KIO 205/19 POSTANOWIENIE dnia 14 lutego 2020 roku

Sygn. akt KIO 205/19 

POSTANOWIENIE 

  z dnia 14 lutego 2020 roku  

Krajowa Izba Odwoławcza  -  w składzie:      

Przewodniczący:     Katarzyna Prowadzisz 

Protokolant:  

Piotr Cegłowski 

po  rozpoznaniu  w  dniu  14  lutego  2020  roku  w Warszawie,  na  posiedzeniu  niejawnym  

z  udziałem  Stron,  odwołania  wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  

w  dniu  3  lutego  2020 

roku  przez  wykonawcę  ECO-POL  spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością z siedzibą w Pruszczu 

w postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego Powiat Gnieźnieński 

postanawia: 

Odrzuca odwołanie. 

Kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  ECO-POL  spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością z siedzibą w Pruszczu i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr (słownie: 

siedem  tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę  ECO-POL 

spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Pruszczu  tytułem  wpisu  

od odwołania,  

zasądza  od  wykonawcy  ECO-POL  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  

z  siedzibą  w  Pruszczu  na  rzecz  Zamawiającego  Powiatu  Gnieźnieńskiego  kwotę 

496,47  zł  (słownie:  trzy  tysiące  czterysta  dziewięćdziesiąt  sześć  złotych  

i  czterdzieści  siedem  groszy)  stanowiące  uzasadnione  koszty  postepowania 

odwoławczego  poniesione  tytułem  wynagrodzenia  pełnomocnika  i  kosztów  dojazdu 

na posiedzenie. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych  na  niniejsze  postanowienie  - 

w  terminie  7  dni  od  dnia  jego  doręczenia  - 

przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu 

Okręgowego w Poznaniu. 

Przewodniczący:      …………………………………… 

Sygn. akt: KIO  191/20  

U Z A S A D N I E N I E 

Zamawiający  –  Powiat  Gnieźnieński  –  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  pod  nazwą  Likwidacja  wyrobów  zawierających  azbest  na  terenie  powiatu 

Gnieźnieńskiego. 

Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych w dniu 

23 listopada 2019 roku pod nr 638490-N-2019. 

W  postępowaniu  tym,  Odwołujący  wykonawca  ECO-POL  spółka  z  ograniczoną 

o

dpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Pruszczu  w  dniu  3  lutego  2020  roku  wniósł  odwołanie 

wobec 

czynności wyboru najkorzystniejszej oferty dokonanego w dniu 23 stycznia 2020 roku. 

Zamawiający,  co  wynika  z  pisma  z  dnia  4  lutego  2020  roku  przesłanego  

do  Prezesa  Krajowej  Iz

by  Odwoławczej  w  tym  samy  dniu,  poinformował  wszystkich 

wykonawców o wyborze najkorzystniejszej oferty w dniu 23 stycznia 2020 roku przesyłając 

zawiadomienie  drogą  elektroniczną.  Kopia  odwołania  została  przekazana  Zamawiającemu 

drogą elektroniczną w dniu 28 stycznia 2020 roku, a Zamawiający w dniu 29 stycznia 2020 

roku  przekazał  kopię  odwołania  wszystkim  wykonawcom  uczestniczącym  w  postępowaniu 

przetargowym, również drogą elektroniczną.  

Izba  stwierdziła,  że  odwołanie  podlega  odrzuceniu  na  podstawie  przepisu  

art. 189 ust. 2 pkt  3 

w związku z art. 182 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 

roku Prawo zamówień publicznych (tj. Dz. U. z 2019, pozy. 1843 ze zm.). 

Zgodnie z art. 189 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku Prawo zamówień 

publicznych  (dalej:  ustawy)  stanowi,  że  Izba  odrzuca  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi,  że  

odwołanie zostało wniesione po upływie terminu określonego w ustawie.  Natomiast na pod-

stawie art. 182 ust. 1 pkt 2 ustawy odwołanie wnosi się w terminie 5 dni od dnia przesłania 

informacji o czynności zamawiającego stanowiącej podstawę jego wniesienia – jeżeli zostały 

przesłane w sposób określony w art. 180 ust. 5 zdanie drugie albo w terminie 10 dni – jeżeli 

zostały przesłane w inny sposób –  w przypadku gdy wartość zamówienia jest mniejsza niż 

kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8. 

