KIO 529/20 WYROK dnia 1 czerwca 2020 r.

Stan prawny na dzień: 03.07.2020

KIO 529/20 

Sygn. akt: KIO 529/20 

WYROK 

z dnia 1 czerwca 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Emilia Garbala 

Protokolant:             Aldona K

arpińska 

Mikołaj Kraska 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 czerwca 2020 r. w Warsza

wie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  13  marca  2020  r.  przez  wykonawcę 

PROKOM Construction Sp. z o.o., ul. Władysława Reymonta 30/1, 41-200 Sosnowiec, 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego:  Zagłębiowski  Park  Sportowy                   

Sp.  z  o.o.,  ul.  Teatralna  9/812,  41-200  Sosnowiec, 

w  imieniu  którego  działa:  Gmina 

Sosnowiec, 

Al. Zwycięstwa 20, 41-200 Sosnowiec, 

przy  udziale  wykonawcy  JSK  Architekci  Sp.  z  o.o., 

ul.  Żwirki  i  Wigury  18,  02-092 

Warszawa

,  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego,  

orzeka: 

uwzględnia odwołanie i nakazuje zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru 

najkorzystniejszej  oferty,  unieważnienie  czynności  wykluczenia  odwołującego  oraz 

powtórzenie czynności badania i oceny ofert z uwzględnieniem oferty odwołującego, 

kosztami  po

stępowania  obciąża  zamawiającego  Zagłębiowski  Park  Sportowy                   

Sp. z o.o., ul. Teatralna 9/812, 41-200 Sosnowiec

, w imieniu którego działa: Gmina 

Sosnowiec, 

Al. Zwycięstwa 20, 41-200 Sosnowiec, i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr  

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 


KIO 529/20 

PROKOM  Construction  Sp.  z  o.o.,  ul.  Władysława  Reymonta  30/1,  41-200 

Sosnowiec

tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza od zamawiającego Zagłębiowski Park Sportowy Sp. z o.o., ul. Teatralna 

9/812,  41-200  Sosnowiec

,  w  imieniu  którego  działa:  Gmina  Sosnowiec,                                

Al.  Zwycięstwa  20,  41-200  Sosnowiec,  na  rzecz  odwołującego:  PROKOM 

Construction  Sp.  z  o.o.,  ul.  Władysława  Reymonta  30/1,  41-200  Sosnowiec

kwotę  18 600  zł  00  gr  (słownie:  osiemnaście  tysięcy  sześćset  złotych,  zero  groszy) 

tytułem zwrotu kosztów uiszczonego wpisu od odwołania oraz zwrotu kosztów z tytułu 

wynagrodzenia pełnomocnika.  

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 poz. 1843 ze zm.) na niniejszy wyrok w terminie 7 dni od dnia 

jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do Sądu Okręgowego w Katowicach. 

Przewodniczący:      …………………… 


KIO 529/20 

Sygn. akt KIO 529/20 

                                                             UZASADNIENIE 

Zamawiający  –  Zagłębiowski  Park  Sportowy  Sp.  z  o.o.,  ul.  Teatralna  9/812,  41-200 

Sosnowiec,  w  imieniu  którego  działa:  Gmina  Sosnowiec,  Al.  Zwycięstwa  20,  41-200 

Sosnowiec,  prowadzi  w  trybie  przetargu  nieograniczonego, 

postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  pn.

„Pełnienie  nadzoru  autorskiego  nad  realizacją  prac 

budowlanych dla zadania inwestycyjnego pn. „Budowa Zagłębiowskiego Parku Sportowego 

w  Sosnowcu

””  (nr  ref.  WZP.271.1.156.2019.MT).  Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało 

opublikowane  w 

Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  w  dniu  3  stycznia  2020  r.,                         

nr  2020/S  002-001758.  Pismem  z  dnia  3  marca  2020  r. 

zamawiający  poinformował                           

o  wykluczeniu  wykonawcy 

PROKOM  Construction  Sp.  z  o.o.,  ul.  Władysława  Reymonta 

30/1,  41-200  Sosnowiec  (d

alej:  „odwołujący”),  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  12  ustawy 

Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1843 ze zm.), zwanej dalej „ustawą 

Pzp”. 

W dniu 13 marca 2020 

r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie, 

w którym odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie:  

1)  art.  24  ust.  1  pkt  12  ustawy  Pzp  poprzez  niezasadne  wykluczenie  o

dwołującego                          

z postępowania, w związku z uznaniem że odwołujący nie wykazał spełnienia warunków 

udziału w postępowaniu, 

2)  art. 26 ust. 3 ustawy Pz

p poprzez zaniechanie wezwania odwołującego do uzupełnienia 

wy

kazu osób w sytuacji, w której zamawiający przyjął, że pierwotnie złożony wykaz nie 

potwierdza spełniania przez odwołującego warunków udziału w postępowaniu, 

3)  art.  91  ust.  1  w  z

wiązku  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp poprzez  zaniechanie wyboru oferty 

naj

korzystniejszej złożonej przez odwołującego. 

W szczególności odwołujący podniósł, że:  „Zamawiający wymagał, aby wykonawcy biorący 

udział  w  postępowaniu  wykazali  się  posiadaniem  personelu  w  postaci  Projektanta  robót 

konstrukcyjno  - 

budowlanych,  który  legitymuje  się  -  zgodnie  z  pkt  4.2.2.  SIWZ  - 

doświadczeniem  zawodowym:  „polegającym  na  sprawowaniu  nadzoru  autorskiego  nad 

robotami  konstrukcyjno-budowlanymi  w  jednej  robocie  budowlanej  obej

mującej  budowę lub 

przebudowę lub rozbudowę obiektu kubaturowego o kubaturze minimum 25.000,00 m3, oraz 

w  której  wartość  robót  konstrukcyjnych  wynosiła  10.000.000,00  zł  brutto  (w  przypadku 

przebudowy  lub  rozbudowy  określona  kubatura  dotyczy  obiektu  kubaturowego  po 

przebudowie  lub  rozbudowie". 

Zamawiający  nie  określił  tak  w  SIWZ,  jak  i  udzielonych 

odpowiedziach  na  ewentualne  pytania  wykonawców  jak  należy  rozumieć  pojęcie  „obiekt 

kubaturowy".

Zamawiający w dniu 24 stycznia 2020 r. wezwał Odwołującego w trybie art. 26 


KIO 529/20 

ust.  2f  Pzp  do  złożenia  dokumentów  potwierdzających  brak  podstaw  wykluczenia                               

z  postępowania  oraz  potwierdzających  spełnienie  warunków  udziału  w  postępowaniu  (…).  

