KIO 1341/22 WYROK dnia 2 czerwca 2022 r.

Sygn. akt KIO 1341/22 

WYROK 

z dnia 2 czerwca 2022 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   –   w składzie: 

Przewodniczący:     Anna Packo 

Agnieszka Trojanowska 

Renata Tubisz  

Protokolant:             

Adam Skowroński  

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2022 

r., w Warszawie, odwołania wniesionego 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 20 maja 2022 r. przez wykonawców wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  EKSAMETR  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Warszawie  oraz  MILIARIUM  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Skarb  Państwa  –  Generalnego  Dyrektora  Dróg 

Krajowych i  Autostrad

, w imieniu którego działa Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i 

Autostrad 

Oddział w Kielcach 

przy  udziale 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  INKO 

Consulting  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Krakowie  oraz  

MP  Consulting  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Krakowie 

zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

1.  oddala 

odwołanie,  

kosztami  postępowania  obciąża  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  

o  udzielenie  zamówienia  EKSAMETR  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością 

oraz MILIARIUM 

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

EKSAMETR  Sp

ółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  oraz  MILIARIUM 

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia  EKSAMETR  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  oraz 

MILI

ARIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na rzecz Generalnego 

Dyrektora 

Dróg Krajowych i Autostrad – Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych 

i  Autostrad 

Oddział  w  Kielcach  kwotę  3  600  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące 

sześćset  złotych  zero  groszy)  stanowiącą 

koszty  postępowania 

odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  579  ust.  1  i  art.  580  ust.  1  i  2 

ustawy z dnia 11 września 2019 r.  – Prawo 

zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2021  r.,  poz.  1129  z  późn.  zm.)  na  niniejszy  wyrok  

– w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ……………………..… 

……………………..… 

……………………..… 

Sygn. akt: KIO 1341/22 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Generalny  Dyrektor  Dróg  Krajowych  i  Autostrad,  w  imieniu  którego  działa 

Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Kielcach prowadzi postępowanie  

o udzielenie zamówienia publicznego na „pełnienie nadzoru nad projektowaniem i realizacją 

Robót  oraz  zarządzanie  Kontraktem  –  Budowa  obwodnicy  Morawicy  i  Woli  Morawickiej  

w ciągu drogi krajowej nr 73, Odcinek II Morawica – Wola Morawicka (realizacja w systemie 

Projektuj  i  Buduj)”  na  podstawie  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  –  Prawo  zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1129 z późn. zm.). 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  15  października  2021  r.  w  Dzienniku 

Urzędowym  Unii  Europejskiej  pod  numerem  2021/S  201–524217.  Wartość  zamówienia 

przekracza  progi 

unijne,  o  których  mowa  w  art.  3  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych. 

I Stanowisko Odwołującego  

Odwołujący  –  wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia  EKSAMETR 

Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  oraz  MILIARIUM  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością wniósł odwołanie zarzucając Zamawiającemu naruszenie: 

1. art. 239 i nast. ustawy Prawo zamówień publicznych w związku z art. 109 ust. 1 pkt 8 i 10  

i  ust.  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  poprzez  wybór  oferty  złożonej  przez 

wykonaw

ców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Inko Consulting Sp. z o.o.  

i  MP  Consulting  Sp.  z  o.o.,  zwanych  dalej  „Konsorcjum  Inko”)  jako  najkorzystniejszej  

i  zaniechanie  wykluczenia  z  postępowania  Konsorcjum  Inko,  mimo  że  Konsorcjum  Inko,  

w  wy

niku co najmniej niedbalstwa, przedstawiło informacje wprowadzające Zamawiającego  

w  błąd,  co  miało  istotny  wpływ  na  decyzję  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej,  a  przy  tym 

Konsorcjum  Inko  nie  dokonało  skutecznie  czynności,  o  których  mowa  w  art.  110  ust.  2 

ustawy Prawo zamówień publicznych, 

2.  art.  239  i  nast.  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  w  związku  z  art.  226  ust.  1  pkt  14 

ustawy Prawo zamówień publicznych poprzez wybór oferty złożonej przez Konsorcjum Inko 

jako najkorzystniejszej i zaniechanie odrzuce

nia tej oferty, mimo iż Konsorcjum Inko wniosło 

wadium  w  sposób  nieprawidłowy,  jak  również  nie  utrzymywało  wadium  nieprzerwanie  do 

upływu terminu związania ofertą. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia  czynności  wyboru  oferty 

najkorzyst

niejszej oraz powtórzenia tej czynności. 

Odwołujący wskazał, że w postanowieniu 9.2 specyfikacji warunków zamówienia – instrukcji 

dla  wykonawców,  iż  wykluczy  z  postępowania  tych  wykonawców,  którzy  dopuszczą  się 

czynów  określonych  m.in.  w  art.  109  ust.  1  pkt  8  i  pkt  10  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych.  Gdy  Zamawiający  zdecydował  się  na  takie  zastrzeżenie,  stał  się  prawnie 

zobligowany  do  wykluczenia  wykonawcy,  wobec  którego  ziszczą  się  jedna  lub  więcej 

przesłanek  wymienionych  w  art.  109  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych, 

wskazanych  

w ogłoszeniu lub dokumentach zamówienia jako podstawy wykluczenia. 

27  lipca  2020  r.  Krajowa  Izba  Odwoławcza,  rozpoznając  odwołanie  Multiconsult  Sp.  z  o.o. 

złożone  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  usługę  nadzoru  nad 

zaprojektowaniem i budową linii kolejowej C-E 65 Chorzów Batory – Nakło Śląskie, ogłosiła 

wyrok  (KIO  1320/20),  w  którym  uwzględniła  odwołanie  i  nakazała  zamawiającemu  –  PKP 

Polskie  Linie  Kolejowe  S.A.  unieważnienie  czynności  wyboru  oferty  złożonej  przez  Inko 

Consulting Sp. z o.o. (podmiot działający w ramach Konsorcjum Inko) oraz Drogową Trasę 

Średnicową  S.A.  Wyrok  jest  prawomocny.  KIO  stwierdziła  w  tym  orzeczeniu,  iż  PKP 

bezprawnie  zaniechały  wykluczenia  z  postępowania  Inko  Consulting  Sp.  z  o.o.  i  Drogowej 

Trasy  Średnicowej  S.A.  oraz  wskazała  na  naruszenie  art.  24  ust.  1  pkt  16  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych z 2004 r., wskutek zaniechania wykluczenia tych podmiotów, mimo iż 

wprowadziły one zamawiającego w błąd w wyniku rażącego niedbalstwa przy przedstawieniu 

informacji,  iż  spełniają  one  warunek  udziału w  postępowaniu dotyczący  inspektora  nadzoru  

w  specjalności  inżynieryjnej  kolejowej  w  zakresie  sterowania  ruchem  kolejowym.  KIO 

wskazała,  że  do  popełnienia  czynu  wprowadzenia  zamawiającego  w  błąd  doszło  już  w 

ofercie,  do  której  załączyły  wykaz  osób,  w  którym  wskazano  osobę  W.K.  jako  spełniającą 

wymogi  dotyczące  inspektora  nadzoru  w  specjalności  inżynieryjnej  kolejowej  w  zakresie 

sterowania ruchem kolejowym. Czyn ten został powtórzony w odpowiedzi udzielonej PKP na 

początku kwietnia 2021 r. Jak wynika z treści ogłoszenia o zamówieniu, termin złożenia ofert 

w  tamtym  postępowaniu  przypadł  na  21  stycznia  2020  r.,  zatem  w  tym  dniu  wykonawcy 

dopuścili się wobec zamawiającego czynu zabronionego stypizowanego w art. 24 ust. 1 pkt 

16 ustawy Prawo zamówień publicznych z 2004 r.  

Zważywszy  tożsamość  między  treścią  art.  24  ust.  1  pkt  16  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych  z  2004  r.  z  art.  109  ust.  1  pkt  9  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  Inko 

Consulting  Sp.  z 

o.o.  zobowiązana  była  w  okresie  dwóch  lat  (art.  111  pkt  5  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych) licząc najwcześniej od 21 stycznia 2020 r. – a zatem co najmniej do 

20 stycznia 2022 r. 

– informować wszystkich zamawiających o tym, iż dopuściła się w wyniku 

zam

ierzonego  działania  lub  co  najmniej  rażącego  niedbalstwa  wprowadzenia 

zamawiającego  w  błąd  przy  przedstawianiu  informacji,  że  nie  podlega  wykluczeniu  z 

postępowania, spełnia warunki udziału w postępowaniu lub kryteria selekcji, co mogło mieć 

istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie 

zamówienia  publicznego.  Okres  dwóch  lat  jest  wypadkową  tożsamości  treści  art.  24  ust.  1 

pkt 16 ustawy Prawo zamówień publicznych z 2004 r. z art. 109 ust. 1 pkt 9 i art. 111 pkt 5 

ustaw

y  Prawo  zamówień  publicznych,  który  odnosi  się  do  „przypadków”  określonych  już  w 

nowej  ustawie,  ale  identycznych  znaczeniowo  ze  zdarzeniami  określonymi  w  poprzedniej 

ustawie. Każdorazowe zaniechanie udzielenia w treści oferty takiej informacji powodowałoby 

bowiem, iż Inko Consulting Sp. z o.o. popełniałaby nowy czyn zabroniony wynikający z art. 

109 ust. 1 pkt 8 lub pkt 10 ustawy Prawo zamówień publicznych. Oświadczeniom tym mogła 

towarzyszyć  czynność  tzw.  self-cleaningu.  Po  ogłoszeniu  wyroku  KIO  1320/20  nie  istniały 

żadne argumenty natury prawnej czy faktycznej, które mogłoby służyć Inko Consulting Sp. z 

o.o. jako podstawa do unikania obowiązku każdorazowego przyznawania się do naruszenia 

art.  24  ust.  1  pkt  16  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  z  2004  r.  (art.  109  ust.  1  pkt  8 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  z  2019  r.)  poprzez  podanie  we  wcześniejszych 

postępowaniach nieprawdziwych informacji w celu wykazania spełniania warunków udziału w 

postępowaniu.  Mimo  powyższego  Inko  Consulting  Sp.  z  o.o.  wielokrotnie  w  latach  2020  i 

2021  r.  oświadczała  „NIE”  w  odpowiedzi  na  ostatnie  pytanie  w  części  C  Jednolitego 

Europejskiego  Dokumentu  Zamówienia  (JEDZ),  w  następujących  postępowaniach  o 

udzielenie zamówienia publicznego: 

1.  postępowanie  prowadzone  przez  Oddział  GDDKiA  w  Zielonej  Górze  na  usługę  nadzoru 

nad „Zaprojektowaniem i budową obwodnicy Strzelec Krajeńskich w ciągu drogi krajowej nr 

22”, 

2.  postępowanie  prowadzone przez  Oddział GDDKiA  w  Warszawie na  usługę nadzoru  nad 

„Projektem i budową obwodnicy Pułtuska w ciągu drogi krajowej nr 61”, 

3.  postępowanie  prowadzone  przez  Województwo  Śląskie  –  Zarząd  Dróg  Wojewódzkich  

w Katowicach na usługę nadzoru nad „Przebudową drogi wojewódzkiej nr 948 do DK 52 do 

drogi wojewódzkiej nr 946, część I – odcinek A,B,C od km 17+651 do km 30+520, Część II – 

odcinek D,E od km 30-

520 do km 35+013”, 

4.  postępowanie prowadzone przez Oddział  GDDKiA  w  Rzeszowie na  usługę nadzoru nad 

„Zaprojektowaniem i budową drogi ekspresowej S19 na odcinku od węzła Iskrzynia do węzła 

Dukla z podziałem na dwie części: Część A – zaprojektowanie i budowa drogi ekspresowej 

S19 na odcinku od węzła Iskrzynia do węzła Miejsce Piastowe, dł. ok. 10,3 km, Część B  – 

zaprojektowanie i budowa drogi ekspresowej S19 na odcinku od węzła Miejsce Piastowe do 

węzła Dukla dł. ok. 10,1 km”, 

5.  postępowanie  prowadzone  przez  Oddział  GDDKiA  w  Kielcach  na  usługę  nadzoru  nad 

„Projektowaniem i realizacją robót pn. Budowa odcinka drogi krajowej nr 74 łączącego DK 9  

i DK74”, 

6.  postępowanie  prowadzone  przez  Oddział  GDDKiA  w  Krakowie  na  usługę  nadzoru  

i zarządzania nad „Budową obwodnicy Chełmca w ciągu drogi krajowej nr 28”, 

7.  postępowanie  prowadzone  przez  Oddział  GDDKiA  w  Krakowie  na  usługę  nadzoru  

i  zarządzania nad  „Projektem  i  budową drogi  ekspresowej  S19  Białystok  –  Lubartów,  Kock 

(początek obwodnicy) – Lubartów w. Lubartów Północ” z podziałem na dwie części. 

