KIO 2364/20 WYROK dnia 22 października 2020 r.

KIO 2364/20 

Sygn. akt: KIO 2364/20 

WYROK 

z dnia 22 

października 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Emilia Garbala 

Protokolant:            

Aldona Karpińska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  20 

października  2020  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  21  września  2020  r.  przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  zamówienie:  Agencja  Reklamowa  S4  S.A.,                   

ul. Rakowicka 18A, 31-

510 Kraków oraz Mastermind Media Sp. z o.o., Al. Jerozolimskie 

94, 00-807 Warszawa, 

w 

postępowaniu 

prowadzonym 

przez 

zamawiającego: 

Politechnika 

Łódzka,                                

ul. Żeromskiego 116, 90-924 Łódź, 

przy  udziale  wykonawcy  Aplan  Media  Sp.  z  o.o.,  ul. 

Wróblewskiego  18,  93-578  Łódź, 

z

głaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego,  

orzeka: 

uwzględnia  odwołanie  w  zakresie  zarzutu  dotyczącego  uzasadnienia  wyboru 

najkorzystniejszej  oferty,  tj.  zarzutu  naruszenia  art.  7  ust.  1  i  3  oraz  art.  92  ust.  1  

us

tawy  Prawo  zamówień  publicznych  i  nakazuje  zamawiającemu  unieważnienie 

czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  powtórzenie  czynności  badania  i  oceny 

ofert,  i  w  razie  dokonania  ponownego  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  - 

poinformowanie wykonawców o tym wyborze w sposób zgodny z art. 92 ust. 1 pkt 1 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  tj.  z  podaniem  szczegółowego  uzasadnienia 

faktycznego i prawnego, 

w pozostałym zakresie oddala odwołanie,  

KIO 2364/20 

kosztami  postępowania  obciąża  odwołującego,  tj.  wykonawców  wspólnie 

ubiegających się o zamówienie: Agencja Reklamowa S4 S.A., ul. Rakowicka 18A, 

510  Kraków  oraz  Mastermind  Media  Sp.  z  o.o.,  Al.  Jerozolimskie  94,  00-807 

Warszawa 

w  części  1/2  i  zamawiającego  Politechnikę  Łódzką,  ul.  Żeromskiego 

924 Łódź w części 1/2, i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  7  500  zł  00  gr 

(słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez odwołującego, 

tj.  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  zamówienie:  Agencja  Reklamowa  S4 

S.A.,  ul.  Rakowicka  18A,  31-

510  Kraków  oraz  Mastermind  Media  Sp.  z  o.o.,  Al. 

Jerozolimskie 94, 00-807 Warszawa, 

tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  zamawiającego  Politechniki  Łódzkiej,  ul.  Żeromskiego  116,  90-924 

Łódź,  na  rzecz  odwołującego,  tj.  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się                                

o zamówienie:  Agencja Reklamowa S4  S.A.,  ul.  Rakowicka  18A,  31-510 Kraków 

oraz Mastermind Media Sp. z o.o., Al. Jerozolimskie 94, 00-807 Warszawa 

kwotę 

0 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące siedemset pięćdziesiąt złotych zero groszy). 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 poz. 1843 ze zm.) na niniejszy wyrok w terminie 7 dni od dnia 

jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do Sądu Okręgowego w Łodzi. 

Przewodniczący:      …………………… 

KIO 2364/20 

Sygn. akt KIO 2364/20 

                                                             UZASADNIENIE 

Zamawiający  -  Politechnika  Łódzka,  ul.  Żeromskiego  116,  90-924  Łódź,  prowadzi  w  trybie 

przetargu 

nieograniczonego,  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  pn.  „Przeprowadzenie 

kampanii  promocyjnej  Energia  Młodych”,  numer  referencyjny:  R/RA/27/2020/2020/08/05. 

Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Biuletynie Zamówień Publicznych z dnia 

01.09.2020 r., nr 579574-N-2020.  

W  dniu  15.09.2020  r. 

zamawiający  poinformował  o  wyborze  jako  najkorzystniejszej 

oferty wykonawcy

Aplan Media Sp. z o.o. 

W  dniu  21.09.2020  r. 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło  odwołanie 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  zamówienie:  Agencja  Reklamowa  S4  S.A.,                   

ul. Rakowicka 18A, 31-

510 Kraków oraz Mastermind Media Sp. z o.o., Al. Jerozolimskie 94, 

00-807  Warszawa 

(dalej:  „odwołujący”),  w  którym  odwołujący  zarzucił  zamawiającemu 

naruszenie  art.  7  ust.  1  i  3,  art.  92  ust.  1,  art.  89  ust.  1,  2  i  8 

ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1843 ze 

zm.), zwanej dalej „ustawą Pzp”. 

W  szczególności  odwołujący  podniósł,  co  następuje.  „Zamawiający  w  informacji                   

o  wyborze  najkorzystniejszej  oferty  podał  jedynie  punktację  łączną  punktację  przez  nich 

uzyskaną.  Nie  podano  ani  uzyskanych  punktów  w  każdym  z  4  kryterium  jak  również 

uzasadnienia  faktycznego  i  prawnego  dla  obniżenia  liczby  przyznanych  punktów  we 

wszystkich  podkryteriach  oceny  ofert  [Zał.  Nr  1  do  Odwołania  -  Informacja  o  wyborze 

najkorzystniejszej oferty]. 

Wykonawca  skorzystał  z  możliwości  zwrócenia  się  z  wnioskiem  o  udostępnienie 

dokumentacji  od  zamawiającego  celem  zweryfikowania  czy  jest  jakkolwiek  dokument,                       

z którego będzie wynikało dlaczego i w jaki sposób Zamawiający oceniał oferty. Czy była to 

ocena subiektywna zmierzająca do wyboru oferty konkretnego Wykonawcy? (…) 

Zamawiający  w  piśmie  przesłanym  w  dniu  15  września  2020  r.  zawarł  ogólne 

informacje  o  ilości  przyznanych  punktów,  w  dokumentacji  Zamawiającego  Odwołujący 

również  nie  odnalazł  żadnego  dokumentu,  który  jest  spójny  z  kryteriami  oceny  ofert  i 

uzasadnienie  do  przyznanej  punktacji.  Jedynym  dokumentem  otrzymanym  na  wniosek 

Odwołującego  jest  „Kryteria  oceny  ofert  do  postępowania”  zawierający  liczbę  punktów  i 

podpis komisji przetargowej bez uzasadnienia przyznawania punktów. [Zał. Nr 2] Dlatego też 

Odwołujący  nie  ma  kompletnej  informacji  dotyczącej  powodów  obniżenia  liczby  punktów                  

w kryterium nr 2 i 3. 

