KIO 1995/21 WYROK dnia 3 sierpnia 2021 r.

Sygn. akt KIO 1995/21 

WYROK 

z dnia 3 sierpnia 2021 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodnicząca:      Magdalena Grabarczyk 

Protokolant:            

Adam Skowroński 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 sierpnia 

2021 r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  29  czerwca    2021  r.  przez  wykonawcę 

MOTO-

TRUCK  Sp.  z  o.o.  w  Kielcach  w  postępowaniu prowadzonym  przez zamawiającego 

Gminę Jemielno w Jemielnie 

przy  udziale wykonawcy  Przedsiębiorstwo Specjalistyczne  „bocar”  Sp.  z o.o.  w  Korwinowie 

zgłaszającego  swoje  przystąpienie  do  udziału  w  postępowaniu  odwoławczym  po  stronie 

zamawiającego

orzeka: 

uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje Gminie Jemielno  w  Jemielnie  unieważnienie czynności 

wyboru  najkorzystniejszej  ofer

ty  i  czynności  odrzucenia  oferty  złożonej  przez  wykonawcę 

MOTO-TRUCK Sp. z o.o. w Kielcach na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy z 

11 września 

2019  roku  - 

Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2021  r.  poz.  1127)  z  powodu 

niezgodności  treści  oferty  tego  wykonawcy  z  warunkami  zamówienia  oraz  powtórzenie 

czynności badania i oceny ofert;  

2. kosztami postępowania obciąża Gminę Jemielno w Jemielnie i: 

2.1.  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  7.500  zł  00  gr  (słownie: 

siedem 

tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  MOTO-TRUCK  Sp.  z  o.o.  w 

Kielcach 

tytułem wpisu od odwołania; 

2.2. zasądza od Gminy Jemielno w Jemielnie na rzecz MOTO-TRUCK Sp. z o.o. w Kielcach 

kwotę  11.100  zł  00  gr  (słownie:  jedenaście  tysięcy  sto  złotych  zero  groszy)  stanowiącą 

uzasadnione  koszty  strony  postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wpisu  od 

odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika 

Stosownie  do  art.  579  ust.  1  oraz  art. 

580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  – 

Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1127) na niniejszy wyrok – w terminie 14 

dni od dnia jego doręczenia  – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodnicząca:      ……………………… 

Sygn. akt KIO 1995/21   

        Uzasadnienie

Zamawiający  –  Gmina  Jemielno  w  Jemielnie  –  prowadzi  na  podstawie  przepisów 

ustawy z 29 stycznia 2019 roku - 

Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1129), 

dalej jako: „ustawa” albo „Pzp”, postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie 

podstawowym  bez  negocjacji  na  zakup  i  dostawę  średniego  samochodu  ratowniczo  - 

gaśniczego  dla  Ochotniczej  Straży  Pożarnej  w  Luboszycach.  Ogłoszenie  o  zamówieniu 

opublikowane zostało w Biuletynie Zamówień Publicznych pod numerem 00064708. Wartość 

zamówienia jest mniejsza niż progi unijne, o których mowa w art. 3 ust. 1 Pzp.

 29  czerwca    2021  r.  wykonawca  MOTO-

TRUCK  Sp.  z  o.  o.  w  Kielcach  wniósł 

odwołanie.  Zachowany  został  termin  ustawowy  i  obowiązek  przekazania  zamawiającemu 

kopii odwołania. 

Odwołujący  zarzucił  zamawiającemu naruszenie art.  226  ust.  1  pkt  5 w  zw.  z  art.  16 

pkt. 1 ustawy na skutek bezprawnego odrzucenia oferty odwołującego, pomimo że jej treść 

odpowiada warunkom zamówienia, gdyż silnik i podwozie pojazdu pochodzi od tego samego 

producenta.

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienia  odwołania  i  nakazanie  zamawiającemu 

unieważnienie  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  i  czynności  odrzucenia  oferty 

odwołującego  oraz  powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  ofert  z  uwzględnieniem  oferty 

odwołującego, a następnie powtórzenie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej spośród 

ofert  nie  podlegających  odrzuceniu  złożonych  przez  wykonawców  nie  podlegających 

wykluczeniu z postępowania.

