KIO 965/21 WYROK dnia 1 czerwca 2021 roku

Stan prawny na dzień: 07.09.2021

Sygn. akt: KIO 965/21 

WYROK 

z dnia 1 czerwca 2021 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza  -  w składzie: 

Przewodniczący: 

Justyna Tomkowska 

Członkowie:   

Ryszard Tetzlaff 

Agnieszka Trojanowska 

Protokolant:   

Mikołaj Kraska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  27  maja  2021  roku  w  Warszawie 

odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  26  marca  2021  roku  przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  –  konsorcjum  

w  składzie:  1)  Roden  Road  Design  Polska  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  

z  siedzibą  w  Warszawie  (Lider)  oraz  2)  Roden  Mernóki  Iroda  Kft  z  siedzibą  

w Budapeszcie, Węgry (Partner) (Odwołujący) 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego:  Województwo  Podkarpackie,  

w  imieniu  którego  postępowanie  prowadzi  Podkarpacki  Zarząd  Dróg  Wojewódzkich  

z siedzibą w Rzeszowie 

przy udziale wykonawcy 

Promost Consulting Spółka z ograniczona odpowiedzialnością 

Spółka  komandytowa  z  siedzibą  w  Rzeszowie,  zgłaszającego  przystąpienie  do 

postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego  

orzeka: 

Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  Zamawiającemu  unieważnienie  czynności 

wyboru 

oferty 

najkorzystniejszej 

oraz 

nakazuje 

wykonanie 

czynności 

unieważnienia  postępowania  na  podstawie  art.  93  ust.  1  pkt  7  ustawy  Pzp  

w  związku  z  art.  146  ust.  6  ustawy  Pzp,  ponieważ  postępowanie  obarczone  jest 

niemożliwą  do  usunięcia  wadą  uniemożliwiającą  zawarcie  niepodlegającej 

unieważnieniu umowy w sprawie zamówienia publicznego. 


Kosztami  postępowania  obciąża  Zamawiającego:  Województwo  Podkarpackie,  

w imie

niu którego postępowanie prowadzi Podkarpacki Zarząd Dróg Wojewódzkich  

z siedzibą w Rzeszowie i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  kwotę  15  000  zł  00  gr  (słownie:  piętnastu 

tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego  -  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  –  konsorcjum  w  składzie:  

1)  Roden  Road  Design  Polska  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  

z  siedzibą  w  Warszawie  (Lider)  oraz  2)  Roden  Mernóki  Iroda  Kft  z  siedzibą  

w Budapeszcie, Węgry (Partner) tytułem wpisu od odwołania

zasądza  od  Zamawiającego  –  Województwa  Podkarpackie,  w  imieniu  którego 

postępowanie  prowadzi  Podkarpacki  Zarząd  Dróg  Wojewódzkich  z  siedzibą  

w Rzeszowie na rzecz 

Odwołującego – wykonawców wspólnie ubiegających się 

o  udzielenie  zamówienia  –  konsorcjum  w  składzie:  1)  Roden  Road  Design 

Polska  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Warszawie 

(Lider)  oraz  2)  Roden  Mernóki  Iroda  Kft  z  siedzibą  w  Budapeszcie,  Węgry 

(Partner) 

kwotę  18  600  zł  00  gr  (słownie:  osiemnastu  tysięcy  sześciuset  złotych 

groszy) stanowiącą uzasadnione koszty strony poniesione tytułem wpisu oraz 

wynagrodzenia pełnomocnika. 


Stosownie  do  art.  579  i  580  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych  (tekst  jednolity  Dz.U.2019  r.,  poz.  2019  ze  zmianami)  na  niniejszy  wyrok  -  

w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia  - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.  

Przewodniczący: 

…………………………… 

Członkowie: 

…………………………… 

…………………………… 


Sygn. akt KIO 965/21 

UZASADNIENIE 

Dnia  26  marca  2021  roku  do  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej  w Warszawie, na 

podstawie  art. 

505  ust.  1  i  art.  513  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (Dz.U.  z  2019  r.  poz.  2019  z

e  zm.;  dalej:  „Pzp2019"),  odwołanie  złożyli 

wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia  –  konsorcjum  

w  składzie:  1)  Roden  Road  Design  Polska  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  

z  siedzibą  w  Warszawie  (Lider)  oraz  2)  Roden  Mernóki  Iroda  Kft  z  siedzibą  

w Budapeszcie, Węgry (Partner) (dalej jako: „Odwołujący” lub „Roden”). 

Zamawiający: Województwo Podkarpackie, w imieniu którego postępowanie prowadzi 

Podkarpacki  Zarząd  Dróg Wojewódzkich,  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego,  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  pn.:  <<Opracowanie  dokumentacji 

projektowej  i  innej,  uzyskanie  decyzji  o 

zezwoleniu na realizacją inwestycji drogowych oraz 

pełnienie nadzoru autorskiego dla zadania pn.: „Przebudowa /rozbudowa drogi wojewódzkiej 

Nr 896 Ustrzyki Dolne - 

Ustrzyki Górne”>>. Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane 

w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 20 listopada 2020 r., pod numerem 2020/S 

O

dwołanie  złożono  od  niezgodnych  z  przepisami  ustawy  Pzp  czynności 

Zamawiającego,  podjętych  w  postępowaniu  oraz  od  zaniechania  czynności,  do  których 

Zamawiający  jest  zobowiązany  na  podstawie  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo 

zamówień publicznych (dalej: „ustawa Pzp”). 

Przedmiotem  zamówienia  jest  opracowanie  dokumentacji  projektowej,  obejmującej 

m.in.: 

uzyskanie  wszelkich  niezbędnych  do  realizacji  zadania  uzgodnień,  opinii,  warunków 

technicznych i decyzji administracyjnych, 

opracowanie projektu budowlanego i pozostałej dokumentacji, 

uzyskanie  decyzji  o  zezwoleniu  na  realizację  inwestycji  drogowej  z  rygorem 

natychmiastowej wykonalności. 

Wykonawca  udzieli  gwarancji  i  rękojmi  za  wady  na  wykonany  przedmiot  zamówienia  na 

okres min. 36 miesięcy. Przedmiot i zakres opracowania oraz wymagania w odniesieniu do 

realizacji  zamówienia  zostały  zawarte  w  szczegółowym  opisie  przedmiotu  zamówienia  - 

rozdział III SIWZ. 

O okolicznościach stanowiących podstawę wniesienia odwołania Odwołujący powziął 

wiadomość  w  dniu  16.03.2021  r.,  w  którym  Lider  konsorcjum  otrzymał  maila  z  informacją  


o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej. 

Odwołanie  wniesiono  w  ustawowym  terminie,  kopia 

odwołania  została  prawidłowo  przekazana  Zamawiającemu,  a  Odwołujący  uiścił  wpis  

w wymaganej wysokości na rachunek UZP.  

Odwołujący stawia Zamawiającemu zarzuty naruszenia: 

art. 7 u

st. 1 i ust 3 ustawy Pzp, związku z art. 91 ust. 1 ustawy Pzp, w związku art. 25 

u

st. 2 ustawy Pzp, w związku z § 2 ust. 4 pkt 9 i 10 rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 

26  lipca  2016  r.  w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od 

wy

konawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  (dalej:  „rozporządzenie  

ws.  dokumentów"),  oraz  w  związku  z  art.  18  zd.  pierwsze  Traktatu  o  funkcjonowaniu  Unii 

Europejskiej (dalej: „TFUE") i art. 56 zdanie pierwsze TFUE, a także w związku z art. 18 ust. 

1  dyrektywy  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  2014/24/UE  z  dnia  26  lutego  2014  r.  

w  sprawie 

zamówień  publicznych,  uchylającej  dyrektywę  2004/18/WE  (dalej:  „Dyrektywa 

klasyczna”),  poprzez  błędne  przyjęcie,  że  Odwołujący  nie  wykazał  spełnienia  warunku  dla 

otrzym

ania 20 pkt w kryterium pozacenowym: doświadczenie projektanta - branża drogowa, 

z  uwagi  na  błędne  przyjęcie  przez  Zamawiającego,  że  punktowane  może  być  wyłącznie 

doświadczenie zdobyte na terenie Rzeczypospolitej Polskiej; 

naruszenia art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy Pzp w zw. z art. 91 ust. 1 ustawy Pzp, poprzez 

błędne  przyjęcie,  że  to  oferta  wykonawcy  Promost  Consulting  sp.  z  o.o.  sp.k.  z  siedzibą  

w  Rzeszo

wie  (dalej:  „Promost”)  powinna  otrzymać  wyższą  ilość  punktów  w  ramach 

wskazanych  w  SIWZ 

kryteriów  oceny  ofert,  niż  oferta  Odwołującego,  skutkiem  czego  to 

oferta Promost została sklasyfikowana na pierwszym miejscu w rankingu ofert, a następnie 

została wybrana ofertą najkorzystniejszą, z uwagi na błędne przyjęcie przez Zamawiającego, 

że  punktowane  może  być  wyłącznie  doświadczenie  zdobyte  na  terenie  Rzeczypospolitej 

Polskiej; 

alternatywnie, z ostrożności: 

naruszenia art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy Pzp w zw. z art. 93 ust. 1 pkt 7) ustawy Pzp,  

w  związku  z  art.  146  ust.  6  ustawy  Pzp,  w  związku  z  art.  18  zd.  pierwsze  TFUE  i  art.  56 

zdanie  pierwsze  TFUE,  a  także  w  związku  z  art.  18  ust.  1  Dyrektywy  klasycznej,  poprzez 

błędne  przyjęcie,  że  Zamawiający  uprawniony  jest  do  dokonania  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej  pomimo  sformułowania  kryteriów  oceny  ofert  w  sposób  dyskryminujący 

przedsiębiorców zagranicznych, przez co nie jest możliwe udzielenie zamówienia wyłącznie 

wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy Pzp. 

Odwołujący  na  podstawie art.  516  ust.  1 pkt  9 oraz  art.  544 ust.  3  ustawy  Pzp2019  

w zw. z art. 92 

ust. 2 ustawy z dnia 11.09.2019 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo 

zamówień publicznych wnosi o uwzględnienie odwołania oraz nakazanie Zamawiającemu: 

unieważnienie wyboru oferty najkorzystniejszej, 


dokonanie  ponownego  badania  i  oceny  ofert  z  u

względnieniem  przyznania 

Odwołującemu 20 należnych mu punktów, 

dokonanie 

wyboru  oferty  Odwołującego,  w  ramach  powtórzonej  czynności  wyboru 

oferty najkorzystniejszej, 

alternatywnie: 

unieważnienia  postępowania  z  uwagi  na  fakt,  że  postępowanie  obarczone  jest 

niemożliwą  do  usunięcia  wadą  uniemożliwiającej  zawarcie  niepodlegającej  unieważnieniu 

umowy w sprawie 

zamówienia publicznego. 

Odwołujący  wskazał,  że  ma  interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego  zamówienia. 

Odwołujący jest zainteresowany udzieleniem mu zamówienia. W tym celu Odwołujący złożył 

ofertę,  której  treść  odpowiada  treści  SIWZ,  wykazał  spełnianie  warunków  udziału  

w  postępowaniu,  ubiega  się  o  udzielenie  mu  zamówienia.  Ponadto  Odwołujący  w  wyniku 

naruszenia  przez  Zamawiającego  przepisów  ustawy  Pzp  może  ponieść  szkodę,  bowiem  

w  świetle  przyjętych  kryteriów  oceny  ofert  oferta  Odwołującego  znajduje  się  na  drugim 

miejscu w rankingu ofert, za ofertą Promost. Poprzez dokonanie i zaniechanie powyższych 

czynności  Zamawiający  doprowadził  zatem  do  sytuacji,  w  której  Odwołujący  utracił  szansę 

na  uzyskanie  zamówienia  oraz  na  osiągnięcie  zysku,  który  Odwołujący  planował  osiągnąć  

w wyniku jego realizacji (lucrum cessans).  

A.  NARUSZENIE  ART.  7  UST.  1  I  UST  3  USTAWY  PZP,  ZWIĄZKU  Z  ART.  91  UST.  1 

USTAWY  PZP,  W  ZWIĄZKU  ART.  25  UST.  2  USTAWY  PZP,  W  ZWIĄZKU  Z  §  2  UST.  4 

PKT 9 I 10 ROZPORZĄDZENIA WS. DOKUMENTÓW”, ORAZ W ZWIĄZKU Z ART. 18 ZD. 

PIERWSZE TFUE I ART. 56 ZDANIE PIERWSZE TFUE, A TAKŻE W ZWIĄZKU Z ART. 18 

UST. 1 DYREKTYWA KLASYCZNA, POPRZEZ BŁĘDNE PRZYJĘCIE, ŻE ODWOŁUJĄCY 

NIE  WYKAZAŁ  SPEŁNIENIE  WARUNKU  DLA  OTRZYMANIA  20  PKT  W  KRYTERIUM 

POZACENOWYM: DOŚWIADCZENIE PROJEKTANTA - BRANŻA DROGOWA 

W  ocenie  Odwołującego  spór  dotyczy  legalności  zaniechania  przyznania  przez 

Zamawiającego 20 pkt za wykazane doświadczenie projektanta w branży drogowej - Pana S. 