KIO 2364/20 

Powyższe  stanowi  naruszenie  art.  92  ust.  1,  który  bezpośrednio  nakazuje  wskazać 

uzasadnienie  faktyczne  i  prawne  odnośnie  liczby  przyznanej  punktów  w  zakresie  każdego 

kryterium oceny ofert. 

(…) 

Wykonawca Aplan Media Sp. z o.o. złożył formularz ofertowy, którego każda strona 

jest  parafowana  lecz  nie  został  dokument  podpisany.  Na  ostatniej  stronie  widnieje  imię  i 

nazwisko  wpisane  komputerowo  osoby  uprawnionej  do  składania  oświadczeń  w  imieniu 

Wykonawcy lecz brakuje podpisu. 

Formę  pisemną  dokumentu  określa  przepis  art.  78  §  1  Kodeksu  cywilnego  w  zw.  z 

art.  14  ust.  1  ustawy  Pzp,  stanowiąc,  że  dla  jej  zachowania  wystarcza  złożenie 

własnoręcznego  podpisu  na  dokumencie  obejmującym  treść  oświadczenia  woli.  Przepisy 

ustawy,  Kodeksu  cywilnego  nie  określają  pojęcia  własnoręczny  podpis,  natomiast 

Zamawiający określił pojęcie „podpisu” w postanowieniach SIWZ dla potrzeb prowadzonego 

postępowania. Dotychczasowe orzecznictwo Krajowej Izby odwoławczej wskazuje, iż parafa 

nie może być uzna za podpis i tym samym zachowana forma pisemna.” 

W związku z powyższym odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu:  

unieważnienia czynności wyboru najkorzystniejszej oferty, 

dokonania  czynności  oceny  ofert  zgodnie  z  kryteriami  oceny  ofert  i  przekazania 

uzasadnienia faktycznego wykonawcom, 

powtórzenia czynności badania i oceny ofert, 

4)  odrzucenia oferty wykonawcy Aplan Media Sp. z o.o., 

5)  wyboru oferty najkorzystniejszej. 

Pismem z dnia 24.09.2020 r. wykonawca Aplan Media Sp. 

z o.o., ul. Wróblewskiego 

578  Łódź  (dalej:  „przystępujący”),  zgłosił  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego  po  stronie  zamawiającego.  Izba  stwierdziła,  że  przystąpienie  zostało 

dokonane skutecznie.  

Pismem  z  dnia  19.10.2020 

r.  zamawiający  złożył  odpowiedź  na  odwołanie,                    

w której wniósł o jego oddalenie.  

W dniu 20.10.2020 r. 

również przystępujący złożył pismo procesowe. 

W trakcie rozprawy strony 

i przystępujący podtrzymali swoje stanowiska.  

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje: 

Przedmiotem 

zamówienia  jest    przeprowadzenie  kampanii  promocyjnej  „Energia 

Młodych”  w  ramach  projektu  „Energia  Młodych  Innowatorów”,  przyjętego  do  finansowania               

KIO 2364/20 

w  drodze  konkursu  ogłoszonego  przez  Ministra  Nauki  i  Szkolnictwa  Wyższego  w  ramach 

programu  „DIALOG”.  Zamówienie  obejmuje  przygotowanie  i  dostarczenie  do  akceptacji 

zamawiającego strategii kampanii wraz z opracowaną koncepcją kreatywną poszczególnych 

elementów kampanii oraz ich realizacją i raportem z działań.  

W  rozdzia

le  XV.  Pkt  1.5.  siwz  zamawiający  wskazał,  że:  „Wszystkie,  zawierające 

treść, strony oferty muszą być ponumerowane i podpisane przez osobę (osoby) uprawnioną 

do  reprezentowania  Wykonawcy”.  „UWAGA:  Za  podpis  osoby  uprawnionej  uznaje  się 

własnoręczny, czytelny podpis lub imienną pieczątkę z parafą osoby upoważnionej”.  

W rozdziale XIX siwz zamawiający wskazał kryteria oceny ofert: 

1)  cena - 40%, 

2)  ocena propozycji strategii kampanii promocyjnej 

– 29%, 

3)  ocena propozycji koncepcji kreatywnej strategii kampanii promocyjnej 

– 16%, 

4)  termin wykonania 

– 15%. 

W  ramach  kryterium  „ocena  propozycji  strategii  kampanii  promocyjnej”,  zamawiający 

wyróżnił dwa podkryteria oraz sposób ich oceny:  

a)  zarys strategii kampanii za max. 13 pkt

, gdzie zamawiający opisał sposób oceny: 

spójności strategii z założeniami kampanii (do 4 pkt), 

dobór zaproponowanych narzędzi komunikacji i harmonogram ich realizacji (do 9 pkt), 

b) 

zasięg kampanii za max. 16 pkt, gdzie zamawiający opisał sposób oceny: 

zasięgu kampanii promocyjnej na nośnikach wielkoformatowych outdoor (do 3 pkt), 

-  produkcji  i  emisji  3  wersji min.  30-

sekundowych jingli i spotów radiowych w godz. 8-20 

(do 3 pkt), 

-  produkcji  i  emisji  3  wersji  min  30-

sekundowych  spotów  informacyjnych  na  kanale 

YouTube (do 3 pkt), 

publikacji artykułów w prasie (do 3 pkt), 

zasięgu kampanii promocyjnej w Internecie (do 4 pkt). 

W ramach kryterium „ocena propozycji koncepcji kreatywnej strategii kampanii promocyjnej”, 

zam

awiający wyróżnił trzy podkryteria oraz sposób ich oceny: 

a) 

wyróżnialność koncepcji kreatywnej kampanii promocyjnej za max. 6 pkt,  

b) 

prostota i perswazyjność koncepcji kreatywnej kampanii promocyjnej za max. 6 pkt, 

c) 

spójność koncepcji kreatywnej z celami kampanii promocyjnej za max. 4 pkt. 

