KIO 1457/21 WYROK dnia 25 czerwca 2021 r.

Sygn. akt KIO 1457/21 

WYROK 

z dnia 25 czerwca 2021 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: Przewodniczący: Piotr Kozłowski 

  Protokolant: Klaudia Kwadrans 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  22  czerwca  2021  r.  w  Warsz

awie  odwołania  wniesionego 

17 maja 2021 r. do Prezesa Krajowej I

zby Odwoławczej  

przez wykonawcę: Decsoft S.A. z siedzibą w Warszawie  

w 

postępowaniu  pn.  Rozbudowa  infrastruktury  Centrum  Informatyki  Resortu  Finansów  – 

dostawa serwerów stelażowych (nr postępowania PN/59/20/HCKY) 

prowadzonym  przez  zamawiającego:  Skarb  Państwa  –  Centrum  Informatyki  Resortu 

Finansów z siedzibą w Radomiu 

przy  udziale 

wykonawców  zgłaszających  swoje  przystąpienia  do  postępowania 

odwoławczego: 

A. 

Galaxy Systemy Informatyczne sp. z o.o. z siedzibą w Zielonej Górze – po stronie 

Odwołującego 

B.  WASKO S.

A. z siedzibą w Gliwicach – po stronie Zamawiającego 

orzeka: 

1.  Oddala 

odwołanie. 

Kosztami  postępowania  obciąża  Odwołującego  i  zalicza  w  poczet  tych  kosztów 

kwotę 15000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez 

niego 

tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  579  i  580  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  –  Prawo  zamówień 

publicznych  (Dz.  U.  poz.  2019  ze  zm.)  w  zw.  z  art.  92  ust.  2 

ustawy  z  dnia  11  września 

r. Przepisy wprowadzające ustawę ‒ Prawo zamówień publicznych (Dz. U. poz. 2020 

ze zm.) na niniejszy wyrok 

– w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga 

za 

pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu  Okręgowego 

w Warszawie. 

Sygn. akt KIO 1457/21 

U z a s a d n i e n i e 

Skarb  Państwa  –  Centrum  Informatyki  Resortu  Finansów  z  siedzibą  w  Radomiu 

{dalej: 

„CIRF” lub „Zamawiający”} prowadzi na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – 

Prawo 

zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1843 ze zm.) {dalej również: „ustawa 

pzp” lub „pzp”} w trybie przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia 

na dostawy pn. 

Rozbudowa infrastruktury Centrum Informatyki Resortu Finansów – dostawa 

serwerów stelażowych (nr postępowania PN/59/20/HCKY). 

Ogłoszenie o tym zamówieniu 11 grudnia 2020 r. zostało opublikowane w Dzienniku 

Urzędowym Unii Europejskiej nr 2020/S_242 pod poz. 596589.  

Wartość  przedmiotowego  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp. 

7  maja  2021 

r.  Zamawiający  zawiadomił  drogą  elektroniczną  o  rozstrzygnięciu 

powyższego postępowania – wyborze jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez WASKO 

S.A. z siedzibą w Gliwicach {dalej również: „Wasko” lub „Przystępujący”}. 

17  maja  2021  r. 

Decsoft  S.A.  z  siedzibą  w  Warszawie  {dalej  również:  „Decsoft” 

lub 

„Odwołujący”} wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej odwołanie od zaniechania 

wykluczenia Wasko z powyższego postępowania. 

Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu  następujące  naruszenia  ustawy  pzp  {lista 

zarzutów}: 

1.  Art.  24  ust.  1  pkt 

16  i  17  w  zw.  z  art.  7  ust.  1,  a  także  art.  89  ust.  1  pkt  5  –  przez 

zanie

chanie wykluczenia z  udziału w  postępowaniu Wasko,  mimo  że  zaszły  względem 

niego  przesłanki  wykluczenia  wskazane  w  tych  przepisach,  a  w  konsekwencji 

zaniechanie odrzucenia jego oferty. 

2.  Art. 26 ust. 2f oraz art. 26 ust. 3 i 4 

– przez wezwanie Wasko do złożenia oświadczenia 

JEDZ  w  zakresie  lit.  C 

„Podstawy  związane  z  niewypłacalnością,  konfliktem  interesów 

lub  wykroczeniami  zawodowymi

”  na  potwierdzenie,  że  nie  podlega  wykluczeniu  wobec 

błędnego  uznania,  że  oświadczenie  złożone  w  tym  zakresie  wraz  z  ofertą  jest 

nieaktualne,  podczas  gdy  nie  b

yło  podstaw  do  zastosowania  pierwszego  z  tych 

przepisów,  a  także  uwzględnienia  złożonych  przez  Wasko  wyjaśnień  z  26  kwietnia 

2021 r. 

i złożonego ponownie dokumentu JEDZ w brzmieniu analogicznym do złożonego 

wraz z ofertą, co stanowi naruszenie pozostałych dwóch przepisów. 

Sygn. akt KIO 1457/21 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  Zamawiającemu  {lista 

żądań}: 

Unieważnienia wyboru najkorzystniejszej oferty. 

2.  Ponownego  badania  oferty  Wasko,  wykluczenia  Wasko 

z  postępowania  oraz  uznania 

jego oferty za odrzuconą. 

Powtórzenia badania i oceny ofert. 

4.  Wyboru oferty Decsoft jako najkorzystniejszej. 

Odwołujący  sprecyzował  dodatkowo  powyższe  zarzuty  w  szczególności  przez 

podanie  nas

tępujących  okoliczności  faktycznych  i  prawnych  dla  uzasadnienia  wniesienia 

odwołania. 

Z uzasadnienia odwołania wynikają poniższe okoliczności faktyczne. 

20  czerwca  2020  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  621/20  Izba  orzekła,  że  konsorcjum 

wykonaw

ców,  w  skład  którego  wchodziło  Wasko,  podlega  wykluczeniu  z  udziału 

w 

postępowaniu  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  17  pzp  z  powodu  niepodania  w  JEDZ 

informacji  o  podleganiu  wykluczeniu  z  udziału  w  postępowaniu  z  uwagi  na  zachodzącą 

względem jednego z konsorcjantów przesłankę wykluczenia z art. 24 ust. 5 pkt 4 pzp. Izba 

uznała, że informacja ta została przez konsorcjum zatajona, co mogło wprowadzić tamtego 

zamawiaj

ącego  w  błąd  co  do  rzetelności  wykonawcy  w  zakresie  przedstawiania  informacji 

jego  dotyczących.  W  związku  z  powyższym  zamawiający  wykluczył  konsorcjum  z  udziału 

w 

tamtym postępowaniu na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 17 pzp. 

Przy  czym 

oświadczenie,  którego  dotyczyło  powyższe  postępowanie  odwoławcze,  

w 

złożone  zostało  w  ramach  oferty  wspólnej,  nie  bezpośrednio  przez  Wasko,  ale  jego 

konsorcjanta. 

Powyższe  wykluczenie  z  udziału  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  było  czynnością  odnoszącą  się  do  całego  konsorcjum,  bez  względu  na  fakt, 

który z wykonawców je tworzących złożył w postępowaniu informacje wprowadzające w błąd. 

W 

aktualnie  prowadzonym  postępowaniu  Wasko  złożyło  dokument  JEDZ,  w  którym 

oświadczyło,  że nie podlega  wykluczeniu. W  szczególności  w  lit.  C  odpowiedziało „Tak”  na 

pytanie: 

Czy wykonawca może potwierdzić, że: a) nie jest winny poważnego wprowadzenia 

w błąd przy dostarczaniu informacji wymaganych do weryfikacji braku podstaw wykluczenia 

lub do weryfikacji spełnienia kryteriów kwalifikacji, b) nie zataił tych informacji, c) jest w stanie 

niezwłocznie  przedstawić  dokumenty  potwierdzające  wymagane  przez  instytucję 

zamawiającą  lub  podmiot  zamawiający  oraz  d)  nie  przedsięwziął  kroków  aby  w  bezprawny 

Sygn. akt KIO 1457/21 

sposób wpłynąć na proces podejmowania decyzji przez instytucję zamawiającą lub podmiot 

zamawiający,  pozyskać  informacje  poufne,  które  mogą  mu  dać  nienależną  przewagę  w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  lub  wskutek  zaniedbania  przedstawić 

wprowadzające  w  błąd  informacje,  które  mogą  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  w  sprawie 

wykluczenia, kwalifikacji lub udzielenia zamówienia?”  

Powyższe  pytanie  w  lit.  a)  i  d)  koreluje  z  przesłankami  wykluczenia  wskazanymi 

w 

szczególności w art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 pzp, które nakazują zamawiającemu wykluczenie 

wykonawcy  z  udziału  w  postępowaniu,  chyba  że  skorzystał  on  z  instytucji  self-cleaningu, 

a zama

wiający  uznał,  że  podjęte  przez  wykonawcę  w  ramach  tej  procedury  działania  są 

wystarczające  do  tego,  by  uznać  go  za  dającego  rękojmię  należytego  zrealizowania 

zamówienia publicznego. 

21  kwietnia  2021  r.  Zamawiający  wezwał  Wasko  na  podstawie  art.  26  ust.  2f  pzp 

do 

złożenia oświadczenia JEDZ w zakresie powyżej przywołanej lit. pkt C, potwierdzającego, 

że  Wasko  nie  podlega  wykluczeniu.  Zamawiający  wskazał,  że  zachodzą  uzasadnione 

podstawy do uznania, że złożone wraz z ofertą oświadczenie w wyżej wskazanym zakresie 

nie  jest  aktualne.  Zamawiający  dodał,  że  w  toku  innego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia publicznego z wniesionego odwołania powziął informację o zapadłym względem 

konsorcjum Wasko-COIG wyroku Izby w sprawie o sygn. KIO 621/20. 

W odpowiedzi na wezw

anie Zamawiającego Wasko przedłożyło wyjaśnienia, a także 

dokument JEDZ o 

takiej samej treści jak uprzednio złożone wraz z ofertą. 

W  ramach  wyjaśnień  Wasko  powołało  się  na  to,  że  przepisy  mające  zastosowanie 

zarówno  do tamtego,  jak  i  aktualnego  postępowania  nie  przewidywały  wpływu  wykluczenia 

wykonawcy  na  podstawie 

art.  24  ust.  1  pkt  17  pzp  na  przyszłe  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia publicznego, co wynika z braku w ustawie pzp z 2004 r. przepisów określających 

czasookres, w którym wykonawca wykluczony uprzednio na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 17 

pzp podlegałby wykluczeniu w przyszłości. Stąd wykluczenie na podstawie art. 24 ust. 16 lub 

17  pzp 

może  zostać  dokonane  jedynie  w  postępowaniu,  w  którym  zostały  złożone 

nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje. 

Ponadto  Wasko  oświadczyło,  że:  Wykluczenie  nie  dotyczyło  WASKO  S.A.,  ale 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  COIG  S.A.-WASKO  S.A. 

i 

to z powodu dokumentu JEDZ złożonego nie przez WASKO S.A., ale przez COIG S.A. 

Skoro fakt wykluczenia Wasko 

z udziału w innym postępowaniu na podstawie art. 24 

ust.  1  pkt  17  pzp  zaistniał  przed  złożeniem  JEDZ  w  aktualnym  postępowaniu,  nie  doszło 

do sytuacji  u

tarty  aktualności  JEDZ,  a  powyżej  opisane  oświadczenie  Wasko  było 

od 

momentu jego złożenia nieprawdziwe. 

Sygn. akt KIO 1457/21 

W ramach okoliczności prawnych Odwołujący przytoczył brzmienie art. 24 ust. 1 pkt 

16 i 17 oraz art. 24 ust. 8 ustawy pzp. 

Ponadto Odwołujący wywiódł z przytoczonego w odwołaniu fragmentu uzasadnienia 

wyroku Izby w sprawie sygn. akt KIO 1

177/15 [(…)w przypadku ubiegania się o zamówienie 

przez konsorcjum, czynności w postępowaniu wykonawcy wykonują i mogą wykonywać tylko 

i wyłącznie wspólnie. (Oczywiście chodzi tu o czynności konwencjonalne wywołujące skutki 

prawne 

– dla wszystkich wykonawców razem i każdego z osobna, a nie czynności faktyczne 

czy  techniczne).  Tak  więc  to  wszyscy  wykonawcy  składają  ofertę,  podpisują  umowę 

lub 

odmawiają jej podpisania, uzupełniają dokumenty lub zaniechują ich uzupełnienia (nawet 

jeżeli  dokumenty  uzupełniane  dotyczą  tylko  jednego  z  nich  i  faktycznie/technicznie 

dokumenty  tylko  ten  wykonawca  przesyła).  Każda  czynność  lub  zaniechanie  wykonawcy 

składającego  ofertę  wspólną  jest  czynnością  wszystkich  wykonawców  ubiegających  się 

razem  o  zamówienie  –  i  na  odwrót]  –  które  nazwał  „treścią  wyroku”  –  że  czynność 

wykluczenia,  a  zatem 

–  jak  to  określił  –  „całe  odium”  wprowadzenia  uprzednio 

z

amawiającego w błąd dotyka wszystkich wykonawców składających ofertę wspólną.  

W  kontekście  przepisów  z  art.  23  oraz  art.  24  ust.  8  pzp  według  Odwołującego  nie 

znajduje  uzasadnienia  interpretacja, 

że  mimo  wykluczenia  całego  konsorcjum  z  udziału 

w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  przepisy  o  obowiązkowym 

wykluczeniu  z  udzi

ału  w  postępowaniu  lub  self-cleaningu  należy  stosować  tylko 

do 

niektórych wykluczonych wykonawców. 

Skoro  ustawodawca  o

kreślił  w  art.  24  ust.  1 pkt  16  i  17  pzp  przesłanki  wykluczenia 

wykonawcy,  a  jednocześnie  pozwolił  w  art.  24  ust.  8  pzp  na  zastosowanie  procedury 

samooczyszczenia 

względem  takiego  wykonawcy,  należy  przyjąć,  że  te  przesłanki 

wykluczenia 

aktualizują  się  również  w  kolejnych  postępowaniach.  Trudno  wyobrazić  sobie, 

aby  przedstawienie 

przez  wykonawcę  dowodów  na  to,  że  podjęte  przez  niego  środki  są 

wystarczające  do  wykazania  jego  rzetelności,  w  szczególności  udowodnienie  naprawienia 

szkody  wyrządzonej  przestępstwem  lub  przestępstwem  skarbowym,  zadośćuczynienia 

pieniężnego  za  doznaną  krzywdę  lub  naprawienia  szkody,  wyczerpujące  wyjaśnienie  stanu 

faktycznego  oraz  współpraca  z  organami  ścigania  oraz  podjęcie  konkretnych  środków 

technicznych, organizacyjnych i kadrowych, które są odpowiednie dla zapobiegania dalszym 

przestępstwom  lub  przestępstwom  skarbowym  lub  nieprawidłowemu  postępowaniu  miały 

zostać  przedstawione  w  tym  samym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  w  którym 

wykonawca wprowadził zamawiającego w błąd. 

Odnośnie  art.  26  ust.  2f  pzp  Odwołujący  podniósł,  że  przepis  ten  ma  zastosowanie 

wyłącznie w  określonych w  nim  przypadkach i nie może  być  interpretowany  rozszerzająco. 

Sygn. akt KIO 1457/21 

W  szczególności  może  być  stosowany,  gdy  zachodzą  uzasadnione  podstawy  do  uznania, 

że złożone  uprzednio  oświadczenia  lub  dokumenty  przestały  być  aktualne.  Przepis  ten  nie 

może  być  natomiast  stosowany  w  sytuacji,  gdy  dokument  lub  oświadczenie  w  momencie 

jeg

o złożenia jest nieprawdziwe. 

W  tych  okolicznościach  Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu,  że  zaniechał 

wykluczenia  Wasko,  choć  prawidłową  odpowiedzą  na  zacytowane  pytanie  JEDZ  powinno 

być  „NIE”,  gdyż  co  najmniej  wskutek  zaniedbania  (i to  potwierdzonego  wyrokiem  Izby), 

Wasko  przedst

awiło  wprowadzające  w  błąd  informacje,  które  mogły  mieć  istotny  wpływ 

na decyzje  w  sprawie  jego  wykluczenia,  kwalifikacji  lub  udzi

elenia  mu  zamówienia. 

Jednocześnie w świetle szczegółowych pytań zawartych w lit. C JEDZ: wprowadzenie w błąd 

było poważne i dotyczyło informacji wymaganych do weryfikacji braku podstaw wykluczenia 

[lit.  a)],  Wasko 

zataiło  te  informacje  [lit.  b)],  przedstawione  informacje  wprowadzają 

Zamawiającego  w  błąd  i  mają  wpływ  na  decyzje  w  sprawie  wykluczenia,  kwalifikacji  lub 

udzielenia z

amówienia [lit. d)]. 

Odwołujący podkreślił, że Wasko nie podjęło ani w tym postępowaniu, ani uprzednio 

jakichkolwiek działań naprawczych w związku z wykluczeniem go z art. 24 ust. 1 pkt 17 pzp, 

która to czynność została uznana za prawidłową przez Izbę. 

Ponadto  w 

ocenie  Odwołującego  działania  podjęte  przez  Zamawiającego  były 

niekonsekwentne  i  niezgodne  z 

ustawą  pzp.  Jeżeli  podstawą  wezwania  było  stwierdzenie 

nieaktualności oświadczenia zawartego w JEDZ, nie powinien przyjąć dokumentu o tej samej 

treści  jako  aktualnego.  Stąd  wezwanie  w  trybie  art.  26  ust.  2f  pzp  powinno  zostać 

unieważnione  na  skutek  działania  Wasko:  albo  wyjaśnień  w  trybie  art.  26  ust.  4  pzp,  albo 

odwołania  się  od  wezwania  dokonanego  przez  Zamawiającego  (skoro  wg  Wasko  złożony 

pierwotnie JEDZ jest aktualny). 

Stąd  odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu,  że  stosując  art.  26  ust.  2f  pzp  zamiast 

art. 26 ust. 3 lub 4 pzp 

bezpodstawnie uznał za prawidłowe ponownie złożone przez Wasko 

oświadczenie o niezachodzeniu względem niego podstaw wykluczenia. 

W  odpowiedzi  na  odwołanie  z  21  czerwca  2021  r.  Zamawiający  wniósł  o  oddalenie 

odwołania, w szczególności następująco odnosząc się do zawartych w nim zarzutów. 

Z  odpowiedzi  na  odwołanie  wynikają  dodatkowo  w  stosunku  do  odwołania 

nas

tępujące okoliczności faktyczne. 

Sygn. akt KIO 1457/21 

W  trakcie  prowadzenia  tego postępowania z  treści  odwołania  Decsoftu  wniesionego 

w innym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego Zamawiający powziął wiedzę, 

że  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  621/20,  zakończonej  wyrokiem  z  20  czerwca  2020  r., 

konsorcjum,  w 

którego  skład  wchodziło  Wasko,  zostało  wykluczone  z  udziału 

w 

postępowaniu na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy pzp, gdyż ówczesny konsorcjant 

Wasko,  COIG 

S.A.  oświadczył  wbrew  prawdzie  w  części  III  lit.  C:  „Podstawy  związane 

z 

niewypłacalnością, konfliktem interesów lub wykroczeniami zawodowymi”, że nie znajdował 

się w sytuacji, w której rozwiązano zawartą z nim wcześniej umowę w sprawie zamówienia 

publicznego. 

W  związku  z  tym  Zamawiający  w  trybie  art.  26  ust.  2f  pzp  skierował  do  Wasko 

wezwanie 

do  złożenia  aktualnego  oświadczenia  JEDZ  w  zakresie  części  III  lit.  C. 

W odpowiedzi  Wasko 

przedstawiło  dokument  JEDZ  o  tożsamej  treści,  co  złożony  wraz 

z 

ofertą, oraz oświadczyło, że złożone przez nie dokumenty pozostają aktualne. 

Niezależnie  od  tego  Zamawiający  samodzielnie  zweryfikował  stan  faktyczny  sprawy 

na  podstawie  orzeczenia  KIO  621/20.  Po  dokona

niu  szczegółowej  analizy  Zamawiający 

uznał, że złożone przez Wasko wraz z ofertą dokumenty i oświadczenia pozostają w dalszym 

ciągu aktualne. 

Zamawia

jący  zauważył,  że  jeżeli  wykonawca  składa  ofertę  w  postępowaniu 

o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  wspólnie  z  innymi  wykonawcami  (jako  konsorcjum), 

JEDZ składa każdy z tych wykonawców we własnym imieniu, stąd składane w ramach JEDZ 

oświadczenia dotyczące podstaw wykluczenia dotyczą jedynie sytuacji  danego wykonawcy. 

W  tym  przypadku  to  nie  w  treści  JEDZ  Wasko,  a  konsorcjanta  znajdowały  się  informacje 

niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy. 

Z odpowiedzi na odwołanie wynikają następujące okoliczności prawne: 

O  ile  zacytowane  w  odwołaniu  brzmienie  części  III  lit.  C  JEDZ  w  odniesieniu 

do 

podstaw wykluczenia związanych z wprowadzeniem w błąd zamawiającego odpowiadają 

art.  24  ust.  1  pkt  16  i  17  pzp,  o  tyle  odnoszą  się  do  działania  bądź  zaniechania 

zindywidualizow

anego  wykonawcy  składającego  ofertę  w  postępowaniu,  którego  wina  jest 

związana  z  przedstawieniem  przez  niego w  tym  postępowaniu informacji  wprowadzających 

w błąd. 

Niezależenie od powyższego z instrukcji wypełniania JEDZ/ESP opublikowanej przez 

Urząd Zamówień Publicznych {dalej: „UZP”} wynika, że oświadczenie składane w części III 

lit.  C  JEDZ  powinno  dotyczyć  wprowadzenia  w  błąd  zamawiającego  w  postępowaniu, 

w 

którym ten JEDZ jest składany. 

Sygn. akt KIO 1457/21 

Według  UZP  prawidłowa  wykładania  art.  24  ust.  1  pkt  16  i  17  pzp  prowadzi 

do 

wniosku, że należy badać, czy te przesłanki wykluczenia zachodzą wyłącznie w aktualnie 

prowadzonym postępowaniu, a nie w poprzednich postępowaniach. 

Zastosowanie art. 26 ust. 2f pzp jest uprawnieniem zamawiającego, z którego może 

skorzystać  na  każdym  etapie  prowadzonego  postępowania.  W  sytuacji  jakichkolwiek 

wątpliwości  co  do  aktualności  treści  złożonych  dokumentów  zamawiający  jest  wręcz 

zobowiązany do ich wyjaśnienia w trybie tego przepisu. 

W tych okolicznościach Zamawiający wywiódł, co następuje. 

Po  pierwsze,  że  nie  sposób  przypisać  Wasko  winy  za  działanie  jego  konsorcjanta. 

Natomiast samo Wasko nie 

wprowadziło tamtego zamawiającego w błąd ani nie przedstawiło 

w tamtym postępowaniu informacji wprowadzających w błąd na skutek niedbalstwa. 

Po  drugie

,  że  nie  znajduje  oparcia  w  przepisach  pzp  swoiste  rozszerzenie 

odpowiedzialności za wprowadzenie w błąd zamawiającego przez jednego z konsorcjantów 

na innych konsorcjantów w przyszłych postępowaniach o udzielenie zamówienia. 

Po  trzecie,  że  wykluczanie  w  sytuacji,  gdy  jeden  z  konsorcjantów  wprowadził 

zamawiającego w błąd, całego konsorcjum z postępowania wynika z tego, że ustawa pzp nie 

przewiduje  możliwości  dalszego  udziału  w  postępowaniu  pozostałych  konsorcjantów,  gdyż 

wymagałoby to zmiany treści oferty i innych czynności, które nie są dopuszczalne na gruncie 

pzp. 

Po  czwarte,  niezależnie  od  powyższego,  że  skoro  wprowadzenie  w  błąd  nastąpiło 

w 

innym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  również  z  tego  powodu  Wasko  nie  może 

podlegać wykluczeniu w tym postępowaniu. 

Po piąte, że nawet gdyby uznać, że skierowanie do Wasko wezwania w trybie art. 26 

ust  2f  pzp  było  niezasadne,  czynność  ta  nie  miała  i  nie  mogła  mieć  wpływu  na  wynik 

prowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia. 

Jako przystępujący po stronie Zamawiającego Wasko w piśmie z 21czerwca 2021 r. 

wnio

sło  o  oddalenie  odwołania,  przedstawiając  argumentację  zbieżną  z  odpowiedzią 

na 

odwołanie. 

Przyst

ępujący potwierdził, że sprawa o sygn. akt KIO 621/20 dotyczyła niezasadnego 

w  ocenie  konsorcjum  COIG  S.A.

–Wasko  S.A.  wykluczenia  z  postępowania  prowadzonego 

przez 

Polską  Grupę  Górniczą  (PGG)  na  przełomie  2019  r.  i  2020  r.,  którego  postawą 

faktyczną  był JEDZ złożony  samodzielnie przez COIG  S.A,  a rola Wasko  w  tamtej  sprawie 

Sygn. akt KIO 1457/21 

była  całkowicie  poboczna  i  wynikała  wyłącznie  z  formalnego  wspólnego  złożenia  oferty 

w 

tamtym postępowaniu. 

Przystępujący  podkreślił  również,  że  JEDZ  jest  oświadczeniem  własnym 

składającego go podmiotu. 

Przystępujący  wywiódł,  że  skoro  przepisy  ustawy  pzp.  nie  przewidują  przesłanki 

wykluczenia  z 

postępowania  z  uwagi  na  mające  miejsce  w  przeszłości  wykluczenia 

na podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  17  pzp, 

nie  ma  żadnej  podstawy  formalnej  do  tego,  aby 

Wasko 

informowało  w  składanych  dokumentach  JEDZ  o  wyroku  w  sprawie  sygn.  akt  KIO 

621/20, c

zy też o okolicznościach, w jakich on zapadł.  

Przystępujący  podniósł,  że  dopiero  w  nowej  ustawie  pzp  wprowadzono 

miesięczny  okres  wykluczenia  „na  przyszłość”,  co  nie  znajduje  zastosowania  do  tego 

postępowania o udzielenie zamówienia jako wszczętego przed wejściem tej ustawy w życie. 

Przystępujący zwrócił uwagę, że procedura samooczyszczenia ma sens tylko wtedy, 

kiedy dany wykonawca ją przeprowadzający jest winny jakiegoś naruszenia czy zaniedbania 

i  chce  oraz  musi  je  naprawić.  W  przypadku  ewentualnego  samooczyszczenia 

przeprowadzonego  z  ostrożności  lub  w  sytuacji  kiedy  nie  istnieje  przesłanka  wykluczenia 

samooczyszczenie byłoby fikcją 

Przystępujący podsumował, że w takim stanie faktycznym ani w sprawie KIO 621/20, 

ani  w  obecnie  prowadzonym  p

ostępowaniu  Wasko  nie  może  być  uznane  za  winne 

poważnego  wprowadzenia  w  błąd  przy  dostarczaniu  informacji  wymaganych  do  weryfikacji 

braku  podstaw  wykluczenia  lub  do  weryfikacji  spełnienia  kryteriów  kwalifikacji,  czy  też 

zatajenia  tych  informacji.  W  konsekwencji  nie  ma  podstaw,  aby 

w  JEDZ  zaznaczało 

odpowiedź „tak”, czy też przeprowadzało procedurę samooczyszczenia. 

Z  uwagi  na  brak  podstaw  do  odrzucenia  odwołania  lub  umorzenia  postępowania 

odwoławczego,  sprawa  została  skierowana  do  rozpoznania  na  rozprawie,  podczas  której 

uczestnicy  sporu  pozostali  przy  swoich  stanowiskach  i  argumentacji,  a  w  imieniu 

przystępującego  po  stronie  Odwołującego  nikt  się  nie  stawił,  pomimo  otrzymania 

zawiadomienia o terminie posiedzenia. 

Po 

przeprowadzeniu 

rozp

rawy  z  udziałem  Odwołującego,  Zamawiającego 

i 

Przystępującego,  uwzględniając  zgromadzony  materiał  dowodowy,  jak  również 

biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i  stanowiska  wyrażone  ustnie  na  rozprawie 

Sygn. akt KIO 1457/21 

i odnotowane w 

protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

Zaznaczyć  należy,  że  z  uwagi  na  datę  wniesienia  rozpoznawanego  odwołania 

do 

postępowania  odwoławczego  w  tej  sprawie,  zgodnie  z  art.  92  ust.  2  ustawy  dnia  11 

września 2019 r. Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. 

poz.  2020  ze  zm.),  znajdują  zastosowanie  przepisy  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  – 

Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  poz.  2019  ze  zm.)  {dalej:  „nowa  ustawa  pzp” 

lub 

„npzp”}. 

