KIO 1349/20 WYROK dnia 3 sierpnia 2020 r.

Sygn. akt: KIO 1349/20 

WYROK 

z dnia 3 sierpnia 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Monika Szymanowska 
 
Członkowie:   

Ryszard Tetzlaff 

Przemysław Dzierzędzki 

Protokolant:    

Rafał Komoń 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 lipca 2020 

r. w Warszawie odwołania wniesionego do 

Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  18  czerwca  2020  r.  przez  wykonawcę  Krevox 

Europejskie  Centrum  Ekologiczne  Sp.  z  o.o.  w  Warszawie  w 

postępowaniu  prowadzonym 

przez zamawiającego Miasto Łódź – Urząd Miasta w Łodzi  

przy  udziale  wykonawcy 

Inżynieria  Rzeszów  S.A.  w  Rzeszowie  przystępującego  do 

postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

umarza 

postępowanie  odwoławcze  w  zakresie  zarzutu  naruszenia  przez 

zamawiającego art. 96 ust. 3 p.z.p., poprzez zaniechanie przekazania odwołującemu 

listy  urządzeń  stanowiącej  załącznik  nr  3  do  koncepcji  technologicznej  oferowanej 

technologii odzysku fosforu 

Inżynierii Rzeszów S.A. w Rzeszowie, 

w pozostałym zakresie oddala odwołanie, 

kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  wykonawcę  Krevox  Europejskie 

Centrum  Ekologiczne  Sp.  z  o.o.  w  Warszawie  i 

zalicza  na  poczet  kosztów  kwotę 

000,00 zł (dwadzieścia tysięcy złotych) uiszczoną przez wykonawcę tytułem wpisu 

od odwołania. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych 

(Dz.  U.  z  2019  r.,  poz.  1843  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok 

–  w  terminie  7  dni  od  dnia  jego 

doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego w Łodzi. 

Przewodniczący:      ………………………………… 

Członkowie:   

………………………………… 

………………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

wyroku z dnia 3 sierpnia 2020 r. w sprawie o sygn. akt: KIO 1349/20 

Zamawiający  Miasto  Łódź  –  Urząd  Miasta  Łodzi,  ul.  Piotrkowska 104,  90-926 Łódź, 

prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.:  „Zadanie  5  „Budowa 

instalacji 

termicznej  hydrolizy  osadu”  Zadanie  6  „Budowa  instalacji  do  usuwania  azotu” 

Zadanie 7 „Budowa instalacji do odzysku fosforu z odcieków” w ramach Projektu „Gospodarka 

ściekowa,  faza  III  w  Łodzi”,  podzielone  na  części  (zadania),  o  ogłoszeniu  o  zamówieniu 

publicznym  opublikowanym  w 

Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  w  dniu  31  grudnia 

2019 r. pod numerem 2019/S 251-621510, 

dalej zwane jako „postępowanie”.  

Skład  orzekający  ustalił,  że postępowanie na  roboty  budowlane,  o  wartości  powyżej 

kwoty określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 

r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1843 ze zm.) zwanej dalej jako 

„p.z.p.”, jest prowadzone przez zamawiającego w trybie przetargu nieograniczonego. 

W dniu  18 

czerwca 2020 r. odwołanie wobec czynności i zaniechań zamawiającego 

w 

postępowaniu  w  zakresie  zadania  nr  7  wniósł  wykonawca  Krevox  Europejskie  Centrum 

Ekologiczne Sp. z o.o., ul. Żurawia 45, 00-680 Warszawa (dalej zwany jako „odwołujący”). We 

wniesionym  środku  zaskarżenia  odwołujący  postawił  zamawiającemu  następujące  zarzuty 

naruszenia (pisownia oryginalna):  

art. 89 ust. 1 pkt 2 PZP, poprzez zaniechanie jego zastosowania w stosunku do oferty 

Inżynierii pomimo tego, iż treść tej oferty wskazuje wydajność hydrauliczną instalacji 

mniejszą  niż  wydajność  minimalna  wymagana  w  postanowieniach  Programu 

Funkcjonalno 

–  Użytkowego  stanowiącego  opis  przedmiotu  zamówienia 

w 

Postępowaniu („PFU”); 

art. 89 ust. 1 pkt 2 PZP, poprzez zaniechanie jego zastosowania w stosunku do oferty 

Inżynierii  pomimo  tego,  iż  treść  tej  oferty  wskazuje,  że  Inżyniera  oferuje  tylko 

odwadnianie granulatu, zaś nie przewiduje suszenia granulatu pomimo sformułowania 

przez Zamawiającego takiego wymogu wynikającego z PFU; 

art. 89 ust. 1 pkt 2 PZP, poprzez zaniechanie jego zastosowania w stosunku do oferty 

Inżynierii  pomimo  tego,  iż  treść  tej  oferty  wskazuje,  że  Inżyniera  nie  zbiornika 

buforowego  przed  instalacją  pomimo  sformułowania  przez  Zamawiającego  takiego 

wymogu wynikającego z PFU; 

art. 89 ust. 1 pkt 2 PZP, poprzez zaniechanie jego zastosowania w stosunku do oferty 

Inżynierii pomimo tego, iż treść tej oferty wskazuje, że Inżyniera przewiduje w swojej 

ofercie  zastosowanie  rozwiązania  technologicznego,  w  którym  najpierw  następuje 

odzysk  fosforu,  a  następnie  proces  usuwania  amoniaku  przeprowadzany  przez 

bakterie  (tzw.  anammox),  pomimo  tego,  że  zgodnie  z  PFU  proces  technologiczny 

powinien  przewidywać  najpierw  proces  beztlenowego  utleniania  amoniaku 

przeprowadzany przez bakterie, a dopiero po nim odzysk fosforu;  

art. 89 ust. 1 pkt 2 PZP, poprzez zaniechanie jego zastosowania w stosunku do oferty 

Inżynierii  pomimo  tego,  iż  treść  tej  oferty  Koncepcji  technologicznej  oferowanej 

technologii  do  odzysku  fosforu  nie  zawiera  wszystkich  elementów  wymaganych 

w SIWZ;  

art. 89 ust. 1 pkt 2 PZP, poprzez zaniechanie jego zastosowania w stosunku do oferty 

Inżynierii  pomimo  tego,  iż  treść  tej  oferty  wyrażona  w  Koncepcji  technologicznej 

oferowanej technologii do odzysku fosforu wskazuje na to, że Inżyniera zaoferowała 

ofertę wariantową; 

ewentualnie naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 1 PZP, w zw. z art. 82 ust. 1 PZP, poprzez 

zaniechanie jego zastosowa

nia w stosunku do oferty Inżynierii, pomimo tego, że treść 

Koncepcji technologicznej oferowanej technologii do odzysku fosforu wskazuje na to, 

że Inżyniera zaoferowała dwa alternatywne rozwiązania techniczne;  

ewentualnie art. 87 ust. 1 PZP poprzez zaniechanie jego zastosowania w stosunku do 

oferty Inżynierii pomimo tego, iż Koncepcja technologiczna oferowanej technologii do 

odzysku fosforu załączona do oferty Inżynierii wskazuje na wewnętrzną sprzeczność 

treści oferty;  

art. 26 ust. 3 PZP poprzez zaniechan

ie jego zastosowania w stosunku do dokumentów 

przedłożonych  przez  Inżynierię  na  potwierdzenie  spełnienia  warunku  udziału 

w 

postępowaniu  dotyczącego  zdolności  technicznej  i  zawodowej  polegającego  na 

wykonaniu  należycie  oraz  zgodnie  z  przepisami  prawa  budowlanego  i  prawidłowym 

ukończeniu  nie  wcześniej  niż  w  okresie  ostatnich  10  lat  przed  upływem  terminu 

składania ofert (a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie) co 

najmniej 2 instalacje odzysku fosforu z odcieków wykonane  w systemie „zaprojektuj 

i 

wybuduj”  lub  „wybuduj”,  każda  z  nich  w  technologii  oferowanej  w  Formularzu 

ofertowym  (pkt  7.7)  z  uwzględnieniem  ewentualnych  modyfikacji  wprowadzonych 

przez  Dostawcę/Producenta  technologii,  pracujących  na  oczyszczalniach  ścieków, 

z czego p

rzynajmniej jedna o wydajności min. 300 kg P/d, pomimo tego, że dokumenty 

te nie potwierdzały, że wykazane roboty zostały wykonane w technologii oferowanej 

przez Inżynierię w Formularzu ofertowym;  

art. 26 ust. 3 PZP w zw. z § 14 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 26 lipca 

2016  r.  w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od 

wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  (Dz.  U.  z  2016  r.  poz.  1126 

z 

późn.  zm.  –  „Rozp.  w  spr.  dokumentów”)  poprzez  zaniechanie  jego  zastosowania 

w 

stosunku  do  dokumentów  przedłożonych  przez  Inżynierię  na  potwierdzenie  braku 

podstaw  do  wykluczenia  w  stosunku  do  podmiotu,  na  zasobach  którego  polega 

(Nutrient Recovery System Sp. z o.o. utworzonej na podstawie prawa Królestwa Belgii 

–  „NuReSys”)  pomimo  tego,  iż  dokumenty  te  zostały  przedstawione  w  kopii 

elektronicznej poświadczonej za zgodność z oryginałem przez Inżynierię, a nie przez 

NuReSys;  

art.  96  ust.  3  PZP  zaniechania  przekazania  Odwołującemu  załącznika  do  protokołu 

Postępowania  w  postaci  listy  urządzeń  załączonej  stanowiącej  załącznik  nr  3  do 

Koncepcji  technologicznej  oferowanej  technologii  do  odzysku  fosforu  przedłożonej 

przez  Inżynierię,  pomimo  obowiązku  jego  przekazania  wynikającego  z  art.  96  ust. 

3 PZP. 

Wobec  powyższego  odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  w  całości 

i nakazanie z

amawiającemu: ponownego badania i oceny ofert, odrzucenia oferty Inżynieria 

Rzeszów  S.A.  w  Rzeszowie  (zwanej  przez  odwołującego  „Inżynierią”),  w  przypadku 

uwzględnienia  któregokolwiek  z  zarzutów  wskazanych  w  pkt  1-  6,  udostępnienia  żądanego 

dokumentu  w  przypadku  uwzględnienia  zarzutu  z  pkt  10.  Ewentualnie  nakazanie 

z

amawiającemu wyjaśnienie treści oferty Inżynieria - w przypadku uwzględnienia zarzutu z pkt 

przy  jednoczesnym  nieuwzględnieniu  któregokolwiek  z  zarzutów  wskazanych  w  pkt  1-6, 

ewentualnie nakazanie z

amawiającemu wezwanie Inżynierii do uzupełnienia dokumentów na 

potwierdzenie  spełnienia  warunków  udziału  w  postępowaniu  -  w  przypadku  uwzględnienia 

zarzutu  z  pkt  8, 

przy  jednoczesnym  nieuwzględnieniu któregokolwiek  z  zarzutów  z  pkt  1-6. 

Ewentualnie nakazanie z

amawiającemu wezwanie Inżynierii do uzupełnienia dokumentów na 

potwierdzenie  braku  podstaw  do  wykluczenia  z  postępowania,  w  przypadku  uwzględnienia 

zarzutu z pkt 9

, przy jednoczesnym nieuwzględnieniu któregokolwiek z zarzutów wskazanych 

w  pkt  1-6, 

a  w  każdym  przypadku  zasądzenie  od  zamawiającego  na  rzecz  odwołującego 

kosztów  postępowania  odwoławczego  zgodnie  ze  spisem  kosztów,  który  zostanie 

przedst

awiony na rozprawie przed Krajową Izbą Odwoławczą oraz przeprowadzenie dowodu 

z  opinii  biegłego  w  zakresie  inżynierii  środowiska  na  okoliczność  sprzeczności  treści  oferty 

Inżynierii  z  wymaganiami  opisanymi  PFU  w  zakresie  aspektów  technicznych  wynikających 

z tej  oferty  wskazanych  w  zarzutach  1-6, 

przeprowadzenie  dowodów  wskazanych 

w 

uzasadnieniu odwołania na okoliczności tam wskazane.  

