KIO 448/20 WYROK dnia 28 maja 2020 roku

Sygn. akt: KIO 448/20 

WYROK 

z dnia 28 maja 2020 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Irmina Pawlik 

Protokolant:   

Mikołaj Kraska 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 maja 2020 r. w 

Warszawie odwołania wniesionego do 

Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  2  marca  2020  r.  przez  wykonawcę  Budimex 

Budownictwo  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z siedzibą  w  Warszawie 

w 

postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego Politechnikę Gdańską 

przy udziale wykonawcy NDI Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Sopocie 

i  NDI  Sopot  Spółka  Akcyjna  z  siedzibą  w  Sopocie  zgłaszającego  przystąpienie  do 

postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

uwzględnia odwołanie w zakresie zarzutu oznaczonego nr 4 i nakazuje zamawiającemu 

Politechnice  Gdańskiej  unieważnienie  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  oraz 

powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  ofert,  w  tym  wezwanie  wykonawców  wspólnie 

ubiegających się o udzielenie zamówienia NDI Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością 

z 

siedzibą w Sopocie i NDI Sopot Spółka Akcyjna z siedzibą w Sopocie na podstawie art. 

26 ust. 3 ustawy Prawo zamówień publicznych do uzupełnienia oświadczeń i dokumentów 

wymaganych  na  potwierdzenie  spełnienia  warunku  udziału  w  postępowaniu,  o  którym 

mowa  w  Rozdziale  V  ust.  2  lit.  c  pkt  5  SIWZ  odnoszącego  się  do  doświadczenia 

przedstawiciela wykonawcy; 

oddala odwołanie w pozostałym zakresie; 

kosztami  postępowania  obciąża  zamawiającego  Politechnikę  Gdańską  w  części  1/4 

oraz 

odwołującego  Budimex  Budownictwo  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością 

z 

siedzibą w Warszawie w części 3/4  i: 

 zalicza  w 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę    23  600  zł  00  gr 

(słownie: dwadzieścia trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) stanowiącą koszty 

poniesione przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania oraz koszty poniesione 

przez zamawiającego tytułem wynagrodzenia pełnomocnika; 

zasądza  od  zamawiającego  Politechniki  Gdańskiej  na  rzecz  odwołującego 

Budimex  Budownictwo  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z siedzibą 

w 

Warszawie  kwotę  2  300  zł  00  gr  (słownie:  dwa  tysiące  trzysta  złotych  zero 

groszy). 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień  

publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1843) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za pośrednictwem  Prezesa  Krajowej Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Gdańsku. 

 
 
Przewodniczący:      ……………………………….……… 

Sygn. akt: KIO 448/20 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  Politechnika  Gdańska  prowadzi  postępowanie  o udzielenie  zamówienia 

publicznego 

na budowę budynku CK STOS z zagospodarowaniem terenu w ramach realizacji 

projektu „Utworzenie w  Gdańsku Centrum Kompetencji STOS (Smart and Transdisciplinary 

knOwledge  Services)  w  zakresie  infrastruktury  B+R”  (nr  postępowania  ZP/229/022/R/19). 

Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w 

dniu 24 września 2019 r. pod numerem 2019/S 184-446883. Postępowanie prowadzone jest 

w trybie  przetargu  niegraniczonego  na  podstawie  ustawy  z dnia  29 stycznia  2004  r.  Prawo 

zamówień  publicznych  (tj.  Dz.  U.  z  2019  r.,  poz.  1843,  dalej  „ustawa  Pzp”).  Wartość 

szacunkowa zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie 

art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.  

W  dniu  2  marca  2020  r.  wykonawca 

Budimex  Budownictwo  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  z siedzibą  w  Warszawie  (dalej  jako  „Odwołujący”)  wniósł  do  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej odwołanie od czynności Zamawiającego polegających na wyborze 

jako  najkorzystniejszej  oferty  wykonawców  NDI  Sp.  z  o.o.  NDI  Sopot  S.A.  (dalej  jako 

„Konsorcjum NDI”) oraz zaniechaniu wykluczenia ww. Konsorcjum na podstawie art. 24 ust. 1 

pkt 17 ustawy Pzp, a także zaniechaniu wezwania Konsorcjum NDI do uzupełnienia w zakresie 

wykazania  spełnienia  warunku  udziału  w  postępowaniu  dotyczącego  przedstawiciela 

wykonawcy.  

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie: 

art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  poprzez  zaniechanie  wykluczenia  z  postępowania 

Konsorcjum  NDI  w  sytuacji,  w  której  wykonawca  ten,  w  wyniku  lekkomyślności  lub 

niedbalstwa,  przedstawił  informacje  wprowadzające  Zamawiającego  w  błąd  opisane 

w 

uzasadnieniu odwołania, dotyczące spełniania warunków określonych w Rozdziale V pkt 

2  li

t. c  ppkt  2,  3 i  4  SIWZ odnoszących się do  posiadania wymaganego doświadczenia 

w 

zakresie  należytego  wykonania  w  okresie  ostatnich  10  lat  przed  upływem  terminu 

składania ofert robót budowlanych tamże opisanych, które to informacje mogły mieć istotny 

wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu, ewentualnie  art. 

26 ust. 3 w zw. z art. 24 ust. 1 pkt 12 ustawy Pzp w zw. z art. 22a ust. 1, ust. 3, ust. 4 i ust. 

6 w zw. z art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy Pzp poprzez zaniechanie wezwania Konsorcjum NDI 

do złożenia uzupełnień w zakresie odnoszącym się do wykazania, iż spełnia ono warunki 

udziału w postępowaniu zdefiniowane w Rozdziale V pkt 2 lit. c ppkt 2, 3 i 4 SIWZ. 

art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  poprzez  zaniechanie  wykluczenia  z  postępowania 

Konsorcjum  NDI  w  sytuacji,  w  której  wykonawca  ten,  w  wyniku  lekkomyślności  lub 

niedbalstwa,  przedstawił  informacje  wprowadzające  Zamawiającego  w  błąd  w  zakresie 

odnoszącym  się  do  doświadczenia  osoby  wskazanej  na  stanowisko  kierownika  robót 

branży  sanitarnej  weryfikowanego  w  ramach  kryterium  oceny  ofert  zdefiniowanego 

w 

Rozdziale XIV ust. 6 pkt 2 SIWZ, które to informacje mogły mieć istotny wpływ na decyzje 

podejmowane  przez  zama

wiającego  w  postępowaniu,  ewentualnie  art.  91  ust.  1  w  zw. 

z art. 92 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez dokonanie oceny oferty Konsorcjum 

NDI  w  ramach  kryterium  pozacenowego  odnoszącego  się  do  kierownika  robót  branży 

sanitarnej wbrew 

znaczeniom tego kryterium wynikającym z treści SIWZ, co skutkowało 

przyznaniem  Konsorcjum  NDI  nieprawidłowej  (zbyt  dużej)  ilości  punktów  za  osobę 

proponowaną do pełnienia rzeczonej funkcji; 

3.  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  poprzez  zaniechanie  wykluczenia  z 

postępowania 

Konsorcjum  NDI  w  sytuacji,  w  której  wykonawca  ten,  w  wyniku  lekkomyślności  lub 

niedbalstwa,  przedstawił  informacje  wprowadzające  Zamawiającego  w  błąd  w  zakresie 

odnoszącym  się do  doświadczenia osoby  wskazanej  na  stanowisko kierownika budowy 

w

ymaganego dla wykazania spełniania warunku udziału w postępowaniu zdefiniowanego 

w Rozdziale V ust. 2 lit. c ppkt 6) SIWZ, które to informacje mogły mieć istotny wpływ na 

decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu, ewentualnie art. 26 ust. 3 

w zw. z art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy Pzp poprzez zaniechanie 

wezwania  Konsorcjum  NDI  do  złożenia  uzupełnień  w  zakresie  odnoszącym  się  do 

wykazania,  iż  dysponuje  ono  lub  będzie  dysponować  kierownikiem  robót  budowlanych 

spełniającym  wymagania zdefiniowane  w  warunku opisanym  w  Rozdziale V  ust.  2 lit.  c 

ppkt 6 SIWZ; 

4.  art. 26 ust. 3 w zw. z art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy Pzp poprzez 

zaniechanie wezwania Konsorcjum NDI do uzupełnienia wykazu osób w sytuacji, w której 

Konsorcjum  NDI  nie  wykazało  spełniania  warunku  udziału  w  postępowaniu 

zdefiniowanego w Rozdziale V ust. 2 lit. c ppkt 5 SIWZ odnoszącego się do przedstawiciela 

wykonawcy. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania,  nakazanie  Zamawiającemu 

uniew

ażnienia  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  i  powtórzenia  czynności  badania 

i 

oceny ofert, wykluczenie Konsorcjum NDI z postepowania, ewentualnie modyfikację punktacji 

przyznaje Konsorcjum NDI w ramach kryterium odnoszącego się do doświadczenia kierownika 

robót branży sanitarnej (poprzez przyznanie w tym zakresie maksymalne 3 pkt) oraz wezwanie 

Konsorcjum NDI do uzupełnień w zakresie spełniania warunków udziału w postępowaniu.  

Uzasadniając  zarzut  nr  1  Odwołujący,  bazując  na  dokumentach  złożonych  przez 

Konsorcjum NDI w toku postępowania o udzielenie zamówienia na potwierdzenie spełnienia 

warunku 

udziału w postępowaniu określonego w Rozdziale V ust. 2 pkt 2, 3 i 4 SIWZ wskazał 

m.in., iż w zakresie inwestycji wskazanej w poz. 2 wykazu robót, Sprint S.A. (podmiot trzeci, 

na  zasoby  którego  się  powołano)  występował  zasadniczo  w  roku  inwestora,  który  jedynie 

część  prac  koniecznych  do  wykonania  wykonał  siłami  własnymi.  Pozostałe  prace,  w tym 

w 

szczególności roboty budowlane oraz roboty w zakresie klimatyzacji, do których nawiązuje 

opis warunków udziału w postępowaniu, zostały zlecone przez Sprint S.A. jako inwestora do 

wykonania  innym  wykonawcom  robót.  Zdaniem  Odwołującego  uwzględniając  regulacje 

kodeksowe charakteryzujące umowę o roboty budowlane, Sprint S.A. we wskazanych powyżej 

obszarach  pełnił  względem  poszczególnych  wykonawców  funkcję  inwestora,  nie  zaś 

generalnego  wykonawcy. 

Odwołujący  zwrócił  uwagę,  iż  za  wykonanie  robót  budowlanych, 

robót w zakresie klimatyzacji, UPSy i agregaty, instalacje gaszenia i prace w zakresie BMS 

wraz z automatyka bezpośrednią odpowiedzialność ponosiły odrębne od Sprint S.A. podmioty, 

a ty

m samym tylko one mogły przypisać sobie status wykonawcy, a w konsekwencji uzyskanie 

doświadczenia w realizacji tych obszarów. Odwołujący zauważył, że w swoim oświadczeniu 

z 

dnia 23 stycznia 2020 r. spółka ta wprost wskazała, że własnymi siłami wykonała jedynie 

prace w zakresie instalacji elektrycznych (co jest także zbieżne z profilem działalności Sprint 

S.A.),  zaś  wykonanie  pozostałego  zakresu  prac  zleciła  pięciu  różnym  wykonawcom. 

Odwołujący podkreślił także, że Sprint S.A. na swojej stronie internetowej przedstawia się jako 

integrator  systemów  informatycznych  specjalizujący  się  w  rozwiązaniach  IT  dla  smart  city, 

tworzeniu  oprogramowań  ułatwiających  zarządzanie  bezpieczeństwem,  zapewnianiu 

bezpieczeństwa  danych  i  systemów  teleinformatycznych,  usługach  serwisu.  Zdaniem 

Odwołującego Sprint S.A. w ramach robót wskazanych w poz. 2 wykazu wykonać mógł jedynie 

prace z obrębu swojej specjalizacji tj. instalacje elektryczne, instalacje p.poż, CCTV, SSWiN, 

kontroli dostępu oraz instalacji sieci logicznej.  

Odwołujący  dodał,  że  w  świetle  art.  22a  ust.  4  ustawy  Pzp  i  przedstawionego  przez 

Konsorcjum  NDI  zobowiązania  do  udostępnienia  zasobów  spółka  Sprint  S.A.  zobowiązana 

byłaby do zrealizowania tych części zamówienia, do realizacji których udostępniane zasoby 

są  wymagane,  co  w  tym  przypadku  oznaczałoby  konieczność  realizacji  przez  Sprint  S.A. 

zakresów  weryfikowanych  w  ramach  Rozdziału  V  ust.  2  pkt  2-4  SIWZ.  co  wymagałoby 

wykonania  odpowiednich  prac  zarówno  konstrukcyjnych,  jak  i  instalacyjnych  (instalacje 

elektryczne  i  sanitarne)  charakterystycznych  dla  budynku  serwerowni,  odbiegających  od 

typowych  rozwiązań.  Odwołujący  podkreślił  wagę  jaką  ma  posiadanie  przez  podmioty 

ubiegające się o udzielenie zamówienia realnego doświadczenia w wykonaniu specyficznych 

elementów  inwestycji,  powołał  się  na  wyrok  KIO  z  dnia  11  kwietnia  2018  r.,  sygn.  akt  KIO 

Zdaniem Odwołującego Sprint S.A. w zakresach powierzonych innym wykonawcom 

(roboty  budowlane,  instalacje  sanitarne) 

mogła  pełnić  funkcje  wyłącznie  inwestorskie,  co 

determinuje  brak  jakiegokolwiek  jej 

udziału  w  ich  warstwie  wykonawczej.  Dodał,  że  brak 

nabycia przez spółkę Sprint S.A. koniecznego doświadczenia wynika już z samego faktu roli 

jaką spółka ta pełniła w ramach omawianej realizacji, jeśli nawet jednak uznać, że spółka Sprint 

S.A.  pełniła  w  zakresach  zleconych  innym  podmiotom  funkcję  generalnego  wykonawcy, 

nadzorującego  z  perspektywy  wykonawczej  prace  swoich  podwykonawców,  to  tak 

sprawowany nadzór również uznać należałoby za niewystarczający dla faktycznego nabycia 

wiedzy i doświadczenia w tych zakresach. Odwołujący powołał się na  orzeczenie TSUE z 4 

maja 2017 r. w sprawie 

Esaprojekt, a także wyroki Izby  z dnia 22 grudnia 2017 r., sygn. akt 

KIO 2571/17; z dnia 26 maja 2017 r., sygn. akt KIO 905/17, KIO 925/17, KIO 933/17 z dnia 11 

kwietnia 2018 r., sygn. akt KIO 568/18.   

W  oparciu  o  powyższą  argumentację  Odwołujący  wskazał,  iż  Konsorcjum  NDI 

wprowadziło  Zamawiającego  w  błąd,  składając  oświadczenie,  że  poprzez  dysponowanie 

potencjałem spółki Sprint S.A. legitymuje się doświadczeniem zdefiniowanym w Rozdziale V 

ust.  2  pkt  2-4  SIWZ.  Jego  zdaniem  s

posób  skonstruowania  oświadczeń  przedstawionych 

przez Konsorcjum NDI Zamawiającemu był taki, by wywołać wrażenie, że firma Sprint S.A. 

wykonała  roboty,  które  są  istotne  dla  spełnienia  warunku  udziału  w  postępowaniu. 

W 

szczególności zwrócił uwagę na dokument z dnia 26 listopada 2019r., przedstawiony przez 

Konsorcjum  NDI  do  oferty,  w  którym  spółka  Sprint  S.A.  oświadczyła,  że  była  na 

przedmiotowym  kontrakcie 

„jednocześnie  inwestorem  i  wykonawcą”.  Sformułowanie  to 

sugerowało,  że  całość  robót  składających  się  na  inwestycję  była  wykonywana  przez  Sprint 

S.A,  co  z  kolei  świadczyłoby  o  spełnieniu  warunków  udziału  w  postępowaniu.  Dopiero 

w 

odpowiedzi na dodatkowe pytania ze strony Zamawiającego, Konsorcjum NDI przyznało, że 

Sprint 

S.A wykonywała tylko część robót (i to nie te, które są istotne dla wykazania spełnienia 

warunków udziału w postępowaniu), przy czym nawet na tym etapie Sprint S.A. posługiwała 

się  sformułowaniem  „podwykonawca"  wobec  współpracujących  z  nią  podmiotów,  które 

sugerowało,  że  spółka  ta  miała  pozycje  analogiczną  do  pozycji  generalnego  wykonawcy. 

Zdaniem  Odwołującego  Konsorcjum  NDI  można  zarzucić  co  najmniej  działanie  lub 

zaniechanie  nieumyślne,  o  którym  mowa  w  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp,  jako  że 

Konsorcjum NDI nie dochowa

ło należytej staranności, weryfikując oświadczenia przedłożone 

przez  Sprint 

S.A..  które  kolejno  samo  przedstawiło  Zamawiającemu,  a  w  konsekwencji 

przypisywało sobie kompetencje, którymi realnie nie dysponuje na potrzeby przedmiotowego 

p

ostępowania. Odwołujący  omówił  szczegółowo  regulację  wyrażoną w  art.  24  ust.  1 pkt  17 

ustawy  Pzp  przywołując  stanowiska  wyrażane  w  literaturze  i  orzecznictwie.  Wskazał,  iż 

poda

jąc informacje odnoszące się do doświadczenia spółki Sprint S.A., Konsorcjum NDI nie 

wykazało się wymaganą starannością, a na skutego jego działania Zamawiający błędnie uznał, 

że  Konsorcjum  NDI  w  zakresie  weryfikowanym  warunkami  udziału  w  postępowaniu 

zdefiniowanymi  w  Rozdziale  V  ust.  2  pkt  2- 

4 SIWZ może skutecznie korzystać z  zasobów 

spółki  Sprint  S.A.  Odwołujący  powołał  się  także  na  stanowisko  Sądu  Okręgowego 

w 

Warszawie wyrażone w wyroku z dnia 20 lipca 2018 r., sygn.. akt XXIII Ga 849/18. 

Na  wypadek  braku 

podzielenia  przez  Izbę  ww.  argumentacji,  Odwołujący  wskazał  na 

konieczność wdrożenia procedury z art. 26 ust. 3 ustawy Pzp wobec niewykazania spełnienia 

warunków udziału w postępowaniu przez Konsorcjum NDi. W tym zakresie dodał, że brak jest 

niezależnej  informacji  o  tym,  czy  udostępnione  przez  Sprint  S.A.  roboty  budowlane  zostały 

wykonane 

w sposób należyty, Konsorcjum NDI przedstawiło bowiem w tym zakresie jedynie 

oświadczenie własne Sprint S.A. Odwołujący wskazał na wyrok z dnia 3 stycznia 2014 r., sygn. 

akt KIO 2873/13 podkreślając, iż przez wzgląd na brak istnienia w przypadku tzw. realizacji 

własnych  elementów  odbioru  i  oceny  prac  przez  niezależny  podmiot  w  klasycznym  ujęciu 

możliwość  posługiwania  się  tego  typu  realizacjami  w  procedurze  udzielania  zamówień 

publicznych jest kwestionowana co do zasady

. Niezależnie od tego Odwołujący wskazał, że   

niewystarczającym  byłoby  posługiwanie  się  w  tym  zakresie  oświadczeniem  własnym, 

zwłaszcza,  że  w  ramach  przedkładanych  Zamawiającemu  wyjaśnień,  sam  wykonawca 

przyzna

ł, że w obrocie prawnym istnieją dokumenty pochodzące od podmiotu trzeciego, który 

f

inansował przedsięwzięcie i których podpisanie (sporządzenie) jest przez samą firmę Sprint 

S.A. 

uznawane  za  potwierdzenie  należytego  wykonania  zadania.  Odwołujący  powołał  się 

także  na  §  2  ust.  4  pkt  1  rozporządzenia  w sprawie  dokumentów,  jakich  może  żądać 

zamawiający  od  wykonawcy  w  postępowaniu  o udzielenie  zamówienia  publicznego, 

podkreślając że odstępstwo od przedkładania referencji pochodzących od podmiotu trzeciego 

ma charakter wyjątkowy, nie podlegający wykładni rozszerzającej.  