W odpowiedzi na powyższe Odwołujący w dniu 03 lutego 2020 r. przekazał Zamawiającemu 

wymagane  dokumenty,  w  tym  Wykaz  osób,  gdzie  na  stanowisko  Projektanta  w  branży 

konstrukcyjno  -  budowlanej   

wskazał  p.  G.    (…).    Zamawiający  w  dniu    10  lutego  2020  r. 

wezwał  Odwołującego  w  trybie  art.  26  ust.  4  Pzp  o  złożenie  wyjaśnień    w  zakresie 

posiadanego  przez  p.  (…)  doświadczenia  (…).  W  odpowiedzi  na  ww.  powyższe  wezwanie 

Wykonawca  w  dniu  13  lutego  2020  r. 

złożył  wyjaśnienia,  w  których  wskazał,  że  (…):                      

w  ramach  nadzoru  autorskiego  (…)  Pan  G.  (…)  sprawował  nadzór  nad  robotami 

konstrukcyjno-

budowlanymi  obejmującymi  budowę  obiektu  kubaturowego  o  kubaturze 

minimum 25.000 m3 (…). Odwołujący do wyjaśnień dołączył uzupełniony Wykaz osób, z tym 

że  w  zakresie  doświadczenia  p.  G.  (…)  Odwołujący  nie  dokonał  żadnych  modyfikacji  -  nie 

zostały poczynione żadne zmiany, które mogłyby być kwalifikowane jako „autouzupełnienie" 

dokumentu.

Zamawiający w dniu 3 marca 2020 r. poinformował Odwołującego o wykluczeniu 

go z postępowania. (…) 

Odwołujący  pragnie  wskazać,  że  nie  zgadza  się  ze  stwierdzeniem,  że  takie  obiekty 

jak  wiaty  peron

owe  nie  stanowią  obiektów  kubaturowych.  (…)  Jeśli  natomiast  chodzi                           

o  obiekty  kubaturowe,  to  przepisy  ustawy  Prawo  budowlane  nie  zawierają  definicji  obiektu 

kubaturowego.  Przepis  §  3  pkt  24  rozporządzenia  Ministra  Infrastruktury  w  sprawie 

warunków  technicznych,  jakim  powinny  odpowiadać  budynki  i  ich  usytuowanie  definiuje 

pojęcie  kubatury  brutto  budynku.  Podkreślenia  jednak  wymaga,  że  §  3  rozporządzenia 

zawiera  definicje  pojęć  funkcjonujących  wyłącznie  na  gruncie  tego  aktu  prawnego.  Skoro 

rozporządzenie  reguluje  warunki  techniczne  i  usytuowanie,  jakim  powinny  odpowiadać 

budynki, to nie odnosi się do innych obiektów budowlanych i nie sposób przyjąć, że kubatura 

stanowi  parametr  przypisany  wyłącznie  budynkom.  W  związku  z  powyższym

należy 

stwierdzić,  że  wiata  -  wbrew  twierdzeniom  odwołującego  -  może  być  uznana  za  obiekt 

kubaturowy.

Wskazania  wymaga,  że  Zamawiający  nie  określił  na  potrzeby  prowadzonego 

postępowania  definicji  ww.  pojęcia.  Co  więcej,  przywołane  w  uzasadnieniu  wykluczenia 

wyroki 

sądów  administracyjnych  nie  stanowią  przykładów  ugruntowanego  i  jednolitego 

stanowiska  orzecznictwa  w  tym  zakresie,  jak  próbuje.  Wskazania  bowiem  wymaga,  że 

istnieje możliwość zaprezentowania szeregu wyroków, w których sądy zajęły zgoła odmienne 

stanowiska aniżeli  te które zostały  przywołane przez  Zamawiającego  (…). W świetle  braku 

jednoznacznych  wytycznych  dotyczących  klasyfikacji  wiat  peronowych  oraz  faktu,  że 

Zamawiający  na  etapie  postępowania  przetargowego  nie  określił  w  jaki  sposób  należy 

interpretować  pojęcie  „obiektu  kubaturowego"  wszelkie  rozbieżności  interpretacyjne  należy 

poczytywać na korzyść Odwołującego. (…) 


KIO 529/20 

Abstrahując  od  powyższego  Zamawiający  w  przypadku  negatywnej  oceny 

doświadczenia p. (…) jako Projektanta w branży konstrukcyjno - budowlanej był obowiązany 

wezwać  Odwołującego  do  uzupełnienia  dokumentu.  Wskazać  należy,  że  Wykaz  osób 

przedłożony na wezwanie z dnia 10 lutego 2020 r. w żaden sposób nie wprowadzał żadnych 

modyfikacji  w  zakresie  doświadczenia  Projektanta  branży  konstrukcyjno  -  budowlanej,  co 

wynika z treści samej odpowiedzi na ww. wezwanie, która wyraźnie wskazuje jakie elementy 

zostały  uzupełnione,  a  które  pozostały  w  sferze  wyjaśnień  -  nie  doszło  tutaj  zatem  ani  do 

uzupełnienia  ani  do  autouzupełnienia  Wykazu  przez  Odwołującego  w  zakresie  w  jakim 

wywodzi Zamawiający. (…) W świetle powyższego przyjęta przez Zamawiającego retoryka, 

że  dołączony  do  wyjaśnień  z  dnia  13  lutego  2020  r.  Wykaz  osób  stanowił  uzupełnienie 

pierwotnie wskaza

nego doświadczenia p. (…) jest twierdzeniem absurdalnym i nie mającym 

uzasadnienia  w  zaistniałym  stanie  faktycznym.  Zamawiający  odbierając  Odwołującemu 

uprawnienie  do  uzupełnienia Wykazu  w  ww.  zakresie  naruszył  dyspozycję  przepisu  art.  26 

ust. 3 Pzp.

” 

związku z powyższym odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

1)  uniew

ażnienia czynności wykluczenia odwołującego z postępowania, 

2)  ponownego badania i oceny of

ert z uwzględnieniem oferty odwołującego, 

3)  ewentualnie  wezwania  od

wołującego  w  trybie  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp  do  złożenia 

w

ykazu osób, 

4)  dokonania wyboru oferty o

dwołującego jako oferty najkorzystniejszej. 

Pismem  z  dnia  19  marca  2020  r.  wykonawca 

JSK  Architekci  Sp.  z  o.o.,  ul.  Żwirki  i 

Wigury  18,  02-092 Warszawa  (dalej

:  przystępujący”)  zgłosił  przystąpienie do  postępowania 

odwoławczego  po  stronie  zamawiającego.  Izba  stwierdziła,  że  przystąpienie  zostało 

dokonane skutecznie.  

