KIO 1283/20 WYROK dnia 27 lipca 2020 r.

Sygn. akt: KIO 1283/20 

WYROK 

z dnia 27 lipca 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Aleksandra Patyk 

Protokolant:            

Aldona Karpińska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  22  lipca  2020  r. 

w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  10  czerwca  2020  r.  przez  wykonawcę  

On Traffic Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie w postępowaniu prowadzonym przez Miasto 

Stołeczne Warszawa, Zarząd Dróg Miejskich w Warszawie, 

przy udziale wykonawcy 

LOCTRA Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie zgłaszającego swoje 

przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  w  sprawie  o  sygn.  akt:  KIO  1283/20  po 

stronie Odwołującego, 

orzeka: 

Umarza postępowanie odwoławcze w zakresie zarzutu zawartego w punkcie 1.1, 3.2, 

3.11, 3.13 oraz 3.15 petitum 

odwołania. 

Oddala odwołanie w pozostałym zakresie. 

Kosztami postępowania obciąża  Odwołującego  –  wykonawcę  On Traffic  Sp.  z  o.o.  

z siedzibą w Warszawie i: 

.1.  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego  – 

wykonawcę  On  Traffic  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  tytułem  wpisu  od 

odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1843) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ……………………………..   

Sygn. akt: KIO 1283/20 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Miasto  Stołeczne  Warszawa,  Zarząd  Dróg  Miejskich  w  Warszawie 

[dalej „Zamawiający”] prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie 

przetargu  nieograniczonego  na 

usuwanie  pojazdów  z  dróg  leżących  na  terenie  m.  st. 

Warszawy  w  trybie  art.  50a  i  130a  ustawy  z  dnia  20  czerwca  1997  roku  Prawo  o  ruchu 

drogowym  (Dz.  U.  z  2020  r.  poz. 110),  dalej  [Prd],  usuwanie  lub  kierowanie  na  parking 

strzeżony  pojazdów  w  przypadku  stwierdzenia  naruszenia  obowiązków  lub  warunków 

przewozu drogowego w przypadkach określonych w art. 95 ustawy o transporcie drogowym 

(Dz.  U.  z  2019  r.  poz.  2140  ze  zm.),  dalej  [utd],  przechowywanie 

ww.  pojazdów  na 

parkingach  strzeżonych  (również  pojazdów  usuniętych  w  ramach  innych  umów)  oraz 

przekazywanie na wniosek zamawiającego do utylizacji pojazdów usuniętych w ww. trybach  

i przejętych na własność m.st. Warszawy. Przechowywanie pojazdów będzie trwało do czasu 

odbioru  pojazdów  przez  osoby  upoważnione  lub  do  czasu  wydania  przez  Zamawiającego 

zlecenia  co  do  sposobu  postępowania  z  tymi  pojazdami  (znak  postępowania: 

ZDM/UM/DZP/42/PN/37/20).  

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 2 czerwca 2020 r. pod numerem 2020/S 105 

– 254222. 

W dniu 10 czerwca 2020 r. wykonawca 

On Traffic Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie 

[dalej  „Odwołujący”]  wniósł  odwołanie  wobec  postanowień  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia w zakresie obu części zamówienia zarzucając Zamawiającemu naruszenie: 

Rozdział I Instrukcja dla Wykonawców 

1)  pkt  10.3  SIWZ  -  naruszenie  art.  22a  ust.  1,  2  i  4  w  zw.  z  art.  25a  ust.  3  ustawy  Pzp, 

albowiem  Zamawiający  żąda  zobowiązania  podmiotu  trzeciego  na  udostępnienie  zasobów 

dopiero  na  wezwanie  z  art.  26  ust.  1  ustawy  Pzp,  a  nie  wraz  z  ofertą,  co  jest  niezgodne  

z  Pzp,  gdyż  zgodnie  z  utrwalonym  orzecznictwem  (np.  KIO  2336/17),  wykładnią  

i  stanowiskiem  UZP,  takie  zobowiązanie  składają  wszyscy  wykonawcy  wraz  z  ofertą,  a  nie 

tylko ten, który złożył ofertę najkorzystniejszą; 

Wniosek: zmiana na obowiązek złożenia zobowiązania wraz z ofertą. 

2) pkt 16.1 lit. a) tiret 5 i 6 SIWZ 

– naruszenie art. 7 ust. 1 w zw. z art. 91 ust. 1, 2, 2c i 2d 

ustawy Pzp z art. 14 ustawy Pzp w zw. z art. 487 § 2 k.c. poprzez określenie przelicznika dla 

DMC  7,5  t  - 

16  t  w  wysokości  1,81  Cu  oraz  dla  DMC  powyżej  16  t  w  wysokości  2,67  Cu, 

podczas  gdy  koszty  usuwa

nia  i  holowania  pojazdów  o  wskazanych  DMC  znacznie 

przewyższają koszty dla pojazdów o DMC do 3,5 t, a zatem nie ma mowy o ekwiwalentności 

świadczeń w tym zakresie, a przykładowo koszt usunięcia pojazdu o DMC ponad 16 t może 

przewyższać  kwotę  3000  zł,  co  jest  ceną  rynkową,  co  więcej  poprzednio  nie  było  usług  

z art. 95 utd, a one dotyczą przede wszystkim pojazdów ponad 16 t; 

Wniosek:  zmiana  na  DMC  7,5  t  -  16  t  - 

7  Cu;  DMC  powyżej  16  t  -  10  Cu,  ewentualnie 

poprzez  pozosta

wienie  wartości  z  pkt  16.1.  lit.  a)  do  uzupełnienia  przez  wykonawcę  

w formularzu ofert i nakazanie stosownej modyfikacji formularza oferty. 

2. Opis przedmiotu zamówienia [dalej „OPZ”]: 

1)  pkt III ust. 2 lit. b) i ust. 3 OPZ  - 

przewiezienie i przechowywanie pojazdów - naruszenie 

art. 29 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 13) ustawy Pzp w zw. z art. 405 k.c.  

w zw. z art. 140 ustawy Pzp 

poprzez żądanie bezpłatnego przewiezienia nieokreślonej ilości 

pojazdów, nie tylko tych, które teraz znajdują się na parkingach wykonawców, ale też ma to 

być  usługa  cykliczna  i  comiesięczna,  a  brak  podania  maksymalnej  ilości  pojazdów  do 

przewiezienia  powoduje,  że  wykonawca  nie  jest  w  stanie  wycenić  tej  usługi.  Dodatkowo 

Zamawiający nie wskazuje lokalizacji z jakiej i do jakiej ma nastąpić przewiezienie pojazdów 

w  ramach  tej  usługi  -  taka  niejasna  i  nieprecyzyjna  regulacja  może  zakłócić  wykonywanie 

zasadniczej  części  zamówienia  i  może  stanowić  bezpodstawne  przysporzenie  po  stronie 

Zamawiającego,  gdyż  ten  żąda  od  wykonawcy  realizacji  usług  bezpłatnie,  bez  określenia 

zakresu i bez żadnego merytorycznego uzasadnienia takiej usługi, co również uniemożliwia 

skalkulowanie kosztów takiej usługi; 

Wniosek:  określenie  maksymalnej  ilości  pojazdów  oraz  zastąpienia  zdania  „Przewiezienie 

przedmioto

wych  pojazdów  nastąpi  na  koszt  wykonawcy”  zdaniem  „Koszt  przewiezienia 

przedmiotowych  pojazdów  ustala  się  zgodnie  z  wartościami  usunięcia  pojazdów  w  trybie  

art. 130a Prd

” - ewentualnie zamiast 130 to 50a. 

2)  pkt  III.  ust.  1  lit.  a),  b)  i  c)  OPZ  -  naruszenie  art.  29  ust.  1  i  2  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  

w  zw.  z  art.  140  ustawy  Pzp 

poprzez  określenie,  że  ilość  holowań  może  przekroczyć 

określoną ilość pojazdów dziennie, miesięcznie i w tym samym czasie, ale bez zakreślenie 

maksymalnej  ilości  pojazdów,  która  jest  najważniejsza,  albowiem  należy  zapewnić 

odpowiednią ilość sprzętu i  ludzi,  co ma wpływ  na  wycenę oferty,  a zatem  uniemożliwia to 

zaplanowanie jaka ilość sprzętu oraz kadry pracowniczej będzie niezbędna do realizowania 

zamówienia; 

Wniosek: określenie maksymalnej ilości pojazdów. 

3. Rozdział IV Wzory umów [dalej „Umowa”] 

§ 1 ust. 4 pkt 16 - naruszenia art. 7 ust. 1 i art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp w zw. z art. 354 

k.c.  i  art.  353

 k.c. 

poprzez określenia na godzinę 9.00 obowiązku przekazywania zbiorczej 

informacji  o  usuniętych  pojazdach  do  godziny  23.59  dnia  poprzedniego,  co  jest  żądaniem 

nadmiernym  i  nieproporcjonalnym  i  generuje  zbędne  koszty  w  postaci  konieczności 

opracowywania  tych  z

estawień  w  godzinach  nocnych,  co  jednak  nie  jest  ani  uzasadnione, 

ani konieczne, ani niezbędne, a już na pewno nie jest wymogiem proporcjonalnym, a nadto 

Zamawiający przewiduje kary umowne za opóźnienia w przekazaniu tych danych; 

Wniosek: zmiana godziny 9.

00 na godzinę 12.00. 

§ 4 ust. 4 - naruszenie art. 29 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 1 w zw. z art. 139 ustawy Pzp  

w zw. z art. 353

 k.c. w zw. z art. 384 k.c. 

poprzez nieprecyzyjne, niepełne i nieobejmujące 

wszystkich  sytuacji  sformułowanie  postanowienia,  że  w  przypadku  odwołania  zlecenia 

usunięcia pojazdu wykonawcy przysługuje ryczałtowe wynagrodzenie obliczane na zasadach 

z  pkt  1)  - 

5)  oraz  akapit  bezpośrednio  pod  pkt  5)  tj.  przez  brak  uregulowania  sytuacji  gdy 

holownik ani nie wyjechał z parkingu wykonawcy, ani nie miał wcześniej zlecenia, a i tak jest 

w drodze (nawet z domu) i otrzymuje zlecenie, co bardzo często ma miejsce. Literalna zaś 

treść  ww.  postanowień  prowadzi  do  wniosku,  że  w  takiej  sytuacji  wykonawca  nie  otrzyma 

wynagrodzenia  lub  nie  może  zlecić  realizacji  zlecenia  holownikowi  będącemu  w  trasie,  

a  zatem  Zamawiający  nie  przewidział  istotnej  i  częstej  sytuacji,  co  powoduje,  że 

postanowienie w tym zakresie narusza ww. przepisy; 

Wniosek: poprzez objęcie płatnościami analogicznie jak w pkt 1-3 sytuacji opisanej w treści 

zarzutu. 

§ 4 ust.  4 akapit 4  - naruszenie art.  139 ust.  1 ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  353

k.c.  w  zw.  

z art. 472 k.c. a contrario w zw. z art. 473 k.c. w zw. z art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 w zw.  

z  art.  29  ust.  1  i  2  ustawy  Pzp  - 

poprzez to, że ww. postanowienie nakłada na wykonawcę 

sankcję za sytuacje niezależne od niego, jak i nieistotne, co prowadzi do nieuzasadnionego 

wzbogacenia 

Zamawiającego,  który  może  chcieć  dla  samej  zasady  kwestionować  usługę, 

albowiem  nie  może  być  sytuacji,  że  Zamawiający  nie  uzna  przedstawionych  dowodów 

wynikających  z  „niespójności  danych  pomiędzy  danymi  podmiotu  wydającego  dyspozycję 

usunięcia  pojazdu  a  danymi  zawartymi  w  Ewidencji  zleceń”  i  odmówi  zapłaty,  gdyż  

w przypadku czyli odwołania jadącego do zlecenia kierowcy wykonawca nie może porównać 

ani  zweryfikować  danych  podanych  telefonicznie  wykonawcy  przez  pracownika  Straży 

Miejskiej (na tej podstawie wpisywane są wówczas dane do ewidencji), jak i wykonawca nie 

jest  w  stanie  zweryfikować  co  strażnik  miejski  wpisał  w  dyspozycji  bo  jej  wykonawca  nie 

otrzymuje  (np.  dyspozycja  usunięcia  pojazdu  telefonicznie  i  funkcjonariusz  podaje  że  do 

usunięcia  jest  pojazd  Ford  nr  rej  WE4…5  -  (dana  wpisywania  do  systemu),  na  dyspozycji 

Strażnik  wpisuje  Fiat  WN4…5).  Wykonawca  nie  może  odpowiadać  za  działanie  osób 

trzecich,  tj.  pracowników  Zamawiającego  Policji  i  służb  miejskich,  a  co  więcej  sprzeczny  

z  ww.  przepisami jest  określenie,  że  „brak  potwierdzenia przyjęcia  zlecenia przez  kierowcę 

usuwającego  pojazd”  neguje  zlecenie,  a  zatem  dowodem  powinno  być  wszystko,  co 

możliwe, aby wykazać prawidłowość zlecenia; 

Wniosek: usunięcie wskazanego postanowienia. 

4) § 4 ust. 4 ostatni akapit piąty - naruszenie art. 139 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 353

 k.c. 

w zw. z art. 472 k.c. a contrario w zw. z art. 473 k.c. w zw. z art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1   

w zw. z art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp 

poprzez obciążenie wykonawcy odpowiedzialnością za 

sytuacje 

od niego, gdyż wykonawca nie jest uczestnikiem postępowania administracyjnego, 

gdyż  obowiązkiem  Zamawiającego  jest  weryfikacja  przed  dokonaniem  zapłaty  wykonawcy 

prawidłowości  wykonania  usługi,  bo  wtedy  każdorazowo  weryfikuje  on  dokumentację 

dotyczącą  konkretnych  zleceń  i  jeżeli  wykonawca  zrealizował  zlecenie  zgodnie  

z  postanowieniami  umowy,  to  nie  ma  możliwości  by  wykonawca  ponosił  konsekwencje 

przegranych przez  Zamawiającego  spraw  w  postępowaniu administracyjnym  i  dalej  ponosił 

odpowiedzialność za nieprawidłowe działania w toku takich postępowań; 

Wniosek: usunięcie wskazanego postanowienia. 

§ 4 ust. 5 i 6 i pkt 16.1 lit. b) tiret 7 i lit. c) tiret 7 i pkt III ust. 2 lit. b) OPZ (akapit pod)  - 

naruszenie art. 2 pkt 13 w zw. z art. 139 ustawy Pzp w zw. z art. 353

 k.c. w zw. art. 405 k.c. 

w  zw.  z  art.  835  k.c.  w  zw.  z  50a  Prd  poprzez 

ustalenie,  że  przechowywanie  pojazdów 

usuniętych w trybie art. 50a Prd przez okres 8 miesięcy odbywa się nieodpłatnie, a zgodnie  

z art. 2 pkt 13 ustawy Pzp umowy w trybie PZ

P są odpłatne, a obowiązek przechowywania 

pojazdów  (zasadnicze  świadczenie  umowne)  skutkuje  tym,  że  powstaje  umowa 

przechowania  między  wykonawcą,  a  Zamawiającym  (Miastem  Stołecznym  Warszawa). 

Powyższe skutkuje bezpodstawnym  wzbogaceniem Zamawiającego, który  w przypadku nie 

zlecenia  przechowywania  pojazdów  w  trybie  PZP,  samodzielnie  musiałby  zadbać  o  ich 

przechowywanie  i  ponosiłby  z  tego  tytułu  koszty,  a  obowiązek  przechowywania  pojazdów  

w  trybie  art.  50a  P

rd  jest jedną  z  zasadniczych usług  zamówienia.  Powołując się  na  wyrok  

w  sprawie  KIO  1339/17  wskazać  należy,  że  wykonawca  może  nie  otrzymać  przychodu  za 

likwidację tych pojazdów, gdyż Zamawiający (w myśl postanowień OPZ) może uznać, że nie 

będzie  tych  pojazdów  likwidować,  a  zatem  wykonawca  może  nawet  nie  zrekompensować 

sobie  strat  wywołanych  przechowaniem,  którego  obowiązkiem  jest  obciążony  Zamawiający  

z  mocy  przepisów.  Prowadzi  to do  przerzucenia obowiązków  i  kosztów  na wykonawcę bez 

ekwiwalentu, a Zamawiający tych kosztów przez określony czas nie ponosi; 

Wniosek:  

- zmiana pkt 16.1 lit. b i c tiret 7 odpowiednio z 0,00 na 1,00 Cp i 1,00 Cpr, 

w umowie wykreślenie § 4 ust. 5 i 6 oraz zmiana ust. 3 pkt 2) i 3) poprzez dodanie po 130a 

wyrażenia „i art. 50a”. 

§ 4 pkt 7 - naruszenie art. 139 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 353

 k.c. w zw. z art. 472 k.c. 

a contrario w zw. z art. 473 k.c. w zw. z art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 w zw. z art. 29 ust. 1  

i  2  ustawy  Pzp  w  zakresie 

demontażu  z  parkingów  innych  niż  wykonawcy,  albowiem  brak 

jest informacji z jakic

h dodatkowo innych parkingów Zamawiającego mają zostać wywożone 

pojazdy  tj.  z  jakiej  lokalizacji,  w  jakiej  ilości  i  w  jakim  stanie,  co  uniemożliwia  wycenę  tej 

usługi  do  kalkulacji  oferty,  a  zatem  jest  to  postanowienie  niejasne,  które  uniemożliwia 

skonstruo

wanie  oferty.  Może  okazać  się,  że  odległość  jest  duża,  a  co  więcej  stan  pojazdu 

uniemożliwia odzyskanie jakichkolwiek środków z utylizacji, a zatem ta usługa będzie jedynie 

generować koszty wykonawcy; 

Wniosek: usunięcie ze wskazanego postanowienia wyrażenia „(w tym również na parkingach 

Zamawiającego)”. 

§ 4 ust. 9 - naruszenie art. 29 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 1 w zw. z art. 139 ustawy Pzp  

w  zw. z art. 353

 k.c. w zw. z art. 384 k.c.  poprzez brak uregulowania sytuacji wykonawcy,  

w  tym  w  kwestii  wynagrodzenia  w  okresie  działania  siły  wyższej,  tak  jak  miało  to  miejsce  

w  marcu  i  kwietniu  2020  r.  wobec  COVID-19,  kiedy  to  bez  informacji  do  wykonawcy, 

faktyczna  realizacja  ówczesnej  umowy  ustała,  bo  nie  były  zgłaszane  zlecenia  usunięć 

p

ojazdów,  a  mimo  to  wykonawca  był  cały  czas  w  gotowości  i  ponosił  tego  koszty. 