Uzasadniając  drugi  z  podniesionych  zarzutów  Odwołujący  wskazał,  iż  rozwiązania 

technologiczne  zastosowane  w  ramach  inwestycji  „Budowa  serwerowni  CBPIO”  na  którą 

powołano się w odniesieniu do osoby wskazanej w pkt 4 formularza oferty Konsorcjum NDI na 

stano

wisko kierownika robót branży sanitarnej (p. J. S.) nie przewidywały mocy chłodniczej 

dostępnej dla sprzętu serwerowego IT na poziomie deklarowanym przez Konsorcjum NDI, tj. 

„nie mniej niż 2000 kW”. Odwołujący powołał się na dokumentację postępowania dotyczącego 

ww.  inwestycji,  zgodnie  z  którą  należało  wykonać  instalację  chłodzenia  technologicznego  i 

odzysku  ciepła  obejmującego:  1)  jeden  dry  cooler  z  modułem  dochładzania  zraszaniem 

wodnym  o  mocy  chłodniczej  co  najmniej  900  kW  przeznaczony  dla  obiegu 

niskotemperaturowego, który należy umieścić na dachu budynku BST, 2) jeden dry cooler z 

modułem  dochładzania  zraszaniem  wodnym  o  mocy  chłodniczej  co  najmniej  500  kW 

przeznaczony dla obiegu wysokotemperaturowego DLC (Direct Liquid Cooling), który należy 

umieścić  na  dachu  budynku  BST,  3)  Jeden  chilller  wewnętrzny  chłodzony  cieczą  ze 

sprężarkami  turbocore  o  mocy  chłodniczej  co  najmniej  735  kW  przeznaczony  dla  obiegu 

niskotemperaturowego.  Powyższe,  zdaniem  Odwołującego,  oznacza,  że  w  ramach  tej 

inwestycji p

rzewidziane zostało co do zasady wykonanie dwóch układów chłodzenia: układu 

wysokotemperaturowego i niskotemperaturowego: 

  układ wysokotemperaturowy składał się z urządzenia opisanego w pkt 2) powyżej, które 

dzięki  zamontowanemu  wymiennikowi  pełniło  jednocześnie  funkcję  odzysku.  Tak 

zaprojektowany  i  bazujący  na  tego  typu  urządzeniu  układ  daje  możliwość  korzystania 

z 

mocy chłodniczej o mocy 500 kW. 

  układ niskotemperaturowy składający się z elementów opisanych w pkt 1) i 3) powyżej, 

a 

więc składający się z agregatu wody lodowej chłodzonej wodą (agregat wewnętrzny  - 

chiller  o mocy 735kW - 

wskazany w pkt 3)) oraz dry collera usytuowanego na zewnątrz 

(dry cooler o mocy 900 kW - 

opisany w pkt 1)). Tak określony układ dzięki zamontowanym 

wymiennikom ciepła po stronie skraplacza i parownika będzie spełniał dodatkowe funkcje: 

odzysk i freecooling. Tak zaprojektowany i bazujący na tego typu elementach układ daje 

możliwość korzystania z mocy chłodniczej o mocy 735 kW. Powyższe wynika z faktu, że 

moc  urządzeń  pracujących  w  jednym  układzie  nie  podlega  sumowaniu  -  urządzenia  te 

działają w sposób komplementarny, co oznacza, że działanie jednego z nich uzależnione 

jest  od  pracy  drugiego  i  są  one  wzajemnie  powiązane,  nie  zaopatrując  pomieszczenia 

w 

odrębne, niezależne moce chłodnicze. Mówiąc obrazowo - chiller usytuowany wewnątrz 

pomieszczenia ma zadanie „przyjąć" temperaturę w tym pomieszczeniu wytworzoną; dry 

cool

er  umieszczony  na  dachu  tak  „przyjętą"  temperaturę  ma  następnie  odprowadzić. 

Innymi słowy, moc tak zaprojektowanego układu chłodzenia wynosić będzie 1235 kW. 

W związku z tym, w ocenie Odwołującego, całkowita moc chłodzenia przewidziana dla 

obiektu na omawianej inwestycji według opisanych powyżej założeń to 1235 kW (500 kW mocy 

układy wysokotemperaturowego i 735 kW mocy układu niskotemperaturowego). Odwołujący 

wskazał  ponadto,  iż  okoliczność,  że  w  ramach  omawianej  inwestycji  wykonany  został  taki 

system  chłodzenia  jak  opisany  powyżej  przez  Odwołującego  potwierdza  dokumentacja 

powykonawcza,  na  którą  Odwołujący  się  powołał  w  treści  odwołania.  Z  ostrożności 

Odwołujący  wskazał  także,  iż  przeanalizował  możliwość  alternatywnego  wykorzystania 

potencjału  technologicznego  urządzeń  składających  się  na  opisywany  system  chłodzenia. 

W 

wyjątkowych  przypadkach  związanych  z  bardzo  niską  zewnętrzną  temperaturą,  system 

chłodzenia  mógłby  być  oparty  na  dwóch  chłodnicach,  co  dawałoby  możliwość  korzystania 

z 

mocy maksymalnej o wartości 1400 kW (900 kW dry cooler w obiegu niskotemperaturowym 

i  500 kW dry  cooler  w  obiegu  wysokotemperaturowym). 

W takiej sytuacji wyłączona byłaby 

przy  tym  możliwość  korzystania  z  chillera  wewnętrznego.  Jeśli  chłodnica  o  mocy  900  kW 

dedykowana  co  do  zasady  do  chłodzenia  chillera  wewnętrznego  miałaby  być  podłącza 

bezpośrednio  do  pomieszczenia  serwerowego,  to  wówczas  chiiler  wewnętrzny  zostałby 

pozbawiony elementu chłodzenia. Bez połączenia chillera z urządzeniem chłodniczym chiiler 

nie będzie funkcjonował (urządzenie albo w ogóle się nie włączy albo wyłączy się na skutek 

przegrzania). Wynika to z faktu, że urządzenia typu chiiler wewnętrzny muszą być chłodzone 

(należy do nich podłączyć chłodnicę), z uwagi na fakt, że dostarczając energię chłodniczą do 

instalacji same generują ciepło. 

W  ocenie  Odwołującego  powyższe  okoliczności  determinują,  że  Konsorcjum  NDI 

przedstawi

ając  w  ramach  formularza  oferty  informacje  dotyczące  projektu  pn.  „Budowa 

serwerowni  CBPIO”  powoływane  jako  doświadczenie  Pani  J.  S.  (kierownika  robót  branży 

sanitarnej) dla celów kryterium pozacenowego, wskazując na moc chłodzenia na poziomie co 

najmniej  2000kW, 

posłużyło  się  nieprawdziwa  informacją.  Podkreślił,  że  moc  chłodnicza 

dostępna  dla  sprzętu  serwerowego  na  inwestycji  referencyjnej  kierownika  robót  branży 

sanitarnej  stanowi  kluczowy  i  newralgiczny  element  tak  w  aspekcie  zdefiniowanego  przez 

Zamawiającego kryterium oceny ofert, jak i w aspekcie realizacyjnym. Co za tym idzie, skoro 

gradacja  przyznawanych  przez  Zamawiającego  punktów  w  ramach  kryterium  oceny  ofert 

uzależniona  była  tylko  i  wyłącznie  od  mocy  chłodniczej  zrealizowanego  przez  daną  osobę 

systemu  chłodzenia,  to  tak  określana  moc  chłodzenia  winna  być  szczegółowo  określona 

i 

zweryfikowana przez wykonawcę. Zdaniem Odwołującego brak wymaganej staranności po 

stronie  Konsorcjum  NDI  co  do  określenia  mocy  chłodzenia  omawianej  inwestycji, 

uzasadniający  zarzut  posłużenia  się  nieprawdziwą  informacją  co  najmniej  w  warunkach 

niedbalstwa  i  lekkomyślności,  potęguje  okoliczność,  że  szczegółowe  informacje  dotyczące 

omawianej  inwestycji  dostępne  są  w  domenie  publicznej.  Odwołujący  wskazał  ponadto,  iż 

omawiana  informacja  dotycząca  mocy  chłodzenia  miała  nie  tylko  potencjalny  wpływ  na 

podejmowane w toku p

ostępowania decyzje, ale wpływ ten był na tyle realny i rzeczywisty, że 

dzięki  uzyskaniu  4  pkt  w  ramach  kryterium  pozacenowego  (na  skutek  określenia  mocy 

chłodzenia  na  poziomie  2000  kW),  oferta  Konsorcjum  NDI  mogła  uzyskać  status  oferty 

najkorzystniejszej (uzyskując przewagę nad kolejnym w rankingu wykonawcą zaledwie o 1,29 

pkt). 

Jednocześnie z ostrożności - na wypadek gdyby Izba nie uznała zasadności wykluczenia 

Konsorcj

um  NDI  przez  wzgląd  na  posłużenie  się  nieprawdziwą  informacją,  Odwołujący 

podn

iósł iż z uwagi na przytoczoną argumentację, Zamawiający powinien dokonać ponownej 

weryfikacji i korekty punktacji przyznanej Konsorcjum NDI w ramach kryterium pozacenowego 

dotyczącego kierownika robót branży sanitarnej i przyznanie maksymalnie 3 pkt. 

Uzasadniając  trzeci  z  podniesionych  zarzutów  Odwołujący  zwrócił  uwagę  na  wartość 

inwestycji podanej przez Konsorcjum NDI jako doświadczenie osoby wskazanej na stanowisko 

kierownika  budowy  (p.  D.  K.

),  tj.  zadania  „Budowa  kompleksowego  Centrum  Sportowego 

Akademii Marynarki Wojennej 

– realizacja II etapu obejmującego budowę basenu z zapleczem 

na terenie Akademii Wojennej w Gdyni”, którą określono jako 21 550 466,00 zł netto (wartość 

zadania,  wartość robót). Odwołujący  wskazał,  iż  ww. kwota  stanowiła wartość  całej  umowy 

realizowanej  w  ramach  inwestycji,  przy  czym 

wartość  samych  robót  budowlanych  nie 

przekroczyła  wymaganej  przez  Zamawiającego  zgodnie  z  Rozdziałem  V  ust.  2  lit.  c  ppkt  6 

SIWZ, wartości 20 min złotych brutto. Wskazał, że omawiana inwestycja poza wykonaniem 

robót  budowlanych  zakładała  też  wykonanie  szeregu  innych  prac,  szczegółowo  opisanych 

w 

dostępnej  na  stronie  zamawiającego  dokumentacji,  takich  jak  zagospodarowanie  terenu 

i 

kompleksowe  wyposażenie  obiektu,  obejmujące  dostawę  zarówno  technologii  basenowej, 

jak  i  dostawę  pozostałego  wyposażenia,  stanowiące  istotne  i  kosztotwórcze  elementy 

realizacyjne. Odwołujący zauważył, że literalna treść warunku zawężała wymaganą wartość 

do  wartości  samych  robót  budowlanych  zrealizowanych  w  ramach  danej  inwestycji. 

Odwołujący również w tym przypadku przedstawił argumentację wskazującą na wypełnienie 

przez zachowanie Konsorcjum NDI dyspozycji art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp, a z ostrożności 

n

a wypadek  uznania,  że nie zachodzi  ww.  podstawa  wykluczenia,  wskazał  na konieczność 

zastosowania w odniesieniu do spornego warunku art. 26 ust. 3 ustawy Pzp. Podniósł ponadto, 

iż  w  razie  braku  posiadania  przez  p.  K.  innego  doświadczenia  spełniającego  wymagania 

warunku udziału w postępowaniu, przedstawienie innej osoby przez Konsorcjum NDI powinno 

skutkować modyfikacją punktacji przyznanej w kryterium pozacenowym odnoszącym się do 

doświadczenia kierownika budowy.  

Uzasadniając  zarzut  czwarty  podniesiono,  iż  na  potwierdzenie  spełnienia  warunku 

udziału w postępowaniu wskazanego w Rozdziale V ust. 2 lit. c ppkt 5) SIWZ, Konsorcjum NDI 

wskazało  na  stanowisko  przedstawiciela  wykonawcy  p.  M.  S.,  legitymującego  się 

doświadczeniem zdobytym w okresie od 4 października 2013 r. do 8 października 2015 r. co 

nie  spełnia  jednoczesnego  parametru  czasookresu  i  długości  sprawowanej  funkcji 

określonego w treści warunku („przez okres minimum 12 miesięcy w okresie ostatnich 5 lat 

przed terminem składania ofert”). Odwołujący zauważył, że z uwagi na fakt, iż termin składania 

ofert  upływał  4  grudnia  2019  r.,  w  ramach  tak  definiowanego  czasookresu  p.  S.  na 

referencyjnej inwestycji posiada wyłącznie 10-miesięczne doświadczenie (od 4 grudnia 2014 

r.  do  8  października  2015  r.).  Zdaniem  Odwołującego  literalna  treść  warunku  wskazuje,  iż 

Zamawiający  posługując  się  ww.  sformułowaniem  przesądził,  że  wymagany  okres  12 

miesięczny  musi  mieścić  się  w  przedziale  czasowym  wyznaczonym  granicą  5  lat  przed 

terminem  składania  ofert,  Zamawiający  zdecydował  o  połączeniu  obu  tych  parametrów. 

Odwołujący  na  potwierdzenie  swojego  stanowiska  wskazał  na  wyrok  Izby  z  dnia  19  marca 

2018  r.,  sygn.  akt  KIO  412/18.  Z  uwagi  na  powyższe,  w  ocenie  Odwołującego,  wobec 

niewykazania  spełnienia  przedmiotowego  warunku  udziału  w  postępowaniu,  Zamawiający 

powinien wezwać Konsorcjum NDI do uzupełnienia oświadczeń i dokumentów w tym zakresie.  

Zamawiający  w  dniu  22  maja  2020  r.  złożył  odpowiedź  na  odwołanie  wnosząc 

o 

oddalenie odwołania w całości.  

Odno

sząc się do pierwszego zarzutu Zamawiający powołał się na wyroki Izby z dnia 10 

stycznia 2018 r., sygn. akt KIO 2686/17 oraz z dnia 16 kwietnia 2019 r., sygn. akt KIO 594/18. 

Zdaniem  Zamawiającego  brak  jest  przeszkód  do  powołania  się  na  potrzeby  wykazania 

spełnienia warunku udziału w postępowaniu robotą budowlaną realizowaną na własną rzecz 

przez podmiot trzeci. Brak jest także podstaw, by  realizowanym przez taki podmiot robotom 

musiał  towarzyszyć  odbiór  zewnętrzny,  wystarczające  jest  w  tym  zakresie  złożone  pod 

rygorem  odpowiedzialności  karnej  oświadczenie  podmiotu  trzeciego  uzupełnione 

wyjaśnieniami Konsorcjum  NDI  oraz  wiedza  własna  Zamawiającego dotyczącą  rynku usług 

serwerowych. Brak jest także istnienia po stronie Konsorcjum  NDI obowiązku przedłożenia 

dokumentów potwierdzających rozliczenie projektu. 

Zamawiający wskazał także, iż przyjęcie poglądu Odwołującego co do braku możliwości 

powołania  się  na  doświadczenie  nabyte  podczas  realizacji  inwestycji  z  udziałem 

podwykonawców, oznaczałoby, iż żadna z robót wykazanych na spełnianie warunku udziału, 

czy to przez Konsorcjum NDI, czy Odwołującego nie potwierdza doświadczenia tych właśnie 

podmiotów  w  zakresie  całości  zadania  inwestycyjnego,  a  co  najwyżej  potwierdza 

doświadczenie dla często wąskiego zakresu prac, który podmioty te realizowały jako generalny 

wykonawca.  Podniósł,  iż  na  rynku  dużych  inwestycji  infrastrukturalnych,  z  uwagi  na  ich 

złożoność  i  wielobranżowość,  generalni  wykonawcy  posługują  się  przy  realizacji  każdego 

z 

kontraktów  co  najmniej  kilkunastoma,  a  często  kilkudziesięcioma  podwykonawcami 

i 

dalszymi podwykonawcami, nadzorując ich i organizując cały proces budowlany. W ocenie 

Zamawiającego  przykładem  nierównego  traktowania  wykonawców  byłby  brak  możliwości 

przypisania  sobie  takiego  doświadczenia  w  przedmiotowej  sprawie  przez  Sprint,  albowiem 

jedyną różnicą jest w tym wypadku to, że w procesie inwestycyjnym połączone zostały role 

inwestora  i  generalnego  wykonawcy.  W 

ocenie  Zamawiającego,  wbrew  twierdzeniom 

Odwołującego,  Sprint  nie  był  tylko  inwestorem.  Inwestor  w  klasycznym  ujęciu  nie  prowadzi 

samodzielnie  żadnej  części  robót  budowlanych  ani  nie  koordynuje  pracy  podwykonawców. 

Sprint 

realizował znaczną i to w dodatku kluczową część robót i prac, a w pozostałym zakresie 

koordyno

wał prace innych podmiotów, tak jak to czyni generalny wykonawca, a jednocześnie 

jako  inwestor  odbiera

ł  prace  i  przygotowywał  dokumentację,  która  pozwolić  miała  na 

rozliczenie  unijnej  dotacji  oraz 

użytkowanie  inwestycji  zgodnie  z  jej  przeznaczeniem. 

Zamawi

ający powołał się także na wyrok Izby z dnia 30 marca 2018 r., sygn. akt KIO 477/18. 

Ponadto wyjaśnił, iż wystosowane do Konsorcjum NDI wezwanie było wyłącznie elementem 

ostrożności  Zamawiającego  w  podejściu  do  usług  własnych.  Wskazał,  iż  wyjaśnienia 

Konso

rcjum NDI potwierdziły fakt wykonania prac, szczegółowo opisały sposób ich realizacji, 

zaangażowane podmioty oraz organizację procesu inwestycyjnego, jak również wskazały na 

dodatkowe fakty, takie jak choćby udział Instytucji zarządzających środkami UE. Zamawiający 

wyszedł  z  założenia,  iż  jeśli  w  proces  inwestycyjny  byty  zaangażowane  podmioty 

podwykonawcze,  których  dane  adresowe  pozyskał,  to  dodatkowo  uwiarygadnia  to  zakres 

robót oraz fakt ich wykonania. Zamawiający wskazał także, iż działając na rynku dostawców 

szeroko  rozumianych  usług  serwerowych  ma  własną  wiedzę  potwierdzającą,  iż  Sprint 

realizował ww. inwestycję oraz, że takowa serwerownia faktycznie działa, czemu Odwołujący 

nie zaprzecza. 