Pismem  z  dnia  1  czerwca  2020  r. 

zamawiający  złożył  odpowiedź  na  odwołanie,                 

w kt

órej wniósł o jego oddalenie.  

W trakcie rozprawy strony 

i przystępujący podtrzymali swoje stanowiska.  

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje: 

Przedmiotem  zamówienia  jest

usługa  nadzoru  autorskiego  sprawowana                                

w od

niesieniu do budowy stadionu piłkarskiego, hali sportowej i stadionu zimowego.  


KIO 529/20 

W rozdziale VII w pkt 4.2.2. siwz zamawiający wymagał dysponowania Projektantem 

robót konstrukcyjno-budowlanych posiadającym m.in. doświadczenie  zawodowe polegające 

na  sprawowaniu  nadzoru  autorskiego  nad  robotami  konstrukcyjno-budowlanymi  w  jednej 

robocie  budowlanej  obejmującej  budowę  lub  przebudowę  lub  rozbudowę  obiektu 

kubaturowego  o  kubaturze  minimum  25.000,00  m

,  oraz  w  której  wartość  robót 

konstrukcyjnych wynosiła 10.000.000,00 zł brutto (w przypadku przebudowy lub rozbudowy 

określona kubatura dotyczy obiektu kubaturowego po przebudowie lub rozbudowie). 

W rozdziale IX w pkt 8.9. siwz zamawiający na potwierdzenie spełniania powyższego 

warunku  wymagał  złożenia  wykazu  osób,  skierowanych  przez  wykonawcę  do  realizacji 

zamówienia  publicznego,  w  szczególności  odpowiedzialnych  za  świadczenie  usług,  wraz                   

z  informacjami  na  temat  ich  kwalifikacji  zawodowych,  uprawnień,  doświadczenia  i 

wykształcenia  niezbędnych  do  wykonania  zamówienia  publicznego,  a  także  zakresu 

wykonywanych  przez  nie  czynności  oraz  informacją  o  podstawie  do  dysponowania  tymi 

osobami. Wzór wykazu osób stanowił załącznik nr 5 do siwz. 

Pismem  z  dnia  24.01.2020  r.  zamawiający  wezwał  odwołującego,  na  podstawie                       

art.  26  ust.  2f  ustawy  Pzp,  do  złożenia  oświadczeń  i  dokumentów  potwierdzających 

spełnianie warunków udziału w postępowaniu i brak podstaw do wykluczenia.  

Do odpowiedzi z dnia 03.02.2020 r. o

dwołujący załączył m.in. wykaz osób, w którym 

zakresie  ww.  warunku  wskazał  dla  Projektanta  robót  konstrukcyjno-budowlanych  usługę 

polegającą  na  wykonywaniu  nadzoru  autorskiego  w  ramach  zadania:  Budowa  węzła 

przesiadkowego 

–  węzeł  Zawodzie  w  ramach  zadania  inwestycyjnego  „Katowicki  System 

Zintegrowanych Węzłów Przesiadkowych – Węzeł Zawodzie”.  

Pismem  z  dnia  10.02.2020  r.  z

amawiający,  działając  na  podstawie  art.  26  ust.  4 

ustawy 

Pzp,  zwrócił  się  do  odwołującego  m.in.  o  wyjaśnienie,  czy  w  ramach  nadzoru 

autorskiego nad zadaniem pn. Budowa węzła przesiadkowego — węzeł Zawodzie w ramach 

zadania  inwestycyjnego  „Katowicki  System  Zintegrowanych  Węzłów  Przesiadkowych  — 

Węzeł  Zawodzie"  osoba  zaproponowana  do  pełnienia  funkcji  Projektanta  robót 

konstrukcyjno-budowlanych 

sprawowała  nadzór  nad  robotami  konstrukcyjno-budowlanymi 

obejmującymi  budowę  lub  przebudowę  lub  rozbudowę  obiektu  kubaturowego  o  kubaturze 

minimum 25.000,00 m

Pismem z dnia 13.02.2020 r. odwołujący w zakresie Projektanta robót konstrukcyjno-

budowlanych 

potwierdził,  że  proponowana  osoba  w  ramach  nadzoru  autorskiego  nad  ww. 

zadaniem  sprawowała  nadzór  nad  robotami  konstrukcyjno-budowlanymi  obejmującymi 

budowę obiektu kubaturowego o kubaturze minimum 25.000 m

Do ww. pisma odwołujący 

dołączył  nowy  wykaz  osób,  w  którym  jednakże  w  zakresie  wykazanej  usługi  nadzoru 

autorskiego  dla 

Projektanta  robót  konstrukcyjno-budowlanych  nie  została  wprowadzona 


KIO 529/20 

żadna  zmiana  w  stosunku  do  pierwotnego  wykazu  (zmiana  dotyczyła  jedynie  numeru 

uprawnień budowlanych dla tej osoby).  

Pismem z dnia 03.03.2020 r. 

zamawiający poinformował odwołującego o wykluczeniu 

go  z  postępowania  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  12  ustawy  Pzp.  W  uzasadnieniu 

zamawiający  wskazał  w  szczególności:  „Zamawiający  nie  może  uznać  przytoczonego 

zakresu doświadczenia zawodowego Pana G. (…), gdyż zadanie inwestycyjne pn. Budowa 

węzła  przesiadkowego  —  węzeł  Zawodzie  w  ramach  zadania  inwestycyjnego  „Katowicki 

System  Zintegrowanych  Węzłów  Przesiadkowych  —  Węzeł  Zawodzie",  w  ramach  którego 

sp

rawował  Pan  G.  (…)  nadzór  autorski,  nie  obejmowało  w  swym  zakresie  nadzoru 

autorskiego  budowy  lub  przebudowy  lub  rozbudowy  obiektu  kubaturowego  o  kubaturze 

minimum 25.000,00 m

Zgodnie  z  dokumentacją  projektową,  przygotowaną  przez  Biuro  Meritum  Projekt, 

wskazany  obiekt:    W

ęzeł  przesiadkowy  Zawodzie  w  miejscowości  Katowice  -  wiata 

peronowa  posiada  powierz

chnię  zabudowy  równą  4.762,64  m

oraz  zmienną  wysokość 

wynoszącą od 8,40 m do 13,40 m. W projekcie znajduje się jeden obiekt kubaturowy opisany 

jako  „budynek  Usługowy”  o  kubaturze  2.081,22  m

  (strona  15  i  16  dokumentacji).                              

W projekcie PZT zostało to potwierdzone w bilansie powierzchni. 

