawiającego  do  odstąpienia  od  żądania  ponownego  złożenia  dokumentów.  Tytułem 

przykładu przywołać należy m.in. następujące orzeczenia KIO i poglądy doktryny: 

-  wyrok  KIO  z  26.02.2018  r.,  KIO  236/18,  LEX  nr  2477468: 

„Zarzut  dokonania  przez 

zamawiającego art. 26 ust. 3 ustawy przez bezprawne i bezzasadne zaniechanie wezwania 

B. do uzupełnienia dokumentów. Zarzut nie potwierdził się. W ocenie Izby zamawiający był 

uprawniony  do  zastosowania  art.  26  ust.  6  ustawy.  Wprawdzie  ten  przepis  przez  polskiego 

ustawodawcę  został  sformułowany  jako  uprawnienie  wykonawcy,  to  jednak  stanowi  on 

odpowiedź na motyw 85 dyrektywy 24/2014/UE, który stanowi „Należy również przewidzieć, 

by instytucje zamawiające nie zwracały się o wciąż aktualne dokumenty, które posiadają już 

w  związku  z  wcześniejszymi  postępowaniami  o  udzielenie  zamówienia.”  Motyw  ten  zatem 

wprost wskazuje, że instytucja zamawiająca ma się nie zwracać o aktualny dokument, który 

posiada  w  związku  z  wcześniejszymi  postępowaniami.  Taka  sytuacja  miała  miejsce  

w niniejszym postępowaniu”. 

-  wyrok  Krajowej 

Izby  Odwoławczej  z  dnia  2018-06-07,  KIO  974/18,  KIO  993/18,  KIO 

„W  związku  z  powyższym  wezwanie  Przystępującego  ŁPIB  na  podstawie  art.  26 

ust.  3  do  wyjaśnienia  lub  złożenia  nowego  zobowiązania  nie  jest  już  zasadne,  bowiem 

Zamawiający dysponuje oświadczeniem o treści potwierdzającej spełnienie warunku udziału 

w postępowaniu. Zgodnie z art. 26 ust. 6 ustawy Pzp 6 „wykonawca nie jest obowiązany do 

złożenia oświadczeń lub dokumentów potwierdzających okoliczności, o których mowa w art. 

25 ust. 1 pkt 1 

i 3, jeżeli zamawiający posiada oświadczenia lub dokumenty dotyczące tego 

wykonawcy (...)”. Zatem wezwanie wykonawcy do złożenia oświadczenia, o treści posiadanej 

przez  Zamawiającego  nie  jest  konieczne.  Art.  26  ust.  6  Pzp  nie  wskazuje  w  wyniku  jakich 

czynn

ości  Zamawiający  wszedł  w  posiadanie  oświadczeń  lub  dokumentów  dotyczące  tego 

wykonawcy  a  jedynie  odnosi  się  do  faktu  ich  posiadania.  Okoliczność,  iż  sprecyzowanie 

zakresu podwykonawstwa nastąpiło w oświadczeniu dotyczącym wyjaśnienia rażąco niskiej 

ceny, 

nie ma znaczenia dla wagi merytorycznej oświadczenia. Istotą jest treść oświadczenia, 

która  potwierdza  okoliczność,  o  której  mowa  w  art.  25  ust.  1  pkt  1  Pzp,  a  fakt  posiadania 

przez  Zamawiającego  takiego  oświadczenia  w  przedmiotowym  postępowaniu,  jest 

bezsporny

”. 

- wyrok KIO z 22.06.2017 r., KIO 1083/17, LEX nr 2324465

: „Art. 26 ust. 6 Pzp stanowi,  

że  wykonawca  nie  jest  zobowiązany  do  złożenia  dokumentów  potwierdzających  spełnianie 

warunków udziału w postępowaniu lub kryteriów selekcji oraz brak podstaw do wykluczenia, 

jeśli  zamawiający  posiada  już  te  dokumenty.  (...)  Brak  jest  podstaw  do  odmawiania 

zamawiającemu  podstaw  do  wykorzystania  w  toku  oceny  oferty  tych  wiadomości,  które  już 

posiada i żądanie złożenia dokumentów zawierających te informacje jedynie dla poprawności 

formalnej

”. 