W uzasadnieniu wniesionego

 środka zaskarżenia odwołujący podniósł co następuje. 

Argumentacja w zakresie zarzutu nr 1.  

Zgodnie z postanowieniami pkt 5.2. lit. c) SIWZ w celu potwierdzenia, że oferowane 

roboty budowlane odpowiadają wymaganiom określonym przez zamawiającego, wykonawca, 

którego oferta została najwyżej oceniona, miał złożyć na wezwanie zamawiającego koncepcję 

technologiczną oferowanej technologii do odzysku fosforu, która winna zawierać co najmniej: 

n

azwę  i  producenta  (właściciela/dostawcy  technologii)  proponowanej  technologii,  opis  (np. 

kartę katalogową, folder informacyjny itp. - o ile nie zostały załączone do oferty) oferowanej 

technologii;  l

istę  referencyjną  obiektów  w  oferowanej  technologii,  wraz  z  określeniem 

wydajności  instalacji  i  wskazaniem  osób  do kontaktu;  opis  proponowanego  rozwiązania dla 

GOŚ  ŁAM  z  zastosowaniem  oferowanej  technologii  w  tym  m.in.  wstępne  schematy 

technologiczne wraz z istotnymi danymi bilansowymi (osadu, odcieków, wody technologicznej, 

zapotrzebowania  na  ciepło,  energię  elektryczną  i  reagenty  chemiczne  itp.),  propozycję 

kluczowych urządzeń technologicznych i uzupełniających (ilość szt., producent i typoszereg), 

w

stępną propozycję lokalizacji obiektów i rozwiązań technicznych w obiektach. Zamawiający 

zastrzegł również, że koncepcje rozwiązania (przyjęte na etapie oferty) stanowić będą bazę 

do  dalszych  prac  projektowych  na  etapie  realizacji  k

ontraktu.  Nie  dopuszcza  się  zmiany 

dostawcy technologii na etapie projektowania.  

Z treści koncepcji technologicznej oferowanej technologii do odzysku fosforu złożonej 

przez  Inżynierię  („koncepcja  technologiczna  inżynierii”)  wynika,  że  treść  oferty  tego 

wykonawcy  jest  sprzeczna  z  SIWZ  - 

z  wymaganiami  określonymi  w  PFU  w  odniesieniu  do 

wydajności  hydraulicznej  instalacji.  Zgodnie  z  pkt  2.3.1.  (pt.  parametry  wyjściowe  do 

projektowania) t

omu II PFU dla potrzeb oceny wielkości instalacji należy przyjąć przewidywane 

max.  wielkości  obciążeń  instalacji:  (i)  ilość  odcieków  :  Q=  2.420  m3/d,  (ii)  ładunek  fosforu 

ogólnego: Łp = 500 kg P/d. Ponadto, udzielając odpowiedzi na pytania wykonawców do SIWZ, 

z

amawiający  w  dniu  10  stycznia  2020  r.  stwierdził,  iż  potwierdza,  że  dla  potrzeb  oceny 

wielkości instalacji i przygotowania oferty należy przyjąć przewidywane maksymalne wielkości 

obciążeń podane w pkt 2.3.1. PFU. 

W  koncepcji  t

echnologicznej  Inżynierii  wskazano,  że  do  jej  przygotowania  przyjęto 

następujące  założenia:  ”maksymalny  przepływ  1900  m3/d  przy  poziomie  300  ppm  PO4-P”. 

Podana  wartość  przepływu  jest  więc  znacząco  niższa  od  wymagań  zamawiającego 

wynikających z PFU (2420 m3/d), tym samym treść oferty Inżynierii jest sprzeczna z treścią 

SIWZ  w  zakresie  przyjętych  założeń  przepływu  następującego  przez  oferowaną  instalację. 

Sprzeczność  treści  oferty  jest  tym  bardziej  widoczna,  jeżeli  weźmie  się  pod  uwagę,  że 

w odpowiedzi na pytanie do SIWZ udzielonej przez z

amawiającego w dniu 31 stycznia 2020 r. 

z

amawiający podał także informację, iż podana wielkość obciążenia instalacji powinna zostać 

uwzględniona jako optymalny, a nie maksymalny punkt pracy. Pokazane zaniżenie wydajności 

instalacji  w  stosunku  do  wymagań  zamawiającego  umożliwiło  dostawcy  technologii 

zmniejszenie wie

lkości oferowanej instalacji, a zatem zaniżenie ceny ofertowej.  

Wskazana  wadliwość  treści  oferty  Inżynierii  pociąga  za  sobą  dalsze  konsekwencje. 

W 

związku  z  przyjęciem  przez  Inżynierię  sprzecznej  z  SIWZ  wydajności  hydraulicznej 

instalacji, tj. niższej niż wymagana przez zamawiającego, błędne jest także przyjęte w ofercie 

założenie o stężeniu fosforu w odciekach na poziomie 300 ppm PO4-P. Przy uwzględnieniu 

wyższego  obciążenia  hydraulicznego  instalacji,  stężenie  fosforu  będzie  w  rzeczywistości 

niższe,  co  wpłynie  na  deklarowaną  i  gwarantowany  poziom  efektywności  odzysku  fosforu. 

Poziom  ten  jest  bowiem  uzależniony  właśnie  od  stężenia  fosforu  na  wejściu  do  instalacji. 

Większe stężenie umożliwia bowiem odzysk bardziej efektywny. 

Argumentacja w zakresie zarzutu nr 2.  

Zgodnie z postanowieniami pkt 2.3.4.2. tomu II PFU, z

amawiający ustanowił wymóg, 

że uzyskiwany w reaktorze struwit o odpowiedniej dla celów handlowych granulacji (1-5 mm) 

należy poddać odwodnieniu i osuszeniu. Wymóg zamawiającego przewidywał zatem zarówno 

odwodnienie, jak i suszenie uzyskiwanego w reaktorze struwitu.  

Koncepcja  Inżynierii  nie  przewiduje  suszenia  struwitu,  a  jedynie  jego  odwodnienie. 

Żadne  z  postanowień  tej  koncepcji  nie  zakłada  suszenia  struwitu.  Zamawiający  w  PFU  nie 

określił  wymagania  funkcjonalnego  (np.  produkcji  przez  instalację  struwitu  o  określonej 

wilgotności),  lecz  wskazał  wymóg  strukturalny,  tj.  konieczność  wprowadzenia  fazy 

odwodnienia oraz fazy suszenia struwitu. 

Argumentacja w zakresie zarzutu nr 3.  

Zgodnie z postanowieniami pkt 2.3.  tomu II PFU  z

amawiający wskazał, że wymaga, 

aby  zaproponowane  przez  w

ykonawcę rozwiązanie posiadało m.in. wymaganą (z uwagi na 

istniejący/projektowany  reżim  technologiczny  pracy  węzła  przeróbki  osadów)  zdolność 

buforowania strumienia odcieków odprowadzanego z deamonifikacji lub odwadniania osadu. 

Dalej, w pkt 2.3.4.1. (pt. zbiornik buforowo-

wyrównawczy odcieków) tomu II PFU, zamawiający 

określił wymóg, w myśl którego w celu wyrównania wahań w dopływie odcieków z procesów 

odwadniania  osadów  oraz  odcieków  z  instalacji  usuwania  azotu  (deamonifikacji)  –  proces 

prowadzony  sekwenc

yjnie,  przewiduje  się  budowę  zbiornika  (studni)  buforowo-

wyrównawczego.  Pojemność  zbiornika  określona  zostanie  w  ramach  prac  projektowych 

w 

zależności  od  przyjętych  rozwiązań  technologicznych.  Zakłada  się  wykonanie  zbiornika, 

częściowo lub całkowicie zagłębionego w gruncie.  

W  świetle  przywołanych  postanowień  SIWZ  nie  ma  żadnych  wątpliwości,  iż  w  PFU 

ustanowiono  wymóg  zaoferowania  zbiornika  (studni)  buforowo-wyrównawczego.  Podobnie, 

jak w przypadku wcześniej opisanej wadliwości SIWZ zamawiający nie pozostawił swobody 

wykonawcom  w  doborze  przyjmowanych  rozwiązań,  lecz  ustanowił  wymóg  zaoferowania 

technologii przewidującej realizację takiego obiektu.  

W k

oncepcji Inżynierii nie zostało przewidziane wymagane zapisami SIWZ buforowanie 

odcieków po procesie usuwania azotu. Brak jakiegokolwiek zbiornika retencyjnego sprawia, 

że  proponowane  rozwiązanie  nie  zapewnia  wymaganej  zdolności  buforowania  odcieków, 

natomiast umożliwia zaniżenie ceny ofertowej.  

Argumentacja w zakresie zarzutu nr 4.  

Zgodnie  z  postanowieniami  pkt  1.1.3.  t

omu I  PFU  obciążenie hydrauliczne  instalacji 

winno uwzględniać wytrącanie fosforu z odcieków z procesów odwadniania osadów zarówno 

w układzie obecnym (po fermentacji, ale bez hydrolizy) jak i w układzie docelowym (z hydroliza 

pośrednią  i  amonifikacją).  Powyższy  zapis  w  PFU  wskazuje  bez  żadnych  wątpliwości,  iż 

oferowana  instalacja  powinna  zostać  tak  zaprojektowana,  aby  najpierw  następował  proces 

odzysku fosforu, a dopiero po nim proces utleniania amoniaku. Wskazuje na powyższe zapis 

mówiący  o  uwzględnieniu  w  stosunku  do  amonifikacji  wytrącania  fosforu  z  odcieków 

z 

procesów  odwadniania  osadów.  Jest  zatem  oczywiste  dla  odwołującego,  iż  zgodnie 

z 

wymaganiami PFU najpierw następować miał odzysk fosforu, a następnie proces utleniania 

amoniaku. Wy

magana  przez  SIWZ kolejność  procesów  tj.  najpierw  proces  usuwania  azotu 

(będący  przedmiotem  zamówienia  w  części  2  -  zadanie  6)  i  odzysku  fosforu  (będący 

przedmiotem zamówienia w części 3 - zadanie 7) z samego faktu, iż instalacja usuwania azotu 

nie stanowi 

przedmiotu zamówienia w niniejszej części postępowania, a wykonawcy nie mieli 

obowiązku  składania  oferty  łącznie  na  część  2  (obejmującą  usuwanie  azotu)  i  na  część 

(obejmującą  odzysk  fosforu).  W  pkt  3.2.  zamawiający  określił,  iż  przewiduje  możliwość 

składania ofert częściowych dla wybranych części/zadań: jednego, dwóch lub trzech.  

Ponadto, w ocenie odwołującego konieczność zaoferowania instalacji odzysku fosforu 

funkcjonującej po instalacji usuwania azotu wynika z pkt 2.3.3 i pkt 2.3.4.1 PFU. Jak również 

kolejność  instalacji  usuwania  azotu  (zadanie  6)  oraz  instalacji  odzysku  fosforu  (zadanie  7) 

wynika z z

ałącznika 11 schematu technologicznego przewidywanych powiązań zadań 5, 6 i 7 

w 

układzie hydrolizy pośredniej.  

Tymczasem w k

oncepcji Inżynierii wskazane zostało: Należy pamiętać, że w przypadku 

połączenia  hydrolizy  wysokociśnieniowej  oraz  deamonifikacji  częstym  rozwiązaniem  jest 

rozcieńczanie  odcieku  co  powoduje  zarówno  większe  obciążenie  hydrauliczne  oraz  obniża 

stężenie fosforanów. Im niższe stężenie fosforanów tym redukcja fosforanów będzie niższa. 

Dlatego też ze względu na możliwy znaczący wpływ procesu deamonifikacji na pracę instalacji 

do wytrącania struwitu rekomenduje się następującą konfigurację: odwadnianie, instalacja do 

wytrącania struwitu, deamonifikacja (s. 3 i 4 koncepcji). 

Zatem  w  opinii  odwołującego  Inżynieria  przewiduje  rozwiązanie  odwrotne  od 

wymaganego w SIWZ. Zachodzi 

także uzasadnione podejrzenie, że koncepcja Inżynierii nie 

uwzględnia pełnego bilansu azotu i fosforu w nominalnych warunkach pracy instalacji, poprzez 

pominięcie kwestii zmian ładunku azotu w poprzedzającym procesu odzysku fosforu procesie 

usuwania azotu. Ta sytuacja stwarza możliwość manipulowania interpretacją udzielonych dla 

zadania 7 gwarancji procesowych.  

N

awet  gdyby  uznać,  iż  powyższy  zapis  nie  wyraża  postanowień  przesądzających 

o 

treści  oferty  sprzecznej  z treścią SIWZ, to  i  tak  zamawiający  zaniechał  wyjaśnienia treści 

oferty Inżynierii w tym zakresie, do czego obligował go przepis art. 87 ust. 1 p.z.p. 

Argumentacja w zakresie zarzutu nr 5.  

Inżynieria  przedłożyła  zamawiającemu  wraz  koncepcją  technologiczną  także  bilans 

masowy oraz wstępny schemat technologiczny. Koncepcja jest jednak niepełna, gdyż bilans 

masowy nie uwzględnia wpływu działania instalacji usuwania azotu w węźle poprzedzającym 

i

nstalację odzysku fosforu (co było jednym z warunków co do treści koncepcji): brak określenia 

wpływu na bilans fosforu; brak określenia wpływu na bilans wyprodukowanego struwitu; brak 

określenia  wpływu  na  ładunek  azotu  ,  który  jest  niezbędnym  obok  fosforu  elementem 

produkowanego struwitu i wpływającego na osiąganą efektywność odzysku fosforu; jedynie 

określenie  wpływu  instalacji  usuwania  azotu  odnosi  się  ogólnie  do  zmiany  odczynu  pH 

i 

alkaliczności  odcieków,  pozostawiając  bez  analizy  wpływ  na  zmiany  pozostałych, 

parametrów bilansowych stanowiących podstawy koncepcji. 

Ponadto w koncepcji używa się określenia wydajności w wysokości max 1.900 m3/d, 

podczas  gdy  SIWZ  ok

reśla  jednoznacznie  parametry  projektowe  w  wysokości  nominalnej 

2.400 m3/d, co stanowi przedmiot samodzielnego zarzutu. 

Argumentacja w zakresie zarzutu nr 6.  

W pkt 19.1.2. SIWZ z

amawiający zakazał składania ofert wariantowych. Z kolei z art. 

82 ust. 1 p.z.p. 

wynika zakaz złożenia więcej niż jednej oferty w postępowaniu o udzielenie 

zamówienia publicznego. Tymczasem według odwołującego z koncepcji Inżynierii wynika, iż 

wykonawca  ten  albo  dopuścił  się  złożenia  oferty  wariantowej  albo  złożył  dwie  oferty 

w pos

tępowaniu (zaoferował dwa rozwiązania technologiczne). 

Inżynieria przedłożyła  zamawiającemu wraz koncepcją bilans masowy oraz wstępny 

schemat technologiczny, 

stanowiące razem załącznik nr 2 do koncepcji. Oba te dokumenty 

opisują jednakże dwa odmienne  rozwiązania technologiczne.  Rozbieżności  odnoszą się do 

następujących  elementów  oferowanej  instalacji  odzysku fosforu:  a)  Miejsca  odprowadzenia 

struwitu  -  w

stępny  schemat  technologiczny,  jako  miejsce  odprowadzenia  struwitu  wskazuje 

reaktor, zaś bilans masowy, jako miejsce odprowadzenia struwitu wskazuje cyklon. Z kolei we 

wstępnym  schemacie  technologicznym  cyklon  oznaczony  jest  na  odpływie  odcieków 

z osadnika;  b) 

Dozowania  dodatkowego  reagentu  (środka  antypiennego)  -  we  wstępnym 

schemacie technologicznym brak jest wskazania instalacji dozowania dodatkowego reagentu, 

zaś w bilansie masowym zaznaczono taką dodatkową instalację; c) miejsca odprowadzania 

odcieków - wstępny schemat technologiczny, jako miejsce odprowadzenia ścieków wskazuje 

osadnik,  zaś  bilans  masowy,  jako  miejsce  odprowadzenia  wskazuje  cyklon.  Z  kolei  we 

wstępnym  schemacie  technologicznym  odcieki  z  cyklona  zawracane  są  od  osadnika  bez 

możliwości bezpośredniego zrzutu. 

Niezależnie od powyższego bilans masowy jest niespójny matematycznie pod kątem 

przedstawionych ładunków i efektów odzysku fosforu. W bilansie określono ładunek fosforu 

na  wejściu  do  instalacji  w  wysokości  570  kg  P-PO4.  Z  kolei  ładunek  fosforu  na  wyjściu 

z 

instalacji  rozkłada  się  na  dwa  strumienie  tj.:  produkt  (struwit)  i  odcieki  odprowadzane  do 

z powrotem  do  oczyszczalni,  przy  czym  w  k

oncepcji  Inżynierii:  ilość  produktu  w  postaci 

struwitu określono w wysokości 461 kg P-MAP/d (odpowiada P-PO4/d), ilość fosforu który nie 

został zawiązany w produkt tj. postaci odcieku z cyklona to 57 kg P-PO4/d, co daje łącznie 

461 +57 = 518 kg P. 

W ocenie odwołującego zatem w bilansie „pominięto” ładunek stanowiący 

różnicę pomiędzy 570 – 518 = 52 kgP-PO4/d.  

Argumentacja w zakresie zarzutu nr 7.  

Podstawa faktyczna zarzutu nr 6 wskazuje na naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p., 

ewentualnie  art.  89  ust.  1  pkt  1  p.z.p.  w  zw.  z  art.  82  ust.  1  p.z.p.,  i  stanowi  podstawę 

odrzucenia  oferty,  to  z  najdalej  idącej  ostrożności  procesowej  odwołujący  wskazuje,  iż 

w 

przypadku  nieuwzględnienia  żądania  odrzucenia  okoliczności  te  powinny  stać  się 

przynajmniej  podstawą  nakazania  zamawiającemu  wyjaśnienia  treści  oferty  w  trybie  art. 

87 ust. 1 p.z.p. 

Argumentacja w zakresie zarzutu nr 8.  

W  pkt  5.1.3.1  lit.  c)  SIWZ  z

amawiający  określił  warunek  udziału  w  postępowaniu 

dotyczący  zdolności  technicznej  i  zawodowej,  zgodnie z którym  wykonawcy  winni  wykonać 

należycie oraz zgodnie z przepisami prawa budowlanego i prawidłowo ukończyć nie wcześniej 

niż  w  okresie  ostatnich  10  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert,  a  jeżeli  okres 

prowadzenia  działalności  jest  krótszy  -  w  tym  okresie  co  najmniej  dwie  instalacje  odzysku 

fosforu z odcieków wykonane w systemie „zaprojektuj i wybuduj” lub „wybuduj”, każda z nich 

w technologii oferowanej w f

ormularzu ofertowym (pkt 7.7) z uwzględnieniem ewentualnych 

modyfikacji  wprowadzonych  przez  d

ostawcę/producenta  technologii,  pracujące  na 

oczyszczalniach ścieków, z czego przynajmniej jedna o wydajności min. 300 kg P/d. Warunek 

udziału w postępowaniu ustanawiał zatem wymóg, aby roboty wykazywane na potwierdzenie 

spełnienia  tego  warunku  udziału  w  postępowaniu  były  robotami  wykonanymi  w  technologii 

stanowiącej przedmiot oferty w postępowaniu. W ocenie odwołującego realizacje wykazane 

przez Inżynierię w wykazie robót nie spełniają tego wymogu z przyczyn opisanych poniżej.  

Charakterystyka  odcieków  -  instalacje  przedstawione  w  formularzu  ofertowym  jako 

referencyjne  dla  oferowanej  instalacji  NuReSys  pracują  na  odciekach  pochodzących 

z 

reaktorów  UASB,  zapewniających  odcieki  bardzo  klarowne  w  porównaniu  do  odcieków 

powstających  na  komunalnych  oczyszczalniach  ścieków  (po  procesie  odwadniania  osadów 

komunalnych).  Odcieki  z  odwadniania  osadów  komunalnych  charakteryzują  się  wyższym 

stężeniem zawiesiny, które dodatkowo będzie podniesione po zastosowaniu procesu hydrolizy 

termicznej, objętego zakresem przedmiotu zamówienia.  

Dwustopniowy proces - p

roces oferowany przez firmę NuReSys, co pokazują materiały 

informacyjne  udostępniane  przez  firmę  (rysunek  1-6),  obejmuje  zbiornik  odgazowania 

zlokalizowany przed zbiornikiem krystalizacji. Zbiornik taki nie został przewidziany dla instalacji 

odzysku  fosforu  na  GOŚ  w  Łodzi,  mimo  że  występuje  na  instalacjach  podanych  jako 

referencyjne  dla  realizowanego  Zadania  (rysunek  7-

8).  Dla  oczyszczalni  ścieków  w  Łodzi 

zgodnie  z  koncepcją  technologiczną  zaprojektowano  napowietrzanie  bezpośrednio 

w 

zbiorniku  krystalizacji,  co  jest  rozwiązaniem  nieobecnym  na  podanych  instalacjach 

referencyjnych, a więc nie popartym doświadczeniem z tych instalacji.  

Instalacja  NuReSys  obejmuje  różne  technologie  -  pełnoskalowe  instalacje  firmy 

NuReSys przedstawione w artykule, którego autorem jest prezes firmy, różnią się w zakresie 

zastosowanej  technologii.  Różnice  obejmują  sposób  prowadzenia  procesu  odgazowania 

(mieszanie/napowietrzanie) oraz lokalizację (wewnętrzny/zewnętrzny) osadnika (rysunek 9). 

Każda  z  3  instalacji  NuReSys  wybudowanych  na  komunalnych  oczyszczalniach  ścieków 

pracuje  na  innym  medium.  W  przypadku  instalacji  w  Aartselaa

r  do  obu  zbiorników 

(odgazowania  i  krystalizacji)  wprowadzane  są  osady,  natomiast  w  Land  van  Cuijck  są  to 

odcieki  z  odwadniania  osadów.  Instalacja  w  Apeldoorn  określana  jest  jako  hybrydowa, 

ponieważ  przefermentowane  osady  wprowadzane  są  do  zbiornika  napowietrzania, 

a 

następnie odciek z odwadniania tych osadów kierowany jest do zbiornika krystalizacji.  

Określenie  „Technologia  NuReSys”  obejmuje  różne  procesy:  pracę  zbiornika 

odgazowania  i  krystalizacji  szeregowo  na  tym  samym  medium  (rysunek  10-

11),  pracę  w/w 

zbiorników na różnym medium poprzez rodzielenie etapem odwadniania (rysunek 12), a także 

zastosowanie samego zbiornika odgazowania (rysunek 13).  

Instalacje referencyjne na oczyszczalniach ścieków - pierwsza instalacja NuReSys na 

oczyszczalni ścieków powstanie w 2013 (rysunek 14). Instalacje wybudowane w latach 2011-

2012 podawane jako referencyjne wybudowane zostały jako elementy zakładów przetwórstwa 

ziemniaków,  w  związku  z  czym  nie  spełniają  stawianego  przez  SIWZ  wymagania 

wybudowania obiektu referencyjn

ego na oczyszczalni ścieków.  

Argumentacja w zakresie zarzutu nr 9.  

Inżynieria  wykazała  spełnienie  warunków  udziału  w  postępowaniu  dotyczących 

zdolności  technicznej  i  zawodowej  przy  pomocy  zasobów  podmiotu  trzeciego  w  osobie 

NuReSys.  Na  potwierdzenie 

jednej  z  przesłanek  wykluczenia  z  postępowania  Inżynieria, 

w 

stosunku do NuReSys, złożyła elektroniczną kopię oświadczenia z dnia 13 marca 2020 r. 

osoby reprezentującej tą spółkę (p. W. M.) złożonego przed notariuszem, że (i) nie otwarto 

likwidacji  NuReSys 

Nutrients  Recovery  Systems,  (ii)  nie  ogłoszono  bankructwa  NuReSys 

Nutrients  Recovery  Systems,  (iii)  nie  toczy  się  żadne  postępowanie  restrukturyzacyjne  w 

sprawie NuReSys Nutrients Recovery Systems.  

Powyższe oświadczenie zostało potwierdzone za zgodność z oryginałem przez osoby 

uprawnione  do  reprezentacji  Inżynierii,  tj.  p.  A.  R.  i  p.  M.  C.  Potwierdzenie  za  zgodność  z 

oryginałem nastąpiło poprzez złożenie kwalifikowanych podpisów elektronicznych tych osób. 

Kiedy  zgodnie  z 

§  14  ust.  3  rozporządzenia  w  sprawie  dokumentów  poświadczenia 

elektronicznej kopii tego dokumentu powinna dokonać NuReSys, a nie Inżynieria. Odwołujący 

zwraca uwagę, iż na kopii przedmiotowego oświadczenia znajduje się znak graficzny mający 

wskazywać  na  złożenie  podpisu  elektronicznego  przez  W.  M.,  jednakże  plik  obejmujący 

elektroniczną kopię oświadczenia nie zawiera podpisu elektronicznego tej osoby. Walidacja 

tego pliku wskazuje jedynie na złożenie kwalifikowanych podpisów elektronicznych przez p. A. 

R. i p. M. C. 

Z  uwagi  na  powyższe  uznać  należy,  że  Inżynieria  nieprawidłowo  wykazała  brak 

przesłanek  wykluczenia  z  postępowania,  co  uzasadnia  zarzut  naruszenia  przez 

z

amawiającego art. 26 ust. 3 p.z.p.  

Argumentacja w zakresie zarzutu nr 10.  

Zamawiający  nie  udostępnił  odwołującemu  załącznika  do  protokołu  postępowania 

w 

postaci listy urządzeń, stanowiącej załącznik nr 3 do koncepcji Inżynierii, pomimo obowiązku 

jego przekazania wynikającego z art. 96 ust. 3 p.z.p., który gwarantuje jawność załączników 

do protokołu postępowania.  

Działając  w  imieniu  i  na  rzecz  zamawiającego  odpowiedź  na  odwołanie  w  formie 

pisemnej 

wniósł pełnomocnik strony wskazując, iż zamawiający wnosi o oddalenie odwołania 

w całości. 

Skład orzekający stwierdził spełnienie przesłanek art. 185 ust. 2 i 3 p.z.p. i dopuścił do 

udziału w postępowaniu odwoławczym wykonawcę Inżynieria Rzeszów S.A., ul. Podkarpacka 

59A,  35-

082  Rzeszów  (dalej  zwanego  jako  przystępujący),  zgłaszającego  przystąpienie  po 

stronie  zamawiającego,  co  nadaje  mu  status  uczestnika  postępowania  odwoławczego. 

Przystępujący przedstawił swoje stanowisko procesowe w formie pisemnej. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  –  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie, po zapoznaniu się ze stanowiskami przedstawionymi w odwołaniu, odpowiedzi 

na  odwołanie,  stanowiskiem  przystępującego,  konfrontując  je  z  zebranym  w  sprawie 

materiałem procesowym, w tym z dokumentacją postępowania o udzielenie zamówienia 

publicznego przedstawioną przez zamawiającego, w szczególności z postanowieniami 

ogłoszenia  o  zamówieniu,  SIWZ,  złożonymi  ofertami  i  korespondencją  prowadzoną 

w 

toku postępowania przetargu oraz po wysłuchaniu oświadczeń i stanowisk złożonych 

ustnie do protokołu w toku rozprawy – ustaliła i zważyła, co następuje: 

Skład orzekający ustalił, że odwołanie mieści się w zakresie przedmiotowym ustawy 

p.z.p., zostało wniesione przez podmiot uprawniony, a także dotyczy materii określonej w art. 

180 ust. 1 p.z.p., zatem podlega kognicji Krajowej Izby Odwoławczej. Izba ustaliła dalej, że 

odwołanie podlega rozpoznaniu zgodnie z art. 187 ust. 1 p.z.p. i nie została wypełniona żadna 

z  przesłanek  o  których  mowa  w  art.  189  ust.  2  p.z.p.,  których  stwierdzenie  skutkowałoby 

odrzuceniem odwołania i odstąpieniem od badania meritum sprawy. Izba stwierdziła również, 

że  odwołujący  posiada  legitymację  materialną  do  wniesienia  środka  zaskarżenia  zgodnie 

z wymaganiami art. 179 ust. 1 p.z.p. 

W 

związku  z  oświadczeniem  odwołującego  o  wycofaniu  zarzutu  nr  10  z  petitum 

odwołania, Krajowa Izba Odwoławcza umorzyła postępowanie odwoławcze w tym zakresie, 

co znalazło odzwierciedlenie w punkcie 1 tenoru sentencji wyroku. 

Stan faktyczny rozpoznawanej sprawy nie był pomiędzy stronami sporny, sporna była 

ocena  prawna  ofert

y  przystępującego,  dokonana  przez  zamawiającego.  Postawione  przez 

odwołującego  zarzuty  środka  ochrony  prawnej  sprowadzały  problematykę  sprawy  do 

weryfikacji wyników oceny i badania ofert, gdzie zarzucono zamawiającemu naruszenie art. 

89 ust. 1 pkt 2 p.z.p., art. 89 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 82 ust. 1 p.z.p., art. 87 ust. 1 p.z.p., art. 

26 ust. 3 p.z.p. oraz art. 26 ust. 3 w zw. z § 14 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 

26  lipca  2016  r.  w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od 

wykonawcy w postępowaniu o udzielenie zamówienia (Dz. U. z 2016 r. poz. 1126 ze zm.). 

Izba 

dokonała oceny stanu faktycznego ustalonego w sprawie mając na uwadze art. 

192  ust.  2  p.z.p.,  który  stanowi,  że  Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie 

przepisów  ustawy,  które  miało  wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania 

o 

udzielenie zamówienia.  

Skład  orzekający  –  uwzględniając  zgromadzony  materiał  dowodowy,  po  dokonaniu 

ustaleń poczynionych na podstawie dokumentacji postępowania, w szczególności w oparciu 

o 

postanowienia  ogłoszenia  o  zamówieniu,  SIWZ,  złożone  oferty,  korespondencję 

prowadzoną  w  toku  przetargu  pomiędzy  zamawiającym  a  przystępującym,  zważając  na 

okoliczności  faktyczne  podniesione  w  odwołaniu  –  stwierdził,  że  sformułowane  przez 

odwołującego zarzuty nie znajdują oparcia w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, a tym 

samym  rozpoznawane  odwołanie  nie  zasługuje  na  uwzględnienie.  W  ocenie  Izby  całość 

zebranego  materiału  procesowego  wskazuje,  w  sposób  niebudzący  wątpliwości,  że 

zamawiający  prawidłowo  zbadał  i  ocenił  ofertę  wykonawcy  przystępującego  jako  ofertę 

najkorzystniejszą w postępowaniu. 

Krajowa Izba 

Odwoławcza oddaliła zarzuty wskazane w pkt 1 – 6 petitum odwołania, 

naruszenia przez zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p., poprzez zaniechanie odrzucenia 

oferty przystępującego, kiedy jej treść nie odpowiada treści SIWZ. 

Skład  orzekający  nie  podzielił  twierdzeń  odwołującego  jakoby  wymagana  przez 

zamawiającego,  od  wykonawcy,  którego  oferta  zostanie  najwyżej  oceniona  (patrz  pkt 

7.4. i 7.4.3 SIWZ), koncepcja technologiczna wskazana w pkt 5.2. lit. c 

SIWZ, stanowiła treść 

oferty. Z

atem zarzuty dotyczące niezgodności oferty przystępującego z treścią SIWZ, oparte 

na brzmieniu koncepcji, a priori 

podlegały oddaleniu.  

Podstawą  do  podniesienia  omawianych  zarzutów  było  mylne  utożsamienie  przez 

odwołującego  treści  oferty  z  dokumentami  i  oświadczeniami  potwierdzającymi  spełnianie 

przez oferowane roboty budowlane wymagań określonych przez zamawiającego (art. 25 ust. 

1 pkt 2 p.z.p.). O ile potocznie można przyjąć, że ofertą są wszystkie dokumenty i oświadczenia 

składane zamawiającemu, to takie pojęcie oferty nie ma odzwierciedlenia w normach p.z.p. 

i aktach wykonawczych do ustawy.  Oferta  jest 

składana przez wykonawcę w wyznaczonym 

przez  zamawiającego  terminie  na  składanie  ofert  i  aby  nie  dochodziło  do  zmiany  jej  treści, 

ustawodawca  w  ustawie 

p.z.p. zawarł obostrzenia zakazujące dokonywania ingerencji w jej 

brzmienie po jej złożeniu, czyli kiedy wykonawcy znają ceny i inne warunki, jakie zaoferowała 

konkurencja. S

tąd brak jest normy wskazującej na możliwość uzupełnienia treści oferty, a jej 

wyjaśnianie  nie  może  prowadzić  do  dokonania  jej  zmiany  (art.  87  ust.  1  p.z.p.),  zaś  błędy 

w 

ofercie mogą być poprawiane, o ile posiadają charakter określony w art. 87 ust. 2 p.z.p. 

Inaczej natomiast ustawodawca uregulował dokumenty i oświadczenia wskazane w art. 

ust.  1  p.z.p.,  składane  po  terminie  otwarcia  ofert,  i  co  do  zasady  wymagane jedynie  od 

wykonawcy, którego oferta zostanie oceniona najwyżej w kryteriach oceny ofert (art. 26 ust. 

1 p.z.p.). 

Stąd niezrozumiałym jest postulat odwołującego, aby uznać, że dokument koncepcji, 

wymagany 

w celu potwierdzenia, że oferowane roboty budowlane odpowiadają wymaganiom 

określonym  przez  zamawiającego  (li.  c  pkt  5.2.  SIWZ),  uregulowany  w  art.  25  ust.  1  pkt 

p.z.p., miałby stanowić treść oferty. Nie tylko przeczy temu jednoznaczna treść dokumentacji 

postępowania – która na obecnym etapie wiąże zamawiającego, wykonawców i Krajową Izbę 

Odwoławczą  –  ale  niewyjaśnionym  pozostało  jak  dokument,  składany  po  terminie  otwarcia 

ofert,  przez  jednego  z  wykonawców  (tego,  którego  oferta  została  oceniona  najwyżej 

w kryteriach), 

miałby stanowić treść oferty.  

Nie tylko można byłoby zastanowić się, czy odwołujący nie implikuje nieuprawnionego 

uzupełnienia treści oferty po terminie na składanie ofert, ale umknęło mu, że oferty winny być 

porównywalne, stąd z jaką treścią „oferty” (koncepcji) odwołującego, czy innych wykonawców, 

zamawiający  miałby  porównać  treść  „oferty”  (koncepcji)  przystępującego.  Jak  zamawiający 

miałby  wykonać  nałożony  na  niego  obowiązek  właściwego  badania  i  oceny  złożonych 

w przetargu ofert 

z poszanowaniem zasady uczciwej konkurencji i równego traktowania, skoro 

koncepcja  wymagana  jest  jedynie  od  w

ykonawcy  najwyżej  ocenionego.  Nie  wyjaśniono 

również  sprzeczności  tego  wnioskowania  –  bowiem  idąc  tym  tokiem  rozumowania,  jeżeli 

przykładowo  przystępujący  nie  złożyłby  koncepcji  na  wezwanie  zamawiającego,  to  czy 

faktycznie 

byłoby  to  niezłożenie  treści  oferty  –  pomimo,  że  w  terminie  na  składanie  ofert 

wykonawca  złożył  ofertę,  która  została  najwyżej  oceniona,  stąd  wezwano  go  do  złożenia 

koncepcji.  I 

wreszcie,  czy  odwołujący  złożył  ofertę,  skoro  idąc  tokiem  jego  myślenia, 

odwołujący nie przedstawił w terminie na składanie ofert swojej koncepcji, czyli jego zdaniem 

nie złożono merytorycznej treści oferty. Jak widać hasłowe stwierdzenie, że dokument mający 

świadczyć  o  jakości  zaoferowanych  robót  budowlanych,  składany  po  upływie  terminu  na 

złożenie  ofert,  stanowi  treść  oferty  nie  tylko  jest  sprzeczne  z  brzmieniem  SIWZ,  ale  godzi 

w uregulowany w 

p.z.p. sposób składania ofert i weryfikacji ich treści. 