W odniesieniu do istnienia podstaw do wykluczenia Konsorcjum NDI na gruncie art. 24 

ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp Zamawiający przywołał w sposób szeroki orzecznictwo i podniósł 

m.in., iż wbrew twierdzeniom Odwołującego, stan wiedzy Zamawiającego po udzieleniu przez 

Konsorcjum NDI wyjaśnień dot. doświadczenia Sprint nie zmienił się. Dodał, iż nawet w razie 

uznania, iż Sprint nie nabył wymaganego doświadczenia (co Zamawiający kwestionuje), czy 

to  z  uwagi  na  korzystanie  z  podwykonawców,  czy  to  z  uwagi  na  fakt,  iż  była  to  inwestycja 

własna,  to  nie  można  Konsorcjum  NDI  zarzucać,  iż  próbowało  wywołać  u  Zamawiającego 

jakiekolwiek mylne wyobrażenie, co do sposobu realizacji inwestycji, czy ról pełnionych przez 

Sprint.  

W  zakresie  drugiego 

zarzutu  Zamawiający  wskazał,  iż  jak  wynika  z  dokumentacji 

powykonawczej  inwestycji  dotyczącej  budowy  serwerowni  CBPIO  w  Poznaniu  w  budynku 

zostały zainstalowane obiegi oraz urządzenia chłodnicze:  

  układ niskotemperaturowego chłodzenia technologicznego „prawy” (system NT), 
  wytwornica wody lodowej typu FRIGO TURBO FL 760 T2 0 mocy chłodniczej 740 kW dla 

parametrów 21/15 

C, 

  sucha chłodnica dachowa typu XXLDIX 9108 A IOVENT (2x5) - Went. EC SPEC o mocy 

901 kW dla parametrów 42/35

C, wyposażona w system zraszania, 

  układ wysokotemperaturowego chłodzenia technologicznego DLC, 
  sucha chłodnica dachowa XXLDIX 9108 A IOVENT - Went. EC SPEC o mocy 500 kW dla 

parametrów 29/35

C, wyposażona w system zraszania, 

  układ ciepła technologicznego dla budynków A i B, 
  wymienniki płytowe odzysku ciepła podłączone do systemu DLC i NT o mocy 330 kW, 
  niskotemperaturowy  obieg  chłodniczy  „lewy”  wyposażony  w  wytwornicę  wody  lodowej 

(zwany dalej systemem NT2), 

  agregat  wody  lodowej  UNIFI.AIR  BREF  1602A  o  nominalnej  mocy  chłodniczej 

(katalogowej) 400 kW. 

Z

amawiający  wyjaśnił,  iż  zawarł  w  SIWZ  wymaganie  o budowie  systemu  chłodzenia 

opartego  na  konkretnej  technologii  (w  tym  wypadku  woda  lodowa)  z  określeniem  mocy 

chłodniczej dostępnej dla sprzętu serwerowego IT. Oznaczać to powinno, zgodnie z intencją 

oraz cz

ytając literalnie, że każde urządzenie, które może działać niezależnie i dostarczać moc 

chłodniczą  dla  sprzętu  serwerowego  IT  powinno  być  policzone  osobno,  ponieważ  stanowi 

niezależny  system  chłodniczy.  W  żadnym  punkcie  wymagań  nie  zostało  napisane,  że 

wym

agane  jest  założenie  dostępności  mocy  jednocześnie  w  maksymalnej  wielkości. 

Zamawiający wyjaśnił, iż część systemów chłodzenia jest tańszych w eksploatacji niż inne, ale 

ma  większe  ograniczenia  stosowania  (np.  konieczne  korzystne  warunki  zewnętrzne)  lub 

wy

ższe  koszty  wdrożenia  (duże  lub  bardzo  specjalistyczne  instalacje). W  efekcie  wówczas 

realizowana  jest  maksymalnie  praca  na  tańszym  w  eksploatacji  systemie,  a  drugi  system 

uzupełnia tylko w minimalnym niezbędnym stopniu. Dodał, że istnieje konieczność posiadania 

całości lub części systemów rezerwowych na wypadek awarii bądź planowanych remontów, 

czyli  tzw.  redundancji.  Stosowane  tu  są  różne  poziomy  zabezpieczenia,  zależnie  od 

posiadanych  środków  oraz  wymagań  szczegółowych.  Wymagania  technologiczne  dla 

używanych  urządzeń/serwerów,  np.  niektóre  modele  procesorów  wymagają  zastosowania 

bezpośredniego chłodzenia wodnego systemów komputerowych, a to powoduje, że jedynym 

rozsądnym  rozwiązaniem  jest  tutaj  skorzystanie  z  wysokotemperaturowych  systemów  typu 

DLC.  Zamaw

iający  wyjaśnił,  iż  wyżej  wskazane  czynniki  mogą  i  często  są  powodem,  dla 

którego nominalna moc możliwa do osiągnięcia przez zainstalowany kompletny system jest 

mniejsza niż faktycznie zainstalowana i dostępna dla sprzętu serwerowego IT. Dla przykładu 

Zama

wiający wskazał, iż powszechnie stosowanym układem jest redundancja 2N na poziomie 

systemu, która oznacza iż w przypadku awarii bądź wyłączenia systemu podstawowego (na 

przykład w celu konserwacji) istnieje pełna rezerwa takiej samej mocy, która normalnie nie jest 

używana, ale jest dostępna dla sprzętu serwerowego IT i jest dyspozycyjna.  

Zamawiający  wskazał,  iż  w  powyższej  sytuacji  dla  kierownika  robót  sanitarnych  ilość 

sprzętu oraz systemów, które podlegają instalacji, a mogą działać samodzielnie, jest dwa razy 

większa  niż  jest  używana  zgodnie  z  założeniami  projektowymi  i  jaką  należałoby  wykazać 

zgodnie  ze  schematem  wyliczeń  proponowanym  przez  Odwołującego.  Zdaniem 

Zamawiającego  podejście  prezentowane  przez  Odwołującego  jest  dyskryminujące  dla 

w

ykonawców serwerowni, które stosują, bardziej skomplikowane układy z dużo większą ilością 

urządzeń i mogą się wykazać znacznie mniejszą mocą niż wykonawcy serwerowni, które nie 

zakładają  żadnej  redundancji,  rezerwy  czy  optymalizacji  kosztów  eksploatacji.  Układy 

redun

dantne  są  ze  swojej  natury  znacznie  bardziej  skomplikowane  i  stawiają  większe 

wymagania kierownikowi robót sanitarnych (kierownikowi robót każdej branży). Z jego punktu 

widzenia  nie  ma  żadnego  znaczenia,  jak  będzie  skonfigurowany  zespól  niezależnych 

urządzeń chłodniczych i jak ułoży to działania użytkownik z punktu widzenia technologicznego, 

pod

czas gdy nakład pracy oraz wymaganej wiedzy czy doświadczenia kierownika będzie taki 

sam - 

instalowana będzie ta sama liczba urządzeń, mocami których steruje następnie dowolnie 

sam użytkownik. Zamawiający wskazał, iż takie podejście jest o tyle uzasadnione w przypadku 

inwestycji, dla której postępowanie jest prowadzone, która zakłada wybudowanie serwerowni, 

która  będzie  gotowa  do  certyfikacji  zgodnie  z  wymaganiami  Uptime  Institute  na  poziomie 

przynajmniej  Tier  III,  co  oznacza,  że  będzie  gotowa  do  planowanych  remontów  każdego 

dowoln

ego  elementu  instalacji  serwerowni  bez  konieczności  przerywania  funkcjonowania. 

Tego  typu  wymagania  wymuszają  praktycznie  stosowanie  redundancji  we  wszystkich 

możliwych  podsystemach,  w  szczególności  chłodniczych.  Z  tego  też  powodu  od  początku 

intencją Zamawiającego nie była interpretacja, która dyskryminuje wykonawców realizujących 

bardziej rozwinięte systemy chłodnicze, a preferuje te najprostsze, w których moc dostępna 

dla  systemów  IT  jest  jednocześnie  równa  mocy  zainstalowanej,  a  brak  jest  jakiejkolwiek 

redundancji układów. 

Dalej 

Zamawiający  zakwestionował  wyliczenia  Odwołującego  przedstawiając  własne, 

zgodnie  z  którymi  należy  przyjąć,  że  w  systemie  chłodniczym  inwestycji  wskazanej  przez 

Konsorcjum NDI 

dostępne dla sprzętu serwerowego IT jest: w systemie NT: 901 kW oraz 740 

kW co daje 1641 kW; -w systemie DLC: 500 kW; w systemie NT2: 400 kW; 

układy odzysku 

ciepła: 330 kW. Sumarycznie daje to moc chłodniczą systemu opartego na wodzie lodowej 

dostępną  dla  sprzętu  serwerowego  IT  na  poziomie  2871  kW,  co  dalece  przekracza 

deklarowane przez konsorcjum NDI „powyżej 2000 kW”. Dodatkowo Zamawiający podniósł, iż 

nawet  licząc  zgodnie  z  metodą  zaproponowaną  przez  Odwołującego  należałoby  przyjąć: 

w systemie NT: 901 kW; w systemie DLC: 500 kW; w systemie NT2: 400 kW; uk

łady odzysku 

ciepła: 330 kW. Sumarycznie daje to moc chłodniczą systemu opartego na wodzie lodowej 

dostępną dla sprzętu serwerowego IT na poziomie 2131 kW, co także przekracza deklarowane 

przez konsorcjum ND' „powyżej 2000 kW”. 

Kolejną przesłanką, którą zdaniem Zamawiającego należy uwzględnić to fakt, że system 

chłodzenia  przygotowany  dla  PCSS  zakładał  konkretne  wartości  parametrów  obiegu 

chłodniczego, które byty konieczne do wyliczenia prezentowanych mocy. W świetle obecnie 

stosowanych parametrów obiegów chłodniczych są one stosunkowo niskie i zachowawcze - 

nic nie stoi na przeszkodzie, żeby w tym obiegu zastosować zupełnie inne parametry i w ten 

sposób uzyskać znacznie większe moce. Mogłoby się to odbyć praktycznie tylko poprzez inne 

wyregulowanie  oraz  zmianę  ustawień  automatyki  w  układzie.  Dla  przykładu  Zamawiający 

wskazał, 

iż 

chłodnica 

sucha 

dachowa 

zastosowana 

zarówno 

w 

systemie 

wysokotemperaturowym jak i niskotemperaturowym jest dokładnie tym samym urządzeniem. 

W przypadku jednego obiegu jest wykazana moc 500 kW, a w przypadku drugiego jest to już 

901 kW. Jedyną praktyczną różnicą między tymi obiegami są zakładane temperatury pracy, 

które można zresztą w trakcie eksploatacji zmienić i uzyskać dużo większą moc, taką samą 

jak  drugiej  ch

łodnicy,  więc  potencjalnie  można  wskazać,  że  także  system  DLC  przy  innym 

założeniu temperatur oraz korzystnych warunkach atmosferycznych może wykazać 901 kW, 

tak samo jak obieg niskotemperaturowy, zależnie tylko od podłączonych urządzeń końcowych. 

To  podwyższyłoby  wskazane  powyżej  wyliczenia  mocy  chłodniczej  o  kolejne  400  kW,  co 

dałoby  odpowiednio  ok.  3271  kW  oraz  2531  kW.  Tak  samo  zmiana  różnicy  temperatur 

w obiegach  z  obecnych  6

C  do  powszechnie  obecnie  stosowanych  8

C  przy  zachowaniu 

przepływów powinno dać zwiększenie mocy o przynajmniej 30%. 

Zamawiający zauważył ponadto, że Odwołujący przy swoich wyliczeniach w ogóle nie 

uwzględnił  obecności  w  systemie  chłodzenia  urządzeń  do  odzysku  ciepła  na  potrzeby 

budynkowe. 

Wyjaśnił,  iż  istotą  obiegu  chłodzenia  technologicznego  dla  serwerowni  jest 

wyprowadzenie ciepła z  urządzeń  oraz  pomieszczeń,  a następnie oddanie tego ciepła.  Dla 

serwerowni  nie  ma  żadnego  znaczenia  czy  oddanie  ciepła  nastąpiło  do  atmosfery  czy  też 

zostało wykorzystane na potrzeby bytowe w budynkach biurowych lub w jakimkolwiek innym 

celu, a należy pamiętać, iż możliwości technologicznych jest bardzo wiele. Odzysk ciepła jest 

takim  sa

mym  źródłem  chłodu,  jak  każde  inne  urządzenie  specjalizowane  dla  serwerowni 

i 

zgodnie z  wymaganiami postawionymi w SIWZ jest to źródło chłodu dostępne dla sprzętu 

serwerowego IT.  

Zdaniem  Zamawiającego  Konsorcjum  NDI  deklarując  moc  chłodniczą  „powyżej  2000 

kW” dla systemu opartego na wodzie lodowej dostępną dla sprzętu serwerowego IT wykazało 

daleko  posuniętą  ostrożność  i  nie  „wskazało  najbardziej  korzystnych  dla  niego  sytuacji, 

w k

tórych mogłoby liczyć na przyznanie 6 punktów zamiast 5, które otrzymało. Zamawiający 

odniósł  się  także  do  pisma,  które  Odwołujący  przesłał  do  Zamawiającego  poza 

postępowaniem przed KIO w dniu 10 marca 2020 roku, wskazując, iż jego treść wprowadza 

w 

błąd, ponieważ weryfikacja strony internetowej PCSS pozwala ustalić wprost, iż inwestycja 

pn.  Centrum  Badawczego  Polskiego  Internetu  Optycznego  (CBPIO)  w  Poznaniu  była 

realizowana  wieloetapowo,  a  przetargi,  o  które  Odwołujący  zapytał  w  trybie  dostępu  do 

Informacji  publicznej  były  jednymi  z  kilku,  które  się  na  nią  składały.  Zamawiający  wskazał 

także, iż etapowość, nomenklatura i zakres inwestycji wykazanej dla Pani J. S., a realizowanej 

na  rzecz  PCSS  nie  mieści  się  w  żadnym  z  zarzutów  odwołania  i  jako  taka  nie  może  być 

przedmiotem rozpoznania przez KIO

.  Zamawiający dodał także, że sam fakt, iż Odwołujący 

prezentuje  co  najmniej  dwa  możliwe  rozumienia  pojęcia  „dostępnej  mocy  chłodniczej”,  a 

Zamawiający  dodatkowo  w  swoim  wywodzie  prezentuje  kolejne  możliwe  znaczenia  tego 

pojęcia, wskazuje co najwyżej, iż SIWZ go nie doprecyzował, pozostawiając wykonawcom w 

tym  zakresie  znaczny  margines  swobody,  a  jednocześnie  uniemożliwiając  Zamawiającemu 

wyciąganie  negatywnych  konsekwencji  dla  wykonawców  z  takiego,  czy  innego  sposobu 

liczenia dostępnych poziomów mocy.  

Odnosząc się do trzeciego zarzutu Zamawiający podniósł, iż twierdzenie Odwołującego, 

że  wartość  robót  dla  ww.  inwestycji  była  niższa  niż  20  000  000  zł  brutto  jest  gołosłowne 

i 

nieudowodnione.  Niezależnie  od  powyższego  wskazał,  iż  nie  było  jego  intencją,  by 

wykonawcy  z  podawanych  na  potwierdzenie  spełniania  warunków  inwestycji  wyodrębniali 

wartość robót  budowlanych. Wartość  robót  i  wartość  zadania  w  intencji  Zamawiającego  od 

początku  byty  pojęciami  tożsamymi.  Zamawiający  nie  podał  w  SIWZ  żadnych  instrukcji 

i 

wytycznych,  jaką  metodyką  należy  dokonać  wydzielenia  robót,  co  można  uwzględniać, 

a 

czego nie. W związku z powyższym dokonywanie w tej chwili niekorzystnej dla wykonawców 

interpretacji postanowień SIWZ i wywodzenie, iż wartość robót należałoby wydzielić z wartości 

zamówienia na roboty budowlane byłoby nieuzasadnione. Zamawiający zwrócił także uwagę, 

iż Odwołujący odczytał wymagania Zamawiającego w sposób analogiczny jak Konsorcjum NDI 

i nie wydzielił wartości robót z wartości całego zadania inwestycyjnego. Wskazał jako przykład 

inwestycję pn. „Budowa Muzeum Pamięci Sybiru — etap Il". Wskazał, iż jak wynika z dostępnej 

w BIP Urzędu Miejskiego w Białymstoku informacji z otwarcia ofert, wartość oferty Budimex 

S.A.  wyniosła  37  502  700,00  zł  brutto,  podczas  gdy  dla  potrzeb  niniejszego  zamówienia 

Odwołujący  podał  znacznie  wyższą  wartość.  Nie  tylko  zatem  w  tym  wypadku  mamy  do 

czynienia z nie wydzieleniem przez Odwołującego wartości samych robót z wartości inwestycji, 

ale  wręcz  doszło  do  zawyżenia  wartości  całego  zadania  inwestycyjnego  w  stosunku  do 

wartości umownej. 

W odniesieniu do ostatniego, czwartego zarzutu, Zamawiający wskazał, iż nie podziela 

poglądu Odwołującego o konieczności rozumienia warunku Zamawiającego w ten sposób, iż 

oba wskazane czas

ookresy muszą wystąpić jednocześnie. Zamawiający uznaje, iż oceniając 

roboty  już  wykonane  (zakończone),  Zamawiający  powinien  mieć  wyłącznie  na  uwadze  czy 

termin  Ich  zakończenia  nastąpił  we  właściwym  czasie  (czyli  w  5-letnim  okresie 

poprzedzającym składanie ofert), a jeżeli tak - to w następnej kolejności zbadać, czy minimalny 

okres trwania usługi spełnia wymagania określone w SIWZ. Zatem jeśli termin zakończenia 

roboty  mieści  się  w  okresie  ostatnich  5  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert  przy 

jednocze

snym spełnieniu warunku, iż usługa trwała dłużej niż 12 m-cy, to robota taka spełnia 

wymagania  Zamawiającego.  Dla  skutecznego  potwierdzenia  spełnienia  warunku  wiedzy 

i 

doświadczenia dla robót już wykonanych, rozpoczęcie realizacji zakończonego już zadania 

nie ma znaczenia 

i może wykraczać poza okres 5 lat, ważne jedynie, aby termin zakończenia 

przypadał w określonym przepisami prawa okresie (Zamawiający powołał się na wyrok KIO 

z 4 listopada 2010 r., sygn. akt 2280/10 oraz z dnia 26 stycznia 2010 r., sygn. akt KIO/UZP 

1777/09).  W 

ocenie  Zamawiającego  interpretacja  narzucana  przez  Odwołującego 

spowodowałaby  wykluczenie  z  postępowań  wykonawców,  wykonujących  roboty/usługi 

długoterminowe, o okresach wykonywania dłuższych niż 5 lat, co byłoby sprzeczne z zasadą 

równego  traktowania  wykonawców  i  uczciwej  konkurencji.  Zamawiający  wskazał  także,  że 

SIWZ  nie  zawiera  innych  wymogów  co  do  terminu  lub  okresu  w  którym  powinna  być 

zrealizowana  wymagana  robota,  w  tym  również  nie  zawiera  zastrzeżenia,  że  ww.  okres 

realizacji 

powinien rozpocząć się najpóźniej w dniu odpowiadającym dniowi zakończenia 5 lat 

kalendarzowych  poprzedzających  dzień  złożenia  oferty.  Zamawiający  uważa,  że  w  tym 

zakresie  k

ierować się należy  zasadą,  zgodnie z którą wszelkie niejasności,  dwuznaczności 

i n

iezgodności SIWZ należy rozpatrywać na korzyść wykonawców. Jakiekolwiek wątpliwości 

w interpretacji warunków i wymagań Zamawiającego postawionych w tym zakresie w SIWZ 

nie mogą być odczytywane na niekorzyść wykonawcy, nie mogą przesądzać o wykluczeniu 

wyko

nawcy z postępowania w przedmiocie udzielenie zamówienia publicznego. 