-  wyrok  KIO  z  13.03.2020  r.,  KIO  439/20,  LEX  nr  2937370

:  „Z  powyższych  przepisów 

wynika  zatem,  że  jeśli  zamawiający  dysponuje  dokumentami  potwierdzającymi  spełnianie 

przez  wykonawcę  warunków  udziału  w  postępowaniu,  wykonawca  nie  ma  obowiązku  ich 

składać  Ustawodawca  wprowadził  powyższe  rozwiązanie  w  celu  ograniczenia  ilości 

dokumentów,  których  zamawiający  musiałby  żądać,  a  wykonawca  składać,  w  sytuacji  gdy 

nie  ma  takiej  potrzeby,  gdyż  konieczne  do  oceny  spełniania  warunku  dokumenty  są  już  w 

posiadaniu zamawiającego. Rozwiązanie to ma zatem na celu odbiurokratyzowanie procedur 

zamówień publicznych i ułatwienie wykonawcom ubiegania się o zamówienia publiczne. 

W tym stanie rzeczy nie ma także podstaw do tego, aby zamawiający wzywał na obecnym 

etapie  wybranego  wykonawcę  do  uzupełnienia  dokumentów  potwierdzających  należyte 

wykonanie tej 

usługi. Jak wskazano już wyżej, w świetle art. 26 ust. 6 ustaw Pzp, wykonawca 

w 

ogóle nie był zobowiązany do ich składania”. 

- wyrok KIO z 14.09.2020 r., KIO 1351/20, LEX nr 3067092: 

„Potwierdzeniem powyższego 

jest stanowisko wyrażone w wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 27 października 2017 

r. sygn. akt. KIO 2112/17, KIO 2113/17, w którym wskazano, iż „Zgodnie z przepisem art. 26 

ust. 6 

ustawy PZP wykonawca nie jest obowiązany do złożenia oświadczeń lub dokumentów 

potwierdzających okoliczności, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 1 i 3, jeżeli zamawiający 

posiada  oświadczenia  lub  dokumenty  dotyczące  tego  wykonawcy  lub  może  je  uzyskać  za 

pomocą bezpłatnych i ogólnodostępnych baz danych, w szczególności rejestrów publicznych 

w  rozumieniu  ustawy  z  dnia  17  lutego  2005  r.  o  informatyzacji  działalności  podmiotów 

realizujących  zadania  publiczne  (Dz.  U.  z  2017  r.  poz.  570).  Ratio  legis  ww.  regulacji  jest 

dążenie  ustawodawcy  do  odbiurokratyzowania  procedury  udzielania  zamówień  publicznych 

poprzez  eliminację  obowiązku  składania  zamawiającemu  oświadczeń  lub  dokumentów, 

znajdujących się już w jego posiadaniu”. 

A.  Szyszkowski,  Niejasności  procedury  odwróconej,  M.Zam.Pub.  2017,  nr  11,  s.  22-25: 

„Zamawiający w sytuacji, w której wykonawca wraz z ofertą składa prawidłowe dokumenty, 

nie powinien wzywać wykonawcy do ponownego złożenia tychże dokumentów. Po pierwsze, 

zgodnie z art. 26 ust. 6 p.z.p., wykonawca 

nie jest obowiązany do złożenia oświadczeń lub 

dokumentów potwierdzających okoliczności, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 1 i 3 p.z.p., 

jeżeli  zamawiający  posiada  oświadczenia  lub  dokumenty  dotyczące  tego  wykonawcy, 

niezależnie  od  tego,  w  jaki  sposób  wszedł  w  ich  posiadanie.  Po  drugie,  ponowne  żądanie 

dokumentów  już  w  danym  postępowaniu  przez  danego  wykonawcę  złożonych,  jest 

całkowicie nieracjonalne”. 

Podsumowując,  wobec faktu  dysponowania przez  zamawiającego  prawidłową i  aktualną 

informacją z KRK, przystępujący nie był w ogóle zobowiązany do jego ponownego złożenia  

w odpowiedzi na wezwanie z dnia 26.05.2022 r. Co więcej, wobec bezspornego charakteru 

tego  dokumentu,  w  tym  w  zakresie  jego  prawidłowości  i  aktualności,  samo  wezwanie  do 

uzupełnienia  tego  dokumentu,  jak  również  do  potwierdzenia  jego  aktualności  kwalifikować 

należy jako czynność zbędną i nadmiarową. 

W  konsekwencji  zarzuty 

odwołania  jako  odnoszące  się  do  ww.  czynności  i  ich  skutków, 

nie z

asługują na uwzględnienie, jako niemające wpływu na wynik postępowania. 