Dokumenty i oświadczenia wskazane w art. 25 ust. 1 p.z.p., składane, co do zasady, 

przez wykonawcę, którego oferta zostanie najwyżej oceniona, w przeciwieństwie do oferty, nie 

muszą  zachować  stricte  tej  samem  treści.  Zgodnie  z  art.  26  ust.  3  i  4  p.z.p.  ustawodawca 

zobligował  zamawiającego  do  uzupełnienia,  poprawienia,  wyjaśnienia  treści  rzeczonych 

oświadczeń i dokumentów. Zatem, po wykonaniu obowiązku nałożonego na zamawiającego, 

częstokroć w postępowaniu wykonawca składa zupełnie nową ich treść, co jest zgodne z wolą 

ustawodawcy. 

Ponadto,  mając  na  uwadze  możliwość  wniesienia  środków  ochrony  prawnej 

w odniesieniu  do  regulacji  SIWZ,  Izba  uznaje 

za  spóźnione  zarzuty  skierowane  do  treści 

dokumentacji postępowania, która jednoznacznie nadaje koncepcji technologicznej charakter 

dokumentu składanego na potwierdzenie wymagań zamawiającego – nie jest bowiem możliwe 

obejście terminu na wniesienie odwołania, poprzez formułowanie zarzutów co do  brzmienia 

SIWZ na etapie, na którym wykonawca uzna, że zarzuty, które mógł zgłosić wcześniej (i na 

których  zgłoszenie  we  właściwym  trybie  termin  upłynął)  stały  się  w  jego  ocenie  istotne, 

ponieważ  chciałby  koncepcję  konkurencji  traktować  jako  treść  jej  oferty,  z  wszystkimi  tego 

konsekwencjami. 

W  związku  z  powyższym  w  ocenie  Izby  analiza  czy  koncepcja  technologiczna 

przystępującego,  jako  rzekoma  treść  oferty,  powoduje jej  niezgodność  z  brzmieniem  SIWZ 

i 

powinna  powodować  odrzucenie  oferty  –  wobec  braku  potwierdzenia  w  materiale 

procesowym, że koncepcja stanowi treść oferty – nie była w sprawie konieczna i odwołanie 

w 

tym zakresie podlegało oddaleniu. 

Niemniej  jednak,  jedynie  na  marginesie  Izba  wskazuje,  że  w  zakresie  zarzutu  nr 

odwołujący oparł go na wadliwym przyjęciu stanu faktycznego. Odwołujący pominął bowiem, 

że  zamawiający  wezwał  przystępującego  (vide  pkt  I  wezwania  z  dnia  29  maja  2020  r.)  do 

wyjaśnienia  zapewnienia  właściwej  przepustowości  hydraulicznej,  zgodnie  z  wymaganiami 

z punktu 2.3.1. PFU tom II. 

W odpowiedzi na wezwanie, przystępujący pismem z 5 czerwca 

r.  wyjaśnił  rzeczony  wymóg,  potwierdzając  postawione  wymaganie.  Odwołujący  nie 

zakwestionował wezwania zamawiającego ani nie odniósł się w odwołaniu do złożonych przez 

przystępującego  wyjaśnień.  Zatem  zarzut  oparty  na  stanie  faktycznym  sprzed  udzielenia 

wyjaśnień  nie  znalazł  potwierdzenia  w  ustalonym  przez  Izbę  stanie  rzeczy.  Stanowisko 

odwołującego,  kwestionujące  jedynie  wielkość  parametrów  sprzed  wyjaśnienia  go  przez 

zamawiającego,  bez  zakwestionowania  wyjaśnionych  parametrów  wyjściowych  do 

projektowania, 

nie  mogło  stanowić  o  naruszeniu  prawa  przez  jednostkę  zamawiającą, 

ponieważ to wielkości po wyjaśnieniu były podstawą do wyboru oferty przystępującego jako 

oferty najkorzystniejszej w przetargu.  

Ponadto,  umknęło  uwadze  strony,  że  zgodnie  z  treścią  dokumentacji  przetargu, 

parametry  wyjściowe  do  projektowania  wskazane  przez  zamawiającego  są  danymi 

szacunkowymi, które będą podlegać weryfikacji w oparciu o dane bilansowe, przedstawione 

przez wykonawców zadania nr 5 i zadania nr 6 na etapie uzgadniania projektów wstępnych 

(pkt  2.3.1.  PFU  tom  II),  jest  to 

spójne  z  pkt  2.3. PFU  tom II, gdzie wskazano,  że instalację 

odzysku  fosforu  należy  traktować  jako  ściśle  powiązaną  z  projektowanymi  instalacjami 

termicznej hydrolizy i usuwania azotu z odcieków, realizowanymi w ramach odrębnych zadań 

– dotyczy to wymagań i parametrów technologicznych. Parametry wyjściowe do projektowania 

muszą być poddane weryfikacji i uzgodnieniu na etapie projektów wykonawczych technologii 

(wstępnych) wszystkich zadań 5, 6 i 7. 

Jako bezpodstawny należy ocenić także zarzut nr 2. Ferowana przez odwołującego na 

rozprawie 

interpretacja  treści  SIWZ  nie  znajduje  odzwierciedlenia  w  treści  dokumentacji 

przetargu. 

Natomiast  w  zakresie  okoliczności  wskazanych  w  odwołaniu  Izba  zaznacza,  że 

zgodnie  z  lit.  c  pkt  5.2.  SIWZ,  koncepcja  technologiczna  pow

inna  zawierać,  co  istotne  dla 

rozstrzygnięcia,  „opis  (np.  kartę  katalogową,  folder  informacyjnych  itp.  (…)  oferowanej 

technologii,  listę  referencyjną  obiektów  w  oferowanej  technologii  (…),  opis  proponowanego 

rozwiązania  z  zastosowaniem  oferowanej  technologii  w  tym  m.in.  wstępne  schematy 

technologiczne wraz z istotnymi danymi bilansowymi (…), propozycję kluczowych urządzeń 

technologicznych  i  uzupełniających  (ilość  szt.  producent  i  typoszereg),  wstępną  propozycję 

lokalizacji obiektów i rozwiązań technicznych w obiektach. Koncepcje rozwiązania (przyjęte na 

etapie  oferty)  stanowić  będą  bazę  do  dalszych  prac  projektowych  na  etapie  realizacji 

kontraktu.

” Zatem z brzmienia SIWZ wynika obowiązek przedstawienia koncepcji, spełniającej 

powyższe  wymagania  zamawiającego,  a  za  taką  Izba  uznała  koncepcję  przystępującego, 

która zawiera wszystkie elementy wymagane w lit. c pkt 5.2. SIWZ.  

Dalej  skład  orzekający  stwierdził,  że  zgodnie  z  pkt  2.3.3.  PFU  tom  II  dot. 

przewidywanego  zakresu  zadania  „Instalacja musi  zapewniać  uzyskanie  struwitu  w  postaci 

suchego, czystego granulatu o odpowiedniej dla celów handlowych granulacji (1-5 mm), który 

będzie mógł (po przeprowadzeniu stosownych badań i procedury) być stosowany jako nawóz”. 

I  dalej,  na  podstawie  pkt  2.3.4.2.  PFU  tom  II 

dot.  instalacji  do  odzysku fosforu  z  odcieków, 

„Uzyskiwany  w  reaktorze struwit  o  odpowiedniej  dla celów  handlowych granulacji (1-5 mm) 

należy poddać odwodnieniu i osuszeniu. Należy również przewidzieć odpowiednie urządzenia 

i miejsca do magazynowania uzyskanego produktu np. w postaci silosu na uzyskany produkt 

lub urządzeń do workowania (np. w big-bagach) i miejsce do ich magazynowania. Ewentualne 

suszenie  struwitu  przewidzieć  z  wykorzystaniem  ciepła  z  wewnętrznej  sieci  c.o.” 

Z dokumentacji  przetargu 

więc  wynika,  że  celem  zamawiającego  (ww.  pkt  2.3.3.)  jest 

otrzymanie  struwitu  o  wska

zanej  granulacji,  który  po  przeprowadzeniu  stosownych  badań 

i 

procedury  może  być  nawozem,  zaś  sama  instalacja  (ww.  pkt  2.3.4.2),  czyli  przewidzenie 

odpowiednich urządzeń i miejsca do magazynowania zależy od wykonawcy, istotnym jest, aby 

struwit  został  odwodniony  i  osuszony,  w  taki  sposób,  żeby  spełnić  cel  zamawiającego. 

Zamawiający podaje przykładowe rozwiązanie jak struwit może być magazynowany, a także 

jak może być suszony, bez narzucenia konkretnej technologii suszenia struwitu, pozostawiając 

wykonawcom 

dowolność w tym zakresie, a pozytywną ocenę uzależniając od realizacji przez 

przyjętą technologię konkretnego rezultatu. Przystępujący przyjął, że struwit jest odwadniany 

w 

płuczce/separatorze  struwitu,  a  następnie  suszony  podczas  składowania  w  big-bagach 

w hali  magazynowej

,  co  spełnia  wymagania  zamawiającego,  zaś  odwołujący  nie  wykazał 

okoliczności przeciwnej. 

Stawiając zarzut nr 3, podobnie jak zarzut nr 1, odwołujący pominął treść wyjaśnień 

przystępującego z dnia 5 czerwca 2020 r., gdzie na niezakwestionowane przez odwołującego 

wezwanie  w  trybie  art.  26  ust.  3  p.z.p.

,  przystępujący  we  wstępnej  propozycji  lokalizacji 

wskaza

ł  zbiornik  buforowo-wyrównawczy,  którego  brak  zarzucił  odwołujący.  Wobec 

postawienia zarzutu na kanwie stanu sprzed wyjaśnień wykonawcy, zarzut ten nie znajduje 

potwierdzenia w 

ustalonym stanie rzeczy, będącym podstawą wyboru oferty przystępującego. 

Izba zauważa także, że lokalizacja obiektów, zgodnie z brzmieniem lit. c pkt 5.2. SIWZ jest 

wstępną propozycją, którą dopiero stanowi bazę do dalszych prac projektowych, zaś sporny 

zbiornik  został  uwzględniony  przez  przystępującego  w  pkt  2  wykazu  cen  przystępującego 

(wypełniony załącznik nr 2c do oferty). Ponadto, jak wyjaśnił przystępujący zbiornik ten nie jest 

elementem procesu, lecz punktem 

poboru odcieków do instalacji. Pobór ze zbiornika będzie 

odbywał się za pomocą pomp, stąd w schemacie i bilansie opis jako pompownia, więc funkcję 

zbiornika  buforowego  pełni  przepompownia  ścieków  o  odpowiedniej  kubaturze.  Zaś 

pojemność buforowa zbiornika zostanie ustalona na etapie prac projektowych, co jest spójne 

z brzmieniem SIWZ. 

W  ocenie  składu  orzekającego  zarzut  nr  4  również  nie  posiada  uzasadnionych 

podstaw.  Odwołujący  oparł  zarzucane  zamawiającemu  naruszenie  prawa  na  wskazaniu 

w 

koncepcji przystępującego, iż „Możliwa jest też lokalizacja reaktora do wytrącania struwitu 

na odpływie z reaktora po deamonifikacji, niemniej jednak ze względu na niską alkaliczność 

na  odpływie  (średnio  ok.  400  mg/L)  dozowanie  ługu  sodowego  będzie  wyższe.  Należy 

pamiętać,  że  w  przypadku  połączenia  hydrolizy  wysokociśnieniowej  oraz  deamonifikacji 

częstym rozwiązaniem jest rozcieńczenie odcieku co spowoduje zarówno większe obciążenie 

hydrauliczne oraz obniża stężenie fosforanów. Dlatego też, ze względu na możliwy znaczący 

wpływ  procesu  deamonifikacji  na  pracę  instalacji  do  wytrącania  struwitu,  rekomenduje  się 

następującą konfigurację odwadnianie, instalacja wytrącania struwitu, deamonifikacji. Jest to 

najlepsze  rozwiązanie  pod  katem  bezpieczeństwa  procesowego  i  niższych  kosztów 

eksploatacyjnych.” 

Powyższe  stanowi  rekomendację  przystępującego,  z  której  usiłowano  wywodzić 

zaoferowanie oferty 

niezgodnej z treścią SIWZ. Stanowisko odwołującego jest nieprawidłowe. 

Po  pierwsze 

–  odwołujący  pomija,  że  zgodnie  z  dokumentacją  przetargu  zamawiający 

jednoznacznie  wskazał,  iż  koncepcja  jest  bazą  do  dalszych  prac  projektowych  na  etapie 

realizacji kontraktu, którym jest wykonanie prac projektowych i robót budowlanych zadania nr 

7, i jedyną niezmienną jest dostawca technologii (lit. c pkt 5.2. SIWZ), jak również zamawiający 

wielokrotnie zaznacza, że instalacja zadania nr 7 jest ściśle powiązana w zakresie wymagań 

i 

parametrów technologicznych z projektowanymi instalacjami zadnia nr 5 i nr 6, zatem Izba 

podziela  argumentację  zamawiającego,  że  koncepcja  obecnie  ma  charakter  wstępny.  Po 

drugie 

– jakakolwiek rzekoma sprzeczność z SIWZ, na kanwie której koncepcja jest bazą do 

dalszych  prac  projektowych,  jest  jedynie  subiektywnym  przekonaniem  strony.  Wywodzenie 

rzekomej wady z wyrwanego z kontekstu brzmienia koncepcji

, w postaci rekomendacji, którą 

zamawiający może wykorzystać na dalszym etapie, kiedy będą już znane stanowcze projekty 

zadania nr 5 i zadania nr 6, nie stanowi o braku 

spełnia wymagań dokumentacji przetargu i nie 

może  zostać  uznane  za  usprawiedliwioną  podstawę  zarzucanego  zaniechania 

zamawiającego. Zarzuty oparte na pominięciu pozostałej treści koncepcji, wycinku kilku zdań, 

które przestawiono z narracją strony, przy oderwaniu od bilansu masowego, stanowią raczej 

o 

następczym doszukiwaniu się rzekomych niezgodności i wątpliwości, które w sposób łatwy 

mogą być „wyjaśnione” w oparciu o treść dokumentów przystępującego. Zaś mając na uwadze 

przedmiot  zamówienia  i  warunki  dokumentacji  postępowania,  bezpodstawnym  byłoby 

dopytywanie  wykonawcy,  czy  jego  sugestia  co  do  lokalizacji  instalacji  odzyskiwania  fosforu 

przed  procesem  deamonifikacji  (co  mogłoby  spowodować  znacznie  niższe  zużycie  ługu 

sodowego, ze względu na dostępną alkaliczność), a co będzie elementem ustaleń na etapie 

uzgadniania  propozy

cji  rozwiązań  dla  wszarskich  trzech  zadań,  miałaby  świadczyć 

o 

naruszeniu prawa przez jednostkę zamawiającą. 

Natomiast  w  zakresie  stanowiska  odwołującego,  że  zachodzi  w  jego  ocenie 

uzasadnione podejrzenie, że koncepcja przystępującego pomija kwestie zmian ładunku azotu 

w procesie usuwania azotu, 

a także zarzutu nr 5, należy przypomnieć, że postępowanie przed 

Krajową  Izbą  Odwoławczą  jest  postępowaniem  kontradyktoryjnym  i  to  na  odwołującym 

spoczywa  ciężar  wykazania  zasadności  stawianego  zarzutu.  Izba  nie  orzeka  na  podstawie 

przekonania  stron,  a  na  postawie  przedstawionych  przez  nie  dowodów  na  poparcie 

konkretnych twierdzeń, o konkretnym wpływie na ustalenie stanu faktycznego poddawanego 

późniejszej  kwalifikacji  prawnej.  Skuteczny  zarzut  wymaga  wyjścia  przez  odwołującego  ze 

sfery  przekonania  i  przedstawienia  w  odwołaniu  argumentacji,  która  może  świadczyć 

o naruszeniu  prawa 

–  poczynając  od  postawienia  twierdzeń,  wykazania  ich  dowodami, 

a k

ończąc  na  wskazaniu  na  powiązanie  udowodnionych  okoliczności  z  naruszeniem  prawa 

przez jednostkę zamawiającą w ramach postawionego zarzutu. Strona, która w postępowaniu 

odwoławczym  nie  udowodni  faktów,  z  którymi  wiąże  korzystne  dla  siebie  konsekwencje 

praw

ne  i  nie  podoła  ciążącemu  na  niej  ciężarowi  dowodowemu,  musi  liczyć  się 

z 

materialnoprawnym  skutkiem  nieudowodnienia  istotnych  faktów,  co  w  konsekwencji 

powoduje  oddalenie  zarzutu. 

Odwołanie  w  zakresie  rzekomego  podejrzenia  o  brak 

uwzględnienia zmian ładunku azotu przez przystępującego jest merytorycznie puste i jedynie 

dodatkowo  należy  zaznaczyć,  że  bez  danych  od  wykonawcy  z  zadania  nr  6  obejmującego 

instalację  do  usuwania  azotu,  co  nastąpi  na  etapie  uzgadniania  projektów  wykonawczych, 

takiego bilansu w sp

osób zgodny z rzeczywistością nie sposób wykonać. Izba stwierdziła, że 

bilans masowy przystępującego odpowiada warunkom SIWZ, jest zgodny z lit. c pkt 5.2. SIWZ 

w  zakresie  wymaganych  danych  bilansowych, 

zaś  odwołujący  nie  wykazał  okoliczności 

przeciwnej,  c

o  powoduje,  że  za  bezpodstawny  należy  uznać  także  zarzut  nr  5  z  petitum 

odwołania. Ponadto należy podkreślić, że dane bilansowe – co wielokrotnie w dokumentacji 

zaznacza 

zamawiający (str. 44 akapit 3 PFU tom II, str. 41 akapit 3 PFU tom I, odpowiedź na 

pytanie nr 65 w wyjaśnieniach SIWZ z 31.01.2020 r.) – na obecnym etapie w zakresie danych 

wyjściowych  są  parametrami  szacunkowymi,  podlegającymi  weryfikacji  w  oparciu  o  dane 

przedstawione  przez  wykonawców  zadania  nr  5  i  zadania  nr  6,  na  późniejszym  etapie 

uzgadniania projektów technologii.  

Skład orzekający nie podzielił argumentacji odwołującego wskazanej w zarzucie nr 6, 

ponieważ nie udowodniono, aby przystępujący złożył ofertę wariantową. Zarzut stanowi raczej 

polemikę  z  brzmieniem  dokumentów  przystępującego,  w  oderwaniu  od  zaoferowanej 

technologii.  Lista  urządzeń,  schemat  i  lokalizacja  instalacji  są  spójne  i  nie  potwierdziły  się 

zarzucane przystępującemu nieprawidłowości. Mając także na uwadze, że koncepcja stanowi 

dokument  wstępny,  podlegający  dalszym  uzgodnieniom,  o  czym  szerzej  we  wcześniejszej 

części uzasadnienia, Izba podzieliła stanowisko zamawiającego i przystępującego wskazane 

w  ich  stanowiskach  procesowych

.  I  jedynie  dodatkowo  należy  zauważyć,  że  argumentacja 

dotycząca  rzekomej  sprzeczności  miejsca  odprowadzania  odcieków  nie  znalazła 

potwierdzenia  w  ustalonym  stanie  rzeczy.  Zaś  jedynym  miejscem  usuwania  struwitu  jest 

płuczka/separator.  Struwit  zatrzymany  przez  hydrocyklon  służy  do  zawrócenia  kryształków 

struwitu  z  powrotem  do  reaktora

,  celem  wyprodukowania  większych  granulek  w  rozmiarze 

pozwalającym na usunięcie poprzez płuczkę/separator struwitu, stąd twierdzenie o niejasnym 

miejscu  odprowadzenia  struwitu się nie potwierdziło. W  zakresie środka antypiennego jego 

zużycie, jak wyjaśnił  przystępujący, wynosi maksymalnie 1 litr dzienne, stąd jego wpływ na 

bilans  masowy  został  na  obecnym  etapie  pominięty,  jak  również  pompki  dozujące  środek 

antypieniący są zawarte w wykazie urządzeń.  

Dalej Izba zauważa, że nie wykazano, aby w bilansie nie zgadzał się ładunek 52 kg P-

PO4/d 

– pomijając już szacunkowy charakter bilansu, którego parametry będą weryfikowane 

na dalszym etapie, zgodnie z danymi przedstawionymi przez wykonawców zadania nr 5 i nr 6, 

podczas uzgadniania projektów technologii – główny ładunek fosforu jest odbierany w postaci 

struwitu z reaktora (461 kg P). Na odpływie z reaktora fosfor występuje w dwóch formach: jako 

rozpuszczony fosfor ortofosforanowy (ta forma fosforu w przefiltrowanej próbce jest brana do 

obliczenia wymaganej redukcji 90% fosforu ortofosforanowego) - 

ładunek 57 kg PO4-P/d oraz 

jako fosfor związany (nierozpuszczony) w bardzo drobnych kryształkach struwitu, który razem 

z  zawiesiną  (osadem  biologicznym)  jest  usunięty  podczas  filtrowania  i  nie  ma  wpływu  na 

wymaganą redukcję fosforu ortofosforanowego - ładunek 52 kg/d, jak i gwarantowany stopień 

wbudowania fosforu w struwit. 

Zatem bilans jest zgodny z wymaganiami zamawiającego co 

do  redukcji  fosforu  ortofosforanowego  rozpuszczonego  na  poziomie  90%,  jak  i  stopnia 

wbudowania fosforu w struwit (80%).  

W konsekwencji powyższego Izba stwierdziła, że nie tylko nie wykazano zasadności 

zarzutu  nr  6,  ale także  nie  ma  uzasadnionych  powodów,  aby  przeprowadzić  postępowanie 

wyjaśniające w tym zakresie i dopytać przystępującego (na podstawie art. 26 ust. 4 p.z.p., nie 

zaś wadliwie zarzucanego art. 87 ust. 1 p.z.p.) o okoliczności wskazane w odwołaniu, zatem 

nie potwierdziło się stanowisko odwołującego zawarte w zarzucie nr 7. 

Konkludując, skład rozpoznający spór nie podzielił stanowiska odwołującego, jakoby 

koncepcja  technologiczna  stanowiła  treść  oferty.  Tezy  odwołującego  są  sprzeczne 

z 

brzmieniem  SIWZ  i  kłócą  się  z  zasadami  składania  ofert  uregulowanymi  w  p.z.p.,  co 

powoduje 

oddalenie  zarzutów  naruszenia  przez  zamawiającego  art.  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p., 

poprzez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  przystępującego,  jako  oferty  sprzecznej  z  SIWZ. 

Ponadto,  nie  udowodniono  zarzucanych  wad  koncepcji  przystępującego,  a  także  nie 

wykazano naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 82 ust. 1 p.z.p., czy zarzutu ewentualnego 

w postaci naruszenia art. 87 ust. 1 p.z.p. 

W  zakresie  zarzutu  nr  8  z  petitum 

odwołania  dotyczącego  naruszenia  przez 

zamawiającego  art.  26  ust.  3  p.z.p.  –  poprzez  zaniechanie  zastosowania  w  stosunku  do 

dokumentów  przedłożonych  przez  przystępującego  na  potwierdzenie  spełnienia  warunku 

udziału  w  postępowaniu  dotyczącego  zdolności  technicznej  i  zawodowej,  pomimo  że 

dokumenty  te  nie  potwierdzały,  że  wykazane  roboty  zostały  wykonane  w  technologii 

oferowanej  przez 

przystępującego w formularzu ofertowym – skład orzekający stwierdził co 

następuje. 

