KIO 907/21 WYROK dnia 23 kwietnia 2021 r.

KIO 907/21 

Sygn. akt: KIO 907/21 

WYROK 

z dnia  23 kwietnia 2021 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Klaudia Szczytowska-Maziarz 
 
  

Protokolant:            

Aldona Karpińska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  19  kwietnia  2021  r.  w  Warszawie 

odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  22  marca  2021  r.  przez 

wykonawc

ę EWP Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, ul. Leśna 1, 81-876 Sopot 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Pocztę  Polską  Spółka  Akcyjna,  ul.  Rodziny 

Hiszpańskich 8, 00-940 Warszawa  

orzeka: 

oddala o

dwołanie,  

kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  EWP  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością,  ul.  Leśna  1,  81-876  Sopot  i  zalicza  w  poczet  kosztów 

postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr  (słownie:  piętnaście  tysięcy 

złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę  EWP  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością, ul. Leśna 1, 81-876 Sopot tytułem wpisu od odwołania. 

KIO 907/21 

Stosownie  do  art.  579  ust.  1  i  art.  580  ust.1  i  2  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  Prawo 

zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2019 z późn. zm.) w związku z art. 92 ust. 2 

ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  Przepisy  wprowadzające  ustawę  –  Prawo  zamówień 

publicznych (Dz.U z 2019 r. poz. 2020) na niniejszy wyrok 

– w terminie 14 dni od dnia jego 

doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej                                   

do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:  ………………………. 

KIO 907/21 

U z a s a d n i e n i e 

W odniesieniu do postępowania o udzielenie zamówienia sektorowego ogłoszonego 

w  Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  13  listopada  2020  r.  pod  numerem  2020/S                        

546742,  prowadzonego  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  na  „Dostawy 

zapobiegające  skutkom  epidemii  –  środki  ochrony  osobistej”  przez    Pocztę  Polską  S.A.,                    

ul.  Rodziny  Hiszpańskich  8,  00-940  Warszawa  (dalej  „zamawiający”)  wykonawca                            

EWP  S

p.  z  o.o.  ul.  Leśna  1,  81-876  Sopot  (dalej  „odwołujący”)    złożył  odwołanie  wobec 

czynności  zamawiającego,  polegającej  na  unieważnieniu  postępowania  w  części  III                                 

i  bezpośrednio  z  nią  związanej  czynności    unieważnienia  wyboru  najkorzystniejszej  oferty                  

w części III.  

Odwołujący podał, że część III zamówienia dotyczyła przyłbic pełnych ochronnych na 

twarz. 

Odwołujący  zarzucił  zamawiającemu  naruszenie  art.  93  ust.  1  pkt  6  ustawy  z  dnia                        

29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2019  r.  poz.  1843  ze  zm.) 

[dalej  „ustawa  Pzp”],  poprzez  unieważnienie  postępowania  w  części  III  pomimo  braku 

wykazania i uzasadnienia przez zamawiającego, że w przedmiotowym postępowaniu: 

wystąpiła istotna zmiana okoliczności, 

wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym, 

powyższego nie można było wcześniej przewidzieć, 

ponieważ  zamawiający,  uzasadniając  swoje  stanowisko  wskazał  wyłącznie  na  fakt  wejścia                    

w  życie  Rozporządzenia  Rady  Ministrów  z  dnia  26  lutego  2021  r.  w  sprawie  ustanowienia 

określonych  ograniczeń,  nakazów  i  zakazów  w  związku  z  wystąpieniem  stanu  epidemii                     

(Dz. U. z 2021 r. poz. 367). 

Zdaniem odwołującego zmiana przepisów ww. Rozporządzenia i brak uwzględnienia 

w  treści  art.  25  ust.  1  przyłbicy  jako  środka  ochrony,  przy  pomocy  którego  nakazuje  się 

zakrywanie  ust  i  nosa  w  budynkach  użyteczności  publicznej  przeznaczonych  na  potrzeby 

usług, w tym usług pocztowych nie może stanowić samoistnej przesłanki dla unieważnienia 

czynności wyboru najkorzystniejszej oferty.  

Wskazał,  że  wykonawca  w  ofercie  nie  przedstawiał  przyłbic  jako  środków  ochrony, 

które  mogą  być  stosowane  samoistnie  i  które  bez  użycia  dodatkowych  środków  w  postaci 

maseczek zapobiegają zarażeniu wirusem  Covid 19,  uzupełniając,  że podobne  wymagania 

nie zostały zawarte w SIWZ.  

Podniósł,  że  z  ogólnie  dostępnych  informacji  wynika  niższa  skuteczność  przyłbic                     

w  ochronie  przed  zakażeniem  wirusem  Covid  19  w  porównaniu  do  maseczek  oraz,  że 

przyłbice stanowią inny rodzaj ochrony niż maseczki – chronią obszary ciała (np. oczy), które 

nie  są  osłaniane  przez  maseczki,  a  przez  które  również  może  dochodzić  do  zakażenia 

KIO 907/21 

wirusem.  Uzupełnił,  że    zaleca  się  stosowanie  przyłbic  łącznie  z  obowiązkowymi 

maseczkami, co wpływa na zwiększenie skuteczności ochrony przed zakażeniem.  

W  ocenie  odwołującego  wskazane  informacje  –  jako  wiedza  powszechna                                  

i  komunikowana  regularnie  w  ogólnodostępnym  przekazie  medialnym  –  musiały  być 

dostępne dla zamawiającego w dacie ogłoszenia przetargu na zamówienie publiczne, wobec 

czego  zmiana  przepisów  ww.  Rozporządzenia  nie  powinna  mieć  wpływu  na  zasadność 

zamówienia przyłbic przez zamawiającego.  

Stanął  na  stanowisku,  że  sam  fakt  świadczenia  usług  o  charakterze  powszechnym 

nie pozwala również na przyjęcie, że każda decyzja podjęta przez operatora pocztowego ma 

charakter  działania  w  interesie  publicznym,  podkreślając  że  dbałość  o  ochronę  zdrowia 

pracowników  i  klientów  zamawiającego,  poprzez  stosowanie  środków  ochrony  dodatkowej                    

w postaci pr

zyłbic stanowi najpełniejsze działanie w interesie publicznym.  

