KIO 2628/19 WYROK dnia 16 stycznia 2020 roku

Sygn. akt: KIO 2628/19 

WYROK 

z dnia 16 stycznia 2020 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Katarzyna Prowadzisz 

Protokolant:            

Piotr Cegłowski  

po  rozpoznaniu  na  rozprawie,  w  Warszawie,  w  dniu  13  stycznia  2020  r

oku  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  23  grudnia  2019  roku  przez 

wykonawcę Comarch Polska spółka akcyjna z siedzibą w Krakowie  

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego  Podlaski  Zarząd  Dróg Wojewódzkich 

w Białymstoku 

przy udziale wykonawcy Lehmann+Partner Polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością 

z  siedzibą  w  Koninie  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  o  sygn. 

akt KIO 2628/19 po stronie Zamawiającego 

orzeka: 

Oddala odwołanie. 

2.  Kosztami  pos

tępowania  obciąża  wykonawcę  Comarch  Polska  spółka  akcyjna  

z siedzibą w Krakowie i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

Comarch Polska spółka akcyjna z siedzibą w Krakowie tytułem wpisu od odwołania, 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2013  r.,  poz.  907  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  7  dni  

od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

O

dwoławczej do Sądu Okręgowego w Białymstoku.  

Przewodniczący:      ………………………………. 

Sygn. akt: KIO  2628/19 

U Z A S A D N I E N I E 

Zamawiający  -  Podlaski  Zarząd  Dróg  Wojewódzkich  w  Białymstoku  -  prowadzi 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie  przetargu  nieograniczonego 

pod  nazwą  „Elektroniczne  usługi  publiczne  Podlaskiego  Zarządu  Dróg  Wojewódzkich  

w Białymstoku". 

Przedmiotem  zamówienia  jest  Wdrożenie  platformy  wraz  z  pozyskaniem  danych  

do  świadczenia  e-usług  oraz  dostawa  niezbędnego  sprzętu  komputerowego  i  szkoleniami 

użytkowników w ramach projektu: „Elektroniczne usługi publiczne Podlaskiego Zarządu Dróg 

Wojewódzkich  w  Białymstoku"  dofinansowany  z  Unii  Europejskiej  w  ramach  środków 

Europejskiego  Funduszu  Rozwoju  Regionalnego  w  ramach  Regionalnego  Programu 

Operacyjnego  Województwa  Podlaskiego  na  lata  2014-2020,,  Oś  VIII:  infrastruktura  dla 

usług  użyteczności  publicznej  8.1  Rozwój  usług  publicznych  świadczonych  drogą 

elektroniczną. 

O

głoszenie  o  zamówieniu  zostało  zamieszczone  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 25 listopada 2019 roku pod numerem 2019/S 227-557441. 

23  grudnia  2019  roku 

działając na podstawie art. 179 ust. 1 w zw. z art.  180 ust. 1 

ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  roku  - 

Prawo  zamówień  publicznych  Prawo  zamówień 

publicznych 

(Dz.  U.  z  2019  roku,  poz.  1843;  dalej:  „Pzp”  lub  „ustawa”)  Odwołujący  wniósł 

odwołanie wobec: 

■ 

zaniechania  wykonania  przez  Zamawiającego  czynności  w  postępowaniu  

o udzielenie zamówienia zgodnie z żądaniami zawartymi w odwołaniu, pomimo 

uwzględnienia zarzutów odwołania w całości, 

■ 

czynności  Zamawiającego  polegającej  na  dokonaniu  zmiany  Specyfikacji 

Istotnych  Warunków  Zamówienia  (dalej  jako  „SIWZ")  w  sposób  niezgodny  

z przepisami ustawy Pzp. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie : 

■ 

art.  186  ust.  2  ustawy  w  zw.  z  art.  29  ust.  2  i  3  ustawy  przez  zaniechanie 

wykonania  czynności  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  zgodnie  

z  żądaniami  zawartymi  w  odwołaniu,  pomimo  uwzględnienia  zarzutów 

odwołania w całości, polegającej na usunięciu z opisu przedmiotu zamówienia 

postanowień,  które  mogą  utrudniać  uczciwą  konkurencję  i  prowadzą  do  - 

nieuzasadnionego 

obiektywnymi 

potrzebami 

Zamawiającego 

uprzywilejowania  pr

oduktu  oferowanego  przez  jednego  wykonawcę,  oraz 

prowadzą do wyeliminowania innych wykonawców, 

■ 

art.  29  ust.  1  ustawy  p

rzez  wprowadzenie  zmian  do  SIWZ  powodujących,  

że  przedmiot  zamówienia  jest  opisany  w  sposób  niejednoznaczny  

i niewyczerpujący, użyte określenia są niedokładne i niezrozumiałe, a ponadto 

zmieniony  opis  przedmiot  zamówienia  nie  uwzględnia  wszystkich  wymagań  

i okoliczności mogących mieć wpływ na sporządzenie oferty. 

Odwołujący wniósł o: 

uwzględnienie  odwołania  i  o  nakazanie  Zamawiającemu  dokonania 

modyfikacji SIWZ w sposób wskazany w uzasadnieniu odwołania, 

przeprowadzenie  dowodu  z  dokumentacji  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  w  zakresie  dokumentów  powołanych  w  treści 

odwołania i na okoliczności tam wskazane. 

Odwołujący  wskazał,  że  posiada  interes  we  wniesieniu  odwołania,  gdyż  jako 

podmiot prowadzący działalność w zakresie związanym z przedmiotem zamówienia jest jego 

potencjalnym  wykonawcą.  Jednak  na  skutek  czynności  Zamawiającego,  Odwołujący  może 

ponieść  szkodę,  ponieważ  brak  wykonania  czynności  zgodnej  z  żądaniem  odwołania 

polegającej  na  eliminacji  postanowień  utrudniających  uczciwą  konkurencję  oraz  dokonana 

modyfikacja  SIWZ  powodują,  że  treść  SIWZ  pozostaje  niezgodna  z  ustawą.  Okoliczność 

powyższa  uniemożliwia  Odwołującemu  złożenie  oferty.  Gdyby  Zamawiający  nie  naruszył 

wskazanych  w  odwołaniu  przepisów  ustawy,  Odwołujący  mógłby  złożyć  korzystną  ofertę  

i uzyskać przedmiotowe zamówienie. 

Odwołujący następująco uzasadnił przedstawione w odwołaniu zarzuty 

Zamawiający  prowadząc  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie 

przetargu  nieograniczonego  pn.  „Elektroniczne  usługi  publiczne  Podlaskiego  Zarządu  Dróg 

Wojewódzkich  w  Białymstoku",  o  wartości  przekraczającej  kwoty  określone  w  przepisach 

wydanych  na  podstawie 

art.  11  ust.  8  ustawy  Pzp,  sporządził  SIWZ  w  sposób  naruszający 

przepisy ustawy.  

Wobec  powyższego  Comarch  w  dniu  05.12.2019  r.  wniósł  do  Krajowej  Izby  Odwoławczej 

odwołanie, w którym sformułował następujące zarzuty:  

1)  zarzut  dotyczący  określenia  warunku  udziału  w  postępowaniu  w  sposób  naruszający 

przepisy ustawy Pzp oraz  

2)  zarzut  dotyczący  wymagania  dostawy  systemu  działającego  jednocześnie  z  poziomu 

przeglądarki internetowej oraz z poziomu aplikacji desktop.  

W  związku  z  wniesieniem  odwołania  zostało  zainicjowane  postępowanie  odwoławcze  

o  sygn.  akt  KIO  2472/19,  w  ramach  którego  na  dzień  17.12.2019  r.  wyznaczono 

przeprowadzenie  rozprawy.  Do  rozprawy  jednak  ostatecznie  nie  doszło,  gdyż  w  dniu 

13.12.2019 r. Zamawiający przesłał do Krajowej Izby Odwoławczej odpowiedź na odwołanie 

zawierającą  oświadczenie  Zamawiającego  o  uwzględnieniu  w  całości  zarzutów 

przedstawionych  w  odwołaniu  i  wniosek  o  umorzenie  postępowania  odwoławczego. 

Zamawiający  w  powyższym  piśmie  procesowym  poinformował  również,  iż  w  konsekwencji 

uznania  odwołania  dokonał  zarówno  modyfikacji  kwestionowanego  warunku  udziału  w 

postępowaniu,  jak  i  modyfikacji  kwestionowanej  treści  dokumentu  Opis  Przedmiotu 

Zamówienia (dalej jako „OPZ") i przedstawił zmienione brzmienie powyższych części SIWZ. 

Pierw

szy z zarzutów, dotyczący warunku udziału postępowania, został w pełni uwzględniony 

przez  Zamawiającego.  Odmiennie  natomiast  przedstawia  się  sytuacja  w  odniesieniu  do 

drugiego  z  zarzutów  dotyczącego  OPZ.  Pomimo  deklaracji  o  uwzględnieniu  również  i  tego 

zar

zutu, Zamawiający nie wykonał czynności określonej w żądaniu odwołania i nie dokonał 

zmian  w  SIWZ  polegających  na  wprowadzeniu  „postanowień  dopuszczających  możliwość 

dostarczenia  systemu  funkcjonującego  wyłącznie  z  poziomu  przeglądarki  internetowej  jako 

równoważnego  w  stosunku  do  systemu  funkcjonującego  jednocześnie  z  poziomu 

przeglądarki internetowej i aplikacji desktop".  

Dokonana modyfikacja OPZ przedstawia się bowiem następująco: 



Definicje i skróty 2. 21): otrzymuje brzmienie: 

Mapa  -  aplikacja  klienta 

służąca  do  wyświetlania  i  edycji  map,  działającą  w  przeglądarce 

internetowej oraz aplikacji desktop 



Architektura systemy / Wymagania ogólne (6.1) podpunkt 3 przyjmuje brzmienie 

Modularna  budów  Systemu  musi  zapewniać  pełne/  integrację  wszystkich  jego  elementów 

oraz  musi  być  wykonana  w  taki  sposób,  by  uniknąć  redundancji  danych  Redundancja 

danych  w  Systemie  jest  dopuszczalna  tylko  na  potrzeby  tworzenia  kopii  zapasowych  oraz 

pracy w rejonach w trybie off-line 



  Architektura 

systemy / Wymagania ogólne (6. 1) podpunkt 9b przyjmuje brzmienie 

musi  być  dostępna  w  aplikacji  desktop  lub  z  poziomu  przeglądarki  internetowej  bez 

konieczności  instalowania  dodatkowego  oprogramowania  po  stronie  Użytkownika  i  musi 

działać,  co  najmniej  w  następujących  przeglądarkach  internetowych:  Internet  Explorer. 

Mozdla Firefos. Opera. Chrome. - 

na aktualnych dostępnych wersjach 



Architektura systemy / Wymagania ogólne (6.1) podpunkt 1 1a przyjmuje brzmienie 

musi  stanowić  część  operacyjną  Systemu,  umożliwiającą  zarządzanie  danymi  w  trybie  on-

line  oraz  w trybie off-line 

przez Użytkowników wewnętrznych Systemu. 



  Architektura  sy

stemy  /  Wymagania  ogólne  (6.1)  ostatni  akapit  zostaje  uzupełniony  i 

przyjmuje brzmienie. 

W  poszczególnych  obszarach  zastaną  wdrożone  systemy  dziedzinowe,  zapewniające  z 

je

dnej  strony  obsługę  procesów  wewnętrznych  zarządcy  z  drugiej  zaś,  obsługę  obywateli, 

przedsiębiorców  t  instytucji  z  wykorzystaniem  e-usług  Korzystanie  z  poszczególnych 

systemów  dziedzinowych  przez  poszczególne  rejony  dróg,  dyrekcję  i  jej  jednostki 

organiza

cyjne  będzie  zrealizowane  z  uwzględnieniem  ich  kompetencji.  Upoważnieni 

pracownicy  dyrekcji,  będą  posiadać  nadzór  nad  całością  procesów  obsługiwanych  przez 

jednostki  (wydziały)  dyrekcji  i  rejonami Architektura Systemu będ2ie  zbudowana  w modelu 

prywatnej  ch

murę  obliczeniowej  zarządcy  drogowego,  zapewniając  jego  użytkownikom 

prace,  w  jednym,  zintegrowanym  systemie,  gwarantującym  wymianę  informacji  pomiędzy 

rejonami  i  dyrekcją  w  trybie  on-line  oraz  w  przypadku  utraty  transmisji  danych  między 

dyrekcją  a  rejonem  zapewnić  dalszą  prące  również  w  trybie  off-line.  Komunikacją 

pomiędzy’ rejonami u dyrekcją będzie zrealizowana z wykorzystaniem sieci VPN, w oparciu 

o  odpowiednio  skonfigurowane  routery,  tworząc  wewnętrzną  sieć  Intranetową  zarządcy 

drogowego.  Do  zapewnien

ia transmisji danych będą wykorzystane połączenia Internetowe, 

wykorzystujące standard transmisji danych TCP/IP. 