We wszystkich tych postępowaniach oświadczenie Inko Consulting Sp. z o.o. było składane 

świadomie  i  z  bezpośrednim  zamiarem  pozyskania  zamówień  publicznych.  Waga  tych 

oświadczeń,  zważywszy,  że  we  wszystkich  tych  postępowaniach,  zamawiający,  stosownie 

do  art.  109  ust.  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  zdecydowali  uczynić  popełnienie 

takiego czynu przesłanką do wykluczenia wykonawcy – decydowała bezpośrednio o tym, czy 

Inko  C

onsulting  Sp.  z  o.o.  udzielone  zostanie  dane  zamówienie.  Składane  oświadczenia 

miały istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiających. W przypadku inwestycji 

dotyczącej  projektu  i  budowy  obwodnicy  Pułtuska  w  ciągu  drogi  krajowej  nr  61  oferta  Inko 

C

onsulting Sp. z o.o. została wybrana jako najkorzystniejsza, a wykonawcy temu udzielono 

zamówienia. 

Zatem  zarówno  złożenie  przez  Inko  Consulting  Sp.  z  o.o.  ww.  siedmiu  oświadczeń,  jak  

i  złożenie  w  niniejszym  postępowaniu  odpowiedzi  negatywnej  na  ostatnie  pytanie części  C 

JEDZ, stanowią czyny, o których mowa w art. 109 ust. 1 pkt 8, a co najmniej pkt 10 ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych.  Nie  przesądzając  stopnia  winy  Konsorcjum  Inko  wskazać 

należy, iż 28 lutego 2022 r. Inko Consulting Sp. z o.o. złożyła Zamawiającemu oświadczenie, 

w którym powtarza nieprawdziwe oświadczenie złożone w JEDZ-u, ze wskazaniem wprost, 

iż nie zachodzi wobec tego podmiotu przesłanka wykluczenia o której mowa w art. 109 ust. 1 

pkt 5-

10 ustawy Prawo zamówień publicznych. Wyklucza to przyjęcie, iż przedstawiciele Inko 

Consulting  Sp.  z  o.o.  działali  w  warunkach  winy  nieumyślnej,  gdyż,  przykładowo, 

niewłaściwie zinterpretowali treść ostatniego pytania części C JEDZ. 

Mimo  powyższego  Zamawiający  16  maja  2022  r.,  zaniechawszy  wykluczenia  Konsorcjum 

Inko  z  postępowania,  dokonał  wyboru  oferty  tych  wykonawców  jako  najkorzystniejszej. 

Czynność  ta  zatem  narusza  art.  239  i  nast.  w  związku  z  art.  109  ust.  1  pkt  8  i  10  i  ust.  2 

ustawy Prawo zamówień publicznych.  

Zapewne przyczyną naruszenia przez Zamawiającego ww. przepisów była, dokonane przez 

Konsorcjum  Inko,  pismem  datowanym  na  8  kwietnia  2022  r.  próba  (nieskuteczna) 

udowodnienia  Zamawiającemu,  iż  wykonawcy  ci  spełnili  łącznie  przesłanki  wskazane  

w  punktach  1-

3 ust.  2 art.  110 ustawy  Prawo zamówień  publicznych,  a zatem,  że  dokonali 

tzw. self-clearingu

. Jednak zarówno treść wyjaśnień Konsorcjum Inko zawarta w piśmie z 8 

kwietnia  2022  r.,  jak  i  kontekst,  w  którym  owe  wyjaśnienia  zostały  przedłożone 

Zamawiającemu,  dyskwalifikują  tę  czynność  jako  spełniającą  warunki  skutecznego  self-

clearingu

.  Zgodnie  z  art.  110  ust.  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  wykonawca  nie 

podlega wykluczeniu w okolicznościach określonych w art. 109 ust. 1 pkt 2-5 i 7-10 ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych,  jeżeli  udowodni  zamawiającemu,  że  spełnił  łącznie 

następujące przesłanki: a) naprawił lub zobowiązał się do naprawienia szkody wyrządzonej 

przestępstwem,  wykroczeniem  lub  swoim  nieprawidłowym  postępowaniem,  w  tym  poprzez 

zadośćuczynienie  pieniężne;  b)  wyczerpująco  wyjaśnił  fakty  i  okoliczności  związane  z 

przestępstwem,  wykroczeniem  lub  swoim  nieprawidłowym  postępowaniem  oraz 

spowodowanymi  przez  nie  szkodami,  aktywnie  współpracując  odpowiednio  z  właściwymi 

organami,  w  tym  organami  ścigania,  lub  zamawiającym;  c)  podjął  konkretne  środki 

techniczne, 

organizacyjne 

i 

kadrowe, 

odpowiednie 

dla 

zapobiegania 

dalszym 

przestępstwom, wykroczeniom lub nieprawidłowemu postępowaniu. 

Analiza  treści  oświadczenia  Konsorcjum  Inko  z  8  kwietnia  2022  r.  i  załączonych  do  niego 

dokumentów  w  sposób  oczywisty  wskazuje,  iż  wykonawca  ten  nie  tylko  nie  udowodnił,  ale 

nawet  w  żadnym  stopniu  nie  uprawdopodobnił  skutecznego  dokonania  czynności 

wskazanych  wyżej  w  lit.  b  oraz  c.  Treść  oświadczenia  ukazuje,  że  wykonanie  czynności 

określonych w art. 110 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych miało charakter pozorny, 

nierzeczywisty, nakierowany jedynie na uniknięcie wykluczenia z postępowania, bez zamiaru 

nie tylko wyjaśnienia przyczyn popełniania czynów, ale nawet przytoczenia okoliczności ich 

popełnienia,  bez  woli  dokonania  rzeczywistych  zmian  mających  wykluczyć  lub  znacząco 

zminimalizować  w  przyszłości  ryzyko  wprowadzenia  zamawiających  w  błąd  poprzez 

przekazywanie  im  nieprawdziwych  informacji  lub  zatajanie  niewygodnych  faktów.  Brak  jest 

przytoczenia  czynów  naruszających  prawo  oraz  brak  otwartego  i  bezwarunkowego 

przyznania się do ich popełnienia. Konsorcjum Inko w wyjaśnieniach nie odnosi się do tego 

zdarzenia;  można  zatem  jedynie  z  kontekstu  pisma  wnioskować,  iż  przedmiotem  self-

cleaningu jest dokonane 25 listop

ada 2021 r. wprowadzenie Zamawiającego w błąd poprzez 

przedłożenie  mu  nieprawdziwych  informacji  co  do  braku  podstaw  do  wykluczenia 

Konsorcjum  Inko 

w  odpowiedzi  na  ostatnie  pytanie zawarte  w  części  C JEDZ.  Tymczasem 

czynów takich Konsorcjum Inko dopuściło się w okresie od grudnia 2020 r. do lutego 2022 r. 

co  najmniej  ośmiokrotnie  (czyny  wymienione  powyżej  oraz  złożenie  Zamawiającemu  28 

lutego  2022  r.  oświadczenia,  iż  wobec  Konsorcjum  Inko  nie  zachodzi  żadna  przesłanka 

wykluczenia, o której mowa w art. 109 ust. 1 pkt 5-10 ustawy Prawo zamówień publicznych). 

Warunkiem do uznania czynności wykonawcy za spełniające warunki z art. 110 ust. 2 ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych  jest  świadomość  i  wiedza,  iż  naruszył  on  wcześniej  jakiś 

przepis  ustawy,  jak  również  jego  otwarte  przyznanie,  że  dopuścił  się  któregokolwiek  z 

czynów  stanowiących  przesłankę  do  wykluczenia  z  postępowania.  Żeby  skorzystać  z  self-

cleaningu 

wykonawca musi przyznać się do deliktu. Jeśli temu zaprzecza, jego oświadczenie 

o  samooczyszczeniu jest  nie

wiarygodne. Nie budzi wątpliwości, że brak przytoczenia przez 

Konsorcjum  Inko  nie  tylko  szczegółów  czynu  z  25  listopada  2022  r.,  ale  faktu  popełnienia 

pozostałych, uniemożliwia uznanie czynności self-cleaningu za skuteczną. 

Konsorcjum  Inko  nie  wyjaśniło  też  faktów  i  okoliczności  związanych  ze  złożeniem 

nieprawdziwego  oświadczenia  25  listopada  2022  r.  W  piśmie  z  8  kwietnia  2022  r.,  oprócz 

kilku „ogólników”, znajdują się tezy, które nie przystają do rzeczywistości. Treść tego pisma 

wydaje  się  zaprzeczeniem  idei  samooczyszczenia  i  funkcji,  jaką  ta  instytucja  ma  pełnić  w 

obrocie. Konsorcjum Inko przekonuje Zamawiającego, iż wydanie wyroku KIO 1320/20 uszło 

uwadze przedstawicieli Inko Consulting Sp. z o.o. Tłumaczenie to jest o tyle niewiarygodne, 

iż  Inko  Consulting  Sp.  z  o.o.  brała  czynnie  udział  w  tym  postępowaniu  oraz  w  rozprawie 

przed KIO 

w charakterze przystępującego, korzystała też i korzysta z profesjonalnej obsługi 

prawnej.  Spółka  pozyskuje  zlecenia  w  większości  na  rynku  zamówień  publicznych,  zatem 

można zakładać, że zatrudnia (a przynajmniej powinna) wykwalifikowany personel, biegły w 

kwestii  zamówień  publicznych.  Jak  wynika  z  odpisu  z  rejestru  przedsiębiorców  co  najmniej 

od 29 maja 2020 r. skład zarządu tej spółki nie uległ zmianie i w jego skład wchodzą te same 

dwie  osoby  oraz  działa  ten  sam  prokurent.  W  tym  stanie  tłumaczenie,  iż  personel 

przygotowujący  ofertę  nie  posiadał  wiedzy  o  wyroku  KIO  ani  o  wykładni  prawa  odnośnie 

ewentualnej  konieczności  opisania  przedmiotowego  wyroku  w  JEDZ,  są  niewiarygodne. 

Tłumaczenia  te  brzmią  mało  przekonująco:  bliżej  nieokreślona  osoba  z  racji  nieobecności 

spowodowanej  ciążą  nie  przekazała  przez  prawie  półtora  roku  kluczowych  dla  spółki 

informacji innym bliżej nieokreślonym osobom, co w warunkach pandemii COVID-2 jest siłą 

wyższą  i  nie  stanowi  żadnej  formy  niedbalstwa.  Jeżeli  nawet  zaistniała  okoliczność,  iż 

pracownik  spółki  zajmujący  się  przygotowaniem  dokumentacji  ofertowej  nie  został 

poinformowany  przez  swoich  przełożonych  o  wyroku  KIO  1320/20  i  o  jego  prawnych 

skutkach

, to stanowi to okoliczność irrelewantną z punktu widzenia odpowiedzialności spółki 

jako  całości.  To  na  zarządzie  spółki  spoczywa  odpowiedzialność  zapewnienia,  żeby 

pracownicy  spółki  posiadali  tak  elementarną  wiedzę  o  jej  funkcjonowaniu,  zaś  spółka  jako 

ca

łość  zachowała  należyty  miernik  staranności  właściwy  podmiotom  stale  i  zawodowo 

prowadzącym  działalność  gospodarczą  na  rynku  zamówień  publicznych.  Stąd  tego  typu 

„wyjaśnienia”  jak  te  zawarte  w  piśmie  z  8  kwietnia  2022  r.  mają  charakter  pozorny, 

instrumenta

lny, a Zamawiający powinien uznać je za niewystarczające w kontekście art. 110 

ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

Ponadto  samooczyszczenie  nie  powinno  w  ogóle  być  dopuszczalne  w  postępowaniu,  w 

którym  wykonawca  naruszył  już  przepisy  prawa.  Wypaczałoby  to  cel  i  sens  przedmiotowej 

instytucji. 

W  zakresie  zarzutu  nr  2  Odwołujący  wskazał,  że  w  postanowieniu  18.1  specyfikacji 

warunków  zamówienia  Zamawiający  zobowiązał  wykonawców  do  wniesienia  wadium  w 

wysokości 45.000 zł jednocześnie wskazując, że musi ono obejmować cały okres związania 

ofertą, a w sytuacji, gdy jest wnoszone w postaci gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, 

musi posiadać w całym okresie związania ofertą „taką samą płynność jak wadium wniesione  

w  pieniądzu”  (postanowienie  18.3  specyfikacji  warunków  zamówienia).  Zamawiający 

wyznaczył termin związania wykonawców ofertą na 23 lutego 2022 r.  

