KIO 520/20 WYROK dnia 1 czerwca 2020 roku

Sygn. akt: KIO 520/20 

WYROK 

z dnia 1 czerwca 2020 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Katarzyna Prowadzisz 

Protokolant:            

Rafał Komoń 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie,  w  Warszawie,  w  dniu  28  maja  2020 

roku  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  K

rajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  12  marca  2020  roku  przez 

wykonawcę Trakcja PRKiL S.A. z siedziba w Warszawie 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego  Zarząd  Dróg  Wojewódzkich  

w Gdańsku 

przy udziale: 

A.  wykonawcy  Firma  Budowlano-

Drogowa  MTM  spółka  akcyjna  z  siedzibą  w  Gdyni 

zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego o sygn. akt KIO 520/20 

po stronie Zamawiającego, 

B. 

wykonawcy  Przedsiębiorstwo  Budowy  Dróg  spółka  akcyjna  z  siedzibą  Starogard 

Gdański  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  o  sygn.  akt 

KIO 520/20 po stronie Zamawiającego, 

orzeka: 

Uwzględnia odwołanie. 

Nakazuje 

Zamawiającemu  unieważnienie  czynności  odrzucenia  oferty  Odwołujące  

w  postępowaniu o udzielnie  zamówienia publicznego pod nazwą  „Rozbudowa drogi 

wojewódzkiej nr 224 na odcinku Godziszewo - węzeł Autostrady A1 Stanisławie, etap 

I Godziszewo

”. 

Nakazuje  Zamawiającemu  powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  ofert  z 

uwzględnieniem oferty Odwołującego.

2.  K

osztami  postępowania  obciąża  Zamawiającego  Zarząd  Dróg  Wojewódzkich  

w Gdańsku i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20  000  zł  00  gr 

(słownie:  dwadzieścia  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

Trakcja PRKiL S.A. z siedziba w Warszawie 

tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  Zamawiającego  Zarządu  Dróg  Wojewódzkich  w  Gdańsku  na  rzecz 

wykonawcy  Trakcja  PRKiL  S.A.  z  siedziba  w  Warszawie 

kwotę  23  600  zł  00  gr 

(słownie:  dwadzieścia  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  stanowiącą 

koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  tytułem  wpisu  od  odwołania  i 

wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2013  r.,  poz.  907  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  7  dni  

od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

O

dwoławczej do Sądu Okręgowego w Gdańsku.  

Przewodniczący:      ………………………………. 

Sygn. akt: KIO  520/20 

U Z A S A D N I E N I E 

Zamawiający  –  Zarząd  Dróg  Wojewódzkich  w  Gdańsku  -  prowadzi  postępowanie  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  pod  nazwą  .: 

„Rozbudowa  drogi  wojewódzkiej  nr  224  na  odcinku  Godziszewo  -  węzeł  Autostrady  A1 

Stanisławie, etap i Godziszewo”. 

O

głoszenie  o  zamówieniu  zostało  zamieszczone  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 17 grudnia 2019 r. pod numerem 2019/S 221-541154.  

12  marca  2020  roku 

działając  na  podstawie  art.  180  ust.  1  w  zw.  z  art.  179  ust.  1 

ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  roku  -  Prawo 

zamówień  publicznych  Prawo  zamówień 

publicznych 

(Dz.  U.  z  2019  roku,  poz.  1843;  dalej:  „Pzp”  lub  „ustawa”)  Odwołujący  wniósł 

odwołanie wobec czynności Zamawiającego: odrzucenia oferty Odwołującego i zaniechania 

wezwania Odwołującego do złożenia wyjaśnień dotyczących treści złożonej oferty 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy 

przez  jego  niewłaściwe  zastosowanie  skutkujące 

uznaniem,  że  treść  oferty  Odwołującego  jest  niezgodna  ze  Specyfikacją 

Istotnych  Warunków  Zamówienia  („SIWZ”),  gdy  tymczasem  Odwołujący  nie 

naruszył  wymogu  Zamawiającego  odnośnie  osobistego  wykonania 

kluczowych  części  zamówienia,  o  którym  mowa  w  pkt.  4.5  SIWZ,  

co w konsekwencji poskutkowało odrzuceniem oferty Odwołującego, pomimo 

iż jej treść odpowiadała wymogom SIWZ; 

ewentualnie, 

art. 87 ust. 1 ustawy 

przez zaniechanie wezwania Odwołującego do złożenia 

wyjaśnień dotyczących treści złożonej oferty, 

a w konsekwencji, 

art.  7  ust.  1  ustawy 

przez  naruszenie  zasady  prowadzenia  postępowania  

o  udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej 

konkurencji,  równe  traktowanie  wykonawców  oraz  zgodnie  z  zasadami 

proporcjonalności i przejrzystości. 

Odwołujący wniósł, na podstawie art. 190 ust. 1 ustawy o dopuszczenie i przeprowadzenie 

dowodów załączonych do odwołania, wnioskowanych w odwołaniu lub przedstawionych na 

rozprawie, na okoliczności wskazane w uzasadnieniu pisemnym bądź ustnym. 

Odwołujący  wniósł  o  rozpatrzenie  i  uwzględnienie  odwołania  oraz  nakazanie 

Zamawiającemu: 



unieważnienia czynności odrzucenia oferty Odwołującego, 



powtórzenia czynności badania i oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego, 

ewentualnie,  tj.  na  wypadek,  gdyby  izba  uznała,  że  niezbędne  jest  złożenie  wyjaśnień  dot. 

złożonej oferty 



wezwania Odwołującego do przedstawienia wyjaśnień odnośnie złożonej oferty, 

w każdym przypadku 



uznania oferty złożonej przez Odwołującego za najkorzystniejszą w Postępowaniu, 



zasądzenie  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kosztów  postępowania 

odwoławczego,  w  tym  kosztów  zastępstwa  procesowego,  według  norm 

przewidzianych przepisami prawa zgodnie z fakturą przedstawioną na rozprawie. 

Odwołujący  wskazał,  że  posiada  interes  we  wniesieniu  odwołania,  bowiem  ma  interes  

w uzyskaniu zamówienia będącego przedmiotem Postępowania oraz może ponieść szkodę 

w  wyniku naruszenia przez  Zamawiającego przepisów  prawa,  bowiem  gdyby  Zamawiający 

przeprowadził czynności zgodnie z wymogami określonymi w ustawie, oferta Odwołującego 

mogłaby zostać wybrana jako najkorzystniejsza. 

Odwołujący następująco uzasadnił przedstawione w odwołaniu zarzuty 

Odwołujący wskazując stan faktyczny sprawy podał, że Przedmiotem Postępowania 

jest  rozbudowa  drogi  wojewódzkiej  nr  224  na  odcinku  Godziszewo  -  węzeł  Autostrady  A1 

Stanisławie,  etap  I  Godziszewo.  Postępowanie  prowadzone  jest  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - 

Prawo zamówień 

publicznych.  

W wyznaczonym przez  Zamawiającego terminie tj. do 31 stycznia 2020  r. wpłynęło 8 ofert 

wykonawców: 



Odwołujący - 12.494.843,11 zł brutto, 



  P

ORR S.A. z siedzibą w Warszawie - 12.904.039,73 zł brutto, 



GOLAS Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Palędzie - 12.862.090,85 zł brutto, 



  Firma Budowlano - 

Drogowa MTM S.A. z siedzibą w Gdyni - 12.913.862,27 zł brutto, 



EUROVIA POLSKA S.A. z siedzibą w Kobierzycach - 13.308.885,85 zł brutto, 



STRABAG Sp. z o.o. z siedzibą w Pruszkowie - 14.724.525,73 zł brutto, 



Kruszywo Sp. z o.o. z siedzibą w Linii -12 974 171,75 zł brutto, 



Przedsiębiorstwo  Budowy  Dróg  S.A.  z  siedzibą  w  Starogardzie  Gdańskim  -  12  664 

749,60 zł brutto. 

Zamawiający  w  pkt  4.5  Instrukcji  dla  Wykonawców  („IDW”)  wskazał,  że  „Wykonawca  ma 

obowiązek  osobistego  wykonania  następujących  części  zamówienia:  wykonania  warstw 

podbudowy  zasadniczej  i  bitumicznych  warstw  nawierzchni  jezdni  ciągu  głównego  drogi 

woje

wódzkiej 222 i 224.” 

Odwołujący w swoim formularzu ofertowym w pkt 10 a) wskazał : 

„10. ZAMÓWIENIE ZREALIZUJEMY sami*/przy udziale podwykonawców*: 

a)  Bra

nża Drogowa – z wyłączeniem konstrukcji bitumicznej - podwykonawca nie jest 

jeszcze znany

” 

Pismem z dnia 2 

marca 2020 r. Zamawiający poinformował Odwołującego o odrzuceniu 

jego oferty powołując się na art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy. W uzasadnieniu odrzucenia oferty 

Odwołującego  Zamawiający  wskazał,  że  przedstawione  przez  Odwołującego  rozwiązanie  

z pkt 10 a) formularza ofertowego jest niezgodne z wymaganiami SIWZ. 

