KIO 300/20 POSTANOWIENIE dnia 20 lutego 2020 roku

POSTANOWIENIE 

z dnia 20 lutego 2020 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:  Agnieszka Trojanowska 

Członkowie:           Monika Szymanowska 

                                Ryszard Tetzlaff 

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 

bez udziału stron w dniu 20 lutego 2020 roku w 

Warszawie 

odwołania  wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  

13  lutego  2020  roku  przez  wykonawc

ów  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia:  Vendi  Servis  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w 

Łodzi,  ul.  Traktorowa  126,  JOL-MARK  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z 

siedzibą  w  Gliwicach,  ul.  Portowa  16G,  Przedsiębiorstwo  Produkcyjno-Handlowo- 

Usługowe „Postęp” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Gliwicach, 

ul. Portowa 16G i CATERMED Spółka Akcyjna z siedzibą w Łodzi, ul. Traktorowa 126 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Wojewódzki  Specjalistyczny  Szpital  Dziecięcy  im. 

Prof. dr Stanisława Popowskiego w Olsztynie, ul. Żołnierska 18a  

postanawia: 

1. odr

zuca odwołanie, 

2. k

osztami postępowania obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie 

zamówienia:  Vendi  Servis  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w 

Łodzi,  ul.  Traktorowa  126,  JOL-MARK  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z 

s

iedzibą  w  Gliwicach,  ul.  Portowa  16G,  Przedsiębiorstwo  Produkcyjno-Handlowo- 

Usługowe „Postęp” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Gliwicach, 

ul. Portowa 16G i CATERMED Spółka Akcyjna z siedzibą w Łodzi, ul. Traktorowa 126 

i zalicza  w pocz

et  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  7.500  zł  00  gr  (słownie: 

siedem 

tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r., poz. 1843 ze zm.) na niniejsze postanowienie - 

w  terminie  7  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Olsztynie. 

Przewodniczący:     …………….……….. 

Członkowie:            ………………………. 

………………………. 

UZASADNIENIE 

Postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie  zamówienia  z  wolnej  ręki 

zostało  wszczęte  ogłoszeniem  o  zamiarze  zawarcia  umowy  na  całodzienne,  całodobowe 

żywienie  pacjentów  hospitalizowanych  w  Wojewódzkim  Specjalistycznym  Szpitalu 

Dziecięcym w Olsztynie (samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej) zamieszczonym w 

Biuletynie  Zamówień  Publicznych  w  dniu  29  stycznia  2020r.  za  numerem  550017278-N-

Zapr

oszenie  do  udziału  w  postępowaniu  w  trybie  art.  67  ust.  1  pkt  3  ustawy  wraz  z 

załącznikami  zostało  przekazane  wykonawcy  Miejskiemu  Szpitalowi  Zespolonemu  w 

Olsztynie w dniu 28 stycznia 2020r. drogą elektroniczną.  

W  dniu  13  lutego  2020r.  odwołanie  na  wybór  trybu  postępowania  wnieśli  wykonawcy 

wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia:  Vendi  Servis  spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością z siedzibą w Łodzi, ul. Traktorowa 126, JOL-MARK spółka z ograniczoną 

odpowiedzialnością z siedzibą w Gliwicach, ul. Portowa 16G, Przedsiębiorstwo Produkcyjno-

Handlowo- 

Usługowe  „Postęp”  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w 

Gliwicach, ul. Portowa 16G i CATERMED Spółka Akcyjna z siedzibą w Łodzi, ul. Traktorowa 

.  Odwołanie  zostało  wniesione  przez  pełnomocnika  działającego  na  podstawie 

pełnomocnictwa  z  dnia  13  lutego  2020r.  udzielone  przez  każdego  z  ubiegających  się  o 

zamówienie  wykonawców,  podpisane  zgodnie  z  zasadami  reprezentacji  każdego  z 

wykonawców,  zgodnie  z  przedłożonymi  do  odwołania  odpisami  z  KRS.  Kopia  odwołania 

została przekazana zamawiającemu w dniu 13 lutego 2020r.  

Odwołujący  zarzucili  zamawiającemu  naruszenie  następujących  przepisów  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych: 

1. art. 67 ust. 1 pkt 3 ustawy w zw. z art. 10 ust. 2 ustawy, art. 7 ust. 1 i 3 ustawy w zw. z art. 

43  ust.  1  ustawy  przez  zastosowanie  przez 

zamawiającego  trybu  udzielenia  zamówienia  z 

wolnej  ręki  w  sytuacji,  w  gdy  nie  zaistniały  ustawowe  przesłanki  zastosowania  tego  trybu 

udzielenia  zamówienia  określone  w  przepisie  art.  67  ust.  1  pkt  3  ustawy,  tj.  pomimo 

niezaistnienia  wyjątkowej  sytuacji  nie  wynikającej  z  przyczyn  leżących  po  stronie 

zamawiającego,  której  nie  mógł  on  przewidzieć,  jak  również  nie  zaistniała  niemożność 

zachowania  terminów  określonych  dla  innych  trybów  udzielenia  zamówienia,  w 

szczególności trybu przetargu nieograniczonego; 

2.  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  w  zw.  z  art.  24  ust.  5  pkt  4  ustawy  przez  naruszenie  przez 

zamawiającego  zasad  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców,  a  także 

zasady przejrzystości, polegające na zastosowaniu przez zamawiającego trybu zamówienia 

z  wolnej  ręki,  pomimo  braku  ku  temu  ustawowych  przesłanek  oraz  przez  podanie  przez 

zamawiającego  nieprawdziwych  informacji  o  odwołującym,  tj.  że  wobec  odwołującego 

zachodzą przesłanki wykluczenia, o których mowa w art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy. 

Wniósł o: 

1.  na  podstawie  art.  192  ust.  3  pkt  2  lit.  a)  ustawy  w  zw.  z  art.  146  ust.  1  pkt  1  ustawy 

unieważnienie  w  całości  umowy  zawartej  przez  zamawiającego  z  Miejskim  Szpitalem 

Zespolonym  im.  Mikołaja  Kopernika  w  Olsztynie,  ewentualnie,  wobec  nieuwzględnienia 

żądania  unieważnienia  umowy,  na  podstawie  art.  192  ust.  3  pkt  2  c)  o  skrócenie  czasu 

obowiązywania  umowy  do  dnia  zawarcia  umowy  z  wykonawcą,  którego  oferta  zostanie 

wybrana jako oferta najkorzystnie

jsza w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego 

w trybie konkurencyjnymi 

2.  nakazanie 

zamawiającemu  przygotowania i  przeprowadzenia postępowania o udzielenie 

zamówienia  w  trybie  konkurencyjnym  tj.  bez  zastosowania  trybu  udzielenia  zamówienia  z 

woln

ej ręki. 

3.  ewentualnie,  na  podstawie  art.  192  ust.  3  pkt  3  ustawy,  stwierdzenia  naruszenia  przez 

zamawiającego naruszenia przepisów ustawy. 