Konsorcjum  Inko  wniosło  wadium  w  postaci  gwarancji  bankowej  wystawionej  przez  ING 

Bank  Śląski  S.A.,  w  którym  gwarant  wskazał,  iż  „gwarancja  obowiązuje  do  22-02-23,  co 

oznacza, iż Państwa żądanie musi wpłynąć do Banku w lub przed tym dniem”. Jednocześnie 

gwarant  wyraźnie  zaznaczył,  iż  jego  odpowiedzialność  „wygasa  automatycznie  i  całkowicie  

w  przypadku  gdyby  Państwa żądanie nie  zostało doręczone  Bankowo  w  terminie ważności 

niniejszej  gwarancji  lub  upływu  terminu  ważności  gwarancji”.  Jednocześnie  gwarant 

zastrzegł, iż żądanie zapłaty dla swej skuteczności musi zostać złożone w formie pisemnej 

bądź  elektronicznej  z  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym  i  spełniać  wymogi 

identyfikacyjne co do tożsamości osób sygnujących żądanie. 

Konsorcjum  Inko  wniosło  wadium  w  sposób  nieprawidłowy,  nie  zabezpieczający  całego 

okresu  związania  ofertą,  co  powinno  skutkować  odrzuceniem  przez  Zamawiającego  jego 

oferty,  stosownie 

do  art.  226  ust.  1  pkt  14  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  Aktualna 

linia orzecznicza Krajowej Izby Odwoławczej wykłada zależność między okresem związania 

ofertą  a  okresem  odpowiedzialności  gwaranta  w  sposób  funkcjonalny,  mając  na  uwadze 

fundamentalne  z

ałożenie,  iż  w  okresie  związania  ofertą  wadium  wniesione  w  formie 

gwarancji  bankowej  czy  ubezpieczeniowej  musi  dawać  zamawiającemu  nie  gorsze 

uwarunkowania  zaspokojenia  się  niż  wadium  w  postaci  pieniężnej,  przy  zachowaniu 

pewnych  różnic  co  do  charakteru  czynności  zmierzających  do  zaspokojenia  się  z  wadium, 

które  są  naturalną  konsekwencją  udziału  gwaranta.  Jednak  te  czynności  o  charakterze 

technicznym,  obejmujące  kierowane  do  gwaranta  żądania  wypłaty  oraz  towarzyszące  mu 

okoliczności,  nie  mogą  nawet  w  najmniejszym  stopniu  i  co  do  żadnego  wycinka  okresu 

związania  ofertą,  ograniczać  uprawnienia  zamawiającego  do  zaspokojenia  się  z  wadium. 

Aspekt ten dobitnie podkreśliła Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku KIO 2486/20: „Wadium 

wniesione w formie gwarancji ubezpiecze

niowej musi mieć taką samą płynność jak wadium 

wniesione  w  pieniądzu,  co  oznacza,  że  dochodzenie  roszczenia  z  tytułu  zapłaty  wadium 

wniesionego w  formie  gwarancji  nie może  być  utrudnione”.  Rozważania KIO  w tym  wyroku 

odnoszą się do okresu przypadającego pod koniec okresu związania ofertą. Izba rozważała, 

czy obie formy wadium (pieniądz i gwarancja) zachowują taką samą „płynność” do samego 

końca okresu związania ofertą. W szczególności Izba dogłębnie przeanalizowała przypadek, 

w  którym  przesłanka  do  zatrzymania  wadium  wystąpiła  w  ostatnim  dniu  obowiązywania 

gwarancji.  KIO  orzekła,  iż  w  sytuacji  –  tożsamej  z  występującą  w  niniejszej  sprawie  –  gdy 

gwarant  zastrzegł,  że  dla  zachowania  swojej  odpowiedzialności  wszelkie  roszczenia 

musiałby  fizycznie  otrzymać  w  okresie  jego  odpowiedzialności,  zamawiający  pozbawiony 

byłby  możliwości  zaspokojenia  swoich  roszczeń,  nawet  gdyby  przesłanka  zatrzymania 

wadium ziściła się w okresie ważności gwarancji, a wadium wniesione w postaci gwarancji, 

która  nakłada  na  zamawiającego  obowiązek  zgłoszenia  żądania  wypłaty  z  gwarancji  w 

terminie  jej  obowiązywania,  w  sposób  niewystarczający  zabezpiecza  interesy 

zamawiającego,  bowiem  w  istocie  zawiera  postanowienia  skracające  okres  ważności 

gwarancji poniżej terminu związania ofertą (okres ważności gwarancji odpowiadał terminowi 

związania ofertą). Wadium winno zabezpieczać interes zamawiającego przez cały okres, na 

jaki  zostało  ustanowione,  co  oznacza,  że  zamawiający  winien  mieć  praktyczną  możliwość 

dokonania  zatrzymania  wadium  do  upływu  terminu,  na  jaki  zostało  ustanowione,  zatem 

również ostatniego dnia czy ostatnich godzin ważności gwarancji wadialnej. Zawarte w tym 

orzeczeniu  tezy  zostały  w  całości  zaaprobowane  przez  Sąd  Okręgowy  w  Częstochowie  w 

wyroku V Ga 328/20.  

Kwestia  ta  ma  istotny  wymiar  praktyczny,  bowiem  z  przyczyn  organizacyjnych,  

w  szczególności  ze  względu  na  zakończenie  pracy  pracowników  zamawiającego  oraz 

banku/ubezpieczyciela w godzinach popołudniowych, nie będzie w stanie złożyć pisemnego 

oświadczenia w taki sposób, iż dotrze ono fizycznie jeszcze w tym samym dniu do gwaranta, 

a przy tym spełni ono wymagania gwaranta co do uwierzytelnienia składających je osób.  

Pogląd taki podzielono również w innych orzeczeniach. 

Z  tego  względu  wadium  wniesione  przez  Konsorcjum  Inko  z  perspektywy  chwili  złożenia 

oferty było wadliwe, bowiem nie zabezpieczało w pełni Zamawiającego, w przypadku gdyby 

ten  zmuszony  był  zaspokoić  się  z  gwarancji  na  skutek  powzięcia  informacji  o  zdarzeniu 

określonym w art. 98 ust. 6 ustawy Prawo zamówień publicznych w ostatnim dniu związania 

ofertą.  Z  tego  względu  obowiązkiem  Zamawiającego,  którego  bezzasadnie  zaniechał,  było 

odrzucenie  oferty  Konsorcjum  Inko  w  oparciu  o  art.  226  ust.  1  pkt  14  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych. Kluczowa w tej  kwestii jest  perspektywa  momentu składania oferty, 

bowiem to ona wyznacza, czy wadium zostało wniesione prawidłowo. Również z tego punktu 

widzenia analizować należy, czy wadium zabezpieczało nieprzerwanie cały okres związania 

ofertą.  

II Stanowisko Zamawiającego  

W  odpowiedzi 

na  odwołanie  Zamawiający  wniósł  o  oddalenie  odwołania  w  całości, 

obciążenie  kosztami  postępowania  odwoławczego  Odwołującego  oraz  zasądzenie  od 

Odwołującego na rzecz Zamawiającego kosztów postępowania.  

Zamawiający  wskazał,  że  wykonawcy  zobowiązani  byli  złożyć  wraz  z  ofertą  oświadczenie  

o  nie  podleganiu  wykluczeniu  i  spełnianiu  warunków  udziału  w  postępowaniu  w  formie 

jednolitego  europejskiego  dokumentu  zamówienia  (JEDZ).  W  specyfikacji  warunków 

zamówienia  Zamawiający  zastrzegł  także  przesłanki  fakultatywne  wykluczenia  

z  postępowania wymienione w  art.  109  ustawy Prawo zamówień  publicznych.  Wykonawca, 

który  nie  spełniał  warunków  udziału  w  postępowaniu  mógł  jednak  poddać  się  procedurze 

samooczyszczenia,  jeżeli  podjął  działania  sanacyjne  oraz  naprawcze  oraz  wykazał 

Zamawiającemu,  że  naprawił  lub  zobowiązał  się  do  naprawiania  szkody,  wyczerpująco 

wyjaśnił  fakty  i  okoliczności  związane  ze  swoim  nieprawidłowym  postępowaniem,  podjął 

konkretne  środki  techniczne,  organizacyjne  i  kadrowe,  odpowiednie  dla  zapobiegania  

w przyszłości dalszym nieprawidłowościom. 

Konsorcjum Inko, w dziale III JEDZ „Podstawy wykluczenia”, część C „Podstawy związane z 

niewypłacalnością,  konfliktem  interesów  lub  wykroczeniami  zawodowymi”,  na  pytanie  „Czy 

wykonawca  znalazł  się  w  jednej  z  poniższych  sytuacji:  a)  był  winny  poważnego 

wprowadzenia  w  błąd  przy  dostarczaniu  informacji  wymaganych  do  weryfikacji  braku 

podstaw  wykluczenia  lub  do  weryfikacji  spełnienia  kryteriów  kwalifikacji;  b)  zataił  te 

informacje;  c)  nie  był  w  stanie  niezwłocznie  przedstawić  dokumentów  potwierdzających 

wymaganych przez instytucję zamawiającą lub podmiot zamawiający; d) przedsięwziął kroki, 

aby  w  bezprawny  sposób  wpłynąć  na  proces  podejmowania  decyzji  przez  instytucję 

zamawiającą  lub  podmiot  zamawiający,  pozyskać  informacje  poufne,  które  mogą  dać  mu 

nienależną  przewagę  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  lub  wskutek  zaniedbania 

przedstawić wprowadzające w błąd informacje, które mogą mieć istotny wpływ na decyzje w 

sprawie wykluczenia, kwalifikacji lub udzielenia zam

ówienia?” udzielili odpowiedzi „Nie”. 

Konsorcjum  Inko  w  toku  postępowania,  8  kwietnia  2022  r.,  złożył  z  własnej  inicjatywy 

poprawiony  JEDZ,  w  treści  którego  na  wyżej  opisane  pytanie  dotyczące  fakultatywnych 

podstaw  wykluczenia  udzielili  odpowiedzi  „Tak”.  Wraz  ze  zmienionym  dokumentem  JEDZ 

złożyli oświadczenie, w trybie art. 110 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, poddając 

się procedurze self-cleaningu, którą Zamawiający uznał za skuteczną. 

Istota  sporu  w  pierwszej  kolejności  sprowadza  się  do  odpowiedzi  na  pytanie,  czy 

wykluczenie  wykonawców  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  16  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych z 2004 r. w postępowaniu prowadzonym przez PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. 

na usługę nadzoru nad zaprojektowaniem i budową linii kolejowej C-E 65 Chorzów Batory – 

Nakło  Śląskie,  nastąpiło  na  okres  2  lat,  zgodnie  z  art  111  pkt  5  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych.  

W  ocenie  Zamawiającego  tak  nie  jest,  a  argumentacja  Odwołującego  sprowadza  się  do 

konieczności nałożenia na wykonawców sankcji, która nie obowiązywała w dacie zaistnienia 

zdarzenia  będącego  podstawą  wykluczenia.  Taka  wykładnia  przepisów  prowadziłaby  do 

naruszenia  zasady  niedziałania  prawa  wstecz.  W  myśl  tej  zasady  niedopuszczalne  jest 

stosowanie  do  określonych  deliktów  sankcji  nieobowiązujących  w  dacie  ich  popełnienia, 

podczas gdy wykonawca, który w poprzednim stanie prawnym dopuścił się takiego działania 

nie może ponosić skutków, które nie były mu wówczas znane, a które zostały wprowadzone 

do  ustawy  w  późniejszym  czasie.  Zatem  skutki  wykluczenia  z  postępowań  prowadzonych  

w  2020  r.  nie  odnoszą  się  do  przyszłych  postępowań.  Stanowisko  to  jest    zgodne  z 

wykładnią  przeprowadzoną  również  w  wyroku  KIO  1248/21  z  dnia  1  czerwca  2021  r. 

Przepisy ustawy Prawo zamówień publicznych z 2004 r. nie przewidywały w odniesieniu do 

podstaw  wykluczenia  wskazanych  w  art  24  ust.  1  pkt  16  i  17  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych z 2004 r. okresu , w jakim wykonawca podlega wykluczeniu. Wynika to wprost z 

art 24 ust. 7 ustawy Prawo zamówień publicznych z 2004 r., który, statuując okres karencji 

wykonawcy 

w odniesieniu do wykluczenia na podstawie poszczególnych punktów art. 24 ust. 

1,  pomija  pkt  16  i  17.  W  związku  z  tym  uznać  należy,  że  wprowadzenie  w  błąd 

zamawiającego  może  nastąpić  tylko  na  skutek  oświadczenia  złożonego  w  danym 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  a  nie  w  postępowaniu  prowadzonym 

wcześniej. Przepisy dotyczące podstaw wykluczenia, jako normy o charakterze sankcyjnym, 

podlegają wykładni ścisłej i nie mogą być rozszerzone na stany faktyczne, których norma nie 

wymienia.  Istotnie  przepisy  dotyczące  wykluczenia  wykonawcy,  który  wprowadził 

zamawiającego  w  błąd,  mają  na  celu  ochronę  zamawiającego  przed  udzieleniem 

zamówienia  wykonawcy  nierzetelnemu.  Jednak  te  względy  celowościowe  nie  mogą 

skutkowa

ć wykluczeniem, dla którego ustawa nie przewiduje podstawy prawnej.  

Obecnie  obowiązująca    ustawa  weszła  w  życie  1  stycznia  2021  r.  i  dopiero  od  tej  daty 

zaistnienie  zdarzenia  stanowiącego  podstawę  wykluczenia  z  art  109  ust.  1  pkt  8  ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych,  w  postępowaniu  prowadzonym  na  podstawie  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych z 2019 r., mogłoby odnieść swój skutek również na przyszłość w myśl 

art. 111 pkt 5 ustawy Prawo zamówień publicznych. Skoro zatem poprzednio obowiązująca 

ustawa  nie  przew

idywała  sankcji  wykluczenia  na  przyszłość,  a  jedynie  skutki  celowego 

wprowadzenia 

w  błąd  dotyczyły  konkretnego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego,  to  Konsorcjum  Inko  w  niniejszym  postępowaniu  złożyło  oświadczenie  na 

podstawie art. 125 ustawy 

Prawo zamówień publicznych w tym zakresie zgodne z prawdą, tj. 

iż  nie  podlega  wykluczeniu.  Podobne  stanowisko  zaprezentowała  KIO  w  wyroku  KIO 

Bez  znaczenia  pozostają  powołane  w  odwołaniu  okoliczności  wielokrotnego  składania 

oświadczeń,  gdyż  wprowadzenie  w  błąd  zamawiającego  może  nastąpić  tylko  skutkiem 

oświadczenia złożonego w danym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, a nie 

w  postępowaniu  prowadzonym  wcześniej.  Dodatkowo  we  wszystkich  wskazanych  przez 

Odwołującego postępowaniach oświadczenia takie składane były pod rządami ustawy Prawo 

zamówień publicznych z 2004 r., która nie przewidywała sankcji wykluczenia z postępowania 

na okres 2 lat.  

Art.  111  pkt  5  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  może  mieć  zastosowanie  wyłącznie  

w sytuacji, 

gdy wcześniejsze wykluczenie nastąpiło na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 8 lub 10 

ustawy Prawo zamówień publicznych, a nie na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 16 lub 17 ustawy 

Prawo zamówień publicznych z 2004 r. Gdyby wolą ustawodawcy było odniesienie również 

do wykluczeń na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 16 lub 17 ustawy Prawo zamówień publicznych  

z 2004 r., znalazłoby to odzwierciedlenie w przepisach ustawy. Sankcje wykluczenia należy 

rozpatrywać  opierając  się  na  zasadach  prawa  karnego,  gdyż  stanowią  swoistego  rodzaju 

karę  za  niewłaściwe  postępowanie.  Tym  samym  brak  jest  podstaw  do  uznania,  że sankcja 

wykluczenia może  obejmować zdarzenia występujące  przed  wprowadzeniem  takiej  sankcji, 

stosując analogię do zasady „nie ma przestępstwa bez ustawy” i „prawo nie działa wstecz”. 

Skoro  zatem  wykonawcy  nie  mieli  wiedzy,  że  z  powodu  „nieprawdziwych”  informacji  mogą 

zostać  wykluczeni  także  z  przyszłych  postępowań,  to  pomimo  że  takie  działanie,  jak 

najbardziej  naganne,  nie  może  być  dodatkowo  sankcjonowane  wykluczeniem  z  kolejnych 

postępowań.  Dodatkowo  w  odniesieniu  do  dawnego  art.  24  ust.  1  pkt  16  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych  z  2004  r.  zasadniczo  zmienił  się  opis  sankcjonowanego  

postępowania  w  porównaniu  do  obecnego  art.  109  ust.  1  pkt  8  ustawy  Prawo  zamówień 

publiczn

ych, co oznacza, że tym samym przepisem nie mogą być objęte różne zdarzenia.  

Informacje,  co  do  których  wypowiadają  się  wykonawcy  w  złożonym  formularzu  JEDZ, 

dotyczą  prowadzonego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  w  którym 

składane  jest  oświadczenie.  Odwołujący  tymczasem  w  swojej  argumentacji  odnosi  się  do 

zupełnie  innych  postępowań  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  i  stara  się  wykazać,  że 

uprzednio  podejmowane  decyzje  w  innym  postępowaniu  mają  znaczenie  dla  obecnie 

prowadzonej procedury za

mówieniowej. Próba wykładni obowiązków składania oświadczeń i 

idących  za  tym  konsekwencji  nie  mieści  się  w  obowiązującej  regulacji  prawnej.  Zdaniem 

Zamawiającego  przyjęcie  takiego  sposobu  rozumowania  wprowadziłoby  dotychczas 

nieznaną,  bo  odnoszącą  się  do  innych  postępowań,  podstawę  ewentualnego  wykluczania 

wykonawcy w prowadzonym obecnie przez danego Zamawiającego postępowaniu.  

Nie  bez  znaczenia  w  przedmiotowej  sprawie  jest  okoliczność,  iż  w  toku  postępowania 

Konsorcjum  Inko 

–  w  związku  z  powzięciem  informacji,  iż  personel  przygotowujący  ofertę  

w  niniejszym  postępowaniu  nie  posiadał  wiedzy  o  wyroku  KIO  1320/20  oraz  o  wykładni 

prawa  odnośnie  ewentualnej  konieczności  opisania  przedmiotowego  wyroku  w  JEDZ, 

pomimo  że  zapadł  on  jeszcze  przed  wejściem  w  życie  nowego  Prawa  zamówień 

publicznych,  pismem  z  8  kwietnia  2022  r.,  dobrowolnie  skorzystali  z  procedury 

samooczyszczenia,  zwracając  się  do  Zamawiającego  w  celu  przedstawienia  stanu 

faktycznego.  Wraz  z  samooczyszczeniem  jednocześnie  skorygowali  nieprawidłowo 

wyp

ełniony dokument JEDZ w części C. 

Nie można zgodzić się z Odwołującym, iż procedura samooczyszczenia była nieskuteczna, 

miała  charakter  pozorny,  nierzeczywisty,  nakierowany  jedynie  na  uniknięcie  wykluczenia  

z postępowania. Wykonawcy udowodnili spełnienie przesłanek objętych dyspozycją art. 110 

ust.  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  przyznając  się  do  ich  popełnienia,  wprost 

wskazując  na  szczegółowy  opis  popełnionego  czynu  zawarty  w  uzasadnieniu  wyroku  KIO 

1320/20.  Trudno  więc  wymagać  bardziej  solennej  formy  przyznania  się  do  zarzucanych  im 

czynów  aniżeli  przywołanie  zapadłego  wobec  nich  wyroku,  uznając  go  przez  to za  słuszny  

i prawidłowy. Z treści złożonego oświadczenia nie można wywnioskować, aby przywołanym 

ustaleniom faktycznym zawartym w wyroku Izby z

aprzeczali, prowadzili z nimi polemikę lub 

próbowali wykazać, iż pomimo treści orzeczenia nie ponoszą za nie winy.  

Nie  polegają  na  prawdzie  również  twierdzenia  Odwołującego,  jakoby  wykonawcy  w  treści 

pisma  z  8  kwietnia  2022  r.  nie  wyjaśnili  faktów  i  okoliczności  związanych  ze  złożeniem 

nieprawdziwego  oświadczenia  25  listopada  2022  r.  Wykonawcy  wyjaśnili,  iż  „poprzedni 

pracownicy  działu  ofertowania,  nie  przekazali  aktualnym  pracownikom  działu  ofertowania 

informacji  o  treści  wyroku  KIO  1320/20.  Powyższe  zostało  wywołane  okolicznościami 

zdrowotnymi  (ciąża  pracownicy  i  jej  długotrwała nieobecność),  a także  w  istotnym zakresie 

przymusową zmianą organizacji biura w związku z wybuchem pandemii COVID-19”. W tego 

typu wyjaśnieniach nie należy się spodziewać, aby osoby winne zaniedbań były wskazywane 

z  podaniem  ich  danych  personalnych.  Stąd  też  ogólne  określenie  faktów  i  zdarzeń,  

z  pominięciem  danych  personalnych,  stanowi  wystarczające  wyjaśnienie  z  uwagi  na  cel, 

któremu ma służyć.  

Wykonawcy,  dokonując  self-cleaningu,  wykazali  przy  tym,  że  podjęli  konkretne  środki 

techniczne, 

organizacyjne 

i 

kadrowe, 

odpowiednie 

do 

zapobiegania 

dalszemu 

nieprawidłowemu postępowaniu w przyszłości, o których mowa w art 110 ust. pkt 3 ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych.  W  szczególności  wdrożyli  odpowiednie  procedury 

wewnętrznego  kontrolingu,  zreorganizowali  personel  ponoszący  odpowiedzialność  w 

związku  z  uchybieniami  służbowymi  związanymi  z  czynnościami  opisanymi  w  wyroku  KIO 

1320/20; wprowadzili też centralną bazę orzeczeń KIO oraz sądów zapadłych w odniesieniu 

do  spółek  w  ciągu  ostatnich 3 lat,  z  którą  przed  złożeniem  każdej  oferty  będą  zobowiązani 

zapoznać  się  wszyscy  pracownicy  działu  ofertowania  pod  kątem  oceny  ewentualnego 

wpływu  takich  orzeczeń  na  treść  oferty.  Nadto  przeprowadzili  kompleksowe  szkolenie 

pracowników działu ofertowania w zakresie stosowania przepisów nowego Prawa zamówień 

publicznych, 

a  w  szczególności  wykładni  przesłanek  wykluczenia  z  postępowania  o 

zamówienie publiczne. Wszystkie wyżej opisane działania wskazują, że wykonawcy wdrożyli 

procedury  na  przyszłość,  które  mają  zapewnić  rzetelność  oraz  zapobieganie występowaniu 

podobnych  nieprawidłowości  w  przyszłości.  Mając  na  względzie  te  okoliczności  uznać 

należy,  że  udowodnili  Zamawiającemu,  że  spełniają    przesłanki  z  art  110  ust.  2  ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych,  a  zatem  dokonali  skutecznego  samooczyszczenia  W 

konsekwencji wybór oferty Konsorcjum Inko jako najkorzystniejszej był prawidłowy. 

Co  do  zarzutu  dotyczącego  wadium  Zamawiający  wskazał,  że  wymagania  w  tym  zakresie 

zostały  określone  w  punkcie  II.2.14  ogłoszenia  o  zamówieniu,  oraz  w  rozdziale  18. 

specyfikacji warunków zamówienia.  

Zgodnie  z  rozdziałem  18  pkt  1  i  3  specyfikacji  warunków  zamówienia  wykonawca  był 

zobowiązany  do  wniesienia  wadium  w  wysokości  45.000  złotych,  a  wadium  wnoszone  

w  formie  gwarancji  musiało  obejmować  cały  okres  związania  ofertą.  Zgodnie  zaś  z 

rozdziałem  20  pkt  1  specyfikacji  warunków  zamówienia  (po  modyfikacji  pismem  z  18 

listopada  2021  r.)  wykonawcy  byli  związani  ofertą  od  dnia  terminu  składania  ofert  (26 

listopada 2021 r.) do 23 lutego 2022 r. (termin związania ofertą).  

Konsorcjum  Inko  wniosło  wymagane  wadium  w  formie  gwarancji  bankowej  wystawionej 

przez ING Bank Śląski S.A. z 24 listopada 2021 r. Złożona gwarancja wadialna spełniała ww. 

warunek,  gdyż  była  ona  wystawiona  od  26  listopada  2021  r.  do  23  lutego  2022  r.  Tak 

wystawiona gwarancja wadialna była więc prawidłowa, gdyż, zgodnie z art. 97 ust. 5 ustawy 

Prawo zamówień publicznych, wiąże ona do ostatniego dnia terminu związania ofertą i w tym 

dniu może być uruchomiona.  

W  treści  gwarancji  gwarant  zastrzegł,  że  żądanie  zapłaty  sumy  gwarantowanej  musi  być 

złożone,  w  formie  pisemnej  lub  elektronicznej  z  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym,  

z  tym  zastrzeżeniem,  że  podpisane  elektronicznie  dokumenty  mogły  być  przesłane 

„zwykłym” mailem. Taki sposób dostarczenia żądania zapłaty sumy gwarantowanej (jeden z 

kilku  dopuszczalnych)  pozwalał  na  skorzystanie  z  gwarancji  w  sposób  równorzędny  

z zabezpieczeniem w gotówce, gdyż pozwalał Zamawiającemu na przygotowanie wszelkich 

dokumentów  „zawczasu”,  a  na  wypadek  odmowy  zawarcia  przez  wykonawców  umowy, 

możliwe  było  wysłanie wezwania  drogą  elektroniczną  nawet  w  ostatniej  minucie  ostatniego 

dnia  zwi

ązania  gwarancją  (i  ofertą).  W  takim  stanie  rzeczy  nie  może  być  mowy  o 

jakichkolwiek  warunkach  ograniczających  uprawnienia  Zamawiającego  do  skorzystania  z 

gwarancji wadialnej nawet do ostatniej chwili jej obowiązywania. 