Uzasadniając  zarzuty  odwołania,  Odwołujący  podał,  że  zgodnie  z  art.  89  ust.  1  pkt  2 

Zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  jej  treści  nie  odpowiada  treści  specyfikacji  istotnych 

warunków zamówienia. Niezgodność oferty z treścią SIWZ ma miejsce wtedy, kiedy jej treść 

merytoryczna  nie  odpowiada  wymaganiom  Zamawiającego  określonym  w  SIWZ  

w  odniesieniu  do  przedmiotu  zamówienia  lub  sposobu  realizacji.  Pismem  z  dnia  2  marca 

2020 r. Zamawiający poinformował Odwołującego o odrzuceniu jego oferty w prowadzonym 

Postępowaniu,  powołując  się  przy  tym  na  art.  89  ust.  1  pkt  2  Pzp.  Jako  uzasadnienie 

faktyczne odrzucenia oferty Zamawiający wskazał, że w treści IDW Zamawiający w punkcie 

4.5 zastrzegł dla wykonawców następujący obowiązek: 

Wykonawca  ma  obowiązek  osobistego  wykonania  następujących  części  zamówienia: 

wykonanie warstw  podbudowy  zasadniczej  i  bitumicznych  warstw  nawierzchni  jezdni  ciągu 

głównego drogi wojewódzkiej 222 i 224. 

Powyższe  zastrzeżenie  jest  nieskuteczne  w  przypadła,  gdy  Wykonawca w  celu  wykazania 

spełniania warunku udziału w postępowania w zakresie zdolności zawodowych Wykonawcy, 

opisanego  w  pkt  7.5.1.  IdW

,  powołuje się na  zasoby  (doświadczenie)  innego  podmiotą,  na 

zasadach  określonych  w  art.  22a  ust.  2  ustawy  Pzp  -  wówczas  ww.  zakres  winien  być 

wykonany przez podmiot udostępniający swoje doświadczenie. 

Celem  spełnienia  powyższego  wymogu,  Odwołujący  w  swoim  formularzu  ofertowym  w  pkt 

10  a)  zadeklarował  zlecenie  podwykonawcom  wykonanie  zakresu  „branży  drogowej  -  z 

wyłączeniem konstrukcji bitumicznej”.  

Zamawiający  uznał,  że  powyższe  określenie  „konstrukcja  bitumiczna”  jest  niezgodne  z 

wymaganiami  SIWZ, 

„ponieważ  w  zakresie  warstw  konstrukcyjnych  nawierzchni  ciągu 

głównego poza warstwami bitumicznymi występuje jeszcze warstwa podbudowy zasadniczej 

z mieszanki niezwiązanej z kruszywem C90/3 o gr/22 cm.” 

Stanowisko  Zamawiającego  w  ocenie  Odwołującego  jest  błędne,  Odwołujący  nie  naruszył 

bowiem  wymogu,  o  którym  mowa  w  pkt.  4.5  IDW.  U  podstaw  wadliwego  stanowiska 

Z

amawiającego  leży  założenie,  zgodnie  z  którym  wskazaną  w  ofercie  Odwołującego 

konstrukcję  bitumiczną  utożsamiać  należy  z  „bitumicznymi  warstwami  nawierzchni  jezdni", 

co jest założeniem niesłusznym. Szczegóły w zakresie pojęć użytych przez Zamawiającego 

ora

z Odwołującego prezentuje poniższe zestawienie: 

W tym miejscu w odwołaniu zamieszczona tabela 

Odwołujący  wskazał,  że  obowiązek  osobistego  wykonania  zgodnie  z  wymogiem  IDW 

dotyczył:  (-)  warstw  podbudowy  zasadniczej,  (-)  bitumiczne  warstwy  nawierzchni  jezdni. 

Natomiast treść oferty Odwołującego wskazała (-) konstrukcja bitumiczna. 

Zamawiający  wskazał,  że  wadliwość  oferty  Odwołującego  sprowadza  się  do  tego,  

że  w  zakres  warstw  konstrukcyjnych  nawierzchni,  poza  warstwami  bitumicznymi,  wchodzi 

podbudowa  zasadnic

za  z  mieszanki  niezwiązanej  i  w  oparciu  o  to  stwierdzenie  dochodzi  

do  wniosku  o  konieczności  odrzucenia  oferty  Odwołującego.  Porównanie  sformułowania 

użytego  w  treści  oferty  Odwołującego  („konstrukcja  bitumiczna")  do  wymogów  IDW  nie 

pozwala  na  przyjęcie  stanowiska,  że  pojęcie  to  („konstrukcja  bitumiczna")  jest  synonimem 

„bitumicznych  warstw  nawierzchni  jezdni”.  Twierdzenie  to  jest  zatem  niesłuszne  już  w 

oparciu o to proste, niewymagające wiedzy technicznej, porównanie. 

Pojęcie  „konstrukcja”  (takiego  pojęcia  używa  Odwołujący  odnosząc  się  do  zakresu 

bitumicznego)  cechuje  się  immanentną  złożonością.  „Konstrukcja”  zawsze  będzie  składać 

się  z  elementów  ją  tworzących  (za  słownikiem  PWN,  konstrukcja  to  „sposób,  w  jaki 

połączone  są  elementy  tworzące  jakąś  całość,  „rzecz  skonstruowana,  zbudowana”).  

W  ślad  za  definicją  tego  pojęcia  „konstrukcja  bitumiczna”,  o  której  mowa  w  ofercie 

Odwołującego  to  nie  tylko  warstwa  bitumiczna  (jak  chciałby  Zamawiający),  a  w  jej  skład 

nierozerwalnie wchodzi także podbudowa zasadnicza z mieszanki niezwiązanej. Formułując 

swoje  stanowisko  oraz  odnosząc  się  do  opracowanej  przez  siebie  dokumentacji 

Zamawiający przywołuje „Katalog typowych konstrukcji podatnych i półsztywnych” (GDDKIA 

Warszawa,  2014,  „Katalog”).  Uzasadniając  odrzucenie  oferty  Odwołującego  Zamawiający 

wkleił  schemat  (rys.  4.1  Schemat  i  nazwy  warstw  konstrukcji  nawierzchni  podatnych  i 

półsztywnych oraz warstwy ulepszonego podłoża) z Katalogu: 

W tym miejscu w odwołaniu zamieszczona tabela 

Odwołujący  podał,  że  przekładając  ów  schemat  na  wymogi  Zamawiającego  w  zakresie 

obowiązku  osobistego  wykonania  zamówienia  uznać  należy,  że  wykonawcy  biorący  udział  

w Postępowaniu muszą samodzielnie wykonać warstwę górną konstrukcji nawierzchni, tj.: 

a) 

warstwę  ścieralną  i  warstwę  wiążącą  (które  stanowią  bitumiczne  warstwy 

nawierzchni), oraz 

b) 

górną i dolną warstwę podbudowy zasadniczej. 

Zakres,  który  nie  mógł  być  zlecony  podwykonawcom  został  obramowany  na  powyższym 

rysunku kolorem czerwonym. 

Dla  dalszych  rozważań  istotne  znaczenie  ma,  że,  zdaniem  Zamawiającego,  obowiązkiem 

osobistego  wykonania  objęty  jest  zatem  zakres  konstrukcji  nawierzchni,  zarówno  w 

odniesieniu do drogi krajowej nr 222, jak i 224. Wynika to m. in. z uzasadnienia odrzucenia 

oferty  Odwołującego,  gdzie  Zamawiający  wprost  wskazał  na  wymienione  w  pkt.  8.2  i  8.3 

Projektu Wykonawczego 

„Ustalenie  i  wskazanie  odcinków  z  rozróżnieniem  projektowanego 

sposobu wzmocnień podłoża, konstrukcji nawierzchni, rodzaju i konstrukcji poboczy - Etap I" 

elementy  składające  się  na  konstrukcję  nawierzchni,  w  skład  której  wchodzą  warstwy 

ścieralna  i  wiążąca,  tj.  warstwy  bitumiczne  oraz  dwie  warstwy  podbudowy  zasadniczej 

(ponadto wzmocnienie podłoża, co pozostaje jednak okolicznością nieistotną) tj. podbudowa 

z betonu asfaltowego i podbudowa z mieszanki niezwiązanej z kruszywem C90/3. 

Jak  wynika  z  przywołanego  przez  Zamawiającego  Katalogu  „określenie  konstrukcja 

nawierzchni:  oraz  „nawierzchnia”  są równoznaczne i  mogą być stosowane  wymiennie” (pkt 

3.11  Katalogu).  Nawierzchnie  mogą  być  różnorakiego  rodzaju,  w  Postępowaniu 

zastosowanie  znajdzie  nawierzchnia  bitumiczna  (rodzaj  nawierzchni,  której  warstwa 

ścieralna  jest  wykonana  z  kruszywa  związanego  lepiszczem  bitumicznym).  Spoiwem 

oczekiwanym  przez  Zamawiającego  jest  asfalt  (będzie  to  zatem  nawierzchnia  bitumiczna  - 

asfaltowa).  Skoro  zatem  pomiędzy  „Konstrukcją  nawierzchni”  a  „nawierzchnią”  postawić 

należy znak równości, a nawierzchnia w naszym przypadku jest nawierzchnia bitumiczną, to 

pojęcie  „konstrukcja  bitumiczna”  (użyte  w  ofercie  Odwołującego)  stanowi  synonim 

„Konstrukcji  nawierzchni”  i  „nawierzchni”.  Zatem  „konstrukcja  bitumiczna”  w  zakresie 

znaczeniowym to nic innego jak właśnie „konstrukcja nawierzchni” (inaczej „nawierzchnia”) o 

charakterze  bitumicznym.  Jeśli  zatem  w  skład  nawierzchni  wchodzą  nie  tylko  warstwy 

bitumiczne,  ale  i  podbudowa  zasadnicza,  to  zakres  znaczeniowy  pojęcia  „konstrukcja 

bitumiczna” niewątpliwie obejmuje te elementy. Nie występuje zatem sprzeczność pomiędzy 

wymaganiami IDW a treścią oferty Odwołującego. 