Z  ostrożności  wskazać  należy,  że  zamawiający  może  w  każdym  czasie  dokonywać 

korekty  własnych  czynności  w  postępowaniu,  gdy  uzna  je  za  wadliwe  lub  zbędne  lub 

wymagające  modyfikacji.  Zważywszy  zatem,  że  od  samego  początku  dysponowanie  przez 

z

amawiającego  prawidłową  i  aktualną  informacją  z  KRK  nie  mogło  budzić  wątpliwości,  zaś 

wezwanie p

rzystępującego do ponownego złożenia posiadanych już podmiotowych środków 

dowodowych  stanowiło  czynność  zbędną  i  nadmiarową,  Zamawiający  miał  prawo  do 

przyjęcia w poczet podmiotowych środków dowodowych informacji z KRK, którą już posiadał,  

a  wezwanie  przez  z

amawiającego  do  potwierdzenia  znanych  mu  okoliczności  -  z 

perspektywy wykonawcy - 

mogło stanowić co najwyżej swoistą postać autokorekty. 

2.  Zarzut ewentualny. 

Również zarzut ewentualny jako oderwany w zupełności od realiów przedmiotowej sprawy 

oraz  istoty  przepisów  ustawy  Pzp,  jawi  się  jako  oczywiście  bezzasadny.  Warto  jedynie 

wskazać,  że  odwołujący,  kwestionując  sposób  przesłania  dokumentu  (w  związku  

z wykorzystaniem poczty elektronic

znej zamiast platformy zakupowej), nie zauważa, że: 

zamawiający dopuścił explicite przesłanie dokumentów drogą mailową, 

w  piśmie  zamawiającego  z  15.06.2022.  do  Ericsson  wskazano  na  możliwość  złożenia 

dokumentów  przy  wykorzystaniu  poczty  elektronicznej  (jako  formy  zastępczej)  -  nie 

doszło zatem do naruszenia zasady równego traktowania wykonawców, 

przepisy  powoływane  jako  podstawa  odrzucenia  wniosku  dotyczą  złożenia  wniosku  

w  sposób  niezgodny  z  wymogami  technicznymi,  natomiast  nie  dotyczą  sposobu 

składania podmiotowych środków dowodowych, 

również punkty OPiW wskazane w odwołaniu (14.6 i 17.1) dotyczą składania wniosków  

o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, a nie podmiotowych środków dowodowych, 

art.  127  ust.  2  ustawy  Pzp  nie  wskazuje  na  sposób  i  okoliczności  wejścia  przez 

z

amawiającego  w  posiadanie  dokumentów,  a  tym  samym  prawo  do  niezłożenie 

ponownie tego samego dokumentu jest ograniczone jedynie do dokumentów złożonych 

wcześniej przy wykorzystaniu platformy zakupowej, 

-  o

dwołujący  zdaje  się  nie  dostrzegać,  że  ten  sam  dokument  został  złożony  za 

pośrednictwem platformy zakupowej w postępowaniu RAN. 

Z powyższych względów, zarzut ewentualny nie zasługuje na uwzględnienie. 

Niezależnie  od  oczywistej  bezzasadności  zarzutów  odwołania,  należy  dodatkowo 

zauważyć,  że  odwołujący  w  ogóle  nie  podnosi  zarzutów  sformułowanych  w  odniesieniu  do 

normy  wynikającej  z  art.  127  ust.  2  ustawy  Pzp,  oraz  nie  powołuje  żadnych  okoliczności 

faktycznych  i  prawnych  nakierowanych  na  zakwestionowanie  prawa  wykonawcy  do 

skorz

ystania z  prawa do  niezłożenia podmiotowego środka  dowodowego,  znajdującego się 

już  w  posiadaniu  zamawiającego.  W  odwołaniu  próżno  szukać  jakichkolwiek  argumentów 

przemawiających  za  brakiem  możliwości  zaliczenia  w  poczet  podmiotowych  środków 

dowodowych inf

ormacji KRK będącej w posiadaniu zamawiającego w oparciu o ww. normę 

prawną.  W  istocie  odwołujący skupia  się  na  zupełnie  innych  aspektach  sprawy,  dopatrując 

się  w  wezwaniu  do  wyjaśnień  w  trybie  art.  128  ust.  4  ustawy  Pzp  naruszenia  zasady 

jednokrotności  wezwania  do  uzupełnienia  informacji  z  KRK,  w  sytuacji,  gdy  dokument  ten  

w ogóle nie musiał być uzupełniany. 