Ponadto,  zgodnie  z  dokumentacją  podobnych  konstrukcji,  tzn.  wiat  peronowych 

zaprojektowanych  na  obiektach  w  Bryno

wie,  Ligocie  oraz  przy  ul.  Sądowej  w  Katowicach 

pojęcie  kubatury  we  wszystkich  przypadkach  na  PZT  dotyczy  tylko  obiektów  obsługi 

podróżnych.  W  przypadku  wiat  peronowych  określona  została  wyłącznie  powierzchnia 

zabudowy, która eliminuje możliwość określenia kubatury obiektu. Dlatego Zamawiający nie 

może uznać wiaty peronowej jako obiekt kubaturowy. 

Zamawiający  wywodzi  swoje  stanowisko  opierając  się  na  literaturze  branżowej,                     

w której powszechnie występują dwa pojęcia kubatury obiektu: 

kubatura  brutto 

—  która  jest  sumą  kubatur  wszystkich  kondygnacji;  stanowi  jednocześnie 

iloczyn powierzchni całkowitej, mierzonej po zewnętrznym obrysie przegród zewnętrznych i 

wysokości kondygnacji brutto;  

kubatura  netto 

—  czyli  kubatura  brutto  pomniejszona  o  kubaturę  wydzielonych  klatek 

schodowych  i  szybów  dźwigowych  (wind),  a  także  kubaturę  zewnętrznych  części 

kondygnacji budynku takich jak balkony, tarasy czy podcienie. 

W przypadku wi

at brak pionowych przegród zewnętrznych niezbędnych do obliczania 

ich objętości (kubatury) co potwierdza, że nie można zaliczyć ich do obiektów kubaturowych 

określonych w wymaganiach SIWZ Zamawiającego. (…) 

W  wyniku  powyższego  Zamawiający  nie  może  uznać  przedstawionego  zakresu 

posiadanego doświadczenia Pana G. (…) za spełniające warunki udziału w postępowaniu w 


KIO 529/20 

zakresie  posiadania  doświadczenie  zawodowego  polegającego  na  sprawowaniu  nadzoru 

autorskiego  nad  robotami  konstrukcyjno-budowlanymi  w  jednej  robocie  budowlanej 

obejmującej  budowę  lub  przebudowę  lub  rozbudowę  obiektu  kubaturowego  o  kubaturze 

minimum 25.000,00 m

, oraz w której wartość robót konstrukcyjnych wynosiła 10.000.000,00 

zł  brutto  (w  przypadku  przebudowy  lub  rozbudowy  określona  kubatura  dotyczy  obiektu 

kubaturowego po przebudowie lub rozbudowie). 

Ponieważ w wyniku odpowiedzi na wezwanie do wyjaśnień w zakresie Wykazu osób, 

Wykonawca  dokonał  jego  zmiany  i  uzupełnienia,  konsumując  tym  samym  dyspozycję 

zawartą  w  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp,  Zamawiający  zgodnie  z  art.  24  ust.  1  ustawy  PZP 

w

yklucza wykonawcę PROKOM Construction Sp. z o. o. z postępowania, gdyż wykonawca 

ten nie wykazał spełnienia warunków udziału w postępowaniu oraz zgodnie z art. 24 ust. 4 

ustawy  Pzp  ofertę  Wykonawcy  wykluczonego  uznaje  za  odrzuconą”.  W  uzasadnieniu 

zamawiaj

ący przytoczył także orzecznictwo sądów administracyjnych. 

Pismem  z  dnia  03.03.2020  r.  zamawiający  poinformował  także  o  wyborze  jako 

najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez  drugiego  wykonawcę  uczestniczącego                                 

w postępowaniu (przystępującego).  

Krajowa  Izba  Odwoławcza  rozpoznając  na  rozprawie  złożone  odwołanie                                             

i  uwzględniając  dokumentację  z  niniejszego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  oraz  stanowiska  stron 

i  przystępującego  złożone  na  piśmie  i  podane  do 

protokołu rozprawy, zważyła, co następuje.  

Izba  stwierdziła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  ustawowych  skutkujących 

odrzuceniem  odwołania,  wynikających  z  art.  189  ust.  2  ustawy  Pzp.  Ponadto  Izba  ustaliła 

wystąpienie przesłanek z art. 179 ust. 1 Pzp, tj. istnienie po stronie odwołującego interesu w 

uzyskaniu  zamówienia  oraz  możliwość  poniesienia  przez  niego  szkody  z  uwagi  na 

kwestionow

aną czynność zamawiającego. 

W  pierwszej  kolejności  Izba  odniesie  się  do  podstawowej  kwestii  spornej  pomiędzy 

stronami, tj. do tego, czy wiata wskazana przez odwołującego w wykazie osób stanowi obiekt 

kubaturowy,  a  zatem  czy  odwołujący  wykazał  spełnienie  warunku  dotyczącego 

doświadczenia  Projektanta  robót  konstrukcyjno-budowlanych.  W  celu  rozstrzygnięcia  ww. 

kwestii Izba dokonała analizy powoływanych przez strony i przystępującego dowodów, aktów 

prawnych i orzecznictwa.  


KIO 529/20 

Nie  jest  sporne  między  stronami,  co  ustalono  na  rozprawie,  że  wiata  nie  jest 

budynkiem w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1186 

ze  zm.)

. W  świetle  art.  3  pkt  1  i  3  ww.  ustawy,  wiata  jest  obiektem  budowlanym  mającym 

postać budowli. Żaden z przepisów ww. ustawy nie definiuje jednocześnie, czym jest obiekt 

kubaturowy  ws

kazany  przez  zamawiającego  w  opisie  warunku.  Strony  i  przystępujący 

powoływali się w trakcie rozprawy na przepisy następujących aktów prawnych: 

  r

ozporządzenie  w  sprawie  warunków  technicznych,  jakim  powinny  odpowiadać  drogi 

publiczne i ich usytuowanie (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 124 ze zm.),  

 

rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i 

ich usytuowanie (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1065 ze zm.),  

  Norma  PN-ISO  9836:1997 

„Właściwości  użytkowe  w  budownictwie  –  Określanie  i 

obli

czanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych”,  

 

rozporządzenie  w  sprawie  określenia  metod  i  podstaw  sporządzania  kosztorysu 

inwestorskiego,  obliczania  planowanych  kosztów  prac  projektowych  oraz  planowanych 

kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno-użytkowym (Dz.U. Nr 

130, poz. 1389). 