T. . Warunek SIWZ brzmi

ał:   

Kryteria oceny ofert: 

Cena - 46% 

cena brutto za wykonanie dokumentacji projektowej - 40% , 

cena brutto za pełnienie nadzoru autorskiego (suma cen jednostkowych) - 5% 

Podział ceny ofertowej netto - 15% 

Doświadczenie projektanta - branża drogowa  

Doświadczenie projektanta - brania mostowa  

Długość okresu gwarancji i rękojmi za wady 


Dalsza  część  ust.  15.2.  SIWZ,  dotycząca  zasad  przyznawania  punktów  za  doświadczenie 

projektanta w branży drogowej brzmiała: 

Ad.  3. W kryterium  „doświadczenie projektanta  -  brania  drogowa”  —  zostanie zastosowany 

wzór: 

WARIANT 1: 

0 pkt - 

jeżeli wykazane zostanie doświadczenie w postaci opracowania jednej dokumentacji 

projektowej  (zaw

ierającej  w  szczególności  projekt  budowlany)  obejmującej  rozbudowę  /lub 

budowę drogi klasy min. G i uzyskanie w ramach tej dokumentacji decyzji o zezwoleniu na 

realizację  inwestycji  drogowej  zgodnie  z  ustawą  o  szczególnych  zasadach  przygotowania  

i realiza

cji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. 2018, poz. 1474 ze zm.); 

WARIANT 2: 

10 pkt - 

jeżeli wykazane zostanie doświadczenie w postaci opracowania dwóch dokumentacji 

projektowych (zawierających w  szczególności  projekt  budowlany)  obejmujących  rozbudowę 

/lub budowę drogi klasy min. G i uzyskanie w ramach tych dokumentacji decyzji o zezwoleniu 

na realizację inwestycji drogowej zgodnie z ustawą o szczególnych zasadach przygotowania 

i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. 2018, poz. 1474 ze zm.) 

WARIANT 3: 

20 pkt - 

jeżeli wykazane zostanie doświadczenie w postaci opracowania trzech dokumentacji 

projektowych (zawierających w  szczególności  projekt  budowlany)  obejmujących rozbudowę 

i/lub  budowę  drogi  klasy  min.  G  i  uzyskanie  w  ramach  tych  dokumentacji  decyzji  

o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zgodnie z ustawą o szczególnych zasadach 

przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. 2018, poz. 1474 ze 

zm.). 

W dniu 11 lutego 2021 roku 

Zamawiający zwrócił się do Odwołującego z wnioskiem  

o wyjaśnienie m.in. kwestii doświadczenia wykazanego projektanta drogowego: 

„a) w załączniku nr 2 do oferty wykazaliście Państwo; 

dla  projektanta  branży  drogowej  doświadczenie  polegające  na  opracowaniu  projektów 

budowlanych i 

uzyskanie pozwoleń na budowę dla dróg szybkiego ruchu zlokalizowanych na 

terytorium  Węgier,  tj.  poza  granicami  RP,  podczas  gdy  Zamawiający  w  pkt  15.2.3)  IDW 

wskazał,  iż  Wykonawca  winien  wykazać  doświadczenie  w  opracowaniu  min.  jednej 

dokumentacji 

projektowej  (zawierającej  w  szczególności  projekt  budowlany)  obejmującej 

rozbudowę  i/lub  budowę  drogi  klasy G  lub  wyższej  i  uzyskanie  w  ramach  tej  dokumentacji 

decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. 

W  związku  z  powyższym  brak  jest  możliwości  określenia  czy  dla  wskazanych  zadań  

z  pewnością  uzyskano  decyzje  o  zezwoleniu  na  realizację  inwestycji  drogowej,  zgodnie  


z  ustawą  o  szczególnych  zasadach  przygotowania  i  realizacji  inwestycji  w  zakresie  dróg 

publicznych (Dz. U. 2018 poz. 1474 ze zm.)

.” 

Na  tak  sformułowane  zapytanie,  Odwołujący  udzielił  wyjaśnień,  które  jednak  nie 

zostały  uwzględnione  przez  Zamawiającego.  Choć  Odwołujący  potwierdził,  że  wykazane 

doświadczenie  projektanta  branży  drogowej  polegało  na  opracowaniu  projektów 

budowlanych obe

jmującej rozbudowę i/lub budowę drogi klasy G lub wyższej i uzyskanie w 

ramach  tej  dokumentacji  decyzji  o  zezwoleniu  na  realizację  inwestycji  drogowej, 

Zamawiający uznał, że z uwagi na lokalizację inwestycji na terytorium Węgier, nie przyznaje 

punktów za 3 wykazane inwestycje: 

Zamawiający  napisał,  że:  <<W/w  Wykonawca  w  Załączniku  Nr  2  do  oferty  wykazał 

doświadczenie  Projektanta  branży  drogowej  polegające  na  opracowaniu  projektów 

budowlanych  i  uzyskani

u  pozwoleń/zezwoleń  na  budowę  dla  dróg  szybkiego  ruchu:  dróg 

ekspresowych  i  autostrady  zlokalizowanych 

na  terytorium  Węgier,  poza  granicami  RP,  

tj. 

niezgodnie  z  wymaganiami  SIWZ.  Ze  względu  na  brak  wykazania  wymaganego 

doświadczenia  w  procedowaniu  decyzji  ZRID  w  oparciu  o  zapisy  ustawy  o  szczególnych 

zasadach  przygotowania  i  realizacji  inwestycji  w 

zakresie  dróg  publicznych  ((Dz.  U.  2018 

poz.  1474  ze  zm.) 

Zamawiający  przyznaje  w  kryterium  oceny  ofert  „doświadczenie 

projektanta  - 

branża  drogowa”  0  pkt.  Zamawiający  w  kryteriach  określonych  w  SIWZ  nie 

dopuścił  możliwości  wykazania  doświadczenia  w  oparciu  o  przepisy  zagraniczne 

równoważne  przepisom  polskim,  w  szczególności  specustawie  drogowej  przepisom 

szczegółowym w zakresie dróg publicznych.>> 

Zdaniem  Odwołującego  w  ramach  udzielonych  wyjaśnień  udowodnił  On,  że  jego 

twierdzenia,  iż  w  toku  realizacji  wykazanych  zadań  uzyskano  decyzję  o  zezwoleniu  na 

realizację  inwestycji  drogowej,  zgodnie  z  odnośną  ustawą  o  szczególnych  zasadach 

przygotowania  i  realizacji  inwestycji  w  zakresie  dróg  publicznych,  polegającą  na  prawdzie. 

W

raz z wyjaśnieniami Odwołujący złożył Zamawiającemu następujące dowody: 

-  do  inwestycji  z  poz.  1  pn.:  Wykonanie  projektu  budowlanego,  uzyskanie  prawomocnych 

pozwoleń na budowę oraz wykonanie projektu wykonawczego dla odcinka \/ásárosnamény – 

Z

áhony  drogi  szybkiego  ruchu nr  M34  Odwołujący  złożył  referencje  wraz  z  tłumaczeniem  - 

potwierdzające zgodność wykonanych składników prac z wymaganiami zawartymi w pkt. a) 

oraz  pkt.  b)  ust.  (1)  §  2  Rozporządzenia  nr  19/1994.(V.31.),  Warunkach  Technicznych 

„Projektowanie Dróg Publicznych” (KTSZ) nr e-UT 03.01.11 (UT 2-1.201), w Rozporządzeniu 

nr  15/2000.(XI.26.)  Ministerstwa  Komunikacji  i  Gospodarki  Wodnej  oraz  w  pkt.  4  §  2. 

Rozporządzenia Rządu nr 93/2012.(V.10.); 

- do inwestycji z poz. 2 pn.: 

Sporządzenie projektów budowlanych i uzyskanie pozwoleń na 

budowę odcinka między Miskolc a Tornyosnémeti drogi szybkiego ruchu nr M30 Odwołujący 


złożył  referencje  wraz  z  tłumaczeniem  -  potwierdzające  zgodność  wykonanych  składników 

prac  z  wymaganiami  zawartymi  w  pkt.  a)  ust.  (1) 

art. 2 Rozporządzenia nr 19/1994.(V.31.),  

w  Warunkach  T

echnicznych  „Projektowanie  Dróg  Publicznych"  (KTSZ)  nr  e-UT  03.01.11  

Rozporządzeniu nr 15/2000.(XI.26.) Ministerstwa Komunikacji i Gospodarki Wodnej; 

-  do  inwestycji  z  poz.  3  pn.:  Wykonanie  projektu  budowlanego  odcinka  Kondoros  

(z 

połączeniem  do  wcześniejszego  odcinka  drogi  M44)  -  Békéscsaba  (z  połączeniem  do 

drogi  krajowej  nr  47)  drogi  ekspresowej  M44  i  powiązanych  obiektów  budowlanych 

Odwołujący  złożył  referencje  wraz  z  tłumaczeniem  -  potwierdzające  zgodność  wykonanych 

składników  prac  z  wymaganiami  zawartymi  w  pkt.  a)  ust.  (1)  art.  2  Rozporządzenia  nr 

19/1994.(V.31.)  ,  w Warunkach  Technicznych  „Projektowanie  Dróg  Publicznych"  (KTSZ)  nr 

e-UT  03.01.11  i 

Rozporządzeniu  nr  5/2000.(XI.26.)  Ministerstwa  Komunikacji  i  Gospodarki 

Wodnej; 

do inwestycji z poz. 4 pn.: Sporządzenie studium oddziaływania na środowisko i uzyskanie 

zezwolenia środowiskowego odcinka między Kaposvár a Szekszárd drogi ekspresowej M9, 

oraz sporządzenie projektu budowlanego drogi ekspresowej M9 odcinka między Kaposvár a 

Bonyh

ád  Odwołujący  złożył  i  referencje  wraz  z  tłumaczeniem  -  potwierdzające  zgodność 

wykonanych  składników  prac  z  wymaganiami  zawartymi  w  pkt.  a)  ust.  (1)  art.  2 

Rozporządzenia  nr  19/1994.(V.31.),  w  Rozporządzeniu  Rządu  nr  314/2005.(XII.25.)  oraz  

w  Warunkach  Technicznych  „Projektowanie  Dróg  Publicznych"  (KTSZ)  nr  e-UT  03.01.11  

i Rozporządzeniu nr 15/2000.(XI.26.) Ministerstwa Komunikacji i Gospodarki Wodnej; 

• 

do inwestycji z poz. 5 pn.: Projekt budowlany i wykonawczy drogi szybkiego ruchu M4 

na odcinku Abony - 

Fegyvernek z nowy mostem nad rzeką Cisą Odwołujący złożył referencje 

wraz  z  tłumaczeniem,  potwierdzające  zgodność  wykonanych  składników  prac  

z  wymaganiami  Rozporządzenia  Rządu  nr  314/2005.(XII.25.)  z  oceną  oddziaływania  na 

środowisko  NATURA  2000  oraz  Rozporządzenia  nr  15/2000.(XI.26.)  Ministerstwa 

Komunikacji i Gospodarki Wodnej. 

Odwołujący  wyjaśnił  również,  że  uznaje,  że  wprowadzone  do  SIWZ  odesłanie  do 

decyzji ZRID i specustawy drogowej traktuje jako opisanie 

rangi dokumentu, który powinien 

być zdobyty w ramach wykazywanego doświadczenia. 

Odwołujący  wyjaśnił,  że ustawą  o szczególnych zasadach przygotowania  i realizacji 

inwestycji  w  zakresie  dróg  publicznych  na  Węgrzech  jest  Ustawa  z  2006  r.  nr  LIII  

o  przyspie

szeniu  i  uproszczeniu  inwestycji  o  wyjątkowym  znaczeniu  dla  gospodarki 

narodowej  oraz  m.in.  Rozporządzenie  nr  19/1994.(V.31.)  Ministerstwa  Komunikacji, 

Telekomunikacji i Gospodarki Wodnej o zarządzaniu drogami publicznymi, Rozporządzenie 

Rządu nr 93/2012 (V. 10.) o pozwoleniach na budowę, na przekazanie do użytkowania i na 

likwidację  dróg,  Rozporządzenie  Rządu  nr  382/2016.  (XII.  2.)  o  wyznaczeniu  organów 


wykonujących  zadania  urzędowe  związane  z  zadaniami  zarządzania  komunikacją, 

Rozporządzenie nr 15/2000.(XI.26.) Ministerstwa Komunikacji, Telekomunikacji i Gospodarki 

Wodnej o współpracy w procedurach urzędowych związanych z uzyskaniem pozwolenia na 

budowę  (w  tym:  udziale  w  procedurach  obejmujących  wykonanie  dokumentacji  niezbędnej 

do  uzyskania  pozwolenia  na 

budowę), a także Rozporządzenie Rządu nr 314/2005.(XI.25.) 

dot.  warunków  oceny  oddziaływania  na  środowisko  oraz  oceny  z  oszacowaniem 

oddziaływania na środowisko Natura 2000.  

W celu wykazania

, że jest to dokument adekwatny i że złożone wraz z wyjaśnieniami 

dowody  faktycznie  potwierdzają,  że  wykazany  projektant  opracował  projekty  budowlane  

i uzyskał prawomocne pozwolenie na budowę dla dróg szybkiego ruchu zlokalizowanych na 

Węgrzech, co odpowiada decyzji ZRID w polskim prawodawstwie, Odwołujący przedstawił w 

swoim  odwołaniu  porównanie  powołanych  wyżej  regulacji  prawna  węgierskiego  z  polską 

ustawą  o  szczególnych  zasadach  przygotowania  i  realizacji  inwestycji  w  zakresie  dróg 

publicznych, uznając, że są to akty tej samej rangi. 