Za  szczególnie  istotne  uznać  należy,  że  w  skład  konstrukcji  bitumicznej  przewidzianej  dla 

niniejszej  inwestycji  wchodzi  (bitumiczna)  podbudowa  zasadnicza  AC22P.  W  projekcie 

udostępnionym  w  Postępowaniu,  na  rysunku  „Przekroje  konstrukcyjne”  wskazano 

następującą konstrukcję nawierzchni na drogach DW222 i DW224: 

warstwa ścieralna - SMA8 - 4 cm 

warstwa wiążąca - AC16W - 6 cm 

- podbudowa zasadnicza - AC22P - 10 cm 

- podbudowa pomocnicza - 

mieszanka niezwiązana z kruszywem C90/3 - 22 cm. 

Zatem, wskazał Odwołujący, podbudowa zasadnicza to warstwa konstrukcji bitumicznej. 

W  uzasadnieniu  odrzucenia  oferty  Odwołującego  Zamawiający  wskazał,  że  „w  zakresie 

warstw  konstrukcyjnych  nawierzchni  ciągu  głównego  poza  warstwami  bitumicznymi 

występuje jeszcze warstwa podbudowy zasadniczej z mieszanki niezwiazanei z kruszywem 

C90/3  o  ar.  22  cm. 

której  również  nie  można  powierzyć  podwykonawcom”.  Zamawiający 

jednak  jest  niekonsekwentny.  W  pkt.  4.5  wskazuje  bowiem  na  obowiązek  osobistego 

wykonania  w  odniesieniu  do  podbudowy  zasadniczej.  Z  kolei  jak  wynika  z  informacji 

powyższej  mieszanka  niezwiązana  z  kruszywem  C90/3  -  22  cm  to  element  podbudowy 

pomocniczej, a więc zakresu niewchodzącego w zakres, co do którego Zamawiający zażądał 

osobistego  wykonania  (zgodnie  z  rysunkiem  z  pkt.  13  odwołania).  W  kontekście 

prawidłowości oferty Odwołującego okoliczność ta nie ma większego znaczenia (jak zostanie 

wykazane  poniżej  Odwołujący  zamierza  samodzielnie  wykonać  również  podbudowę 

pomocniczą), ale dowodzi, że Zamawiający niekonsekwentnie intepretuje postawione przez 

siebie wymagania. 

Niezależnie  od  powyższego  Odwołujący  podał,  że  określenie  „konstrukcja  bitumiczna” 

występuje  w  powszechnym  obrocie  oraz  użyciu  i  rozumiane  jest  jednoznacznie  jako 

konstrukcja  składająca  się  z  warstw  ścieralnej  i  wiążącej  oraz  podbudowy  zasadniczej. 

Podbudowa ta może być wykonana w różny sposób, co skutkuje podziałem na konstrukcje 

nawierzchni  podatnej  (gdy  żadna  z  warstw  podbudowy  nie  jest  wykonana  z  materiałów 

związanych  spoiwem  hydraulicznym)  lub  konstrukcje  nawierzchni  półsztywnej  (gdy  jedna  

z  wa

rstw  podbudowy  jest  wykonana  z  materiałów  związanych  spoiwem  hydraulicznym).  

Za  każdym  jednak  razem  mamy  do  czynienia  z  konstrukcją  rozumianą  jako  warstwa 

bitumiczna wraz z podbudową zasadniczą. Podsumowując - zasadny jest wniosek, iż pojęcie 

„konstrukcja  bitumiczna”  oznacza  nic  innego  jak  konstrukcja  o  określonym  rodzaju 

nawierzchni (w tym przypadku bitumicznym).  

Celem przedstawienia typowych elementów składających się na konstrukcje górnych warstw 

nawierzchni  odpowiednio  dla  kategorii  ruchu  KR3  i  KR4  (m

ających  zastosowanie  

w  Postępowaniu)  Odwołujący  wskazuje  na  graficzne  zestawienie  konstrukcji  nawierzchni  

dla  poszczególnych  kategorii  ruchu  ujęte  w  przywoływanym  już  Katalogu.  Co  warte 

podkreślenia  w  każdej  kategorii  począwszy  od  KR  3  wzwyż  elementami  „konstrukcji”  

są warstwy ścieralna i wiążąca oraz obie warstwy podbudowy zasadniczej (str. 52 Katalogu): 

W tym miejscu w odwołaniu zamieszczona tabela 

Odwołujący wskazał również na zestawienie omawianych powyżej elementów konstrukcji  

w porównaniu do używanych materiałów: 

W tym miejscu w odwołaniu zamieszczono zestawienie 

Odwołujący podał, że warte podkreślenia jest – że jako elementy konstrukcji również w tym 

przypadku  wymieniane  są  warstwy  ścieralna  i  wiążąca  oraz  obie  warstwy  podbudowy 

zasadniczej.  Powyższe  zestawienie  doskonale  obrazuje  różnicę  pomiędzy  intencją 

Odwołującego  (który  w  ofercie  wskazał  na  „konstrukcję  bitumiczną”),  a  wymaganiem 

Zamawiającego (który wskazał na bitumiczne warstwy). Otóż „warstwy” bitumiczne odnoszą 

się  do  rodzaju  materiału,  natomiast  pojęcie  „konstrukcja”  jest  pojęciem  szerszym 

znaczeniowo.  W

obec  omówionego  powyżej  znaczenia  pojęcia  „konstrukcja  bitumiczna” 

zasadne  jest  twierdzenie,  iż  Odwołujący  nie  tylko  nie  zastrzegł  do  osobistego  wykonania 

zakresu  węższego  niż  oczekiwany  przez  Zamawiającego,  ale  wręcz  zamierza  osobiście 

wykonać zakres szerszy. 

Odwołujący  wskazał  przyjmując  jednak,  że  „konstrukcja  nawierzchni”  jest  równoznaczna  

z   

„konstrukcją  bitumiczną”,  o  której  mowa  w  ofercie  Odwołującego,  to  uznać  należy,  

że Odwołujący zadeklarował osobiste wykonanie nie tylko warstw ścieralnej i wiążącej oraz 

podbudowę zasadniczą (które to elementy łącznie składają się na górną warstwę konstrukcji 

nawierzchni),  ale  i  podbudowę  pomocniczą  oraz  warstwę  mrozooodporną  (a  więc  dolne 

warstw

y  konstrukcji  nawierzchni).  Obrazuje  to  poniższa  grafika  (kolorem  czerwonym 

zaznaczono  zakres  oczekiwany  przez  Zamawiającego,  a  żółtym  oferowany  przez 

Odwołującego): 

W tym miejscu w odwołaniu zamieszczona tabela 

W 

ocenie  Odwołującego  istnieje  znacząca  różnica  pomiędzy  pojęciem  „warstwa”  

a  „konstrukcja”.  Przygotowując  swoją  ofertę,  Odwołujący  bazował  w  szczególności  

na przedstawionych powyżej opisach i tabelach oraz wiedzy technicznej, zgodnie z którymi 

konstrukcja  górnych  nawierzchni  warstw  nawierzchni  uwzględnia  warstwy  podbudowy 

zasadniczej  z  mieszanki  niezwiązanej  z  kruszywem  C90/3.  W  związku  z  powyższym, 

Odwołujący  pomimo  zastosowania  skrótowego  nazewnictwa  odnoszącego  się  do  całości 

konstrukcji,  prawidłowo  wypełnił  obowiązek  wynikający  z  postanowień  IDW.  Prowadzona  

z  należytą  starannością  całościowa  analiza  treści  oferty  Odwołującego  pozwoliłaby 

Zamawiającemu  potwierdzić  prawidłowość  przedłożonej  przez  Odwołującego  oferty. 

Niemniej,  z  nieuzasadnionych  przyczyn,  Zamawiający  zdecydował  się  na  jej  odrzucenia, 

pomimo iż treść oferty jest zgodna z treścią IDW. 

Uwzględniając  zasady  wykładni  oświadczeń  woli  nie  sposób  przyjąć,  że  treścią  oferty 

Odwołującego  nie  było  zaoferowanie  wykonania  wymaganej  postanowieniami  IDW  warstw 

podbudowy zasadniczej i bitumiczny

ch warstw nawierzchni jezdni. Brak literalnego i pełnego 

użycia  powyższego  określenia  nie  może  być  zatem  traktowany  jako  przesłanka  

do  odrzucenia  oferty. 

Z  powyższego  sformułowania  Zamawiający  błędnie  wywnioskował,  

że Odwołujący, posługując się pojęciem „konstrukcja bitumiczna”, nie spełnił zastrzeżonego 

obowiązku  z  pkt  4.5  IDW.  W  rzeczy  samej,  zauważyć  należy,  że  pojęcie  „konstrukcja 

bitumiczna”  jest  pojęciem  szerokim,  obejmującym  swoim  zakresem  całość  wymaganych 

przez  Zamawiającego  rozwiązań.  Użycie  skróconej  formy  nazewnictwa  co  do 

poszczególnych  elementów  nie  oznacza  automatycznie  niezgodności  oferty  z  IDW. 

Powyższe  potwierdziła  Izba  wyrokiem  z  dnia  5  kwietnia  2017  r.  sygn.  akt  KIO  547/17  

„(...) należy mieć na względzie, że odrzucenie oferty na podstawie przepisu art. 89 ust 1 pkt 

2  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  roku  - 

Prawo zamówień  publicznych  (tj.  Dz.U.  z  2015  r. 

poz.  2164  ze  zm.)  nie  obejmuje  przypadków  uchybień  formalnych,  wyrażających  się 

chociażby  w  odmiennym  od  oczekiwanego  przez  zamawiającego  sposobie  prezentowania 

informacji  w  ofercie."

Tymczasem,  jeśli  nawet  w  odniesieniu  do  oferty  złożonej  przez 

Odwołującego można  mówić  o jakimkolwiek  uchybieniu,  to nie ulega wątpliwości,  że miało 

ono  co  najwyżej  formalny,  niemający  znaczenia  w  kontekście  zawartości  oferty,  charakter. 