W  wyniku  ana

lizy  ww.  aktów  prawnych  Izba  ustaliła,  że  pierwsze  z  powołanych 

rozporządzeń  w  ogóle nie  zawiera  przepisów  odnoszących się do kwestii  wiat  i  możliwości 

lub  braku  możliwości  zaliczenia  ich  do  obiektów  kubaturowych.  W  przypadku  drugiego                            

z  rozporządzeń  oraz  normy  Izba  ustaliła,  że  oba  te  akty  regulują  m.in.  kwestie  obliczania 

kubatury,  ale 

dotyczą  wyłącznie  budynków,  co  wynika  m.in.  z  nazwy  i  z  treści  §  1

ww. 

rozporządzenia  oraz  z  pkt  1  „Przedmiot  normy”  i  z  pkt  5.2.3.  ww.  normy  (na  pkt  5.2.3. 

powoływał  się  odwołujący).  Z  uwagi  na  fakt,  że  jak  wskazano  wyżej,  wiata  nie  jest 

budynkiem,  treść  ww.  aktów  nie  może  mieć  odniesienia  do  spornej  w  niniejszej  sprawie 

kwestii.  

W przypadku natomiast ostatniego z ww. rozporządzeń (dotyczącego wszelkich robót 

budowlanych) 

Izba  ustaliła,  że  pkt  1  załącznika  do  rozporządzenia  dotyczy  wskaźników 

procentowych  do  obliczania  wartości  prac  projektowych  w  kosztach  robót  budowlano-

montażowych dla inwestycji  kubaturowych. W pkt  1.4.  wskazano 6 kategorii  złożoności,  do 

których zalicza się obiekty kubaturowe i w kategorii 1 wymieniono m.in. wiatę.  Zatem w pkt 

1.4.  ppkt  1  załącznika  do  ww.  rozporządzenia  ustawodawca  zaliczył  wiatę  do  obiektów 

kubaturowych  należących  do  pierwszej  kategorii  złożoności.  Powyższy  przepis  daje  więc 

podstawę do przyjęcia, że wiata może być obiektem kubaturowym. 

Izba  dokonała także analizy  orzecznictwa powoływanego przez  strony  w  odwołaniu, 

piśmie informującym o wykluczeniu oraz na rozprawie. W wyniku tej analizy stwierdzono, co 

nast

ępuje: 


KIO 529/20 

1)  W  wyroku 

Wojewódzkiego  Sądu  Administracyjnego  z  siedzibą  w  Krakowie  z  dnia                         

14 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 1527/13

, stwierdzono m.in., że: „Wprawdzie ustawa 

Prawo  budowlane  i  ustawa  z  27.03.2003  r.  o  planowaniu  i  zagospodarowaniu 

przestrzennym  (Dz.U.  Nr  80,  poz.  717  ze  zm.)  nie  zawierają  definicji  obiektu 

kubaturowego,  a  także  definicji  takiej  nie  zawiera  posługujący  się  tym  pojęciem 

obowiązujący  miejscowy  plan  zagospodarowania  przestrzennego,  to  należy  przyjąć,  że 

pojęcie  to  odnosi  się  do  wszelkiego  rodzaju  obiektów  budowlanych,  których  można 

obliczyć objętość. (…) A zatem obiekt kubaturowy to nic innego jak budynki i inne obiekty 

budowla

ne, którym można przypisać parametr objętości”. W ww. wyroku Sąd powołał się 

też  na  załącznik  do  ww.  rozporządzenia  w  sprawie  określenia  metod  i  podstaw 

sporządzania  kosztorysu  inwestorskiego,  obliczania  planowanych  kosztów  prac 

projektowych  oraz  planowanych  kosztów  robót  budowlanych  określonych  w  programie 

funkcjonalno-

użytkowym  (Dz.U.  Nr  130,  poz.  1389),  w  którym „jednoznacznie  wiaty  jako 

obiekty  kubaturowe  zaliczono  do  kategorii  1

”.  W  związku  z  tym  Sąd  uznał,  że  wiaty, 

których  dotyczył  wyrok,  są  bryłą  geometryczną  o  dającej  się  określić  objętości  i  należy 

zaliczyć je do obiektów kubaturowych. 

2)  W  wyroku 

Wojewódzkiego  Sądu  Administracyjnego  z  siedzibą  w  Bydgoszczy  z  dnia                    

24 września 2019 r., sygn. akt II SA/Bd 1421/18, stwierdzono, że sporny budynek w ogóle 

nie  był  wiatą.  W  wyroku  tym  nie  dokonywano  rozstrzygnięcia,  czy  wiata  jest  obiektem 

kubaturowym. 

3)  W  wyroku 

Wojewódzkiego  Sądu  Administracyjnego  z  siedzibą  w  Olsztynie  z  dnia                     

11 stycznia 2018 r., sygn. akt II SA/Ol 630/17

, stwierdzono m.in., że: „Przepis § 3 pkt 24 

rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny 

odpowiadać  budynki  i  ich  usytuowanie  (Dz.U.  z  2015  r.  poz.  1422)  definiuje  pojęcie 

kubatury  brutto  budynku.  Podkreślenia  jednak  wymaga,  że  §  3  rozporządzenia  zawiera 

definicje  pojęć  funkcjonujących  wyłącznie  na  gruncie  tego  aktu  prawnego.  Skoro 

rozporządzenie  reguluje  warunki  techniczne  i  usytuowanie,  jakim  powinny  odpowiadać 

budynki,  to  nie  odnosi  się  do  innych  obiektów  budowlanych  i  nie  sposób  przyjąć,  że 

kubatura  stanowi  parametr  przypisany  wyłącznie  budynkom.  W  związku  z  powyższym 

należy stwierdzić, że wiata może być uznana za obiekt kubaturowy, a zatem legalność jej 

wybudowania  podlegać  będzie  ocenie  również  w  kontekście  postanowień  decyzji                           

o  warunkach  zabudowy

”.  Z  wyroku  wynika  zatem,  że  kubatury  nie  muszą  posiadać 

wyłącznie budynki i że wiata może być obiektem kubaturowym. 

4)  W  wyroku 

Wojewódzkiego  Sądu  Administracyjnego  z  siedzibą  w  Warszawie  z  dnia                        

25  listopada  2016  r.,  sygn.  akt  VII  SA/Wa  2179/16,  stwierdz

ono,  że  „wiata  może  być 

uznana  za  obiekt  kubaturowy

”,  choć  Sąd  dokonał  tej  oceny  w  świetle  postanowień 

miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. 


