KIO 944/21 WYROK dnia 23 kwietnia 2021 r.

Sygn. akt KIO 944/21 

WYROK 

  z dnia 23 kwietnia 2021 r.  

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:  

Przewodniczący:   Anna Osiecka 

Protokolant:            

Rafał Komoń 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  21  kwietnia  2021  r. 

w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  24  marca  2021  r.  przez  wykonawcę 

Gremedig  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Częstochowie 

w 

postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego Wojewódzki Szpital Specjalistyczny  

im. J. Gromkowskiego 

z siedzibą we Wrocławiu 

przy udziale wykonawcy Luxury Medical Care 

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością 

Spółka  komandytowa  z  siedzibą  w  Warszawie,  zgłaszającego  przystąpienie  

do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  unieważnienie  czynności 

wyboru  najkorzystniejszej  oferty  oraz  powtórzenie  czynności  badania  i  oceny 

ofert,  

w  tym  odrzucenie  oferty  wykonawcy  Luxury  Medical  Care  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  Spółka  komandytowa  z  siedzibą  w  Warszawie  na  podstawie  

art.  89  ust.  1  pkt  3  i  8

)  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych.   

Kosztami postępowania obciąża zamawiającego  Wojewódzki  Szpital  Specjalistyczny  

im. J. Gromkowskiego 

z siedzibą we Wrocławiu i: 

zalicza w poczet kosztów  postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr (słownie: 

siedem 

tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę  Gremedig 

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Częstochowie tytułem wpisu 

od odwołania,  

zasądza 

od 

zamawiającego 

Wojewódzkiego 

Szpitala 

Specjalistycznego  

im.  J.  Gromkowskiego  z  siedzibą  we  Wrocławiu  na  rzecz  wykonawcy  Gremedig 

Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Częstochowie  kwotę  

00 zł 00 gr (słownie: jedenaście tysięcy sto złotych zero groszy) stanowiącą koszty 

postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wpisu  od  odwołania  w  kwocie  

00 zł oraz wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 3 600 zł. 

Stosownie  do  art.  579  ust.  1  i  art.  580  ust.  1 

i  2  ustawy  z  dnia 11  września 2019  r.  Prawo 

zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2019 ze zm.) na niniejszy wyrok  -  w terminie 

14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej 

Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:   ……………………………………… 

Sygn. akt KIO 944/21 

U z a s a d n i e n i e  

Woje

wódzki Szpital Specjalistyczny im. J. Gromkowskiego z siedzibą we Wrocławiu, 

dalej  „Zamawiający”,  prowadzi  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  postępowanie  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  na  Świadczenie  usług  transportu  sanitarnego  P. 

Postępowanie  prowadzone  jest  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r. 

Prawo z

amówień publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1843 ze zm.), dalej „ustawa Pzp”.   

Zamawiający  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

z  zastosowaniem  przepisów  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  wymaganych  przy 

procedurze,  której  wartość  szacunkowa  zamówienia  nie  przekracza  kwoty  określonej 

w  przepisach  wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8  ustawy  Pzp. 

Ogłoszenie o zamówieniu 

zostało  zamieszczone  w  Biuletynie  Zamówień  Publicznych  w  dniu  31  grudnia  2020  r.  pod 

numerem 776263-N-2020.   

W  dniu  24  marca  2021  r.  wykonawca 

Gremedig  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Częstochowie,  dalej  „Odwołujący”,  wniósł  odwołanie, 

zarzucając Zamawiającemu naruszenie:  

1.  art.  226  ust.  1  pkt  4) 

ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  Prawo  zamówień  publicznych, 

dalej „ustawa nPzp”  przez  nieodrzucenie  oferty Luxury  Medical  Care  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  Spółka  komandytowa  z  siedzibą  w  Warszawie,  dalej  „Luxury”,  pomimo 

że  oferta  jest  nieważna  na  podstawie  odrębnych  przepisów,  tj.  kodeksu  cywilnego,  gdyż 

dotyczy świadczenia niemożliwego; 

2.  art.  226  ust.  1  pkt  7)  ustawy  nPzp  przez  nieodrzucenie  oferty  Luxury

,  pomimo że oferta 

została złożona w warunkach czynu nieuczciwej konkurencji w rozumieniu ustawy z dnia 16 

kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji; 