W  myśl  art.  555  ustawy  Pzp,  Izba  nie  może  orzekać  co  do  zarzutów,  które  nie  były 

zawarte w odwołaniu. Izba nie jest zatem władna do orzekania ponad zarzuty odwołania, jak 

również  do  rozszerzającej  interpretacji  zarzutów.  Zarzut  odwołania  stanowi  wskazanie 

czynności  lub  zaniechanej  czynności  zamawiającego  oraz  okoliczności  faktycznych  i 

prawnych uzasadniających jego wniesienie. W wyroku z 11.04.2013 r., KIO 589/13, Krajowa 

Izba  Odwoławcza  zwróciła  uwagę,  że  „zgodnie  z  treścią  art.  180  ust.  3  ustawy  Pzp  zarzut 

musi  być  postawiony  wyraźnie,  to  znaczy  wskazywać  konkretną  czynność  zamawiającego 

mającą zdaniem odwołującego naruszać przepis prawa i określić sposób jego naruszenia”. Z 

kolei  

w  wyroku  z  13.03.2020  r.,  KIO  431/20,  LEX  nr  2948108,  Izba  orzekła,  że  poza  treścią 

samego  odwołania  brak  jest  możliwości  doprecyzowywania  zarzutów.  „Jeżeli  zatem 

podnoszone  przez  odwołującego  w  toku  rozprawy  przed  Izbą  okoliczności  nie  zostały 

wyraźnie 

i 

wprost 

ujęte  

w  treści  wniesionego  odwołania,  to  ich  późniejsze  wskazywanie  nie  może  być,  w  świetle 

przepisu  art.  192  ust.  7  PZP,  brane  przez  Krajową  Izbę  Odwoławczą  pod  uwagę,  choćby 

okoliczności  te  mieściły  się  w  ramach  ogólnie  wskazanej  podstawy  prawnej  zarzutu”  (vide  

W.  Dzierżanowski  [w:]  Ł.  Jaźwiński,  J.  Jerzykowski,  M.  Kittel,  M.  Stachowiak,  

W. Dzierżanowski, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, Warszawa 2021, art. 555). 

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wobec braku podniesienia w odwołaniu 

zarzutu  naruszenia  art.  127  ust.  2  ustawy  Pzp,  oraz  brak  zakwestionowania  uprawnienia 

wykonawcy  Nokia  do  zaniechania  ponownego  złożenia  informacji  z  KRK  w  świetle  ww. 

normy, ocena prawidłowości działań w tym aspekcie wykracza poza ramy rozpoznawanych 

zarzutów  odwołania.  Nie  sposób  nie  zauważyć,  że  konstatacje  odwołującego 

zaprezentowane  

w  odwołaniu  godzą  w  rażący  sposób  w  zasadę  proporcjonalności  postępowania,  o  której 

mowa  w  art.  16  pkt  3  ustawy  Pzp. 

Należy  przede  wszystkim  mieć  na  uwadze,  że 

obowiązująca  ustawa  Pzp  kładzie  nacisk  na  „odbiurokratyzowanie”  postępowania  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego,  w  tym  poprzez  wyłączenie  obowiązku  kilkukrotnego 

składania tych samych dokumentów. W związku z tym, wykładnia przepisów ustawy, w tym 

art. 127 ust. 2, powinna uwzględniać ich rzeczywisty cel. 

Zważyć  należy,  że  zarówno  dyrektywa  2014/24/UE,  jak  i  ustawa  Pzp,  nadają  zasadzie 

proporcjonalności  rangę  ogólnej  zasady  postępowania.  W  wyroku  TSUE  z  28.2.2018  r.  

w  sprawach  połączonych  C-523/16,  C-536/16,  MA.T.I.  SUD  SpA  v.  Centostazioni  SpA  

i  Duemme  SGR  SpA  przeciwko  Associazione  Cassa  Nazionale  di  Previdenza  e  Assistenza  

in  favore  dei  Ragionieri  e  Periti  Commerciali  (CNPR) 

(EU:C:2018:122), Trybunał podkreślił, 

biorąc  pod  uwagę  wcześniejsze  orzecznictwo  Trybunału,  że  zgodnie  z  zasadą 

proporcjonalności  przyjęte  środki  nie  powinny  wykraczać  poza  to,  co  jest  niezbędne  dla 

osiągnięcia  zakładanego  celu  (por.  wyr.  TSUE:  z  16.12.2008  r.  w  sprawie  C-213/07, 

Michaniki AE v. Ethniko Symvoulio Radiotileorasis i Ypourgos Epikrateias, z 19.5.2009 r. w 

sprawie  

C-538/07, Assitur Srl v. Camera di Commercio, Industria, Artigianato e Agricoltura di Milano, 

EU:C:2009:317; z 23.12.2009 r. w sprawie C-376/08, Serrantoni Srl i Consorzio stabile edili 

Scrl  v.  Comune  di  Milano,  EU:C:2009:808;  z  22.10.2015  r.  w  sprawie  C-425/14,  Impresa 

Edilux srl i Societa Italiana Costruzioni e Forniture srl (SICEF) v. Assessorato Beni Culturali e 

Identitâ Siciliana - Servizio Soprintendenza Provincia di Trapani i in., EU:C:2015:721). 

