KIO 1613/20
Sygn. akt: KIO 1613/20
WYROK
z dnia 18 sierpnia 2020 roku
Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:
Przewodniczący: Klaudia Szczytowska-Maziarz
Protokolant:
Aneta Karpińska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2020
roku w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Kr
ajowej Izby Odwoławczej w dniu 13 lipca 2020 roku przez
wykonawcę – bezpieczne.it sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (02-797) w postępowaniu
prowadzonym przez z
amawiającego – Województwo Dolnośląskie, Urząd Marszałkowski
Województwa Dolnośląskiego z siedzibą we Wrocławiu (50-411)
orzeka:
uwzględnia odwołanie i nakazuje zamawiającemu unieważnienie czynności unieważnienia
postępowania oraz dokonanie czynności badania i oceny ofert,
kosztami postępowania obciąża zamawiającego – Województwo Dolnośląskie, Urząd
Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego z siedzibą we Wrocławiu (50-411) i:
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000,00 zł
słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę – bezpieczne.it
sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (02-797) tytułem wpisu od odwołania,
zasądza od zamawiającego – Województwa Dolnośląskiego, Urzędu Marszałkowskiego
Województwa Dolnośląskiego z siedzibą we Wrocławiu (50-411) na rzecz wykonawcy –
bezpieczne.it sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (02-797) kwotę 18 600,00 zł (słownie:
osiemnaście tysięcy sześćset złotych zero groszy) stanowiącą koszty postępowania
odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania i wynagrodzenia pełnomocnika.
KIO 1613/20
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych
(t.j. Dz.U. z 2017 poz. 1579) na niniejszy wyrok
– w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia –
przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego we Wrocławiu.
Przewodniczący: ………………………….
KIO 1613/20
U z a s a d n i e n i e
W odniesieniu do postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, prowadzonego
w trybie przetargu nieograniczonego na „Zakup Systemu Kopii Zapasowych i Archiwizacji na
potrzeby Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego" (DU-Z.272.87.2017) przez
U
rząd
Marszałkowski
Województwa
Dolnośląskiego,
ul.
Wybrzeże
Juliusza
Słowackiego 12-14, 50-411 Wrocław (dalej „zamawiający”) wykonawca bezpieczne.it
sp. z o.o., ul. Klimczaka 1, 02-
797 Warszawa (dalej „odwołujący”) złożył odwołanie wobec
czynności unieważnienia postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt. 6) ustawy z dnia
29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2017 poz. 1579) [dalej „ustawa
Pzp”], zarzucając zamawiającemu naruszenie art. 93 ust. 1 pkt 6) ustawy Pzp, poprzez
uznanie, że wystąpiła istotna zmiana okoliczności powodująca, że prowadzenie postępowania
lub wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego nie można było wcześniej
przewid
zieć oraz art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy Pzp w związku z prowadzeniem postępowania
z naruszeniem zasad udzielania zamówień publicznych, w sytuacji, gdy zamawiający bez
wystarczających podstaw unieważnił postępowanie.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie zamawiającemu
unieważnienia decyzji o unieważnieniu postępowania oraz dokonanie wyboru, jako
najkorzystniejszej, oferty odwołującego, z także o przeprowadzenie dowodów z: wyrok
KIO 2375/17 z dnia 24 listopada 2017 r., wyrok KIO 458/18 z dnia 20 marca 2018 r., wyrok
KIO 474/18 z dnia 26 marca 2018 r., wyrok KIO 1015/18 z dnia 8 czerwca 2018 r., odwołania
KIO 125/20, a nadto dokumentów i oświadczeń przedstawionych na rozprawie.
Odwołujący podał, że w oferty wykonawców Advatech sp. z o.o. i Intros Technologie
Multimedialne sp. z o.o. poprzedzające w rankingu ofertę odwołującego podlegają odrzuceniu
na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7a ustawy Pzp, ponieważ podmioty te nie wyraziły zgody,
o której mowa w art. 85 ust. 2 ustawy Pzp na przedłużenie terminu związania z ofertą, wobec
czego najkorzystniejszą jest oferta odwołującego, która – zgodnie z wyrokiem KIO 474/18
z 27 marca 2018 r.
– nie podlega odrzuceniu. Uzupełnił, że zgodnie z Informacją z otwarcia
ofert z
amawiający zamierzał przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia 1.400.000,00 zł
brutto, a cena oferty odwołującego to 1.338.240,00 zł brutto.
Odwołujący stwierdził, że zamawiający czterokrotnie poszukiwał podstawy do
unieważnienia postępowania i czterokrotnie zostało to zakwestionowane przez Krajową Izbę
Odwoławczą w wyrokach: KIO 2375/17, KIO 458/18, KIO 474/18, KIO 1015/18. Wskazał
nadto, że zamawiający uwzględnił odwołanie KIO 125/20.
KIO 1613/20
W ocenie odwołującego nie można zawiadomienia o unieważnianiu postępowania
traktować w oderwaniu do wcześniejszych zawiadomień o unieważnieniu i przyjętej w nich
argumentacji.
Ocenił, że w części tych unieważnień argumentacja została obalona przez wyroki KIO,
a w pozostałej części sam zamawiający przyznał się, że jego argumentacja była nieprawdziwa
i niezwiązana z obowiązującymi przepisami prawa.
Stanął na stanowisku, że argumentacja zamawiającego sprowadzająca się do
wystąpienia okoliczności, których nie dało się wcześniej przewidzieć oraz przedłużającej się
procedury jest bez znaczenia, ponieważ element przedłużającej się procedury w całości
obciąża zamawiającego, który wszelkie czynności w postępowaniu wykonywał wadliwie na co
wskazują wyroki KIO, która czterokrotnie przyznawała rację wykonawcy walczącemu
z próbami unieważnienia postępowania.
Stwierdził, że zamawiający celowo prowadzi postępowanie w sposób przewlekły
tzn. od chwili otwarci
a ofert poszukiwał sposobu na unieważnienie postępowania, a począwszy
od wyroku KIO z 8 czerwca 2018 r. do 13 stycznia 2020 r, a i później od momentu uznania
odwołania wykonawcy złożonego 23 stycznia 2020 r, nie przeprowadził żadnej czynności
w toczącym się postępowaniu, pomimo licznych zapytań odwołującego o stan prowadzonego
postępowania.
Zdaniem odwołującego bez znaczenia dla podstawy unieważnienia postępowania są
również przywoływane w unieważnieniu okoliczności postępowań na gruncie prawa karnego
– jak się finalnie okazało bezzasadne, a ponadto sztucznie podtrzymywane przez samego
zamawiającego, co najmniej od połowy 2019 roku, albowiem to na skutek zażalenia
zamawiającego, procedura ta została sztucznie przeciągnięta do końca 2019 roku.
Stwierdził, że największe kontrowersje w kontekście wszczętych na wniosek
zamawiającego postępowań karnych, wzbudziły postanowienia SIWZ i działania
zamawiającego związane z opisem przedmiotu zamówienia i w szczególności w tym aspekcie
miały to być działania mające rzekomo nosić znamiona przestępstwa.
Podkreślił, że przedmiotowe postępowanie, poza kontrolą działań zamawiającego za pomocą
orzeczeń KIO, z których wynika nakaz procedowania, było również kontrolowane w formie
kontroli doraźnej w wyniku, której stwierdzono prawidłowość opisu przedmiotu zamówienia,
prowadzenia dokumentacji i czynności zamawiającego – uznał, że tym samym już od
28.02.2018 r. zamawiający nie mógł mieć wątpliwości o prawidłowości swoich działań, a mimo
to, próbując unieważnić postępowanie, złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia
przestępstwa, które z uwag! na brak znamion czynu zabronionego zostało umorzone.
W ocenie odwołującego okoliczność ta nie ma i nie może mieć żadnego znaczenia dla
sytuacji unieważnienia postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt. 6) ustawy Pzp, ponieważ
KIO 1613/20
przesłanka wskazana w tym przepisie nie odnosi się do prawidłowości podejmowanych
czynności czy wad postępowania.
Wskazał, że jak wynika z treści wcześniejszego unieważnienia zamawiający
2.2019 r. miał wiedzę iż zawiadomienie o nieprawidłowościach jest bezpodstawne, wobec
czego zamawiający miał czas na wystąpienie o zabezpieczenie środków na sfinansowanie
tego zamówienia.
Uzupełnił, że zamawiający – jako podmiot profesjonalny – winien przewidzieć również
sytuację, gdy składane przez niego zawiadomienia będą nieprawdziwe, w przeciwnym bowiem
razie każdy zamawiający, któremu niewygodne stanie się udzielenie zamówienia złoży
zawiadomienie do prokuratury na podstawie dowolnego pretekstu, zażalił się na pierwsze
umorzenie, a następnie po skutecznym umorzeniu postępowania, które zazwyczaj trwa kilka
lub kilkanaście miesięcy stwierdzi, że środków, które wcześniej miał już nie posiada, kupił coś
innego lub na rynku są inne lepsze rozwiązania.
Stwier
dził, że w takim przypadku traci sens charakter gwarancyjny art. 86 ust. 3 ustawy
Pzp, który wymaga od zamawiającego, przed otwarciem ofert, ujawnienia kwoty, jaką
zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia. Uzupełnił, że jeżeli zamawiający
wstrzymy
wał postępowanie to jako profesjonalista musiał liczyć się z tym, że jego
zawiadomienie może okazać się nieuprawnione, co nie zwalniało go z obowiązku
zabezpieczenia środków na sfinansowanie zamówienia w toku.
Odwołujący stanął na stanowisku, że próba wykorzystania stanu epidemii Covid-19 nie
ma związku z niniejszym postępowaniem, które od początku nacechowane jest nieudolnymi
próbami unieważniana – zamawiający jedynie ogólnikowo wskazał listę wydanych
rozporządzeń, wskazując lakonicznie, iż spowodowały konieczność zmiany budżetu
Województwa Dolnośląskiego, zawieszenia niektórych wydatków oraz dokonania
niezbędnych do usuwania skutków epidemii przesunięć w ramach tegorocznego budżetu.
Zdaniem odwołującego jest to jedynie pretekst do kolejnej próby unieważnienia,
z po
minięciem możliwości elastycznej zmiany umowy.
Stanął na stanowisku, że nie może również wpływać na twierdzenia o braku
posiadanych środków fakt wszczęcia innych postępowań, które zamawiający sfinalizował
w międzyczasie, tym bardziej, że zamawiający zobowiązany jest w pierwszej kolejności
zabezpieczyć środki na trwające postępowanie. Podał, że zamawiający we wcześniejszym
unieważnieniu stwierdził, że wszczęcie nowych postępowań determinuje konieczność ich
zakończenia wybraniem oferty i podpisaniem umowy – podniósł, że nie wiadomo z jakich
powodów ważniejsze jest postępowanie ogłoszone 23 grudnia 2019 r. na Świadczenie usługi
wsparci techniczno-
merytorycznego dla Systemów naboru i Oceny Wniosków (SNÓW), czy
postępowanie (symbol: DU -Z-l.272.51.2019) ogłoszonego 11 grudnia 2019 r. Uzupełnił, że na
to postępowanie zgodnie z informacją zawartą w zawiadomieniu o unieważnieniu
KIO 1613/20
zabezpieczono środki w wysokości ponad 90.000 zł, zamawiający otworzył oferty
20 stycznia 2020 r., a na otwarciu ofert podał, że na realizację tego zamówienia zamierzał
przeznaczyć kwotę 222.431,00 zł., czyli blisko dwa razy więcej niż deklarował.
Wskazał, że w budżecie na 2020 rok Wydział Informatyki w ramach Pomocy
Technicznej RPO
posiada kwotę niższą o 1 mln zł, tj. 1 500 000,00 zł z czego przeznaczono
na obsługę umów na wsparcie systemu do generowania wniosków SNOW 501.644,44 zł
(umowy numer: DT-SI/13/2017 oraz DOK-
l/3/2020) oraz 39.215,06 zł na wsparcie urządzeń
sieciowych (umowa numer DOK-
l/4/2020), a na potrzeby zarządzania i wdrażania
Regionalnego Programu Operacyjnego-
Województwa Dolnośląskiego około 300 000,00 zł na
planowany zakup urządzeń komputerowych oraz urządzeń drukujących.
Stwierdził, że zamawiający nie wystąpił o środki, choć jak wskazuje występował o nie
w roku 201 8 i 2019, choć „wiedzę o prawidłowym przebiegu postępowania miał od
25 czerwca 2019 roku, sztucznie eskalowaną do 12 grudnia 2019 roku”.
Uznał, że zamawiający podał nieprawdziwe informacje, co oznacza, że zamawiający
posiada środki, którymi swobodnie dysponuje, a okoliczność COVID-19 służyć ma jedynie
uzasadnieniu decyzji zamawiającego.
Podniósł, że od uznania przez zamawiającego odwołania z 23 stycznia 2020 r. do
0 marca 2020 r. (ogłoszony stan pandemii) minęły ponad dwa miesiące bezczynności
zamawiającego, a mając na uwadze procedurę skontrolowaną i trwającą 3 lata, nie można
uznać by trwające postępowanie czymkolwiek zaskoczyło zamawiającego, tym bardziej iż
w tzw. międzyczasie toczyło się kilka postępowań odwoławczych.
Ocenił, że rzekomy brak środków na realizację przedmiotowego zamówienia wynika
jedynie z próby podjęcia kolejnej próby unieważnienia postępowania, tym razem za pomocą
stanu epi
demii. Za nieuprawnione uznał twierdzenie, że brak środków wynika
z zaangażowania posiadanych środków w inne umowy.
Podniósł, że w § 2 uchwały w sprawie budżetu zamawiającego na rok 2020
zamawiający publikuje informację o nadwyżce przychodów budżetu województwa nad
wydatkami, która na rok 2020 wynosi 29 300 000 zł – 5% z tej kwoty całkowicie wystarczy na
realizację przedmiotowego zamówienia publicznego.
Zdaniem odwołującego nieprawdą jest, że sprzęt oferowany przez odwołującego miał
się „zestarzeć”, ponieważ oferta odwołującego obejmuje dostawę macierzy dyskowych
Netapp, biblioteki taśmowych i oprogramowania zarządzającego Veeam.
W odniesieniu do macierzy dyskowych Netapp stwierdził, że nadal cieszy się ona
niesłabnącym zainteresowaniem na rynku i stanowi numer 2 na świecie i nr 1 w Europie –
dostarcza unikalnych cech oprogramowania zarządzającego na dyskach pojemnościowych
tzn. tych, które zamawia zamawiający i z danych rynkowych wynika, że cieszą się one nadal
niesłabnącym popytem ze względu na najkorzystniejszy stosunek jakości do ceny.
KIO 1613/20
W odniesieniu do bibliotek taśmowych stwierdził, że sytuacja jest podobna, co wynika
z faktu wykorzystywania taśm do długotrwałego składowania danych dla których
technologicznie nie
wymyślono jeszcze technologii zastępczych.
W odniesieniu do oprogramowania Veeam będącego składnikiem oferty stwierdził, że
system ten jest najpopularniejszym na świecie systemem kopii zapasowych, a sam
zamawiający nadal wykazuje duże zainteresowanie technologią i zgłasza do producenta chęć
jej zakupu.
Stanął na stanowisku, twierdzenie jakoby zakup zamawiającego z 2018 roku zaspokoił
jego potrzeby inwestycyjne określone w zamówieniu w 2017 jest również nieprawdziwy
bowiem zakup dotyczył jedynie 1 urządzenia pracującego w ośrodku podstawowym o zupełnie
innych właściwościach niż projektowany system kopii zapasowych o wskazanych elementach
charakterystycznych.
W ocenie odwołującego argument, że zmieniły się trendy w technologii, bowiem pojawiły
się technologie hiperkonwergentne jest również nieprawdziwy, bowiem technologie
hiperkonwergente nie są rozwiązaniami na bazie, których realizowane są projekty systemu
kopii zapasowych z przesyłaniem danych do ośrodka zapasowego i składowaniem ich na
taśmach. Dodatkowo wskazał, że rozwiązania hiperkonwergentne są popularne od 2013 roku,
w 2015 roku wartość rynku wynosiła ponad 66 mld dolarów, a na polskim rynku powszechne
od 2016:
https://www.computerworld.pl/news/Hiperkonwergencja-nowy-pomysl-na-data-
center,404882.html; (24 marca 2016)
http://www.virtual-it.pl/6843-vce-vxrail-
rozwiazania-hiperkonwergentne-od-emc-i-vmware.html (20 luty 2016)
https://www.computerworld.pl/news/Wiecej-niz-moda-hiperkonwergencja-
transformuje-firmowe-IT,408085.html
; (28 sierpnia 2016)
https://infowire.pl/generic/release/319587/hiperkonwergentne-data-center-ciaglosc-
•
https://www.112it.pl/n/aktualnosci/najnowsze_switche_i_hiperkonwergentne_boxy_o
d_cisco_konkurencja_dla_partnerow_i_rywali/(l czerwca 2016)
•
http://itfocus.pl/dzial-it/wirtualizacja/odwazny-model-it/(l
https://www.wirtualnemedia.pl/centrum-prasowe/artykul/netapp-wprowadzi-na-rynek-
korporacyjne-rozwiazania-hiperkonwergentne-hci
Podkreślił, że wiedza ta była zamawiającemu znana w 2017 roku, wówczas jednak
zamawiający zanegował zastosowanie technologii ze względu na indywidualną
charakterystykę posiadanego przez siebie środowiska. (Aplikacje Zamawiającego).
Uznał, że gdyby przyjąć taką argumentację zamawiającego to byłoby można
unieważnić z takich powodów niemalże każde postępowanie, gdyż po złożeniu ofert wielu
KIO 1613/20
uczestników rynku zamówień publicznych byłoby w stanie zadeklarować zamawiającemu
wykonanie zamówienia, w oparciu o inne wymagania niż zawarte w SIWZ i OPZ.