Z  przedstawionych 

fragmentów  obu  ustaw  wyraźnie  zdaniem  Odwołującego  wynika, 

że z uwagi na tożsamą rangę aktu prawnego (ustawa) oraz zbieżny zakres regulacji, a także  

z uwagi na sam zakres decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej oraz działań, 

które  mogą  być  podjęte  na  podstawie  tejże  decyzji,  przedmiotowa  regulacja  prawna  

i  uzyskiwana  na  jej  podstawie  decyzja  odpowiada  w  swej  randze  decyzji  ZRID,  a  zatem 

stanowi  dokument,  który  powinien  być  zdobyty  w  ramach  wykazywanego  doświadczenia. 

Tym  samym,  Odwołujący  należycie  wykazał,  że  Pan  S.  T.  posiada  doświadczenie 

zobowiązujące  Zamawiającego  do  przyznania  Odwołującemu  20  pkt.  w  kryterium 

doświadczenie projektanta - branża drogowa, opisanym ust. 15.2. SIWZ. 

Odwołujący podkreślił również, że powoływanie się przez Zamawiającego w ust. 6.3 

SIWZ  na  konieczność  równego  traktowania  wykonawców,  poprzez  odwołanie  się  do 

odnośnej  dyrektywy  i  wyroku  TS  UE  wskazuje,  że  intencją  Zamawiającego  nie  było 

wprowadzanie  do  SIWZ  regulacji,  które  godziłyby  w  równe  traktowanie  wykonawców. 

Mian

owicie, choć w innym kontekście (tj. doświadczenia uzyskanego w ramach konsorcjum), 

Zamawiający powołuje w ust. 6.3 SIWZ wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 4 maja 

2017r.,  w  sprawie  C-387/14, 

podkreślając  prymat  zasady  równego  traktowania.  Odwołanie 

się  przez  Zamawiającego  do  decyzji  o  zezwoleniu  na  realizację  inwestycji  drogowej 

wskazuje na rangę dokumentu, który w toku realizacji inwestycji ma być uzyskany, gdyż nie 

można  wykładać  tej  treści  SIWZ  w  sposób,  który  godziłby  w  prymarną  zasadą  równego 

tr

aktowania wykonawców. 

W przedmiotowych wyjaśnieniach Odwołujący wskazał, że nie jest możliwa odmienna 

interpretacja przepisów SIWZ, w których Zamawiający odwołuje się do specustawy drogowej 


niż  tylko  traktowanie  tego  odniesienia  właśnie  jako  opisania  rangi  dokumentu,  gdyż 

traktowanie  tego  odniesienia  jako 

zawężenie  przyznawania  punktów  wyłącznie  do 

doświadczenia  zdobytego  na  terenie  RP,  nie  obowiązywałyby  wykonawców,  gdyż 

bezwzględnie  obowiązujące  przepisy  o  zakazie  dyskryminacji  nie  ulegają  zmianie  poprzez 

wadliwe sformułowanie SIWZ. Również fakt, że Zamawiający powołuje się na tekst jednolity 

już nieobowiązujący, gdyż wersja ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji 

inwestycji w zakresie dróg publicznych ogłoszona obwieszczeniem z dnia 29 czerwca 2018 r. 

w Dz.U. z 2018 r. poz. 1474, stanowi tekst historyczny, świadczy, że odesłanie w SIWZ do 

treści tego aktu prawnego stanowi właśnie opis rangi dokumentu, który ma zostać zdobyty w 

toku  realizacji  inwestycji,  wykonanej  na  podstawie  opracowanej  dokumentacji  projektowej. 

Obecnie i 

dniu ogłoszenia postępowania ostatnią wersją jednolitą przedmiotowej ustawy jest 

tekst  z  dnia  15  lipca  2020  r.  ogłoszony  w  Dz.U.  z  2020  r.  poz.  1363,  do  którego  zresztą 

również są już wprowadzone kolejne zmiany. 

Odwołujący zwrócił uwagę, że wykładnia dokonana przez Krajową Izbę Odwoławczą 

w  zakresie  kryteriów  oceny  ofert  (tj.  ust.  15.2  SIWZ)  będzie  w  drodze  analogii  stosowana 

przez  Zamawiającego  również  do  wykładni  warunku  udziału  w  postępowaniu  w  zakresie 

kwalifikacji  z

awodowych,  gdyż  warunek  ten  został  sformułowany  identycznie  jak  kryterium 

oceny  ofert. 

Jeżeli  więc  Izba  uzna,  że  przywołane  w  kryterium  oceny  ofert  odniesienie  do 

decyzji ZRID i specustawy drogowej należy traktować jako opisanie rangi dokumentu, który 

powi

nien  być  zdobyty  w  ramach  wykazywanego  doświadczenia,  to  analogicznie, 

sformułowany  identycznie  warunek  udziału  w  postępowaniu,  gdzie  Zamawiający  również 

odnosi  się  do  decyzji  ZRID  i  specustawy  drogowej  należy  traktować  jako  opisanie  rangi 

dokumentu, który powinien być zdobyty w ramach wykazywanego doświadczenia. Jeżeli zaś 

Izba  uzna,  że  wprowadzanie  w  kryterium  oceny  ofert  odniesienie  do  decyzji  ZRID  

i  specustawy  drogow

ej należy  traktować jako  legalną  dyskryminację  wykonawców  z  innych 

państw  członkowskich  UE  (a  także  tych  spoza  UE),  to  analogicznie,  sformułowany 

identycznie  warunek  udziału  w  postępowaniu,  gdzie  Zamawiający  również  odnosi  się  do 

decyzji  ZRID  i  specustawy  drogowej,  należy  traktować  jako  legalne  wykluczenie  

z p

ostępowania wykonawców z innych państw członkowskich UE (a także tych spoza UE). 

Zamawiający  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  nie  podzielił 

stanowiska  Odwołującego  i  zaniechał  przyznania  punktów  w  zakresie  doświadczenia 

projektanta  branży  drogowej.  Wobec  powyższego,  powstaje  pytanie,  czy  jeżeli  przepisy 

zawarte w SIWZ dot. doświadczenia projektanta drogowego mają charakter dyskryminujący 

ze względu na przynależność państwową - z czym Odwołujący się nie zgadza, gdyż uważa, 

że  odniesienie  do  specustawy  opisuje  rangę  dokumentu,  który  powinien  być  zdobyty  

w  ramach  wykazywanego  doświadczenia  -  to  czy  przepisy  dot.  kryteriów  oceny  ofert  mają 


charakter  bezwzględnie  obowiązujący  czy  względnie  obowiązujący.  Innymi  słowy,  czy 

odnośne  przepisy  unijne  i  krajowe  dopuszczają  udzielenie  zamówienia  publicznego  

z pogwałceniem zakazu dyskryminacji wykonawców z innych państw członkowskich, czy też 

odnośne przepisy stanowią bezwarunkowy zakaz i nie dopuszczają wyjątków. 

Odwołujący 

podtrzymał 

stanowisko 

zaprezentowane 

przywoływanych 

wyjaśnieniach, iż zakaz dyskryminacji ze względu na przynależność państwową zawarty jest 

w  normach  bezwzględnie  obowiązujących.  Wspomniany  zakaz  dyskryminacji  z  uwagi  na 

przynależność  państwową  wynika  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  Pzp,  w  związku  art.  25  ust.  2 

ustaw

y Pzp, w związku z § 2 ust 4 pkt 10 rozporządzenia ws. dokumentów, oraz w związku z 

art. 18 zd. pierwsze TFUE i art. 56 zdanie pierwsze TFUE, a także w związku z art. 18 ust. 1 

Dyrektywy klasycznej. 

Prawo  zamówień  publicznych  Unii  Europejskiej  uregulowane  jest  w  prawie  wtórnym 

(czyli  dyrektywach  zamówieniowych),  lecz  jego  fundamenty  wynikają  z  prawa  pierwotnego. 

Traktat  o  funkcjonowaniu  Unii  Europejskiej  jest  podstawowym  źródłem  regulacji 

odnoszących  się  generalnie  do  funkcjonowania  rynku  wewnętrznego  w  Unii  Europejskiej, 

które  z  kolei  obowiązują  również  na  gruncie  zamówień  publicznych.  W  konsekwencji  

w  Traktacie  o funkcjonowaniu Unii  Europejskiej nie znajdziemy  przepisów  odnoszących się 

expressis verbis do zamówień publicznych, jednakże uważna lektura przepisów dotyczących 

prawa  gospodarczego,  a  także  katalogu  fundamentalnych  zasad,  na  których  opiera  się 

integracja w ramach UE wskazuje, że znakomita część obecnych instytucji prawa zamówień 

publicznych wywodzi się właśnie z norm traktatowych. 

Zamówienia  publiczne  stanowią  obecnie  istotny  aspekt  systemu  prawa  i  gospodarki 

Unii  Europejskiej.  Mają  one  poważny  wpływ  na  funkcjonowanie  rynku  wewnętrznego,  na 

obszarze  którego  znoszenie  granic  między  państwami  członkowskimi,  odzwierciedlające 

jego wewnętrzny charakter, ma gwarantować realizację fundamentalnych swobód przepływu 

towarów,  osób,  usług  i  kapitału.  Zapewniają  one  wolność  przemieszczania,  świadczenia  

i korzystania z pracy oraz usług, przedsiębiorczości i inwestowania na całym tym obszarze 

UE.  Przyjęta  i  realizowana  w  ramach  odnośnych  dyrektyw  zamówieniowych  strategia 

zmierza  do  osiągnięcia  wzrostu  konkurencyjności  poprzez  wymuszenie  reform  zamówień 

publicznych  w  systemach  krajowych.  We  wszystkich  państwach  członkowskich  sfera 

publiczna  jest  bowiem  dysponente

m  środków  finansowych,  które  w  skali  UE  sięgają  setek 

miliardów euro. 

Regulacja  zamówień  publicznych  w  prawie  UE  okazała  się  koniecznością,  jako 

gwarancja  niedyskryminacji  oraz  istotny  instrument  realizacji  swobody  przedsiębiorczości. 

Zamówienia  publiczne  mają  więc  dzisiaj  ogromne  znaczenie  dla  prawidłowego 

funkcjonowania  niezliczonych  podmiotów,  zarówno  tych,  które  wydają  środki  finansowe 


pochodzące  ze źródeł  publicznych (państwowych, samorządowych), jak i  tych, które  z  nich 

korzystają.  Nie  sposób  nie  zauważyć,  że  poprzez  zamówienia  publiczne  oczekuje  się 

realizacji  reguł  uczciwej  konkurencji,  najtrafniejszego  wyboru  oferty,  racjonalnego 

wydatkowania  środków  finansowych  itd.,  a  w  szczególności  upatruje  się  w  rozwiązaniach 

prawnych  panaceum  na  zwalczenie  kor

upcji.  Dlatego  też  Unia  Europejska  wymaga  od 

państw  członkowskich  zharmonizowania  swoich  przepisów  z  przepisami  unijnymi,  

w szczególności z dyrektywami zamówieniowymi. 

Z  problematyką  zamówień  publicznych  jest  przede  wszystkim  związany  zakaz 

dyskryminacji 

ustanowiony  w  art.  18  ust.  1  TFUE,  którego  treść  zakłada,  że  w  zakresie 

zastosowania  postanowień  Traktatów  i  bez  uszczerbków  dla  postanowień  szczególnych, 

które  on  przewiduje,  zakazana  jest  wszelka  dyskryminacja  ze  względu  na  przynależność 

państwową.  Zastosowanie  zatem  tej  zasady  jest  możliwe  wyłącznie  w  sytuacji,  kiedy  

w  danym  stanie  faktycznym  nie  mają  zastosowania  szczególne  zasady  dyskryminacji, 

uregulowane  kolejno  w  art.  45  TFUE  (art.  39  TWE),  art.  49  TFUE  (art.  43  TWE),  art. 

56TFUE. 

Zauważyć należy, że działalność gospodarcza w UE jest prowadzona, co do zasady, 

przez  podmioty  na  podstawie  przepisów  obowiązujących  w  poszczególnych  państwach 

członkowskich.  Państwa  te  mają  obowiązek  traktowania  obywateli  innych  państw 

członkowskich oraz towary pochodzące z innych państw w taki sam sposób, w jaki traktują 

własnych obywateli oraz własne towary (zasada traktowania narodowego). W odniesieniu do 

świadczenia  usług  zakaz  dyskryminacji  ze  względu  na  obywatelstwo  powinien  być 

interpretowany  jako  zakaz  dyskryminacj

i  ze  względu  na  miejsce  zamieszkania  (siedziby) 

usługodawcy  lub  usługobiorcy.  Dyskryminacja  polega  na  niejednakowym  traktowaniu 

jednakowych sytuacji bez obiektywnego uzasadnienia. 

W orzecznictwie T

SUE (ETS) utrwalił się pogląd, że przepis art. 18 TFUE (12 TWE) 

jest 

szczególnym  ukształtowaniem  ogólnym  wspólnotowej  zasady  równości  (równego 

traktowania).  Tymczasem  zakaz  dyskryminacji  i  zasada  równości  są  ujmowane  jako 

pozytywne  i  negatywne  sformułowanie  tej  samej  zasady.  Należy  przyjąć,  że  zakaz 

dyskryminacji 

ogranicza  się,  w  aspekcie  podmiotowym  i  przedmiotowym  do  określonego 

zakresu ogólnej zasady równości.   

Stosunek  przepisu  art.  18  zdanie  1  TFUE  (12  ust.  1

)  do  innych  przepisów 

traktatowych  wynika  z  jego  dyspozycji  określających  zakres  zastosowania  tego  przepisu. 

Oznacza to, że przepis ma autonomiczne zastosowanie w przypadkach regulowanych przez 

prawo  wspólnotowe  i  tylko  wówczas,  gdy  przepis  Traktatu  nie  przewiduje  szczegółowego 

zakazu dyskryminacji. Przepis art. 18 pełni w takiej sytuacji funkcję wypełniania luk (ang. gap 

filling function). Zaakcentować trzeba, że przepis art. 18 ma szerszy zakres zastosowania niż 


przepisy szczególne. Tym samym, nawet jeżeli uznamy, że w odniesieniu do badania i oceny 

ofert w przetargach publicznych nie ma zastosowania przepis art. 56 TFUE, ani przepis art. 

18 ust. 1 Dyrektywy klasycznej, to wówczas zastosowanie znajduje art. 18 TFUE. 

Generalnie  ocena  oferenta  opiera  się  na  trzech  podstawowych  przesłankach 

określonych  w  dyrektywach.  Wiążą  się  one  z  wiarygodnością,  sytuacją  finansową  

i ekonomiczną oraz zdolnościami technicznymi i zawodowymi. Ich potwierdzenie odbywa się 

na  podstawie  dokumentów  wybranych  przez  zamawiającego,  o  ile  zostaną  wskazane  

w ogłoszeniu lub w zaproszeniu do składania ofert. W orzecznictwie nie wyklucza się jednak 

wprowadzenia  w  prawie  krajowym  dodatkowych  kryteriów,  które  nie  naruszają  norm 

wspólnotowych,  zwłaszcza  zaś  nie  mają  charakteru  dyskryminującego  przedsiębiorstwa 

zagraniczne  (Trybunał  w  odniesieniu  do  zamówień  publicznych  stosuje  wykładnię 

funkc

jonalną  (tak  Wyrok  ETS  z  20.09.1988  r.  w  sprawie  31/87  Gebroders  Beentjes  BV  v. 

Holandia  opublikowany  w:  D.  Piasta:  Zamówienia  publiczne  w  UE.  Orzecznictwo 

Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, część I, Warszawa 1999, s. 30-31). 

O zakazie dyskryminacji 

w zamówienia publicznych wykonawców mających siedzibę 

w  innym  państwie  członkowskim  szeroko  pisała  prof.  n.  dr  hab.  Maria  Królikowska-Olczak  

w  rozdziale  „Zasada  niedyskryminacji  w  Prawie  zamówień  publicznych  Unii  Europejskiej”, 

zawartym  w  publikacji  Urzędu  Zamówień  Publicznych  pt.:  „Zasada  niedyskryminacji  

w Prawie zamówień publicznych Unii Europejskiej" (publikacja wydana po Międzynarodowej 

konferencji naukowej, która odbyła się w dniach 21-22 czerwca 2010 r. w Łodzi). W świetle 

prawa Unii  Europejskiej p

aństwa członkowskie są zobowiązane do wzajemnego uznawania 

za równorzędne towarów oraz usług z innych państw członkowskich. Tym samym wszystkie 

rozwiązania, które godzą w te zasady, są niedopuszczalne. 

Z  uwagi  na  podstawowe  znaczenie  zasady  niedyskryminacj

i  ze  względu  na 

przynależność państwową dla funkcjonowania UE, zasada ta przenika do innych przepisów 

TFUE,  a  przez  to  obejmuje  cały  system  prawa  unijnego,  stanowiąc  między  innymi 

normatywną  i  aksjologiczną  podstawę  swobód  wspólnotowych,  w  których  treści  zakaz 

dyskryminacji  ze  względu  na  przynależność  państwową  ma  swój  niezwykle  istotny  udział  

i  specjalne  znaczenie.  Podkreślić  należy,  że  zasada  niedyskryminacji,  analogicznie  jak 

pozostałe zasady prawa wspólnotowego, stanowią wskazówkę interpretacyjną przy wykładni 

pochodnego  prawa  UE,  stosownie  do  reguły,  że  w  razie  wątpliwości  co  do  znaczenia 

przepisu niższej rangi należy nadać temu przepisowi znaczenie zgodne z przepisami traktatu 

i zasadami ogólnymi. 

Przepis  art.  18  ust.  1 

TFUE  jako  bezpośrednio  skuteczny  przepis  prawa  UE  ma 

pierwszeństwo  w  stosowaniu  przed  sprzecznymi  z  nim  przepisami  prawa  państw 

członkowskich.  Wszystkie  organy  państwa  członkowskiego  są  zatem  zobowiązane  do 


odmowy stosowania przepisu prawa krajowego, gdy ustalą bezspornie, że dany przepis jest 

sprzeczny  z  treścią  wskazanego  przepisu  unijnego.  Trzeba  też  zaakcentować  powiązania 

między  obowiązkiem  prowspólnotowej  wykładni  prawa  krajowego  a  zasadą  pierwszeństwa 

prawa wspólnotowego. 

Zasada 

zachowania 

konkurencyjności 

postępowania 

przetargowego 

jest 

nierozerwalnie  związana  z  zasadą  równości,  która  zakazuje  nierównego  traktowania, 

dyskryminowania  czy  też  faworyzowania  uczestników  postępowania  ubiegających  się  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Na  zamawiającym  spoczywa  więc  obowiązek 

prowadze

nia postępowania w sposób bezstronny. Bezstronność wymaga m.in. formułowanie 

warunków postępowania i kryteriów oceny ofert w sposób, który nie prowadzi do pośredniej 

dyskryminacji  wykonawców  ze  względu  na  przynależność  państwową.  Zasada  równego 

traktowania 

dotyczy  wszystkich  faz  postępowania,  od  postępowania  przygotowawczego  do 

wyboru  oferty  najkorzystniejszej  i  podpisania  umowy  włącznie.  Zakaz  dyskryminacji  jest 

bezwarunkowy  i  nie  dopuszcza  wyjątków.  Dotyczy  wszystkich  zamówień  publicznych 

udzielanych  prze

z państwa członkowskie, także o mniejszej wartości niż wartości progowe, 

od  których  mają  zastosowanie  regulacje  dyrektyw,  jak  również  zamówień  szczególnych, 

które są wyłączone spod działania dyrektyw. 

K

ażdorazowo dokonując wykładni treści prawa czy SIWZ, organy orzekające powinny 

uwzględniać powyższe okoliczności. Zasady te stanowią bowiem wskazówki interpretacyjne 

dla  sądów  i  innych  organów  orzekających  państw  członkowskich  w  zakresie  wykładni 

przepisów  prawa wewnętrznego tych państw  stosujących przepisy  prawa  Unii  Europejskiej. 

Innymi  słowy,  przedstawione  zasady  wiążą  organy  państw  członkowskich  w  procesie 

stanowienia, stosowania i wykładania prawa. Dlatego też, mając na uwadze, że obecnie to 

Krajowa Izba Odwoławcza dokonuje wykładni treści SIWZ (w zakresie ust. 15 ust. 2 - kryteria 

oceny, a faktycznie, z uwagi na koniczną analogię, również w zakresie ust. 6.2.3 lit a) pkt 1) - 

warunek  udziału),  lub  ewentualnie  wykładni  przepisów  krajowego  i  unijnego  prawa 

pierwotnego i  wtórnego,  to  na  Krajowej Izbie Odwoławczej  spoczywa obowiązek  i  przywilej 

wskazywania  zamawiającym  i  wykonawcom  -  zarówno  tym  krajowym  jak  i  zagranicznym  - 

właściwych (legalnych) form działania na polskim rynku zamówień publicznych. 

B. NARUSZENIE ART. 7 UST. 11 UST. 3 USTAWY PZP W ZW. Z ART. 91 UST. 11 ART. 91 

UST.  2  PKT  5  USTAWY  PZP,  POPRZEZ  BŁĘDNE  PRZYJĘCIE,  ŻE  TO  OFERTA 

WYKONAWCY  PROMOST  POWINNA  OTRZYMAĆ  WYŻSZĄ  ILOŚĆ  PUNKTÓW,  

W  RAMACH  WSKAZANYCH  W  SIWZ  KRYTERIÓW  OCENY  OFERT,  NIŻ  OFERTA 

ODWOŁUJĄCEGO 

Zam

awiający,  w  piśmie  z  dnia  16  marca  2021  roku  wskazuje,  jaką  ilość  punktów 

otrzymują  obie  oferty  złożone  w  postępowaniu.  W  odniesieniu  do  oferty  Odwołującego 


Zamawiający  wskazał,  że przyznał  następującą  ilość punktów  w  poszczególnych kryteriach 

oceny ofert: 

Po  dokonaniu  oceny  złożonych  ofert,  w  poszczególnych  kryteriach  została  przyznana 

następująca liczba punktów: 

1. Konsorcjum Roden: 

a) 

Cena brutto: 

- Wykonanie dokumentacji projektowej - 7 156 164,60 PLN - 40,00 pkt  

Pełnienie nadzoru autorskiego - 2 829,00 PLN -1,48 pkt 

b) 

Podział ceny ofertowej netto -15,00 pkt 

c) 

doświadczenie projektanta - branża drogowa - 0,00 pkt 

WARIANT III - 

trzech dokumentacji projektowych o których mowa w pkt. 15,2.3 IDW 

d) 

doświadczenie projektanta - branża mostowa -15,00 pkt 

WARIANT III - trzech dokumentacji p

rojektowych o których mowa w pkt. 15.2.4. IDW 

e) 

Długość okresu gwarancji i rękojmi za wady - 5,00 pkt, Wariant lII - 5 lat 

Łączna ilość punktów -76,48 pkt. 

Promost Consulting:  

a) 

Cena brutto: 

Wykonanie dokumentacji projektowej - 8 979 000,00 PLN - 31,88 pkt 

Pełnienie nadzoru autorskiego - 836,40 PLN - 5,00 pkt 

b) 

Podział ceny ofertowej netto - 15,00 pkt 

c) 

doświadczenie projektanta - branża drogowa - 20,00 pkt 

WARIANT III - 

trzech dokumentacji projektowych o których mowa w pkt. 15.2.3 IDW 

d) 

doświadczenie projektanta - branża mostowa - 15,00 pkt 

WARIANT III - 

trzech dokumentacji projektowych o których mowa w pkt. 15.2.3 IDW 

e) 

Długość okresu gwarancji i rękojmi za wady - 5,00 pkt, Wariant III - 5 lat 

Łączną ilość punktów – 91,88 pkt. 

Z powyższego wynika, że gdyby Zamawiający działał z poszanowaniem art. 91 ust. 1 

i  91  ust  2  pkt  5  ustawy  Pzp,  to  przyznałby  Odwołującemu  20  punktów  w  kryterium  c)  -

doświadczenie projektanta - branża drogowa. Tym samym oferta Odwołującego uzyskałaby 

w  sumie  96,48  pkt.

,  czyli  uplasowałaby  się  na  pierwszym  miejscu  w  rankingu  ofert. 

Bezprawne  zaniechanie  przyznania  punktów  wypaczyło  ranking  ofert,  co  skutkowało 

uznaniem oferty Promost ofertą najkorzystniejszą.  

C. NARUSZENIE ART. 7 UST. 11 UST. 3 USTAWY PZP W ZW. Z ART. 93 UST. 1 PKT 7) 

USTAWY  PZP,  W 

ZWIĄZKU  Z  ART.  18  ZD.  PIERWSZE  TFUE  I  ART.  56  ZDANIE 

PIERWSZE  TFUE,  A  TAKŻE  W  ZWIĄZKU  Z  ART.  18  UST.  1  DYREKTYWY 

KLASYCZNEJ"),  POPRZEZ  BŁĘDNE  PRZYJĘCIE,  ŻE  ZAMAWIAJĄCY  UPRAWNIONY 


JEST 

DO 

DOKONANIA 

WYBORU 

OFERTY 

NAJKORZYSTNIEJSZEJ 

POMIMO 

SFORMUŁOWANIA  KRYTERIÓW  OCENY  OFERT  W  SPOSÓB  DYSKRYMINUJĄCY 

PRZEDSIĘBIORCÓW ZAGRANICZNYCH, 

Odwołujący  uważa,  że  treść  SIWZ  wskazuje  na  wykładnię  odniesienia  do  decyzji 

ZRID  i  specustawy  drogowej,  wskazuje  na  rangę  dokumentu,  który  w  toku  realizacji 

inwestycji ma być uzyskany. Nawet jeżeli jednak właściwa byłaby wykładnia SIWZ forsowana 

przez  Zamawiającego,  która  skutkuje  złamaniem  zakazu  dyskryminacji  ze  wzglądu  na 

przynależność  państwową  wykonawcy,  to  i  wówczas  -  z  uwagi  na  konieczność 

bezpośredniego stosowania art. 18 TFUE o zakazie dyskryminacji - podczas badania i oceny 

konieczne byłoby pominięcie tego ustępu, jako nieobowiązującego. Zdaniem Odwołującego, 

powyższe  działania  są  legalne  i  wystarczające  dla  wyegzekwowania  legalności 

p

ostępowania. Jeżeli jednak Krajowa Izba Odwoławcza uznaje, że bezpośrednie stosowanie 

art. 18 TFUE, tj. nakaz by wszystkie organy państwa członkowskiego odmawiały stosowania 

przepisu,  gdy  jest  on  sprzeczny  z  treścią  wskazanego  przepisu  unijnego,  skutkuje 

powstaniem  nieusuwalnej  wady  p

ostępowania,  to  wówczas  -  z  ostrożności  podnosząc 

przedmiotowy zarzut  jako alternatywny  - 

Odwołujący wnosił o unieważnienie postępowania, 

na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 7 ustawy Pzp. 

Odwołujący  wskazał,  że  art.  93  ust.  1  pkt  7  Pzp  oznacza  to,  że  Zamawiający 

unieważnia  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia,  jeżeli  postępowanie  obarczone  jest 

niemożliwą  do  usunięcia  wadą  uniemożliwiającą  zawarcie  niepodlegającej  unieważnieniu 

umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego.  Przy  czym,  niemożliwa  do  usunięcia  wada 

uniemożliwiająca  zawarcie  niepodlegającej  unieważnieniu  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego,  jest  związana  z  zaistnieniem  przesłanek  unieważnienia  umowy  określonych  

w  art.  146  ust.  1  oraz  ust.  6  ustawy  Pzp.  Przepis  art.  146  ust.  ust.  1  ustawy  Pzp  wymienia 

enumeratywnie  przypadku,  w  których  umowa  podlega  unieważnieniu.  Zaś  przepis  art.  146 

ust  6  ustawy  Pzp  zawiera  klauzulę  generalną  stanowiącą,  że  Prezes  Urzędu  Zamówień 

Publicznych  uprawniony  jest  do  wyst

ąpienia  do  sądu  o  unieważnienie  umowy  w  sprawie 

zamówienia  publicznego,  w  przypadku  dokonania  przez  zamawiającego  czynności  lub 

zaniechania  dokonania  czynności  z  naruszeniem  przepisu  ustawy,  które  miało  lub  mogło 

mieć  wpływ  na  wynik  postępowania.  Z  uwagi  na  fakt,  że  zarówno  przypadki  określone 

dyspozycją  normy  z  art.  146  ust.  1  jak  i  z  art.  146  ust.  6  ustawy  Pzp  dotyczą  podstaw  do 

unieważnienia  umowy  o  realizację  zamówienia  publicznego,  przepis  art.  93  ust.  1  pkt  7 

ustawy Pzp obejmuje dyspozycje obu tych norm (tak KIO w wyroku 

z dnia 19 września 2012 

r., KIO 1900/12).  

Jeżeli  uznać,  że  forsowana  przez  Zamawiającego  treść  SIWZ  jest  prawem 

bezwzględnie  obowiązującym  w  postępowaniu,  i  nie  ma  do  niej  zastosowania  reżim  unijny 


dot.  wyłączania  ze  stosowania  przepisów  dyskryminujących  wykonawców  z  innych  krajów 

Unii  Europejskiej  (oraz  z  poza  UE),  to  wówczas  stwierdzić  należy,  że  postępowanie  jest 

obarczone wadą, którą z uwagi na jego etap - tj. już po upływie terminu składania i otwarcia 

ofert  - 

nie  można  konwalidować  w  inny  sposób  niż  poprzez  unieważnienie  postępowania. 

Kontynuowanie  p

ostępowania  w  obecnej  formie  narusza  bowiem  zasady  prawa  krajowego  

i unijnego dot. równego traktowania i zakazu dyskryminacji, co ma przesądzający wpływ na 

wynik  postępowania  (zamiast  uznać,  że  to  oferta  Odwołującego  zdobyła  największą  ilość 

punktów,  Zamawiający  uznał,  że  to  oferta  Promost  plasuje  się  na  pierwszym  miejsc 

u rankingu ofert, to ten wykonawca został wezwany do złożenia dokumentów podmiotowych, 

a  następnie  oferta  tego  wykonawcy  została  wybrana  ofertą  najkorzystniejszą). 

Konsekwentnie  wskazanie  kryterium  pozacenowego  oraz  warunku  udziału  dot.  kwalifikacji 

zawodowych  w  sposób  dyskryminujący  podmioty  zagraniczne,  skutkować  musi 

unieważnieniem  postępowania,  w  celu  przerwania  łańcucha  wadliwych  czynności 

Zamawiającego. 

Zasady  udzielania  zamówień  publicznych  nie  tylko  warunkują  treść  przepisów 

szczegółowych,  ale  także  konkretne  prawa  i  obowiązki  wszystkich  uczestników 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.  Przepis  art.  7  ustawy  Pzp stanowi,  że 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  jest  przygotowywane  i  przeprowadzane  przez 

zamawiającego  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  oraz  równe 

traktowanie  wykonawców.  Znajduje  się  w  nim  także  bezwzględna  dyspozycja  udzielania 

zamówienia  wyłącznie  wykonawcy  wybranemu  zgodnie  z  przepisami  ustawy  Pzp.  Przepis 

ten kreuje zasadę równego traktowania wszystkich wykonawców  w sposób jednakowy, bez 

stosowania  przywilejów  czy  też  dyskryminowania  (wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Katowicach  

z dnia 5 kwietnia 2007 r. XIX Ga 91/07).   

Wskazane  zasady,  będące  podstawą  systemu  zamówień  publicznych,  określają 

również  cele  dalszych  regulacji  szczegółowych.  Przy  czym,  cele  zamówień  publicznych 

pozostają  niezmienne  i  wynikają  w  pierwszej  kolejności  właśnie  z  prawa  pierwotnego  UE. 

Zakres  celów  dla  których  wprowadzono  zamówienia  publiczne  jest  konsekwencją  przyjęcie 

wspólnego  rynku  wewnętrznego  w  ramach  UE.  Postanowienia  Traktatu  Ustanawiającego 

Wspólnotę  Europejską  (obecnie,  po  zmianach  wprowadzonych  przez  Traktat  z  Lizbony, 

nazwa  tego  aktu  to  TFUE

)  wprowadzają  podstawowe  zasady  dotyczące  funkcjonowania 

wspólnego  rynku  jak  konkurencyjność;  równość  (zakaz  dyskryminacji);  swoboda  przepływu 

towarów,  osób,  usług  i  kapitału.  Analiza  postanowień  Traktatu  wskazuje  na  dalsze  zasady, 

które  mają  również  znaczenie  dla  wspólnego  rynku  i  funkcjonujących  na  nim  jego 

uczestników.  Oczywiste  jest,  że  zamówienia  publiczne  są  częścią  tego  rynku,  które  

z  bezwzględny  sposób  podlegają  reżimowi  wymienionych  zasad  głównych.  Skoro  więc 


Zamawiający,  nie  uznaje  powołania  decyzji  ZRID  oraz  specustawy  drogowej  jako  opisania 

rangi  dokumentu,  który  powinien  być  zdobyty  w  ramach  wykazywanego  doświadczenia 

(zarówno  na  spełnienie  warunku  udziału  w  postępowaniu  jak  i  w  celu  uzyskania 

dodatkowych punktów), oraz jeżeli Izba nie widzi możliwości wyłączania na podstawie art. 18 

TFUE stosowania w p

ostępowaniu przepisów wprost sprzecznych z zakazem dyskryminacji, 

to  wówczas  koniecznym  staje  się  wyrugowanie  wadliwego  postępowania  ze  strefy 

pu

blicznej.  Na  obecnym  etapie  jedynym  środkiem  zaradczym  pozostaje  unieważnienie 

postępowania  na  podstawie  art.  93  ust.  1  pkt  7  ustawy  Pzp  w  związku  z  art.  146  ust.  6 

ustawy Pzp. 

Odwołujący jedynie na marginesie zauważył, że zgodnie z pkt. II.2.13) Ogłoszenia o 

zamówieniu,  zamówienie  dotyczy  projektu/programu  finansowanego  ze  środków  Unii 

Europejskiej.  Z

amówienie  jest  objęte  wsparciem  w  ramach  formuły  „project  pipeline"  ze 

środków  pomocy  technicznej  Regionalnego  programu  operacyjnego  województwa 

podkarpackiego  na  lata  2014-

2020.  Odwołujący  rozważa  zatem  ewentualne  zgłoszenie 

sprawy  do  Europejskiego  Urzędu  ds.  Zwalczania  Nadużyć  Finansowych  (dalej:  „OLAF"). 

OLAF  prowadzi  dochodzenia  w  sprawie  nadużyć  na  szkodę  budżetu  UE,  korupcji  oraz 

poważnych  uchybień  wewnątrz  instytucji  europejskich  i  opracowuje  politykę  zwalczania 

nadużyć finansowych na potrzeby Komisji Europejskiej. Przy czym, zgodnie z przyjętą przez 

OLAF terminologią:  

• 

nadużycie finansowe jest umyślnym oszustwem popełnionym dla własnej korzyści lub 

w celu przyniesienia strat drugiej stronie (vide: art. 3 ust. 2 dyrektywy (UE) 2017/1371), 

• 

nieprawidłowość jest działaniem niezgodnym z przepisami UE, mającym potencjalnie 

negatywny  wpływ  na  interesy  finansowe  UE,  które  jednak  może  być  wynikiem  faktycznych 

błędów  zarówno  ze  strony  beneficjentów  ubiegających  się  o  fundusze,  jak  i  organów 

odpowiedzialnych  za  ich  wypłacenie.  Jeśli  jednak  nieprawidłowość  została  popełniona 

umyślnie, jest ona nadużyciem finansowym ( vide: art. 1 rozporządzenia Rady 2988/95). 

Zdan

iem  Odwołującego,  zarzuty  nr  1  i  2  wskazują  na  poważne  uchybienia 

Zamawiającego,  które  są  jednak  konwalidowane,  dlatego  też  uwzględnienie  tych  zarzutów 

pozwala  na  dalsze  prowadzenie  p

ostępowania  z  poszanowaniem  odnośnych  przepisów 

prawa krajowego i unijnego. 

Zdaniem Odwołującego rozważania, czynione na marginesie są 

nie  tylko  przedwczesne  lecz  zupełnie  zbędne.  Wyłącznie  zatem  dla  celów  porządkowych 

OLAF może badać zarzuty dotyczące: 

• 

nadużyć  lub  innych  poważnych  nieprawidłowości  mających  potencjalnie  negatywne 

skutki dla środków publicznych UE, takich jak dochody, wydatki albo aktywa posiadane przez 

instytucje UE, 


• 

przypadków  poważnego  przekroczenia  uprawnień  przez  członków  lub  pracowników 

instytucji i organów UE. 

Tym samym, OLAF byłby kompetentny w sprawie, gdyby konieczne stało się weryfikowanie 

legalności  postępowania  pod  kątem  nadużyć  oraz  poważnych  nieprawidłowości  mających 

faktyczne negatywne skutki dla środków publicznych UE. 

Mając na uwadze powyższe, Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania w całości 

i zasądzenie kosztów według norm przepisanych. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  i  Uczestnika  postępowania 

odwoławczego,  uwzględniając  zgromadzony  materiał  dowodowy,  jak  również  biorąc 

pod  uwagę  oświadczenia  i  stanowiska  zawarte  w  SIWZ,  ogłoszeniu  o  zamówieniu, 

wyjaśnieniach  zamieszczonych  na  stronie  internetowej  Zamawiającego,  ofertach, 

złożonych  przez  Wykonawców,  wyjaśnieniach  Wykonawców,  odwołaniu,  pismach 

procesowych,  a 

także  wyrażone  ustnie  i  pisemnie  na  rozprawie  i  odnotowane  

w prot

okole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

Niniejsze 

postępowanie  o udzielenie  zamówienia  zostało wszczęte  przed  1 stycznia 

2021 r., jest ono prowadzone na podstawie przepisów ustawy z 29 stycznia 2004 r. Prawo 

zamówień  publicznych (t.j.  Dz.  U.  z  2019  r.,  poz.  1843  ze zm.,  dalej jako  „ustawa Pzp”  lub 

„Pzp”),  więc  stosownie  do  art.  92  ust.  1  ustawy  z  11  września  2019  r.  Przepisy 

wprowadzające ustawę ‒ Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2020 ze zm.), 

do  postępowań  o  udzielenie  zamówienia,  o  których  mowa  w  ustawie  uchylanej  w  art.  89, 

wszczętych  i  niezakończonych  przed  dniem  1  stycznia  2021  r.  stosuje  się  przepisy 

dotychczasowe. 

Jednocześnie przepisy ustawy z Prawo zamówień publicznych z 11 września 2019 r. 

(tekst  jednolity  Dz.U.2019  r.,  poz.  2019 

ze  zmianami,  dalej  jako  „Pzp2019”)  znajdują 

zastosowanie  do  postępowania  odwoławczego  w  przedmiotowej  sprawie.  Zgodnie  bowiem  

z  art.  92  ust.  2 

ustawy  z  11  września  2019  r.  Przepisy  wprowadzające  ustawę  ‒  Prawo 

zamówień  publicznych,  do  postępowań  odwoławczych  oraz  postępowań  toczących  się 

wskutek  wniesienia  skargi  do  sądu,  o  których  mowa  w  ustawie  uchylanej  w  art.  89, 

wszczętych  po  dniu  31  grudnia  2020  r.,  dotyczących  postępowań  o  udzielenie  zamówienia 

wszczętych  przed  dniem  1  stycznia  2021  roku  stosuje  się  przepisy  ustawy,  o  której  mowa  

w art. 1. 


Następnie  ustalono,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących 

odrzuceniem odwołania w całości w trybie art. 528 ustawy Pzp2019 i nie stwierdziwszy ich, 

Izba skierowała odwołanie na rozprawę.  

Ustalono 

dalej, 

że  Wykonawca 

wnoszący 

odwołanie 

posiada 

interes  

w  uzyskaniu  przedmiotowego  zamówienia,  kwalifikowany  możliwością  poniesienia  szkody  

w  wyniku  potencjalnego 

naruszenia  przez  Zamawiającego  przepisów  ustawy,  o  których 

mowa w art. 505 ustawy Pzp2019. 

Możliwość dokonania w sposób nieprawidłowy czynności 

badania  i  oceny  ofert,  w  tym  nieprzyznanie  Odwołującemu  punktów  w  ramach  ustalonego 

kryterium  pozacenowego  w  postępowaniu,  pozbawia  Wykonawcę  możliwości  uzyskania 

zamówienia.  Wypełnione  zostały  zatem  materialnoprawne  przesłanki  do  rozpoznania 

odwołań.  

Do  postępowania  odwoławczego,  po  stronie  Zamawiającego,  zgłoszenie 

przystąpienia  złożył  wykonawca  Promost  Consulting  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  Spółka  komandytowa  z  siedzibą  w  Rzeszowie.  Izba  potwierdziła 

skuteczność zgłoszonego przystąpienia.  

Odwołujący prawidłowo przytoczył w odwołaniu brzmienie ustalonych kryteriów oceny 

ofert

,  uzasadnienie  Zamawiającego  o  nieprzyznaniu  punktów  w  kryterium  pozacenowym  

w branży drogowej i w ocenie Izby nie zachodziła potrzeba ich ponownego cytowania.  

Na  podstawie  dokumentacji  przekazanej  w  formie  elektronicznej  Izba  ustaliła,  że 

Zamawiający w dniu 11 lutego 2021 roku, na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp zwrócił się 

do Odwołującego o wyjaśnienie treści oferty w zakresie załącznika nr 2, gdzie dla projektanta 

branży mostowej Odwołujący wskazał doświadczenie polegające na opracowaniu projektów 

budowlanych i uzyskaniu pozwoleń na budowę dla dróg szybkiego ruchu zlokalizowanych na 

terenie Węgier, tj. poza granicami RP, podczas gdy Zamawiający w pkt 15. 2.3 IDW wskazał, 

że  Wykonawca  powinien  wykazać  się  doświadczeniem  w  opracowaniu  minimum  jednej 

dokumentacji  projektowej  (zawierającej  w  szczególności  projekt  budowlany)  obejmującej 

rozbudowę  i/lub  budowę  drogi  klasy  G  lub  wyższej  i  uzyskanie  w  ramach  dokumentacji 

decyzji  o  zezwoleniu  na  realizację  inwestycji  drogowej.  W  związku  z  powyższym  w  ocenie 

Zamawiającego  brak  jest  możliwości  określenia  czy  dla  wskazanych  zadań  z  pewnością 

uzyskano takie decyzje.  


Odwołujący  złożył  wyjaśnienia,  w  których  potwierdził,  że  wykazane  doświadczenie 

projektanta  branży  drogowej  polegało  na  opracowaniu  projektów  budowlanych  obejmującej 

rozbudowę  i/lub  budowę  drogi  klasy  G  lub  wyższej  i  uzyskanie  w  ramach  tej  dokumentacji 

decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Z uwagi na lokalizację inwestycji na 

terytorium Węgier,  w  toku  realizacji  wykazanych  zadań  uzyskano  decyzje  o  zezwoleniu  na 

realizację  inwestycji  drogowej,  zgodnie  z  odnośną  ustawą  o  szczególnych  zasadach 

przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.  

Na potwierdzenie informacji Wykonawca załączył:  

1. Referencję dot. zadania nr 1 w Załączniku Nr 2 do oferty – „Kryteria pozacenowe”, 

potwierdzające wykonanie projektu budowlanego i uzyskanie decyzji pozwolenia na budowę 

drogi  ekspresowej  nr  M  34  na  nowym  szlaku  wraz  z  tłumaczeniem  na  język  polski, 

wystawioną  przez  Nemzeti  Infrastruktúra  fejlesztő  Zrt.  (odpowiednik  GDDKiA  w  zakresie 

inwestycji drogowych) (załącznik nr 1),  

2. Refere

ncję dot. zadania nr 2 w Załączniku Nr 2 do oferty – „Kryteria pozacenowe”, 

potwierdzające wykonanie projektu budowlanego i uzyskanie decyzji pozwolenia na budowę 

drogi  ekspresowej  nr  M  30 

na  nowym  szlaku  wraz  z  tłumaczeniem  na  język  polski, 

wystawioną  przez  Nemzeti  Infrastruktúra  fejlesztő  Zrt.  (odpowiednik  GDDKiA  w  zakresie 

inwestycji drogowych) (załącznik nr 2),  

3. Referencję dot. zadania nr 3 w Załączniku Nr 2 do oferty – „Kryteria pozacenowe”, 

potwierdzające wykonanie projektu budowlanego i uzyskanie decyzji pozwolenia na budowę 

drogi  ekspresowej  nr  M  44  na  nowym  szlaku  wraz  z  tłumaczeniem  na  język  polski, 

wystawioną  przez  Nemzeti  Infrastruktúra  fejlesztő  Zrt.  (odpowiednik  GDDKiA  w  zakresie 

inwestycji drogowych) (załącznik nr 3),  

4. Referencję dot. zadania nr 4 w Załączniku Nr 2 do oferty – „Kryteria pozacenowe”, 

potwierdzające wykonanie projektu budowlanego i uzyskanie decyzji pozwolenia na budowę 

drogi  ekspresowej  nr  M  9  na  nowym  szlaku  wraz  z  tłumaczeniem  na  język  polski, 

wystawioną  przez  Nemzeti  Infrastruktúra  fejlesztő  Zrt.  (odpowiednik  GDDKiA  w  zakresie 

inwestycji drogowych) (załacznik nr 4),  

5. Referencję dot. zadania nr 5 w Załączniku Nr 2 do oferty – „Kryteria pozacenowe”, 

potwierdzające wykonanie projektu budowlanego i uzyskanie decyzji pozwolenia na budowę 

drogi  ekspresowej  nr  M  4  na  nowym  szlaku  wraz  z  tłumaczeniem  na  język  polski, 

wystawioną  przez  Nemzeti  Infrastruktúra  fejlesztő  Zrt.  (odpowiednik  GDDKiA  w  zakresie 

inwestycji drogowych) (załącznik nr 5).  

Wykonawca 

zaznaczył  również,  że  zdaje  sobie  sprawę,  że  ustawa  Pzp  zawiera 

przepisy  względnie  obowiązujące  oraz  bezwzględnie  obowiązujące.  O  ile  prawem  

i obowiązkiem Zamawiającego jest np. precyzyjne określenie opisu przedmiotu zamówienia, 


a  w  przypadku  wskazania  znaków  towarowych,  czy  patentów  –  określenie  zasad 

równoważności,  o  tyle  nie  leży  w  gestii  Zamawiającego  np.  wybór  form  zabezpieczenia 

wadialnego.  Jeżeli  Zamawiający  uznałby  za  stosowne  wprowadzenie  do  SIWZ  przepisów 

zawężających  ustawowe  formy  zabezpieczenia  wadialnego,  to  takie  przepisy  SIWZ  nie 

obowiązywałyby  wykonawców,  gdyż  bezwzględnie  obowiązujące  przepisy  nie  ulegają 

zmianie poprzez wadliwe sformułowanie SIWZ. Z ostrożności zatem Wykonawca wskazał, że 

jeżeli  odniesienie  się  do  ustawy  o  szczególnych  zasadach  przygotowania  i  realizacji 

inwestycji  w  zakresie  dróg  publicznych  (Dz.  U.  2018  poz.  1474  z  późn.  zm.)  Zamawiający 

traktowałby  nie  jako  opisanie  rangi  dokumentu,  który  powinien  być  zdobyty  w  ramach 

wykazywanego  doświadczenia,  lecz  jako  zawężenie  przyznawania  punktów  wyłącznie  do 

doświadczenia  zdobytego  na  terenie  RP,  to  takie  przepisy  SIWZ  nie  obowiązywałyby 

wykonawców,  gdyż  bezwzględnie  obowiązujące  przepisy  nie  ulegają  zmianie  poprzez 

wadliwe sformułowanie SIWZ.  

Złożone  do  wyjaśnień  referencje  wraz  z  tłumaczeniami  szczegółowo  opisywały 

wykonany przez wykonawcę przedmiot zamówienia, zakres prac wykonanych przez danego 

Wykonawcę, procedurę uzyskania pozwoleń oraz parametry dróg.  

Zamawiający  nie  uznał  wyjaśnień  Wykonawcy  i  podczas  oceny  ofert  w  ramach 

ustalonych  kryteriów  oceny  nie  przyznał  mu  dodatkowych  punktów  za  doświadczenie 

projektanta w branży drogowej. 

Zamawiający  złożył  pisemną  odpowiedź  na  odwołanie,  w  której  podtrzymał 

stanowisko  prezentowane  w  toku  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  

i wnosił o oddalenie odwołania w całości.  

Biorąc  poczynione  ustalenia  pod  uwagę,  skład  orzekający  Izby  doszedł  do 

przekonania, że odwołanie podlegało uwzględnieniu w zakresie zarzutu naruszenia art. 

art.  7  ust.  1  i  ust.  3  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  93  ust.  1  pkt  7)  ustawy  Pzp,  

w związku z art. 146 ust. 6 ustawy Pzp, w związku z art. 18 zdanie pierwsze TFUE i art. 

56  zdanie  pierwsze  TFUE,  a  także  w  związku  z  art.  18  ust.  1  Dyrektywy  klasycznej, 

poprzez  błędne  przyjęcie,  że  Zamawiający  uprawniony  jest  do  dokonania  wyboru 

of

erty  najkorzystniejszej  pomimo  sformułowania  kryteriów  oceny  ofert  w  sposób 

dyskryminujący przedsiębiorców zagranicznych, przez co nie jest możliwe udzielenie 

zamówienia wyłącznie wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy Pzp 


W  pierwszej  kolejności  zauważyć  należy,  iż  nie  podlegały  uwzględnieniu  zarzuty 

oznaczone w odwołaniu kolejno jako 1. i 2. przez Odwołującego. 

Bez wątpienia Zamawiający w warunku udziału w postępowaniu oraz nawiązujących 

do warunku pozacenowych kryteriach oceny ofert odnosił się do opracowania dokumentacji 

projektowej 

(zawierającej  w  szczególności  projekt  budowlany)  obejmującej  rozbudowę  /lub 

budowę drogi klasy min. G i uzyskanie w ramach tej dokumentacji decyzji o zezwoleniu na 

realizację  inwestycji  drogowej  zgodnie  z  ustawą  o  szczególnych  zasadach  przygotowania  

i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. 2018, poz. 1474 ze zm.).  

W odpowiedzi na odwołanie Zamawiający wielokrotnie podkreślał, że ustalone przez 

niego kryteria są obiektywne, związane z przedmiotem zamówienia, ich merytoryczny zakres 

zgodny  jest  z  tym,  co  będzie  w  ramach  umowy  przez  wybranego  wykonawcę  realizowane, 

kryteria 

nie  godzą  w  zasady  równego  traktowania  i  uczciwej  konkurencji.  Następnie 

Zamawiający  zaznaczał,  że  celowo,  świadomie  w  ustalonych  kryteriach  posługiwał  się 

odniesieniem  do 

decyzji  o  zezwoleniu  na  realizację  inwestycji  drogowej  i  ustawy  

o szczególnych zasadach przygotowania i  realizacji  inwestycji  w  zakresie dróg  publicznych 

wraz  z  przywołaniem  publikatora  tego  aktu  prawnego  funkcjonujących  w  polskim  porządku 

prawnym.  W  żadnym  miejscu  SIWZ  i  innych  dokumentów  w  postępowaniu  nie  określono,  

że  przywołane  elementy  określają  jedynie  rangę  dokumentu,  czy  też  nie  wskazano,  

że  możliwe  jest  posługiwanie  się  innymi,  równoważnymi  dokumentami  i  regulacjami. 

Zamawiający  argumentował,  że  cechy  i  przebieg  procedury  wydania  decyzji  w  ramach 

specustawy  drogowej  są  dla  niego  na  tyle  istotne,  że  nie  określał  żadnych  cech 

równoważności dla tych elementów warunków i kryteriów. Zamawiający wyszedł z założenia, 

że  skoro  inwestycja  ma  być  realizowana  na  terytorium  Rzeczypospolitej  Polskiej,  

to  Wykonawcy  powinni  znać  regulacje  obowiązujące  w  prawie  polskim  i  tylko  przebycie 

procedury  uzyskania  takiej  decyzji  pozwala  legitymować  się  określonym  doświadczeniem 

zawodowym 

oraz gwarantuje należyte wykonanie zobowiązania umownego.  

Tak przedstawione stanowisko oznacza, że Zamawiający w sposób wąski i dosłowny, 

zgodnie  z  literalnym  brzmieniem

,  interpretował  zapisy  SIWZ  i  ustalonych  kryteriów,  nie 

dopuszczając,  że  inna  interpretacja  zapisów  jest  możliwa.  Odwołujący  nie  przedstawił 

doświadczenia  projektanta  w  branży  drogowej,  z  którego  wynikałoby,  że  posiada  on 

określone  w  kryteriach  w  SIWZ  doświadczenie,  wskazał  bowiem  inwestycje  realizowane  

w  innym  państwie  europejskim  (Węgry)  w  ramach  obowiązujących  tam  procedur.  

Tym  samym  nie  można  zarzucić  Zamawiającemu,  że  nieprawidłowo  ocenił  ofertę 

Odwołującego  w  stosunku  do  wykładni  autentycznej  SIWZ.  Skoro  nie  przedstawiono 


doświadczenia,  z  którego  wynikałoby,  że  projektant  uczestniczył  w  realizacjach  inwestycji  

w  Polsce,  gdzie  wydano  decyzję  o  zezwoleniu  na  realizację  inwestycji  drogowej,  

to  Odwołujący  nie  mógł  otrzymać  dodatkowych  punktów.  W  świetle  jednoznaczne 

stanowiska  Zamawiającego,  Izba  uznała,  że  zarzuty  nie  potwierdziły  się,  a  Odwołujący  nie 

mógł otrzymać dodatkowych punktów w ramach obowiązującego w postępowaniu kryterium 

pozacenowego. 

Tym  niemniej  odwołanie  podlegało  uwzględnieniu,  ponieważ  skład  orzekający  Izby 

doszedł do przekonania, że naruszone zostały zasady prowadzenia postępowania określone 

w  przepisach  rangi  krajowej  i  unijnej 

przez  ustalenie  warunków  i  kryteriów  oceny  ofert  

w  sposób  dyskryminujący  przedsiębiorców  zagranicznych,  przez  co  nie  jest  możliwe 

udzielenie zamówienia wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy Pzp. 

Jak  słusznie  zauważano  w  opinii  Prezesa  Urzędu  Zamówień  Publicznych  wydanej  

w  sprawie  interpretacji  przepisów  ustawy  Pzp,  przedstawionej  na  rozprawie  przez 

Odwołującego,  zasada  równego  traktowania  wykonawców  oznacza  jednakowe  traktowanie 

wykonawców  na  każdym  etapie  postępowania,  bez  względu  na  ich  właściwości,  w  tym 

choćby  miejsce  prowadzenia  działalności,  czy  kraj  pochodzenia.  Zasada  ujęta  w  art.  7 

ustawy  Pzp  jest  odzwierciedleniem  regulacji  wynikających  z  motywu  1  i  art.  18  dyrektywy 

Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  2014/24/UE  z  dnia  26  lutego  2014  roku  w  sprawie 

zamówień  publicznych  (dalej  jako  „dyrektywa  klasyczna”).  Zgodnie  z  pierwszym  motywem 

dyrektywy  klasycznej

,  udzielanie zamówień  publicznych przez  instytucje publiczne powinno 

być  prowadzone  zgodnie  z  zasadami  Traktatu  o  funkcjonowaniu  Unii  Europejskiej,  

w  szczególności  z  zasadami  swobodnego  przepływu  towarów,  swobody  przedsiębiorczości 

oraz  swobody  świadczenia  usług,  a  także  zasadami  równego  traktowania,  zasady 

niedy

skryminacji,  zasady  wzajemnego  uznawania,  zasady  proporcjonalności  oraz  zasady 

przejrzystości  (art.  18  dyrektywy).  Dalej  dostrzeżenia  wymaga,  iż  warunki  ubiegania  się  

o  zamówienie  powinny  być  dostępne  dla  wykonawców  i  sformułowane  w  sposób  jasny, 

pozwalaj

ący  na  obiektywną  ocenę  ich  spełnienia,  w  tym  kryteria  kwalifikacji  powinny  być 

proporcjonalne  do  przedmiotu  zamówienia.  Jak  podkreślono  w  orzeczeniu  Trybunału 

Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej  (dalej  jako  „TSUE”)  z  dnia  10  maja  2012  r.,  w  sprawie  

C-368/1

0  Komisja  Europejska  przeciwko  Królestwu  Niderlandów  (ECLI:EU:C:2012:284)  

na  gruncie  prawa  unijnego  reguły  rządzące  kryteriami  udzielania  zamówień  publicznych 

stanowią,  że  zasady  równego  traktowania,  niedyskryminacji  i  przejrzystości  wymagają,  by 

kryteri

a  udzielania  zamówień  były  obiektywne  i  gwarantowały  obiektywne  porównanie  

i  ocenę  ofert  w  warunkach  konkurencji,  nie  przyznając  instytucji  zamawiającej 


nieograniczonej  swobody”  oraz  „kryteria  udzielania  zamówień  powinny  być  sformułowane  

w sposób umożliwiający wszystkim odpowiednio poinformowanym i dochowującym należytej 

staranności wykonawcom zapoznanie się z ich dokładnym zakresem i rozumienie ich w ten 

sam sposób”.  

Analiza  przywołanych  przepisów  rangi  krajowej  i  unijnej  dotyczących  zamówień 

publicznych  w  zestawieniu  z  postanowieniami  SIWZ 

prowadzi do wniosku, że Zamawiający 

określając  w  prowadzonym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  kryteria 

oceny  ofert  związane  ze  zdobytym  przez  określony  podmiot  doświadczeniem,  powinien 

uznawać  zarówno  wykształcenie,  kwalifikacje  zawodowe  czy  doświadczenie  zdobyte  

w  innym  państwie  członkowskim.  Zgodnie  ze  wspomnianą  opinią  Prezesa  UZP,  powyższe 

ustalenia  zachowują  aktualność  także  w  sytuacji,  gdy  Zamawiający  w  SIWZ  wprost  nie 

dopuścił  możliwości  posługiwania  się  uprawnieniami  zagranicznymi  lub  zagranicznym 

doświadczeniem  zawodowym.  Celnie  podkreślono  w  opinii,  że  brak  pewnych  zapisów  

w SIWZ nie uchyla mocy wiążącej przepisów prawa powszechnie obowiązującego. Zdaniem 

Izby  ustalone  przez  Zamawiającego  kryterium  naruszało  reguły  tworzenia  kryteriów 

pozacenowych wynikające z orzecznictwa TSUE. Jak wskazano w orzeczeniu TSUE z dnia 

17  września  2002  roku  w  sprawie  C-513/99  Concordia  Bus  Finland  Oy  Ab,  pozacenowe 

„kryteria oceny ofert muszą być związane z przedmiotem zamówienia, nie mogą przyznawać 

zamawiającemu  bezwzględnej  swobody  wyboru,  być  wyraźnie  wskazane  w  dokumentacji 

zamówienia  lub  ogłoszeniu  o  zamówieniu  i  być  zgodne  z  zasadami  podstawowymi  prawa 

wspólnotowego,  a  w  szczególności  z  zasadą  niedyskryminacji”.  Orzeczenie  to  dotyczyło 

wprawdzie  kryteriów  oceny  ofert  o  charakterze  środowiskowym,  ale  zasady  dotyczące 

pozacenowych  kryteriów  oceny  ofert,  jakie  sformułował  Trybunał,  można  uznać  za 

uniwersalne. 

Jeżeli  Zamawiający  konsekwentnie  uznaje  kwalifikacje  zdobyte  w  innych  krajach, 

czemu  ani  Zamawiający,  ani  zapisy  SIWZ,  nie  przeczą,  to  w  ocenie  składu  orzekającego 

Izby 

powinien  również  uznawać  doświadczenie  zdobyte  na  podstawie  posiadanych 

kwalifikacji.  Zdobyte  doświadczenie  jest  bowiem  konsekwencją  posiadanych  (uzyskanych) 

kwalifikacji  zawodowych. 

Innymi  słowy,  doświadczenie  to  suma  wiedzy  i  umiejętności 

nabytych  przy  realizacji  zamówień  związanych  z  przedmiotem  zamówienia  publicznego. 

Gdyby dany podmiot nie posiadał określonych kwalifikacji zawodowych, które na podstawie 

odpowiednich  przepisów  podlegają  weryfikacji  w  ramach  regulacji  krajowych  danego 

państwa  określających  zasady  uznawania  kwalifikacji  zawodowych  z  innych  państw 


członkowskich,  niemożliwe  byłoby  nabycie  doświadczenia  zawodowego  w  ramach 

wykonywania działalności zawodowej.  

W dalszej kolejności zauważyć należało, że fundamenty zasad określonych w prawie 

zamówień  publicznych  Unii  Europejskiej  (czyli  prawie  wtórnym)  wynikają  z  prawa 

pierwotnego,  czyli  Traktatu  o  funkcjonowaniu  Unii  Europejskiej 

będącego  podstawowym 

źródłem  regulacji  odnoszących  się  do  funkcjonowania  rynku  wewnętrznego  w  Unii 

Europejskiej. 

W  konsekwencji  Izba  uważa,  że  ustalone  w  prowadzonym  przez  Zamawiającego 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego kryteria  oceny  ofert  należało  uznać  za 

naruszające  zasady  nie tylko dyrektyw  dotyczących zamówień  ale również,  a może przede 

wszystkim, 

za  naruszające  zasady  traktatowe.  Kryteria  te  w  ocenie  Izby  ustalone  zostały  

w  sposób  dyskryminujący  wykonawców  spoza  terytorium  RP.  Jedną  z  naczelnych  zasad 

traktatowych  funkcjonowania  Unii  Europejskiej 

jest  zasada  swobodnego  przepływu  usług. 

Jest to zasada  prawa pierwotnego,  bezwzględnie obowiązująca  państwa członkowskie UE, 

powinna być stosowana w sposób nadrzędny nad innymi przepisami. Zgodnie z przywołaną 

zasadą  zakazane  są  ograniczenia  w  swobodnym  świadczeniu  usług  wewnątrz  Unii  

w  odniesieniu  do  obywateli  państw  członkowskich  mających  swe  przedsiębiorstwo  

w  państwie  członkowskim  innym  niż  państwo  usługobiorcy.  Jak  wynika  z  orzecznictwa 

„Głównym  celem  uregulowań  wspólnotowych  w  zakresie  zamówień  publicznych  jest 

swobodny przepływ towarów i usług, jak również otwarcie na niezakłóconą konkurencję we 

wszystkich  państwach  członkowskich”  (orzeczenie  z  dnia  11  maja  2006  r.  w  sprawie  

C-340/04  Carbotermo

).  Dyrektywy  wspólnotowe  będące  uszczegółowieniem  prawa 

pierwotnego 

dążą  do  zniesienia  ograniczeń  swobody  przedsiębiorczości  i  swobody 

świadczenia  usług  w  stosunku  do  zamówień  publicznych  w  celu  otwarcia  tych  rynków  na 

rzeczywistą konkurencję. 

Zamawiający  przyznał  na  rozprawie,  że  w  ramach  wyznaczonych  kryteriów  oceny 

ofert 

nie  przeprowadził  analizy  porównawczej  prawodawstwa  państw  co  najmniej  na 

poziomie Wspólnoty Europejskiej w zakresie obowiązywania regulacji prawnych związanych 

z  procesem 

inwestycyjnym.  Nie  ustalono,  że  procedura  uzyskania  decyzji  podobnych  do 

decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej jest porównywalna bądź też znacząco 

różna  w  innych  krajach  Wspólnoty.  Zamawiający  choć  twierdzi,  że  ustalone  przez  niego 

kryter

ia  nie  mają  charakteru  dyskryminującego,  to  nie  wykazał  w  żaden  sposób,  

że  procedura  obowiązująca  w  Polsce  w  ramach  specustawy  drogowej  jest  tak  znacząco 

specyficzna,  że  konieczne  jest  w  ramach  opisu  kryteriów  oceny  ofert  punktowanie 


doświadczenia  projektowego  zdobytego  tylko  na  terenie  Polski.  Zdaniem  Izby  to  na 

Zamawiającym  spoczywa  obowiązek  uzasadnienia,  że  wyznaczone  kryteria  są  na  tyle 

istotne  dla  jakości  wykonania  przyszłego  zobowiązania  umownego,  że  muszą  zostać 

ukształtowane  w  określony  sposób,  z  powołaniem  się  jedynie  na  regulacje  prawa  

o charakterze krajowym.  

Z  wyroku  TSUE 

z  dnia  27  października  2005  r.  w  sprawie  C-234/03  z  dnia  27 

października  2005  r.  Contse  SA  i  in.  przeciwko  Instituto  Nacional  de  Gestión  Sanitaria 

(Ingesa), dawniej Instituto Nacional de la Salud (Insalud

), z którego wynika, że artykuł 49 WE 

sprzeciwia  się  temu,  aby  instytucja  zamawiająca  zawarła  w  dokumentacji  zamówienia  na 

świadczenie usług zdrowotnych terapii oddechowej w miejscu zamieszkania i innych technik 

wspomagających  oddychanie,  po  pierwsze,  przesłankę  dopuszczenia,  która  zobowiązuje 

przedsiębiorstwo  oferenta  do  posiadania  w  chwili  składania  oferty  biura  dostępnego  dla 

klientów  w  stolicy  prowincji,  w  której  mają  być  świadczone  te  usługi,  i,  po  drugie,  kryteria 

oceny o

fert, które uwzględniają, poprzez przyznanie dodatkowych punktów, istnienie w chwili 

złożenia 

oferty 

zakładów 

produkcyjnych 

wytwarzających 

tlen, 

uzdatniających  

i  napełniających  butle  tlenem,  usytuowanych  w  odległości  mniejszej  niż  1000  km  od  tej 

prowincji 

lub  biur  dostępnych dla klientów  w  innych miejscowościach tam  określonych oraz 

które  w  przypadku  otrzymania  równej  ilości  punktów  przez  kilka  ofert  faworyzują 

przedsiębiorstwo,  które  wcześniej  świadczyło  daną  usługę,  wyprowadzić  należało  wniosek, 

że  „kryteria  stosowane  są  w  sposób  dyskryminujący,  jeśli  nie  są  uzasadnione  względami 

interesu publicznego, nie są odpowiednie dla zagwarantowania realizacji celu, któremu służą 

lub wykraczają poza to, co jest konieczne dla jego osiągnięcia, które to okoliczności powinny 

zostać  zbadane  przez  sąd  krajowy”.

Przyjęte  do  oceny  ofert  kryteria  powinny  być  zawsze  

w  określony  sposób  związane  z  przedmiotem  zamówienia,  sposobem  jego  wykonania, 

proporcjonalnie  do  stopnia  trudności  i  wyzwań  stawianych  przed  ocenianymi  elementami 

charakteryzującymi danego Wykonawcę w celu należytego wykonania zamówienia. 

Warto zdaniem Izby podkreślić, że w każdym kraju procedura uzyskania stosownego 

zezwolenia  na  realizację  określonej  inwestycji  może  charakteryzować  się  pewną 

odmiennością  czy  też  uwzględniać  uwarunkowania  (rozwiązania)  specyficzne  dla  danego 

porządku  prawnego.  Jednakże  w  ramach  funkcjonowania  wspólnych  zasad  traktatowych  

i  wspólnego  rynku  oraz  swobodnego  przepływu  towarów  i  świadczenia  usług,  a  także 

regulacji  warunkujących  respektowanie  kwalifikacji  zawodowych  nabytych  w  innym  kraju, 

obawy Zamawiającego, że wykonawca, który przedstawia doświadczenie zawodowe nabyte 

w  innym  kraju  wydają  się  nadmierne  i  nieuzasadnione.  Z  dużym  prawdopodobieństwem 

graniczącym  z  pewnością  jest  wiele  inwestycji  drogowych,  które  zrealizowane  zostały  przy 


udziale  wykonawców  pochodzących  spoza  Polski,  legitymujących  się  doświadczeniem 

nabytym poza RP.  

Ma 

także  rację  Odwołujący,  że  projektant  wiodący,  nawet  jeżeli  nie  posiada 

doświadczenia  w  pozyskaniu  dokumentów  urzędowych w  systemie  prawnym  danego kraju, 

nie  działa,  czy  też  nie  pracuje  samodzielnie.  Praca  projektanta  odbywa  się  zazwyczaj  

w  zespole  projektowym, 

w  otoczeniu  służb  prawnych,  administracyjnych,  pomocniczych 

Wykonawcy, które mogą uczestniczyć w przygotowaniu odpowiednich wniosków składanych 

w  ramach  procedury  administracyjnej  związanej  z  pozyskaniem  wymaganych  decyzji  

i posiadają odpowiednie doświadczenie na tym polu oraz wymaganą wiedzę o procedurach 

administracyjnych  koniecznych  do  uzysk

ania  stosownych  dokumentów.  Głównym 

obowiązkiem  projektanta  wiodącego  jest  natomiast  wykonanie  projektu  budowlanego  jako 

załącznika  do  wniosku  o  wydanie  decyzji,  a  więc  przede  wszystkim  koordynacja  branżowa 

umożliwiająca przyjęcie określonych rozwiązań koncepcyjnych dla rozwiązań inżynieryjnych 

stosownie  do  prowadzonej  inwestycji. 

Nie  umniejsza  jego  doświadczenia  niepełne 

uczestnictwo w obowiązujących w danym kraju procedurach administracyjnych.  

Nie  można  również  pominąć  jeszcze  jednego  aspektu,  na  który  uwagę  zwracał 

Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie oraz na rozprawie. Mianowicie realizowane przez 

Zamawiającego zamówienie jest dofinansowane ze środków Unii Europejskiej. Oznacza to, 

że  postępowania  o  udzielenie  zamówień  publicznych  realizowane  w  ramach  środków 

zewnętrznych  podlegały  będą  kontroli  instytucji  odpowiedzialnych  za  przydzielenie  

i  rozliczenie  wykorzystania tych środków.  Faktem  notoryjnym jest,  że instytucje  te odnoszą 

się  w  ramach  prowadzonych  działań  kontrolnych  do  przestrzegania  przepisów  prawa 

krajowego  zamówień  publicznych  ale  również  oceniają  zgodność  działań  Zamawiającego  

z przepisami prawa unijnego. Nieprzestrzeganie zasad wskazanych w niniejszym orzeczeniu 

mogłoby  tym  samym  w  przyszłości  narazić  Zamawiającego  na  korekty  finansowe  lub 

całkowitą utratę środków.  

W tej sytuacji należało dojść do wniosku, że postępowanie obarczone jest poważną, 

istotną  i  nieodwracalną  wadą  uniemożliwiającą  zawarcie  niepodlegającej  unieważnieniu 

umowy w sprawie zamówienia publicznego, o której mowa w art. 93 ust. 1 pkt 7 ustawy Pzp. 

Stosownie  do  tego  przepisu,  zamawiający  unieważnia  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia,  jeżeli  postępowanie  obarczone  jest  niemożliwą  do  usunięcia  wadą 

uniemożliwiającą  zawarcie  niepodlegającej  unieważnieniu  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego.  Regulacja  ta 

odsyła  do  art.  146  ustawy  Pzp,  w  którym  wymienione  zostały 

przypadki  naruszenia  ustawy  powodujące  konieczność  unieważnienia  umowy.  Według  


art. 

146  ust.  6  ustawy  Pzp,  umowa  w  sprawie  zamówienia  podlega  unieważnieniu,  

w  przypadku  dokonania  przez 

zamawiającego  czynności  lub  zaniechania  czynności  

z naruszeniem przepisu ustawy, które miało lub mogło mieć wpływ na wynik postępowania. 

Próba  zastosowania  kryteriów  oceny  ofert  opisanych  z  naruszeniem  wymienionych  

w  niniejszym 

uzasadnieniu  przepisów  oraz  zasad  zamówień  publicznych  prowadzi  do 

wniosku,  że  w  postępowaniu  nie  można  wykonać  prawidłowo  czynności  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej,  a  więc  otrzymać wyniku postępowania zgodnego z  prawem.  Z  uwagi na 

okoliczność,  że  modyfikacja  SIWZ,  a  więc  także  w  zakresie  dotyczącym  kryteriów  oceny 

ofert, możliwa jest tylko do upływu terminu składania ofert, biorąc pod uwagę etap, na którym 

znajduje  się  obecnie  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  wadę 

postępowania  należało uznać  nie tylko za istotną w  stopniu, który  mógł wywrzeć wpływ  na 

wynik postępowania, ale i za nieusuwalną. W tej sytuacji jednym sposobem na przywrócenie 

postępowania do stanu zgodnego z prawem, jest unieważnienie postępowania na podstawie 

art.  93  ust.  1  pk

t  7  ustawy  Pzp  w  związku  z  art.  146  ust.  6  ustawy  Pzp.  Jak  jednolicie 

wskazuje się w orzecznictwie Izby, w celu doprowadzenia postępowania do stanu zgodnego 

z  prawem  Izba 

uprawniona  jest  nakazać  Zamawiającemu  wykonanie  takiej  czynności  

w postępowaniu, która będzie zgodna z prawem. 

Z  wyrok  TSUE  z  dnia  4  grudnia  2003  r.  (C-448/01) 

wynika,  że  „kryteria  oceny  ofert 

wymienione  w  dyrektywach  mają  wyłącznie  charakter  przykładowy,  zamawiający  może 

przyjąć  również  inne  kryteria  dla  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  ekonomicznie.  Przyjęte 

kryteria  powinny  gwarantować  przejrzystość  i  obiektywność  procedury  udzielania 

zamówienia,  oraz  powinny  gwarantować  zasadę  równego  traktowania;  Zamawiający 

dysponuje  nie    tylko  swobodą  określenia  kryteriów  oceny  ofert,  lecz  również  swobodą 

określenia  ich  wagi    (znaczenia),  pod  warunkiem,  że  wagi  przypisane  poszczególnym 

kryteriom  służą  identyfikacji  (wyborowi)  oferty  najkorzystniejszej  w  świetle  przyjętych 

kryteriów.  Odnośnie  każdego  kryterium  zamawiający  musi  określić  (i  podać  do  wiadomości 

oferentom  w  dokumentacji  przetargowej)  w  jaki  sposób  będzie  weryfikował  prawdziwość 

informacji  zawartych  w  ofercie  w  tym  zakresie  przyjęte  kryteria  powinny  gwarantować 

przejrzystość  i  obiektywność  procedury  udzielania  zamówienia  oraz  zasadę  równego 

traktowania (powinny być stosowane jednakowo do wszystkich oferentów)”. 

W  ocenie  Izby  oznacza  to,  że  przyjęte  kryteria  nie  mogą  ograniczać  konkurencji  

i  wprowadzać  nieuzasadnionych  preferencji  dla    określonych  grup  dostawców  

(np. dla dużych firm). Ponadto przyjęte przez zamawiającego kryteria nie muszą koniecznie 

odnosić  się  wyłącznie  do  bezpośrednio  ekonomicznie  wymiernych  (finansowych)  aspektów 

ofert, 

pod  warunkiem  jednak,  że  są  związane  z  przedmiotem  zamówienia,  nie  przyznają 

zamawiającemu  nieograniczonej  swobody  wyboru  oferty  (nie  zakładają  arbitralnego  


wyboru), 

są  wskazane  w  dokumentacji  przetargowej  i  w  ogłoszeniu  o  przetargu, 

są  zgodne  z  całością  prawa  europejskiego,  w  szczególności  z  zasadą  niedyskryminacji.  

Z  przywołanego  orzeczenia  płynie  również  wniosek,  że  zamawiający  dysponuje  nie  tylko 

swobodą  określenia  kryteriów  oceny  ofert,  lecz  również  swobodą  określenia  ich  wagi 

(znaczenia), pod warunkiem że wagi przypisane poszczególnym kryteriom służą identyfikacji 

(wyborowi)  oferty  najkorzystniejszej 

w  świetle  przyjętych  kryteriów.  Odnośnie  do  każdego 

kryterium  zamawiający  musi  określić  (i  podać  do  wiadomości  oferentom  w  dokumentacji 

przetargowej), w jaki sposób będzie weryfikował prawdziwość informacji zawartych w ofercie, 

inaczej  mówiąc  –  odnośnie  do  każdego  wprowadzonego  kryterium  zamawiający  musi  być  

w  stanie  i  musi  mieć  zamiar  sprawdzać,  na  ile  poszczególne  oferty  rzeczywiście  spełniają 

wymagania,  do  których  odnosi  się  dane  kryterium  (na  ile  oferty  są  wiarygodne  pod  tym 

względem). Każde kryterium (i opis jego stosowania) musi być sformułowane jednoznacznie 

i  precyzyjnie,  tak  żeby  każdy  poprawnie/należycie  poinformowany  oferent,  który  dołoży 

nale

żytej  staranności,  mógł  interpretować  je  w  jednakowy  sposób.  Kryteria  oceny  ofert 

powinny  być  interpretowane  przez  zamawiającego  w  jednakowy  sposób.  Jeżeli  w  toku 

procedury  odwoławczej  któreś  z  kryteriów  zostaje  uchylone  jako  bezprawne,  to  złożone 

oferty  nie  mogą  być  ocenianie  tylko  pod  względem  pozostałych  kryteriów  i  wtedy  całość 

procedury musi być unieważniona. 

Dodatkowego  stanowiska  Izby  w  ramach  uzasadnienia  orzeczenia  wymaga  kwestia 

wydanego w zbliżonym stanie faktycznym wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 14 maja 

2021  roku  (sygn.  akt  KIO  983/21).  Skład  orzekający  wydając  niniejsze  orzeczenie  pragnie 

podkreślić,  iż  kwestie  związane  z  zarzutem  alternatywnym  nie  podlegały  szczegółowej 

analizie w przywołanym orzeczeniu.  

Izba  oddaliła  wniosek  Odwołującego  złożony  w  dniu 28  maja 2021  roku  o ponowne 

otwarcie  rozprawy.  Z  racji  stwierdzenia  konieczności  unieważnienia  całego  postępowania, 

nowe  fakty  i  dowody  przedstawione  przez  Odwołującego  we  wniosku,  były  powieleniem 

stanowiska  zaprezentowanego  na  rozprawie,  więc  ich  przeprowadzenie  zmierzałoby  do 

przedłużenia postępowania odwoławczego.  

Biorąc powyższe pod uwagę, orzeczono jak w sentencji.  


O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku  na 

podstawie art. 575 oraz art. 574 ustawy P

zp 2019, a także w oparciu o przepisy § 5 pkt 1 i 2 

lit. a i b oraz § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 

r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania 

oraz  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  (Dz.  U.  z  2020  r.,  poz.  2437  ze 

zm.)  zaliczając  na  poczet  niniejszego  postępowania  odwoławczego  koszt  wpisu  od 

odwołania  uiszczony  przez  Odwołującego  oraz  zasądzając  od  Zamawiającego  na  rzecz 

Odwołującego koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania, 

wynagrodzenia pełnomocnika. 

Przewodniczący: 

…………………………… 

Członkowie: 

…………………………… 

……………………………