Odwołujący  wskazał,  że  w  umowie  powinien  być  uregulowany  przypadek  związany  

z  różnymi  sytuacjami  nadzwyczajnymi,  takimi  jak  obecna  epidemia  COVID-19,  a  jak 

wskazuje  Ministerstwo 

Zdrowia  na  jesieni  tego  roku  należy  oczekiwać  kolejnego 

drastycznego  nawrotu  epidemii  i  sytuacja  może  się  powtórzyć.  Ustawodawca  wprowadził 

ustawą  z  2  marca  2020  r.  o  szczególnych  rozwiązaniach  związanych  z  zapobieganiem, 

przeciwdziałaniem  i  zwalczaniem  COVID-19,  innych  chorób  zakaźnych  oraz  wywołanych 

nimi  sytuacji  kryzysowych  możliwości  zmian  umów  w  związku  z  COVID-19,  a  kolejne 

nowelizacje  tej  ustawy  mają  na  celu  polepszenie  niepewnych  sytuacji  z  tym  związanych,  

a zatem konieczne jest uregulowanie tej 

kwestii np. analogicznie jak przy zamówieniach na 

odśnieżanie tj. tzw. wynagrodzenie za gotowość; 

Wniosek: 

o  dodanie  ust.  10  o  treści  „W  przypadkach  z  ust.  9  lub  spowodowanych 

ogłoszonym  stanem  nadzwyczajnym  lub  stanem  zagrożenia  epidemicznego  lub  stanem 

epidemii,  co  by 

skutkowało  istotnym  brakiem  lub  istotnym  ograniczeniem  przekazywania 

zleceń  Wykonawcy,  ustala  się  ryczałtowe  wynagrodzenie  miesięczne  za  pozostawanie  

w  gotowości  w  wysokości  100  000  zł  brutto  obejmujące  czas  oczekiwania  na  zlecenia  

w  ramach  Umowy  i  niezależnie  od  zleceń.  W  przypadku  otrzymania  zleceń  przez 

Wykonawcę w danym miesiącu rozliczeniowym, wartość zleceń będzie podlegała rozliczeniu 

w  ramach  danego  miesiąca  do  wysokości  ww.  kwoty.  Wynagrodzenie,  o  którym  mowa  

w zdaniu poprz

ednim wypłacane jest w ramach wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1 i 2”. 

§ 7 ust. 2 pkt 2), 4), 5), 7) i 9) - naruszenie art. 29 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 1 i 2 w zw.  

z art. 139 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 353

k.c. w zw. z art. 354 k.c. w zw. z art. 483 k.c.  

w zw. z art. 484 § 2 k.c. poprzez określenia rażąco wygórowanej wysokości kar umownych 

podczas  gdy  jest  to  nieproporcjonalne  w  stosunku  do  zamówienia,  w  tym  co  do 

jednostkowych  cen  usług,  co  prowadzi  do  rażącego  wygórowania  oraz  przykładowo  za 

rozpoczętą 1 godzinę zwłoki może być kara większa niż wartość usługi (kara za spóźnienie 

w  wysokości  200  zł  przewidziana  jest  za  każdą  rozpoczętą  godzinę,  a  więc  już  1  minuta 

spóźnienia generuje taką karę), jak i w zakresie innych obowiązków, a nadto sprzeciwia się 

istocie  instytucji  kar  umownych,  której  zasadniczym  celem  jest  ustalenie  ryczałtowego 

odszkodowania,  a  nie  nieuzasadnione  wzbogacenie  Zamawiającego,  a  do  tego  wbrew 

istocie tej instytucji zmierzają zastrzeżone kary, co też bez żadnych wątpliwości doprowadzi 

do  tego,  że  ceny  ofert  będą  bardzo  wysokie,  gdyż  należy  ryzyko  kar  skalkulować  w  cenie 

oferty, a tym samym będzie to sytuacja niekorzystna dla Zamawiającego; 

Wniosek: zmiana z 200 na 80, 

a 100 na 40 zł. 

§  7  ust.  2  pkt  3)  -  naruszenie  art.  7  ust.  1  w  zw.  z  art.  139  ust.  1  ustawy  Pzp  w  zw.  

z art. 353

k.c. w zw. z art. 484 § 2 k.c. w zw. z art. 483 k.c. w zw. z art. 472 k.c. i art. 473 k.c.  

w  zw.  z  art.  405  k.c.  poprzez  ustalenie  kary  umownej  za  każdą  godzinę  zwłoki,  mimo  że  

w  sprawie  KIO  1339/17  Izba  zakwestionowała  karę  za  godzinę  w  wykonaniu  zlecenia 

usunięcia  pojazdu  w  trybie  art.  50a,  jak  i  w  poprzednio  rozstrzygniętym  przetargu,  kara  

w  trybie  art.  50  Prd  była  naliczana  za  opóźnienie  rzędu  jednego  dnia,  a  zatem  określenie  

w postępowaniu ww. kary umownej jest rażąco wygórowane i nieproporcjonalne; 

Wniosek: zastąpienie wyrażenia „godzinę” wyrażeniem „dobę”. 

10)  §  7  ust.  2  pkt  6)  -  naruszenie  art.  7  ust.  1  w  zw.  z  art.  139  ust.  1  ustawy  Pzp  w  zw.  

z art. 353

k.c. w zw. z art. 484 § 2 k.c. w zw. z art. 483 k.c. w zw. z art. 472 k.c. i art. 473 k.c.  

w  zw.  z  art.  405  k.c. 

poprzez  określenie  rażąco  wygórowane  kary  umownej  za  sytuację 

również  niezależną  od  wykonawcy,  jak  i  kara  w  stosunku  do  rzeczywistej  wartości  danej 

jednostkowej usługi jest wygórowana. Zachodzi też podwójne karanie, gdyż Zamawiający ma 

zamiar zlecać taką usługę w ramach wykonania zastępczego; 

Wniosek: dodanie przed słowem odmowę słowa „nieuzasadniona” oraz zmianę kwoty z 1000 

zł  na  „100”,  jak  i  dodanie  zdania  „Koszty  wykonania  zastępczego  nie  mogą  przekraczać 

150% wartości usługi określonej w umowie”. 

11)  §  7  ust.  2  pkt  8)  –  naruszenie  art.  7  ust.  1  w  zw.  z  art.  139  ust.  1  ustawy  Pzp  w  zw.  

z art. 353

k.c. w zw. z art. 484 § 2 k.c. w zw. z art. 483 k.c. w zw. z art. 472 k.c. i art. 473 k.c.  

w  zw.  z  art.  405  k.c.  poprzez  określenie  rażąco  wygórowane  kary  umownej  za  sytuację 

również  niezależną  od  wykonawcy,  jak  i  kara  w  stosunku  do  rzeczywistej  wartości  danej 

jednostkowej usługi jest wygórowana, a co więcej może się również okazać, że okoliczność 

objęta  karą  powstała  bez  winy  wykonawcy,  czy  w  skutek  konieczności  wywołanej  daną 

sytuacją i  wymogiem  szybkiego działania,  a przykładowo taka sytuacja może mieć miejsce 

np. podczas przygotowania ulic na przyjazd delegacji prezydentów  z innych państw, co już 

miało  miejsce  -  czy  też  przed  protestami,  marszami  itp.,  albo  szczytem  NATO,  kiedy  to 

Odwołujący musiał usunąć w krótkim czasie, aż 500 pojazdów i to na inne parkingi, co też 

wymagało szybkich decyzji; 

Wniosek:  zmiana  poprzez  dodanie  przed  słowem  przemieszczenie  słowa  „nieuzasadnione” 

oraz zmianę z „200” na „50”. 

12)  §  7  ust.  2  pkt  10)  -  naruszenie  art.  7  ust.  1 w  zw.  z  art.  139  ust.  1 ustawy  Pzp  w  zw.  

z art. 353

k.c. w zw. z art. 484 § 2 k.c. w zw. z art. 483 k.c. w zw. z art. 472 k.c. i art. 473 k.c.  

w  zw.  z  art.  405  k.c.  poprzez  określenie  kary  umownej  w  sytuacji,  w  której  ewentualne 

szkody pokrywane są z OC wykonawcy, a co więcej nie powstaje szkoda u Zamawiającego, 

czyli  przedmiotowa  kara  ma  w  rzeczywistości  na  celu  nieuzasadnione  przysporzenie  po 

stronie Zamawiającego; 

Wniosek: o wykreślenie. 

§  7  ust.  2  pkt  12)  w  zw.  z  §  5  ust.  6  -  naruszenie  art.  7  ust.  1  w  zw.  z  art.  139 ust.  1 

ustawy Pzp w zw. z art. 353

k.c. w zw. z art. 484 § 2 k.c. w zw. z art. 483 k.c. w zw. z art. 58 

k.c. 

poprzez  określenie  kary  umownej  w  sytuacji  w  której  dotyczy  to  kwestii  wystawienia 

korekty  faktury,  z  którą  wykonawca  może  się  nie  zgadzać,  co  powoduje  konieczność 

ewentualnego rozstrzygnięcia sporu przez Sąd, zatem Zamawiający nie może obciążać karą 

umowną w przypadku braku przekazania faktury korygującej, jak wykonawca się nie zgadza 

z 

tą  korektą,  a  nadto  sprzeciwia  się  istocie  instytucji  kar  umownych,  której  zasadniczym 

celem  jest  ustalenie  ryczałtowego  odszkodowania,  a  nie  nieuzasadnione  wzbogacenie 

Zamawiającego, a do tego wbrew istocie tej instytucji zmierzają zastrzeżone kary, co też bez 

żadnych  wątpliwości  doprowadzi  do  tego,  że ceny  ofert  będą  bardzo wysokie, gdyż  należy 

ryzyko  kar  skalkulować  w  cenie  oferty,  a  tym  samym  będzie  to  sytuacja  niekorzystna  dla 

Zamawiającego; 

Wniosek: o wykreślenie. 

§ 7 ust. 5 w zw. z § 1 ust. 4 pkt 11) w zw. z § 12 ust. 2 w zw. z pkt IV ust. 9 i V ust. 2 

OPZ - naruszenie art. 130a ust. 5c uprd w zw. z art. 29 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy 

Pzp 

w  zw.  z  art.  58  k.c.  w  zw.  z  wyrokiem  Trybunału  Konstytucyjnego  w  sprawie  K  6/17  

w  zw.  z  art.  483  k.c. 

poprzez  określenie  obowiązku  i  w  rzeczywistości  kary  umownej  

w sytuacji, w której wykonawca nie jest uprawniony do weryfikacji przed wydaniem pojazdu 

prawidłowości uiszczenia opłat, a nie przewiduje tego art. 130a ust. 5c i art. 140ad uprd, ani 

też  art.  95  utd,  który  odsyła  do  art.  130a  ust.  5c,  a  zatem  nie  ma  możliwości  weryfikacji 

prawidłowości opłaty przed wydaniem, na co wprost wskazał Trybunał Konstytucyjny; 

Wniosek: o wykreślenie postanowień lub ich fragmentów mówiących o weryfikacji płatności. 

15) § 6 – naruszenie art. 142 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 1 w zw. z art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp w zw. z art. 353

 k.c. w zw. z art. 354 k.c. poprzez 

nałożenie na wykonawcę obowiązków 

i odpowiedzialności za świadczenie usług po zakończeniu realizacji umowy, co narusza ww. 

przepisy  o  terminach  obowiązywania  umów  o  zamówienie  publiczne,  bez  zakreślenia 

terminu  do  jakiego  ten  obowiązek  i  postanowienie  obowiązuje,  co  przykładowo  może 

uniemożliwić  za  X  lat  działanie/likwidację/sprzedaż  parkingu  wykonawcy  i  generuje  koszty  

w  postaci  utrzymywania  obsługi  parkingu  24h  np.  dla  jednego  pojazdu  i  pracowników 

ad

ministracyjnych sporządzających ewidencje itp. 

Wniosek: 

o określenie terminu tego zobowiązania w sposób zgodny z PZP, nie dłużej jednak 

niż  obowiązek  przechowywania  pojazdów  z  art.  50a  liczony  od  dnia  zakończenia  terminu 

realizacji umowy. 

Odwołujący  przedstawił  uzasadnienie  dla  zarzutu  zawartego  w  punkcie  1.1  petitum 

odwołania,  który  to  zarzut  został  cofnięty  w  toku  posiedzenia  niejawnego  z  udziałem  Stron  

i Uczestnika postępowania. 

W  przedmiocie  zarzutu  zawartego  w  punkcie  1.2  petitum 

odwołania  Odwołujący 

podniósł,  że  określone  przez  Zamawiającego  przeliczniki  są  nieadekwatne  do  rynku 

rzeczywistego.  Koszty  holowania  pojazdów  powyżej  7,5  tony  sięgają  kilku  tysięcy  złotych. 

Tym  samym,  w  ten  właśnie  sposób  Zamawiający  w  sposób  sztuczny  i  rażąco  zaniżony 

okr

eśla  wartość  holowania  dużych  pojazdów.  Nie  ulega  przy  tym  wątpliwości,  że  koszt 

usunięcia  pojazdu  do  3,5  tony  może  dojść  do  400  zł,  ale  nie  jest  zgodne,  ze  wskazanymi  

w zarzucie przepisami, określanie przelicznika w sposób sztuczny dla pojazdów powyżej 7,5 

tony.  Zwracał  uwagę,  że  wynagrodzenie  za  takie  usunięcie  winno  być  ekwiwalentem,  

a  w  rzeczywistości  przy  zastosowaniu  takiego  przelicznika,  wykonawca  świadczyłby  tę 

usługę  poniżej  kosztów,  co  mogłoby  zostać  dodatkowo  uznane  za  czyn  nieuczciwej 

konkurencji w rozumieniu art. 15 uznk. Odwołujący przywołał wyrok KIO z dnia 13 stycznia 

2020  r.  sygn.  akt:  KIO  2615/19.  Wskazał,  iż  w  jego  ocenie,  każdy  wykonawca  powinien 

wyce

niać wszystkie pozycje z pkt 16.1 lit. a) SIWZ odrębnie i indywidualnie. W ostatecznym 

rozrachunku  każdy  wykonawca  samodzielnie  by  wycenił  kosz  usunięcia  każdego  

z pojazdów, co miałoby odzwierciedlenie w praktyce i stawkach rynkowych. Zamiast zatem 

odgórnie  narzucać  sztuczne  przeliczniki,  Zamawiający  powinien  dopuścić  swobodną 

konkurencję  dla  wykonawców  w  tym  zakresie.  Narzucając  zaś  sztuczne  i  nieprawidłowe 

przeliczniki  w  zaskarżonym  zakresie  prowadzi  do  wskazanych  naruszeń.  Uniemożliwia 

bowiem  prawidłowe  wyliczenie  cen  ofert,  a  wobec  ogromnej  ilości  uchybień  

i  nieprecyzyjności  postanowień  dokumentacji  postępowania,  wyliczenie  aktualnie  ceny 

ofertowej,  nawet  dla  Odwołującego  staje  się  mało  możliwe.  Ceny  za  holowanie  pojazdów  

o DMC powyżej 7,5 tony są znacznie wyższe niż zastosowane przeliczniki Zamawiającego. 

W  ocenie  Odwołującego  brak  jest  też  podstaw  do  przyjęcia  takich,  a  nie  innych 

przeliczników.  Dokonując  opisu  kryteriów  oceny  ofert  Zamawiający  powinien  dokonać  tego  

w  sposób  należyty.  Biorąc  zaś  pod  uwagę  ceny  rynkowe  i  porównując  ceny  za  holowania 

pojazdów o DMC do 3,5 tony i te powyżej 7,5 tony, to nie jest możliwym określenie wag tak, 

jak to zrobił Zamawiający. 

Odnośnie  zarzutu  zawartego  w  punktach  2.1  i  2.2  petitum  odwołania  Odwołujący 

podniósł,  że  Zamawiający  wadliwie  dokonał  opisu  przedmiotu  zamówienia.  Przede 

wszystkim wadliwie opisano pkt III ust. 2 lit. b) i ust. 3 OPZ - przewiezienie i przechowywanie 

pojazdów.   

Wskazał,  iż  po  pierwsze  przedmiotowe  postanowienie  stwarza  dla  wykonawcy 

koszt

owne  świadczenie,  za  które  Zamawiający  nie  ma  zamiaru  zapłacić.  Za  świadczoną 

dodatkową  usługę,  wykonawca  nie  otrzyma  żadnego  ekwiwalentnego  świadczenia. 

Dodatkowo, Zamawiający nie określił maksymalnej ilości pojazdów, które będą przewożone. 

Określił  jedynie  dolny  pułap.  Wobec  tego,  nie  dość,  że  wykonawca  ma  świadczyć  usługę 

bezpłatnie, to jeszcze nie zna jej zakresu i wielkości. Nie może nawet w żaden sposób tego 

wycenić na zasadzie wyceny ryzyka, ani też wycenić tego w odpłatnych częściach usług. Nie 

może tego zrobić, gdyż nie zna zakresu tego świadczenia. 

Brak  podania  maksymalnej  ilości  pojazdów  do  przewiezienia  powoduje,  że 

wykonawca  nie  jest  w  stanie  wycenić  tej  usługi,  a  co  więcej  Zamawiający  nie  wskazuje 

lokalizacji z jakiej i do jakiej ma nastąpić przewiezienie pojazdów w ramach tej usługi. Warto 

też  podnieść,  że  wskazana  nieprecyzyjność  itp.  może  negatywnie  wpływać  na  zasadniczą 

część zamówienia, która będzie absorbować zasoby wykonawcy i generować po jego stronie 

koszty,  których  nie  będzie  w  stanie  zrekompensować,  a  zatem  dane  świadczenie  zawsze 

będzie  generować  straty  dla  wykonawcy.  Odwołujący  składał  wniosek  o  zmianę  

i  doprecyzowanie  tego  postanowienia,  jak  i  o  wyrugowanie  bezpodstawnego  wzbogacenia  

z art. 405 k.c. po stronie Zamawiającego, kosztem wykonawcy. 

Uzasadniał, że analogiczną nieprecyzyjność należy zarzucić pkt III ust. 1 lit. a), b) i c) 

OPZ.  W  tym  zakresie  wykonawca  bowiem  nie  zna  maksymalnej  ilości  pojazdów,  

a  zatem  nie  wie  jakie  środki  będzie  zobowiązany  przeznaczyć  do  realizacji  zamówienia. 

Warto  stwierdzić,  że  określenie  możliwości  przekroczenia  danej  ilości  holowań,  bez 

informacji o maksymalnej kumulacji skutkuje brakiem możliwości właściwego skalkulowania 

oferty.  

Następnie  Odwołujący  przywołał  argumentację  prawną  dotyczącą  m.in.  wykładni  

art.  29  ust.  1  i  2  ustawy  Pzp  oraz  ograniczonej  zasady  swobody  umów,  popartą 

orzecznictwem KIO (wyrok o sygn. akt: 123/14, wyrok o sygn. akt: 1206/17 KIO 1208/17, KIO 

171/13, KIO 706/14).  

Odwołujący wskazał, że obecna sytuacja uniemożliwia właściwe oszacowanie oferty 

przez  wykonawcę,  a  Zamawiający  powinien  w  sposób  zupełny  podać  szczegółowy  zakres 

tego  zobowiązania. Wykonawca  nie  wie,  albowiem,  jaki  jest  zakres  zamówienia,  co  wprost 

przekłada  się  na  to,  że  jakakolwiek  oferta  wykonawców  nie  musi  uwzględniać  tożsamego 

zakresu  tego  postanowienia,  z  zakresem  jaki  uznaje  Zamawiający.  W  końcu  Odwołujący 

stwierdził,  że  Zamawiający  winien  działać  zgodnie  z  art.  354  k.c.  Prawo  zamówień 

publicznych  nakłada  na  zamawiającego  określone  obowiązki,  co  wprost  wynika  z  art.  29 

ustawy Pzp. OPZ musi być jasny i precyzyjny, jak też zupełny, czyli musi określać także takie 

kwestie jak konieczność zapewnienia praw, gdyż jak tego brak w OPZ, to na etapie realizacji 

umowy nie można tego wymagać od wykonawcy. 