Stwierdził,  że  unieważnienie  przetargu  w  sytuacji,  w  której  stosowanie  przyłbic  nie 

zostało  prawnie  zakazane  oraz  są  one  zalecane  jako  środek  ochronny  uzupełniający 

maseczkę i  zapewniający  dodatkowe zabezpieczenie przed  zakażeniem  wirusem  Covid 19 

dla  pracowników  zamawiającego  i  jego  klientów  nie  jest  celowe,  a  wykonanie  zamówienia 

nie byłoby sprzeczne z interesem publicznym. 

Odwołujący  zarzucił  także  zamawiającemu  naruszenie  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp                           

w zw. z art. 7 ust. 3 ustawy Pzp, poprzez bezzasadne unieważnienie postępowania w części 

III w sytuacji, w której nie zostały wypełnione ustawowe przesłanki unieważnienia czynności          

i  zamawiający  bezzasadnie  zwlekał  z  zawarciem  umowy  z  wykonawcą,  który  wypełnił 

wszystkie ustawowe przesłanki dla wyboru jego oferty. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  zamawiającemu 

unieważnienia czynności unieważnienia postępowania w części III z dnia 16 marca 2021 r. 

oraz unieważnienie wyboru najkorzystniejszej oferty w części III. 

Powołał się na wydruku z następujących stron: 

https://www.tvp.info/47639272/koronawirus-czy-  przylbica-moze-zastapic-maseczke-

ekspert-rozwiewa-watpliwosci-wieszwiecej

https://www.ip.pl/Covid-19/200909864-Wladze- 

Szwajcarii-Przylbice-to-nie-maski-

Noscie-maski.html

https://www.rp.pl/Covid-19/200719683-Szwajcarskie~

wladze-ostrzegaja-przed-

uzywaniem-przylbic-Nie-zap ewniaj a-ochrony-przed- koronawirusem.html 

na potwierdzenie powszechności wiedzy o niższej skuteczności przyłbic ochronnych 

niż  maseczek  w  zapobieganiu  rozprzestrzeniania  się  wirusa  Covid  19,  powszechności 

KIO 907/21 

wiedzy  o  zasadności  korzystania  z  przyłbic  jako  dodatkowego  środka  ochrony  przed 

zakażeniem  wirusem  Covid  19,  wycofywania  przez  kraje  europejskie  przyłbic  jako 

wyłącznego środka ochrony w miejscach publicznych przed zakażaniem wirusem Covid 19, 

czasu kiedy publikowane były wskazane artykuły i powszechnego do nich dostępu 

Odwołujący podniósł, że Specyfikacja istotnych warunków zamówienia (dalej „SIWZ”) 

nie precyzuje, aby przyłbice miały stanowić środki ochrony indywidualnej, które miałyby być 

stosowane  samoistnie,  bez  udziału  maseczek;  SIWZ  nie  nałożyła  wymagań,  aby  przyłbice 

stanowiły  środki,  które  samodzielnie  umożliwiałyby  pełną  ochronę  przed  możliwością 

zakażenia wirusem Covid 19. 

Wskazał, że zamówienie zostało podzielone na części, z których każda odpowiadała 

innym  środkom  ochrony  (Część  I  –  maseczki  ochronne,  Część  II  –  rękawiczki,  Część  III  – 

przyłbice ochronne na twarz, Część IV – płyn do dezynfekcji, Część V – wkłady filtrujące do 

maseczek  wielorazowych,  stwierdzając  że  analiza  poszczególnych  części  zamówienia 

wskazuje,  ze  środki  ochrony  były  od  początku  traktowane  przez  zamawiającego  jako 

przeznaczone  do  użytku  łącznego,  ponieważ  gdyby  przyjąć,  że  Zamawiający  traktował 

przyłbice  jako  środki  stanowiące  samoistną  ochronę  przez  zakażeniem  wirusem  Covid  19, 

bezcelowe byłoby zamawianie dodatkowo maseczek oraz wkładów filtrujących. 

Uznał,  że  przyłbice  były  traktowane  przez  zamawiającego  jako  uzupełnienie 

maseczek, nie zaś alternatywa dla nich; gdyby przyjąć przeciwnie, to – wedle odwołującego 

– wskazywałoby to na poważne uchybienia w skonstruowaniu zamówienia, poprzez błędne 

oszacowanie  ilości  niezbędnych  przyłbic,  co  powinno  skutkować  unieważnieniem  całego 

zamówienia, a nie wyłącznie jego części III. 

Oświadczył,  że  dysponuje  przyłbicami  ochronnymi,  które  w  pełni  odpowiadają 

wymogom  przedstawionym  w  SIWZ  i  jego  załącznikach,  jego  oferta  okazała  się  również 

najkorzystniejsza w zakresie zaproponowanej ceny.  

Stwierdził,  że  wiedzą  notoryjną,  dostępną  w  ogólnodostępnych  środkach  przekazu 

jest  fakt,  że  korzystanie  wyłącznie  z  przyłbicy  nie  może  zastąpić  maseczki,  ponieważ 

skuteczność jej stosowania jest znacznie niższa; już w początkowych miesiącach zagrożenia 

pandemicznego  liczni  eksperci  wskazywali  na  powyższe  fakty  –  jako  przykład  wskazał 

wypowiedź  prof.  J.  F.  Prezesa  Polskiej  Federacji  Szpitali    z  19  kwietnia  2020  r.  na  antenie 

telewizji  TVP  Info  (nagranie  i  zapis  wypowiedzi  dostępny  na  stronie  internetowej  stacji 

telewizyjnej: 

https://www.tvp.info/47639272/koronawirus-czy-przylbica- 

moze-zastapic-

maseczke-ekspert-rozwiewa-watpliwosci-wieszwiecej

który wskazywał, że Przyłbica nie jest 

alternatywą  dla  maseczki,  powinna  być  stosowana  wraz    z  innymi  środkami  ochrony 

osobistej.  

