KIO 1536/22 WYROK dnia 4 sierpnia 2022 roku

Sygn. akt: KIO 1536/22 

WYROK 

z dnia 4 sierpnia 2022 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Renata Tubisz 

Protokolant:   

Piotr Cegłowski 

po  rozpoznaniu  w  dniach  24  czerwca  2022r.  i  1  sierpnia  2022  r.  w 

Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  8  czerwca  2022  r.  przez 

odwołującego  Przedsiębiorstwo  Handlowo-Produkcyjno-Usługowe  „Zagroda”  Spółka  z 

ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Strzyżowie  w postępowaniu  prowadzonym 

przez zamawiającego Gminę Świlcza 

przy  udziale  wykonawcy  FB  Serwis  Karpatia  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością 

z 

siedzibą  w  Tarnowie  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po 

stronie zamawiającego 

orzeka: 

uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  Gminie  Świlcza  unieważnienie 

czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  w  zakresie  części  2  zamówienia  oraz 

czynności  odrzucenia  oferty  odwołującego  Przedsiębiorstwo  Handlowo-Produkcyjno-

Usługowe „Zagroda” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Strzyżowie z 

dnia  3 czerwca  2022r.  i 

nakazuje zamawiającemu powtórzenie czynności oceny ofert w 

zakresie części 2 zamówienia z uwzględnieniem oferty odwołującego; 

kosztami postępowania obciąża zamawiającego Gminę Świlcza i: 

zalicza  w 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  odwołującego 

tytułem wpisu od odwołania poniesioną przez odwołującego  

zasądza  od  zamawiającego  Gminy  Świlcza  na  rzecz  odwołującego 

Przedsiębiorstwo 

Handlowo-Produkcyjno-Usługowe 

„Zagroda” 

Spółka 

z 

ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Strzyżowie kwotę 18 600 zł 00 gr 

(słownie:  osiemnaście  tysięcy  sześćset  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  koszty 

postępowania  poniesione  przez  odwołującego  z  tytułu  wpisu  od  odwołania  oraz 

wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art. 

579  ust.  1  i  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  -  Prawo 

zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1129 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 

14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej 

Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ……………………………….……… 

Uzasadnienie 

Złożone  odwołanie  dotyczy  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

prowadzonego  przez  zamawiającego  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  pn.:  „Odbiór, 

transport  i  zagospodarowanie  odpadów  komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości 

zamieszkałych położonych na terenie Gminy Świlcza” 

Postępowaniu nadano numer referencyjny: RGI.271.17.2021 

Zamówienie ogłoszono w Dz. Urz. U.E.: 2021/S 143-380482 z 2021-07-27 

Data  czynności  wobec  której  wnoszone  jest  odwołanie:  2022.06.03.  (informacja  o  wyborze 

najkorzystniejszej  oferty  dla  części  nr  2  tj.  Odbiór,  transport  i  zagospodarowanie  odpadów 

komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości  zamieszkałych  miejscowości:  Świlcza,  Trzciana, 

Woliczka, Dąbrowa, Błędowa Zgłobieńska — część południowa. 

Odwołanie wniesiono przywołując art. 513 pkt 1 i 2 w zw. z art. 505 ust. 1 ustawy z dnia 1 1 

września  2019  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2019  r.,  poz.  2019  ze  zm.),  dalej 

jako:  „PZP”)  od  niezgodnych  z  przepisami  czynności  oraz  zaniechań  zamawiającego  w 

post

ępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  o  których  odwołujący  się  powziął  wiadomość  w 

związku z publikacją w dniu 3 czerwca 2022 r.: 

1) informacji  z

amawiającego o wyborze najkorzystniejszej oferty dla części nr 2 tj. Odbioru, 

transportu  i  zagospodarowania  odpadów  komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości 

zami

eszkałych  miejscowości:  Świlcza,  Trzciana,  Woliczka,  Dąbrowa,  Błędowa  Zgłobieńska 

— część południowa, 

2) i

nformacji o odrzuceniu oferty złożonej przez Odwołującego. 

Czynnościom oraz zaniechaniom Zamawiającego zarzucono: 

1.  naruszenie  art.  220  i  252  PZP  poprzez 

wybór  oferty  przystępującego  po  stronie 

zamawiającego mimo upływu terminu związania ofertą; 

2.  naruszenie  art.  226  ust.  1  pkt  10)  PZP  poprzez  niezasadne  odrzucenie  oferty 

złożonej 

przez 

odwołującego  z  uwagi  na  rzekome  nieprawidłowości  rachunkowe  w  ofercie,  na 

podstawie  dokumentu,  który  nie  jest  wiążący  w  przedmiotowym  postępowaniu  i  dla 

odwołującego, na podstawie dokumentu, który został wadliwie wydany, 

3.  naruszenie  art.  226  ust.  1  pkt.  5)  PZP  przez  odrzucenie  oferty  w  oparciu  o 

ocenę 

dokonaną względem treści dokumentu, który nie stanowił dokumentacji zamówienia, 

naruszenie art. 239 ust. 1 PZP przez wybór jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez 

przystępującego  i  zaniechanie  wyboru  oferty  odwołującego  jako  najkorzystniejszej  oferty 

złożonej w postępowaniu, przedstawiającej najkorzystniejszy bilans jakości do ceny; 

naruszenie art. 253 ust. 1 PZP poprzez podanie błędnego uzasadnienia faktycznego oraz 

prawnego  informacji  o  wyborze  najkorzystniejszej  oferty  dla  części  nr  2  oraz  informacji  o 

odrzuceniu oferty złożonej przez odwołującego, 

  6.  naruszenie  art.  223  ust.  2  pkt  2  PZP  poprzez  zaniechanie  przez  z

amawiającego 

poprawienia oczywistej omyłki rachunkowej w ofercie złożonej przez odwołującego 

ewentualnie: 

7.  naruszenie  art.  99  ust.  1  w  zw.  z  art.  6  pkt  1  i,  2  PZP,  z  uwagi  na  niejednoznaczny, 

nieprecyzyjny  opis  przedmiotu  zamówienia  z  którego  nie  wynikało  jednoznacznie,  jaka 

stawka  VAT  powinna  być  zastosowana  do  poszczególnych  elementów  zamówienia,  w 

szczególności  sprzedaży  worków,  które  to  naruszenie  doprowadziło  do  powstania  wady 

postępowania w postaci nieporównywalności złożonych ofert, a w konsekwencji nieważność 

postępowania na podstawie art. 225 pkt 6 PZP. 