Odwołujący  wskazali,  że  posiadają  interes  prawny  we  wniesieniu  niniejszego  odwołania,  a 

zaskarżone  czynności  zamawiającego  naruszają  interes  odwołującego  w  uzyskaniu 

zamówienia, z uwagi na niezasadne zastosowanie przez zamawiającego trybu zamówienia z 

wolnej  ręki  z  pominięciem  innych  zainteresowanych  wykonawców,  w  tym  odwołującego. 

Zamawiający  wszczął  i  przeprowadził  postępowanie  w  trybie  zamówienia  z  wolnej  ręki  z 

naruszeniem  podstawowych  zasad  udzielania  zamówień  publicznych  i  przepisów  ustawy 

oraz w sposób nieuprawniony przyjął, że zaistniały przestanki zastosowania art. 67 ust. 1 pkt 

3  ustawy.  W  wyniku  niezgodnego  z 

prawem  działania  zamawiającego,  odwołujący  został 

pozbawiony  możliwości  ubiegania  się  o  zamówienie,  do  którego  wykonywania  odwołujący 

jest  w  pełni  zdolny.  Nadto  zamawiający  w  ogłoszeniu  podał  nieprawdziwe  informacje 

dotyczące  odwołującego,  godzące  w  jego  dobre  imię,  co  naraża  odwołującego  na  szkodę. 

Wbrew temu co wskazał zamawiający w stosunku do odwołującego nie zachodzą przesłanki 

wykluczenia, o których mowa w art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy. 

Odwołujący  stwierdzili,  że  zachodzi  dopuszczalność  korzystania  ze  środków  ochrony 

prawnej  w  przypadku  zamówień  publicznych  na  usługi  społeczne  o  wartości  poniżej 

wyrażonej w złotych równowartości kwoty 750.000 euro: 

Ustawa  ustawy 

przewiduje  w  dziale  VI  środki  ochrony  prawnej,  które  służą  uczestnikom 

postępowań  o  udzielenie  zamówienie  publicznego  wobec  zamawiających,  którzy  naruszają 

przepisy  ustawy.  W  art.  180  ust.  1  i  ust.  2  ustawodawca  rozróżnił  zakres  czynności 

zamawiającego,  na  które  przysługuje  odwołanie,  w  zależności  od  wartości  zamówienia  -  i 

jest to jedyne ogranic

zenie w stosowaniu środków ochrony prawnej przewidziane w ustawy. 

Proces  udzielania  zamówień  publicznych,  który  prowadzi  do  wydatkowania  środków 

publicznych - 

dla zachowania jego przejrzystości, prawidłowości i uczciwej konkurencji musi 

być poddany kontroli niezależnych organów, które korygują czynności zamawiających w toku 

postępowania i czuwają nad prawidłowością powierzania zamówień publicznych. Odwołujący 

podkreślili,  że  zamówienia  publiczne  są  obszarem  na  styku  władzy  publicznej  i  interesów 

prywatnych, 

szczególnie  narażonym  na  korupcję.  Przepisy  ustawy  dotyczące  ochrony 

prawnej mają znaczenie pierwszorzędne dla procesu udzielania zamówień publicznych i są 

wyrazem  konstytucyjnej  zasady  prawa  do  sądu  (art.  45,  art.  78,  art.  176  konstytucji)  oraz 

przejawem 

realizacji  przez  ustawodawcę  praw  człowieka  i  podstawowych  wolności  (art.  6 

Konwencji  o  Ochronie  Praw  Człowieka  i  Podstawowych  Wolności  z  dnia  4  listopada  1950 

roku z protokołami dodatkowymi). 

Środki  ochrony  prawnej  służą  uczestnikom  wszystkich  postępowań  o  udzielenie  zamówień 

publicznych,  które  zostały  uregulowane  w  ustawie  -  co  stanowi  jedną  z  naczelnych  zasad 

prawa zamówień publicznych. 

Zgodnie z tezą nr 122 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2014/24/UE z dnia 26 

lutego  2014  roku  w  sprawie  zam

ówień  publicznych,  uchylającą  dyrektywę  2004/18/WE: 

"Dyrektywa  89/665/EWG  przewiduje  określone  procedury  odwoławcze,  które  mają  być 

dostępne co najmniej dla każdej osoby, która ma lub miała interes w uzyskaniu konkretnego 

zamówienia,  a  która  ucierpiała  lub  może  ucierpieć  wskutek  domniemanego  naruszenia 

unijnego prawa w dziedzinie zamówień publicznych lub przepisów krajowych przenoszących 

to  prawo.  Niniejsza  dyrektywa  nie 

powinna  mieć  wpływu  na  te  procedury  odwoławcze. 

Jednak  obywatele,  zainteresowane  podmio

ty,  bez  względu  na  to,  czy  są  zorganizowane, 

oraz  inne  osoby  lub  organy  niemające  dostępu  do  procedur  odwoławczych  na  mocy 

dyrektywy  89/665/EWG  pomimo  to  mają,  jako  podatnicy,  uzasadniony  interes  w  tym,  by 

procedury zamówień publicznych były należyte. Powinni zatem mieć możliwość - w sposób 

inny  niż  przez  system  odwoławczy  na  mocy  dyrektywy  89/665/EWG  i  bez  konieczności 

występowania  przed  sądem  łub  trybunałem  -  zgłaszania  ewentualnych  naruszeń  niniejszej 

dyrektywy  do  właściwego  organu  lub  struktury".  Z  treści  dyrektywy  wynika  wprost,  że 

przepisy europejskie nakazują stosowanie ochrony prawnej w zamówieniach publicznych w 

sposób  możliwie  najszerszy.  Przepisy  prawa  krajowego  powinny  umożliwiać  weryfikację 

czynności  zamawiających  nie  tylko  wykonawcom  w  toku  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  ale  wręcz  wszystkim  obywatelom,  z  uwagi  na  to,  że  w  drodze 

udzielania zamówień publicznych wydatkowane są środki publiczne. 

Wyłączenie  ochrony  prawnej  w  jakimkolwiek  rodzaju  postępowań  opisanych  w  ustawie  -  a 

tym  samym  pozbawienie  prawa  uczestników  postępowania  do  weryfikacji  czynności 

zamawiających  przez  niezależny  organ  oraz  pozostawienie  decyzji  zamawiających,  nawet 

stanowiących  naruszenie  przepisów  ustawy  -  jako  decyzji  ostatecznych  -  jako  wyłączenie 

jednej 

z  naczelnych  zasad  prawa  zamówień  publicznych  -  bezwarunkowo  musiałoby 

nastąpić  na  podstawie  konkretnego  przepisu  ustawy  (choć  wątpliwości  budziłaby 

konstytucyjność i zgodność z przepisami europejskimi takiego rozwiązania). Ustawa ustawy 

musiałaby  wprost  wyłączać  prawo  do  ochrony  prawnej  w  określonych  rodzajach 

postępowań.  Takich  przepisów  prawa,  które  wyłączają  prawo  do  ochrony  prawnej  w 

określonych rodzajach postępowań - nie ma w ustawie. 

W szczególności przepisem wyłączającym prawo do ochrony prawnej wobec niezgodnych z 

ustawą  czynności  zamawiających  nie  jest  art.  138o  ustawy,  na  który  powołała  się  Izba. 

