KIO 1992/21 WYROK dnia 10 sierpnia 2021 roku

Sygn. akt: KIO 1992/21 

WYROK 

z dnia 10 sierpnia 2021 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Danuta Dziubińska 

Protokolant:            

Mikołaj Kraska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  5  sierpnia  2021  roku  odwołania  wniesionego  do 

Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 5 lipca 2021 r. przez wykonawcę MOTO-TRUCK 

Sp

ółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Kielcach  w  postępowaniu 

prowadzonym przez 

Ochotniczą Straż Pożarną w Świekatowie 

przy  udziale  wykonawcy 

Przedsiębiorstwo  Specjalistyczne  „bocar”  Spółka  z 

ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Korwinowie  zgłaszającego  swoje 

przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

1.  uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  Ochotniczej  Straży  Pożarnej  w  Świekatowie 

unieważnienie  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  oraz  czynności  odrzucenia 

oferty  złożonej  przez  wykonawcę  MOTO-TRUCK  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością z siedzibą w Kielcach na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy z 

11  września  2019  roku  -  Prawo  zamówień  publicznych  (tekst  jednolity  Dz.  U.  z  2021  r. 

poz.  1127)  z  powodu  niezgodności  treści  oferty  tego  wykonawcy  z  warunkami 

zamówienia oraz powtórzenie czynności badania i oceny ofert;  

2. kosztami postępowania obciąża Ochotniczą Straż Pożarną w Świekatowie, i: 

2.1.zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr (słownie: 

siedem  tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  odwołującego  tytułem 

wpisu od odwołania; 

2.2.zasądza  od  Ochotniczej  Straży  Pożarnej  w  Świekatowie  na  rzecz  MOTO-TRUCK 

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Kielcach kwotę 3 600 zł 00 

gr  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  tytułem  wynagrodzenia 

pełnomocnika strony. 

Stosownie do  art.  579 ust.  1 i  art.  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia 11  września 2019  r.  Prawo 

zamówień  publicznych  (teks  jednolity  Dz.  U.  z  2021  r.  poz.  1129)  na  niniejszy  wyrok   -    w 

terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ……………………………… 

Sygn. akt: KIO 1992/21 

U z a s a d n i e n i e 

Ochotnicza  Straż  Pożarna  w  Świekatowie  (dalej:  „Zamawiający”)  prowadzi  na 

podstawie 

ustawy  z  11  września  2019  r.  -  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2019  r. 

poz. 2019 ze zm.) dalej: „ustawa Pzp” postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w 

trybie  podstawowym  na  podstawie  art.  275  ust.  1  ustawy  Pzp  pn. 

„Dostawa  średniego 

samochodu  specjalnego  pożarniczego,  ratowniczo-gaśniczego  4x4  dla  Ochotniczej  Straży 

Pożarnej  w  Świekatowie.”,  numer  referencyjny:  OSP.ZP.271.1.2021.  Wartość  przedmiotu 

zamówienia  jest  określona  poniżej  progów  unijnych.  Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało 

zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych pod numerem 2021/BZP 00076992/01. 

Zamawiający  29  czerwca  2021  roku  zawiadomił  o  odrzuceniu  oferty  wykonawcy 

MOTO-

TRUCK  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Kielcach  (dalej:  „Odwołujący”),  który  wniósł  na  tę 

czynność odwołanie, zarzucając Zamawiającemu naruszenie art. 226 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 

16  pkt.  1  ustawy  Pzp,  na  skutek  bezprawnego  odrzucenia  jego  oferty, 

pomimo  że  jej  treść 

odpowiada  warunkom  zamówienia,  gdyż  silnik  i  podwozie  pojazdu  wraz  z  kabiną  pochodzi 

od tego samego producenta i w konsekwencji dokonania wyboru oferty, która nie jest ofertą 

najkorzystniejszą.  Wskazując na powyższe,  Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania 

oraz 

unieważnienie  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  oraz  czynności  odrzucenia 

oferty  Odwołującego  a  także  nakazanie  Zamawiającemu  powtórzenie  czynności  badania  i 

oceny  ofert  z  uwzględnieniem  oferty  Odwołującego  oraz  powtórzenie  czynności  wyboru 

najkorzystniejszej  oferty 

spośród  niepodlegających  odrzuceniu  ofert  złożonych  przez 

Wykonawców niepodlegających wykluczeniu z postępowania.  

W uzasadnieniu Odwołujący podał m.in, że treść uzasadnienia odrzucenia jego oferty 

wskazuje na to, że wyłączną podstawą decyzji Zamawiającego było Świadectwo zgodności 

WE

,  którego  Odwołujący  nie  składał  Zamawiającemu  dla  oferowanego  pojazdu.  Zostały 

jedynie  złożone  przez  niego  wszelkie  dokumenty  wskazane  przez  Zamawiającego  jako 

przedmiotowe  środki  dowodowe,  opisane  w  Rozdziale  VIII  pkt  7  Specyfikacji  Warunków 

Z

amówienia.  Treść  żadnego  z  nich  nie  wzbudziła  wątpliwości  Zamawiającego.  Nie  zostały 

także  uznane  przez  Zamawiającego  za  niepotwierdzające  wymagań  SWZ  albo 

niekompletne.      Z  treści  żadnego  z  tych  dokumentów  nie  wynika  podnoszona  przez 

Zamawiaj

ącego rozbieżność oferty z SWZ, a ocena ofert powinna odbywać się w oparciu o 

środki opisane w SWZ.  Zamawiający z naruszeniem przepisu art. 106 ust. 1 zdanie drugie 

ustawy  Pzp 

zastosował  niewskazany  w  SWZ  przedmiotowy  środek  dowodowy.  

Zamawiający nie wskazał konkretnego opisu w treści złożonej oferty, ani braku określonych, 

żądanych  przez  niego  informacji,  czy  też  uchybień  w  zakresie  przedmiotowych  środków 

dowodowych, 

które  by  na  wskazaną  niezgodność  wskazywały.  Nie  ma  żadnych  dowodów, 

że oferta Odwołującego jest niezgodna z warunkami zamówienia. Odwołujący stwierdził, że 

Zamawiający  nie  miał  prawa  dokonywać  porównań  ofert  do  dokumentów,  których  w 

postępowaniu  nie  ustanowił  przedmiotowymi  środkami  dowodowymi.  Treść  tych 

dokumentów  nie  odnosi  się  do  pojazdu  oferowanego  w  przedmiotowym  postępowaniu.  W 

ocenie 

Odwołującego odrzucenie jego oferty nastąpiło z naruszeniem przepisu art. 226 ust. 1 

pkt  5  w  zw.  z  art.  16  pkt.  1  ustawy  Pzp

.  Równocześnie  bowiem  doszło  do  wyboru  oferty 

Przedsiębiorstwa Specjalistycznego bocar Sp. z o.o., złożonej w takich samych warunkach, z 

użyciem tych samych formularzy.  

O

dnosząc  się  do  treści  wskazanego  przez  Zamawiającego  w  uzasadnieniu 

odrzucenia  jego  oferty 

Świadectwa  Zgodności  WE,  którego  posiadanie  przez 

Zamawiającego  nie  było  Odwołującemu  wiadome,  Odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający 

dokonał  błędnej  interpretacji  znajdujących  się  w  nim  zapisów:    0.5  Nazwa  firmy  i  adres 

producenta:  Renault  Trucks  SAS;  Tabela  parame

trów  poz.  20  Silnik:  producent  VOLVO 

Powertrain  Corporation.  Z

apisy  te  dotyczą  nazw  konkretnych  zakładów  produkcyjnych,  w 

których  powstają  określone  komponenty  pojazdu.    Dla  zaoferowanego  pojazdu  marki 

Renault  opisany  w  Załączniku  nr  1  a  poz.  2.1.  2.  SWZ  wymóg:  Pojazd  fabrycznie  nowy,  z 

silnikiem o mocy nie mniejszej niż 210 kW, silnik i podwozie z kabiną pochodzące od tego 

samego  producenta  jest  spełniony,  ponieważ  producentem  wszystkich  komponentów 

pojazdu  jest  koncern  Volvo  Group

,  który  jest  światowym  producentem  pojazdów 

ciężarowych,  do  którego  należą  między  innymi  marki  RENAULT  TRUCKS  oraz  VOLVO 

TRUCKS oferowane w Europie.  Na potrzeby swojej działalności, Koncern posiada oddziały 

produkujące  komponenty,  jak  również  gotowe  pojazdy.    Jednym  z  oddziałów  jest  Volvo 

Powertrain  zajmujący  się  produkcją  silników  i  to  właśnie  ta  nazwa  podawana  jest  w 

Świadectwie  Zgodności  WE  podwozia.  Zamawiający  nie  wymaga,  aby  nazwa  silnika  i 

podwozia z kabiną była taka sama, ani aby nazwa zakładów produkujących te komponenty 

brzmiała jednakowo, ale aby pochodziły one od jednego producenta. Wymóg ten jest zatem 

spełniony.  Nie  można  bowiem  utożsamiać  pojęcia  „jeden  producent”  z  pojęciem  „jedna 

marka” ani pojęciem „jedna firma”. Wbrew zatem semantycznym różnicom i idącym za tym 

skojarzeniom  o  odmienności  producentów,  wymóg  pochodzenia  podwozia  z  kabiną  oraz 

silnika od jednego producenta jest spełniony. Do odwołania zostało załączone Oświadczenie 

Renault Trucks z 11 czerwca 2021 r. 

 Wykonawca 

Przedsiębiorstwo  Specjalistyczne  „bocar”  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Korwinowie  (dalej:  „Przystępujący”),  który  zachowując 

wymogi  ustawowe  zgłosił  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

Zamawiającego,  pismem  z  5  sierpnia  2021  r.  przedstawił  swoje  stanowisko  w  sprawie, 

wnosząc  o  oddalenie  odwołania.  W  uzasadnieniu  swojego  stanowiska  Przystępujący 

wskazał m.in., że ustawa Pzp nie definiuje pojęcia producenta, nie odsyła też w tym zakresie 

do  innych  aktów  prawnych  i  przeprowadził  analizę  przepisów,  które  mogłyby  mieć 

zastosowanie dla określenia definicji producenta na użytek przedmiotowego postępowania o 

udzielenie zamówienia. Przystępujący stwierdził, że nie będzie miała zastosowanie definicja 