KIO 907/21 

Podał,  że przepisy  nakazujące  noszenie  wyłącznie maseczki  w  środkach transportu 

publicznego  zostały  wprowadzone  w  Szwajcarii  już  we  wrześniu  2020  r. 

https://www.rp.pl/Covid-19/200909864-

Władze-Szwajcarii-Przylbice-to-nie-maski-Noscie- 

maski.html

również  w  Szwajcarii  kantonalny  lekarz  regionu  Gryzonii  już  w  lipcu  2020  r. 

apelował  o  nie  zastępowanie  maseczek  przyłbicami  i  stosowanie  ich  łącznie 

https://www.rp.pl/Covid-19/200719683-Szwajcarskie-wladze-ostrzegaja-przed-uzywaniem- 

przylbic-Nie-zapewniaja-ochrony-przed-koronawirusem.html

Ocenił  na  powyższej  podstawie,  że  wiedza  dotycząca  niższej  skuteczności  przyłbic 

oraz  zalecenia  dotyczące  korzystania  z  nich  razem  ze  środkami  ochrony  bezpośredniej 

takimi jak maseczki była powszechna od tzw. pierwszej fali pandemii na terenie kraju.  

Wskazał,  że  zamawiający  przy  organizowaniu  zamówienia  publicznego  dla  tak 

newralgicznej instytucji jaką jest Poczta Polska, mając świadomość, że jej pracownicy mają 

bezpośredni  kontakt  z  klientami  z  całą  pewnością  świadomie  podjął  decyzję  dotyczącą 

zawarcia w części III zamówienia przyłbic ochronnych, mając wiedzę dotyczącą ich znacznie 

mniejszej  skuteczności  od  maseczek i konieczności  wykorzystywania  wskazanych środków 

ochrony  bezpośredniej  wspólnie,  dla  zapewnienia  możliwie  najpełniejszej  ochrony 

pracownikom. 

Stwierdził,  że  ze  względu  na  przytoczone  fakty,  nie  można  zgodzić  się                                    

z  twierdzeniami zamawiającego  jakoby  wobec wejścia  w  życie  ww.  Rozporządzenia doszło 

do istotnej zmiany okoliczności, a samo noszenie przyłbic nosi znamiona bezcelowego. 

W  ocenie  odwołującego  w  przedmiotowej  sprawie  nie  można  mówić  o  istotnej 

zmianie okoliczności, albowiem stan wiedzy na temat bezpieczeństwa przy noszeniu samych 

przyłbic  przez  pracowników  zamawiającego,  dla  których  były  one  przeznaczone,  nie  uległ 

jakiejkolwiek  zmianie 

–  zarówno  w  dacie  ogłoszenia  zamówienia  13  listopada  2020  r.,  jak                       

i  obecnie  powszechna  wiedza,  wynika

jąca  z  przekazywanych  opinii  lekarzy,  wirusologów                       

i ekspertów (którzy w dobie pandemii niezwykle często wypowiadają się zarówno w mediach 

tradycyjnych jak i za pośrednictwem internetu) wskazuje, że przyłbica nie służy jako środek 

ochr

ony,  który  ma  w  pełni  samoistnie  chronić  osobę  z  niej  korzystającą  przed  możliwością 

zakażenia wirusem Covid 19. 

Podkreślił,  że  przyłbice  spełniają  odmienne  funkcje  niż  maseczki  –  stanowią  ich 

uzupełnienie  i  zwiększają  skuteczność  ich  stosowania,  założenie  przyłbicy  na  maseczkę 

znacząco zmniejsza ryzyko zakażenia.  

Uzupełnił,  że  przyłbica  chroni  przed  przenoszeniem  wirusów,  zarazków  i  bakterii                         

z  założonej  na  twarzy  maseczki  za  pośrednictwem  rąk,  ponieważ  uniemożliwia  naturalny 

odruch 

dotykania twarzy i potencjalnego rozprzestrzeniania w ten sposób wirusa na palcach, 

a nadto w sposób szczególny chroni również oczy, które nie są zabezpieczane w ogóle przez 

maseczkę. 

KIO 907/21 

Podsumował, że notoryjną wiedzą, którą dysponował również zamawiający jest fakt, 

że  przyłbice  i  maseczki  spełniają  odmienne  funkcje  i  odmienne  jest  ich  zastosowanie, 

korzystanie  z  nich  wspólnie  w  sposób  wzajemnie  się  uzupełniający  daje  najlepsze  efekty                       

i  zapewnia  najpełniejsza  ochronę  przed  możliwością  zakażenia;  nie  można  zgodzić  się                        

z  zamawiającym,  że  wobec  zmian  w  treści  Rozporządzenia  stosowanie  przyłbic  stało  się 

bezcelowe 

– zmiana treści ww. Rozporządzenia nie może zostać uznana za istotną zmianę 

okoliczności,  albowiem  nie  powinna  ona  wpływać  na  sposób  wykorzystania  przedmiotu 

zamówienia jako środków ochrony dodatkowej, zwiększającej bezpieczeństwo pracowników 

zamawiającego. 

Odwołujący zakwestionował również zasadność twierdzeń zamawiającego w zakresie 

braku interesu publiczne

go w wykonaniu zamówienia.  

Podał, że w treści uzasadnienia informacji o unieważnieniu postępowania w części III 

zamawiający  wskazał,  że:  W  tym  przypadku,  zakup  środka  ochrony,  który  nie  jest  już 

dopuszczony  do  użytku  stał  się  bezcelowy.  Kierując  się  potrzebą  zabezpieczenia 

pracowników  i  obsługiwanych  klientów  (bezpośrednia  obsługa  klienta  prowadzona  jest                      

w  Pionie  Sprzedaży  w  tzw.  Regionach  Sieci  w  całej  Polsce)  przed  zakażeniem  COYID-19, 

która stanowiła ceł zamówienia objętego niniejszym postępowaniem, Zamawiający nie może 

stosować  środków  które  zostały  wyeliminowane  z  katalogu  zabezpieczeń  przed 

rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-Co V-2. Stosowanie przyłbic, jako niedopuszczalnego 

środka  ochrony  przed  zakażeniem  COYID-19,  w  ramach  działalności,  którą  Zamawiający 

obowiązany  jest  prowadzić,  w  szczególności  narażałoby  życie  i  zdrowie  wielu  osób, 

powodując tym samym negatywne  skutki  dla interesu publicznego.  Udzielenie  zamówienia, 

w pierwotnie opisanym kształcie i zakresie, które nie leży już w powyżej określonym interesie 

publicznym, czyni w pełni zasadnym uznanie, iż interes ten jest w tym wypadku decydujący. 