Wykonawca Przedsiębiorstwo Specjalistyczne „bocar” Sp. z o.o. w Korwinowie zgłosił 

przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego.  Przystępujący 

zachował przesłanki ustawowe i wniósł o oddalenie odwołania.

Zamawiający w pisemnej odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania.

W  czasie  posiedzenia  z  udziałem  stron  przystępujący  złożył  pismo  procesowe,  w 

którym argumentował zasadność czynności odrzucenia oferty odwołującego.

Wobec  stwierdzenia,  że  odwołanie  nie  podlega  odrzuceniu,  Izba  skierowała  je  na 

ro

zprawę, podczas której strony i uczestnik podtrzymali dotychczasowe stanowiska.

Izba ustaliła, co następuje:

W    pkt  3.2  Specyfikacji  Warunków  Zamówienia,  dalej  jako:  „SWZ”,  zamawiający 

ustalił,  że  szczegółowy  opis  przedmiotu  zamówienia  zawiera  załącznik  nr  3  do  SWZ  - 

Minimalne  wymagania  techniczno-

użytkowe  dla  średniego  samochodu  ratowniczo-

gaśniczego  z  układem  napędowym  4x4  (kategoria  2:  uterenowiony)  dla  jednostki  OSP 

Luboszyce.  Pkt  2.1.2 załącznika  Nr  3  stanowi:  Pojazd  fabrycznie  nowy,  z  silnikiem  o  mocy 

nie  mniejszej  niż  210  kW,  silnik  i  podwozie  z  kabiną  pochodzące  od  tego  samego 

producenta.  Zamawiający  wymagał  podania  typu  i  modelu  podwozia  oraz  producenta 

podwozia. W odpowiedzi odwołujący złożył ofertę, w której w pkt 2.1.2 wskazał typ i model 

podwozi

a:  RENAULT  MDB3  D.  Jako  producenta  podwozia  wskazał  RENAULT  TRUCKS 

SAS.

Przystępujący  Przedsiębiorstwo  Specjalistyczne  „bocar”  sp.  z  o.o.  pismem  z  11 

czerwca  2021  r.  złożył  do  zamawiającego  wniosek  o  odrzucenie  oferty  odwołującego, 

uzasadniając to faktem, że w dokumentacji homologacyjnej tj. w Świadectwie Zgodności WE 

pojazdu niekompletnego marki Renault typ MDB3 D, jako producent podwozia jest wskazana 

spółka  Renault  Trucks  SAS,  natomiast  producentem  silnika  jest  Spółka  Volvo  Powertrain 

Corporation. Do wni

osku o odrzucenie oferty dołączono Świadectwo Zgodności WE.

15  czerwca  2021  r.  zamawiający  działając  na  podstawie  art.  223  ust.  1  Pzp  zwrócił 

się  do  wszystkich  wykonawców,  którzy  złożyli  oferty  w  tym  postępowaniu,  z  prośbą  o 

wyjaśnienie treści oferty. Zamawiający prosił o przedstawienie świadectwa zgodności UE, w 

którym  „ujęty  będzie  producent  podwozia,  jak  również  producent  silnika”.  Zamawiający 

wskazał,  że  powyższe  dane  potrzebne  są  dla  ustalenia,  czy  wskazane  podwozie  spełnia 

warunki  SWZ  określone  w  pkt  2.1.2  specyfikacji  przetargowej.  Pismo  zamieszczono  w 

portalu przetargowym 16 czerwca 2021 r.

Odwołujący nie odpowiedział na wezwanie. Na rozprawie oświadczył, że informacja o 

wezwaniu do wyjaśnień trafiła do jego poczty elektronicznej 28 czerwca 2021 r. 

28  czerwca  2021  r.  zamawiający  przesłał  informację  o  wyniku  postępowania.  Jako 

najkorzystniejszą zamawiający wybrał ofertę Przedsiębiorstwa Specjalistycznego „bocar” Sp. 

z  o.  o.  W  tym  samym  piśmie  zamawiający  poinformował,  że  oferta  odwołującego  została 

o

drzucona na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy. W uzasadnieniu zamawiający wskazał, 

że  oferta  nie  spełnia  wymogu  pochodzenia  silnika  i  podwozia  pojazdu  od  tego  samego 

producenta co producent pojazdu, przez co podlega odrzuceniu na podstawie art. 226 ust. 1 

pkt 5 Pzp (jej treść jest niezgodna z warunkami zamówienia).