producenta  zawarta  w  ustawie  z  dnia  12 

grudnia  2003  r.  o  ogólnym  bezpieczeństwie 

produktów (Dz.U. nr 229, poz. 2275 ze zm.), natomiast będzie miała zastosowanie definicja 

producenta zawarta w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 z 30 

maja  2018  r.  w  sprawie  homologacji  i 

nadzoru  rynku  pojazdów  silnikowych  i  ich  przyczep 

oraz  układów,  komponentów  i  oddzielnych  zespołów  technicznych  przeznaczonych do  tych 

pojazdów,  zmieniającym  rozporządzenie  (WE)  nr  715/2007  i  (WE)  nr  595/2009  oraz 

uchylającym  dyrektywę  2007/46/WE,  zgodnie  z  którą  „producent”  oznacza  osobę  fizyczną 

lub  prawną,  która  jest  odpowiedzialna  za  wszystkie  aspekty  homologacji  typu  pojazdu, 

układu,  komponentu,  lub  oddzielnego  zespołu  technicznego,  lub  indywidualnego 

dopuszczenia  pojazdu  lub  procedurę  uzyskiwania  zezwoleń  dla  części  i  wyposażenia,  za 

zapewnienie zgodności produkcji oraz za kwestie dotyczące nadzoru rynku w odniesieniu do 

tych  wyprodukowanych  pojazdów,  układów,  komponentów,  oddzielnych  zespołów 

technicznych,  części  i  wyposażenia,  bez  względu  na  to,  czy  osoba  ta  bezpośrednio 

uczestniczy  we  wszystkich  etapach  projektowania  i  budowy  tych  pojazdów,  układów 

komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych.” 

Izba dopuściła dowody z dokumentacji postępowania złożonej przez Zamawiającego 

oraz dowody złożone na posiedzeniu i rozprawie przez: 

Zamawiającego w postaci: pisma Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z 31 

maja  2019  r.,  M

inimalnych  wymagań  techniczno-użytkowych  dla  średniego  samochodu 

ratowniczo-

gaśniczego  z  układem  napędowym  4x4  (kategoria  2:  uterenowiony),  dla 

jednostek OSP; 

Odwołującego  w  postaci:  odpisu  z  KRS  „Volvo  Polska”  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością, Oświadczenia „Volvo Polska” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością 

Oddział Renault Truck w Młochowie z 2 lipca 2021 r., Oświadczenia „Volvo Polska” Spółka z 

ograniczoną  odpowiedzialnością  Oddział  Renault  Truck  w  Młochowie  z  23  lipca  2021  r., 

Świadectwa  Zgodności  WE  (pojazdy  niekompletne)  bez  m.in.  daty  produkcji,  numeru 

identyfikacyjnego  pojazdu,  Świadectwa  Zgodności  WE  (pojazdy  niekompletne)  m.in.  z  datą 

produkcji, numerem identyfikacyjnym pojazdu, Świadectwa wytwórcy P.S. „bocar” Sp. z o.o., 

Świadectwa dopuszczenia Nr 4044/2020 (dwie karty). 

Krajowa 

Izba 

Odwoławcza 

rozpoznając 

na 

rozprawie 

odwołania,                        

uwzględniając dokumentację postępowania o udzielenie zamówienia publicznego oraz 

stanowiska  Stron 

i Przystępującego, a także zgromadzone dowody, ustaliła i zważyła 

co następuje: 

Odwołanie  nie  zawiera  braków  formalnych.  Wpis  w  prawidłowej  wysokości  został 

wniesiony w ustawowym terminie.  N

ie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących 

odrzuceniem odwołania, o których stanowi art. 528 ustawy Pzp. 

Wykazując  swoje  uprawnienie  do  skorzystania  ze  środków  ochrony  prawnej 

Odwołujący  wskazał,  że  jego  interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego  zamówienia  doznał  

uszczerbku  w  wyniku  wadliwych  czynności  i  zaniechania  dokonania  przez  Zamawiającego 

czynności    prawem  przepisanych,    do  wykonania  których  był  zobowiązany.  Odwołujący 

złożył ofertę w przedmiotowym postępowaniu. W przypadku przeprowadzenia oceny ofert z 

u

względnieniem  jego  oferty  może  ona  zostać  uznana  za  najkorzystniejszą.    W  obecnym 

stanie  sprawy,  Odwołujący  może  ponieść  szkodę  wynikającą  z  możliwości  nieuzyskania 

zamówienia, a tym samym nie otrzymania wynagrodzenia w wysokości wynikającej z oferty.  

W  ocenie  Izby  Odwołujący  legitymuje  się  uprawnieniem  do  skorzystania  w 

postępowaniu ze środków ochrony prawnej. Zostały wypełnione przesłanki, o których mowa 

w art. 505 ust. 1 ustawy Pzp. Odwołujący jest zainteresowany pozyskaniem zamówienia i w 

tym  celu  złożył  ofertę.  W  przypadku  potwierdzenia  się  zarzutów  odwołania  miałby  szansę 

uzyskać zamówienie i osiągnąć korzyści z tym związane. 

Następnie Izba ustaliła, co następuje: 

W  załączniku  Nr  1a  do  SWZ  pn.  Wymagania  techniczno-użytkowe  dla  średniego 

samochodu ratowniczo-

gaśniczego z układem napędowym 4x4 (kategoria 2: uterenowiony), 

dla  jednostki  OSP  Świekatowo,  w  poz.  2.1.2  jako  wymagania  minimalne  Zamawiający 

określił:  Pojazd  fabrycznie  nowy,  z  silnikiem  o  mocy  nie  mniejszej  niż  210  kW,  silnik  i 

podwozie z kabiną pochodzące od tego samego producenta. Zamawiający wymagał podania 

przez wykonawców: typu i modelu podwozia oraz producenta podwozia i silnika.  

O

dwołujący w swojej ofercie w pkt 2.1.2 załącznika nr 1a wskazał: Renault MDB3 D 

210 KW, Renault. 

Przystępujący  Przedsiębiorstwo  Specjalistyczne  „bocar”  sp.  z  o.o.  pismem  z  25 

czerwca  2021  r.  wy

stąpił  do  Zamawiającego  o  odrzucenie  m.in.  oferty  Odwołującego.  W 

uzasadnieniu 

wniosku  zostało  wskazane,  że  w  dokumentacji  homologacyjnej  tj.  w 

Świadectwie  Zgodności  WE  pojazdu  niekompletnego  marki  Renault  typ  MDB3  D  9,  jako 

producent  podwozia  jest  wskazana  spółka  Renault  Trucks  SAS,  natomiast  producentem 

silnika  jest  Spółka  Volvo  Powertrain  Corporation.  Do  wniosku  o  odrzucenie  oferty 

Odwołującego zostało dołączone Świadectwo Zgodności WE. 

Z

amawiający odrzucił ofertę Odwołującego na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy, 

o  czym  zawiadomił  pismem  z  29  czerwca  2021  r.  Jako  powód  odrzucenia  oferty  zostało 

wskazane: 

Zamawiający w opisie przedmiotu zamówienia zawartym w załączniku Nr 1a  do 

SWZ pn. Wymagania techniczno-

użytkowe dla średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego 

z układem   napędowym 4x4, w poz. 2.1. . wymagał: Pojazd fabrycznie nowy, z silnikiem o 

mocy  nie  mniejszej  niż  210  kW,  silnik  i  podwozie  z  kabiną    pochodzące  od  tego  samego 

producenta.  Wykonawca  za

oferował  pojazd  bazowy  Renault  MDB3  D  o  mocy  210  kW 

producenta Renault.  

Z treści Świadectwa zgodności WE Pojazdy niekompletne producenta 

wynika cyt.:  

0.1 - Marka: Renault 

0.2 -  Typ: MDB3 D 

0.5 - Nazwa firmy i adres producenta : Renault Trucks SAS  

Tabela parame

trów poz. 20 Silnik: producent VOLVO Powertrain Corporation.  

Z  treści  świadectwa  zgodności  WE  producenta  wynika,  że  oferowany  pojazd  posiada 

podwozie  z  kabiną  producent  a  Renault  Trucks  SAS,  a  silnik  od  producenta  VOLVO 

Powertrain Corporation.  

Jak  wynika  z  powyższego  oferowany  pojazd  nie  spełnia  wymagań  Zamawiającego 

określonych w Załączniku Nr 1a do SWZ.  

W piśmie z 1 lipca 2021 r., informującym o wyborze najkorzystniejszej oferty, złożonej 

przez  Przystępującego,  i  odrzuceniu  dwóch  ofert,  jako  podstawa  odrzucenia  oferty 

Odwołującego  zostało  wskazane:  „Wykonawca  zaoferował  pojazd  nie  odpowiadający 

wymaganiom Zamawiającego zawartym w załączniku Nr 1a do SWZ w poz. 2.1.2. Podstawa 

odrzucenia oferty: art. 226 ust. 1 pkt. 5 ustawy Pzp. 

 Rozdziale VIII pkt 7 SWZ 

zostało wskazane:  

7.  Przedmiotowe  środki  dowodowe  należy  tu  rozumieć  dostarczenie  do  oferty  nw. 

dokumentów:  

Wypełniony załącznik Nr 1a do SWZ.  

2)  Karta techniczna lub specyfikacja techniczna producenta oferowanego wozu bojowego.  

Kolorowe zdjęcia oferowanego wozu bojowego.  

Oświadczenie producenta o autoryzacji na wykonywanie czynności serwisowych.  

Wykaz  punktów  serwisowych  (punkt  serwisowy  zlokalizowany  na  terenie  Polski  w 

odległości  do  150-250  km,  z  autoryzowanym  mobilnym  serwisem  umożliwiającym 

realizację przeglądów i napraw w siedzibie Zamawiającego).  

W  sprawie  nie  jest  sporne,  że  marki  RENAULT  TRUCKS  oraz  VOLVO  TRUCKS 

należą  do  koncernu VOLVO.    Nie jest też sporna treść oferty Odwołującego i  to,  że został 

zaoferowany  pojazd 

fabrycznie  nowy,  z  silnikiem  o  mocy  nie  mniejszej  niż  210  kW.  Spór 

dotyczy tego, czy wymóg zawarty w opisie przedmiotu zamówienia, aby silnik i podwozie z 

kabiną  zaoferowanego  pojazdu  pochodziły  od  tego  samego  producenta  został  spełniony 

przez Odwołującego, oraz czy Zamawiający mógł dokonywać oceny oferty Odwołującego w 

oparciu o dokument, którego nie wymagał w SWZ. 

Izba zważyła, co następuje: 

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie. Potwierdziły się bowiem zarzuty odwołania w 

granicach których Izba orzeka.  

Stosownie do art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp: Z

amawiający odrzuca ofertę, jeżeli jej 

treść jest niezgodna z warunkami zamówienia.  

Stosownie  do  art.  106  ust.  1  zdanie  drugie  ustawy  Pzp 

zamawiający  wskazuje 

wymagane  przedmiotowe  środki  dowodowe  w  ogłoszeniu  o  zamówieniu  lub  dokumentach 

zamówienia.  

Na wstępie zauważenia wymaga, że warunki zamówienia należy rozumieć zgodnie z 

definicją  zawartą  w  art.  7  pkt  29  ustawy  Pzp,  zgodnie  z  którym  przez  warunki  zamówienia 

należy rozumieć m.in. warunki wynikające z opisu przedmiotu zamówienia. To do wymogów 

postawionych 

przez  zamawiającego  należy  zatem  porównywać  treść  złożonych  przez 

wykonawców ofert. Chodzi o merytoryczne wymagania, w tym co do zakresu, ilości, jakości, 

warunków  realizacji  i  innych  elementów,  które  są  istotne  dla  wykonania  zamówienia  w 

stopni

u zaspokajającym opisane przez zamawiającego oczekiwania, o merytoryczny aspekt 

zaoferow

anego przez wykonawcę świadczenia.   

Z  tych  względów  dla  zastosowania  tego  przepisu  powinno  być  możliwe  wykazanie, 

jaki  merytoryczny  element  oferty  jest  niezgodny  z 

opisanymi  przez  zamawiającego 

wymaganiami 

i na czym ta niezgodność polega. Dla odrzucenia oferty na podstawie ww. art. 

226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp, niezbędne jest stwierdzenie i wykazanie przez Zamawiającego 

niezgodności  treści  oferty  z  określonymi  przez  niego  warunkami  zamówienia,  przy  czym 

podnoszona rozbieżność nie może budzić wątpliwości. W związku z tym opis tych warunków 

powinien  być  precyzyjny  i  jednoznaczny.  Zachowuje  aktualność  zasada,  że  niejasne, 

pozwalające  na  różną  interpretację  postanowienia  dotyczące  warunków  zamówienia,  nie 

mogą skutkować negatywnie dla wykonawcy,  bowiem  to  Zamawiający jest  ich  autorem  i to 

on  powinien  zadbać  o  ich  właściwy  opis,  jak  również  zasada,  że  specyfikacja  warunków 

zamówienia,  zawierająca  m.in.  opis  przedmiotu  zamówienia,  nie  może  być  zmieniana  po 

terminie składania ofert.

W  związku  z  tym  w  okolicznościach  analizowanej  sprawy  to  na  Zamawiającym 

spoczywał  ciężar  dowodu  w  zakresie  zaistnienia  przesłanek  dla  odrzucenia  oferty 

Odwołującego  na  podstawie  ww.  przepisu,  tj.  wykazania,  że  jej  treść  jest  niezgodna  z 

warunkami zamówienia, które określił w SWZ, bowiem to Zamawiający ze swoich twierdzeń 

wywodził skutek prawny. W ocenie Izby Zamawiający nie udźwignął spoczywającego na nim 

ciężaru dowodu. 

U

stawa  Pzp  nie  definiuje  pojęcia  producenta,  nie  odsyła  też  w  tym  zakresie  do 

określonego aktu prawnego. Również SWZ nie zawiera definicji producenta  przedstawionej 

przez  Zamawiającego  na  użytek  postępowania.  Z  definicji  podanej  w  Słowniku  Języka 

Polskiego  PWN  wynika,  że  „producent”  to  „ten,  kto  wytwarza  jakiś  towar”.  Poszczególne 

ustawy zawierają własne definicje tego pojęcia, np. z definicji zawartej w art. 3 pkt 2 ustawy z 

12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (tj. Dz.U. z 2021 poz. 222) wynika, 

że  termin 

 producent  oznacza:  a)   

przedsiębiorcę  prowadzącego  w  Unii  Europejskiej  lub  na 

terytorium państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron 

umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym działalność polegającą na wytwarzaniu produktu 

albo każdą inną osobę, która występuje jako wytwórca, umieszczając na produkcie bądź do niego 

dołączając swoje nazwisko, nazwę, znak towarowy bądź inne odróżniające oznaczenie, a także 

osobę, która naprawia lub regeneruje produkt, b)  przedstawiciela wytwórcy, a jeżeli wytwórca nie 

wyznaczył  przedstawiciela  -  importera  produktu,  w  przypadkach  gdy  wytwórca  nie  prowadzi 

działalności  w  Unii  Europejskiej  lub  na  terytorium  państw  członkowskich  Europejskiego 

Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, 

c)   

przedsiębiorcę uczestniczącego w dowolnym etapie procesu dostarczania lub udostępniania 

produktu,  jeżeli  jego  działanie  może  wpływać  na  właściwości  produktu  związane  z  jego 

bezpieczeństwem.  

Na  rozprawie  Strony  i  Przystępujący  wskazywali  natomiast  na  odrębność  pojęć: 

„wytwórca” i „producent”. 

K

ażdy z uczestników postępowania przedstawiał własne, odmienne 

od  innych,  rozumienie 

terminu  „producent”,  przedstawiając  w  tym  zakresie  argumentację 

przemawiaj

ącą  za  zasadnością  jego  stanowiska.  W  związku  z  tym  nie  można  uznać 

postanowienia pkt 2.1.2 SWZ za jednoznaczne.

Zamawiający na rozprawie na pytanie jak rozumie termin „producent” oświadczył, że 

chodzi  o  ten  podmiot,  który  wyprodukował  pojazd  niekompletny,  tj.  podwozie  i  kabinę  oraz 

silnik, tj. j

eżeli Volvo występuje jako odrębny podmiot i to on byłby producentem podwozia i 

kabiny,  a  producentem  silnika  inny  podmiot,  tj.  podmiot,  który  w  członie  nazwy  nie  miałby 

Volvo, a np. Renault, to nie spełniałoby to wymogu SWZ. Zamawiający wskazał również, że 

decydujące  znaczenie  ma  marka,  pod  jaką  dany  element  występuje,  a  nie  podmiotowość 

producenta.  Zamawiający  nie  zgodził  się  ze  stanowiskiem  Odwołującego,  który  zwrócił 

uwagę na porównywalność w tym zakresie pojazdów zaoferowanych przez Odwołującego i 

Przystępującego, ponieważ, jak stwierdził, w przypadku Przystępującego zarówno w pkt 05 

jak i 20 świadectwa WE występuje podmiot, który w nazwie ma wyraz Volvo. Chodzi zatem o 

dwie  córki  tej  samej  matki  Volvo  i  nie  jest  ważne,  że  są  odrębnymi  podmiotami,  bowiem 

każda  w  członie  nazwy  ma  wyraz  Volvo.  Natomiast  w  przypadku  pojazdu  zaoferowanego 

przez  O

dwołującego  chodzi  o  dwie  różne  córki  od  matki  Volvo,  tj.  jedna  Volvo  a  druga 

Renault.  Dlatego

,  jak  stwierdził,  Zamawiający  uznał,  że  oferta  Odwołującego  nie  spełnia 

wymogu,  aby  podwozie,  kabina  i  silnik,  pochodz

iły  od  jednego  producenta.  Zamawiający 

podał,  iż  wytyczne  Komendanta  Państwowej  Straży  Pożarnej  w  zakresie  określonego  w 

SWZ 

wymogu wiążą się z doświadczeniem wcześniejszej awaryjności pojazdów, które były 

niekompatybilne,  bo  podwozie,  kabina  i  silnik  były  różnych  producentów.  Ponadto 

Zamawiający  stwierdził,  że  z  punktu  05  świadectwa  WE,  w  oparciu  o  który  dokonywał 

weryfikacji 

oferty  Odwołującego  dotyczy  tylko  podwozia  i  kabiny,  a  nie  jak  twierdzi 

O

dwołujący  całego  pojazdu.  Z  pozycji  20  świadectwa  WE  wynika,  że  zaoferowany  przez 

O

dwołującego pojazd wyposażony jest w silnik producenta Volvo, natomiast z pkt 05 wynika, 

że producentem podwozia i kabiny jest Renault. 

Według  stanowiska  Odwołującego,  w  tym  zaprezentowanego  na  rozprawie, 

Zamawiający odrzucając jego ofertę wskazał na producenta pojazdu, bowiem to jego dotyczy 

pkt  0.5  Świadectwa  zgodności  WE,  podczas  gdy  wymóg  dotyczył  producenta  podwozi. 

Producentem  podwozia  i  kabiny  oferowanego  przez  Odwołującego  pojazdu  jest  fabryka 

należąca do grupy Volvo w Blainville-sur-Orne we Francji. Fabryka ta jest także producentem 

podwozia  i  kabiny  pojazdu,  który  został  zaoferowany  przez  Przystępującego.  Silniki 

pojazdów  zaoferowanych  zarówno  przez  Odwołującego,  jak  i  Przystępującego  zostały 

wyprodukowane w Venissieux koło Lyonu. Fabryka ta należy do spółki Volvo POWERTRAIN 

Corporation,  która  jest  producentem  tych  silników.  Wskazuje  to,  że  zarówno  w  odniesieniu 

do  pojazdu  zaoferowanego  przez  Odwołującego,  jak  też  pojazdu  zaoferowanego  przez 

Przystępującego  producentami  są  fabryki  należące  do  grupy  Volvo.  Nadto  Świadectwo 

zgodn

ości  WE  Volvo  Truck  Corporation  złożone  przez  Przystępującego  w  pozycji  0.5 

dot

yczącym  nazwy  firmy  i  adresu  producenta  wskazuje  na  Volvo  Truck  Corporation  w 

Goteborgu,  natomiast  jako  producent  silnika  w  pozycji  20  figuruje  Volvo  Power  Train 

Corporation  z  siedzibą  w  Venissieux  koło  Lyonu.  Są  to  dwa  różne  podmioty,  działające  w 

ramach  koncernu  Volvo.  Jest  to  zatem  taka  sama  sytuacja  jak  w  przypadku  Renault,  który 

jest  także odrębnym  podmiotem, który też działa w  ramach  grupy  Volvo.  W  każdym  z  tych 

przypadków pozycja 0.5 i 20 Świadectwa Zgodności WE wskazuje na dwa różne podmioty. 

Gdyby  zatem  przyjąć  sposób  rozumienia  producenta  jako  odrębnego  podmiotu,  to  Volvo 

Truck  Corporation  i  Volvo  POWERTRAIN  Corporation 

oznaczałyby  dwóch  różnych 

producentów.  Ze  stanowiska  Odwołującego  wynika,  że  przy  braku  definicji  producenta  na 

użytek postępowania za w pełni uzasadnione, także względami faktycznego funkcjonowania 

w  sektorze  producentów  pojazdów,  jest  przyjęcie,  że  za  producenta  należy  uznawać 

podmioty 

wchodzące  w  skład  tej  samej  grupy  kapitałowej,  bez  względu  na  to,  pod  jaką 

marką następuje sprzedaż. Odwołujący przedstawił w tym zakresie m.in. oświadczenie Volvo 

Polsk

a  Sp.  z  o.o.  Oddział  Renault  Trucks  w  Młochowie,  z  którego  wynika,  że  właścicielem 

fabryk w 

Venissieux koło Lyonu i w Blainville-sur-Orne we Francji jest koncern Volvo Group. 

Dla każdego podwozia oznaczonego  numerem VIN  wystawiane jest  świadectwo  zgodności 

WE,  w  którym  podawane  są  nazwy  przyjęte  przez  koncern  Volvo Group  zgodnie  ze  swoją 

strategią działalności.

P

rzystępujący  w  swoim  pisemnym  stanowisku  wskazywał  na  kryterium  osobowości 

prawnej, 

i wywodził w ślad za definicją zawartą w art. 3 pkt 40 Rozporządzenia Parlamentu 

Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie homologacji i nadzoru 

rynku  pojazdów  silnikowych  i  ich  przyczep  oraz  układów,  komponentów  i  oddzielnych 

zespołów  technicznych  przeznaczonych  do  tych  pojazdów,  zmieniającym  rozporządzenie 

(WE)  nr  715/2007  i  (WE)  nr  595/2009  oraz  uchylającym  dyrektywę  2007/46/WE,  że  ani 

producentem  pojazdu,  ani  te

ż  silnika  pojazdu  oferowanego  przez  Wykonawcę  nie  jest 

Koncern  Volvo  Group,  który  nie  posiada  przymiotu  producenta  w  rozumieniu  ww. 

R

ozporządzenia,  bowiem  Koncern  Volvo  Group  nie  jest  ani  osobą  fizyczną,  ani  osobą 

prawną.  Na  rozprawie  natomiast  Przystępujący  stwierdził,  że  jego  zdaniem  w  omawianym 

zakresi

e chodzi o tożsamość marki, tj. producentem jest taki podmiot, który posługuje się tą 

samą  marką,  co  wiąże  się  z  okolicznościami  faktycznymi  i  prawnymi,  w  jakich  funkcjonują 

producenci  pojazdów.  Nie  jest  bowiem  możliwe,  aby  w  jednej  fabryce  wytworzyć  pojazd  w 

całości. Jeśli chodzi o swoją ofertę, to stwierdził, że zaoferował on pojazd, gdzie zarówno w 

odniesieniu  do  podwozia  i  kabiny,  jak  i  silnika, 

jako  producenta  wskazał  markę  Volvo. 

Przyzna

ł, że są to różne spółki, jeśli chodzi o podmiotowość w rozumieniu prawa, jednakże 

posługują  się  marką  Volvo.  Przystępujący  stwierdził  również,  że  poz.  0.5  świadectwa 

zgodności WE odnosi się do producenta pojazdu, a nie jedynie producenta podwozia. 

Z  analizy 

powyższych  stanowisk  wynika  zatem,  że  o  decyzji  Zamawiającego  o 

odrzuceniu oferty Odwołującego przesądziła nazwa podmiotów wymienionych w poz. 0.5 i 20 

Świadectwa  zgodności  WE,  tj.  dokumentu,  którego  Zamawiający  nie  wymagał  w  SIWZ  i 

który,  po  otrzymaniu  od  Przystępującego,  zinterpretował  odmiennie,  niż  na  rozprawie 

Przystępujący  i  Odwołujący,  tj.  przyjął,  że  w  poz.  0,5  tego  dokumentu  chodzi  o producenta 

podwozia,  podczas  gdy  Odwołujący  i  Przystępujący  stwierdzili,  że  w  tej  pozycji  chodzi  o 

producenta pojazdu.  

Tymczasem  Zamawiający  w  SWZ  nie  wymagał,  aby  nazwa  producenta  silnika  i 

podwozia  z  kabiną  była  taka  sama,  lecz  aby  ich  producent  był  ten  sam,  nie  rozstrzygając 

przy  tym,  czy  chodzi  o  ten  sam  podmiot  prawa

,  czy  jedynie  o  markę  jakiej  używa  dany 

podmiot. 

SWZ nie zawiera informacji wskazujących, że Zamawiający w omawianym zakresie 

będzie  się  kierował  oznaczeniem  nazwy  podmiotu,  i  nie  będzie  brał  pod  uwagę  tego,  że 

określone marki są używane w ramach tego samego koncernu, nie będzie brał pod uwagę, 

że dany element podwozia jest produkowany w tej samej fabryce, należącej do tego samego 

właściciela, ale jest oferowany pod różnymi nazwami handlowymi co, jak wynika z twierdzeń 

Odwołującego,  popartych  złożonymi  oświadczeniami,  występuje  w  okolicznościach 

analizowanej  sprawy,  tj. 

silniki  występujące  pod  nazwą  VOLVO  FL  oraz  RENAULT  D, 

produkowane 

są  w  fabryce  w  miejscowości  Blainville-sur-Orne  we  Francji,  należącej  do 

podmiotu wchodzącego w skład Koncernu VOLVO Group. 

 W  ocenie Izby  wobec  braku 

wyraźnego wskazania przez Zamawiającego, co należy 

rozumieć pod pojęciem „producent”, oraz braku jednej, powszechnie obowiązującej definicji 

tego  terminu, 

jak  też  braku  odesłania  w  SWZ  do  definicji  przyjętej  w  określonym  akcie 

prawnym, należy uznać, że na etapie oceny ofert i postępowania odwoławczego termin ten 

nie 

może  być  zawężany  do  oznaczenia  nazwy  producenta  i  wymogu,  aby  niezależnie  od 

odrębności  podmiotów  miały  one  w  nazwie  ten  sam  element.  Tym  bardziej,  że  w 

okolicznościach analizowanej sprawy oznacza to nierówne traktowanie wykonawców.  

Następnie  zauważenia  wymaga,  że  zamawiający  przy  badaniu  i  ocenie  ofert  może 

korzystać  z  już  posiadanych,  czy  pozyskanych  przez  siebie  informacji,  pozwalających  na 

weryfikację otrzymanych od wykonawców ofert, musi się to jednak wiązać z właściwą analizą 

tych  informacji, 

uwzględniającą  zarówno  postawione  w  SWZ  wymogi,  co  do  przedmiotu 

zamówienia,  jak  też  treść  wymaganych  w  SWZ  przedmiotowych  środków  dowodowych, 

których  katalog,  dla  osiągnięcia  stawianego  celu,  powinien  być  określony  w  powiązaniu  z 

przedmiotem zamówienia. Zamawiający musi bowiem mieć na uwadze zasady obowiązujące 

na  gruncie  Zamówień  publicznych,  w  tym  określony  w  art.  16  obowiązek  przygotowania  i 

prowadzenia  postępowania  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  i 

równego traktowania wykonawców, a także przejrzysty oraz proporcjonalny. 

W  okolicznościach  analizowanej  sprawy  oparcie  decyzji  o  odrzuceniu  oferty 

Odwołującego  na  przyjętym  dopiero  na  etapie  oceny  ofert  sposobie  rozumienia  użytego  w 

SWZ  pojęci  producenta,  nadto  w  oparciu  o  dokument,  którego  nie  wymagał  w  SWZ,  jako 

przedmiotowego  środka  dowodowego,  i  którego  Odwołujący,  przy  zastosowaniu  procedury 

przewidzianej  w  ustawie  Pzp,  nie 

miał  szansy  wyjaśnić,  a  co,  jak  wykazał  przebieg 

postępowania, było konieczne, wskazuje na wadliwość czynności Zamawiającego 

Potwierdz

ił się zatem zarzut naruszenia przepisu art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp w 

związku z art. 16 pkt 1 ustawy Pzp. W konsekwencji potwierdził się zarzut dotyczący wyboru 

najkorzystniejszej oferty. 

Zgodnie z przepisem art. 554 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp, 

Izba uwzględnia odwołanie w 

całości  lub  w  części,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie  przepisów  ustawy,  które  miało  wpływ  lub 

może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  konkursu  lub 

systemu kwalifikowania wykonawców. W analizowanej sprawie stwierdzono zarzucane przez 

Odwołującego naruszenia przepisów ustawy Pzp, które miało wpływ na wynik postępowania, 

co musiało skutkować uwzględnieniem odwołania. 

Mając  powyższe  na  uwadze,  na  podstawie  art.  553  zdanie  pierwsze  ustawy  Pzp, 

orzeczono jak w sentencji. 

Zgodnie  z  art.  557  ustawy  Pzp, 

w  wyroku  oraz  w  postanowieniu  kończącym 

postępowanie  odwoławcze  Izba  rozstrzyga  o  kosztach  postępowania  odwoławczego.  W 

analizowanej 

Izba  uwzględniła  odwołanie.  W  związku  z  tym  odpowiedzialność  za  wynik 

postępowania ponosi Zamawiający, który został obciążony kosztami postępowania, na które 

składał  się  wpis  uiszczony  przez  Odwołującego  oraz  uzasadnione  koszty  zastępstwa 

zasądzone na podstawie złożonego przed zamknięciem rozprawy rachunku. 

Biorąc powyższe pod uwagę, o kosztach postępowania odwoławczego orzeczono w 

oparciu  o  przepisy  §  5  pkt  1  i  2  lit.  b  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  30 

grudnia  2020  r.  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego, 

ich  rozliczan

ia  oraz  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  (Dz.  U.  z  2020  r. 

poz.  2437), 

przy  uwzględnieniu  maksymalnej  kwoty  wynagrodzenia  pełnomocnika  strony 

wynikającej w ww. rozporządzenia. 

Przewodniczący:      ………………….………..