Podkreślił, że aktualnie obowiązujące Rozporządzenie nie wycofało z użytku przyłbic 

ochronnych,  przyłbice  nie  zostały  również  wyeliminowane  z  bliżej  niesprecyzowanego 

katalogu  zabezpieczeń  przed  rozprzestrzenianiem  się  wirusa  SARS-CoV-2,  nie  jest  to 

również niedopuszczalny środek ochrony przed zakażeniem COVID 19.  

Uznał,  że  sam  fakt  wprowadzenia  obowiązku  zakrywania  ust  nosa  maseczką                          

w miejscach ogólnodostępnych nie wyeliminował z obrotu przyłbic, jak zdaje się sugerować 

zamawiający;  ponownie  wskazał,  że  przyłbice  nigdy  nie  były  wystarczającym  środkiem 

ochrony, aby stosować go samodzielnie, bez maseczki, zaś obecnie obowiązująca regulacja 

nie  sprawia,  że  przyłbice  stały  się  niedopuszczalne,  nie  wycofano  ich  z  użytku  oraz  nie 

usunięto  z  katalogu  środków  ochronnych  –  w  dalszym  ciągu  ich  stosowanie  jako 

dodatkowego  środka  ochrony  jest  bardzo  korzystne  i  pomaga  w  zabezpieczeniu  przed 

KIO 907/21 

rozprzestrzenianiem wirusa Covid 19 jakiego nie zapewnia sama maseczka. 

Zgodził  się  z  zamawiającym,  co  do  tego,  że  interes  publiczny  jest  w  przypadku 

przedmiotowego  postępowania  decydujący,  podnosząc  jednocześnie,  że  w  interesie 

praco

wników  zamawiającego  i  jego  klientów,  których  bezpieczeństwo  jak  wynika  z  treści 

uzasadnienia  jest  dla  zamawiającego  kluczowe,  jest,  aby  zabezpieczenie  ich  przed 

możliwością  rozprzestrzeniania  się  wirusa  Covid  19  było  jak  najpełniejsze  –  przyłbice  są 

środkami, które to bezpieczeństwo zwiększają.  

Podsumował, że wykonanie zamówienia w dalszym ciągu pozostaje w pełni zgodne                    

z  interesem  publicznym,  co  czyni  unieważnienie  czynności  zamawiającego  bezzasadnym 

oraz,    że  zamawiający  nie  wypełnił  przesłanki  unieważnienia  postępowania  dotyczącej 

możliwości przewidzenia istotnej zmiany okoliczności powodującej. 

Wskazał,  że  w  treści  uzasadnienia  informacji  o  unieważnieniu  postępowania 

zamawiający  podał:  Opisana  powyżej  zmiana  stanu  prawnego  ma  charakter  zewnętrzny                       

i niezależny od Zamawiającego i nie była przewidywalna na którymkolwiek z wcześniejszych 

etapów postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Eliminacja przez ustawodawcę 

innych  niż  maseczka  środków  ochrony  indywidualnej  -  w  tym  przyłbicy  -  uzasadniona 

niespełnianiem  cech  wystarczającego  środka  zabezpieczającego  nie  pozwala  uznać,  iż 

przyłbice  ponownie  staną  się  środkiem  ochrony  osobistej  dopuszczonym  przez  prawo  do 

powszechnego stosowania w czasie stanu epidemii lub 

zagrożenia epidemicznego. 

Przyznał,  że  zmiana  przepisów  powszechnie  obowiązujących  jest  niezależna  od 

zamawiającego,  jednak  –  w  ocenie  odwołującego  –  sam  fakt,  że  decyzja  nie  jest 

podejmowana  przez  dany  podmiot  nie  jest  tożsama  z  wymienioną  w  treści  ustawy  Pzp 

możliwością przewidzenia zmiany.  Stwierdził,  że  ustawodawca nie bez  przyczyny  użył  tego 

określenia, które wskazuje,  że zamawiający  powinien  w  zakresie zamówienia antycypować 

potencjalne sytuacje mające wpływ na przebieg postępowania i wykonanie zamówienia, o ile 

były one możliwe do wykrycia wcześniej, co –według odwołującego – miało w tym przypadku 

miejsce. 

Przytoczony  fragment  uzasadnienia  w  ocenie  odwołującego  nosi  znamiona 

wewnętrznie  sprzecznego,  ponieważ  zamawiający  wskazuje,  że  zmiana  przepisów  była 

niemożliwa do przewidzenia, jednakże podnosi z podobną pewnością, że przyłbice ponownie 

nie  staną  się  środkiem  ochrony  osobistej  dopuszczonym  przez  prawo  do  powszechnego 

stosowania w czasie stanu epidemii lub zagrożenia epidemicznego.  

KIO 907/21 

Na  podstawie  d

okumentacji  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego, 

przekazanej  przez  zamawiającego  na  informatycznym  nośniku  danych  (płyta  CD)  przy 

piśmie z dnia 6 kwietnia 2021 r. – dokumentów przywołanych w dalszej części uzasadnienia, 

Odpowiedzi  na  odwołanie  –  pismo  zamawiającego  z  dnia  19  kwietnia  2021  r.,  a  także 

oświadczeń  i  stanowisk  stron  zaprezentowanych  w  toku  rozprawy  skład  orzekający  Izby 

ustalił i zważył, co następuje. 

Zgodnie  z  treścią  art.  92  ust.  2  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  Przepisy 

wpro

wadzające  ustawę  –  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.U.  z  2019,  poz.  2020),  do 

postępowań  odwoławczych  oraz  postępowań  toczących  się  wskutek  wniesienia  skargi  do 

sądu, o których mowa w ustawie uchylanej w art. 89, wszczętych po dniu 31 grudnia 2020 r., 

dotycz

ących  postępowań  o  udzielenie  zamówienia  wszczętych  przed  1  stycznia  2021  r., 

stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1.  