Sprowadzić  je  bowiem  należy  do  użycia  w  odniesieniu  do  zakresu  deklarowanego 

podwykonawstwa określenia innego niż to, które zastosował Zamawiający w pkt. 4.5 IDW. 

Odwołujący wskazał, że jego działanie można porównać do zastosowania swoistego skrótu 

myślowego. W żaden sposób nie wpływa to jednak na zawartość oferty Odwołującego oraz 

jej  zgodność  z  IDW,  niezmiennie  bowiem  pod  pojęciem  „konstrukcja  bitumiczna”  miał  

on  na  myśli  całość  wymagań  odnoszących  się  do  osobistego  wykonania  określonych  

przez  Zamawiającego  w  IDW. Wobec  powyższego,  oferta  wykonawcy  jest  zgodna  z  IDW,  

a tym samym, należy stwierdzić, iż Zamawiający naruszył art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy. 

Odwołujący  wskazał  również,  że  tym  stanie  faktycznym  nie  sposób  uznać,  

iż  sformułowanie,  jakim  posłużył  się  Odwołujący  w  swoim  formularzu  ofertowym  jest 

pojęciem  na  tyle  wąskim  i  klarownym,  a  jednocześnie  na  tyle  precyzyjnym  dla 

Zamawiającego,  że  mógł  On  zdecydować  się,  bez  ówsześniejszego  wezwania 

Odwołującego do złożenia wyjaśnień, na odrzucenie oferty Odwołującego. Podnieść należy, 

że przed odrzuceniem oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp Zamawiający obowiązany 

jest  do  wyjaśnienia  wszelkich  wątpliwości,  które  mogą  mieć  wpływ  na  ocenę  oferty  w 

zakresie  podstawy  odrzucenia. 

Powyższe  potwierdza  wyrok  Izby  z  dnia  5  grudnia  2014  r. 

sygn.  akt  KIO  2463/16. 

Decydując  się  na  odrzucenie  oferty  Zamawiający  musi  mieć 

niezachwianą pewność, że oferta ocenianego wykonawcy nie odpowiada treści specyfikacji 

istotnych warunków zamówienia. Odwołujący wskazuje również, że procedura o której mowa 

w  art.  87  ust.  1  Pzp  ma  przede  wszystkim  za  zadanie  unikanie  sytuacji,  w  których  oferty 

odrzucane  byłyby  z  powodów  błahych,  często  będących  konsekwencją  ich  błędnej 

interpretacji,  a  nie  wadliwej  i  n

iezgodnej  z  wymaganiami  treści  specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia.  Takie  stanowisko  potwierdziła  Izba  chociażby  w  wyroku  z  dnia  

14 lipca 2017 r. sygn. akt KIO 1347/17 oraz podobnie w wyroku z dnia 18 listopada 2013 r. 

sygn. akt KIO 2552/13. W orze

cznictwie wielokrotnie podkreśla się, iż jakkolwiek art. 87 ust. 

1 Pzp wyraża uprawnienie instytucji zamawiającej, to w niektórych sytuacjach przeradza się 

ono  w  obowiązek.  Należy  przy  tym  mieć  na  względzie,  że  Zamawiający  dążąc  

do zachowania uczciwej kon

kurencji w Postępowaniu powinien w sposób prawidłowy zbadać 

wszystkie  oferty.  Tak  Izba  w  wyroku  z  dnia  27  maja  2013  r.  sygn.  akt  KIO  1152/13  oraz  

w  wyroku z dnia 27 listopada 2017 r. 

sygn. akt KIO 2383/17, a także w  wyroku z 18 lipca 

2017  roku  sygn.  akt  1927/17. 

Tym  samym  zaniechanie  wezwanie  do  wyjaśnień  może 

stanowić naruszenie podstawowych zasad zamówień publicznych. Zamawiający, występując 

o  stosowne  wyjaśnienia,  uzyskałby  kompleksowe  informacje  pozwalające  mu  poznać 

zawartość  pojęcia  „konstrukcja  bitumiczna”,  które  zostało  błędnie  przez  Zamawiającego 

odtworzone. 

Wobec powyższego, uznać należy, że postawiony zarzut naruszenia art. 87 ust. 

1 Pzp jest zasadny. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  stron  postępowanie  odwoławczego 

na  podstawie  zebraneg

o  materiału  w  sprawie  oraz  oświadczeń  i  stanowisk  Strony  

i  uczestnika  postępowania  odwoławczego  Krajowa  Izba  Odwoławcza  ustaliła  

i zważyła, co następuje: 

I. 

Izba  ustaliła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  o  których  stanowi  art. 

189 ust. 2 u

stawy Prawo zamówień publicznych  (Dz. U. z 2019 roku, poz. 1843; dalej: „Pzp” 

lub „ustawa”), skutkujących odrzuceniem odwołania. Odwołanie zostało złożone do Prezesa 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  12  marca  2020  roku  oraz  została  przekazana  w  ustawowym 

terminie 

kopia  odwołania  Zamawiającemu,  co  zostało  potwierdzone  przez  Odwołującego  

na posiedzeniu 

oraz wynika z akt sprawy odwoławczej.  

II. 

Izba ustaliła, że zostały wypełnione łącznie przesłanki z art. 179 ust 1 ustawy – Środki 

ochrony  prawnej  określone  w  niniejszym  dziale  przysługują  wykonawcy,  uczestnikowi 

konkursu,  a  także  innemu  podmiotowi  jeżeli  ma  lub  miał  interes  w  uzyskaniu  danego 

zamówienia  oraz  poniósł  lub  może  ponieść  szkodę  w  wyniku  naruszenia  przez 

zamawiającego  przepisów  niniejszej  ustawy  -  to  jest  posiadania  interesu  w  uzyskaniu 

danego zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody.  

III. 

Na  podstawie  art.  191  ust.  2  ustawy  wydając  wyrok,  Izba  bierze  za  podstawę  stan 

rzeczy ustalony w toku postępowania.  

Na  podstawie  art.  190  ust.  1  ustawy 

–  Strony  i  uczestnicy  postępowania 

odwoławczego  są  obowiązani  wskazywać  dowody  do  stwierdzenia  faktów,  z  których 

wywodzą skutki prawne. Dowody na poparcie swych twierdzeń lub odparcie twierdzeń strony 

przeciwnej  strony  i  uczestnicy  postępowania  odwoławczego  mogą  przedstawiać  

aż do zamknięcia rozprawy. Przepis ten nakłada na Strony postępowania obowiązek, który 

zarazem jest uprawnieniem Stron, wykazywania dowodów na stwierdzenie faktów, z których 

wywodzą skutki prawne. Podkreślenia wymaga w tym miejscu, że postępowanie przed Izbą 

stanowi  postępowanie kontradyktoryjne,  czyli  sporne,  a z  istoty  tego postępowania  wynika, 

że  spór  toczą  Strony  postępowania  i  to  one  mają  obowiązek  wykazywania  dowodów,  

z których wywodzą określone skutki prawne.  

Mając  na  uwadze,  że  stosunki  z  zakresu  prawa  zamówień  publicznych  mają  charakter 

cywilnoprawny, powołując w tym miejscu na regulację art. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 

roku 

–  Kodeks  cywilny,  zgodnie  z  którym  kodeks  reguluje  stosunki  cywilnoprawne  między 

osobami  fizycznymi  i  os

obami  prawnymi,  przechodząc  do  art.  6  Kodeksu  cywilnego,  który 

stanowi,  że  ciężar  udowodnienia  faktu  spoczywa  na  osobie,  która  z  faktu  tego  wywodzi 

skutki prawne należy wskazać, że właśnie z tej zasady wynika reguła art. 190 ust 1 ustawy. 

Przepis  art.  6  Ko

deksu  cywilnego  wyraża  dwie  ogólne  reguły,  a  mianowicie  wymaganie 

udowodnienia  powoływanego  przez  stronę  faktu,  powodującego  powstanie  określonych 

skutków prawnych oraz usytuowanie ciężaru dowodu danego faktu po stronie osoby, która z 

faktu  tego  wywodzi  sk

utki  prawne;  ei  incubit  probatio qui  dicit  non qui  negat  (na  tym  ciąży 

dowód kto twierdzi a nie na tym kto zaprzecza).  

Izba  wskazuje,  że postępowanie odwoławcze jest  odrębnym  od  postępowania o udzielenie 

zamówienia  publicznego  postępowaniem,  które  ma  na  celu  rozstrzygnięcie  powstałego 

pomiędzy  Stronami  sporu.  W  trakcie  postępowania  odwoławczego  to  Odwołujący 

kwestionuje  podjęte  przez  Zamawiającego  decyzje  w  zakresie  oceny  ofert  i  wykonawców  

w  postępowaniu,  nie  zgadza  się  z  podjętymi  czynnościami  lub  zaniechaniem  określonych 

działań, tak więc zgodnie z regułą płynącą z art. 190 ustawy to na Odwołującym ciąży ciężar 

dowiedzenia, że stanowisko Zamawiającego jest nieprawidłowe.  