Wymagania ogólne systemów dziedzinowych / Interface użytkownika (7.2) podpunkt 

2 przyjmuje brzmienie 

System  teleinformatyczny  do  prowadzenia  sy

stemów  dziedzinowych  musi  być  zbudowany  

w  modelu  usługowym  (§  S.  /.  Krajowych  Ram  Interoperacyjności),  zorientowanym  

na  świadczenie  e-usług  (Sondce  Oriented  Architecture  SOA),  w  którym  wszystkie 

funkcjonalności  systemu  teleinformatycznego  dostępne  są  z  poziomu  przeglądarki 

internetowej,  bez  konieczności  instalowania  jakiegokolwiek  oprogramowania  po  stronie 

użytkownika  korzystającego  z  Systemu,  z  wyłączeniem  aplikacji  desktop  realizującej 

wymagane funkcjonalności w trybie offi-line 



  Wymagania  funkcjonalne  platforma-systemu  c-

usług  /  Aplikacja  desktop  (8.1.8) 

pierwszy akapit przyjmuje brzmienie. 

Aplikacja musi pracować pod kontrolą systemu Windows 32 i 64 bit, musi posiadać aplikacje 

dziedzinowe  jak  dla  wersji  przeglądarkowej  takie  jak  projekty  organizacji  ruchu,  ewidencję 

dróg,  ewidencję  obiektów  mostowych.  Dopuszcza  się  realizacje  funkcjonalności  aplikacji 

desktop  za  pomocą  przeglądarki  www  przygotowując  środowisko  informatyczne  

w rejonach w 

ten sposób, aby pozwalało na realizacje pełnej funkcjonalności aplikacji 

desktop  przy  braku  połączenia  z  centralną  bazą  danych  w  dyrekcji.  Jednoczenie 

system  musi  zapewniać  mechanizmy  replikacji  bazy  centralnej  (dyrekcja)  z  bazami 

lokalnymi  (rejony)  oraz  uwzględniać  dodatkową  kompletną  infrastrukturę  (sprzęt, 

oprogramowa

nie,  baza  danych  serwisy),  niezbędną  do  realizacji  funkcjonalności 

aplikacji desktop. 

Odwołujący  podał,  że  Zamawiający  modyfikując  brzmienie  OPZ  w  powyższy  sposób 

doprowadził  do  tego,  że  jego  zmieniona  treść  jest  niezgodna  z  dyrektywami  opisu 

przedmiotu 

zamówienia  wskazanymi  w  art.  29  ust.  1  ustawy.  Dokonane  przez 

Zamawiającego  modyfikacje  SIWZ  powodują,  że  opis  przedmiotu  zamówienia  jest 

nieprecyzyjny i niejednoznaczny. 

Zamawiający modyfikując definicję aplikacji Mapa oprócz  wymagania, żeby działała ona „w 

przeglądarce" dodał wymaganie, że ma ona działać „oraz w aplikacji desktop". Wymaganie 

to jest niespójne z innym wymaganiem, które zostało zmodyfikowane przez Zamawiającego, 

gdzie w punkcie 6.1 ppkt 9b OPZ dopuścił, aby warstwa prezentacji była realizowana przez 

aplikację  przeglądarkową  lub  desktopową.  Podobnie  w  punkcie  6.1  ppkt  11a  OPZ 

Zamawiający  dopuścił,  aby  Back  office  systemu  było  realizowane  przez  przeglądarkę  lub 

aplikację desktop. 

Skoro  zatem  warstwa  prezentacji  może  być  realizowana  przez  przeglądarkę  lub  aplikację 

desktop,  to  nie  musi  być  realizowana  jednocześnie  przez  obie  te  formy  realizacji.  Jest  to 

sprzeczne  z  wymaganiem,  aby  Mapa  była  dostępna  przez  przeglądarkę  oraz  aplikację 

desktop (czyli jednocześnie w obu tych formach). 

Dodatkowo  wprowadzono  w  punkcie  6.1  ppkt  3  OPZ  wymaganie,  aby  redundancja  danych 

była  dostępna  na  potrzeby  nie  tylko  tworzenia  kopii  zapasowych,  ale  także  dla  „pracy  

w  rejonach  w  trybie  offline".  Wymaganie  to  jest  nieprecyzyjne,  ponieważ  Zamawiający  

nie  określił  żadnych  kryteriów  pozwalających  zdefiniować  w  jaki  sposób  system  miałby 

rozwiązywać konflikty w zakresie edycji i integracji danych, które mogą pojawiać się w bazie 

danych  w  sytuacji,  kiedy  część  pracowników  działałaby  na  aplikacji  pracującej  w  trybie 

offline. 

Bez  jednoznacznego  określenia  jak  system  powinien  działać  w  przypadku  utraty 

łączności, nie ma możliwości implementacji tego wymagania. 

Analogicznie  wzajemnie  wykluczające  się  wymagania  zawarł  Zamawiający  w  punkcie  6.1 

ppkt  9b  OPZ,  gdzie  zdefiniował,  że  warstwa  prezentacji  musi  być  dostępna  w  aplikacji 

desktop  lub  z  poziomu  przeglądarki  internetowej  bez  konieczności  instalowania 

dodatkowego  oprogramowania.  Skoro  zatem  zamawiający  dopuszcza  instalację 

dodatkowego oprogramowania typu desktop, to niezrozumia

łe jest, dlaczego nie dopuszcza 

instalowania  w  przeglądarce  dodatkowego  oprogramowania  w  formie  np.  tak  zwanych 

wtyczek?  Wymagania  te  są  ze  sobą  niespójne.  Albo  Zamawiający  winien  dopuścić 

instalowanie wtyczek w przeglądarce, albo nie dopuszczać możliwości instalowania aplikacji 

desktopowej. 

Niemożliwe  do  zrealizowania  i  niespójne  z  pozostałymi  częściami  SIWZ  jest  także 

wymaganie zawarte w punkcie 6.1 ppkt 11

a OPZ, w którym Zamawiający wymaga, aby back 

office  systemu  umożliwiał  zarządzanie  danymi  w  trybie  online  oraz  w  trybie  offline.  

Nie  ma  możliwości,  aby  system  oparty  o  przeglądarkę  internetową  umożliwiał  zarządzanie 

danymi  w  trybie  offline.  Wynika  z  tego,  że  Zamawiający  wymaga  dostarczenia  całego 

systemu jako aplikacji typu desktop, z rozproszoną bazą  danych. Jest to jednak sprzeczne  

z pozostałymi wymaganiami SIWZ np. pkt 6.1 ppkt 4 OPZ), które mówią o pracy w centralnej 

bazie danych. 

Dokonana przez Zamawiającego zmiana w ostatnim akapicie pkt 6.1 OPZ wymagająca, aby 

„w  przypadku  utraty  transmisji  danych  między  dyrekcją  a  rejonem  zapewnić  dalszą  prace 

również  w  trybie  off-line"  jest  niemożliwa  do  realizacji  zarówno  dla  aplikacji  typu  desktop  

jak i aplikacji typu przeglądarkowego, bez przyjęcia założenia, że de facto w każdym rejonie  

i w centrali zost

anie wdrożony odrębny system z własną bazą danych. Takie założenie, jest 

jednak niezgodne z wymaganymi (np. pkt 6.1 ppkt 4), które mówią o pracy w centralnej bazie 

danych. Przy tak postawionych wymaganiach nie jest możliwe zrealizowanie np. wymagania 

pkt  7

.5  ppkt  4b,  które  mówi  o  przeglądaniu  dokumentów  z  poziomu  centralnego,  czy 

wymagania pkt 7.6 ppkt 1, które mówi o centralnym „repozytorium danych dotyczących osób 

fizycznych i instytucji przetwarzanych w ramach obsługiwanych przez Systemy Dziedzinowe 

proc

esów/spraw",  czy  też  wymagania  pkt  7.7.5  ppkt  2b  gdzie  jest  mowa  o  centralnym 

zasobie plików. 

Kolejną niespójność w opisie wymagań wprowadził Zamawiający w pkt 8.1.8 OPZ w opisie 

aplikacji  typu  desktop,  gdzie  nie  zdefiniował  czy  aplikacja  ta  ma  działać  w  trybie  offline 

podobnie jak dopuszczona przez Zamawiającego jako alternatywa aplikacja w przeglądarce 

WWW. 

Niekonsekwentne  jest  także  wymaganie  Zamawiającego,  aby  w  przypadku  aplikacji  typu 

przeglądarkowego zapewnić całą niezbędną infrastrukturę sprzętową, ale nie dopuszczające 

zapewnienia po prostu łącza do Internetu. Wskazuje to wyraźnie, że celem Zamawiającego 

nie  było  zapewnienie  sobie  działającej  funkcjonalnie  aplikacji,  ale  wyeliminowanie  (pod 

pozorem dopuszczenia jej) możliwości wdrożenia aplikacji WWW w regionach. 

Odwołujący  wskazał,  że  bazując  na  swojej  wiedzy  i  doświadczeniu,  a  także  

na  konsultacjach,  których  dokonywał  z  operatorami  telekomunikacyjnymi  stwierdził,  

że istnieją możliwości techniczne, aby w każdej z lokalizacji Zamawiającego zapewnić łącza 

o parametrach wystarczających do pracy z systemem w wersji przeglądarkowej. Odwołujący 

bazuje  tutaj  przede  wszystkim  na  posiadanych  informacjach  o  charakterystyce  łącz 

telekomunikacyjnych  wykorzystywanych  przez  zarządy  dróg  w  Bydgoszczy  i  Wrocławiu,  

a także na konsultacjach z firmą Orange. 

Odwołujący  argumentował,  że  ostatecznie  wymagania  SIWZ  winny  definiować 

poziom  dostępności  systemu,  a  za  zapewnienie  tego  poziomu  dostępności 

odpowiedzialnego czynić wykonawcę. Wykonawca w takiej sytuacji może przecież zamówić 

odpowiednie  łącza  od  operatorów  albo  nawet  (jeżeli  uzna,  że  mu  się  to  opłaci)  zestawić 

stosowne  łącze  radiowe,  czy  satelitarne.  Rozwiązania  technologiczne  mają  tu  znaczenie 

drugorzędne, ponieważ Zamawiający winien oczekiwać po prostu zapewnienia odpowiedniej 

dostępności systemu. 

Zmiany  wprowadzone  przez  Zamawiającego  tylko  pozornie  dopuszczają  realizacje 

przedmiotu Zamówienia z wykorzystaniem aplikacji w przeglądarce WWW. De facto jednak 

powodują, że zgodnie z  częścią wymagań cały system ma być zrealizowany jako aplikacja 

typu  desktop,  zgodnie  z  innymi  wymaganiami  jako  aplikacja  WWW,  a  pozostała  część 

wymagań definiuje oczekiwania niemożliwe do realizacji ani przez jeden ani przez drugi typ 

aplikacji. 