Powyższy przepis kształtuje pewne obowiązki zamawiających dotyczące zamówień na usługi 

społeczne, których wartość jest mniejsza niż koty określone w art. 138g ust. 1 ustawy. Treść 

tego  przepisu  nie  stanowi  w  żadnym  z  ustępów  o  wyłączeniu  stosowania  działu  VI  ustawy 

lub o nieprzysługiwaniu w tym postępowaniu jego uczestnikom środków ochrony prawnej. 

Skoro  prawo  do  korzystania  ze  środków  ochrony  prawnej  jest  naczelną  zasada  ustawy  i 

środki  ochrony  prawnej  regulują  przepisy  ogólne  -  wspólne  dla  wszystkich  rodzajów 

postępowań, to pozbawienie tego prawa nie może być domniemywane. Jeśli ustawa wprost 

nie  wyłącza  prawa  do  ochrony  prawnej  -  taka  ochrona  wykonawcom  przysługuje.  Środki 

ochrony  prawnej  przysługują  w  postępowaniach  o  udzielenie  zamówienia  na  usługi 

społeczne  o  wartości  równej  lub  przekraczającej  wartość  750.000  euro  -  co  ustawodawca 

podkreślił w art. 1381 ustawy. Środki te przysługują również w postępowaniach o udzielenie 

zamówienia na usługi społeczne o wartości mniejszej niż 750.000 euro - ponieważ brak jest 

przepisu,  który  wyłączałby  takie  prawo  w  odniesieniu  do  tych  postępowań.  Gdyby 

ustawodawca  chciał  dokonać  takiego  wyłomu  w  stosowaniu  środków  ochrony  prawnej  i 

stworzyć rodzaj postępowania wyłączony spod kontroli - musiałby uczynić to wprost. 

Taką  zasadę  legislacyjną  widać  w  samym  ustawy:  art.  198g  ustawy:  "Od  wyroku  sądu  lub 

postanowienia  kończącego  postępowanie  w  sprawie  nie  przysługuje  skarga  kasacyjna. 

Przepisu nie stosuje się do Prezesa Urzędu 

Odwołujący podkreślili, że nie można zaakceptować poglądu, że pozbawienie wykonawców 

środków  ochrony  prawnej  w  zamówieniach  na  usługi  społeczne  -  miałoby  stanowić 

"uproszczenie  proceduralne"  w  tych  postępowaniach.  Uproszczenia  proceduralne  mogą 

dotyczyć  terminów,  wymogów  formalnych,  dokumentów,  komunikacji  z  zamawiającym  itp. 

Nie można traktować jako uproszczenia proceduralnego - pozbawienia wykonawców prawa 

do korzystania z ochrony prawnej. 

Trybunał  Konstytucyjny  w  wyroku  z  7  stycznia  1992  roku,  K  8/91,  OTK  1992  nr  1,  poz.  5, 

wskazuje, że prawo do sądu ma tak istotna pozycję w prawie, te wykładnia zawężająca jest 

tu  niedopuszczalna,  ponieważ  nie  odpowiadałaby  ani  celowi,  ani  charakterowi  ustroju  RP. 

Praw

o  do  publicznego  wymiaru  sprawiedliwości  i  rzetelnego  procesu  dotyczy  każdego 

zakresu  prawa,  a  więc  karnego,  cywilnego,  jak  również  administracyjnego.  Podobnie 

wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 12 marca 2002 roku, P 9/01, OTK-

A  2002,  nr  2,  p

oz.  14,  stwierdzając,  że prawo  do  publicznego wymiaru sprawiedliwości  nie 

stanowi tylko narzędzia służącego wykonywaniu pozostałych wolności i praw. Jest samoistne 

oraz  chronione  bez  względu  na  niedochowanie  pozostałych  praw  podmiotowych. 

Konstytucy

jnie  określone  prawo  do  sądu  należy  rozumieć  jako  zasadę  prawa 

konstytucyjnego  i  w  tym  znaczeniu  jest  to  dyrektywa  tworzenia  i  interpretacji  prawa.  Prawo 

do  sądu  posiada  fundamentalne  znaczenie  dla  demokratycznego  państwa  prawa.  Prawem 

tym powinien być objęty jak najszerszy zakres spraw, przy czym z zasady demokratycznego 

państwa  prawa  wynika  również  zakaz  zawężającej  wykładni  tego  prawa  (por.  wyrok  z  9 

czerwca 1998 roku, K 28/97, uzasadnienie wyroku z 16 marca 1999 roku, SK 19/98, wyrok z 

11 września 2001 roku, SK 17/00 i inne). Wykładnia przepisów ustawy nie może prowadzić 

do pozbawienie wykonawców środków ochrony prawnej. 

Odwołujący  podkreślili,  że  analizowane  zagadnienie  zostało  już  rozstrzygnięte  w 

orzecznictwie.  S

ąd  Okręgowy  w  Olsztynie,  IX  Wydział  Cywilny,  w  uzasadnieniu 

postanowienia  z  dnia  25  sierpnia  2017  roku  w  sprawie  o  sygn.  akt  IX  Ca  807/17  ze  skargi 

Prezesa U

rzędu Zamówień Publicznych rozstrzygnął w sposób nie budzący wątpliwości, że 

"przepis  art.  138o  ustawy  nie  stanowi  przeszkody  do  wnoszenia 

odwołania  przez 

wykonawców.  Dualizm  postępowań  o  udzielenie  zamówień  na  usługi  społeczne  (art.  138l 

ustawy  i  138o 

ustawy)  nie  ingeruje  w  żaden  sposób  w  zakres  uprawnień  wykonawców 

związanych  z  wnoszeniem  odwołań  do  Krajowej  Izby  Odwoławczej.  (...)  prowadzenie 

postępowania w oparciu o przepis art. 138o ustawy. Nie wyklucza wniesienia odwołania od 

czynności  (bądź  zaniechania)  zamawiającego  sprzecznej  z  przepisami  ustawy.  omawiana 

regulacja wskazuje, 

że do zamówień społecznych o mniejszej wartości. Zastosowanie maja 

przepisy  ust.  2  - 

4. kształtując przy tym pewne  obowiązki  zamawiającego w postępowaniu. 

N

ie  zaś  procedury  ogólne  -  w  tym  dotyczące  środków  ochrony  prawnej.  Sąd  Okręgowy 

podkreślił,  że  inne  rozumowanie  stałoby  "w  całkowitej  sprzeczności  z  powołanymi  wyżej 

przepisami  Konstytucji  RP  i  prawa  międzynarodowego"  oraz  "w  całkowitej  sprzeczności  z 

przepisem  art.  180  ust.  1  ustawy

,  który  -  co  do  zasady  -  dopuszcza  zaskarżalność 

niezgodnych  z  przepisami  ustawy  czynności  (bądź  zaniechań)  zamawiającego.  Wyjątki  w 

tym zakresie przewiduje jedynie ust. 2 tego przepisuj (kopia postanowienia w załączeniu). 

W ten  sam  sposób  wypowiedział  się Sąd  Okręgowy Warszawa  -  Praga w  wyroku z  dnia 8 

czerwca 2018 roku w sprawie sygn. akt IV Ca 361/18. 

O możliwości korzystania ze środków ochrony prawnej w postępowaniach prowadzonych na 

podstawie  art.  138o  ustawy 

wypowiadają  się  też  przedstawiciele  doktryny  i  praktycy. 