Izba wskazuje w tym miejscu na wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 19 marca 2009 

roku  sygn.  akt  X  Ga  32/09,  w  którym  to  orzeczeniu  Sąd  wskazał  między  innymi  Ciężar 

udowodnienia  takiego  twierdzenia  spoczywa  na  tym  uczestniku  postępowania,  który 

przytacza twierdzenie o istnieniu danego faktu, a nie na uczestniku, który twierdzeniu temu 

zaprzecza (…). Za wyrokiem z dnia 21 stycznia 2012 roku Krajowej Izby Odwoławczej sygn. 

akt  KIO  54/12: 

Zgodnie  z  art.  190  ust.  1  ustawy  p.z.p.  strony  są  obowiązane  wskazywać 

dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar dowodu, zgodnie 

z art. 6 k.c. w zw. z art. 14 ustawy p.z.p. spoczywa na osobie, która z danego faktu wywodzi 

skutki  prawne.  Ciężar  dowodu  rozumieć  należy  z  jednej  strony  jako  obarczenie  strony 

procesu  obowiązkiem  przekonania  sądu  (w  tym  przypadku  Krajowej  Izby  Odwoławczej) 

dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej konsekwencjami zaniechania realizacji 

tego obowiązku, lub jego nieskuteczności, zaś tą konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny 

dla strony wynik postępowania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2007 r., sygn. 

akt  II  CSK  293/07).  Postępowanie  przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  toczy  się  z 

uwzględnieniem  zasady  kontradyktoryjności,  zatem  to  strony  obowiązane  są  przedstawiać 

dowody a Krajowa Izba Odwoławcza nie ma obowiązku wymuszania ani zastępowania stron 

w  jego wypełnianiu (wyrok Sądu Najwyższego  z  dnia 7 listopada 2007  r., sygn.  akt  II  CSK 

293/07, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1997 r., sygn. akt II UKN 406/97, wyrok 

Sądu Apelacyjnego z dnia 27 maja 2008 r., sygn. akt V ACa 175/08, wyrok KIO 1639/11). 

IV.  

Skład  orzekający  Izby  rozpoznając  sprawę  uwzględnił  akta  sprawy  odwoławczej,  

w  skład  których zgodnie z  par.  8 ust.  1 rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia 22 

marca 2018 roku w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań (Dz. U. 

z  2018  r.  poz.  1092)  wchodzą  odwołanie  wraz  z  załącznikami  oraz  kopia  dokumentacji 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, a także inne pisma składane w sprawie 

oraz pisma przekazywane przez Izbę w związku z wniesionym odwołaniem. 

Izba  uwzględniała  stanowisko  Zamawiającego  zaprezentowane  w  piśmie  z  dnia  12  maja 

2020  roku 

„Odpowiedź  na  odwołanie”  –  Zamawiający  wniósł  o  oddalenie  odwołania  w 

całości.   

Izba uwzględniła także stanowiska i oświadczenia Stron złożone ustnie do protokołu.   

Izba 

uwzględniała  stanowisko  zaprezentowane  przez  uczestnika  postępowania 

odwoławczego Przedsiębiorstwo Budowy Dróg spółka akcyjna z siedzibą Starogard Gdański 

w  piśmie  procesowym  z  dnia  28  maja  2020  roku  wraz  z  załączoną  Opinią  w  zakresie 

nazew

nictwa stosowanego w inżynierii lądowej z dnia 25 maja 2020 roku, autor dr inż. G. B. .  

Izba dopuściła dowody zawnioskowane i złożone przez Odwołującego w trakcie rozprawy: 



  d

owód nr 1 – wydruki „Inżynier budownictwa” (4 katy), 



  d

owód  nr  2  –  pismo  z  dnia  10  marca  2020  roku  z  Politechniki  Gdańskiej  wraz  z 

pismem z dnia 4 marca 2020 roku skierowanym przez Odwołującego (2 karty). 

Izba dopuściła dowody zawnioskowane i złożone przez Zamawiającego w trakcie rozprawy: 



dowód  nr  3  –  „Katalog  typowych  konstrukcji  nawierzchni  podatnych  i  półsztywnych” 

załącznik do Zarządzenia nr 31 Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z 

dnia 16 czerwca 2014 roku (56 katy), 



dowód nr 4 – Opinia z dnia 27 maja 2020 roku, autor dr inż. W. C. (5 kart), 



dowód  nr  5  –  Schemat  układu  warstw  konstrukcyjnych  nawierzchni  na  jezdni  ciągu 

głównego DW224 (1 karta), 



dowód nr 6 – wydruk fragmentu mapy obejmującej inwestycję (1 karta). 

Izba  w  tym  miejscu  wskazuje,  że  opinie  jakie  zostały  zawnioskowane  i  złożone  

w postępowaniu przez Strony i uczestnika postępowania odwoławczego stanowią prywatne 

opinie  złożone  w  postępowaniu,  tym  samym  Izba  uwzględniła  je  jako  stanowiska  stron  

i uczestnika postępowania odwoławczego prezentowane w postępowaniu.  

V. 

Izba ustaliła: 

W  specyfi

kacji  istotnych  warunków  zamówienia  (dalej:  SIWZ)  Zamawiający  w  rozdziale  4 

Przedmiot zamówienia , w punkcie 4.5 wskazał:  

„Wykonawca  ma  obowiązek  osobistego  wykonania  następujących  części  zamówienia: 

wykonanie  warstw  podbudowy  zasadniczej  i  bitumicznych 

warstw  nawierzchni  jezdni  ciągu 

głównego drogi wojewódzkiej 222 i 224.” 

W  Formularzu  ofertowy  (oferta) 

Zamawiający  w  punkcie  10  wymagał  wskazania  czy 

zamówienie  zostanie  zrealizowane  przez  wykonawcę  samodzielnie  czy  też  przy  udziale 

wykonawcy.  W  tym  celu 

wykonawca  miał  wskazać  „zakres  robót/część  zamówienia,  której 

wykonanie Wykonawca zamierza powierzyć podwykonawcy”. 

Odwołujący w Formularzu ofertowym (oferta) w pkt 10 a) wskazał : 

„10. ZAMÓWIENIE ZREALIZUJEMY sami*/przy udziale podwykonawców*: 

a)  Bra

nża Drogowa – z wyłączeniem konstrukcji bitumicznej - podwykonawca nie jest 

jeszcze znany

” 

W  rozpoznawanej  sprawie  Izba  ustaliła,  że  Zamawiający  w  dniu  2  marca  2020  roku 

poinformował  Odwołującego  o  odrzuceniu  jego  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2 

ustawy. 

Zamawiający  wskazał  między  innymi  na  konieczność  osobistego  wykonania  

na  ciągu  głównym  DW222  i  DW224  konstrukcji  nawierzchni  w  całym  układzie  warstw  od 

warstwy  ścieralnej  do  dolnej  warstwy  podbudowy  zasadniczej,  którą  stanowi  mieszanka 

niezwiązana  z  kruszywem  C90/3  o  gr.  22  cm  –  niebitumicznej  warstwy  podbudowy 

zasadniczej. 

W zakresie  

zarzutów odwołania: 

W  zakresie  zarzutu  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy 

przez  jego  niewłaściwe 

zastosowanie  skutkujące  uznaniem,  że  treść  oferty  Odwołującego  jest  niezgodna  ze 

Specyfikacją  Istotnych  Warunków  Zamówienia  („SIWZ”),  gdy  tymczasem  Odwołujący  nie 

naruszył  wymogu  Zamawiającego  odnośnie  osobistego  wykonania  kluczowych  części 

zamówienia, o którym mowa w pkt. 4.5 SIWZ, co w konsekwencji poskutkowało odrzuceniem 

oferty Odwołującego, pomimo iż jej treść odpowiadała wymogom SIWZ  -  Izba zarzut uznała 

za zasadny. 

Obowiązkiem  Zamawiającego  jest  prowadzenie  postępowania  o  udzielnie  zmówienia 

publicznego z poszanowaniem zasad zamówień publicznych oraz w zgodzie z obowiązkami 

nałożonymi  przez  ustawę  na  Zamawiającego.  Izba  wskazuje,  że  ustawa  zobowiązując 

Zamawiających  zgodnie  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy,  z  zastrzeżeniem  art.  87  ust.  2  pkt  3,  

do  odrzucenia  oferty  o  ile  jej  treść  nie  odpowiada  treści  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia  (dalej:  SIWZ).  Odrzucenie  oferty,  biorąc  pod  uwagę  dodatkowo  zastrzeżenie 

jakie  uczynił  ustawodawca,  nie  może  nastąpić  z  powodów  formalnych,  błahych  

nie  wpływających  na  treść  złożonej  oferty  oraz  nie  może  nastąpić,  gdy  Zamawiający  

ma możliwość poprawienia błędów jakie zawiera oferta.  

Wskazać  należy,  co  ugruntowane  jest  w  orzecznictwie  Izby  oraz  sądów  powszechnych,  

że o  zgodności  treści  oferty  z  treścią SIWZ przesądza ich  porównanie.  Niezgodność  treści 

oferty  z  treścią  SIWZ  należy  oceniać  z  uwzględnieniem  pojęcia  oferty  zdefiniowanego  

w  art.  66  Kodeksu  cywilnego,  czyli  niezgodności  oświadczenia  woli  wykonawcy  z 

oczekiwaniami  Zamawiającego  w  odniesieniu  do  merytorycznego  zakresu  przedmiotu 

zamówienia  –  w  przedmiotowym  postępowaniu,  w  ofercie  złożonej  przez  odwołującego 

Zamawiający dopatrzył się niezgodności treści oferty w odniesieniu do wskazania zakresów  

w branży drogowej jakie Odwołujący wskazał wykonać samodzielnie.  

Izba  podkreśla,  że  należy  mieć  na  uwadze,  że  niezgodność  treści  oferty  z  treścią  SIWZ  – 

która  to  stanowi  obligatoryjną  przesłankę  odrzucenia  oferty  z  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia,  z  zastrzeżeniem  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  –  zachodzi,  gdy  zawartość 

merytoryczna  złożonej  w  danym  postępowaniu  oferty  nie  odpowiada  pod  względem 

przedmiotu  zamówienia  albo  sposobu  wykonania  przedmiotu  zamówienia  ukształtowanym 

przez  Zamawiającego  i  zawartym  w  SIWZ  wymaganiom.  Obowiązkiem  wykonawcy 

przystępującego  do  postępowania  o  udzielnie  zamówienia  publicznego  jest  złożenie  oferty 

zgodnej  z  postanowieniami  SIWZ  (porównaj:  wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  z  10 

lipca 2008 roku sygn. akt V Ca 1109/08). Odzwierciedleniem znajomości wymagań SIWZ, a 

tym samym wymagań Zamawiającego co do przedmiotu zamówienia, sposobu jego realizacji 

jest złożona w postępowaniu o udzielenie zamówienia oferta.  

Wykonawca  składający  ofertę  niezgodną  z  wymaganiami  Zamawiającego,  musi  brać  pod 

uwagę konsekwencje jakie go spotkają, w szczególności odrzucenie oferty z postępowania. 

Postępowanie  o  udzielnie  zamówienia  publicznego,  stanowi  szczególną  formę  prowadzącą 

do  zawarcia  umowy  w  sprawie  realizacji  danego  zamówienia,  kreowane  jest  przez 

obowiązujące  przepisy  prawa  dla  tej  dyscypliny  i  zobowiązuje  tymi  przepisami  wszystkich 

uczestników tego systemu. Choć samo postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego 

nie  powinno  być  formalizmem  samym  w  sobie,  a  jego  głównym  zadaniem  jest 

doprowadzenie  do  zawarcia  umowy 

–  to  odstąpienie  od  formalizmu  nie  może  być 

utożsamiane  z  modyfikacją  reguł  postępowania  określonych  ustawą  i  zdefiniowanych  

co  do  wymag

ań  w  SWIZ,  a  w  konsekwencji  prowadzić  do  wyboru  w  postępowaniu  oferty, 

która nie jest zgodna z wymaganiami Zamawiającego.  

Szczególna  regulacja  postępowań  o  udzielnie  zamówienia  publicznego  zobowiązuje 

Zamawiających  do  takiego  działania  oraz  korzystania  z  praw  jakie  przypisuje  mu  ustawa, 

które  to  działanie  doprowadzi  do  obiektywnie  najkorzystniejszego  rozstrzygnięcia 

postępowania,  zgodnego  z  postanowieniami  SIWZ,  a działanie takie zapewni  jednocześnie 

poszanowanie  zasa

d  prawa  zamówień  publicznych  oraz  interesów  wszystkich  uczestników  

procesu udzielania zamówień publicznych.  

W  przedmiotowej  sprawie  odwoławczej,  kluczowym  dla  rozpoznania  podniesionego 

zarzutu  odwołania  niezbędnym  jest  rozstrzygniecie  sporu  odnoszącego  się  do  rozumienia 

pojęcia „konstrukcja bitumiczna”, użytego przez Odwołującego w ofercie.  

Izba zaznacza, że w zakresie branży drogowej Zamawiający zastrzegł obowiązek wykonania 

osobistego  przez  wykonawcę  „warstw  podbudowy  zasadniczej  i  bitumicznych  warstw 

nawierzchni jezdni ciągu głównego drogi wojewódzkiej 222 i 224”.  

Izba,  w  pierwszej  kolejności  stwierdziła,  że  pojęcie  „konstrukcja  bitumiczna”  nie  ma 

definicji  legalnej.  Nie  została  ona  również  zdefiniowana  w  „Katalogu  typowych  konstrukcji 

nawierzchni 

podatnych  i  półsztywnych”  załącznik  do  Zarządzenia  nr  31  Generalnego 

Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 16 czerwca 2014 roku (dalej: „Katalog”; dowód 

nr  3)

. Istotnym  również  jest,  że przedstawione  stanowiska stron  i  uczestnika postępowania 

odwoławczego  również  potwierdzają  tą  okoliczność.  Wymaga  zaznaczenia  w  tym  miejscu, 

że  podane  w  opinii  prywatnej  przedstawianej  za  pismem  procesowym  przez  uczestnika 

post

ępowania  odwoławczego  wskazanie,  że  „nie  ma  takiego  pojęcia  jak  konstrukcja 

bitumiczna,  która  określałaby  zawsze  pełen  układ  warstw  danej  konstrukcji  nawierzchni” 

stanowi  ocenę  autora  tejże  opinii. W  ocenie Izby  stanowisko  (przygotowane  28  maja  2020 

roku)  wyraża  dane  przekonanie  jej  autora,  do  którego  ma  on  prawo.  Natomiast  w  ocenie 

Izby, brak def

inicji legalnej danego pojęcia powoduje, po pierwsze, że nie można stwierdzić, 

że danego pojęcia nie ma – jak pokazuje sytuacja z tej sprawy, pojęcie to zostało podane w 

ofercie,  co  oznacza,  że  może  być  użyte.  Po  drugie,  wskazanie  przez  autora  tego  co  też 

pojęcie  to,  jako  nieistniejące,  określa  pomija  w  zupełności  odniesienie  do  konstrukcji 

nawierzchni  podat

nej, do której odnosił się Odwołujący w odwołaniu.  Zamawiający  wskazał 

w  prezentowanym  stanowisku,  że  w  dokumentacji  postępowania  o  udzielnie  zamówienia 

publicznego  nie  zdefiniował  pojęcia  „konstrukcja  bitumiczna”,  jednakże  w  ocenie  Izby  fakt 

braku  zdefiniowania  tego  pojęcia  nie  stanowi  automatycznej  podstawy  do  dokonania 

negatywnej oceny zgodności treści oferty z treścią SIWZ.  

Izba  wskazuje  również,  że  w  przedstawionym  przez  Zamawiającego  stanowisku  w  opinii 

prywatnej (dowód nr 4) jednoznacznie wskazane zostało, że określenie „warstwy bitumiczne” 

nie  jest  zdefiniowane  w  przepisach  prawa  dotyczących  dróg  jak  również  w  Katalogu.  W 

ocenie  Izby  nie  zasługuje  na  uznanie  stanowisko  Zamawiającego  wyrażone  w  ww.  opinii,  

a  odnoszące  się  do  Katalogu  z  1983  roku,  który  nie  obowiązuje  już  ponad  20  lat,  gdzie 

nawierzchnia była utożsamiana z warstwami asfaltowymi (ścieralna i wiążąca), co pozwoliło 

na postawienie zna

ku równości pomiędzy sformułowaniem konstrukcja bitumiczna i warstwy 

bitumiczne,  jednakże  nie  konstrukcji  nawierzchni  jako  całości.  Podkreślić  bowiem  należy,  

że  Katalog  ten  nie  obowiązuje  jak  również,  że  jest  to  jedynie  ocena  autora  pomijająca 

kwestię  podbudowy  zasadniczej  będącej  częścią  nawierzchni,  a  co  wynika  z  nowego 

opracowania  elementów  nawierzchni  zawartych  w  Katalogu  z  2014  roku.  Izba  zaznacza  

w  tym  miejscu,  że  również  pojęcie  „warstwy  bitumiczne”  nie  zostało  przez  Zamawiającego 

zdefiniowane  w  dokumentacji  post

ępowania.  Zamawiający  wskazał,  w  pkt  1.4  Specyfikacji 

Technicznej D-M-00.00.00 

Wymagania ogólne, określenia podstawowe dla tego zamówienia 

i  nie  ma  tam  zawartego 

pojęcia  „warstwy  bitumiczne”.  Przy  czym  Zamawiający  podał 

określenia takie jak: warstwa ścieralna, wiążąca, mrozoochronna, odcinająca i odsączająca. 

Zamawiający  zdefiniował  w  SIWZ  również  warstwę  wyrównawczą,  przy  czym  w  Katalogu,  

w  rozdziale  4 

–  Schemat  i  terminologia  warstw  konstrukcji  nawierzchni  podatnych  

i  półsztywnych  oraz  warstw  ulepszonego  podłoża  ta  właśnie  warstwa  nie  została 

zdefiniowana, w przeciwieństwie do warstw określonych w zadaniu poprzednim. Tym samym 

Zamawiający  miał  możliwość  zdefiniowania  pojęcia  „warstwy  bitumiczne”  ale  tego  nie 

uczynił. 

Zamawiający  w  prezentowanym  stanowisku  zrównał  znaczenie  pojęć  „konstrukcja 

bitumiczna”  i  „bitumiczne  warstwy  konstrukcji  nawierzchni”  lub  „bitumiczne  warstwy 

konstrukcyjne  nawierzchni

”  wskazując,  że  określenie  „konstrukcja  bitumiczna”  jest 

określeniem uszczegółowiającym, zawężającym, a podane wyżej określenia to synonimy. W 

ocenie  Izby  stanowisko  Zamawiającego,  choć  oparte  na  interpretacji  argumentacji 

przedstawionej przez Odwołującego dotyczącej „konstrukcji nawierzchni” i „nawierzchni” nie 

znajduje  uzasadnienia.  Izba  podkreśla,  że  Zamawiający  ponownie  wprowadza  określenia 

(kolejne)  nieznane  dokumentacji  postępowania  ani  nieokreślone  w  Katalogu  („bitumiczne 

warstwy konstrukcji nawierzchni” lub „bitumiczne warstwy konstrukcyjne nawierzchni”), które 

stara  się  zrównać  z  pojęciem  użytym  przez  Odwołującego  tj.  „konstrukcja  bitumiczna”  przy 

jednoczesnym  pominięciu  w  zupełności  wymagania  określonego  w  pkt  4.5  SIWZ,  które 

posługuje się również innymi, nienazwanymi pojęciami tj. „warstw podbudowy zasadniczej i 

bitumicznych warstw nawier

zchni jezdni ciągu głównego drogi wojewódzkiej 222 i 224”.  