Odwołujący  przedstawił  uzasadnienie  dla  zarzutu  zawartego  w  punkcie  3.2  petitum 

odwołania,  który  to  zarzut  został  cofnięty  w  toku  posiedzenia  niejawnego  z  udziałem  Stron  

i U

czestnika postępowania. 

W  zakresie  zarzutu  zawartego  w  punkcie  3.3  petitum  o

dwołania  Odwołujący 

uzasadniał,  że  wykonawca  kwestionuje  to  postanowienie,  gdyż  nakłada  ono  na  niego 

sankcję  za  sytuacje  niezależne  od  niego,  jak  i  nieistotne,  co  prowadzi  też  do 

n

ieuzasadnionego  wzbogacenia  Zamawiającego,  który  może  chcieć  dla  samej  zasady 

kwestionować  usługę,  która  została  wykonana  i  jest  to  okoliczność  bezsporna,  

a zakwestionowane zostanie jedno zdjęcie, czy inna mało istotna rzecz. Co więcej, nie może 

sytuacji, 

że Zamawiający nie uzna przedstawionych dowodów wynikających z „niespójności 

danych  pomiędzy  danymi  podmiotu  wydającego  dyspozycję  usunięcia  pojazdu  a  danymi 

zawartymi  w  Ewidencji  zleceń”,  gdyż  w  przypadku  odstąpień  (czyli  odwołania  jadącego  do 

zlecenia  kierowcy)  wykonawca  nie  może  porównać  ani  zweryfikować  danych  podanych 

telefonicznie wykonawcy przez pracownika Straży Miejskiej (na tej podstawie wpisywane są 

wówczas  dane  do  ewidencji),  jak  i  wykonawca  nie  jest  w  stanie  zweryfikować  co  strażnik 

miejski  wpisał  w  dyspozycji  bo  jej  wykonawca  nie  otrzymuje  (np.  dyspozycja  usunięcia 

pojazdu telefonicznie i funkcjonariusz podaje że do usunięcia jest pojazd Ford nr rej WE4…5 

- (dana wpisywania do sys

temu), na dyspozycji Strażnik wpisuje Fiat WN4…5. Wykonawca 

nie może odpowiadać za działanie osób trzecich w  żaden  sposób  z  nim  nie  związanych,  a 

zatem za tych za których w świetle art. 474 k.c. nie odpowiada. Co więcej, zgodnie z art. 474 

k.c.  a  contrar

io,  wykonawca  nie  odpowiada  za  działanie  osób  wykraczających  poza  ww. 

przepis. 

Jako  naruszające  wskazane  w  zarzucie  przepisy  jest  też  stwierdzenie  „brak 

potwierdzenia  przyjęcia  zlecenia  przez  kierowcę  usuwającego  pojazd”  i  to  mimo 

oczywistości,  że  zlecenie  wykonano,  a  brakuje  formalnej  i  nieistotnej  kwestii,  która  jest 

wykazywana  innymi  środkami.  Nie  może  być  sytuacji,  gdy  Zamawiający  nie  uzna 

przedstawionych dowodów wynikających z „niespójności danych pomiędzy danymi podmiotu 

wydającego dyspozycję usunięcia pojazdu a danymi zawartymi w Ewidencji zleceń”. 

W kwestii zarzutu zawartego w punkcie 3.4 petitum 

odwołania Odwołujący wskazał, 

że  Zamawiający  obciąża  wykonawcę  odpowiedzialnością  za  sytuację  niezależną  od  niego,  

a  wynikającą  z  decyzji  administracyjnych  lub  wyroków  sądów  w  sprawach,  w  których 

wykonawca  nie  jest  uczestnikiem. 

Zwracał  uwagę,  że  obowiązkiem  Zamawiającego  jest 

weryfikacja  przed  dokonaniem  zapłaty  wykonawcy  prawidłowości  wykonania  usługi,  bo 

wtedy  każdorazowo  weryfikuje  dokumentację  dotyczącą  konkretnych  zleceń  i  jeżeli 

wykonawca zrealizował zlecenie zgodnie z postanowieniami umowy. Nie ma możliwości by 

wykonawca 

ponosił 

konsekwencje 

przegranych 

spraw 

przez 

Zamawiającego  

w  postępowaniu  administracyjnym  i  dalej  ponosił  odpowiedzialność  za  nieprawidłowe 

działania w toku takich postępowań. Uzasadniał, że Zamawiający korzystając z dominującej 

pozycji  w  postępowaniu,  narzuca  reguły  wykonania  umowy  stanowiące  naruszenie  zasad 

prowadzenia postępowania oraz zasad współżycia społecznego. Zamawiający powinien tak 

ukształtować treść umowy, aby realizacja zamówienia była możliwa (wyrok akt KIO 283/14) 

bez  przerzucania  całości  ryzyka  gospodarczego  na  wykonawcę  (wyrok  Sądu  Okręgowego 

Warszawa-Praga  w  sprawie  IV  Ca  508/

05).  Przejawem  nierównego  traktowania  stron  są 

regulacje  dotyczące  obowiązków  przyszłych,  nieznanych,  ryzyk  oraz  odpowiedzialności. 

Wadliwym 

obciążeniem 

wykonawcy 

jest 

w 

szczególności 

nałożenie 

ryzyka  

i  odpowiedzialności  za działania i  sytuację od  niego niezależne.  Dlatego też  te wymaganie 

jest nieprecyzyjne i w zasadzie nie mierzalne oraz powoduje sankcje dla wykonawcy za brak 

jej wykonania w sposób oczekiwany przez Zamawiającego, które stanowią o niedozwolonym 

korzystaniu z prawa. 

W zakresie zarzutu, o 

którym w punkcie 3.5 petitum odwołania Odwołujący wskazał, 

że Zamawiający żąda i oczekuje, że przechowywanie pojazdów w trybie art. 50a Prd będzie 

przez  aż  8  miesięcy  dla  niego  bezpłatne.  Koszty  tego  jednak  poniesie  wykonawca,  a  to  

z  mocy  przepisów  Zamawiający  winien  tego  koszty  ponosić.  Uzasadniał,  że  jednym  

z głównych przedmiotów zamówienia jest też przechowywanie pojazdów usuniętych w trybie 

art.  50a  Prd,  a  zatem 

jest  to  jedna  z  zasadniczych,  a  nie  ubocznych  usług  świadczonych. 

Ww.  zapis  skutkuje  tym, 

że  koszty  przechowywania  ww.  pojazdów  przenoszone  są  na 

wykonawcę,  mimo  iż  obowiązek  ich  przechowania  z  uprd  ciąży  na  Zamawiającym.  Tym 

samym  Zamawiający  staje  się  podmiotem  bezpodstawnie  wzbogaconym  w  rozumieniu  art. 

405 k.c. i konstruuje ww. obowiązek w sposób sprzeczny z art. 353

 k.c. i art. 835 k.c. oraz 

art. 2 pkt 13 PZP. 

Zasadnicza cześć usług objętych zamówieniem nie może być świadczona 

bezpłatnie.  Nie  ulega  wątpliwości,  że  w  tym  zakresie  powstaje  umowa  przechowania.  Nie 

jest to pierwsza sytuacja, w której KIO rozpatruje ww. zarzut. Był on rozpatrywane w sprawie 

KIO  1339/17,  ale  wtedy  był  zupełnie  inny  stan  faktyczny.  Wykonawca  może  bowiem  nie 

uzyska

ć  dochodu,  jak  wskazało  KIO  w  ww.  orzeczeniu,  ze  złomowania  takich  pojazdów. 

Zamawiający  bowiem  nie  musi  w  cale  skierować  tych  pojazdów  do  likwidacji,  a  może  np. 

dokonać  ich  zbycia  itp.  Wtedy  zatem  wprost  występuje  brak  odpłatności  ze  strony 

Zamawiającego  za jedną z  zasadniczych części  zamówienia. Wykonawca w  żaden  sposób 

nie  jest  w  stanie  uzyskać  dochodów  ubocznych,  skoro  Zamawiający  nie  zezwoli  mu  na 

likwidację tzw. wraków. W poprzednim postępowaniu, na skutek którego wydano orzeczenie 

w sprawie KIO 1339/

17 uznało, że jest możliwe nieodpłatne przechowywanie tych pojazdów 

przez  okres  8  miesięcy,  ponieważ  zlecając  demontaż  wykonawca  może  czerpać  pożytki  

z likwidacji. W przypadku, gdy wykonawca nie będzie sam przekazywał do likwidacji wraków 

to i nie będzie mógł czerpać żadnych pożytków, a zatem parkowanie powinno być odpłatne 

przez  cały  okres  przechowywania.  Potencjalne  ww.  pożytki  z  kasacji  mogą  gwarantować 

przynajmniej  częściowy  zwrot  kosztów  przechowywania  pojazdów,  które  są  bezpłatnie 

przechowywane przez 

8 miesięcy. W przypadku odbioru tych pojazdów przez ich właścicieli, 

w  sposób  nieuzasadniony  wykonawca  obarczony  jest  całością  kosztów.  Jeśli  w  ramach 

postępowania Zamawiający zamierza część pojazdów holowanych na podstawie art. 50a Prd 

zagospodarować we własnym zakresie, to z całą pewnością będą to pojazdy w najlepszym 

stanie,  czyli  właśnie  te,  z  których  wykonawca  mógłby  zrekompensować  koszty  i  uzyskać 

pożytki.  Oznacza  to,  że  wykonawca  będzie  ponosił  wyłącznie  koszty  związane  

z przechowywaniem, przewiezi

eniem w miejsca wskazane przez Zamawiającego oraz koszty 

przewiezienia  do  demontażu  pojazdów  w  złym  stanie,  z  których  nie  będzie  możliwości 

uzyskania  jakiejkolwiek  rekompensaty.  Odwołujący  wskazał  na  art.  2  pkt  13  ustawy  Pzp  

i  uzasadniał,  że  definicja  zawarta  w  tym  przepisie  pozwala  na  wyodrębnienie  kolejnego 

ograniczenia  w  zakresie  swobody  umów,  które  wprost  wynika  z  przepisów  ustawy.  Chodzi 

mianowicie o odpłatność umów o zamówienia publiczne. Cecha umów wzajemnych (umowy 

w trybie PZ

P są takimi) jest to, że każda ze stron według treści umowy jest zobowiązana do 

świadczenia wobec drugiej, uznawanego za odpowiednik (równoważnik ekwiwalent) tego, co 

sama  otrzymuje  (art.  487  §  2  k.c.).  W  umowach  wzajemnych  istnieje  zatem  równowaga, 

inaczej  mówiąc  ekwiwalentność  świadczeń.  Ponadto  Odwołujący  przywołał  wyrok  Sądu 

Rejonowego w Gliwicach w sprawie I C 75/15 z dnia 4 maja 2015 r.  

Podsumowując  Odwołujący  wskazał,  że  wykonawca  jako  przechowawca  winien 

otrzymać wynagrodzenie również za przechowanie pojazdów przed możliwością stosowania 

art. 50a ust. 2 Prd, czyli przed upływem 6 miesięcy. Zamawiający, wobec braku obowiązku 

uiszczania  wynagrodzenia  za  przechowanie  pojazdów  w  trybie  art.  50a  Prd  staje  się 

bezpodstawnie wzbogacony w rozumieniu art. 405 k.c. Przy czym, zgodnie z wyrokiem KIO  

z 27 grudnia 2016 r. (KIO 2284, KIO 2290/16), dodatkowe źródło dochodu Zamawiającego 

jest bezpodstawnym wzbogaceniem. W tym znaczeniu zaoszczędzenie środków również jest 

dochodem, gdyż Zamawiający „oszczędza” środki, które by wydał. 

E

wentualnie,  z  uwagi  na  treść  art.  50a  ust.  2  uprd, 

PO 

upływie  6  miesięcy,  to 

Za

mawiający staje się właścicielem pojazdu usuniętego w trybie art. 50a Prd, a tym samym 

b

ezpodstawnym wzbogaceniem jest w szczególności obciążenie  wykonawcy świadczeniem 

nieodpłatnym  w  zakresie  2  miesięcy  (por.  §  4  ust.  5  -  6  Umowy).  W  tym  znaczeniu 

Zamawiający  jest  zgodnie  z  art.  405 k.c.  bezpodstawnie  wzbogacony  w  sposób  oczywisty, 

gdyż „za darmo” składuje swoje własne mienie, nabyte z mocy ustawy. 

Odnośnie  zarzutu  podniesionego  w  punkcie  3.6  petitum  odwołania  Odwołujący 

wskazał, że w zakresie demontażu z parkingów innych niż wykonawcy, nie wiadomo z jakich 

parkingów ma się to odbywać. Treść tego postanowienia uniemożliwia wycenę tej usługi, bo 

nie  wiadomo  skąd  i  dokąd  będą  te  przewozy  i  w  jakim  stanie,  co  uniemożliwia  wycenę  tej 

usługi  do  kalkulacji  oferty,  a  zatem  jest  to  postanowienie  niejasne,  które  uniemożliwia 

skonstruowanie  oferty,  gdyż  może  okazać  się,  że  odległość  jest  duża,  a  co  więcej  stan 

pojazdu  uniemożliwia  odzyskanie  jakichkolwiek  środków  z  utylizacji  co  będzie  generowało 

wyłącznie koszty wykonawcy. 

W zakresie zarzutu zawartego w punkcie 3.8 petitum 

odwołania wykonawca wskazał, 

iż  zarzut  dotyczy  rażąco  wysokich  kar,  które  nadto  są  zastrzegane  za  sytuacje  bez 

znaczenia, które nie generują żadnych szkód, czy ryzyk dla Zamawiającego, a bardzo często 

nawet  za  rozpoczętą  1  godzinę  zwłoki  (czyli  już  za  1  minutę  opóźnienia,  która  często  -  co 

absurdalne - 

wynika z rozbieżności w ustawieniach zegarka funkcjonariusza Straży Miejskiej 

i  zegara  w  sys

temie  śledzącym  ruch  holownika)  w  realizacji  usługi,  przekraczają  samą  jej 

wartość.  Uzasadniał,  że  katalog  i  wysokość  tych  kar  jest  tak  duża  i  wysoka,  że  stanowi 

możliwość dla Zamawiającego do uzyskania dodatkowych kwot z jakiegokolwiek naruszenia 

wykonawc

y. Pozyskane w ten sposób środki finansowe nie realizują funkcji kar umownych. 

Zamawiający  stworzył  rozbudowany  katalog  kar  umownych,  który  w  sposób  bardzo  szybki 

może pozbawić  wykonawcę płynności finansowej, zwłaszcza przy zapewnieniu sobie przez 

Zamawiaj

ącego  możliwości  potrącania  naliczonych  kar  z  wynagrodzenia  wykonawcy. 

Odwołujący przywołał fragment orzeczenia KIO 323/18. Wskazał, że taka wysokość kar, jaka 

jest aktualnie, w sposób znaczny podroży oferty i spowoduje, że Zamawiający będzie musiał 

wyłożyć  więcej  środków  na  realizację  zamówienia,  niż  wtedy,  gdyby  je  ustalił  w  sposób 

prawidłowy. 

W zakresie zarzutu zawartego w punkcie 3.9 petitum 

odwołania Odwołujący podał, iż  

zarzut  dotyczy  określania  kar  umownej,  która  była  przedmiotem  rozważań  w  sprawie  KIO 

1339/17,  gdzie  takowy,  zresztą  podniesiony  przez  aktualnego  Odwołującego  przeciwko 

aktualnemu  Zamawiającemu,  zarzut  został  uwzględniony.  Mimo  jednoznacznych  stanowisk 

KIO, Zamawiający ponownie stara się nałożyć taką karę na wykonawcę. Zamawiający zatem 

w sposób rażący zmienił czas zwłoki z 1 dnia opóźnienia, jak było poprzednio na 1 godzinę, 

jak  chce  teraz

.  Zmiana  ta  jest  niczym  nieuzasadniona,  szczególnie  w  stosunku  do 

przedmiotu u

mowy, jak też wobec kary umownej za opóźnienie usunięcia w trybie art. 130a 

P

rd,  gdzie  przewidziano  karę  analogiczną,  mimo  iż  czas  dojazdu  w  trybie  art.  130a  uprd 

liczony  jest  w  minutach,  a  w  trybie  art.  50a  w  godzinach.  Ww.  kara  umowna  jest  również 

rażąco wygórowana w rozumieniu art. 484 § 2 k.c. i sprzeczna z art. 483 k.c. (por. wyrok KIO 

z  dnia  4  czerwca  2013  r.,  sygn.  akt  KIO  1126/13,  KIO  1128/13,  KIO  1132/13  oraz  KIO 

1133/13.  O

dwołujący  podniósł,  że  w  sprawie  KIO  1339/17  wskazano  „ponadto,  

w  poprzednio  rozstrzygniętym  przetargu  (znak.  DP/41/PN/39/14),  kara  za  opóźnienie  

w  trybie art.  50  uprd była naliczana  za opóźnienie rzędu jednego dnia,  a  zatem  określenie  

w 

postępowaniu  ww.  kary  umownej  jest  rażąco  wygórowane  i  nieproporcjonalne  oraz  co 

więcej,  zastrzeżenie  kary  umownej  za  opóźnienie,  obejmuje  wszelkie  opóźnienia,  zarówno 

zawinione,  jak  i  niezawinione,  co  tym  samym  jest  nieproporcjonalnym  obciążeniem  

i  sprzecznym  z  art.  473  k.c.,  gdyż  wykonawca  powinien  odpowiadać  jedynie  za  zawinione 

opóźnienie,  czyli  za  zwłokę,  jak  też  poprzez  odmienną  interpretacje  przez  Zamawiającego 

pojęcia  "opóźnienie"  niż  ta  przyjęta  powszechnie,  co  wprowadza  w  błąd  wykonawców;  

W ocenie Izby zarzut jest uprawniony. Zamawiający powinien zmodyfikować postanowienia 

SIWZ wynikające z uwzględnienia zarzutu w tym uwzględniając podniesione żądania, jak też 

odpowiednią  modyfikację  ogłoszenia  uwzględniającą  żądania  odwołania,  zgodnie  

z sentencją Wyroku”. 

Odnośnie  zarzutu  zawartego  w  punkcie  3.10  petitum  odwołania  Odwołujący 

podtrzymał zarzuty i argumentację w zakresie nieproporcjonalności, a wręcz nieracjonalności 

tej  kary.  Co  więcej,  ta  kara  obejmuje  też  okoliczności  niezawinione  przez  wykonawcę,  

a w świetle art. 471 k.c. i art. 472 k.c. tylko takie podlegają odpowiedzialności wykonawcy. 

Należy  też  podnieść,  że  kara  ta  jest  całkowicie  oderwana  od  rzeczywistej  wartości  danej 

jednostkowej usługi, a co więcej zachodzi podwójne karanie, gdyż Zamawiający ma zamiar 

zlecać taką usługę w ramach wykonania zastępczego. Tym samym, przy wartości usługi 200 

zł, Zamawiający zleci wykonanie zastępcze za 500 zł i naliczy jeszcze 1 000 zł kary, a nadto 

niewykonanie  było  niezawinione.  W  takiej  sytuacji,  nie  ze  swej  winy,  wykonawca  poniesie 

odpowiedzialność  na  kwotę  około  1  500  zł,  co  nie  jest  niczym  uzasadnione.  Ponadto  na 

poparcie prezentowanego stanowiska Odwołujący przywołał wyrok KIO 2085/18. 