W dniu 25 maja 2020 r. pismo procesowe  wraz z dowodami 

złożyło Konsorcjum NDI, 

wnosząc o oddalenie odwołania w całości.  

W  odniesieniu  do  pierwszego  zarzutu  Przystępujący  wskazał  m.in.,  iż  Odwołujący 

błędnie  utożsamia  pojęcia  wykonawcy  i  wykonawstwa  na  płaszczyźnie  ustawy  Pzp 

(a w 

konsekwencji doświadczenia zdobytego w tych ramach) z definicją legalną wykonawcy 

na gruncie pr

zepisów ustawy Prawo budowlane. Podkreślił, że fakt, iż Sprint występował na 

tej  inwestycji  zarówno  w  roli  inwestora,  jak  i  w  roli  wykonawcy  nie  ma  znaczenia  z  punktu 

widzenia honorowania przez zamawiających zdobytego przez Sprint w ramach tej inwestycji 

d

oświadczenia.  Dodał,  że  przy  realizacji  tej  inwestycji  był  „jeszcze  jeden  inwestor"  tj. 

Warmińsko-Mazurska  Agencja  Rozwoju  Regionalnego  S.A.    -  instytucja  dofinansowującą 

projekt  ze  środków  Regionalnego  Programu  Operacyjnego  Warmia  i  Mazury  na  lata  2007-

Ta okoliczność jest zdaniem Konsorcjum NDI kluczowa w sprawie, gdyż  przeczy tezie, 

jakoby Sprint realizował ww. projekt na własną rzecz, a co za tym idzie nie podlegał. żadnym 

rygorom  dotyczącym  terminowości  i  należytej  jakości  prac.  Podkreślił,  iż  wszystkie  terminy 

wykonania prac  w ramach inwestycji Centrum Przetwarzania Danych  byty narzucone przez 

Warmińsko-Mazurską  Agencję  Rozwoju  Regionalnego.  W  przypadku,  w  którym  inwestycja 

realizowana byłaby nieterminowo, niezgodnie z zasadami gospodarności Sprint nie uzyskałby 

od instytucji finansującej dofinansowania projektu. Znajdowałby się zatem w identycznej - pod 

względem  finansowym  -  sytuacji  co  wykonawca,  który  zrealizował  kontrakt  z  opóźnieniem 

i 

został  obciążony  kosztami.  Rygor,  jakiemu  podlegał  Sprint,  byt  tyleż  znaczący,  iż  zwrot 

kosztów inwestycji podlegał kontroli z punktu widzenia ich kwalifikowalności.  

Przystępujący wyjaśnił także, że wybór podwykonawców przy realizacji inwestycji miał 

bardzo formalny charakter i odbywał się na identycznych zasadach, na jakich dokonywałby go 

generalny  wykonawca

.  Dodał,  że  p.  M.  M.  pełnił  funkcję  przedstawiciela  generalnego 

wykonawcy, który nadzorował i koordynował przebieg całej inwestycji, w tym prace podmiotów 

ekip  montażowych  i  wykonawczych  Sprintu  oraz  firm  zewnętrznych,  które  były 

zaangażowane w realizację inwestycji CPD. Podkreślił, iż w trakcie realizacji projektu Sprint 

przede  wszystkim 

każdą  pracę  koordynował,  jak  również  realizował  bezpośredni  nadzór 

kierowniczy.  Ponadto  wiele  prac  kluczowych  jak  budowa  sieci 

zasilającej  zasilania 

podstawowego  i  gwarantowanego  (linia  SN  15kV.  UPS.  agregat  prądotwórczy)  oraz  sieci 

zasilających systemy klimatyzacji i wentylacji została wykonana przez Sprint. Całkowicie silami 

własnymi Sprint wykonał też roboty w zakresie: sieci logicznej transmisji danych, systemów 

wczesnej detekcji pożaru, systemu telewizji przemysłowej, systemu kontroli dostępu, systemu 

sygnalizacji  włamania  i  napadu  oraz  wydzieloną  sieć  gwarantowanej  instalacji  elektrycznej. 

Przystępujący  zauważył  także,  że  podmiot  na  zasobach,  którego  Odwołujący  sam  polega 

w 

zakresie spełnienia warunków udziału w postępowaniu, które zostały określone w Rozdziale 

V ust. 2 pkt 1-4 SIWZ tj. Budimex S.A. jest w analogicznej sytuacji jak Sprint. Konsorcjum NDI 

wskazało  również,  że  profil  działalności  Sprint  obejmuje  także  kompleksowe  wykonywanie 

prac  w  zakresie  systemów  chłodzenia  i  ups  wodą  lodową  oraz  wykonywania  systemów 

zasilania  i  chłodzenia  serwerowni.  Zwrócił  uwagę,  że  bezpośrednio  w  ramach  inwestycji 

Centrum Przetwarzania Danych w Olsztynie w zakresie instalacji zasilania gwarantowanego 

bezpośrednio  SPRINT  uczestniczył  w  budowie  sieci  zasilającej  zasilania  podstawowego 

i 

gwarantowanego  (linia  SN  15kV,  UPS,  agregat  prądotwórczy)  oraz  sieci  zasilających 

systemy  klimatyzacji  i  wentylacji.  Przedmi

otowy  zakres  prac  (odnośnie  systemu  wentylacji 

i klimatyzacji) jest zdaniem Konsorcjum NDI 

kluczowy zarówno pod względem wolumenu tych 

prac, jak i ich technologicznego znaczenia . Jedynie podłączenie i pierwszy rozruch agregatów 

i UPS został zlecony dostawcy urządzeń, co jest powszechną praktyką I warunkiem utrzymana 

gwarancji producenta. Wedle powszechnej wiedzy, przedmiotowe działania zawsze zlecane 

są  na  zewnątrz.  Natomiast  obie  ww.  czynności  zostały  przeprowadzone  w  trakcie  budowy 

serwerowni pod nadzorem Sprint. 

W odniesieniu do drugiego zarzutu Konsorcjum NDI wskazało m.in., iż składając ofertę 

i  biorąc  pod  uwagę  specyfikę  i  ważność  systemów  chłodzenia  dla  budynków  serwerowni 

dokonał  sprawdzenia  dokumentacji  referencyjnej  inwestycji,  aby  mieć  pewność  w  zakresie 

wskazanej przy p. J. S. mocy c

hłodniczej serwerowni i czy system chłodzenia byt oparty na 

wodzie lodowej. 

Wskazał, iż zgodnie z Projektem Wykonawczym Instalacji Sanitarnych, a w 

szczególności  z  rysunkiem  Instalacje  Chłodzenia  Technologicznego,  odzysku  ciepła  oraz 

grzania technologicznego Schemat ideowy dla serwerowni Centrum Badawczego Polskiego 

Internetu Optycznego został zainstalowany system chłodzenia oparty na wodzie lodowej, w 

którego skład wchodzą między innymi następujące urządzenia: 1. Dry cooler DSCI LU-VE typ 

XXLDIX 9108 A IOVENT(2x5) o minimal

nej mocy chłodniczej Qch

min

 = 900kW, 2 Wytwornica 

wody lodowej FIRGO TURBO FL 760 T2 SE o mocy chłodniczej Qch = 740kW, 3 Dry cooler 

DDLCI  LU-

VE  typ  XXLDIX  9108  E  IOVENT(2x5)  0  minimalnej  mocy  chłodniczej  Qch

min

500kW, 4 Odzysk ciepła 1 (W.3) o mocy Qch = 330kW, Odzysk ciepła 2 (W.4) o mocy Qch = 

330kW.  W  związku  z  powyższym  dostępna  moc  chłodnicza  systemu  chłodzenia  wynosi 

łącznie: 2060 kW. Przystępujący przedstawił także szczegółową argumentację, wykazującą, 

iż Odwołujący nie podaje całkowitej dostępnej mocy chłodniczej.  Przystępujący zauważył, że 

dostępna moc układu niskotemperaturowego „prawego” opisanego w pkt 5 ppkt 1 odwołania 

wynosi 900kW + 330kW odzysku 

i wyjaśnił, że w układach tego typu bardzo często stosuje się 

system chłodzenia oparty na wodzie lodowej i tzw. freecoolingu oraz odzysk ciepła. Oznacza 

to,  że  w  takim  przypadku  chiller  wewnętrzny  ze  względów  ekonomicznych jest  wyłączany  i 

korzysta  się  tylko  z  chłodnicy  zewnętrznej.  Zdaniem  Konsorcjum  NDI  z  dokumentacji 

dotyczącej spornej inwestycji Odwołujący wyciągnął błędne wnioski, nie wynika z niej bowiem, 

że elementy opisane w pkt. 5 Ppkt 1 i 5 ppkt 2, str. 18 odwołania składają się na jeden układ 

niskotemperaturowy

. Przystępujący zaznaczył ponadto, że biorąc pod uwagę, że urządzenia 

opisane w pkt. 29 ppkt 1 i 3 

to te same jednostki chłodnicze o symbolu LU-VE typ XXLDIX 

9108 A 10VENT(2x5), można by przyjąć, że przy odpowiednich warunkach jednostki te mogą 

uzyskać sumaryczną moc chłodniczą na poziomie 2x900kW, co w efekcie dało by całkowitą 

dost

ępną moc chłodniczą 2460kW. 

W  zakresie  trzeciego  zarzutu  Konsorcjum  NDI  podniosło  w  szczególności,  że  na 

poparcie  stawianej  tezy 

Odwołujący  nie  przedstawia  żadnych  dowodów.  Przystępujący 

powołał się na Umowę nr 190/2017 z dnia 12 października 2017 r. zawartą z Zamawiającym - 

Akademią  Marynarki  Wojennej  w  Gdyni  oraz  jej  fragmenty  dotyczące  przedmiotu  umowy 

i 

wartości  robót.  Wskazał,  iż  zgodnie  z  ww.  umową  robotą  budowlaną  (co  jest  zgodne 

z 

definicją  zawartą w  art.  2  pkt  8  ustawy  Pzp)  jest  wykonanie całego  zadania pn. „Budowa 

Kompleksowego  Centrum  Sportowego  Akademii  Marynarki  Wojennej 

—  realizacja  etapu  Il 

obejmującego budowę krytego basenu z zapleczem na terenie Akademii Marynarki Wojennej 

w Gdyni”. Odnosząc się do stanowiska Odwołującego wskazał także, że do wykonania robót 

budowlanych  należy  zaliczyć  również  takie  prace  jak  „zagospodarowanie  terenu",  czy  też 

„dostawę  technologii  basenowej”.  Wyjaśnił,  iż  przedmiotem  ww.  zadania  nie  była  jedynie 

„dostawa  technologii  basenowej,  jak  i  dostawa  pozostałego  wyposażenia,”  ale  również 

i 

montaż technologii basenowej oraz wyposażenia, wobec czego ww. prace również składały 

się  na  wykonanie  robót  budowlanych.  Z  daleko  posuniętej  ostrożności  procesowej, 

Przystępujący wskazał, iż nawet gdyby przyjąć, iż z kwoty 26 507 048,58 złotych brutto należy 

odjąć  kwotę  dotyczącą  drobnego  wyposażenia  basenu  takiego  jak  elementy  do  nauki 

pływania,  sprzęt  ratowniczy,  wyposażenie  pomieszczeń,  to  należałoby  pomniejszyć  ww. 

wskazaną  kwotę  o  wartość  około  733  000  złotych  netto,  co  nie  wpływałoby  na  spełnienie 

warunku udziału w postępowaniu. 

W zakresie zarzutu nr 4 Konsorcjum NDI wskazało, iż doświadczenie podane w wykazie 

osób przez Przystępującego dla p. M. S.  było zdobyte w okresie od 4 października 2013 r. do 

8 października 2015 r., a zatem o dwa miesiące wykraczało poza przedział ostatnich pięciu lat 

w  przed  terminem  składania  ofert.  Przystępujący  podniósł  jednak,  że  p.  M.  S.  spełnia 

wymagania  Zamawiającego,  na  dowód  czego  w  ramach  „samouzupełnienia”  przekazał 

poprawiony  wykaz  osób  w  zakresie  Przedstawiciela  Wykonawcy  wraz  z  dokumentami 

potwierdzającymi posiadane doświadczenie. 

W  dniu  25  maja  2020  r.  dalsze  pismo  procesowe  wraz  z  dowodami  złożył  także 

Odwołujący. W  piśmie tym  odniesiono  się  do  stanowiska  Zamawiającego  przedstawionego 

w 

odpowiedzi  na  odwołanie,  jak  również  przedstawiono  uzupełniającą  argumentację  do 

stawianych zarzutów. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  i  Uczestnika  postępowania,  na 

podstawie  zgromadzonego  w sprawie 

materiału  dowodowego  oraz  oświadczeń 

i stanowisk  Stron  i  Uczestnika 

postępowania,  Krajowa  Izba  Odwoławcza  ustaliła 

i 

zważyła, co następuje: 

Izba stwierdziła skuteczność zgłoszonego po stronie Zamawiającego przystąpienia do 

postępowania odwoławczego i dopuściła do udziału w postępowaniu wykonawców wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  NDI  Spółka  z ograniczoną  odpowiedzialnością 

z si

edzibą w Sopocie i NDI Sopot Spółka Akcyjna z siedzibą w Sopocie (dalej „Przystępujący”). 

Izba  stwierdziła,  iż  nie  została  wypełniona  żadna  z przesłanek  skutkujących 

odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.  

Izba uznała, iż Odwołujący - jako podmiot, którego oferta została oceniona jako druga 

w 

rankingu ofert i dążący do unieważnienia czynności wyboru oferty Konsorcjum NDI uznanej 

za  najkorzystniejszą  w  postępowaniu  -  wykazał  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz 

możliwość poniesienia szkody w związku z ewentualnym naruszeniem przez Zamawiającego 

przepisów  ustawy  Pzp,  czym  wypełnił  materialnoprawne  przesłanki  dopuszczalności 

odwołania, o których mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.  

Izba 

włączyła  w  akta  sprawy  odwoławczej  dokumentację  postępowania  przekazaną 

prz

ez  Zamawiającego,  w  szczególności  specyfikację  istotnych  warunków  zamówienia  wraz 

z modyfikacjami 

i odpowiedziami na pytania wykonawców, informację z otwarcia ofert, oferty 

wykonawców, w tym ofertę Przystępującego wraz z załącznikami, dokumenty złożone przez 

Przystępującego w odpowiedzi na wezwanie z art. 26 ust. 1 ustawy Pzp, wezwanie z dnia 17 

stycznia 2020  r.  do  złożenia wyjaśnień  na  podstawie art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp,  odpowiedź 

Przystępującego na ww. wezwanie i załączone do niego dokumenty, zawiadomienie z dnia 31 

stycznia  2020  r.  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej,  informacj

ę  z  dnia  14  stycznia  2020  r. 

o 

unieważnieniu czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, zawiadomienie z dnia 14 stycznia 

2020  r.  o uznaniu  za  niesk

uteczne  informacji  zastrzeżonych  przez  Konsorcjum  NDI  jako 

tajemnica przedsiębiorstwa i odtajnieniu dokumentów, zawiadomienie z dnia 20 lutego 2020 r. 

o wyborze oferty najkorzystniejszej.  

S

kład  orzekający  Izby  wziął  pod  uwagę  również  stanowiska  i oświadczenia  Stron 

i Uczestnika 

postępowania  odwoławczego  złożone  na  piśmie  (odwołanie,  odpowiedź  na 

odwołanie, pismo procesowe Przystępującego, pismo procesowe Odwołującego) oraz ustnie 

do protokołu posiedzenia i rozprawy w dniu 25 maja 2020 roku. Izba dopuściła i przeprowadziła 

także  dowody  z  dokumentów  załączonych  przez  Odwołującego  i  Przystępującego  do  pism 

procesowych, jak również dowody złożone na rozprawie przez Odwołującego w postaci zrzutu 

ekranu  z  portalu  LinkedIn  dot.  profilu  p.  M.  M.  oraz  specyfikacji 

istotnych  warunków 

zamówienia wraz z załącznikami dla postępowania pn. „Zaprojektowanie i wykonanie instalacji 

chłodzenia technologicznego, odzysku ciepła oraz grzania technologicznego w budynku sal 

technologicznych  będącym  częścią  Centrum  Badawczego  Polskiego  Internetu  Optycznego 

przy  ul.  Jana  Pawła  II  w Poznaniu  wraz  z  dostawą  urządzeń”  (PN  13/06/2014),  przez 

Zamawiającego w postaci pisma z dnia 11 marca 2010 r. skierowanego przez Zamawiającego 

do Poznańskiego Centrum Superkomputerowo – Sieciowego oraz odpowiedzi PCSS z dnia 

11  marca  2020  r.

,  przez  Przystępującego  w  postaci    wyciągu  z  Projektu  technicznego 

wyposażenia  i  technologii  dla  Budowy  Centrum  Przetwarzania  Danych  DATA  CENTER 

w siedzibie Sprint Sp. z o.o. 

(strona tytułowa).  

I

zba ustaliła, co następuje: 

W Rozdziale V SIWZ Zamawiający wskazał warunki udziału w postępowaniu w zakresie 

zdolności technicznej lub zawodowej. Zgodnie z ust. 2 lit. c) Zamawiający uzna warunek za 

spełniony, jeżeli wykonawca wykaże m.in., że: 

  pkt 2: wykonał należycie w okresie ostatnich 10 lat przed upływem terminu składania ofert, 

a  jeżeli  okres  prowadzenia  działalności  jest  krótszy  -  w  tym  okresie,  robotę  budowlaną 

obejmującą swoim zakresem budowę serwerowni, której co najmniej jedno pomieszczenie 

dla sprzętu serwerowego IT ma powierzchnię co najmniej 150 m2, 

  pkt 3 wykonał należycie w okresie ostatnich 10 lat przed upływem terminu składania ofert, 

a  jeżeli  okres  prowadzenia  działalności  jest  krótszy  -  w  tym  okresie,  robotę  budowlaną 

obejmującą  swoim  zakresem  budowę  serwerowni  o  mocy  zasilania  podtrzymywanego 

bezprzerwowo co najmniej 300 kW dostępnej w pojedynczym pomieszczeniu dla sprzętu 

serwerowego  IT.  Przez  zasilanie  podtrzymywane  bezprzerwowo  Zamawiający  rozumie 

system  składający  się  z  układu  bateryjnego  i  współpracującego  z  nim  agregatu 

prądotwórczego, 

  pkt 4 wykonał należycie w okresie ostatnich 10 lat przed upływem terminu składania ofert, 

a  jeżeli  okres  prowadzenia  działalności  jest  krótszy  -  w  tym  okresie,  robotę  budowlaną 

obejmującą  swoim  zakresem  budowę  serwerowni  z  systemem  chłodzenia  opartym  na 

wodzie  lodowej  o  mocy  chłodniczej  co  najmniej  300  kW  dostępnej  w  pojedynczym 

pomieszczeniu dla sprzętu serwerowego IT.  

Zamawiający  zaznaczył,  że  Wykonawca  może  wykazać  się  zadaniem,  które  spełnia 

jednocześnie wymogi dla kilku robót budowlanych, o których mowa w pkt 1)-4) powyżej lub 

wykazać się odrębnymi zadaniami spełniającymi wymogi, o których mowa w pkt 1)-4) powyżej. 

  pkt 5 dysponuje lub będzie dysponował osobą przedstawiciela wykonawcy, posiadającą 

doświadczenie  zawodowe  w  zarządzaniu  kontraktami  na  roboty  budowlane  jako 

Przedstawiciel  Wykonawcy  (lub  równoważne  stanowisko  polegające  na  zarządzaniu 

kontraktem/ projektem np. typu Manager Projektu, Dyrektor Kontraktu, Kierownik Zespołu, 

Kierownik Projektu), w tym 

doświadczenie w pełnieniu powyższej funkcji ciągle przez okres 

minimum 12 miesięcy w okresie ostatnich 5 lat przed terminem składania ofert na robocie 

budowlanej o wartości robót minimum 20 milionów PLN brutto. 