Izba ustaliła, ze w lit. c pkt 5.1.3.1 SIWZ zamawiający postawił wykonawcom warunek 

posiadania  odpowiedniej  zdolności  technicznej  w  zakresie  wykazania,  że  „wykonawca 

wykonał należycie oraz zgodnie z przepisami prawa budowlanego i prawidłowo ukończył nie 

wcześniej niż w okresie ostatnich 10 lat przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli okres 

prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie w postaci: dla zadania 7 – co najmniej 

dwie instalacje odzysku fosforu z odcieków wykonane w systemie „zaprojektuj i wybuduj” lub 

„wybuduj”,  każda  z  nich  w  technologii  oferowanej  w  formularzu  ofertowym  (pkt  7.7) 

z uwzgl

ędnieniem  ewentualnych  modyfikacji  wprowadzonych  przez  dostawcę/producenta 

technologii, pracuj

ące na oczyszczalniach ścieków, z czego przynajmniej jedna o wydajności 

min. 300 kg P/d

.” 

Na  potwierdzenie  spełnienia  warunku  składano  środek  dowodowy,  wykaz  robót 

budowlanych, gdzie 

należało podać nazwę, rodzaj i zakres robót – zamawiający w zakresie 

instalacji  wymagał  podania:  technologii  (z odniesieniem  do  pkt  7.7.  formularza  oferty), 

wydajności, oczyszczalni, projektu, określenia systemu (wybuduj lub zaprojektuj i wybuduj). 

Zamawiający wymagał też wskazania okresu wykonania robót i podmiotu, na rzecz którego 

wykonano instalacje. 

Dalej ustalono, że zgodnie z pkt 7.7. formularza oferty przystępujący „w celu wstępnego 

potwierdzenia, że oferowane roboty budowlane odpowiadają wymaganiom określonym przez 

zamawiającego  dla  zadania  7  w  zakresie  oferowanej  technologii  do  odzysku  fosforu 

z 

odcieków  informuję:  proponowana  technologia NuReSys,  producent  (właściciel/dostawca) 

NuReSys Nutrients Recovery Systems”. 

Od

wołujący  podnosił,  że  wskazane  w  wykazie  robót  budowlanych  przystępującego: 

instalacja  odzysku  fosforu  z  odcieków  o  wydajności  540  kg/P  w  technologii  krystalizacji 

NuReSys 

pracująca na oczyszczalni ścieków  w Clarebout Warneton sa – Waasten, Belgia, 

wykonana w 

ramach kontraktu na urządzenia do odzyskiwania fosforanów ze ścieków oraz 

instalacja  odzysku  fosforu  z  odcieków  w  technologii  krystalizacji  NuReSys  pracująca  na 

oczyszczalni  ścieków  w  Clarebout  Potatoes  w  Belgii,  wykonana  w  ramach  kontraktu  na 

odzyskiw

anie fosforanów, nie są robotami wykonanymi w technologii stanowiącej przedmiot 

oferty 

przystępującego w przetargu. 

Na  wstępie  należy  zauważyć,  że  w  treści  dokumentacji  przetargu  zamawiający  nie 

określił parametrów, wytycznych czy kryteriów, a nawet nie określono sposobu w jaki będzie 

weryfikowane czy technologia instalacji odzysku fosforu z robót wymaganych na potwierdzenie 

spełnienia  warunku  jest  zgodna  z  technologią  oferowaną  w  formularzu  ofertowym. 

Zamawiający  tego  nie  uszczegółowił,  wymagając  od  wykonawców,  na  potwierdzenie 

wykazania  zdolności  zawodowej,  środka  dowodowego  w  postaci  wykazu  robót,  w  którym 

należało  podać  jedynie  technologię  w  jakiej  instalacje  zostały  wykonane  i  dane  je 

identyfikujące,  bez  szczegółowego  opisu,  parametrów,  warunków  technologicznych  czy 

jakichkolwiek innych 

odrębnych informacji technicznych. Nie postawiono wymogu podawania 

żadnych  szczegółowych  danych  technicznych,  zaś  wymóg  jedynie  podania  technologii 

w 

wykazie  robót  jest  spójny  z  wymogiem  wskazania  technologii  w  formularzu  ofertowym 

i zakazem zmiany dostawcy technologii 

wynikającym z lit. c pkt 5.2. SIWZ.  

Żaden  z  wykonawców,  na  etapie  przed  składaniem  ofert,  nie  pytał  zamawiającego 

jakimi  wytycznymi  technicznymi,  parametrami,  systemami,  czyli  jakimi  kwantyfikowanymi 

narzędziami, będzie weryfikowane czy technologia wskazana w ofercie to technologia z robot 

referencyjnych. 

Nie  pytano  także  co  zamawiający  rozumie  przez  możliwość  uwzględnienia 

modyfikacji  technologii,  wprowadzonych  przez  dostawcę/producenta,  o  której  mowa 

w warunku.  I  j

ak  już  wcześniej  zaznaczono,  po  upływie  terminu  na  składanie  ofert,  nie  ma 

możliwości  dokonania  zmiany  dokumentacji  postępowania.  Wykonawcy  nie  pytali 

zamawiającego o wskazanie rozumienia treści warunku, nie żądano uszczegółowienia pojęć 

w  nim  zaw

artych,  czy  wskazania  wytycznych  do  porównania  technologii  instalacji 

referencyjnych do technologii 

oferowanej, a w szczególności nie pytano co zamawiający uzna 

za uprawnione modyfikacje, a co będzie już stanowiło wyjście poza granicę dopuszczalnych 

modyfi

kacji wprowadzonych przez dostawcę technologii. 

Odwołujący  we  wniesionym  środku  zaskarżenia  podnosił,  że  wskazane  przez 

przystępującego  w  wykazie  robót  instalacje  nie  są  robotami  wykonanymi  w  technologii 

zaoferowanej  w  ofercie.  W 

odwołaniu  wskazano  na  charakterystykę  odcieków,  zbiornik 

odgazowania  zlokalizowany  przed  zbiornikiem  krystalizacji, 

sposób  prowadzenia  procesu 

odgazowania oraz lokalizację osadnika, podnoszono także pracę na innym medium. W ocenie 

składu  orzekającego  wybrane  arbitralnie  przez  odwołującego  cechy  instalacji  nie  mogą 

świadczyć  o  wadliwej  ocenie  zamawiającego,  ponieważ  nie  wskazano  treści  SIWZ,  która 

powodowałaby, że przywołane w odwołaniu cechy techniczne świadczą o zmianie technologii 

zaoferowanej  przez  przystępującego  w  stosunku  do  technologii  instalacji  na  potwierdzenie 

warunku.  Innymi  słowy,  skoro  w  SIWZ  nie  zostało  jednoznacznie  uregulowane,  że 

zamawiający pod pojęciem oferowanej technologii rozumie konkretne, ustalone rozwiązanie – 

o  tożsamej  charakterystyce  odcieków,  o  takim  samym  napowietrzaniu,  odgazowaniu  oraz 

tożsamej lokalizacji osadnika, pracujące na jednakowym medium, czy jakiejkolwiek określonej 

cesze technicznej lub technologicznej 

– w stosunku do technologii instalacji wykonanych, czyli 

zmiana tych cech powoduje

, że w rozumieniu SIWZ mówić można o zastosowaniu już innej 

technologii

,  to  subiektywny  wybór  elementów  instalacji  przez  odwołującego  nie  może 

s

powodować  podważenia,  że  instalacje  w  wykazie  robót  są  w  technologii  NuReSyS,  ale 

w ofercie 

jest  już  inna  technologia.  Dokumentacja  przetargu  nie  zawiera  uregulowań 

określających co należy rozumieć przed daną technologię i gdzie przebiega granica zmiany 

technologii.  Zamawiaj

ący  wyjaśniał,  że  z  jego  doświadczenia  wynika  konieczność  ciągłego 

monitorowania i 

wprowadzenia bieżących ulepszeń w instalacjach, w celu dostosowania do 

zmieniających się wymagań, parametrów technologicznych, nowoczesnych urządzeń i wiedzy 

wynikającej z postępu technologicznego, co jest szczególnie istotne dla przedmiotu umowy. 

Zatem, aby dokonać weryfikacji argumentacji odwołującego, że wskazane przez niego 

cechy powodują wadliwą ocenę oferty i konieczność wezwania przystępującego w trybie art. 

26 ust. 3 

p.z.p., to najpierw musiałaby istnieć merytoryczna treść SIWZ wskazująca co należy 

przyjąć  jako  parametry  i  cechy  wyjściowe  do  weryfikacji  tożsamości  technologii  z  wykazu 

z 

technologią z oferty. A następnie, o ile byłyby to elementy wskazane przez odwołującego, 

ocenić, czy doszło do jej zmiany i czy ewentualnie zmiana ta dyskwalifikuje instalację, bądź 

czy jest to zmiana nieistotna

, lub modyfikacja o której mowa w warunku. Obowiązująca treść 

SIWZ  jest  nazbyt  ogólna  (niedookreślona)  w  zakresie  rozumienia  pojęcia  technologii  i  na 

obecnym  etapie  próba  rozstrzygnięcia  jak  rozumieć  wymóg  –  niezależnie,  czy  dotyczy  to 

podzielenia stanowiska odwołującego, czy zamawiającego i przystępującego – wymagałoby 

zmiany  dokumentacji  postępowania,  poprzez  dodanie do  niej  nowej treści,  pozwalającej  na 

jednoznaczne  określenie  jakie  warunki  powodują  przyjęcie,  że  zaoferowano  tą  samą 

technologię,  co technologia  w  ramach  doświadczenia  wykonawcy.  Izba  musiałaby  zastąpić 

zamawiającego  i  dokonać  nie  tyle  wyjaśnienia  treści  dokumentacji  postępowania,  co  jej 

modyfikacji 

– dodania do SIWZ elementów treściowych pozwalających lukę usunąć (poprzez 

wypełnienie jej treścią).  

Warto  podkreślić,  że  ustalony  stan  rzeczy  rozpoznawanego  sporu  jest  zupełnie 

odmienny od sytuacji, kiedy dokumentacja p

ostępowania jest niejasna, istnieją wątpliwości jak 

należy  rozumieć  daną  treść  w  korelacji  z  całością  dokumentacji,  czy  kiedy  wyjaśnienia 

zamawiającego  są  niejednolite.  Innymi  słowy,  nie  jest  to  stan  faktyczny,  kiedy  na  kanwie 

dokumentacji  postępowania  można  rozstrzygnąć  jak  rozumieć  sporny  wymóg,  ponieważ 

zamawiający po prostu tego nie sprecyzował  w treści warunku udziału w przetargu i żaden 

z 

wykonawców  o  to  nie  zapytał.  O  ile  zatem  Izba  jest  uprawniona  do  dokonania  wykładni 

warunku stawianego w SIWZ, o tyle nie jest uprawniona do jego zmiany 

– dodania nowej treści 

do tego, co określił zamawiający.  

Warto przy tym wskazać, że w odróżnieniu od zwykłej wykładni oświadczeń  woli na 

gruncie kodeksu cywilnego, postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego nie zezwala 

interpretatorowi (tu: Izbie) na prowadzenie procesu wykładni tak długo, aż przyniesie to efekt 

– proces ten jest ograniczony w czasie i zakresie poprzez fakt, że – jak wskazano powyżej, 

zmiana SIWZ po dokonaniu otwarcia ofert nie jest już możliwa. Na późniejszym etapie możliwa 

jest jedynie wykładnia istniejącej treści dokumentacji postępowania, nie jest natomiast możliwe 

uzupełnianie  SIWZ  nową  treścią,  konieczną  dla  wypełnienia  istniejącej  tam  luki.  Absolutną 

barierą  na  uzupełnienie  dokumentacji  postępowania  jest  upływ  terminu  na  składanie  ofert 

i 

jakiekolwiek późniejsze rozszerzenie treści SIWZ jest niedopuszczalne. 

Mając więc na uwadze brzmienie SIWZ, Izba podzieliła stanowisko zamawiającego, że 

dostawca  technologii  NuReSys  pod  nazwą  swojej  technologii  może  stosować  rozwiązania 

dostosowane do zróżnicowanych warunków pod względem rodzaju oczyszczanego medium, 

stężeń  zanieczyszczeń, 

warunków  lokalizacyjnych  i  uwarunkowań  techniczno-

technologicznych  na  obiekcie,  ponieważ  obciążany  ciężarem  dowodu  odwołujący  nie 

udowodnił  okoliczności  przeciwnej.  Jak  również  nie  wykazano,  aby  na  kanwie  SIWZ, 

zamawiający  wymagał  konkretnego  w  omawianym  warunku  rodzaju  oczyszczalni,  więc 

doświadczenie  przystępującego  z  oczyszczalni  przemysłowej,  oczyszczającej  ścieki 

z 

przetwórstwa ziemniaków, wypełnia wymóg zamawiającego. 

Ponadto, 

przystępujący  zaoferował  zamawiającemu  technologię  z  modyfikacjami 

w stosunku do technologii z instalacji z wykazu, 

czego odwołujący nie kwestionował. Jedynie 

na  marginesie  należy  zaznaczyć,  że  tutaj  także  brzmienie  dokumentacji  przetargu  nie 

uprawnia  do  dokonywania  arbitralnej 

oceny  rozwiązań  technicznych  na  obiektach 

referencyjnych  i  weryfikacji  czy 

rozwiązania  technologiczne,  materiałowe,  wyposażenia 

urządzeń, itp. we wskazanych obiektach mieszczą się w dopuszczonym zakresie „modyfikacji 

wprowadzonych przez d

ostawcę/producenta technologii”, czy też mogą stanowić podstawę do 

uznania, że jest to zupełnie inna technologia. Aby próbować porównywać parametry wskazane 

przez  odwołującego,  wpierw  musiałby  istnieć  merytoryczna  treść  SIWZ  kwantyfikująca 

modyfikacje dostawcy, a następnie możliwa byłaby ocena czy zmiana jest dopuszczalna, czy 

też nie jest. W szczególności, że skład orzekający podziela stanowisko przystępującego, że 

i

stniejące  różnice  pomiędzy  instalacjami  referencyjnymi,  wskazywane  przez  odwołującego, 

wynikają  z  dostosowywania  instalacji  do  różnych  potrzeb  szczegółowych,  na  co  pozwala 

elastyczność techniczno-procesowa systemu oferowanego przez NuReSys. Wprowadzane są 

udoskonalenia, które nie podważają możliwości wykazywania się doświadczeniem w realizacji 

każdej  poprzedniej  instalacji,  a  stanowią  one  modyfikacje  o  którym  mowa  w  warunku 

dokumentacji,  jak  również  zaoferowane  rozwiązanie  to  system  w  technologii  NuReSys, 

dostosowany do wyma

gań i warunków tego konkretnego zamawiającego. 

W konsekwencji powyższego skład orzekający stwierdził, że odwołujący nie podważył 

oceny  zamawiającego  w  zakresie  spełnienia  przez  przystępującego  warunku  posiadania 

odpowiedniej  zdolności  z  lit.  c  pkt  5.1.3.1  SIWZ.  Zamawiający  prawidłowo  ocenił 

przedstawione  doświadczenie  jako  spełniające  wymóg  wskazany  w  treści  dokumentacji 

przetargu.  Wezwanie  w  trybie  naprawczym,  którego  żądał  odwołujący  nie  posiada 

uzasadnionych  podstaw,  a  postulowana  weryfikacja  byłaby  bezprawna,  bowiem  nie  wynika 

ona z brzmienia warunku, co jest konieczne dla uruchomienia procedury z art. 26 ust. 3 p.z.p. 

Omawiany zarzut został zatem przez Izbę oddalony. 

W zakresie zarzutu nr 9 z petitum 

odwołania – naruszenia art. 26 ust. 3 p.z.p. w zw. 

z 

§ 14  ust.  3 rozporządzenia  Ministra  Rozwoju  z  dnia  26  lipca  2016  r.  w  sprawie  rodzajów 

dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy w postępowaniu o udzielenie 

zamówienia  (Dz.  U.  z  2016  r.  poz.  1126  ze  zm).,  poprzez  zaniechanie  zastosowania 

w sto

sunku  do  dokumentów  przedłożonych  przez  przystępującego  na  potwierdzenie  braku 

podstaw do wykluczenia w 

stosunku do podmiotu, na zasobach którego polega, pomimo tego, 

iż  dokumenty  te  zostały  przedstawione  w  kopii  elektronicznej  poświadczonej  za  zgodność 

z 

oryginałem przez przystępującego, a nie przez podmiot trzeci – Izba stwierdziła jak niżej. 

Skład  orzekający  ustalił,  że  zgodnie  z  aktami  postępowania  odwoławczego, 

przystępujący  w  dniu  18  maja  2020  r.  samodzielnie  uzupełnił  oświadczenie  podmiotu 

trzeciego, 

na  zasobach  którego  polega  w  zakresie  wykazania  potencjału  zawodowego  – 

NuReSys Nutrients Recovery Systems BVBA w Deerlijk (Belgia) 

– dotyczące wykazania braku 

podstaw do wykluczenia z postępowania, prawidłowo podpisane przez osobę upragnioną do 

składania  oświadczeń  w  imieniu  podmiotu  trzeciego  (pan  W.M.).  Zatem  zarzut  nie  znalazł 

potwierdzenia w ustalonym stanie faktycznym i jako niepotwierdzony w materiale procesowym 

został przez Izbę oddalony. 

Krajowa Izba  Odwoławcza  włączyła  w  poczet  materiału dowodowego złożone przez 

odwołującego: kopię artykułu pana M.W. wraz z tłumaczeniem, prezentację NuReSys i dwie 

opinie  prywatne

.  Skład  orzekający  stwierdził,  że  aby  dowody  te  były  w  ogóle  przydatne  do 

roz

strzygnięcia okoliczności, które mogłyby okazać się istotne dla sporu, najpierw odwołujący 

musiałby wykazać, że ferowane przez niego rozumienie wykazania spełnienia warunku udziału 

w przetargu w zakresie technologii wynika z SIWZ, czego nie uczyniono.  

Dowody  te 

również  pomijają,  że  przystępujący  wykazał  spełnienie  warunku  poprzez 

uprawnioną  modyfikację  technologii,  czego  nie  podważano  w  odwołaniu.  Dodatkowo, 

w 

zakresie opinii prywatnych należy zauważyć, że odwołujący usiłował wykorzystać możliwość 

złożenia dowodów do uzupełnienia odwołania, po terminie na jego złożenie. Zgodnie bowiem 

z art. 180 ust. 3 p.z.p. odwołanie powinno wskazywać okoliczności faktyczne uzasadniające 

wniesienie  środka  zaskarżenia.  Dowodzenie  w  procesie  przed  Izbą  należy  utożsamiać 

z c

zynnościami  strony,  zmierzającymi  do  przekonania  składu  rozpoznającego  spór 

o 

prawdziwości przedstawianych twierdzeń faktycznych, a nie do uzupełniania podstawowej 

treści  odwołania,  co  czynią  obie  opinie,  znacząco  wykraczając  poza  wniesiony  środek 

zaskarżenia i postawione w nim zarzuty. 

Ponadto,  Izba 

oddaliła  wniosek  odwołującego  o  przeprowadzenie  dowodu  z  opinii 

biegłego  „na  okoliczność  sprzeczności  treści  oferty  przystępującego  z  wymaganiami 

opisanymi  PFU  w 

zakresie  aspektów  technicznych  wynikających  z  tej  oferty  wskazanych 

w zarzutach 1-6

”. Pomijając już brak potwierdzenia w dokumentacji przetargu, że koncepcja 

stanowi treść oferty, konieczne wydaje się przypomnienie, że dowody w postępowaniu przed 

Krajową Izbą Odwoławczą są powoływane na okoliczność stwierdzenia faktów (art. 190 ust. 

1 p.z.p.)

. Natomiast wnioski dowodowe powoływane na okoliczność sądów, ocen, wyrażenia 

stanowiska co do tego jak należy coś interpretować (w tym SIWZ, czy dokumenty wykonawcy) 

są  z  zasady  niedopuszczalne,  jako  nieznane  procedurze  postępowania  przed  Izbą.  Dowód 

z 

opinii biegłego ma z założenia służyć wykazaniu okoliczności wymagających specjalistycznej 

wiedzy 

–  w  sytuacji,  w  której  bez  tej  wiedzy  ustalenie  elementu  stanu  faktycznego  nie  jest 

możliwe,  a  w  konsekwencji  nie  byłoby  możliwe  bez  tej  wiedzy,  na  podstawie  całokształtu 

zgromadzonego  materiału,  rozstrzygnięcie  okoliczności,  która  zaważa  na  wyniku 

postępowania.  Powołanie  dowodu  z  opinii  biegłego  nie  może  tymczasem  zastąpić  strony 

w procesie  dowodzenia, 

poprzez  próbę  wykorzystania  go  do  weryfikacji  subiektywnych 

przekonań  i  ocen  opartych  na  błędnym  rozumieniu  pozostałego  materiału  dowodowego. 

Podobny  zresztą  charakter  mają  przedstawione  przez  stronę  dwie  opinie  prywatne,  które 

zamiast  wykazywać fakty,  stanowią  próbę transponowania do  materiału dowodowego ocen 

i 

przekonań  autorów  opinii  prywatnych,  które  nie  znajdują  powiązania  z  dokumentacją 

postępowania. 

W zakresie  dowodu złożonego  przez  przystępującego  w  postaci  oświadczenia pana 

M.W. d

owód ten byłby przydatny jako ewentualny kontrdowód, gdyby odwołujący wykazał, że 

parametry techniczne i technologiczne przez niego wskazane, a mające świadczyć o różnych 

technologiach  zaoferowanych  w  ofercie  i  w  warunku  przez  przystępującego,  miały 

odzwierciedlenie  w  SIWZ.  Dowód  ten  wykazuje  bowiem  zgodność  technologii  z  instalacji 

z 

wykazu robót z technologią z oferty. Ustalenie to nie odgrywa zasadniczego znaczenia dla 

rozstrzygnięcia,  ponieważ  odwołujący  nie  przeciwstawił  mu  żadnych  dowodów,  z  którymi 

można byłoby je skonfrontować. Innymi słowy, aby oceniać czy przedmiotowe oświadczenie 

jest  przydatne  dla  ustalenia,  że  w  istocie  technologia  nie  uległa  zmianie,  konieczne  byłoby 

najpierw  wykazanie  przez  odwołującego,  że  istnieją  parametry  dla  dokonania  takiej  oceny, 

czego  odwołujący  wykazać  nie  zdołał,  albowiem  dokumentacja  postępowania  w  treści 

warunku  udziału  w  przetargu  takich  parametrów  nie  zawiera.  Skoro  zatem  nie  istniały 

parametry oceny zgodności technologii, to też i czynienie zamawiającemu zarzutu, że wadliwie 

ocenił tą zgodność było treściowo puste, a żadne dalsze okoliczności merytoryczne nie mogły 

odegrać dla rozstrzygnięcia żadnego znaczenia. 

Natomiast  dowody  złożone  przez  odwołującego,  które  stanowiły  dokumentację 

postępowania,  już  się  ex  lege  znajdował  w  aktach  sprawy  (vide  §  8  ust.  1  rozporządzenia 

Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r. w sprawie regulaminu przy rozpoznawaniu 

odwołań (Dz. U. z 2018 r., poz. 1092 ze zm.)). 

Zgodnie  z  treścią  art.  192  ust.  2  p.z.p.  Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi 

naruszenie  przepisów  ustawy,  które  miało  wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia.  Brak  potwierdzenia  zarzutów  wskazanych 

w 

odwołaniu  powoduje,  iż  w  przedmiotowym  stanie  faktycznym  nie  została  wypełniona 

hipoteza normy prawnej wyrażonej w art. 192 ust. 2 p.z.p.  

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji. 

Rozstrzygnięcie  o  kosztach  postępowania  odwoławczego  wydano  na  podstawie  art. 

192 ust. 9 i 10 p.z.p

., tj. stosownie do wyniku postępowania – obciążając odwołującego, jako 

stronę  przegrywającą,  kosztami  postępowania  odwoławczego,  na  które  zgodnie  z  §  3  pkt 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości 

i sposobu  pobie

rania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2018 r. poz. 972) złożył się uiszczony przez 

wykonawcę wpis od odwołania.  

Przewodniczący:      ………………………………… 

Członkowie:   

………………………………… 

…………………………………