W  ocenie  Izby

,  w  oparciu  o  zgormadzony  w  sprawie  materiał  dowodowy  i  przedstawione 

stanowiska, 

użyte przez Odwołującego określenie „konstrukcja bitumiczna” znaczeniowo nie 

może  być  utożsamiane  z  „bitumicznymi  warstwami  nawierzchni  jezdni”  użytymi  przez 

Zamawiającego  w  SIWZ  (pkt  4.5)  są  to  bowiem  –  niespornie  –  dwa  określenia 

niezdefiniowane. 

Tym  samym,  dokonując  oceny  zgodności  złożonego  oświadczenia  przez 

Zamawiającego w Formularzu oferty w pkt 10a z wymaganiami Zamawiającego określonymi 

w  SIWZ  w  pkt  4.5 

poddane  ocenie  zostało  porównanie  dwóch  niezdefiniowanych  pojęć,  

z tym zastrzeżeniem, że podbudowa zasadnicza wskazana w pkt 4.5 SIWZ zdefiniowana jest 

w  K

atalogu,  do  którego  odwołują  się  strony  postępowania.  Izba  wskazuje  w  tym  miejscu,  

że  dla  prawidłowego  poddania  ocenie  złożonego  przez  Odwołującego  oświadczenia 

Zamawiający powinien odnosić się do pełnej treści pkt 4.5 SIWZ.   

Izba  wskazuje  w  tym  miejscu,  że  wymaganie  określone  w  SIWZ  w  pkt  4.5  tj.  „warstw 

podbudowy  zasadniczej  i  bitumicznych  warstw  nawierzchni  jezdni  ciągu  głównego  drogi 

wojewódzkiej  222  i  224”,  dla  prawidłowości  jego  spełnienia  wymaga  wykonania  warstwy 

podbudowy  zasadniczej  i  bitumicznych  warstw  nawierzchni  jezdni  łącznie,  na  co 

jednoznacznie wskazuje funktor 

„i”. Co oznacza, że Zamawiający posługując się koniunkcją 

w  tym  zdaniu  określił,  jakie  warstwy  mają  być  wykonane  przez  wykonawcę  samodzielnie 

(przy czym nie określił czym są warstwy bitumiczne).   

Należy  podkreślić,  że  Zamawiający  podał  definicję  podbudowy  zasadniczej,  która  może 

składać się z jednej lub dwóch warstw. W Katalogu definicja podbudowy zasadniczej zawarta 

jest w pkt 4.8, który określa także materiały do podbudowy zasadniczej, wskazując również, 

że  mają  być  one  „o  właściwościach  odpowiednich  do  podbudowy  zasadniczej”.   

W  punkcie  4.10  Katalogu  podane  zostały  przypadki  w  jakich  występuje  podbudowa 

zasadnicza  dwuwarstwowa.  Dla  kategorii  ruchu  KR3  i  KR4  - 

jakie  wskazywał  w  trakcie 

rozprawy  Zamawiający,  a  które  zostały  określone  dla  DW  222  i  DW  224  -  przewidziana 

zgodnie  z  dokumentacją  postępowania  została  podbudowa  dwuwarstwowa  gdzie  górną 

warstwę  podbudowy  zasadniczej  stanowi  beton  asfaltowy,  a  dolną  warstwę  podbudowy 

zasadniczej stanowi mieszanka niezwiązana z kruszywem C90/3 o gr. 22 cm.   

Izba  dostrzegła  w  argumentacji  Odwołującego  zawartej  w  odwołaniu  odniesienie  się  

do  występowania  w  powszechnym  obrocie  określenia  „konstytucja  bitumiczna”,  jako 

konstrukcji 

składającej się z warstwy ścieralnej i wiążącej oraz podbudowy zasadniczej. Izba 

dostrzegła  również  w  oparciu  o  Katalog,  dowód  nr  3  złożony  przez  Zamawiającego,  

że te warstwy do jakich referuje Odwołujący znane są z definicji zawartych w ww. Katalogu. 

Dokładnie  tak  jak  podał  Odwołujący  w  odwołaniu,  a Izba  już  wskazała  w  akapicie  powyżej 

uzasadnienia  wyroku,  podbudowa  zasadnicza  może  zostać  wykonana  w  różny  sposób  

co  związane  jest  z  kategoriami  ruchu  na  określonych  drogach.  Sposób  wykonania 

podbudowy  zasadniczej  kwalifikuje  podział  zgodnie  z  Katalogiem  na  „Konstrukcje 

nawierzchni  podatnej 

–  konstrukcja  nawierzchni,  w  której  warstwy  ścieralna  i  wiążąca 

wykonane są z mieszanek mineralno-asfaltowych, a żadna z warstw podbudowy zasadniczej 

nie jest wykonana z materiałów związanych spoiwem hydraulicznym (pkt 3.14 Katalogu) oraz 

„Konstrukcje nawierzchni półsztywnej – konstrukcja nawierzchni, w której warstwy ścieralna i 

wiążąca  wykonane  są  z  mieszanek  mineralno-asfaltowych,  a  przynajmniej  jedna  z  warstw 

podbudowy  zasadniczej  nie  jest  wykonana  z  materiałów  związanych  spoiwem 

hydraulicznym”  (pkt  3.15  Katalogu).    Natomiast wskazywana przez  wszystkich „konstrukcja 

nawierzchni” lub „nawierzchnia” – które zgodnie z katalogiem są równoznaczne i mogą być 

stosowane wymiennie 

– została określona pkt 1.12 Katalogu, Zamawiający zwarł wskazanie 

„Konstrukcja nawierzchni” również w ST w pkt 1.4. W każdym przypadku jest to układ warstw 

nawierzchni.    

Zgodnie  z  pismem  z  dnia  10  marca  2020  roku  złożonym  w  postępowaniu  przez 

Odwołującego  (dowód  nr  2),  które  to  pismo  zostało  przygotowane  przez  autorów  Katalogu 

(dr  hab.  Inż.  P.  J.,  prof.  PG  oraz  dr  inż.  B.  D.),  w  odpowiedzi  na  pytanie  Odwołującego 

wynika, 

że 

pojęcie 

„konstrukcja 

bitumiczna” 

w 

powszechnym 

rozumieniu  

i użyciu utożsamia się z określeniem „nawierzchnia podatna” lub „nawierzchnia półsztywna”, 

natomiast definicje tych nawierzchni należy odczytywać zgodnie z pkt 3.14 i 3.15 Katalogu. 

Autorzy  tego  pisma  oświadczyli  również,  że  oznacza  powyższe,  że  „przez  zastosowane 

określenia konstrukcja bitumiczna w przypadku drogi wojewódzkiej DW 224, należy rozumieć 

podatna  konstrukcję  nawierzchni,  gdzie  warstwa  ścieralną,  wiążącą  oraz  górną  warstwę 

podbudowy  wykonano  z  mieszanek  mineralno-

asfaltowych  a  dolną  warstwę  podbudowy 

zasadniczej  z  mieszanki  niezwiązanej.  Przedstawiony  dowód  w  ocenie  Izby  spójny  jest  

z  definicjami  zawartymi  w  Katalogu,  argumentacją  przedstawioną  przez  Odwołującego  

w odniesieniu do 

wskazania konstrukcji nawierzchni podatnej oraz dotyczy tych elementów, 

które  wskazał  w  SIWZ  w  pkt  4.5  Zamawiający  („warstw  podbudowy  zasadniczej  

i  bitumicznych  warstw  nawierzchni  jezdni  ciągu  głównego  drogi  wojewódzkiej  222  i  224”). 

Wymaga  jednoznacznie  wskazania  w  tym  miejscu,  że  Zamawiający  nie  kwestionował 

wynikających  z  tego  pisma  ustaleń  poza  wskazaniem,  że  dowód  ten  „pomija  kwestię 

skrzyżowań typu rondo”.  

Izba  dostrzegła  fakt,  że  ww.  pism  z  dnia  10  marca  2020  roku  nie  odnosi  się  

do  „skrzyżowań  typu  rondo”,  jednakże  co  należy  pokreślić  w  tym  miejscu  pozostaje  

to  bez  znaczenia  dla  oceny  zarzutów  odwołania  wniesionego  przez  Zamawiającego  

w  odniesieniu  do  czynności  Zamawiającego  z  dnia  2  marca  2020  roku.  Zamawiający 

uzasadniając  odrzucenie  oferty  Odwołującego  nie  podał  żadnej  argumentacji  dotyczącej 

części  jezdni  ciągu  głównego  drogi  wojewódzkiej  nr  222  i  224  z  górnymi  warstwami 

niebitumicznymi  posiadającymi nawierzchnię jezdni ciągu głównego z kostki kamiennej, dla 

których  podbudowa  zasadnicza  zaprojektowana  jest  z  betonu  cementowego  C  20/25  tj. 

konstrukcji nawierzchni w której nie występują warstwy bitumiczne (np. w rejonie skrzyżowań 

typu  rondo  na  DW224  oraz  skrzyżowania  skanalizowanego  DW  222  i  224).  Skoro 

Zamawiający  nie  uzasadnił  odrzucenia  oferty  ww.  argumentacją,  która  pojawia  się  dopiero  

w piśmie procesowym – Odpowiedź na odwołanie argumentacja ta nie może być oceniana 

prze  Izbę  w  tym  postępowaniu  odwoławczym.  W  tym  miejscu  Izba  stwierdza  również 

nieprzydatność  dowodów  nr  5  i  6  przedstawionych  przez  Zamawiającego  na  rozprawie 

wskazując,  że  złożone  dokumenty  nie  zostały  w  żaden  sposób  potwierdzone  przez 

Zamawi

ającego (brak podpisów, autorów, źródła).     

Mając  na  uwadze  powyższe  Izba  uznała,  że  Odwołujący  wykazał  w  postępowaniu 

odwoławczym,  że  czynność  Zamawiającego  z  dnia  2  marca  2020  roku  jest  nieprawidłowa. 