Przykładowo: 

określone  w  art.  138g  ustawy,  nie  ingerują  w  żaden  sposób  w  zakres  uprawnień 

wykonawców związanych z wnoszeniem odwołań do Izby. Przeciwnie, treść art. 138o ustawy 

stanowi  jedynie,  iż  do  zamówień  społecznych  mniejszej  wartości,  zastosowanie  mają 

przepisy  ust.  2-4.  k

ształtując  przy  tym  pewne  obowiązki  zamawiające  no  w  postępowaniu. 

nie  zaś  procedury  ogólne.  Zgodnie  z  powyższym  przyjąć  należy,  iż  w  postępowaniach  na 

usługi społeczne o wartości mniejszej niż kwoty określone w art. 138g ustawy, ustawodawca 

nie  zniósł  prawa  skorzystania  z  możliwości  wniesienia  odwołania”  (tekst:  kancelaria 

P

ieróg&Partnerzy:http://wvvw.pierog.pl/media/tms/catalog2/pages/page234/592553fde0d8 

fodwolanie_w_przypadku_procedury_udzielenia_zamowienia_publicznego_na_uslugi_społ 

eczne.pdf). 

..W postępowaniach na usługi społeczne o wartości mniejszej niż kwoty określone w art. 

138g  (…)  ustawy  ustawodawca  nie  zniósł  prawa  skorzystania  z  możliwości  wniesienia 

odwołania.  (Nowicka  Paulina,  Odwołanie  w  przypadku  procedury  udzielenia  zamówienia 

publicznego na usługi społeczne, Opublikowano: „Zamawiający” 2017/23/28-29). 

" Wyłączenie stosowania ogólnych reguł do nabywania podprogowych usług społecznych 

nie  wyłącza  stosowania  do  tych  usług  przepisu  o  umowach  i  o  środkach  ochrony  prawnej. 

Odnosi  się  bowiem  wyłącznie  do  "udzielania  zamówienia",  tj.  znosi  obowiązek  pewnych 

czynności  zamawiającego  przed  zawarciem  umowy  (przed  udzieleniem  zamówienia).  Nie 

znosi kompetencji organów - prawa Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych do kontroli oraz 

kognicji  Krajowej  Izby  Odwoławczej"  (W.  Dzierżanowski,  J.  Jerzykowskl,  M.  Stachowiak  - 

Prawo zamówień publicznych. Komentarz, 7. Wydanie, Warszawa 2018, s. 1086). 

„W  świetle  wyroku  Sądu  Okręgowego  w  Olsztynie,  jak  i  opinii  obecnych  w  doktrynie,  a 

ponadto  brzmienia przepisów  dotyczących udzielania  zamówień  na  usługi  społeczne  i  inne 

szczególne  usługi,  należy  stwierdzić  ponad  wszelką  wątpliwość,  że  w  postępowaniach  o 

udzielenie  zamówienia  na  usługi  społeczne  poniżej  progu  750  tys.  euro  wykonawcom 

przysługuje odwołanie”  (M.  Kopacka „Czy  w  postępowaniu na  usługi  społeczne,  o  wartości 

poniżej progu, można wnieść odwołanie?” Lex, QA 995979). 

Odwołujący również zwrócili uwagę na stanowisko Ministerstwa Rozwoju w tym przedmiocie. 

W odpowiedzi na pytanie Federacji Przedsiębiorców Polskich, Mariusz Haładyj, podsekretarz 

stanu  w  resorcie  rozwoju  stwierdził:  Kluczowe  dla  rozstrzygnięcia  kwestii  odwołań  w 

przypadku  zamówień  o  wartości  niższej  niż  progi  unijne  jest  treść  art.  180  ust.  2  ustawy. 

który  określa  względem  jakich  czynności  przysługuje  odwołanie  (...).  Na  wyłączenie 

możliwości  wniesienia  odwołania  nie  wskazuje  również  treść  art.  138o  ustawy.  Przepis  ten 

nie  zawiera  bowiem  wyłączenia  stosowania  art  180  ust.  2"  (http://www.zamowienia- 

publiczne.lex.pl/czytaj/-/artykul/mozna-skladac-odwolania-w-podprogowych-postepowaniach-

na- uslugi-spoIeczne?refererPlid= 10141). 

Powyżej  przedstawione  stanowisko  Sądu  Okręgowego  w  Olsztynie  oraz  przedstawicieli 

doktryny  nie  powinno  budzić  wątpliwości,  zważywszy,  że  wartość  zamówień  na  usługi 

społeczne,  o  których  mowa  w  tym  przepisie  mieści  się  w  przedziale  od  30.000  euro  do 

750.000  euro.  Nie 

można  uznawać,  że  w  sprawach  wydatkowania  tej  skali  środków 

publicznych  - 

uczestnicy  postępowań  pozbawieni  są  prawa  do  korzystania  ze  środków 

ochrony prawnej, a zamawiający zachowują pełną swobodę w procesie udzielania zamówień 

publicznych. 

W  świetle  przepisów  prawa  unijnego,  wobec  wagi  środków  ochrony  prawnej,  w  procesie 

udzielania  zamówień  publicznych  niedopuszczalna  jest  w  ocenie  odwołujących  wykładnia 

zawężająca  przepisów  ustawy  dotyczących  ochrony  prawnej,  która  wyłączałaby  prawo  do 

ochrony prawnej. 

B

yłoby  to  również  niezgodne  z  celem  ustawy,  którym  jest  doprowadzenie  do  udzielenia 

zamówienia  wykonawcy,  który  złożył  najkorzystniejszą,  ale  prawidłową  ofertę  w 

postępowaniu 

przeprowadzonym 

zgodnie 

z 

zasadą 

przejrzystości, 

równości, 

niedyskryminacji.  Powyższe  ma  gwarantować  prawidłowość  wydatkowania  środków 

publicznych. Wykładnia celowościowa przepisów ustawy prowadzi do wniosku, że przepisów 

tyczących się ochrony prawnej nie można interpretować w sposób zawężający: wyrok Sądu 

Okręgowego  w  Szczecinie  z  dnia  22  grudnia  2016  roku,  sygn.  akt:  II  Ca  1461/16,  wyrok 

Sądu  Okręgowego  w  Krakowie  w  wyroku  z  dnia  20  stycznia  2017  roku,  sygn.  akt  XII  Ga 

/16,  w  którym  wskazano  m.in.:  „Skoro  ustawodawca  dopuścił  możliwość  wniesienia 

odwołania  od  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  a  zarazem  nie  wprowadził 

jakiejkolwiek  regulacji  zawężającej  to  pojęcie,  to  Izba  nie  jest  uprawniona  do  dokonania 

swoistej wykładni prawotwórczej, a tak w istocie uczyniła. Nadto należy dodać, że w istocie 

Izba  nie  zawoziła  samego  pojęcia  użytego  w  art.  180  ust.  2  pkt  6  ustawy,  Izba  w  sposób 

arbitralny  i  nieuzasadniony  zawęziła  stosowanie  tej  normy,  zawężając  same  podstawy  do 

wniesienia odwołania zgodnie z tym przepisem, co wyraźnie wynika z treści prezentowanego 

wyżej stanowiska Izby”,  wyrok Sądu Okręgowego w Rzeszowie w  wyroku z dnia 21 marca 

2017 roku, sygn. akt: VI Ga 60/17. 