3.  art.  16  pkt  11  ustawy  nPzp  i  art.  3  ust.  1  oraz  art.  15  ust.  2  pkt  1)  ustawy  o  zwalczaniu 

nieuczciwej konkurencji 

przez pośrednie utrudnienie dostępu do rynku innym wykonawcom, 

w tym Odwołującemu, z powodu zaakceptowania przez Zamawiającego na podstawie oferty 

Luxury 

prawidłowości  zaoferowania  świadczenia  niemożliwego  oraz  zaakceptowanie 

działania  Luxury  sprzecznego  z  dobrymi  obyczajami,  naruszającego  interes  innego 

przeds

iębiorcy; 

4.  art.  16  pkt  1)  ustawy  nPzp 

przez  wybór  jako  najkorzystniejszej  oferty  podlegającej 

odrzuceniu i zaniechanie przeprowadzenia procedury badania ofert w sposób gwarantujący 

zachowanie zasady równego traktowania wykonawców oraz uczciwej konkurencji. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania w całości, nakazanie Zamawiającemu: 

unieważnienia  wyboru  oferty  Luxury  jako  najkorzystniejszej,  ponownego  zbadania  i  oceny 

złożonych ofert, w tym oferty Odwołującego, odrzucenia oferty Luxury na podstawie art. 226 

ust,  1  pkt  4)  i  pkt  7)  ustawy  nPzp, 

dokonania  wyboru  oferty  Odwołującego  jako 

najkorzystniejszej. 

Odwołujący podnosił, że oferta wykonawcy Luxury jako przewidująca nierealny czas 

realizacji  umowy  stanowi  ofertę  zawarcia  umowy  o  świadczenie  niemożliwe,  która  będzie 

nieważna  na  podstawie  Kodeksu  cywilnego  i  tym  samym  wypełnia  przesłankę  obligującą 

Zamawiającego  do  odrzucenia  oferty.  Zdaniem  Odwołującego  zaoferowany  przez 

w

ykonawcę  Luxury  czas  dojazdu  karetki  do  Zamawiającego  -  0,01  minuty  jest  czasem 

nierealnym i tym samym jego zaoferowanie stanowi czyn nieuczciwej konkurencji, ponieważ 

jest  działaniem  sprzecznym  z  dobrymi  obyczajami  i  zagraża  oraz  narusza  interes 

wykonawców, którzy podali realny czas realizacji zamówienia, jak to zrobił Odwołujący. 

Do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego  w  ustawowym  terminie 

nie  przystąpił  wykonawca  Luxury  Medical  Care  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością 

Spółka komandytowa z siedzibą w Warszawie, dalej „Przystępujący”. 

Uwzględniając  dokumentację  z  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i  stanowiska 

stron 

oraz uczestnika postępowania odwoławczego, złożone w pismach procesowych, 

jak też podczas rozprawy, Izba stwierdziła, iż odwołanie zasługuje na uwzględnienie. 

Izba  dopuściła  w  niniejszej  sprawie  dowody  z  dokumentacji  postępowania,  

w  szczególności:  z  protokołu  postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  ogłoszenia  

o  zamówieniu,  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  oferty  Przystępującego, 

wyjaśnień  złożonych  przez  Przystępującego,  informacji  Zamawiającego  o   wyborze 

najkorzystniejszej oferty

. Izba wzięła również pod uwagę stanowiska wyrażone w odwołaniu, 

a 

także oświadczenia i stanowiska, wraz z przedłożonymi dowodami stron, oraz uczestnika 

postępowania  odwoławczego  wyrażone  ustnie  do  protokołu  posiedzenia  i rozprawy  w dniu 

21 kwietnia 2021 r.  

Uwzględniając powyższe, Izba ustaliła i zważyła, co następuje. 

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 11 

września  2019  r.  Przepisy  wprowadzające  ustawę  -  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.U.  z 

2019  poz.  2020)  do  postępowań  odwoławczych,  o  których  mowa  w  uchylanej  ustawie, 

wszczętych  po  dniu  31  grudnia  2020  r.,  dotyczących  postępowań  o  udzielenie  zamówienia 

wszczętych przed dniem 1 stycznia 2021 r. stosuje się przepisy ustawy z dnia 11 września 

r.  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.U.  z  2019  r.  poz.  2019).  Z  uwagi  na  powyższe, 

Izba  wydając  wyrok  w  postępowaniu  odwoławczym,  wszczętym  na  skutek  odwołania 

wniesionego w dniu 24 marca 

2021 r., zastosowała przepisy ustawy z dnia 11 września 2019 

r. Prawo zamówień publicznych, dalej „ustawa nPzp”.  