Również w ramach utrwalonego orzecznictwa Krajowej Izby Odwoławczej od lat wyrażany 

jest  pogląd,  że  formalizm  postępowania  nie  jest  celem  samym  w  sobie,  ale  służy  przede 

wszystkim  realizacji  celu  postępowania,  jakim  jest  wyłonienie  wykonawcy  zdolnego  do 

wy

konania  zamówienia,  który  złożył  najkorzystniejszą  ofertę.  Jednym  z  przejawów  zasady 

proporcjonalności  jest  utrwalony  w  orzecznictwie  prymat  treści  nad  formą  dokumentu  oraz 

rzeczywistego  pozyskania  przez  zamawiającego  niezbędnych  informacji.  Jak  wskazywała 

Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia 11 marca 2022 r., KIO 354/22: „Izba podtrzymuje 

linię  orzeczniczą  o  wyższości  treści  nad  formą,  uznając,  że  Zamawiający  uzyskał  na 

podstawie powyższych dokumentów wszystkie niezbędne informacje”. W tym samym wyroku 

Izba  wypowiedziała  się  również  na  temat  stosowania  art.  127  ust.  2  ustawy  Pzp, 

potwierdzając  prawo  wykonawcy  do  zaniechania  złożenia  danego  dokumentu,  jeżeli 

niezbędne  informacje  wynikają  z  dokumentów  znajdujących  się  w  posiadaniu 

zamawiającego. 

W świetle powyższego twierdzenie odwołującego, jakoby wniosek Nokia o dopuszczenie 

do udziału w postępowaniu powinien zostać odrzucony z powodu niezłożenia tego samego 

dokumentu  po  raz  trzeci  (sic!

), w sytuacji, gdy wykonawca ten wykazał bezsprzecznie brak 

podstaw d

o wykluczenia, jawi się nie tylko jako nieuzasadniony, ale wprost jako kuriozalny. 

Izba ustaliła i zważyła, co następuje. 

Izba stwierdziła, że nie zachodzą przesłanki do odrzucenia odwołania, o których stanowi 

przepis art. 528 ustawy Pzp. 

Zamawiający  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

z  zastosowaniem  przepisów  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  wymaganych  przy 

procedurze,  której  wartość  szacunkowa  zamówienia  przekracza  kwoty  określone 

w przepisach wydanych na podstawie art. 3 

ustawy Prawo zamówień publicznych. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  stwierdziła,  że  odwołujący  posiada  interes  w  uzyskaniu 

przedmiotowego  zamówienia,  kwalifikowanego  możliwością  poniesienia  szkody  w  wyniku 

naruszenia  przez  zamawiającego  przepisów  ustawy,  o  których  mowa  w  art.  505  ust.  1 

ustawy Pzp, 

co uprawniało go do złożenia odwołania. 

Uwzględniając  dokumentację  z  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i  stanowiska 

stron,  oraz  uczestnika  postępowania  odwoławczego,  złożone  w  pismach 

procesowych, jak też podczas rozprawy Izba stwierdziła, iż odwołanie nie zasługuje na 

uwzględnienie. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  w  całości  podziela  argumentację  prezentowaną  przez 

zamawiającego  oraz  przystępującego  Nokia,  przyjmując  ją  za  własną.  Ponadto  Izba 

wskazuje, co następuje.  

Zdaniem  Krajowej  Izby  Odwoławczej  zarzuty  postawione  w  odwołaniu  stricte  dotyczą 

kwestii formalnych związanych z dokumentami złożonymi przez przystępującego. Co prawda 

przystępujący  swoim  działaniem  wprowadził  pewien  chaos  komunikacyjny,  jednakże 

działanie  to  jak  i  ocena  dokonana  przez  zamawiającego  nie  budzą  wątpliwości  pod  kątem 

poprawności  i  zgodności  działania  z  obowiązującymi  przepisami  prawa,  gdyż  na  względzie 

należy  mieć  cel,  któremu  służy  procedura  udzielenia  zamówienia  publicznego.  Celem 

postępowania  jest  dokonanie  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  złożonej  w  postępowaniu 