KIO 2364/20 

Przystępujący  złożył  ofertę,  w  której  w  formularzu  oferty  złożył  znak  graficzny                         

z  dającą  się  odczytać  literą  „P”  na  początku.  Na  ostatniej  stronie  jest  tylko  wpisane 

komputerowo  nazwisko  osoby  reprezentującej  przystępującego  (nazwisko  też  zaczyna  się 

na literę „P”) bez żadnej pieczątki.  

Na  składanych  przez  przystępującego  w  postępowaniu  oświadczeniach,  np.                        

o spełnianiu warunków i braku podstaw do wykluczenia, wykazie usług, czy o przynależności 

do  grupy  kapitałowej,  widoczna  jest  już  pieczątka  z  nazwiskiem  tej  samej  osoby,  co                      

w formularzu oferty i ten sam znak graficzny.    

Dokumentacja postępowania zawiera m.in. karty indywidualnej oceny ofert, w których 

członkowie  komisji  przetargowej  wpisywali  dla  każdego  podkryterium  przyznawaną  przez 

siebie liczbę punktów oraz krótkie uzasadnienie dla każdego kryterium.  

W  dniu  15.09.2020  r.  zamawiający  poinformował  o  wyborze  jako  najkorzystniejszej 

oferty 

przystępującego  wskazując  liczbę  punktów  uzyskaną  przez  każdego  z  wykonawców 

biorących udział w postępowaniu, bez żadnego dodatkowego uzasadnienia.  

Krajowa  Izba  Odwoławcza  rozpoznając  na  rozprawie  złożone  odwołanie                                             

i  uwzględniając  dokumentację  z  niniejszego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  oraz  stanowiska  stron 

i  przystępującego  złożone  na  piśmie  i  podane  do 

protokołu rozprawy, zważyła, co następuje.  

W pierwszej kolejności Izba ustaliła wystąpienie przesłanek z art. 179 ust. 1 Pzp, tj. istnienie 

po stronie odwołującego interesu w uzyskaniu zamówienia oraz możliwość poniesienia przez 

niego szkody z uwagi na kwestionowane zaniechania zamawiającego.  

Ponadto 

Izba stwierdziła, że nie została wypełniona żadna z przesłanek ustawowych 

skutkujących  odrzuceniem  odwołania,  wynikających  z  art.  189  ust.  2  ustawy  Pzp.                              

W  szczególności  Izba  zgodziła  się  ze  stanowiskiem  zamawiającego  i  przystępującego 

wyrażonym na posiedzeniu, że w świetle art. 180 ust. 2 ustawy Pzp nie zachodzi podstawa 

odrzucenia odwołania, o której mowa w art. 189 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp, w zakresie zarzutu 

dotyczącego uzasadnienia informacji o wyborze najkorzystniejszej oferty.  

W  tym  zakresie  Izba  ustaliła,  że  wartość  zamówienia  w  postępowaniu,  którego 

dotyczy  niniejsze  odwołanie,  jest  mniejsza  niż  tzw.  progi  unijne,  czyli  mniejsza  niż  kwoty 

określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. Zgodnie z art. 180 

ust.  2 

ustawy  Pzp  w  takich  postępowaniach  odwołanie  przysługuje  wobec  wymienionych                     

w  tym  przepisie  c

zynności  zamawiającego,  w  tym  m.in.  wobec  czynności  wyboru 

KIO 2364/20 

najkorzystniejszej  oferty  (pkt  6). 

W  przedmiotowej  sprawie  Izba  uznała,  że  norma  art.  180 

ust.  2  pkt  6  ustawy  Pzp  obejmuje  swoim  zakresem  także  czynność  zamawiającego 

polegającą  na  poinformowaniu  wykonawców  o  wyborze  najkorzystniejszej  oferty.                            

Za  przyjęciem  takiego  stanowiska  przemawia  fakt,  że  uzyskanie  przez  wykonawcę 

kompletnej  (czyli  zgodnej  z  art.  92  ust.  1  pkt  1  ustawy  Pzp)  informacji  o  wyborze 

najkorzystniejszej  ofe

rty  jest  niezbędne  nie  tylko  do  tego,  aby  wykonawca  dowiedział  się, 

jakie były podstawy uznania danej oferty za najkorzystniejszą, ale także do tego, aby mógł 

skutecznie  kwestionować  dokonany  przez  zamawiającego  wybór  poprzez  wniesienie 

odwołania. Innymi słowy: uzyskanie pełnej informacji o podstawie wyboru najkorzystniejszej 

oferty jest czynnikiem niezbędnym do tego, aby przepis art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp nie 

był martwy, ale by realnie stanowił podstawę do korzystania przez wykonawców ze środków 

ochrony  prawnej. 

Nie  znając  sposobu  przyznawania  punktów  w  ramach  kryteriów  oceny 

ofert,  wykonawca  realnie  nie  jest  bowiem  w  stanie  skutecznie  kwestionować  wyboru 

najkorzystniejszej  oferty.  Z  kolei  w 

przypadku  uznania,  że  w  świetle  art.  180  ust.  2  pkt  6 

ustawy  Pzp 

w  postępowaniach  o  wartości  poniżej  tzw.  progów  unijnych,  nie  jest 

dopuszczalne  wniesienie  odwołania  na  czynność  poinformowania  o  wyborze 

najkorzystniejszej  oferty,  możliwe  byłyby  nawet  takie  sytuacje,  w  których  zamawiający 

celowo  dokonywaliby  wyboru 

najkorzystniejszej oferty z naruszeniem postanowień siwz lub 

przepisów  ustawy  Pzp,  a  następnie  celowo  odstępowali  od  uzasadnienia  tej  czynności, 

wiedząc  że  brak  takiego  uzasadnienia  uniemożliwi  wykonawcy  weryfikację  prawidłowości 

dokonania  wyboru  i  jednocz

eśnie  wąsko  rozumiana  treść  art.  180  ust.  2 pkt  6  ustawy  Pzp 

uniemożliwi  mu  obronę jego interesów  przed  KIO.  Powyższe prowadzi  do  wniosku,  że aby 

wykonawcy mogli realnie korzystać z przewidzianego przez ustawodawcę w art. 180 ust. 2 

pkt  6  ustawy  Pzp  prawa 

wniesienia odwołania na  wybór  najkorzystniejszej  oferty,  prawo to 

należy  rozumieć  szeroko,  także  jako  obejmujące  swoją  normą  kwestię  uzasadnienia 

informacji  o  wyborze  najkorzystniejszej  oferty. 