  Pkt  6  dysponuje  lub  będzie  dysponował  osobą  odpowiedzialną  za  kierowanie  robotami 

budowlanymi  pełniącą  funkcję  kierownika  budowy,  która:  i)  posiada  uprawnienia 

budowlane do kierowania robotami budowlanymi w specjalności konstrukcyjno-budowlanej 

bez  ogranic

zeń; ii) w okresie ostatnich 5 lat, przez minimum 12 miesięcy ciągle, pełniła 

samodzielną funkcję techniczną na robocie budowlanej o wartości robót co najmniej 20 

milionów PLN brutto.  

Zgodnie  z  Rozdziałem  VII  ust.  1  pkt  1  i  2  SIWZ  Zamawiający  przed  udzieleniem 

zamówienia,  wezwie  wykonawcę,  którego  oferta  została  najwyżej  oceniona  do  złożenia 

w 

wyznaczonym, nie krótszym niż 10 dni, terminie aktualnych na dzień złożenia oświadczeń 

lub dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu:  

1)  w

ykaz robót budowlanych wykonanych nie wcześniej niż w okresie ostatnich 5/10 lat przed 

upływem  terminu  składania  ofert,  a jeżeli  okres  prowadzenia  działalności  jest  krótszy  – 

w 

tym  okresie,  wraz  z  podaniem  ich  rodzaju,  wartości,  daty,  miejsca  wykonania 

i p

odmiotów na rzecz których, roboty te zostały wykonane, sporządzonego i wypełnionego 

według  wzoru  stanowiącego  Załącznik  nr  11  do  SIWZ,  z  załączeniem  dowodów 

określających  czy  te  roboty  budowlane  zostały  wykonane  należycie,  w  szczególności 

informacji o tym 

czy roboty zostały wykonane zgodnie z przepisami prawa budowlanego 

i 

prawidłowo ukończone, przy czym dowodami, o których mowa, są referencje bądź inne 

dokumenty  wystawione  przez  podmiot,  na  rzecz  którego  roboty  budowlane  były 

wykonywane, a jeżeli z uzasadnionej przyczyny o obiektywnym charakterze wykonawca 

nie jest w stanie uzyskać tych dokumentów – inne dokumenty.  

wykaz  osób,  skierowanych  przez  Wykonawcę  do  realizacji  zmówienia  publicznego, 

w 

szczególności  odpowiedzialnych  za  kierowanie  robotami  budowlanymi,  wraz 

z 

informacjami  na  temat  ich  kwalifikacji  zawodowych,  uprawnień,  doświadczenia 

i 

wykształcenia  niezbędnych  do  wykonania  zamówienia  publicznego,  a  także  zakresu 

wykonywanych przez nie czynności oraz informacją o podstawie do dysponowania tymi 

osobami 

– z wykorzystaniem wzoru stanowiącego załącznik nr 12 do SIWZ.  

Ustalonymi  w  Rozdziale  XIV  SIWZ  kryteri

ami  oceny  ofert  były  cena  (60%),  termin 

realizacji  zakresu  podstawowego  zamówienia  (9%),  czas  reakcji  na  zgłoszenie  (10%), 

doświadczenie  osób  wyznaczonych  do  realizacji  zamówienia  (21%).  W  odniesieniu  do 

kryterium doświadczenia osób ustalono m.in. następujące zasady (ust. 6 ppkt 1 i 2): 

„1)  Zamawiający  przyzna  dodatkowe  punkty,  jeśli  wskazany  kierownik  budowy  w  okresie 

ostatnich 5 lat, przez minimum 12 miesięcy ciągle, pełnił samodzielną funkcję techniczną na 

jednej robocie budowlanej o wartości robót:  

  od 25 milionów PLN – <50 milionów PLN – 1 pkt  
  od 50 milionów PLN – <75 milionów PLN – 2 pkt  
  od 75 milionów PLN – <100 milionów PLN – 3 pkt  
  od 100 milionów PLN – <125 milionów PLN – 5 pkt  
  od 125 milionów PLN – <150 milionów PLN – 7 pkt  
  ≥ 150 milionów PLN – 9 pkt  

Ocena  oferty  w  niniejszym  kryterium  zostanie  przeprowadzona  na  podstawie  deklaracji 

Wykonawcy złożonej w formularzu oferty. W przypadku ubiegania się o ocenę dodatkową dla 

kierownika  budowy,  w  formularzu  oferty  należy  wymienić  roboty  budowlane  niezbędne  do 

wykazania  spełnienia  przez  tę  osobę  warunku  udziału  w  postępowaniu  oraz  robotę 

deklarowaną  ponad  wymagane  minimum.  Za  wskazanie  roboty  określonej  powyżej, 

w 

niniejszym podkryterium Zamawiający przyzna wyłącznie jedną z powyższych wartości, tj. 

minimalnie 1 - 

maksymalnie 9 pkt. (…) 

2) Zamawiający przyzna dodatkowe punkty, jeśli wskazany kierownik robót branży sanitarnej 

w  okresie  ostatnich  5  lat,  przez  minimum  12  miesięcy  ciągle,  pełnił  samodzielną  funkcję 

techniczną  w  zakresie  robót  branży  sanitarnej  na  robocie  budowlanej  obejmującej  swoim 

zakresem  budowę  serwerowni  z  systemem  chłodzenia  opartym  na  wodzie  lodowej  o  mocy 

chłodniczej dostępnej dla sprzętu serwerowego IT:  

  od 400kW – <800 kW – 1 pkt  
  od 800 kW – <1200 kW – 2 pkt  
  od 1200 kW – <1600 kW – 3 pkt  
  od 1600 kW – <2000 kW – 4 pkt 
  od 2000 kW – <2500 kW – 5 pkt  
  ≥ 2500 kW – 6 pkt  

Ocena  oferty  w  niniejszym  kryterium  zostanie  przeprowadzona  na  podstawie  deklaracji 

Wykonawcy złożonej w formularzu oferty. W przypadku ubiegania się o ocenę dodatkową dla 

kie

rownika  robót  branży  sanitarnej,  w  formularzu  oferty  należy  wymienić  roboty  budowlane 

niezbędne  do  wykazania  spełnienia  przez  tę  osobę  warunku  udziału  w  postępowaniu  oraz 

robotę  deklarowaną  ponad  wymagane  minimum.  Za  wskazanie  roboty  określonej  powyżej, 

w 

niniejszym podkryterium Zamawiający przyzna wyłącznie jedną z powyższych wartości, tj. 

minimalnie 1 - 

maksymalnie 6 pkt.” 

W  postępowaniu  wpłynęło  5  ofert,  w  tym  oferta  Odwołującego  i  Przystępującego 

(informacja z otwarcia ofert z 4 grudnia 2019 r.). Przyst

ępujący w załączniku do formularza 

ofertowego 

(pierwotnie  objętym  tajemnicą  przedsiębiorstwa,  ale  odtajnionym  decyzją 

Zamawiającego  na  dalszym  etapie  postępowania)  zawierającym  opis  doświadczenia  osób 

przewidzianych  do  pełnienia  funkcji  określonych  w Rozdziale  V  ust.  2  pkt  6-8  SIWZ, 

Przystępujący na stanowisko kierownika budowy wskazał p. D. K. powołując się m.in. na jego 

doświadczenie uzyskane w ramach zadania „Budowa Kompleksowego Centrum Sportowego 

Akademii Marynarki Wojennej 

– realizacja II etapu obejmującego budowę krytego basenu z 

zapleczem  na  terenie  Akademii  Marynarki  Wojennej  w  Gdyni

”  o wartości  zadania 

446,00 zł netto. Na stanowisko kierownika robót branży sanitarnej wskazano p. J. S. 

powołując się m.in. na jej doświadczenie uzyskane w ramach zadania „Budowa serwerowni 

Centrum Badawczego Polskiego Internetu Optycznego (CBPIO) w Poznaniu” i wskazując w 

odniesieniu do tej inwestycji rodzaj chłodzenia „woda lodowa, moc chłodnicza serwerowni: nie 

mniej niż 2000 kW”. Do oferty Przystępujący załączył zobowiązanie Sprint S.A. z siedzibą w 

Olsztynie  z  dnia  26  listopada  2019  r.  do  oddania  do  dyspozycji  NDI  Sp.  z  o.o.  zasobów  w 

zakresie zdolności technicznych lub zawodowych zdobytych podczas realizacji inwestycji pn. 

„Budowa  serwerowni  w  ramach  projektu  „Powstanie  Centrum  Przetwarzania  Danych  w 

Olsztynie”  polegających  na  wykonaniu  serwerowni  o  powierzchni  150m2,  o  mocy  zasilania 

bezprzerwowego większej niż 300 kW dostępnej w pojedynczym pomieszczeniu dla sprzętu 

serwerowego 

IT, z systemem chłodzenia opartym na wodzie lodowej o mocy chłodniczej nie 

mniejszej niż 300 kW dostępnej w pojedynczym pomieszczeniu dla sprzętu serwerowego IT. 

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 2 stycznia 2020 r., wystosowane na podstawie art. 

26 ust. 1 ustawy Pzp, 

Przystępujący złożył m.in. wykaz robót budowlanych, w którym w poz. 2 

wskazano  wykonanie  robót  budowlanych  polegających  na  zrealizowaniu  Centrum 

Przetwarzania Danych w Olsztynie, podając jako podmiot, na rzecz którego roboty wykonano 

Sprint  S.A. 

z  siedzibą  w  Olsztynie.  Do  wykazu  załączono  oświadczenie  Sprint  S.A.  z  26 

listopada 2019 r., w którym wskazano, iż Sprint S.A. jako beneficjent programu unijnego, będąc 

jednocześnie  inwestorem  i  wykonawcą,  zrealizowała  inwestycję  „Powstanie  Centrum 

Przetwarzania Danych” w  budynku siedziby spółki w Olsztynie, w ramach której wybudowano 

serwerownię  spełniającą  wymagania  wskazane  w  warunku  udziału  w  postępowaniu. 

Wskazano,  iż  roboty  budowlane  zostały  wykonane  należycie,  zgodnie  z  przepisami  prawa 

budowlanego i prawidłowo ukończone, czego potwierdzeniem jest fakt, że Sprint S.A. użytkuje 

ją w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Przystępujący złożył także wykaz osób (zał. 

nr  12  do  SIWZ), 

w  którym  na  stanowisko  przedstawiciela  wykonawcy  wskazał  p.  M.  S., 

powołując się na jego doświadczenie zdobyte podczas inwestycji „Budowa zespołu budynków 

mieszkalnych wielorodzinnych przy ulicy Droga Dębińska i Bielinki etap A1 (budynki A i B) oraz 

etap  A2 

(budynki  G,  H,  I)  w  Poznaniu”  w  okresie  4.10.2013  –  8.10.2015.  Na  stanowisko 

kierownika budowy wskazano p. D. K. 

powołując się na jego doświadczenie zdobyte podczas 

inwestycji 

„Budowa  Kompleksowego  Centrum  Sportowego  Akademii  Marynarki  Wojennej  – 

realizacja II  etapu  obejmującego  budowę krytego  basenu  z zapleczem  na  terenie  Akademii 

Marynarki Wojennej w Gdyni o wartości zadania 21 550 446,00 zł netto.  

Zamawiający w dniu 17 stycznia 2020 r. wezwał Konsorcjum NDI na podstawie art.. 26 

ust.  3 

ustawy Pzp do wyjaśnień w zakresie roboty budowlanej wskazanej w poz. 2 wykazu 

robót poprzez wskazanie m.in. kto faktycznie realizował ww. roboty, tj. w szczególności czy 

Sprint S.A. wykonał te roboty siłami własnymi, czy też zlecił ich wykonanie innym podmiotom 

(Zamawiający  poprosił  o  podanie  danych  tych  podmiotów).  W  odpowiedzi  na  powyższe 

wezwanie Konsorcjum NDI w piśmie z dnia 24 stycznia 2020 r. wyjaśniło, iż roboty z poz. nr 2 

Wykazu robót były częściowo realizowane przez Sprint S.A. siłami własnymi oraz częściowo 

zlecone zostały przez Sprint S.A. innym podmiotom oraz wskazało, iż Sprint S.A. jako inwestor 

i wykonawca nadzorował wszystkie prace i koordynował realizację przedmiotowej inwestycji 

we  wszystkich  branżach.  Przystępujący  wyjaśnił  ponadto,  iż  szczegółowy  wykaz 

podwykonawców  zawarty  został  w  oświadczeniu  Sprint  S.A.  stanowiącym  załącznik  do 

wyjaśnień. W oświadczeniu tym firma Sprint S.A. wskazała, iż będąc jednocześnie inwestorem 

i wykonawcą nadzorowała wszystkie prace i koordynowała realizację przedmiotowej inwestycji 

we wszystkich obszarach. Siłami własnymi SPRINT S.A. wykonała roboty w zakresie instalacji 

elektrycznych, instalacji p.poż, CCTV, SSWiN, kontroli dostępu oraz instalacji sieci logicznej.  

Część robót została powierzona podwykonawcom, nad którymi był sprawowany przez Sprint 

S.A. nadzór przez cały okres realizacji:  

1)  roboty budowlane - 

Przedsiębiorstwo Budowlane DANPOL Ż. – L. Spółka Jawna z siedzibą 

przy ul. 5 Wileńskiej Brygady AK 14d/17, 10-602 Olsztyn;  

2)  roboty w zakresie klimatyzacji - 

FAST Group Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie; 

3)  UPSy i agregaty - 

DELTA POWER Sp. z o.o. z siedzibą przy w Warszawie;  

4)  instalacja gaszenia - 

NUUXE RADIOTON Sp. z o.o., z siedzibą w Krakowie;  

prace w zakresie BMS wraz z automatyką - JT Automatyka J. T. z siedzibą w Kwidzyniu.  

Zamawiający w dniu 31 stycznia 2020 r. zawiadomił wykonawców o dokonaniu wyboru 

oferty  najkorzystniejszej,  za  którą  uznał  ofertę  Konsorcjum  NDI.  Zamawiający  przedstawił 

punktację przyznaną ofertom w poszczególnych kryteriach oceny ofert, z której wynikało, iż 

oferta Odwołującego uzyskała łącznie 57,35 pkt, a oferta Przystępującego 58,64 pkt (w tym 

m.in.  9  pkt  za doświadczenie kierownika budowy,  5 pkt  za doświadczenie kierownika robót 

branży sanitarnej, 0 pkt za doświadczenie kierownika robót branży elektrycznej).  

W dniu 10 lutego 2020 r. wykonawca Budimex Budownictwo sp.  z o.o. w Warszawie, 

wniósł  odwołanie  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej,  w  konsekwencji  którego 

Zamawiający w dniu 14 lutego 2020 r. zawiadomił wykonawców o unieważnieniu czynności 

wyboru oferty najkorzystniejszej z dnia 31 stycznia 2020 r. Ponadto pismem z dnia 14 lutego 

2020  r.  Zamawiający  zawiadomił  Konsorcjum  NDI  o uznaniu  za  nieskuteczne  informacji 

zastrzeżonych jako tajemnica przedsiębiorstwa i odtajnieniu dokumentów: 1) załącznik nr 1 do 

formularza oferty w zakresie wykazania danych osobowych, informacji o dysponowaniu tymi 

osobami, danych dot. ich doświadczenia zawodowego, tj. kierownika budowy, kierownika robót 

branży sanitarnej, kierownika robót branży elektrycznej, w ramach kryterium oceny ofert (dane 

osobowe,  doświadczenie  zawodowe);  2)  zobowiązanie  podmiotu  trzeciego  do  oddania 

zasobów  w  zakresie  zdolności  technicznych  lub  zawodowych,  tj.  kierownika  robót  branży 

sanitarnej; 3) załącznik nr 12 do SIWZ Wykaz osób w zakresie wykazania danych osobowych, 

informacji  o  dysponowaniu  tymi  osobami,  danych  dot.  ich  doświadczenia  zawodowego,  tj. 

przedstawiciela  wykonawcy,  kierownika  budowy,  kierownika 

robót  branży  sanitarnej, 

kierownika robót branży elektrycznej. Postanowieniem z dnia 19 lutego 2020 r. Izba umorzyła 

postępowanie odwoławcze w sprawie o sygn. akt KIO 256/20, wobec złożenia w dniu 17 lutego 

2020  r.  przez  Budimex  Budownictwo  sp.  z  o.o.  w Warszawie 

oświadczenia  o  wycofaniu 

odwołania wniesionego 10 lutego 2020 r. w całości.  

Zawiadomieniem  z  dnia  20  lutego  2020  r.  Zamawiający  poinformował  wykonawców 

o dokonaniu  ponownego  wyboru  jako  oferty  najkorzystniejszej  oferty  Konsorcjum  NDI 

(z analogiczn

ą  punktacją  w  kryteriach  oceny  jak  w  zawiadomieniu  z  31  stycznia  2020  r.). 

W 

tym  samym  dniu  Zamawiający  udostępnił  Odwołującemu  dokumenty  odtajnione  pismem 

z dnia 14 lutego 2020 r.  

Izba zważyła, co następuje: 

Biorąc pod uwagę zgromadzony  w sprawie  materiał dowodowy, poczynione ustalenia 

faktyczne oraz orzekając w granicach zarzutów zawartych w odwołaniu, Izba stwierdziła, iż 

odwołanie zasługuje na uwzględnienie w zakresie odnoszącym się do zarzutu oznaczonego 

nr 4

, w pozostałym zakresie uznając podniesione zarzuty za bezzasadne.  

Izba uwzględniła zarzut naruszenia art. 26 ust. 3 w zw. z art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 

7 ust. 1 i ust. 3 ustawy Pzp 

poprzez zaniechanie wezwania Konsorcjum NDI do uzupełnienia 

wykazu osób w sytuacji, w której Konsorcjum NDI nie wykazało spełniania warunku udziału w 

postępowaniu  zdefiniowanego  w  Rozdziale  V  ust.  2  lit.  c  pkt  5)  SIWZ  odnoszącego  się  do 

przedstawiciela wykonawcy. 

Przytaczając  treść  przepisów  będących  podstawą  rozstrzygnięcia  Izba  wskazuje,  iż 

zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 12 ustawy Pzp 

z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza 

się wykonawcę, który nie wykazał spełniania warunków udziału w postępowaniu lub nie został 

zaproszony  do  negocjacji  lub  złożenia  ofert  wstępnych  albo  ofert,  lub  nie  wykazał  braku 

podstaw  wykluczenia.  Jak  stanowi  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp  jeżeli  wykonawca  nie  złożył 

oświadczenia,  o  którym  mowa  w art.  25a  ust.  1,  oświadczeń  lub  dokumentów 

potwierdzających  okoliczności,  o  których  mowa  w art.  25  ust.  1,  lub  innych  dokumentów 

niezbędnych  do  przeprowadzenia  postępowania,  oświadczenia  lub  dokumenty  są 

niekompletne,  zawierają  błędy  lub  budzą  wskazane  przez  zamawiającego  wątpliwości, 

zamawiający wzywa do ich złożenia, uzupełnienia lub poprawienia lub do udzielania wyjaśnień 

w terminie przez siebie wskazanym, chyba że mimo ich złożenia, uzupełnienia lub poprawienia 

lub  udzielenia  wyjaśnień  oferta  wykonawcy  podlega  odrzuceniu  albo  konieczne  byłoby 

unieważnienie  postępowania.  Zgodnie  z  art.  7  ustawy  Pzp  Zamawiający  przygotowuje 

i 

przeprowadza postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób zapewniający zachowanie 

uczciwej  konkurencji  i  równe  traktowanie  wykonawców  oraz  zgodnie  z  zasadami 

proporcjonalności  i  przejrzystości  (ust.  1).   Zamówienia  udziela  się  wyłącznie  wykonawcy 

wybranemu zgodnie z przepisami ustawy (ust. 3).  

Z  akt  sprawy  odwoławczej  wynika,  iż  Przystępujący  w  wykazie  osób  powołał  się  na 

potrzeby spełnienia warunku udziału w postępowaniu wskazanego w Rozdziale V ust. 2 lit. c 

pkt  5  SIWZ 

na  doświadczenie  p.  M.  S.  w  pełnieniu  funkcji  przedstawiciela  wykonawcy  na 

określonej inwestycji, wskazując jako okres wykonywania czynności 4 października 2013 r. - 

października  2015  r.  Zgodnie  zaś  z  treścią  ww.  warunku  udziału  Zamawiający  wymagał 

pełnienia  funkcji  przedstawiciela  wykonawcy  „ciągle  przez  okres  minimum  12  miesięcy  w 

okresie ostatnich 5 lat przed terminem składania ofert.” Powyższe okoliczności nie były sporne 

w postępowaniu. 

Izba podzieliła argumentację Odwołującego co do sposobu rozumienia przedmiotowego 

warunku

. Odwołujący słusznie zwrócił uwagę, iż zgodnie z literalnym brzmieniem Rozdziału V 

ust.  2  lit.  c  pkt  5  SIWZ    wymagany  okres  dwunastomiesięczny  powinien  mieścić  się 

w 

przedziale  czasowym  wyznaczonym  granicą  5  lat  przed  terminem  składania  ofert  –  czyli 

w okresie 

pomiędzy 4 grudnia 2014 r. (5 lat przed upływem terminu składania ofert) a 4 grudnia 

2019 r. (data terminu składania ofert). Przy czym podkreślić należy, że nie ma tutaj znaczenia 

moment  rozpoczęcia  realizacji  referencyjnej  roboty  budowlanej  ani  moment,  kiedy  p.  M.  S. 

objął funkcję przedstawiciela wykonawcy – istotne jest czy w ww. okresie pełnił on tę funkcję 

w 

sposób  ciągły  przez  minimum  12  miesięcy  (w  podobny  sposób  wypowiedziała  się  Izba 

w wyroku z dnia 19 marca 

2018 r., sygn. akt KIO 412/18, na który powołał się Odwołujący). 

Stanowisko przedstawione przez Zamawiającego w odpowiedzi na odwołanie oparte zostało 

na orzecznictwie, które nie było adekwatne do przedmiotowego stanu faktycznego i odnosiło 

się  do  sytuacji,  kiedy  warunek  udziału  w  postępowaniu  obejmował  tylko  konieczność 

wykonania  robót  budowlanych  w  określonym  okresie  przed  terminem  składania  ofert. 

Zamawiający  cały  czas  w  swojej  argumentacji  odnosił  się  do  okresu  realizacji  robót 

budowlanych,  pomijając  fakt,  że  w  przedmiotowej  sprawie  warunek  został  ukształtowany 

w 

inny sposób niż w przypadkach będących przedmiotem rozpoznania Izby w przywoływanych 

przez  Zamawiającego  sprawach.  Zamawiający  wymagał  wykazania  się  konkretną  usługą 

realizowaną w ramach robót budowlanych, tj. pełnieniem funkcji przedstawiciela wykonawcy 

przez  minimum  12  miesięcy  w  okresie  ostatnich  5  lat  przed  terminem  składania  ofert. 

Wprowadzono  zatem  wymóg  wiążący  się  z  koniecznością  sprawowania  tej  funkcji  w  ściśle 

określonym  przedziale  czasowym  i  przez  ściśle  określony  okres.  Izba  nie  dostrzegła  tutaj 

niejednoznaczności czy nieścisłości, na które powoływał się Zamawiający.  

Co  istotne, 

sposób  rozumienia  przedmiotowego  warunku  prezentowany  przez 

Odwołującego zdaje się potwierdzać sam Przystępujący, który w piśmie procesowym wskazał, 

iż doświadczenie Pana S. opisane w wykazie osób o dwa miesiące wykraczało poza przedział 

ostatnich  pięciu  lat  przed  terminem  składania  ofert.  Przystępujący  nie  polemizował  z 

interpretacją treści warunku przedstawioną przez Odwołującego, a jedynie wskazał na inną 

robotę referencyjną, mająca potwierdzać fakt posiadania wymaganego doświadczenia przez 

osobę  wskazaną  do  pełnienia  funkcji  przedstawiciela  wykonawcy,  tym  samym  de  facto 

przyznając rację Odwołującemu. W konsekwencji Izba uznała, że Przystępujący nie wykazał 

spełnienia warunku udziału w postępowaniu określonego w Rozdziale V ust. 2 lit. c pkt 5 SIWZ, 

wobec czego nakazała Zamawiającemu wezwanie Konsorcjum NDI na podstawie art. 26 ust. 

3  ustawy  Pzp  do  uz

upełnienia  oświadczeń  i dokumentów  wymaganych  na  potwierdzenie 

spełnienia ww. warunku. 

Odnosząc się do przekazanych przez Przystępującego dowodów mających potwierdzać 

fakt  posiadania  wymaganego  doświadczenia  przez  p.  S.  (poprawiony  wykaz  osób  wraz  z 

załącznikami)  Izba  pominęła  te  dowody,  jako  niemogące  mieć  wpływu  dla  rozstrzygnięcia. 

Abstrahując  od  oceny  dopuszczalności  tzw.  „samouzupełnienia”  dokumentów  przez 

wykonawców i dokonywania oceny takich dokumentów przez zamawiających, nie jest sporne, 

że  ich  złożenie  oraz  weryfikacja  powinna  mieć  miejsce  w  toku  postępowania  o udzielenie 

zamówienia,  a  nie  na  rozprawie  przed  Izbą.  Zamawiający  dokonując  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej  nie  dysponował  ani  poprawionym  wykazem  osób,  ani  dokumentami 

załączonymi  w  celu  potwierdzenia  wskazanego  nowego,  zastępczego  doświadczenia. 

Dokumenty  te  zostały  złożone  w  postępowaniu  odwoławczym  jako  dowody  mające 

potwierdzać  stanowisko  Przystępującego,  a  nie  w  toku  postępowania  o udzielenie 

zamówienia.  Izba  nie  może  obecnie  uprzedzać  działań  Zamawiającego  i  zastępować  go 

w 

jego  ustawowych  obowiązkach,  weryfikacja  spełnienia  warunku  udziału  w  postępowaniu 

w 

oparciu o inne dokumenty niż pierwotnie złożone powinna nastąpić w toku postępowania 

o 

udzielenie zamówienia.   

W pozo

stałym zakresie Izba oddaliła odwołanie.  

Zarzut naruszenia art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp (ewentualnie art. 26 ust. 3 w zw. z art. 

24  ust.  1  pkt  12  w  zw.  z  art.  22a  ust  1,  ust.  3,  ust.  4,  ust.  6  i  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  Pzp) 

dotyczący spełnienia przez Przystępującego warunków udziału w postępowaniu określonych 

w Rozdziale V ust 2 lit. c pkt 2, 3 i 4 SIWZ Izba uznała za nieudowodniony.  

Zgodnie  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

wyklucza  się  wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawił 

informacje  wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane  przez  zamawiającego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia.  Dla 

zastosowania  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  muszą  zostać  kumulatywnie  spełnione 

następujące  przesłanki:  1)  przedstawienie  przez  wykonawcę  informacji  wprowadzającej 

w 

błąd;  2)  przedstawienie  informacji  jest  wynikiem  lekkomyślności  lub  niedbalstwa;  3) 

informacja ma lub może mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego 

w postępowaniu. Oznacza to, że aby wykluczyć wykonawcę z postępowania wszystkie ww. 

przesłanki muszą wystąpić łącznie, zaś niewykazanie zaistnienia chociażby jednej z nich jest 

wystarczające do stwierdzania, że nie ma podstawy do wykluczenia wykonawcy na podstawie 

ww.  przepisu  (por.  m.in.  wyrok  KIO  z dnia  30  maja  2018  r.,  sygn.  akt  KIO  925/18).    Pod 

pojęciem „informacje wprowadzające w błąd zamawiającego”, o których mowa w ww. przepisie 

należy  rozumieć  co  do  zasady  takie  informacje,  które  pozostają  w  sprzeczności  

z  istniejącym  stanem  faktycznym.  Innymi  słowy  są  to  informacje  niezgodne  

z  rzeczywistością,  a  których  podanie  przez  wykonawcę  skutkuje  mylnym  przekonaniem 

zamawiającego co do istniejącej rzeczywistości.  

Stawiając zarzut naruszenia art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp Odwołujący zobowiązany 

był przede wszystkim wykazać, że doświadczenie podmiotu trzeciego (Sprint S.A.), na którego 

zdolności  powołał  się  Przystępujący,  w  wykonaniu  roboty  budowlanej  polegającej  na 

zrealizowani

u  Centrum  Przetwarzania  Danych  w  Olsztynie,  w  tym  serwerowni  posiadającej 

ściśle określone parametry, nie spełnia warunku wskazanego w Rozdziale V ust 2 lit. c pkt 2, 

3 i 4 SIWZ i że Przystępujący w wyniku lekkomyślności lub niedbalstwa wprowadził przez to 

Zamawiającego w błąd. W ocenie Izby Odwołujący nie sprostał spoczywającemu na nim w tym 

zakresie  ciężarowi  dowodowemu,  czego  konsekwencją  jest  oddalenie  przedmiotowego 

zarzutu.  

Odwołujący  nie  kwestionował  parametrów  serwerowni,  lecz  podważał  okoliczność 

wykonania budowy serwerowni przez Sprint S.A., skupiając się w swojej argumentacji na tym, 

że  z  uwagi  na  sam  fakt  zlecenia  części  prac  podwykonawcom  firma  Sprint  S.A.  nie  mogła 

posłużyć  się  doświadczeniem  referencyjnym  i  forsując  pogląd,  że  ww.  podmiot  podczas 

realizacji  inwestycji  miał  status  inwestora,  a  nie  generalnego  wykonawcy.  W  ocenie  Izby 

Odwołujący  w  całym  swoim  wywodzie  zbagatelizował  aspekt  kluczowy  z  perspektywy 

rozstrzygnięcia, tj. fakt czy zakres prac faktycznie zrealizowanych przez Sprint S.A. w ramach 

inwestycji  wskazanej  w  wykazie  robót  jest  doświadczeniem  wystarczającym  na  potrzeby 

spełnienia warunku udziału w postępowaniu wskazanego w Rozdziale V ust 2 lit. c pkt 2, 3 i 4 

SIWZ. Dla oceny spełnienia warunku bez znaczenia pozostaje okoliczność czy dany podmiot 

pełnił  na  danej  inwestycji  funkcję  inwestora,  partnera konsorcjum,  generalnego  wykonawcy 

czy  podwykonawcy 

–  istotne  jest  to,  jaki  był  zakres  jego  faktycznego,  realnie  nabytego 

doświadczenia w ramach tej inwestycji. Jak wskazała Izba w wyroku z dnia 11 kwietnia 2018 

r. sygn. akt KIO 568/18 istotny jest zakres prac wymagany przez zamawia

jącego w warunku 

oraz to, w jakim zakresie dany podmiot rzeczywiście uczestniczył w wykonywaniu tych prac. 

W  sytuacji,  gdy  warunek  udziału  w  postępowaniu  odnosi  się  do  konkretnego  zakresu 

doświadczenia, faktyczny i realny udział wykonawcy w realizacji zamówienia należy odnosić 

właśnie do tego zakresu.  

Rolą Odwołującego było zatem wykazanie, że wykonując określone czynności w ramach 

inwestycji  wskazanej  w  wykazie  osób,  Sprint  S.A.  nie  nabył  doświadczenia  zgodnego 

z wymaganiami  warunku 

udziału  w  postępowaniu.  Co  istotne,  Odwołujący  o  faktycznym 

zakresie  tych  czynności  miał  bardzo  szeroką  wiedzę.  Po  pierwsze  wynikała  ona 

z 

dokumentacji  postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  w  tym  udzielonych  wyjaśnień 

Przystępującego  na  wezwanie  wystosowane  na  podstawie  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp  oraz 

załączonego wówczas oświadczenia Sprint S.A., w którym szczegółowo opisano, które prace 

Sprint S.A. wykonał samodzielnie, a które zlecił podwykonawcom, a po drugie z treści pisma 

procesowego  Przystępującego  z  dnia  22  maja  2020  r.  i  załączonych  do  niego  licznych 

dowodów odnoszących się do faktycznego zaangażowania Sprint S.A. w realizację inwestycji. 

Dysponując  taką  wiedzą  Odwołujący  nie  przedstawił  argumentacji  mającej  wykazać,  że  to 

konkretne zaangażowanie nie było wystarczające na potrzeby spełnienia warunku udziału w 

postępowaniu, nie przeprowadził analizy, w ramach której porównałby i odniósł zakres tych 

czynności do treści warunku. Odwołujący nie wyjaśnił, wykonanie jakiego zakresu prac jego 

zdaniem  jest  konieczne  dla  legitymowan

ia  się  doświadczeniem  w  „budowie  serwerowni”. 

Okoliczność  ta  była  kluczowa,  tym  bardziej,  że  pojęcie  „budowy  serwerowni”  może  budzić 

pewne  wątpliwości  interpretacyjne,  a  nie  zostało  zdefiniowane  przez  Zamawiającego. 

Odwołujący nie wykazał dlaczego faktyczne zaangażowanie Sprint S.A. w realizację inwestycji 

obejmujące  m.in.  wykonanie  robót  w  zakresie  sieci  zasilającej  zasilania  podstawowego 

i 

gwarantowanego,  sieci  zasilających  systemy  klimatyzacji  i  wentylacji,  sieci  logicznej 

transmisji  danych,  systemów  wczesnej  detekcji  pożaru,  systemu  telewizji  przemysłowej, 

systemu  kontroli  dostępu,  systemu  sygnalizacji  włamania  i  napadu,  wydzielonej  sieci 

gwarantowanej  instalacji  elektrycznej, 

opracowanie  kompleksowego  „Projektu  technologii” 

będącego podstawą realizacji inwestycji, nadzór nad opracowaniem projektów technicznych, 

formalny  i  merytoryczny  bezpośredni  nadzór  kierowniczy  nad  całością  robót  budowlanych 

obejmujących budowę serwerowni, w tym na etapie instalacji i prac rozruchowych, nie może 

być  uznane  za  doświadczenie  spełniające  warunek  udziału  w  postępowaniu.  Sama 

o

koliczność,  że  część  robót  składających  się  na  budowę  serwerowni  zlecono 

podwykona

wcom,  do  której  Odwołujący  w zasadzie  ograniczył  swoją  argumentację,  nie 

przesądza jeszcze o tym, że Sprint S.A. nie nabył doświadczenia w budowie serwerowni.  

Podobnie za chybione należy uznać wywody jakoby Sprint S.A. można było przypisać 

jedynie status inwestora referencyjnej roboty budowlanej

. Niezależnie od okoliczności, że  jak 

wskazano  już  powyżej,  nie  jest  istotne  jaką  formalną  rolę  dany  podmiot  pełni  w ramach 

inwestycji  lecz  to,  jaki 

był jego faktyczny udział  w jej realizacji, to należy zauważyć, że fakt 

przypisania Sprint S.A. roli inwestora w obszarze prac zleconych podmiotem trzecim nie został 

przez Odwołującego niczym poparty. Odwołujący de facto wywodzi go wyłącznie z tego, że 

określone zadania powierzono podwykonawcom i na tej podstawie buduje twierdzenia o braku 

jakiegokolwiek  udziału  Sprint  S.A.  w  warstwie  wykonawczej,  co  nie  znajduje  żadnego 

potwierdzenia  w  materiale  dowodowym.  Również  twierdzenia  Odwołującego  jakoby  spółka 

Sprint  S.A.  miała  nie  ponosić  odpowiedzialności  za  działania  podwykonawców  nie  zostały 

uprawdopodobnione i były oparte wyłącznie na uznaniu przez Odwołującego, że ww. spółka 

była inwestorem projektu. Stanowisko Odwołującego, iż Sprint nie odpowiadał za pracę swoich 

podwykonawców,  nie  posiadał  narzędzi  i  kompetencji  do  realnej  ingerencji  w  zakresy  prac 

przez  nich  wykonywanych,  a  jego  nadzór  miał  walor  wyłącznie  organizacyjny,  stanowi  nic 

innego jak gołosłowne twierdzenia.  

Izba  na  podstawie  materiału  dowodowego  zgromadzonego  w  postępowaniu 

odwoławczym uznała, iż Sprint S.A. jako beneficjent Regionalnego Programu Operacyjnego 

Warmia i Mazury na lata 2007-

2013 był odpowiedzialny za realizację Centrum Przetwarzania 

Danych  w Olsztynie,  w  tym  serwerowni  i  faktycznie 

uczestniczył  w wykonywaniu  robót 

budowalnych, 

zlecając  jedynie  w pewnym  zakresie  prace  do  wykonania  podwykonawcom, 

jednocześnie jednak sprawując nad nimi merytoryczny nadzór i ponosząc odpowiedzialność 

za ich działania. Zarówno Zamawiający, jak i Przystępujący zwracali uwagę, iż te elementy 

budowy serwerowni, które Przystępujący samodzielnie wykonał były kluczowymi pracami dla 

tego  rodzaju  inwestycji,  Odwołujący  jednak  skutecznie  twierdzeń  tych  nie  zakwestionował. 

D

owody  składane  przez  Odwołującego  w  żaden  sposób  nie  podważyły  możliwości 

legitymo

wania  się  przez  Sprint  S.A.  wymaganym  doświadczeniem  W  istocie  Odwołujący 

poprzestał na powołaniu się na informacje wynikające ze stron internetowych, odnoszące się 

do zakresu zasadniczej 

działalności spółki Sprint S.A., niemniej okoliczność ta po pierwsze nie 

ma żadnego wpływu na ocenę doświadczenia pozyskanego w ramach konkretnej inwestycji - 

budowy Centrum Przetwarzania Danych, a po drugie 

nie przesądza, że podmiot ten  nie mógł 

nabyć  doświadczenia  także  w  budowie  serwerowni,  jak  wymagał  tego  Zamawiający. 

W 

rzeczywistości jest wręcz przeciwnie - Przystępujący przedstawił dowody wskazujące, że 

podobnym jak wymagane 

doświadczeniem w budowie serwerowni Sprint S.A. się legitymuje 

załącznik nr 15 do pisma Przystępującego – wykaz prac wykonanych przez Sprint S.A. wraz 

z referencjami).  

W  tym  stanie  rzeczy 

nie  sposób  uznać,  aby  Odwołujący  wykazał,  że  informacje 

przedstawione  przez  Przystępującego  na  potwierdzenie  spełnienia  warunku  udziału 

w 

postepowaniu, o którym mowa w Rozdziale V ust 2 lit. c pkt 2, 3 i 4 SIWZ stanowić miały 

informa

cje  niezgodne  z  rzeczywistością,  a  działanie  Przystępującego  miałoby  wypełniać 

dyspozycję art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp.  

Uzupełniająco  Izba  wskazuje,  iż  za  spóźnioną  uznała  argumentację  przedstawioną 

w 

piśmie  procesowym  z  dnia  25  maja  2020  r.  mająca  wskazywać  na  okoliczność,  że  

wykowane  w  ramach  inwestycji  referencyjnej  roboty  budowlane  polegały  na  adaptacji 

pomieszczenia, 

a  nie  budowie  obiektu,  okoliczność  ta  nie  stanowiła  bowiem  podstawy 

faktycznej zarzutu przedstawionego w 

odwołaniu.  

Ponadto  Izba  nie  podzieliła  stanowiska  Odwołującego  jakoby  Przystępujący  nie  mógł 

powołać się na zdolności Sprint S.A. w realizacji inwestycji własnej. Ustawa Pzp nie zawiera 

ograniczeń co do możliwości posłużenia się na potrzeby wykazania zdolności technicznej lub 

zawodowej doświadczeniem w realizacji zadania na własną rzecz, dając jedynie możliwość 

zamawiającym ustalenia minimalnych warunków dotyczących zdolności wykonawcy, tak aby 

gwarantował  on  należytą  realizację  zamówienia.  Zgodnie  z  art.22d  ustawy  Pzp  oceniając 

zdolność  techniczną  lub  zawodową  wykonawcy,  zamawiający  może  postawić  minimalne 

warunki  dotyczące  wykształcenia,  kwalifikacji  zawodowych,  doświadczenia,  potencjału 

technicznego wykonawcy lub osób skierowanych przez wykonawcę do realizacji zamówienia, 

umożliwiające  realizację  zamówienia  na  odpowiednim  poziomie  jakości. W  przedmiotowym 

przypadku, w treści warunku udziału w postępowaniu opisanego w Rozdziale V ust 2 lit. c pkt 

2, 3 i 4 SIWZ, Zamawiający nie wprowadził żadnych dodatkowych wymogów co do tego na 

czyją rzecz miałyby zostać wykonane roboty budowlane obejmujące swym zakresem budowę 

serwerowni, w tym nie wprowadził także rozróżnienia na inwestycje publiczne czy prywatne. 

Przystępujący  był  zobowiązany  do  wykazania  się  realizacją  robót  budowlanych,  w  ramach 

których  wykonane  zostały  konkretne  prace  (budowa  serwerowni  o  ściśle  określonych 

parametrach)  i  brak  jest  podstaw  do  kwestionowania

,  że  roboty  budowlane  wykonane  na 

własną rzecz w tym zakresie się nie mieszczą. 

Ponadto stanowisko 

Odwołującego, jakoby powołanie się na własną robotę budowlaną 

miało  być  dyskwalifikowane  już  przez  sam  fakt  braku  elementów  oceny  i  odbioru  przez 

ni

ezależny  podmiot,  nie  znajduje  oparcia  na  gruncie  obowiązujących  przepisów.  Przepisy 

ustawy Pzp ani rozporządzenia wykonawczego (rozporządzeniu Ministra Rozwoju w sprawie 

rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od  wykonawcy  w  postępowaniu 

o 

udzielenie zamówienia z dnia 26 lipca 2016 r., Dz.U. z 2016 r. poz. 1126) nie ustanawiają 

nakazu potwierdzenia należytego wykonania przez niezależny podmiot trzeci. Zgodnie z § 2 

ust. 4 pkt 

ww. rozporządzenia w celu potwierdzenia spełniania przez wykonawcę warunków 

udziału  w postępowaniu  lub  kryteriów  selekcji  dotyczących  zdolności  technicznej  lub 

zawodowej  zamawiający  może  żądać  następujących  dokumentów:  wykazu  robót 

budowlanych wykonanych nie wcześniej niż w okresie ostatnich 5 lat przed upływem terminu 

składania  ofert  albo  wniosków  o  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu,  a  jeżeli  okres 

prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie, wraz z podaniem ich rodzaju, wartości, 

daty,  miejsca  wykonania  i  podmiotów,  na  rzecz  których  roboty  te  zostały  wykonane, 

z 

załączeniem dowodów określających czy te roboty budowlane zostały wykonane należycie, 

w szczególności informacji o tym czy roboty zostały wykonane zgodnie z przepisami prawa 

budowlanego i prawidłowo ukończone, przy czym dowodami, o których mowa, są referencje 

bądź  inne  dokumenty  wystawione  przez  podmiot,  na  rzecz  którego  roboty  budowlane  były 

wykonywane, a jeżeli z uzasadnionej przyczyny o obiektywnym charakterze wykonawca nie 

jest w stanie uzyskać tych dokumentów - inne dokumenty. Z okoliczności, że co do zasady 

w 

większości  postępowań  o  udzielenie  zamówienia  poświadczeniem  należytego  wykonania 

zamówienia są referencje wystawiane przez niezależny podmiot trzeci będący odbiorcą robót 

budowlanych, 

nie można wywodzić wniosku, że tylko w sytuacji odbioru robót budowlanych 

przez zewnętrzny podmiot wykonawca może powołać się na doświadczenie w wykonaniu tych 

robót. W przepisie tym w sposób jednoznaczny wskazano także na możliwość posłużenia się 

innymi 

niż  referencje  dokumentami  wystawionymi  przez  podmiot  na  rzecz,  którego 

zrealizowano  usługi  (np.  protokołami  odbioru),  ale  i  w  uzasadnionych  przypadkach 

o obiektywnych charakterze

, kiedy dokumentów wystawionych przez podmiot trzeci nie da się 

pozyskać,  ustawodawca  zagwarantował  wykonawcom  możliwość  posłużenia  się  również 

innymi dokumentami, w ramach których mieści się m.in. oświadczenie własne wykonawcy.  

Izba podziela stanowisko wyrażone w wyroku z dnia 10 stycznia 2018 r., sygn. akt KIO 

2686/17,  iż  w  przypadku  robót  budowlanych  wykonywanych  na  własną  rzecz  wykonawca 

z uzasadnionej  przyczyny  o  obiektywnym  charakterze  nie  jest  w 

stanie  uzyskać  dokumentu 

potwierdzającego  należyte  wykonanie,  wystawionego  przez  podmiot  trzeci  w  klasycznym 

rozumieniu. W ww. orzeczeniu Izba podkreśliła (z czym skład orzekający w niniejszej sprawie 

się zgadza), iż „brak jest podstaw do utożsamiania pojęcia „dowodu określającego czy roboty 

budowlane  zostały  wykonane  należycie”  z  „referencją  wystawioną  przez  podmiot  trzeci”. 

Gdyby  intencją  ustawodawcy  było  ograniczenie  możliwości  powoływania  się  na  dowody 

jedynie  do  referencji  wystawionych  przez  podmiot  trzeci,  ustawodawca  dałby  temu  wyraz 

poprzez  użycie  takiego  właśnie  stwierdzenia  w rozporządzeniu,  wskazując  w  sposób 

jednoznaczny,  że jest  to  jedyny  możliwy  dokument  na  potwierdzenie  należnego  wykonania 

wykazywanego  zamówienia.  Ponadto,  na  uwagę  zasługuje  fakt,  że  oświadczenia 

przedkładane  przez  wykonawców  w  toku  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  nie  są 

składane w oderwaniu od odpowiedzialności karnej.” 

Zama

wiający w Rozdziale VII ust. 1 pkt 1 i 2 SIWZ wskazał jakich dokumentów wymaga 

od  wykonawcy  w  celu  potwierdzenia  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu 

określonych w Rozdziale V ust 2 lit. c pkt 2, 3 i 4 SIWZ, a wymóg ten odpowiadał warunkom 

wynikającym  z  rozporządzenia  w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać 

zamawiający od wykonawcy w postępowaniu o udzielenie zamówienia. Przystępujący złożył 

wykaz  robót  budowlanych  zawierający  wymagane  informacje  oraz  załączył  oświadczenie 

podmiotu 

Sprint  S.A.,  który  był  zarówno  wykonawcą,  jak  i  odbiorcą  robót  budowalnych, 

potwierdzające należyte wykonanie tych robót, a dodatkowo wskazujące na fakt, że inwestycja 

jest użytkowana przez ww. wykonawcę na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej.  

Oświadczenie  to  spełnia  zatem  wymogi  poświadczenia  należytego  wykonania  robót 

budowlanych określone w przepisach, jak i ustanowione przez Zamawiającego. Odwołujący 

w 

żaden sposób nie podważył okoliczności należytego wykonania robót przez Sprint S.A., nie 

p

odjął nawet próby dowiedzenia tego faktu, a jedynie odniósł się do kwestii o stricte formalnym 

znaczeniu.  Tymczasem  Przystępujący  w  postępowaniu  odwoławczym  przedstawił  dowody, 

które potwierdziły prawdziwość złożonego przez Sprint oświadczenia o należytym wykonaniu 

robót budowlanych. W konsekwencji Izba nie ma podstaw do przyjęcia, że istnieją wątpliwości 

co do tego, czy roboty wykonane przez Sprint S.A. w ramach realizacji Centrum Przetwarzania 

Danych w Olsztynie zostały wykonane należycie.  

Mając na uwadze powyższe Izba uznała zarzut naruszenia art. 26 ust. 3 w zw. z art. 24 

ust. 1 pkt 12 ustawy Pzp w zw. z art. 22a ust. 1, ust. 3, ust. 4 i ust. 6 w zw. z art. 7 ust. 1 i ust. 

3 ustawy Pzp. 

Nie potwierdził się także drugi z podniesionych zarzutów, tj. zarzut naruszenia art. 24 

ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp, ewentualnie art. 91 ust. 1 w zw. z art. 92 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 

ustawy  Pzp, 

odnoszący  się  do  doświadczenia  osoby  wskazanej  przez  Konsorcjum  NDI  na 

stanowisko  kierownika  robót  branży  sanitarnej  weryfikowanego  w  ramach  kryterium  oceny 

ofert zdefiniowanego w Rozdziale XIV ust. 6 pkt 2 SIWZ.

W  pierwszej  kolejności  wskazać  należy,  że  istotą  przedmiotowego  zarzutu  było 

zakwestionowanie  mo

cy  chłodzenia  zadeklarowanej  przez  Przystępującego  w formularzu 

ofertowym na potrzeby oceny oferty w ramach kryterium opisanego w Rozdziale XIV ust. 6 pkt 

2  SIWZ.  W 

konsekwencji  przedmiotem  oceny  Izby  było  to,  czy  deklarując  moc  chłodniczą 

serwerowni  na  poziomie 

„nie  mniej  niż  2000  kW”  Przystępujący  przedstawił  informacje 

wprowadzające w błąd zamawiającego, wypełniające dyspozycję art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy 

Pzp. 

W odwołaniu nie objęto zakresem zarzutu kwestii, na które Odwołujący powoływał się 

w 

piśmie procesowym z dnia 25 maja 2020 r. oraz na rozprawie i na potwierdzenie których 

przedstawił szereg dowodów, tj. braku realizacji w zadeklarowanym okresie (VI.2014-V.2015) 

na  rzecz  PCSS  postępowania,  które  przedmiotowo  mogłoby  kwalifikować  się  do  uzyskania 

d

odatkowych punktów przez Konsorcjum NDI, w tym okoliczności, że: 

  postępowanie PN 13/06/2014 nie miało za przedmiot roboty budowlanej lecz dostawę,  
  inne  postępowania  mające  za  przedmiot  roboty  budowlane  nie  obejmowały  wykonania 

systemu chłodzenia,  

  wykonane instalacje nie były oparte na wodzie lodowej,  
  wykonane instalacje nie były dedykowane dla serwerowni.  
Okoliczności te stanowią rozszerzenie podstawy faktycznej zarzutu i jako takie, zgodnie z art. 

192 ust. 7 ustawy Pzp (

w myśl którego „Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były 

zawarte  w  odwołaniu”),  nie  mogą  podlegać  rozpoznaniu  w  przedmiotowym  postępowaniu 

odwoławczym. Odwołujący był w stanie na powyższe okoliczności zwrócić uwagę już wnosząc 

odwołanie,  a  ponieważ  tego  nie  uczynił,  obciążają  go  wynikające  z  tego  negatywne 

konsekwencje  procesowe.  Nie  oznacza  to,  że  Zamawiający  nie  może  powyższych  kwestii 

zweryfikować w toku ponownego badania i oceny ofert, niemniej Izba w tym zakresie nie może 

nakazać mu dokonaniu jakichkolwiek czynności ani oceniać zasadności podniesionej w tym 

zakresie  argumentacji

.  Mając  powyższe  na  uwadze  Izba  pominęła  podczas  oceny  złożone 

przez Odwołującego dowody  nr 3 - 15 (numeracja według treści pisma Odwołującego z 25 

maja  2020  r.) 

w  zakresie,  w  jakim  odnosiły  się  do  spóźnionej  argumentacji.    Za  niemające 

znaczenia  dla 

rozstrzygnięcia  postępowania  odwoławczego  Izba  uznała  także  pismo 

Odwołującego  z  dnia  10  marca  2020  r.  złożone  w  ramach  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  (dowód  nr  17),  w  którym  poinformował  on  Zamawiającego  o  istnieniu  ww. 

dalszych podstaw faktycznych (poza wyartykułowanymi w odwołaniu) mających wskazywać 

na złożenie przez Przystępującego nieprawdziwych informacji. Przedmiotowe pismo jedynie 

potwierdza, że Odwołujący miał świadomość, że nie objął zakresem odwołania kwestii, które 

mogły mieć znaczenie dla oceny oferty Przystępującego.  

Rozpoznając  odwołanie  w  granicach  przywołanych  podstaw  faktycznych  zarzutu  nr  2 

wskazać  należy,  iż  zasadniczym  punktem  dokonanej  oceny  było  ustalenie,  czy  informacja 

przedstawiona 

przez  Przystępującego  w  zakresie  mocy  chłodniczej  serwerowni 

zadeklarowanej  w  ramach  doświadczenia  kierownika  robót  sanitarnych  była  zgodna 

z rzeczywistym  stanem  faktycznym. 

W  ocenie  składu  orzekającego  materiał  dowody 

zgromadzony  w  sprawie  nie  dawał  podstaw  do  zakwestionowania  prawdziwości 

przedstawionych informacji.  

Po  pierwsze  Odwołujący  nie  wykazał  dlaczego  moc  chłodnicza,  do  której  referowała 

treść  kryterium,  powinna  być  obliczana  właśnie  w  sposób,  w  jaki  wskazano  w  odwołaniu, 

w 

tym, że nie należy sumować mocy chłodniczej dwóch urządzeń (w tym przypadku chillera 

wewnętrznego o mocy 735kW i dry coolera o mocy 900kW) składających się, w jego ocenie, 

na  jeden 

układ  niskotemperaturowy.  Odwołujący nie podważał  stanowiska Zamawiającego,  

że każde urządzenie, które może działać niezależnie i dostarczać moc chłodniczą dla sprzętu 

serwerowego  IT  powinno  być  policzone  osobno,  ponieważ  stanowi  niezależny  system 

chłodniczy.  W  odpowiedzi  na  odwołanie  Zamawiający  wskazał,  iż  nie  wymagał  założenia 

dostępności  mocy  jednocześnie  w maksymalnej  wysokości  oraz  szczegółowo  wyjaśnił 

dlaczego przyjął takie rozwiązanie, w tym m.in. podkreślił, że interpretacja prezentowana przez 

Odwołującego  dyskryminowałaby  wykonawców,  którzy  stosują  dużo  bardziej  złożone 

technologicznie systemy redundantne, w 

których często w praktyce nominalna moc możliwa 

do  osiągnięcia  przez  zainstalowany  kompletny  system  jest  mniejsza  niż  faktycznie 

zainstalowana i dostępna dla sprzętu serwerowego IT z uwagi na konieczność zachowania 

rezerwy takiej samej mocy jak nominalna do dyspozycji (np. na wypadek awarii czy na czas 

konserwacji).  Odwołujący  ani  w  piśmie  procesowym,  ani  na  rozprawie  nie  odniósł  się  do 

argumentacji  Zamawiającego  odnoszącej  się  do  układów  redundantnych,  tym  samym  Izba 

stanowisko Zamawiającego uznała za wiarygodne.  

Po  drugie  Odwołujący  nie  przedstawił  argumentacji,  która  przeczyłaby  twierdzeniom 

Zamawiającego i Przystępującego, że do mocy chłodniczej, którą wykonawca podać miał na 

potrzeby  kryterium  oceny  ofert,  należy  wliczyć  także  układy  odzysku  ciepła.  Zamawiający 

wyjaśnił,  iż  odzysk  ciepła  jest  takim  samym  źródłem  chłodu,  jak  każde  inne  urządzenie 

specjalizowane  dla  serwerowni,  co  potwierdził  także  Przystępujący.  Złożony  przez 

Przystępującego  dowód  w  postaci  schematu  ideowego  dla  serwerowni  CBPIO  również 

wskazuje  na  moc  chłodniczą  (Qch)  330kW  dla  każdego  z  dwóch  odzysków  ciepła.  Z  kolei 

opinia prywatna przedstawiona przez Odwołującego do kwestii mocy chłodniczej wymienników 

odzysku nie odnosi się. Mieć należy na względzie, że pojęcie mocy chłodniczej dostępnej dla 

sprzętu  serwerowego  IT  nie  zostało  zdefiniowane  przez  Zamawiającego,  przedmiotowa 

kwestia nie była też przedmiotem wyjaśnień w toku postępowania o udzielenie zamówienia. 

Aby  zatem  móc  obecnie  skutecznie  kwestionować,  że  doszło  do  złożenia  nieprawdziwego 

oświadczenia  przez  Przystępującego,  Odwołujący  winien  wykazać,  że  istnieje  jeden 

prawidłowy,  znany  w  kręgu  wykonawców  działających  na  tym  konkretnym  rynku,  sposób 

obliczenia mocy chłodniczej, czego nie uczynił. Tymczasem prezentowane w postępowaniu 

odwoławczym  stanowiska  i  okoliczności  wynikające  ze  składanych  dowodów  wskazują,  że 

istniało  co  najmniej  kilka  możliwych  sposobów  obliczenia  mocy  chłodniczej,  wobec  czego 

kierować  się  należy  zasadą,  iż  wszelkie  niejasności  SIWZ  należy  rozpatrywać  na  korzyść 

wykonawców.  

N

ie  znajduje  także  oparcia  stanowisko  Odwołującego,  jakoby  elementy  inne  niż  dry 

cooler o mocy 900kw, chiller wewnętrzny o mocy 735kW oraz dry cooler o mocy 500kw, miały 

pojawić się dopiero na późniejszych etapach realizacyjnych. Okoliczność, że układy odzysku 

ciepła  były  przedmiotem  tego  samego  postępowania  co  ww.  urządzenia  (nr  13/06/2014), 

potwierdza  dowód  złożony  przez  Odwołującego  na  rozprawie  w  postaci  specyfikacji 

technicznej przedmiotu zamówienia zawartej w treści SIWZ dla ww. postępowania, gdzie w pkt 

4.1. znalazły się wymagane parametry dla wymiennika odzysku zlokalizowanego na układzie 

parownika chillera wewnętrznego o mocy chłodniczej min. 330kW, a w pkt 4.2. parametry dla 

wymiennika  odzysku  zlokalizowanego  na  układzie  wysokotemperaturowym  DLC  o  mocy 

chłodniczej  min.  330kW.  Takie  wymienniki  przewidziane  były  zatem  zarówno  dla  układu 

niskotemperaturowego,  jak  i  wysokotemperaturowego.  Z  kolei  wytwornica  wody  lodowej 

o 

mocy  400kW,  według  oświadczeń  Przystępującego,  nie  była  uwzględniania  podczas 

sumowania mocy chłodniczej.  

Jedyny  dowód  w  sprawie  złożony  przez  Odwołującego  odnoszący  się  do  mocy 

chłodniczej dostępnej dla sprzętu serwerowego  IT stanowiła opinia prywatna (dowód nr 16), 

którą  -  z  uwagi  na  jej  sporządzenie  na  zlecenie  zainteresowanej  strony  -  należy  traktować 

jedynie jako wzmocnienie twie

rdzeń Odwołującego, który dla ich uwiarygodnienia odwołuje się 

do  autorytetu  specjalisty  i  wiadomości  specjalnych.  Pogląd  taki  jest  ugruntowany  zarówno 

w 

orzecznictwie Izby, jak i w orzecznictwie sądowym (por m.in. wyrok SN z dnia 3 października 

2008 r., sygn. akt I CSK 125/08, wyrok SN z dnia 11 grudnia 1997 r. sygn. akt I CKN 385/97, 

wyrok Izby z dnia 16 kwietnia 2014 r. sygn. akt KIO 654/14, wyrok Izby z dnia 11 grudnia 2018 

r., sygn. akt KIO 1287/18, KIO 1290/18, KIO 1297/18, KIO 1301/18). 

Ponadto treść tej opinii 

porusza  jedynie  zagadnienie 

braku  możliwości  zsumowania  mocy  chłodniczej  chillera 

wewnętrznego  o  mocy  735kW  i  dry  coolera  o  mocy  900kW  przy  obliczaniu  teoretycznej 

maksymalnej mocy chłodniczej. Opinia ta ani nie odnosi się do kwestii uwzględniania  w mocy 

chłodniczej  układów  odzysku  ciepła,  ani  nie  pozwala  na  zakwestionowanie  stanowiska 

Zamawiającego w odniesieniu do różnic pomiędzy nominalną mocą możliwą do osiągnięcia a 

mocą  faktycznie  zainstalowaną  i  dostępną  dla  sprzętu  serwerowego  IT  w  systemach 

redundantnych.  

W konsekwencji,  nawet 

przy  uwzględnieniu  stanowiska  Odwołującego  o  braku 

możliwości sumowania mocy chłodniczej chillera wewnętrznego 735kW i dry coolera 900kW, 

to 

uwzględniając na  potrzeby  wyliczeń  dla układu niskotemperaturowego  maksymalną moc 

dry coolera (900 kW), a dla układu wysokotemperaturowego DLC moc 500kW, to po dodaniu 

mocy chłodniczej obu wymienników odzysku ciepła, łączna moc chłodnicza wynosić będzie 

060kW,  co  przekracza  wartość  wskazaną  w  ofercie  Przystępującego.  Przy  czym  jak 

wskazywał  Przystępujący  w  zależności  od  zastosowanych  konfiguracji  oraz  panujących 

warunków  istniała  także  potencjalna  możliwość  zwiększenia  całkowitej  dostępnej  mocy 

chłodniczej, do czego Odwołujący się nie odniósł. Z kole możliwość uwzględnienia podczas 

obliczeń  dla  układu  niskotemperaturowego  maksymalnej  mocy  dry  coolera  tj.  900  kW 

potwierdził sam Odwołujący w treści odwołania, jak i potwierdza ją złożona przez niego opinia 

prywatna.  Na  tak

ą  możliwość  wskazuje  także  stanowisko  Przystępującego,  który  w  piśmie 

procesowym 

wyjaśnił, że w układach tego typu często stosuje się system chłodzenia oparty 

na wodzie lodowej i tzw. freecoolingu oraz odzysk ciepła, co oznacza, że chiller wewnętrzny  

ze  względów  ekonomicznych  jest  wyłączany  i  korzysta  się  tylko  z  chłodnicy  zewnętrznej 

(w tym wypadku dry coolera o mocy 900kW).  Jak 

zauważył Przystępujący to taki układ jest 

zastosowany w serwerowni CBPIO 

i taki układ ma być zastosowany w Budynku Kompetencji 

STOS, którego dotyczy przedmiotowe postępowanie.  Moc chłodniczą dostępną dla sprzętu 

IT w serwerowni CBPIO w efekcie realizacji tej inwestycji  w okresie 2014-2015 

większą niż 

zadeklarowane 2000 kW potwierdził także odbiorca tej inwestycji (pismo złożone jako dowód 

przez Zamawiającego na rozprawie).   

W  tym  stanie  rzeczy  Izba  stwierdziła,  iż  Odwołujący  nie  wykazał,  aby  informacje 

wskazane przez Przystępującego na potrzeby oceny ofert zdefiniowanego w Rozdziale XIV 

ust.  6  pkt  2  SIWZ  stanowiły  informacje  niezgodne  z  rzeczywistością,  wprowadzające 

Zamawiającego w błąd czy powodujące konieczność dokonania zmiany punktacji ofert w tym 

kryterium.  

Nie potwierdził się także zarzut oznaczony nr 3 w odwołaniu, tj. zarzut naruszenia art. 

24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  odnoszący  się  do  przedstawienia  przez  Przystępującego 

nieprawdziwych  informacji  w  zakresie 

doświadczenia  kierownika  budowy  (alternatywnie 

naruszenia art. 26 ust. 3 w zw. z art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 7 ust. 1 i 3 ustawy Pzp poprzez 

zaniechanie wezwania do uzupełnień).   

Po pierwsze, 

również w tym przypadku wskazać należy na lakoniczność argumentacji 

przedstawionej  w  odwołaniu  i  doprecyzowywanie  podstawy  faktycznej  zarzutu  po  upływie 

terminu  na  wniesienie  odwołania.  Swoje  stanowisko  w  odwołaniu  o  tym,  że  wartość  robót 

budowlanych  zrealizowanych  w  ramach  inwestycji,  na  którą  Przystępujący  powołał  się 

wykazując  doświadczenie  kierownika  robót,  jest  mniejsza  niż  wymagane  20  mln  zł  brutto, 

Odwołujący  ograniczył  de  facto  do  zdania,  że  „poza  wykonaniem  robót  budowlanych 

inwestycja 

zakładała  wykonanie  szeregu  innych  prac,  jak  zagospodarowanie  terenu 

i 

kompleksowe  wyposażenie  obiektu,  obejmujące  dostawę  zarówno  technologii  basenowej, 

jak  i  dostawę  pozostałego  wyposażenia,  stanowiące  istotne  kosztotwórcze  elementy 

realizacyjne.” Jak słusznie zauważył Przystępujący, Odwołujący nie przedstawił jakichkolwiek 

szczegółowych informacji co do zakresu tych prac ani co do ich wartości. Uzupełnianie tych 

informacji  i  przedstawianie  kompleksowych  wyliczeń  w  dalszym  piśmie  procesowym  i  na 

rozprawie, uznać należy co do zasady za spóźnione.  

Jak  wskazano  już  powyżej,  art.  192  ust.  7  ustawy  Pzp  wyznacza  ścisły  zakres 

rozpoznania  odwołania  przez  Izbę  -  Izba  nie  może  orzekać  co  do  zarzutów,  które  nie  były 

zawarte  w  odwołaniu.  Skonkretyzowanie  zarzutu  w  odwołaniu  ma  newralgiczne  znaczenie, 

gdyż umożliwia stronom i uczestnikom postępowania odniesienie się do ich treści. W związku 

z tym o ile dowody na mocy art. 190 ust. 1 ustawy Pzp Odwołujący może przedstawiać aż do 

zamknięcia  rozprawy,  o  tyle  okoliczności,  z  których  chce  wywodzić  skutki  prawne  musi 

uprzednio zawrzeć w odwołaniu, pod rygorem ich nieuwzględnienia (por. m.in. wyrok z dnia 

31 stycznia 2020 r., sygn. akt KIO 113/20). 

Nie sposób zatem zaaprobować takiego podejścia, 

jakie prezentuje Odwołujący, który w odwołaniu bardzo ogólnie formułuje podstawę faktyczną 

zarzutu,  a 

następnie  (teoretycznie  w  jej  ramach)  przedstawia  szczegółową  argumentację. 

Skoro  Odwołujący  powoływał  się  na  dokumentację  referencyjnych  robót  budowlanych  już 

w 

odwołaniu, to znaczy, że był w stanie już wówczas przedstawić argumentację zawierającą 

konkretne  odniesienie  się  do  zakresu  inwestycji  i  wartości  poszczególnych  elementów  tej 

inwestycji

,  a  na  rozprawie  złożyć  jedynie  dowody,  które  by  ją  potwierdzały.  Tymczasem 

Odwołujący dopiero w dniu rozprawy złożył pismo, w którym skonkretyzował stawiany zarzut. 

Art. 192 ust. 7 ustawy Pzp ma na celu właśnie zapobieganie takim sytuacjom - odwołanie nie 

może  mieć  charakteru  ogólnego,  a  Krajowa  Izba  Odwoławcza  nie  może  opierać 

rozstrzygnięcia  na  podstawach  faktycznych  doprecyzowanych  na  etapie  rozprawy.  Takie 

postępowanie byłoby naruszeniem zasady równości stron w postępowaniu odwoławczym (por. 

m.in. wyroki z dnia 6 kwietnia 2018 r., sygn. akt KIO 533/18, z dnia 14 kwietnia 2018 r., sygn. 

akt KIO 433/18, z dnia 6 czerwca 2018 r., sygn. akt KIO 979/18)  

Po  drugie,  Izba  przychyliła  się  do  stanowiska  Zamawiającego  i  Przystępującego,  że 

zasadnym  jest  odniesienie  wartości  robót,  o  której  mowa  w  treści  warunku  określonego 

w Rozdziale  V  ust.  2  lit.  c  ppkt  6  SIWZ  do  rob

ót  budowlanych  będących  przedmiotem 

zamówienia, na które wykonawca powołuje się w celu wykazania doświadczenia kierownika 

budowy 

(tj.  do  wartości  całego  zamierzenia  inwestycyjnego).  Literalna  treść  warunku 

wskazuje, iż pojęcie „wartość robót” referuje właśnie do robót budowlanych, na których osoba 

wskazana  do  pełnienia  funkcji  kierownika  budowy  pełniła  funkcję  techniczną.  Tymczasem 

Odwołujący  próbuje  przeforsować  pogląd,  że  pojęcie  „wartość  robót”  należy  ograniczyć 

wyłącznie do wartości zrealizowanych w ramach danej inwestycji robót budowlanych w ścisłym 

tego  słowa  znaczeniu,  ujmowanych  co  do  zasady  w  kosztorysach  opisanych  jako  „roboty 

budowlane”  czy  „prace  budowlane”.  Z  takim  stanowiskiem  nie  sposób  się  zgodzić.  Pojęcia 

„wartość  robót”  nie  można  interpretować  w  oderwaniu  od  definicji  robót  budowlanych 

wskazanej  w  art.  2  pkt  8  ustawy  Pzp,  która  wobec  braku  odmiennego zdefiniowania  przez 

Zamawiającego  powinna  zostać  wzięta  pod  uwagę  przy  dokonywaniu  interpretacji 

postanowień  SIWZ.  Zgodnie  z  tym  przepisem  roboty  budowlane  to  wykonanie  albo 

zaprojektowanie  i  wykonanie  robót  budowlanych  określonych  w  przepisach  wydanych  na 

podstawie art.  2c 

lub  obiektu  budowlanego,  a  także  realizacja  obiektu  budowlanego,  za 

pomocą  dowolnych  środków,  zgodnie  z  wymaganiami  określonymi  przez  zamawiającego. 

W konsekwencji 

pod pojęciem robót budowlanych na gruncie ustawy Pzp  mieścić się będą 

także  inne  elementy  konieczne  do  realizacji  zamówienia,  które  nie  stanowią  robót 

budowlanych sensu stricto 

(w inżynierskim znaczeniu). W zakres pojęcia robót budowlanych 

w  rozumieniu  ustawy  Pzp  wchodzą  chociażby  także  prace  związane  z  wykonywaniem 

instalacji  budowlanych  (w  tym  elektrycznych,  izolacyjnych,  cieplnych,  wodnych, 

wentylacyjnych,  gazowych  i  innych 

–  por.  załącznik  do  rozporządzenia  Ministra  Rozwoju 

w 

sprawie wykazu robót  budowlanych z  dnia 26  lipca 2016  r.,  Dz.  U.  z 2016 r.  poz.  1125).  

W 

świetle powyższej definicji za roboty budowlane można uznać co do zasady kompleksowe 

wykonanie danego zamierzenia inwestycyjnego jak

o całości. 

W  konsekwencji,  w 

ocenie  składu  orzekającego  w  przedmiotowej  sprawie  właściwym 

wydaje  się  odnoszenie  pojęcia  „wartości  robót”  do  wartości  całego  zamierzenia 

inwestycyjnego,  którego  przedmiotem  była  budowa  obiektu  budowlanego.  Przedmiotem 

inwestycji,  na  którą  powołał  się  Przystępujący  („Budowa  kompleksowego  Centrum 

Sportowego Akademii Marynarki Wojennej 

– realizacja II etapu obejmująca budowę krytego 

basenu z zapleczem na terenie AMW w Gdyni”) było wykonanie robót budowlanych (§ 1 ust. 

1  umowy 

–  dowód  nr  18  załączony  do  pisma  Odwołującego),  za  które  strony  ustaliły 

wynagrodzenie w łącznej wysokości 26 507 073,18 zł brutto (§ 11 ust. 1 ww. umowy).  Skoro 

zgodnie   

definicją wskazaną w art. 2 pkt 8 ustawy Pzp, robotami budowlanymi jest wykonanie 

obiektu budowlanego jako całości, a to właśnie obejmował przedmiot referencyjnej inwestycji, 

to brak jest podstaw do kwestionowania zadeklarowanej przez Przystępującego wartości robót 

zrealizowanych w ramach tej inwestycji. Istotn

ą okolicznością jest także fakt, że Zamawiający 

nie zawarł w treści SIWZ żadnych szczegółowych wytycznych, jak należy rozumieć pojęcie 

wartości  robót  czy  jak  liczyć  tę  wartość  na  potrzeby  spełnienia  warunku  w  zakresie 

doświadczenia  kluczowego  personelu.  Wszelkie  zaś  wątpliwości  co  do  treści  postanowień 

SIWZ,  czy  niejasności,  które  mogą  odnosić  się  do  oceny  ofert,  nie  mogą  wywoływać 

negatywnych konsekwencji dla wykonawców (podobnie wypowiedziała się Izba m.in. w wyroku 

z dnia 20 stycznia 2020 r., sygn. akt KIO 2680/20).  

Ponadto 

w ocenie Izby elementy zamówienia, których wartości zdaniem Odwołującego 

nie powinno się uwzględniać w „wartości robót”, o której mowa w spornym warunku, zostały 

wydzielone  w  sposób  sztuczny,  na  potrzeby  przyjętej  taktyki  procesowej.  Jak  wynika 

z 

zestawienia załączonego jako dowód nr 20 do pisma procesowego z dnia 25 maja 2020 r. 

Odwołujący  dokonał  podziału  wartości  elementów  wchodzących  w  zakres  ww.  inwestycji, 

wyłączając  z  wartości  robót  wszystkie  dostawy  elementów  wyposażenia  niezbędnych  do 

realizacji  tych  robót,  jak  np.  dostawy  elementów  instalacji  sanitarnych,  cieplnych, 

elektrycznych,  teletechnicznych,  technologii  basenowej  czy  elementów  małej  architektury 

(w 

tym  dostawę  systemów  elektrycznych,  osprzętu  elektrycznego,  rurociągów,  urządzeń 

chłodniczych,  etc).  Tymczasem  elementy  dostaw  dokonywanych  w  ramach  referencyjnej 

inwestycji były ściśle związane z przedmiotem robót budowlanych i stanowiły ich integralną 

część,  a  montaż  dostarczanych  urządzeń  i  prace  instalacyjne  składały  się  na  roboty 

budowlane jako całość. Nie budzi wątpliwości Izby, iż wszystkie te elementy były konieczne 

dla realizacji zamierzenia inwestycyjnego jako całości, wszystkie one łącznie składały się na 

realizację przedmiotu zamówienia, jakim była w tym wypadku budowa krytego basenu wraz 

z 

zapleczem.  Odwołujący  przeciwnych  okoliczności  nie  wykazał,  a  złożone  przez  niego 

dowody  (nr  18-

22) stanowiły jedynie podstawę, w oparciu o którą dokonał on wyliczeń. Nie 

miały  one  wpływu  na  rozstrzygnięcie  jako,  że  Izba  nie  zaaprobowała  sposobu,  w  jaki 

Odwołujący dokonał wyliczenia wartości robót, o których mowa w treści warunku określonego 

w Rozdziale V ust. 2 lit. c ppkt 6 SIWZ.  

Mając na uwadze powyższe Izba na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp orzekła jak 

w sentencji. 

O 

kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku postępowania na podstawie 

art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz § 5 ust. 4 w  zw. z § 3 pkt 1 i 2 lit.  b) Rozporządzenia 

Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972). 

Izba wskazuje, iż zgodnie z art. 192 ust. 9 ustawy Pzp w wyroku oraz w postanowieniu 

kończącym  postępowanie  odwoławcze  Izba  rozstrzyga  o  kosztach  postępowania 

odwoławczego.  Z  kolei  w  świetle  art.  192  ust.  10  ustawy  Pzp   strony  ponoszą  koszty 

postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust. 6. Izba 

podziela  pogląd  ugruntowany  w  orzecznictwie  sądów  powszechnych,  iż  w  przypadku 

rozstrzygnięcia, w którym część odwołania wniesionego do Krajowej Izby Odwoławczej zostaje 

uwzględniona,  zaś  część  oddalona  zasada  odpowiedzialności  za  wynik  postępowania 

odwoławczego  oznacza  obowiązek  stosunkowego  rozdzielenia  kosztów  postępowania 

odwoławczego w takiej części, w jakiej odwołanie odniosło skutek (por. m.in. postanowienie 

Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2018 r., sygn. akt XXIII Ga 830/18, wyrok 

Sądu Okręgowego w Warszawie z 22 stycznia 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 1992/15, wyrok Sądu 

Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 880/16, wyrok Sądu 

Okręgowego we Wrocławiu z 17 listopada 2016 r. sygn. akt X Ga 653/16, postanowienie Sądu 

Okręgowego w Warszawie z dnia 12 grudnia 2017 r. sygn. akt XXIII Ga 1886/17). 

W przedmiotowej sprawie Izba częściowo uwzględniła i częściowo oddaliła odwołanie. 

Odwołanie okazało się zasadne w stosunku 1/4 (zarzut nr 4) i bezzasadne w pozostałej części 

(zrzuty  nr  1,  2  i  3)

.  Kosztami  postępowania  obciążono  zatem  Zamawiającego  w  części  1/4 

i 

Odwołującego  w części  3/4.  Na  koszty  postępowania  odwoławczego  składał  się  wpis 

uiszczony  przez  Odwołującego  w  wysokości  20  000  zł  oraz  koszty  poniesione  przez 

Zamawiającego z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika w wysokości 3600 zł (łącznie 23 600 

zł). Odwołujący poniósł dotychczas koszty postępowania odwoławczego w wysokości 20 000 

zł tytułem wpisu od odwołania, tymczasem odpowiadał za nie jedynie do wysokości 17 700 zł 

(23  600  zł  x  3/4).  Wobec  powyższego  Izba  zasądziła  od  Zamawiającego  na  rzecz 

Odwołującego  kwotę  2  300  zł  stanowiącą  różnicę  pomiędzy  kosztami  poniesionymi 

dotychczas przez Odwołującego a kosztami postępowania, za jakie odpowiadał w świetle jego 

wyniku. 

Przewodniczący:      ……………………………….………