przez  wykonawcę,  który  spełnia  szeroko  rozumiane  warunki  udziału  w  postępowaniu, 

zarówno 

te 

przedmiotowe 

jak  

i  podmiotowe.  Oznacza  to, 

skupiając  się  na  warunkach  podmiotowych,  że  wykonawca  jest 

zobowiązany wykazać zamawiającemu, iż jego sytuacja ekonomiczna, finansowa, potencjał, 

doświadczenie, czy wreszcie kwestie związane z osobami zarządzającymi firmą wykonawcy, 

ich  niekaralność,  dają  pewność  zamawiającemu,  że  podmiot  wybrany  w  toku  procedury 

zamówieniowej  da  gwarancję  prawidłowej  realizacji  umowy  zawartej  w  wyniku  udzielonego 

zamówienia.  W  tym  celu  ustawodawca  w  sposób  usystematyzowany  uchwalił  szereg 

przepisów,  które  mają  na  celu  ułatwienie  zamawiającemu  podjęcie  prawidłowej  decyzji. 

Przepisy ustawy Pzp, 

wyraźnie regulują jakie czynności i w jakim czasie może podejmować 

zamawiający  względem  wykonawców,  tak  aby  nie  zostały  naruszone  podstawowe  zasady 

udzielania  zamówień  publicznych  w  tym  zasada  określona  przepisem  art.  16  pkt  1  ustawy 

Pzp, 

która stanowi, iż zamawiający przygotowuje i przeprowadza postępowanie o udzielenie 

zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  oraz  równe 

trakt

owanie wykonawców. 

Biorąc pod uwagę wszystkie ww. okoliczności Izba stwierdziła, iż zarzuty odwołującego są 

bezzasadne. 

Odwołujący  wywodząc  zasadność  podnoszonych  zarzutów  skupia  się  bowiem  na 

elementach 

nieistotnych,  niemających  żadnego  znaczenia  dla  istoty  rozstrzygnięcia.  Wady 

(które  w  ocenie  Izby  nie  wystąpiły  w  przedmiotowym  postępowaniu)  w  czynnościach 

zamawiającego  i  przystępującego,  które  podnosi  odwołujący  dają  się  w  prosty  sposób 

wyjaśnić poprzez prawidłową wykładnię przepisu art. 127 ust. 2 ustawy Pzp, który stanowi,  

iż wykonawca nie jest zobowiązany do złożenia podmiotowych środków dowodowych, które 

zamawiający posiada, jeżeli wykonawca wskaże te środki oraz potwierdzi ich prawidłowość  

i aktualność. 

Przekładając powyższe na stan faktyczny sprawy, Izba stwierdziła, co następuje. 

W  dniu  25  kwietnia  2022  roku,  przystępujący  przesłał  do  zamawiającego,  na  adresy  e-

mail wskazane w dokumentacji postępowania dokumenty (informacje z KRK). Okolicznością 

bezsporną  w  sprawie  jest,  że  dokumenty  te  zostały  przesłane  po  terminie  na  składanie 

wniosków oraz że zostały przesłane przez wykonawcę samodzielnie. 

Odnosząc  się  do  zarzutu,  iż  dokumenty  te  nie  zostały  przesłane  w  wymaganej  przez 

zamawiającego formie, tj., że zostały przesłane na adresy e-mail, nie zaś przez platformę, na 

której  zamawiający  prowadzi  postępowanie  Izba  wskazuje,  iż  zgodnie  z  pkt  16  OPiW 

zamawiający dopuścił również formę komunikowania się przez pocztę elektroniczną, podając 

adresy e-

mail osób, do których taką korespondencję należy kierować, cyt.  

„16.1.  W  niniejszym  Postępowaniu  korespondencja  przekazywana  będzie  poprzez 

System  Zakupowy  GK  PGE. 

Szczegółowe  informacje  dotyczące  Systemu 

Zakupowego GK PGE zostały zawarte w pkt 26 Opisu potrzeb i wymagań. 

Zamawiający  zastrzega  sobie  prawo  do  komunikowania  się  z  Wykonawcami 

również za pomocą poczty elektronicznej. 

16.3.  Osobami 

uprawnionymi  do  kontaktowania  się  z  Wykonawcami  w  sprawie 

Postępowania jest wyłącznie: (…)”. 

Powyższa  informacja  stanowi  uzupełnienie  informacji  wskazanych  przez  zamawiającego  

w  pkt  14.6  i  14.6.1  OPiW,  co  oznacza,  że  przystępujący  w  sposób  dopuszczony  przez 

zamawiającego przekazał dokumenty z KRK. 