Zdaniem Odwołującego sanacja zmodyfikowanego przez Zamawiającego SIWZ jest możliwa 

jedynie  w  ten  sposób,  że  określi  on,  iż  w  przypadku  aplikacji  webowej  wykonawca 

zobowiązany  będzie  zapewnić  po  prostu  stosowną  infrastrukturę  telekomunikacyjną  

w postaci łącz internetowych w tych miejscach, w których jest to konieczne dla zapewnienia 

optymalnej  pracy  z  systemem.  Takie  rozwiązanie  przez  zdefiniowanie  wymagań  

co  do  dostępności  systemu,  a  nie  sposobu  jego  realizacji,  pozwoliłoby  zastosować 

optymalny  zestaw  technologii  i  adekwatną  architekturę  systemu  dostosowując  sposób  jej 

wdrożenia  do  potrzeb  Zamawiającego.  Proponowane  przez  Odwołującego  rozwiązanie 

wychodzi  naprzeciw  oczekiwaniom  Zamawiającego,  związanym  z  potrzebą  zapewnienia 

właściwych parametrów transmisji danych pomiędzy rejonami a dyrekcją i jednocześnie nie 

utrudnia  uczciwej  konkurencji  pomiędzy  wykonawcami  ubiegającymi  się  o  udzielenie 

zamówienia. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  dokonania  modyfikacji  w  załączniku  nr  1  

do  SIWZ  - 

OPZ  w  ten  sposób,  że  (Odwołujący  w  celu  zapewnienia  przejrzystości 

sformułowanego żądania użył narzędzia programu Word „Przekreślenie" w celu oznaczenia 

wyrażeń,  których  usunięcia  się  domaga,  oraz  narzędzia  „Podkreślenie"  do  oznaczenia 

wyrażeń, które należy wprowadzić do treści OPZ): 

Punkt 2 „Definicje i skróty" podpunkt 21) otrzyma następujące brzmienie: 

„21) Mapa - aplikacja klienta służąca do wyświetlania i edycji map, działającą w przeglądarce 

internetowej lub aplikacji desktop." 

Punkt  6.1  „ARCHITEKTURA  PLATFORMY  E-USŁUG  PUBLICZNYCH/Wymagania 

ogólne" podpunkt 3 otrzyma następujące brzmienie: 

„3)  Modularna  budowa  Systemu  musi  zapewniać  pełną  integrację  wszystkich  jego 

elementów  oraz  musi  być  wykonana  w  taki  sposób,  by  uniknąć  redundancji  danych. 

Redundancja  danych  w  Systemie  jest  dopuszczalna  tylko  na  potrzeby  tworzenia  kopii 

zapasowych oraz pracy w rejonach w trybie off-line." 

Punkt  6.1  „ARCHITEKTURA  PLATFORMY  E-USŁUG  PUBLICZNYCH/Wymagania 

ogólne" podpunkt 9b otrzyma następujące brzmienie: 

,,b)  musi  być  dostępna  w  aplikacji  desktop  lub  z  poziomu  przeglądarki  internetowej  bez-

konieczno

ści  instalowania  dodatkowego  oprogramowania  po  stronie  Użytkownika  i  musi 

działać,  co  najmniej  w  następujących  przeglądarkach  internetowych:  Internet  Explorer, 

Mozilla Firefox, Opera, Chrome. - 

na aktualnych dostępnych wersjach." 

Punkt  6.1  „ARCHITEKTURA  PLATFORMY  E-USŁUG  PUBLICZNYCH/Wymagania 

ogólne" podpunkt 11a otrzyma następujące brzmienie: 

,,a)  musi  stanowić  część  operacyjną  Systemu,  umożliwiającą  zarządzanie  danymi  w  trybie 

on-line lub w trybie off-

line przez Użytkowników wewnętrznych Systemu," 

Punkt  6.1  „ARCHITEKTURA  PLATFORMY  E-USŁUG  PUBLICZNYCH/Wymagania 

ogólne" ostatni akapit zostanie zmieniony na: 

„W  poszczególnych  obszarach  zostaną  wdrożone  systemy  dziedzinowe,  zapewniające  z 

jednej  strony  obsługę  procesów  wewnętrznych  zarządcy  z  drugiej  zaś,  obsługę  obywateli, 

przedsiębiorców  i  instytucji  z  wykorzystaniem  e-usług.  Korzystanie  z  poszczególnych 

systemów  dziedzinowych  przez  poszczególne  rejony  dróg,  dyrekcję  i  jej  jednostki 

organizacyjne  będzie  zrealizowane  z  uwzględnieniem  ich  kompetencji.  Upoważnieni 

pracownicy  dyrekcji,  będą  posiadać  nadzór  nad  całością  procesów  obsługiwanych  przez 

jednostki (wydziały) dyrekcji i rejonami. Architektura Systemu będzie zbudowana w modelu 

prywatnej  chmury  obliczeniowej  zarządcy  drogowego,  zapewniając  jego  użytkownikom 

prace,  w  jednym,  zintegrowanym  systemie,  gwarantującym  wymianę  informacji  pomiędzy 

rejonami  i  dyrekcją  w  trybie  on-  line  oraz  w  przypadku  utraty  transmisji  danych  między 

dyrekcją a rejonem zapewnić dalszą prace również w trybie off-line. Komunikacją pomiędzy 

rejonami  a  dyrekcją  będzie  zrealizowana  z  wykorzystaniem  sieci  VPN,  w  oparciu  o 

odpowiednio  skonfigurowane  routery,  tworząc  wewnętrzną  sieć  Intranetową  zarządcy 

drogowego.  Do  zapewnienia transmisji  danych  będą  wykorzystane połączenia Internetowe, 

wykorzystujące standard transmisji danych TCP/IP. Wykonawca winien zapewnić w rejonach 

w  zaoferowanym  okresie  gwarancji  łącza  internetowe  o  parametrach  zapewniających 

komfortową pracę w systemie online przez przeglądarkę internetowa." 

Punkt  7.2  „WYMAGANIA  OGÓLNE  SYSTEMÓW  DZIEDZINOWYCH/  INTERFEJS 

UŻYTKOWNIKA" podpunkt 2 zostanie zamieniony na: 

„2)  System  teleinformatyczny  do  prowadzenia  systemów  dziedzinowych  musi  być 

zbudowany  w  modelu  usługowym  (§  8.  1.  Krajowych  Ram  Interoperacyjności), 

zorientowanym  na  świadczenie  e-usług  (Seryice  Oriented  Architecture  -  SOA),  w  którym 

wszystkie funkcjonalności systemu teleinformatycznego dostępne są z poziomu przeglądarki 

internetowej

,  bez  konieczności  instalowania-jakiegokolwiek  oprogramowania  po  stronie 

użytkownika  korzystającego  z  Systemu,  z  wyłączeniem  aplikacji  desktop  realizującej 

wymagane funkcjonalności w trybie off-line" 

Punkt 8.1.8 „APLIKAGA DESKTOP" zostanie zmieniony na: 

„Aplikacja musi pracować pod kontrolą systemu Windows 32 i 64 bit, musi posiadać aplikacje 

dziedzinowe  jak  dla  wersji  przeglądarkowej  takie  jak:  projekty  organizacji  ruchu,  ewidencję 

dróg,  ewidencję  obiektów  mostowych.  Dopuszcza  się  realizacje  funkcjonalności  aplikacji 

desktop za pomocą przeglądarki www przygotowując środowisko informatyczne w rejonach 

w  ten  sposób,  aby  pozwalało  na  realizacje  pełnej  funkcjonalności  aplikacji  desktop  przy  -

braku-

połączenia z centralną bazą danych w dyrekcji. Jednoczenie system musi zapewniać 

mechanizmy  replikacji  bazy  centralnej  (dyrekcja)  z  bazami  lokalnymi  (rejony)  oraz 

uwzględniać  dodatkową  kompletną  infrastrukturę  (sprzęt,  oprogramowanie,  baza  danych, 

serwisy), niezbędną do realizacji funkcjonalności aplikacji desktop. 

Mając  na  uwadze  tak  sformułowane  zarzuty  i  argumentację  na  ich  poparcie,  niniejsze 

odwołanie  zasługuje  na  uwzględnienie.  Odwołujący  wskazał  na  przedstawienie  dodatkowej 

argumentacji  oraz  wskazania  dalszych  dowodów  w  piśmie  procesowym  lub  w  trakcie 

rozprawy. 

Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Stron postępowania oraz uczestnika 

postępowania  odwoławczego  na  podstawie  zebranego  materiału  w  sprawie  oraz 

oświadczeń  i  stanowisk  Stron  i  uczestnika  postępoania  odwoławczego  Krajowa  Izba 

Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

I. 

Izba  ustaliła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  o  których  stanowi  art. 

189 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych  (Dz. U. z 2019 roku, poz. 1843; dalej: „Pzp” 

lub „ustawa”), skutkujących odrzuceniem odwołania. Odwołanie zostało złożone do Prezesa 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  23  grudnia  2019  roku  oraz  została  przekazana  

w  ustawowym  terminie  kopia  odwołania  Zamawiającemu,  co  Strony  potwierdziły  

na posiedzeniu z ich udziałem.  

II. 

Izba ustaliła, że zostały wypełnione łącznie przesłanki z art. 179 ust 1 ustawy – Środki 

ochrony 

prawnej  określone  w  niniejszym  dziale  przysługują  wykonawcy,  uczestnikowi 

konkursu,  a  także  innemu  podmiotowi  jeżeli  ma  lub  miał  interes  w  uzyskaniu  danego 

zamówienia  oraz  poniósł  lub  może  ponieść  szkodę  w  wyniku  naruszenia  przez 

zamawiającego  przepisów  niniejszej  ustawy  -  to  jest  posiadania  interesu  w  uzyskaniu 

danego zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody.  

III. 

Na  podstawie  art.  191  ust.  2  ustawy  wydając  wyrok,  Izba  bierze  za  podstawę  stan 

rzeczy ustalony w toku postępowania.  

Na  podstawie  art.  190  ust.  1  ustawy 

–  Strony  i  uczestnicy  postępowania 

odwoławczego  są  obowiązani  wskazywać  dowody  do  stwierdzenia  faktów,  z  których 

wywodzą skutki prawne. Dowody na poparcie swych twierdzeń lub odparcie twierdzeń strony 

przeciwnej  strony  i  uczestnicy  postępowania  odwoławczego  mogą  przedstawiać  

aż do zamknięcia rozprawy. Przepis ten nakłada na Strony postępowania obowiązek, który 

zarazem jest uprawnieniem Stron, wykazywania dowodów na stwierdzenie faktów, z których 

wywodzą skutki prawne. Podkreślenia wymaga w tym miejscu, że postępowanie przed Izbą 

stanowi  postępowanie kontradyktoryjne,  czyli  sporne,  a z  istoty  tego postępowania  wynika, 

że  spór  toczą  Strony  postępowania  i  to  one  mają  obowiązek  wykazywania  dowodów,  

z których wywodzą określone skutki prawne.  

Mając  na  uwadze,  że  stosunki  z  zakresu  prawa  zamówień  publicznych  mają  charakter 

cywilnoprawny, powołując w tym miejscu na regulację art. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 

roku 

–  Kodeks  cywilny,  zgodnie  z  którym  kodeks  reguluje  stosunki  cywilnoprawne  między 

osobami  fizycznymi  i  osobami  prawnymi,  przechodząc  do  art.  6  Kodeksu  cywilnego,  który 

stanowi,  że  ciężar  udowodnienia  faktu  spoczywa  na  osobie,  która  z  faktu  tego  wywodzi 

skutki prawne należy wskazać, że właśnie z tej zasady wynika reguła art. 190 ust 1 ustawy. 

Przepis  art.  6  Kodeksu  cywilnego  wyraża  dwie  ogólne  reguły,  a  mianowicie  wymaganie 

udowodnienia  powoływanego  przez  stronę  faktu,  powodującego  powstanie  określonych 

skutków prawnych oraz usytuowanie ciężaru dowodu danego faktu po stronie osoby, która z 

faktu  tego  wywodzi  skutki  prawne;  ei  incubit  probatio qui  dicit  non qui  negat  (na  tym  ciąży 

dowód kto twierdzi a nie na tym kto zaprzecza).  

Izba  wskazuje,  że postępowanie odwoławcze jest  odrębnym  od  postępowania o udzielenie 

zamówienia  publicznego  postępowaniem,  które  ma  na  celu  rozstrzygnięcie  powstałego 

pomiędzy  Stronami  sporu.  W  trakcie  postępowania  odwoławczego  to  Odwołujący 

kwestionuje  podjęte  przez  Zamawiającego  decyzje  w  zakresie  oceny  ofert  i  wykonawców  

w  postępowaniu,  nie  zgadza  się  z  podjętymi  czynnościami  lub  zaniechaniem  określonych 

działań, tak więc zgodnie z regułą płynącą z art. 190 ustawy to na Odwołującym ciąży ciężar 

dowiedzenia, że stanowisko Zamawiającego jest nieprawidłowe.  

