KIO 1199/22 WYROK dnia 19 maja 2022 r.

Sygn. akt KIO 1199/22 

WYROK 

z dnia 19 maja 2022 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   –   w składzie: 

Przewodniczący:      Anna Packo 

Marzena Teresa Ordysińska  

Anna Osiecka 

Protokolant:             

Mikołaj Kraska   

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  19  maja 

2022 r., w Warszawie, odwołania wniesionego 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 2 maja 2022 r. przez wykonawcę  

Przedsiębiorstwo 

Robót 

Drogowo 

– 

Mostowych 

Spółka 

z 

ograniczoną 

odpowiedzialnością z siedzibą w Piotrkowie Trybunalskim 

w postępowaniu prowadzonym przez 

Gminę Inowłódz 

orzeka: 

uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  Gminie  Inowłódz:  unieważnienie  czynności 

wyboru  oferty  najkorzystniejszej, 

unieważnienie  czynności  odrzucenia  oferty 

Przedsiębiorstwa  Robót  Drogowo  –  Mostowych  Spółki  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  oraz  powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  ofert  

z  uwzględnieniem  oferty  Przedsiębiorstwa  Robót  Drogowo  –  Mostowych  Spółki  

z ograniczoną odpowiedzialnością, 

kosztami postępowania obciąża Gminę Inowłódz i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 10 000 zł 00 gr 

(słownie:  dziesięć  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez 

Przedsiębiorstwo  Robót  Drogowo  –  Mostowych  Spółkę  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  Gminy  Inowłódz  na  rzecz  Przedsiębiorstwa  Robót  Drogowo  –  
– Mostowych Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością kwotę 13 600 zł 00 gr 
(słownie: trzynaście tysięcy sześćset złotych zero groszy) stanowiącą koszty 
postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wpisu  i  wynagrodzenia 
pełnomocnika. 

Stosownie do art. 579 ust. 1 i art. 580 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r.  – Prawo 
zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2021  r.,  poz.  1129  z  późn.  zm.)  na  niniejszy  wyrok  
– w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa 
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ……………………..… 

……………………..… 

……………………..… 

Sygn. akt: KIO 1199/22 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Gmina  Inowłódz  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego na „przebudowę dróg gminnych na odcinku Inowłódz – Zakościele – Liciążna – 

Żądłowice” na podstawie ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych 

(Dz. U. 

z 2021 r., poz. 1129 z późn. zm.). 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  zamieszczone  17  marca  2022  r.  w  Biuletynie  Zamówień 

Publicznych pod numerem 00089282

. Wartość zamówienia nie przekracza progów unijnych, 

o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

I Stanowisko Odwołującego  

Odwołujący  –  Przedsiębiorstwo  Robót  Drogowo  –  Mostowych  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością wniósł odwołanie zarzucając Zamawiającemu naruszenie art. 226 ust. 1 

pkt 2 lit. a) w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 253 ust. 1 pkt 2 

ustawy Prawo zamówień 

publicznych 

poprzez  ich  niezasadne  zastosowanie  i  uznanie,  że  oferta  Odwołującego 

podlega odrzuceniu z uwagi na ziszczenie się w stosunku do  niego przesłanki wykluczenia 

dotyczącej  nienależytego  wykonania  wcześniejszej  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego,  co  miało  generować  po  stronie  Odwołującego  obowiązek  przeprowadzenia 

procedury  samooczyszczenia,  podczas  gdy  w  stosunku  do  Odwołującego  nie  spełniła  się 

przesłanka  wykluczenia,  o  której  mowa  w  art.  109  ust.1  pkt  7  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych

,  bowiem  wcześniejsza  umowa  w  sprawie  zamówienia  publicznego,  będąca 

domniemaną 

podstawą 

wykluczenia 

Odwołującego, 

została 

rozwiązana 

przez 

Zamawiającego  z  powodu  niewykonania  obowiązku  umownego  leżącego  po  stronie 

Zamawiającego;  a  w  konsekwencji  –  art.  16  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  poprzez 

przeprowadzenie 

p

ostępowania  

w  sposób  niezapewniający  zachowania  uczciwej  konkurencji,  równego  traktowania 

wykonawców, proporcjonalności i przejrzystości.  

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  oraz  nakazanie  Zamawiającemu: 

unieważnienia  czynności  odrzucenia  oferty  Odwołującego;  uznania,  że  względem 

Odwołującego  nie  zmaterializowały  się  podstawy  do  wykluczenia  z  postępowania; 

unieważnienia  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  i  dokonanie  ponownego  badania  

i  oceny  ofert  oraz  dalszych  czynności  w  postępowaniu  z  uwzględnieniem  oferty 

Odwołującego;  a  także  dopuszczenie  i  przeprowadzenie  wnioskowanych  dowodów  oraz 

zasądzenie  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kosztów  postępowania 

odwoławczego. 

W  uzasadnienie  odwołania  Odwołujący  wskazał,  że  w  rozdziale  9  pkt  2.3  Zamawiający, 

wśród  fakultatywnych  przesłanek  wykluczenia  mających  zastosowanie  w  postępowaniu, 

wymienił art. 109 ust. 1 pkt 7 ustawy Prawo zamówień publicznych. Następnie poinformował 

Odwołującego o odrzuceniu jego oferty na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) w zw. z art. 

109  ust.  1  pkt  7 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  wskazując,  że  Odwołujący  w 

oświadczeniu  o  spełnieniu  warunków  udziału  w  postępowaniu  oraz  o  braku  podstaw  do 

wykluczenia  z  postępowania  zaznaczył,  że  nie  podlega  wykluczeniu  z  postępowania  na 

podstawie art. 109 ust. 1 pkt 7 

ustawy Prawo zamówień publicznych. Zamawiający, w wyniku 

weryfikacji  wskazanego  oświadczenia  stwierdził,  że  w  zakresie  tej  podstawy  wykluczenia 

wskazana  została  nieprawda,  gdyż  19  listopada  2019  r.  między  Odwołującym  a 

Zamawiającym  zawarta  została  umowa  nr  132/2019  w  sprawie  zamówienia  publicznego, 

przedmiotem  której  była  przebudowa  drogi  gminnej  w  Konewce  (zwana  dalej  „Umową 

Konewka”), 

a 

rozwiązanie 

tej 

umowy 

nastąpiło  

z  uwagi  na  nierozpoczęcie  realizacji  robót  przez  Odwołującego.  W  wyniku  powyższych 

okoliczności 

Zamawiający 

upatrywał 

w 

działaniach 

Odwołującego 

obowiązku 

przeprowadzenia  procedury  self-cleaning

,  o  której  mowa  w  art.  110  ust.  2  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych.  Tymczasem  Odwołujący  nie  podlegał  i  nie  podlega  wykluczeniu  

z p

ostępowania, a tym samym nie pozostawał w obowiązku wskazywania w oświadczeniu, iż 

ziściła  się  w  stosunku  do  niego  podstawa  wykluczenia.  Nie  był  zobowiązany  też  w  tym 

zakresie  do  przeprowadzenia  procedury  self-cleaning

.  Zamawiający  naruszył  przywołane 

przepisy  poprzez  nieuzasadnione  uznanie,  że  w  stosunku  do  Odwołującego  ziściła  się 

przesłanka wykluczenia oraz całkowicie pominął spoczywający na nim obowiązek wykazania 

przesłanek z art. 109 ust. 1 pkt 7 ustawy Prawo zamówień publicznych, nadając przepisom 

regulującym  materię  wykluczenia  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

automatyczny, bezrefleksyjny, a p

rzez to całkowicie oderwany od celu przepisu, charakter.  

Zgodnie 

z 

art. 

ust. 

pkt 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych 

z postępowania o udzielenie zamówienia zamawiający może wykluczyć wykonawcę, „który,  

z  przyczyn  leżących  po  jego  stronie,  w  znacznym  stopniu  lub  zakresie  nie  wykonał  lub 

nienależycie  wykonał  albo  długotrwale  nienależycie  wykonywał  istotne  zobowiązanie 

wynikające z wcześniejszej umowy w sprawie zamówienia publicznego lub umowy koncesji, 

co 

doprowadziło do  wypowiedzenia lub  odstąpienia od  umowy,  odszkodowania,  wykonania 

zastępczego  lub  realizacji  uprawnień  z  tytułu  rękojmi  za  wady”.  W  przepisie  tym 

przewidziane  zostały  zatem  następujące  przesłanki  wykluczenia  wykonawcy  z 

postępowania:  1)  wykonawca  z  przyczyn  leżących  po  jego stronie,  2)  w  znacznym  stopniu 

lub  zakresie:  a) 

nie  wykonał  lub  (alternatywa  łączna)  b)  nienależycie  wykonał  albo 

(alternatywa  rozłączna)  c)  długotrwale  nienależycie  wykonywał,  3)  istotnego  zobowiązania 

wynikającego 

z 

wcześniejszej 

umowy  

w  sprawie  zamówienia  publicznego  lub  umowy  koncesji,  4)  co  doprowadziło  do:  

a) 

wypowiedzenia lub odstąpienia od umowy, b) odszkodowania, c) wykonania zastępczego 

lub  4) 

realizacji  uprawnień  z  tytułu  rękojmi  za  wady.  Dopiero  kumulatywne  (jednoczesne) 

spełnienie się ww. przesłanek uprawnia do zastosowania art. 109 ust. 1 pkt 7 ustawy Prawo 

zamówień  publicznych.  Czynność  wykluczenia  wykonawcy  z  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  jest  (obok  odrzucenia  jego  oferty)  czynnością  najdalej  ingerującą  

w prawa wykonawcy. Przyjmuje się, że przepisy przewidujące tego typu sankcje muszą być 

wykładane  w  sposób  ścisły  i  nie  jest  na  tym  polu  dopuszczalna  wykładnia  rozszerzająca. 