Mając na uwadze powyższe, skład orzekający Izby do postępowania odwoławczego 

w  przedmiotowej  sprawie  zastosował  przepisy  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  –  Prawo 

zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2019 ze zm. ) [dalej „ustawa nPzp”], ponieważ 

zostało  ono  wszczęte  przez  wniesienie  odwołania  w  dniu  22  marca  2021  r.,  czyli  po  dniu                       

31 grudnia 2020 r.  

Skład orzekający Izby ustalił, że odwołujący posiada interes w uzyskaniu zamówienia 

oraz może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy – 

unieważniając  postępowanie  w  części  3  zamówienia,  w  ramach  której  odwołujący  złożył 

ofertę  najkorzystniejszą  odwołujący  został  pozbawiony  możliwości  uzyskania  zamówienia                       

i  osiągnięcia  zysku  w  wyniku  jego  realizacji,  czym  wypełnił  materialnoprawne  przesłanki 

dopuszczalności  odwołania,  o których  mowa  w  art.  505  ust.  1  ustawy  nPzp,  czego 

zamawiający nie kwestionował. 

Skład orzekający Izby ustalił także, że do przedmiotowego postępowania o udzielenie 

zamówienia  stosuje  się  przepisy  dotychczasowe,  tj.  przepisy  ustawy  z 29 stycznia  2004  r. 

Prawo 

zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2019  r.  poz.  1843  ze  zm.)  [dalej  nadal  „ustawa 

Pzp”]. 

Zarzut 

dotyczący  naruszenia  przez  zamawiającego  art.  93  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp, 

poprzez  unieważnienie  postępowania  w  części  III  pomimo  braku  wykazania  i  uzasadnienia 

przez  zamawia

jącego,  że  w  przedmiotowym  postępowaniu:  wystąpiła  istotna  zmiana 

okoliczności, wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego nie można było 

wcześniej przewidzieć nie potwierdził się. 

KIO 907/21 

Przedmiotem  prowadzonego  przez  zamawiającego  postępowania  na  sprzedaż                             

i  sukcesywne  dostarczanie  do  komórek  organizacyjnych  zamawiającego  asortymentu                           

w  ramach  części  III  były  przyłbice  pełne  ochronne  na  twarz  w  ilości  docelowej 

(uwzględniającej prawo opcji) 60 tys. sztuk (rozdział II pkt 1 SIWZ). 

Postępowanie  zostało  wszczęte  13  listopada  2020  r.  (publikacja  ogłoszenia                               

o zamówienia w Dzienniku Urzędowym UE S222 546742-2020-PL). 

Pismem z dnia 29 stycznia 2021 r. zamawiający zawiadomił wykonawców o wyborze 

w części III (w ramach, której złożono 7 ofert) jako najkorzystniejszej oferty odwołującego. 

Pismem  z  dnia  16  marca  2021  r.  zamawiający  zawiadomił  wykonawców                                

o unieważnieniu czynności wyboru oferty najkorzystniejszej z 29 stycznia 2021 r. 

W  tym  samym  dniu  (16  marca  2021  r.)  zamawiający  zawiadomił  wykonawców                           

o  unieważnieniu  postępowania  w  części  III  na  podstawie  art.  93  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp, 

uzasadniając to w następujący sposób: 

„W  chwili  publikowania  ogłoszenia  o  zamówieniu  w  ramach  niniejszego  postępowania                              

(tj. w dniu  13 listopada 2020 r.), przepis § 27 ust. 1 pkt 2 lit. c) i d) obowiązującego wówczas 

Rozporządzenia  Rady  Ministrów  z  dnia  9  października  2020  r.  w  sprawie  ustanowienia 

określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. 

U. z 2020 r. poz. 1758) przewidywał: Do odwołania nakłada się obowiązek zakrywania, przy 

pomocy  odzieży  lub  jej  części,  maski,  maseczki,  przyłbicy  albo  kasku  ochronnego  (…)                           

w miejscach ogólnodostępnych, w tym: (..)   

c) 

w  zakładach  pracy  oraz  w  budynkach  użyteczności  publicznej  przeznaczonych  na 

potrzeby: 

administracji  publicznej,  wymiaru  sprawiedliwości,  kultury,  kultu  religijnego, 

oświaty,  szkolnictwa  wyższego,  nauki,  wychowania,  opieki  zdrowotnej,  społecznej  lub 

socjalnej,  obsługi  bankowej,  handlu,  gastronomii,  usług,  w  tym  usług  pocztowych  lub 

telekomunikacyjnych,  turystyki,  sportu,  obsługi  pasażerów  w  transporcie  kolejowym, 

drogowym,  lotniczym,  morskim  lub  wodnym  śródlądowym;    za  budynek  użyteczności 

publicznej uznaje się także budynek biurowy lub socjalny,  

d) 

w  obiektach  handlowych  lub  usługowych,  placówkach  handlowych  lub  usługowych  i  na 

targowiskach (straganach).  

Stan  umożliwiający  korzystanie  ze  środka  ochrony  w  postaci  przyłbicy  utrzymywał  się  do 

dnia  27  lutego  2021  r.,  kiedy  to  weszło  w  życie  Rozporządzenie  Rady  Ministrów  z  dnia                       

26  lutego  2021  r.  sprawie  ustanowienia  określonych  ograniczeń,  nakazów  i  zakazów                         

w  związku  z  wystąpieniem  stanu  epidemii  (Dz.  U.  z  2021  r.  poz.  367).  Rozporządzenie  to 

wyeliminowało ze środków możliwych do zastosowania w celu zakrywania ust i nosa maski, 

przyłbice oraz kaski ochronne (§ 25 ust. 1 obecnie obowiązującego rozporządzenia).   