Izba wskazuje w tym miejscu na wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 19 marca 2009 

roku  sygn.  akt  X  Ga  32/09,  w  którym  to  orzeczeniu  Sąd  wskazał  między  innymi  Ciężar 

udowodnienia  takiego  twierdzenia  spoczywa  na  tym  uczestniku  postępowania,  który 

przytacza twierdzenie o  istnieniu danego faktu, a nie na uczestni

ku, który twierdzeniu temu 

zaprzecza (…). Za wyrokiem z dnia 21 stycznia 2012 roku Krajowej Izby Odwoławczej sygn. 

akt  KIO  54/12: 

Zgodnie  z  art.  190  ust.  1  ustawy  p.z.p.  strony  są  obowiązane  wskazywać 

dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar dowodu, zgodnie 

z art. 6 k.c. w zw. z art. 14 ustawy p.z.p. spoczywa na osobie, która z danego faktu wywodzi 

skutki  prawne.  Ciężar  dowodu  rozumieć  należy  z  jednej  strony  jako  obarczenie  strony 

procesu  obowiązkiem  przekonania  sądu  (w  tym  przypadku  Krajowej  Izby  Odwoławczej) 

dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej konsekwencjami zaniechania realizacji 

tego obowiązku, lub jego nieskuteczności, zaś tą konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny 

dla strony wynik postępowania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2007 r., sygn. 

akt  II  CSK  293/07).  Postępowanie  przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  toczy  się  z 

uwzględnieniem  zasady  kontradyktoryjności,  zatem  to  strony  obowiązane  są  przedstawiać 

dowody a Krajowa Izba Odwoławcza nie ma obowiązku wymuszania ani zastępowania stron 

w  jego wypełnianiu (wyrok Sądu Najwyższego  z  dnia 7 listopada 2007  r., sygn.  akt  II  CSK 

293/07, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1997 r., sygn. akt II UKN 406/97, wyrok 

Sądu Apelacyjnego z dnia 27 maja 2008 r., sygn. akt V ACa 175/08, wyrok KIO 1639/11). 

IV.  

Skład  orzekający  Izby  rozpoznając  sprawę  uwzględnił  akta  sprawy  odwoławczej,  

w  skład  których zgodnie z  par.  8 ust.  1 rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia 22 

marca 2018 roku w sprawie regulaminu post

ępowania przy rozpoznawaniu odwołań (Dz. U. 

z  2018  r.  poz.  1092)  wchodzą  odwołanie  wraz  z  załącznikami  oraz  kopia  dokumentacji 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, a także inne pisma składane w sprawie 

oraz pisma przekazywane przez Izbę w związku z wniesionym odwołaniem. 

Izba  uwzględniła  także  stanowiska  i  oświadczenia  Stron  oraz  uczestnika  postepowania 

odwoławczego  złożone  ustnie  do  protokołu,  jak  również  stanowisko  Zamawiającego 

zaprezentowane w piśmie z dnia 10 stycznia 2020 roku „Odpowiedź Zamawiającego 

Izba  dopuściła  dowód  nr  1  (9  kart)  zawnioskowany  i  złożony  na  rozprawie  przez 

Odwołującego: 



pismo z 9 stycznia 2020 z Bydgoszczy oraz pismo z Dolnośląskiej Służby Dróg i Kolei 

we Wrocławiu (na  okoliczność  tego,  że analogiczny  system  przeglądarkowy  spełnia 

wymagania  Zamawiających  jednostek  o  podobnym  profilu  działalności  jak 

Zamawiający), 



wydruk  wiadomości  email  z  9 stycznia 2020  od  Eksperta ds.  Sprzedaży  Rozwiązań 

zintegrowanych  (na  okoliczność  wykazania  tego,  że  w  lokalizacjach,  na  które  się 

powołuje  Zamawiający  na  str.  2  odpowiedzi  na  pierwsze  odwołanie,  

tj.  w  Siemiatyczach  i  Łomży  są  dostępne  łącza,  które  zapewnią  sprawne  działanie 

systemu przeglądarkowego), 



wydruk ze strony internetowej Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego 

(na 

okoliczność tego, że zarówno w Łomży jak i Siemiatyczach są punkty dostępowe 

dla sieci szerokopasmowej, zrealizowane w ramach programu Polska Cyfrowa).  

Izba dopuściła dowody zawnioskowane i złożone przez Odwołującego wraz z odwołaniem – 

treść  odwołania  z  dnia  5  grudnia  2019  roku  oraz  pismo  Zamawiającego  z  dnia  13  grudnia 

2019 roku „Odpowiedź Zamawiającego zawierająca uwzględnienie odwołania”  

V. 

Izba ustaliła:  

Odwołujący,  w  prowadzonym  przez  Zamawiającego  przedmiotowym  postepowaniu  

o  udzielnie  zamówienia  publicznego,  w  dniu  5  grudnia  2019  roku  wniósł  odwołanie  od 

czynności  Zamawiającego  polegającej  na  sporządzeniu  Specyfikacji  Istotnych  Warunków 

Zamówienia  (dalej  „SIWZ")  w  sposób  niezgodny z  przepisami ustawy.  Odwołujący  zarzuca 

Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów: 



  art.  22  ust.  1a  i  1b 

pkt  3  ustawy  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  oraz  §  2  ust.  4  pkt  2 

Rozporządzenia  Ministra  Rozwoju  z  dnia  26  lipca  2016  r.  w  sprawie  rodzajów 

dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od  wykonawcy  w  postępowaniu  o 

udzielenie  zamówienia,  poprzez  określenie  warunków  udziału  w  postępowaniu  w 

sposób  nieproporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia,  uniemożliwiający  ocenę 

zdolności  wykonawcy  do  należytego  wykonania  zamówienia  oraz  niezapewniający 

zachowania uczciwej konkurencji, 



art.  29  ust  2  i  3  ustawy  Pzp,  poprzez  opisanie  przedmiotu  zamówienia  w  sposób, 

który utrudnia uczciwą konkurencję i prowadzi do  - nieuzasadnionego obiektywnymi 

potrzebami Zamawiającego - uprzywilejowania produktu oferowanego przez jednego 

wykonawcę, oraz prowadzi do wyeliminowania innych wykonawców. 

Żądanie  dotyczyło  dokonania  zmiany  SIWZ,  która  umożliwi  wykonawcy  dostarczenie 

systemu: 

a) 

zrealizowanego całkowicie z poziomu przeglądarki internetowej  

albo 

b) 

zrealizowanego  z  poziomu  przeglądarki  internetowej  i  posiadającego  aplikacją 

desktopową,  

w zależności jakie rozwiązanie wykonawca posiada. 

Odwołujący wniósł o nakazanie dokonania zmian w SIWZ przez wprowadzenie postanowień 

dopuszczających  możliwość  dostarczenia  systemu  funkcjonującego  wyłącznie  z  poziomu 

przeglądarki  Internetowej  jako  równoważnego  w  stosunku  do  systemu  funkcjonującego 

jednocześnie z poziomu przeglądarki Internetowej i aplikacji desktop. 

Zamawiający,  pismem  z  dnia  13  grudnia  2019  roku  „Odpowiedź  Zamawiającego 

zawierająca  uwzględnienie  odwołania”,  oświadczył  że  „uznaje  zarzuty  przedstawione  

w odwołaniu za zasadne” z dnia 5 grudnia 2019 roku. 

W  wyniku  tego  zostało  wydane  postawienie  z  dnia  16  grudnia  2019  roku  sygn.  akt 

KIO 2472/19 o umorzeniu postepowania odwoławczego.  

Zamawiający dokonał również w dniu 13 grudnia 2019 roku modyfikacji SIWZ, w tym 

w zakresie 

również Załącznika nr 1 – Opis przedmiotu zamówienia.  

VI. 

Izba, nim przejdzie do rozpoznania zarzutów odwołania zaznacza, że Izba umarzając 

postępowanie  odwoławcze  na  posiedzeniu  niejawnym  na  skutek  uwzględnienia  przez 

Zamawiającego  w  całości  zarzutów  odwołania  nie  dokonuje  oceny  czynności,  które 

ewentualnie  w  piśmie  zawierającym  oświadczenie  o  uwzględnieniu  zarzutów  odwołania 

wskazywałby Zamawiający tj. Izba nie ocenia czynności jakie wykonał, wykonuje bądź jakich 

zapowiada  wykonanie  Zamawiający  w  związku  z  uwzględnieniem  zarzutów  odwołania. 

Zamawiający  również  nie  ma  obowiązku  przedstawiania  takich  informacji  w  piśmie 

zawierającym oświadczenie o uwzględnieniu zarzutów odwołania w całości. Przepis ustawy 

uzależnia  możliwość  umorzenia  postępowania  przez  Izbę,  w  przypadku  uwzględnienia 

zarzutów  odwołania  w  całości  przez  Zamawiającego,  jedynie od  tego,  czy  w  postępowaniu 

zostało  skutecznie  wniesione  zgłoszenie  przystąpienia  do  postępowania  odwoławczego. 

Umarzając  postępowanie  odwoławcze  Izba  nie  rozstrzyga  merytorycznie  o  zarzutach 

odwołania.  Tym  samym,  stanowisko  zawarte  w  piśmie  Zamawiającego  z  dnia  10  stycznia 

2020 roku (str. 4)

, a odnoszące się do braku wątpliwości składu orzekającego Izby w sprawie 

sygn. akt 2472/10 

co do prawidłowości postępowania Zamawiającego nie dotyczy czynności 

materialnych  podejmowanych  przez  Zamawiającego  w  odniesieniu  do  opisu  przedmiotu 

zamówienia,  lecz  dotyczy  czynności  formalnych  podejmowanych  w  związku  

z  uwzględnieniem  zarzutów  odwołania  w  ww.  sprawie. W  obliczu  obowiązujących  regulacji 

prawnych,  jak  również  ugruntowanego  orzecznictwa  Izby  i  stanowisk  wyrażanych  

w  doktrynie  tematu  nie 

można  uznać  za  prawidłowe  stanowiska  zmierzającego  

do  wykaza

nia,  że  dokonana  została  jakakolwiek  kontrola  podejmowanych  przez 

Zamawiającego czynności materialnych.  

W zakresie  

zarzutów odwołania: 

Na  wstępie  Izba  wskazuje  na  interpretację  art.  186  ust.  2  ustawy  zawartą  

w 

Załączniku  nr  1  do  Uchwały  Nr  3/2013  Zgromadzenia  Ogólnego  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  z  dnia  5  lipca  2013  r.  "Informacja  o  działalności  Krajowej  Izby  Odwoławczej  

w 2012 r." gdzie wskazano: 

„Nie  wymaga  dodatkowego  omówienia  notoryjny  fakt,  iż  w  wielu  wypadkach 

zamawiający  uwzględniają  odwołania  w  sposób  nieprzemyślany  i  błędny  -  np.  w  związku  

z  brakiem  czasu  na  weryfikację  zarzutów,  w  obawie  poniesienia  kosztów  postępowania 

odwoławczego,  czy  w  związku  z  zaistnieniem  szeregu  innych,  pozamerytorycznych 

okoliczności  tego typu. Po czym  uchylają się od wykonania czynności  w  sposób  wskazany  

w żądaniach uwzględnionego odwołania. 

Tymczasem,  w  związku  z  dosłownym  brzmieniem  przepisów  wskazującym  na  obowiązek 

zamawiającego  wykonania  określonych  czynności   w  postępowaniu,  zarzut  naruszenia 

art.186  ust.  2  lu

b  3  (in  fine)  był  często  formułowany  w  odwołaniach  wnoszonych  przez 

wykonawców,  a  także  stawał  się  podstawą  prawną  dla  formułowanych  w  tym  zakresie 

żądań.  W  przypadku  uwzględnienia  w  całości  zarzutów  odwołania,  a  następnie  wykonania 

przez  zamawiającego  czynności  nowych  lub  powtórzonych  niezgodnie  z  żądaniami 

odwołania,  odwołujący  żądali  nakazania  zamawiającemu  wykonania  żądań  odwołania 

uprzednio uwzględnionego w sposób wskazany w dyspozycji ww. przepisów tylko w oparciu 

o  tę  normę,  nie  powołując  w  tym  zakresie  żadnych  dodatkowych  zarzutów  (dotyczących 

niezgodności  czynności  zamawiającego  z  innymi  materialnymi  normami  Pzp  odnoszącymi 

się do postępowania o udzielenie zamówienia). Niejednokrotnie, w przypadku niezasadnego 

uwzględnienia odwołania przez zamawiającego, uwzględnienie żądań ponownego odwołania 

na  podstawie  art.  186  ust.  2  lub  3  ustawy,  prowadziłoby  do nakazywania  egzekwowalnymi 

wyrokami Izby wykon

ywania czynności niezgodnych z przepisami prawa.  