Sam Prezes Urzędu Zamówień Publicznych składając skargi na wyroki Izby, które w sposób 

wąski  traktowały  katalog  czynności  uprawniających  do  wniesienia  odwołania  w 

zamówieniach podprogowych, wskazywał m.in., że: 

a) 

zawężająca  wykładnia  znowelizowanej  treści  art.  180  ust.  2  pkt  6  dokonana  przez  Izbę 

jest niezgodna z treścią ustawy; 

b) 

stanowisko  Izby  pozbawia  wykonawców  możliwości  weryfikacji  fazy  badania  i  wyboru 

oferty  przez  wyspecjalizowany  organ,  a  które  ostatecznie  doprowadziły  do  wyboru 

niezgodnego z przepisami ustawy; 

c) 

stanowisko  Izby  jest  nieuzasadnione  w  kontekście  zasady  celowego  i  racjonalnego 

wydatkowania środków publicznych; 

d)  regulacje  ustawy 

niezmiennie  mają  służyć  wyłonieniu  wykonawcy,  który  złożył 

najkorzystniejsza ofertę, a stanowisko Izby podważa tę zasadę”. 

Prezes  Urzędu  Zamówień  Publicznych  wskazywał  również  na  „doniosłość  praktyczną 

możliwości  wnoszenia  odwołań  w  postępowaniach  o  wartości  poniżej  progów  unijnych, 

bowiem  stanowią  te  postępowania  ok  85%  ogółu  wszczynanych  postępowań  o  udzielenie 

zamówienia Podkreślił, że „ niezasadne odrzucenie odwołania godzi także m. in. w cel jakim 

jest  implementacja  odpowiednich  regula

cji  prawa  wspólnotowego  w  zakresie  poprawy 

skuteczności  krajowych  procedur  odwoławczych”  (vide:  wyrok  Sądu  Okręgowego  w 

Szczecinie z dnia 22 grudnia 2016 roku, sygn. akt: II Ca 1461/16, wyrok Sądu Okręgowego 

w Rzeszowie  z dnia 21 marca 2017 r., sygn. akt: 

VI Ga 60/17, wyrok Sądu Okręgowego w 

Krakowie z dnia 20 stycznia 2017 r., sygn. akt XII Ga 1018/16). 

Odwołujący  podniósł,  że  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  w  sprawie  wysokości  i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym  i  sposobu ich rozliczania,  regulują  wysokości  wpisu od  odwołania  w  sprawie 

zamówienia na usługi społeczne poniżej progów: 

Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 1) tego rozporządzenia: wysokość wpisu od odwołania wnoszonego 

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  dostawy  lub  usługi,  którego 

wartość jest: 

1) mniejsza niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z 

dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo zamówień publicznych, zwanej dalej "ustawą", od których 

jest uzale

żniony obowiązek przekazywania Urzędowi Publikacji Unii Europejskiej ogłoszeń o 

zamówieniach na dostawy lub usługi, wynosi 7.500 zł. 

Zgodnie  zaś  z  przepisami  wydanymi  na  podstawie  art.  11  ust.  8  ustawy  {Rozporządzenie 

Ministra Rozwoju i Finansów  z dnia 22  grudnia 2017 r. w sprawie kwot wartości zamówień 

oraz  konkursów,  od  których jest  uzależniony  obowiązek  przekazywania  ogłoszeń  Urzędowi 

Publikacji  Unii  Europejskiej):  Ogłoszenia  dotyczące  zamówień  publicznych  przekazuje  się 

Urzędowi  Publikacji  Unii  Europejskiej,  jeżeli  wartość  zamówień:  na  usługi  społeczne  i  inne 

szczególne usługi jest równa lub przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty: a) 750 

000  euro  - 

w  przypadku  zamówień  innych  niż  zamówienia  sektorowe  lub  zamówienia  w 

dziedzinach obronności i bezpieczeństwa (§ 1 ust. 5 lit. a) w/w rozporządzenia). 

W  przypadku  zatem  odwołania  wnoszonego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  na 

usługi  społeczne,  którego  wartość  jest  mniejsza  niż  równowartość  kwoty  750.000  euro, 

zgodnie  z  §  1  ust.  1  pkt  l)  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  w  sprawie  wysokości  i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania - wpis wynosi 7.500 złotych. 

W dniu 14 lutego 2020r. zamawiający poinformował wykonawców o wniesieniu odwołania. 

Do  postępowania  odwoławczego  w  terminie  wynikającym  z  art.  185  ust.  2  ustawy  nikt  nie 

przystąpił.  

Krajowa Izba 

Odwoławcza ustaliła i zważyła co następuje: 

Przedmiotem  zamówienia jest  usługa  związana ze  świadczeniem  usług określonych 

przez  zamawiającego  kodem  CPV  jako  55300000-3  –  usługi  restauracyjne  i  usługi 

podawania  posiłków,  55322000-3  –  usługi  gotowania  posiłków,  55320000-9-  usługi 

podawania posiłków, 55321000-6 – usługi przygotowywania posiłków. Usługi te mieszczą się 

więc  w katalogu  zamówień  na  usługi  społeczne  i  inne  szczególne  usługi  określone  w 

Załączniku  XIV  do  Dyrektywy  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  2014/24/UE  –  usługi 

hotelowe i restauracyjne. 

Zamawiający niniejsze postępowanie prowadzi  na podstawie przepisów  określonych 

w Rozdziale 6 „Zamówienia na usługo społeczne i inne szczególne usługi”, w trybie art. 138o 

ustawy, 

a  wartość  postępowania  wynosi  równowartość  108 440,01  euro.,  zatem  nie 

przekracza kwoty  określonej  w  art.  138 g  ust.  1 ustawy,  tj. kwoty  750 000 euro.  Powyższe 

ustalenia  potwierdza  informacja  przekazana  Prezesowi  Krajowej  Izby  Odwoławczej  przez 

zamawiającego w dniu 17 lutego 2020 roku. 

Izba w pierwszej kolejności zbadała terminowość wniesionego odwołania. Odwołanie 

zostało wniesione w dniu 13 lutego 2020r. tj. w 15 dniu od dnia zamieszczenia ogłoszenia o 

zamiarze zawarcia umowy (29 stycznia 2020r.).  