Dlatego  też  Izba  stwierdziła,  że  odwołanie                     

w  zakresie zarzutu  dotyczącego uzasadnienia  wyboru najkorzystniejszej oferty  nie podlega 

odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 6 w zw. z art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp.  

Także  w  zakresie  drugiego  zarzutu,  tj.  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  1,  2  i  8  ustawy 

Pzp,  należy  zauważyć,  że  dominujące  w  ostatnich  latach  orzecznictwo  przesądziło,  że                          

w  pojęciu  „wybór  najkorzystniejszej  oferty”  mieszczą  się  również  takie  czynności 

zamawiającego,  jak  wykluczenie  wykonawcy,  czy  odrzucenie  jego  oferty,  co  potwierdza 

choćby  uchwała  Sądu  Najwyższego  z  dnia  17  listopada  2017  r.  sygn.  akt  III  CZP  58/17,                    

w której Sąd Najwyższy stwierdził:  „Zarzuty odwołania od wyboru najkorzystniejszej oferty,  

o którym mowa w art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień 

publicznych  (jedn.  tekst:  Dz.U.  z  2015  r.,  poz.  2164  ze  zm.)  mogą  obejmować  także 

zaniechanie wykluczenia wykonawcy, który złożył ofertę wybraną przez zamawiającego lub 

KIO 2364/20 

zaniechanie  odrzucenia  oferty

,  która  powinna  podlegać  odrzuceniu”.  Tym  samym  należy 

stwierdzić,  że  również  w  zakresie  zarzutu  dotyczącego  zaniechania  odrzucenia  oferty 

przyst

ępującego  z  powodu  sposobu  jej  podpisania,  nie  zachodzi  podstawa  do  odrzucenia 

odwołania w oparciu o art. 189 ust. 2 pkt 6 w zw. z art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp. 

Odnosząc  się  zatem  do  zarzutu  dotyczącego  uzasadnienia  informacji  o  wyborze 

najkorzystniejszej oferty, 

należy wskazać na treść obowiązujących przepisów.  

Zgodnie  z  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  Pzp,  zamawia

jący  przygotowuje  i  przeprowadza 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej 

konkurencji  i  równe  traktowanie  wykonawców  oraz  zgodnie z  zasadami  proporcjonalności  i 

przejrzystości,  a  zamówienia  udziela  się  wyłącznie  wykonawcy  wybranemu  zgodnie                               

z przepisami ustawy.  

Zgodnie  z  art.  92  ust.  1  pkt  1  ustawy  Pzp,  z

amawiający  informuje  niezwłocznie 

wszystkich  wykonawców  o  wyborze  najkorzystniejszej  oferty,  podając  nazwę  albo  imię  i 

nazwisko,  siedzibę  albo  miejsce  zamieszkania  i  adres,  jeżeli  jest  miejscem  wykonywania 

działalności  wykonawcy,  którego  ofertę  wybrano,  oraz  nazwy  albo  imiona  i  nazwiska, 

siedziby  albo  miejsca  zamieszkania i  adresy, jeżeli  są miejscami  wykonywania działalności 

wykonawców, którzy złożyli oferty, a także punktację przyznaną ofertom w każdym kryterium 

oceny ofert i łączną punktację,

podając uzasadnienie faktyczne i prawne. 

W  pierwszej  kolejności  należy  zauważyć,  że  zamawiający  stosując  kryteria  oceny 

ofert  decyduje  o  tym,  która  oferta  zostanie  uznana  za  najkorzystniejszą  spośród  ofert  nie 

podlegających  odrzuceniu  i  złożonych  przez  wykonawców  niepodlegających  wykluczeniu. 

Zastosowanie kryteriów oceny ofert ma więc kluczowe znaczenie dla wyniku postępowania    

o udzielenie zamówienia publicznego, a w efekcie – dla interesów wszystkich wykonawców 

ubiegających  się  o  dane  zamówienie.  Dlatego  też,  w  celu  zapewnienia  ochrony  tych 

interesów  i  realizacji  zasad,  o  których  mowa  w  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp,  w  tym  zwłaszcza 

zasady  przejrzystości,  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców, 

zamawiający nałożył na zamawiających obowiązek  informowania wykonawców o czynności 

wyboru  najkorzystniejszej  oferty  z  podaniem  uzasadnienia  faktycznego  i  prawnego. 

Wykonawca  nie  może  bowiem  zadbać  o  swoje  interesy  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  jeżeli  nie  ma  dostępu  do  wiedzy,  która  oferta  została  uznana  za 

najkorzystniejszą, ile otrzymała punktów i dlaczego otrzymała taką a nie inną liczbę punktów. 

W  konsekwencji,  jeżeli  wykonawca  nie  ma  dostępu  do  takiej  wiedzy,  nie  są  realizowane 

podstawowe  zasady  udzielania  zamówień,  o  których  mowa  w  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp,                          

a także nie ma możliwości realnego skorzystania ze środków ochrony prawnej, gdyż nie ma 

możliwości  postawienia  zarzutów  wobec  czynności,  której  podstawy  dokonania  nie  są 

wykonawcy  znane.  Powyższe  zaś,  wobec  niemożności  realnej  weryfikacji  prawidłowości 

KIO 2364/20 

czynności  zamawiającego,  może  doprowadzić  do  udzielenia  zamówienia  (czyli  zawarcia 

umowy) wykonawc

y, który w ogóle nie został wybrany zgodnie

z przepisami ustawy Pzp, co 

stanowi  pogwałcenie  kolejnej  zasady,  wyrażonej  w  art.  7  ust.  3  ustawy  Pzp.  Tym  samym 

kompletne  i  rzetelne  poinformowanie  wykonawców  o  tym,  dlaczego  dany  wykonawca 

uzyskał  w  kryteriach  oceny  ofert  określoną  liczbę  punktów,  stanowi  czynnik  niezbędny  do 

realizacji  ww.  zasad,  jak  też  realizacji  prawa  do  korzystania  ze  środków  ochrony  prawnej. 

Niepełne uzasadnienie faktyczne i prawne informacji o wyborze najkorzystniejszej oferty jest 

więc naruszeniem nie tylko art. 92 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp, ale także ww. zasad (co zresztą 

odwołujący objął odwołaniem). 