Ponadto zamawiający pismem z dnia 15 czerwca 2022 roku, potwierdził, co zgodne jest  

z  ustaleniami  Izby,  że  cyt.:  „(…)  W  przypadku  powzięcia  informacji,  że  do  odpowiedzi  na 

wezwanie  nie  dołączono  wszystkich  dokumentów,  istnieje  możliwość  ich  przekazania 

Zamawiającemu  za  pośrednictwem  poczty  elektronicznej  na  adres  wskazany  w  OPW,  

z zastrzeżeniem, że musi to nastąpić do upływu wyznaczonego terminu”. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  zwraca  również  uwagę  na  fakt,  iż  analogicznie  jak  w 

przypadku  składania  ofert,  złożenie  wniosku  przez  podaną  przez  zamawiającego  platformę 

zakupową  stanowi  akt  oświadczenia  woli,  wyrażający  się  chęcią  uzyskania  zamówienia  w 

postępowaniu,  w  którym  taki  wniosek  jest  składany.  Należy  również  zwrócić  uwagę  na 

odrębność  funkcjonalną  wniosku  od  dokumentów  składanych  wraz  z  tym  wnioskiem  i 

związanych  z  tym  konsekwencjami  prawnymi.  Zgodnie bowiem z  przepisem  art.  146  ust.  1 

pkt  5  ustawy  Pzp,  z

amawiający  odrzuca  wniosek  o  dopuszczenie  do  udziału  w 

postępowaniu,  jeżeli  nie  został  sporządzony  lub  przekazany  w  sposób  zgodny  z 

wymaganiami technicznymi oraz organizacyjnymi sporządzania lub przekazywania wniosków 

o 

dopuszczenie 

do 

udzia

łu  

w  postępowaniu  przy  użyciu  środków  komunikacji  elektronicznej  określonymi  przez 

zamawiającego.  Ustawodawca  nie  przewidział  konsekwencji  prawnych  w  odniesieniu  do 

dokumentów i oświadczeń składanych wraz z tym wnioskiem. 

Zgodnie  bowiem  z  przepisem  art.  128  ust.  1  ustawy  Pzp,  j

eżeli  wykonawca  nie  złożył 

oświadczenia, o którym mowa w art. 125 ust. 1, podmiotowych środków dowodowych, innych 

dokumentów  lub  oświadczeń  składanych  w  postępowaniu  lub  są  one  niekompletne  lub 

zawierają błędy, zamawiający wzywa wykonawcę odpowiednio do ich złożenia, poprawienia 

lub uzupełnienia w wyznaczonym terminie, chyba że (…). 

Konsekwencją  braku  wypełnienia  wezwania  zamawiającego  w  trybie  art.  128  ust.  1 

ustawy Pzp, jest 

obowiązek odrzucenia wniosku w trybie przepisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. c) 

ustawy  Pzp,  który  stanowi,  że  zamawiający  odrzuca  wniosek  o  dopuszczenie  do  udziału  

w  postępowaniu,  jeżeli  został  złożony  przez  wykonawcę  który  nie  złożył  w  przewidzianym 

terminie  oświadczenia,  o  którym  mowa  w  art.  125  ust.  1,  lub  podmiotowego  środka 

dowodowego, potwierdzających brak podstaw wykluczenia lub spełnianie warunków udziału 

w postępowaniu, innych dokumentów lub oświadczeń. 

Tym  samym,  aby 

zamawiający  mógł  zastosować  ww.  przepis,  który  ma  charakter 

sankcyjny,  czyli  należy  go  wykładać  w  sposób  ścisły,  koniecznym  jest  stwierdzenie  przez 

zamawiającego,  czy  okoliczności  sprawy  pozwalają  na  uznanie,  że  wykonawca  nie  złożył 

wymaganych 

przez 

zamawiającego 

podmiotowych 

środków 

dowodowych. 

W 

przedmiotowym postępowaniu odpowiedź na tak zadanie pytanie musi być negatywna. 

Jak 

ustaliła  Izba,  forma przesłania dokumentów przez  przystępującego  była prawidłowa. 

Pozostaje  więc  ocena  czy  dokumenty  te  mogły  być  uwzględnione  przez  zamawiającego  

w  procedurze  oceny 

podmiotowej  przystępującego  wykonawcy.  Odpowiedź  na  tak  zadane 

pytanie musi być twierdząca. 

Zgodnie  z  przepisem  art. 

127  ust.  2  ustawy  Pzp,  wykonawca  nie  jest  zobowiązany  do 

z

łożenia  podmiotowych  środków  dowodowych,  które  zamawiający  posiada,  jeżeli 

wykonawca wskaże te środki oraz potwierdzi ich prawidłowość i aktualność. 

Zamawiający pismem z dnia 28 maja 2022 roku, w trybie przepisu art. 128 ust. 1 ustawy 

Pzp,  wezwał  przystępującego  do  uzupełnienia  wszystkich  dokumentów  wymaganych  

w postępowaniu, które nie zostały złożone przez przystępującego. 

Pismem  z  dnia  17 

czerwca  2022  roku,  przystępujący  odpowiedział  na  wezwanie 

zamawiającego, jednakże w  ramach  przekazywanych podmiotowych środków  dowodowych 

nie 

załączył informacji z KRK. 

W  związku  z  powyższym,  zamawiający  działając  na  podstawie  przepisu  art.  128  ust.  4 

ustawy  Pzp,  wezwał  przystępującego  do  złożenia  wyjaśnień  o  następującej  treści:  „Czy  ze 

względu  na  to,  że  w  spisie  Załączników  do  pisma  z  dnia  17  czerwca  2022  r.  [Pismo 

przewodnie_20.06.2022-sig-

sig]  figuruje  informacja,  że  załącznikiem  do  pisma  jest 

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego dla wykonawcy oraz członków organu: „Załącznik 

nr  3.  Informacje  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  dla  wykonawcy  oraz  członków  organów 

(1_KRK_22.02.22....pdf);”, Zamawiający ma zaliczyć na poczet uzupełnianych dokumentów, 

dokumenty  umieszczone  w  pliku  „1_KRK_22.02.22  DP_-sig-sig”  złożonym  przez 

Wykona

wcę w dniu 25 kwietnia 2022 r.? Jeżeli tak, to czy Wykonawca potwierdza, że ww. 

dokumenty złożone w dniu 25 kwietnia 2022 r. są aktualne?”. 

Przystępujący  Nokia  w  odpowiedzi  na  powyższe  wezwanie  wskazał,  co  następuje: 

„Potwierdzamy,  że  Zamawiający  powinien  zaliczyć  na  poczet  uzupełnianych  dokumentów 

informacje  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  dla  Wykonawcy  oraz  członków  organów 

umieszczone w pliku „1_KRK_22.02.22 DP_-sig-sig”, złożonym przez Wykonawcę w dniu 25 

kwietnia  2022  r.,  wymienione  w 

piśmie  przewodnim  z  dnia  17.06.2022  r.  (data  złożenia 

20.06.2022  r.)  jako  „Załącznik  nr  3.  Informacje  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  dla 

wykonawcy  oraz  członków  organów  (1_KRK_22.02.22....pdf).  Jednocześnie  potwierdzamy, 

że ww. informacje z Krajowego Rejestru Karnego są prawidłowe i aktualne”. 

Analizując powyższe, mając na względzie brzmienie przepisu art. 127 ust. 2 ustawy Pzp, 

Izba stwierdziła, że w przedmiotowym postępowaniu przystępujący Nokia, po pierwsze - nie 

był zobowiązany do złożenia podmiotowych środków dowodowych ponad te złożone w dniu 

5  kwietnia  2022  r.,  gdyż  odpowiadały  one  formie  ich  złożenia,  a  merytoryczna  treść  nie 

budziła wątpliwości,  po drugie  –  wezwanie zamawiającego  z  26 maja  2022 roku  mogło nie 

dotyczyć zakresu związanego z KRK, gdyż zamawiający był w posiadaniu tych dokumentów, 

po  trzecie 

–  wykonawca  przystępujący  wskazał  podmiotowe  środki  dowodowe  

w  wiadomościach  e-mail  z  dnia  25  kwietnia  2022  roku,  po  czwarte  –  w  odpowiedzi  na 

wezwanie zamawiającego potwierdził ich prawidłowość i aktualność. 

Tym  samym  zostały  wypełnione  wszystkie  przesłanki  warunkujące  zastosowanie  przez 

zamawiającego  przepisu  art.  127  ust.  2  ustawy  Pzp,  do  prawidłowej  oceny  wniosku 

przystępującego Nokia. 

Biorąc pod uwagę powyższe, orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy na podstawie art. 575 

ustawy Pzp 

oraz § 8 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 

r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania 

oraz  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  wysokości  wpisu  od  odwołania  (Dz.  U.  poz. 

Przewodniczący: 

…………………………