Izba  stwierdziła,  że  tak  wniesione  odwołanie  zostało  wniesione  z  uchybieniem  terminu,  o 

którym mowa w art. 182 ust. 2 pkt 2 ustawy, to jest po upływie 5 dni od dnia zamieszczenia 

ogłoszenia w Biuletynie Zamówień Publicznych. Izba podkreśla, że w art. 182 ust. 2 ustawy 

mowa jest  o wszystkich trybach postepowania,  w  których zamieszczane  jest  ogłoszenie,  w 

tym  ogłoszenie  o  zamiarze  zawarcia  umowy  o  zamówienie  publiczne,  zaś  druga  część 

normy  prawnej  art.  182 ust.  2 ustawy  odnosi  się  do  przetargu nieograniczonego,  w  którym 

publikowana jest specyfikacja istotnych warunków zamówienia. Natomiast termin 15 dniowy 

nie może mieć w  przedmiotowej  sprawie zastosowania,  gdyż  norma  art.  182 ust.  4  ustawy 

brzmi - 

jeżeli zamawiający nie opublikował ogłoszenia o zamiarze zawarcia umowy lub mimo 

takiego  obowiązku  nie  przesłał  wykonawcy  zawiadomienia  o  wyborze  oferty 

najkorzystniejszej  lub  nie  zaprosił  wykonawcy  do  złożenia  oferty  w  ramach  dynamicznego 

systemu zakupów lub umowy ramowej, odwołanie wnosi się nie później niż w terminie: 

15 dni od dnia zamieszczenia w Biuletynie Zamówień Publicznych albo 30 dni od dnia 

publikacji  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  ogłoszenia  o  udzieleniu 

zamówienia,  a  w  przypadku  udzielenia  zamówienia  w  trybie  negocjacji  bez 

ogłoszenia, zamówienia z wolnej ręki albo zapytania o cenę - ogłoszenia o udzieleniu 

zamówienia z uzasadnieniem.  

Izba  ustaliła,  że  w  przedmiotowej  sprawie  zamawiający  w  dniu  29  stycznia  2020r. 

opublikował  ogłoszenie  o zamiarze  zawarcia  umowy,  a  więc hipoteza normy  art.  182 ust  4 

ustawy  nie  została  wypełniona.  W  konsekwencji  odwołanie  wniesione  wobec  treści 

ogłoszenia o zamiarze zawarcia umowy – w zakresie informacji o wyborze trybu zamówienia 

z  wolnej  ręki  wniesione  w  15  dniu  od  zamieszczenia  tego  ogłoszenia,  było  odwołaniem 

wniesionym po upływie terminu, o którym mowa w art. 182 ust. 2 pkt 2 ustawy.  

Biorąc  powyższe  pod  uwagę,  już  tylko  z  tego  względu  odwołanie  należało  odrzucić  na 

podstawie  art.  189  ust.  2  pkt  3  ustawy 

jako  wniesione  po  upływie  terminu  określonego  w 

ustawie.  

Izba  nadto 

uznała,  że złożone odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie art. 189 

ust. 2 pkt 1 ustawy

, bowiem w sprawie nie mają zastosowania przepisy ustawy. 

Izba zauważa, że uregulowania dotyczące udzielania zamówień na usługi społeczne 

i 

inne  szczególne  usługi  zostały  wyodrębniony  w  ustawie  ustawy  w  dziale  III  rozdziale  6 

ustawy. 

Przedmiotem  zamówienia  na  usługi  społeczne  są  usługi  wymienione  w  załączniku 

X

IV  do  dyrektywy  2014/24/UE  oraz  załączniku  XVII  do  dyrektywy  2014/25/UE,  zgodnie  z 

dyspozycją  art.  138h  ustawy.  W  ramach  tego  rodzaju  zamówień  Ustawodawca  przewidział 

niejako dwie procedury w zależności od wartości udzielanego zamówienia.  

Mianowicie,  prze

pisy  rozdziału  6  ustawy  stosuje  się  do  zamówień  na  usługi 

społeczne,  których  wartość  jest  równa  lub  przekracza  wyrażoną  w  złotych  równowartość 

kwoty:  1)  750 000  euro 

–  w  przypadku  zamówień  innych  niż  zamówienia  sektorowe  lub 

zamówienia w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa, 2) 1 000 000 euro – w przypadkach 

zamówień  sektorowych.  Zgodnie z  art.  138l  ustawy  postępowanie  o udzielenie  zamówienia 

na usługi społeczne jest prowadzone z zastosowaniem przepisów działu I rozdział 2a, działu 

2a, działu II rozdziału 5, działu V rozdziału 3 oraz działu VI, a przepisy art. 22-22d, art. 24, 

art. 29-30b oraz art. 32-

35 stosuje się odpowiednio. 

Jednocześnie,  w  przypadku  gdy  wartość  zamówienia  na  usługi  społeczne  jest 

mniejsza  od  wymienionych  wyżej  kwot,  zamawiający  może  udzielić  zamówienia  stosując 

przepisy  art.  138o  ust.  2-4  ustawy.  W  takim  przypadku  z

amawiający  jest  zobowiązany 

udzielić zamówienia w sposób przejrzysty, obiektywny i niedyskryminujący (art. 138o ust. 2 

ustawy  ustawy).  Ponadto,  zamieszcza  na  swojej  stronie  Biuletynu  Informacji  Publicznej,  a 

jeżeli  nie  ma  strony  podmiotowej  Biuletynu  Informacji  Publicznej,  na  stronie  internetowej, 

ogłoszenie o zamówieniu, które zawiera informacje niezbędne z uwagi na okoliczności jego 

udzielenia  w  szczególności:  1)  termin  składania  ofert  uwzględniający  czas  niezbędny  do 

przygotowania i złożenia oferty, 2) opis przedmiotu zamówienia oraz określenie wielkości lub 

zakresu zamówienia, 3) kryteria oceny ofert (ust. 3 art. 138o ustawy  ustawy). Niezwłocznie  

po udzieleniu zamówienia zamawiający jest zobligowany  zamieścić na stronie podmiotowej 

Biuletynu  Informacji  Publicznej,  a  jeżeli  nie  ma  strony  podmiotowej  Biuletynu  Informacji 

Publicznej na stronie internetowej, informację o udzieleniu zamówienia, podając nazwę albo 

imię  i  nazwisko  podmiotu,  z  którym  zawarł  umowę  w  sprawie  zamówienia  publicznego. 

W 

razie  nieudzielenia  zamówienia  zamawiający  niezwłocznie  zamieszcza  na  stronie 

podmiotowej  Biuletynu  Informacji  Publicznej,  a  jeżeli  nie  ma  strony  podmiotowej  Biuletynu 

Informacji  Public

znej  na  stornie  internetowej,  informację  o  nieudzieleniu  zamówienia  

(ust. 4 art. 138o ustawy ustawy). 

Nie  ma  również  zakazu,  aby  zamawiający  korzystał  z  trybów  uregulowanych  w 

ustawie, jednakże nie będzie to wybór trybu w rozumieniu przesłanek wyboru danego trybu, 

ale rozwiązanie przyjęte w celu zastosowania art 138o ust. 2 – 4 ustawy.  

W ocenie Izby uregulowania zawarte w art. 138o ustawy 

stanowią odrębną procedurę 

udzielania zamówienia na usługi społeczne, na co wskazuje analiza treści oraz chronologia 

p

rzywołanych przepisów.  