Odwołujący złożył następujące żądania 

W związku z powyższymi naruszeniami odwołujący wniósł o: 

unieważnienie czynności zamawiającego z dnia 3 czerwca 2022 r. polegającej na: 

a. 

wyborze oferty 

przystępującego 

b. 

odrzuceniu oferty 

odwołującego,  

powtórzenie  czynności  oceny  ofert  i  wyboru  oferty  odwołującego  jako 

najkorzystniejszej; 

a w przypadku, gdyby Izba uznała, że brak jest możliwości wyboru oferty  odwołującego z 

powodu zastosowania nieadekwatnej stawki VAT, 

odwołujący wniósł o unieważnienie postępowania ws zamówienia publicznego z powodu 

nieusuwalnej  wady,  obejmującej  niejednoznaczne  sformułowanie  opisu  przedmiotu 

zamówienia,  dającego  pole  do  różnej  interpretacji  zakresu  zobowiązań  wykonawcy 

powiązanych  z  wykonywaniem  umowy  i  powodującego  brakiem  w  postępowaniu  jasnych 

reguł obliczenia ceny, 

zasądzenie od zamawiającego na rzecz odwołującego kosztów postępowania. 

Odwołujący  przywołał  interes  w  uzyskaniu  zamówienia,  a  tym  samym  prawo  do  złożenia 

odwołania. 

Odwołujący  prowadzi  działalność  gospodarczą  m.  in.  w  zakresie  odbioru  odpadów 

komunalnych  na  terenie  województwa  podkarpackiego  (dowód  KRS  odwołującego). 

Odwołujący  złożył  ofertę  w  przedmiotowym  postępowaniu  ocenioną  jako  najkorzystniejszą 

wg  kryteriów  oceny  ofert  i  w  jego  interesie  jest  wyeliminowanie  czynności  zamawiającego 

dot.  odrzucenia  złożonej  przez  niego  oferty  oraz  czynności  nieprawidłowego  wyboru  jako 

najkorzystniejszej  oferty 

przystępującego,  co  umożliwi  mu  dalsze  konkurowanie  o 

przedmiotowe  zamówienie.  W  interesie  odwołującego jest  zapewnienie wyboru  wykonawcy 

w  przejrzystym,  jawnym  postępowaniu  w.s.  zamówienia  publicznego.  Oferta  jego  jest 

obiektywnie  najkorzystniejszą  ofertą  mając  na  uwadze  stosunek  jakości  do  ceny,  a  także 

kwalifikacje podmiot

owe wykonawcy, które dają gwarancje należytego wykonania usługi. 

Co do terminu wniesienia odwołania. 

Zamawiający w dniu 3 czerwca 2022 r. zawiadomił o wyborze najkorzystniejszej oferty — tj. 

oferty  złożonej  przez  przystępującego  oraz odrzuceniu oferty złożonej  przez  odwołującego. 

Tym samym termin na wniesienie odwołania upływa 13 czerwca 2022 r. 

Odwołujący  przedstawił  zwięzły  opis  zarzutów  i  ich  uzasadnienie  w  świetle  stanu 

faktycznego i prawnego jak poniżej.  

Co do stanu faktycznego 

– przebiegu postępowania o udzielenie zamówienia. 

1.  W  postępowaniu  na  odbiór  i  zagospodarowanie  odpadów  z  terenu  nieruchomości 

zamieszkałych na terenie zamawiającego, w części 2 zamówienia zostały złożone trzy oferty. 

W jednej z pozycji 

— miesięczny ryczałt dot. dostawy worków, odwołujący przypisał stawkę 

podatku VAT 23%, natomiast dwóch pozostałych wykonawców stawkę 8%. 

Zamawiający dokonał następujących czynności: 

wybrał ofertę odwołującego jako najkorzystniejszą dla części Il zamówienia (żaden z 

wykonawców nie złożył odwołania w sprawie); 

unieważnił  wybór  oferty  odwołującego  jako  najkorzystniejszej  dla  części  II 

zamówienia, 

wezwał odwołującego do złożenia wyjaśnień do oferty, 

odrzucił  ofertę  odwołującego  z  powodu  wadliwej  stawki  VAT  w  zakresie  dostawy 

worków  

wybrał ofertę przystępującego jako najkorzystniejszą dla części Il zamówienia. 

Przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  toczyło  się  już  postępowanie  odwoławcze  pod  Sygn.  akt 

KIO 3759121 

Odwołujący  zaskarżył  wybór  oferty  przystępującego  i  odrzucenie  oferty  odwołującego. 

Podniósł następujące zarzuty: 

nieprawidłowe  odrzucenie  oferty  odwołującego  z  powodu  rzekomo  wadliwej  stawki 

VAT wskazanej w ofercie; 

nieprawidłowe uzasadnienie decyzji zamawiającego w przedmiocie odrzucenia ofert, 

ewentualnie; 

w  przypadku  st

wierdzenia przez  Izbę,  że  odwołujący wskazał  nieprawidłową stawkę 

VAT w ofercie- 

zaniechanie unieważnienia postępowania z powodu jego wad prowadzących 

do nieporównywalności ofert (nadanie różnej interpretacji SWZ). 

2. W dniu 1 1 stycznia 2022 r. KIO 

wydała Wyrok KIO 3759/21, zgodnie z którym: 

stwierdziła  naruszenie  przez  Zamawiającego  art.  266  ust.  1  pkt.  10  i  art.  239  ust.  1 

ustawy PZP poprzez „niezasadne odrzucenie oferty  odwołującego z uwagi na przyjęcie, że 

określił nieprawidłową stawkę VAT 

stwierdziła naruszenie art. 253 ust. 1 pkt. 2) ustawy PZP wskazując, że zamawiający 

błędnie uzasadnił odrzucenie oferty odwołującego (nie był w stanie wykazać, że interpretacja 

OPZ zmierza do zastosowania jednolitej stawki VAT), 

zarzutu nieważności postępowania KIO nie rozpatrywała, „z uwagi na fakt, że zostały 

podniesione jako zarzuty ewentualne, na wypadek stwierdzenia przez Izbę, że przyjęta przez 

z

amawiającego interpretacja przepisów o VAT jest prawidłowa”. 