Zastosowanie  art.  109  ust.  1  pkt  7 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  wymaga  zatem 

bezwzględnie  wykazania,  że  wykonawca  swoim  działaniem  lub  zaniechaniem 

(okolicznościami  leżącymi  po  jego  stronie)  doprowadził  do  zastosowania  jednej  z  sankcji 

wskazanych powyżej. Wykluczając wykonawcę zamawiający nie może opierać się wyłącznie 

na fakcie, że doszło do rozwiązania wcześniejszej umowy zawartej z wykonawcą, musi także 

wykazać,  że  do  rozwiązania  umowy  doszło  z  powodu  niewykonania  lub  nienależytego 

wykonania  umowy  przez  wykonawcę.  Oznacza  to,  że  zamawiający  musi  wykazać,  czego 

ko

nkretnie  wykonawca  nie  zrobił  lub  jakiego  obowiązku  wynikającego  z  wcześniejszej 

umowy  nie  wykonał.  Ponadto  zobowiązany  jest  wykazać,  że  określone  we  wcześniejszej 

umowie  zobowiązanie,  którego  wykonawca  nie  wykonał  lub  wykonał  nienależycie,  było  dla 

tej umowy istotne. 

Przy badaniu przesłanki wykluczenia należy rozważyć, czy odstąpienie od 

umowy było spowodowane przyczynami leżącymi wyłącznie po stronie wykonawcy, czy też 

nie, 

oraz czy niewykonanie lub nienależyte wykonanie było istotne. Przy ocenie okoliczności 

danego przypadku Izba może badać też ewentualne przyczynienie się zamawiającego, który 

powinien  współdziałać  przy  realizacji  zobowiązania,  do  niewykonania  umowy  przez 

wykonawcę.  Sformułowanie  „w  istotnym  stopniu”  należy  odnosić  zarówno  do  zakresu 

umow

y,  jak  i  do  wykonania  umowy  ze  znaczącym  naruszeniem  jej  postanowień,  np.  do 

znaczących  wad  produktu,  które  spowodowały  jego  niezdatność  do  użytku  zgodnie  z 

przeznaczeniem. Treść art. 57 ust. 4 lit. g dyrektywy 2014/24/UE przesądza, że chodzi tu nie 

tylko 

o  istotny  wartościowo  lub  rzeczowo  zakres  nienależytego  lub  niewykonania 

świadczenia 

wykonawcy  

w  stosunku  do  zakresu  przewidzianego  umową,  ale  również  o  niespełnienie  przez 

wykonawcę  świadczenia,  w  sposób  odpowiadający  istotnym  dla  zamawiającego  wymogom 

w

ynikającym  

z tej umowy. Zatem wykluczenie wykonawcy po

winno być poparte szczegółową i skrupulatną 

analizą okoliczności zaistniałych w toku realizacji Umowy Konewka.  

W uzasadnieniu decyzji o wykluczeniu 

Zamawiający wskazał, że art. 109 ust. 1 pkt 7 ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych  nie  wymaga  stwierdzenia  naruszenia  przez  sąd,  wymagając 

jedynie  jednostronnej  negatywnej  decyzji  zamawiającego.  Takie  stanowisko  jest 

nieuzasadnione. 

Odwołujący nie przeczy, iż ziszczenie się przesłanki z art. 109 ust.1 pkt 7 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  nie  wymaga  stwierdzenia  naruszenia  przez  sąd  

(o  takowy  też  trudno  w  przypadku  Umowy  Konewka,  bowiem  żadna  ze  stron  nie 

kwestionowała okoliczności jej rozwiązania na drodze sądowej), nie może się jednak zgodzić 

z  twierdzeniem,  że  spełnienie  przesłanki  wykluczenia  wymaga  jedynie  jednostronnej 

negatywnej decyzji Z

amawiającego. Konieczne jest bowiem wykazanie, że w odniesieniu do 

konkretnego  kontraktu spełniła się bezsprzecznie w  całości  dyspozycja art.  109 ust.1 pkt  7 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  i  to  na  Zamawiającym  spoczywa  ciężar  dowodowy 

wykazania ziszczenia się przesłanek przepisu.  

W przekonaniu Zamawiającego stan faktyczny realizacji Umowy Konewka miał wyczerpywać 

przesłanki  art.  109  ust.  1  pkt  7  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  W  uzasadnieniu 

odrzucenia  oferty  Odwołującego  Zamawiający  podniósł,  iż  23  listopada  2019  r.  doszło  do 

rozwiązania  umowy  z  Odwołującym,  bowiem  ten,  mimo  wielokrotnych  pism  ze  strony 

Zamawiającego,  nie  przystąpił  do  rozpoczęcia  i  realizacji  robót.  Odwołujący  nie  zaprzecza 

temu,  że  do  rozwiązania  umowy  doszło,  jednak  przywołany  przez  Zamawiającego  stan 

faktyczny  jest  nie  tylko  niepełny,  ale  wręcz  nieprawdziwy.  Jednym  z  obowiązków 

Zamawiającego przy realizacji Umowy Konewka było uzyskanie pozwolenia na budowę, do 

czego 

zobowiązał się w treści przedmiotowej umowy, poza tym takie zobowiązanie wynikało 

wprost  z  pozostałej  dokumentacji  przetargowej  ówczesnego  postępowania.  Bezsporne  jest 

zatem, że jednym z obowiązków Zamawiającego było pozyskanie pozwolenia na budowę do 

29  listopada  2019  roku,  którego  do  29  listopada  2019  r.  Zamawiający  nie  wykonał.  Po 

podpisaniu przez strony Umowy Konewka 19 listopada 2019 

r., Odwołujący podjął pierwsze 

niezbędne  czynności  w  celu  realizacji  przedmiotu  Umowy.  W  tym  czasie  oczekiwał  od 

Zamawiającego  uzyskania  i  przedłożenia  pozwolenia  na  budowę.  Po  upływie  terminu  na 

uzyskanie pozwolenia na budowę, Odwołujący, pismem z 3 grudnia 2019 r. oraz z 9 grudnia 

2019  r., 

zwrócił  się  do  Zamawiającego  z  informacją  o  upływie  umownego  terminu  na 

uzyskanie  pozwolenia  na  budowę  wraz  z  zapytaniem  o  przewidywany  termin  dostarczenia 

prawomocnego  pozwolenia  na  budowę.  Pismem  z  18  grudnia  2019  r.  Zamawiający 

przekazał Odwołującemu informację o uzyskaniu zaświadczenia Starosty Tomaszowskiego o 

braku  podstaw  do  wniesieniu  sprzeciwu  odnośnie  wykonania  robót  budowlanych,  co  w 

ocenie  Zamawiającego  miało  rzekomo  upoważniać  Odwołującego  do  rozpoczęcia  prac 

budowlanych.  W  odpowiedzi  na  przedłożone  stanowisko  Zamawiającego,  Odwołujący, 

pismem  z  19  grudnia  2019  r., 

przekazał  Zamawiającemu  informację,  iż  przedmiotowe 

zaświadczenie  Starosty  Tomaszowskiego  nie  stanowi  decyzji  o  pozwoleniu  na  budowę,  w 

świetle  czego  Odwołujący  nie  mógł  w  dalszym  ciągu  rozpocząć  robót  budowlanych. 

Odwołujący  w  tym  samym  piśmie  zauważył  też,  iż  Zamawiający  pozostaje  w  opóźnieniu  w 

stosunku  do  umownego  terminu  na  uzyskanie  pozwolenia  na  budowę,  co  zagraża 

dotrzymaniu  realizacji  przedmiotu  zamówienia.  Odwołujący  w  następnym  dniu  (20  grudnia 

r.) 

przesłał 

Zamawiającemu 

kolejne 

pismo,  

w  którym  podkreślił,  iż  zaistniałe  okoliczności  (brak  uzyskania  pozwolenia  na  budowę)  nie 

jest  następstwem  działań lub  zaniechań Odwołującego.  Odwołujący podkreślił  przy tym,  że 

poinformowanie  Zamawiającego,  iż  przedmiotowe  zaświadczenie  nie  jest  wystarczającym 

dokumentem  upoważniającym  do  rozpoczęcia  robót  budowlanych  (równoznacznym  

z pozwoleniem na budowę) jest wyrazem dbałości o interes prawny Zamawiającego i ma na 

celu  informowanie  Zamawiającego  o  aktualnych  przeszkodach  wstrzymujących  realizację 

inwestycji.  Odwołujący  poinformował  Zamawiającego,  iż  pozostaje  jednak  niezmiennie 

gotowy  do  realizacji  u

mowy.  Zamawiający,  pismem  z  23  grudnia  2019  r.,  poinformował 

Odwołującego,  iż  stosownie  do  brzmienia  §  1  ust.  1  umowy  (tj.  w  przypadku  nieuzyskania 

przez Zamawiającego pozwolenia na budowę) rozwiązuje w trybie natychmiastowym Umowę 

Konewka.  Pismem  z  31  grudnia  2019  r.  Odwołujący  wskazał,  iż  przyjmuje  do  wiadomość 

informację  o  skorzystaniu  przez  Zamawiającego  z  §  1  ust.  1  umowy  i  rozwiązaniu  na  tej 

podstawie  Umowy  Konewka.  Jednocześnie  Odwołujący  wskazał,  że  rozwiązanie  to  jest 

wynikiem braku uzyskania przez Zamawiającego pozwolenia na budowę. Stanowisko to nie 

zostało zakwestionowane przez Zamawiającego.  