Stwierdził w dalszej kolejności, że rzekome oszczędności nie zostały zweryfikowane
procedurami zamówień publicznych.
Uzupełnił, że zarówno NAND jak i rozwiązania hiperkonwergentne mają swoją
ugruntowaną pozycję na rynku od 201 3 roku, wobec czego nic nie stało na przeszkodzie, aby
zamawiający w 2017 roku, dał wyraz swoim oczekiwaniom w SIWZ.
Za niewiarygodne uznał twierdzenie zamawiającego jakoby zamawiający był
zmuszony do rozbudowy obecnego systemu do tworzenia kopii zapasowych, bowiem
skończyły mu się zasoby w związku z czym musiał ogłosić postępowanie
w październiku 2018 r. W ocenie odwołującego jest to sprzeczne z argumentacją, że wiąże
konieczność zakupu z budową centrum, z którego zrezygnował, co dowodzi, że uzasadnienie
unieważnienia zostało wykreowane na potrzeby chwili.
Podkr
eślił, że fakt zakupu urządzenia do przechowywania danych nie może mieć
żadnego znaczenia dla zawarcia umowy w niniejszym postępowaniu, ponieważ system
w ramach postępowania na Zakup Sytemu Kopii Zapasowych to kompletny system kopii
zapasowych i archiwizacji, których różnice wynikają chociażby ze specyfikacji obu zakupów.
Zdaniem odwołującego nie stanowi również żadnego istotnego argumentu fakt
rezygnacji z realizacji zadania inwestycyjnego w zakresie budowy Zapasowego Centrum
Pr
zetwarzania Danych, ponieważ działania te miały miejsce w roku 2018, a postępowanie na
Zakup Systemu Kopii Zapasowych i Archiwizacji było prowadzone od sierpnia 2017 r. Podał,
że zgodnie z SIWZ termin wykonania przedmiotu zamówienia został określony na 30 dni od
dnia dostarczenia urządzeń termin dostarczania urządzeń stanowił kryterium oceny ofert
i w ofertach wykonawców wynosił nawet nie więcej niż 25 dni, wobec czego całość zamówienia
miała być zrealizowana w terminie 55 dni od dnia podpisania umowy – w okolicach
drugiego/trzeciego kwartału 2017 r.
Uznał, że za niezrozumiałą należy uznać argumentację o rzekomym wpływie na
możliwość zawarcia umowy na dostawę systemu z 2017 roku, rezygnacji z budowy budynku,
co do którego dopiero w październiku 2018 r. złożono pismo o rezygnacji z jego wybudowania.
Ocenił, że realizacja przedmiotowej umowy nie miała nic wspólnego z budową
budynku, który miał powstać być może w roku 2019 lub 2020, mając na uwadze cykl budowy
obiektu.
Podsumował, że nie sposób przyjąć, aby decyzje finansowe na okoliczność prac
budowlanych podejmowane w roku 2018 miały jakikolwiek wpływ na postępowanie wszczęte
w roku 2017, a tym samym warunkowały dostawy.
KIO 1613/20
Stanął na stanowisku, że jedyną okolicznością sprowadzającą się do braku środków
jest możliwość unieważnienia postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 a ustawy Pzp,
jednakże również tą przesłankę należy interpretować w sposób ścisły.
Podkreślił, że nie może być argumentem uzasadniającym unieważnienie postępowania
decyzja zamawiającego o zwrocie środków, gdyż ustawodawca w tym przepisie nie
przewidział takiej przesłanki unieważnienia postępowania jak zwrot środków finansowania.
Stanął na stanowisku, że wszczynając postępowanie o udzielenie zamówienia
publicznego zamawiający de facto zobowiązuje się do zawarcia umowy z wykonawcą, którego
oferta okaże się najkorzystniejsza, a wykonawcy przysługuje w stosunku do zamawiającego
o to roszcze
nie wyrażające się m.in. możliwością żądania wydania przez sąd orzeczenia,
o którym mowa w art. 64 kodeksu cywilnego (za wyrokiem KIO z 5 października 2011 r. sygn.
akt KIO 2047/11).
Podkreślił, że nawet jeśli rozstrzygane są kwestie braku posiadanych środków
i unieważnienia postępowania to kluczowe znaczenie ma, czy owa utrata uprzednio
przyznanych środków nastąpiła z przyczyn niezależnych od zamawiającego, pomimo jego
starań, aby uzyskać, a w tym przypadku utrzymać, finansowanie – utrata finansowania na
skutek działań zamawiającego nie może być poczytywana za jego nieprzyznanie i podlegać
ochronie prawnej zamawiającego.
Odwołujący stwierdził, że w tym postępowaniu zamawiający próbuje wykazać, że
cofnięto środki na sfinansowanie zamówienia, podczas gdy zamawiający je zwrócił mimo
trwającego postępowania, a także mając wiedzę o swoich bezzasadnych wątpliwościach co
do prawidłowości postępowania.
W ocenie odwołującego środków nie cofnięto tylko sam zamawiający je zwrócił –
wiedząc, że prowadzi postępowanie, które jest w toku zamawiający musiał zabezpieczyć
środki z innego źródła np. środki własne na sfinansowanie zaciągniętego zobowiązania
w postaci wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.
Podniósł, że zamawiający po wszczęciu postępowania, zwłaszcza jeżeli jest ono
w fazie po otwarciu ofert, ma obowiązek zmierzać do jego rozstrzygnięcia, nie zaś kierować
się wyłącznie własnym interesem, musi brać pod uwagę interes wykonawców, którzy w dobrej
wierze złożyli oferty i ponieśli określone nakłady w celu uzyskania zamówienia; wydłużenie
prowadzonego postępowania spowodowane wnoszeniem środków ochrony prawnej przez
wykonawców ani zmiana koncepcji zamawiającego co do zakresu przedmiotu zamówienia
i źródeł jego finansowania nie są podstawą do unieważnienia prowadzonego postępowania.
KIO 1613/20
Na podstawie dokumentacji przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego, przekazanej prz
ez zamawiającego w kopii potwierdzonej „za zgodność
z oryginałem” przy piśmie z dnia 17 lipca 2020 r. – dokumentów przywołanych w dalszej części
uzasadnienia, „Odpowiedzi na odwołanie” wraz z załącznikami – pismo zamawiającego z dnia
12 sierpnia
2020 r., „Pisma procesowego odwołującego” z dnia 14 sierpnia 2020 r.,
dokumentów i materiałów, złożonych na rozprawie, a także oświadczeń i stanowisk stron,
zaprezentowanych w toku rozprawy skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje.
Skład orzekający Izby ustalił, że nie została wypełniona żadna z przesłanek
skutkujących odrzuceniem odwołania w trybie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp i nie stwierdziwszy
ich, skierował odwołanie do rozpoznania na rozprawę.
Skład orzekający Izby ustalił nadto, że odwołujący posiada interes w uzyskaniu
przedmiotowego zamówienia, kwalifikowany możliwością poniesienia szkody w wyniku
naruszenia przez zamawiającego przepisów, o których mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp,
czego zamawiający nie kwestionował.
Wypełnione zostały zatem materialnoprawne przesłanki do rozpoznania odwołania,
wynikające z treści art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Zarzuty:
naruszenia przez zamawiającego art. 93 ust. 1 pkt 6) ustawy Pzp, poprzez uznanie, że
wystąpiła istotna zmiana okoliczności powodująca, że prowadzenie postępowania lub
wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego nie można było
wcześniej przewidzieć,
naruszenia art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy Pzp w związku z prowadzeniem postępowania
z naruszeniem zasa
d udzielania zamówień publicznych, w sytuacji, gdy zamawiający
bez wystarczających podstaw unieważnił postępowanie
potwierdziły się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
Pismem z dnia 3 lipca 2020 r. zamawiający zawiadomił odwołującego o unieważnieniu
postępowaniu na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 6) ustawy Pzp, prezentując następującą
argumentację:
„Z uwagi na ograniczenie środków przeznaczonych przez Regionalny Program Operacyjny
WD dla Wydziału Informatyki w budżecie na 2020 r., oraz wobec niemożności realizacji zakupu
systemu kopii zapasowych i archiwizacji w postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego pn: Zakup Systemu Kopii Zapasowych i Archiwizacji na potrzeby Urzędu
Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego DU-Z.272.87.2017 w 2017 r., w 2018 r.
KIO 1613/20
i w 2019 r. z przyczyn niezależnych od Zamawiającego tj. Województwa Dolnośląskiego –
Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego, dalej „Zamawiający”, jak i braku
realizacji projektów, w ramach których zakup systemu miał zostać sfinansowany, stwierdza się
brak środków finansowych na zakup systemu kopii zapasowych i archiwizacji.