W tym stanie rzeczy odwołujący wniósł odwołanie. 

Powołanych  ustaleń  Izba  dokonała  na  podstawie  wymienionych  pism  oraz  oferty 

odwołującego znajdujących się w aktach sprawy.

Izba  nie  dopuściła  i  nie  przeprowadziła  dowodu  z  zeznań  świadka.  Materiał 

dowodowy  zgromadzony  w  sprawie  oraz  stanowiska  stron  i  uczestnika  zaprezentowane  na 

rozprawie  są  wystarczające  do  wydania  orzeczenia.  Przeprowadzenie  kolejnego  dowodu, 

zwłaszcza  wobec  braku  sporu  co  do  okoliczności  faktycznych,  prowadziłoby  wyłącznie  do 

zbędnego przedłużenia postępowania (art. 541 Pzp).

Izba zważyła, co następuje:

Odwołujący jest  uprawniony  do  wniesienia odwołania zgodnie z  art.  505 ust.  1  Pzp. 

Jest  wykonawcą,  który  złożył  ofertę  i  ma  interes  w  uzyskaniu  danego  zamówienia. 

Zarzucane  zamawiającemu  naruszenia  przepisów  powodują,  że  odwołujący  może  ponieść 

szkodę w postaci utraty możliwości uznania jego oferty za najkorzystniejszą . 

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Okoliczności  faktyczne  w  postaci  treści  SWZ,  treści  oferty  odwołującego  oraz  toku 

czynności  dokonywanych  przez  zamawiającego  w  postępowaniu  nie  są  sporne  między 

stronami. Nie jest również sporny fakt, że marki RENAULT TRUCKS oraz VOLVO TRUCKS 

należą do koncernu VOLVO.

Odwołanie podlega uwzględnieniu z dwóch przyczyn. 

Pierwsza  ma  charakter  formalny  i  dotyczy  podstaw  odrzucenia  oferty  odwołującego 

wskazanych przez zamawiającego w informacji z 28 czerwca 2021 r. Zamawiający uzasadnił 

tę  czynność  wymaganiem,  aby  silnik  i  podwozie  pojazdu  pochodziły  od  tego  samego 

producenta co producent pojazdu. Wymaganie takie nie zostało zapisane w SWZ, gdyż w pkt 

2.1.2.  załącznika  Nr  3  do  SWZ  zamawiający  wymagał,  aby  silnik  i  podwozie  z  kabiną 

pochodziły  od  tego  samego  producenta.  Na  potrzeby  odrzucenia  oferty  zostało  zatem 

wykreowane  nowe  wymaganie,  którego  nie  zawierały  dokumenty  postępowania.  Już  z  tej 

przyczyny  doszło  do  naruszenia  art.  226  ust.  1  pkt  5  ustawy,  co  jest  wystarczające  dla 

uwzględnienia  odwołania.  Przypomnieć  należy  w  tym  miejscu,  że  okoliczności  faktyczne  i 

prawne  wskazane  przez  zamawiającego  w  informacji  o  czynnościach  dokonanych  w 

postępowaniu  mają  znaczenie  dla  granic,  w  jakich  mogą  być  rozpoznane  środki  ochrony 

prawnej  wnoszone  wobec  tej  czynności.  Odwołanie  jest  środkiem  ochrony  prawnej 

dotyczącym  konkretnej  czynności  zamawiającego,  która  została  dokonana  w  danych 

okolicznościach  faktycznych  oraz  prawnych.  Jakkolwiek  zasadniczy  zarzut  odwołania 

dotyczy  wykazania  spełniania  przez  odwołującego  wymagania  opisanego  w  pkt  2.1.2 

załącznika  Nr  3  do  SWZ,  to  w  uzasadnieniu  odwołania  odwołujący  kwestionuje  czynność 

odrzucenia jego oferty również z powodu uzasadnienia tej czynności. 