KIO 529/20 

5)  W  wyroku 

Wojewódzkiego  Sądu  Administracyjnego  z  siedzibą  w  Warszawie  z  dnia                       

7 grudnia 2018 r., sygn. akt  VII SA/Wa 839/18

, stwierdzono m.in., że: „Organy zasadnie 

zastosowały  się  do  kwalifikacji  wiaty  jako  obiektu  kubaturowego,  która  jednoznacznie 

wyłoniła się ze stanowisk sądów administracyjnych wyrażonych w ww. wyrokach. (…) Już 

tyl

ko na marginesie należy zauważyć, że zapisy planu regulujące położenie budynków na 

działkach  zmierzają  do  zachowania  ładu  przestrzennego  i  linia  zabudowy  z  pewnością 

musi  dotyczyć  zarówno  budynków  jako  obiektów  o  określonej  kubaturze  jak  i  obiektów 

takich 

jak wiaty, których kubatura jest też bezsprzeczna, choć nie zamknięta w czterech a 

w trzech ścianach konstrukcji. (…) Pojęcie kubatury ma odniesienie do pojemności, ta zaś 

jest  cechą  nie  tylko  obiektów  zamkniętych”.  Dalej  Sąd  jako  przykłady  obiektów 

kubaturowych 

niezamkniętych  podał  zbiornik  i  podcienia  w  budynkach.  Z  wyroku  zatem 

wynika, że wiata należy do obiektów kubaturowych i że generalnie obiekt kubaturowy nie 

musi być obiektem zamkniętym.  

6)  W wyroku KIO 522/09 

stwierdzono, że obiekt kubaturowy to taki, którego pojemność jest 

liczona w m

, czyli budynki. Z obiektów kubaturowych KIO wykluczyła budowle, np. drogi, 

mosty  oraz  obiekty  małej  architektury.  Należy  jednak  pamiętać,  że  ww.  wyrok  zapadł                     

w  sprawie,  w  której  konieczne  było  rozstrzygnięcie,  czy  obiektem  kubaturowym  jest 

odnowa  nawierzchni  drogi,  budowa  obwodnicy  i  kanalizacji  sanitarnej. 

Dlatego  też  jego 

treść należy przede wszystkim odnosić do kwestii kubaturowości obiektów liniowych, nie 

zaś wiaty.   

7)  W  wyroku  KIO  2569/18  przedmi

otem  sporu  było  m.in.  to,  czy  kilka  budynków  może 

stanowić jeden obiekt kubaturowy. W wyroku tym Izba nie wypowiedziała się zatem, czy 

obiektem kubaturowym może być wiata.  

Z  analizy  ww. 

przywołanych  przez  strony  wyroków  (tych,  które  w  ogóle  dotyczą  kwestii 

kubaturowości wiaty) wynika, że obiektem kubaturowym jest obiekt, dla którego możliwe jest 

obliczenie 

objętości (por. pkt 1, 5), że obiektem kubaturowym nie musi być obiekt zamknięty 

(por. pkt 5), że obiektem kubaturowym mogą być też obiekty inne niż budynki (por. pkt 1, 3)  i 

że  obiektem  takim  może  być  wiata  (por.  pkt  1,  3,  5).  Powyższe  stwierdzenia  Sądów 

Administracyjnych  prowadzą  do  wniosku,  że  kubatura  nie  jest  cechą  przypisaną  wyłącznie 

do  budynków  i  innych  obiektów  zamkniętych,  ale  może  też  być  obliczona  dla  innych 

obiektów,  w  tym  dla  wiat.  Dominująca  linia  orzecznicza  ww.  sądów  nie  jest  więc  zgodna                    

z przyjętą przez zamawiającego tezą o braku możliwości przypisania kubatury wiacie.  

W świetle ww. orzecznictwa Izba dokonała także oceny przedstawionych przez strony 

dowodów.  W  szczególności  Izba  stwierdziła,  że  przedstawiony  przez  odwołującego  projekt 

wykonawczy wiaty, uszczegóławiający projekt złożony przez zamawiającego, wymienia w pkt 

4.A.d.  kubaturę  wiaty  realizowanej  w  ramach  inwestycji  wskazanej  przez  odwołującego                      


KIO 529/20 

w  wykazie  osób.  Kubatura  ta  wynosi  ok.  58 188  m

.  Tym  samym,  zgodnie  z  przywołanym 

powyżej  orzecznictwem,  należy  uznać,  że  skoro  obiekt  ma  określoną  kubaturę  wyrażoną                    

w  m

,  to  jest  obiektem  kubaturowym. 

Powyższemu nie  stoi  na  przeszkodzie również  to,  że 

wiata nie jest ani 

budynkiem, ani obiektem zamkniętym.  

Reasumując,  analiza  przedstawionych  przez  strony  i  przystępującego  aktów 

prawnych,  orzecznictwa  i  dowodów  prowadzi  do  wniosku,  że  wiata,  dla  której  możliwe  jest 

obliczenie  objętości,  jest  obiektem  kubaturowym.  Oznacza  to,  że  wskazując  inwestycję,                   

w  ramach  której  prowadzony  był  nadzór  m.in.  nad  budową  wiaty,  odwołujący  wykazał 

spełnienie  warunku  dotyczącego  doświadczenia  Projektanta  robót  konstrukcyjno-

budowlanych. 

Tym samym wykluczenie odwołującego z postępowania na podstawie art. 24 

ust. 1 pkt 12 ustawy Pzp było niezasadne.  

Biorąc  pod  uwagę  ustalenia  Izby  co  do  niezasadności  wykluczenia  odwołującego                      

z postępowania, rozpoznanie kolejnego zarzutu - dotyczącego art. 26 ust. 3 ustawy Pzp, nie 

ma  znaczenia  dla  sytuacji  odwołującego  w  postępowaniu,  niemniej  jednak  Izba,  zgodnie                  

z przypisanym jej obowiązkiem rozpoznania zarzutów, odniesie się także do tej kwestii.  

Zgodnie  z  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp,  j

eżeli  wykonawca  nie  złożył  oświadczenia,                     

o  którym  mowa  w  art.  25a  ust.  1,  oświadczeń  lub  dokumentów  potwierdzających 

okoliczności,  o  których  mowa  w  art.  25  ust.  1,  lub  innych  dokumentów  niezbędnych  do 

przeprowadzenia  postępowania,  oświadczenia  lub  dokumenty  są  niekompletne,  zawierają 

błędy  lub  budzą  wskazane  przez  zamawiającego  wątpliwości,  zamawiający  wzywa  do  ich 

złożenia,  uzupełnienia lub poprawienia lub  do  udzielania wyjaśnień  w  terminie przez  siebie 

wskazanym,  chyba  że  mimo  ich  złożenia,  uzupełnienia  lub  poprawienia  lub  udzielenia 

wyjaśnień  oferta  wykonawcy  podlega  odrzuceniu  albo  konieczne  byłoby  unieważnienie 

postępowania. 