Izba stwierdziła, że pojęcie „konstrukcja bitumiczna” użyte przez Odwołującego w ofercie w 

pkt 10a odnosi się do konstrukcji nawierzchni, w której warstwa ścieralna i warstwa wiążąca 

wykonana  jest  z  mieszanek  mineralna 

–  asfaltowych,  a  żadna  z  warstw  podbudowy 

zasadniczej  nie  jest  wykonana  z  materiałów  związanych  spoiwem  hydraulicznym 

(konstrukcja  nawierzchni  podatnej).  Izba,  uwzględniając  zgromadzony  w  sprawie  materiał 

dowodowy stwierdziła, że nie można pojęcia „konstrukcja bitumiczna” utożsamiać z pojęciem 

„bitumiczne  warstwy  konstrukcji  nawierzchni”  lub  „bitumiczne  warstwy  konstrukcyjne 

nawierzchni”  jak  chciał  tego  dokonał  Zamawiający.  Izba  stwierdziła,  że  Zamawiający 

naruszył  regulację  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  i  niezasadnie  odrzucił  ofertę  Odwołującego. 

Izba  podkreśla,  że  postępowanie  o  udzielnie  zamówienia  publicznego  nie  jest  dowolnym, 

nieskodyfikowanym,  luźnym  postępowaniem,  stanowi  ono  szczególną  formę  prowadzącą  

do  zawarcia  umowy  w  sprawie  realizacji  danego  zamówienia,  kreowane  jest  przez 

obowiązujące  przepisy  prawa  dla  tej  dyscypliny  i  zobowiązuje  tymi  przepisami  wszystkich 

uczestników  tego  systemu  –  obowiązujące  regulacje  prawne  są  bardzo  szczegółowe  

i  nakładają  na  podmioty  starające  się  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  sztywną 

regulację  postępowania,  w  zamian  natomiast  pozwalającą  zawrzeć  kontrakt  z  podmiotem 

publicznym,  czyli  podmiotem  istniejącym  i  gwarantującym  wypłatę  środków  finansowych.  

W  ocenie  Izby  doszło  w  tym  zakresie  do  naruszenia  zasad  Prawa  zamówień  publicznych 

określonych w art. 7 ust. 1 ustawy.  

W  zakresie  zarzutu  naruszenia  art.  87  ust.  1  ustawy  przez  zaniechanie  wezwania 

Odwołującego do złożenia wyjaśnień dotyczących treści złożonej oferty – Izba uznała zarzut 

za  zasadny. 

Jednakże  z  uwagi  na  uwzględnienie  zarzutu  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  2 

ustawy  Izba  w  zakresie  tego 

zarzutu  nie  nakazała  wezwania  do  przedstawienia  wyjaśnień  

w zakresie złożonego oświadczenia w ofercie w punkcie 10a.  

Izba wskazuje, że w art. 87 ustawy ustawodawca przyznał Zamawiającemu prawo i nałożył 

na  Zamawiającego  obowiązek.  W  art.  87  ust.  1  ustawy  zostało  ukształtowane  prawo 

Zamawiającego  do  żądania  w  trakcie  badania  i  oceny  ofert  od  wykonawcy  wyjaśnień 

dotyczących treści złożonej oferty. Biorąc pod uwagę, że ustawodawca nie wiąże skutku w 

postaci konieczności odrzucenia z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego oferty 

wykonawcy,  który  nie  udzielił  wyjaśnień  nie  można  mówić  o  bezwzględnym  obowiązku 

wzywania wykonawców do składania wyjaśnień dotyczących treści złożonej oferty. Jednakże 

nie można pominąć w tym miejscu obowiązku, jaki ciąży na Zamawiającym, czyli rzetelnego 

przeprowadzenia postępowania o udzielnie zamówienia. Dokonując zestawienia uprawnienia 

wezwania wykonawcy do złożenia wyjaśnień w zakresie treści złożonej oferty oraz należytej 

oceny  ofert  wydaje  się  słusznym,  iż  regulacja  art.  87  ust.  1  powinna  być  rozpatrywana  w 

kategoriach  kompetencji  Zamawiającego  –  czyli  prawa  Zamawiającego  do  żądania 

wyjaśnień  jednakże  połączonego  z  obowiązkiem  zażądania  tychże  wyjaśnień  celem 

wypełnienia  obowiązku  przeprowadzenia  oceny  ofert  w  sposób  staranny  i  należyty. 

Zaznaczyć należy, że Zamawiający korzystając z tego uprawnienia (art. 87 ust. 1) wyjaśnia 

złożone  przez  wykonawcę  oświadczenie  woli.  Wyjaśnienie  treści  oferty  stanowi  swoiste 

,,narzędzie’’  Zamawiającego,  dzięki  któremu  ma  możliwość  pozyskania  dodatkowych 

informacji,  co  w  przypadkach  wątpliwości  pozwala  mu  na  należytą  ocenę  sytuacji  (oferty).  

W  rozpoznawanej  sprawie  Zamawiający  nie  zwracał  się  do  wykonawcy  o  przedstawienie 

wyjaśnień  do  złożonej  oferty,  co  w  ocenie  Izby  nie  było  działaniem  prawidłowym.  Mając  

na uwadze, że zarówno Zamawiający w treści SIWZ posłużył się pojęciem niezdefiniowanym 

w Katalogu jak również w SIWZ tj. „bitumiczne warstwy” oraz posłużenia się Odwołującego 

również  pojęciem  „konstrukcja  bitumiczna”,  które  nie  posiada  definicji  legalnej,  lecz  jak 

wykazane  zostało  przy  rozpoznaniu  zarzutu  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  w 

powszechnym  rozumieniu  i  użyciu  utożsamiane  z  określeniem  „nawierzchnia  podatna”  i 

„nawierzchnia  półsztywna”  (tak  dowód  nr  2),  w  ocenie  Izby  niezbędne  było  wezwanie 

wykonawcy  do  wyjaśnienia.  To  pozwoliłoby  Zamawiającemu  na  poznanie  stanowiska 

prezentowanego przez Odwołującego. Izba wskazuje za orzeczeniem Sądu Okręgowego we 

Wrocławiu w wyroku z dnia 30 marca 2010 r. (X Ga 7/2010) Artykuł 87 ust. 1 ustawy - Prawo 

zamówień  publicznych  odnosi  się  do  możliwości  żądania  od  wykonawców  wyjaśnień 

dotyczących treści złożonych ofert. Dotyczy to więc tej części oferty, która jest nieprecyzyjna, 

niejasna,  dwuznaczna,  budząca  wątpliwości  interpretacyjne,  jest  niedopatrzeniem,  lub 

błędem  niezamierzonym,  opuszczeniem,  lecz  wyrażona  w  treści  oferty.  Nie  dotyczy  to  tej 

części oferty, co do której wykonawca powinien był wskazać konkretne dane pozwalające na 

ocenę oferty lecz tego zaniechał. (...)W przypadku zupełnego braku danych wskazanie ich w 

terminie  późniejszym  jest  uzupełnieniem  oferty  o  nową  treść,  która  ma  istotny  wpływ  na 

ocenę  oferty  wskazującą  na  standard  i  jakość  materiałów  (wyrok  Sądu  Okręgowego  w 

Nowym  Sączu  z  dnia  7  kwietnia  2009  r.  III  CA  88/2009),  a  nie  jej  poprawieniem  (por.  też 

wyrok Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 25 czerwca 2009 r. V GA 40/2009)”. 

Izba,  w  rozpoznawanej  sprawie  rozpoznała  zarzut  ewentualny,  wskazuje  

w  uzasadnieniu  swojego  stanowiska

,  że  Izba  nie  mogąc  orzekać  co  do  zarzutów  nie 

zawartych w odwołaniu obowiązana jest, a contrario, orzec co do zarzutów jakie w odwołaniu 

zostały podniesione. Sąd Najwyższy Uchwałą z dnia 17 lutego 2016 roku sygn. akt III CZP 

111/15  wskazał,  że  Izba  ma  obowiązek  rozpoznać  wszystkie  zarzuty  i  żądania  zawarte  w 

odwołaniu  i  orzec  o  nich  w  wyroku.  W  postanowieniu  z  dnia  12  grudnia  2017  roku  Sąd 

Okręgowy  w  Warszawie  sygn.  akt  XXIII  Ga  1886/17  jednoznacznie  wyjaśnił,  że  „przepisy 

ustawy  Pzp  w  zakresie  postępowania  odwoławczego  przed  Izbą  w  inny  sposób,  niż  ma  to 

miejsce  w  procedurze  cywilnej,  podchodzą  do  formułowania  i  rozpatrywania  zarzutów 

ewentualnych  zawartych  w  odwołaniu.  Tym  samym  błędne  jest  stanowisko  skarżącego,  iż 

Izba w całości uwzględniła zarzuty jego odwołania, uwzględniając tylko zarzuty ewentualne. 

Powyższe  wynika  już  z  charakteru  samego  rozstrzygnięcia  wyroku  Izby,  która  w  pkt  3 

oddaliła odwołanie właśnie w stosunku do zarzutów głównych”. Izba zaznacza jednocześnie 

dla porządku,  że w  orzecznictwie  wskazuje się również,  że „żaden  przepis  ustawy  Pzp nie 

stoi na przeszkodzie 

temu, aby w odwołaniu podnieść zarzut główny oraz - na wypadek jego 

nieuwzględnienia  - zarzut ewentualny.”  (tak  Wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  11  lipca 

2019 roku sygn. akt KIO 1190/19).  

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 

9 oraz art. 192 ust. 10 Prawa zamówień publicznych  oraz w oparciu o przepisy § 3 i § 5 ust. 

3  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.). 

Przewodniczący:    …………………………………………