Anal

iza  powyższych  okoliczności  faktycznych  już  na  tym  etapie  powinna  prowadzić  do 

wniosku,  iż  w  odniesieniu  do  Odwołującego  nie  mogła  spełnić  się  przesłanka  wykluczenia,  

o  której  mowa  w  art.  109  ust.  1  pkt  7  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  Rozwiązanie 

Umo

wy  Konewka  nastąpiło  bowiem  z  przyczyn  obiektywnie  niezawinionych  przez 

Odwołującego  i  w  żadnym  przypadku  nie  wykazuje  cech  nienależytej  realizacji  tego 

kontraktu. Potwierdza to stanowisko samego Zamawiającego, który, uzasadniając decyzję o 

rozwiązaniu  Umowy  Konewka,  wskazał  §  1  ust.  1,  który  formułował  spoczywający  na 

Zamawiającym  obowiązek  pozyskania  pozwolenia  na  budowę.  Z  przepisu  tego  nie  wynika 

żaden obowiązek leżący po stronie wykonawcy, już z tego powodu zatem trudno zgodzić się, 

że do rozwiązania umowy mogło dojść z przyczyn leżących po stronie Odwołującego.   

Okoliczność braku pozyskania przez Zamawiającego pozwolenia na budowę jest bezsporna. 

W  prowadzonej  z  Odwołującym  korespondencji  Zamawiający  podnosił,  że  nie  jest  jednak 

(pomimo  jednoznacznej 

w  tej  kwestii  treści  dokumentacji  postępowania)  konieczne 

pozyskanie tego pozwolenia, a za wystarczające do przystąpienia do prac uznać należy brak 

sprzeciwu Starosty Tomaszewskiego do zgłoszenia o zamiarze podjęcia prac budowlanych. 

Jeśli  jednak,  zdaniem  Zamawiającego,  pozyskanie  pozwolenia  na  budowę  nie  było 

niezbędne  do  rozpoczęcia  robót  i  Odwołujący  niesłusznie  uchylał  się  od  ich  podjęcia,  to 

podstawą  zakończenia  współpracy  nie  powinien  być  przepis  umowny  sankcjonujący 

odpowiedzialność  Zamawiającego,  lecz  art.  636  Kodeksu  cywilnego.  Zamawiający  z  tego 

przepisu  nie  skorzystał,  co,  w  obliczu  braku  jakichkolwiek  podstaw,  jest  zrozumiałe.  Nie 

sposób  za  takowe  uznać  jednak  aktualnej  próby  przerzucenia  na  Odwołującego 

odpowiedzialności za uchybienia popełnione w toku realizacji umowy przez Zamawiającego. 

W 

wyniku rozwiązania umowy nie doszło również do naliczenia Odwołującemu jakichkolwiek 

kar  umownych, które przewidziane zostały  w  § 11,  w  tym  chociażby  kary  umownej  z  tytułu 

odstąpienia od umowy z przyczyn zawinionych przez wykonawcę, co dodatkowo potwierdza, 

iż 

rozwiązanie 

u

mowy 

nastąpiło  

z  przyczyn  niezawinionych  przez  Odwołującego.  Co  istotne,  nawet  w  samym  §  11 

odnoszącym się do kar umownych, Zamawiający wprowadził zastrzeżenie braku ponoszenia 

konsekwencji  finansowych  z  tytułu  rozwiązania  umowy  w  przypadku  braku  pozyskania 

decyzji o pozwoleniu na budowę do 29 listopada 2019 r. 

Nie  bez  znaczenia  pozostaje  również  nomenklatura  stosowana  przez  Zamawiającego  w 

treści postanowień Umowy Konewka. Otóż na mocy § 1 ust. 1 umowy doszło do rozwiązania 

umowy, 

a  nie  do  odstąpienia  od  umowy.  Analiza  treści  umowy  prowadzi  do  wniosku,  że 

zastosowana  nomenklatura  nie  jest  przypadkowa  i  Zamawiający  rozróżniał  na  tym  tle 

sytuację,  w  której  może  dojść  do  rozwiązania  umowy  (§  1  ust.  1),  od  sytuacji,  które 

prowadz

iłyby  do  odstąpienia  od  umowy  (§  11  wraz  z  katalogiem  kar  umownych).  Pojęcia 

rozwiązania  umowy  i  odstąpienia  od  umowy  różnią  się  od  siebie  i  tym  rozróżnieniem 

posługuje  się  sam  Zamawiający  w  umowie.  Odstąpienie  od  umowy  charakteryzuje  się 

bowiem  jednostron

ną  decyzją  strony  umowy,  która  umotywowana  jest  konkretnymi, 

negatywnymi  działaniami  bądź  zaniechaniami  drugiej  strony  umowy.  Z  kolei  w  instytucji 

rozwiązania  umowy  doszukiwać  należy  się  polubownego  (koncyliacyjnego)  charakteru 

zakończenia  współpracy  w  ramach  danej  umowy,  które  nacechowane  jest  zgodną  wolą 

stron.  Skoro  więc  strony  Umowy  Konewka  przewidziały  w  jej  postanowieniach  okoliczność 

rozwiązania z powodu braku pozyskania przez Zamawiającego pozwolenia na budowę, a w 

konsekwencji  ustalono,  iż  z  tego  tytułu  nie  będą  ponoszone  konsekwencje  finansowe,  to 

trudno przyjąć, by taki przebieg realizacji umowy i jej zakończenia determinował wykluczenie 

Odwołującego  w  oparciu  o  art.  109  ust.1  pkt  7  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  W 

wyniku  realizacji  tej  umowy 

nie  doszło  bowiem  do  odstąpienia  od  umowy  z  przyczyn 

leżących po stronie Odwołującego; niewykonania bądź nienależytego wykonania umowy ze 

strony  Odwołującego;  naliczenia  kar  umownych  (odszkodowania)  lub  wykonania 

zastępczego lub realizacji uprawnień z tytułu rękojmi za wady.  

L

akoniczność  uzasadnienia  decyzji  Zamawiającego,  w  tym  całkowite  pominięcie  szeregu 

okoliczności  faktycznych  i  prawnych  dotyczących  Umowy  Konewka,  nie  odpowiada 

wymogom,  jakie  winny  stać  u  podstawy  wykluczenia  wykonawcy,  bowiem  zamawiający 

obowiązany  jest  do  przedstawienia  wyczerpującego  uzasadnienia  takiej  czynności  i  tym 

samym  umożliwienia  wykonawcy  podjęcia  obrony  w  postępowaniu  odwoławczym.  W  tym 

stanie rzeczy stwierdzić należy, iż nie spełniła się przesłanka wykluczenia Odwołującego, a 

tym 

samym 

decyzja  

o odrzuceniu oferty Odwołującego pozostaje pozbawiona podstaw prawnych i faktycznych.  

Na  tym  tle  stwierdzić  należy,  iż  Zamawiający  w  treści  uzasadnienia  o  odrzuceniu  oferty 

Odwołującego opiera się na całkowicie błędnych założeniach, jakoby Odwołujący winien był 

przeprowadzić  procedurę  self-cleaning  i  wskazać,  jakie  w  tym  zakresie  podjął  środki 

naprawcze.  Jak  wynika  z  treści  art.  110  ust.  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych 

procedurę  self-cleaningu  stosuje  się  do  wykonawców,  względem  których  zachodzą 

przesłanki  wykluczenia  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Oznacza  to, 