W  niniejszej  sprawie  należy  zauważyć,  że  zamawiający  przewidział  dwa  kryteria 

oceny  ofert,  które  są  opisowe  i  bardzo  rozbudowane,  gdyż  dzielą  się  na  podkryteria,                          

w  ramach  których  są  oceniane  jeszcze  dalsze  podkryteria,  wszystkie  one  mają  charakter 

ocenny  (czyli  nie  da  się  ich  prosto  przeliczyć  wg  „twardych”  danych)  i  w  każdym  z  nich 

zamawiający przewidział pewien przedział punktowy, czyli możliwość uzyskania np. od 0 do 

3 pkt.  

Po  pierwsze  należy  zauważyć,  że  taki  opis  kryteriów  nie  uprawnia  zamawiającego, 

wbrew argumentacji przystępującego, do „subiektywnej i swobodnej” oceny. Żadna czynność 

zamawiającego, w świetle zasad, o których mowa w art. 7 ust. 1 i 3 ustawy Pzp, nie może 

być  wykonywana  subiektywnie  i  swobodnie,  w  tym  także  czynność  oceny  ofert  w  ramach 

kryteriów oceny ofert. Kryteria przyjęte przez zamawiającego jako mające charakter ocenny 

w praktyce 

nie mogą być oczywiście stosowane całkowicie zero-jedynkowo, niemniej jednak 

ze  względu  na  ww.  obowiązujące  zasady  i  treść  art.  91  ust.  2d  ustawy  Pzp,  ewentualny 

element  subiektywnej  oceny  musi  zostać  ograniczony  do  minimum.  Dodatkowo  z  całą 

pewnością  należy  stwierdzić,  że  charakter  tych  kryteriów  nie  zwalnia  zamawiającego                        

z  obowiązku  podania  uzasadnienia  faktycznego  wyboru  oferty  w  taki  sposób,  żeby 

wykonawcy  wiedzieli,  dlaczego  dana  oferta  uzyskała  określoną  liczbę  punktów.  Przy  czym 

podkreślić  należy,  że  ww.  obowiązek  zamawiającego  ma  miejsce  niezależnie  od  rodzaju 

kryteriów  oceny  ofert,  ale  jego  realizacja  nabiera  szczególnego  znaczenia  w  sytuacji,  gdy 

przyjęte  kryteria  mają  charakter  ocenny,  ponieważ  to  w  takiej  sytuacji  najtrudniej  jest 

wykonawcom 

zweryfikować  prawidłowość  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  i  zwłaszcza                      

w  takiej  sytuacji  niezbędne  jest  rzetelne  i  kompletne  poinformowanie  ich  o  podstawach 

dokonanej oceny.  

Po  drugie  zatem,  przyjęty  przez  zamawiającego  opis  kryteriów  powoduje,  że  aby 

wykonawca  mógł  zweryfikować  prawidłowość  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  i  uzyskać 

wiedzę,  dlaczego  dana  oferta  otrzymała  określoną  liczbę  punktów,  zamawiający  nie  może 

ograniczyć  się  w  informacji  o  wyborze  oferty  do  podania  jedynie  liczby  tych  punktów,  ale 

KIO 2364/20 

musi  wyjaśnić,  dlaczego  ta  liczba  jest  taka  a  nie  inna.  Innymi  słowy:  zamawiający 

zobowiązany był podać jako uzasadnienie faktycznie przykładowo: 

w jakim stopniu i dlaczego idea przewodnia każdego z obszarów kampanii w danej ofercie 

została  uznana  za  spójną  z  założeniami  kampanii  i  z  ideą  wspólną  dla  całej  kampanii, 

dlaczego została uznana za dopasowaną / niedopasowaną do docelowej grupy odbiorców 

oraz  w  jakim  stopniu  i  dlaczego  uznano,  że  zapewni  ona  albo  nie  zapewni  osiągnięcia 

rezultatów kampanii, a w rezultacie – dlaczego oferta ta uzyskała 0,  2 czy 4 punkty, 

2)  w  jakim  stopniu  i  dlaczego  w 

stosunku  do  danej  oferty  uznano,  że  dobór  narzędzi 

komunikacji    i  harmonogram  realizacji  są  /  nie  są  dopasowane  do  preferencji  grup 

docelowych, zapewniają / nie zapewniają realizacji celów kampanii, są / nie są powiązane 

pomiędzy  sobą,  zapewniają  /  nie  zapewniają  maksymalizacji  realizacji  celów  kampanii, 

planowane rezultaty  są /  nie są  wysokie czy  istotne,  a w  rezultacie  –  dlaczego ta oferta 

uzyskała 0, 3, 6, czy 9 punktów, 

3)  w jakim stopniu i dlaczego koncepcja kreatywna kampanii w danej ofercie 

została uznana 

za  posiadającą  walor  unikalności  i  za  wyróżniającą  się  spośród  innych  przekazów 

reklamowych, a w rezultacie 

– dlaczego ta oferta uzyskała 0, 3, czy 6 punktów, 

w jakim stopniu i dlaczego w stosunku do danej oferty uznano, że koncepcja kreatywna 

jest  /  nie  jest  spójna  z  celami  i  tematyką  kampanii,  a  w  rezultacie  –  dlaczego  ta  oferta 

uzyskała 0, 2, czy 4 punkty. 

Dopiero  wskazanie  w  informacji  o  wyborze  najkorzystniejszej  oferty  konkretnych 

okoliczności, z powodu których oferta została w danym podkryterium oceniona w określony 

sposób, daje wykonawcy  wiedzę co do tego, dlaczego on lub inny uczestnik postępowania 

otrzymał  wskazaną  liczbę  punktów.  Tym  samym  dopiero  wskazanie  ww.  okoliczności 

stanowi  pełne  uzasadnienie  faktyczne  wyboru  oferty,  natomiast  nie  jest  pełnym 

uzasadnieniem,  spełniającym  wymogi  art.  92  ust.  1  pkt  1  i  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  Pzp, 

podanie jedynie ogólnej liczby punktów w każdym kryterium.  