Izba  ustaliła,  że  nie  zaszła  żadna  z  przesłanek,  o  których  stanowi  art.  528  ustawy 

nPzp, skutk

ujących odrzuceniem odwołania.  

Ponadto, Izba stwierdziła, że Odwołującemu przysługiwało prawo do skorzystania ze 

środka  ochrony  prawnej,  gdyż  wypełniono  materialnoprawną  przesłankę  interesu    w 

uzyskaniu zamówienia, określoną w art. 505 ust. 1ustawy nPzp, kwalifikowaną możliwością 

poniesienia szkody, będącej konsekwencją zaskarżonej w odwołaniu czynności. 

Izba,  uwzględniając  zgromadzony  w  sprawie  materiał  dowodowy,  w  szczególności 

zakres  zarzutów  podniesionych  w  odwołaniu,  doszła  do  przekonania,  iż  w  niniejszym 

postępowaniu  doszło  do  naruszenia  przez  Zamawiającego  przepisów  ustawy,  które  miało 

wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia, a tym 

samym, na podstawie art. 554 ust. 1 ustawy nPzp

, rozpoznawane odwołanie zasługiwało na 

uwzględnienie. 

Dalej, 

dostrzeżenia wymagało, że czynności Zamawiającego podjęte w postępowaniu 

oraz  jego zaniechania czynności  zostały  przez  Odwołującego  błędnie zakwalifikowane jako 

naruszenia ustawy 

z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2019 r. 

poz.  2019  ze  zm.)

.  Należało  je  zakwalifikować  jako  naruszenia  ustawy  z  dnia  29  stycznia 

2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2019  r.  poz.  1843  ze  zm.),  bowiem 

ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych w dniu 

31  grudnia  2020  r.  Zgodnie  z  art.  90  ust.  1  ustawy 

z  dnia  11  września  2019  r.  Przepisy 

wprowadzające  ustawę  -  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.U.  z  2019  poz.  2020)  do 

postępowań  o  udzielenie  zamówienia,  o  których  mowa  w  ustawie  uchylanej  w  art.  89, 

wszczętych  i  niezakończonych  przed  dniem  1  stycznia  2021  r.  stosuje  się  przepisy 

dotychczasowe.  

Zatem  z 

uwagi  na  datę  wszczęcia  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego (31 grudnia 2020 r.) w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 90 ust. 1

ustawy 

z dnia 11 września 2019 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo zamówień publicznych 

(Dz.U. z 2019 poz. 2020). 

Błędna kwalifikacja prawna nie przesądza jednak o niezasadności 

zarzutu  rozumianego  jako  przytocz

enie  okoliczności  faktycznych.  Izba  zbadała  zatem  czy 

oferta  P

rzystępującego  podlegała  odrzuceniu  jako  nieważna  na  podstawie  odrębnych 

przepisów,  a  dotycząca  świadczenia  niemożliwego  i  jako  złożona  w  warunkach  czynu 

nieuczciwej konkurencji. 

Oceniając  w  sprawie  ustalony  stan  faktyczny  Izba  stwierdziła,  że  oferta 

Przystępującego  winna  podlegać  odrzuceniu,  zarówno  jako  nieważna  na  podstawie 

odrębnych  przepisów,  a  dotycząca  świadczenia  niemożliwego,  jak  i  jako  złożona  w 

warunkach czynu nieuczciwej konkurencji. 

Izba ustaliła, że zgodnie z pkt 3.1 specyfikacji istotnych warunków zamówienia, dalej 

„SIWZ”, przedmiotem zamówienia jest świadczenie usług transportu sanitarnego w zakresie: 

1)  przewozu  pacjentów  hospitalizowanych  do  innych  placówek  leczniczych  lub  ośrodków 

diagnostycznych, 

2)  przewozu  pacjentów  do  domu  po  zakończonej  hospitalizacji.  Usługa 

obejmuje całodobowe – 24 godzinne, 7 dni w tygodniu, w tym również w dni wolne od pracy i 

święta,  zabezpieczenie  świadczenia  usług  transportu  sanitarnego,  zgodnie  z  bieżącymi 

potrzebami  Zamawiającego.  Ilość  zrealizowanych  transportów  i  ilość  przejechanych 

kilometrów wynikać będzie z bieżącego zapotrzebowania Zamawiającego. (pkt 3.2.3 SIWZ). 

Usługa  transportu  sanitarnego  realizowana  będzie  na  podstawie  pisemnego  zlecenia 

lekarskiego  określającego  informacje  o  stanie  zdrowia  pacjenta,  miejsce  rozpoczęcia 

transportu,  miejsce 

przeznaczenia  transportu,  określenie  rodzaju  transportu,  datę  i  godzinę 

rozpoczęcia  transportu,  pozycję  pacjenta  podczas  transportu  i  podpis  lekarza  kierującego.

Wykonawca  zobowiązany  będzie  do  informowania  Zamawiającego  o  czasie  realizacji 

przyjętego  zlecenia,  przy  czym  czas  dojazdu  karetki  do  Zamawiającego  nie  może  być 

dłuższy  niż  60  minut.  Przy  pilnych  przewozach  „cito”  transport  zostanie  zapewniony 

niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 30 minut. (Rozdział 4 SIWZ). 

W  pkt  14  SIWZ  Zamawia

jący  wskazał  kryteria,  którymi  będzie  się  kierował  przy 

wyborze  oferty  najkorzystniejszej,  tj.:  1.  cena  oferty 

–  60%;  2.  czas  dojazdu  karetki  do 

Zamawiającego - 30% (największą liczbę punktów uzyska oferta wykonawcy  z najkrótszym 

terminem  dojazdu).

Wykonawca  poda  termin  dojazdu  w  minutach,  przy  czym  długość 

dojazdu  karetki  do  Za

mawiającego  nie  może  być  dłuższa  niż  30  minut;  3.  odległość  bazy 

wyjazd

owej do siedziby zamawiającego - 10% - obliczana na podstawie danych z formularza 

ofertowego  wpisanych  przez  Wykonawcę  -  dane  dotyczące  odległości  zostaną 

zweryfikowane przez Zamawiającego za pomocą aplikacji google maps, max dopuszczalna 

wartość to 30 km. 

W  formularzu  ofertowym  należało  podać:  wynagrodzenie  brutto  oraz  złożyć 

oświadczenie, że termin dojazdu karetki do Zamawiającego nie będzie dłuższy niż - ….. min. 

(maksymalny termin nie może być dłuższy niż 60 minut), za wyjątkiem wyjazdów określonych 

jako  „cito”  -  maksymalny  termin wynosi  30  min,  a także  oświadczenie,  że  baza  wyjazdowa 

dla  pojazdów,  które  będą  wykorzystywane  do  świadczenia  usługi  dla  Zamawiającego 

znajduje się … (proszę podać adres bazy). 

Stosownie  do  §6  ust.  3  istotnych  warunków  umowy  wykonawca  informuje 

Zamawiającego  o  czasie  realizacji  przyjętego  zlecenia,  przy  czym  czas  dojazdu  karetki  do 

Zamawiającego nie może być dłuższy niż : ..... (wartość będzie wpisana zgodnie z zapisem 

oferty  wybranej  jako  najkorzystniejsza),  przy  czym  czas dojazdu  karetki do  Zamawiającego 

nie  będzie  dłuższy  niż  60  minut  dla  transportu  P.  (…)  Do  obowiązków  Wykonawcy  należy 

odebranie pacjenta bezpośrednio z Oddziału, Izby Przyjęć, z którego zlecono transport oraz 

dostarczenie z powrotem do ww. komórki organizacyjnej. Zgodnie z §12 ust. 1 lit. a) istotnych 

warunków  umowy  wykonawca  jest  zobowiązany  do  zapłaty  kar  umownej  za  spóźnienie  w 

realiza

cji  usługi  transportu  w  wysokości  100,00  zł  za  każdą  rozpoczętą  godzinę  zwłoki  w 

wykonaniu u

sługi w stosunku do czasu określonego w § 6 ust. 3 umowy. 

Zamawiający  zmodyfikował  ogłoszenie  o  zamówieniu  17  stycznia  2021  r.,  gdzie 

wskazał,  że  w  ogłoszeniu  jest:  CENA  60,00  Czas  dojazdu  karetki  30,00  Odległość  od 

miejsca  stacjonowania  10,00,  a 

powinno  być:  CENA  60,00  Czas  dojazdu  karetki  30,00 

odległość bazy wyjazdowej do siedziby zamawiającego 10,00. 

Do  upływu  terminu  składania  ofert,  ofertę  złożył  m.in.  wykonawca  Luxury  Medical 

Care 

Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  Spółka  komandytowa  z  siedzibą  w 

Warszawie

,  dalej  „Luxury”,  który  wskazał  w  formularzu  ofertowym:  kwotę  wynagrodzenia  w 

wysokości  237.527,40  zł  brutto;  termin  dojazdu  karetki  do  Zamawiającego  nie  dłuższy  niż: 

0,01 min. Oraz 

oświadczył, że baza wyjazdowa dla pojazdów, które będą wykorzystywane do 

świadczenia usługi dla Zamawiającego znajduje się w Oleśnicy przy ul. Paderewskiego 7D - 

27 km. 

Pismem z dnia 15 lutego 

2021 r. Zamawiający na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp 

wezwa

ł wykonawcę Luxury do złożenia wyjaśnień w zakresie zaoferowania terminu dojazdu 

w czasie 0,01 min. 

z bazy znajdującej się 27 km od siedziby szpitala. 

W odpowiedzi wykonawca Luxury wskazał, że zgodnie z SIWZ podaliśmy adres bazy 

dla zespołów P, niemniej jednak przyjęliśmy, że jeden zespół P zawsze będzie w gotowości 

dla  Państwa  potrzeb  na  terenie  szpitala  (stąd  zadeklarowany  przez  nas  czas  dojazdu  w 

wysokości 0,01 minuty). 

Izba  ustaliła,  że  w  dokumentacji  postępowania  znajduje  się  również  wewnętrzna 

korespondencja Zamawiającego prowadzona od 15 do 23 lutego 2021 r., z której wynika, iż 

Kierownik  Działu  Zamówień  Publicznych  prosi  o  potwierdzenie  możliwości  technicznych  i 

prawnych  stworzenia  bazy  wyjazdowej  dla  karetek 

do  przewozu  pacjentów,  krwi  i 

dokumentów  na  terenie  szpitala.  23  lutego  2021  r.  udzielono  odpowiedzi,  że  bazy 

wyjazdowej  szpital  nie  posiada,  lecz  w  ramach  realizacji  umowy  na  pewno  deklaruje 

możliwość parkowania 1, 2 pojazdów na terenie szpitala realizujących umowę. 

W  dniu  19  marca  2021  r. 

Zamawiający  poinformował  o  wyborze  oferty  wykonawcy 

Luxury jako najkorzystniejszej. 

Izba  podzieliła  stanowisko Odwołującego,  że  wykonawca  Luxury  złożył  ofertę,  która 

jest  nieważna  na  podstawie  odrębnych  przepisów  (dotyczy  świadczenia  niemożliwego  do 

zrealizowania), a 

jej złożenie stanowi czyn nieuczciwej konkurencji w rozumieniu przepisów o 

zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp zamawiaj

ący 

odrzuca  ofert

ę  wykonawcy,  jeśli  jest  ona  nieważna  na  podstawie  odrębnych  przepisów. 

Przes

łanka ta dotyczy głownie nieważności na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, np. 

świadczenia  niemożliwego  do  zrealizowania.  Stosownie  do  art.  89  ust.  1  pkt  3  ustawy  Pzp 

zama

wiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  jej  złożenie  stanowi  czyn  nieuczciwej  konkurencji  w 

rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. 

Odwołujący  wykazał,  że  czas  dojazdu  karetki  do  siedziby  Zamawiającego  podany 

przez  Przystępującego  jest  niemożliwy  do  zrealizowania.  Odwołujący  podnosił,  że  teren 

szpitala 

to kilka budynków, w których znajdują się różne oddziały, a jak wskazano w SIWZ, 

odbiór  pacjentów  będzie  odbywał  się  z  różnych  miejsc  i  różne  miejsca  ich  odbioru  będą 

przez  Zamawiającego  wskazywane.  Natomiast  pełnomocnik  Zamawiającego  oświadczył  na 

rozpraw

ie,  że  transport  pacjenta  zawsze  odbywa  się  przez  Izbę  przyjęć.  Powyższe 

twierdzenie  nie  jest  zgodne  z  postanowieniami  umownymi,  gdzie  wskazano,  że  do 

obowiązków wykonawcy należy odebranie pacjenta bezpośrednio z Oddziału, Izby Przyjęć, z 

którego  zlecono  transport  oraz  dostarczenie  z  powrotem  do  ww.  komórki  organizacyjnej. 

Zatem z dokumentacji postępowania wynika, że wykonawca winien odbierać pacjentów albo 

z oddziału albo z izby przyjęć, a nie tylko i wyłącznie z izby przyjęć. 

Niemniej  nawet  gdyby 

uznać,  że  w  przypadku  niektórych  zleceń  możliwe  było 

zatrzymanie  się  na  terenie  szpitala,  to  i  tak  nie  jest  możliwe  wykonanie  dojazdu  karetką  w 

czasie 0,01 minuty. Jest to tak 

krótki czas, że można założyć, że dłużej trwa odpalenie silnika 

pojazdu, nie 

mówiąc o sytuacji, gdyby np. kierowca bądź inna osoba z zespołu była chwilowo 

poza  karetką.  Jak  słusznie  zauważył  Odwołujący,  bazując  na  życiowym  doświadczeniu  i 

zasadach  logiki,  nawet  gdyby  przyjąć,  że  kierowca  siedziałby  nieprzerwanie  8  godzin  w 

karetce 

razem  z  całym  zespołem,  zaoferowany  czas  dojazdu  nie  jest  możliwy  do 

zachowania, zważywszy na szereg możliwych czynników zewnętrznych, zwłaszcza że teren 

szpitala 

jest rozległy. Z powyższych względów wynika, że czas dojazdu w ciągu jednej setnej 

minuty nie 

jest możliwy. 

Zamawiający  nie  przedstawił  żadnych  dowodów  przeciwnych  w  stosunku  do 

twierdzeń Odwołującego. Zresztą w swoim wezwaniu z 15 lutego 2021 r. Zamawiający żądał 

wyjaśnienia możliwości realizacji zaoferowanego czasu dojazdu w odniesieniu do wskazanej 

bazy wyjazdowej w Oleśnicy. Potwierdza to, że jego intencją było skorelowanie startu z bazy 

wyjazdowej  z  rzeczywistym  czasem 

dojazdu  do  Zamawiającego.  Ponadto,  dopiero  po 

udzielo

nej odpowiedzi przez Przystępującego na ww. wyjaśnienia Zamawiający podjął próbę 

dowiedzenia  się,  czy  jest  możliwe  stacjonowanie  karetki  na  terenie  szpitala,  przy  czym 

możliwość  ta  nie  została  wyartykułowana  w  dokumentacji  postępowania.  Zamawiający 

również podczas rozprawy powołał się na ustalenia z dyrektorem technicznym, niemniej cała 

korespondencja 

prowadzona drogą elektroniczną odbyła się już po otwarciu ofert. 

Biorąc pod uwagę konstrukcję kryteriów oceny ofert w niniejszym postępowaniu i ich 

wagę  należy  podzielić  stanowisko  Odwołującego,  że  zaoferowanie  czasu  dojazdu  w  ciągu 

jednej  setnej  minuty 

było  spowodowane  wyłącznie  dążeniem  do  sztucznego  zawyżania 

punktacji przyznanej ofercie, a w konsekwencji do uzyskania zamówienia mimo braku realnej 

możliwości  wywiązania  się  ze  swego  zobowiązania.  Czas  dojazdu  był  niewątpliwie 

elementem  oferty,  który  wpływał  na  ostateczną  ocenę  ofert,  zatem  weryfikacja  tego  czasu 

pod  kątem  ewentualnego  czynu  nieuczciwej  konkurencji  była  istotnym  obowiązkiem 

Zamawiającego, z którego w ocenie Izby nie wywiązał się. 

Zgodnie  z  art.  3  ust.  1  ustawy  o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji,  czynem 

nieuczciwej  konkurencji  jest  działanie  sprzeczne  z  prawem  lub  dobrymi  obyczajami,  jeżeli 

zagraża  lub  narusza  interes  innego  przedsiębiorcy  lub  klienta.  Dobre  obyczaje  są 

wskazówką  postępowania  istniejącą  obiektywnie;  obecnie  próbując  wyjaśnić  ten  zwrot 

ustawowy, wyrażany jest pogląd, że miarą pożądanych zachowań rynkowych jest rywalizacja 

uwzględniająca kryteria ekonomiczno-funkcjonalne (Por. J. Szwaja, [w:] Ustawa o zwalczaniu 

nieuczciwej konkurencji. Komentarz, red. J. Szwaja, Warszawa 2013, s. 159 i n.)

. Tak więc, 

konkurencja  powinna  polegać  na  niezafałszowanym  (współistnieniu)  współzawodnictwie 

rynkowym  jakością,  ceną  i  innymi,  pożądanymi  przez  klientów  cechami  oferowanych 

towarów  i  usług  (Instytut  Wymiaru  Sprawiedliwości,  E.Nowińska,  Analiza  postępowań 

sądowych, w których podstawą roszczenia były przepisy ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o 

zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, 

Kraków 2014, s. 3).   

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, czynem nieuczciwej konkurencji jest 

utrudnianie  innym  przedsiębiorcom  dostępu  do  rynku,  w  szczególności  przez  działanie 

mające  na  celu  wymuszenie  na  klientach  wyboru  jako  kontrahenta  określonego 

przedsiębiorcy  lub  stwarzanie  warunków  umożliwiających  podmiotom  trzecim  wymuszanie 

zakupu towaru lub usługi u określonego przedsiębiorcy. Stosownie do art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. 

ustawy  c

zyn  ten  może  polegać  w  szczególności  na  ograniczeniu  w  istotny  sposób  lub 

wyłączeniu możliwości dokonywania przez klienta zakupu u innego przedsiębiorcy. Zgodnie 

z  wyrokiem 

Sądu  Najwyższego  z  16  kwietnia  2009  r.,  I  CSK  24/09  W  warunkach  wolnej 

gospodarki  przedsiębiorca  nie  ma  prawa  do  „zawłaszczania”  rynku  lub  jego  części,  a 

przeciwnie,  prowadząc  działalność  musi  liczyć  się  z  dążeniem  innych  przedsiębiorców  do 

jego  zdobycia.  Warunkiem  istnienia  konkurencji  jest  bowiem  funkcjonowanie  wielu 

prze

dsiębiorców oraz istnienie jak najszerszej rzeszy konsumentów zdolnych do nabywania 

towarów i usług, dlatego ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji zmierza do ustalenia 

akceptowanych  sposobów  walki  konkurencyjnej,  przez  działanie  „uczciwe”,  chroniące 

konsumentów przed podejmowaniem decyzji pod wpływem błędu co do podstawowych cech 

towaru,  producenta  lub  dostawcy,  mających  rzeczywistą  swobodę  wyboru  oraz  chroniące 

przedsiębiorców  przed  stratami  w  walce  konkurencyjnej  nieprzestrzegającej  ustalonych 

reguł. Różnorodność działań nie pozwala ich określić enumeratywnie, dlatego w art. 3 ust. 1 

ZNKU  ustawa  wskazuje  ogólnie  istotne  cechy  czynów  nieuczciwej  konkurencji,  tj. 

sprzeczność  z  prawem  lub  dobrymi  obyczajami,  co  najmniej  zagrażające  interesom  innych 

prze

dsiębiorców lub klientów, a w ust. 2 zawiera przykłady typowych zachowań w ten sposób 

kwalifikowanych. W dalszych przepisach rozdziału 2 ustawy zamieszczono katalog typowych 

czynów nieuczciwej konkurencji. 

W  ocenie  Izby  złożenie  przez  Przystępującego  oferty  z  czasem  dojazdu  w  ciągu 

jednej  setnej  minuty 

wyczerpuje  znamiona  wskazanych  w  przywołanych  wyżej  przepisach 

czynów nieuczciwej konkurencji. Złożenie oferty jedynie z pozoru najkorzystniejszej, o której 

od początku wiadomo, że nie będzie mogła być wykonana na warunkach, które zdecydowały 

o  jej  wyborze,  bez  wątpienia  stanowi  naruszenie  dobrych  obyczajów  i  prowadzi  do 

naruszenia  interesu  wykonawców  oferujących  realne  warunki  wykonania  zamówienia, 

pozbawiając ich de facto możliwości konkurowania w przetargu. Z drugiej strony uderza to w 

interes  Zamawiającego,  ograniczając  mu  możliwość  udzielenia  zamówienia  innym 

wykonawcom, oferującym realnie korzystniejsze warunki wykonania zamówienia. 

Uwzględniając  dodatkowo  okoliczność,  że  wspomniany  czas  dojazdu  stanowił 

kategorię  wpływającą  istotnie  na  wybór  oferty  –  skoro  zamawiający  uczynił  go  elementem 

składającym się na kryterium wyboru oferty, przyjąć należało, że zamiarem Przystępującego 

jako wykonawcy ubiegającego się o zamówienie publiczne było uzyskanie tego zamówienia. 

Skoro Z

amawiający w ramach kryteriów oceny oferty niejako zapremiował szybkość dojazdu, 

to  powyższe  działanie  zdaje  się  skłaniać  wykonawców  do  wskazywania  jak  najkrótszych 

parametrów w tym zakresie, nawet jeśli byłyby one nierealne do wykonania – tak jak miało to 

miejsce w niniejszej sprawie. 

W  ocenie  Krajowej  Izby  Odwoławczej,  powyższe  działania  nakierowane  były  na 

uzyskanie  przedmi

otowego  zamówienia,  zmierzały  do  wygrania  za  wszelką  cenę  przetargu 

prowadzonego przez zamawiającego, nawet jeśli w tym celu podano nierealny czas dojazdu, 

co  w  istocie  stanowiło  zachowanie  sprzeczne  z  dobrymi  obyczajami  w  działalności 

gospodarczej,  godzące  w  zasady  uczciwej  konkurencji.  Takim  zachowaniem  z  całą 

pewnością  jest  oferowanie  świadczenia  w  konkretnych  warunkach  niewykonalnego  do 

spełnienia po to tylko, by uzyskać zamówienie. 

Należy więc zgodzić się z Odwołującym, że z uwagi na fakt, iż oferta złożona przez 

Przystępującego  stanowi  ofertę zawarcia  umowy  o świadczenia obiektywnie niemożliwe do 

wykonania,  podstaw

ą  jej  odrzucenia  jest  także  art.  89  ust.  1  pkt  8  ustawy  Pzp.  Zgodnie 

bowiem z art. 387 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna. 

Izba  podzieliła  ocenę  Odwołującego  co  do  nierealności  przedmiotowego  czasu  dojazdu 

karetki  w  podanym 

przez  Przystępującego  w  złożonej  przez  niego  ofercie  czasie.  O 

niemożliwości  spełnienia  świadczenia  świadczy  chociażby  fakt,  że  nie  ma  takiej  jednostki 

czasowej jak jedna setna minuty. 

Dodatkowo nie sposób stawiać znaku równości pomiędzy 

czasem dojazdu do 

szpitala a pozostawaniem w gotowości na terenie szpitala. 

Wobec  powyższego  Izba  uznała,  że  doszło  do  naruszenia  przepisów  wskazanych 

przez  Odwołującego  w  odwołaniu,  a  oferta  Przystępującego  podlega  odrzuceniu  na 

podstawie art. 89 ust. 1 pkt  3 i 8 ustawy Pzp. 

W konsekwencji Zamawiający naruszył także 

art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp, 

gdyż  z  naruszeniem  zasady  równego  traktowania  wykonawców, 

zaniechał odrzucenia oferty Przystępującego. 

Biorąc pod uwagę powyższe, orzeczono jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  wyniku  

na  podstawie  art.  575  ustawy  nPzp  oraz 

w  oparciu  o  przepisy  §7  rozporządzenia  Prezesa 

Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów 

postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  

od odwołania (Dz. U. z 2020 r. poz. 2437).   

Przewodniczący:      ………………………………