Konieczne  stało  się  więc  odejście  w  orzecznictwie  od  samonarzucającej  się  w  tym 

zakresie,  literalnej  wykładni  ww.  przepisów  oraz  taka  ich  wykładania  i  zastosowanie,  które 

uwzględnią  cele  procedury  udzielania  zamówień  publicznych  i  zasady  całego  porządku 

prawnego. 

I tak, w uzasadnieniu wyroku z dnia 15 lutego 2012 r. (sygn. akt KIO 217/12), Izba wyraziła 

pogląd o niedopuszczalności zadośćuczynienia żądaniom uwzględnionego odwołania, gdyby 

prowadziło  to  do  niezgodności  czynności  zamawiającego  z  przepisami  ustawy.  Również 

według  uzasadnienia  wyroku  Izby  z  dnia  31  października  2012  r.  (sygn.  akt  KIO  2296/12), 

pomimo  stwierdzenia,  że  fakt  niewykonania  przez  zamawiającego  wszystkich  żądań 

odwołania  nie  budzi  żadnych  wątpliwości,  powyższe  nie  może  stanowić  podstawy  do 

uwzględnienia obecnie rozpatrywanego odwołania. Także w wyroku z dnia 9 stycznia 2013 r. 

(sygn.  akt  KIO  2804/12)  Izba  odmówiła  uwzględnienia  żądań  odwołania,  powołującego  się 

na  literalne  brzmienie  art. 

186  ust.  2  Pzp,  względem  czynności  zamawiającego,  który  nie 

wykonał  wszystkich  czynności  objętych  żądaniami  uprzednio  uwzględnionego  odwołania.  

W  ocenie  Izby,  przy  ponownie  wykonywanych  czynnościach  zamawiający  był  uprawniony  

do  uwzględnienia  wszystkich  okoliczności,  które  miały  znaczenie  dla  ich  prawidłowości,  

a  czynności  będące  tego  wynikiem  mogły  nie  odpowiadać  żądaniom  wykonawcy 

podniesionym w uwzględnionym odwołaniu. 

Jak  wynika  z  powołanego  orzecznictwa,  czynności  wykonywane  przez  zamawiających  

po 

uwzględnieniu odwołania w sposób niezgodny z żądaniami zawartymi w uwzględnionym 

odwołaniu,  będą  podlegały  ponownej  kontroli  wykonawców  w  ramach  środków  ochrony 

prawnej,  a  tym  samym  orzekaniu  Izby  względem  ich  zgodności  z  materialnoprawnymi 

normami zawart

ymi w ustawie. Jedynie czynności wykonane zgodnie z żądaniami zawartymi 

w uwzględnionym odwołaniu, takiej kontroli podlegać nie będą - odwołanie będzie odrzucone 

na podstawie art. 185 ust. 6 i 189 ust. 2 pkt 5 ustawy.  

Samo  wskazanie  w  przepisie  art.186  us

t.3,  iż  zamawiający  po    uwzględnieniu  odwołania  

i  umorzeniu  postępowania  przez  Izbę  wykonuje  czynności  zgodnie  z  żądaniami 

uwzględnionego  odwołania,  wywiera  jedynie  skutek  w  sferze  środków  ochrony  prawnej. 

Przepis  ten  nie  stanowi  samodzielnej  normy  materi

alnoprawnej, której  naruszenie stanowić 

mogłoby  podstawę  do  nakazania  zamawiającemu  dokonania  jakichkolwiek  czynności  

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia.  Czynności  wykonane  przez  zamawiającego  

w sposób inny, niż żądano w uwzględnionym odwołaniu, stanowią po prostu czynności inne  

i odrębne, od tych, których uwzględnione odwołanie dotyczyło, i jako takich norm art.186 ust. 

3  Pzp  nie  będzie  dotyczyć.  Jakkolwiek  adresatem  przepisu  jest  zamawiający,  to  jednak 

dokonywana  przez  niego  czynność  uwzględnienia  w  całości  zarzutów  jest  elementem 

postępowania  odwoławczego  prowadzonego  przed  Izbą  (i  w  jego  sferze  wywołuje  skutki 

prawne), nie zaś elementem postępowania o udzielenie zamówienia. 

Zamawiający, który postanowił uznać w całości zarzuty, może i powinien zgodnie z art. 186 

ust. 3 Pzp uczynić zadość wszystkim żądaniom odwołującego, jednakże powtarzając swoje 

czynności  musi  mieć  przede  wszystkim  na  uwadze  cel  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia, tj. zawarcie ważnej umowy w sprawie zamówienia publicznego, która nie będzie 

obarczona  żadną  wadą.  Dlatego  też,  podejmując  każdą  czynność  w  toku  postępowania  

o udzielenie zamówienia, zamawiający winien kierować się obowiązującymi przepisami. Tym 

samym nie powinien czynić zadość żądaniom odwołującego, których wykonanie stanowiłoby 

naruszenie przepisów prawa. W takim ujęciu ograniczenie się do literalnej wykładni art. 186 

ust.  2  i  3  dokonywanej  przez  odwołujących  łączyłoby  się  zatem  z  naruszeniem  innych 

przepisów ustawy.” 

Izba  wskazuje,  że  w  przypadku  dokonania  czynności  niezgodnie  z  żądaniami 

uwzględnionego  odwołania,  wykonawcom  przysługuje  prawo  korzystania  ze  środków 

ochrony prawnej (w przeciwieństwie do sytuacji, gdy czynności zamawiającego są zgodne ze 

zgłoszonymi żądaniami - wówczas odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 

2 pkt  5  ustawy).  W 

takim  przypadku  kwestia  prawidłowości  tych  czynności  może  podlegać 

ocenie  Izby,  ale  pod  kątem  ich  zgodności  z  przepisami  prawa  określającymi  obowiązki 

Z

amawiającego  odnoszące  się  do  danych  czynności  (z  materialnoprawnymi  normami 

zawartymi w 

ustawie), nie zaś z art. 186 ust. 2 ustawy.  

Innymi  słowy,  wykonawca,  który  twierdzi,  że  Zamawiający  nie  wykonał  żądań 

uwzględnionego odwołania, ma prawo zaskarżyć nowe brzmienie postanowień Specyfikacji 

Istotnych  Warunków  Zamówienia  (dalej:  SIWZ),  które  tych  żądań  nie  realizuje  podnosząc 

zarzuty merytoryczne, oparte o przepisy ustawy odnoszące się do kształtowania treści SIWZ. 

W 

rozpoznawanej 

sprawie 

należy 

odnotować 

również, 

że 

Zamawiający  

w  piśmie  z  dnia  13  grudnia  2019  roku  -  które  powołał  w  poczet  materiału  dowodowego 

Odwołujący - wskazał, że „uznając odwołanie za zasadne dopuszcza dostarczenie systemu 

zrealizowanego  całkowicie  z  poziomu  przeglądarki  internetowej  doprecyzowując,  

iż  Wykonawca  przygotowuje  środowisko  informatyczne  w  rejonach  zarządcy  drogowego   

w  ten  sposób,  aby  pozwalało  na  realizację  pełnej  funkcjonalności  aplikacji  desktop  przy 

braku połączenia z centralną bazą danych w dyrekcji. (…)”  

W  tym  miejscu  Izba  wskazuje,  mając  na  uwadze  treść  żądań  /  wniosków  odwołania  

z dnia 5 grudnia 2019 roku, gdzie Odwołujący wniósł o nakazanie dokonania zmian w SIWZ 

przez  wprowadzenie  postanowień  dopuszczających  możliwość  dostarczenia  systemu 

funkcjonującego  wyłącznie  z  poziomu  przeglądarki  Internetowej  jako  równoważnego  

w 

stosunku do systemu funkcjonującego jednocześnie z poziomu przeglądarki Internetowej  

i  aplikacji  desktop

,  że  w  ocenie  Izby  Zamawiający  nie  wykonał  żądań  uwzględnionego 

dowołania  w  taki  sposób  jakiego  oczekiwał  Odwołujący,  jednocześnie  podając  w  piśmie  

z  13  grudnia  2019  roku 

uzasadnienie  tej  czynności.  Tym  samym  Odwołujący  miał  prawo 

zaskarżyć nowe brzmienie postanowień Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (dalej: 

SIWZ),  które  tych  żądań  nie  realizuje  podnosząc  zarzuty  merytoryczne,  oparte  o  przepisy 

ustawy odnoszące się do kształtowanej treści SIWZ.  

Izba wskazuje, że istota instytucji uregulowanej w art.. 186 ust. 2 ustawy sprowadza się do 

tego,  że  następuje  zakończenie  postępowania  odwoławczego  bez  rozpoznania  przez  Izbę 

zasadności  zarzutów  odwołania.  Izba  formalnie  umarza  postępowanie  odwoławcze  wobec 

złożonego  przez  zamawiającego  oświadczenia  o  uwzględnieniu  w  całości  merytorycznych 

zarzutów odwołania. Izba nie ma przy tym możliwości badania, czy uwzględnienie zarzutów 

odwołania w całości jest niezgodne z prawem, zasadami współżycia społecznego, interesem 

Zamawiającego  lub  zmierza  do  obejścia  prawa.  Uwzględnienie  w  całości  zarzutów  przez 

Zamawiającego  wiąże  bowiem  Izbę  niezależnie  od  treści  zarzutów  odwołania,  których 

merytoryczna zasadność nie jest przez Izbę w ogóle badana przy umorzeniu postępowania 

odwoławczego.  Stąd  w  razie  wniesienia  odwołania  wobec  wykonanych  przez  

Zamawiającego  czynności  niezgodnie  z  art.  186  ust.  2  ustawy,  merytoryczne  rozpoznanie 

nowego  odwołania nie  może  sprowadzać  się  do  stwierdzenia  naruszenia  tego  przepisu. 

Choć  uwzględnienie  odwołania  przez  Zamawiającego  winno  być  czynnością  przemyślaną  

i  racjonalną,  nie  zawsze  tak  jest.  Stosowanie  tego  przepisu  nie  może  prowadzić  

do  sankcjonowania  żądań  obejmujących  czynności  sprzeczne  z  prawem  i  uzasadnionym 

interesem  Zamawiającego.  Z  tego  względu  Zamawiający  dokonując  czynności  wbrew 

żądaniom  zawartym  w  uwzględnionym  odwołaniu,  naraża  się jedynie  na  zarzut  naruszenia 

art.  186  ust.  2  ustawy,  a  tym  samym  na merytoryczne  rozpoznani

e odwołania wniesionego 

wobec  dokonanych  niezgodnie  z  tym  przepisem  czynności.  Jeżeli  okaże  się,  że  czynności 

powtórzone, choć niezgodnie z żądaniami poprzedniego odwołania, są prawidłowe w świetle 

materialnych  przepisów  ustawy,  nowe  odwołanie  zostanie  oddalone  jako  merytorycznie 

niezasadne.  Innymi  słowy  naruszenie  w toku  postępowania  przez  Zamawiającego  art.  186 

ust.  2  ustawy 

nie  przesądza  o  automatycznym uwzględnieniu  kolejnego  odwołania,  

lecz  otwiera  drogę  do  merytorycznego  rozpoznania  przez  Izbę  ponownie  podniesionych 

zarzutów.  Możliwość  dokonania  czynności  niezgodnie  z  żądaniem  zawartym  

w uwzględnionym odwołaniu wynika z faktu, że Zamawiający każdorazowo winien kierować 

się zasadą udzielenia zamówienia wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy jak 

również  przy  uwzględnieniu  uzasadnionych,  obiektywnych  potrzeb  Zamawiającego.   