Powyższą  zmianę,  na  którą  składa  się  ww.  zmiana  stanu  prawnego,  eliminująca  przyłbice,                  

w tym przyłbice, która są przedmiotem zamówienia w niniejszym postępowaniu, jako środek 

KIO 907/21 

zabezpiecza

jący, służący do zakrywania ust i nosa należy traktować zatem jako obiektywną     

i  istotną  zmianę  okoliczności  powodującą,  że  wykonanie  zamówienia  nie  leży  w  interesie 

publicznym,  czego  nie  można  było  wcześniej  przewidzieć.  Co  więcej,  zmiana  ta  ma 

charakter powszechny.  

Poczta  Polska  S.A.,  kierując  się  koniecznością  zabezpieczenia  zarówno  pracowników  jak                    

i  swoich  klientów  zobowiązana  jest  do  korzystania  ze  środków  ochrony  przed  COVID-19 

spełniających wymagania nałożone przepisami powszechnie obowiązującego prawa. Zmiana 

stanu  prawnego  tym  samym  czyni  zakup  i  użytkowanie  przyłbic  bezcelowym,  gdyż  nie  są 

one 

wystarczającym 

i 

dopuszczalnym 

środkiem 

zabezpieczającym 

przed 

rozprzestrzenianiem  się  wirusa  SARS-CoV-2.  Znaczący  i  powszechny  charakter  niniejszej 

zmiany jednoznacznie wskazuje, iż jest to istotna zmiana okoliczności.   

Opisana  powyżej  zmiana  stanu  prawnego  ma  charakter  zewnętrzny  i  niezależny  od 

Zamawiającego    i  nie  była  przewidywalna  na  którymkolwiek  z  wcześniejszych  etapów 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Eliminacja  przez  ustawodawcę  innych 

niż  maseczka  środków  ochrony  indywidualnej  –  w  tym  przyłbicy  –  uzasadniona 

niespełnianiem  cech  wystarczającego  środka  zabezpieczającego  nie  pozwala  uznać,  iż 

przyłbice  ponownie  staną  się  środkiem  ochrony  osobistej  dopuszczonym  przez  prawo  do 

powszechnego stosowania w czasie stanu epidemii lub zagrożenia epidemicznego.   

Zarówno w chwili wszczęcia niniejszego postępowania, jak i na każdym z jego późniejszych 

etapów nie były powszechnie znane ani dostępne informacje dotyczące przewidywanej czy 

też możliwej  do zaistnienia zmiany w postaci wyeliminowania przyłbicy jako środka ochrony 

przed  COVID-

19.  Wykonanie  niniejszego  zamówienia  nie  leży  w  interesie  publicznym. 

Zamawiający  (Poczta  Polska  S.A.),  jako  podmiot  ze  100%  udziałem  Skarbu  Państwa  oraz 

„operator  wyznaczony”  w  rozumieniu  ustawy  z  dnia  23  listopada  2012  r.  Prawo  pocztowe                   

tj.  operator  pocztowy  obowiązany  do  świadczenia  usług  powszechnych,  zobowiązana  jest 

nie 

tylko  do  prowadzenia  racjonalnej  gospodarki  finansowej,  ale  do  świadczenia  usług 

powszechnych  w  sposób  wymagany  przepisami  powszechnie  obowiązującego  prawa (zob. 

m.in.  art.  46  ust.  2  ustawy  z  dnia  23  listopada  2012  r.  Prawo  pocztowe  oraz  przepisy 

wykonawcz

e  wydane  na  podstawie  art.  47  ww.  ustawy,  w    tym  wymogi  dotyczące 

dostępności i zasad funkcjonowania placówek pocztowych). W tym przypadku, zakup środka 

ochrony, który nie jest już dopuszczony do użytku stał się bezcelowy. Kierując się potrzebą 

zabezpiecze

nia  pracowników  i  obsługiwanych  klientów  (bezpośrednia  obsługa  klienta 

prowadzona  jest  w    Pionie  Sprzedaży  w  tzw.  Regionach  Sieci  w  całej  Polsce)  przed 

zakażeniem COVID-19, która stanowiła cel zamówienia objętego niniejszym postępowaniem, 

Zamawiający  nie  może  stosować  środków  które  zostały  wyeliminowane    z  katalogu 

zabezpieczeń przed rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2. Stosowanie przyłbic, jako 

niedopuszczalnego  środka  ochrony  przed  zakażeniem  COVID-19,  w  ramach  działalności, 

KIO 907/21 

którą Zamawiający obowiązany jest prowadzić, w szczególności narażałoby  życie i  zdrowie 

wielu  osób,  powodując  tym  samym  negatywne  skutki  dla  interesu  publicznego.  Udzielenie 

zamówienia,    w  pierwotnie  opisanym  kształcie  i  zakresie,  które  nie  leży  już  w  powyżej 

określonym interesie publicznym, czyni w pełni zasadnym uznanie, iż interes ten jest w tym 

wypadku decydujący.” 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Art.  93  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp  brzmi:  „Zamawiający  unieważnia  postępowanie                            

o  udzielenie  za

mówienia,  jeżeli:  (…)  wystąpiła  istotna  zmiana  okoliczności  powodująca,  że 

prowadzenie  postępowania  lub  wykonanie  zamówienia  nie  leży  w  interesie  publicznym, 

czego nie można było wcześniej przewidzieć” 

Obie strony w swoich stanowiskach wskazywały, że obowiązkiem zamawiającego jest 

unieważnienie postępowania w przypadku łącznego spełnienia trzech przesłanek: 

musi wystąpić zmiany okoliczności i to zmiana istotna,  

zmiana  ta  musi  spowodować,  że  prowadzenie/wykonanie  zamówienia  nie  leży                           

w interesie publicznym,  

okoliczności tej nie można było wcześniej przewidzieć. 

Strony  w  odmienny  sposób  oceniały  jednak,  czy  powyższe  przesłanki  wystąpiły                              

w odniesieniu do części III prowadzonego przez zamawiającego postępowania.  

Odwołujący  utrzymywał,  że  przesłanki  uzasadniające  unieważnienie  postępowania 

nie  spełniły  się,  w  konsekwencji  czego  zamawiający  bezpodstawnie,  naruszając  wskazany 

przepis unieważnił postępowanie w części III zamówienia.  

Zamawiający zajął stanowisko przeciwne. 

Skład  orzekający  Izby  doszedł  do  przekonania,  że  unieważniając  postępowanie                         

w  części  III  zamawiający  miał  ku  temu  podstawy,  a  tym  samym,  że  nie  dopuścił  się 

naruszenia przepisu art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp. 

W pierw

szej kolejności dostrzec należy, że celem każdego postępowania o udzielenie 

zamówienia  publicznego  jest  zrealizowanie  jakiejś  potrzeby  zamawiającego.  Wskazaną 

przez  zamawiającego  w  ramach  części  III  potrzebą  był  zakup  60  tys.  przyłbic  pełnych 

ochronnych na 

twarz o cechach opisanych w załączniku nr 3 do projektu umowy. 

Dostrzec  jednocześnie  należy,  że    o  ile  obowiązkiem  zamawiającego,  narzuconym 

mu  przepisem  art.  29  ustawy  Pzp  jest  opis  przedmiotu  zamówienia  w  szczególności                         

w sposób jednoznaczny i wyczerpujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych 

określeń,  uwzględniając  wszystkie  wymagania  i  okoliczności  mogące  mieć  wpływ  na 

sporządzenie  oferty,  o  tyle  przepisy  nie  narzucają  zamawiającemu  prezentacji                                   

KIO 907/21 

w  opracowanej  przez  zamawiającego  dokumentacji  postępowania  opisu  sposobu 

wykorzystania  zamawianych  produktów,  celów,  jakie  przy  wykorzystaniu  zamawianych 

produktów chce osiągnąć. 

Podstawy prawnej, która obligowałaby zamawiającego do wskazania w dokumentacji 

przetargowej  (w  SIWZ)  sposobu  w  jaki  wykorzystane  będą  u  zamawiającego  zamawiane                      

w ramach części III przyłbice nie wskazał także odwołujący (Protokół z rozprawy – str. 3). 

Brak  zatem  wskazania  w  dokumentacji  przetargowej

,  że  zamawiane  przyłbice  miały 

być  wykorzystywane  przez  pracowników  zamawiającego  jako  jedyne,  samoistne,  a  nie 

dodatkowe

,  uzupełniające  środki  ochrony  indywidualnej  w  celu  zabezpieczenia  tak 

pracowników,  jak  i  klientów  zamawiającego  przed  zarażeniem/rozprzestrzenianiem  się 

wirusa Covid-19 nie stanowi wady tej dokumentacji.              

Odwołujący,  nie  mając  ku  temu  podstaw  –  w  świetle  opracowanej  przez 

zamawiającego  dokumentacji  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego w szczególności dla części III – błędnie założył, że celem zamawiającego była 

ochrona  pracowników  zamawiającego  i  jego  klientów,  poprzez  stosowanie  przyłbic  jako 

dodatkowych (obok innych) 

środków ochrony indywidualnej.  

Założenie,  że  zamawiane  przyłbice  stanowić  miały  nie  jedyny,  a  dodatkowy  środek 

ochrony  indywidualnej  nie  znajduje 

także  potwierdzenia  w  treści  zawiadomienia                                    

o unieważnieniu postępowania w części III. 

Podkreślić  przy  tym  należy,  że  zamówienie  przez  zamawiającego  przyłbic  jako 

wyłącznych  środków  ochrony  indywidualnej  z  przeznaczeniem  dla  pracowników 

zamawiającego  znajdowało  oparcie  w  obowiązujących  w  dacie  wszczęcia  postępowania 

(13.11.2020 r.) i wyboru oferty najkorzystniejszej (29.01.2021 r.) przepisach rozporządzenia 

Ra

dy  Ministrów  z  dnia  9  października  2020  r.  w  sprawie  ustanowienia  określonych 

ograniczeń nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r. 

poz.  1758) 

–  przywołany  przez  zamawiającego  w  zawiadomieniu  o  unieważnieniu 

postępowania  §  27  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  i  ocena  z  tej  perspektywy,  że  przyłbica  nie  może 

zastąpić  innych  środków  ochronnych,  a  jedynie  może  stanowić  ich  uzupełnienie  nie  ma 

znaczenia. 

Nie  ma  także  znaczenia  z  tej  perspektywy  wiedza  prezentowana                                       

w ogólnodostępnych środkach przekazu na temat niższej skuteczności stosowania przyłbicy 

w porównaniu do maseczki. Jedynie na marginesie dostrzec należy, że zapewne ta właśnie 

wiedza 

stanowiła jedną z przyczyn zmiany rozporządzenia z 9 października 2020 r.  

Uwzględniając  powyższe,  stwierdzić  należy,  że  celem  zamawiającego  był  zakup                     

w  ramach  części  III  przyłbic  z  przeznaczeniem  ich  do  stosowania  przez  pracowników 

zamawiającego jako samodzielny środek ochrony indywidulanej. 

Reali

zacja  tego  celu  stała  się  niemożliwa  z  dniem  27  lutego  2021  r.,  tj.  z  chwilą 

wejścia  w  życie  rozporządzenia  Rady  Ministrów  z  dnia  26  lutego  2021  r.  w  sprawie 

KIO 907/21 

ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu 

epidemii  (Dz

.  U.  z  2021  r.  poz.  367) mocą, którego  przyłbice przestały  być  dopuszczalnym 

środkiem ochrony, wyłącznym (w rozumieniu rozporządzenia) środkiem ochrony. 

Skład  orzekający  Izby,  za  wyrokiem  z  dnia  3  lipca  2020  r.  zapadłym  w  sprawie                       

o  sygn.  akt  KIO  912/20 

wskazuje,  że  „pojęcie  interesu  publicznego  jest  pojęciem 

niedookreślonym, niemniej jego funkcja w stosowaniu prawa sprowadza się do wyposażenia 

decydującego  (w tym  wypadku  zamawiającego)  w  możliwości  reagowania  na  sytuacje 

faktyczne  don

iosłe  prawnie,  społecznie  i  gospodarczo,  niemieszczące  się  w  ramach  oceny 

typowych  jednostkowych  stanów  faktycznych,  prowadzącym  do  elastycznego  i  słusznego 

rozstrzygania  spraw  (por.  wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  z  dnia  21  maja  2018  r., 

sygn.  akt  XXIII 

Ga  405/180).  Wobec  braku  zdefiniowania  pojęcia  interesu  publicznego                        

w ustawie orzecznictwo przyjmuje rozumienie tego pojęcia wynikające  z uchwały Trybunału 

Konstytucyjnego z dnia 12 marca 1997 r. (sygn. akt W 8/96), w której uznano, że za interes 

publiczny  należy  uznać  korzyści  uzyskiwane  w  wyniku  realizacji  przedsięwzięć  służących 

ogółowi  w  zakresie  zadań  ciążących  na  administracji  rządowej  oraz  samorządowej, 

realizowanych  w  drodze  świadczenia  usług  powszechnie  dostępnych,  związanych                           

np. z 

ochroną zdrowia, oświaty, kultury, porządku publicznego (por. m.in. postanowienie KIO 

z dnia  30  marca  2020  r.,  sygn.  akt  KIO/W  12/20).  Co  prawda  interesu  publicznego  co  do 

zasady  nie  powinno  się  utożsamiać  z  interesem  własnym  Zamawiającego,  niemniej  mogą 

mieć miejsce przypadki, kiedy te interesy będą zbieżne.” 

Zamawiający – Poczta Polska S.A. jako operator wyznaczony, dysponujący środkami 

publicznymi  świadczy  usługi  pocztowe  o  charakterze  powszechnym,  wyznaczając  cele 

„cząstkowe”  i  realizując  je  w  szczególności  poprzez  zakup  towarów  z  zastosowaniem 

przepisów  o  zamówieniach  publicznych.  Charakter  i  skala  świadczonych  przez 

zamawiającego  usług  przemawiają  za  uznaniem,  że    wyznaczony  przez  zamawiającego                       

w 

odniesieniu  do  przedmiotowego  postępowania  cel  miał  służyć  interesowi  publicznemu,                      

tj. ochronie zdrowia, a nawet życia pracowników zamawiającego i jego klientów.  

Odnosząc  się  do  oceny  odwołującego,  że  fakt,  że  każda  z  części  zamówienia 

odpowiadała innym środkom ochrony (maseczki ochronne wielokrotnego użytku, rękawiczki, 

płyn  do  dezynfekcji,  wkłady  filtrujące  do  maseczek  wielorazowych)  wskazuje,  że  „środki 

ochrony  były  od  początku  traktowane  przez  Zamawiającego  jako  przeznaczone  do  użytku 

łącznego” (str. 6 odwołania), skład orzekający Izby zauważa, że oczywistym jest zamawianie 

rękawiczek  i  płynu  dezynfekującego  wraz  z  przyłbicami,  ponieważ  chronią  inny  obszar 

(ręce),  działając  inaczej.  Zamawianie  zaś  przyłbic  wraz  z  maseczkami  ochronnymi                             

(i  wkładami filtrującymi  do  maseczek)  nie oznacza automatycznie,  że miały  być  stosowane 

KIO 907/21 

jednocześnie.  Równie  uzasadnionym  jest  przyjęcie,  że  pracownicy  zamawiającego  mieli 

mieć  możliwość  wyboru  środka  ochrony  (maseczka  albo  przyłbica)  zgodnie  z  własnymi 

preferencjami. 

O  ile  zgodzić  należy  się  z  odwołującym  co  do  tego,  że  przyłbice  stanowią 

uzupełnienie maseczek i zwiększają skuteczność ich stosowania, o tyle nie można zgodzić 

się  z  odwołującym,  że  celem  zamawiającego  w  przypadku  tego  postępowania  było 

zapewnienie  pracownikom  zamawiającego  ochrony  w  najpełniejszym,  biorąc  pod  uwagę 

wolumen 

dostępnych na rynku środków ochrony indywidualnej, zakresie.  

Zamawiający  ważyć  musi  swoje  cele  odpowiednio  do  prowadzenia  racjonalnej 

gospo

darki  finansowej,  co  tak  w  zawiadomieniu  o  unieważnieniu  postępowania,  jak                             

i w Odpowiedzi na odwołania zamawiający akcentował. 

Podsumowując, zmiana przepisów regulujących kwestie środków zabezpieczających 

przed  wirusem  Covid-19 

była  okolicznością,  której  nie  można  było  wcześniej  przewidzieć 

(„Oczywistym  jest,  że  zmiana  przepisów  powszechnie  obowiązujących  jest  niezależna  od 

Zamawiaj

ącego” – str. 10 odwołania), była to zmiana istotna, ponieważ uczyniła niemożliwym 

realizacj

ę  celu  w  postaci  ochrony  pracowników  zamawiającego  (i  klientów  zamawiającego) 

przyłbicami  jako wyłącznymi  środkami  ochrony,   powodując,  że prowadzenie postępowania 

nie leży w interesie publicznym. 

Zarzut 

dotyczący  naruszenie  przez  zamawiającego  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp                           

w zw. z art. 7 ust. 3 ustawy Pzp, poprzez bezzasadne unieważnienie postępowania w części 

III w sytuacji, 

w której nie zostały wypełnione ustawowe przesłanki unieważnienia czynności         

i  zamawiający  bezzasadnie  zwlekał  z  zawarciem  umowy  z  wykonawcą,  który  wypełnił 

wszystkie ustawowe przesłanki dla wyboru jego oferty nie potwierdził się. 

W konsekwencji uznania, że zamawiający, unieważniając postępowanie nie dopuścił 

się naruszenia przepisu art. 93 ust. 1 pkt 3 ustawy Pzp, skład orzekający Izby uznał, że także 

ten zarzut się nie potwierdził. 

Ze  względu  na  to,  że  nie  potwierdził  się  żaden  z  zarzutów  odwołania,  skład 

orzekający Izby orzekł jak w sentencji, oddalając odwołanie. 

KIO 907/21 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do  wyniku  na  podstawie  art.  557 

ustawy  nPzp,  a  także  w  oparciu  o  §  8  ust.  2  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów                   

z  dnia  30  grudnia  2020  roku  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania 

odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania                  

(Dz. U. z 2020 r., poz. 2437).  

Przewodniczący:  ………………………………………….