że  zaistnienie  jednej  z  przesłanek  wykluczenia,  względem  których  self-cleaning  może 

znaleźć zastosowanie, powoduje, że wykonawca, chcąc uniknąć wykluczenia, ma prawo, nie 

kwestionując  zaistnienia  podstaw  do  wykluczenia,  wykazać  się  przedsięwzięciem  środków, 

które  to  wykluczenie  czynią  niezasadnym.  W  odniesieniu  do  Odwołującego  jednak  nie 

zachodzą ani nie zachodziły podstawy do wykluczenia z postępowania w oparciu o art. 109 

ust.  1  pkt  7 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  Skoro  tak,  to  logicznym  jest,  że 

wykonawca  ten  nigdy  nie  podejmował  działań  zmierzających  do  samooczyszczenia  się,  te 

bowiem  uzależnione  są  od  przyznania,  że  spełniły  się  przesłanki  wykluczenia.  Procedura 

samooczyszczenia nie może mieć charakteru pozornego, lecz w sposób rzetelny i kompletny 

powinna  wyczerpywać  wymogi  ujęte  przez  ustawodawcę.  Tylko  w  ten  bowiem  sposób 

możliwe  jest  zadośćuczynienie  celowi,  jaki  przyświeca  tej  procedurze,  a  jakim  jest 

zapewnienie 

uniknięcia 

analogicznych 

sytuacji  

w  przyszłości.  Tym  samym  procedura  samooczyszczenia  nie  może  być  przeprowadzana  

z  ostrożności  przez  wykonawcę,  który  kwestionuje  istnienie  podstaw  wykluczenia  go  

z  postępowania  oraz  generuje  nieodwracalne  skutki.  Zagadnienie  możliwości 

przeprowadzenia  procedury  samooczyszczenia  w  przypadku,  w  którym  wykonawca 

kwestionuje  zasadność  wykluczenia  go  z  postępowania,  było  wielokrotnie  analizowane  

i  doczekało  się  zgodnych  rozstrzygnięć.  Z  orzecznictwa  wynika,  że  samooczyszczenie 

przeprowadzone  przez  wykonawcę  nieuznającego  istnienia  zasadności  wykluczenia  jest 

niewiarygodne  i  budzi  daleko  idące  wątpliwości,  co  do  rzetelności  i  prawidłowości  takiej, 

podjętej  „z  ostrożności”,  procedury.  Uzasadnione  przekonanie  Odwołującego  o  nieistnieniu  

w  stosunku  do  niego  podstaw  wykluczenia  wywołuje  przede  wszystkim  skutek  braku 

możliwości  przeprowadzenia  w  sposób  skuteczny  procedury  samooczyszczenia.  Tym 

samym oczekiwanie Zamawiającego w tym zakresie już z tego powodu pozostaje całkowicie 

nieuzasadnione.  P

rzeprowadzenie  skutecznej  procedury  samooczyszczenia  wywołałoby 

także daleko idące skutki dla przedsiębiorstwa Odwołującego. Procedura samooczyszczenia 

wymaga  przedsięwzięcia  konkretnych  i  faktycznych  działań.  Nie  wystarczy  więc  złożenie 

oświadczenia,  czy  też  inne  rozwiązanie,  które  nie  wymagać  będzie  określonych  zmian  

w  strukturze  przedsiębiorstwa.  Oczekiwane  są  działania  konkretne,  wywołujące  określone 

skutki.  Ustawodawca  w  art.  110  ust.  2 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  podaje 

przykładowy katalog środków i czynności, których podjęcia należy oczekiwać od wykonawcy. 

Pomijając działania właściwe dla deliktów karnych lub innych wywołujących szkodę u innego 

podmiotu,  wskazana  została  konieczność  wyjaśnienia  faktów  i  okoliczności  oraz  podjęcie 

określonych  środków  technicznych,  organizacyjnych  i  kadrowych.  Oczekiwanie  podjęcia 

takich  środków  przez  wykonawcę,  który  nie  doprowadził  swoim  działaniem  do  zerwania 

umowy, jest niczym nieuzasadnione. 

II Stanowisko Zamawiającego  

W 

odpowiedzi  na  odwołanie  Zamawiający  wniósł  o  oddalenie  odwołania  w  całości  jako 

niezasadnego,  o  dopuszczenie  i  przeprowadzenie  wnioskowanych 

dowodów  oraz  

o  zasądzenie  od  Odwołującego  na  rzecz  Zamawiającego  kosztów  postępowania 

odwoławczego.   

Zamawiający  wskazał,  że  nie  może  się  zgodzić  z  zarzutami  Odwołującego  i  w  całości  je 

kwestionuje.  Zgodnie  z  art.  109  ust.  1  pkt  7 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  

z 

postępowania  zamawiający  może  wykluczyć  wykonawcę,  który  z  przyczyn  leżących  po 

jego  stronie,  w  znacznym  stopniu  lub  zakresie  nie  wykonał  lub  nienależycie  wykonał  albo 

długotrwale  nienależycie  wykonywał  istotne  zobowiązanie  wynikające  z  wcześniejszej 

umowy 

w  sprawie  zamówienia  publicznego  lub  umowy  koncesji,  co  doprowadziło  do 

wypowiedzenia  lub  odstąpienia  od  umowy,  odszkodowania,  wykonania  zastępczego  lub 

realizacji uprawnień z tytułu rękojmi za wady. Sytuacja, jaka zaszła pomiędzy Odwołującym 

a 

Z

amawiającym  

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  przebudowę  drogi  gminnej  

w Konewce, 

niewątpliwie wpisuje się w tę przesłankę wykluczenia z postępowania.  

Zamawiający w IV kwartale 2019 roku przeprowadził postępowanie na wykonanie ww. robót 

budowlanych  i  19  listopada 

2019  r.  doszło  do  zawarcia  umowy  z  Odwołującym.  Mimo 

wielokrotnych monitów  ze strony  Zamawiającego  wykonawca nie przystąpił  do  rozpoczęcia  

i realizacji robót. W związku z powyższym Zamawiający 23 grudnia 2019 r. rozwiązał w trybie 

na

tychmiastowym  przedmiotową  umowę.  Rozwiązanie  w  trybie  natychmiastowym  było 

następstwem  zaniechania  Odwołującego  w  zakresie  przystąpienia  do  realizacji  przedmiotu 

umowy. Nie zasługuje na uwzględnienie twierdzenie Odwołującego, iż nie mógł on przystąpić 

do  realizacji  z  uwagi  na  niedostarczenie  mu  przez  Z

amawiającego  decyzji  pozwolenia  na 

budowę,  gdyż  Zamawiający  dostarczył  mu  zaświadczenie  Starosty  Tomaszowskiego  

z 11 grudnia 

2019 r., znak WAB.6743.1354.2019, z którego jednoznacznie wynikało, iż organ 

ten  n

ie  wnosi  sprzeciwu  do  realizacji  zadania  objętego  umową  nr  132/2019  z  19  listopada 

2019 r. na „przebudowę drogi gminnej w Konewce”. W tym stanie rzeczy wykonawca nie był 

podmiotem  uprawnionym  do  kwestionowania  przedmiotowego  zaświadczenia.  Również  nie 

był on podmiotem uprawnionym do żądania dokumentów, w oparciu o które zostało wydane 

zaświadczenie.  Zaświadczenie,  jako  dokument  wydany  w  postępowaniu  administracyjnym, 

było wiążące zarówno dla Zamawiającego, jak i wykonawcy. A zatem na dzień ostatecznego 

wezwania  O

dwołującego  do  przystąpienia  do  robót  Zamawiający  posiadał  zaświadczenie 

wydane  przez  Starostę  Tomaszowskiego  uprawniające  do  wejścia  w  teren  i  rozpoczęcia 

robót budowlanych polegających na remoncie drogi.  

Przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Praw

o budowlane aktualne na dzień zawarcia umowy 

o realizację inwestycji dotyczącej przebudowy drogi gminnej w Konewce, w art. 29 ust. 2 pkt 

1  wyraźnie  stanowią,  że  pozwolenia  na  budowę  nie  wymaga  wykonywanie  robót 

budowlanych  polegających  na  remoncie  obiektów  budowlanych.  W  przepisie  art.  30  ust.  1 

pkt 2a lit. a powołana ustawa stanowi, że zgłoszenia organowi administracji architektoniczno-

budowlanej  wymaga,  z  zastrzeżeniem  art.  29  ust.  3  i  4,  wykonywanie  remontu,  o  którym 

mowa  w  art.  29  ust.  2  pkt  1, 

dotyczącego  budowli,  których  budowa  wymaga  uzyskania 

pozwolenia  na  budowę.  Zamawiający  dokonał  przedmiotowego  zgłoszenia,  czego 

potwierdzeniem  jest  posiadane  zaświadczenie.  Organ  administracji  architektoniczno-

budowlanej 

(starosta), 

kompetentny  

w  tym  zakresie, 

wydając  zaświadczenie  potwierdził  możliwość  wykonania  robót 

budowlanych. Nadto, 

po myśli art. 30 ust. 5aa ustawy Prawo budowlane, organ administracji 

architektoniczno-

budowlanej może z urzędu, przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 

5, wydać zaświadczenie o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu. Wydanie zaświadczenia 

wyłącza  możliwość  wniesienia  sprzeciwu,  o  którym  mowa  w  ust.  6  i  7,  oraz  uprawnia 

inwestora do rozpoczęcia robót budowlanych.   

W  tym  stanie  rzeczy  nie  istniały  żadne  podstawy,  które  nie  zezwalały  Odwołującemu  na 

rozpoczęcie  realizacji  przedmiotu  umowy,  tym  bardziej,  że  inwestycja  ta  została  przez 

Z

amawiającego  zrealizowana  na  podstawie  dokumentów  przedłożonych  Odwołującemu,  

w tym w oparciu o zaświadczenie Starosty Tomaszowskiego z 11 grudnia 2019 r. 

Po  natychmiastowym  rozwiązaniu  umowy  z  Odwołującym  Zamawiający  zmuszony  był  

w  pilnym  trybie  ogłosić  kolejne  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  

w  następstwie  którego  14  stycznia  2020  r.  została  zawarta  umowa  z  innym  wykonawcą. 

Wyłoniony  wykonawca  wykonał  powierzone  zadanie  w  oparciu  o  zaświadczenie  Starosty 

Tomaszowskiego z 11 grudnia 2019 r.   

Mając  powyższe  na  uwadze  należy  stwierdzić,  iż  Odwołujący z  przyczyn  leżących  po  jego 

stronie  nie  wykonał  zobowiązania  wobec  Zamawiającego,  które  wynikało  z  wcześniejszej 

umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego  tj.  umowy  z  19  listopada  2019  r.,  zatem 

O

dwołujący winien zostać wykluczony z udziału w niniejszym postępowaniu ze względu na 

fakt, 

iż  

z  przyczyn  leżących  po  jego  stronie  w  znacznym  stopniu  lub  zakresie  nie  wykonał  lub 

nienależycie  wykonał  istotne  zobowiązanie  wynikające  z  wcześniejszej  umowy  w  sprawie 

zamówienia  publicznego,  co  doprowadziło  do  rozwiązania  umowy  w  trybie 

natychmiastowym. P

rzesłanka ta została przewidziana w rozdziale 9. ustęp 2. podpunkt 2.3 

specyfikacji  warunków  zamówienia,  a  Zamawiający  był  zobowiązany  do  wykluczenia 

Odwołującego.  Przesłanka  ta  mogłaby  zostać  uchylona  wyłącznie  wskutek  prawidłowo 

przeprowadzonej  procedury  samooczyszczenia,  do  czego  w  niniejszej 

sprawie  nie  doszło. 

Odwołujący,  składając  wraz  z  ofertą  oświadczenie  o  spełnianiu  warunków  udziału  w 

postępowaniu 

oraz  

o braku podstaw do wykluczenia z postępowania, o których mowa w art. 125 ust. 1  ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych  zaznaczył,  że  nie  podlega  wykluczeniu  z  postępowania  na 

podstawie  art.  109  ust.  1  pkt.  7  ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych.  Zamawiający, 

dokon

ując weryfikacji ww. oświadczenia stwierdził jednak, że oświadczenie, w ww. zakresie, 

nie odzwierciedla rzeczywistego stanu rzeczy, że wprowadza Zamawiającego w błąd.   

P

rzesłanka  wykluczenia  z  postępowania  z  powodu  złożenia  informacji  wprowadzających  

w  b

łąd,  zawarta  w  art.  109  ust.  1  pkt  8  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  dotyczy 

wprowadzenia  w  błąd  zamawiającego  przy  wykazywaniu  braku  podstaw  wykluczenia, 

spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu  lub  kryteriów  selekcji.  Dotyczy  więc  stricte 

informacji 

odnoszących  się  do  sytuacji  podmiotowej  wykonawcy,  których  ocena  decyduje  

o  udziale  w  postępowaniu.  Przepis  ma  o  tyle  istotne  znaczenie,  że  właśnie  ten  zakres 

informacji badany jest w postępowaniu na podstawie oświadczeń. Z tej perspektywy bardzo 

istotne 

jest  nałożenie  na  wykonawców  odpowiedniej  sankcji  za  złożenie  nieprawdziwych 

oświadczeń,  na  podstawie  których  zamawiający  będzie  dokonywał  weryfikacji  sytuacji 

podmiotowej  wykonawców.  W  niniejszym  przypadku,  pomimo  że  istniały  podstawy 

wykluczenia, 

Odwołujący  nie  wskazał  ich  w  złożonym  oświadczeniu,  czym  wprowadził 

Z

amawiającego w błąd.  

Bezsprzecznie  w  niniejszym  przypadku  wystąpiła  przesłanka  wykluczenia  wykonawcy  

z  udziału  w  postępowaniu,  która  mogłaby  zostać  uchylona  wyłącznie  wskutek  prawidłowo 

przep

rowadzonej 

procedury 

samooczyszczenia, 

do 

czego 

nie 

doszło. 

Istotą 

samooczyszczenia jest dobrowolna chęć naprawienia szkody przez wykonawcę. Artykuł 110 

ust.  2 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  wskazuje,  że  z  inicjatywą  samooczyszczenia 

musi  wystąpić  wykonawca.  Nie jest  zatem możliwe zastosowanie  self-cleaningu  w  sytuacji, 

kiedy  to  zamawiający  w  toku  postępowania  pozyska  informacje,  że  zaistniała  podstawa 

wykluczenia.  I

nformacje  na  temat  samooczyszczenia  wykonawca  powinien  przedstawić,  co 

do 

zasady,  

w  oświadczeniu  własnym  składanym  wraz  z  ofertą  albo  wnioskiem  o  dopuszczenie  do 

udziału  w  postępowaniu.  W  niniejszym  przypadku  Odwołujący  w  żadnym  dokumencie  nie 

odniósł  się do  sytuacji rozwiązania z  nim  w trybie natychmiastowym  umowy  z  19  listopada 

2019 r., co 

przesądza że nie doszło do skutecznego samooczyszczenia, a więc Odwołujący 

winien zostać wykluczony z udziału w niniejszym postępowaniu.  

Wobec  powyższego  Zamawiający  w  sposób  prawidłowy  dokonał  czynności  w  postaci 

odrzucenia  oferty  O

dwołującego  z  uwagi  na  zaistniałą  przesłankę  wykluczenia,  o  której 

mowa  w  art.  109  ust.  1  pkt  7 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  oraz  w  sposób 

prawidłowy dokonał wyboru oferty najkorzystniejszej w postępowaniu. 

III Stanowisko Izby 

Na wstępie Izba stwierdziła, że nie zachodzi żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem 

odwołania,  opisanych  w  art.  528  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  a  Odwołujący  ma 

interes  we  wniesieniu  odwołania  w  rozumieniu  art.  505  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych. Przepis art. 505 ust. 1 

ustawy Prawo zamówień publicznych stanowi, że środki 

ochrony  prawnej  przysługują  wykonawcy,  uczestnikowi  konkursu  oraz  innemu  podmiotowi, 

jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu zamówienia lub nagrody w konkursie oraz poniósł lub 

może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy (ustawy 

Prawo zamówień publicznych). 

Izba  ustaliła  także,  iż  stan  faktyczny  postępowania,  tj.  treść  specyfikacji  warunków 

zamówienia,  treść  oferty  Odwołującego  i  złożonych  przez  niego  oświadczeń,  jak  też  sam 

przebieg realizacji umowy nr 132/2019 z 19 listopada 2019 r., 

dotyczącej przebudowy drogi 

gminnej  w  Konewce, 

nie  jest  sporny  między  Stronami  i  odpowiada  przedstawionemu  

w pismach procesowych wraz z załączonymi do nich dokumentami oraz podczas rozprawy.   

Po  zapoznaniu  się  z  przedmiotem  sporu  oraz  argumentacją  Stron,  w  oparciu  o  stan 

faktyczny  ustalony  na  podstawie  dokumentacji  postępowania  przedstawionej  przez 

Zamawiającego,  złożonych  pism  wraz  z  załączonymi  dokumentami  oraz  stanowisk  Stron 

przedstawiony

ch  podczas  rozprawy  Izba  ustaliła  i  zważyła,  co  następuje:  odwołanie 

zasługuje na uwzględnienie. 

W  odwołaniu  Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu  naruszenie:  art.  226  ust.  1  pkt  2  lit.  a  

w związku z art. 109 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 253 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo zamówień 

publicznych, a w konsekwencji art. 16 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

Przywołane przepisy stanowią: 

Art.  16  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych:  Zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób:  1)  zapewniający  zachowanie  uczciwej 

konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców; 2) przejrzysty; 3) proporcjonalny. 

Art.  109  ust.  1  pkt  7  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych:  Z  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  zamawiający  może  wykluczyć  wykonawcę,  który,  z  przyczyn  leżących  po  jego 

stronie,  w  znacznym  stopniu  lub  zakresie  nie  wykonał  lub  nienależycie  wykonał  albo 

długotrwale  nienależycie  wykonywał  istotne  zobowiązanie  wynikające  z  wcześniejszej 

umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego  lub  umowy  koncesji,  co  doprowadziło  do 

wypowiedzenia  lub  odstąpienia  od  umowy,  odszkodowania,  wykonania  zastępczego  lub 

realizacji uprawnień z tytułu rękojmi za wady. 

Art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a 

ustawy Prawo zamówień publicznych: Zamawiający odrzuca ofertę, 

jeżeli została złożona przez wykonawcę podlegającego wykluczeniu z postępowania. 

Art.  253  ust.  1  pkt  2 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych:  Niezwłocznie  po  wyborze 

najkorzystniejszej  oferty  zamawiający  informuje  równocześnie  wykonawców,  którzy  złożyli 

oferty,  o  wy

konawcach, których oferty zostały odrzucone  – podając uzasadnienie faktyczne  

i prawne. 

Jak  wynika  z  rozdziału  9.  specyfikacji  warunków  zamówienia  „Podstawy  wykluczenia  

z postępowania”, ustęp 2. Zamawiający przewidział podstawy wykluczenia wskazane w art. 