Izba zważyła, że powołanie przez zamawiającego fikcyjnych, nieistniejących w SWZ 

podstaw  odrz

ucenia  oferty  skutkuje  wadliwością  czynności  odrzucenia.  Czynność 

zamawiającego  niezgodna  z  przepisami  ustawy  nie  powinna  być  utrzymywana  w  obrocie 

prawnym.  N

ie  podzielono  w  tej  mierze  poglądu  przystępującego,  który  wskazywał,  że  to 

uchybienie  zamawiającego  nie  ma  znaczenia  w  świetle  art.  554  ust.  1  pkt  1  Pzp,  który 

stanowi,  że 

I

zba  uwzględnia  odwołanie  w  całości  lub  w  części,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie 

przepi

sów ustawy, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o 

udzielenie  zamówienia.  Przywołany  przepis  zawiera  przesłanki  konieczne  uwzględnienia 

odwołania.  Przesłanki  te  są  spełnione,  gdyż  wadliwość  uzasadnienia  czynności 

zamawiającego  oznacza,  że  zamawiający  z  naruszeniem  przepisów  ustawy  odrzucił  ofertę 

odwołującego, która może zostać uznana za najkorzystniejszą. 

Art. 226 ust. 1 pkt 5 Pzp nakazuje zamawiającemu odrzucenie oferty, której treść jest 

niezgodna z warunkami zamówienia. Art. 226 ust. 1 pkt 5 Pzp to następca prawny art. 89 ust. 

1  pkt  2  poprzednio  obowiązującej  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych  (Dz.U.  z  2019  r.  poz.  1843  ze  zm.)  Oba  przepisy  regulują  ten  sam  zakres 

przedmiotowy  różniąc  się  wyłącznie  nomenklaturą.  Poprzedni  przepis  stanowił  in  initio,  że 

zamawiający  odrzuca  ofertę,  której  treść  jest  niezgodna  z  treścią  specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia.  Tożsamość  obu  norm  powoduje  aktualność  myśli  orzeczniczej 

wypracowanej  pod  rządami  poprzedniej  ustawy.  Treść  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia, czyli aktualnie warunków zamówienia, to opisane w dokumentach zamówienia 

wymagania zamawiającego o  charakterze merytorycznym  dotyczące  ilości, jakości,  terminu 

lub innych warunków mających znaczenie dla wykonania przedmiotu zamówienia. 

Jeśli zamawiający odrzuca ofertę wykonawcy na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 Pzp, 

to na nim spoczywa - 

zgodnie z podstawową zasadą wynikającą z art. 534 ust. 1 Pzp - ciężar 

dowodu  co  do  zaistnienia  przesłanek  przywołanego  przepisu.  To  zamawiający  bowiem  ze 

swoich  twierdzeń  wywodzi  skutek  prawny.  Zamawiający  wywodził  w  odpowiedzi  na 

odwołanie,  że  argumentacja  odwołującego  stanowi  nieuprawnioną  polemikę  z  jasnym  i 

konkretnym  wymogiem  określonym  przez  zamawiającego  w  treści  SWZ.    Idąc  za  tym 

twierdzeniem  należy  przypomnieć,  że  art.  226  ust.  1  pkt  5  Pzp  wymaga  jednoznacznego 

stwierdzenia  niezgodności  treści  oferty  z  warunkami  zamówienia.  Żeby  zaś  takie  ustalenie 

było  możliwe,  treść  SWZ  w  odpowiednim  zakresie  musi  być  jednoznaczna.  Nie  wolno 

dokonywać  negatywnej  weryfikacji  oferty  w  zakresie  nieostrych,  niedookreślonych  

postanowień  specyfikacji,  brak  jest  bowiem  wówczas  wzorca  dla  przeprowadzenia  oceny  i 

jednoznacznego ustalenia braku zgodności oferty z siwz (por. przykładowo wyroki Krajowej 

Izby Odwoławczej:  z  27  września 2016 r., sygn.  akt  KIO  1717/16, z  7 października 2016 r. 

KIO  1771/16,  z  2  stycznia  2018  r.  KIO  2651/17,  z  14  lipca  2015  r.  KIO  1399/15,  z  31 

października 2018 r. sygn. akt KIO 2111/18).

W  okolic

znościach  sporu  Izba  stwierdziła,  że  postanowienie  pkt  2.1.2 SWZ,  będące 

podstawą  odrzucenia  oferty  odwołującego,  nie  jest  jednoznaczne.  Każdy  uczestnik  sporu 

przedstawiał  bowiem  własną  interpretację.  Zamawiający  powołał  definicje  Słownika  Języka 

Polskiego 

PWN i wywodził, że „producent” to „ten, kto wytwarza jakiś towar”. Producentem 

nie  może  być  zatem  „koncern”,  gdyż  pod  tym  pojęciem  należy  rozumieć  „zjednoczenie 

przedsiębiorstw  o odrębnej  osobowości prawnej”.  Stanowisko zamawiającego  zmierzało do 

zdefinio

wania  podmiotu  będącego  producentem  z  jednej  strony  za  pomocą  kryterium 

osobowości  prawnej,  z  drugiej  jako  marki.  Z  kolei  przystępujący  również  wskazywał  na 

kryterium  osobowości  prawnej,  jednak  zdawał  się  zmierzać  do  utożsamienia  pojęciem 

producenta z pojęciem „producenta zamawianego pojazdu”. Odwołał się bowiem do definicji 

producenta  zawartej  w Rozporządzeniu Parlamentu  Europejskiego i  Rady (UE)  2018/858  z 

dnia  30  maja  2018  r. 

w  sprawie  homologacji  i  nadzoru  rynku  pojazdów  silnikowych  i  ich 

przyczep oraz 

układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych 

do tych pojazdów, zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 715/2007 i (WE) nr 595/2009 oraz 

uchylającym  dyrektywę  2007/46/WE.  Art.  3  pkt  40  tego  rozporządzenia  stanowi,  że 

„producent”  oznacza  osobę  fizyczną  lub  prawną,  która  jest  odpowiedzialna  za  wszystkie 

aspekty  homologacji  typu  pojazdu,  układu,  komponentu  lub  oddzielnego  zespołu 

technicznego,  lub  indywidualnego  dopuszczenia  pojazdu  lub  procedurę  uzyskiwania 

zezwoleń  dla  części  i  wyposażenia,  za  zapewnienie  zgodności  produkcji  oraz  za  kwestie 

dotyczące  nadzoru  rynku  w  odniesieniu  do  tych  wyprodukowanych  pojazdów,  układów, 

komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części i wyposażenia, bez względu na 

to.  czy  osoba  ta  bezpośrednio  uczestniczy  we  wszystkich  etapach  projektowania  i 

budowy  tych  pojazdów,  układów,  komponentów  lub  oddzielnych  zespołów 

technicznych".  

Natomiast odwołujący kładł nacisk, z jednej strony, na objęcie pojęciem 

producenta podmiotów wchodzących w skład danej grupy kapitałowej (producent jako nazwa 

grupy),  z  drugiej  strony,  akcentował  rzeczywiste  miejsce  produkcji,  pochodzenie 

wymaganych  przez  zamawiającego  części  pojazdu.  Ze  stanowiska  odwołującego  należy 

wywieść, że koncern Volvo Group powinin być uznany za producenta pojazdów ciężarowych, 

niezależnie  od  tego,  czy  są  to  pojazdy  marki  RENAULT  TRUCKS,  czy  VOLVO  TRUCKS. 

Wywodził,  że  części  do  pojazdów  sprzedawanych  pod  marką  Volvo  lub  Renault 

produkowane  są  w  tych  samych  fabrykach  (dowody:  pisemne  oświadczenia  załączone  do 

odwołania oraz złożone na rozprawie).

W tym stanie rzeczy Izba zważyła, że skoro strony i uczestnik postępowania będący 

profesjonalnymi  uczestnikami  rynku  zamawianych  pojazdów  różnią  się  co  do  rozumienia 

pojęcia „producent”,  pojęcie to  należy  wykładać  szeroko.  Niejasność  postanowień  SWZ,  za 

którą odpowiada zamawiający, nie może bowiem przemawiać na niekorzyść wykonawców. W 

konsekwencji,  z  braku  jasnego  wskazania  przez  zamawiającego,  co  należy  rozumieć  pod 

pojęciem „producent”, pojęcie to nie powinno być zawężane wyłącznie do oznaczenia marki 

lub  definiowane  za  pomocą  podmiotowości  prawnej.  Przeciwna  interpretacja  nie  znajduje 

dostatecznego  oparcia  w  dokumentacji  postępowania.  Czynność  odrzucenia  oferty 

odwołującego okazała się w konsekwencji wadliwa materialnie, dokonana z naruszeniem art. 

226 ust. 1 pkt 5 Pzp.

Zamawiający  twierdził,  że  pkt  2.1.2  załącznika  nr  3  do  SWZ  ma  na  celu  uzyskanie 

„pojazdu  jednorodnego”,  nie  będącego  „składakiem”.  Nie  wskazał  jednak  w  żaden  sposób, 

że  pojazd  taki  jest  bardziej  użyteczny,  ma  lepsze  parametry,  niż  pojazd,  którego  silnik  i 

podwozie wraz z kabiną miałyby pochodzić od różnych „producentów”. Izba uznała zatem, że 

warunek  sformułowany  przez  zamawiającego  w  pkt  2.1.2  załącznika  nr  3  do  SWZ  jest  nie 

tylko niejednoznaczny

, ale ma cechy wymagania formalnego, które może przyczyniać się do 

ograniczenia konkurencji w postępowaniu. 

Nie można też pominąć, że art. 106 ust. 1 zdanie drugie Pzp stanowi, że zamawiający 

wskazuje  wymagane  przedmiotowe  środki  dowodowe  w  ogłoszeniu  o  zamówieniu  lub 

dokumentach  zamówienia.  Oczekiwanie  zamawiającego  złożenia  przez  wykonawców 

świadectwa zgodności UE, którego nie wymagał ani w ogłoszeniu o zamówieniu, ani w SWZ, 

a następnie  opieranie ocen ofert o ten dokument nie odpowiada prawu. Należy zgodzić się z 

tezą,  że  zamawiający  przy  badaniu  i  ocenie  ofert  powinien  korzystać  z  posiadanej  przez 

siebie  wiedzy,  jednak  w  okolicznościach  sporu  teza,  że  zamawiający  wiedzę  taką 

rzeczywiście posiadał, nie jest godna wiary. 

Odrzucenie  oferty  na  podstawie 

wymagania  SWZ  podlegającego  rozbieżnej 

interpretacji,  w  oparciu  o  dokumenty,  których  złożenia  zamawiający  nie  wymagał  w  SWZ, 

prowadzi  do  naruszenia  podstawowych  zasad  prowadzenia  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia,  w  szczególności  zasady  przejrzystości.  Zasada  ta  nakłada  bowiem  na 

zamawiającego  obowiązek  dokonywania  czynności  w  postępowaniu  na  podstawie 

ustalonych  przez  siebie  wymagań.  Wymagania  opisane  przez  zamawiającego  w  SWZ 

decydują o tym, czy dany wykonawca zdecyduje się na udział w danym postępowaniu. Nie 

mogą być zatem zmieniane po złożeniu ofert.

Izba  zgodziła  się  z  odwołującym,  że  sam  fakt  braku  odpowiedzi  na  wezwanie  do 

wyjaśnień  z  15  czerwca  2021  r.  nie  uzasadnia  odrzucenia  oferty  jako  niezgodnej  z 

warunkami  zamówienia.  Milczenie  wykonawcy  skutkuje  odrzucenie  oferty  wyłącznie  wtedy, 

gdy  zamawiający  wzywa  do  wyjaśnień  dotyczących  ceny  oferty.  Natomiast  ustawa  nie 

przewiduje takich konsekwencji, w sytuacji gdy zamawiający bada treść oferty.

Skoro oferty zamawiający dokonał odrzucenia oferty odwołującego z naruszeniem art. 

226  ust.  1  pkt  5  Pzp,  również  czynność  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  została  dokonana 

przez zamawiającego niezgodnie z ustawą.

W tym stanie rzeczy Izba na podstawie art. 553 ust. 1 oraz art. 554 ust. 1 pkt 1 Pzp 

orzekła, jak w pkt 1 sentencji. O kosztach Izba orzekła na podstawie art. 557 i art. 574 Pzp 

uwzględniając  wynikającą  z  art.  575  Pzp  zasadę  ponoszenia  kosztów  stosownie  do 

odpowiedzialności za wynik postępowania. W rozpoznawanej sprawie stroną odpowiedzialną 

w  całości  za  wynik  postępowania  był  zamawiający.  Uwzględniono  koszt  wynagrodzenia 

pełnomocnika odwołującego w kwocie 3.600 zł stosownie do § 7 ust. 1 pkt 1 oraz § 5 pkt 2 

lit.  b)  rozporządzenie  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie 

szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz.U. z 2020 r. poz. 2437). 

Przewodnicząca: