KIO 524/20 WYROK dnia 24 czerwca 2020 r.

Sygn. akt: KIO 524/20 

WYROK 

z dnia 24 czerwca 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący: 

Monika Szymanowska 

Protokolant:    

Adam Skowroński 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2020 r. w Warszawie 

odwołania wniesionego 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 12 marca 2020 r. przez wykonawcę Eduline 

Sp. z 

o.o.  w  Poznaniu  w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Ministerstwo 

F

unduszy  i  Polityki  Regionalnej  przy  udziale  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się 

o 

udzielenie  zamówienia konsorcjum Wielkopolska  Grupa Prawnicza K.,  M.,  S.  i Wspólnicy 

Sp.  k.  w  Poznaniu  i  Europejska  Grupa  Szkoleniowo-Doradcza  Sp. z o.o.  w 

Kuńkowcach 

przystępujących do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  wykonawcę  Eduline  Sp.  z  o.o. 

w Poznaniu i: 

zalicza  na  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15 000,00  zł 

(piętnaście tysięcy złotych) uiszczoną przez Eduline Sp. z o.o. w Poznaniu tytułem 

wpisu od odwołania, 

zasądza od Eduline Sp. z o.o. w Poznaniu na rzecz Ministerstwa Funduszy i Polityki 

Regionalnej  kwotę  3 600,00  zł  (trzy  tysiące  sześćset  złotych)  tytułem  zwrotu 

kosztów postępowania odwoławczego w postaci wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r

. Prawo zamówień publicznych 

(Dz. U. z 2019 r., poz. 1843) na niniejszy wyrok 

– w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia – 

przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu 

Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący: 

………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

wyroku z dnia 24 czerwca 2020 r. w sprawie o sygn. akt: KIO 524/20 

Zamawiający – Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej, ul. Wspólna 2/4, 00-926 

Warszawa 

– prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego pn.: „Wykonanie 

maksymalnie  330  analiz  wniosków  o  płatność  w  zakresie  finansowym  realizowanych 

w 

Działaniu  4.1  PO  WER  oraz  maksymalnie  210  analiz  pogłębionych  wydatków,  kontrola 

maks.  45  postępowań  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie  Ustawy  Pzp 

realizowanych w Działaniu 2.19, 4.1 i 4.2 PO WER”, o ogłoszeniu o zamówieniu publicznym 

opublikowanym  w  D

zienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 29 listopada 2019 r. pod 

numerem 2019/S 231-566552, 

zwane dalej jako „postępowanie”. 

Izba  ustaliła,  że  postępowanie  na  usługę,  o  wartości  powyżej  kwoty  określonej 

w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo 

zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1843) zwanej dalej jako „p.z.p.”, jest prowadzone 

przez zamawiającego w trybie przetargu nieograniczonego. 

W  dniu  12  marca  2020  r.  środek  zaskarżenia  wobec  czynności  i  zaniechań 

zamawiającego w postępowaniu wniósł wykonawca Eduline Sp. z o.o., ul. Głogowska 31/33 

702  Poznań  (dalej  zwany  jako  „odwołujący”).  W  odwołaniu  postawiono  zamawiającemu 

następujące zarzuty naruszenia (pisownia oryginalna): 

art. 91 ust. 1 w zw. z a

rt. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień 

publicznych - 

poprzez dokonanie nieprawidłowej oceny oferty Odwołującego w ramach 

kryterium 

„Analiza  studium  przypadku”  oraz  przez  przyznanie  ofercie  Odwołującego 

punktacji w sposób odbiegający od zasad określonych SIWZ, tj. przez przyznanie zbyt 

małej liczby punktów ofercie Odwołującego, odbiegającej od skali określonej w rozdz. 

XIII, pkt 13.4 SIWZ, 

art.  7  ust.  1  w  zw.  z  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo 

zamówień  publicznych  -  przez  akceptację  niewiarygodnych oświadczeń  Konsorcjum 

w 

składzie:  Wielkopolska  Grupa  Prawnicza  K.,  M.,  S.  i  Wspólnicy  sp.  k.  oraz 

Europejska  Grupa  Szkoleniowo-

Doradcza  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością 

(dalej zwane: konsor

cjum wgp) co do możliwości zrealizowania przez tego wykonawcę 

zamówienia zgodnie z wymogami specyfikacji istotnych warunków zamówienia (dalej 

w  uzasadnieniu  również  „specyfikacja”,  „SIWZ”  lub  „s.i.w.z.”),  podczas  gdy 

Zamawiający  zobowiązany  jest  prowadzić  postępowanie  w sposób  zapewniający 

zachowanie  uczciwej  konkurencji,  co  oznacza  konieczność  odrzucenia  oferty 

konsorcjum wgp, 

art. 89 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 90 ust. 2 oraz 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo 

zamówień  publicznych  -  przez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  złożonej  przez 

konsorcjum wgp, pomimo że zawiera ona rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu 

zamówienia, czego skutecznie nie zakwestionował wykonawca w swoich ogólnikowych 

wyjaśnieniach, 

art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 styczni

a 2004 r. Prawo zamówień publicznych 

poprzez: błędne wyliczenie przez konsorcjum wgp godzinnego kosztu pracy poprzez 

wyliczenie  średniej  z  wynagrodzenia  trzech  osób  -  w  sytuacji,  gdy  w  realizację 

zamówienia musi być zaangażowanych 5 osób, 

art. 24 ust. 1 pk

t 17 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych 

poprzez:  pominięcie  przy  wyliczeniu  godzinnego  kosztu  pracy  wynagrodzenie 

kierownika odpowiedzialnego za wynik i ostateczny kształt list sprawdzających, którym 

zgodnie z Opisem Przedmiotu Za

mówienia powinien być radca prawny i poprzestanie 

na określeniu w wyjaśnieniach, że radcy prawni są wspólnikami spółki będącej liderem 

konsorcjum  i  ich  praca  nie  stanowi  kosztu  wykonawcy,  tylko  zysk  - 

co  w  sposób 

nieprawidłowy zaniża ostateczną wysokość oferty, 

art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych 

poprzez: brak wykluczenia konsorcjum wgp, który w wyniku co najmniej niedbalstwa 

przedstawiło  błędną  informację  dotyczącą  ilości  czasu  niezbędnego  na  analizę 

pogłębioną  wniosku  (6  godzin)  w  sytuacji  gdy  czynności  składające  się  na  analizę 

pogłębioną wniosku  nie są możliwe do  wykonania we wskazanym  czasie,  co mogło 

mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  tym 

postępowaniu, 

art. 89 ust. 1 pkt 2 usta

wy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych - 

przez  brak  odrzucenia  oferty  konsorcjum  wgp,  której  treść  nie  odpowiada  treści 

specyfikacji istotnych warunków zamówienia w zakresie wskazanym w uzasadnieniu 

odwołania oraz nie podlega poprawieniu. 

Wobec  powyższego  odwołujący  wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu:  unieważnienia 

czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  dokonania  ponownego  badania  i  oceny  ofert, 

w tym wykluczenia konsorcjum Wielkopolskiej Grupy Prawniczej K., M., S. i 

Wspólnicy Sp. k. 

w  Poznaniu  i  Europejskiej  Grupy  Szkoleniowo-Doradczej  Sp. z 

o.o.  w  Kuńkowcach  (dalej 

zwanego  jako  „konsorcjum  WGP”),  ewentualnie  odrzucenia  oferty  konsorcjum  WGP, 

unieważnienia  czynności  oceny  oferty  odwołującego  w  ramach  kryterium  „analiza  studium 

przypadku”,  dokonanie  ponownej  oceny  oferty  odwołującego  w  tym  kryterium  i  przyznanie 

wyższej  liczby  punktów.  Ponadto  wniesiono  o  zasądzenie  na  rzecz  odwołującego  kosztów 

postępowania odwoławczego. 

W  uzasadnieniu  odwołania  odwołujący  wskazał  co  następuje.  Oferta  złożona  przez 

odwołującego zajęła drugie miejsce w rankingu ofert w postępowaniu, natomiast wykonawca, 

którego  ofertę  uznano  za  najkorzystniejszą  podlega  wykluczeniu  z  przetargu  z  uwagi  na 

wprowadzenie zamawiającego w błąd odnośnie istotnych elementów oferty oraz jego oferta 

zawiera rażąco niską cenę.  

Oferta  konsorcjum  WGP  opiewa  na  cenę  mniejszą  niż  70%  szacowanej  kwoty 

zamówienia, zatem wykonawca został wezwany do wyjaśnienia rażąco niskiej ceny. W ocenie 

odwołującego konsorcjum, w toku składania wyjaśnień, wprowadziło zamawiającego w błąd, 

ponieważ  wadliwie  przyjęło,  że  pogłębioną  analizę  wniosku  o  płatność  wykonuje  się 

w 

przeciągu 6 godzin. Zdaniem odwołującego czas ten jest znacząco zaniżony, nawet przy 

przyjęciu,  że  wniosek  o  płatność  obejmuje  tylko  jedną  pozycję,  która  poddana  została 

pogłębionej  analizie.  Czas,  jaki  potrzebuje  oceniający  na  wykonanie  analizy  pogłębionej 

takiego  wniosku  obejm

uje  co  najmniej:  przygotowanie  dokumentu  dołączonego  do  oferty, 

zapoznanie  się  z  dokumentami  dotyczącymi  szacowania  wartości  zamówienia  (w  tym 

w 

szczególności  wysłane  zapytanie  do  potencjalnych  wykonawców,  otrzymane  oferty,  lub 

oferty  zamieszczone  na  stron

ach  internetowych  oraz  protokół  z  przeprowadzonego 

szacowania),  sprawdzenie  ofert,  sprawdzenie  zastosowanych  wyliczeń,  zapoznanie  się 

z 

zapytaniem  zamieszczonym  na  bazie  konkurencyjności,  sprawdzenie  czy  przedmiot 

zamówienia  zgadza  się  pod  względem  merytorycznym  z  wnioskiem,  zapoznanie  się 

z 

ewentualnymi pytaniami od wykonawców i odpowiedziami zamawiającego, zapoznanie się 

ze zmianami zastosowanymi  w  zapytaniu,  sprawdzenie ofert  otrzymanych od  wykonawców 

(w 

tym w szczególności sprawdzenie czy oferta została podpisana przez upoważnioną osobę, 

czy każdy wykonawca spełnił warunki udziału w postępowaniu, czy nie podlega wykluczeniu, 

w  przypadku  wniesienia  wadium  - 

czy  zostało  wpłacone  do  terminu  składania  ofert, 

w 

przypadku  próbek  -  czy  próbki  spełniają  postawione  wymagania,  czy  zamawiający 

poprawnie przyznał punkty oferentom, sprawdzenie czy oferty wpłynęły do terminu składania 

ofert),  sprawdzenie  ewentualnej  korespondencji  z  wykonawcami  (wezwań  do  wyjaśnień 

i 

wyjaśnień  wykonawców),  sprawdzenie  protokołu  postępowania,  sprawdzenie  czy  został 

ogłoszony  wynik  postępowania,  sprawdzenie  zawartej  umowy  i  czy  umowa  jest  zgodna 

z zapytaniem ofertowym oraz z wnioskiem. 

Odwołujący  wskazał  dalej,  że  konsorcjum  WGP  wyliczyło  godzinny  koszt  pracy 

poprzez  średnią  z  wynagrodzenia  dwóch  osób  pracowników  lidera  konsorcjum  i  osoby 

zaangażowanej  na  podstawie  umowy  zlecenia,  kiedy  do  realizacji  zamówienia  musi  być 

zaangażowanych  minimum  5  osób.  Do  tego,  zgodnie  z  opisem  przedmiotu  zamówienia, 

funkcję kierownika odpowiedzialnego za wynik i ostateczny kształt list sprawdzających winien 

pełnić radca prawny. Konsorcjum WPG nie wzięło tego kosztu pod uwagę, ograniczając się 

do wskazania, że radcy prawni są wspólnikami i ich praca nie stanowi kosztu wykonawcy, tylko 

zysk - 

co zdaniem odwołującego jest błędem - praca wspólników jest również kosztem. 

Następnie odwołujący podniósł, że zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 17 p.z.p. z postępowania 

o  udzielenie  zamówienia  wyklucza  się  wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub 

niedbalstwa  przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć 

istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie 

zamówienia. Jak wskazuje się w orzecznictwie, w przeciwieństwie do hipotezy dawnego art. 

24 ust. 2 pkt 4 p.z.p., art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 p.z.p. 

nie obejmują przesłanki rzeczywistego 

wpływu złożenia przez wykonawcę nieprawdziwych, czyli wprowadzających w błąd informacji, 

na  wynik  postępowania  prowadzonego  przez  zamawiającego.  W  przypadku  sytuacji 

uregulowanej w art. 

24 ust. 1 pkt 17 p.z.p. wystarczające jest stwierdzenie, że wprowadzające 

w błąd informacje zaliczają się do kategorii takich, które mogą mieć istotny wpływ na decyzje 

podejmowane  przez  zamawiającego  w  postępowaniu.  Zdaniem  odwołującego  niewątpliwie 

infor

macje podawane na potrzeby ustalenia, czy oferta spełnia parametry opisu przedmiotu 

zamówienia  należy  zaliczyć  do  tej  kategorii  (tak  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej 

z 25 czerwca  2019  r., 

sygn.  akt  KIO  1036/19).  Błędne  wskazanie  czasu  niezbędnego  na 

przygot

owanie analizy pogłębionej wniosków, pominięcie wynagrodzenia kierownika projektu, 

niewątpliwie  wpłynęły  na  wysokość  ceny  podawanej  przez  konsorcjum,  prowadząc  do  jej 

rażącego zaniżenia. Ponadto wskazane w wyjaśnieniach parametry oferty miały istotny wpływ 

na decyzję zamawiającego, z uwagi na fakt, iż cena była głównym kryterium wyboru oferty. 

Prawidłowa analiza oferty konsorcjum WGP oraz złożonych wyjaśnień powinna prowadzić do 

wykluczenia konsorcjum z przetargu. 

Działając  w  imieniu  i  na  rzecz  zamawiającego  odpowiedź  na  odwołanie  w  formie 

pisemnej wniósł pełnomocnik strony wskazując, iż zamawiający wnosi o oddalenie odwołania 

w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego w postaci wynagrodzenia 

pełnomocnika, zgodnie ze złożoną fakturą VAT. 

Ponadto,  skład  orzekający  stwierdził  spełnienie  przesłanek  art.  185  ust.  2  i  3  p.z.p. 

i 

dopuścił  do  udziału  w  postępowaniu  odwoławczym  wykonawców  zgłaszających 

przystąpienie po stronie zamawiającego konsorcjum Wielkopolskiej Grupy Prawniczej K., M., 

S. 

i Wspólnicy Sp. k., ul. Grudzieniec 64, 60-601 Poznań i Europejskiej Grupy Szkoleniowo-

Doradczej Sp. z o.o., Kuńkowce 93, 37-700 Przemyśl (dalej zwanych jako „przystępujący”). 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  –  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie, po zapoznaniu się ze stanowiskami przedstawionymi w odwołaniu, odpowiedzi 

na  odwołanie,  stanowiskiem  przystępującego,  konfrontując  je  z  zebranym  w  sprawie 

materiałem procesowym, w tym z dokumentacją postępowania o udzielenie zamówienia 

publi

cznego przedstawioną przez zamawiającego, w szczególności z postanowieniami 

ogłoszenia  o  zamówieniu,  SIWZ,  złożonymi  ofertami  i  korespondencją  prowadzoną 

w 

toku postępowania przetargu oraz po wysłuchaniu oświadczeń i stanowisk złożonych 

ustnie do protokołu w toku rozprawy – ustaliła i zważyła, co następuje: 

Skład orzekający ustalił, że odwołanie mieści się w zakresie przedmiotowym ustawy 

p.z.p., zostało wniesione przez podmiot uprawniony, a także dotyczy materii określonej w art. 

180 ust. 1 p.z.p., zatem podlega kognicji Krajowej Izby Odwoławczej. Izba ustaliła dalej, że 

odwołanie podlega rozpoznaniu zgodnie z art. 187 ust. 1 p.z.p. i nie została wypełniona żadna 

z  przesłanek  o których mowa w  art.  189  ust.  2 p.z.p.,  a których stwierdzenie skutkowałoby 

odrzuceniem odwołania i odstąpieniem od badania meritum sprawy. Izba stwierdziła również, 

że  odwołujący  posiada  legitymację  materialną  do  wniesienia  środka  zaskarżenia  zgodnie 

z 

przesłankami art. 179 ust. 1 p.z.p. 

Stan faktyczny rozpoznawanej sprawy nie był pomiędzy stronami sporny, sporna była 

ocena  prawna 

złożonych  ofert,  dokonana  przez  zamawiającego.  Postawione  przez 

odwołującego  zarzuty  środka  ochrony  prawnej  sprowadzały  problematykę  sprawy  do 

weryfikacji wyników oceny i badania ofert, gdzie w zakresie własnej oferty odwołujący zarzucił 

zamawiającemu przyznanie zbyt małej liczby punktów w pozacenowym kryterium oceny ofert 

pn. analiza studium przypadku, zaś w zakresie oferty przystępującego zarzucono, iż jest ona 

niezgodna z treścią SIWZ (art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p.) i zawiera rażąco niską cenę w stosunku 

d

o przedmiotu zamówienia (art. 89 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 90 ust. 3 p.z.p.), zatem powinna 

zostać  odrzucona.  Dalej  odwołujący  zarzucił,  że  przystępujący  winien  zostać  wykluczony 

z 

postępowania, w oparciu o art. 24 ust. 1 pkt 17 p.z.p., bowiem wprowadził zamawiającego 

w 

błąd. 

Krajowa Izba Odwoławcza dokonała oceny stanu faktycznego ustalonego w sprawie 

mając na uwadze art. 192 ust. 2 p.z.p., który stanowi, że Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli 

stwierdzi  naruszenie przepisów  ustawy, które miało wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na 

wynik postępowania o udzielenie zamówienia.  

Skład  orzekający  –  uwzględniając  materiał  dowodowy  zgromadzony  w  sprawie,  po 

dokonaniu ustaleń poczynionych na podstawie dokumentacji postępowania, w szczególności 

w oparciu o postanowieni

a ogłoszenia o zamówieniu, SIWZ, złożone oferty, korespondencję 

prowadzoną  w  toku  przetargu  pomiędzy  zamawiającym  a  przystępującym,  zważając  na 

okoliczności  faktyczne  podniesione  w  odwołaniu  –  stwierdził,  że  sformułowane  przez 

odwołującego zarzuty nie znajdują oparcia w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, a tym 

samym  rozpoznawane  odwołanie  nie  zasługuje  na  uwzględnienie.  W  ocenie  Izby  całość 

zebranego  materiału  procesowego  wskazuje,  w  sposób  niebudzący  wątpliwości,  że 

zamawiający prawidłowo zbadał i ocenił ofertę przystępującego jako ofertę najkorzystniejszą 

w postępowaniu. 

W zakresie zarzutu nr 1 z petitum 

odwołania – naruszenia przez zamawiającego art. 

91  ust.  1  w  zw.  z.  art.  7  ust.  1  p.z.p.,  poprzez  dokonanie  nieprawidłowej  oceny  oferty 

odwołującego w ramach kryterium analiza studium przypadku oraz przez przyznanie ofercie 

odwołującego  punktacji  w  sposób  odbiegający  od  zasad  określonych  SIWZ,  tj.  przez 

przyznanie zbyt małej liczby punktów ofercie odwołującego, odbiegającej od skali określonej 

w rozdz. XIII, pkt 13.4 SIWZ 

– Izba stwierdziła co następuje. 

Skład orzekający ustalił, iż w pozacenowym kryterium oceny ofert pn. analiza studium 

przypadku  odwołujący  uzyskał  22  punkty  na  33  punkty  możliwe  do  zdobycia,  zgodnie 

z 

brzmieniem opisu kryteriów, którymi zamawiający będzie kierował się przy wyborze oferty 

w przetargu 

(pkt 13.4 rozdziału 13 SIWZ). Punktacja ta została przyznana w sposób opisany 

w  karcie  oceny  oferty  odwołującego,  znajdującej  się  w  aktach  postępowania,  która  została 

odwołującemu  udostępniona.  Przy  czym  Izba  zauważa,  że  analiza  odwołującego  została 

objęta tajemnicą przedsiębiorstwa. Skład orzekający stwierdził dalej, że sposób oceny oferty 

odwołującego  w  sposób  formalny  wprost  odpowiada  sposobowi  przyznania  punktacji 

wskazanemu  w 

treści  SIWZ,  zatem  trudno  podzielić  pogląd  o  nieprawidłowościach  w  tym 

zakresie.  Natomiast  w 

zakresie  oceny  merytorycznej  odwołujący  nie  zdecydował  się  na 

przybliżenie jakichkolwiek okoliczności, które Izba mogłaby ocenić w ramach rozpoznawanego 

zarzutu

. Odwołanie w tym zakresie jest merytorycznie puste, odwołujący nie wskazał żadnego 

uzasadnienia dla swojego stanowiska o zaniżonej punktacji.  

Jeżeli  odwołujący  nie  zgadza  się  z  liczbą  przyznanych  mu  punktów  w  kryterium 

powinien wskazać za co w jego ocenie zostały punkty zaniżone czy nieprzyznane. Zatem dla 

wywiedzenia skutecznego zarzutu, obciążony ciężarem dowodu odwołujący, winien wskazać 

konkretnie  w 

czym  upatruje  błędu  zamawiającego  –  czego  zamawiający  nie  uwzględnił,  co 

ocenił merytorycznie nieprawidłowo, co zostało ocenione niezgodnie z SIWZ, czyli wykazać 

na czym polega naruszenie w zakresie oceny oferty w ramach pozacenowego kryterium oceny 

ofert.  Tymczasem  w  rozpoznawanej  sprawie 

żadne  okoliczności  –  czy  to  wynikające 

z 

dokumentacji  postępowania,  czy  wskazywane  przez  odwołującego  –  do  takiej  odmiennej 

punktacji  oferty  odwołującego  nie  mogły  doprowadzić.  Odwołujący  zakwestionował  ocenę 

zamawiającego i w istocie nic konkretnego jej nie zarzucał, ograniczając się do twierdzenia, 

że  –  w  oparciu  o swoje  przekonanie,  którego  podstawy  nie  zostały  Izbie  ujawnione  –  on 

własnej ofercie przyznałby więcej punktów. 

W  konsekwencji  powyższego,  wobec  braku  podjęcia  próby  wykazania  zasadności 

twierd

zeń  przez  odwołującego,  Izba  uznała  tak  postawiony  zarzut  za  bezpodstawny  i  jako 

niewykazany zarzut ten został przez Izbę oddalony. 

W ocenie 

składu orzekającego nie potwierdziły się również zarzuty nr 3, 4 i 5 z petitum 

odwołania – naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 90 ust. 2 i 3 p.z.p., poprzez zaniechanie 

odrzucenia oferty przystępującego, pomimo że zawiera ona rażąco niską cenę w stosunku do 

przedmiotu  zamówienia,  naruszenia  art.  24  ust.  1  pkt  17  p.z.p.,  poprzez  błędne  wyliczenie 

przez przystępującego godzinnego kosztu pracy, wyliczenie średniej z wynagrodzenia trzech 

osób,  w  sytuacji,  gdy  w  realizację  zamówienia  musi  być  zaangażowanych  5  osób,  a  także 

poprzez pominięcie wynagrodzenie kierownika odpowiedzialnego za wynik i ostateczny kształt 

list  sprawdzających,  którym  zgodnie  z  OPZ  powinien  być  radca  prawny  i  poprzestanie  na 

określeniu  w  wyjaśnieniach,  że  radcy  prawni  są  wspólnikami  spółki  będącej  liderem 

konsorcjum  i  ich  praca  nie  stanowi  kosztu  wykonawcy,  c

o  w  sposób  nieprawidłowy  zaniża 

ostateczną wysokość oferty. 

Skład  rozpoznający  spór  ustalił,  iż  w  wyniku  wezwania  zamawiającego  z  dnia 

stycznia  2020  r.,  pismem  z  dnia  20  stycznia  2020  r.  przystępujący  złożył  wyjaśnienia 

sposobu kalkulacji ceny wraz z licznymi dowodami. 

Izba dokonała weryfikacji prawidłowości 

czynności zamawiającego, polegającej na ocenie złożonych przez przystępującego wyjaśnień 

wraz  z  przedłożonymi  dowodami,  w  korelacji  z  treścią  wezwania  do  złożenia  wyjaśnień, 

w 

kontekście  właściwości  przedmiotu  zamówienia  i  podnoszonych  przez  odwołującego 

okoliczności odwołania, które w jego ocenie powodują, że oferta ta powinna zostać odrzucona. 

Wyjaśnieniom  tym  odwołujący  zarzucił  wyliczenie  kosztu  pracy,  poprzez  uzyskanie 

średniej  z  wynagrodzenia  dwóch  pracowników  lidera  konsorcjum  WGP  i  osoby 

zaangażowanej  na  podstawie  umowy  zlecenia,  kiedy  do  realizacji  umowy  wymagane  jest 

minimum 

pięć  osób  (warunki  udziału  w  postępowaniu,  pkt  5.2.3.2  rozdziału  5  SIWZ).  Izba 

stwierdziła,  że  założenie  odwołującego  nie  znajduje  potwierdzenia  w  treści  wyjaśnień 

przystępującego, gdzie na  str.  2 wskazano,  iż  „zamówienie będzie realizowane za pomocą 

osób współpracujących z wykonawcami wspólnie ubiegającymi się o udzielenie zamówienia 

oraz wspólników. Wspólnikami realizującymi zamówienie są radcy prawni: B.K., M. M., P.S. 

(…) osoby współpracujące z wykonawcą, które zostały wyznaczone do realizacji zlecenia to 

D.C.  i  M.K.  (…)    Ponadto,  do  realizacji  zamówienia  zostanie  również  zaangażowany  na 

podstawie  umowy  zlecenia  Pan  M.G

.”,  co  spełnia  wymóg  odpowiedniego  potencjału 

kadrowego, określonego w dokumentacji postępowania. Izba stwierdziła dalej, że fakt, iż na 

str.  2  wyjaśnień  wskazano  uśredniony  koszt  godziny  pracy  D.C.,  M.K.  i  M.G.  w  wysokości 

36,40 zł netto, nie powoduje, że koszt pracy przyjęty przez przystępującego zawiera wyłącznie 

tą kwotę. Jak wskazał przystępujący wspólnicy otrzymują wynagrodzenie z zysku, który został 

ujęty w cenie (w wysokości 422 397,20 zł netto), a który nie stanowi kosztu. W tym zakresie 

skład  orzekający  podzielił  trafne  stanowisko  zamawiającego,  który  podnosił,  że  umknęło 

uwadze  odwołującego,  iż  wskazani  radcowie  prawni  są  wspólnikami  spółki  komandytowej, 

zatem  zgodnie  z  kodeksem  spółek  handlowych  mają  prawo  do  udziału  w  zyskach,  co 

potwierdza  wyja

śnienia  przystępującego.  Natomiast  praca  własna  wspólnika  nie  stanowi 

kosztu  uzyskania  przychodów,  co  jedynie  dodatkowo  potwierdza  przedłożony  przez 

przystępującego  bilans  spółki.  Kwota  zysku  jest  znacząco  wyższa  niż  minimalny  poziom 

wynagrodzenia określony w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, a co mogłoby ex 

lege 

świadczyć o zaniżeniu ceny. Odwołujący nie podważał wysokości tej kwoty, stwierdzono 

jedynie, że wykonawca nie wziął pod uwagę kosztu pracy wspólników, co w ocenie Izby nie 

wynika z treści wyjaśnień sposobu kalkulacji ceny przystępującego, chociaż zdanie o koszcie 

pracy można byłoby sformułować w sposób czytelniejszy. Zarzut ten mógłby doprowadzić do 

ewentualnego  dopytania  przystępującego  o  tę  okoliczność,  gdyby  nie  wyjaśnienie 

zamawiającego, które powoduje, że w ustalonym stanie rzeczy nie byłoby ku temu podstaw. 

M

ając  na  uwadze  treść  wyjaśnień  i  wyżej  wskazane  okoliczności,  trudno  doszukać  się 

zasadności stanowiska o braku przedmiotowego kosztu w cenie oferty przystępującego. 

Konkludując,  dokonana  przez  skład  orzekający  kontrola  czynności  zamawiającego 

skutkowała  stwierdzeniem,  iż  zamawiający  prawidłowo  ocenił  złożone  przez  wykonawcę 

w

yjaśnienia  i  dowody,  zaś  zarzuty  stawiane  w  tym  zakresie  przez  odwołującego  są 

bezzasadne i jako takie nie zasługują na uwzględnienie. Stanowisko odwołującego o ogólnych 

wyjaśnieniach,  bez  udowodnienia  realności  zaoferowanej  ceny  przez  jego  konkurencję,  nie 

znajduje  oparcia  w  ustalonym  stanie  sprawy.  P

ostępowanie  wyjaśniające  zostało 

przeprowadzone  przez  zamawiającego  prawidłowo  i  doprowadziło  do  wykazania,  że 

przystępujący  rzetelnie  skalkulował  cenę,  w  oparciu  o  szczególne,  indywidualne 

uwarunkowania, które zostały wykazane odpowiednimi środkami dowodowymi, wobec czego 

uczyniono z

adość obowiązkowi określonemu w art. 90 ust. 2 p.z.p. Zatem zarzut naruszenia 

przez zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 90 ust. 2 i 3 p.z.p., został przez Izbę 

oddalony. 

Dalej  skład  orzekający  wskazuje,  że  zgodnie  z  art.  24  ust.  1  pkt  17  p.z.p. 

z 

postępowania  wyklucza  się  wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa 

przedstawił informacje wprowadzające w błąd zamawiającego, mogące mieć istotny wpływ na 

decyzje  podejmowane  przez  zamawiającego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia. 

Pi

erwszą  przesłanką  stwierdzenia,  że  zastosowanie  znajdzie  sankcja  połączona 

z 

wyczerpaniem hipotezy art. 24 ust. 1 pkt 17 p.z.p. jest wprowadzenie zamawiającego w błąd, 

które polega na przedstawieniu przez wykonawcę nieprawdziwych informacji, czyli zaistnienia 

sprzeczności  pomiędzy  treścią dokumentu  złożonego  przez  wykonawcę,  a rzeczywistością. 

Stan ten zaistnieje, gdy przedstawione zostaną informacje niezgodne z rzeczywistym stanem 

rzeczy,  który  ma  znaczenie dla danego  postępowania.  Na skutek  podania takich  informacji 

zamawiający  zostaje  wprowadzony  w  błąd,  czyli  nabiera  mylnego  wyobrażenia  o  stanie 

faktycznym, lub też skutkuje to po jego stronie brakiem jakiegokolwiek wyobrażenia o nim.  

Przenosząc powyższe rozważania na grunt postępowania zainicjowanego odwołaniem 

należy  zaznaczyć,  że  odwołujący  powiązał  zarzuty  wprowadzenia  zamawiającego  w  błąd 

z zarzutami 

dotyczącymi wad wyjaśnienia sposobu kalkulacji ceny przystępującego, które nie 

znalazły  potwierdzenia  w  materiale  procesowym.  Wobec  braku  wykazania  podnoszonych 

przez odwołującego „nieprawidłowości” obliczenia ceny, nie został także uwzględniony zarzut 

naruszenia  art.  24  ust.  1  pkt  17  p.z.p.,  bowiem 

uniwersalną  obroną,  i  przez  to  a  priori 

eliminującą możliwość kwalifikacji postępowania przystępującego poprzez omawianą normę, 

jest  stwierdzenie,  że  podane  przez  przystępującego  informacje  są  prawdziwe,  a  zatem,  że 

stan  błędu  po  stronie  zamawiającego  nie  powstał  i  nie  mógł  powstać.  Innymi  słowy,  nie 

potwierdziło się, że przystępujący założył w ofercie niezgodną z SIWZ ilość pracowników, czy 

aby nie wliczono w cenę kosztu wynagrodzenia radców prawnych, więc nie mogło dojść do 

wprowadzenia  zamawiającego  w  błąd,  co  powoduje,  że  nie  doszło  do  naruszenia  prawa 

w postaci  art.  24  ust.  1  pkt  17  p.z.p.  i  zarzuty  te,  jako  niepotwierdzone  w  ustalonym  stanie 

rzeczy 

zostały przez skład orzekający oddalone. 

W  zakresie  zarzutu  naruszenia  przez  zamawiającego  art.  24  ust.  1  pkt  17  p.z.p., 

poprzez  brak  wykluczenia  przystępującego,  który  w  wyniku  co  najmniej  niedbalstwa 

przedstawiło  błędną  informację  dotyczącą  ilości  czasu  niezbędnego  na  analizę  pogłębioną 

wniosku (6 godzin), w sytuacji, 

gdy czynności składające się na analizę pogłębioną wniosku 

nie są możliwe do wykonania we wskazanym czasie, tj. zarzutu nr 6 z petitum odwołania Izba 

wskazuje jak niżej. 

Odwołujący  zarzucił  zaniżenie  czasu,  jaki  przystępujący  przyjął  do  analizy  wniosku 

o 

płatność. W ocenie odwołującego zakładane 6 godzin pracy nad jedną pogłębioną analizą 

wniosku  o  płatność  jest  niewystarczające.  W  uzasadnieniu  zarzutu  odwołujący  przytoczył 

czynności, które składają się na taką analizę, tym niemniej nie wskazano jaki wymiar czasu 

byłby  w  ocenie  odwołującego  prawidłowy,  ani  nie  podano  żadnych  argumentów 

przemawiających za zasadnością tezy wykonawcy odwołującego. Sprowadzenie zarzutu do 

samego  wyliczenia 

czynności  składających  się  na  analizę  wniosku  nie  spowoduje,  że  Izba 

będzie  mogła  poddać  weryfikacji  przyjęte  przez  odwołującego  założenie  o  zaniżeniu  czasu 

przez  przystępującego.  Innymi  słowy,  wypisanie  czynności,  bez  chociażby  przybliżenia,  ile 

one,  w  ocenie  strony, 

zajmują czasu i bez podania chociażby ogólnych podstaw przyjętych 

założeń,  powoduje  istotny  brak  odwołania.  Odwołujący  uzupełnił  swoje  stanowisko  na 

posiedzeniu,  składając  zestawienia  własne  z  wyliczeniem  poszczególnych  czynności,  które 

należy wykonać i z uwzględnieniem wymiaru czasu, jakiego jego zdaniem one wymagają, co 

znacząco  wykracza  poza  treść  odwołania.  Skład  orzekający  wskazuje,  że  twierdzenia  te 

powinny znaleźć się w treści odwołania wraz ze stosownymi wnioskami dowodowymi. Zgodnie 

bowiem  z  art.  1

80  ust.  3  p.z.p.  odwołanie  powinno  wskazywać  okoliczności  faktyczne 

uzasadniające  wniesienie  środka  zaskarżenia.  Dowodzenie  w  procesie  przed  Izbą  należy 

utożsamiać z czynnościami strony, zmierzającymi do przekonania składu rozpoznającego spór 

o 

prawdziwości przedstawianych twierdzeń faktycznych, a nie do uzupełniania podstawowej 

treści odwołania. Odwołujący nie wskazał także na żadne okoliczności, które powodowałyby 

brak  możliwości  podania  wszystkich  okoliczności  faktycznych  w  terminie  zawitym  na 

wniesienie 

środka zaskarżenia. 

Dalej Izba 

stwierdziła, że wymiaru czasu na analizę wniosków nie uregulowano w treści 

dokumentacji postępowania, zamawiający pozostawił w tym zakresie swobodę wykonawcom, 

którzy jako profesjonalni uczestnicy ryku zamówień publicznych poczynili własne założenia. 

Przystępujący  w  wyjaśnieniach  sposobu  kalkulacji  ceny  szczegółowo  argumentował,  iż 

przyjęta ilość godzin na analizę wniosku wynika z jego doświadczenia, w tym wykonywania 

kontroli na rzecz administracji rządowej od 2016 r., z wyszczególnieniem ministerstw i ilości 

kontroli

,  które  przeprowadzono  (vide  str.  1  wyjaśnień  z  20.01.2020  r.),  co  potwierdzono 

załączonym  protokołami  odbioru.  Natomiast  odwołujący  nie  poparł  swojego  twierdzenia 

żadnymi przekonującymi dowodami, ani też nie zwrócił się do zamawiającego, na etapie przed 

z

łożeniem  ofert,  o  uregulowanie  tej  kwestii  w  dokumentacji  postępowania.  Wykonawca 

kwestionujący prawidłowość czynności zamawiającego – w postaci oceny, jako prawidłowych 

i 

wystarczających,  wyjaśnień  przystępującego  –  nie  może  ograniczyć  się  do  polemiki 

z r

ezultatami tej czynności, a winien chociażby podjąć próbę wskazania wady w postępowaniu 

zamawiającego,  dopiero  to  bowiem  umożliwiłoby  Izbie  ocenę  zachowania  zamawiającego 

w 

zestawieniu  z  modelem  prawidłowego  postępowania,  odtworzonym  na  podstawie 

dokumenta

cji  postępowania  i  przepisów  prawa.  Odwołujący  czynności  zamawiającego  nic 

w 

zasadzie nie zarzucał, oprócz stanowiska, że on wyjaśnienia konkurencji oceniłby inaczej. 

W szczególności, że przedmiotem zamówienia są usługi intelektualne, zatem czas jaki będzie 

niezbędny na ich wykonanie w głównej mierze zależy od zdolności zawodowych wykonawcy, 

czyli  jego  know-how  i  posiadanej  kadry, 

która  będzie  wnioski  oceniać.  Wyjaśnienia 

przystępującego  są  wiarygodne  i  spójne,  zaś  z  doświadczenia  życiowego  wynika,  że 

przed

siębiorca, który wielokrotnie wykonywał czynności składające się na przedmiot umowy, 

a także posiada zespół specjalizujący się w danych czynnościach – po pierwsze, jest w stanie 

oszacować  jaki  wymiar  czasu  będzie  niezbędny  na  ich  wykonanie,  a  po  wtóre  będzie 

wykonywał  je  w  krótszym  czasie,  niż  wykonawca,  który  takiego  zaplecza  nie  posiada. 

Natomiast odwołujący oparł zarzut na własnych doświadczeniu i potencjale, co powoduje, że 

trudno przyjąć, aby miało to świadczyć o wadliwej ofercie innego wykonawcy. 

W  ko

nsekwencji  powyższego  skład  orzekający  uznał  tak  postawiony  zarzut  za 

bezzasadny, w szczególności, iż przystępujący w sposób przekonujący i wiarygodny uzasadnił 

przyjęte przez siebie 6 godzin na pogłębioną analizę wniosku, zaś odwołujący nie udowodnił 

okoliczności przeciwnej. 

W zakresie  zarzut

ów nr 2 i nr 7 z petitum odwołania, dotyczących naruszenia przez 

zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p., poprzez brak odrzucenia oferty przystępującego, 

kiedy nie odpowiada ona treści SIWZ, skład orzekający zauważa, iż zastosowanie dyspozycji 

wskazanej normy, jako podstawy odrzucenia oferty wykonawcy w 

postępowaniu o udzielenie 

zamówienia  publicznego,  znajduje  szerokie  omówienie  w  doktrynie  oraz  w  orzecznictwie 

Sądów  Okręgowych  i  Krajowej  Izby  Odwoławczej.  Krótko  podsumowując  zawarte  tam 

interpretacje przedmiotowego przepisu 

należy przypomnieć, że odrzucenie oferty wykonawcy 

nastąpi  w    przypadku    stwierdzenia    materialnej  sprzeczności  zakresu  zobowiązania 

zawartego  w 

ofercie,  z  zakresem  zobowiązania,  którego  zamawiający  oczekuje,  zgodnie 

z postanowieniami 

dokumentacji  postępowania.  Innymi  słowy,  aby  doszło  do  wypełnienia 

hipotezy  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p.  musi  dojść  do  niezgodności  w  sferze  merytorycznego 

zobowiązania określonego w SIWZ z tym, co w swojej ofercie zaoferował wykonawca.  

Zastosowanie  sankcji  odrzucenia  oferty  na  kanwie  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p.  wymaga 

jednoznacznego  wykazania  na  czym  zarzucana  niezgodność  oferty  polega  –  poprzez 

klarowne wskazanie w ofercie tego, co jest sprzeczne z dokumentacją postępowania i w jaki 

sposób  ta  niezgodność  występuje,  w  konfrontacji  z  wyraźnie  określonymi  i  ustalonymi 

fragmentami  SIWZ,  dotyczącymi  kwantyfikowalnych  właściwości  przedmiotu  zamówienia. 

Odwołujący  takiej  wady  oferty  przystępującego  nie  wykazał,  w  uzasadnieniu  zarzutów 

odwołania  podnoszono  nieprawidłowość  przyjętego  wymiaru  czasu  analizy  wniosku  (czego 

zamawiający  w  SIWZ  nie  uszczegółowił,  zatem  w  tym  zakresie  a  priori  do  niezgodności 

z 

treścią SIWZ nie mogło dojść) oraz podnoszono nieprawidłową „akceptację niewiarygodnych 

oświadczeń  konsorcjum  WGP,  co  do  możliwości  zrealizowania  przez  tego  wykonawcę 

zamówienia  zgodnie  z  wymogami  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia”,  bez 

przybliżenia i udowodnienia, na czym te rzekomo wadliwe oświadczenia polegają. Natomiast 

inne, podnoszone w uzasadnieniu nieprawidłowości się nie potwierdziły i nie zostały wykazane 

(o czym szerzej we wcześniejszej części uzasadnienia orzeczenia, w zakresie poszczególnych 

zarzutów odwołania). Rekapitulując, z powodu braku udowodnienia jakiejkolwiek wady oferty 

przystępującego  w  korelacji  z  treścią  dokumentacji  postępowania,  zarzuty  zaniechania 

odrzucenia  oferty  wykonawcy  przystępującego,  w  oparciu  o  art.  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p.  jako 

nieposiadające uzasadnionych podstaw zostały przez Izbę oddalone. 

Ponadto, skład orzekający wskazuje, że nie mógł zostać również uwzględniony zarzut 

naruszenia  przez  zamawiającego  art.  7  ust.  1  p.z.p.,  bowiem  powiązany  z  pozostałymi, 

oddalony przez Izbę zarzutami, zarzut ten został niepotwierdzony w ustalonym stanie rzeczy. 

Nie  wykazano,  żeby  wybór  oferty  najkorzystniejszej  był  nieprawidłowy,  czy  aby  doszło  do 

naruszenia naczelnych zasad p.z.p.  

Zgodnie  z  treścią  art.  192  ust.  2  p.z.p.  Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi 

naruszenie  przepisów  ustawy,  które  miało  wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia.  Brak  potwierdzenia  zarzutów  wskazanych 

w 

odwołaniu  powoduje,  iż  w  przedmiotowym  stanie  faktycznym  nie  została  wypełniona 

hipoteza normy prawnej wyrażonej w art. 192 ust. 2 p.z.p.  

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji. 

Rozstrzygnięcie  o  kosztach  postępowania  odwoławczego  wydano  na  podstawie  art. 

192 ust. 9 i 10 p.z.p., tj. stosownie do wyniku postępowania, z uwzględnieniem § 5 ust. 3 pkt 

w  zw.  §  3  pkt  2  lit.  b  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r. 

w 

sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów 

w 

postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2018 r. poz. 972), obciążając 

odwołującego  jako  stronę  przegrywającą  kosztami  postępowania  odwoławczego,  w  tym 

kosztami 

wynagrodzenia pełnomocnika zamawiającego, zasądzonymi na podstawie złożonej 

faktury VAT. 

Przewodniczący: 

…………………………