109 ust. 1 pkt 4, 5 i 7 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

27  kwietnia  2022  r.  Zamawiający  poinformował  Odwołującego,  że  odrzucił  jego  ofertę  na 

podstawie art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a w związku z art. 109 ust. 1 pkt 7 ustawy Prawo zamówień 

publicznych  w

skazując,  że  przesłankę  wykluczenia  wskazaną  w  art.  109  ust.  1  pkt  7 

zamawiający  weryfikuje  na  podstawie  oświadczenia  z  art.  125  ust.  1  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych.  Wykonawca  (Odwołujący)  składając  wraz  z  ofertą  oświadczenie  o 

spełnianiu  warunków  udziału  w  postępowaniu  oraz  o  braku  podstaw  do  wykluczenia  z 

postępowania,  

o  których  mowa  w  art.  125  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  zaznaczył,  że  nie 

podlega  wykluczeniu  z  postępowania  na  podstawie  art.  109  ust.  1  pkt  7  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych. Zamawiający, dokonując weryfikacji ww. oświadczenia stwierdził, że 

w oświadczeniu, w zakresie ww. przesłanki została wskazana nieprawda. Zamawiający w IV 

kwartale  2019  r.  przeprowadził  postępowanie  na  wykonanie  robót  budowalnych  na 

„przebudowę  drogi  gminnej  w  Konewce”.  19  listopada  2019  r.  doszło  do  zawarcia  umowy 

pomiędzy Zamawiającym a Odwołującym na wykonanie ww. robót. Mimo wielokrotnych pism 

ze  strony  Zamawiającego  wykonawca  nie  przystąpił  do  rozpoczęcia  i  realizacji  robót.  

W  związku  z  tym  Zamawiający  23  grudnia  2019  r.  rozwiązał  w  trybie  natychmiastowym 

przedmiotową  umowę.  Zgodnie  z  art.  111  pkt  4  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych 

wykluczenie  na  podstawie  przesłanki  wynikającej  z  art.  109  ust.  1  pkt  7  jest  możliwe  w 

okresie  3  lat  od  zaistnieni

a  zdarzenia  będącego  podstawą  wykluczenia.  W  związku  z 

powyższym wykonawca składając oświadczenie powinien wskazać, że podlega wykluczeniu 

na podstawie ww. artykułu, a tym samym wskazać okoliczności, na podstawie art. 110 ust. 2 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych, jakie  podjął  środki  naprawcze. Wykonawca powinien 

wskazać,  że  zaistniała  wobec  niego  podstawa  wykluczenia  z  postępowania,  wyjaśnić 

zamawiającemu  rzetelnie  stan  faktyczny,  opisując  jednocześnie,  jakie  działania  naprawcze 

podjął  w  celu  wyeliminowania  podobnych  zdarzeń  w  przyszłości.  Informacje  takie 

wykonawca  zamieszcza  już  w  oświadczeniu  wstępnym,  składanym  na  podstawie  art.  125 

ust. 

1 ustawy Prawo zamówień publicznych. Moment przedstawienia środków naprawczych 

może  jednakże  zależeć  od  stanu  faktycznego  konkretnej  sprawy.  Nie  jest  wykluczone 

zupełnie podjęcie działania w celu samooczyszczenia także po złożeniu oferty albo wniosku 

o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, a więc w zasadzie w każdym momencie w toku 

postępowania  

o  udzielenie  zamówienia,  dopóki  zamawiający  nie  podejmie  decyzji  o  wykluczeniu 

wykonawcy. 

Przesłanka  wykluczenia  z  art.  109  ust.  1  pkt  7  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych 

nie  wymaga  stwierdzenia  naruszenia  przez  sąd,  wymagając  jedynie 

jednostronnej  negatywnej  decyzji  zamawiającego.  Jeżeli  zamawiający  wpisał  podstawę 

wykluczenia  wynikającą  z  ww.  artykułu,  w  prowadzone  postępowanie,  wówczas  zaistniała 

sytuacja  powoduje  ziszczenie  się  tej  sankcji  względem  wykonawcy,  który  spowodował 

wypowiedzenie  umowy  o  zamówienie  publiczne.  Opisana  sytuacja  wpisuje  się  w  tę 

przesłankę 

wykluczenia 

wykonawcy  

z postępowania. 

P

rzywołane  przez  Zamawiającego  pismo  z  23  grudnia  2019  r.  było  częścią  ciągu 

korespondencji  prowadzonej  pomiędzy  Zamawiającym  a  Odwołującym,  odnoszącej  się 

głównie  do  konieczności  przedstawienia  decyzji  o  pozwoleniu  na  budowę  dla  inwestycji, 

której  dotyczyła  umowa.  W  piśmie  tym  Zamawiający  wskazał,  że  Zamawiający  dostarczył 

zaświadczenie  Starosty  Tomaszowskiego  z  11  grudnia  2019  r.,  z  którego  jednoznacznie 

wynika, iż organ ten nie wnosi sprzeciwu do realizacji zadania objętego umową nr 132/2019  

z  19  listopada  2019  r.  na  „przebudowę  drogi  gminnej  w  Konewce”.  Zatem  wykonawca  nie 

jest podmiotem uprawnionym do kwestionowania przedmiotowego zaświadczenia. Również 

nie  jest  podmiotem  uprawnionym  do  żądania  dokumentów,  w  oparciu  o  które  zostało 

zaświadczenie  wydane.  Zaświadczenie,  jako  dokument  wydany  w  postępowaniu 

admin

istracyjnym, jest  wiążące zarówno  dla  Zamawiającego,  jak  i  wykonawcy.  Oczywistym 

jest,  iż  przedmiotowe  zaświadczenie  nie  stanowi  decyzji  administracyjnej  pozwolenia  na 

budowę.  Jednak  prace  budowlane  mogą  być  realizowane  w  oparciu  o  pozwolenie  na 

budowę  bądź  na  podstawie  zgłoszenia.  W  drugim  przypadku,  jeśli  właściwy  organ  nie 

wniesie  sprzeciwu  do  realizacji  zadania,  może  ono  być  realizowane.  Oczywistym  jest,  że 

wówczas pozwolenie na budowę nie jest potrzebne. Wykonawca nie ma żadnych podstaw, 

aby kwestionow

ać przedmiot zamówienia i jego zakres. Wiążąca w tym zakresie jest zawarta 

umowa.  Z  całą  pewnością  Zamawiający  nie  ma  podstaw,  aby  kwestionować  zakres  robót  

z uwagi na wydane przez Starostę Tomaszowskiego zaświadczenie. Zgodnie z ustaleniami 

poczynionymi 

na  spotkaniu  2  grudnia  2019  r.  Zamawiający  pozyskał  zaświadczenie 

umożliwiające wykonawcy wejście na teren budowy celem wykonania: uzupełnienia ubytków 

na  jezdni  i  odtworzenie  nawierzchni  z  betonu  asfaltowego,  uzupełnienia  i  wyrównanie 

poboczy,  wymiany  naw

ierzchni  chodnika  utwardzonej  kruszywem  i  częściowo  kostką 

betonową  na  nawierzchnię  z  kostki  betonowej.  Podczas  spotkania  uzgodniono,  iż 

wykonawca  w  pierwszym  etapie  wykona  przede  wszystkim  nawierzchnię  asfaltową  oraz 

obsadzi  krawężnik.  Posiadane  zaświadczenie  umożliwia  wykonanie  przedmiotowych  robót. 

Zamawiający  nie  podziela  także  twierdzeń  wykonawcy  w  zakresie  projektu  budowlanego. 

Projekt  budowlany  był  uszczegółowiany  na  życzenie  wykonawcy  po  podpisaniu  umowy, 

pomimo iż był on załącznikiem do przetargu. Przekazane po podpisaniu umowy uzupełnienia 

do projektu branży drogowej są zmianami nieistotnymi, które należy rozwiązywać na etapie 

budowy.  Wykonawca  stawia  również  zarzut  niezgodności  przedmiarów  w  stosunku  do 

projektu  budowlanego 

– roboty opisane lub wskazane w projekcie budowlanym wchodzą w 

skład  zamówienia,  chociażby  nie  zostały  ujęte  w  projekcie  wykonawczym,  STWiORB  lub 

przedmiarze. 

Zamawiający  poczytuje  pismo 

w

ykonawcy  z  19  grudnia  2019  r.  za  uchylenie 

się od realizacji umowy. Zamawiający na etapie składania ofert informował wykonawców, iż 

nie  jest  możliwe  przedłużenie  terminu  wykonania  umowy,  a  zatem  wniosek  wykonawcy  o 

przedłużenie  terminu  realizacji  I  etapu  umowy  nie  może  zostać  zrealizowany.  Ponadto 

Zamawiający  nie  podziela  stanowiska  wykonawcy,  iż  to  z  przyczyn  leżących  po  stronie 

Zamawiającego  wskazany  I  etap  realizacji  umowy  nie  może  zostać  zrealizowany. 

Niezależnie  od  powyższego  wskazuję,  iż  przedmiotowa  umowa  w  §  1  ust.  1  stanowi,  że 

Zamawiający  pozyska  decyzję  o  pozwoleniu  na  budowę  do  29  listopada  2019  r.  W 

przypadku braku pozyskania tej decyzji Z

amawiający zastrzega sobie prawo do rozwiązania 

umowy  o  roboty  budowlane  przed  rozpoczęciem  robót  budowlanych  bez  ponoszenia 

konsekwencji  finansowych  z  tytułu  jej  rozwiązania.  Wobec  powyższego  zapisu  i  twierdzeń 

w

ykonawcy o braku decyzji o pozwoleniu na budowę, a także żądaniem wydłużenia terminu 

realizacji robót skutkującego utratą możliwości dofinansowania Zamawiający zmuszony jest 

rozwiązać z wykonawcą w trybie natychmiastowym przedmiotową umowę. Zamawiający nie 

może  bowiem  na  skutek  bezpodstawnych  twierdzeń  wykonawcy  utracić  możliwości 

dofinansowania przedmiotu umowy w ramach podpisanej już umowy z Wojewodą Łódzkim. 

„Mając powyższe na uwadze, stosownie do brzmienia § 1 ust. 1 nr 132/2019 z 19 listopada 

2019  r.  na  <<

Przebudowę  drogi  gminnej  w  Konewce>>  w  imieniu  Gminy  Inowłódz 

oświadczam,  iż  rozwiązuję  w  trybie  natychmiastowym  przedmiotową  umowę.  Skutek 

rozwiązujący nastąpi z dniem doręczenia niniejszego oświadczenia.” 

Przywołany  §  1  ust.  1  przedmiotowej  umowy  z  19  listopada  2019  r.  ma  następującą  treść: 

„Przedmiotem  umowy  są roboty  budowlane obejmujące swym  zakresem  przebudowę drogi 

gminnej w Konewce. Zamawiający pozyska decyzję o pozwoleniu na budowę do 29.11.2019 

r.  W  przypa

dku  braku  pozyskania  w/w  decyzji  zamawiający  zastrzega  sobie  prawo  do 

rozwiązania  umowy  o  roboty  budowlane  przed  rozpoczęciem  robót  budowlanych  bez 

ponoszenia konsekwencji finansowych z tytułu jej rozwiązania. Zamawiający zastrzega sobie 

również prawo do rozwiązania niniejszej umowy przed rozpoczęciem robót budowlanych bez 

ponoszenia  konsekwencji  finansowych  w  przypadku  gdy  w  w/w  terminie  utraci  możliwość 

dofinansowania przedmiotu umowy w ramach podpisanej już umowy z Wojewodą Łódzkim. 

Za  najbliższy  możliwy  termin  rozpoczęcia  robót  budowlanych  uważa  się  datę  pozyskania 

pozwolenia na budowę.” 

Zaświadczenie Starosty Tomaszowskiego z 11 grudnia 2019 r. wskazywało, że na podstawie 

art.  30  ust.  5aa  ustawy  Prawo  budowlane  w  związku  ze  zgłoszeniem  z  4  grudnia  2019  r. 

dotyczącym zamiaru remontu drogi gminnej na długości 1325 mb w miejscowości Konewka 

realizowanego  w  całości  w  istniejącym  pasie  drogowym  na  działkach  o  nr  ewid.  (…) 

zaświadcza  się,  że  brak  jest  podstaw  do  wniesienia  sprzeciwu  odnośnie  wykonania 

powyższych  robót.  W  przypadku  nierozpoczęcia  wykonywania  robót  budowlanych  przed 

upływem 3 lat od określonego w zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia. rozpoczęcie tych robót 

może nastąpić po dokonaniu ponownego zgłoszenia. 

Art.  109  ust.  1  pkt  7  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  stanowi,  że  zamawiający  może 

wykluczyć  z  postępowania  wykonawcę,  który,  z  przyczyn  leżących  po  jego  stronie,  

w  znacznym  stopniu  lub  zakresie  nie  wykonał  lub  nienależycie  wykonał  albo  długotrwale 

nien

ależycie wykonywał istotne zobowiązanie wynikające z wcześniejszej umowy w sprawie 

zamówienia  publicznego  lub  umowy  koncesji,  co  doprowadziło  do  wypowiedzenia  lub 

odstąpienia  od  umowy,  odszkodowania,  wykonania  zastępczego  lub  realizacji  uprawnień  

z tytułu rękojmi za wady. 

Nie  ulega  wątpliwości,  że  Odwołujący  nie  wykonał  przedmiotowej  umowy  z  19  listopada 

2019  r. 

–  w  ogóle  nie  przystąpił  do  jej  realizacji  –  i  że  została  ona  rozwiązana  przez 

Zamawiającego  przed  przystąpieniem  Odwołującego  do  realizacji.  Jak  jednak  wynika  z 

powyżej przywołanego stanu faktycznego,  pomimo toczącego się pomiędzy Zamawiającym 

a  Odwołującym  sporu  dotyczącego  rozpoczęcia  realizacji  tej  umowy  i  –  w  konsekwencji  – 

braku  jej  rozpoczęcia,  formalną  i  prawną  podstawą  rozwiązania  tej  umowy  przez 

Zamawiającego 

był 

rzeczywiście  

§ 1 ust. 1 umowy – jak prawidłowo wskazywał Odwołujący w swoim stanowisku, a dokładniej 

–  jego  postanowienie  dające  Zamawiającemu  prawo  do  rozwiązania  umowy  przed 

rozpoczęciem robót budowlanych w przypadku braku pozyskania pozwolenia na budowę, do 

którego  to  pozyskania  i  przedstawienia  wykonawcy  Zamawiający  zobowiązał  się  do  29 

listopada  2019  r. 

(„Mając  powyższe  na  uwadze,  stosownie  do  brzmienia  §  1  ust.  1  nr 

132/2019  z  19  listopada  2019  r.  na  <<Przebudowę  drogi  gminnej  w  Konewce>>  w  imieniu 

Gminy  Inowłódz  oświadczam,  iż  rozwiązuję  w  trybie  natychmiastowym  przedmiotową 

umowę.”) 

Zatem,  pomimo  toczonego  sporu  z  Odwołującym,  Zamawiający  finalnie  zdecydował  się  na 

rozwiązanie  umowy  z  przyczyn  leżących  po  jego  własnej  stronie,  a  nie  po  stronie 

wykonawcy. 

Powyższa  okoliczność,  w  ocenie  Izby,  jest  wystarczająca  do  stwierdzenia,  że  przesłanka 

opisana  w  art.  109  ust.  1  pkt  7  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  nie  spełniła  się  w 

całości (nie zaistniały wszystkie jej elementy) – co jest konieczne do wykluczenia wykonawcy  

z postępowania – zatem nie zaistniały podstawy do wykluczenia Odwołującego z niniejszego 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.  

Izba  zgodziła  się  także  ze  stanowiskiem  Odwołującego,  że  niedopuszczalne  jest,  by 

Odwołujący po dopiero ponad dwóch latach od rozwiązania umowy, biorąc udział w kolejnym 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  został  poinformowany  przez  dotychczasowego 

kontrahenta (Zamawiającego), że zachodzą w stosunku do niego podstawy wykluczenia ze 

względu  na  niewykonanie  umowy,  o  których  nie  został  wcześniej  poinformowany,  gdyż  – 

niezależnie  od  sytuacji  poprzedzającej  rozwiązanie  umowy  i  wątków  podnoszonych  przez 

Zamawiającego w piśmie z 23 grudnia 2019 r. – nie wynika to z samej podstawy rozwiązania 

umowy

. W szczególności ze względu na trzy okoliczności, tj. po pierwsze, że przedmiotowa 

przesłanka wykluczenia dotyczy nie tylko postępowań prowadzonych przez Zamawiającego, 

lecz  ogółu  postępowań  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  zatem  wykonawca  musi 

orientować  się  w  swojej  sytuacji  prawnej,  nie  zaś  być  narażonym  na  ewentualne  zarzuty 

składania innym zamawiającym nieprawdziwych informacji. Po drugie, w przypadku sposobu 

rozwiązania  umowy,  który  wpisywałby  się  w  przesłanki  art.  109  ust.  1  pkt  7  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych,  Odwołujący  mógłby  w  chwili  rozwiązania  umowy  wejść  w  polemikę  

z Zamawiającym co do podstaw owego rozwiązania i uregulować swoją sytuację prawną, tj. 

albo  doprowadzić  do  uznania,  że  nie  zachodzą  wobec  niego  przesłanki  wykluczenia  z  art. 

109  ust.  1  pkt  7  ustawy  Prawo zamówień  publicznych,  albo  wiedzieć,  że  musi  zastosować 

owo  samooczyszczenie,  na  które  wskazywał  Zamawiający.  Po  trzecie  zaś  –  nie  tylko  ze 

względu  na  samego  Odwołującego,  ale  też  z  punktu  widzenia  konieczności  zapewnienia 

ładu  

i  bezpieczeństwa  obrotu  na  rynku  zamówień  publicznych,  gdyż  potencjalnie  mogłaby  być 

podważana prawidłowość innych umów zawartych przez innych zamawiających. 