Wobec powyższego Zamawiający zawiadamia na podstawie art. 92 ust. 1 pkt. 7) ustawy z dnia
29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych ( t. j. Dz. U. z 2019r. poz. 1843) – dalej
„ustawa”, że unieważnia niniejsze postępowanie na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 6) ustawy,
ponieważ wystąpiła istotna zmiana okoliczności powodująca, że prowadzenie postępowania
lub wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego nie można było wcześniej
przewidzieć.
Postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego pn: Zakup Systemu Kopii Zapasowych
i Archiwizacji na potrzeby Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego
DU-
Z.272.87.2017 zostało ogłoszone w sierpniu 2017 r. Cała dokumentacja została
przygotowana w pierwszym półroczu 2017 r. u, a zakończenie postępowania było planowane
na grudzień 2017 roku. W niniejszym postępowaniu złożono kilka odwołań do Krajowej Izby
O
dwoławczej, co znacznie przedłużyło czas trwania procedury. Ponadto, w związku
z dotarciem do Zamawiającego informacji sugerujących nieprawidłowości dotyczące tego
przetargu, w dniu 9 stycznia 2018 r. Zamawiający złożył zawiadomienie o podejrzeniu
popełnienia przestępstwa i zwrócił się z wnioskiem o zbadanie okoliczności sprawy w związku
z przebiegiem postępowania o udzielenie zamówienia publicznego dotyczącego zakupu
sprzętu. Dopiero w dniu 25 czerwca 2019 r. Prokuratora Rejonowa dla Wrocławia Krzyki
Wschód zakończyła czynności postępowania przygotowawczego i zatwierdziła postanowienie
Policji z dnia 25.06.2019 r. o umorzeniu śledztwa w sprawie zakłócenia niniejszego
zamówienia publicznego, poprzez wejście w porozumienie z inną osobą, na szkodę Marszałka
Województwa Dolnośląskiego tj. o czyn z art. 305 5 2 k.k. wobec stwierdzenia braku znamion
czynu zabronionego. Z uwagi na rażące naruszenia przepisów postępowania karnego,
niezbędne było złożenie zażalenia na ww. postanowienie, co nastąpiło 11.07.2019 r. W dniu
01.08.2019 r. Zamawiający został poinformowany, że na mocy postanowienia Prokuratora
z dnia
31.07.2019 r. uwzględniono złożone zażalenie i skierowano sprawę do dalszego
procedowania. Uwzględnienie zażalenia w tym trybie potwierdziło oczywistą zasadność
zaskarżenia decyzji z 25.06.2019 r. Prokuratura przeprowadziła następnie niezbędne
czynności postępowania przygotowawczego, aby zrealizować cele tegoż postępowania
określone w art. 297 51 pkt 1 k.p.k., o co wnosił Zamawiający w swoim zawiadomieniu. W dniu
10.12.2019 r. zostało wydane postanowienie o umorzeniu śledztwa na podstawie art. 17 § 1
pkt 2 k.p.k., tj. z uwagi na brak znamion czynu zabronionego, a 11.12.2019 r. zostało
zatwierdzone przez Prokur
atora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Krzyki Wschód.
Postanowienie zostało doręczone Zamawiającemu w dniu 16.12.2019 r. Uzasadnienie
KIO 1613/20
postanowienia
o
umorzeniu
wykazało
zbadanie
przez
organy
postępowania
przygotowawczego zgłoszonych przez Zamawiającego podejrzeń i wykazało ziszczenie
negatywnej przesłanki procesowej uzasadniającej umorzenie postępowania. Postanowienie
uprawomocniło się 23.12.2019 r. Tym samym dopiero z tą datą ustała przeszkoda
uniemożliwiająca dotychczas kontynuowanie postępowania o zamówienie publiczne. Bez
zakończenia ww. postępowania nie było bowiem możliwe rozstrzygnięcie postępowania
o zamówienie publiczne, ponieważ mógł z niego wyniknąć fakt konieczności wykluczenia
Wykonawcy na podstawie przesłanek określonych w art. 24 ust. 1 ustawy.
Dodatkowo wskazać należy, iż na tle przedmiotowego postępowania toczyły się w tym czasie
także inne dwa postępowania karne z zawiadomienia Wykonawców.
Projektując system do wykonywania kopii zapasowych i archiwizacji, który miał zastąpić
istniejący w 2017r. system, Wydział Informatyki brał pod uwagę umieszczenie systemu
w Zapasowym Centrum Przetwarzania Danych w pomieszczeniach przy ul. Walońskiej 3-5
oraz opierał się na najnowszych technologiach jakie były dostępne na rynku. W skład systemu
miały wchodzić dwie macierze na których miały być składowane kopie danych systemów
wykorzystywanych przez Urząd Marszałkowski. Kolejnym elementem do wykonywania kopii
zapasowych i archiwizacji miało być wyspecjalizowane oprogramowanie przeznaczone dla
serwerów znajdujących się w Centrum Przetwarzania Danych. Oprogramowanie to oprócz
tworzenia kopii zapasowych i odzyskiwania danych, miało posiadać funkcjonalność
uruchomienia bezpośrednio z kopii zapasowej w przypadku awarii któregoś z systemów
działających w Urzędzie. Funkcjonalność ta zapewniłaby zwiększenie dostępności
i niezawodności systemów oraz bardzo szybkie uruchomienie systemów po ewentualnej
awarii, co pozwoliłoby na zwiększenie czasu na naprawę systemu produkcyjnego.
W 2018 r. podjęto decyzję, że budowa Zapasowego Centrum Przetwarzania Danych zostanie
sfinansowana i zrealizowana w ramach zadania „Poprawa efektywności energetycznej
budynku
biurowego
Urzędu
Marszałkowskiego
Województwa
Dolnośląskiego
ul. Walońska 3-5 Wrocław” realizowanego przez Wydział Inwestycji.
Szacunkowy koszt zadania opiewał na kwotę 34 120 211,00 zł brutto z czego większość miała
być finansowana ze środków RPO (w lipcu 2018 roku Wydział Inwestycji otrzymał dotację
w wysokości 18 028 012,86 zł brutto), środki własne na realizację zadania wynosiły
9 897 617,00 zł (w ramach tej kwoty mieściła się szacunkowa wartość budowy Zapasowego
Centrum Przetwarzania Danych tj. kwota 1 900 000,00 zł brutto), ale nadal brakowało 6 194
581,14 zł brutto.
W konsekwencji Wydział Inwestycji w październiku 2018 r. złożył pismo do Wydziału
Zamówień Publicznych informując między innymi, że rezygnuje z realizacji zadania
inwestycyjnego w roku bieżącym i odstępuje od zamiaru udzielenia zamówienia na nadzór
inwestorski nad wykonywaniem robót budowlanych dla zadania inwestycyjnego pn: „Poprawa
KIO 1613/20
efektywności energetycznej bud biurowego Urzędu Marszałkowskiego Województwa
Dolnośląskiego ul. Walońska 3-5 Wrocław”.
Przeznaczone środki na zakup systemu kopii zapasowych i archiwizacji w kwocie
1 400 000,00 zł w 2017 r. jak i w 2018 r. oraz w 2019 r. w związku z niemożliwością
rozstrzygnięcia postępowania z przyczyn przedstawionych na wstępie zostały zwrócone.
Kwota ta nie przechodziła nigdy na kolejny rok automatycznie, co powodowało, że nie było co
do zasady możliwości jej wykorzystania i konieczne było ponowne zagwarantowanie
niezbędnych środków w budżecie RPO WD na zadania realizowane przez Wydział Informatyki
w ramach Pomocy Technicznej RPO. Ponowne przyznanie środków finansowych na
przedmiotowe postępowanie miało miejsce zarówno w 2018 r. i 2019 r. Aktualnie jednak ilość
środków przyznanych z Pomocy Technicznej Regionalnego Programu Operacyjnego
Województwa Dolnośląskiego 2020-2022 (RPO Pomoc Techniczna w 2020-2022 r.) jest
niewystarczająca. W budżecie na 2020 r. Wydział Informatyki w ramach Pomocy Technicznej
RPO posiada kwotę niższą 0 1 mln zł, tj. 1 500 000,00 zł z czego przeznaczono na obsługę
umów na wsparcie systemu do generowania wniosków SNOW kwotę 501.644,44 zł (umowy
numer: DTSI/13/2017 oraz DOK-
1/3/2020), oraz kwotę 39.215,06 zł na wsparcie urządzeń
sieciowych (umowa numer DOK-
1/4/2020). Dodatkowo na potrzeby zarządzania i wdrażania
Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Dolnośląskiego, przeznaczono w roku
2020 około 300 000,00 zł na planowany zakup urządzeń komputerowych oraz urządzeń
drukujących.
Dodatkowo wskazać należy, że nieustający rozwój technologii informatycznych powoduje, że
aktualnie za te same środki, przy założeniu ich przyznania przez RPO, Województwo kupiłoby
rozwiązanie pojemnościowo większe oraz dużo wydajniejsze. W ostatnich trzech latach mocno
rozwinęła się technologia dysków półprzewodnikowych Solid-State Drive – SD, które są dużo
szybsze i mniej awaryjne od standardowych dysków twardych Hard Disk Drive – HDD.
Przemawia za tym popularyzacja w macierzach dysko
wych standardu NVMe, który powoli
wypiera starsze technologie typu SATA lub SAS. Cena pamięci NAND, która jest
wykorzystywana do produkcji dysków SSD spadła na przestrzeni ostatnich 3 lat o około 60%
co przełożyło się na duży spadek cen dysków SSD na rynku. Zmianie uległy także trendy
w budowie centrów danych i procesie ich rozbudowy. Obecnie popularnym trendem są zakupy
urządzeń hiperkonwergentnych. Urządzenia hiperkonwergentne zapewniają większą
elastyczność, skalowalność oraz są prostsze w zarządzaniu i serwisowaniu. W interesie
publicznym, który niewątpliwie istnieje w Pomocy Technicznej RPO WD, nie byłoby zatem
nabywanie sprzętu technologicznie przestarzałego po cenie znacząco wyższej, która
obowiązywała przed 3 laty.
W trakcie trwania niniejszego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego okazało się,
że skończyły się zasoby obecnego systemu do tworzenia kopii zapasowych. W związku
KIO 1613/20
z brakiem możliwości rozstrzygnięcia przetargu, ze względu na toczące się postępowania
prowadzone przez prokuraturę, o których mowa na wstępie uzasadnienia, Zamawiający był
zmuszony do rozbudowy obecnego systemu do tworzenia kopii zapasowych. W październiku
2018 r. Zamawiający ogłosił postępowanie (symbol: DU-Z.272.93.2018) o udzielenie
zamówienia publicznego pn: „Dostawa wyspecjalizowanego urządzenia do przechowywania
zarchiwizowanych danych wraz z wdrożeniem dla UMWD, na potrzeby zarządzania
i wdrażania RPO WD 2014-2020” Zamawiający zrealizował to zadanie, a jego koszt wyniósł
565 692,10 zł brutto.
Zakup był niezbędny celem zabezpieczenia danych oraz systemów wykorzystywanych przez
Regionalny Programu Operacyjny Województwa Dolnośląskiego. Zamawiający nie mógł sobie
pozw
olić na utratę danych, zwłaszcza jeśli chodzi o dane z Systemu Naboru i Oceny Wniosków
przy pomocy, którego Beneficjenci starają się o dofinansowanie projektów przez siebie
realizowanych.
Decyzja wyrażająca zamiar nabycia przedmiotu zamówienia podjęta w 2017 r., zawierała
w sobie wyznaczone przez Zamawiającego granice w jakich będzie się poruszał, w tym granice
finansowe do
jakich jest zainteresowany nabyciem przedmiotu zamówienia w warunkach
własnej kalkulacji, co mieści się w autonomii Zamawiającego. Zgodnie z ustawą o finansach
publicznych Zamawiający zobligowany jest do wydatkowania środków w sposób celowy
i oszczędny z zachowaniem zasady uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów. Do
gr
udnia 2019 r. Zamawiający z przyczyn od niego niezależnych nie miał możliwości
kontynuowania postępowania i nie miał też wiedzy, jakiej treści będzie decyzja kończąca
postępowanie przygotowawcze. Przez trzy lata były blokowane środki na potrzeby
przedmioto
wego postępowania, co wobec braku rozstrzygnięcia oznaczało ich
niewykorzystanie i konieczność każdorazowego zwrotu.
Zamawiający wskazuje także, że ostatnie wydarzenia w kraju związane z epidemią
koronawirusa znalazły swoje przełożenie na stan środków w budżecie Województwa
Dolnośląskiego. Restrykcje i ograniczenia związane z prowadzoną działalnością wynikały
z kolejnych aktów normatywnych władz publicznych odpowiedzialnych za bezpieczeństwo
i życie obywateli, w związku z wystąpieniem nadzwyczajnych okoliczności związanych
z pandemią SARS-CoV-2 na terenie kraju co skutkowało wydaniem:
w dniu 13 marca 2020 r. Rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie ogłoszenia na
obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego (Dz. U. z 13 marca
2020 r. poz. 433), które to wprowadziło z dniem 14 marca 2020 r. do odwołania na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej stan zagrożenia epidemicznego;
w dniu 20 marca 2020 r. Rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie ogłoszenia na
obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz. U. z 20 marca 2020 r., poz. 491);
KIO 1613/20
w dniu 31 marca 2020 r. Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie w sprawie
ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu
epidemii (Dz. U. z 31 marca 2020 r., poz. 566);
w dniu 10 kwietnia 2020 r. Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie w sprawie
ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu
epidemii (Dz. U. z 10 kwietnia 2020 r., poz. 658);
w dniu 19 kwietnia 2020 r. Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie w sprawie
ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu
epidemii (Dz. U. z 19 kwietnia 2020 r., poz. 697);
w dniu 2 maja 2020 r. Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie w sprawie ustanowienia
określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii
(Dz. U. z 2 maja 2020 r., poz. 792);
w dniu 16 maja 2020 r. Roz
porządzenia Rady Ministrów w sprawie w sprawie ustanowienia
określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii
(Dz. U. z 16 maja 2020 r., poz. 878);
w dniu 29 maja 2020 r. Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie w sprawie ustanowienia
określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii
(Dz. U. z 29 maja 2020 r., poz. 964); oraz kolejnych Rozporządzeń zmieniających, a także
uchwaleniem ustaw;
z dnia 2 marca
2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem,
przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych
nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 7 marca 2020 r., poz. 374);
z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o sz
czególnych rozwiązaniach związanych
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych
oraz
wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.
z 31 marca 2020 r., poz. 568);
z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku
z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz. U., poz. 695);
z dnia 30
kwietnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych
w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz. U. poz. 875).
Powyższe spowodowało konieczność zmiany budżetu Województwa Dolnośląskiego,
zawieszenia niektórych wydatków oraz dokonania niezbędnych do usuwania skutków epidemii
przesunięć w ramach tegorocznego budżetu.
Wobec powyższego oraz wobec faktu braku środków w budżecie z Pomocy Technicznej
Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Dolnośląskiego 2020-2022
zamieszczonego pod linkiem
(…), Zamawiający unieważnia niniejsze postępowanie.
KIO 1613/20
Uzasadnienie prawne
Zgodnie z art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy zamawiający zobowiązany jest unieważnić postępowanie
jeżeli wystąpiła istotna zmiana okoliczności powodująca, że prowadzenie postępowania lub
wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego nie można było wcześniej
przewidzieć. Z treści przepisu wynika więc, że trzy przesłanki muszą zaistnieć w sposób
kumulatywny: istotna zmiana okolic
zności, brak interesu publicznego, brak możliwości
przewidzenia istotnej zmiany. Tylko łączne wystąpienie tych trzech elementów pozwala
zamawiającemu na zastosowanie przesłanki art. 93 ust. 1 pkt 6 p.z.p. i unieważnienie
postępowania.
Z całą pewności wyjaśnienia wymaga pojęcie „interesu publicznego” użyte przez ustawodawcę
w ramach przedmiotowej przesłanki. Otóż „interes publiczny jest to potrzeba ogółu, określonej
społeczności czy grupy mieszkańców charakteryzującej się jakąś wspólną cechą
np.: koniecznością dojazdu do miejsca pracy. Czyli interes publiczny to nie potrzeba jednostki
czy mniejszości w jakiejś zorganizowanej grupie osób, tylko potrzeba ogółu.”.
Zgodnie
z uchwałą Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 marca 1997 r. za interes publiczny należy bez
wątpienia uznawać korzyści uzyskiwane w wyniku realizacji przedsięwzięć służących ogółowi
w zakresie zadań ciążących na administracji rządowej oraz samorządowej, realizowanych
w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych, związanych np. z ochroną zdrowia,
oświaty, kultury, porządku publicznego. Z kolei Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia
10 lipca 2002 r. uznał, że dopiero wykazanie, że wykonanie zamówienia będzie godzić
w interes publiczny, może powodować, iż środki nań przeznaczone nie powinny być wydane,
a zamówienie nie powinno być udzielone. Ponadto nie zawsze interes publiczny musi
przeważać nad interesem indywidualnym. Aby taka sytuacja miała miejsce, interes publiczny
musi być na tyle istotny, że niezbędne jest jego postawienie przed indywidualnym interesem
uczestników postępowania.
Nie jest też możliwe na gruncie omawianej przesłanki
utożsamianie przez zamawiającego interesu publicznego z nakazem wykorzystania środków
budżetowych w danym roku w wielkościach i na cele przewidziane planem finansowym.
Oznacza to tylko przestrzeganie zasad dyscypliny finansów publicznych. Omawiana
przesłanka unieważnienia ze względu na nieprzewidywalny charakter wspomnianych w niej
okoliczności może wystąpić na każdym etapie postępowania, aż do momentu podpisania
umowy. Nawet po wyborze najkorzystniejszej oferty i poinformowaniu, wykonawców
zamawiający może - powołując się na jej wystąpienie - unieważnić postępowanie. Jak z tego
wynika unieważnienie postępowania na gruncie omawianej przesłanki może nastąpić ze
względu na interes publiczny, który sprawia, że dalsze prowadzenie postępowania lub
wykonanie zamówienia byłoby sprzeczne z tym interesem. „Interes publiczny, do którego
odwołuje się art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy p.z.p., związany jest z interesem określonej grupy
społecznej, pracowniczej, która może funkcjonować w normalnych standardowych warunkach
KIO 1613/20
również dzięki realizacji, czy też poprzez realizację określonych dostaw, czy usług albo też
robót budowlanych.”
Zamawiający powinien więc wykazać, że wcześniej czyli w momencie wszczęcia
postępowania, nie można było przy zachowaniu odpowiedniej staranności przewidzieć, że
zmienią się okoliczności, a w wyniku ich zmiany kontynuowanie postępowania i udzielenie
zamówienia publicznego nie będzie leżało w interesie publicznym. Zmiana okoliczności
powinna mieć przy tym charakter istotny, a więc znaczący i niebagatelny, a jednocześnie
zamawiający nie był w stanie jej przewidzieć. Ustawodawca nie wskazuje zatem na samą
możliwość zaistnienia zmiany okoliczności, ale na fakt jej rzeczywistego wystąpienia.
W przedmiotowym postępowaniu Zamawiający pomimo dołożenia należytej staranności nie
był w stanie przewidzieć w momencie jego wszczęcia, że nastąpi podejrzenie naruszenia
przepisów prawa karnego. Nie dość bowiem, że zostało wniesionych kilka odwołań do
Krajowej Izby Gospodarczej, to z uwagi na podej
rzenie naruszenia prawa konieczne stało się
zawiadomienie organów ścigania o możliwości popełnienia przestępstwa. Również działanie
organów ścigania w powyższym zakresie przyczyniła się do wydłużenia procesu udzielania
zamówienia publicznego. Wskazać bowiem należy, że Prokuratora Rejonowa dla Wrocławia
Krzyki Wschód zakończyła czynności postępowania przygotowawczego i zatwierdziła
postanowienie Policji z dnia 25 czerwca 2019 r. o umorzeniu śledztwa w sprawie zakłócenia
niniejszego zamówienia publicznego, poprzez wejście w porozumienie z inną osobą, na
szkodę Marszałka Województwa Dolnośląskiego tj. o czyn z art. 305 ś 2 k.k. wobec
stwierdzenia braku znamion czynu zabronionego, ale w sytuacji gdy samo zawiadomienie
zostało złożone przez Zamawiającego już 9.01.2018 r. Jednak i tak, z uwagi na rażące
naruszenia przepisów postępowania karnego, niezbędne było złożenie zażalenia na ww.
postanowienie, co nastąpiło 11.07.2019 r. W dniu 1.08.2019 r. Zamawiający został
poinformowany, że na mocy postanowienia Prokuratora z dnia 31.07.2019 r. uwzględniono
złożone zażalenie i skierowano sprawę do dalszego procedowania. Uwzględnienie zażalenia
w tym trybie potwierdziło oczywistą zasadność zaskarżenia decyzji z 25.06.2019 r. Prokuratura
przeprowadziła następnie niezbędne czynności postępowania przygotowawczego, aby
zrealizować cele tegoż postępowania określone w art. 297 Ś 1 pkt. 1 k.p.k., o co wnosił
Zamawiający w swoim zawiadomieniu. Dopiero w dniu 10.12.2019 r. zostało wydane
postanowienie o umorzeniu śledztwa na podstawie art. 1751 pkt. 2 k.p.k., tj. z uwagi na brak
znamion czynu zabronionego, a 11.12.2019 r. zostało zatwierdzone przez Prokuratora
Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Krzyki-Wschód. Postanowienie zostało doręczone
Zamawiającemu w dniu 16.12.2019 r. Uzasadnienie postanowienia o umorzeniu wykazało
zbadanie przez organy postępowania przygotowawczego zgłoszonych przez Zamawiającego
podejrzeń i wykazało ziszczenie negatywnej przesłanki procesowej uzasadniającej umorzenie
postępowania. Postanowienie uprawomocniło się 23.12.2019r. Tym samym dopiero z tą datą
KIO 1613/20
ustała przeszkoda uniemożliwiająca dotychczas kontynuowanie postępowania o zamówienie
publiczne. Odnosząc powyższe do przesłanek uzasadniających unieważnienie postępowania
wskazać należy, że Zamawiający nie mógł przewidzieć, że nastąpi konieczność
zawiadomienia organów ścigania oraz nie mógł przewidzieć zakresu czasowego prowadzenia
postępowania przez organy Prokuratury.
Analizowany art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy pozwala na unieważnienie postępowania nawet po
dokonanym wyborze najkorzystniejszej oferty. Nie sposób bowiem wykluczyć zaistnienia
sytuacji, gdy na skutek nadzwyczajnych okoliczności już po wyborze najkorzystniejszej oferty
realizacja danego zamówienia byłaby niecelowa lub w skrajnych wypadkach wiązałaby się
z wyrządzeniem szkody w mieniu publicznym. W takim przypadku zamawiający z uwagi na
interes publiczny może dokonać unieważnienia postępowania. Może to jednak następować na
skutek zdarzeń wyjątkowych i w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Zamawiający
powinien wykazać spełnienie dyspozycji przepisu art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy. Unieważnienie
postępowania może nastąpić w każdym momencie postępowania, nawet po wyborze oferty
i powiadomieniu o tym wszystkich wykonawców, aż do chwili podpisania umowy w sprawie
zamówienia publicznego. Działania samego Zamawiającego w przedmiotowym postępowaniu
są jednak na tyle szybkie, że unieważnienie następuje jeszcze przed wyborem
najkorzystniejszej oferty i de facto nie wiadomo, któremu z Wykonawców zostałoby udzielone
zamówienie publiczne.
Aby Zamawiający mógł powołać się na przesłankę unieważnienia postępowania z art. 93 ust.
1 pkt 6 u
stawy musi udowodnić, że wcześniej, czyli w momencie wszczęcia postępowania, nie
można było przy zachowaniu odpowiedniej staranności przewidzieć, iż nastąpi istotna zmienia
okoliczności, w wyniku której - kontynuowanie postępowania i udzielenie zamówienia
publicznego nie będzie leżało w interesie publicznym. W przedmiotowym postępowaniu czas
trwania prac Prokuratury spowodował niestety utratę przez Zamawiającego środków
finansowych przeznaczonych na realizację zamówienia, co stanowi istotną zmianę
okoliczno
ści, o której mowa w art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy. Jak stanowi wyrok Sądu Okręgowego
w Warszawie z dnia
1 grudnia 2003 r. sygn. akt V Ca 2224/03 ( ) "istotna zmiana okoliczności
to kategoria obiektywna, ściśle powiązana z przedmiotem i terminem wykonania zadania
objętego postępowaniem o zamówienie publiczne, która w określonych warunkach powoduje,
iż dalsze kontynuowanie postępowania przetargowego narusza interes publiczny, któremu
miało służyć to postępowanie". Utrata środków finansowych spowodowana działaniami
organów ścigania to właśnie kategoria obiektywna o istotnym znaczeniu dla postępowania
o udzielenie zamówienia publicznego. Zachwianie się źródła finansowania, przy
jednoczesnym zachowaniu pełnej wartości zamówienia, będzie skutkowało niedomknięciem
finansowym zamówienia publicznego, czyli brakiem środków na regulowanie zobowiązania
wobec Wykonawcy. Nieoczekiwane nieprzyznanie środków na finansowanie zamówienia
KIO 1613/20
spowodowało zburzenie struktury finansowania, brak środków i w konsekwencji uniemożliwiło
podpisanie umowy o udzielenie zamówienia publicznego na realizację kontraktu. Jak wynika
z wcześniejszego opisu stanu faktycznego dotyczącego finansowania zamówienia
publicznego to nie sam Zamawiający ograniczył stan posiadanych przez siebie środków na
realizację zamówienia. Pozbawienie Zamawiającego kwoty, jaką może przeznaczyć na
sfinansowanie przedmiotowego zamówienia wynika z decyzji, której Zamawiający się nie
spodziewał się i na którą nie miał i nie ma żadnego wpływu. Co istotne decyzja ta warunkuje
możliwość udzielenia zamówienia i jego realizacji. Niewątpliwie więc w dacie unieważnienia
postępowania zamawiający nie posiada środków umożliwiających zawarcie umowy
o udzielenie zamówienia publicznego. Nawet jeśli Zamawiający poczyni oszczędności
w innych postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego to na dzień unieważnienia
przedmiotowego postępowania mają one charakter hipotetyczny. Ponadto brak podstaw do
p
rzyjęcia, że w każdym z nich zostanie dokonany wybór oferty z ceną przyjętą jako podstawa
kalkulacji szacunkowej wartości zamówienia. Przywołać trzeba możliwość złożenia
w tych postępowaniach oferty, której treść nie odpowiada treści specyfikacji istotnych
warunków zamówienia lub oferujących cenę rażąco niską w stosunku do przedmiotu
zamówienia, co w obu przypadkach niesie skutek niedopuszczalności wyboru takiej oferty.
Zatem na dzień unieważnienia postępowania Zamawiający nie dysponuje rezerwą finansową
umożliwiającą mu zawarcie umowy z wybranym w procesie wyboru najkorzystniejszej oferty,
Wykonawcą. Zamawiający zobowiązany jest do działania na podstawie przepisów prawa oraz
w jego granicach, co ma znaczenie w kontekście dysponowania środkami publicznymi
i rygorów ustawy o finansach publicznych. Pozbawienie Zamawiającego środków na
finansowanie zamówienia ma charakter wyjątkowy, a tym samym nieprzewidywalny. Kategoria
przewidywalności referuje się bowiem do zwykłych warunków prowadzenia działalności,
w których czynniki zewnętrzne nie mają przesadzającego wpływu na wykonanie zamierzonych
planów. Zamawiający wszczynając postępowanie działał mając zagwarantowane środki
w budżecie Regionalnego Programu Operacyjnego, a więc mógł racjonalnie przypuszczać, że
w wyniku rozstrzygnięcia postępowania będzie mógł zrealizować zamierzoną inwestycję.
Jednocześnie podkreślenia wymaga, że ponowne przyznanie środków finansowych
w przedmiotowym zakresie miało miejsce w 2018 r. i 2019 r. Zamawiający dokładał więc
w tym względzie należytej staranności zapewniając źródło finansowania zamówienia pomimo
przedłużających się działań Prokuratury uniemożliwiających prowadzenie postępowania.
Ostatecznie jednak zaistniała przesłanka związana z istotną zmianą okoliczności, której nie
można było przewidzieć.
W polskim prawie nie ma jednolitej definicji interesu publicz
nego. W systemie zamówień
publicznych interes publiczny należy wiązać z funkcjami i zadaniami jakie ustawodawca stawia
podmiotom wydatkujących środki publiczne. Należą do nich racjonalne, efektywne i skuteczne
KIO 1613/20
wydatkowanie środków publicznych na zadania publiczne, zagwarantowanie uczciwej
konkurencji i równego traktowania wykonawców na rynku, zapobieganie korupcji
w zamówieniach publicznych, kształtowanie właściwych wzorów zachowań rynkowych
zarówno przez wykonawców jak i zamawiających, ochrona podmiotów działających na rynku
zamówień publicznych poprzez przyjmowanie przez instytucje zamawiającego jasnych
i przejrzystych zasad udzielania zamówień publicznych. Realizacja powyższych funkcji
systemu zamówień publicznych to realizacja interesu publicznego. Podkreślenia w tym
miejscu wymaga, że instrumentalne traktowanie zamówień publicznych przez podmioty
publiczne jako narzędzia do wydatkowania środków publicznych bez uwzględnienia celów,
w tym przede wszystkim, zwiększania konkurencyjności na rynku, kształtowania pozytywnych
zachowań, odpowiedzialności i równowagi kontraktowej obu stron postępowania
przetargowego, godzi w nadrzędne i docelowe zasady systemu zamówień publicznych.
System zamówień publicznych nie może być traktowane przez podmioty wydatkujące środki
publiczne wyłącznie jako instrumentalne narzędzie do realizacji zmiennych interesów
zamawiających. Stabilność decyzji podmiotów realizujących zadania publiczne w trybie ustawy
sprzyja rozwojowi współpracy z podmiotami prywatnymi przy realizacji zadań publicznych,
a tym samym przekłada się na konkurencyjność i stymulacje rozwój gospodarczy.
Podtrzymując dotychczasowe poglądy orzecznictwa dotyczące braku tożsamości interesu
publicznego z interesem zamawiającego, wskazać trzeba, że nie mają one zastosowania
w okolicznościach niniejszego postępowania. Stwierdzenie istnienia lub braku spełnienia
przesłanek do unieważnienia postępowania jest badane ad casum w okolicznościach
konkretnego przypadku. Zdaniem Zamawiającego udzielenie przedmiotowego zamówienia
public
znego ze względu na brak środków nie jest możliwe. Wskazać trzeba, że zaciąganie
przez Zamawiającego zobowiązania, z którego na dzień jego podjęcia nie mógłby się
wywiązać przeczy interesowi publicznemu wprost. Interes publiczny winien być oceniany
z uwzględnieniem sytuacji finansowej województwa jako jednostki samorządu terytorialnego i
uwarunkowanej nią możliwości realizacji przedsięwzięcia. Nie można pominąć, że art. 93 ust.
1 pkt 6 ustawy pozwala na unieważnienie postępowania jeśli prowadzenie postępowania lub
wykonanie umowy nie leży w interesie publicznym. Przesłanka ta opisana została z użyciem
funktora alternatywy rozłącznej "lub", do jej ziszczenia wystarczające jest ziszczenie jednej
z opisanych sytua
cji albo obu z nich. Zatem dalsze prowadzenie o postępowania, z uwagi na
brak środków umożliwiających sfinansowanie wykonania umowy, jest z interesem publicznym
sprzeczne. Teza zawarta
w uchwale Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 marca 1997 r., sygn.
W/96 -
wielokrotnie podnoszona w orzecznictwie KIO, głosi "za interes publiczny należy bez
wątpienia uznawać korzyści uzyskiwane w wyniku realizacji przedsięwzięć służących ogółowi
w zakresie zadań ciążących na administracji rządowej oraz samorządowej, realizowanych
w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych, związanych np. z ochroną zdrowia,
KIO 1613/20
oświaty, kultury, porządku publicznego" Uznać zatem trzeba, że interes publiczny wyraża się
przede wszystkim
w bezpieczeństwie finansowym samorządu województwa, którego
zachwiane powodować będzie zagrożenie zaniechania wykonania innych obowiązków
ciążących na Województwie Dolnośląskim, a wyrażonym wprost w ustawie o samorządzie
województwa. Korzyści uzyskane w wyniku wykonania zamówienia w danych w wyjątkowych
okolicznościach niniejszego postępowania nie mogą przeważać nad koniecznością
zapewnienia stabilności finansowej Województwa Dolnośląskiego. Zamawiający zwraca
uwagę, że prowadzenie postępowań o udzielenie zamówienia publicznego oraz wykonywanie
umów w sprawie zamówienia publicznego nie stanowi celu samego w sobie, który może być
postrzegany w oderwaniu od szerszego kontekstu. Zamawiający udzielając zamówień
gospodarują, co do zasady środkami publicznymi, służącymi zaspokojeniu potrzeb szerszej
zbiorowości, następuje to jednak w ramach realizacji budżetu państwa lub budżetu jednostki
samorządu terytorialnego. Uznać zatem należy, że wobec zaistniałych wyjątkowych
okoliczności, unieważnienie postępowania mieści się w interesie publicznym. Sprzyja bowiem
zachowaniu bezpieczeństwa finansowego Województwa Dolnośląskiego oraz pozwala na
realizację innych zamówień, możliwych do wykonania w aktualnej sytuacji finansów
publicznych.
Podkreślenia także wymaga, że ewentualny zakup produktu, który z uwagi na nieustający
rozwój technologii informatycznych uznać należy na przestarzały, również narusza interes
publiczny. Aktualnie bowiem za porównywalną kwotę środków, przy założeniu ich przyznania
przez RPO, Zamawiający kupiłby rozwiązanie pojemnościowa większe oraz dużo
wydajniejsze. W ostatnich trzech latach mocno rozwinęła się technologia dysków
półprzewodnikowych Solid-State Drive SSD, które są dużo szybsze i mniej awaryjne od
standardowych dysków twardych Hard Disk Drive HDD. Przemawia za tym popularyzacja w
macierzach dyskowych standardu NVMe, który powoli wypiera starsze technologie typu SATA
lub SAS. Cena pamięci NAND, która jest wykorzystywana do produkcji dysków SSD spadła
na przestrzeni ostatnich 3 lat o około 60% co przełożyło się na duży spadek cen dysków SSD
na rynku. Zmianie uległy także trendy w budowie centrów danych i procesie ich rozbudowy.
Obecnie popularnym trendem są zakupy urządzeń hiperkonwergentnych. Urządzenia
hiperkonwergentne zapewniają większą elastyczność, skalowalność oraz są prostsze
w zarządzaniu i serwisowaniu. W interesie publicznym, które to pojęcie również funkcjonuje
w Pomocy Technicznej RPO WD, nie byłoby zatem nabywanie sprzętu technologicznie
przestarzałego po cenie znacząco wyższej, która obowiązywała przed 3 laty.
Orzecznictwo KIO wskazuje, że każda decyzja zamawiającego skutkująca unieważnieniem
postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy winna zawierać uzasadnienie,
wykazanie korzyści wynikających z jej podjęcia, sposobu ochrony interesu publicznego, jak
również wykazanie, że przyjęta strategia działania przewyższa interes indywidulany
KIO 1613/20
przedsiębiorcy i nie stoi w sprzeczności z funkcjami systemu zamówień publicznych.
W przypadku pr
zesłanki unieważnienia postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy,
należy zbadać czy udzielenie danego zamówienia w dalszym ciągu leży w interesie
publicznym. Przy czym nie chodzi tu o udzielenie zamówienia danemu wykonawcy, ale
generalnie o udz
ielenie tego zamówienia jakiemukolwiek wykonawcy.
„Na rynku zamówień
publicznych, zdarzają się przypadki tzw. zamówień zawieszonych, czyli formalnoprawnie nie
zakończonych, ale też bez możliwości zawarcia umowy.
Brak możliwości zawarcia umowy wynika z braku środków lub ze zmiany potrzeb, które leżały
u podstaw wszczęcia danego postępowania. Oczywistym jest, iż przepisy prawa nie mogę
zezwalać zamawiającym na samowolne i dowolne unieważnienia postępowań w sytuacji, gdy
z różnych względów dane postępowanie nie leży w interesie zamawiającego. Ale gdy, ten
interes zamawiającego jest tożsamy z interesem publicznym, a udzielenie zamówienia
godziłoby w ten interes publiczny, należy dane postępowanie unieważnić, temu zadaniu
właśnie służy przesłanka unieważnienia postępowania z art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp.”
W przypadku przedmiotowego zamówienia publicznego Zamawiający wykazał, że
bezsprzecznie zaistniały przesłanki jego nieważnienia we wskazanym trybie. Zaistniały
bowiem okoliczności, których nie dało się wcześniej przewidzieć i to okoliczności istotne,
wskazujące, że prowadzenie postępowania lub udzielenie zamówienia nie leży w interesie
publicznym.”
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Jak podał w sposób syntetyczny zamawiający w pierwszym zdaniu swojego
zawiadomienia o unieważnieniu postępowania powodem decyzji zamawiającego było
„ograniczenie środków przeznaczonych przez Regionalny Program Operacyjny WD dla
Wydziału Informatyki w budżecie na 2020 r. oraz wobec niemożności realizacji zakupu (…)
w 2017 r., 2018 r. i 2019 r. z przyczyn niezależnych od Zamawiającego, jak i braku realizacji
projektów, w ramach których zakup systemu miał zostać sfinansowany, stwierdza się brak
środków finansowych na zakup kopii zapasowych i archiwizacji.”
Ograniczenie środków przeznaczonych przez Regionalny Program Operacyjny WD dla
Wydziału Informatyki w budżecie na 2020 rok wynikać ma z Uchwały Nr WD 1499/VI/ Zarządu
Województwa Dolnośląskiego z dnia 3 grudnia 2020 r., zgodnie, z którą na projekt
RPDS.11.01.00-02-0039/19 przyznano 12 163
840 zł, która to kwota, jak wskazał
zamawiający w odpowiedzi na odwołanie, „nie dotyczy tylko Wydziału Informatyki UMWDS”.
KIO 1613/20
Podnieść jednak należy, że powyższa Uchwała stanowi „odpowiedź” na „Wniosek
o dofinansowanie projektu z Pomocy Technicznej Regionalnego Programu Operacyjnego
Województwa Dolnośląskiego 2014-2020 (złożony 30 października 2019 r.), tj. projektu
nr RPDS.11.01.00-02-0039/19
, w którym wnioskowano – pkt 7 „Planowane koszty/wydatki
w ramach projektu
” – w pozycji „Koszty organizacyjne, techniczne i administracyjne” o kwotę
1,5 mln zł w 2020 roku, jak i o taką samą kwotę w dwóch kolejnych latach (łącznie 4 mln zł
w okresie 2020-2022).
Sam zamawiający w odpowiedzi na odwołanie wskazał: „O tym, jakie środki w danym
roku RPO przekazuje na Pomoc Techniczną realizowaną przez Wydział Informatyki nie
decyduje Zamawiający jako Województwo Dolnośląskie, ale Województwo Dolnośląskie jako
Instytucja Zarządzająca w konsekwencji wniosku o dofinansowanie składanego przez Wydział
Zarządzania Finansowego RPO.”
Nie sposób założyć, że wniosek został opracowany bez udziału „Zamawiającego jako
Województwa Dolnośląskiego” – bez udziału realizującego Pomoc Techniczną Wydziału
Informatyki w oderwaniu od potrzeb znanych temu Wydziałowi.
Innymi słowy, to, że środki na potrzeby postępowania nie zostały, wzorem lat
poprzednich,
„zarezerwowane” (tak sformułował to zamawiający w odniesieniu do środków
z 2018 i 2019 r.
– „Środki rezerwowane na potrzeby postępowania musiały być każdorazowo
zwracane z uwagi na brak ich wykorzystania
.” – str. 8 odpowiedzi na odwołanie drugi akapit),
także w 2020 roku należy przypisać zamawiającemu skoro we wniosku uwzględniono jedynie
1,5 mln zł, tj. kwotę, którą sam zamawiający ocenia jako niewystarczającą („Aktualnie ilość
środków (…) na rzecz zamówień informatycznych jest niewystarczająca.” – str. 8 odpowiedzi
na odwołanie drugi akapit).
Nie może zatem twierdzić zamawiający, że ograniczenie środków, co stało się
powodem unieważnienia postepowania, jest okolicznością, której nie mógł wcześniej
przewidzieć.
Przesądza to o braku przesłanki niemożności wcześniejszego przewidzenia
wystąpienia istotnej zmiany, o której, obok wystąpienia istotnej zmiany i braku interesu
publicznego, mowa w przepisie art. 96 ust. 1 pkt 6) ustawy Pzp.
Tym samym decyzję zamawiającego o unieważnieniu postepowania z dnia
3 lipca 2020 r. skład orzekający Izby uznał za podjętą z naruszeniem art. 93 ust. 1 pkt 6)
ustawy Pzp.
Nawiązując dodatkowo do oceny zamawiającego, iż „Nieoczekiwane nieprzyznanie
środków na finansowanie zamówienia spowodowało zburzenie struktury finansowania, brak
środków i w konsekwencji uniemożliwiło podpisanie umowy o udzielenie zamówienia
publicznego na realizacje kontraktu.
” – str. 18 odpowiedzi na odwołanie zdanie drugie, skład
KIO 1613/20
orzekający Izby zauważa, że nieoczekiwanym byłoby raczej przyznanie środków
w wystarczającej wysokości, pomimo iż o taką wysokość dofinansowania nie wnioskowano.
Ze względu na powyższe, inne poruszane przez zamawiającego kwestie (brak
możliwości kontynuowania postępowania do grudnia 2019 roku z przyczyn niezależnych od
zamawiającego, a związanych z działaniami organów ścigania, ocena zamawiającego
co do
możliwości zakupu obecnie „rozwiązań pojemnościowo większych oraz dużo
wydajniejszych
”, rozbudowa obecnego systemu do tworzenia kopii zapasowych
w następstwie zakupu z 2018 roku, odstąpienie w 2018 roku od pierwotnej koncepcji biorącej
pod uwagę umieszczenie systemu w Zapasowym Centrum Przetwarzania Danych, dalsze
ograniczenie środków w związku ze zwiększonymi wydatkami na „usuwanie skutków
epidemii
”) pozostają bez znaczenia, tym bardziej, że to nie one zostały wskazane jako powód
unieważnienia postępowania.
Uzupełniająco skład orzekający Izby wskazuje, że zamawiający ani w decyzji
o unieważnieniu postępowania, ani w odpowiedzi na odwołanie, ani na rozprawie nie twierdził,
że realizacja przedmiotu zamówienia, objętego toczącym się od 2017 roku postępowaniem,
jest już zbędna.
Podkreślić należy, że zamawiający nie wskazał (tym bardziej nie wykazał) na czym
polega związek rozbudowy obecnego systemu do tworzenia kopii zapasowych z przedmiotem
zamówienia postępowania ogłoszonego w 2017 rojku, tj. czy i z jakich względów zakup ten
powoduje, że dalsze prowadzenie postępowania z 2017 roku nie leży w interesie publicznym.
Podkreślić także należy, że zamawiający, twierdząc, że „aktualnie za te same środki,
przy założeniu ich przyznania przez RPO, Województwo kupiłoby rozwiązanie pojemnościowo
większe oraz wydajniejsze, nie twierdził jednocześnie, że rozwiązanie opisane w SIWZ
postępowanie z 2017 roku nie jest już w stanie spełnić celu, dla którego postępowanie to
zostało przez niego wszczęte.
Uwzględniając powyższe, skład orzekający Izby orzekł jak w sentencji.
KIO 1613/20
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp,
§ 3 pkt 1) lit. a) oraz pkt 2) lit. b) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia
15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów
kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r.
poz. 972).
Przewodniczący:
..……………………………………...
Otrzymuj raz w tygodniu aktualne informacje
o zmianach w prawie oraz komentarzach ekspertów
Otrzymasz darmowy e-book w prezencie!
„6 pytań o znowelizowane przepisy Pzp"