W ocenie Krajowej Izby Odwoławczej informacje stanowiące podstawę do wniesienia 

odwołania znane były Odwołującemu od dnia 23 stycznia 2020 roku tj. od dnia upublicznie-

nia przez Zamawiającego informacji o dokonaniu czynności wyboru oferty najkorzystniejszej  

w postępowaniu, co wynika z pisma Zamawiającego z dnia 4 lutego 2020 roku, jak również  

z treści samego odwołania, gdzie Odwołujący wskazał, że wniósł odwołanie wobec czynno-

ści wyboru najkorzystniejszej oferty dokonanej w dniu 23/01/2020.  

Zgodnie z art. 182 ust. 1 pkt 2 ustawy odwołanie wnosi się w terminie 5 dniu od dnia 

przesłania informacji od czynności Zamawiającego stanowiącej podstawę jego wniesienia – 

– jeżeli zostały przesłane w sposób określony w art. 180 ust. 5 zdanie drugie tj. przy użyciu 

środków komunikacji elektronicznej. Na podstawie art. 180 ust. 4 ustawy odwołanie wnosi się 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej formie pisemnej w postaci papierowej albo w postaci 

elektronicznej,  opatrzone 

odpowiednio  własnoręcznym  podpisem  albo kwalifikowanym  pod-

pisem elektronicznym. 

Zgodnie z informacją przekazaną przez Zamawiającego i potwierdzoną przez Odwołującego, 

zawiadomienie  o  wyniku 

postępowania  zostało  przesłane  przy  użyciu  środków  komunikacji 

elektronicznej 

– emailem na adres elektronicznej poczty Odwołującego wskazany w ofercie 

tj.  [email protected]

,  który  to  adres  został  podany  przez  Odwołującego  do  kore-

spondencji. 

Czynności tej dokonał Zamawiający w dniu 23 stycznia 2020 roku (potwierdzenie 

przesłania emaila na ww. adres we wskazanym dniu w dokumentacji postępowania).  

Tym samym termin na skuteczne wniesienie odwołania, tj. doręczenie odwołania Prezesowi 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  upływał  w  dniu  28  stycznia  2020  roku,  tym  samym  odwołanie 

wniesione w dniu 3 lutego 2020 roku (prezentata na p

iśmie) jest odwołaniem wniesionym po 

upływie ustawowego terminu na jego skuteczne wniesienie i zgodnie z art. 189 ust. 2 pkt 3 

ustawy Izba obowiązana jest do odrzucenia odwołania.  

Nadmienić należy w tym miejscu, że na kopercie widnieje data stempla pocztowego – 28 luty 

2020 rok.  

Izba wskazuje, że zgodnie z art. 180 ust. 4 ustawy odwołanie wnosi się do Prezesa Krajowej 

Izby  Odwoławczej  formie  pisemnej  w  postaci  papierowej  albo  w  postaci  elektronicznej,  

opatrzone 

odpowiednio  własnoręcznym  podpisem  albo  kwalifikowanym  podpisem  

elektronicznym. 

Zauważyć  należy  historycznie  jedynie,  że  w  stosunku  do  wcześniej  przed 

2009  rokiem 

obowiązującego  art.  184  ust.  2  ustawy,  dotyczącego  wnoszenia  odwołań  

do  Prezesa  Urzędu  Zamówień  Publicznych,  aktualnie  obowiązujący  art. 180  ust.  4  ustawy 

nie  przewiduje,  że złożenie  odwołania  w  placówce  pocztowej  operatora  publicznego  jest 

równoznaczne  z wniesieniem  odwołania.  Ustawodawca  przesądził  w  ten  sposób  

o  utożsamieniu  wniesienia  odwołania  z  jego  doręczeniem  do  Prezesa  Krajowej  Izby  

Odwoławczej.  Dokonana  przed  laty  zmiana  przepisów  stanowiła  celowy  zabieg  

ustawodawcy,  co  potwierdza  jednoc

ześnie  w  ustawie  wprost  zapisane,  że  złożenie  skargi  

na  orzeczenie Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  placówce pocztowej  operatora  wyznaczonego 

w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. 

– Prawo pocztowe jest równoznaczne z jej 

wniesieniem (art. 198b ust. 2 zd. 2 ustawy).  

Zbieżne  stanowisko  w  zbliżonych  stanach  faktycznych  –  odnośnie  braku  domniemania, 

że złożenie  odwołania  w  placówce  pocztowej  jest  równoznaczne  z  jego  wniesieniem 

do Prezesa Krajowej Izby 

Odwoławczej – było i jest konsekwentnie prezentowane w orzecz-

nictwie Izby, w szczególności wskazać tu można na postanowienia wydane: 1 lipca 2010 r. 

(sygn. akt KIO 1279/11), 9 lipca 2010 r. (sygn. akt KIO 1382/10), 20 lipca 2010 r. (sygn. akt 

KIO 1424/10), 11 sierpnia 2010 r. (sygn. akt KIO 1598/10), 17 p

aździernika 2011 r. (sygn. akt 

KIO 2201/11), 2 sierpnia 2012 r. (sygn. akt KIO 1588/12), 4 kwietnia 2013 r. (sygn. akt KIO 

667/13),  9  kwietnia  2013  r.  (sygn.  akt  KIO  731/13),  czy  8  lipca  2013  r.  (sygn.  akt  KIO 

1562/13), 17 lutego 2015 r. (sygn. akt KIO 221

/15),  jak również w orzecznictwie sądów po-

wszechnych, por. wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z 16 września 2010 r. (sygn. akt 

XIX Ga 302/10)  oraz  Sądu Okręgowego we Wrocławiu  z  16  listopada 2010  r. (sygn.  akt X 

Ga254/10) 

Ponadto prawidłowość takiego stanowiska został potwierdzona przez Sąd Najwyższy, który  

7  lutego  2014  r.  (sygn.  akt  III  CZP  90/13)  podjął  następującą  uchwałę:  Do  zachowania  

przewidzianego w art. 182 ust. 1 pkt 2 p.z.p. terminu do wniesienia odwołania od czynności 

zamawiającego  w  postępowaniu o udzielenie  zamówienia nie ma  znaczenia dzień  oddania 

odwołania  w  polskiej  placówce  pocztowej  operatora  wyznaczonego  w  rozumieniu  ustawy 

z 

2012  r.  Prawo  pocztowe  lub  w  placówce  pocztowej  operatora  świadczącego  pocztowe 

usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Sąd Najwyższy zwró-

cił  m.in.  uwagę,  że  spośród  dyrektyw  preferencji  metod  wykładni  pierwszeństwo  

ma  wykładnia  językowa,  a  stosownie  do  treści  art.  180  ust.  4  pzp  odwołanie  wnosi  się  

do Prezesa Izby, co według słownika języka polskiego oznacza przedstawienie, przedłożenie 

komuś coś do rozpatrzenia, załatwienia, chodzi zatem o dotarcie odwołania do jego adresa-

ta. Z tego samego przepisu nie wynika, aby dla zachowania terminu do 

wniesienia odwołania 

miało  jakiekolwiek  znaczenie  oddanie  odwołania  w  polskiej  placówce  pocztowej  operatora 

wyznaczonego  w  rozumieniu  ustawy  z  dnia  23  listopada  2012  r.  Prawo  pocztowe,  czy  też 

stosownie do  zmiany  wprowadzonej do art. 165 § 2 kpc ustawą z dnia 13 czerwca 2013 r.  

o  zmianie  ustawy 

–  Kodeks  postępowania  cywilnego  (Dz.  U.  z 2013  r.  Nr  880)  

w  placówce  pocztowej  operatora  świadczącego  pocztowe  usługi  w innym  państwie  

członkowskim Unii Europejskiej.  

Ten  rezultat  wykładni  językowej  wzmacniają  także  argumenty  właściwe  dla  wykładni  

systemow

ej,  celowościowej  i  historycznej.  W najważniejszych  ustawach  proceduralnych 

p

rzyjmuje  się  wprawdzie,  jako  regułę,  że  nadanie  pisma  w  placówce  pocztowej  operatora 

publicznego  jest  równoznaczne  z  wniesieniem  go  do  organu,  jednak  w każdym  z  tych  

postępowań domniemanie to wynika wprost z treści przepisów. Tak też w ustawie regulującej 

zamówienia  publiczne  i  to  tylko  w  odniesieniu  do  jednego  ze środków  ochrony  prawnej,  a 

mianowicie do skargi na orzeczenie Izby, którą wnosi się do sądu, w art. 198b ust. 2 zdanie 

drugie  ustawy  przewidziano,  że  wniesienie  skargi  w  placówce  pocztowej  operatora  wyzna-

czonego  w  rozumieniu  ustawy  z  dnia  23  listopada  2012  r. 

–  Prawo  pocztowe  (Dz.  U.  poz. 

1529) jest równoznaczne z jej wniesieniem.  

Odnośnie  zmiany  w  stosunku  do  poprzedniego  stanu  prawnego  Sąd  Najwyższy  wskazał,  

że metodą regulacji negatywnej ustawodawca wyłączył stosowanie tego domniemania rów-

nież w drodze analogii (czy to legis czy iuris) do wniesienia odwołania. Ten zamiar ustawo-

dawcy potwierdza uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 9 grudnia 2009 r. (druk sejmowy 

Sejm  RP  VI  nr  2310).  W  uzasadnieniu  celu  tak  radykalnej  zmiany  w  systemie  środków  

odwoławczych  przewidzianych  w  ustawie  regulującej  zamówienia  publiczne  uwzględniono 

konsekwencje  polegające na  wydłużeniu procesu udzielania  zamówień  publicznych.  Celem 

nowelizacji  było  zaproponowanie  rozwiązań,  które  ograniczają  ten  negatywny  skutek  

działania  systemu  środków  ochrony  prawnej.  Sąd  Najwyższy  zwrócił  także  uwagę,  że  

dokonana 2 grudnia 2009 r. nowelizacja ustawy P

rawo zamówień publicznych jest wyrazem 

wdrożenia dyrektywy 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 

r., zmieniającej dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności 

procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych (Dz.Urz.UE.L Nr 335 

s.  31). W  dyrektywie  2007/66/WE  uporządkowano  przesłanki  i  terminy  wnoszenia  środków 

odwoławczych,  podkreślając  jednocześnie,  że  podstawowymi  jej  założeniami  są  

powszechność,  szybkość  i  skuteczność  środków  odwoławczych,  nakierowanych  na  

wzmocnienie zasad równości, konkurencyjności, przejrzystości oraz efektywności zamówień 

publicznych.  Sąd  Najwyższy  podniósł  również,  że  w  dobie  współczesnych  środków  

komunikacji  społecznej,  powszechności  urządzeń do  przekazywania  informacji, dopuszcze-

nie  w  art.  180  ust.  4  ustawy  wniesienia  odwołania  w  formie  elektronicznej  opatrzonej  bez-

piecznym podpisem elektronicznym zdefiniowanym w ustawie z dnia 18 września 2001 r. o 

podpisie  elektronicznym  (Dz.  U.  z  2013  r.  poz.  262)  niweluje 

ewentualne  niedogodności 

związane  z wniesieniem równoważnego odwołania w formie pisemnej do Prezesa Izby (tak 

też postanowienie KIO z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. akt KIO 221/15).   

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 

9 oraz art. 192 ust. 10 ustawy oraz w oparciu o przepisy § 3 ust. 1 i § 5 ust. 3 rozporządzenia 

Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania (Dz. U. z 2018 r. poz. 972 ).  

Przewodniczący:      ……………………………………