Zmawiający, pismem z 17 lutego 2022 r., zwrócił się do Konsorcjum Inko o wyrażenie zgody 

na wydłużenie terminów związania ofertą do 24 kwietnia 2022 r. 21 lutego 2022 r. taką zgodę 

uzyskał  wraz  z  aneksem  do  gwarancji  wadialnej  przedłużającym  jej  termin  do  24  kwietnia 

2022 r. W związku z przedłużającym się terminem rozstrzygnięcia postępowania Konsorcjum 

Inko z własnej inicjatywy, pismem z 21 kwietnia 2022 r. przedłużyło termin związania ofertą 

do 23 czerwca 2022 r. wraz z przedłużeniem gwarancji wadialnej do 23 czerwca 2022 r.  

Pismem z 12 ma

ja 2022 r. Zamawiający wezwał Konsorcjum Inko do złożenia oświadczenia, 

czy wyrażają zgodę na wybór złożonej przez nich oferty. W odpowiedzi wykonawca wyraził 

taką zgodę, zatem Zamawiający 16 maja 2022 r. dokonał wyboru tej oferty. 

Z  uwagi  na  dopuszczenie 

w  treści  gwarancji  wadialnej  elektronicznej  formy  wezwania  do 

zapłaty  sumy  gwarantowanej  w  formie  „zwykłego”  maila  z  załączonymi  do  niego 

oświadczeniami  i  dokumentami  podpisanymi  elektronicznie,  nie  stanowi  to  wymogu 

tamującego  ani  utrudniającego  korzystanie  z  gwarancji  wadialnej  nawet  w  ostatnich 

minutach  jej  obowiązywania.  Dodatkowo  przepis  art.  97  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych  ani  postanowienia  specyfikacji  warunków  zamówienia  nie  nakładają  na 

wykonawców  obowiązku  złożenia  wadium  na  dłuższy  termin  niż  termin  związania  oferta,  a 

tym  bardziej  nie  różnicują  w  tym  zakresie  wadiów  gotówkowych  z  wadiami  wnoszonymi  w 

innych dopuszczalnych formach.  

Zamawiający  przywołał  stanowisko  Trybunału  Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej  zawarte  

w  orzeczeniu  C-35/17,  zg

odnie  z  którym,  jeżeli    w  ustawodawstwie  oraz  specyfikacji 

warunków zamówienia brak było konkretnych uregulowań, natomiast w orzecznictwie istniały 

dwa  odmienne  poglądy  (w  tym  przypadku  akurat  co  do  skutku  upływu  terminu  związania 

ofertą dla dalszych losów oferty), to pierwszeństwo ma bezpieczeństwo sytuacji wykonawcy. 

Wbrew twierdzeniom Odwołującego złożenie gwarancji bankowej na zabezpieczenie wadium 

ważnej  do  ostatniego  dnia  związania  ofertą  nie  sprzeciwia  się  poglądom  KIO  ani  sądu  

w przywołanych w odwołaniu wyrokach. Zgodnie z treścią udzielonej gwarancji Zamawiający 

miał realną możliwość złożenia do ostatnich minut terminu związania ofertą żądania wypłaty 

wadium  zabezpieczonego  gwarancją,  więc  gwarancja  zapewnia  mu  płynność  korzystania  

z niej na równi z wpłaconą w pieniądzu. 

Wnioski,  jakie  wyciąga  Odwołujący  z  prawidłowych  poglądów  KIO,  są  nie  do 

zaakceptowania.  KIO  słusznie  zauważyło,  że  w  przypadku,  gdy  dla  ważności  żądania 

wypłaty  sumy  gwarantowanej  konieczne  będzie  doręczenie  oryginałów  dokumentów,  to  w 

istocie  w  ostatnich  minutach  terminu  związania  gwarancją  będzie  to  niemożliwe,  więc 

faktyczny termin realnego skorzystania z takiej gwarancji będzie krótszy niż termin związania 

ofertą.  Zgodnie  z  poglądami Izby  treść  gwarancji  określa stosunek  zobowiązania pomiędzy 

stronami i to on 

w konkretnym stanie faktycznym decyduje o uznaniu wadium za prawidłowo 

wniesione lub nie.  

Żaden  przepis  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  nie  nakazuje  wykonawcom  składania 

wadium  w  postaci  gwarancji  z  innym  terminem  obow

iązywania niż  termin związania ofertą. 

Gdyby  ustawodawca miał  na  celu zróżnicowanie terminów  udzielenia wadiów  w  zależności 

od formy jego wniesienia, to z pewnością by tak postąpił. Tymczasem, zgodnie z art. 97 ust. 

5  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  wadium  (co  do  zasady)  wnosi  się  przed  upływem 

terminu  składania  ofert  i  utrzymuje  nieprzerwanie do  dnia upływu  terminu związania ofertą. 

Skoro  ustawodawca  ściśle  wskazał  termin  związania  wadium,  a  dopuścił  różne  formy  jej 

wniesienia, nie zastrzegając dla każdej z tych form terminu odrębnego, to należy uznać, że 

termin  związania  wadium  jest  jeden  i  nie  zależy  on  od  formy  wadium,  jaką  wybrał 

wykonawca. W takim stanie prawnym nieuprawnionym staje się nakładanie na wykonawców  

i zamawiających większych rygorów niż czyni to ustawodawca. 

III Stanowisko Przystępującego 

Przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego zgłosili wykonawcy 

wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia  INKO  Consulting  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością oraz MP Consulting Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. 

Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania w całości. 

Przystępujący  podniósł,  że  Odwołujący  nie  wnosi  odwołania  od  zaniechania  odrzucenia 

oferty  czy  wykluczenia  Przystępującego  z  postępowania,  jak  również  nie  żąda  nakazania 

Zamawiającemu odrzucenia oferty  czy  wykluczenia Przystępującego  z  postępowania.  Taka 

konstrukcja petitum 

odwołania sprawia, że zarzuty skonstruowane są wadliwie wobec treści 

uzasadnienia,  co  wyłącza  także  istnienie  interesu  prawnego  po  stronie  Odwołującego. 

Całość  uzasadnienia  dotyczy  kwestii  rzekomych  (realnie  nieistniejących)  podstaw  do 

odrzucenia  oferty  Przystępującego  czy  jego  wykluczenia,  gdy  tymczasem  ewentualne 

zaniechania  Zamawiającego  w  tym  przedmiocie  w  ogóle  nie  są  przedmiotem  zaskarżenia, 

jak  również  usunięcie  tych  „zaniechać”  nie  jest  objęte  żądaniem.  Także  zarzucone 

Zamawiającemu  rzekome  naruszenie  „art.  239  i  n.”  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych 

uznać  należy  za  wadliwą  i  nieprecyzyjną  konstrukcję  zarzutu.  Odwołujący  w  ogóle  nie 

zarzuca  naruszenia  art.  111  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  z  którego  miałaby 

wynikać  argumentowana  przez  Odwołującego  potrzeba  ujawnienia  w  JEDZ  okoliczności 

dotyczących  rzekomych  podstaw  wykluczenia,  czy  też  „obowiązywanie”  tych  podstaw.  W 

takiej 

sytuacji już sama konstrukcja odwołania przemawia za jego oddaleniem. 

W zakresie zarzutu nr 1 odwołania Przystępujący przywołał poglądy zawarte w uzasadnieniu 

wyroku  KIO  866/22.  Nie  było  możliwe  wykluczenie  Przystępującego  z  postępowania,  gdyż 

powołane  przepisy  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  w  ogóle  nie  odnoszą  się  do 

przepisu  art.  24  ust.  1  pkt  16  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  z  2004  r.,  której  to 

przepisy obowiązują tylko w takim zakresie, jak zostało to przewidziane w ustawie z dnia 11 

września 2019 r. Przepisy wprowadzające ustawę  – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 

2019  poz.  2020).  Przyjęcie  stanowiska  błędnie  prezentowanego  przez  Odwołującego  w 

przedmiocie  skutków  wyroku  KIO  1320/20  powodowałoby  wprowadzenie  możliwości 

dowolnego  wstecznego  nak

ładania  na  wykonawców  daleko  idących  sankcji  (a  zatem 

wykonawca nie miałby możliwości właściwego uwzględnienia takiej sankcji w swoim procesie 

decyzyjnym  np.  co  do  wniesienia  skargi,  co  zresztą  jak  zauważyła  Izba  w  wyroku  KIO 

866/22,  było  skomplikowane  w  ramach  postępowania  KIO  1320/20  także  dalszą  pozycją 

wykonawcy 

w  postępowaniu).  W  państwie  prawnym  i  w  skomplikowanej  sytuacji 

gospodarczej nie jest uzasadnionym i zgodnym z fundamentalnymi zasadami wprowadzanie 

skrajnie  dolegliwych  „wstecznych”  sankcji,  prowadzących  do  wypaczenia  normalnych 

mechanizmów rynkowych.  

Koncepcja  zarzutu  Odwołującego  ma  charakter  sztuczny  i  abstrahuje  od  podstawowych 

zasad  wykładni  wykluczających  wsteczne  stosowanie  tak  daleko  idących  sankcji  oraz 

konieczność  ścisłego  wykładania  przepisów  w  rodzaju  art.  111  pkt  5  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych. 

Wykonawca,  który  w  poprzednim  stanie  prawnym  dopuścił  się  takiego  działania,  nie  może 

ponosić skutków, które nie były mu wówczas znane, a które zostały wprowadzone do ustawy 

w późniejszym czasie. Przystępujący powołał w tym zakresie argumentację analogiczną jak 

Zamawiający.  

Wobec powyższego zarzut jest całkowicie bezpodstawny. 

Odnosząc się do zarzutu 2. Przystępujący wskazał, że pomija on treść art. 97 ust. 5 ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych,  zgodnie  z  którym  wadium  wnosi  się  przed  upływem  terminu 

składania  ofert  i  utrzymuje  nieprzerwanie  do  dnia  upływu  terminu  związania  ofertą,  z 

wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 98 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust 2. 

W  niniejszej  sprawie  wadium  wni

esione  przez  Przystępującego  spełniało  wymóg  określony  

w art. 97 ust. 5 ustawy Prawo zamówień publicznych, a zatem nie mogło naruszać art. 226 

ust. 1 pkt 14 ustawy Prawo zamówień publicznych. Żaden przepis ustawy Prawo zamówień 

publicznych  nie  wskazuje,  że  do  okresu  ważności  wadium  należy  doliczyć  kolejne  dni,  na 

zabezpieczenie  wykonania  czynności  przez  zamawiającego.  Wadium  ma  bowiem  zostać 

ustanowione  w  celu  zabezpieczenia  okresu  związania  ofertą.  Celem  tej  regulacji  jest 

zabezpieczenie  interesów  zamawiającego  tak,  aby  złożona  oferta  była  zabezpieczona 

wadium przez cały okres, w jakim wykonawca związany jest jej treścią. 

Podstawą  odrzucenia  oferty  na  gruncie  art.  226  ust.  1  pkt  14  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych  w  odniesieniu  do  okresu  ważności  wadium  może  być  wyłącznie  sytuacja,  w 

której oferta nie pozostaje zabezpieczona wadium w czasie, w którym wykonawca pozostaje 

związany  ofertą.  Nie  ma  tutaj  miejsca  ani  podstawy  prawnej  dla  rozróżnienia  formalnego 

okresu  ważności  wadium  i  „faktycznego”  terminu,  dłuższego  niż  okres  związania  ofertą, 

dającego  „możliwość  zatrzymania  wadium”  przez  zamawiającego.  Za  zgodne  z  ustawą 

Prawo  zamówień  publicznych  należy  zatem  uznać  wadium,  którego  okres  obowiązywania 

zabezpiecza okres związania ofertą. 

IV Stanowisko Izby 

Na 

wstępie Izba stwierdziła, że nie zachodzi żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem 

odwołania,  opisanych  w  art.  528  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  a  Odwołujący  ma 

interes  we  wniesieniu  odwołania  w  rozumieniu  art.  505  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień 

publ

icznych. Przepis art. 505 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych stanowi, że środki 

ochrony  prawnej  przysługują  wykonawcy,  uczestnikowi  konkursu  oraz  innemu  podmiotowi, 

jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu zamówienia lub nagrody w konkursie oraz poniósł lub 

może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy (ustawy 

Prawo zamówień publicznych). 

Przystępujący  co  prawda  w  swoim  stanowisku  napomknął  o  braku  interesu  prawnego 

Odwołującego,  ale  nie rozwinął  szerzej  swojego  twierdzenia  podając  konkretnych  przyczyn 

owego stwierdzenia. 

Izba  ustaliła  także,  iż  stan  faktyczny  postępowania,  tj.  w  szczególności  treść  specyfikacji 

warunków  zamówienia,  treść  oferty  Przystępującego  i  złożonej  przez  niego  gwarancji 

wadialnej  oraz  treść  pisma  z  8  kwietnia  2022  r.  nie  jest  sporny  między  Stronami  

i  Przystępującym  i  odpowiada  przedstawionemu  w  pismach  procesowych  oraz  podczas 

rozprawy.   

Po  zapoznaniu  się  z  przedmiotem  sporu  oraz  argumentacją  Stron  i  Przystępującego,  w 

oparciu o stan faktyczny ust

alony na podstawie dokumentacji postępowania przedstawionej 

przez  Zamawiającego,  złożonych  pism  wraz  z  załączonymi  dokumentami  oraz  stanowisk 

Stron 

i  Przystępującego  przedstawionych  podczas  rozprawy  Izba  ustaliła  i  zważyła,  co 

następuje: odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. 

W odwołaniu Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie:  

1. art. 239 i nast. ustawy Prawo zamówień publicznych w związku z art. 109 ust. 1 pkt 8 i 10  

i  ust.  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  poprzez  wybór  oferty  Konsorcjum  Inko  jako 

najkorzystniejszej  i  zaniechanie  wykluczenia  z  postępowania  Konsorcjum  Inko,  mimo  że 

Konsorcjum Inko, w wyniku co najmniej niedbalstwa, przedstawiło informacje wprowadzające 

Zamawiającego  w  błąd,  co  miało  istotny  wpływ  na  decyzję  o  wyborze  oferty 

n

ajkorzystniejszej, a przy tym nie dokonało skutecznie czynności, o których mowa w art. 110 

ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, 

2.  art.  239  i  nast.  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  w  związku  z  art.  226  ust.  1  pkt  14 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  poprzez  wybór  oferty  Konsorcjum  Inko  jako 

najkorzystniejszej  i  zaniechanie  odrzucenia  tej  oferty,  mimo  iż  Konsorcjum  Inko  wniosło 

wadium  w  sposób  nieprawidłowy,  jak  również  nie  utrzymywało  wadium  nieprzerwanie  do 

upływu terminu związania ofertą. 

Przywołane przepisy stanowią: 

Art.  239  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych:  1.  Zamawiający  wybiera  najkorzystniejszą 

ofertę  na  podstawie  kryteriów  oceny  ofert  określonych  w  dokumentach  zamówienia.  

2.  Najkorzystniejsza  oferta  to  oferta  przedstawiająca  najkorzystniejszy  stosunek  jakości  do 

ceny lub kosztu lub oferta z najniższą ceną lub kosztem. 

Art.  240 ustawy  Prawo zamówień  publicznych: 1.  Zamawiający opisuje kryteria oceny  ofert  

w sposób jednoznaczny i zrozumiały. 2. Kryteria oceny ofert i ich opis nie mogą pozostawiać 

zamawiającemu nieograniczonej swobody wyboru najkorzystniejszej oferty oraz umożliwiają 

weryfikację  i  porównanie  poziomu  oferowanego  wykonania  przedmiotu  zamówienia  na 

podstawie informacji przedstawianych w ofertach.  

Art. 241. 1. Kryteria oceny ofert 

muszą być związane z przedmiotem zamówienia. 2. Związek 

kryteriów oceny ofert z przedmiotem zamówienia istnieje wówczas, gdy (…). 

Art.  242.  1.  Najkorzystniejsza  oferta  może  zostać  wybrana  na  podstawie:  1)  kryteriów 

jakościowych oraz ceny lub kosztu; 2) ceny lub kosztu. 2. Kryteriami jakościowymi mogą być 

w szczególności kryteria odnoszące się do (…). 

Art. 109 ust. 1 pkt 8 i 10 ustawy Prawo zamówień publicznych: Z postępowania o udzielenie 

zamówienia zamawiający może wykluczyć wykonawcę: 

8)  który  w  wyniku  zamierzonego  działania  lub  rażącego  niedbalstwa  wprowadził 

zamawiającego  w  błąd przy  przedstawianiu informacji,  że  nie  podlega wykluczeniu, spełnia 

warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  kryteria  selekcji,  co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na 

decyzje  podejmowane  przez 

zamawiającego  w postępowaniu o  udzielenie zamówienia,  lub 

który  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie  przedstawić  wymaganych  podmiotowych 

środków dowodowych;  

10)  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawił  informacje  wprowadzające  

w  b

łąd,  co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  zamawiającego  

w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

2.  Jeżeli  zamawiający  przewiduje  wykluczenie  wykonawcy  na  podstawie  ust.  1,  wskazuje 

podstawy wykluczenia w ogłoszeniu o zamówieniu lub dokumentach zamówienia. 

Art.  110  ust.  2  ustawy  Prawo zamówień  publicznych:  Wykonawca nie  podlega wykluczeniu  

w okolicznościach określonych w art. 108 ust. 1 pkt 1, 2 i 5 lub art. 109 ust. 1 pkt 2‒5 i 7‒10, 

jeżeli  udowodni  zamawiającemu,  że  spełnił  łącznie  następujące  przesłanki:  1)  naprawił  lub 

zobowiązał  się  do  naprawienia  szkody  wyrządzonej  przestępstwem,  wykroczeniem  lub 

swoim  nieprawidłowym  postępowaniem,  w  tym  poprzez  zadośćuczynienie  pieniężne;  

2) wyczerpująco wyjaśnił fakty i okoliczności związane z przestępstwem, wykroczeniem lub 

swoim nieprawidłowym postępowaniem oraz spowodowanymi przez nie szkodami, aktywnie 

współpracując  odpowiednio  z  właściwymi  organami,  w  tym  organami  ścigania,  lub 

zamawiającym; 3) podjął konkretne środki techniczne, organizacyjne i kadrowe, odpowiednie 

dla  zapobiegania  dalszym  przestępstwom,  wykroczeniom  lub  nieprawidłowemu 

postępowaniu,  w  szczególności:  a)  zerwał  wszelkie  powiązania  z  osobami  lub  podmiotami 

odpowiedzialnymi za nieprawidłowe postępowanie wykonawcy, b) zreorganizował personel,  

c)  wdrożył  system  sprawozdawczości  i  kontroli,  d)  utworzył  struktury  audytu  wewnętrznego 

do  monitorowania  przestrzegania  przepisów,  wewnętrznych  regulacji  lub  standardów,  

e)  wprowadził  wewnętrzne  regulacje  dotyczące  odpowiedzialności  i  odszkodowań  za 

nieprzestrzeganie przepisów, wewnętrznych regulacji lub standardów. 

Art.  226  ust.  1  pkt  14  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych:  Zamawiający  odrzuca  ofertę, 

jeżeli wykonawca nie wniósł wadium, lub wniósł w sposób nieprawidłowy lub nie utrzymywał 

w

adium  nieprzerwanie  do  upływu  terminu  związania  ofertą  lub  złożył  wniosek  o  zwrot 

wadium 

w przypadku, o którym mowa w art. 98 ust. 2 pkt 3. 

Odwołujący  nie  sprecyzował  w  odwołaniu  ani  podczas  rozprawy,  które  to  przepisy 

„następne”  w  stosunku  do  art.  239  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  naruszył 

Zamawiający i w jaki sposób. Przepisy te jednak, podobnie jak sam art. 239 ustawy Prawo 

zamówień publicznych, dotyczą kryteriów oceny ofert, której to materii odwołanie w ogóle nie 

dotyczy.  Tym  samym, 

w  świetle  zarzutów  odwołania,  Zamawiający  nie  mógł  naruszyć 

wskazanych przepisów „art. 239 i nast.” ustawy Prawo zamówień publicznych.  

W  odniesieniu do  zarzutu nr  1,  w  zakresie dotyczącym  naruszenia art.  109  ust.  1 pkt  8 i  9 

ustawy Prawo zamówień publicznych Izba stwierdziła, że – w zakresie rzeczowym niniejszej 

sprawy 

–  przesłanki  tych  przepisów  przedstawiają  się  następująco:  zamawiający  może 

wykluczyć wykonawcę, który 1) w wyniku zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa, 

2)  wprowadził  zamawiającego  w  błąd  przy  przedstawianiu  informacji,  że  nie  podlega 

wykluczeniu  z  postępowania  lub  zataił  te  informacje,  3)  co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na 

decyzje  podejmowane  przez  zamawiającego  w  postępowaniu  lub  który  1)  w  wyniku 

lekkomyślności  lub  niedbalstwa,  2)  przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd,  3)  co 

mogło mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu. 

Zatem  w  przypadku  obu  przepisów  należy  rozważyć  w  pierwszej  kolejności,  czy 

Przystępujący  wprowadził  Zamawiającego  w  błąd,  alternatywnie:  przedstawił  informacje 

wprowadzające  w  błąd,  co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez 

Zamawiającego w postępowaniu. 

Nie  ulega  wątpliwości,  że  Przystępujący  w  złożonym  jednolitym  europejskim  dokumencie 

zamówienia,  w  dziale  III  „Podstawy  wykluczenia”,  część  C  „Podstawy  związane  

z niewypłacalnością, konfliktem interesów lub wykroczeniami zawodowymi”, na pytanie „Czy 

wykonawca  znalazł  się  w  jednej  z  poniższych  sytuacji:  a)  był  winny  poważnego 

wprowadzenia  w  błąd  przy  dostarczaniu  informacji  wymaganych  do  weryfikacji  braku 

podstaw  wykluczenia  lub  do  weryfikacji  spełnienia  kryteriów  kwalifikacji;  b)  zataił  te 

informacje;  c)  nie  był  w  stanie  niezwłocznie  przedstawić  dokumentów  potwierdzających 

wymaganych przez instytucję zamawiającą lub podmiot zamawiający; oraz: d) przedsięwziął 

kroki,  aby  w  bezprawny  sposób  wpłynąć  na  proces  podejmowania  decyzji  przez  instytucję 

zamawiającą  lub  podmiot  zamawiający,  pozyskać  informacje  poufne,  które  mogą  dać  mu 

nienależną  przewagę  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  lub  wskutek  zaniedbania 

przedstawić wprowadzające w błąd informacje, które mogą mieć istotny wpływ na decyzje w 

sprawie  wykluczenia,  kwalifikacji  lub  udzielenia  zamówienia?”  udzielili  odpowiedzi  „Nie”.  

28  lutego  2022  r.  zaś  Inko  Consulting  Sp.  z  o.o.  złożyła  Zamawiającemu  oświadczenie,  

w którym wskazała m.in., że nie zachodzi wobec niej przesłanka wykluczenia, o której mowa 

w art. 109 ust. 1 pkt 8 i 10 ustawy Prawo zamówień publicznych.  

Następnie  Przystępujący,  z  własnej  inicjatywy,  przedstawił  pismo  z  8  kwietnia  2022  r., 

mające stanowić self-cleaning, w którym przedstawił okoliczności odnoszące się do wyroku 

KIO 1320/20.  

Jak  wyjaśnili  podczas  rozprawy  Odwołujący  i  Zamawiający,  to  pismo  Przystępującego  

z 8 kwietnia 2022 r. było źródłem informacji o wydanym wyroku Krajowej Izby Odwoławczej,  

a  tym  samym  ewentualnej  podstawie  wykluczenia  Przystępującego  z  niniejszego 

postępowania  przetargowego.  Informacja  ta  dotarła  do  Zamawiającego  przed  podjęciem 

przez niego decyzji o wyborze oferty najkorzystniejszej. 

Tym  samym 

–  niezależnie  od  kwestii,  czy  Przystępujący  w  formularzu  JEDZ  powinien  był 

zaznaczyć  odpowiedź  „tak”,  czy  „nie”  –  nie  można  stwierdzić,  że  Przystępujący  usiłował 

wprowadzić  Zamawiającego  w  błąd  przy  przedstawianiu  informacji,  że  nie  podlega 

wykluczeniu  z  postępowania  lub  zataić  te  informacje  lub  też  przedstawił  informacje 

wprowadzające  go  w  błąd,  ponieważ  w  chwili  wyboru  oferty  Przystępującego  jako 

najkorzystniejszej Zamawiający dysponował wiedzą o wyroku KIO 1320/20 i okolicznościach 

tam opisanych, a wiedzę tę uzyskał od samego Przystępującego, dobrowolnie – nie zaś na 

skutek  np.  informacji  od  konkurującego  wykonawcy,  jak  to  się  najczęściej  zdarza. 

Prawdopodobne  jest  także,  że  gdyby  nie  pismo  Przystępującego,  Zamawiający  ani 

wykonawcy 

biorący  udział  w  postępowaniu,  w  ogóle  nie  uzyskaliby  tej  wiedzy  przed 

zawarciem umowy z Przystępującym. 

Tym  samym  nawet  jeśli  Przystępujący  pierwotnie  nie  zaznaczył  w  formularzu  JEDZ 

odpowiedzi „tak”, wobec jego późniejszych czynności w postępowaniu nie  można wskazać, 

że  wprowadził  zamawiającego  w  błąd  przy  przedstawianiu  informacji,  że  nie  podlega 

wykluczeniu  z  postępowania  lub  zataił  te  informacje  lub  przedstawił  informacje 

wprowadzające w błąd, gdyż swoje pierwotne działania skorygował w odpowiednim czasie, 

przed  podjęciem  przez  Zamawiającego  decyzji  w  zakresie  podlegania  przez  wykonawców 

wykluczeniu, odrzuceniu ofert i wyborze oferty najkorzystniejszej. 

W  piśmie  z  8  kwietnia 2022 r.  Przystępujący  wskazał,  że  zwraca  się  do  Zamawiającego  w 

celu dobrowoln

ego przedstawienia następującego stanu faktycznego ze względu na to, że: 

•  powziął  informację,  iż  personel  przygotowujący  ofertę  nie  posiadał  wiedzy  o  wyroku  KIO 

1320/20  ani  wykładni  prawa  odnośnie  ewentualnej  konieczności  opisania  przedmiotowego 

wyroku  w 

JEDZ,  pomimo  że  zapadł  on  jeszcze  przed  wejściem  w  życie  nowego  Prawa 

zamówień publicznych, 

•  stwierdzono,  że  poprzedni  pracownicy  działu  ofertowania  Inko  Consulting  Sp.  z  o.  o.  nie 

przekazali  aktualnym  pracownikom  informacji  o  treści  wyroku  KIO  1320/20,  co  zostało 

wywołane  okolicznościami  zdrowotnymi  (ciąża  pracownicy  i  jej  długotrwała  nieobecność),  

a  także  w  istotnym  zakresie  przymusową  zmianą  organizacji  pracy  biura  w  związku  

z  wybuchem  pandemii COVID-19 

– powyższe spowodowane jest w ocenie wykonawcy siłą 

wyższą i nie stanowi żadnej formy niedbalstwa, 

•  Inko  Consulting  Sp.  z  o.  o.  niezwłocznie  przeprowadzi  kompleksowe  szkolenie 

pracowników działu ofertowania w zakresie stosowania przepisów nowego Prawa zamówień 

publicznych 

i wykładni przesłanek wykluczenia przez wykwalifikowaną kancelarię prawną, 

•  Inko  Consulting  Sp.  z  o.  o.  oraz  MP  Consulting  Sp.  z  o.o.  wprowadziły  centralną  bazę 

orzeczeń KIO oraz sądów zapadłych w odniesieniu do spółki w ciągu ostatnich 3 lat, z którą 

przed  złożeniem  każdej  oferty  będą  zobowiązani  zapoznać  się  wszyscy  pracownicy  działu 

ofertowania pod kątem oceny ewentualnego wpływu takich orzeczeń na treść oferty,  

•  przedkłada  poprawiony  dokument  JEDZ  wraz  z  oświadczeniem  w  trybie  art.  110  ust.  2 

ustawy Prawo zamówień publicznych, w którym wskazał, że w świetle wyroku KIO 1320/20  

i okoliczności w nim stwierdzonych: 1) nie wystąpiła szkoda, 2) Inko Consulting Sp. z o. o. 

wyjaśniło  okoliczności  związane  ze  swoim  postępowaniem,  gdyż  brało  w  szczególności 

udział  w  postępowaniu  przed  KIO  jako  przystępujący,  a  następnie  nie  wnosiło  skargi  od 

wyroku; wykonawca jednocześnie aktywnie współpracuje z Zamawiającym kierując niniejsze 

wystąpienie,  3)  Wykonawca  po  powzięciu  aktualnej  wiedzy  o  wyroku  KIO  1320/20  podjął 

konkretne środki techniczne, organizacyjne i kadrowe poprzez wprowadzenie mocą uchwały 

Zarządu  szczegółowej  oraz  kompleksowej  procedury  weryfikacyjnej,  sprawozdawczości  

i  kontroli  odnośnie  w  szczególności  weryfikacji  doświadczenia  osób,  których 

wiedza/doświadczenie jest powoływane w postępowaniach przetargowych (uchwały zarządu 

w  załączeniu),  ponadto  Inko  Consulting  Sp.  z  o.  o.  definitywnie  zakończyło  współpracę  

w  ramach  działu  ofertowania  z  osobami,  które  dokonywały  czynności  opisanych  w  wyroku 

KIO 1320/20. 

Zamawiający  powyższe  oświadczenia  Przystępującego  uznał  za  dostateczne  z  punktu 

widzenia  instytucji  samooczyszczenia  opisanej  w  art.  110  ust.  2  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych.  

Również  Izba  stwierdziła,  że,  w  świetle  niniejszej  sprawy,  opisane  w  piśmie  z  8  kwietnia 

2022 r. okoli

czności i procedury są wystarczające. 

Jak  wynika  z  tego  przepisu,  wykonawca  powinien  udowodnić  zamawiającemu,  że:  1) 

naprawił  lub  zobowiązał  się  do  naprawienia  szkody,  2)  wyczerpująco  wyjaśnił  fakty  i 

okoliczności związane ze zdarzeniem, 3) podjął konkretne środki techniczne, organizacyjne i 

kadrowe, odpowiednie dla zapobiegania dalszym tego typu zdarzeniom, w szczególności: a) 

zerwał  wszelkie powiązania z  osobami  lub  podmiotami  odpowiedzialnymi za nieprawidłowe 

postępowanie 

wykonawcy, 

b) 

zreorganizował 

personel, 

c) 

wdrożył 

system 

sprawozdawczości  i  kontroli,  d)  utworzył  struktury  audytu  wewnętrznego  do  monitorowania 

przestrzegania  przepisów,  wewnętrznych  regulacji  lub  standardów,  e)  wprowadził 

wewnętrzne  regulacje  dotyczące  odpowiedzialności  i  odszkodowań  za  nieprzestrzeganie 

przepisów, wewnętrznych regulacji lub standardów. 

Oczywiście  powyżej  wskazane  środki  należy  dostosować  do  danego  stanu  faktycznego. 

Inaczej  bowiem  self-cleaning 

będzie  wyglądał  w  przypadku  wystąpienia  szkody  i  jej 

niewystąpienia,  inaczej  w  przypadku  przestępstw  czy  wykroczeń,  inaczej  w  przypadku 

niewykonania  umowy,  a  inaczej,  gdy  dane  zdarzenie  wynika  z  faktu,  że  pracownicy 

wykonawcy po prostu czegoś „nie wiedzieli”, „zapomnieli”, „pomylili się” itd. 

Odwołujący uznał oświadczenie Przystępującego za niewiarygodne i niewystarczające, jeśli 

chodzi o obszerność opisu, jednak – oprócz ogólnego stwierdzenia, że oczywiście mogłoby 

być  ono  szersze  –  trudno  uznać,  że  zawiera  ono  braki,  które  je  dyskwalifikują.  W  tym 

zakresie  Izba  uznała  za  przekonujące  wyjaśnienia  Przystępującego  złożone  w  piśmie 

procesowym 

i  podczas  rozprawy.  Przystępujący,  jak  podkreślał,  nie  zaprzeczał 

okolicznościom  stwierdzonym  w  wyroku  KIO  1320/20,  jak  i  swojej  winie,  podjął  również 

środki  naprawcze,  aby  takie  zdarzenia  się  nie  powtarzały.  Sam  fakt,  że  nie  wiedział,  że 

powinien takie oświadczenie złożyć, ewentualnie zapomniał je złożyć, nie jest równoznaczny 

takiemu zaprzeczeniu. 

Izba  nie  widzi  również  wskazywanej  przez  Odwołującego  potrzeby  wskazania  personaliów 

pracownicy, 

czy pracowników, o których mowa w piśmie, a którzy zawinili w tej sprawie – co 

zdaniem Odwołującego uwiarygadniałoby  wyjaśnienia  –  gdyż  stwierdzenie,  że zawinił  dany 

konkretny pracownik firmy lub inny konkretny pracownik firmy nie ma tu żadnego znaczenia  

i niczego do sprawy nie wnosi. 

Także kwestia szkody, o której mowa w art. 110 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, 

dotyczy szkody realnej, istniejącej, nie zaś takiej, która mogłaby potencjalnie wystąpić, gdyby 

nastąpiły  dane  okoliczności,  tj., jak  wskazywał Odwołujący,  umowa z  innym  zamawiającym 

została unieważniona ze względu na nieprawidłowy wybór wykonawcy, w wyniku czego ten 

zamawiający musiałby zawrzeć inny, bardziej kosztowny kontrakt na dokończenie usługi. Na 

ile bowiem abstrakcyjna jest sama s

ytuacja, na tyle abstrakcyjna jest możliwość naprawienia 

owej abstrakcyjnej szkody. 

Co  zaś  do  kwestii,  czy  Przystępujący  powinien  był  wskazać  w  formularzu  JEDZ  i 

późniejszym  oświadczeniu  o  niepodleganiu  wykluczeniu  sprawę,  której  dotyczył  wyrok  KIO 

2,  Izba  uznała,  że  nie.  Należy  zauważyć,  że  w  art.  111  pkt  5  i  6  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych wskazano, że wykluczenie wykonawcy następuje: w przypadkach, o 

którym  mowa  w  art.  109  ust.  1  pkt  8,  na  okres  2  lat  od  zaistnienia  zdarzenia  będącego 

podstawą  wykluczenia,  a  w  przypadku,  o  którym  mowa  w  art.  109  ust.  1  pkt  10,  na  okres 

roku  od  zaistnienia  zdarzenia  będącego  podstawą  wykluczenia.  Tym  samym  przepis  ten 

wyraźnie odwołuje się art. 109 obecnej ustawy Prawo zamówień publicznych, a nie ogólnie 

do,  na 

przykład,  „przedstawienia  nieprawdziwych  informacji”  czy  „wprowadzenia  w  błąd”, 

które mogłoby się odnosić do szerszego zakresu czynów. 

Na  temat  tego  zagadnienia  Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie  szeroko  przywołał 

orzecznictwo  Izby,  zatem  nie  ma  potrze

by  powielać  znanych  Stronom  i  Przystępującemu 

poglądów Izby. Niniejszym Izba podtrzymuje dotychczasową linię orzeczniczą. 

W związku z powyższym Izba uznała, że zarzut nr 1 podlega oddaleniu. 

Izba uznała również, że zarzut nr 2 podlega oddaleniu. W odniesieniu do tego zarzutu Izba 

stwierdziła,  że  w  rozdziale  18.  specyfikacji  warunków  zamówienia  „Wymagania  dotyczące 

wadium”  Zamawiający  zawarł  następujące  postanowienia  dotyczące  wnoszenia  wadium  

w formie gwarancji: 

18.1. Wykonawca jest zobowiązany do wniesienia wadium w wysokości 45.000,00 PLN. 

18.2. Wadium musi być wniesione przed upływem terminu składania ofert w jednej lub kilku 

następujących formach wymienionych w art. 97 ust. 7 ustawy Pzp, w zależności od wyboru 

Wykonawcy. 

18.3.  Jeżeli  wadium  jest  wnoszone  w  formie  gwarancji  lub  poręczenia  Wykonawca 

przekazuje  Zamawiającemu  oryginał  gwarancji  lub  poręczenia  w  postaci  elektronicznej. 

Wadium takie musi obejmować cały okres związania ofertą. Treść gwarancji lub poręczenia 

nie  może  zawierać  postanowień  uzależniających  jego  dalsze  obowiązywanie  od  zwrotu 

oryginału dokumentu gwarancyjnego do gwaranta. Jako Beneficjenta wadium wnoszonego w 
formie  gwarancji  lub  poręczenia  należy  wskazać  (…)  W  przypadku  wniesienia  wadium  w 

formie gwarancji lub poręczenia, koniecznym jest, aby gwarancja lub poręczenie obejmowały 

odpowiedzialność  za  wszystkie  przypadki  powodujące  utratę  wadium  przez  Wykonawcę, 

określone  w  art.  98  ust.  6  ustawy  Pzp.  Gwarancja  lub  poręczenie  musi  zawierać  w  swojej 

treści nieodwołalne i bezwarunkowe zobowiązanie wystawcy dokumentu do zapłaty na rzecz 

Zamawiającego  kwoty  wadium  na  pierwsze  pisemne  żądanie  Zamawiającego.  Wadium 

wniesione  w  formie  gwarancji  (bankowej  czy  ubezpieczeniowej)  musi  mieć  taką  samą 

płynność  jak  wadium  wniesione  w  pieniądzu  –  dochodzenie  roszczenia  z  tytułu  wadium 

wniesionego  w  tej  formie  nie  może  być  utrudnione.  Dlatego  w  treści  gwarancji  powinna 

znaleźć  się  klauzula  stanowiąca,  iż  wszystkie spory  odnośnie  gwarancji  będą  rozstrzygane 

zgodnie  z  prawem  polskim  i  poddane  jurysdykcji  s

ądów  polskich,  chyba,  że  wynika  to  z 

przepisów prawa. 