W wyroku Izby z 

23 czerwca 2017 roku sygn.. akt KIO 1174/17 wskazano między innymi, że 

Izba  w  wyroku  03.11.2015  r.,  sygn.  akt:  KIO  2241/15   

"Izba  uznała  w  świetle 

prezentowa

nego  w  dalszej  części  stanowiska,  iż  naruszenie  przepisu  proceduralnego  nie 

wpływa  na  ocenę  poprawności  czynności  oceny  wniosków.  Rzeczywiście  przy  obecnym 

kształcie  przepisów,  w  przypadku  uwzględnienia  w  całości  zarzutów  podniesionych  w 

odwołaniu,  zamawiający  zobowiązany  jest  do  dokonania  czynności  zgodnie  z  żądaniami 

wskazanymi  w  odwołaniu.  Nie  wypełnienie  tego  obowiązku  ma  jedynie  ten  skutek,  iż 

wykonawca może ponownie wnieść odwołanie od powtórzonej czynności powołując się na te 

same  okoliczności,  które  legły  u  podstaw  uwzględnionych  wcześniej  zarzutów."  A  także  w 

„wyrok KIO z 11.10.2013 r., sygn. akt: KIO 2313/13: "Izba nie ma możliwości badania, czy 

uwzględnienie zarzutów odwołania w całości jest niezgodne z prawem, zasadami współżycia 

społecznego  lub  zmierza  do  obejścia  prawa.  Uwzględnienie  w  całości  zarzutów  przez 

zamawiającego  wiąże  zatem  Izbę,  niezależnie  od  treści  zarzutów  odwołania,  których 

merytoryczna zasadność nie jest przez Izbę w ogóle badana przy umorzeniu postępowania 

odwoławczego.  Z  tego względu  naruszenie  przez  zamawiającego  art. 186 ust.  2 pzp  nie 

może  -  co  do zasady  -  stanowić  samoistnej  podstawy  do  uwzględnienia  ponownego 

odwołania. Jest to sui generis przepis proceduralny, związany z umorzeniem postępowania 

odwoławczego  bez  merytorycznego  rozpatrzenia  zarzutów  przez  niezależny  organ 

orzekający, a nie przepis materialny ustawy pzp regulujący stricte czynności postępowania  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Naruszenie  przez  zamawiającego w  toku 

prowadzonego  postępowania  art. 186 ust.  2 pzp  nie  przesądza  zatem  o zasadności 

kolejnego  odwołania,  lecz  o  konieczności  rozpoznania  innych  zawartych  w  nim  zarzutów. 

Dopuszczenie  możliwości  postąpienia  niezgodnie  z  żądaniem  zawarty  w  uwzględnionym 

poprzednio  odwołaniu  wynika  z  tego,  że  zamawiający  każdorazowo  winien  kierować  się 

zasadą udzielenia zamówienia wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy pzp, co 

jednoznacznie wynika z art. 7 ust. 3 pzp.". 

Zamawiający dokonał czynności  dniu 13 grudnia 2019 roku, tj. dokonał modyfikacji 

SIWZ  Załącznika  nr  1  opis  przedmiotu  zamówienia  w  wyniku  uwzględnienia  zarzutów 

odwołania  w  całości.  Odwołujący  w  zarzucie  pierwszym  wskazuje  na  naruszenie  przez 

Zamawiającego  art.  186  ust.  2 ustawy  w  zw.  z  art.  29  ust.  2 i  3 ustawy  przez  zaniechanie 

wykonania  czyn

ności  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  zgodnie  z  żądaniami 

zawartymi  w  odwołaniu,  pomimo  uwzględnienia  zarzutów  odwołania  w  całości,  polegającej 

na  usunięciu  z  opisu  przedmiotu  zamówienia  postanowień,  które  mogą  utrudniać  uczciwą 

konkurencję i prowadzą do - nieuzasadnionego obiektywnymi potrzebami Zamawiającego - 

uprzywilejowania  produktu  oferowanego  przez  jednego  wykonawcę,  oraz  prowadzą  

do  wyeliminowania  innych  wykonawców.  Uszczegółowiając  w  tym  miejscu  Izba  wskazuje,  

że  Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  dokonania  zmian  w  SIWZ  przez  wprowadzenie 

postanowień  dopuszczających możliwość dostarczenia systemu funkcjonującego wyłącznie 

z  poziomu  przeglądarki  Internetowej  jako  równoważnego  w  stosunku  do  systemu 

funkcjonującego jednocześnie z poziomu przeglądarki Internetowej i aplikacji desktop 

W  wyniku  przeprowadzonej  rozprawy  Izba  ustaliła,  że  Zamawiający  opisał  przedmiot 

zamówienia,  który  dopuszcza  w  ramach  zamówienia  realizację  systemu  funkcjonującego  

z poziomu przeglądarki internetowej z możliwością realizacji pełnej funkcji aplikacji desktop 

przy  braku  połączenia  z  centralną  bazą  danych  w  dyrekcji.  Zamawiający  w  sposób  jasny  

i przejrzysty wyjaśnił w trakcie rozprawy uzasadnione potrzeby jakimi kierował się dokonując 

takiego opisu przedmiotu zamówienia. W szczególności Zamawiający wyjaśnił, że z poziomu 

pracowników  Zamawiającego  jedynie  w  przypadku  braku  połączenia  internetowego  (utraty 

połączenia)  ma  działać  funkcja  desktop  z  replikacją  danych  przy  odzyskanym  połączeniu 

internetowym.  

Zamawiający  uzasadnił  taką  konieczność  opisania  przedmiotu  zamówienia,  tym  że  utrata 

połączenia  internetowego  w  przypadku  pracowników  Zamawiającego  powoduje,  że  przy 

braku  tej  aplikacji  desktop  nie  będą  oni  mogli  pracować  w  przypadku  utraty  połączenia 

internetowego.  Zaznaczen

ia  wymaga,  że  Odwołujący  potwierdził  również,  że  system 

zrealizowany  całkowicie  z  poziomu  przeglądarki  internetowej,  bez  aplikacji  desktop,  

w  przypadku  braku  połączenia  internetowego  uniemożliwi  pracownikom  Zamawiającego 

pracę  z  wykorzystaniem  przedmiotowego  systemu.  Dodatkowo,  w  przypadku  utraty 

połączenia internetowego przy braku aplikacji desktop nie będzie możliwe zapisanie danych 

i  ich  replikacja  po  odzyskaniu  połączenia  internetowego.  Zamawiający  podkreślał  również, 

że  celem  takiego  opisu  przedmiotu  zamówienia  jest  to,  że  Zamawiający  chce  mieć 

możliwość korzystania z systemu, gdy utraci połączenie internetowe, a dane prezentowane 

dla  ostatecznych  odbiorców  (zewnętrznych)  będą  aktualne  po  odzyskaniu  łączności  

z Internetem. 

Zamawiający  wyjaśnił,  że  wymagania  jakie  ukształtował  wynikają  z  faktu,  że  w  siedzibach  

w  rejonach 

Łomża  i  Siemiatycze  wynika  z  występujących  u  Zamawiającego  problemów 

technicznych  związanych  z  dostępnością  u  operatorów  właściwych  parametrów  transmisji 

danych  pomiędzy  ww.  rejonami  a  Dyrekcją  Podlaskiego  Zarządu  Dróg  Wojewódzkich. 

Problem w działaniu łączy internetowych dotyczy szybkości działania oraz stabilności  – jak 

wynika z pisma z dnia 13 grudnia 2019 roku zawnioskowanego jako dowód w postępowaniu 

przez  Odwołującego,  w  lokalizacji  siedziby  rejonu  w  Łomży  Zamawiający  posiada  łącze 

radiowe,  podatne  na  czynniki  atmosferyczne,  natomiast  w  lokalizacji  siedziby  rejonu  

w  Siemiatyczach  posiada  łącze  o  przepustowości  gwarantowanej  1  Mbps/256kbps.  

W związku z tymi okolicznościami ma działać, w przypadku braku połączenia internetowego, 

funkcja desktop z replikacją danych przy ponownym połączeniu internetowym. Zamawiający 

wskazał,  że  nie  ma  możliwości  zapewnienia  łączy  o  wyższych  parametrach  i  wyjaśnił  

w  trakcie  rozprawy, 

że  w  mieście  Siemiatycze  jest  dostępne  polaczenie  internetowe  przy 

pomocy  łączy  opartych  o  światłowód,  natomiast  siedziba  rejonu  Zamawiającego  położona 

jest  poza  miastem  i  posiada 

połączenie  internetowe  (nie  na  światłowodzie)  analogowe, 

stare,  o  ograniczonej  przepustowości,  którego  dostawcą  jest  Orange.  Zamawiający  złożył 

również  do  protokołu  oświadczenie  zgodnie  z  którym  przeprowadzono  badanie  

i  stwierdzono,  że  odległość  od  stacji  przekaźnikowej  Orange  do  siedziby  rejonu 

Zamawiającego  wynosi  4  km,  co  uniemożliwia  podniesienie  parametrów  przepustowości.  

W  tym  przypadku  również  odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający  nie  przedstawił 

wymaganych  dokumentów  („nie  złożył  dowodów  wskazujących  na  słabe  łącza,  które 

posiada,  oraz  o  tym,  że  nie  można  podnieść  szybkości  Internetu”).  Jednakże  i  w  tym 

przypadku  Odwołujący  nie  zakwestionowała  złożonych  oświadczeń  przez  Zamawiającego, 

jak również nie wykazał okoliczności odmiennych, które by uzasadniały jego argumentację.  

Z  przedstawionego  przez 

Odwołującego  dowodu  -  wydruk  wiadomości  email  z  9  stycznia 

2020  od  Eksperta  ds.  Sprzedaży  Rozwiązań  zintegrowanych  przedstawionego 

na  okoliczność  wykazania  tego,  że  ww.  lokalizacjach    (na  które  się  powołuje  Zamawiający  

na  str.  2  odpowiedzi  z  dnia  13  grudnia  2019  roku 

na  pierwsze odwołanie  z  dnia 5 grudnia 

2019  roku

,  tj.  w  Siemiatyczach  i  Łomży)  są  dostępne  łącza,  które  zapewnią  sprawne 

działanie  systemu  przeglądarkowego  -  wynika  jedynie,  że  „wstępnie  (bez  fizycznego 

sprawdzenia wywiadu) potwierdzam możliwość zestawienia łącza 10/10MB”. Zestawiając ten 

dowód  z  oświadczeniem  złożonym  przez  Zamawiającego  -  a  dość  szczegółowym  

bo  odnoszącym  się  do  odległość  od  stacji  przekaźnikowej  Orange  do  siedziby  rejonu 

Zamawiającego  w  Siemiatyczach,  która  wynosi  4  km  -  którego  prawdziwości  nie 

zakwestionował Odwołujący, Izba uznała, że bardziej szczegółowe oświadczenie, znajomość 

lokalizacji  siedziby  Zamawiającego  daje  podstawę  do  uwzględnienia  argumentacji 

prezentowanej  przez  Zamawiającego.  Jednocześnie  w  obliczu  wskazania  przez 

Zamawiającego,  że  w  siedziby  rejonu  Zamawiającego  w  Siemiatyczach  położonej  poza 

miastem  posiadającej  połączenie  internetowe  analogowe,  stare,  o  ograniczonej 

przepustowości, bez znaczenia pozostaje dowód złożony przez Odwołującego tj. wydruk ze 

strony  internetowej  Urzędu  Marszałkowskiego  Województwa  Podlaskiego  na  okoliczność 

wykazania, 

że  zarówno  w  Łomży  jak  i  Siemiatyczach  są  punkty  dostępowe  dla  sieci 

szerokopasmowej,  zrealizowane  w  ramach  programu  Polska  Cyfrowa  (kablowe  sieci 

światłowodowe).  W  zasadzie  dowody  ww.  które  skład  Odwołujący  są  ze  sobą  sprzeczne, 

bowiem  z  jednej  strony  Odwołujący  twierdzi,  że  jest  sieć  szerokopasmowa,  a  następnie 

dowodzi, że możliwe jest wstępnie bez fizycznego sprawdzenia wywiadu zestawienie łączy 

internetowych.  Dowód  odnoszący  się  do  sieci  szerokopasmowej  nie  potwierdza  niczego 

innego  jak  tylko  fakt,  że  zrealizowano  określoną  inwestycję.  Chcąc  wywodzić  

na tej podstawie możliwość wykorzystania w siedzibach lokalizacji rejonów Zamawiającego 

tych  sieci  odwołujący  poza  ogólnym  stwierdzeniem,  że  taka  inwestycja  Polska  Cyfrowa 

została  zrealizowana  powinien  był  wskazać  na  możliwość  korzystania  z  łączy 

światłowodowych o odpowiednich przepustowościach we wskazanych lokalizacjach.  

Zamawiający  w  prezentacji  stanowiska  wskazał,  że  zamówienie  to  jest  dofinansowane  

ze  środków  unijnych,  a  złożony  wniosek  zawiera  wymóg  wprowadzania  danych  w  „trybie 

desktop

”.  Zamawiający  argumentował  również,  że  brak  tej  architektury  (aplikacji  desktop)  

w  zamawianym  systemie  powodowałby  niezgodność  z  wnioskiem  o  dofinansowanie  

ze  środków  unijnych.  Należy  zaznaczyć  w  tym  miejscu,  że  Odwołujący  podnosił,  

że  Zamawiający  nie  przedstawił  w  trakcie  rozprawy  dokumentów  potwierdzających  takie 

wymagania co do aplikacji desktop. Jednakże w ocenie Izby należy dostrzec, że Odwołujący 

nie  zakwestionowała  prawdziwości  oświadczenia  pełnomocnika  Zamawiającego  złożonego 

do  protokołu  rozprawy.  Brak  faktycznego  zakwestionowania  oświadczenia  Zamawiającego 

powoduje, że bezprzedmiotowy jest argument odnoszący się do braku przedstawienia przez 

Zamawiającego  stosownych  dokumentów.  Zgodzić  się  należy  również  z  tym,  że  dowód 

pozostaje  po  stronie,  która  chce  dowieść  określonych  okoliczności,  tym  samym  skoro 

Odwołujący  chciałby  dowieść,  że  nie  ma  Zamawiający  żadnych  ograniczeń  i  zobowiązań 

wynikających z zasad finansowania projektu, mógł co najmniej złożyć oświadczenie o takiej 

treści,  bądź  przedstawić  dowody  na  te  okoliczności.  Podkreślić  należy,  że  dokumenty 

jednostek 

publicznych, 

a 

takim 

jest 

niewątpliwie 

Zamawiający, 

dostępne  

są zainteresowanym stronom. Zamawiający wskazał również, że nie jest możliwe w ramach 

tego  zamówienia,  z  uwagi  na  określone  umową  o  dofinansowanie  przedmiotowego 

zamówienia dostarczenie Zamawiającemu nowych łączy internetowych.  

Odwołujący  opiera  swoja  argumentacje  na  tym,  że  może  dostarczyć  system  z  bardzo 

wysoką  dostępnością  łączy  internetowych  nawet  powyżej  99%,  gdyby  Zamawiający 

sprecyzowała  takie  wymagania  w  odniesieniu  do  systemu  zrealizowanego  całkowicie  

z poziomu przeglądarki internetowej oraz na tym, że inne podmioty publiczne posiadają takie 

systemy  na  okoliczność  czego złożył  pismo z  9  stycznia 2020  z  Bydgoszczy  oraz  pismo z 

Dolnośląskiej  Służby  Dróg  i  Kolei  we  Wrocławiu  wskazując,  że  analogiczny  system 

przeglądarkowy  spełnia  wymagania  Zamawiających  jednostek  o  podobnym  profilu 

działalności jak Zamawiający. Nawet przy pominięciu faktu, że system Dolnośląskiej Służby 

Dróg i Kolei we Wrocławiu jest obecnie w realizacji, co wskazał Zamawiający, nie dowodzi  

to  w  żaden  sposób,  że  każdy  Zamawiający  o  podobnym  profilu  działalności  ma  zamawiać 

identyczny system.  

Wymaga  zaznaczenia,  że  określone  przez  ustawodawcę  w  ustawie  zasady,  w  tym 

zasady  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców,  proporcjonalności  to 

„szkielet”  każdego  z  postępowań  o  udzielnie  zamówienia  publicznego  jak  również  całego 

systemu zamówień publicznych. Izba podkreśla, że kwestia konkurencji winna być kategorią, 

którą  należy  rozpatrywać  z  uwzględnieniem  danego  rynku,  którego  dotyczy  konkretne 

zamówienie  jak  również  uzasadnionych  potrzeb  Zamawiającego,  czasu  w  jakim 

Z

amawiający udziela zamówienia.  

Niewątpliwe,  co  również  należy  podkreślić,  Zamawiający  mają  prawo  opisując  przedmiot 

zamówienia  do  określenia  wymagań  technicznych  i  jakościowych  uwzględniających 

niezbędne 

Zamawiającemu 

standardy, 

przy 

uwzględnieniu 

realnych 

potrzeb 

Zamawiającego. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w wyrok z dnia 27 maja 2009 roku sygn. akt: 

II Ca 158/09 wskazał -  Z przepisu art. 7 ust. 1 pzp wynika, że zamawiający przygotowuje i 

przeprowadza postępowanie o udzielenie  zamówienia w  sposób  zapewniający  zachowanie 

uczciwej  konkurencji  oraz  równe  traktowanie  wykonawców.  Zatem  należy  uznać,  że 

fundamentalnymi  zasadami postępowania o udzielenie  zamówienia publicznego  są  zasady 

uczciwej  konkurencji  oraz  równego  traktowania  wykonawców.  Stosowanie  tych  zasad 

prowadzi  do  realizacji  celu określonego w  pzp jakim  jest wybranie najkorzystniejszej  oferty 

spełniającej  potrzeby  zamawiającego.  Przepis  art.  29  ust.  2  pzp  z  kolei  wprowadza  zakaz 

dokonywania  opisu  przedmiotu  zamówienia  w  sposób,  który  mógłby  utrudniać  uczciwą 

konkurencję.  Jednakże  zakaz  ten  nie  oznacza  konieczności  nabycia  przez  zamawiającego 

dostaw, usług czy robót budowlanych nie odpowiadających jego potrzebom, zarówno co do 

jakości,  funkcjonalności  czy  wymaganych  parametrów  technicznych,  jedynie  nakazuje 

dopuścić  konkurencję  między  wykonawcami  mogącymi  spełnić  postawione  wymogi  w 

odniesieniu  do  przedmiotu  zamówienia  bez  ograniczenia  dostępu  do  zamówienia  (tak 

Małgorzata  Stachowiak  w  M.  Stachowiak,  J.  Jerzykowski,  W.  Dzierżanowski,  Prawo 

zamówień publicznych. Komentarz, LEX 2007, wyd. II.).(…)  

Obowiązkiem  Zamawiającego  jest,  w  oparciu  o  art.  29  ust.  1  ustawy,  opisanie  przedmiotu 

zamówienia w sposób jednoznaczny i  wyczerpujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i 

zrozumiałych  określeń,  uwzględniając  wszystkie  wymagania  i  okoliczności  mogące  mieć 

wpływ na sporządzenie oferty, zgodnie z ust. 2 przedmiotu zamówienia nie można opisywać 

w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję.  

Izba  podkreśla,  że  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  nie  stanowi 

postępowania,  w  którym  Zamawiający  ma  kupić  cokolwiek,  co  wykonawcy  zechcą  mu 

sprzedać.  W  postępowaniu  o  udzielnie  zamówienia  publicznego,  Zamawiający  jak  każdy 

gospodarz  dbający  o  swoje  potrzeby  uprawniony  jest  do  kupna  określonych  rzeczy,  

a w ra

mach tych określonych rzeczy nieuprawniona jest taka specyfikacja techniczna, która 

eliminowałaby w sposób niezasadny określone przedmioty, a przez to ich producentów czy 

dystrybutorów  –  to  stanowi  istotę  konkurencyjności  w  ramach  danego  zamówienia. 

Podkre

ślić  należy,  że  konkurencja  nie  polega  na  tym,  że  Zamawiający  ma  dopuścić 

możliwość złożenia oferty na cokolwiek, lecz ma prawo określić swoje potrzeby. Wymagania 

Zamawiającego wynikają z  jego uzasadnionych  potrzeb, które choćby  wynikają z  przyczyn 

technic

znych  oraz  mają  swoje  odzwierciedlenie  w  innych  zobowiązaniach  –  jak  w  tym 

przypadku w umowie o dofinansowanie, której brak realizacji z określonymi w niej regułami, 

z  uwzględnieniem  opisanych  zakresów,  obowiązków  i  przedmiotu  będzie  powodował 

konsekwencje 

finansowe po stronie Zamawiającego.   

Opis  przedmiotu  zamówiona  powinien  umożliwiać  wykonawcom  jednakowy  dostęp  

do  zamówienia  i  nie może powodować nieuzasadnionych przeszkód  w  otwarciu  zamówień 

publicznych  na  konkurencję,  co  nie  oznacza,  że  zasada  konkurencji  ma  prowadzić  

do  sytuacji,  w  której  o  zamówienie  muszą  móc  ubiegać  się  wszyscy  wykonawcy,  którzy 

oferują rzeczy  zbliżone,  podobne  ale  oparte  na  innych  rozwiązanych  technicznych  do  tych 

wymaganych przez Zamawiającego.  

Warto w tym miejscu również wskazać na orzeczenie Sądu Okręgowego w Gdańsku, który w  

wyroku z dnia 23 stycznia 2009 roku sygn. akt XII Ga 431/09 uzasadniał: Podkreślić trzeba, 

że zakaz przewidziany przepisem art. 29 ust. 2 ustawy ... nie oznacza konieczności nabycia 

przez  zamawiającego  dostaw,  usług  czy  robót  budowlanych  nieodpowiadających  jego 

potrzebom,  zarówno  co  do  jakości,  funkcjonalności  czy  wymaganych  parametrów 

technicznych,  a  jedynie  nakazuje  dopuścić  konkurencję  między  wykonawcami  mogącymi 

spełnić  postawione  wymogi  w  odniesieniu  do  przedmiotu  zamówienia  bez  ograniczania 

dostępu  do  zamówienia.  Stąd  bardzo  istotną  czynnością  zamawiającego  jest  dokonanie 

opisu  przedmiotu  zamówienia  przez  wskazanie  tych  jego  cech,  które  mają  dla 

zamawiającego  kluczowe  znaczenie.  Tak  też  w  przedmiotowym  postępowaniu  uczynił 

Zamawiający.  

Zamawiający, działając w granicach określonych przepisami prawa ma prawo sprecyzować 

przedmiot zamówienia o określonych minimalnych standardach jakościowych i technicznych. 

Ponadto nie jest podstawą do uznania, że przedmiot zamówienia został określony w sposób 

sprzeczny  z  zasadami  ustawowymi  to,  że  wypełnienie  wymagań  technicznych  jest  trudne  

do spełnienia dla danego wykonawcy (por. wyrok Zespołu Arbitrów z dnia 07.02.2005 roku, 

sygn.  akt  UZP/ZO/0-

175/05).  (…)  Sąd  Okręgowy  podziela  stanowisko  wyrażone  przez 

Krajową Izbę  Odwoławczą  w  uzasadnieniu  wyroku z  dnia 09.X.2008r.,  sygn.  akt  KIO//UZP 

1024/08, zgodnie z którym " (...) Bezspornie Zamawiający ma prawo opisać swoje potrzeby, 

żądając  produktu  o  cechach  odpowiadających  jego  potrzebom,  a  w  tym  o  najwyższych 

dostępnych  standardach  jakościowych,  w  oparciu  o  opinie  użytkowników  produktów. 

Konkludując  powyższe  Izba  wskazuje  na  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  12 

czerwca  2015  roku  sygn.  akt    KIO  1107/15,  KIO  1114/15,  w 

którym  Izba  wskazała,  

że  właściwie  każdy  opis  przedmiotu  zamówienia  niesie  za  sobą  ograniczenie  konkurencji 

pośrednio  lub  bezpośrednio  preferując  jednych  wykonawców  i  dyskryminując  innych.  