Zgodnie  z  ww.  przepisem  re

gułą  jest,  że  to  zamawiający  jako  gospodarz 

postępowania  ocenia,  które  oświadczenia  lub  dokumenty  i  w  jakim  zakresie  są  konieczne, 

aby  wykonawca  wykazał  m.in.  spełnienie  warunków  udziału  w  postępowaniu  i  to 

zamawiający  wzywa  wykonawcę  do  ich  uzupełnienia,  jeżeli  uprzednio  nie  zostały  one 

prawidłowo  złożone  w  trybie  art.  26  ust.  1  lub  2  ustawy  Pzp.  Zdarza  się  jednak,  że 

wykonawca  nie  zastosuje  się  do  tej  reguły  i  przed  skierowaniem  do  niego  wezwania 

samodzielnie uzupełni dokumenty. Należy podkreślić, że co do zasady (o odstępstwie – pkt 

2, str. 14 uzasadnienia) 

w takim przypadku zamawiający nie zostaje zwolniony z obowiązku 


KIO 529/20 

wezwania wykonawcy do uzupełnienia dokumentów w trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp, jeżeli 

złożone przez niego pierwotnie dokumenty nie są wystarczające do potwierdzenia spełniania 

m.in. warunków udziału w postępowaniu. Powyższe wynika z treści art. 26 ust. 3 ustawy Pzp. 

Po  pierwsze, 

w  przepisie  tym  użyto  sformułowania  „zamawiający  wzywa”,  które  oznacza 

obowiązek wezwania po stronie zamawiającego. Po drugie, jedyne przewidziane w przepisie 

okoliczności,  które  zwalniają  zamawiającego  z  tego  obowiązku  zostały  określone  jako: 

„chyba  że  mimo  ich  złożenia,  uzupełnienia  lub  poprawienia  lub  udzielenia  wyjaśnień  oferta 

wykonawcy  podlega  odrzuceniu  alb

o  konieczne  byłoby  unieważnienie  postępowania”.  Tym 

samym jedynie konieczność odrzucenia oferty lub konieczność unieważnienia postępowania 

zwalnia zamawiającego z obowiązku zastosowania art. 26 ust. 3 ustawy Pzp. Okolicznością 

zwalniającą  z  tego  obowiązku,  jak  wynika  z  treści  przepisu,  nie  jest  natomiast  fakt,  że 

wykonawca z własnej inicjatywy jakieś dokumenty uzupełnił.  Po trzecie, nie można zgodzić 

się  z  tezą,  że  wezwanie  wykonawcy  do  uzupełnienia  po  jego  wcześniejszym 

samouzupełnieniu określonych dokumentów, stanowi ponowne wezwanie. Jeżeli wykonawca 

nie  czekając  na  wezwanie  samodzielnie  uzupełnił  dokumenty,  to  znaczy,  że  wezwanie  go 

następnie  przez  zamawiającego  do  uzupełnienia  w  trybie  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp  będzie                 

w istocie pierwszym wezwaniem, a nie ponownym. 

Po czwarte, należy wskazać, że w świetle 

art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp,  wykonawca  ma  prawo  otrzymać  od  zamawiającego  precyzyjne 

informacje  co  do  tego

,  które  pierwotnie  złożone  przez  niego  dokumenty  i  w  jakim  zakresie 

nie są wystarczające do wykazania spełniania m.in. warunków udziału w postępowaniu i co 

w  takiej  sytuacji  ma  uzupełnić  w  trybie  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp.  Dopiero  bowiem 

jednoznaczna  informacja  od  zamawiającego  w  ww.  zakresie  daje  wykonawcy  realną 

możliwość prawidłowego uzupełnienia dokumentów  i  wykazania spełniania m.in.  warunków 

udziału  w  postępowaniu.  Zatem,  niezależnie  od  obowiązków  wprost  wynikających  z  treści 

art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp,  z  których  jak  wskazano  już  wyżej,  nie  zwalnia  zamawiającego 

samouzupełnienie  dokumentów  przez  wykonawcę,  brak  wezwania  w  trybie  art.  26  ust.  3 

ustawy Pzp naruszałby również wynikające z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp prawo wykonawcy do 

otrzymania  precyzyjnej  informacji,  co  musi  uzupełnić,  i  co  za  tym  idzie  –  prawo  do 

rzeczywistej możliwości prawidłowego uzupełnienia dokumentów. Samodzielne uzupełnienie 

dokumentów,  bez  wezwania  ze  strony  zamawiającego,  nie  odbiera  wykonawcy  ww.  praw.               

W  konsekwencji,  zaniechanie  właściwego  wezwania  wykonawcy  w  trybie  art.  26  ust.  3 

ustawy  Pzp  do  uz

upełnienia  dokumentów  (np.  z  powodu  samouzupełnienia),  nie  daje 

zamawiającemu podstaw do wykluczenia tego wykonawcy w oparciu o art. 24 ust. 1 pkt 12 

ustawy Pzp.  

Reasumując:  

jeżeli wykonawca samodzielnie, bez wezwania w trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp, uzupełni 

dokumenty, na zamawiającym w dalszym ciągu ciąży obowiązek precyzyjnego wezwania 


KIO 529/20 

wykonawcy  na  podstawie  ww.  przepisu 

do  uzupełnienia  dokumentów  w  koniecznym 

zakresie,   

odstępstwo od powyższego może dotyczyć jedynie sytuacji, gdy wykonawca mimo braku 

wezwania,  samodzielnie  uzupełni  dokumenty  w  takim  zakresie,  jaki  rzeczywiście  jest 

potrzebny do wykazania np. warunków udziału w postępowaniu. W takiej sytuacji bowiem 

(czyli  po  prawidłowym  samouzupełnieniu)  nie  zachodzi  już  przesłanka,  o  której  mowa                 

w  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp,  tj.  brak  złożenia  oświadczeń  lub  dokumentów,  ich 

niekompletność,  błędy  lub  wątpliwości  po  stronie  zamawiającego.  Zatem  jedynie  po 

prawidłowym  samouzupełnieniu,  w  świetle  ww.  przepisu,  zamawiający  może  zostać 

zwolniony 

z obowiązku wezwania wykonawcy do uzupełnienia. 