Odw

ołujący  przedstawił  uzasadnienie  dla  zarzutu  podniesionego  w  punkcie  3.11 

petitum 

odwołania, który to zarzut został następnie cofnięty przez Odwołującego.  

W  zakresie  zarzutu,  o  którym  mowa  w  punkcie  3.12  petitum  odwołania  Odwołujący 

podał,  że  w  ogóle  tej  kary  nie  powinno  być.  Szkoda  powstała  na  skutek  opisanego  stanu 

faktyczne  jest  naprawiana  z  OC  wykonawcy,  a  zatem  nie  ma  podstaw  do  karania 

wy

konawcy. Zamawiający nie ponosi w tym zakresie żadnej szkody 

Odwołujący  przedstawił  uzasadnienie  w  zakresie zarzutu  zawartego  w  punkcie 3.13 

petitum 

odwołania, który to zarzut został następnie cofnięty przez Odwołującego. 

W  kontekście  zarzutu  zawartego  w  punkcie  3.14  petitum  odwołania  Odwołujący 

podniósł,  że  aktualnie  obowiązujące  przepisy  nie  przewidują,  że  pojazd  usunięty  w  trybie  

art. 130a, 50a i 140ad uprd, czy też art. 95 utd może być wydany dopiero po przedstawieniu 

dowodu  uiszczenia  opłaty.  Przepisy  art.  130a  ust.  5c  i  ust.  7  pkt  1)  Prd  zostały  uznane  za 

niekonstytucyjne  przez  Trybunał  Konstytucyjny  wyrokiem  z  5  grudnia  2018  r.  (K  6/17). 

Przepisy  z  art.  140ad  Prd  i  art.  95  utd  odsyłają  do  norm  art.  130a  Prd  w  tym  do  ust.  5c. 

Wykonawcę zatem nie można obarczać weryfikacją płatności przed wydaniem pojazdu, jak  

i też z tego powodu nie można karać określoną w zawoalowany sposób karą umowną. Jeżeli 

zaś  obowiązek  taki  jest,  to  Zamawiający  winien  go  wprost  wskazać,  jaki  to  obowiązek 

weryfikacyjny,  czyli  w  oparciu  o  jaką  regulację  i  jakich  przypadków  dotyczy.  Nie  określając 

tego Zamawiający dodatkowo narusza art. 29 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. Uzasadniał, 

że  skutkiem  ww.  orzeczenia  w  sprawie  K  6/17  jest,  że  aktualnie  nie  jest  dopuszczalne 

uz

ależnianie  wydania  pojazdu  od  zapłaty  należności  za  usunięcie  i  pozostawienie  pojazdu 

na  parkingu  strzeżonym  wyznaczonym  przez  starostę.  Oczywiście  po  stronie  powiatu 

powstanie roszczenie o zapłatę  należności  na  usunięcie pojazdu  z  drogi  i  przechowywanie 

na parkingu strzeżonym, jednakże w przypadku braku dobrowolnej zapłaty konieczne będzie 

podjęcie  odpowiednich  działań  prawnych.  Do  tej  zapłaty  tej  należności  motywowała 

okoliczność niewydania pojazdu. 

Odwołujący  zaprezentował  również  uzasadnienie  w  zakresie  zarzutu  zawartego  

w  punkcie  3.15  petitum 

odwołania,  który  to  zarzut  został  następnie  cofnięty  przez 

Odwołującego. 

Z

amawiający w odpowiedzi na odwołanie z dnia 20 lipca 2020 r. wniósł o oddalenie 

odwołania  w  całości  i  obciążenie  kosztami  postępowania  odwoławczego  Odwołującego,  

w tym z tytułu zastępstwa przed Izbą. 

Zamawiający odniósł się w odpowiedzi na odwołanie do zarzutu zawartego w punkcie 

1.1 petitum 

odwołania. 

Odnośnie  zarzutu  wskazanego  w  punkcie  1.2  petitum  odwołania  Zamawiający 

przywołał  brzmienie  art.  130a  Prd    i  wskazał,  że  określając  wysokości  przeliczników  dla 

innych  niż  pojazd  do  3,5t  rodzajów  pojazdów  zastosował  przeliczniki  wynikające  

z  analogicznych  stawek  ustalonych  w  uchwale  z  dnia  28  listopada  2019  r.  Rady  m.st. 

Warszawy nr XXII/619/2019 w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie i parkowanie 

pojazdu oraz wysokości kosztów powstałych w przypadku odstąpienia od usunięcia pojazdu 

na rok 2020 (np. stawka w ww. uchwale 

za usunięcie pojazdu do 3,5 t - 490,00 zł, a stawka 

za 

usunięcie  pojazdu  powyżej  16t  -  1308,00  zł,  czyli  przelicznik  16t/3,5t  wynosi  2,67)  (Dz. 

Urz.  Woj.  Maz.  poz.  14475). 

Wysokość  zaś  stawek  ustalonych  w  uchwale  nie  może  być 

wyższa  niż  stawek  maksymalnych  określonych  w  corocznym  obwieszczeniu  Ministra 

Finansów. Zgodnie z przepisem art. 130a Prd „na każdy rok kalendarzowy minister właściwy 

do spraw finansów publicznych ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym 

Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" maksymalne stawki opłat, o których mowa w ust. 

6a,  z  uwzględnieniem  zasady  określonej  w  ust.  6b,  zaokrąglając  je  w  górę  do  pełnych 

złotych”.  Stawki  w  uchwałach  przeliczane  są  wg  przeliczników  wynikających  z  corocznego 

obwieszczenia ministra. Co roku te przeliczniki nieznacznie się różnią (dziesiętne lub setne 

miejsc po przecinku)

. Na 2020 rok obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 1 sierpnia 2019 r. 

w  sprawie  ogłoszenia  obowiązujących  w  2020  r.  maksymalnych  stawek  opłat  za  usunięcie 

pojazdu z drogi i jego parkowanie na parkingu strzeżonym (M.P. poz. 735) wyznaczyło np. 

stawkę  za  usunięcie  pojazdu  do  3,5t  na  503,00  zł,  a  po  pojazd  o  DMC  powyżej  16t  na 

1308,00  zł). Wprowadzenie wyższych stawek za niektóre  pojazdy  (o  co wnosi  Odwołujący) 

spowodowałoby,  że koszt  usunięcia pojazdu  mógłby  być  wyższy  od  maksymalnych stawek 

wynikających  z  obwieszczenia  i  nie  tylko  właściciel,  ale  i  powiat  (a  więc  i  podatnicy) 

ponosiliby  koszty  usunięcia pojazdów.  Zamawiający,  mając na  uwadze  obowiązek  dbałości  

o finanse publiczne, nie może powodować zwiększania kosztów wydatków publicznych.  

Jednocześnie  Zamawiający  wskazał,  że  przepis  art.  95  utd  nie  dotyczy  tylko 

pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 16 t, ale dotyczy każdego pojazdu, jeśli 

zostanie  stwierdzone  naruszenie  obowiązków  lub  warunków  przewozu  drogowego  przez 

podmiot  wykonujący  przewóz  drogowy.  Na  potwierdzenie  powyższego  Zamawiający 

wskaz

ał,  że  w  2019  roku  Mazowiecka  Inspekcja  Transportu  Drogowego  na  podstawie  ww. 

art.  95  zlecała  usuwanie  w  większości  przypadków  pojazdy  osobowe  (w  2019  roku  na 

zlecenie ITD usunięto 8 pojazdów i wszystkie pojazdy to było pojazdy o DMC do 3,5t). 

Zamawiający  wskazał,  że  zarzut  uznania  za  czyn  nieuczciwej  konkurencji  

w rozumieniu art. 15 uznk 

jest nietrafiony, gdyż wszyscy oferenci mają identyczne wytyczne 

co  do  sporządzenia  oferty  i  wszyscy  oferenci  mają  stosować  identyczne  przeliczniki  

w zakresi

e przedmiotowego kryterium oceny ofert. Zamawiający stosując przeliczniki stawek 

z  ww.  uchwały  Rady  m.st.  Warszawy  nie  utrudnia  żadnemu  potencjalnemu  wykonawcy 

dostępu do rynku. 

Zamawiający  wskazał  również,  że  doświadczenia  poprzednich  lat  wskazują,  że 

poj

azdy  o  dopuszczalnej  masie  całkowitej  powyżej  7,5t  stanowią  jedynie  niewielki  odsetek 

(poniżej 0,2%) wszystkich usuwanych pojazdów (średnio było to kilka - kilkanaście pojazdów 

rocznie). 

Równocześnie  Zamawiający  wskazał,  że  usuwanie  pojazdu  niekoniecznie  musi 

polegać  na  holowaniu  pojazdu,  ale  może  również  polegać  na  odprowadzeniu  pojazdu  na 

parking. W takiej sytuacji (a w przypadku dyspozycji wydawanych w trybie ww. art. 95 będzie 

ich większość) nie ma potrzeby wynajęcia specjalistycznego holownika i ponoszenia kosztów 

wskazanych przez Odwołującego w wysokości kilku tysięcy złotych.  

Uzasadniał, iż niezrozumiałe jest wskazanie przez Odwołującego naruszenia przepisu 

art.  91  ust.  2d  ustawy  Pzp

,  bowiem  nawet  w  uzasadnieniu  Odwołujący  nie  wskazuje,  że 

sposób  opisu  tego  kryterium  oceny  ofert  jest  niejednoznaczny  czy  niezrozumiały  przez 

Odwołującego  czy  też  uniemożliwiający  sprawdzenie  informacji  przedstawionych  przez 

wykonawców - wręcz przeciwnie Wykonawca nie zgadza się ze sposobom przeliczenia ceny 

w tym kryterium, a zatem o naruszeniu ww. przepisu ustawy Pzp 

nie może być mowy. 

Wskazanie przez Odwołującego naruszenia przepisu art. 91 ust. 2c  ustawy Pzp jest 

zupełnie  już  niezrozumiałe,  bowiem  trudno  byłoby  stwierdzić,  że  cena  nie  jest  związana  

z  przedmiotem  zamówienia.  Z  jednej  strony,  zamawiający  ma  obowiązek  opisać  kryteria  

w sposób precyzyjny, jednoznaczny, obiektywny itp., a z drugiej  - ma prawo je określić tak, 

aby pozyskać od wykonawców rozwiązanie maksymalnie odpowiadające jego uzasadnionym 

potrzebom. 

Zama

wiający  podkreślał,  iż  Odwołujący  startując  w  przetargu  w  2017  roku  

(nr  postępowania  DPZ/72/PN/66/17)  nie  kwestionował  przyjętego  przelicznika  stawek  

w kryterium oceny ofert - 

cena, a które to przeliczniki w zakresie pojazdów o DMC pow. 7500 

kg do 16 000 

kg oraz pojazdów o DMC pow. 16 000 kg wręcz wzrosły (odpowiednio z 1,77 

Cu na 1,81 Cu, oraz z 2,60 Cu na 2,67 Cu). 

Odnośnie zarzutu zawartego w punkcie 2.1 petitum odwołania Zamawiający wskazał 

na dokonaną w dniu 20 lipca 2020 r. zmianę treści SIWZ (pkt 2 ppkt 1 i 2). 

Co  do  lokalizacji  parkingów,  na  jakich  obecnie  znajdują  się  pojazdy  i  na  jakie 

ewentualnie  pojazdy  będą  przewożone,  Zamawiający  wyjaśnił,  że  znajdują  się  one  

w  granicach  m.st.  Warszawy,  co  wynika  ze  SIWZ,  w  tym  OPZ  i  Umowy. 

Zamawiający 

wskaz

ał,  że  pojazdy  które  będą  przewożone  w  trakcie  trwania  umowy  (nie  dotyczy  to 

pojazdów  zleconych  do  przewiezienia  bezpośrednio  po  podpisaniu  umowy),  to  będą  to 

pojazdy  usunięte  przez  wykonawcę  realizującego  umowę  ZDM/UM/DPZ/42/PN/37/20  (czyli 

zawartą  w  wyniku  rozstrzygnięcia  niniejszego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego, co do którego wniesiono niniejsze odwołanie) i znajdujące się na jego parkingu. 

Dodatkowo, Zamawiający poinformował, że zgodnie z treścią przepisu art. 130a Prd 

właściciel pojazdu ma ponosić opłatę za usunięcie pojazdu i jego przechowywanie nie może 

jednak  ponosić  kosztów  przewiezienia  pojazdu  między  parkingami.  Tym  samym 

Zamawiający,  mając  na  uwadze  obowiązek  dbałości  o  finanse  publiczne  nie  może 

generować  dodatkowych  kosztów,  którymi  nie  będzie  mógł  obciążyć  właściciela  pojazdu  

w trybie decyzji administracyjnej określającej wysokość kosztów za usunięcie pojazdu. 

Wykonawca  zaś  po  przewiezieniu  pojazdu  będzie  otrzymywał  wynagrodzenia  za 

każdą dobę jego przechowywania (przez okres średnio kilku-kilkunastu miesięcy jak wynika 

z  dotychczasowego  doświadczenia  Zamawiającego),  więc  wykonawca  wyliczając  swoją 

cenę  koszt  przewiezienia  pojazdu  może  wkalkulować  w  stawkę  za  jedną  dobę  jego 

przechowywania. 

W kwestii zarzutu z punktu 2.2 petitum 

odwołania Zamawiający wskazał na dokonaną 

zmianę  treści  SIWZ  z  dnia  20  lipca  2020  r.  Dodał,  że  Zamawiający  nie  może  określić 

maksymalnej  ilości  pojazdów,  gdyż  nie  jest  to  zależne  od  Zamawiającego.  Ilość  wydanych 

dyspozycji  i  ilość  usuwanych  pojazdów  jest  przede  wszystkim  zależna  od  zachowań 

właścicieli i kierujących pojazdami oraz cechuje się znacznymi wahaniami (zarówno w ciągu 

doby,  jak  i  tygodni  czy  miesięcy  oraz  może  być  czasowo  zwiększona  lub  zmniejszona  ze 

względu  na  np.  czasowe  zmiany  w  organizacji  ruchu  lub  też  działania  władz  państwowych 

związanych z bezpieczeństwem Państwa). Zamawiający wskazał  więc szacunkową średnią 

wartość wyliczoną na podstawie doświadczeń z ubiegłych okresów. 

Wykonawca  jako  profesjonalista  prowadzący  działalność  gospodarczą  od  kilku  lat,  

w  tym  świadczący  przedmiotowe usługi  dla  Zamawiającego  na  podstawie umów  zawartych  

w wyniku wygranych przetargów (z czego firma Loctra Sp. z o.o. od 2014 roku, a firma ON 

Tra

ffic Sp. z o.o. od 2012 roku), a więc dokładnie zna specyfikę świadczenia usług będących 

przedmiotem niniejszego postępowania. 

W  zakresie  zarzutu

,  o którym  mowa  w  punkcie  3.1  petitum  odwołania  Zamawiający 

podał,  iż  wskazując  godzinę  09:00  brał  pod  uwagę  wymogi  stawiane  potencjalnym 

wykonawcom  - 

tj.  np.  konieczność  prowadzenia  parkingu  24h/dobę  oraz  zakres  danych 

koniecznych  do  sporządzenia  przesyłanych  zestawień.  Równocześnie  Zamawiający 

pozostawia 

dowolność wykonawcy co do sposobu organizacji jego pracy i nie wskazuje, że 

prowadzenie zestawień ma się odbywać np. w godzinach nocnych (zestawienia takie mogą 

wykonywać np. pracownicy obsługi parkingów, którzy te pojazdy przyjmują na parking i to oni 

tę wiedzą posiadają). 

Zamawiający  podkreślał,  że  przesyłanie  raportów  jak  najwcześniej  jest  niezbędne 

Zamawiającemu  do  udzielania  informacji  właścicielom  pojazdów,  którzy  zgłaszają  się  do 

Zamawiającego od samego rana, o tym gdzie pojazd się znajduje i w jaki sposób można go 

odebrać.  Nieposiadanie  przez  Zamawiającego  informacji  o  pojazdach  usuniętych 

poprzedniego  dnia,  w  szczególności  informacji  o  aktualnym  miejscu  przechowywania 

pojazdu może skutkować skargami obywateli, którzy dzwoniąc do Zamawiającego nie będą 

mogli uzys

kać rzetelnych informacji. 

Dodatkowo  Zamawiający  zwracał  uwagę,  że  przesunięcie  godziny  przesyłania 

zestawienia  na  godzinę  12:00  spowodowałoby  powstanie  dodatkowych  kosztów  po  stronie 

Zamawiającego  związanych  z  koniecznością  pracy  własnych  pracowników  po  godzinach 

pracy  urzędu  (standardowe  godziny  pracy  Zamawiającego  to  7.30  -  15.30),  czego 

Zamawiający,  dbając  o  finanse  publiczne,  musi  unikać.  Biorąc  pod  uwagę  godziny  pracy 

Zamawiającego podkreślał, że jeżeli wykonawca będzie stosował te same godziny pracy dla 

swoich  pracowników  pracujących  w  danym  systemie  czasu  pracy,  pozostanie  mu  półtorej 

godziny na sporządzenie raportu, co wydaje się wystarczającym okresem czasu. 

Zaznaczył,  iż  Zamawiający  nie  przewiduje  kar  za  opóźnienie,  ale  za  zwłokę  

w przekazaniu pr

zedmiotowych zestawień. 

Zamawiający odniósł się w odpowiedzi na odwołanie do zarzutu zawartego w punkcie 

3.2 petitum 

odwołania. 

Odnośnie zarzutu zawartego w punkcie 3.3 petitum odwołania Zamawiający wskazał, 

że  wykonawca,  aby  zapobiec  niespójnościom  w  danych  powinien  podczas  przyjmowania 

zgłoszenia  (lub  przyjmowania  informacji  o  odstąpieniu  od  zgłoszenia)  uzgadniać  jakie 

informacje  znajdują  się  w  dokumentach  (w  szczególności  dane  godzinowe  czy  numer 

rejestracyjny pojazdu usuwanego). 

Wskazał, że literówki znajdujące się w dokumentach nie 

dyskwalifikują  automatycznie  zlecenia,  a  mogą  zostać  sprostowane,  wyjaśnione  przez 

w

ykonawcę. Co oczywiste Zamawiający pod określeniem „niespójności” miał na myśli takie 

niezgodności, których nie da się wyjaśnić. 

Zamawiaj

ący  wskazał,  że  to  na  wykonawcy  ciąży  obowiązek  udowodnienia,  że 

zostały  wykonane  czynności  zmierzające  do  usunięcia  pojazdu.  Wykonawca  jest 

zobowiązany  do  każdego  odwołanego  zlecenia  dostarczyć  dowody  potwierdzające 

powstanie  kosztów  po  jego  stronie  -  w  szczególności  wydruki  z  systemu  dokumentujące 

sekwencję zdarzeń (np. fakt przyjęcia zlecenia przez kierowcę Wykonawcy, raporty drogowe, 

dokumentację  fotograficzną,  materiały  wideo  itp.).  W  przypadku  np.  jeśli  kierowca 

Wykonawcy nie potwierdził, że przyjął zlecenie to nie można uznać, że rozpoczął realizację 

tego  zlecenia  i  wykonał  jakiekolwiek  czynności  z  nim  związane.  Przyjęcie  zlecenia  tylko 

przez  dyspozytora  Wykonawcy  nie  generuje  kosztów  zgodnie  z  postanowieniami  umowy 

(gdyż nie zostały wykonane czynności wskazujące na powstanie kosztów - nie ma załadunku 

pojazdu, nie ma dojazdu na miejsce zlecenia itp. o czym stanowi umowa). 