Zamawiający  jest  uprawniony  do  samodzielnego  ustalenia  i  opisania  szczegółowej 

procedury, w ramach której udzieli zamówienia na usługi społeczne o wartości mniejszej niż 

wskazana w art. 138g ust. 1 ustawy

, mając na względzie co najmniej minimalne wymagania 

opisane w art. 138o ust. 2-4 ustawy

, to jest zachowanie zasad przejrzystości, obiektywności i 

niedyskryminacji  wykonawców.  Zamawiający  w  przedmiotowej  sprawie zachował  te zasady 

wskazując powody wyboru trybu polegającego na negocjacji postanowień umowy z jednym 

wykonawcą.  Izba  w  przedmiotowej  sprawie  nie  rozpoznając  odwołania  merytorycznie  nie 

była władna ocenić, czy podane przez zamawiającego argumenty są zasadne i czy wpisują 

się  w  realizacje  zasad  określonych  w  art.  138o  ustawy.  Nie  mniej  jednak  informacje  o 

powodach  przeprowadzenia  postępowania  z  udziałem  tylko  jednego  wykonawcy  zostały 

przez zamawiającego podane.  

Zauważenia  również  wymaga,  że  procedura  udzielania  zamówień  publicznych  na 

usługi społeczne w oparciu o art. 138o ustawy, tworzona jest przez samego zamawiającego, 

tym  samym  nie  jest  procedurą  opartą  na  ustawie  Prawo  zamówień  publicznych,  choć 

z

amawiający 

uprawniony 

jest 

do 

zastosowania 

instytucji 

przewidzianych  

w  ustawie,  jednak  owa  procedura  stosowana  przez 

zamawiającego  nie  będzie  procedurą 

określoną ustawą - a jedynie procedurą własną zamawiającego. Tym samym zamawiającego 

nie wiążą inne przepisy ustawy, w tym również przepisy odnoszące się do środków ochrony 

prawnej.  Zauważenia  wymaga,  że  Ustawodawca  nie  odsyła  w  artykule  138o  ustawy  do 

stosow

ania  przepisów  działu  VI  ustawy,  tak  jak  ma  to  miejsce  w  przypadku  zamówień  

o wartości równej lub przekraczającej wyrażoną w złotych równowartość kwoty 750 000 euro 

– w przypadku zamówień innych niż zamówienia sektorowe lub zamówienia w dziedzinach 

obronności  i  bezpieczeństwa  oraz  1  000  000  euro  –  w  przypadku  zamówień  sektorowych 

(w 

tych  przypadkach  odwołanie  przysługuje,  zgodnie  z  art.  138l  ustawy  ustawy). 

Ustawodawca  nie  odsyła  także  do  treści  art.  180  ust.  2  ustawy,  zakreślającego  katalog 

czynności, od których przysługuje odwołanie w postępowaniach poniżej progów.  

Odnosząc  wskazane  rozważania  do  niniejszego  zamówienia,  zamawiający  

poinformował,  że  jest  to  zamówienie  o  wartości  mniejszej  niż  wskazana  

w  art.  138g  ust.  1  ustawy

. W konsekwencji  wykonawcy  ubiegającemu się  o zamówienie,  o 

którym mowa w art. 138o ustawy, nie przysługuje odwołanie do Krajowej Izby Odwoławczej. 

Co  więcej,  zamawiający  w  ogłoszeniu  o  zamiarze  zawarcia  umowy  nie  wskazał  i  nie 

przywołał, że w postępowaniu będzie miał zastosowanie dział VI ustawy dotyczący środków 

ochrony  prawnej. 

Dodać  warto,  że  przyjęcie  odmiennej  interpretacji  prowadziłoby  do 

możliwości korzystania ze środków ochrony prawnej także w przypadku zamówień, których 

wartość  szacunkowa  nie  przekracza  równowartości  kwoty  określonych  w  art.  11  pkt  8 

ustawy

, a przeprowadzane są takie postępowania na podstawie regulaminów wewnętrznych 

zamawiających. Tymczasem w przypadku tzw. zamówień bagatelnych stanowisko doktryny i 

orzecznictwa, w tym sądów wyższej instancji jest jednolite i jednoznacznie wskazuje się, że 

w takich przypadkach wykonawcom odwołanie nie przysługuje. Oznacza to, że w przypadku 

postępowań  na  usługi  społeczne  poniżej  progów,  podobnie  jak  w  każdym  innym 

postępowaniu  poniżej  progów,  od  których  stosowanie  ustawy  jest  obowiązkowe,  nie  ma 

możliwości  korzystania  ze  środków  ochrony  prawnej.  Ustawodawca  unijny  pozostawił 

bowiem  do  kompetencji  ustawodawcy  krajowego  uregulowanie  systemu  odwoławczego  w 

przypadku  postępowań  o  wartości  poniżej  progów.  W  przypadku  postępowań  na  usługi 

społeczne  polski  ustawodawca  do  równowartości  kwoty  750 000,00  euro  ograniczył 

stosowanie  przepisów  ustawy  do  ściśle  określonych  jej  elementów,  nie  ujmując  w  tym 

zakresie środków ochrony prawnej. Stąd też odwoływanie się przez odwołującego do treści 

dyrektyw odwoławczych nie zasługuje na aprobatę.  

Zgodnie z dyspozycją art. 180 ust. 1 ustawy Izba rozstrzyga spory dokonując oceny 

czynności,  do  których  zamawiający  był  zobowiązany  na  podstawie  ustawy,  nie  zaś  

w  oparciu  o 

postanowienia ogłoszenia stanowiącego uregulowania  własne  zamawiającego, 

nawet jeśli stanowią pośrednio odzwierciedlenie instytucji przewidzianych ustawą. Pamiętać 

należy, że Krajowa Izba Odwoławcza może rozstrzygać spory pomiędzy stronami wyłącznie 

w gra

nicach art. 180 ust. 1 ustawy, zatem Izba nie posiada kognicji w zakresie czynności czy 

zaniechań  zamawiającego  w  sytuacji,  gdy  te  czynności  nie  mają  oparcia  w  ustawie.  

Tym  samym  Izba  nie  może  rozpoznawać  odwołań  opartych  na  wzorcu  stworzonym 

wyłącznie przez zamawiającego. Ustawa zawiera bowiem wzorce uniwersalne, które muszą 

znaleźć odzwierciedlenie w każdym postępowaniu, podczas gdy zamawiający związany jest 

jedynie  trzema  podstawowymi  zasadami,  a  pozostałe  elementy  postępowania  może 

ukształtować w sposób dowolny.  Można sobie  wyobrazić sytuację, w której zamawiający  w 

sposób  odmienny  niż  zakłada  ustawa  ureguluje  sposób  rozstrzygania  sporów  w 

postępowaniu.  