Podobne  stanowisko  Izba  wyraziła  też  np.  w  wyrokach:  KIO  2007  i  2014/17,  KIO  1122/16, 

KIO  172/17,  KIO  213,  214  i  215/15,  KIO  2099/17,  KIO  1597/17  oraz  KIO  2243,  2256  i 

Niezależnie  od  powyższych  rozważań  na  temat  samouzupełnienia,  należy  także 

wyjaśnić, że składanie, uzupełnianie, poprawianie lub wyjaśnianie, o którym mowa w art. 26 

ust.  3  ustawy  Pzp,  należy  odnosić  do  konkretnych  oświadczeń  lub  dokumentów  lub 

konkretnych zawartych w nich informacji. Zatem wezwanie w trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp 

co  do  określonego  dokumentu  lub  informacji  wynikającej  z  tego  dokumentu,  oznacza,  że 

wykonawca nie może być  ponownie wezwany  jedynie  w  zakresie tego samego dokumentu 

lub  tej  samej  informacji.  W  pozo

stałym  zakresie,  jeżeli  zamawiający  dopiero  na  dalszym 

etapie  postępowania  zorientuje  się,  że  zachodzą  określone  braki,  zamawiający  ma 

obowiązek wezwać wykonawcę na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp, gdyż w tym zakresie 

(nieobjętym poprzednim wezwaniem) będzie to dopiero pierwsze wezwanie.  

Należy ponadto wyraźnie stwierdzić, że wezwanie wykonawcy do wyjaśnień w trybie 

art.  26  ust.  4  ustawy  Pzp  nie  zastępuje  wezwania  w  trybie  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp  i  nie 

zwalnia  z  obowiązku  dokonania  takiego  wezwania,  jeśli  zachodzą  przesłanki,  o  których 

mowa w art. 26 ust. 3 ustawy Pzp. 

Odnosząc  powyższe  do  przedmiotowej  sprawy,  należy  w  pierwszej  kolejności 

przytoczyć podstawowe fakty: 

 

zamawiający wezwał odwołującego, na podstawie art. 26 ust. 2f ustawy Pzp, do złożenia 

oświadczeń i dokumentów, 

 

odwołujący  złożył  m.in.  wykaz  osób  z  wpisaną  inwestycją,  na  której  Projektant  robót 

konstrukcyjno-budowlanych 

pełnił nadzór autorski, 

 

zamawiający, na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy Pzp, zwrócił się do odwołującego m.in. 

o wy

jaśnienie, czy w ramach ww. inwestycji Projektant robót konstrukcyjno-budowlanych 


KIO 529/20 

sprawował  nadzór  nad  robotami  obejmującymi  obiekt  kubaturowy  o  kubaturze  min. 

25.000,00 m

  o

dwołujący potwierdził oraz dołączył nowy wykaz osób, w którym w zakresie ww. usługi 

nadzoru  autorskiego  nie  została  wprowadzona  żadna  zmiana  w  stosunku  do 

pierwotnego wykazu,  

 

zamawiający wykluczył odwołującego na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 12 ustawy Pzp. 

Z powyższego stanu faktycznego wynika zatem, że: 

 

zamawiający  kierował  do  odwołującego  wezwania  jedynie  w  oparciu  o  art.  26  ust.  2f 

oraz art. 26 ust. 4 ustawy Pzp. Żadne z tych wezwań nie zastępuje wezwania z art. 26 

ust. 3 ustawy Pzp.   

 

odwołujący  nie  dokonał  samouzupełnienia  wykazu  osób  w  zakresie  dotyczącym 

doświadczenia Projektanta robót konstrukcyjno-budowlanych, gdyż w tym zakresie nowy 

wykaz  nie  zawierał  żadnych  nowych  ani  zmienionych  informacji.  Jak  wskazano  wyżej, 

uzupełnienie  (także  samouzupełnienie)  można  odnosić  jedynie  do  konkretnych 

dokumentów lub informacji zawartych w tych dokumentach, w tym wypadku – informacji 

co 

do  sposobu  określenia  doświadczenia  Projektanta.  Skoro  nie  doszło  do 

samouzupełnienia,  to  tym  bardziej  nie  było  podstaw  do  zaniechania  wezwania 

odwołującego  w  trybie art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp, jeśli  zamawiający  uznawał  w  tamtym 

czasie  (przed  postępowaniem  odwoławczym),  że  odwołujący  w  ww.  zakresie  nie 

wykazał spełnienia warunku. 

 

nawet  gdyby  odwołujący  dokonał  samouzupełnienia  informacji  w  zakresie 

doświadczenia  Projektanta  robót  konstrukcyjno-budowlanych,  nie  zwalniałoby  to 

zamawiającego  z  obowiązku  zastosowania  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp,  jeżeli 

samouzupełnione  dokumenty/informacje  nie  byłyby  wystarczające  do  wykazania 

spełnienia  warunku.  Byłoby  to  jednocześnie  pierwsze  wezwanie  zamawiającego 

dokonane na podstawie ww. przepisu. 

powyższych okoliczności wynika zatem, że w sytuacji gdyby hipotetycznie doświadczenie 

Projektanta  robót  konstrukcyjno-budowlanych  było  niewystarczające  do  wykazania 

spełnienia  warunku  określonego  w  siwz,  zamawiający  w  przedmiotowej  sprawie  miałby 

obowiązek zastosować wobec odwołującego art. 26 ust. 3 ustawy Pzp.  

Z  uwagi  jednak  na  fakt, 

iż  Izba  ustaliła,  że  wiata  może  być  obiektem  kubaturowym,                

a  zatem 

–  że  warunek  dotyczący  doświadczenia  ww.  Projektanta  został  w  tym  zakresie 

spełniony, powyższe stwierdzenia co do obowiązku zastosowania art. 26 ust. 3 ustawy Pzp 

mają  w  przedmiotowej  sprawie  na  celu  jedynie  wyjaśnienie  sposobu  stosowania  tegoż 

przepisu  i  wyczerpujące  rozpoznanie  zarzutów  odwołania.  Należy  bowiem  podkreślić,  że 

p

rzede  wszystkim  Izba  stwierdziła,  że  odwołujący  wykazał  spełnienie  warunku,  zatem  nie 


KIO 529/20 

zachodzi  obecnie  podstawa  do  wzywania  go  z  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp

w  omawianym 

zakresie 

i nie zachodzi podstawa do wykluczenia go z postępowania w oparciu o art. 24 ust. 

1 pkt 12 ustawy Pzp w tymże zakresie.  

Biorąc pod uwagę powyższe, Izba stwierdziła, że potwierdziły się zarzuty odwołującego 

wskazane w treści odwołania. Wobec powyższego Izba postanowiła jak w sentencji wyroku, 

orzekając na podstawie przepisów  art. 190 ust. 7, art. 191 ust. 2 i art. 192 ust. 2 ustawy Pzp. 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do  wyniku,  na  podstawie  art.  192      

ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz w oparciu o przepisy 

§ 5 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 3 rozporządzenia 

Prezesa Rady Minis

trów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972).  

Przewodniczący    …………………….