3. Izba 

nakazała zamawiającemu dokonanie następujących czynności: 

a) 

Unieważnienia  wyboru  oferty  przystępującego  jako  najkorzystniejszej  w 

postępowaniu, 

b) 

Unieważnienia odrzucenia oferty odwołującego z powodu niewłaściwej stawki VAT na 

worki, 

c) 

Ponowienia oceny ofert z uwzględnieniem oferty odwołującego. 

Od  wyroku  KIO  3759/21  żadna  ze  stron  (ani  przystępujący)  nie  wnieśli  skargi  do  Sądu 

Okręgowego w Warszawie. 

Dalej  odwołujący  w  odwołaniu  opisał  aktualną  czynność  zamawiającego,  której  postawił  w 

niniejszym odwołaniu zarzuty. 

W  dniu  3  czerwca  2022  r.  z

amawiający  poinformował  o  ponownej  ocenie  ofert  i 

wyborze oferty najkorzystniejszej. Z

amawiający ponownie odrzucił ofertę odwołującego, jako 

zawierającą niewłaściwy VAT na worki. 

Zamawiający związany jest wyrokiem Krajowej Izby Odwoławczej i zobowiązany jest 

do  wykonania  Wyroku  Krajowej  Izby  Odwoławczej.  Należy  wskazać,  że  w  przedmiotowej 

sprawie  Izba  już  badała,  czy  rzeczywiście  stawkę  VAT  zastosowaną  przez  odwołującego 

można  uznać  za  nieprawidłową.  Na  rozprawie  przez  odwołującego  została  szeroko 

przedstawiona interpretacja SWZ oraz dowody dotyczące możliwej rozdzielności świadczeń 

objętych zamówieniem, co pozwoliło na uznanie, że zamawiający nie miał argumentów aby 

przyjąć, że stawka podatku VAT zastosowana przez odwołującego była nieprawidłowa. 

Odwołujący przywołał  Wyrok Sądu Okręgowego w  Warszawie,  w  sprawie  Sygn.  akt 

XXIII Zs 96/21- 

w której sąd oceniał sprzedaż worków razem ze świadczeniem usługi odbioru 

odpadów  w  której  stwierdził,  że  „Nie  trudno  jednak  wyobrazić  sobie  sytuacji,  w  której 

świadczenie usługi wskazanej w zamówieniu tj. odbioru nieczystości od mieszkańców gminy, 

nie będzie związane  z  dostarczaniem mieszkańców  odpowiednich worków  na  nieczystości. 

Świadczenia te nie są ze sobą na tyle związane, aby tworzyły obiektywnie jedno świadczenie 

z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia”. 

W  uzasadnieniu  Wyroku  Krajowa  Izba  Odwoławcza  wskazała  na  następujące 

kwestie: 

1) „w przedmiotowej sprawie Zamawiający zdecydował się odrzucić ofertę Odwołującego, nie 

będąc  w  stanie jednocześnie przedstawić  konkretnej, merytoryczne  argumentacji,  dlaczego 

na  kanwie  opisu  SWZ  należało  przyjąć  jednolitą  stawkę  podatku  VAT  w  poz.  6  tabeli 

formularza  cenowego- 

stawkę  preferencyjną,  niższą  niż  stawka  określona  w  art.  41  ust.  1 

ustawy o podatku od towarów i usług” 

(Np.  Dokumenty  potwierdzające  występowanie  w  gminach  systemu  workowego,  w  których 

właściciele nieruchomości sami zaopatrują się w worki.) 

2)  Zamawiający  nie  wyjaśnił  dlaczego  w  jego  ocenie  dostawa  worków  i 

odbiór/zagospodarowanie  odpadów  stanowią  nierozłączną  całość  i  jedno  świadczenie  z 

ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, 

w  konstatacji  Izba  orzekła,  że  „Odwołanie  podlega  uwzględnieniu  i  nakazała 

Zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej w zakresie części 

2  Zamówienia  oraz  czynności  odrzucenia  oferty  Odwołującego  oraz  nakazała  powtórzenie 

badania i oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego”. 

Należy  wskazać,  że  KIO  ustalając,  hipotetycznie,  że  czynność  Zamawiającego 

dokonana jest należycie, a jedynie uzasadnienie czynności zawiera pewne braki, oddaliłaby 

odwołanie  objęte  sygnaturą  z  powodu  brak  wpływu  uchybień  na  wynik.  KIO  bowiem 

poszukiwało  również  na  rozprawie  uzupełniającej  argumentacji  zamawiającego  co  do 

stosowania VAT. 

Jak  wynika  z  uzasadnienia  czynności  zamawiającego  z  dnia  3.06.2022  r. 

z

amawiający  zwrócił  się  o  interpretację  przepisów  o  VAT  do  organów  administracji 

publicznej, przedstawiając kierunkowy, jednostronny, według własnej oceny stan sprawy. W 

uzasadnieniu  czynności  odrzucenia  oferty  odwołującego  zamawiający  powołuje  się  na 

okoli

czność, że w dniu 17 maja 2022 r. zamawiający uzyskał wiążącą informację skarbową 

(WIS)  0112-KDSL2-

1.440.46.2022.2.SS,  która  wg  oceny  zamawiającego  potwierdza 

prawidłowość  zastosowania  stawki  jednolitej  stawki  VAT  w  przedmiotowym  postępowaniu. 

Należy wskazać, że dokument ten ma wątpliwą moc prawną z poniższych przyczyn: 

Interpretacja 

dot. 

bardzo 

niejednoznacznego 

uregulowania 

i 

stosowania 

uprzywilejowania,  wyjątku  od  reguły  (stawka  preferencyjna  obniżająca  należność 

podatkową).  Treść  odpowiedzi  jest  organu  skarbowego  skorelowana  z  treścią  pytania  i 

sposobem  jego  zadania.  Jak  wskazała  Izba  w  Wyroku  z  dnia  1  1  stycznia  2022  r.  KIO 

3759121  (tj.  w  niniejszej  sprawie),  w  przedmiocie  zastosowania  stawki  VAT  na 

sprzedaż 

worków równolegle do usługi odbioru do odbierania odpadów komunalnych „wydawane są w 

tym  przedmiocie  także  różne  indywidualne  interpretacje  podatkowe,  zależne  od  stanu 

faktycznego konkretnego 

przypadku (w tym często od przedstawionego we wniosku opisu).” 