Izba zwraca także uwagę na to, że Dział III nie jest podstawową regulacją ustawy. Są 

to  przepisy  szc

zególne,  a  więc  wbrew  stanowisku  odwołującego,  Dział  VI  ma  do  nich 

zastosowanie  pod  warunkiem  skutecznego  oddelegowania  zawartego  w  przepisach 

szczególnych  do  tego  właśnie  działu.  Zgodnie  z  zasadą  prawo  szczególne  uchyla  prawo 

ogólne,  jeśli  w  przepisach  szczególnych  nie  zawarto  odesłania  do  przepisów  ogólnych  o 

procedurze odwoławczej, to nie ma ona zastosowania. Taka delegacja zaś zgodnie z  wolą 

racjonalnego ustawodawcy została dokonana w art. 138l i dotyczy jedynie usług społecznych 

zdefiniowanych w art. 1

38g. Przepis art. 138o nie zawiera delegacji do stosowania przepisów 

norm  ogólnych  z  Działu  I  Przepisy  ogólne,  choćby  w  art.  138o  ust.  2  ustawy  pominięto 

zasadę proporcjonalności, czy pisemności,  Działu II Postępowanie o udzielenie zamówienia- 

zamawiający  samodzielnie  definiuje  podstawy  wykluczenia,  o  ile  zamierza  je  stosować, 

określa  warunki  udziału  w  postepowaniu,  o  ile  zamierza  prowadzić  selekcję  wykonawców, 

czy nie stosuje ograniczeń w doborze kryteriów, w obowiązkowych kryteriów pozacenowych, 

nie  musi 

odrzucać  ofert  według  przesłanek  wynikających  z  art.  89  ust.  1  ustawy,  czy  też 

przewidzieć  unieważnienie  postępowania  w  sposób  odmienny  niż  z  art.  93  ustawy.  W 

konsekwencji  również  skoro  tych  przepisów  nie  stosuje  się,  to  również  wobec  braku 

jednoznaczneg

o  odesłania  nie  stosuje  się  przepisów  Działu  IV  ustawy.  W  ocenie  Izby  nie 

narusza  to  prawa  do  sądu,  gdyż  przede  wszystkim  Izba  nie  jest  sądem  w  rozumieniu 

Konstytucji RP 

– są nimi zgodnie z art. 173 Konstytucji – Sądy i Trybunały, a zgodnie z art. 

175  Kons

tytucji  wymiar  sprawiedliwości  sprawują  Sąd  Najwyższy,  sądy  powszechne,  sądy 

administracyjne oraz sądy wojskowe. 

Odwołujący, zaś nie jest, w ocenie Izby, pozbawiony ochrony prawnej, gdyż zawarcie 

umowy  o  zamówienie  publiczne  jest  sprawą  cywilnoprawną.  Prawo  zamówień  Publicznych 

jest  aktem  prawnym  szczególnym  w  stosunku  do  kodeksu  cywilnego  –  o  czym  wprost 

świadczy art. 14 ustawy. Jeśli zaś w ustawie Prawo Zamówień Publicznych nie został dla tej 

sprawy przewidziany szczególny tryb odwoławczy – czyli skuteczne odesłanie do Działu VI, 

to  w  ocenie  Izby  odwołującemu  przysługuje  prawo  do  sądu  na  zasadach  ogólnych  w 

sprawach cywilnych i zastosowanie może mieć tu przepis art. 70(5) kc.  

Izba 

podkreśla również, że przepisy rozporządzenia Prezesa Rady  Ministrów  z dnia 

marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz 

rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2018 r., 

poz. 

972; dalej rozporządzenie), nie regulują wysokości wpisu od odwołania w postępowaniu 

na  usługi  społeczne  o  wartości  poniżej  progów,  co  potwierdza  intencje  Ustawodawcy,  że 

w 

takich przypadkach odwołanie nie przysługuje. 

Izba  stwierdziła,  że  przedmiotowe  odwołanie  podlega  zatem  odrzuceniu  w  oparciu 

o art.  189  ust.  2  pkt  1  ustawy,  jako 

że  w  sprawie  nie  mają  zastosowania  przepisy  ustawy. 

Skład  orzekający  w  tym  zakresie  podziela  stanowisko  Krajowej  Izby  Odwoławczej 

prezentowane  m.in.  w  postanowieniach:  z  dnia  9  listopada  2017  r., sygn.  akt  KIO  2283/17, 

z dnia 13 listopada 2017 r., KIO 2339/17, z dnia 4 stycznia 2018r., sygn. akt KIO 2697/17, z 

dnia 5 lutego 2018 r., sygn. akt KIO 168/18, z dnia 6 lutego 2018 r., sygn. akt KIO 169/18, z 

dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. akt KIO 638/18, z dnia 25 maja 2018 r., sygn. akt KIO 973/18, 

z  dnia  12  cz

erwca 2018 r. sygn. akt KIO 1051/18; z dnia 3 października 2018 r., sygn. akt 

KIO 1933/18, z dnia 9 października 2018 r. sygn. akt KIO 1917/18; z dnia 29 października 

2018r., sygn. akt KIO 1917/18; z dnia 6 listopada 2018 r. sygn. akt KIO 2249/18, z dnia 21 

listopada 2018 r. sygn. akt KIO 2356/18, z dnia 6 lutego 2019 r., sygn. akt KIO 159/19, z dnia 

6 lutego 2019 r., sygn. akt KIO 160/19; z dnia 15.05.2019 r., sygn. akt: KIO 868/19, z dnia 7 

czerwca  2019  roku,  sygn.  akt  KIO  998/19;  z  dnia  10.06.2019  r.,  sygn.  akt:  KIO  1008/19,  z 

dnia 21 sierpnia 2019 roku, sygn. akt KIO 1582/19. 

Dodatkowo wskazać należy, że ustawodawca nie odsyła w artykule 138o ustawy do 

stosow

ania przepisów działu VI ustawy (środki ochrony prawnej) w przypadku zamówień na 

usługi  społeczne  o  wartości  mniejszej  niż  określona  w art.  138g  ustawy,  tak  jak  ma  to 

miejsce w przypadku zamówień o wartości równej lub przekraczającej kwoty wskazane w art. 

138g  (w  tych  przypadkach  odwołanie  przysługuje,  zgodnie  z  art.  138l  ustawy  ustawy). 

Ustawodawca 

nie  odsyła  także  do  treści  art.  180  ust.  2  ustawy,  zakreślającego  katalog 

czynności,  od  których przysługuje odwołanie  w  postępowaniach  poniżej  progów.  Co  więcej 

postępowania  poniżej  określonych  progów  prowadzone  są  na  podstawie  ogólnych  zasad  i 

pr

zepisów  ustawy,  z  zawężeniem  jedynie  katalogu  czynności,  od  których  przysługuje 

odwołanie, podczas gdy w art. 138o i następnych ustawy Ustawodawca wprost określa, że 

przy  postępowaniach  na  usługi  społeczne  stosuje  się  jedynie  wybrane  regulacje  ustawy, 

ściśle  określając  zakres  i  nie  ma  wśród  nich  odesłania  do  przepisów  o  środkach  ochrony 

prawnej.  

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 192 ust. 1 zd. 2, art. 189 ust. 2 pkt 1 

i 3 ustawy, orzeczono jak w sentencji.  

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy oraz w 

oparciu  o  przepisy  §  5  ust.  4  w  zw.  z  §  3  pkt  1  rozporządzenia  o  kosztach.  W  myśl 

powołanych  przepisów,  a  także  zgodnie  z poglądem  jednolicie  prezentowanym  w 

orzecznictwie,  tak 

Izby  jak  i  Sądów  Okręgowych,  w przypadku  odrzucenia  odwołania 

odwołującego obciąża się całością wniesionego wpisu, zgodnie z zasadą odpowiedzialności 

za wynik postępowania wynikającą z art. 192 ust. 10 ustawy. 

Postanowienie  wydano  na  posiedzeniu  niejawnym  na  podstawie  art.  189  ust.  3  zd. 

pierwsze ustawy. 

Przewodniczący:     …………….……….. 

Członkowie:            ………………………. 

……………………….