Podkreślał,  iż  zgodnie  z  §  2  ust.  1,  2  i  3  rozporządzenia  Ministra  Spraw 

Wewnętrznych  i  Administracji  z  dnia  22  czerwca  2011  r.  w  sprawie  usuwania  pojazdów, 

których  używanie  może  zagrażać  bezpieczeństwu  lub  porządkowi  ruchu  drogowego  albo 

utrudniających prowadzenie akcji ratowniczej (Dz. U. z 2018 r., poz. 2285) usunięcie pojazdu 

z  drogi  rozpoczyna  się  z  chwilą  wydania  uprawnionej  jednostce  dyspozycji  usunięcia 

pojazdu.  Dyspozycję  usunięcia  pojazdu  wydaje  niezwłocznie  w  formie  pisemnej 

funkcjonariusz  lub  pracownik  uprawnionego  podmiotu,  po  upewnieniu  się,  że  istnieją 

przesłanki do usunięcia pojazdu. Dyspozycję można wydać ustnie, w tym za pośrednictwem 

środków  łączności.  W  takim  przypadku  dyspozycja  wymaga  niezwłocznego  potwierdzenia  

w formie pisemnej. 

Nieprawdą jest zatem, że wykonawca nie może zweryfikować danych, które dostaje 

telefonicznie,  jak  i  tego  co  jest  wpisane  do  dyspozycji,  bo  zdaniem  wykonawcy  nie  dostaje 

dyspozycji, co jest sprzeczne z wyżej wskazanym przepisem rozporządzenia, że dyspozycje 

wydaje  się  w  formie  pisemnej,  a  te  wydane  nawet  ustnie,  w  tym  telefonicznie,  wymagają 

niezwłocznego potwierdzenia w formie pisemnej. 

Z

atem  tak  stanowią  obowiązujące  przepisy  prawa,  a  Zamawiający  zleca 

wy

konywanie  przedmiotowych  czynności  wykonawcy,  który  zostanie  wyłoniony  w  wyniku 

przetargu.  To  wykonawca  z  którym  Zamawiający  zawrze  umowę  będzie  wykonywał  całość 

czynności związanych z usuwaniem pojazdów, w tym wszelkie formalności będą realizowane 

przez  takiego  wykonawcę,  aby  wypełnić  obowiązki  nałożone  przepisami  prawa.  To 

pracownicy  wykonawcy  będą  odbierać  zlecenia  usunięcia,  wydawać  pojazdy,  sporządzać 

ewidencje itd. - 

Zamawiający nie ma wpływu na te czynności i opiera się potem na tym tylko 

co  dostanie  od  w

ykonawcy.  Zatem  to  Wykonawca  musi  tak  zorganizować  pracę,  aby 

wszystkie dokumenty i dane w nich zawarte były prawidłowe i zbieżne i aby nie było w nich 

żadnych niespójności, bo to Wykonawca realizuje te czynności. Tak więc to wykonawca jako 

podmiot  wykonujący  te  czynności,  które  zobowiązuje  się  wykonywać  zgodnie  

z  obowiązującymi  przepisami i  działający  jako  profesjonalista  musi  wykonać je  prawidłowo, 

tak  aby  potem  Zamawiający  mógł,  w  razie  wykonania  czynności  za  które  przysługuje 

wynagrodzenie 

dokonać  zwrotu  kosztów  wykonawcy.  Żeby  móc  tego  dokonać  musi  mieć 

prawi

dłowe dowody je potwierdzające, jako podmiot dysponujący finansami publicznymi. 

W  przedmiocie  zarzutu,  o  którym  mowa  w  punkcie  3.4  petitum  odwołania 

Zamawiający  wskazał,  że  wykonawca  przystępując  do  przetargu  ma  obowiązek  znać 

obowiązujący  system  prawny  i  zobowiązuje  się  do  realizacji  umowy  zgodnie  

z obowiązującymi przepisami. Zamawiający nie jest organem administracyjnym ostatecznym 

—  w  przypadku  postępowań  administracyjnych  organem  II  stopnia  jest  Samorządowe 

Kolegium Odwoławcze, a później również Wojewódzki Sąd Administracyjny i Naczelny Sąd 

Administracyjny, które ponownie badają  dowody  zebrane w  sprawie i  oceniają czy  w  danej 

sprawie  pows

tały  koszty.  Zamawiający  podkreśla,  że  wykonawca  w  celu  potwierdzenia 

powstania  kosztów,  może  na  etapie  postępowań  odwoławczych  czy  sądowych  również 

dołączać dodatkowe dowody potwierdzające powstanie kosztów. W interesie wykonawcy jest 

więc  szczegółowe  i  dokładne  udokumentowanie  czynności  podejmowanych  podczas 

realizacji zleceń. 

Zamawiający  wskazał,  że  mając  obowiązek  dbania  o  finanse  publiczne  oraz  jako 

organ  administracji  musi  mieć  na  uwadze  treść  art.  7  Kodeksu  postępowania 

administracyjnego. W  związku z  tym  Zamawiający  jako administracyjny  organ I  stopnia ma 

ustawowy  obowiązek  tak  kształtować  zapisy  SIWZ,  aby  właściciele  pojazdów  nie  ponosili 

nieuzasadnionych  kosztów  (np.  poprzez  weryfikację  kosztów  wykazywanych  przez 

wykonawcę).  Podkreślał,  iż  §  4  ust.  4  akapit  5  umowy  dotyczy  kwestii  kosztów  usuwania 

pojazdów  w  sytuacji  odwołania  dyspozycji  usunięcia  pojazdu,  jak  cały  §  4  ust.  4  umowy. 

Zamawiający  bazuje  na  tych  dokumentach,  które  dostanie  od  wykonawcy  i  zdarza  się,  że 

organ II instancji inaczej ocenia 

dowody (tj. dowody przekazane przez wykonawcę) niż organ 

I  instancji  stąd  konieczność  wprowadzenia  do  umowy  takiego  postanowienia,  dbając  

o wydatkowanie środków publicznych. 

W  zakresie  zarzutu  zawartego  w  punkcie  3.4  petitum 

odwołania  Zamawiający 

wyjaśnił,  że  przewiduje,  że  przechowywanie  pojazdów  usuniętych  w  trybie  art.  50a  Prd 

odbywa  się  „nieodpłatnie”,  gdyż  ze  specyfiki  tych  pojazdów  wynika,  że  są  to  pojazdy 

nieużytkowane,  których  trudno  jest  ustalić  właściciela  i  których  część  zostanie  uznana  za 

porzu

cone  i  przekazana  „nieodpłatnie”  przez  Zamawiającego  Wykonawcy  do  demontażu. 

Wykonawca  będzie  uzyskiwał  z  tytułu  demontażu  pojazdów  korzyści  (chociażby  wartość 

odzyskanych  katalizatorów  sięga  nawet  kilku  tysięcy).  Do  czasu  przekazania  takiej 

dyspozycji  dem

ontażu  poczynając  od  9  miesiąca  będzie  przysługiwało  wykonawcy 

wynagrodzenie za ich przechowanie zgodnie z 

§ 4 ust. 6 umowy.  

Zamawiający przyjął  więc, że ponieważ de facto jest to świadczenie ekwiwalentne -

podmiot otrzymuje 

od Zamawiającego zlecenie przekazania pojazdu do utylizacji to (z czego 

osiąga przychód) Wykonawca będzie przechowywał te pojazdy w ramach tych dodatkowych 

korzyści. 

Okres  natomiast  8  miesięcy,  jest  to  czas  niezbędny  dla  Zamawiającego  na 

zakończenie  wszelkich  procedur  związanych  z  przejęciem  pojazdu  (po  6  miesiącach)  oraz 

utylizacją  pojazdu.  Po  tym  czasie  Wykonawca  będzie  dostawać  wynagrodzenie  za  dalszy 

czas przechowywania pojazdów. Zamawiający  zaznacza przy tym, że przejęcie pojazdu na 

własność m.st. Warszawy nie zawsze następuje po 6 miesiącach, w niektórych przypadkach 

następuje  to  w  terminie  późniejszym  (np.  ze  względu  na  procedurę  ustalania  kolejnych 

właścicieli  danego  pojazdu).  Jednocześnie  przez  ww.  okres  6  miesięcy  Zamawiający  nie 

może  swobodnie  dysponować  takimi  pojazdami,  gdyż  -  w  przypadku  nieodebrania  -

przechodzą  one  na  własność  Zamawiającego  dopiero  po  upływie  6  miesięcy  od  dnia 

holowania.  Zatem  dopiero  wówczas  Zamawiający  może  podjąć  kroki  mające  na  celu 

zakończenia postępowania dotyczącego  pojazdów  usuniętych w  trybie art.  50a  (tj.  wycena, 

przekazanie  do  demontażu,  uzyskanie  z  organu  rejestrowego  decyzji  administracyjnej  

o wyrejestrowaniu pojazdu). W związku z  tym,  iż  najczęściej  są to pojazdy  nieużytkowane, 

których właścicieli nie da się ustalić i które nie przedstawiają wartości sprzedażowej, są one 

przeznaczone do recyklingu (utylizacji), który jest już realizowany przez wykonawcę. 

Z  argumentacją  Zamawiającego  zgodziła  się  również  Krajowa  Izba  Odwoławcza  

w  wyroku  KIO  sygn.  akt  1339/17  z  17.07.2017  roku  dotyczącym  obecnie  realizowanej 

umowy DZP/72/PN/66/17 (której Wykonawcą jest Odwołujący). 

Odnosząc się  zaś do  zarzutu,  że Zamawiający może przekazywać takie pojazdy  do 

sprzedaży  to  zwracamy  uwagę,  że  musiałby  to  być  pojazd,  który  nadaje  się  do  dalszej 

eksploatacji. Dotychcz

asowe doświadczenia wskazują, że pojazdy usunięte w trybie art. 50a, 

nieodebrane przez właścicieli i które przechodzą na własność m.st. Warszawy nie nadają się 

do  dalszej  eksploatacji.  Do  tej  pory  żaden  pojazd  nie  został  przeznaczony  do  sprzedaży. 

Tym  niem

niej  Zamawiający  pozostawia  możliwość  sprzedaży  tych  pojazdów  wskazując  

w  pkt  III.  2 OPZ,  że „Pojazdy  usunięte  w  trybie  art.  50a  Prd  będą  przechowane bezpłatnie 

przez  co  najmniej  8  miesięcy.  Zamawiający  może  przekazać  pojazd  Wykonawcy  do 

demontażu  (bez  pobierania  opłat,  o  których  mowa  w  art.  23  ust.  4  uor  lub  może 

zagospodarować  pojazd  w  inny  sposób”.  Przez  "inny  sposób  zagospodarowania” 

Zamawiający miał na myśli sprzedaż pojazdów, co w praktyce może okazać się, iż w ogóle 

nie będzie mieć miejsca. 

Zamawiający  podkreślał,  że  zgodnie  z  art.  50a  Prd  ustawodawca  zdecydował,  że 

właściciel usuniętego pojazdu może być obciążony jedynie kosztami usunięcia pojazdu. Nie 

ma więc podstaw prawnych do obciążania właściciela kosztami przechowywania pojazdu. Ze 

względów  na  specyfikę  wykonywania  całej  procedury  Zamawiający  wskazuje,  że  

w  

przypadku pojazdów usuniętych w trybie art. 50a Prd, istnieje obowiązek przechowywania 

pojazdów  na  parkingu  strzeżonym  przez  okres  6  miesięcy.  Za  ten  okres  Zamawiający  nie 

może  pobierać  opłat  za  przechowywanie  od  właścicieli  usuniętych  pojazdów  (nawet  gdyby 

udało  się  ich  ustalić),  gdyż  ustawodawca  nie  przewidział  takiego  uprawnienia  w  art.  50a 

ustawy Prawo o ruchu drogowym (odmiennie jest w przypadku pojazdów usuniętych w trybie 

art.  130a  ustawy  Prawo  o  ruchu  drogowym).  Zamawiający,  dbając  o  finanse  publiczne  nie 

może  zatem  ponosić  kosztów,  których  nie  będzie  mógł  odzyskać  następnie  od  właściciela 

pojazdu. Tym samym zarzut wzbogacenia Zamawiającego jest bezpodstawny. 

Zamawia

jący  wskazał,  iż  zarzut  naruszenia  art.  2  pkt  13  ustawy  Pzp  jest  chybiony, 

bowiem  zgodnie  z  umową  Zamawiający  przewidział  wynagrodzenie  za  realizację  niniejszej 

umowy, a więc zamówienie jest umowa odpłatną. 

Ponadto, Zamawiający  zwracał uwagę (podobnie jak w odwołaniu Odwołującego do 

przetargu  do  obecnie  obowiązującej  umowy,  którą  realizuje  Odwołujący)  na 

niekonsekwencję  Odwołującego,  gdyż  kwestionuje  on  „bezpłatny”  okres  przechowywania 

pojazdów  usuniętych  w  trybie  art.  50a  przez  okres  8  miesięcy,  a  jednocześnie  zgadza  się,  

w  razie  nieuwzględnienia  jego  pierwszego  wniosku,  na  „bezpłatny”  okres  przechowywania 

ww. pojazdów przez okres 6 miesięcy i proponuje zmianę treści SIWZ na taki zapis. 

Podkreślał,  iż  Krajowa  Izba  Odwoławcza  w  wyroku  KIO  1339/17  z  17.07.2017  roku 

nie uwzględniła odwołania Odwołującego w tym zakresie. 

W  zakresie  zarzutu  podniesionego  w  punkcie  3.6  petitum 

odwołania  Zamawiający 

podał,  że wszystkie parkingi,  na jakich znajdują  się i  będą się znajdować usunięte  pojazdy 

muszą  znajdować  się  w  granicach  m.st.  Warszawy.  Odnośnie  zarzutu,  że  nie  wskazano 

ilości tych pojazdów, to Zamawiający zwraca uwagę, że nie jest w stanie wskazać tych ilości, 

gdyż  jest to  niezależne  od  niego  -  zależy  to w  pierwszej kolejności  od  tego  czy  właściciele 

pojazdów  będą  je  odbierać  z  parkingu  oraz  od  sprawności  sądów  powszechnych 

orzekających przepadki pojazdów. Podobnie zresztą Zamawiający nie jest w stanie wskazać 

ile pojazdów zostanie przekazanych do demontażu z parkingów Wykonawcy, co do których 

to  zapisów  SIWZ  w  tym  zakresie  Odwołujący  nie  ma  zastrzeżeń.  Aktualne  jest  tutaj 

uzasadnienie  Zamawiającego  do  pkt.  IX  odpowiedzi  na  odwołanie  (zarzut  3.5  petitum 

odwołania),  że  generalnie  Wykonawca  będzie  mieć  z  tytułu  demontażu  pojazdów  korzyści 

(chociażby  wartość  odzyskanych  katalizatorów  sięga  nawet  kilku  tysięcy).  Równocześnie 

zarzut  Odwołującego,  że  nie  może  wycenić  tej  usługi  (demontażu  pojazdów)  jest 

bezzasadny, gdyż Zamawiający nie przewidział dodatkowego wynagrodzenia za przekazanie 

pojazdów do demontażu. 

W  przedmiocie  zarzutu  zawartego  w  punkcie  3.7  petitum 

odwołania  Zamawiający 

uzasadniał,  że  zgodnie  ze  swoim  statutem  wykonuje  zadania,  określone  w  art.  50a  Prd 

w  imieniu  Prezydenta  m.st.  Warszawy  oraz  określone  w  art.  130a  Prd  w  imieniu  Starosty. 

Przywołane przepisy określają jakie koszty i opłaty są przewidziane za usuwanie pojazdów  

i  wyraźnie  wskazują,  że  rozliczanie  dotyczy  każdego  pojazdu  osobno.  Tym  samym 

Zamawiający  nie  ma  możliwości  ryczałtowego  rozliczania  zadania,  a  tym  bardziej  płacenia 

za np. przyszłe zlecenia czy pozostawania wykonawcy w gotowości. Wprowadzenie zapisów 

wnoszonych  przez  Odwołującego  byłoby  niezgodne  z  zasadami  rozliczania  finansów 

publicznych  oraz  ustawy  Prd. 

Zamawiający  wskazał,  że  specyfika  niniejszego  zamówienia 

polega na tym, że dotyczy konkretnych zleceń, a ich ilość nie może zostać z góry dokładnie 

określona.  Podobnie  Zamawiający  nie  może  zapewnić  minimalnej  ilości  pojazdów,  które 

będą usuwane.  

Kwestie natomiast COVID -

19 reguluje ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych 

rozwiązaniach  związanych  z  zapobieganiem,  przeciwdziałaniem  i  zwalczaniem  COVID-19, 

innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 

374  z  poźn.  ml).  Stąd  też  nie  ma  potrzeby  wpisywać  konkretnych  postanowień  z  tym 

związanych, bo reguluje to ww. ustawa. 

Ponadto,  Zamawiający  w  §  16  ust.  1  umowy  przewidział  możliwość  zmian 

postanowień  umowy  w  stosunku  do  treści  oferty  w  zakresie  terminów  realizacji  umowy, 

terminu  zakończenia  umowy  czy  zakresu  przedmiotu  umowy,  jego  sposobu  realizacji  czy 

terminów płatności w przypadku zasinienia okoliczności o charakterze siły wyższej. 

Ponadto,  w  dniu  20  lipca  2

020  roku,  Zamawiający  podjął  decyzję  o  zmianie  treści 

SIWZ  (załącznik  nr  2)  w  następującym  zakresie:  Zamawiający  dokonał  zmiany  umowy 

poprzez  usunięcie  ust.  9  z  §  4  umowy,  tym  samym  przedmiotowa  zmiana  SIWZ  oraz 

powyższe powodują, iż zarzut Odwołującego jest bezpodstawny. 

Odnośnie zarzutu zawartego w punkcie 3.8 petitum odwołania Zamawiający wskazał, 

że  kara  ma  za  zadanie  zmobilizować  wykonawcę  do  terminowej  realizacji  zadań  

i w związku z tym kara nie może być symboliczna, gdyż nie spełniałaby swojej podstawowej 

funkcji mobilizowania wykonawcy do prawidłowego wykonywania zadania. Wysokość kar nie 

jest ustalona, aby wzbogacić Zamawiającego, ale aby zmobilizować wykonawcę do realizacji 

umowy zgodnie z jej postanowieniami. Po drugie wykonawca może być obciążony karą tylko 

za zawinione przez siebie opóźnienie w realizacji zlecenia, czyli to od wykonawcy zależy czy 

będzie  obciążany  karą.  Zamawiający  wskazał,  że  obowiązkiem  Zamawiającego  jest 

określenie postanowień umowy w sprawie zamówienia publicznego tak, aby cel zamówienia 

publicznego  tj.  zaspokojenie  określonych  potrzeb  publicznych  został  osiągnięty. 

Zamawiający  odwołał  się  także  do  orzecznictwa  KIO,  tj.  wyroku  z  dnia  14  marca  2017  r. 

sygn. akt: KIO 371/17, wyroku z dnia 16 maja 2017 r. sygn. akt: KIO 833/17, wyroku z dnia 

18 grudnia 2014 r. sygn. akt: KIO 2559/14.  

W zakresie zarzutu zawartego w punkcie 3.9  petitum 

odwołania Zamawiający podał, 

że w niniejszym postępowaniu zarówno czasy dojazdu, jak i kary w przypadkach dyspozycji 

wydanych w trybie art. 130a jak i 50a Prd są identyczne. Niezrozumiałym jest więc wniosek 

Odwołującego,  aby  w  przypadku  dyspozycji  z  art.  50a  Prd  kara  była  naliczana  za  dobę 

zwłoki, podczas gdy czas dojazdu do zlecenia wynosi maksymalnie 1 godzinę. 

Zamawiający podkreślał, iż w przetargu DPZ/72/PN/66/17 (KIO 1339/17) maksymalny 

czas  dojazdu  od  otrzymania  zlecenia  usunięcia  w  trybie  50a  Prd  wynosił  24  godziny  stąd 

zasadne było określenie też kary miernikiem doby. W niniejszym przetargu maksymalny czas 

dojazdu od otrzymania zlecenia usunięcia w trybie 50a Prd wynosi 1 godzinę stąd także kara 

za każdą godzinę zwłoki. 

W  przedmiocie  zarzutu  zawartego  w  punkcie  3.10  petitum 

odwołania  Zamawiający 

wskazał na dokonaną w dniu 20 lipca 2020 r. zmianę treści SIWZ (pkt 3 ppkt 6). Uzasadniał, 

że  wykonawca  podpisując  umowę  podejmuje  się  realizacji  wszystkich  dyspozycji  usunięć 

pojazdów.  W  przypadku,  jeśli  odmówi  realizacji  konkretnego  zlecenia  Zamawiający  ma 

prawo  obciążyć  go  karą.  Wykonawca  ponosi  jednak  odpowiedzialność  za  przypadki 

niewykonania  lub  nienależnego  wykonania  umowy  na  zasadach  ogólnych  określonych  

w  kodeksie  cywilnym,  w  szczególności  w  art.  471  k.c.,  w  szczególności  może  zwolnić  się  

z odpowiedzialności poprzez wykazanie, że nie ponosi odpowiedzialności za dany przypadek 

niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. 

Ponownie  Zamawiający  wskazał,  że  kara  nie  może  być  symboliczna,  gdyż  ma  za 

zadanie  zmobilizować  wykonawcę  do  realizacji  zadań  zgodnie  z  postanowieniami 

umownymi,  więc  wysokość  tej  kary  nie  jest  wygórowana.  Aktualna  w  tym  zakresie 

argumentacja z pkt. XII odpowiedzi na odwołanie. 

Zamawiający wskazał, że odmowa realizacji zlecenia przez wykonawcę nie zwalnia 

Zamawiającego  z  obowiązku usunięcia pojazdu,  więc musi  to  zlecić  w  takiej  sytuacji  innej 

firmie,  a  tym  samym  kosztami  wykonania  zastępczego  obciążyć  wykonawcę.  Ponadto, 

Zamawiający  w  sytuacji  odmowy  wykonania  przez  wykonawcę  zlecenia  musi  wykonywać 

dodatkową  pracę  w  celu  znalezienia  innego  wykonawcy.  Te  czynności  będą  generować 

dodatkowe koszty po stronie Zamawiającego, których rekompensatą ma być kwota kary. 

Podkreślał,  iż  przecież  usuwanie  pojazdów  to  jedna  z  głównych  części  zakresu 

przedmiotu  postępowania,  co  do  których  Zamawiający  jest  zobowiązany  ustawowo  do 

realizacji, a w

ykonawca do realizacji tych ustawowych obowiązków Zamawiającego zgodnie 

z  przepisami  zawierając  umowę.  W  związku  z  tym,  iż  jest  to  wykonywanie  obowiązków 

ustawowych  to  tym  bardziej  powinna  być  szczególna  dbałość  wykonawcy  o  zgodne  ich 

realizowanie z przepisami i umową. 

Zamawiający odniósł się w odpowiedzi na odwołanie do zarzutu zawartego w punkcie 

3.11 petitum 

odwołania. 

Odnośnie  zarzutu,  o  którym  mowa  w  punkcie  3.12  petitum  odwołania  Zamawiający 

wskazał, że postanowienie umowne dotyczy pojazdów, które zostały przejęte na rzecz m.st. 

Warszawy. Zamawiający musi dbać o mienie publiczne (a takim staje się taki pojazd), więc  

w przypadku mechanicznego uszkodzenia pojazdu powstaje 

szkoda u Zamawiającego (gdyż 

pojazd  traci  na  wartości).  Pokrycie  szkody  z  ubezpieczenia  odpowiedzialności  cywilnej 

pojazdu  nie  zrekompensuje  utraty  wartości  pojazdu  wskutek  uszkodzenia.  Zarzut 

nieuzasadnionego przysporzenia po stronie Zamawiającego jest nietrafiony.  

Zamawiający odniósł się w odpowiedzi na odwołanie do zarzutu zawartego w punkcie 

3.13 petitum 

odwołania. 

Odnosząc się do zarzutu zawartego w punkcie 3.14 petitum odwołania Zamawiający 

przywołał brzmienie art. 130a ust. 5c i 7 Prd. Uzasadniał, iż w umowie wprost w  § 1 ust. 4  

pkt  11 

wskazał,  iż  wykonawca  zobowiązany  jest  także  do  sprawdzania,  jeśli  przepisy  tego 

wymagają,  przed  wydaniem  pojazdu,  prawidłowości  dokonanych  wpłat  za  usunięcie  

i  przechowywanie  pojazdu  przez  osoby  zgłaszające  po  jego  odbiór.  Obecnie  wymóg  ten 

dotyczy  tylko  wskazanej  w 

art.  130a  ust.  7  Prd  sytuacji.  Zatem  Zamawiający  zaznaczył,  iż 

dotyczy to sytuacji, jeśli przepisy tego wymagają. Zarzut naruszenia zdaniem Odwołującego 

przepisu 

Prd  jest  nieuzasadniony,  tym  bardziej  naruszenia  któregokolwiek  przepisu  PZP. 

Ponadto,  w  postanowieniu 

§  7  ust.  5  umowy  Zamawiający  także  wskazał,  iż  sytuacja 

wydania  pojazdu  bez  wniesienia  opłaty  za  usunięcie  i  przechowanie  pojazdu  dotyczy  tylko 

zobowiązanej do tego przez odpowiednie przepisy osoby. Stąd i w tym zakresie zarzut jest 

bezpodstawny. 

Zamawiający  wskazał  także  na  dokonaną  w  dniu  20  lipca  2020  r.  zmianę 

treści  SIWZ  (pkt  3  ppkt  7).  Tym  samym  zdaniem  Zamawiającego  zarzut  naruszenia 

jakiegokolwiek przepisu, a przede wszystkim PZP, w tym postanowieniu jest bezpodstawny, 

bowiem wskazane w ni

m odesłania do § 1 ust. 4 pkt 1 1 oraz w 7 ust. 5 umowy odnoszą się 

do sytuacji jeśli przepisy prawa wymagają wydania pojazdu po okazaniu dokonania opłaty za 

jego usunięcie i parkowanie. 

Zamawiający odniósł się w odpowiedzi na odwołanie do zarzutu zawartego w punkcie 

3.15 petitum 

odwołania. 

P

o  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  i  Uczestnika  postępowania 

odwoławczego,  na  podstawie  zebranego  materiału  w  sprawie  oraz  oświadczeń  

i  stanowisk  Stron  i  Uczestnika

,  Krajowa  Izba  Odwoławcza  ustaliła  i  zważyła,  co 

następuje: 

Na  wstępie  Izba  ustaliła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  o  których 

stanowi art. 189 ust. 2 ustawy Pzp, skutkujących odrzuceniem odwołania. 

Izba oceniła, że Odwołujący posiada interes w uzyskaniu zamówienia oraz możliwość 

poniesienia szkody w związku z ewentualnym naruszeniem przez Zamawiającego przepisów 

ustawy  Pzp,  czym  wypełnił  materialnoprawną  przesłankę  dopuszczalności  odwołania,  

o której mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.   

Zamawiający  w  dniu  12  czerwca  2020  r.  zawiadomił  wykonawców  o  wniesionym 

odwołaniu.  

Izba  dopuściła  do  udziału  w  postępowaniu  odwoławczym  wykonawcę  LOCTRA  

Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  zgłaszającego  swoje  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego w dniu 15 czerwca 2020 r. po stronie Odwołującego. 

Przy  rozpoznawaniu  przedmiotowej  sprawy  Izba  uwzględniła  dokumentację 

postępowania o udzielenie zamówienia przekazaną przez Zamawiającego, w szczególności 

ogłoszenie  o  zamówieniu  oraz  specyfikację  istotnych  warunków  zamówienia  wraz  ze 

zmianami i w

yjaśnieniami. 

Skład  orzekający  Izby  wziął  pod  uwagę  również  stanowiska  i  oświadczenia  Stron  

i  Uczestnika 

postępowania  odwoławczego  złożone  w  pismach  oraz  ustnie  do  protokołu 

posiedzenia i rozprawy w dniu 22 lipca 2020 r.  

Izba  zaliczyła  również  w  poczet  materiału  sprawy  dowody  złożone  przez 

Odwołującego, tj.: 

1.  ofertę  Odwołującego  złożoną  Zamawiającemu  w  postępowaniu  prowadzonym  pod 

numerem DPZ/72/PN/66/17 

– 1 str., 

2. dwie faktury (jedna z dnia 9.12.2019 r., druga z dnia 17.11.2017 r.), 

3.  wykaz  spóźnień  podmiotów  usuwających  pojazdy  w  trybie  art.  130a  Prd  w  okresie  08-

21.02.2020 r. wraz ze zdjęciami. 

Izba ustaliła, co następuje: 

W rozdziale III opisu przedmiotu zamówienia, Zamawiający określił sposób realizacji 

zamówienia: 

1.  Usuwanie    pojazdów  w    trybie  art.  50a  i  130a  [Prd]  oraz    usuwanie  lub  kierowanie  na 

parking  strzeżony  pojazdów  w  przypadku  stwierdzenia  naruszenia  obowiązków  lub 

warunków przewozu drogowego w przypadkach określonych w art. 95 [utd].  

W  zakres  usługi  usuwania  lub  kierowania  na  parking  strzeżony  wchodzi  

w szczególności: 

  dojazd do miejsca zdarzenia, 
  usunięcie pojazdu na najbliższy parking Wykonawcy, 
  uprzątnięcie miejsca zdarzenia (z części i innych elementów usuwanych pojazdów), 
  wykonanie dokumentacji fotograficznej z usunięcia pojazdu. 

Wykonawca  będzie  zobowiązany  do  dojazdu  do  zlecenia  (licząc  od  momentu 

przyjęcie zlecenia przez dyspozytora Wykonawcy) w czasie nie dłuższym niż: 

a)  30  minut  ,  z  zastrzeżeniem  postanowień  punktu  b.  i  c.  poniżej  -  w  przypadku  zlecenia   

z art. 130a Prd i pojazdu do 16000 kg DMC:  

przewidywana ilość pojazdów może przekroczyć: 

część 1 - 60 na dobę i 5 w tym samym czasie 

część 2 - 15 na dobę i 5 w tym samym czasie   

b) 60 minut - w przypadku zlecenia z art. 130a Prd i poj

azdu powyżej 16000 kg DMC,  

przewidywana ilość pojazdów może przekroczyć: 

część 1 – 2 miesięcznie 

część 2 – 2 miesięcznie 

c)  60  minut    - 

w  przypadku  zlecenia  z  art.  50a  Prd    przewidywana  ilość  pojazdów  może 

przekroczyć: 

część 1 - 3 na dobę 

część 2 - 2 na dobę. 

2. Przechowywanie pojazdów 

Przechowywanie pojazdów winno się odbywać na parkingu strzeżonym, odpowiednio 

ogrodzonym,  utwardzonym,  oświetlonym  oraz  monitorowanym.  Pojazdy  uszkodzone  winny 

być zabezpieczone w sposób niezagrażający środowisku, a jednocześnie tak, by ich stan nie 

ulegał  znacznemu  pogorszeniu  poprzez  parkowanie.  Parking  winien  posiadać  odpowiednią 

liczbę  miejsc,  która  pozwoli  na  swobodne  przechowywanie  powierzonej  liczby  pojazdów 

(przy zapewnieniu swobodnego dostępu do każdego pojazdu). 

W zakres usługi przechowywania na parkingu strzeżonym wchodzi, w szczególności: 

1) wykonanie dokumentacji fotograficznej po przyjęciu pojazdu na parking, 

2) przechowywanie pojazdu na parkingu, 

3) umożliwienie osobom upoważnionym, w szczególności przedstawicielom Zamawiającego, 

do dokonywania oględzin przechowywanego pojazdu na terenie parkingu, 

4) umożliwienie osobom upoważnionym, w szczególności przedstawicielom Zamawiającego, 

kontroli pracy wykonawcy na każdym jej etapie, w tym warunków przechowywania pojazdów,  

5) wydanie lub przekazanie pojazdu. 

Przechowywanie pojazdu będzie odbywać się do czasu: 

a) zgłoszenia się właściciela (lub innej osoby uprawnionej) z zezwoleniem na odbiór pojazdu 

wydanym  przez  organ  uprawniony  (jeśli  jest  wymagane  przepisami)  oraz  dowodem 

wniesienia opłat (jeśli jest wymagane przepisami); 

b)  wydania  zlecenia  przez  Zamawiającego  o  przemieszczeniu  pojazdu  na  inny  parking  lub  

o innym sposobie zadysponowania pojazdem. 

Pojazdy  usunięte  w  trybie  art.  50a  [Prd]  będą  przechowane  bezpłatnie  przez  co 

najmniej 8 miesięcy. Zamawiający może przekazać pojazd Wykonawcy do demontażu (bez 

pobierania  opłat,  o  których  mowa  w  art.  23  ust.  4  [uor])  lub  może  zagospodarować  pojazd  

w inny sposób. 

3. Przewiezienie i przechowywanie pojazdów 

Przewiezie

nie  i  przechowywanie  pojazdów  może  dotyczyć  pojazdów,  które  zostały 

usunięte  z  obszaru  m.st.  Warszawy  na  podstawie  art.  50a  oraz  130a  [Prd]  przez 

wykonawców,  którzy  świadczyli  lub  świadczą  usługi  na  rzecz  m.st.  Warszawy  w  ramach 

niniejszej umowy lub innych 

umów. 

Zamawiający  wskaże  Wykonawcy  pojazdy,  które  mają  być  przewiezione  

i  przechowywane  i  miejsce  ich  dotychczasowego  przechowywania  oraz  miejsce  docelowe,  

w które pojazd ma zostać przewieziony (w przypadku jeśli pojazd ma zostać przewieziony na 

parking 

Zamawiającego).  Przewiezienie  przedmiotowych  pojazdów  nastąpi  na  koszt 

wykonawców. 

Przewidywana  ilość  pojazdów  do  przemieszczenia  po  podpisaniu  umowy  może 

przekroczyć: 

część 1 - 400  

część 2 - 250  

przewidywana ilość pojazdów do przemieszczenia miesięcznie może przekroczyć: 

część 1 - 10  

część 2 – 10. 

Zgodnie z punktem 16.1 SIWZ kryterium oceny ofert była cena o wadze 60%.  

Zamawiający  wskazał,  iż  wykonawca  w  ofercie  oferuje  ceny  jednostkowe  za 

wykonanie  następujących  elementów  przedmiotu  zamówienia  (DMC  –  dopuszczalna  masa 

całkowita pojazdu): 

a) cena jednostkowa „Cu” za usunięcie pojazdu w trybie art.130a pojazdu o DMC do 3500 kg 

włącznie, 

b)  cena  jednostkowa  „Cp”  za  każdą  dobę  przechowania  pojazdu  usuniętego  w  trybie 

art.130a pojazdu o DMC do 3500 

kg włącznie, 

c)  cena  jednostkowa  „Cpr”  za  każdą  dobę  przechowania  ponad  3  miesiące  pojazdu 

usuniętego w trybie art.130a pojazdu o DMC do 3500 kg włącznie. 

Pozostałe ceny jednostkowe, jakie będą miały zastosowanie przy rozliczeniach usług 

będących  przedmiotem  zamówienia  w  trakcie  jego  realizacji,  będą  pochodnymi  cen 

jednostkowych Cu, Cp i Cpr

, zgodnie z poniższym wykazem: 

a) cena jednostkowa za usunięcie pojazdu: 

- roweru, motoroweru  

- 0,23 Cu 

- motocykla 

- 0,46 Cu 

pojazdu o DMC do 3500 kg włącznie 

- 1,00 Cu 

- pojazdu o DMC pow. 3500 kg do 7500 kg  

- 1,25 Cu 

- pojazdu o DMC pow. 7500 kg do 16000 kg 

- 1,81 Cu 

- pojazdu o DMC pow. 16000 kg 

- 2,67 Cu 

- pojazdu porzuconego (art.50a) 

- 1,00 Cu. 

Stosownie  do  treści  §  1  ust.  4  pkt  11  wzoru  umowy,  wykonawca  zobowiązany  jest 

także  do  sprawdzania,  jeśli  przepisy  tego  wymagają,  przed  wydaniem  pojazdu, 

prawidłowości  dokonanych  wpłat  za  usunięcie  i  przechowywanie  pojazdu  przez  osoby 

zgłaszające się po jego odbiór. 

Zgodnie  z 

§  1  ust.  4  pkt  16  wzoru  umowy  wykonawca  zobowiązany  jest  także  do 

przekazywania codziennie, w sposób określony poniżej, do Zamawiającego, do godz. 09.00 

zbiorczej  informacji  o  pojazdach  usuniętych  z  drogi,  przyjętych  i  wydanych  

z  poszczególnych  parkingów  za  ubiegłą  dobę  liczoną  do  godz.  23.59  poprzedniego  dnia, 

sporządzonej według ewidencji, o których mowa w pkt 5): Informacje w postaci Zestawienia 

zleceń (wg załącznika nr 4 do umowy) zawierać będą następujące dane: numer rejestracyjny 

pojazdu, marka i 

typ pojazdu, data wydania dyspozycji usunięcia pojazdu, miejsce usunięcia 

pojazdu (oznaczenie ulicy z nr. porządkowym), podstawa usunięcia pojazdu (50a, 130a,130a 

ust.  2a),  nazwa  zlecającego  usunięcia  (np.  SM,  Policja,  ITD),  oznaczenie  pojazdu 

wykonawcy  (n

azwa  firmy),  numer  dyspozycji,  informację  na  który  parking  pojazd  został 

usunięty,  numer  zezwolenia  na  odbiór  (jeśli  jest),  data  wydania  zezwolenia,  data  odbioru 

pojazdu,  dane  osoby  odbierającej  pojazd.  Jeśli  odbiór  danego  pojazdu  nastąpi  później  niż  

w dniu przekazania ww. 

Zestawienia zleceń do ZDM, to dane dotyczące jego odbioru (data 

wydania  zezwolenia,  nr  zezwolenia  (jeśli  jest),  dane  osoby  odbierającej  pojazd),  należy 

uzupełnić w odrębnej tabelce Zestawieniu odbiorów – wzór jak w załączniku 4 do umowy).\ 

Zgodnie z § 4 ust. 4 wzoru umowy: 

Założeniem  przyjmowanym  przez  Zamawiającego  jest,  iż  to  na  Wykonawcy  ciąży 

udowodnienie Zamawiającemu, że zostały wykonane jakiekolwiek czynności zmierzające do 

usunięcia  pojazdu.  Jeśli Wykonawca  nie  przedstawi  dowodów  na  wykonanie  czynności  lub 

przedstawi  dokumenty,  których  Zamawiający  nie  zaakceptuje  (ze  względu  na  błędy  np.  

w  opisie  zdjęć  –  brak  lub  błędna  data  i  godzina  wykonania  zdjęć,  nieczytelne  zdjęcia, 

niespójność  danych  pomiędzy  danymi  podmiotu  wydającego  dyspozycję  usunięcia  pojazdu  

a danymi zawartymi w 

Ewidencji zleceń, brak dokumentacji zdarzeń np. brak potwierdzenia 

przyjęcia  zlecenia  przez  kierowcę  usuwającego  pojazd  itp.),  to  przyjmuje  się,  że  mamy  do 

czynienia  z  sytuacją  opisaną  w  punkcie  4  lub  5  powyżej  i  Wykonawcy  nie  przysługuje 

wynagrodzenie. 

W  przypadku,  gdy  w  trakcie  postępowania  administracyjnego  ustalającego  koszty 

wydania  dyspozycji  usunięcia  pojazdu  organ  I  instancji  albo  organ  II  instancji  lub  sąd 

administracyjny  stwierdzą,  że  dowody  przekazane  przez  Wykonawcę  nie  potwierdzają,  że 

powstały  koszty  związane  ze  zleceniem  Zamawiający  wezwie  Wykonawcę  do  zwrotu 

kosztów poniesionych przez Zamawiającego na podstawie noty księgowej. 

W  ust.  5  ww.  postanowienia  umownego  Zamawiający  wskazał,  iż  pojazdy  usunięte  

z drogi w trybie art. 50a [Prd] przechowywane są nieodpłatnie przez Wykonawcę przez okres 

8 miesięcy, z zastrzeżeniem postanowień ust. 6. Z kolei w myśl ust. 6, po  upływie  terminu  

określonego    w  ust.  5,  Wykonawca    przechowuje    pojazdy    do    czasu  otrzymania  od 

Zamawiającego pisemnego zlecenia demontażu pojazdu z tym, że od dziewiątego miesiąca 

przechowywania pojazdów, obowiązują opłaty przewidziane w ust. 3 pkt 3. 

W ust.  7  ww.  postanowienia umownego,  na wniosek   Zamawiającego,  Wykonawca  

do

kona  utylizacji/demontażu pojazdów przechowywanych na parkingach strzeżonych (w tym 

również  parkingach  Zamawiającego),  o których  mowa  w  art.  50a  oraz  130a  [Prd],  nie 

obciążając  Zamawiającego  żadnymi  dodatkowymi  kosztami,  poza  określonymi  w  niniejszej 

umowie.  

W  ust.  9  ww.  postanowienia  umownego,  Zamawiający  zastrzegł  sobie  prawo  do 

czasowego    wstrzymania  usług  świadczonych  przez  Wykonawcę  na  podstawie  niniejszej 

umowy. 

Zgodnie  z  §  7  ust.  2  wzoru  umowy,  wykonawca  z  tytułu  niewykonania  lub 

nienależytego wykonania umowy zapłaci Zamawiającemu kary umowne: 

za  odstąpienie  od  umowy  przez  Zamawiającego  wskutek  okoliczności,  za  które 

odpowiada Wykonawca lub za odstąpienie od umowy przez Wykonawcę z przyczyn, 

za  które  Zamawiający  nie  ponosi  odpowiedzialności  -  w  wysokości  10  %  (słownie: 

dziesięć procent) wartości brutto określonej w § 4 ust. 1, 

za każdą  rozpoczętą godzinę  zwłoki  wykonania zlecenia usunięcia pojazdu w  trybie 

art. 130a [Prd] - 

w wysokości 200 zł,  

za każdą rozpoczętą godzinę zwłoki w wykonaniu zlecenia usunięcia pojazdu w trybie 

art. 50a [Prd] - w w

ysokości 200 zł, 

za  każdy  rozpoczęty  dzień  zwłoki  w  przekazywaniu  informacji  i  dokumentacji 

wymienionej w § 1 ust. 4 pkt 15-19 (w tym dokumentacji fotograficznej) - w wysokości 

100 zł za każdy przypadek, 

za  każdy  rozpoczęty  dzień  zwłoki  w  przesłaniu  na  wezwanie  Zamawiającego 

wyjaśnień  co  do  realizacji  zamówienia,  o  których  mowa    w  §  1  ust.  4  pkt  20-21  

w wysokości  200 zł za każdy przypadek, 

za odmowę usunięcia pojazdu w wysokości 1000 zł za każdy przypadek, przy czym 

Zamawiający  zastrzega sobie prawo do  wyznaczenia,  innego podmiotu do  realizacji 

tego  zgłoszenia.  Koszty  i  ryzyko  związane  z  wykonaniem  zastępczym  poniesie  

w całości Wykonawca, 

za umieszczenie błędnych danych w raportach, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 16  

w  wysokości  100  zł  za  każdy  błędny  raport  dobowy  (w  przypadku  raportu 

obejmującego kilka dni – kara będzie liczona za każdy dzień osobno), 

za  przemieszczenie  pojazdu  na  inny  parking  niż  wskazany  w  dyspozycji  usunięcia 

bez zgody Zamawiającego naliczana jest kara w wysokości 200 zł za każdy pojazd, 

za  zwłokę  powyżej  5  dni  roboczych  w  przekazaniu  informacji  o  wydanej  dyspozycji 

usunięcia  pojazdu  lub  odbiorze  pojazdu  z  parkingu  –  w  wysokości  200  zł  za  każdy 

przypadek, 

za  mechaniczne  uszkodzenie  pojazdu  po  otrzymaniu  od  Zamawiającego  informacji  

o przejściu prawa własności pojazdu na rzecz m.st. Warszawy, w wysokości 200 zł za 

każdy pojazd, 

za  brak  dostępu  do  przechowywanego  pojazdu  w  wysokości  100  zł  za  każdy 

stwierdzony przypadek, 

za  każdy  rozpoczęty  dzień  zwłoki  w  przekazaniu  na  wezwanie  Zamawiającego 

faktury  korygującej,  o  której  mowa  w  §  5  ust.  6  w  wysokości  50  zł  za  każdy 

przypadek. 

Zgodnie z ust. 5 § 7 wzoru umowy, w przypadku wydania przez Wykonawcę pojazdu 

bez wniesienia przez zobowiązaną do tego przez odpowiednie przepisy osobę całości opłaty 

należnej  za  usunięcie  i  przechowywanie  pojazdu,  Wykonawca  ponosi  z  tego  tytułu 

odpowiedzialność  materialną.  W  takim  przypadku  Zamawiającemu  przysługuje  prawo  do 

potrącenia  należnej  różnicy  z  tytułu  opłaty  za  usunięcie  i  przechowywanie,  jaką  winien 

otrzymać od rzeczywiście otrzymanej z należności przysługującej Wykonawcy za przedmiot 

umowy, na podstawie noty księgowej.   

Zgodnie z § 12 ust. 2 wzoru umowy, Wykonawca jak to wskazano w § 1 ust. 4 pkt 12 

oraz  w  §  7  ust.  5  ponosi  materialną  odpowiedzialność  za  wydanie  pojazdu  bez  wniesienia 

całości należnej opłaty za usunięcie i przechowywanie pojazdu. 

W  dniu  20  lipca  2020  r.  Zamawiający  dokonał  zmiany  treści  specyfikacji  istotnych 

warunków zamówienia m.in. poprzez: 

zmianę pkt III ust. 3 OPZ - Przewiezienie i przechowywanie pojazdów  

-  dotychczasowy  zapis:  ,,przewidywana 

ilość  pojazdów  do  przemieszczenia  po  podpisaniu 

umowy 

może przekroczyć” zastępuje się: ,,szacunkowa ilość pojazdów do przemieszczenia 

się po podpisaniu umowy”, 

-  dotychczasowy  zapis:  ,,przewidywana 

ilość  pojazdów  do  przemieszczenia  miesięcznie 

może  przekroczyć”  zastępuje  się:  „szacunkowa  ilość  pojazdów  do  przemieszczenia 

miesięcznie”, 

2.  pkt  III  ust.  1  lit  a),  b)  i  c)  OPZ  Usuwanie 

pojazdów  w  trybie  art.  50a  i  130a  Prd  oraz 

usuwanie  lub  kierowa

nie  na  parking  strzelony  pojazdów  w  przypadku  stwierdzenia 

naruszenia  obowiązków  lub  warunków  przewozu  drogowego  w  przypadkach  określonych  

w art. 95 utd: 

-  dotychczasowy  zapis:  ,,przewidywana  i

lość  pojazdów  może  przekroczyć”  zastępuje  się: 

szacunkowa ilość pojazdów”; 

wykreślenie w § 4 ust. 9; 

.  dodanie  w  §  7  ust.  10  o  treści:  „W  celu  uniknięcia  wątpliwości,  Strony  potwierdzają,  że 

Wykonawca  ponosi  odpowiedzialność  za  przypadki  niewykonania  lub  nienależytego 

wykonania umowy, o których mowa w ust. 2, na zasadach ogólnych określonych w kodeksie 

cy

wilnym,  w  szczególności  w  art.  471  k.c.,  w  szczególności  może  zwolnić  się  

z odpowiedzialności poprzez wykazanie, że nie ponosi odpowiedzialności za dany przypadek 

niewykonania lub 

nienależytego wykonania umowy”; 

5.  „Wykonawca  jak  to  wskazano  w  §  1  ust.  4  pkt  11  oraz  w  §  7  ust.  5  ponosi  materialną 

odpowiedzialność  za  wydanie  pojazdu  bez  wniesienia  całości  należnej  opłaty  za  usunięcie  

i przechowywanie pojazdu.”

Izba zważyła, co następuje: 

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w toku posiedzenia niejawnego z udziałem 

Stron i Uczestnika postępowania, Odwołujący oświadczył, iż cofa zarzuty zawarte w punkcie 

1.1,  3.2,  3.11,  3.13  oraz  3.15  petitum 

odwołania.  Z  uwagi  na  powyższe,  Izba  uznała,  że 

postępowanie  odwoławcze  w  zakresie  ww.  zarzutów  podlega  umorzeniu.  Ww.  zarzuty  nie 

podlegały rozpoznaniu przez Izbę. 

W ocenie Izby, w okolicznościach przedmiotowej sprawy, zasadnym jest wskazanie, 

że  wykonawca,  który  kwestionuje  w  ramach  środków  ochrony  prawnej  treść  postanowień 

specyfikacji  istotnych warunków  zamówienia oraz  ogłoszenia o  zamówieniu winien  również 

w  sposób  precyzyjny  i  staranny  określić  swoje  żądania,  bowiem  ocena  zarzutów 

podniesionych  w  ramach odwołania dokonywana jest  z  uwzględnieniem  żądań  wykonawcy 

co  do  nowych  postanowień  SIWZ  oraz  ogłoszenia  o  zamówieniu.  Podkreślić  należy,  iż  to 

obowiązkiem  wykonawcy,  a  nie  rolą  Izby,  jest  precyzowanie  żądań  odwołującego,  które 

uczynią  zadość  jego  interesom  w  przypadku  uwzględnienia  odwołania.  Precyzyjnie 

postawione  przez  odwołującego  zarzuty  odwołania  oraz  skorelowane  z  nim  żądania 

wykonawcy  wyznaczają  zatem  granice  postępowania  odwoławczego  prowadzonego  przez 

Izbę.  

W tym miejscu za wyrokiem Izby z dnia 31 sierpnia 2018 r. (sygn. akt: KIO 1613/18) 

podnieść  należy,  że  postępowanie  przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą,  jest  postępowaniem 

kontradyktoryjnym, 

nie  zaś  reklamacyjny,  ze  wszystkimi  tego  konsekwencjami  dla  stron 

postępowania.  Tym  samym  w  ramach  toczącego  się  przed  Izbą  procesu  strony  są 

zobligowane  do  popierania  swoich  twierdzeń  stosownymi  dowodami,  jak  również  powinny 

reagować  na  oświadczenia  oraz  zarzuty  formułowane  przez  przeciwników  procesowych.  

W  takim  procesie  rola  organu  orzekającego  ogranicza  się  w  zasadzie  do  stania  na  straży 

gwarancji  procesowych  stron,  tj.  udzielania  głosu  na  równych  zasadach,  dopuszczaniu  

i przeprowadzaniu wnioskowanych przez uczestników postępowania dowodów i  w zakresie 

merytorycznego rozpoznania ocena zgromadzonego materiału dowodowego oraz dokonanie 

subsumcji  ustalonego  stanu  faktycznego  pod  adekwatne  normy  prawne  (wskazane  

w odwołaniu jako zarzuty) – tak w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 marca 2010 r. sygn. 

akt  II  UK  286/09.  Charakter  postępowania  (kontradyktoryjność)  powoduje,  że  strony  

i  uczestnicy  postępowania  odwoławczego  mają  obowiązek  wykazywania  dowodów  na 

potw

ierdzenie faktów, z których wywodzą określone skutki prawne. Powołując w tym miejscu 

regulację  art.  14  ustawy  Pzp  i  przechodząc  do  art.  6  ustawy  Kodeks  cywilny  ciężar 

udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Należy 

z

atem wskazać, iż właśnie z tej zasady wywodzi się reguła procesowa ujęta w art. 190 ust. 1 

ustawy  Pzp.  Przepis  art.  6  Kodeksu  cywilnego  wyraża  dwie  ogólne  reguły,  a  mianowicie 

wymaganie  udowodnienia  powoływanego  przez  stronę  faktu,  powodującego  powstanie 

o

kreślonych  skutków  prawnych  oraz  usytuowanie  ciężaru  dowodu  danego  faktu  po  stronie 

osoby, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.  

Następnie,  odnosząc  się  łącznie  do  zarzutów  dotyczących  opisu  przedmiotu 

zamówienia,  Izba  wskazuje,  że  sporządzenie  opisu  przedmiotu  zamówienia  jest  jedną  

z  najważniejszych  czynności  związanych  z  przygotowaniem  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia publicznego. Czynność ta stanowi jednocześnie obowiązek zamawiającego, ale 

i  jego  uprawnienie,  bowiem  odzwierciedla  rzeczywiste 

potrzeby  zamawiającego  w  danym 

postępowaniu. To Zamawiający ma prawo, tak określić przedmiot zamówienia, aby opisać go 

adekwatnie  do  wyznaczonego  celu,  zachowując  jednocześnie  obiektywizm  i  precyzję  

w formułowaniu swoich potrzeb. 

Zgodnie  z  art.  29  ust.  1  ustawy  Pzp,  p

rzedmiot  zamówienia  opisuje  się  w  sposób 

jednoznaczny i wyczerpujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń, 

uwzględniając  wszystkie  wymagania  i  okoliczności  mogące  mieć  wpływ  na  sporządzenie 

oferty.  Z  powyższego  przepisu  wynika  zatem,  iż  zamawiający  opisując  przedmiot 

zamówienia  winien  dołożyć  staranności,  by  opis  zamówienia  był  kompletny,  jasny, 

zrozumiały dla potencjalnych wykonawców.  

Jednocześnie ograniczenia w swobodzie określenia przedmiotu zamówienia zawiera 

norma a

rt. 29 ust. 2 ustawy Pzp, która zakazuje opisania przedmiotu zamówienia w sposób 

dyskryminacyjny.  

W  kwestii  zarzutów  dotyczących  postanowień  wzoru  umowy  wskazać  należy,  iż 

zgodnie  z  art.  36  ust.  1  pkt  16  ustawy  Pzp,  specyfikacja  istotnych  warunków  zamówienia 

zawiera  co  najmniej  istotne  dla  stron  postanowienia,  które  zostaną  wprowadzone  do  treści 

zawieranej  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego,  ogólne  warunki  umowy  albo  wzór 

umowy,  jeżeli  zamawiający  wymaga  od  wykonawcy,  aby  zawarł  z  nim  umowę  w  sprawie 

zamówienia publicznego na takich warunkach. Z kolei w myśl art. 139 ust. 1 ustawy Pzp, do 

umów  w  sprawach  zamówień  publicznych,  stosuje  się  przepisy  ustawy  z  dnia  23  kwietnia 

1964  r.  - 

Kodeks  cywilny,  jeżeli  przepisy  ustawy  nie  stanowią  inaczej.  Zgodnie  natomiast  

z art. 58 

§ 1 k.c., czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy 

jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na 

miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. 

Z  kolei  stosownie  do  treści  §  2  ww.  przepisu,  nieważna  jest  czynność  prawna  sprzeczna  

z  zasadami  współżycia  społecznego.  Jednocześnie  w  świetle  art.  353

  k.c.,  strony 

zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść 

lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia 

społecznego.  Zgodnie  natomiast  z  art.  483  §  1  k.c.  można  zastrzec  w  umowie,  że 

naprawienie  szkody  wynikłej  z  niewykonania  lub  nienależytego  wykonania  zobowiązania 

niepieniężnego  nastąpi  przez  zapłatę  określonej  sumy  (kara  umowna).  Jednocześnie 

zgodnie z art. 484 § 1 k.c. w razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania 

kara  umowna  należy  się  wierzycielowi  w  zastrzeżonej  na  ten  wypadek  wysokości  bez 

względu  na  wysokość  poniesionej  szkody.  Żądanie  odszkodowania  przenoszącego 

wysokość zastrzeżonej kary nie jest dopuszczalne, chyba że strony inaczej postanowiły. 

Wskazać należy, iż jakkolwiek zasada swobody umów doznaje ograniczeń na gruncie 

prawa  zamówień  publicznych,  to  nie  oznacza  to,  że  zamawiający  może  nadużywać  

i  wykorzystywać  swoją pozycję  przy  formułowaniu  postanowień  umowy.  Umowa  w  sprawie 

zamówienia  publicznego,  wieńcząca  proces  udzielenia  zamówienia  publicznego  winna 

uwzględniać  interesy  obu  stron,  a  sposób  formułowania  warunków  umowy  przez 

z

amawiającego  podlega  ocenie  w  kontekście  nadużycia  prawa  (art.  5  k.c.),  ograniczeń 

swobody kontraktowania (353

k.c.) a wręcz nieważności czynności prawnej (art. 58 k.c.). 

Izba nie podzieliła stanowiska Odwołującego w zakresie zarzutu zawartego w punkcie 

1.2 petitum 

odwołania dotyczącego naruszenia art. 7 ust. 1 w zw. z art. 91 ust. 1, 2, 2c i 2d  

w zw. z art. 14 

ustawy Pzp w zw. z art. 487 § 2 k.c. 

Odwołujący  kwestionował  przewidziane  przez  Zamawiającego  w  punkcie  16.1  lit.  a 

tiret 5 i 6 SIWZ przeliczniki dla pojazdów o DMC 7,5 t – 16 t w wysokości 1,81 Cu oraz dla 

pojazdów o DMC powyżej 16 t w wysokości 2,67 Cu. 

Po pierwsze Izba wskazuje, iż zarzut Odwołującego postawiony w ww. zakresie jest 

nietrafiony z przyczyn prawnych, ponieważ w istocie nie dotyczył on kryterium oceny ofert. 

Zauważyć  należy,  iż  zgodnie  z  postanowieniami  punktu  16  SIWZ  Zamawiający 

oczekiwał od wykonawców zaoferowania w ofercie ceny jednostkowej: 1) „Cu” za usunięcie 

pojazdu  w  trybie  art.130a  pojazdu  o  DMC  do  3500  kg  włącznie,  2)  „Cp”  za  każdą  dobę 

przechowania  pojazdu  usuniętego  w  trybie  art.130a  pojazdu  o  DMC  do  3500  kg  włącznie 

oraz  c)  „Cpr”  za każdą  dobę  przechowania  ponad  3  miesiące  pojazdu  usuniętego  w  trybie 

art.130a  pojazdu  o  DMC  do  3500  kg  włącznie.  Powyższe  postanowienia  SIWZ  nie  były 

kwestionowane  przez  odwołującego  się  Wykonawcę,  w  szczególności  Odwołujący  nie 

kwestionował,  że  ceny  jednostkowe  za  pozostałe  usługi  będące  przedmiotem  zamówienia 

będą pochodną cen jednostkowych Cu, Cp i Cpr.  

Dalej  Zamawiający  wskazał,  iż  pozostałe  ceny  jednostkowe,  jakie  będą  miały 

zastosowanie  przy  rozliczeniach  usług  będących  przedmiotem  zamówienia  w  trakcie  jego 

realizacji,  będą  pochodnymi  cen  jednostkowych  Cu,  Cp  i  Cpr,  zgodnie  z  poniższym 

wykazem: dla pojazdu o DMC pow. 7500 kg do 16 000 kg  - 1,81 Cu oraz dla pojazdu o DMC 

pow.  16  000  kg  -  2,67 

Cu.  Z  powyższego  wynika  zatem,  iż  kwestionowane  przez 

O

dwołującego  wskaźniki  w  wysokości  1,81  Cu  oraz  2,67  Cu  miały  znaczenie  na  etapie 

realizacji zamówienia w zakresie rozliczeń między Stronami umowy, nie wpływały natomiast 

na ocenę ofert w świetle ustanowionych kryteriów. 

Następnie  Izba  wskazuje,  że  nie  podzieliła  stanowiska  Odwołującego,  jakoby  brak 

było  podstaw  do  ustanowienia  ww.  przeliczników.  Podstawy  ustanowienia  przez 

Zamawiającego przyjętych przeliczników  dla pojazdów  o DMC  pow.  7500 kg  do  16  000 kg 

oraz  dla  p

ojazdów  o  DMC  pow.  16  000  kg  wynikają  z  przepisów  prawa,  w  tym  prawa 

miejscowego.  

Zgodnie z art. 130a ust. 6 Prd, r

ada powiatu, biorąc pod uwagę konieczność sprawnej 

realizacji  zadań,  o  których  mowa  w  ust.  1-2,  oraz  koszty  usuwania  i  przechowywania 

pojazdów na obszarze danego powiatu, ustala corocznie, w drodze uchwały, wysokość opłat, 

o  których  mowa  w  ust.  5c,  oraz  wysokość  kosztów,  o  których  mowa  w  ust.  2a.  Wysokość 

kosztów,  o których mowa w  ust.  2a,  nie może być  wyższa niż  maksymalna  kwota  opłat  za 

usunięcie  pojazdu,  o  których  mowa  w  ust.  6a.  Zamawiający  określając  wysokości 

przeliczników  dla  innych  niż  pojazd  do  3,5t  rodzajów  pojazdów  zastosował  przeliczniki 

wynikające z analogicznych stawek ustalonych w uchwale z dnia 28 listopada 2019 r. Rady 

m.st.  Warszawy 

nr  XXII/619/2019  w  sprawie  ustalenia  wysokości  opłat  za  usunięcie  

i  parkowanie  pojazdu  oraz  wysokości  kosztów  powstałych  w  przypadku  odstąpienia  od 

usunięcia pojazdu na rok 2020 (np. stawka w ww. uchwale za usunięcie pojazdu do 3,5 t - 

490,00 zł, a stawka za usunięcie pojazdu powyżej 16t - 1308,00 zł, czyli przelicznik 16t/3,5t 

wynosi 2,67) (Dz. Urz. Woj. Maz. poz. 14475).  

Jednocześnie  wysokość  stawek  ustalonych  w  uchwale  nie  może  być  wyższa  niż 

stawek maksymalnych określonych w corocznym obwieszczeniu Ministra Finansów. Zgodnie 

z  przepisem  art.  130a  ust.  6c  Prd,  n

a każdy  rok kalendarzowy  minister  właściwy  do  spraw 

finansów  publicznych  ogłasza,  w  drodze  obwieszczenia,  w  Dzienniku  Urzędowym 

Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” maksymalne stawki opłat, o których mowa w ust. 

6a,  z  uwzględnieniem  zasady  określonej  w  ust.  6b,  zaokrąglając  je  w  górę  do  pełnych 

złotych. Na 2020 rok obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 1 sierpnia 2019 r. w sprawie 

ogłoszenia  obowiązujących  w  2020  r.  maksymalnych  stawek  opłat  za  usunięcie  pojazdu  

z drogi i jego parkowanie na parkingu strzeżonym (M.P. poz. 735) wyznaczyło np. stawkę za 

usunięcie  pojazdu  do  3,5t  na  503,00  zł,  a  za  usunięcie  pojazdu  o  DMC  powyżej  16t  -  na 

1308,00  zł.  Tym  samym  wprowadzenie  wyższych  stawek  za  niektóre  pojazdy,  jak  wnosił 

Odwołujący  spowodowałoby,  że  koszt  usunięcia  pojazdu  mógłby  być  wyższy  od 

maksymalnych stawek 

wynikających z obwieszczenia Ministra Finansów.  

Powyższe potwierdza, że zastosowane przez Zamawiającego przeliczniki dotyczące 

zasad  rozliczenia  -  na  etapie  realizacji  kontraktu  - 

świadczeń  z  zakresu  usług  usunięcia 

pojazdów  o  DMC  pow.  7500  kg  do  16  000  kg  oraz  dla  pojazdów  o  DMC  pow.  16  000  kg 

znajdują uzasadnienie merytoryczne w przepisach prawa. 

Zamawiający  wykazał  również  w  oparciu  o  doświadczenia  z  poprzednich  lat,  że 

pojazdy  o  dopuszczalnej  masie  całkowitej  powyżej  7,5t  stanowią  jedynie  niewielki  odsetek 

(poniżej 0,2%) wszystkich usuwanych pojazdów, czego nie podważał Odwołujący.  

Co  warte  podkreślenia Odwołujący  nie  zaprzeczył  twierdzeniom  Zamawiającego,  że  

usuwanie  pojazdu  niekoniecznie  musi  polegać  na  holowaniu  pojazdu,  ale  może  również 

polegać na odprowadzeniu pojazdu na parking, co w przypadku dyspozycji wydawanych na 

podstawi

e  art.  95  utd  będzie  stanowiło  większość.  W  takiej  sytuacji  nie  ma  potrzeby 

wynajęcia  specjalistycznego  holownika  i  ponoszenia  kosztów  wskazanych  przez 

Odwołującego w wysokości kilku tysięcy złotych.  

Wziąwszy  pod  rozwagę  powyższe  okoliczności,  w  tym  szczególności,  że 

zastosowane  przez  Zamawiającego  przeliczniki  znajdują  uzasadnienie  w  przepisach  prawa 

oraz  że  usuwanie  pojazdów  nie  jest  każdorazowo  związane  z  jego  odholowaniem,  Izba 

uznała, iż postawiony przez Odwołującego zarzut był chybiony. 

Izba  oddaliła  zarzuty  odwołania  zawarte  w  punkcie  2.1  i  2.2  petitum  

w zakresie naruszenia art. 29 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 2 pkt 13 

ustawy Pzp w zw. z art. 405 k.c. w zw. z art. 140 ustawy Pzp. 

W  zakresie  ww.  zarzutów  Odwołujący  kwestionował  postanowienie  zawarte  

w punkcie III 

ust. 2 lit. b) i ust. 3 opisu przedmiotu zamówienia wskazując, że stwarza ono dla 

wykonawcy  kosztowne  świadczenie,  za  które  Zamawiający  nie  ma  zamiaru  zapłacić,  

a dodatko

wo Zamawiający nie określił maksymalnej ilości pojazdów, które będą przewożone, 

gdyż określił jedynie dolny pułap oraz nie wskazał lokalizacji z jakiej i do jakiej ma nastąpić 

przewiezienie  pojazdów  w  ramach  tej  usługi.  Zdaniem  Odwołującego  powyższe 

uniemo

żliwiało  prawidłową  wycenę  oferty  przez  wykonawcę  oraz  mogło  negatywnie  

wpływać  na  zasadniczą  część  zamówienia,  która  będzie  absorbować  zasoby  wykonawcy  

i generować po jego stronie koszty, których nie będzie w stanie zrekompensować, a zatem 

dane świadczenie zawsze będzie generować straty dla wykonawcy. 

Odwołujący  wskazał,  że  analogiczną  nieprecyzyjność  należy  zarzucić  pkt  III  ust.  1  

lit. a), b) i c) opisu przedmiotu zamówienia, ponieważ wykonawca nie zna maksymalnej ilości 

pojazdów,  a  zatem  nie  wie  jakie  środki  będzie  zobowiązany  przeznaczyć  do  realizacji 

zamówienia, co przekłada się na brak możliwości właściwego skalkulowania oferty.  

Odnosząc  się  do  kwestionowanych  przez  Odwołującego  postanowień  SIWZ  Izba 

wskazuje,  iż  nakazanie przez  Izbę  zmian  żądanych  poprzez  odwołującego  się Wykonawcę 

polegających na określeniu maksymalnej ilości pojazdów usuwanych w trybie art. 50a i 130a 

Prd  oraz  usuwanych  lub  ki

erowanych  na  parking  strzeżony  w  przypadkach  określonych  

w  art.  95  utd

,  jak  również  maksymalnej  ilości  pojazdów  do  przemieszczenia  po  podpisaniu 

umowy  oraz 

pojazdów  do  przemieszczenia  miesięcznie,  było  obiektywnie  niemożliwe  do 

zrealizowania. 

Podkreślić  należy,  iż  specyfika  niniejszego  zamówienia  powoduje,  że  brak  jest 

możliwości  określenia  maksymalnej  ilości  pojazdów  z  przyczyn  niezależnych  od 

Zamawiającego.  Jak  wyjaśnił  Zamawiający  ilość  wydanych  dyspozycji  i  ilość  usuwanych 

pojazdów  jest  przede  wszystkim  zależna  od  zachowań  właścicieli  i  kierujących  pojazdami 

oraz  cechuje się  wahaniami  (zarówno  w  ciągu  doby,  jak  i  tygodni  czy  miesięcy  oraz  może 

być  czasowo  zwiększona  lub  zmniejszona  ze  względu  na  np.  czasowe  zmiany  

w  organizacji  ruchu  lub  też  działania  władz  państwowych  związanych  z  bezpieczeństwem 

Państwa). Zamawiający wskazał więc szacunkową średnią wartość wyliczoną na podstawie 

doświadczeń  z  ubiegłych  okresów.  Z  powyższym  stanowiskiem  Zamawiającego  nie 

polemizował  Odwołujący,  który  poprzestał  na  twierdzeniach  dotyczących  braku  możliwości 

kalkulacji  ceny  ofertowej  z  uwagi  na  brak  określenia maksymalnej  liczby  pojazdów,  których 

usunięcia  lub  przemieszczenia  obowiązany  będzie  podjąć  się  wykonawca  w  toku  realizacji 

zamówienia.  Dostrzec  należy,  iż  Odwołujący  nie  podważał  szacunkowych  liczb  pojazdów 

wskazanych  w  SIWZ,  w  szczególności  nie  twierdził,  że  dane  te  są  zaniżone.  Tym  samym 

ma

jąc  na  uwadze  obiektywny  brak  możliwości  przewidzenia  maksymalnej  liczby  ww. 

pojazdów  nie  sposób  postawić  Zamawiającemu  zarzut  sporządzenia  opisu  przedmiotu 

zamówienia z naruszeniem przepisów ustawy Pzp. 

W  zakresie  kwestii  lokaliz

acji  parkingów  Zamawiający  wyjaśnił,  iż  parkingi  na  jakich 

obecnie znajdują się pojazdy i na jakie ewentualnie będą przewożone pojazdy znajdują się 

na  terenie  m.st.  Warszawy,  co  potwierdza  SIWZ.  Jednocześnie  Zamawiający  wskazał,  że  

pojazdy, 

które  będą  przewożone  w  trakcie  trwania  umowy  (nie  dotyczy  to  pojazdów 

zleconych do przewiezienia bezpośrednio po podpisaniu umowy), będą to pojazdy usunięte 

przez  wykonawcę  realizującego  umowę  DM/UM/DPZ/42/PN/37/20  (czyli  zawartą  w  wyniku 

rozstrzygnięcia niniejszego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego) i znajdujące 

się  na  jego  parkingu.  W  oparciu  o  ww.  informacje  oraz  uwzględniając  granice 

administracyjne  m.  st.  Warszawy  wykonawca  winien  dokonać  stosownych  założeń  

i uwzględnić je w cenie ofertowej.  

W  końcu  odnoszącej  się  do  kwestii  przewiezienia  pojazdów  na  koszt  wykonawcy 

wskazać  należy,  iż  wbrew  twierdzeniom  Odwołującego,  ww.  świadczenie  nie  ma 

bezpłatnego  charakteru.  W  ocenie  Izby  Odwołujący  nie  wyjaśnił,  dlaczego  uważał,  że  nie 

może  skalkulować  ww.  kosztów  w  cenie  oferty.  Stanowiska  Odwołującego  nie  potwierdza 

zapis  SIWZ  wskazujący,  że  przewiezienie  pojazdów  nastąpi  na  koszt  wykonawców.  To,  że 

przewiezienie pojazdów ma nastąpić na koszt wykonawców, nie oznacza, że wykonawcy nie 

mogą uwzględnić ww. kosztów w cenie oferty. 

Jednocześnie  jak  wyjaśnił  Zamawiający,  do  czego  po  raz  kolejny  nie  odniósł  się 

Odwołujący,  w  świetle  art.  130a  Prd  właściciel  pojazdu  ma  ponosić  opłatę  za  usunięcie 

pojazdu  i  jego  przechowywanie, 

nie  może  jednak  ponosić  kosztów  przewiezienia  pojazdu 

między parkingami. Zamawiający, mając na uwadze obowiązek dbałości o finanse publiczne 

nie  może  generować  dodatkowych  kosztów,  którymi  nie  będzie  mógł  obciążyć  właściciela 

pojazdu  w  trybie  decyzji  administracyjnej  o

kreślającej  wysokość  kosztów  za  usunięcie 

pojazdu. 

Co więcej, jak zauważył Zamawiający, wykonawca po przewiezieniu pojazdu będzie 

otrzymywał wynagrodzenia za każdą dobę jego przechowywania (przez okres średnio kilku-

kilkunastu  miesięcy  jak  wynika  z  dotychczasowego  doświadczenia  Zamawiającego),  więc 

wykonawca wyliczając swoją cenę koszt przewiezienia pojazdu może wkalkulować w stawkę 

za jedną dobę jego przechowywania. 

Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności podniesionych przez Strony postępowania 

odwoławczego Izba nie znalazła podstaw do uznania przedmiotowych zarzutów za zasadne. 

Nie  zasługiwał  na  uwzględnienie  zarzut  zawarty  w  punkcie  3.1  petitum  odwołania 

dotyczący § 1 ust. 4 pkt 16 wzoru umowy – naruszenia art. 7 ust. 1 i art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp w zw. z art. 354 k.c. i art. 353

 k.c. 

Odnosząc  się  do  ww.  zarzutu  Izba  wskazuje,  że  przedmiotowym  zarzut  został 

podniesiony 

wyłącznie w  petitum  odwołania. We wstępnej  części  odwołania odwołujący  się 

Wykonawca 

zarzucał,  że  określenie  na  godzinę  9.00  obowiązku  przekazywania  zbiorczej 

informacji  o  usuniętych  pojazdach  do  godziny  23.59  dnia  poprzedniego,  jest  żądaniem 

nadmiernym  i  nieproporcjonalnym  i  generuje  zbędne  koszty  w  postaci  konieczności 

opracowywania  tych  zestawień  w  godzinach  nocnych  oraz  że  nie  jest  to  uzasadnione, 

konieczne  i  niezbędne,  a  nadto  Zamawiający  przewiduje  kary  umowne  za  opóźnienia  

w  przekazaniu  danych. 

Odwołujący  w  uzasadnieniu  odwołania  nie  przedstawił  żadnego 

wywodu  merytorycznego  w  zakresie  podniesionego  zarzutu,  zatem  z  treści  odwołania  nie 

można  wywieść  dlaczego  zdaniem  Wykonawcy  wymóg  Zamawiającego  wynikający  z  §  1  

ust. 4  

pkt 16 umowy był nadmierny, nieproporcjonalny i nieuzasadniony. 

Dalej  Izba  wskazuje,  iż  nawet  podniesione  przez  Odwołującego  szczątkowe 

uzasadnienie ww. zar

zutu polegającego na naruszeniu art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp zawarte 

w petitum 

odwołania nie koresponduje ze stanowiskiem Odwołującego. Wbrew twierdzeniom 

Odwołującego wymóg Zamawiającego zawarty w § 1 ust. 4 pkt 16 ustawy Pzp opisany został 

w  sposób  jednoznaczny  i  pełny  oraz  nie  rodził  po  stronie  Odwołującego  wątpliwości 

interpretacyjnych. 

Z treści odwołania nie wynika także, w jaki sposób wymóg Zamawiającego 

określony  w  §  1  ust.  4  pkt  16  wzoru  umowy,  ograniczał  konkurencję.  Podkreślić  należy,  iż 

rolą  środków  ochrony  prawnej,  w  ramach  których  wykonawcy  kwestionują  postanowienia 

specy

fikacji  istotnych  warunków  zamówienia  nie  jest  kształtowanie  SIWZ  w  sposób 

dogodniejszy  dla  wykonawców,  lecz  konwalidacja  sprzecznych  z  prawem  czynności 

zamawiającego 

Ponadto przedmiotowy  zarzut Izba  uznała za uzasadniony  w  świetle  przedstawionej 

przez  Za

mawiającego  argumentacji,  który  wskazywał,  że  przesyłanie  raportów  jak 

najwcześniej  jest  niezbędne  Zamawiającemu  do  udzielania  informacji  właścicielom 

pojazdów, którzy zgłaszają się do Zamawiającego od samego rana, o tym gdzie pojazd się 

znajduje i w jaki 

sposób można go odebrać. