KIO 1932/20 WYROK dnia 12 października 2020 roku

KIO 1932/20 

Sygn. akt: KIO 1932/20 

WYROK 

z dnia 12 

października 2020 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Klaudia Szczytowska-Maziarz 

Protokolant:             Konrad Wyrzykowski 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu   

8  października  2020  roku  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Kr

ajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  11  sierpnia  2020  roku  przez 

wykonawcę  FBserwis  Wrocław  Sp.  z  o.o.,  ul.  Atramentowa  10,  55-040  Bielany 

Wrocławskie  w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Gminę  Wiązów,  Plac 

Wolności 37, 57-120 Wiązów 

przy  udziale  wykonawcy 

Komunalnik  Sp.  z  o.o.,  ul.  Świętego  Jerzego  1a,  50-518 

Wrocław,  zgłaszającego  swoje  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego 

orzeka: 

u

marza  postępowanie  odwoławcze  w  zakresie  zarzutu  zaniechania  wykluczenia  

z  postępowania  wykonawcy  Komunalnik  Sp.  z  o.o.,  ul.  Świętego  Jerzego  1a,  50-518 

Wrocław  pomimo,  iż  w  sposób  zawiniony  poważnie  naruszył  obowiązki  zawodowe,  co 

podważa  jego  uczciwość  –  w  wyniku  rażącego  niedbalstwa  nie  wykonał  lub  nienależycie 

wykonał zamówienie, co zamawiający był w stanie wykazać za pomocą stosownych środków 

dowodowych,  w  tym  znajdujących  się  w  domenie  publicznej  i  dotyczących  nienależytego 

wykonania  przez  tego  wykonawcę  umów  w  przedmiocie  odbierania  odpadów  z 

zamawiającym miastem Bydgoszcz oraz wydania wobec tego wykonawcy decyzji w sprawie 

zakazu  wykonywania  działalności  w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od 

właścicieli nieruchomości, 

KIO 1932/20 

uwzględnia  odwołanie  częściowo  w  zakresie  zarzutu  niezastosowania  i  zaniechania 

wykluczenia 

wykonawcy  Komunalnik  Sp.  z  o.o.,  ul.  Świętego  Jerzego  1a,  50-518 Wrocław  

z  p

ostępowania  pomimo,  iż  wprowadził  zamawiającego  w  błąd  nie  informując,  iż  zachodzi 

wobec  niego  przesłanka  wykluczenia,  o  której  mowa  art.  24  ust.  5  pkt  2  ustawy  z  dnia  

29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.U.  z  2019  poz.  1843)    oraz 

oświadczając,  iż  zachodzi  wobec  niego  przesłanka  wykluczenia,  o  której  mowa  w  art.  24  

ust.  5  pkt.  7  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Pra

wo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.U.  z 

2019  poz.  1843)

,  pomijając  przy  tym,  iż  została  na  niego  nałożona  ostateczna  kara  za 

naruszenie  przepisów  ochrony  środowiska  przez  Prezydenta  Miasta  Łodzi  w  wysokości  5 

700  zł  oraz,  iż  wydano  wobec  niego  decyzję  o  zakazie  prowadzenia  działalności 

gospodarczej  na  terenie  miasta  Łodzi;  uwzględnia  odwołania  w  zakresie  zarzutu  błędnej 

oceny 

wyjaśnień  złożonych przez  wykonawcy  Komunalnik  Sp.  z  o.o.,  ul.  Świętego Jerzego 

1a,  50-

518  Wrocław  i  przyjęcie,  że  dowody  przedstawione  przez  tego  wykonawcę  na 

podstawie art. 24 ust. 8 ustawy z dnia 

29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. 

Dz.U. z 2019 poz. 1843)  

są wystarczające i wskazują na rzetelność tego wykonawcy, co w 

konsekwencji doprowadziło do zaniechania wykluczenia tegoż wykonawcy z postępowania w 

sytuacji, gdy nie wykazał on, że podjął konkretne i odpowiednie środki dla zapobiegnięcia w 

przyszłości nieprawidłowemu postępowaniu polegającemu na naruszaniu przepisów ochrony 

środowiska oraz nie przedstawił zamawiającemu informacji o nałożeniu administracyjnej kary 

pieniężnej w wysokości 5 700 zł przez Prezydenta Miasta Łodzi i nakazuje zamawiającemu 

unieważnienie  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  oraz  ponowienie  czynności 

badania  i  oceny  ofert,  a  w  jej  ramach  wykluczenie  wykonawcy  Komunalnik  Sp.  z  o.o.,  ul. 

Świętego  Jerzego  1a,  50-518  Wrocław  na  podstawie  art.  24  ust.  5  i  art.  24  ust.  1  pkt  17 

ustawy z dnia 

29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2017 poz. 1579), 

k

osztami  postępowania  obciąża  zamawiającego  Gminę  Wiązów,  Plac  Wolności  37,  

120 Wiązów i: 

zalicza w  poczet kosztów  postępowania odwoławczego kwotę  7  500,00 zł  (słownie: siedem 

tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  FBserwis  Wrocław  Sp.  z  o.o.,  

ul. Atramentowa 10, 55-

040 Bielany Wrocławskie  tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  Gminy  Wiązów,  Plac  Wolności  37,  57-120  Wiązów    na  rzecz  FBserwis 

Wrocław Sp. z o.o., ul. Atramentowa 10, 55-040 Bielany Wrocławskie kwotę  11 100, 00 

zł  (słownie:  jedenaście  tysięcy  sto  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  koszty  postępowania 

odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania i wynagrodzenia pełnomocnika. 

KIO 1932/20 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz.U. z 2019 poz. 1843) na niniejszy wyrok 

– w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego we Wrocławiu. 

Przewodniczący: …………………………. 

KIO 1932/20 

U z a s a d n i e n i e 

W  odniesieniu  do  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na 

„Świadczenie  usług  odbioru  i  zagospodarowania  odpadów  komunalnych  powstających  na 

nieruchomościach zamieszkałych Miasta i Gminy Więzów", prowadzonego w trybie przetargu 

nieograniczonego  przez  Gminę  Wiązów  (dalej  „zamawiający")  wykonawca  FB  Serwis  z 

Bielan  Wrocławskich  (dalej  „odwołujący”)  złożył  odwołanie  wobec  czynności  wyboru  oferty 

wykonawcy  P.H.U.  Komunalnik  sp.  z  o.o.  (dalej  „przystępujący”)  jako  oferty 

najkorzystniejszej oraz zaniechania wykluczenia go z postępowania. 

Odwołujący  zarzucił  zamawiającemu  naruszenie  następujących  przepisów  ustawy  

z dnia 

29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2019 poz. 1843) [dalej 

„ustawa Pzp”]: 

1.  art.  24  ust.  5  pkt  7  w  zw.  z  art.  24  ust.  8  oraz  art  24  ust.  9,  po

przez  błędną  ocenę 

wyjaśnień  złożonych  przez  przystępującego  i  przyjęcie,  że  dowody  przedstawione 

przez  tego  wykonawcę  na  podstawie  art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp  są  wystarczające  

i  wskazują  na  rzetelność  tego  wykonawcy,  co  w  konsekwencji  doprowadziło  do 

zanie

chania  wykluczenia  przystępującego  z  postępowania  w  sytuacji,  gdy  nie 

wykazał  on,  że  podjął  konkretne  i  odpowiednie  środki  dla  zapobiegnięcia  w 

przyszłości  nieprawidłowemu  postępowaniu  polegającemu  na  naruszaniu  przepisów 

ochrony  środowiska  oraz  nie  przedstawił  zamawiającemu  informacji  o  nałożeniu 

administracyjnej kary pieniężnej w wysokości 5700 zł przez Prezydenta Miasta Łodzi;, 

art.  24  ust.  5  pkt  2,  poprzez  zaniechanie  wykluczenia  przystępującego  z 

postępowania  pomimo,  iż  wykonawca  ten  w  sposób  zawiniony  poważnie  naruszył 

obowiązki  zawodowe,  co  podważa  jego  uczciwość,  w  szczególności  w  wyniku 

rażącego  niedbalstwa  nie  wykonał  lub  nienależycie  wykonał  zamówienie,  co 

zamawiający był w stanie wykazać za pomocą stosownych środków dowodowych, w 

tym  znajdujących  się  w  domenie  publicznej  i  dotyczących  m.in.  nienależytego 

wykonania  przez  tego  wykonawcę  umów  w  przedmiocie  odbierania  odpadów  z 

zamawiającym  miastem  Bydgoszcz  oraz  wydania  wobec  przystępującego  decyzji  w 

sprawie  zakazu  wykonywania  działalności  w  zakresie  odbierania  odpadów 

komunalnych od właścicieli nieruchomości (zarzut został przez odwołującego cofnięty 

na posiedzeniu), 

3.  art. 24 ust. 1 pkt 16 oraz 17, poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie wykluczenia 

przystępującego  z  postępowania  pomimo,  iż  wykonawca  ten  wprowadził 

zamawiającego  w  błąd  nie  informując,  iż  zachodzi  wobec  niego  przesłanka 

wykluczenia,  o  której  mowa  art.  24  ust.  5  pkt  2  ustawy  Pzp  oraz  oświadczając,  iż 

KIO 1932/20 

zachodzi wobec niego przesłanka wykluczenia, o której mowa w art. 24 ust. 5 pkt. 7 

ustawy  Pzp,  pomijając  przy  tym,  iż  została  na  niego  nałożona  ostateczna  kara  za 

naruszenie  przepisów  ochrony  środowiska  przez  Prezydenta  Miasta  Łodzi  w 

wysokości  5  700  zł  oraz  zataił,  iż  wydano  wobec  niego  decyzję  o  zakazie 

prowadzenia działalności gospodarczej na terenie miasta Łodzi. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  w  całości  oraz  o  nakazanie 

zamawiającemu: 

unieważnienia czynności wyboru oferty przystępującego jako najkorzystniejszej, 

wykluczenia przystępującego z postępowania. 

W odniesieniu 

do zarzutu dotyczącego zaniechania wykluczenia przystępującego na 

podstawie art. 24 ust. 5 pkt. 7 w zw. z art. 24 ust. 8 i ust. 9 ustawy Pzp odwołujący podał, że 

z

amawiający zastrzegł w postępowaniu fakultatywne przesłanki wykluczenia, a  wśród  nich 

przes

łankę,  o  której  mowa  w  art.  24  ust.  5  pkt.  7  ustawy  Pzp,  tj.  zastrzegł  wykluczenie 

wykonawcy  wobec  którego  wydano  ostateczną  decyzję  administracyjną  o  naruszeniu 

obowiązków  wynikających  z  przepisów  prawa  pracy,  prawa  ochrony  środowiska  lub 

przepisów  o  zabezpieczeniu  społecznym,  jeżeli  wymierzono  tą  decyzją  karę  pieniężną  nie 

niższą niż 3000 złotych. 

Podał, że przystępujący wskazał w swojej ofercie, iż zachodzą wobec niego podstawy 

do wykluczenia z postępowania, o których mowa w art. 24 ust. 5 pkt 7 ustawy Pzp z powodu 

nałożenia  administracyjnych  kar  pieniężnych  (dalej  „AKP”)  za  naruszenie  przepisów  prawa 

ochrony  środowiska  –  wydano  wobec  niego  trzy  decyzje,    które  stały  się  ostateczne  w 

okresie ostatnich 3 lat dotyczące zdarzeń z 2015/2016 i 2017 roku. 

Podał  także,  iż  przystępujący  poinformował  zamawiającego  o  nałożeniu  na  niego 

AKP decyzją administracyjną z czerwca 2019 r., wskazując, iż decyzja ta nie jest ostateczna 

gdyż  postępowanie  w  sprawie  jej  wydania  wznowiono.  Odwołujący  wskazał,  że  decyzją  tą 

została  na  przystępującego  nałożona  kara  w  wysokości  388.957,50  zł  w  związku  ze 

zbieraniem odpadów w Boguszowie Gorcach bez zezwolenia. 

Uzupełnił,  iż    Decyzją  Dolnośląskiego  Wojewódzkiego  Inspektora  Ochrony 

Środowiska z dnia 17 lutego 2020 r. „odmówiono uchylenia decyzji wymierzającej’ AKP.  

Wskazał  nadto,  iż  w  treści  oferty  przystępujący  oświadczył,  iż  ma  zamiar  złożyć 

odwołanie od tej decyzji w terminie do dnia 18 marca 2020 r, podkreślając że termin ten już 

upłynął,  co  –  wedle  odwołującego  –  w  sposób  oczywisty  potwierdza  co  najmniej 

nieaktualność danych przedstawionych przez przystępującego. 

Dowód: oferta przystępującego w aktach postępowania. 

KIO 1932/20 

Uznał,  że  3  wskazanymi  przez  przystępującego  decyzjami  nałożono  na 

przystępującego kary w związku ze zbieraniem odpadów, a jedną  w związku ze zbieraniem 

odpadów stanowiących zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny. 

Ocenił,  że  przystępujący  przedstawił  informacje  rzekomo  mające  udowodnić,  iż  nie 

podlega wykluczeniu.  

Podkreślił,  iż  przystępujący  winien  poddać  się  tzw.  samooczyszczeniu,  poprzez 

podanie  argumentacji  dotyczącej  powziętych  środków  naprawczych  i  zapobiegawczych  na 

przyszłość,  w  odniesieniu  do  każdej  z  nałożonych  na  niego  AKP,  ponieważ  wystarczy 

nałożenie jednej kary, aby wykonawca podlegał wykluczeniu.  

Stwie

rdził,  że  okoliczności  dotyczące  nałożenia  kary,  a  także  podjętych  działań 

mających zapobiegać naruszeniom w przyszłości, należy szczegółowo nie tylko wyjaśnić, ale 

także udowodnić w drodze tzw. self-deaning. 

W  ocenie  odwołującego  zamawiający  bezkrytycznie  podszedł  do  tzw. 

samooczyszczenia  przystępującego.  Uznał,  że  wyjaśnienia  i  przedstawione  przez 

przystępującego dowody nie czynią zadość wymaganiu wykazania rzetelności wykonawcy, a 

jedynie potwierdzają, iż przystępujący od lat narusza przepisy prawa ochrony środowiska. 

Za  wyrokiem  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  z  dnia  18  stycznia  2019  r.  sygn.  akt 

XXIII  Ga  1811/18  o

dwołujący  podniósł,  iż  „(...)  zasadniczo  więc  [oceniając  self-deaning  – 

uzupełnienie  własne]  zamawiający  bada,  m.in.  czy  wykonawca  podjął  konkretne  środki 

techniczne, kadrowe, organizacyjne, odpowiednie do zapobiegania kolejnym przestępstwom 

lub  nieprawidłowemu  postępowaniu.  Katalog  przesłanek  zmierzających  do  wykazania 

rzetelność  wykonawcy  w  ramach  procedury  self-deaning  jest  otwarty.  Istotą 

samoo

czyszczenia  jest  dobrowolna  chęć  naprawy  szkody  przez  wykonawcę.  Łączna 

interpretacja  art.  24  ust.  8  i  9  Pzp  prowadzi  do  wniosku,  że  to  wykonawca  ma  wystąpić  

z  inicjatywą  samooczyszczenia  i  przedstawić  zamawiającemu  dokumenty  dające  mu 

podstawę do odstąpienia od obowiązku wykluczenia tego wykonawcy. Procedura wskazana 

wart.  24  ust.  8  Pzp  służy  dobrowolnemu  naprawieniu  szkody  –  wykonawca  winny 

wprowadzenia  w  błąd  musi  się  do  tego  przyznać,  zanim  fakt  ten  uświadomi  sobie 

zamawiający. (...).” 

Wskazał  dodatkowo,  że  „Jednocześnie  konieczne  jest  przedstawienie  dowodów,  że 

podjęte  przez  wykonawcę środki  są wystarczające do  stwierdzenia rzetelności  wykonawcy. 

Zamawiający  nie  będzie  mógł  zatem  uwzględnić  nawet  obszernych  wyjaśnień  złożonych 

przez wykonawcę, jeśli nie będą poparte dowodami. Ponieważ uznanie, że wykonawca nie 

podlega wykluczeniu, pomimo że zaistniała ku temu przesłanka, stanowi wyjątek od reguły, 

przepisy  w  zakresie  self-

deaning  należy  interpretować  wąsko.  Zamawiający  powinien 

zaniechać  wykluczenia  dopiero  wówczas,  kiedy  wykonawca  rzeczywiście  udowodnił  swoją 

KIO 1932/20 

rzetelność  przez  wskazanie  środków,  o  których  mowa  w  ust  8.  Ponieważ  zakres 

potencjalnych  przypadków  zastosowania  samooczyszczenia  jest  bardzo  szeroki,  a  liczba 

możliwych  stanów  faktycznych  jest  właściwie  nieograniczona,  ocena  prawidłowość 

wdrożenia przez wykonawcę self-deaning może przysparzać wielu trudność zamawiającym. 

Brak  jest  bowiem  możliwość  wskazania  wspólnego  mianownika  dla  prawidłowo 

zastosowanej  procedury  samooczyszczania.  Każdy  przypadek  musi  zostać  oceniony 

indywidualnie.  Skoro  zatem  krajowy  ustawodawca  powierzył  ocenę  skuteczność  procedury 

self-

deaning  zamawiającym,  to  powinni  oni  dążyć  do  maksymalnej  obiektywności  przy 

weryfikacji wdrożonych przez wykonawcę środków naprawczych” (J. Jamicka, Komentarz do 

art.  24  Pzp,  Prawo  zamówień  publicznych.  Komentarz,  M.  Jaworska  (red.)  2019,  wyd.  7, 

Legalis). 

Uzupełnił,  że  koncepcja  self-cleaningu  opiera  się  z  jednej  strony  na  zasadzie 

proporcjonalności,  z  drugiej  nie  może  naruszać  zasady  równego  traktowania  wykonawców  

i uczciwej konkurencji.  

Wskazał, że wykluczeniu zgodnie z brzmieniem art. 24 ust. 9 ustawy Pzp nie będzie 

podlegać  wykonawca,  jeżeli  zamawiający,  uwzględniając  wagę  i  szczególne  okoliczność 

czynu wykonawcy, uzna za wystarczające dowody przedstawione na podstawie ust. 8 tego 

artykułu.  

Stwierdził  na  powyższej  podstawie,  że  dowody  na  rzetelność  przedstawiane  przez 

wykonawcę  podlegają  zawsze  ocenie  zamawiającego,  do  którego  należy  ostateczne 

przesądzenie,  czy  można  uznać  je  za  wystarczające.  Swoboda  oceny  zamawiającego  jest 

przy  tym  ograniczona  wytycznymi,  które  ma  spełnić  wykonawca,  aby  skorzystać  

z dobrodziejstwa instytucji self- cleaningu. 

Podniósł,  że  przepis  art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp  wskazuje,  iż  składający 

samooczyszczenie wykonawca powinien co najmniej: 

udowodnić  naprawienie  szkody  wyrządzonej  przestępstwem  lub  przestępstwem 

skarbowym,  zadośćuczynienie  pieniężne  za  doznaną  krzywdę  lub  naprawienie 

szkody, 

wyczerpująco wyjaśnić stan faktyczny oraz współpracę z organami ścigania  

oraz 

wyczerpująco wyjaśnić podjęcie konkretnych środków technicznych, organizacyjnych  

i  kadrowych,  które  są  odpowiednie  dla  zapobiegania  dalszym  przestępstwom  lub 

przestępstwom skarbowym lub nieprawidłowemu postępowaniu wykonawcy. 

Podkreślił,  że  wykonawca  winien  przedstawić  dowody  na  tyle  wiarygodne  i  na  tyle 

wysokiej jakości, że potwierdzą uczciwość i solidność wykonawcy.  

KIO 1932/20 

Odwołujący stanął na stanowisku, że: 

choć  z  oświadczenia  przystępującego  wynika,  iż  wszystkie  kary  zostały 

„uregulowane"  to  na  potwierdzenie  tego  faktu  wykonawca  przedstawił  jedynie 

oświadczenie  prokurenta  spółki  w  sytuacji,  gdy  najprostszym  dowodem  jest 

przedstawienie 

potwierdzeń  przelewu  AKP,  czego  przystępujący  nie  uczynił  – 

oznacza  to,  że  przystępujący  nie  udowodnił  wykonania  podstawowego  działania  tj. 

naprawienia szkody, 

przystępujący  nie  przedstawił  w  zakresie  3  decyzji  wyczerpującego  opisu  stanu 

faktycznego  co  oznacza,  iż  zamawiający  nie  miał  możliwości  samodzielnej  oceny 

szczególnych okoliczności czynu wykonawcy, w rozumieniu art. 24 ust. 9 ustawy Pzp; 

stwierdził, że przedstawienie zarysu stanu faktycznego i szersze omówienie dotyczy 

jedynie  decyzji,  co  do  której  przystępujący  twierdzi,  że  nie  jest  ostateczna; 

przystępujący  nie  przedstawił  jakiejkolwiek  informacji  dotyczących  współpracy  

z organami administracji, 

w  odniesieniu  do  podjętych  działań  o  charakterze  technicznym,  organizacyjnym  czy 

kadrowym, że duża ich część została podjęta w roku 2020, a większość dowodów na 

potwierdzenie  działań  pochodzi  od  samej  spółki,  w  tym  są  to  oświadczenia  jej 

prokurenta;  z  wyjaśnień  nie  wynika  także,  jak  podjęte  konkretne  działania  mają 

zapobiegać kolejnym naruszeniom. 

Za  niezrozumiały  uznał  argument  zatrudnienia  przez  przystępującego  doradcy 

restrukturyzacyjnego  (doradztwo  w  zakresie  kontrolin

gu)  dla  przeciwdziałania  ponownemu 

naruszeniu przepisów ochrony środowiska, ponieważ zgodnie z ustawą z 15 czerwca 2007 r. 

o  licencji  doradcy  restrukturyzacyjnego  doradca  restrukturyzacyjny  specjalizuje  się  w 

zakresie  zagadnień  związanych  z  prawem  upadłościowym,  a  nie  ochroną  środowiska, 

doradca  taki może wykonywać w  szczególności  czynności  doradztwa restrukturyzacyjnego, 

które obejmują udzielanie porad, opinii i wyjaśnień oraz świadczenie innych usług z zakresu 

restrukturyzacji 

i upadłości. 

Zdaniem odwołującego przystępujący nie przedstawił także żadnych procedur, które 

rzekomo  wdrożył,  w  szczególności  procedur  kontrolingowych,  tj.  procedur  wewnętrznej 

kontroli  finansowej.  Uznał,  że  przystępujący  nie  podjął  nawet  próby  udowodnienia  jak 

procedury kontroli f

inansowej zapobiegają naruszeniom przepisów ochrony środowiska. 

Skonstatował że w sytuacji powtarzających się naruszeń, z których każde zakończyło 

się wydaniem decyzji administracyjnej o nałożeniu AKP (pierwsze z naruszeń miało miejsce  

w  roku  2015)  podjęcie  środków  technicznych  organizacyjnych  i  kadrowych,  należy  oceniać  

w  kontekście  ich  skuteczności  na  przestrzeni  ostatnich  prawie  5  lat;  nie  można  uznać,  iż 

KIO 1932/20 

wykonawca  jest  wiarygodny  i  rzetelny,  jeśli  pomimo  rzekomego  wprowadzenia  szeregu 

środków  zaradczych  wielokrotnie  narusza  przepisy  ochrony  środowiska,  w  szczególności 

przepisy dotyczące tego samego rodzaju działalności, tj. zbierania odpadów. 

Podsumował, że podejmowane środki zaradcze nie były skuteczne, a zatem nie były 

adekwatne dla zapobiegania dalszym naruszeniom. 

Dodatkowo stanął na stanowisku, że ocena samooczyszczenia wykonawcy powinna 

być  dokonywana  również  z  perspektywy  przedmiotu  zamówienia  w  szczególności 

zamawiający  winien  zweryfikować,  czy  w  zakresie  przedmiotu  zamówienia  występują 

czynności,  przy  realizacji  których  wykonawca  w  przeszłości  naruszył  przepisy  prawa 

skutkujące nałożeniem AKP. 

W  ocenie  odwołującego  zamawiający  przyjął  za  niebudzące  wątpliwości  informacje 

przystępującego,  iż  nie zamierza  zbierać  odpadów  w  ramach  realizacji  umowy,  pomimo,  iż 

wykonawca  ten  informuje  o  zamiarze  przeładunku  odpadów;  jeśli  wykonawca  dopuścił  się 

wielokrotnie  naruszenia skutkującego  nałożeniem  AKP  w  związku  ze  zbieraniem  odpadów,  

a  w  ramach  realizacji  umowy  wykonawca  ma  zamiar  przeładowywać  odpady,  to 

zamawiający powinien określić wagę naruszeń wykonawcy jako wyższą.  

Stwierdził,  że  zgodnie  z  ugruntowanym  orzecznictwem  przeładunek  odpadów 

obejmuje także ich zbieranie, a zatem przystępujący zamierza zbierać odpady.  

Wskazał, że w zakresie przedmiotu zamówienia leży także prowadzenie PSZOK, co 

nastąpi po uzyskaniu niezbędnych zezwoleń (to, iż zgodnie z art. 45 ust. 11 pkt. 11 ustawy  

o odpadach gmina prowadząca  PSZOK jest  zwolniona z  obowiązku uzyskania zezwolenia, 

może oznaczać, iż zamawiający przewiduje zbieranie odpadów w ramach realizacji umowy). 

W  ocenie  odwołującego  zamawiający  nie  dokonał  krytycznej  oceny  podjętych  przez 

przystępującego  środków,  na  co  wskazuje  w  szczególności  zaniechanie  wyjaśnienia 

przedstawionej  zamawiającemu  informacji  o  zamiarze  wniesienia  odwołania  od  decyzji 

WIOŚ  dotyczącej  wznowienia  postępowania  w  sprawie  AKP  z  2019  r.  w  marcu  2020  r., 

podczas gdy oferta została złożona 21 lipca 2020 r., tj. 4 miesiące później. 

Podkreślił,  że  przystępujący  zataił  przed  zamawiającym,  iż  decyzją  nr  1/KT/2019  z 

dnia  6  lutego  2019  r.  Prezydent  Miasta  Łodzi  nałożył  na  niego  AKP  w  wysokości  5  700 

złotych na podstawie art. 9x ust. 1 pkt 5, art. 9zb ust. 1 i art. 9zd ust. 1 ustawy z 13 września 

1996 r. 

o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (dalej „UCPG”) związku ze złożeniem 

przez  przystępującego  z  pięćdziesięciosiedmiodniowym  opóźnieniem  sprawozdania 

półrocznego,  o  którym  mowa  w  art.  9n  UCPG.  Uzupełnił,  że  decyzja  ta  ma  charakter 

ostateczny 

–  została  podtrzymana  przez  Samorządowe  Kolegium  Odwoławcze,  a  ponadto 

25  września  2019  r.  Wojewódzki  Sąd  Administracyjny  w  Łodzi  oddalił  skargę 

przystępującego na decyzję SKO, co oznacza to, iż wobec przystępującego wydano jeszcze 

KIO 1932/20 

jedną karę za naruszenie przepisów ochrony środowiska, której przystępujący w ofercie nie 

ujawnił. 

Wskazał,  iż  wykładnia  pojęcia  „przepisy  prawa  ochrony  środowiska"  do  którego 

nawiązuje art. 24. ust. 5 pkt 7) ustawy Pzp była przedmiotem rozważań KIO, która opowiada 

się  za  szerokim  rozumieniem  tego  pojęcia,  w  tym  uwzględnieniem  przepisów  ustawy  

o  odpadach  i  UCPG 

–  wyrok  z  22  sierpnia  2017  r.,  sygn.  akt  KIO  1638/17,  w  którym  Izba 

nakazała  wykluczenie  wykonawcy,  na  którego  nałożona  została  kara  administracyjna  za 

zbieranie odpadów bez wymaganego zezwolenia.  

Podsumował,  że  nałożenie  na  wykonawcę  kar  administracyjnych  za  naruszenie 

obowiązków  wynikających  z  ustawy  o  odpadach  i  ustawy  o  utrzymaniu  w  czystości  i 

porządku  w  gminach  może  stanowić  podstawę  do  wykluczenia  wykonawcy  z  art.  24  ust.  5 

pkt 

7  ustawy  Pzp,  uzupełniając,  że  taką  wykładnię  art.  24  ust.  5  pkt.  7  prezentuje  sam 

przystępujący,  wskazując  w  ofercie  AKP  nałożone  na  podstawie  ustawy  o  odpadach  oraz 

ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. 

Odwołujący podał dalej, że 4 czerwca 2019 r. Prezydent Miasta Łodzi wydał decyzję  

nr  2/KW/2019  w  sprawie  zakazu  wykonywania  przez  przystępującego  działalności  w 

zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości  z  terenu  miasta 

Łodzi. 

Stwierdził, że decyzja ta nie dotyczy wprawdzie AKP, ale wskazuje, iż przystępujący  

w  sposób  systematyczny  narusza  przepisy  ochrony  środowiska,  w  tym  regulującego 

analogiczną działalność jak objęta przedmiotem postępowania. 

Uznał,  że  powyższe  potwierdza,  iż  wprowadzone  przez  przystępującego  środki  nie 

były  wystarczające  dla  zapobiegnięcia  naruszeniu  przepisów  ochrony  środowiska  i  należy 

odmówić  przystępującemu  przymiotu  rzetelnego  wykonawcy.  Zamawiający  nie  uczynił 

zadość  swojemu  ustawowemu  obowiązkowi  do  rzetelnego  zbadania  przedłożonych 

wyjaśnień. Zwrócił uwagę, że nawet gdyby zamawiający nie posiadał informacji o zatajonych 

przez 

przystępującego  AKP,  to  i  tak,  na  podstawie  przedłożonych  dokumentów, 

charakteryzujących  się  dużym  poziomem  ogólności  i  pozostających  w  wewnętrznej 

sprzeczności  (choćby  w  zakresie  zarzutu  odwoływania  się  do  minionych  dat)  nie  powinien 

był uznać procedury self cleaning za skuteczną. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  dotyczącego  zaniechania  wykluczenia  przystępującego  

z postępowania na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 ustawy Pzp wskazał, że wykonawca 

ten 

zataił  przed  zamawiającym  informacje  dotyczące  wystąpienia wobec  niego  określonych  

w SIWZ postępowania przesłanek wykluczenia, tj. nałożenia kolejnej AKP oraz zawinionego 

KIO 1932/20 

poważnego  naruszenia  obowiązków  zawodowych,  co  oznacza,  że  winien  zostać  

z  postępowania  wykluczony  –  miał  bowiem  informacje  dotyczące  zaistnienia  wobec  niego 

konkretnych przesłanek wykluczenia i informacje te zataił, co najmniej w wyniku niedbalstwa. 

Powołał  się  na  wyrok  KIP,  zgodnie  z  którym  „Dla  rozważań  dotyczących  przesłanki 

wyklucz

enia  z  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  istotne  jest  jedynie  zachowanie  wykonawcy  i  treść  informacji  (mogącej  mieć 

wpływ  na  decyzje  zamawiającego),  natomiast  stan  wiedzy  czy  zachowanie  zamawiającego 

nie  ma 

żadnego  znaczenia.  W  szczególność  nie  ma  znaczenia  czy  zamawiający  został 

skutecznie  wprowadzony  w  błąd  na  skutek  czego  podjął  jakiekolwiek  decyzje  czy  wykonał 

jakiekolwiek  czynność.  Nawet  gdyby  zamawiający  w  powołaniu  na  wypracowane  notorium 

(uwzględniając  stan  wiedzy  posiadanej  przez  zamawiającego)  zachowałby  ostrożność  w 

podejmowaniu  decyzji,  to  samo  podanie  informacji  nieprawdziwej  wypełnia  przesłankę 

wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia. Przesłanki z art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 

ustawy  z  dn

ia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  są  przesłankami 

obligatoryjnymi  wykluczenia  na  gruncie  ustawy  krajowej,  co  oznacza  że  zamawiający  nie 

może  odstąpić  od  czynność  wykluczenia  wykonawcy,  który  przedstawił  informacje 

wprowadzające w błąd. Przy czym przy niedbałym przedstawieniu wprowadzających w błąd 

informacji ocena jego istotność jest uzależniona od tego czy mógł, a nie czy miał wpływ na 

decyzje w  sprawie  udzielenia  zamówienia. Wystarczające  jest  dla wykluczenia wykonawcy, 

to  aby  podana  infor

macja  mogła  jedynie  potencjalnie  wpłynąć  na  decyzje  zamawiającego. 

Przyjęcie  stanowiska,  że  ocena  istotnego  wpływu  jest  zależna  od  stanu  wiedzy 

zamawiającego  rodzi  niebezpieczne  skutki,  gdyż  uzależnia  ocenę  kłamstwa  od  tego  czy 

zamawiający  dał  się  okłamać,  czy  też  nie.  Każde  kłamstwo  świadczy  o  nierzetelność 

wykonamy,  a  przyjęcie,  że  nie  można  wykluczyć  wykonawcy,  którego  kłamstwo  wykrył 

zamawiający,  prowadziłoby  do  przerzucania  na  zamawiających  odpowiedzialność,  za 

informacje  podawane  przez  wykonawców.  Zamówienia  publiczne  są  realizowane  w  celu 

zaspokajania  potrzeb  społecznych,  wykonania  zadań  państwa  wobec  obywateli,  stąd  też 

wykonawca, który pozyskuje takie zamówienia, tym bardziej musi być wykonawcą rzetelnym 

i zdolnym do wykonania zamówienia” (wyrok z dnia 3 lutego 2020 r., sygn. KIO 104/20).  

Na podstawie dokumentacji przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia 

publicznego,  przekazanej  przez  zamawiającego  w  kopii  potwierdzonej  „za  zgodność                                

z oryginałem” przy piśmie z dnia 19 sierpnia 2020 r. – dokumentów przywołanych w dalszej 

części  uzasadnienia,  „Odpowiedzi  na  odwołanie”  wraz  z  załącznikami  –  pismo 

zamawiającego  z  dnia  9  września  2020  r.,  „Odpowiedzi  przystępującego  na  odwołanie”  –  

pismo  z  dnia 

7  października  2020  r.,  złożonych  przez  odwołującego  na  rozprawie 

przywołanych  w  dalszej  części  uzasadnienia  decyzji,  a  także  oświadczeń  i  stanowisk  stron 

KIO 1932/20 

oraz  przystępującego,    zaprezentowanych  w  toku  rozprawy  skład  orzekający  Izby  ustalił  i 

zważył, co następuje. 

Skład  orzekający  Izby  ustalił,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek 

skutkujących odrzuceniem odwołania w trybie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp i nie stwierdziwszy 

ich, skierował odwołanie do rozpoznania na rozprawę. 

Skład  orzekający  Izby  ustalił  nadto,  że  odwołujący  posiada  interes  w  uzyskaniu 

przedmiotowego  zamówienia,  kwalifikowany  możliwością  poniesienia  szkody  w  wyniku 

naruszenia przez zamawiającego przepisów,  o których mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, 

czego zamawiający nie kwestionował. 

Wypełnione  zostały  zatem  materialnoprawne  przesłanki  do  rozpoznania  odwołania, 

wynikające z treści art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. 

Zarzut  niezastosowania  art.  24  ust.  1  pkt  16  oraz  17  ustawy  Pzp  i  zaniechania 

wykluczenia  przystępującego  z  postępowania  pomimo,  iż  wykonawca  ten  wprowadził 

zamawiającego  w  błąd  nie  informując,  iż  zachodzi  wobec  niego  przesłanka  wykluczenia,  

o której mowa art. 24 ust. 5 pkt 2 ustawy Pzp oraz oświadczając, iż zachodzi wobec niego 

przesłanka  wykluczenia,  o  której  mowa  w  art.  24  ust.  5  pkt.  7  ustawy  Pzp,  pomijając  przy 

tym,  iż  została  na  niego  nałożona  ostateczna  kara  za  naruszenie  przepisów  ochrony 

środowiska  przez  Prezydenta  Miasta  Łodzi  w  wysokości  5  700  zł  oraz,  iż  wydano  wobec 

niego  decyzję  o  zakazie  prowadzenia  działalności  gospodarczej  na  terenie  miasta  Łodzi 

potwierdził się częściowo. 

Wobec  złożenia  przez  odwołującego  na  posiedzeniu  oświadczenia,  iż  cofa  zarzut 

dotyczący zaniechania wykluczenia przystępującego z udziału w postępowaniu na podstawie 

art.  24  ust.  5  pkt  2 

ustawy  Pzp  skład  orzekający  Izby  uznał  w  konsekwencji  (odwołujący 

zarzut  dotyczący  naruszenia  art.  24  ust.  1  pkt  16  i  17  ustawy  Pzp  postawił  jako 

konsekwencja  zatajenia 

zawinionego  poważnego  naruszenia  przez  przystępującego 

obowiązków  zawodowych),  że  zarzut  dotyczący  naruszenia  art.  24  ust.  1  pkt  16  oraz  17 

ustawy  Pzp 

w  części  dotyczącej  zaniechania  wykluczenia  przystępującego  z  tego  powodu, 

że  ten  wprowadził  zamawiającego  w  błąd  nie  informując,  że  zachodzi  wobec  niego 

przesłanka wykluczenia z art. 24 ust. 5 pkt 2 ustawy Pzp nie potwierdził się. 

Skład orzekający Izby – w pozostałym zakresie – ustalił i zważył, co następuje. 

W ofercie  (wypełniony  załącznik  nr  7  do  SIWZ) przystępujący  nie podał,  że wydano 

decyzje: 

KIO 1932/20 

Nr  1/KT/2019  z  dnia  6  lutego  2019  r.  Prezydenta  Miasta  Łodzi  nakładającą  na 

przystępującego karę pieniężną w wysokości 5 700 zł, 

Nr 2/KW/2019 z dnia 4 czerwca 2019 r. Prezydenta Miasta Łodzi w sprawie zakazu 

wykonywania  przez  przystępującego  działalności  w  zakresie  odbierania  odpadów 

komunalnych od właścicieli nieruchomości. 

Odwołujący  udowodnił,  składając  kopię  decyzji  Nr  1/KT/2019  oraz  kopię  odpisu 

wyroku WSA  w  Łodzi  sygn.  akt II  Sa/Łd  514/18 z  dnia 25  września 2019 r.,  że  ostateczną 

decyzją  administracyjną  Nr  1/KT/2019  z  dnia  6  lutego  2019  r.  Prezydenta  Miasta  Łodzi 

nałożono na przystępującego karę pieniężną w wysokości 5 700 zł. 

W treści tejże decyzji wskazano, że została wydana na podstawie art. 9x ust. 1 pkt 5 

oraz art. 9zb ust. 1 i art. 9zd ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości  

i porządku w gminach (Dz.U. z 2018 r. poz. 1454 z późn. zm.). 

K

ara  w  wysokości  5 700  zł  została  nałożona  na  przystępującego  „za  przekazanie  

z pięćdziesięciodniowym opóźnieniem sprawozdania półrocznego, o którym mowa w art. 9n 

ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach”.  

W  decyzji  w

skazano,  iż  „Przepisy  ustawy  o  utrzymaniu  czystości  i  porządku  w 

gminach nie umożliwiają miarkowania wysokości kary za złożenie sprawozdania po terminie 

bądź  odstąpienia  od  jej  wymierzenia.  Jednocześnie  dla  tej  kary  wyłączona  została 

konieczność  brania  pod  uwagę  przy  jej  ustalaniu  stopnia  szkodliwości  czynu,  zakresu 

naruszenia oraz dotychczasowej działalności podmiotu – zapis art. 9zc ust. 1 ustawy.”  

W  decyzji  przywołano  także  fragment  decyzji  z  dnia  4  stycznia  2019  r.  (znak: 

S

KO.4177.76.2018)  Samorządowego  Kolegium  Odwoławczego  w  Łodzi:  „(…)  naruszenie 

prawa  nie  może  zostać  uznane  za  znikome.  Półroczne  sprawozdania  zawierają  szereg 

bardzo  ważnych  dla  miasta  Łodzi  informacji  dotyczących  mas:  poszczególnych  rodzajów 

odbieranych  o

dpadów  komunalnych,    w  tym  odpadów  ulegających  biodegradacji,  oraz 

sposobie ich  zagospodarowania, mas odpadów papieru, metali, tworzyw sztucznych i szkła 

przygotowanych  do  ponownego  użycia  i  poddanych  recyklingowi  oraz  mas  odpadów 

budowlanych  i  rozbiórkowych  przygotowanych  do  ponownego  użycia  poddanych 

recyklingowi i innym proces odzysku. 

Zawarte w sprawozdaniu półrocznym informacje o ww. 

masach odpadów są dla gminy Łódź niezwykle istotne w kontekście obowiązków nałożonych 

przepisami  ustawy  o  otrzymaniu  czy

stości  i  porządku  w  gminach.  (…)  Informacje  zawarte  

w sprawozdaniach półrocznych umożliwiają gminie zorientowanie się w istniejącej do końca 

lipca  bieżącego  roku  (termin  składania  sprawozdań)  oraz  podjęcie  we  właściwym  czasie 

odpowiednich  działań,  które  umożliwią  osiągnięcie  wymaganych  wskaźników  do  końca 

danego  roku. 

W  tym  zakresie  bardzo  istotna  jest  również  informacja,  iż  dany  podmiot  nie 

prowadzi  odbioru  odpadów,  ponieważ  nie  wykaże  on  odpowiednich  mas  odpadów,  w 

KIO 1932/20 

związku  z  tym  Miasto  będzie  miało  informację,  że  potencjalne  masy  odpadów  od  tego 

podmiotu będą musiały zostać uzupełnione masami pochodzącymi od innych podmiotów.” 

Odwołujący  udowodnił  także,  składając  kopię  ww.  decyzji  Nr  2/KW/2019,  że 

zakazano  przystępującemu  wykonywania  działalności  w  zakresie  odbierania  odpadów 

komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości.  Nie  miała  ona  jednak  znaczenia  dla 

zastosowania przesłanki z art. 24 ust. 5 pkt 7 ustawy Pzp skoro nie dotyczy ona nałożenia 

kar pieniężnych. 

Informacji  o  nałożeniu  ww.  kary  pieniężnej  przystępujący  zamawiającemu  nie 

przedstawił. 

W  świetle  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  zamawiający  ma  obowiązek  wykluczyć 

wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawił  informacje 

wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. Wykluczenie 

wykonawcy  na  wskazanej  podst

awie  prawnej  możliwe  jest  w  przypadku  łącznego 

wystąpienia  okoliczności,  o  których  mowa  w  tej  regulacji.  Powyższa  podstawa  znajdzie 

zatem  zastosowanie,  jeżeli  wykonawcy  będzie  można  przypisać  lekkomyślność  lub 

niedbalstwo  w  zależności  od  stanu  jego  świadomości.  Przy  lekkomyślności  dłużnik 

(wykonawca)  zdaje  sobie  sprawę  z  tego,  że  określone  zachowanie  może  prowadzić  do 

naruszenia 

zobowiązania, ale bezpodstawnie sądzi, iż uda mu się jednak tego uniknąć. Przy 

niedbalstwie  natomiast  dłużnik  (wykonawca)  nie  zdaje  sobie  sprawy,  choć  powinien,  że 

określone zachowanie prowadzić będzie do naruszenia przez niego zobowiązania.  

 Z kolei pod 

pojęciem „informacje wprowadzające w błąd zamawiającego”, o których 

mowa  w  ww.  przepisie  należy  rozumieć  takie  informacje,  które  pozostają  w  sprzeczności  

z  istniejącym  stanem  faktycznym  –  są  to  informacje  nieprawdziwe,  niezgodne  

z  rzeczywistością,  a  których  podanie  przez  wykonawcę  skutkuje  mylnym  przekonaniem 

zamawiającego co do istniejącej rzeczywistości. Istotna jest zatem treść informacji podanych 

przez  wykonawcę,  jak  również  to  jaki  skutek  mogły  one  wywołać  w  świadomości  danego 

zamawiającego.  Jednocześnie  podkreślić  należy,  iż  w  świetle  ww.  przepisu  wykluczeniu 

podlega  wykonawca  za  podanie  wprowadzających  w  błąd  informacji,  które  nie  muszą 

wpływać na działania zamawiającego, wystarczającym jest, że mogą mieć istotny wpływ na 

decyzje podejmowane przez z

amawiającego w postępowaniu.  

 Wskaza

ć  należy,  że  do  informacji  mogących  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane  przez  zamawiającego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  co  do 

zasady,  można  zaliczyć  informacje  stanowiące  podstawę  wyboru  oferty  najkorzystniejszej, 

wykluczenia wykonawcy, czy też odrzucenia jego oferty.  

KIO 1932/20 

 W  ocenie 

składu  orzekającego  Izby  w  okolicznościach  niniejszej  sprawy  zostały 

spełnione przesłanki wskazane w art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp warunkujące wykluczenie 

przystępującego.  

K

ara  pieniężna  w  wysokości  5  700  zł  nałożona  została  na  przystępującego 

ostateczną decyzją administracyjną Nr 1/KT/2019 z dnia 6 lutego 2019 r. Prezydenta Miasta 

Łodzi,  decyzją  o  naruszeniu  obowiązków  wynikających  z  przepisów  ochrony  środowiska  –

(„zaliczenie” wskazanej w tejże decyzji ustawy o otrzymaniu porządki i czystości w gminach 

ustawy do przepisów ochrony środowiska nie było przez uczestników kwestionowane). 

Uzupełniająco  skład  orzekający  Izby  wskazuje,  iż  w  pełni  podziela  stanowisko 

Krajowej  Izby  Od

woławczej  wyrażone  w  wyroku  z  dnia  13  grudnia  2017  r.  sygn.  akt  KIO 

,  zgodnie  z  którym  „(…)  dokonując  wykładni  treści  art.  24  ust.  5  pkt  7  ZamPublU 

należy  opowiedzieć  się  za  szerokim  rozumieniem  sformułowania  „prawo  ochrony 

środowiska”,  a  zatem  nie  jak  twierdzi  przystępujący,  odnoszącym  się  jedynie  do  aktu 

prawnego jakim jest ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 roku - 

Prawo ochrony środowiska. (...) 

omawiany  przepis  stanowi  implementację art.  57  ust.  4 lit.  a dyrektywy  2014/24/UE,  zatem 

jego interpretacj

i należy dokonywać z poszanowaniem zasad i celów tej dyrektywy. W myśl 

art.  18  ust.  2.  Dyrektywy  państwa  członkowskie  podejmują  stosowne  środki  służące 

zapewnieniu,  by  przy  realizacji  zamówień  publicznych  wykonawcy  przestrzegali  mających 

zastosowanie  obowi

ązków  w  dziedzinie  prawa  ochrony  środowiska,  prawa  socjalnego  i 

prawa pracy, ustanowionych w przepisach unijnych, krajowych, układach zbiorowych bądź w 

przepisach  międzynarodowego  prawa  ochrony  środowiska,  międzynarodowego  prawa 

socjalnego 

i  międzynarodowego  prawa  pracy  wymienionych  w  załączniku  X.  Akty  prawne 

wprost wskazane w załączniku X (podane w tym  załączniku Międzynarodowe konwencje w 

zakresie  prawa  socjalnego  oraz  ochrony  środowiska)  na  gruncie  prawa  polskiego  są 

uwzględnione w różnych ustawach, w tym w zakresie „prawa ochrony środowiska” nie tylko 

w ustawie - 

Prawo ochrony środowiska. Nie ma zatem podstawy do zawężającej interpretacji 

treści art. 24 ust. 5 pkt 7 ZamPublU, poprzez rozumienie pojęcia prawa ochrony środowiska” 

wyłącznie  w  odniesieniu  do  ustawy  z  dnia  27  kwietnia  2001  roku  -  Prawo  ochrony 

środowiska.  Nałożenie  zatem  na  wykonawcę  kar  administracyjnych  za  naruszenie 

obowiązków  wynikających  z  ustawy  o  odpadach  i  ustawy  o  utrzymaniu  w  czystości  i 

porządku w gminach może stanowić podstawę do wykluczenia wykonawcy na podstawie art. 

24 ust. 5 pkt 7 ZamPublU.” 

W

aga  naruszenia  wynika  z  przywołanego  powyżej  fragmentu  decyzji 

Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi. 

Podkreślić jednocześnie należy, że przepis art. 24 ust. 5 pkt 7 ustawy Pzp nie zawęża 

przesłanki wykluczenia ze względu na organ wydający decyzję toteż dywagacje co do tego, 

czy Prezydent Miasta Łodzi jest organem ochrony środowiska pozostają bez znaczenia.  

KIO 1932/20 

Istotna  jest  wysokość  nałożonej  kary  (tu:    kara  w  wysokości  5700  zł  bezsprzecznie 

jest większa niż 3000 zł) oraz charakter naruszenia – obowiązków wynikających z przepisów 

ochrony środowiska. 

Uwzględniając  powyższe,  skład  orzekający  Izby  uznał,  że  przystępujący  winien 

poinformować  zamawiającego  w  ramach  złożonych  wyjaśnień,  iż  ww.  decyzją  ostateczną 

nałożono  na  niego  karę  pieniężną.  Nie  czyniąc  tego,  przystępujący,  co  najmniej  w  wyniku 

niedbalstwa  przedstawił  informację  wprowadzającą  w  błąd  zamawiającego,  która  miała 

istotny  wpływ  na  decyzję  zamawiającego  (zamawiający  zaniechał  wykluczenia 

przystępującego,  poddał  jego  ofertę  ocenie  i  uznał  ją  za  najkorzystniejszą),  co  prowadzić 

winno  do  jego  wykluczenia  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp.  Skoro 

zamawiający nie wykluczył przystępującego z tego względu to uznać należy, że dopuścił się 

naruszenia przepisu art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp. 

Zarzut 

błędnej  oceny  wyjaśnień  złożonych  przez  przystępującego  i  przyjęcie,  że 

dowody  przedstawione  przez  tego  wykonawcę  na  podstawie  art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp  są 

wystarczające  i  wskazują  na  rzetelność  tego  wykonawcy,  co  w  konsekwencji  doprowadziło 

do  zaniechania  wykluczenia  tegoż  wykonawcy  z  postępowania  w  sytuacji,  gdy  nie  wykazał 

on,  że  podjął  konkretne  i  odpowiednie  środki  dla  zapobiegnięcia  w  przyszłości 

nieprawidłowemu postępowaniu polegającemu na naruszaniu przepisów ochrony środowiska 

oraz nie przedstawił zamawiającemu informacji o nałożeniu administracyjnej kary pieniężnej  

w wysokości 5 700 zł przez Prezydenta Miasta Łodzi potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

Przedmiotem  zamówienia  jest  świadczenie  usług  odbioru  i  zagospodarowania 

odpadów  komunalnych  powstających  na  nieruchomościach  zamieszkałych  Miasta  i  Gminy 

Wiązów (pkt 3 SIWZ „Opis przedmiotu zamówienia”). 

W  pkt.  5a  SIWZ  „Podstawy  wykluczenia,  o  których  mowa  w  art.  24  ust.  5” 

zamawiający  przewidział  wykluczenie  wykonawcy  wobec  którego  wydano  ostateczną 

decyzję administracyjną o naruszeniu obowiązków  wynikających z m.in. z przepisów prawa 

ochrony środowiska, jeżeli wymierzono tą decyzją karę pieniężną nie niższą iż 3000 złotych. 

Zamawiający  przewidział  tzw.  procedurę  odwróconą  (art.  24  aa  ust.  1  ustawy  Pzp), 

tj. przewidział, że najpierw dokona oceny ofert, a następnie zbada, czy wykonawca, którego 

oferta została oceniona jako najkorzystniejsza nie podlega wykluczeniu oraz spełnia warunki 

udziału w postepowaniu (pkt 6 SIWZ „Wykaz oświadczeń lub dokumentów, potwierdzających 

spełnianie warunków udziału w postepowaniu oraz brak podstaw wykluczenia.”). 

KIO 1932/20 

Jednym  z  opracowanych  przez  zamawiającego wzorów  był  załącznik  nr  7  do  SIWZ 

„Oświadczenie  o  braku  podstaw  do  wykluczenia  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego Wykonawcy” (pkt 20 „Załączniki do specyfikacji”). 

Pismem z dnia 16 lipca 2020 r. przystępujący skierował do zamawiającego wniosek  

o  usunięcie  przesłanki  wykluczenia  na  podstawie  art.  24  ust.  5  ustawy  Pzp,  podnosząc  że 

„może ona eliminować z udziału w postępowaniu wykonawców, którzy są w stanie należycie 

zrealizować przedmiotowe zamówienie publiczne, co wpływałoby niekorzystnie na poprawę 

konk

urencyjności  w  tym  postępowaniu.  Podmioty  działające  na  rynku  odbioru  odpadów 

komunalnych  prowadzą  równocześnie  inne  działalności  związane  z  gospodarka  odpadami, 

np.  zbieranie  odpadów  czy  ich  przetwarzanie.  Zdarza  się,  że  w  ramach  tych  pobocznych 

działalności na podmioty nakładane są administracyjne kary pieniężne, które chociaż nie są 

bezpośrednio  związane  z  przedmiotem  tego  postępowania,  uniemożliwiają  wykonawcom 

wzięcie udziału.” 

Zamawiający, pismem z dnia 20 lipca 2020 r. odpowiedział, że „Zgodnie z  zapisami  

w ogłoszeniu o zamówieniu Zamawiający przewiduje fakultatywne podstawy wykluczenia.” 

Termin  składania  ofert  upłynął  21  lipca  2020  r.  o  godz.  9

.  (pkt  11  SIWZ  „Miejsce 

oraz termin składania i otwarcia ofert”).  

Oferty złożyło trzech wykonawców w tym odwołujący i przystępujący. 

Przystępujący  w  załączonym  do  oferty  wypełnionym  załączniku  nr  7  do  SIWZ 

oświadczył,  że  zachodzą  w  stosunku  do  niego  podstawy  wykluczenia  na  podstawie  art.  24  

ust. 5 pkt 7 ustawy Pzp oraz, 

że podjął środki zaradcze. 

Przystępujący oświadczył: „Oświadczam, że zachodzą w stosunku do mnie podstawy 

wykluczenia  z  postępowania  na  podstawie  art.  24  ust.  5  pkt  7  ustawy  PZP  (…)  . 

Jednocześnie  oświadczam,  że  w  związku  z  ww.  okolicznością,  na  podstawie  art.  24  ust.  8 

ustawy Pzp podjąłem następujące środki naprawcze: 

Wobec  wykonawcy  zachodzi  fakultatywna  podstawa  do  wykluczenia  określona  

w  art.  24  ust.  5  pkt  7  pzp  w  zakresie  w  jakim  odnosi  się  do  naruszenia  przepisów  prawa 

ochrony  środowiska,  tj.  na  wykonawcę  nałożono  następujące  kary  administracyjne 

(wymierzone  na  podstawie  decyzji  administracyjnych,  które  stały  się  ostateczne  w  ciągu 

trzech ostatnich lat): 

(i) 5.000 zł za niepoinformowanie Prezydenta Miasta Wałbrzycha o miejscu zbierania 

zużytego  sprzętu  elektrycznego  i  elektronicznego  decyzja  Dolnośląskiego  Wojewódzkiego 

Inspektora Ochrony Środowiska z 23 czerwca I .2017; 

KIO 1932/20 

(ii) 5.000 zł za naruszenie warunków zezwolenia na zbieranie odpadów w Wałbrzychu 

przy  ul.  Uczniowskiej  21  decyzja  Dolnośląskiego  Wojewódzkiego  Inspektora  Ochrony 

Środowiska we Wrocławiu z 24 czerwca 2017 r., znak DW-Dl.7062.2.2017.id; 

(iii)  50.000  zł  za  zbieranie  odpadów  bez  zezwolenia  w  Nysie  przy  

ul. Morcinka 66e decyzja Generalnego Inspektora Ochrony 

Środowiska z 16 listopada 2017 

r., znak DI 0-420/509/2016/amz. 

Po 

pierwsze,  PHU  Komunalnik  sp.  z  o.o.  uregulowało  wszystkie  powyższe  kary 

administracyjne,  co  samo  przez  się  świadczy  o  skuteczności  samooczyszczenia  (jako 

substytutu wyrządzonej „szkody” na środowisku). W załączeniu przedkładamy oświadczenie 

prokurenta  spółki  Pana  M.  D.  odpowiedzialnego  za  dokonywanie  płatności,  że  wszystkie  z 

wyżej wymienionych kar zostały uregulowane. Po drugie, w stosunku do każdego z naruszeń 

objętych przedmiotowymi decyzjami PHU Komunalnik sp. z o.o. podjęła działania osobowe, 

organizacyjne  i  prawne,  których  celem  jest  zapobieżenie  w  przyszłości  wystąpieniu 

podobnych  naruszeń.  Spółka  przeszła  kompleksowy  audyt  wewnętrzny  i  uzyskała  normę 

ISO,  którą  przedkładamy  w  załączeniu.  Wprowadzono  zatem  ogólne  procedury 

wewnętrznego  kontrolingu,  które  minimalizują  ryzyko  wystąpienia  naruszeń  w  przyszłości. 

Dodatkowo  od  stycznia  br.  zatrudniono  doradcę  restrukturyzacyjnego,  którego  celem  jest 

wdrożenia  jeszcze  bardziej  szczegółowych  procedur  kontrolingu.  W  załączeniu  przesyłamy 

umowę  ze  wspomnianym  specjalistą  zanonimizowaną  co  do  jego  danych  osobowych,  jak  

i  kwoty  należnego  wynagrodzenia.  Ponadto  od  marca  bieżącego  roku  nawiązano  także 

trwałą  współpracę  z  radcą  prawnym  specjalizującym  się  w  szeroko  rozumianym  prawie 

ochrony  środowiska,  który  również  będzie  odpowiedzialny  za  minimalizację  ryzyk 

związanych  z  naruszeniami  prawa.  W  załączeniu  przedkładamy  zanonimizowaną  umowę  z 

tą  osobą,  z  utajnioną  również  kwotą  wynagrodzenia.  Przechodząc  do  szczegółowych 

rozwiązań względem poszczególnych naruszeń, to po zdarzeniu objętym decyzją (i) wydano 

wewnętrzne  zarządzenia  (w  załączeniu)  wyznaczające  osoby,  które  zobowiązane  są  z 

ramienia spółki do informowania właściwych podmiotów o rozpoczęciu działalności zbierania 

zużytego  sprzętu  elektrycznego  i  elektronicznego.  O  skuteczności  tego  rozwiązania 

najdobitniej  świadczy  fakt,  że  jak  dotąd  PHU  Komunalnik  sp.  z  o.o.  nie  wymierzono 

analogicznej  kary  administracyjnej.  Na  dowód  przestrzegania  rzeczonego  obowiązku 

informacyjnego  w  załączeniu  przedkładam  oświadczenie  Pana  A.  C.  –  dyrektora  oddziału 

Wałbrzych. Szczególną  uwagę należy  zwrócić na to, że w decyzji (i) Dolnośląskiego WIOŚ 

wprost wskazano, że naruszenie nie wywołało negatywnego wpływu na środowisko, a nadto 

wymierzono  karę  administracyjną  w  najmniejszej  z  możliwych  wysokości.  W  załączeniu 

przedkładamy  przedmiotową  decyzję.  Dodatkowo  w  przypadku  uzyskania  niniejszego 

zamówienia publicznego PHU Komunalnik sp. z o.o. nie będzie prowadził zbierania zużytego 

sprzętu  elektrycznego  i  elektronicznego  lecz  przekazywał  go  bezpośrednio  lub  z 

KIO 1932/20 

wykorzystaniem  przeładunku  do  właściwej  instalacji.  Odnośnie  decyzji  (ii)  również 

wyznaczono  osobę  odpowiedzialną  za  przestrzeganie  warunków  zezwolenia  na  zbieranie 

odpadów  w  Wałbrzychu.  W  załączeniu  przedkładamy  stosowne  zarządzenie  Prezesa 

Zarządu 

i 

sprawozdanie 

tej 

osoby 

z 

wykonania 

zarządzenia.  