Należy także zwrócić  uwagę na  pozostałe aspekty  umowy  z  19  listopada 2019  r.,  na  które 

częściowo  słusznie  wskazywał  Odwołujący,  a  które  powodują,  że  nie  można  obciążyć  go 

odpowiedzialnością za rozwiązanie tej umowy w kontekście przesłanki art. 109 ust. 1 pkt 7 

ustawy Prawo zamówień publicznych „z przyczyn leżących po jego stronie”.  

Po  pierwsze  bowiem  Zamawiający  w  §  1  ust.  1  umowy  (jak  i  we  wcześniej  prowadzonym 

postępowaniu  przetargowym)  wskazał,  że  przedmiotem  umowy  są  roboty  budowlane 

obejmujące  swym  zakresem  przebudowę  drogi  gminnej  w  Konewce,  w  związku  z  czym 

Zamawiający  pozyska  decyzję  o  pozwoleniu  na  budowę  do  29  listopada  2019  r.,  a  za 

najbliższy  możliwy  termin  rozpoczęcia  robót  budowlanych  uważa  się  datę  pozyskania 

pozwolenia  na  budowę.  Zamawiający  takowego  pozwolenia  na  budowę  nie  pozyskał  –  nie 

tylko do wskazanej daty 29 listopada 2019 r., ale także później.  

Izba  nie  rozstrzyga  w  tym  momencie,  czy  takowe  pozwolenie  na  budowę  w  świetle 

przepisów  Prawa  budowlanego  było  konieczne  –  natomiast  pozwolenie  to  było  jednym  z 

istotnych postanowień zawartej pomiędzy Zamawiającym a Odwołującym umowy, które m.in. 

skutkowało  możliwością  rozpoczęcia  jej  realizacji.  Jak  wynika  z  wyjaśnień  Zamawiającego 

złożonych  podczas  rozprawy,  do  29  listopada  2019  r.  nie  ustalił  on  finalnie,  czy  ma 

obowiązek uzyskania owego pozwolenia na budowę i w jakim zakresie.  

Po  drugie,  w  terminie  do  29  listopada  2019  r. 

Zamawiający  w  ogóle  nie  wystąpił  o 

pozwolenie na bu

dowę ani nie dokonał zgłoszenia – jak wyjaśnił podczas rozprawy, dopiero 

ustalał, czy konieczne jest uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę i w jakim zakresie, czy 

też  wystarczy  samo  zgłoszenie.  Jak  wynika  z  zaświadczenia  Starosty  Tomaszewskiego, 

zgłoszenie takie zostało dokonane dopiero 4 grudnia 2019 r.  

Po  trzecie,  nawet  gdy 

Zamawiający  ustalił,  że  nie  musi  uzyskać  decyzji  o  pozwoleniu  na 

budowę  (przynajmniej  dla  większości  zakresu  robót,  gdyż  co  do  niektórych  pozostały 

wątpliwości, o których świadczy zastrzeżenie zawarte w kolejnej dokumentacji przetargowej), 

postanowienia umowy 

z Odwołującym dotyczące pozwolenia na budowę nie uległy zmianie. 

Po  czwarte,  jak  również  zauważył  Odwołujący,  treść  zaświadczenia  Starosty 

Tomaszowskiego  z  11  grudnia  2019  r.  budzi  wątpliwości,  gdyż  –  wbrew  twierdzeniom 

Zamawiającego  –  nie  wynika  z  niego  jednoznacznie,  iż  organ  ten  nie  wnosi  sprzeciwu  do 

realizacji zada

nia objętego umową nr 132/2019 z 19 listopada 2019 r. na „przebudowę drogi 

gminnej  w  Konewce”  –  takich  stwierdzeń  w  tym  zaświadczeniu  nie  ma  –  natomiast  samo 

zaświadczenie dotyczy zgłoszenia zamiaru remontu drogi gminnej w miejscowości Konewka, 

a nie jej przebudowy. 

Tymczasem, wbrew twierdzeniu Zamawiającego decyzja o pozwoleniu 

na  budowę  i  zaświadczenie  o  braku  sprzeciwu  w  przypadku  zgłoszenia  robót  nie  są 

dokumentami  „tożsamymi”  i  w  przypadku,  gdy  decyzja  o  pozwoleniu  na  budowę  jest 

wymagana, 

samo 

zgłoszenie 

nie 

jest 

wystarczające  

– i brak sprzeciwu co do tego zgłoszenia. Zgodnie bowiem z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 

lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 z późn. zm.) roboty budowlane 

można  rozpocząć  jedynie  na  podstawie  decyzji  o  pozwoleniu  na  budowę,  z  zastrzeżeniem 

art. 29

–31, które określają wyjątki m.in. w postaci możliwości dokonania zgłoszenia robót, co 

jednak  zależy  od  zakresu  zgłaszanych  robót.  Tym  samym  zrozumiałe  jest,  iż  wykonawca 

mający wykonywać dane roboty budowlane pragnął uzyskać wiedzę, jakie konkretnie prace 

Zamawiający zgłosił, skoro odstąpił od zamiaru uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę.  

Po piąte zaś, nawet jeśli Odwołujący wobec zaistniałych w sprawie okoliczności (krótszy niż 

planowano  termin  wykonania 

robót,  różnica  zakresu  prac  wycenionego  według  przedmiaru  

i w dokumentacji 

itd.) rzeczywiście uznał, że realizacja umowy nie jest dla niego opłacalna, to 

–  jak  również  słusznie  wskazał  Odwołujący  –  Zamawiający  de  facto  nie  potrafił  wskazać 

konkretnego  po

stanowienia  lub  postanowień  umowy  z  19  listopada  2019  r.,  które  naruszył 

Odwołujący,  a  które  doprowadziły  do  jej  rozwiązania.  Dlatego  też  prawdopodobnie 

Zamawiający,  pomimo  podnoszonych  w  piśmie  z  23  grudnia  2019  r.  zastrzeżeń  wobec 

odwołującego, rozwiązał umowę korzystając z regulacji jej § 1 ust. 1. 

Co do wskazywanego naruszenia przez Zamawiającego art. 253 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo 

zamówień  publicznych,  Izba  stwierdziła,  że  Odwołujący  w  tym  zakresie  nie  sformułował 

innych zastrzeżeń  niż  sam fakt,  że jego  zdaniem  Zamawiający  nie  poświęcił  wystraczająco 

uwagi uzasadnieniu wszystkich elementów przesłanki wykluczenia opisanych w art. 109 ust. 

1 pkt 7 ustawy Prawo zamówień publicznych. Jednak zgodnie z tym przepisem Zamawiający 

miał poinformować Odwołującego o przyczynach faktycznych i prawnych odrzucenia oferty, 

co  te

ż  uczynił.  Czy  owo  uzasadnienie  jest  wystarczające,  by  udowodnić  słuszność 

stanowiska  Zamawiającego,  jest  kwestią  ocenianą  w  ramach  samej  oceny  wystąpienia 

przesłanek art. 109 ust. 1 pkt 7 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 557 i art. 575 ustawy  

z dnia 

11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych oraz § 2 ust. 2 pkt 1, § 5, § 7 ust. 

2  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie 

szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz.U. z 2020 r. poz. 2437). 

Zgodnie  z  dyspozycją  art.  557  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  w  wyroku  oraz  

w  postanowieniu  kończącym  postępowanie  odwoławcze  Izba  rozstrzyga  o  kosztach 

postępowania  odwoławczego.  Zgodnie  z  art.  575  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych 

strony  oraz  uczestnik  postępowania  odwoławczego  wnoszący  sprzeciw  ponoszą  koszty 

postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku. 

Z  §  2  ust.  2  pkt  1  ww.  rozporządzenia  wynika,  że  wysokość  wpisu  wnoszonego  

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  na  roboty  budowlane  o  wartości  nie 

przekraczającej  progów  unijnych,  o  których  mowa  w  art.  3  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych, wynosi 10.000 złotych. 

Zgodnie  z  §  5  rozporządzenia  do  kosztów  postępowania  odwoławczego,  zalicza  się  wpis 

oraz  uzasadnione  koszty  stron  postępowania  odwoławczego  w  wysokości  określonej  na 

podstawie rachunków lub spisu kosztów, złożonych do akt sprawy, obejmujące m.in. koszty 

związane  

z  dojazdem  na  wyznaczone  posiedz

enie  lub  rozprawę  i  wynagrodzenie  i  wydatki  jednego 

pełnomocnika, nieprzekraczające łącznie kwoty 3.600 złotych. 

Z  kolei  §  7  ust.  2  pkt  1  rozporządzenia  stanowi,  że  w  przypadku  uwzględnienia  odwołania 

przez  Izbę  w  całości,  koszty  ponosi  zamawiający;  a  Izba  zasądza  od  zamawiającego  na 

rzecz odwołującego równowartość kwoty wpisu oraz koszty, o których mowa w § 5 pkt 2. 

Izba  uwzględniła  zatem  uiszczony  przez  Odwołującego  wpis  w  wysokości  10.000  złotych 

oraz koszty wynagrodzenia pełnomocnika Odwołującego w kwocie 3.600 złotych. 

W związku z powyższym Izba orzekła jak w sentencji. 

Przewodniczący: 

……………………..… 

……………………..… 

……………………..…