Po  trzecie,  nie  można  zgodzić  się  z  zamawiającym,  że  zarzut  odwołującego  jest 

niezasadny,  bo  odwołujący  uzyskał  wgląd  do  dokumentacji  postępowania,  a  ponadto  karty 

indywidualnej  oceny  ofert  zostały  dołączone  do  odpowiedzi  na  odwołanie.  Abstrahując  od 

tego, że odwołujący twierdzi, że nie otrzymał wszystkich tych kart, przede wszystkim należy 

podkreślić,  że zgodnie z  art.  92  ust.  1 pkt  1  ustawy  Pzp uzasadnienie faktyczne  w  stopniu 

umożliwiającym weryfikację prawidłowości wyboru najkorzystniejszej oferty zamawiający ma 

obowiązek  podać  w  informacji  o  wyborze  tejże  oferty.  Zatem  udostępnienie  innych 

dokumentów  (w  tym  zwłaszcza  dopiero  w  postępowaniu  odwoławczym)  nie  zwalnia 

zamawiającego  z  obowiązku  podania  pełnego  uzasadnienia  w  informacji  o  wyborze 

najkorzystniejszej  oferty,  zwłaszcza  że  to  ta  czynność  stanowi  co  do  zasady  podstawę 

sformułowania zarzutów dotyczących wyboru oferty w odwołaniu.  

KIO 2364/20 

Po  czwart

e,  nie  można  zgodzić  się  z  zamawiającym,  że  zarzut  odwołującego  jest 

niezasadny, 

bo porównując liczbę punktów wskazaną w informacji o wyborze oferty z opisem 

kryteriów  oceny  ofert  w  siwz,  każdy  mógł  samodzielnie  dowiedzieć  się,  za  co  zostały 

przyznane  punkty.  Jak  już  wskazano  wyżej,  obowiązkiem  zamawiającego  jest  podanie 

uzasadnienia 

faktycznego  w  informacji  o  wyborze  oferty  i  nie  można  tego  obowiązku 

przerzucać na wykonawcę w ten sposób, żeby sam sobie szukał potrzebnych mu informacji 

przez  porównywanie  liczby  punktów  z  opisem  kryteriów  w  siwz.  Wykonawca  nie  może 

zresztą  domniemywać,  jak  została  przeprowadzona  ocena,  ale  zamawiający  zobowiązany 

jest mu to przedstawić, zgodnie z art. 92 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp. Niezależnie od tego, należy 

wyraźnie wskazać, że przy tak rozbudowanych, jak w niniejszym postępowaniu, kryteriach i 

podkryteri

ach oceny ofert oraz podaniu przez zamawiającego jedynie liczby punktów, nie jest 

możliwe samodzielne ustalenie, za co te punkty zostały przyznane w określonej wysokości. 

Przykładowo,  nie  wiadomo,  dlaczego  oferta  nr  1  w  kryterium  „ocena  propozycji  koncepcji 

kreatywnej” dostała od członków komisji: 11, 8, 11, 13, 5 i 8 punktów, co dało średnią 9,33 

pkt, skoro kryterium to dzieliło się jeszcze na podkryteria, a ponadto nie wskazano, dlaczego 

każdy  z  członków  komisji  przyznał  np.  11,  czy  5  punktów,  przy  możliwości  uzyskania 

maksymalnie 16 punktów. Samo porównanie liczby punktów z opisem kryteriów nie pozwala 

na  ustalenie,  dlaczego  dana  oferta  uzyskała  daną  liczbę  punktów  (niezależnie  od 

podstawowego 

faktu,  że  to  zamawiający  ma  podać  uzasadnienie  faktyczne,  a  nie 

wykonawcy mają sami go poszukiwać). 

P

o piąte, odnosząc się do powołanych przez przystępującego wyroków KIO 2573/17 i 

2575/17 należy zauważyć, że: 

  wyroki te w ogóle nie dotyczyły kwestii prawidłowości uzasadnienia informacji o wyborze 

najkorzystniejszej  oferty,  a  w 

zeszycie  orzeczniczym  nr  29/2018  ich  fragmenty  były 

cytowane w odniesieniu do art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp oraz art. 96 ust. 3 ustawy Pzp, 

zatem Izba w tych wyrokach 

w ogóle nie rozpoznawała zarzutu naruszenia art. 92 ust. 1 

pkt 1 ustawy Pzp, 

  Izba  w  ww.  wyrokach  rozpoznawała  m.in.  zarzut  dotyczący  prawidłowości 

dokumentowania czynności podejmowanych w postępowaniu, czyli wypełniania protokołu 

postępowania (art. 96 ustawy Pzp) i do tego odnosił się cytowany przez przystępującego 

na rozprawie fr

agment: „Zamawiający nie ma obowiązku uzasadniania decyzji o  wyborze 

oferty  najkorzystniejszej  w  takim  zakresie, 

jaki  wynika  np.  z  podjęcia  decyzji                                    

o wykluczeniu wykonawcy z postępowania lub odrzucenia oferty, kiedy zobowiązany jest 

wskazać uzasadnienie faktycznie i prawne”. 

  niezależnie  od  faktu,  że  ww.  wyroki  w  ogóle  nie  dotyczyły  kwestii  uzasadnienia  wyboru 

oferty,  jedynie  na  marginesie 

należy  zauważyć,  że  dotyczyły  one  stanu  faktycznego,                    

w którym „kryteria oceny opisane zostały wzorami matematycznymi, prawidłowość oceny 

KIO 2364/20 

była możliwa do zweryfikowania samodzielnie w oparciu o treść ofert oraz siwz”, a zatem 

dotyczyły  stanu  faktycznego  całkowicie  odmiennego  od  stanu  faktycznego 

przedmiotowego postępowania.  

Jak  wynika  z  powyższego,  powołane  przez  przystępującego  na  rozprawie  wyroki                    

w  ogóle  nie  odnoszą  się  do  stanu  faktycznego  przedmiotowej  sprawy  i  nie  potwierdzają 

braku  obowiązku  podania  przez  zamawiającego  kompletnego  uzasadnienia  faktycznego                     

w informacji o wyborze oferty najkorzystniejszej.  

Po szóste, należy zauważyć, że fakt, że odwołujący dopiero zapoznając się z kartami 

indywidualnej oceny ofert dołączonymi do odpowiedzi na odwołanie poszerzył swoją wiedzę 

na 

temat  podstaw  przyznania określonej  ilości  punktów,  nie  oznacza,  że w  świetle  art.  191 

ust.  2  ustawy  Pzp  Izba  ma  oddalić  odwołanie.  Izba  ocenia  czynność  zamawiającego 

dokonaną  w  danym  stanie  faktycznym  i  przekazanie  odwołującemu  określonych 

dokumentów  dopiero  w  postępowaniu  odwoławczym  (które  to  dokumenty  i  tak  nie  są 

prawidłowo uzasadnioną informacją o wyborze oferty) nie stanowi podstawy uznania zarzutu 

za  niezasadny.  Ustalony  przez  Izbę  w  postępowaniu  stan  rzeczy  jest  taki,  że  w  dniu 

15.09.2020  r.  zamawi

ający  poinformował  wykonawców  o  wyborze  najkorzystniejszej  oferty    

w sposób niezgodny z art. 92 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp i na ten stan rzeczy nie wpływa fakt 

przekazania  odwołującemu  dopiero  w  postępowaniu  odwoławczym  zupełnie  innych 

dokumentów. 

Reasumując, Izba uznała za zasadny zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 92 

ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 i 3 ustawy Pzp, przy czym b

iorąc pod uwagę znaczenie treści 

uzasadnienia  wyboru  oferty  dla  zapewnienia  wykonawcom  możliwości  skorzystania  ze 

środków ochrony prawnej, Izba stwierdziła, że naruszenie ww. przepisów może mieć istotny 

wpływ  na  wynik  postępowania.  Dlatego  też  uwzględniając  odwołanie  Izba  nakazała 

zamawiającemu  unieważnienie  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  powtórzenie 

czynności badania i oceny ofert, i w razie dokonania ponownego wyboru najkorzystniejszej 

oferty - 

poinformowanie wykonawców o tym wyborze w sposób zgodny z art. 92 ust. 1 pkt 1 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  tj.  z  podaniem  szczegółowego  uzasadnienia 

faktycznego i prawnego. 

Odnosząc  się  do  zarzutu  dotyczącego  podpisu  oferty  przystępującego,  w  pierwszej 

kolejności  należy  zauważyć,  że zamawiający  określił  w  siwz  sposób  podpisania oferty  jako 

złożenie  własnoręcznego,  czytelnego  podpisu  albo  jako  parafę  z  imienną  pieczątką.                           

Z  pewnością  nie  można  uznać,  że  przystępujący  zgodnie  z  siwz  podpisał  ofertę  stawiając 

parafę  z  imienną  pieczątką,  choćby  dlatego,  że  nie  przystawił  pieczątki.  Należy  zatem 

rozważyć, czy przystępujący złożył własnoręczny, czytelny podpis.  

KIO 2364/20 

W  tym  miejscu  Izba  podzieliła  stanowisko  zamawiającego  i  przystępującego,  że 

kwestię  prawidłowości  podpisu  należy  rozpatrywać  w  świetle  art.  78  §  1  kc  i  wydanego  na 

gruncie  tego  przepisu  orzecznictwa. 

Izba  ustaliła,  że  zgodnie  z  orzeczeniem  Sądu 

Najwyższego  z  dnia  24.08.2009  r.  (sygn.  akt:  I  PK  58/09):  „Podstawową  cechą  podpisu 

własnoręcznego jest jego oryginalność w tym znaczeniu, że tylko taki podpis daje możliwość 

zidentyfikowania  jego  autora  (potwierdzenia  pochodzenia)

”.  Także  Sąd  Okręgowy                            

w Katowicach w postanowieniu z dnia 11.03.2014 r. (sygn. akt IV Cz 177/14) 

stwierdził, że: 

„Można wskazać pewne minimalne wymogi podpisu: ma to być co najmniej nazwisko, choć 

nie musi być w pełnym brzmieniu i dopuszcza się używanie skrótu, który nawet nie musi być 

w  całości  czytelny.  Powinien  się  jednak  składać  z  możliwych  do  stwierdzenia  liter, 

umożliwiających identyfikację podpisującego, a także pozwalając na porównanie i ustalenie 

przez  powtarzalność,  że  ma postać zwykle używaną,  nawet  gdy  jest mało czytelny;  chodzi 

więc  o  cechy  indywidualne  i  powtarzalne”.  Podobnie  KIO  w  wyroku  z  dnia  28.06.2017  r. 

(sygn.  akt  KIO  1189/17)  stwierdziła:  „Podpis  własnoręczny  zdefiniowany  jest jako językowy 

znak  graficzny  umieszczony  na  dokumen

cie.  Powinien  być  umieszczony  pod  jego treścią  i 

być skreślony trwałym sposobem, a więc atramentem lub tuszem, a nie ołówkiem lub innym 

nietrwałym  materiałem.  Podpis  powinien  obejmować  co  najmniej  nazwisko.  Nie  jest 

wymagane,  aby  podpis  był  czytelny.  Podpis  nieczytelny  powinien  jednak  być  złożony                          

w  formie  zwykle  używanej  przez  wystawcę.  Tak  wykonany  podpis,  choć  nie  daje  się 

odczytać, wyraża napisane nazwisko, a zatem pełni funkcję identyfikacyjną”.    Z powyższych 

orzeczeń  wynika,  że  istotą  podpisu  jest  przede  wszystkim  możliwość  identyfikacji  za  jego 

pomocą  osoby,  która  go  złożyła.  Identyfikacja  ta  następuje  przez  użycie  określonych  liter,                   

a także przez porównywalność i powtarzalność cech podpisu.  

W  przedmiotowej 

sprawie  osoba  reprezentująca  przystępującego  złożyła  znak 

graficzny,  który  zaczyna  się  na  literę  „P”,  tj.  literę  zgodną  z  pierwszą  literą  nazwiska  tej 

osoby, a ponadto możliwe jest porównanie tego znaku graficznego złożonego na ofercie ze 

znakami  znajdującymi  się  na  innych  dokumentach  złożonych  przez  przystępującego                            

w  postępowaniu,  na  których  dodatkowo  przy  tym  znaku  przystawiono  imienną  pieczątkę.                    

Z  porównania  tego  wynika,  że  zarówno  w  ofercie,  jak  i  w  innych  dokumentach  mamy  do 

czynienia  z  tym  samym  powtarzalnym  znakiem  graficznym,  identyfikującym  zarówno  za 

pomocą  litery  „P”,  jak  i  imiennej  pieczątki,  tę  samą  konkretną  osobę  uprawnioną  do 

reprezentowania  przystępującego.  W  myśl  przytoczonych  wyżej  orzeczeń,  należy  zatem 

uznać,  że  znajdujący  się  na  ofercie  przystępującego  znak  graficzny  jest  własnoręcznym 

podpisem  identyfikującym  osobę,  która  go  złożyła.  Tym  samym  nie  ma  podstaw  do 

odrzucenia oferty w oparciu o art. 89 ust. 1 pkt 1, 2 lub 8 ustawy Pzp i dlatego Izba ten zarzut 

oddaliła.  

KIO 2364/20 

Re

asumując, Izba uznała za zasadny zarzut dotyczący niekompletnego uzasadnienia 

faktycznego informacji o wyborze najkorzystniejszej oferty, natomiast za niezasadny uznała 

zarzut  dotyczący  konieczności  odrzucenia  oferty  przystępującego  z  powodu  sposobu  jej 

podpisania.  

Wydając  postanowienie  w  przedmiocie  kosztów  postępowania  odwoławczego,  Izba 

uwzględniła  treść  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp  oraz  m.in.  §  5  ust.  4  rozporządzenia 

Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972).  

Zgodnie  z  art.  192  ust.  9  ustawy  Pzp,  w  wyroku  oraz  w  postanowieniu  kończącym 

postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei 

w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego 

stosownie  do  jego  wyniku,  z  zastrzeżeniem  art.  186  ust.  6.  Zgodnie  z  §  5  ust.  4  ww. 

rozporządzenia  w  przypadkach  nieuregulowanych  w  ust.  1—3  Izba  orzeka  o  kosztach 

postępowania,  uwzględniając,  że  strony  ponoszą  koszty  postępowania  odwoławczego 

stosownie do jego wyniku. 

U

żyty  w  art.  192  ust.  10  ustawy  Pzp  zwrot  „stosownie  do  jego  wyniku”  należy 

rozu

mieć  analogicznie  jak  w  procesie  cywilnym.  Jak  wynika  z  postanowienia  SN  z  dnia                     

31 stycznia 1991 r. II CZ 255/90, LEX nr 5314, stosunkowe rozdzielenie kosztów polega na 

rozdzieleniu  kosztów  między  stronami  stosownie  do  wyniku  postępowania  i  do  wysokości,                  

w  jakiej  zostały  poniesione.  Stosunkowy  podział  kosztów  procesu  (100  k.p.c.)  dotyczy  ich 

całości,  co  oznacza  przyjęcie  za  podstawę  obliczeń  sumy  należności  obu  stron,  ustalonej 

stosownie  do  zasad  z  art.  98  §  2  i  3  k.p.c.  (oraz  art.  99  k.p.c.  w  przypadkach  tam 

wskazanych).  Sumę tę dzieli  się proporcjonalnie do  stosunku,  w  jakim strony  utrzymały  się 

ze  swymi  roszczeniami  lub  obroną,  otrzymując  w  wyniku  kwoty,  stanowiące  ich  udziały                  

w całości kosztów. Jeżeli poniesione przez stronę koszty przewyższają obciążający ją udział, 

zasądzeniu na jej rzecz podlega różnica. 

Jak wynika z postanowienia Sądu Okręgowego w Gliwicach z 20 lipca 2016 r. sygn. 

akt X Ga 280/16 

– w przypadku rozstrzygnięcia, w którym część odwołania wniesionego do 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  zostaje  oddalona,  zaś  część  uwzględniona,  zasada 

odpowiedzialności za wynik postępowania odwoławczego oznacza obowiązek stosunkowego 

rozdzielenia  kosztów  postępowania  odwoławczego  w  takiej  części,  w  jakiej  odwołanie 

odniosło  skutek.  Identyczny  pogląd  wyrażono  w  wyroku  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie                      

z dnia 22 stycznia 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 1992/15, w postanowieniu Sądu Okręgowego 

we  Wrocławiu  z  dnia  3  października  2013  r.  sygn.  akt  X  Ga  286/13,  wyroku  Sądu 

Okręgowego  w  Warszawie  z  dnia  29  listopada  2016  r.  sygn.  akt  XXIII  Ga  880/16,  wyroku 

KIO 2364/20 

Sądu  Okręgowego  we  Wrocławiu  z  dnia  17  listopada  2016  r.  sygn.  akt  X  Ga  653/16  oraz  

postanowieniu Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 12 grudnia 2017 r. sygn. akt XXIII Ga 

Także skarga na  wyrok  KIO  630/18  dotycząca  podziału kosztów  pomiędzy  strony 

została  oddalona  postanowieniem  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  (sygn.  akt    XXIII  Ga 

W  niniejszej  sprawie  Izba 

uwzględniła  odwołanie  w  zakresie  jednego  zarzutu  i 

oddaliła je również w zakresie jednego zarzutu. Dlatego też kosztami postępowania Izba po 

połowie  obciążyła  zamawiającego  i  odwołującego.  Na  koszty  postępowania  odwoławczego 

składał się jedynie wpis uiszczony przez odwołującego w wysokości 7.500 zł, co oznacza, że 

skoro  koszty  te 

zostały  podzielone  po  połowie,  to  każda  ze  stron  powinna  ponieść  je                        

w  wysokości  3.750  zł.  Odwołujący  poniósł  dotychczas koszty  postępowania odwoławczego  

w  wysokości  7.500  zł  (tytułem  wpisu),  tymczasem  odpowiadał  za nie jedynie do  wysokości 

0  zł.  Wobec  powyższego  Izba  zasądziła  od  zamawiającego  na  rzecz  odwołującego 

kwotę  3.750  zł,  stanowiącą  różnicę  pomiędzy  kosztami  poniesionymi  dotychczas  przez 

odwołującego, a kosztami postępowania, za jakie odpowiadał w świetle jego wyniku. Z kolei  

zamawiający  nie  poniósł  dotychczas  żadnych  kosztów.  Zasądzona  od  zamawiającego  na 

rzecz  odwołującego  kwota  3.750  zł  powoduje  zatem,  że  również  zamawiający  poniesie 

koszty  w  takiej  wysokości,  w  jakiej  odpowiada  za  nie  w  świetle  wyniku  postępowania 

odwoławczego.  

Kierując  się  ww.  rozważaniami,  o  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do 

wyniku postępowania - na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 oraz w oparciu o § 5 ust. 2 pkt 1 i                      

§ 5  ust.  3  pkt  1  w  zw.  z  §  3  pkt  1  oraz  §  5  ust. 4  rozporządzenia Prezesa  Rady  Ministrów                   

z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz 

rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (t.j.  Dz.  U.                         

z 2018 r. poz. 972). 

Przewodniczący    …………………….