To  jednak  nie  oznacza,  że  naruszono  zasadę  z  art.  7  ust.  1  ustawy  pzp.  Również  

w orzeczeniu Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 8 czerwca 2018 roku sygn. akt KIO 1046/18 

– wydanym w sprawie tego samego Zamawiającego prowadzącego postępowanie na zakup 

komputerów  –  Izba  wskazała,  że  (…)  Izbie  nie  pozostało  nic  innego,  jak  kolejny  raz 

wyrażenie  stanowiska,  że  Zamawiającemu  przysługuje  uprawnienie  do  określenia 

przedmiotu  zamówienia  w  taki  sposób,  który  w  pełni  zabezpiecza  jego  potrzeby. 

Zamawiający, który posiada wiedzę o przeznaczeniu zamawianego sprzętu komputerowego, 

jest 

uprawniony  do  adekwatnego  określenia  jego  parametrów.  (…)  Zamawiający  nigdy  nie 

jest  zobowiązany  do  takiego  formułowania  wymagań,  aby  umożliwić  wszystkim 

wykonawcom funkcjonującym na rynku złożenie oferty, a tym bardziej złożenie oferty, która 

będzie  optymalna  z  punktu  widzenia  założeń  biznesowych  danego  wykonawcy. 

Zamawiający  nie  ma  też  obowiązku  prawnego  podążać  za  aktualnymi  trendami  na  rynku 

wyznaczanymi  przez  wiodących  producentów  w  odniesieniu  do  pecetów  biurowych. 

Okoliczność,  że  Odwołujący  nie  posiada  w  swojej  ofercie  sprzętu,  który  pozwoliłby  mu  na 

złożenie  oferty  z  korzystną  ceną,  nie  oznacza,  że  Zamawiający  naruszył  zasady  uczciwej 

konkurencji. 

Stosownie  do  art. 

29  ust.  3  ustawy,  przedmiotu  zamówienia  nie można  opisywać  przez 

wskazanie  znaków  towarowych,  patentów  lub  pochodzenia,  źródła  lub  szczególnego 

procesu,  który  charakteryzuje  produkty  lub  usługi  dostarczane  przez  konkretnego 

wykonawcę,  jeżeli  mogłoby  to  doprowadzić  do  uprzywilejowania  lub  wyeliminowania 

niektórych wykonawców lub produktów, chyba że jest to uzasadnione specyfiką przedmiotu 

zamówienia i zamawiający nie może opisać przedmiotu zamówienia za pomocą dostatecznie 

dokładnych  określeń,  a  wskazaniu  takiemu  towarzyszą  wyrazy  "lub  równoważny". 

Odwołujący  wskazując  w  żądaniach  odwołania  z  dnia  5  grudnia  2019  roku  przesądził,  

że  system  funkcjonujący  wyłączenie  z  poziomu  przeglądarki  internetowej,  w  jego  ocenie 

stanowi  rozwiązanie  równoważne  do  systemu  funkcjonującego  jednocześnie  z  poziomu 

przeglądarki  internetowej  i  aplikacji  desktop.  Nie  wskazał  jednakże  na  czym  owa 

równoważność  rozwiązań  miałaby  polegać,  jak  również  nie  wykazał  jakie  to  szczególne 

rozwiązanie  techniczne  jest  podstawą  wymagania  Zamawiającego,  które  dotyczy 

dostarczenia  systemu  funkcjonującego  z  poziomu  przeglądarki  internetowej  z  możliwością 

realizacji  pełnej  funkcji  aplikacji  desktop  przy  braku  połączenia  z  centralną  bazą  danych  

w dyrekcji. 

Uwzględniając  cała  powyższą  argumentację  Izba  uznała,  że  Zamawiający  

nie  naruszył  art.  29  ust.  2  i  3  ustawy  przez  opisanie  przedmiotu  zamówienia  przez 

wymaganie  dostarczenia  systemu 

funkcjonującego  z  poziomu  przeglądarki  internetowej  

z  możliwością  realizacji  pełnej  funkcji  aplikacji  desktop  przy  braku  połączenia  z  centralną 

bazą danych w dyrekcji.  

W  odniesieniu  do  zarzutu  naruszenia  art.  29  ust.  1  ustawy  przez  wprowadzenie 

zmian  do  SIWZ  powodujących,  że  przedmiot  zamówienia  jest  opisany  w  sposób 

niejednoznaczny  i  niewyczerpujący,  użyte  określenia  są  niedokładne  i  niezrozumiałe,  

a  ponadto  zmieniony  opis  przedmiot  zamówienia  nie  uwzględnia  wszystkich  wymagań  

i  okoliczności  mogących  mieć  wpływ  na  sporządzenie  oferty  –  Izba  uznała  zarzut  

za niezasadny.  

Zaznaczenia wymaga, że w ocenie Izby nie doszło do naruszenia art. 29 ust. 2 i 3 ustawy, 

tym  samym  Zamawiający  uprawniony  był  do  opisania  przedmiotu  w  taki  sposób,  który 

pozwala  na  dostarczenie  systemu  funkcjonującego  z  poziomu  przeglądarki  internetowej  

z  możliwością  realizacji  pełnej  funkcji  aplikacji  desktop  przy  braku  połączenia  z  centralną 

bazą danych w dyrekcji. W tym zakresie Izba podziela stanowisko Zamawiającego zawarte 

w 

piśmie z dnia 10 stycznia 2020 roku „Odpowiedź Zamawiającego”.  

Opis  przedmiotu  zamówienia  (dalej:  OPZ)  z  dnia  13  grudnia  2019  roku,  który  został 

zmodyfikowany w wyniku uwzględnienia odwołania spójny jest w ocenie Izby z wymaganiami 

przedmiotowymi określonymi przez Zamawiającego.  

W  odniesieniu  do  definicji  z  pkt  2.21  OPZ 

–  „Mapa”  słusznie  w  ocenie  Izby  w  odpowiedzi  

na  dowołanie  wskazał  Zamawiający,  że  wprowadzony  spójnik  „oraz”  potwierdza,  

że zaimplementowania zarówno w części przeglądarkowej jak i w części aplikacji desktop.  

W  odniesieniu  do  punktu  6.1.  ppkt  3  OPZ  Zamawiający  wymaganie  odnoszące  

się  do  zapewnienia  redundancji  również  w  „pracy  w  rejonach  w  trybie  off-line”.  Wskazany 

przez  Odwołującego  bark  określenia  przez  Zamawiającego  sposobu  rozwiązywania 

konfliktów  w  zakresie  edycji  i  integracji  danych,  które  mogą  pojawić  się  w  bazie  danych  

w  sytuacji,  kiedy  cz

ęść  pracowników  pracuje  na  aplikacji  w  trybie  off-line,  jak  wskazał 

Zamawiający  został  pozostawiony  twórcy  systemu  do  zaimplementowania  z  uwagi  

na  oferowanych  przez  nich  skonkretyzowany  produkt.  Odwołujący  nie  wskazał 

jakiegokolwiek  argumentu,  który  potwierdzałby  niemożliwość  faktyczną  zaimplantowania 

takiego rozwiązania. Zamawiający pozostawił wykonawcom swobodę doboru rozwiązania, w 

zależności  od  tego  jakie  rozwiązanie  najlepiej  zafunkcjonuje  w  ramach  oferowanego 

systemu.  

W  odniesieniu  do  pkt  6.1  ppkt  9b  OPZ  konsekwentnie  wprowadził  wymaganie,  zgodnie  

z  którym  warstwa  prezentacji  musi  być  dostępna  w  aplikacji  desktop  lub  z  poziomu 

przeglądarki  internetowej  bez  konieczności  instalowania  dodatkowego  oprogramowania.  

W ocenie Izby  wymagania Zamawiającego są  spójne,  jak  wskazał  Zamawiający,  ponieważ 

wszelkie funkcjonalności opisane w OPZ, z wyłączeniem części dotyczącej aplikacji desktop 

mają  działać  bez  dodatkowego  oprogramowania.  Odwołujący  nie  wykazał,  dlaczego 

Zamawiający  miałby  dopuścić  instalowanie  „wtyczek”  w  przeglądarce.  Argument,  

że powinien to zrobić Zamawiający, albo nie dopuszczać instalowania aplikacji desktop nie 

uzasadnia  twierdzenia  o  tym,  że  inne  dodatkowe  oprogramowania  powinien  był  dopuścić 

Zamawiający.  

Odnośnie  pkt  6.1  ppkt  9b  OPZ,  gdzie  Zamawiający  wymaga  aby  back  office  systemu 

umożliwiał  zarządzanie  danymi  w  trybie  on-line  i  off-line  pozwala  na  realizację  owych 

funkcjonalności  z  uwagi  na  to,  że  dopuszczona  została  realizacja  funkcjonalności  aplikacji 

desktop  za  pomocą  przeglądarki  www,  przez  co  chodzi  o  realizację  pełnej  funkcjonalności 

aplikacji desktop przy braku połączenia z centralna bazą danych znajdującą się w dyrekcji.  

Przy  braku  połączenia,  z  punktu  widzenia  rejonu  Zamawiającego,  system  jest  w  trybie  

off-

line  i  korzysta  z  kopii  bazy  lokalnej  znajdującej  się  w  rejonie,  mechanizm  replikacji 

zapewnia  po  powrocie  do  trybu  on-

line  na  zsynchronizowanie  danych  pomiędzy  bazami. 

Tym  samym,  system  oparty  o  przeglądarkę  internetową  będzie  umożliwiał  zarządzenie 

danymi  w trybie off-

line, ponieważ będzie dysponował połączeniem z lokalna bazą danych, 

czyli będzie realizował wszystkie funkcjonalności pracując na lokalnej bazie danych.   

W  odniesieniu  do  pkt  6.1  OPZ  ostatni  akapit 

–  w  odniesieniu  do  tego  punktu  założenie 

poczynione  przez  Odwołującego  odnoszące  się  do  wdrożenia  w  centrali  i  każdym  rejonie 

odrębnej bazy danych jest niezasadne. Praca rejonów i centrali ma bowiem odbywać się na 

centralnej bazie danych, a jedynie w przypadku utraty łączności między centrala a rejonem 

(rejonami)  aplikacja  desktop  oraz  przeglądarka  www  mają  korzystać  z  aktualnej  lokalnej 

kopii  bazy  danych 

w  rejonie.  Tym  samym,  wskazywane  przez  Odwołującego  wymagania 

określone  w  OPZ,  w  przytoczonych  punktach,  w  zakresie  swoich  funkcjonalności  będą 

realizowane.  

W  zakresie  pkt  8.1.8  OPZ  Izba  wskazuje,  że  w  dniu  23  grudnia  2019  roku  zamawiający 

dokonał  modyfikacji  ww.  punktu  i  uzupełnił  treść  przez  dodanie:  „Aplikacja  desktop  musi 

działać zarówno  w  trybie połączenia z  centralną  bazą danych (dyrekcja)  jak  i  bazą lokalną 

(rejon)   przy  braku  połączenia dyrekcja  –  rejon”. Tym  samym  Zamawiający  dokonując ww. 

modyfik

acji,  na  dzień  wyrokowania,  wprowadził  postanowienia  do  jakich  referował 

Odwołujący.  Izba  zaznacza,  że  Odwołujący  mógł  nie  znać  tych  treści  w  chwili  składania 

odwołania,  ponieważ  daty  złożenia  odwołania  i  ww.  modyfikacji  SIWZ są  takie  same.  Izba 

wskazuje, 

że  w  odwołaniu  nie  odniesiono  się  do  braku  jednoznaczności  opisu  

co do replikacji danych, jednakże w wyniku prowadzonej argumentacji przez Zamawiającego 

w trakcie rozprawy, wskazał, że w ww. punkcie nie zostało określone przez Zamawiającego 

„w którą stronę ma działać replikacja danych”.    

W  odniesieniu  do  pkt.  7.2  ppkt  2  OPZ  wskazanego  w  modyfikacji  SIWZ  z  dnia  13  grudnia 

2019 roku Odwołujący nie przedstawił żadnej dającej się zidentyfikować argumentacji.   

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 

9 oraz art. 192 ust. 10 Prawa zamówień publicznych  oraz w oparciu o przepisy § 3 i § 5 ust. 

3  pkt  2 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.).  

Przewodniczący:………………………………………………..