Przystępujący  przedłożył  Zamawiającemu  gwarancję  bankową  z  24  listopada  2021  r., 

wystawioną  przez  ING  Bank  Śląski  S.A.,  z  której  wynika  m.in.,  iż  bank  zobowiązuje  się 

nieodwołalnie i bezwarunkowo zapłacić każdą kwotę do wysokości 45.000 PLN na pierwsze 

pisemne żądanie zapłaty stwierdzające, że: (…) 

Żądanie  zapłaty  musi  zostać  doręczone  do  Banku  w  formie:  a)  papierowej  na  adres:  (…) 

albo  b)  autoryzowanego  komunikatu  przekazanego  przez  bank  prowadzący  Państwa 

rachunek  za  pośrednictwem  systemu  SWIFT  na  adres  INGBPLPW,  albo  c)  dokumentu 

dołączonego  do  wiadomości  e-mail  wysłanej  na  adres  [email protected]  opatrzonego 

kwalifikowanymi  podpisami  elektronicznymi  weryfikowanymi  przy  pomocy  kwalifikowanych 

certyfikatów, zgodnie z warunkami określonymi ustawą z dnia 5 września 2016 r. o usługach 

zaufania oraz identyfikacji elektronicznej.  

Dla celów identyfikacyjnych: a) Żądanie zapłaty przekazane do Banku zgodnie z wymogami 

określonymi powyżej w punkcie a) musi zawierać także potwierdzenie banku prowadzącego 

Państwa  rachunek  lub  notarialne,  iż  zostało  ono  podpisane  przez  osoby  uprawnione  do 

składania  oświadczeń  woli  w  Państwa  imieniu.  Jeżeli  bankiem  prowadzącym  Państwa 

rachunek  jest  ING  Bank  Śląski  S.A.,  w/w  potwierdzenie  podpisów  nie  będzie  wymagane, 

jednakże  żądanie  zapłaty  musi  być  podpisane  przez  osoby  uprawnione  do  składania 

oświadczeń  woli  w  Państwa  imieniu,  lub  b)  Żądanie  zapłaty  przekazane do  Banku  zgodnie  
z  wymogami  określonymi  powyżej  w  punkcie  b)  musi  zawierać  potwierdzenie  banku 

prowadzącego  Państwa  rachunek,  iż  zostało  ono  podpisane  przez  osoby  uprawnione  do 

składania oświadczeń woli w Państwa imieniu, wraz z potwierdzeniem tegoż banku, że jest 

on w posiadaniu oryginału Żądania zapłaty oraz że zawiadomienie przesłane przez ten bank 

za  pośrednictwem  systemu  SWIFT  dokładnie  oddaje  treść  Żądania zapłaty,  lub  c)  Żądanie 

zapłaty przekazane do Banku zgodnie z wymogami określonymi powyżej w punkcie c) musi 

być  podpisane  przez  osoby  uprawnione  zgodnie  ze  sposobem  reprezentacji  ujawnionym  

w KRS lub zawierać dokument potwierdzający umocowanie osób podpisujących żądanie lub 

pełnomocnictwa opatrzone kwalifikowanymi podpisami elektronicznymi weryfikowanymi przy 

pomocy  kwalifikowanych  certyfikatów,  zgodnie  z  warunkami  określonymi  ustawą  z  dnia  

5 września 2016 r. o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej. 

W przypadku dokonania wypłaty w ramach niniejszej gwarancji, kwota zobowiązania Banku 

zostanie automatycznie zmniejszona o wartość dokonanej wypłaty. 

Gwarancja  wch

odzi  w  życie  w  dniu  2021-11-26.  Gwarancja  obowiązuje  do  2022-02-23,  co 

oznacza,  iż  Państwa  żądanie  musi  wpłynąć  do  Banku  w  lub  przed  tym  dniem.  Gwarancja 

wygasa  automatycznie  i  całkowicie  w  przypadku:  a)  gdyby  Państwa  żądanie  nie  zostało 

doręczone  Bankowi  w  terminie  ważności  niniejszej  gwarancji,  lub  b)  upływu  terminu 

ważności  gwarancji,  lub  c)  zwolnienia  Banku  przez  Państwa  ze  wszystkich  zobowiązań 

przewidzianych  w  gwarancji,  przed  upływem  terminu  jej  ważności,  przesłanego  w  celach 

identyfikacyjnych w spo

sób określony w gwarancji dla składania żądania zapłaty, lub 

d)  gdy  świadczenia  Banku  z  tytułu  gwarancji  osiągną  kwotę  gwarancji,  lub  e)  złożenia  w 

Banku Państwa oświadczenia o zwolnieniu wadium, przesłanego w celach identyfikacyjnych  

w sposób określony w gwarancji dla składania żądania zapłaty. 

Odwołujący  zakwestionował  datę  obowiązywania  gwarancji,  tj.  23  lutego  2022  r.,  będącą 

jednocześnie ostatnim dniem pierwotnego terminu związania Przystępującego ofertą. 

Jak  wynika  z  art.  97  ust.  5  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  wadium  wnosi  się  przed 

upływem terminu składania ofert i utrzymuje nieprzerwanie do dnia upływu terminu związania 

ofertą,  z  wyjątkiem  przypadków,  o  których  mowa  w  art.  98  ust.  1  pkt  2  i  3  oraz  ust.  2,  tj. 

przypadków,  kiedy  zamawiający  zwraca  wadium  ze  względu  na  upływ  terminu  związania 

ofertą,  unieważnienia  postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  z  wyjątkiem  sytuacji  gdy  nie 

zostało rozstrzygnięte odwołanie na czynność unieważnienia albo nie upłynął termin do jego 

wniesienia oraz wykonawcy: 

1) który wycofał ofertę przed upływem terminu składania ofert;  

2)  którego  oferta  została  odrzucona;  3)  po  wyborze  najkorzystniejszej  oferty,  z  wyjątkiem 

wykonawcy,  którego  oferta  została  wybrana  jako  najkorzystniejsza;  4)  po  unieważnieniu 

postępowania,  w  przypadku  gdy  nie  zostało  rozstrzygnięte  odwołanie  na  czynność 

unieważnienia albo nie upłynął termin do jego wniesienia. 

Jak wynika więc z treści art. 97 ust. 5 ustawy Prawo zamówień publicznych („wadium wnosi 

się przed upływem terminu składania ofert i utrzymuje nieprzerwanie do dnia upływu terminu 

związania ofertą”) oraz punktu 18.3 specyfikacji warunków zamówienia („wadium takie musi 

obejmować  cały  okres  związania  ofertą”)  ani  ustawodawca,  ani  Zamawiający  nie  zawarli 

żadnych  innych  regulacji  dotyczących  terminu  obowiązywania  gwarancji  wadialnej  niż 

jedynie  wskazanie,  że  ma  on  obejmować  cały  okres  związania  ofertą.  W  gwarancji 

złożonej przez Przystępującego powyższy wymóg został spełniony. 

Z  kolei  z  art.  226  ust.  1  pkt  14  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  na  który  wskazał 

Odwołujący  jako  podstawę  odrzucenia  oferty  Przystępującego,  wynika,  że  oferta  podlega 

odrzuceniu, jeżeli wykonawca nie wniósł wadium, lub wniósł w sposób nieprawidłowy lub nie 

utrzymywał  wadium  nieprzerwanie  do  upływu  terminu  związania  ofertą  lub  złożył  wniosek  

o zwrot wadium w przypadku, o którym mowa w art. 98 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo zamówień 

publicznych.  Tym  samym,  aby  Zamawiający  był  uprawniony  do  odrzucenia  oferty 

Przystępującego,  wykonawca  ten  musiałby  wnieść  wadium  w  sposób  nieprawidłowy. 

Nieprawidłowość ta mogłaby polegać na niezgodności z przepisami prawa lub wymaganiami 

zawartymi w specyfikacji warunków zamówienia. Tymczasem i ustawodawca, i Zamawiający 

wskazali  na  termin  obowiązywania  gwarancji  równy  terminowi  związania  ofertą  –  zatem 

gwarancja  określająca  taki  termin  zgłaszania  roszczeń  z  gwarancji  nie  jest  niezgodna  

z  wymaganiami  specyfikacji  warunków  zamówienia,  czy  wymaganiami  ustawowymi,  a  tym 

samym  nie  może  zostać  uznana  za  nieprawidłową  w  świetle  art.  226  ust.  1  pkt  14  ustawy 

Prawo zamówień publicznych.  

I  jakkolwiek  gwarancja  przewidująca  dłuższy  okres  zgłaszania  roszczeń  byłaby  dla 

Zamawiającego  „bezpieczniejsza”  to,  jak  wynika  z  jego  stanowiska  przedstawionego  

w  odpowiedzi  na  odwołanie  i  podczas  rozprawy,  Zamawiający  nie  czuje  potrzeby  takiej 

szerszej  ochrony  uznając,  iż  termin  zgłaszania  roszczeń  równy  terminowi  związania  ofertą 

jest  wystarczający  dla  zabezpieczenia  jego  interesów  i  jest  w  stanie  w  tym  terminie  swoje 

ewentualne  roszczenie  zgłosić.  Należy  więc  założyć,  że  istniejące  regulacje  są  dla 

Zamawiającego  satysfakcjonujące,  a  tym  samym  trudno  zarzucać  wykonawcy  wniesienie 

wadium w sposób nieprawidłowy, tj. nienależycie zabezpieczający interesy Zamawiającego, 

których  nie  zabezpieczył  sam  zainteresowany  i  których  potrzeby  lepszego  zabezpieczenia 

nie odczuwa. 

Przede wszystkim zaś nie można zarzucić nieprawidłowego postępowania wykonawcy, który 

postąpił  zgodnie  z  wymaganiami  specyfikacji  warunków  zamówienia.  Wynika  to  z  zasady 

uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców,  a  także  zasady  przejrzystości 

postępowania,  które  wymagają,  aby  zamawiający  wszystkie  istotne  dla  siebie  wymagania, 

które  mają  spełnić  wykonawcy,  opisał  a  priori  w  ogłoszeniu  o  zamówieniu  i  specyfikacji 

warunków zamówienia, a następnie się tych wymagań trzymał. 

W  związku  z  powyższym  Izba  uznała,  że  wadium  nie  zostało  wniesione  w  sposób 

nieprawidłowy,  a  tym  samym  oferta  Przystępującego  nie  podlega  odrzuceniu  na  podstawie 

art. 226 ust. 1 pkt 14 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

O kosztach 

postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 557 i art. 575 ustawy  

z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych oraz § 2 ust. 1 pkt 2, § 5, § 8 ust. 

2  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie 

szcz

egółowych  rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz.U. z 2020 r. poz. 2437). 

Zgodnie  z  dyspozycją  art.  557  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  w  wyroku  oraz  

w  postanowieniu  kończącym  postępowanie  odwoławcze  Izba  rozstrzyga  o  kosztach 

postępowania  odwoławczego.  Zgodnie  z  art.  575  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych 

strony  oraz  uczestnik  postępowania  odwoławczego  wnoszący  sprzeciw  ponoszą  koszty 

postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku. 

Z  §  2  ust.  1  pkt  2  ww.  rozporządzenia  wynika,  że  wysokość  wpisu  wnoszonego  

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  na  dostawy  i  usługi  o  wartości  przekraczającej 

progi  unijne,  o  których  mowa  w  art.  3  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  wynosi 

15.000 złotych.  

Zgodnie  z  §  5  rozporządzenia  do  kosztów  postępowania  odwoławczego,  zalicza  się  wpis 

oraz  uzasadnione  koszty  stron  postępowania  odwoławczego  w  wysokości  określonej  na 

podstawie rachunków lub spisu kosztów, złożonych do akt sprawy, obejmujące m.in. koszty 

związane  z  dojazdem  na  wyznaczone  posiedzenie  lub  rozprawę  i  wynagrodzenie  i  wydatki 

jednego pełnomocnika, nieprzekraczające łącznie kwoty 3.600 złotych.  

Z kolei § 8 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia stanowi, że w przypadku oddalenia odwołania przez 

Izbę  w  całości,  koszty  ponosi  odwołujący;  a  Izba  zasądza  od  odwołującego  na  rzecz 

zamawiającego koszty, o których mowa w § 5 pkt 2. 

Izba  uwzględniła  zatem  należny  wpis  w  wysokości  15.000  złotych  oraz  wynagrodzenie 

pełnomocnika zamawiającego w kwocie 3.600 złotych. 

Przewodniczący:      ……………………..… 

……………………..… 

……………………..…