O  skuteczności  tego rozwiązania  najdobitniej  świadczy  fakt,  że  jak  dotąd  PHU  Komunalnik  

sp.  z  o.o.  nie  wymierzono  analogicznej  kary  administracyjnej.  Na  dowód  przestrzegania 

warunków zezwolenia na zbieranie odpadów w załączeniu przedkładam oświadczenia Pana 

A. C. 

– dyrektora oddziału Wałbrzych. Szczególną uwagę należy zwrócić na to, że w decyzji 

(ii)  Dolnośląskiego  WIOŚ  wprost  wskazano,  że  naruszenie  nie  wywołało  negatywnego 

wpływu  na  środowisko,  a  nadto  wymierzono  karę  administracyjną  w  prawie  najniższej  z 

możliwych  wysokości.  W  załączeniu  przedkładamy  przedmiotową  decyzję.  Dodatkowo 

zaznaczam,  że  w  przypadku  uzyskania  niniejszego  zamówienia  publicznego  PHU 

Komunalnik  sp.  z  o.o.  nie  będzie  zbierał  odpadów,  gdyż  będą  one  przekazywane 

bezpośrednio  lub  z  wykorzystaniem  przeładunku  do  właściwej  instalacji.  Co  się  zaś  tyczy 

decyzji (iii) to wyjaśnić należy, że dotyczy ona stanu z przełomu 2015 i 2016 roku. Po kontroli 

z  lutego  2016  r.  PHU  Komunalnik  sp.  z  o.o.  zrezygnowała  z  uzyskiwania  zezwolenia  na 

zbieranie odpadów w Nysie i zaprzestała całkowicie wykorzystywania terenu zlokalizowanej 

tam bazy magazynowo-

transportowej do magazynowania odpadów. P HU Komunalnik sp. z 

o.o. utworzyła alternatywne miejsca, w których prowadzi działalność zbierania odpadów, co 

wprost  wynika  z  wpisu  do  BDO.  Taki  stan  rzeczy  trwa  po  dzisiaj,  na  dowód  czego 

przedkładam  oświadczenie  prokurenta  spółki  –  Pana  M.  D.  .  Wprowadzenie  rzeczonego 

rozwiązania  organizacyjnego  pozwoliło  na  trwałe  wyeliminować  ryzyko  zbierania  odpadów 

bez stosowanego zezwolenia. Najdobitniej o jego skuteczności świadczy natomiast fakt, jak 

dotąd  na  PHU  Komunalnik  nie  nałożono  kary  administracyjnej  za  zbieranie  odpadów  na 

terenie  bazy  magazynowo-

transportowej  w  Nysie.  Dodatkowo  zaznaczam,  że  w  przypadku 

uzyskania niniejszego zamówienia publicznego PHU Komunalnik sp. z o.o. nie będzie zbierał 

odpadów, gdyż będą one przekazywane bezpośrednio lub z wykorzystaniem przeładunku do 

właściwej  instalacji.  Specyficzna  sytuacja  dotyczy  natomiast  kary  administracyjnej  w 

wysokości  388.957,50  zł  za  zbieranie  odpadów  w  Boguszowie  Gorcach  bez  zezwolenia  – 

decyzja Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z 17 czerwca 201 9 

r.  Kara  ta  nie  jest  bowiem  wykonalna.  Mianowicie  na  mocy  postanowień  Dolnośląskiego 

WIOŚ  z  9  i  21  października  2019  r.,  które  przedkładam  w  załączeniu,  wznowiono 

postepowanie  administracyjne  w  sprawie  wymierzenia  tej  kary  oraz  zawieszono  jej 

wykonanie.  Taki  stan  rzeczy  utrzymywał  się  w  momencie  złożenia  oferty,  i  utrzymuje  się 

nadal,  z  tą jednak  różnicą,  iż  4 marca  2020  r.  pełnomocnikowi  PHU  Komunalnik  sp.  z  o.o. 

doręczono decyzję Dolnośląskiego WIOŚ z 17 lutego 2020 r. odmawiającą uchylenia decyzji 

wymierzającej rzeczoną karę administracyjną. Decyzja ta (z 17 lutego 2020 r.) nie jest jednak 

KIO 1932/20 

ostateczna,  gdyż  służy  od  niej  odwołanie  w  administracyjnym  toku  instancyjnym  (zob. 

pouczenie decyzji). PHU Komunalnik sp. z o.o. wniesie t

akie odwołanie, ale ma na to jeszcze 

czas (do 18 marca br.). Na potwierdzenie oświadczenie pełnomocnika o terminie odebrania 

decyzji z 17 lutego 2020 r. Niezależenie od powyższego pragnę zaznaczyć, że także i w tym 

przypadku  PHU  Komunalnik  sp.  z  o.o.  podjęła  skuteczne  działania  eliminujące  ryzyko 

podobnych  naruszeń  w  przyszłości.  Wyjaśnić  bowiem  należy,  że  zbieranie  odpadów  na 

nieruchomości  (w  prawnorzeczowym  ujęciu)  w  Boguszowie  Gorcach  prowadzone  było  na 

części użyczonej innemu podmiotowi i prowadzone było przez ten właśnie podmiot (Atest sp. 

z o.o.). Żeby w przyszłości nie narażać się na powołany zarzut PHU Komunalnik sp. z o.o. 

rozwiązała umowę z Atest sp. z o.o. W załączeniu przedkładamy umowę z Atest sp. z o.o., w 

której  jest  mowa  o  tym,  że  to  ta  spółka  będzie  zbierać  odpady  na  użyczonej  części  oraz 

wypowiedzenie  tej  umowy.  Jednocześnie  przedkładamy  oświadczenie  prokurenta  spółki 

Pana M. D.

, potwierdzające trwałe zaprzestanie zbierania odpadów w Boguszowie Gorcach. 

Dodatkowo  zaznaczam

,  że  w  przypadku  uzyskania  niniejszego  zamówienia  publicznego 

PHU  Komunalnik  sp.  z  o.o.  nie  będzie  zbierał  odpadów,  gdyż  będą  one  przekazywane 

bezpośrednio  lub  z  wykorzystaniem  przeładunku  do  właściwej  instalacji.  Wszystkie 

powyższe  rozwiązania  osobowoorganizacyjne,  w  szczególności  te  ogólne  wymienione  na 

początku,  dają  gwarancję  eliminacji  ponownych  naruszeń  skutkujących  hipotetycznie 

możliwością wymierzenia PHU Komunalnik sp. z o.o. kar administracyjnych. Na wypadek, i z 

daleko idącej ostrożności, gdyby powyższe wyjaśnienia, a w szczególności zaś przedłożone 

dowody  były  dla  zamawiającego  niewystarczające,  wnoszę  o  przeprowadzenie  dowodu  z 

przesłuchania  Pana  M.  D.  większościowego  udziałowca  spółki  na  wszystkie  okoliczności 

wskazane  wyżej.  Przypominam  przy  tym,  że  „przykładowy  charakter  środków  pozwala 

przyjąć,  że  wykonawca  w  celu  wykazania  rzetelności  może  przedstawić  inne  środki    np. 

oświadczenia,  wyjaśnienia,  dokumenty  z  zeznań  świadków,  wdrożenie  procedury 

naprawczej”  –  za  M.  Sieradzka,  Komentarz  do  art.  24  w  Prawo  zamówień  publicznych. 

Komentarz, wyd. l, 201 8 r

.”  

Nie załączył żadnego dowodu. 

Pismem z dnia 22 lipca 2020 r. zamawiający wezwał przystępującego, powołując się 

na  art.  26  ust.  2  ustawy  Pzp,  do  złożenia  m.in.  dokumentów  (łącznie  17  pozycji),  na  które 

powoływał się przystępujący w oświadczeniu (wypełnionym załączniku nr 7 do SIWZ). 

Zamawiający wezwał przystępującego do złożenia: 

oświadczenia prokurenta spółki Pana M., że wszystkie kary zostały zapłacone; 

2.  kserokopii uzyskanej normy ISO; 

kserokopii umowy z doradcą restrukturyzacyjnym; 

kserokopii umowy z radcą prawnym; 

KIO 1932/20 

kserokopii  wewnętrznych  zarządzeń  dotyczących  wyznaczenia  osób,  które 

zobowiązane są do  informowania  właściwych podmiotów  o rozpoczęciu działalności 

zbierania zu

żytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego; 

oświadczenia Pana A. C. dotyczące przestrzegania obowiązku informowania; 

kserokopii  decyzji  administracyjnej  WIOŚ  dotyczącej  wymierzenia  najmniejszej  kary 

administracyjnej (i); 

kserokopii  zarządzenia  dotyczącego  wyznaczenia  osoby  przestrzegającej  warunki 

zezwolenia wraz ze sprawozdaniem z wykonania zarządzenia; 

oświadczenia  Pana  A.  C.  dotyczące  przestrzegania  warunków  zezwolenia  na 

zbieranie odpadów; 

10. kserokopii 

decyzji 

administracyj

nej  WIOŚ  dotyczącej  wymierzenia  prawie 

najmniejszej kary administracyjnej (ii); 

oświadczenia  prokurenta  spółki  Pana  M.  D.  o  miejscach,  w  których  prowadzi 

działalność zbierania; 

kserokopii decyzji Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z 

17.06.2019r.; 

kserokopii  postanowienia  Dolnośląskiego  Wojewódzkiego  Inspektora  Ochrony 

Środowiska z 9 i 21 października 2019r.; 

kserokopii decyzji Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z 

17.02.2020r.; 

kserokopii odwołania od decyzji Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony 

Środowiska z 17.02.2020r.; 

kserokopii umowy z Atest sp. z o. o. oraz kserokopię wypowiedzenia tej umowy; 

oświadczenia  prokurenta  spółki  Pana  M.  D.  potwierdzające  trwałe  zaprzestanie 

zbierania odpadów w Boguszowie Gorcach. 

Do  pisma  z  dnia  31  lipca  2020  r.,  będącego  odpowiedzią  na  wezwanie 

zamawiającego  z  22  lipca  2020  r.  przystępujący  załączył    wskazane  w  wezwaniu 

zamawiającego dokumenty. 

Pismem  z  dnia  5  sierpnia  2020  r.  zamawia

jący  zawiadomił  wykonawców  o  wyborze 

jako najkorzystniejszej oferty przystępującego. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Art.  24  ust.  5  pkt  7  ustawy  Pzp  brzmi:  „Z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

zamawiający  wyklucza  się  wykonawcę  (…)  7)  wobec  którego  wydano  ostateczną  decyzję 

administracyjną  o  naruszeniu  obowiązków  wynikających  z  przepisów  prawa  pracy,  prawa 

KIO 1932/20 

ochrony  środowiska  lub  przepisów  o  zabezpieczeniu  społecznym,  jeżeli  wymierzono  tą 

decyzją karę pieniężną nie niższą niż 3000 złotych”. 

Art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp  brzmi: 

„Wykonawca,  który  podlega  wykluczeniu  na 

podstawie  ust.  1  pkt  13  i  14  oraz  16-

20  lub  ust.  5,  może  przedstawić  dowody  na  to,  że 

podjęte przez niego środki są wystarczające do wykazania jego rzetelności, w szczególności 

udowod

nić naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem lub przestępstwem skarbowym, 

zadośćuczynienie  pieniężne  za  doznaną  krzywdę  lub  naprawienie  szkody,  wyczerpujące 

wyjaśnienie  stanu  faktycznego  oraz  współpracę  z  organami  ścigania  oraz  podjęcie 

konkretnych środków technicznych, organizacyjnych i kadrowych, które są odpowiednie dla 

zapobiegania dalszym  przestępstwom  lub  przestępstwom  skarbowym  lub nieprawidłowemu 

postępowaniu  wykonawcy.  Przepisu  zdania  pierwszego  nie  stosuje  się,  jeżeli  wobec 

wykonawcy,  będącego  podmiotem  zbiorowym,  orzeczono  prawomocnym  wyrokiem  sądu 

zakaz ubiegania się o udzielenie zamówienia oraz nie upłynął określony w tym wyroku okres 

obowiązywania tego zakazu.”  

Zgodnie  zaś  z  przepisem  art.  24  ust.  9  ustawy  Pzp  „Wykonawca  nie  podlega 

wykluc

zeniu,  jeżeli  zamawiający,  uwzględniając  wagę  i  szczególne  okoliczności  czynu 

wykonawcy, uzna za wystarczające dowody przedstawione na podstawie art. 8.” 

Zgodnie z 

art. 16 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego „Decyzje, od których 

nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie 

sprawy,  są  ostateczne.  Uchylenie  lub  zmiana  takich  decyzji,  stwierdzenie  ich  nieważności 

oraz  wznowienie  postępowania  może  nastąpić  tylko  w  przypadkach  przewidzianych  w 

kodeksie lub ust

awach szczególnych.” 

Warto  w  tym  miejscu  przytoczyć  fragment  wyroku  Wojewódzkiego  Sądu 

Administracyjnego w Olsztynie z 18 

września 2014 r. sygn. I SA/Ol 564/14, zgodnie z którym 

"pewność  obrotu  prawnego  wymaga,  by  decyzje  ostateczne  były  co  do  zasady  trwałe.  

W  systemie  prawa  polskiego 

każda  ostateczna  decyzja  administracyjna  korzysta  

z domniemania prawidłowości. Organ, który wydał decyzję wadliwą, jest tą decyzją związany 

do czasu jej zmiany w sposób przewidziany prawem. Wszelkie decyzje ostateczne organów 

administracyjnych,  zgodnie  z  zasadą  ich  trwałości,  mogą  być  weryfikowane  zupełnie 

wyjątkowo, tylko i wyłącznie w określonych trybach nadzwyczajnych. Doniosłość tej  zasady 

powoduje,  że  stabilizacja  porządku  prawnego  jest  wartością  większą  niż  potrzeba 

eliminowania z obrotu prawnego wadliwych decyzji". 

Uzupełniająco wskazać należy, że zmiana treści decyzji ostatecznej wymaga wydania 

nowej decyzji. 

KIO 1932/20 

Z  przepisu  art.  24  ust.  5  pkt  7  i  art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp  wynika,  że  obowiązek 

wykluczenia  wykonawcy  z  udzia

łu  w  postępowaniu  aktualizuje  się  (o  ile  w  SIWZ 

zamawiający  przewidział  zastosowanie tej  przesłanki  oraz,  o ile wykonawca nie przedstawi 

dowodów na to, że podjęte przez niego środki są wystarczające do wykazania rzetelności), 

gdy wobec wykonawcy wydano dec

yzję administracyjną: 

ostateczną, 

o  naruszenie  obowiązków  wynikających  z  przepisów  m.in.  ochrony 

środowiska, 

którą wymierzono karę pieniężną nie niższą niż 3 000 zł 

Przystępujący oświadczył w ofercie (wypełniony załącznik nr 7 do SIWZ), że nałożono 

na  nie

go  3  kary  pieniężne  o  wysokości  nie  niższej  niż  3  000  zł  na  podstawie  3  decyzji 

administracyjnych, które stały się ostateczne w ciągu ostatnich trzech lat, w odniesieniu zaś 

do czwartej decyzji  (z dnia 17 czerwca 2019 r.) oświadczył:  „Specyficzna sytuacja dotyczy 

natomiast  kary  administracyjnej  w  wysokości  388.957,50  zł  za  odbieranie  odpadów  

w  Boguszowie  Gorcach  bez  zezwolenia 

–  decyzja  Dolnośląskiego  Wojewódzkiego 

Inspektora  Ochrony  Środowiska  z  17  czerwca  2019  r.  Kara  ta  nie  jest  bowiem  wykonalna 

(…)” 

Dostrzec  należy,  że  w  decyzji  z  dnia  17  lutego  2020  r.  podano  –  w  odniesieniu  do 

decyzji  z  dnia  17  czerwca  2019  r. 

–  „że  decyzja  została  doręczona  stronie  w  dniu  

19  czerwca  2019  r.  Strona  natomiast  złożyła  odwołanie  od  decyzji  w  dniu  5  lipca  2019  r. 

(term

in wniesienia odwołania upłynął bezskutecznie w dniu 3 lipca 2019 r.). Postanowieniem 

z  dnia  12.08.2019  r.  znak  DP-

420/685/2109/sj  Główny  Inspektor  Ochrony  Środowiska 

stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Pismem  z dnia 20 września 2019 r. 

(data wpływu  do  tut.  organu  30.09.2019  r.)  P.H.U.  Komunalnik  Sp.  z  o.o.  złożył  wniosek  o 

wznowienie 

postępowania 

administracyjnego 

zakończonego 

ostateczną 

decyzją 

Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 17 czerwca 2019 r.” 

Uwzgl

ędniając to, jak należy rozumieć decyzję ostateczną (art. 16 § 1 k.p.a.), fakt, że 

przystępujący  uchybił  terminowi  na  wniesienie  odwołania  od  decyzji  z  17  czerwca  2019  r. 

oraz  fakt,  że  przystępujący  nie  przedstawił  nowej  decyzji  stwierdzić  należy,  że  decyzja 

Dolnośląskiego  Wojewódzkiego  Inspektora  Ochrony  Środowiska  nakładająca  na 

przystępującego karę pieniężną w wysokości 388 957,50 zł za zbieranie odpadów na terenie 

działki  470/1  przy  ul.  Kosynierów  1  w  Boguszowie  Gorcach  bez  wymaganego  zezwolenia 

jest ostateczna 

i korzysta z domniemania prawidłowości.  

KIO 1932/20 

Nie  budzi  także  wątpliwości  składu  orzekającego  Izby,  że  ww.  decyzja  z  dnia  

17  czerwca  2019  r.  jest  decyzją  o  naruszeniu  obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony 

środowiska  (art.  194  ust.  4,  art.  196  oraz  art.  199  ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r.  o 

odpadach 

–  zbieranie  odpadów  bez  wymaganego  zezwolenia)  oraz,  że  wymierzono  tą 

decyzją karę pieniężną nie niższą niż 3 000 zł (kara – 388 957,50 zł).  

Jak  sam  ocenił  to  przystępujący  w  ofercie  (wypełniony  załącznik  nr  7  do  SIWZ) 

uregulowanie wszystkich kar administracyjnych świadczy o skuteczności samooczyszczenia. 

W  przypadku  ww.  ostatecznej  decyzji  z  dnia  17  czerwca  2019  r.  przystępujący  nie 

uregulował  nałożonej  tą  decyzją  kary  w  wysokości  aż  388 957,50  zł  („aż”  porównując  do 

wskazanego  w  ustawie  dolnego  progu  3 

000  zł),  co  już  przesądza  o  nieskuteczności 

samooczyszczenia 

– przystępujący nie udowodnił naprawienie szkody. 

Podkreślenia wymaga, że w przepisie art. 24 ust. 5 pkt 7 ustawy Pzp mowa o decyzji 

ostatecznej

,  nie  zaś  o  decyzji  prawomocnej,  czy  wykonalnej  jako  tej,  której  wydanie 

aktualizuje obowiązek wykluczenia wykonawcy z udziału w postępowaniu. 

Dodatkowo  (w  odniesieniu  do  obowiązku  dowiedzenia  naprawienia  szkody)  skład 

orzekający Izby wskazuje, podzielając w tym zakresie stanowisko odwołującego, iż złożenie 

jedynie  przez  prokurenta  przystępującego  oświadczenia  o  uregulowaniu  nałożonych  kar 

pozostałymi  3  decyzjami  nie  stanowi  dowodu  ich  zapłaty.  Dowodem  takim,  którego 

przedstawienie  nie  stanowi  jakiegokolwiek  problemu 

byłyby  potwierdzenia  przelewu  

w określonej wysokości na konta właściwych organów. 

Skoro przepis art. 24 ust. 8 ustawy Pzp wskazuje jako dowód na to, że podjęte przez 

wykonawcę  środki  są  wystarczające  do  wykazania  jego  rzetelności  naprawienie  szkody,  

a przystępujący naprawienia szkód nie udowodnił (w tym kary w wysokości aż 388 957,50 zł) 

to 

zamawiający, uznając wyjaśnienia przystępującego w zakresie uregulowania nałożonych 

kar pieniężnych za wystarczające naruszył przepis art. 24 ust. 5 pkt 7 w zw. z art. 24 ust. 8 i 

9 ustawy Pzp.  

Uwzględniając powyższe, skład orzekający Izby orzekł jak w sentencji. 

KIO 1932/20 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp,                    

§  3  pkt  1)  lit.  a)  oraz  pkt  2)  lit.  b)  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia                                                

15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz 

rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 

r.                      poz. 972). 

Przewodniczący: 

..……………………………………...