Izba  orzekając  w  niniejszej  sprawie  miała  zatem  świadomość,  że  kwestia  interpretacji 

przepisów  podatkowych  nie  jest  jednoznacznie  oczywista,  a  także,  że  mogą  istnieć 

odmienne  stanowiska  co  do  przedmiotu  objętego  zapytaniem  (w  zależności  od  sposobu 

przedstawienia  takiego  zapytania  do  Izby  Skarbowej

),  nawet  dotyczącego  tego  samego 

stanu faktycznego. W związku z tym ewentualna interpretacja podatkowa wydana na rzecz 

Zamawiającego  dot.  zastosowanych  w  postępowaniu  stawek  VAT  nie  stanowi 

przesądzającego dowodu w sprawie. 

Interpretacja  WIS  z  dnia  17  maja  2022  r.,  zgodnie  z  art.  46b  ustawy  o  podatku  od 

towarów  i  usług  wiąże  podmiot,  na  rzecz  którego  została  wydana.  Nie jest  nim  odwołujący 

(wykonawca),  który  jest  podatnikiem  podatku  VAT.  Wykonawca  jest  obciążony  należytym 

pobraniem  i  rozliczeniem  podatku,  przy  tym  celowym  jest  minimalizacja  ryzyk  z  tym 

związanych. Ryzyka związane z nieprawidłowym rozliczaniem VAT mogą skutkować wobec 

o

dwołującego (a nie zamawiającego) m.in.: 

a) 

uniemożliwieniem ubiegania się o udzielenie zamówienia publicznego, 

b) 

zajęciem majątku Spółki przez organy skarbowe 

c) 

obowiązkiem uiszczenia bardzo wysokich odsetek karnoskarbowych, 

d) 

utratą wpisu rachunku do „białej listy rachunków”, 

w  konsekwencji  utratą  wiarygodności  na  rynku,  utratą  kontrahentów,  utratą  możliwości 

prowadze

nia działalności gospodarczej. 

Należy wskazać, że nawet tak kazuistyczny model regulacji jak prawo podatkowe siłą 

rzeczy  nie  może  wprost  regulować  wszystkich  stanów  faktycznych.  W  pewnej  sferze 

konieczna  jest  interpretacja  przepisów  przez  zobowiązanego-  podatnika.  Oczywiście,  sam 

ustawodawca  dostrzega, 

że  przepisy  podatkowe  mogą  być  niejednoznaczne  i  ich 

interpretacja 

może prowadzić do różnego ich stosowania. Podatnik (którym jest odwołujący a 

nie  za

mawiający)  korzysta  wówczas  z  ochrony  prawnej  przewidzianej  w  art.  2a  ustawy 

Ordynacja  podatkowa,  zgodnie  z  którym  niedające  się  rozstrzygnąć  wątpliwości  rozstrzyga 

się na korzyść podatnika. 

Zasadą zastosowania  interpretacji  podatkowych (czy  to  wydanych  na  podstawie art. 

14  czy  na  podstawie  art.  42  ustawy 

o  VAT),  jest  ich  niedziałanie  wstecz.  Jak  wskazuje 

orzecznictwo, 

możliwość wystąpienia przez zamawiającego (jako nie stosującego przepisów 

ustawy o VAT) aktualizuje się jedynie w związku z obowiązkiem wskazania jednoznacznego 

sposobu kalkulacji ceny w dokumentach zamówienia. Powyższe zostało wyrażone w sprawie 

objętej Wyrokiem Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 maja 2021 r. I SA/GI 306/21: 

„z  wnioskiem  o  wydanie  WIS  może  wystąpić  również  zamawiający  w  rozumieniu  ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych,  ale  wyłącznie  w  zakresie  mającym  wpływ  na  sposób 

obliczenia  ceny  w  związku  z  udzielanym  zamówieniem  publicznym  (art.  42b  ust.  1  pkt  3 

ustawy).  Zacytował  przepis  art.  2  ust.  12  i  art.  7  ust.  1  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r. 

Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2019.  1843,  z  późn.  zm.).  Realizując  obowiązek  z 

tego  ostatniego  przepisu  zamawiający,  przygotowuje  specyfikację  istotnych  warunków 

zamówienia  (SIWZ),  której  istotnym  elementem  jest  opis  sposobu  obliczania  ceny.  W 

związku  z  powyższym,  zdaniem  organu,  należy  przyjąć,  że  zamawiający,  opisując  sposób 

obliczenia ceny w SIWZ, powinien uwzględnić także podatek od towarów i usług. W związku 

z  tym 

może  mieć  uzasadnione  wątpliwości,  czy  dostawa  zamawianych  towarów  bądź 

świadczenie  usług  podlega  opodatkowaniu  podatkiem  od  towarów  i  usług,  a  jeśli  tak,  to 

według jakiej stawki. W tym zakresie może skorzystać z prawa do złożenia wniosku o WIS, 

zgodnie z przepisem z art. 

42b ust. 1 pkt 3 w związku z art. 42a ustawy.'  

Oznacza  to,  że  jeżeli  Zamawiający  zamierzał  związać  wykonawców  interpretacją,  powinna 

ona  stanowić  element  dokumentów  zamówienia,  które  nie  mogą  być  uzupełnianie  po 

terminie  sk

ładania  ofert.  Na  chwilę  obecną  zamawiający  dokonał  zatem  oceny  oferty 

względem dokumentu, który nie wchodził w zakres dokumentów zamówienia. 

Brak  jest  (wobec  zakresu  orzekania  KIO  w  sprawie  KIO 

3759/21)  możliwości 

otworzenia  na  nowo  kwestii  zastosowan

ia  należytej  stawki  podatku  VAT  również  z  tej 

przyczyny, że jak wskazała Izba „opis przedmiotu zamówienia determinuje okoliczność, jaką 

stawkę VAT powinni przyjąć wykonawcy kalkulując cenę oferty”. Oznacza to, w sprawie nie 

wystąpią  żadne  nowe  okoliczności,  które  mogłyby  uzasadniać  odmienne  niż  ustalone 

Wyrokiem  KIO  z  dnia  11  stycznia  2022  r.  rozpoznanie  okoliczności,  czy  stawka  VAT  w 

ofercie 

odwołującego jest prawidłowa. Stawka VAT zdeterminowana jest bowiem przez Opis 

przedmiotu  zamówienia,  a  ten  jest  jawny,  ostateczny  i  wiadomy  (a  także  nie  była 

zaskarżany),  od  momentu  jego  publikacji  przez  zamawiającego.  Dodatkowo,  był  również 

wiadomy Krajowej Izbie Odwoławczej przy orzekaniu. 

Co  więcej,  w  sprawie  nie  skorzystano  ze  środka  służącego  weryfikacji  wyroku  KIO, 

jakim jest skarga do Sądu Okręgowego (art. 579 ustawy PZP). Jak wskazał Sąd Okręgowy 

Gliwicach, w wyroku sygn. akt: X Ga 132/15 „trzeba wskazać w pierwszej kolejności na to, że 

Sąd  podziela  stanowisko  Izby  w  zakresie  w  jakim  wskazała  ona  na  związanie  swoim 

wyrokiem  Izby  z  dnia  19  stycznia  2015  roku  i  w  konsekwencji  na  związaniu  tym  wyrokiem 

również Izby w niniejszej sprawie. Słusznie bowiem tu wywiodła Izba, że w postępowaniu nie 

wolno  kwestionować  faktu  wykonania  czynności  nakazanych  przez  Izbę,  a  ponadto  Sąd 

podziela  stanowisko,  że  w  postępowaniu  przed  Izbą  nie  podlegają  rozpoznaniu  zarzuty  w 

istocie  rewizyjne,  w  stosunku  do  poprzedniego  postępowania.  Nie  ocenia  bowiem  Izba 

prawidłowości  swojego  poprzedniego  wyroku.  Tutaj  trzeba  powtórzyć  za  Izbą,  że  we 

właściwym czasie stronom przysługiwała skarga do Sądu od tego wyroku i skoro z niej nie 

skorzystali, to na obecnym etapie postępowania Izba jest swoim poprzednim wyrokiem i jego 

ustaleniami związana. ” 

Odwołujący  ponawia  stanowisko  wyrażone  w  postępowaniu  przed  KIO  3759/21,  że 

zastosowanie stawki jednolitej nie jest możliwe, kiedy związek między świadczeniami nie jest 

konieczny.  Wyjątków  nie  należy  interpretować  rozszerzająco.  Tymczasem  możliwy  jest 

odbiór i zagospodarowanie odpadów bez dostawy worków i odwrotnie, możliwa jest dostawa 

worków  bez  świadczenia  usługi  odbioru  i  transportu  odpadów.  Połączenie  dwóch  usług  w 

jednej umowie nie przesądza o możliwości łącznego ich traktowania. 

Stawka 23% w zakresie sprzedaży worków jest szeroko stosowana w praktyce przez 

z

amawiających  i  wykonawców  umów  w  zakresie  usług  odbioru  odpadów  komunalnych,  w 

tym również była stosowana w umowach między zamawiającym a odwołującym. 

Dodatkowo  stanowisko  z

amawiającego  dot.  jednolitej  stawki  VAT  pozostaje  w 

sprzeczności  z  wzorem  formularza  ofertowego  udostępnionym  przez  zamawiającego 

(załącznik nr 2 do SWZ). Bowiem pkt 5 formularza został podzielony na części zawierające 

opis zakresu usługi. Jednocześnie przykładowy formularz zawiera rubrykę „Podatek VAT”, co 

dodatkowo potwierdza brak 

możliwości przyjęcia jednolitej stawki opodatkowania. 

Należy podkreślić, że niezależnie od przyjętej stawki VAT (tj. 8% lub 23%) to oferta 

złożona  przez  odwołującego  się  była  najkorzystniejsza.  Dotyczy  to  zaoferowanej  ceny,  jak 

również innych aspektów świadczenia usługi, w tym aspektów społecznych (zatrudnianie aż 

4 [czterech] osób niepełnosprawnych na podstawie umowy o pracę do realizacji przedmiotu 

zamówienia). 

Zgodnie  z  art.  239  ust.  1  PZP,  zamawiający  wybiera  najkorzystniejszą  ofertę  na 

podstawie  kryteriów  oceny  ofert  określonych  w  dokumentach  zamówienia.  W  sprawie 

powinny mieć zastosowanie przepisy, w których konkurowanie wykonawców ma przebiegać 

na podstawie jawnych i jasnych reguł. Powinien zostać wyłoniony wykonawca, który wykona 

umowę  rzetelnie  i  najkorzystniej  dla  zamawiającego.  Zgodnie  z  dokumentami  OPZ 

z

amawiający  nie podał stawek VAT w  ofercie (zrezygnował  z takiej  możliwości).  Powyższe 

za skutkowało okolicznością, że przerzucił on obowiązek określenia VAT na wykonawców. 

Jak  stanowi  art.  99  ust.  1  PZP,  przedmiot  zamówienia  opisuje  się  w  sposób 

jednoznaczny i wyczerpujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń, 

uwzględniając wymagania i okoliczności mogące mieć wpływ na sporządzenie oferty. Zatem 

to  na  zamawiającym  jako  gospodarzu  postępowania  ciąży  obowiązek  opracowania 

dokumentacji  postępowania  w  sposób  jak  najbardziej  precyzyjny.  A  contrario  uchybienia 

zamawiającego  w  zakresie  opisu  przedmiotu  zamówienia  nie  mogą  być  intepretowane  na 

niekorzyść wykonawców. Oznacza to, iż brak wskazania przez zamawiającego stawek VAT 

nie może prowadzić do negatywnych konsekwencji dla wykonawcy ubiegającego się o dane 

zamówienie. Tym bardziej nie może prowadzić do automatycznego odrzucenia oferty takiego 

wykonawcy, jak to uczynił zamawiający. Zatem wszelkie wątpliwości co do jednoznaczności 

postanowień  dokumentacji  postępowania,  w  oparciu  o  którą  wykonawcy  składają  oferty, 

muszą być one rozstrzygane na korzyść wykonawcy. 

Tożsame  stanowisko  zdaje  się  wynikać  z  Dyrektywy  Parlamentu  Europejskiego  i 

Rady  2014/24NVE  z  dnia  26  lutego  2014  r.  w  sprawie  zamówień  publicznych,  uchylającej 

dyrektywę  2014/18/WE,  która  zmieniła  dotychczasowy  system  zamówień  publicznych. 

Ustawodawca  unijny  bowiem  dostrzegł  zasadność  każdorazowego  uwzględniania  przez 

zamawiających  wykładni  zapewniającej  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu 

wykonawców,  celem  zapewnienia  zrównoważonej  konkurencji  w  zamówieniach.  Wedle 

ustawodawcy  europejskiego,  kształtowanie  praktyki  prawa  zamówień  publicznych  powinno 

odbywać się przy uwzględnieniu możliwej współpracy zamawiających z wykonawcami. 

Należy  podkreślić,  że  czynność  odrzucenia  oferty  powinna  być  stosowana  przez 

zamawiających  jako  ostateczność.  Bowiem  ustawa  PZP  uprawnia,  ale  i  zobowiązuje 

zamawiających  do stosowania innych  kroków,  mogących  wyłączyć konieczność odrzucenia 

oferty.  Art.  223  ust.  2  pkt  2  PZP 

upoważnia  zamawiającego  do  poprawienia  w  ofercie 

wykonawcy  oczywistych  omyłek  rachunkowych,  z  uwzględnieniem  konsekwencji 

rachunkowych  dokonanych  poprawek,  niezwłocznie  zawiadamiając  o  tym  wykonawcę, 

którego oferta została poprawiona. 

Należy  mieć  na  uwadze,  iż  „Instytucja  poprawiania  omyłek  przewidziana  w 

komentowanym  przepisie 

służy  udzieleniu  zamówienia  wykonawcy,  który  złożył  ofertę 

najkorzystniejszą,  i  ma  eliminować  sytuacje,  gdy  z  powodu  nieistotnych  omyłek  czy 

niezamierzonych  opu

szczeń  odrzucane  byłyby  oferty  gwarantujące  realizację  zamówienia 

zgodnie z  jego  warunkami.  ”  (A. Gawrońska-Baran  [w:]  E. Wiktorowska, A. Wiktorowski,  P. 

Wójcik,  A.  Gawrońska-Baran,  Prawo  zamówień  publicznych.  Komentarz  aktualizowany, 

LEX/e1. 2021, aft. 223). 

W  konsekwencji  uznania,  że  wydana  na  rzecz  zamawiającego  WIS  wiąże 

o

dwołującego,  dochodziłoby  do  określenia  przez  zamawiającego  w  dokumentach 

zamówienia  wiążącej  stawki  VAT.  Wówczas  stosownie  do  Wyroku  Sądu  Najwyższego  w 

sprawie III CZP 5211 1 i II

I CZP 53/11 zachodziłby obowiązek zamawiającego poprawienia 

oferty wykonawcy. Zdaniem o

dwołującego, poprawka taka powinna być dopuszczalna nawet 

gdy SWZ liczbowo nie wskazuje wartości podatku. 

Na marginesie o

dwołujący wskazuje, że powyższy Wyrok SN w zakresie w jakim nie 

dopuszcza  poprawki  VAT  w  sytuacji  braku  jej  określenia  liczbowo  przez  zamawiającego 

poddaje  się  polemice.  Orzeczenie  to  w  sposób  nieuprawniony  uprzywilejowuje  sytuacje, 

polegające de facto na tym samym błędzie wykonawcy. Orzeczenie pomija również zupełnie 

okoliczność, że w wartość należnego podatku VAT „tkwi” w Opisie przedmiotu zamówienia, 

niezależnie od tego, czy jest jednoznacznie wskazana w dokumentach zamówienia czy nie. 

W  związku  z  tym  zastosowana  stawka  VAT  powinna  być  podlegać  poprawie  (o  ile 

wykonawca wyrazi na taką poprawę zgodę). 

Zgodnie z art. 220 ust. 1 PZP Wykonawca jest związany ofertą nie dłużej niż: 

90 dni, 

120 dni - 

jeżeli wartość zamówienia dla robót budowlanych jest równa lub przekracza 

wyrażoną w złotych równowartość kwoty 20 000 000 euro, a dla dostaw lub usług - 10 000 

000 euro 

od  dnia  upływu  terminu  składania  ofert.  Natomiast  zgodnie  z  art.  220  ust.  2  termin 

związania ofertą może być jednokrotnie przedłużony na czas maksymalnie do 60 dni. Termin 

ofert  up

łynął  w  dniu  27.08.2021  r.  Zamawiający  zatem  w  sposób  nieskuteczny  dokonał 

wyboru oferty 

przystępującego, podczas gdy wykonawca ten nie był związany ofertą. 

Zamawiający w dokumentacji postępowania nie wskazał stawki VAT w zakresie usług 

realizowanych  w 

ramach  zamówienia.  Tym  samym  zamawiający  pozostawił  swobodę 

interpretacyjną  oraz  swobodę  dokonywania  różnej  klasyfikacji  usług  oraz  różnej  klasyfikacji 

podatkowej.  Zapisy  SWZ  oraz  wzoru  umowy  były  na  tyle  nieprecyzyjne  i  niejednoznaczne, 

że  doprowadziły  do  złożenia  nieporównywalnych  ofert.  Wynikają  one z  niejednoznaczności 

zapisów  SWZ,  czym  zamawiający  uchybiła  art.  99  ustawy  PZP.W  konsekwencji  zatem,  w 

przypadku  uznania  przez  Izbę,  że  oferta  odwołującego  podlegałaby  odrzuceniu,  zajdzie 

nieważność  postępowania.  Jak  stanowi  art.  255  pkt  6  PZP,  zamawiający  unieważnia 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia,  jeżeli  postępowanie  obarczone  jest  niemożliwą  do 

usunięcia wadą uniemożliwiającą zawarcie niepodlegającej unieważnieniu. Z całą pewnością 

do takich wad 

należy zaliczyć nieporównywalność ofert. 

W związku z powyższym odwołujący wnosi jak na wstępie. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  rozstrzygając  zawisły  spór,  dokonując  ustaleń  jak  i  oceniając 

zgromadzony 

materiał dowodowy w sprawie uwzględniła odwołanie.  

Zarzuty  odwołania  sprowadzają  się  do  ustalenia,  czy  odwołujący  miał  prawo  w 

przedmiotowej  usłudze  przewidzieć  na  dostawę  worków  do  odpadów  stawkę  vat  w 

wysokości  23  %,  a  nie  w  wysokości  8  procent.  Na  odbiór,  transport  i  zagospodarowanie 

odpadów  komunalnych  przewidziany  jest  podatek  vat  8  %,  a  na  zakup  worków  na  odpady 

przewidziany  jest  podatek  vat  w  wysokości  23  procent.  Okoliczności,  powyższe  są 

bezsporne. Przy czym, jeżeli usługę dostawy worków uzna się za niezbędną do świadczenia 

usługi głównej to wówczas podatek vat ulega obniżeniu z 23 % do 8 %, czyli do wysokości 

opodatkowania  świadczenia  głównego.  Przywoływane  orzecznictwo  krajowe,  jak  i 

europejskie w sprawie, daje prawo do obniżenia stawki podatku vat na dostawę worków na 

odpady z 23% do 8 %, jeżeli świadczenie główne i dostawa worków ma charakter łączny. Ma 

to  miejsce  w  wypadku,  jeżeli  usługa  ma  być  świadczona  z  dostawą  worków  przez 

wykonawcę  świadczącego  usługę  odbioru,  transportu  i  zagospodarowania  odpadów.  Jak 

Izba ustaliła, bezspornie w sprawie przedmiotowej, wykonawca świadczący usługę odbioru, 

transportu,  zagospodarowania  odpadów  komunalnych  ma  również  dostarczyć  worki  na 

odpady.  Właśnie  taką  argumentacją  posłużył  się  zamawiający,  odrzucając  ofertę 

odwołującego,  z  powodu  zróżnicowanego  podatku  vat  (8%  i  23%).  Niemniej  zamawiający 

pominął  istotną  kwestię  wynikającą  z  przepisów  podatkowych  jak  i  orzecznictwa,  które 

dopuszcza obniżenie obowiązującej stawki podatku vat do niższej stawki podatku vat usługi 

głównej, jakim jest okoliczność obiektywna.  Dla zamawiającego wystarczającą okolicznością 

jest  objęcie  dostawy  worków  w  ramach  świadczenia  głównego.  W  ocenie  Izby  dostawa 

worków  na  odpady komunalne  nie jest  niezbędnym,  obiektywnym  elementem  świadczenia. 

O tym, że w ramach świadczonej usługi ma być dostawa worków zdecydował zamawiający, 

w  ramach  swobodnej  decyzji  co  do  zakresu  usługi.  Również  jak  podaje  odwołujący, 

wprowadził zamawiający w błąd organ państwowy jakim jest Krajowa Informacja Skarbowa, 

że  usługa  wraz  z  dostawą  worków  ma  charakter  łączny  (decyzja  Dyrektora  Informacji 

Skarbowej  UNP:  165  80  94  Leszno  z  dnia  17  maja  2022  roku 

–  skierowana  do 

zamawiającego  -pn.  wiążąca  informacja  stawkowa  –  w  aktach  sprawy).  Zamawiający 

również  w  swoich  rozważaniach  na  rozprawie  powoływał  się  na  obowiązek  wykonawcy 

dostawy  worków  co  ma  kwalifikować  tę  czynność  jako  usługę  łączną  z  usługą  odbioru, 

transportu i zagospodarowania odpadów (vide protokół z rozprawy z dnia  1 sierpnia 2022r. 

„Wójt p. (…) odnosząc się do wypowiedzi pełnomocnika Odwołującego, w szczególności w 

zakresie wysokości stawki Vat na sprzedaż worków na odpady, to uważa, że usługa ta jest 

usługą  łączną,  której  nie  można  traktować  jako  rozdzielnej  czy  też  wyodrębnionej.  Należy 

tutaj  spojrzeć  na  nazwę  samego  przedmiotu  zamówienia,  nazywa  się  usługą  odbioru  i 

zagospodarowania. Poza tym zwracam uwagę na fakt, że worki powinny być oznaczone ale 

w sposób bieżący, czyli nie mogą to być np. worki firmy wykonawcy, która wykonuje usługę, 

ale  oznaczenie  tych  worków  wskazuje,  że  dotyczą  one  poprzedniego  zamówienia  z 

ubiegłego  roku.  Również  za  tym,  iż  jest  to  łączne  zamówienie  a  nie  rozdzielne  wskazuje 

warunek  dostarczania  tylu  wypełnionych  worków  z  odpadami  ile  faktycznie  kierowcy 

pobierają.  Jeżeli  chodzi  o  fakt,  że  Odwołujący  świadczył  usługę  w  poprzednich  latach  to 

zwracam  uwagę,  że  były  to  ceny  ryczałtowe  a  nie  jak  teraz  będą  obowiązywały  ceny 

jednostkowe).  Izba  oceniając  argumentację  stron  przyznaje  racje  odwołującemu,  który  w 

ramach  repliki  na  rozprawie  odniósł  się  następująco  ,,Zamawiający  podał  wyroki  ETS,  z 

których  miało  wynikać,  że  są  podstawy  odrzucenia  naszej  oferty  i  one  dotyczyły  kabla 

światłowodowego,  tu  ETS  powiedział,  że  położenie  kabla  i  utworzenia  sieci  jest  jednym 

świadczeniem  ze  względu  na  specyfikę  techniczną  i  wymagane  uprawnienia  do  tego 

świadczenia czyli jest to świadczenie łączne położenie kabla światłowodowego i utworzenie 

sieci światłowodowej w warunkach transgranicznych. Natomiast jeżeli chodzi o świadczenia 

związane  z  kartą  ubezpieczeniową  oraz  ze  sprzątaniem  i  najmem  mieszkania  to  tutaj  ETS 

stwierdził,  że  tutaj  mogą  to  być  oddzielne  świadczenia  i  czym  innym  jest  wydanie  karty 

płatniczej  a  czym  innym  jest  jej  ubezpieczenie  oraz  że  oddzielnym  świadczeniem  jest 

sprzątanie  mieszkania  od  najmu  mieszkania,  nie  są  to  kompleksowe  świadczenia  albo  też 

usługi  powiązane”  -  vide  protokół  z  rozprawy  z  dnia  1  sierpnia  2022r.)  Są  to  swobodne 

wypowiedzi stron podczas rozprawy, ale oddają sedno sprawy co do właściwego rozumienia 

obiektywizmu,  jako  okoliczności  zezwalającej  na  obniżenie  podatku  vat.  Reasumując  o 

obiektywizmie  okoliczności  nie  decyduje  wola  stron,  ale  okoliczności  na  które  strony  nie 

mogą  wpływać,  ponieważ  regulują  je  bezwzględnie  obowiązujące  reżimy  najczęściej  są  to 

normy  prawne  jak  i  wymagania  techniczne,  czy  technologiczne.  O  braku  obiektywnych 

okoliczności dostawy worków na odpady komunalne w ramach świadczenia usługi odbioru, 

transportu  i  zagospodarowania  odpadów,  świadczą  również  sytuacje  gdzie  zamawiający 

wyodrębniali  dostawę  worków  poza  świadczenie  główne  (Faktury  VAT  w  zakresie  zakupu 

worków  przez  odwołującego  -  z  określeniem  stawki  na  worki  23%;  Dowody  stosowania 

stawek VAT w ramach rozliczeń z zamawiającym w roku 2021 r. i dowody zapłaty faktur VAT 

przez  Zamawiającego,  Informacji  w  zakresie  systemu  worków  w  m.  Strzyżów,  Informacji  w 

zakresie systemu workowego w gm. Rymanów, na okoliczność, że sprzedaż worków przez 

wykonawcę  nie  jest  nierozerwalnie  połączona  z  głównym  przedmiotem  zamówienia,  co 

uprawniałoby do zastosowania jednolitej stawki VAT, Formularza oferty na odbiór odpadów z 

uwzględnieniem  ryczałtu  na  worki  stosowany  w  przetargach  m.st.  Warszawy  (dot. 

samodzielnego określenia stawki VAT w oparciu o „wiedzę wykonawcy”) - na okoliczność, że 

stawka  VAT  powinna  być  określona  przez  wykonawcę  a  nie  zamawiającego,  gdyż  to  on 

ponosi odpowiedzialność za należyte zastosowanie podatku – dowody w aktach sprawy). 

Co do zasadności stosowania w przedmiotowej sprawie podatku odrębnego VAT na dostawę 

worków na odpady (23%), a nie podatku VAT jak do świadczenie głównego (8%), przemawia 

również  formularz  ofertowy,  gdzie  wykonawca  określa  wysokość  podatku  Vat  na  dostawę 

worków na odpady komunalne.  

W tej sytuacji słusznie odwołujący przywołuje Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie XXIII 

Zs 96/21- w celu wykazania szerokiego zastosowania 

stawki VAT 23% w zakresie sprzedaży 

worków  w  zamówieniach  na  odbiór  i  zagospodarowanie  odpadów,  oraz  właściwej 

interpretacji SWZ przez odwołującego w zakresie przyjęcia stawki VAT. 

Istotne  znaczenie  dla  rozstrzygnięcia  sprawy  ma  również  okoliczność,  że  odwołujący 

zaskarżył  przywołaną  powyżej  Decyzję  Dyrektora  Krajowej  Informacji  Skarbowej  z  dnia  17 

maja  2022r.  w  dniu  23  czerwca  2022r.,  o  której  powziął  wiadomość  i  ją  otrzymał  od 

zamawiającego w związku z ponownym odrzuceniem oferty odwołującego w dniu 3 czerwca 

2022r.  z  powodu  stawki  Vat  na  worki  na  odpady.  Powyższa  decyzja  Dyrektora  Krajowej 

Informacji  Skarbowej z dnia 17  maja  2022r.  nie ma statusu  prawomocności  w  stosunku  do 

odwołującego. 

Ponadto zamawiający nie wykazał, jakich to istotnych zmian dokonał w SWZ w stosunku do 

poprzednio obowiązujących SIWZ, gdzie akceptował przez zapłatę faktury vat ze stawką 23 

%, otrzymywane od odwołującego, który świadczył usługi na rzecz zamawiającego.     

W  tym  stanie  rzeczy,  stosując  się  do  zasady  pewności  obrotu  gospodarczego,  zmiana 

stanowiska zamawiającego co do obowiązującej stawki vat na worki na odpady komunalne 

po  złożeniu  ofert,  w  oparciu  o  Decyzję  Dyrektora  Krajowej  Informacji  Skarbowej  z  dnia  17 

maja 2022r., 

a nie w oparciu o obwiązujące postanowienia SWZ, nie uprawnia do odrzucenia 

oferty odwołującego.  

Wobec  powyższego  orzeczono  jak  w  sentencji  wyroku,  stwierdzając  naruszenie 

przepisów ustawy Pzp., przywołane w odwołaniu, które mogą mieć istotny wpływ na 

wynik postępowania, co dało podstawę do uwzględnienia odwołania w myśl art.554 

ust.1 pkt 1) ustawy Pzp.   

O kosztach orzeczono stosownie do wyniku sprawy, z uwzględnieniem § 7 ust. 1 pkt 

1)  w  zw.  z  §  5  pkt  2  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  w  sprawie 

szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania z dnia 30 grudnia 2020 r. (Dz.U. 

z 2020 r. poz. 2437), na podstawie art.557 i art.574 

ustawy z dnia 11 września 2019 

r. - 

Prawo zamówień publicznych (j.t. Dz. U. z 2021 r. poz. 1129 wraz z późn. zm.), 

zasądzając  na  rzecz  odwołującego  od  zamawiającego  kwotę  18.600,00  złotych 

tytułem  zwrotu  wpisu  od  odwołania  oraz  kosztów  zastępstwa  procesowego  według 

złożonej faktury vat.  

Przewodniczący:      ……………………………….………