Z 

art.  505  ust.  1  npzp  wynika,  że  legitymacja  do  wniesienia  odwołania  przysługuje 

wykonawcy,  jeżeli  ma  lub  miał  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  poniósł  lub  może 

ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy. 

W  ocenie  Izby  Odwołujący  wykazał,  że  ma  interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego 

zamówienia, gdyż złożył ofertę w tym postępowaniu o udzielenie zamówienia. Jednocześnie 

może  ponieść  szkodę  w  związku  z  zarzucanymi  Zamawiającemu  naruszeniami  przepisów 

ustawy  pzp

,  gdyż  zaniechanie  wykluczenia  Przystępującego  uniemożliwia  Odwołującemu 

uzyskanie przedmiotowego zamówienia, na co mógłby w przeciwnym razie liczyć. 

Izba ustaliła następujące okoliczności jako istotne: 

Ponieważ okoliczności związane z udziałem Wasko w konsorcjum z COIG S.A. {dalej: 

„COIG}  w  innym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  treść  JEDZ Wasko  oraz  przebieg 

jego  badania 

przez  Zamawiającego  zostały  szczegółowo  odzwierciedlone  w  odwołaniu 

lub 

odpowiedzi  na  odwołanie,  wystarczające  będzie  następujące  podsumowanie 

i 

uzupełnienie. 

Niesporne  było,  że  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  prowadzonym  przez 

Polską  Grupę  Górniczą  S.A.  z  siedzibą  w  Katowicach  pn.  „Udostępnienie  usług  asysty 

technicznej  i  konserwacji  oprogramowania  firmy  ORACLE  oraz  usług  zaawansowanego 

wsparcia  ACS”  (ogłoszenie  o  tym  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku 

U

rzędowym  Unii  Europejskiej  nr  2019/S_24  pod  poz.8616772),  konsorcjum  w  składzie 

Wasko-

COIG zostało wykluczone na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 17 pzp.  

Podstawą  faktyczną  tego  wykluczenia  było  podanie  przez  COIG  w  JEDZ 

nieprawdziwej  informacji,  polegającej  na  udzieleniu  odpowiedzi  „NIE”  na  pytanie  zawarte 

w formularzu JEDZ [

Czy wykonawca znajdował się w sytuacji, w której wcześniejsza umowa 

Sygn. akt KIO 1457/21 

w  sprawie  zamówienia  publicznego,  wcześniejsza  umowa  z  podmiotem  zamawiającym 

lub 

wcześniejsza umowa w sprawie koncesji została rozwiązania przed czasem, lub w której 

na

łożone  zostało  odszkodowanie  bądź  inne  porównywalne  sankcje  w  związku  z  tą 

wcześniejszą  umową.],  podczas  gdy  27.11.2019  r.  Miasto  Katowice  odstąpiło  od  umowy 

zawartej  z  konsorcjum,  w  którego  skład  wchodził  COIG,  w  sprawie  zamówienia 

pn. 

„Realizacja projektu Miejskie Centrum Usług Wspólnych w Katowicach”. 

Odwołanie  konsorcjum  COIG-Wasko  od  powyższego  wykluczenia  zostało  oddalone 

przez  Izbę  wyrokiem  z  22  czerwca  2020  r.  sygn.  akt  KIO  621/20,  który  jest  prawomocny, 

gdyż nie został zaskarżony skargą. 

Poza  ws

zelkim  sporem  jest  również  okoliczność,  że  JEDZ  stanowi  oświadczenie 

własne  wykonawcy,  m.in.  o  okolicznościach  związanych  z  podstawami  wykluczenia 

z 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, które również w przypadku wspólnego 

ubiegania  się  przez  wykonawców  o  udzielenie  zamówienia  jest  składane  we  własnym 

imieniu przez każdego z wykonawców odrębnie. 

W  konsekwencji  za  niesporną  należy  uznać  okoliczność,  że  Wasko  w  powyżej 

wskazanym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  nie  wprowadziło  tamtego 

zamawiającego  w  błąd,  a  wykluczenie  konsorcjum  COIG-Wasko  wynikało  wyłącznie 

z 

okoliczności, które dotyczyły COIG. 

W 

takim  układzie  okoliczności  faktycznych  składanie  przez  Wasko  w  kolejnych 

postępowaniach  o  udzielenie  zamówień  publicznych  oświadczenia,  że  było  winne 

poważnego  wprowadzenia  w  błąd  przy  dostarczaniu  informacji  wymaganych  do  weryfikacji 

braku podstaw w

ykluczenia, byłoby niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy. 

Odwołanie  nie  zawiera  zresztą  wskazania  żadnych  przepisów,  z  których  miałoby 

wynikać, że w takiej sytuacji Wasko – jako konsorcjant wykonawcy, który co do okoliczności 

związanych  z  jego  sytuacją  podmiotową  wprowadził  w  błąd  zamawiającego  w  innym 

postępowaniu o udzielenie zamówienia – miałoby składać oświadczenie o odmiennej treści 

niż złożyło w tym postępowaniu. 

Odwołanie bazuje wyłącznie na przytoczeniu wyrwanego z kontekstu kwestii prawnej, 

której  dotyczyła  sprawa  (czyli  wadium  wniesionego  przez  konsorcjum),  fragmentu 

uzasadnienia wyroku z 18 czerwca 2015 r. sygn. akt KIO 1177/15, kt

óre oczywiście błędnie 

zostało utożsamione z treścią wyroku, podczas gdy co do rozstrzygnięcia jest nim wyłącznie 

Sygn. akt KIO 1457/21 

sentencja. 

Drugim, równie wątłym punktem zaczepienia odwołania, jest fakt, że w uzasadnieniu 

wyroku z 22 czerwca 2020 r. sygn. akt KIO 621/20 

określenie „Odwołujący”, które odnosi się 

do konsorcjum COIG-Wasko, 

używane jest również w kontekście okoliczności wprowadzenia 

w  błąd  przez  niepodanie  informacji  o  uprzednim  odstąpieniu  od  umowy,  choć  ściśle  rzecz 

biorąc chodzi w tym przypadku wyłączenie o COIG. 

Z treści  pisma z  21  kwietnia 2021  r.  –  wystosowanego z  powołaniem  się na  art.  26 

ust.  2f  pzp 

– wynika, że Zamawiający nie miał na tym etapie jeszcze wyrobionego poglądu 

co do tego, czy Wasko złożyło prawidłowe oświadczenie w JEDZ, gdyż podstawą faktyczną 

wezwania  było  zacytowanie  argumentacji  odwołania  Decsoftu  wniesionego  w  innym 

postępowaniu o udzielenie zamówienia.  

Za niesporną należy również uznać okoliczność, że w wyniku wezwania do złożenia 

aktualnego  oświadczenia  JEDZ  Wasko  zarówno  złożyło  JEDZ  o  identycznej  treści, 

jak i 

potwierdziło,  że  pierwotnie  złożony  JEDZ  jest  aktualny,  a  tym  samym  stan  rzeczy  nie 

uległ  w  tym  zakresie  żadnej  zmianie,  a  przeprowadzenie  tej  czynności  nie  miało  żadnego 

wpływu na ocenę przez Zamawiającego braku podstaw do wykluczenia Wasko. 

W tak ustalonych okolicznościach Izba stwierdziła, że zarzuty są niezasadne. 

W  art.  24  ust.  1  pkt  16  i  17  ustawy  pzp  określono,  że  z  postępowania o  udzielenie 

zamówienia wyklucza się wykonawcę, który w wyniku: 

– zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy 

przedstawieniu  informacji,  że  nie  podlega  wykluczeniu,  spełnia  warunki  udziału 

w 

postępowaniu  lub  obiektywne  i  niedyskryminacyjne  kryteria,  zwane  dalej  „kryteriami 

selekcji”,  lub  który  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie  przedstawić  wymaganych 

dokumentów {pkt 16}; 

–  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd 

zamawiającego, mogące mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego 

w postępowaniu o udzielenie zamówienia {pkt 17}. 

Powyższe  przepisy  stanowią  implementację  do  krajowego  porządku  prawnego 

określonych w art. 57 ust. 4 lit. h oraz i (in fine) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 

2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie 

zamówień publicznych, uchylającą dyrektywę 

2004/18/WE (Dz. U. UE L 94, 28.3.2014, p. 65

–242) podstaw wykluczenia w następujących 

sytuacjach: 

Sygn. akt KIO 1457/21 

– jeżeli wykonawca był winny poważnego wprowadzenia w błąd przy dostarczaniu informacji, 

które wymagane były do weryfikacji braku podstaw wykluczenia lub do weryfikacji spełnienia 

kryteriów  kwalifikacji,  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie  przedstawić  dokumentów 

potwierdzających wymaganych na mocy art. 59 {lit. i}; 

–  jeżeli  wykonawca  podjął  kroki,  aby  wskutek  zaniedbania  przedstawić  wprowadzające 

w 

błąd  informacje,  które  mogą  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  w  sprawie  wykluczenia, 

kwalifikacji lub udzielenia zamówienia {lit. h in fine} 

W  poprzednim  stanie  prawnym  istniała  jedna  podstawa  wykluczenia  wykonawcy 

z powo

du  składania  nieprawdziwych  informacji.  Według  dawnego    art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp 

z 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  wykluczało  się  wykonawców,  którzy  złożyli 

nieprawdziwe  informacje  mające  wpływ  lub  mogące  mieć  wpływ  na  wynik  prowadzonego 

postępowania. Przepis ten stanowił implementację art. 45 ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE 

Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  z  dnia  21 marca  2004 r.  w sprawie  koordynacji  procedur 

udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz. U. UE L z 30 

kw

ietnia 2004 r.). Zgodnie z tym przepisem z udziału w zamówieniu można było wykluczyć 

każdego  wykonawcę,  który  jest  winny  poważnego  wprowadzenia  w  błąd  w  zakresie 

przekazania  lub  nieprzekazania  informacji.  W  odróżnieniu  od  przepisu  krajowego  hipoteza 

przepi

su dyrektywy obejmowała zarówno złożenie, jak i niezłożenie informacji wymaganych 

w postępowaniu o udzielenie zamówienia, przy czym w obu przypadkach miało to prowadzić 

do  wprowadzenia  w  błąd.  Z  kolei  przesłankę  wpływu  nieprawdziwych  informacji  na  wynik 

po

stępowania  z  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  można  było  uznać  za  odpowiednik  poważnego 

wprowadzenia  w  błąd  zamawiającego,  o  którym  mowa  w  przepisie  dyrektywy.  W  zakresie 

tych przesłanek, pomimo różnic sformułowań, interpretacja art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp w zgodzie 

z przepisem dyrektywy nie budziła większych wątpliwości.  

W odróżnieniu od literalnego brzmienia art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp przepis art. 45 ust. 2 

lit. g dyrektywy 2004/18/WE wprost odwoływał się do winy wykonawcy, który przez złożenie 

lub niezłożenie informacji poważnie wprowadził w błąd zamawiającego. Stąd w orzecznictwie 

sądów okręgowych na tle interpretacji art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp przy uwzględnieniu art. 45 ust. 

2  lit.  g  dyrektywy  2004/18/WE  z  czasem  skrystalizowało  się  wręcz  stanowisko, 

że wykluczenie  może  dotyczyć  wyłącznie  wykonawcy  działającego  z  winy  umyślnej. 

W 

szczególności  Sąd  Okręgowy  Warszawa-Praga  w  Warszawie  w  uzasadnieniu  wyroku 

z 19  

lipca  2012  r.  (sygn.  akt  IV  Ca  683/12)  wskazał,  że  przepis  ten  ma  zastosowanie 

w warunkach  celowego,  zawinio

nego  i  zamierzonego  zachowania  wykonawcy,  podjętego 

z 

zamiarem podania nieprawdziwych informacji w celu wprowadzenia zamawiającego w błąd 

i wykorzystania tego błędu dla uzyskania zamówienia publicznego. Według tego stanowiska 

Sygn. akt KIO 1457/21 

złożenie nieprawdziwej informacji, ze skutkiem w postaci wykluczenia z postępowania, musi 

być czynnością dokonaną z winy umyślnej, nie zaś w wyniku błędu czy niedbalstwa. Jeżeli 

ze stanu faktycznego wynika, że wykonawca w dniu składania ofert działał w dobrej wierze, 

nie sposób uznać, że jego celem było wprowadzenie zamawiającego w błąd. Z powyższego 

Sąd wywiódł, że nie będzie podstawą wykluczenia nieświadome wprowadzenie w błąd. Takie 

stanowisko  sądów  okręgowych  nie  pozostało  bez  wpływu  na  orzecznictwo  Izby,  które 

uprzednio nie wymagało dla wypełnienia hipotezy normy określonej w art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp 

umyślnego zawinienia wykonawcy. 

Jednakże  Sąd  Unii  Europejskiej  w  wyroku  z  26  września  2014  r.  w  połączonych 

sprawach  T-91/12  i  T-

280/12 (Flying Holding NV z siedzibą w Wilrijk, Flying Group Lux SA 

z 

siedzibą  w  Luksemburgu,  Flying  Service  NV  z  siedzibą  w  Deurne  przeciwko  Komisji 

Europejskiej)  orzekł  w  związku  z  wykluczeniem  na  podstawie  art.  94  lit.  b  rozporządzenia 

Rady  (WE,  Euratom)  nr  1605/2002  z  dnia  25  czerwca  2002  r.  w  sprawie  rozpo

rządzenia 

finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz. U. L 

248,  s.  1  ze  zm) 

–  stanowiącego,  że  nie  udziela  się  zamówienia  kandydatom,  którzy 

w 

związku z procedurą udzielania zamówień są winni złożenia nieprawdziwych oświadczeń 

przy  dostarczaniu  informacji  wymaganych  przez  instytucję  zamawiającą  w  celu 

dopuszczenia  do  udziału  w  procedurze  udzielania  zamówień  lub  nie  dostarczyli  tych 

informacji 

–  że  w  przypadku  gdy,  tak  jak  w  rozstrzyganej  sprawie,  wykryte  zostaje 

przekaza

nie  nieprawdziwych  danych,  Komisja  nie  ma  innego  wyboru  niż  zastosowanie 

powyższego  przepisu,  gdyż  pojęcie  „nieprawdziwe  oświadczenia”  odnosi  się  zarówno  do 

oświadczeń  umyślnie  wprowadzających  w  błąd  jak  i  tych,  które  są  błędne  w  wyniku 

niedbalstwa,  i  po  u

staleniu  nieprawdziwego  charakteru  oświadczeń  nie  ma  potrzeby 

przeprowadzania analizy uzasadnienia tej nieprawdziwości. Wobec złożenia nieprawdziwych 

oświadczeń,  niezależnie  od  tego,  czy  doszło  do  tego  w  sposób  umyślny,  czy  też  wskutek 

niedbalstwa  skarżących,  Komisja  nie  miała  innego  wyboru  niż  zastosowanie  art.  94  lit.  b) 

rozporządzenia finansowego {por. pkt 75 i 119 wyroku}. 

Powyższe orzeczenie Izba wzięła pod uwagę w wyroku z 11 lutego 2015 r. sygn. akt 

KIO 177/15, argumentując, że co prawda powyższy wyrok dotyczył stosowania przepisu aktu 

prawnego  stosowanego  przez  Komisję  Europejską  przy  udzielaniu  zamówień  publicznych, 

jednak zarówno treść przepisu art. 94 lit. b rozporządzenia finansowego, jak i art. 45 ust. 2 lit. 

g  dyrektywy  2004/18/WE  odwołują  się  do  winy  wykonawcy  (kandydata)  składającego 

nierzetelne  informacje,  bez  wskazywania  na  postać  tej  winy,  która  powinna  być 

interpretowana  w  taki  sam  sposób.  Stąd  Izba  doszła  do  przekonania,  że  wykluczenie  na 

podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp, interpretowan

ego z uwzględnieniem treści art. 45 ust. 2 lit. 

Sygn. akt KIO 1457/21 

g  dyrektywy  2004/18/WE,  wymaga  przypisania  wykonawcy  winy,  jednak  może  to  być 

również niedbalstwo.  

W  praktyce  wykazanie  winy  umyślnej  wykonawcy  jest  niezwykle  trudne,  gdyż 

częstokroć  może  wymagać  dowodów  spoza  dokumentacji  o  udzielenie  zamówienia,  które 

potwierdzałyby zamiar wprowadzenia w błąd zamawiającego, czyli że wykonawca wyobrażał 

sobie taki skutek i tego chciał, ewentualnie na to się godził. Zupełnie inaczej przedstawia się 

możliwość przypisania wykonawcy niedbalstwa, czyli niedołożenia należytej staranności przy 

podawaniu  zamawiającemu  wprowadzających  w  błąd  informacji.  Na  podstawie  art.  14  pzp 

do 

oceny  czynności  wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  stosuje  się 

przepisy  Kodeksu  cywilnego, 

a  zgodnie  z  art.  355  §  1  kc  dłużnik  obowiązany  jest  do 

staranności  ogólnie  wymaganej  w  stosunkach  danego  rodzaju  (należyta  staranność). 

Przypisanie  określonej  osobie  niedbalstwa  jest  uzasadnione  tylko  wtedy,  gdy  osoba 

ta 

zachowała  się  w  określonym  miejscu  i  czasie  w  sposób  odbiegający  od  właściwego  dla 

niej miernika należytej staranności {por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 10 marca 

2004  r.,  sygn.  akt  IV  CK  151/03}.  Przy  czym  wzorzec  należytej  staranności  ma  charakter 

obiektywny  i  abstrakcyjny,  jes

t  ustalany  niezależnie  od  osobistych  przymiotów  i  cech 

konkretnej  osoby,  a  jednocześnie  na  poziomie  obowiązków  dających  się  wyegzekwować 

w 

świetle  ogólnego  doświadczenia  życiowego  oraz  konkretnych  okoliczności  {por. 

uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 23 października 2003 r. sygn. akt V CK 311/02}. 

Dodatkowo w stosunku do profesjonalistów miernik ten ulega podwyższeniu, gdyż art. 355 § 

2  kc  precyzuje,  że  należytą  staranność  dłużnika  w  zakresie  prowadzonej  przez  niego 

działalności  gospodarczej  określa  się  przy  uwzględnieniu  zawodowego  charakteru  tej 

działalności.  Za  takiego  profesjonalistę  należy  również  uznać,  co  do  zasady,  wykonawcę 

ubiegającego się o udzielenie zamówienia publicznego. Należyta staranność profesjonalisty 

nakłada na wykonawcę, który składa ofertę, dokumenty i oświadczenia we własnym imieniu, 

aby upewnił się, czy deklarowany w nich stan rzeczy odpowiada rzeczywistości. 

W  aktualnym  stanie  prawnym  podstawa  wykluczenia  z  art.  24  ust.  1  pkt  17  pzp 

wprost określa, że przedstawienie informacji wprowadzających w błąd zamawiającego może 

nastąpić w wyniku niedbalstwa, a nawet lekkomyślności wykonawcy. Natomiast przypisanie 

wykonawcy winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa jest konieczne dla zastosowania art. 24 

ust. 1 pkt 16 pzp. 

Należy przyjąć, że obecnie obowiązujące przepisy, tak jak poprzednio obowiązujący 

art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp,  nie  ustalają  jakiegoś  szczególnego  rozumienia  „prawdy” 

lub 

„nieprawdy”  w  odniesieniu  do  informacji  składanych  przez  wykonawców  w  toku 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Wobec  tego  adekwatny  pozostaje 

Sygn. akt KIO 1457/21 

{na 

co  Krajowa  Izba  Odwoławcza  wskazała  uprzednio  w  uzasadnieniu wyroku  z  6  kwietnia 

2010  r.  sygn.  akt  KIO/UZP  372/10}  pogląd  Sądu  Najwyższego  wyrażony  w  uzasadnieniu 

wyroku  z  5  kwietnia  2002  r.  sygn.  akt  II 

CKN  1095/99  (opubl.  Orzecznictwo  Sądu 

Najwyższego Izba Cywilna rok 2003, Nr 3, poz. 42): Pojęcia „prawda”, „prawdziwy”, bądź ich 

zaprzeczenia występują w Prawie prasowym w art. 6 ust. 1, art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 31 pkt 1 

i 

art.  41,  a  także  wielokrotnie  w  innych  aktach  normatywnych,  a  wśród  nich  w  kodeksie 

cywilnym (np. art. 780 § 1, art. 834, 815 § 3), w kodeksie postępowania cywilnego (np. art. 3, 

103 § 2, art. 252, 253. 254 § 1 i 2, art. 268, 304, 333 § 2, art. 339 § 2, art. 485 § 2, art. 913 § 

2, art. 

1045), w kodeksie karnym (np. art. 132, 213 § 1, 2 i 3, art. 303 § 1, art. 312) oraz w 

kodeksie postępowania karnego (np. art. 2 § 2, art. 188 § 1 i art. 190 § 1). We wszystkich 

tych przypadkach pojęcie „prawda” rozumiane jest tak, jak w języku potocznym, a więc jako 

zgodność  (adekwatność)  myśli  (wypowiedzi  –  w  znaczeniu  logicznym)  z  rzeczywistością 

(z 

„faktami” i „danymi”). Odpowiada to – na gruncie filozoficznym – tzw. klasycznej koncepcji 

prawdy. W tym sensie wypowiedź o rzeczywistości jest prawdziwa tylko wtedy, gdy głosi tak, 

jak jest w rzeczywistości.  

Zarówno w przypadku dawnego art. 24 ust. 2 pkt 4 pzp jak i obecnie obowiązującego 

art. 24 ust. 1 pkt 16 pzp skutek złożenia przez wykonawcę nieprawdziwych czy niepełnych, 

czyli  wprowadzających  w  błąd  informacji  przejawia  się  w  tym,  że  gdyby  wykonawca 

przedstawił  prawdziwe  lub  pełne  informacje,  zamawiający  podjąłby  inną  decyzję 

w 

prowadzonym  postępowaniu,  gdyż  nie  zostałby  wprowadzony  w  błąd.  Przy  czym  należy 

zaznaczyć,  że  decyzje  odnośnie  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu,  braku 

podstaw  do  wykluczenia,  zakwalifikowania  do  udziału  w  postępowaniu  zamawiający 

podejmuje  na  podstawie  oświadczeń  i  dokumentów  przedstawionych  przez  wykonawcę. 

W 

tym  sensie  na  potrzeby  prowadzonego  postępowania  znaczenie  ma,  czy  wykonawca 

formalnie wykazał w ten sposób spełnianie warunków udziału, kryteriów kwalifikacji czy brak 

podstaw  do  wykluczenia.  Natomiast  zamawiający  nie  ma  obowiązku  ustalania  tzw.  prawdy 

materialnej  tzn.,  czy  biorąc  pod  uwagę  najlepszy  możliwy  sposób  wykazania  tych 

okoliczności  przez  wykonawcę,  obiektywnie  spełnia  on  warunki,  kryteria  kwalifikacji  lub  nie 

podlega wykluczeniu.  Skoro  według  art.  24  ust.  1 pkt  12  pzp  z  postępowania wyklucza  się 

wykonawcę, który nie wykazał spełnienia warunków udziału lub nie wykazał braku podstaw 

do  wykluczenia,  nie  ma  podstaw  prawnych,  aby  skutek  wprowadzenia  w  błąd 

zamawiającego  odnosić  do  innego  stanu  rzeczy  niż  wynikający  ze  złożonych  przez 

wykonawcę w postępowaniu oświadczeń lub dokumentów. 

Natomiast taki skutek nie jest wymagany dla wykluczenia na podstawie art. 24 ust. 1 

pkt  17  pzp,  gdyż  z  brzmienia  tego  przepisu  {przywołanego  dokładanie  powyżej}  wynika, 

Sygn. akt KIO 1457/21 

że wystarczające  jest,  aby  informacje  wprowadzające  w  błąd  mogły  mieć  istotny  wpływ 

na 

decyzje  zamawiającego,  co  odpowiada  sposobowi  uregulowania  podstawy  wykluczenia 

w  art. 57 ust. 4 lit. i (in fine

) {również przywołanemu dokładanie powyżej}, gdzie także mowa 

jest  jedynie  o  takim  potencjalnym  wpływie.  Innymi  słowy  przy  niedbałym  przedstawieniu 

wprowadzających w błąd informacji ocena jego istotności jest uzależniona od tego czy mogło 

to, a nie czy miało to wpływ na decyzje w sprawie udzielenia zamówienia. Jak trafnie wywiódł 

Sąd  Okręgowy  w Warszawie w  uzasadnieniu wyroku  z  20  lipca  2018 r. sygn.  akt  XXIII Ga 

, dla rozważań dotyczących przesłanki wykluczenia z art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy pzp 

istotne  jest  jedynie  zachowanie  wykonawcy  i  treść  informacji  (mogącej  mieć  wpływ 

na 

decyzje zamawiającego), natomiast stan wiedzy czy zachowanie zamawiającego nie ma 

żadnego znaczenia. W szczególności nie ma znaczenia, czy zamawiający został skutecznie 

wprowadzony w błąd na skutek czego podjął jakiekolwiek decyzje czy wykonał jakiekolwiek 

czynności.  Sąd  podkreślił,  że  gdyby  nawet  zamawiający  w  powołaniu  na  wypracowane 

notorium 

(uwzględniając  stan  posiadanej  przez  siebie  wiedzy)  zachowałby  ostrożność 

w 

podejmowaniu  decyzji,  samo  podanie  informacji  nieprawdziwej  wypełnia  przesłankę 

wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia. 

Należy  wziąć  pod  uwagę,  że  wprowadzenie  przesłanek  wykluczenia  ma  na  celu 

ochronę  zamawiających  przez  nierzetelnymi  wykonawcami.  Wykonawca,  który 

w 

sformalizowanym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  podaje  informację  niemającą 

odzwierciedlenia  w  rzeczywistym  stanie  rzeczy,  nie  daje  rękojmi  rzetelności  i  sam  poddaje 

w 

wątpliwość  swój  profesjonalizm,  który  wymaga  dołożenia  należytej  staranności  ocenianej 

według podwyższonego miernika. 

Ponieważ  w  ustalonych  w  rozpatrywanej  sprawie  okolicznościach  Zamawiający 

prawidłowo  stwierdził,  że  Wasko  złożyło  w  JEDZ  zgodne  z  rzeczywistym  stanem  rzeczy 

oświadczenie  o  niepodleganiu  wykluczeniu  z  uwagi  na  okoliczności  objęte  hipotezami 

przywołanych  powyżej  norm  prawnych,  zarzuty  odwołania  o  zaniechaniu  zastosowania 

względem Wasko dyspozycji tych norm są bezprzedmiotowe. 

Z  kolei  według  art.  26  ust.  2f  pzp  jeżeli  jest  to  niezbędne  do  zapewnienia 

odpowiedniego  przebiegu 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  zamawiający  może  na 

każdym  etapie  postępowania  wezwać  wykonawców  do  złożenia  wszystkich  lub  niektórych 

oświadczeń  lub  dokumentów  potwierdzających,  że  nie  podlegają  wykluczeniu,  spełniają 

warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  kryteria  selekcji,  a  jeżeli  zachodzą  uzasadnione 

podstawy  do  uznania,  że  złożone  uprzednio  oświadczenia  lub  dokumenty  nie  są  już 

aktualne, do złożenia aktualnych oświadczeń lub dokumentów. 

Sygn. akt KIO 1457/21 

Ponieważ z odwołania nie wynika, w jaki sposób skorzystanie przez Zamawiającego 

z  powyższego  uprawnienia  w  powyżej  ustalonych  okolicznościach  miało  wpływ  na  wynik 

tego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  zarzut  ten  należy  uznać  za  w  istocie 

niesamoistny, a w konsekwencji również niezasadny. 

Mając powyższe na uwadze, Izba – działając na podstawie art. 553 zd. 1 nowego pzp 

– orzekła, jak w pkt 1. sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono – w pkt 2. sentencji – stosownie 

do jego wyniku, na podstawie art. 575 npzp w zw. z § 5 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady 

Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów 

postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu 

od 

odwołania  (Dz.  U.  poz.  2437)  –  obciążając  Odwołującego  kosztami  tego  postępowania, 

na które złożył się uiszczony przez niego wpis.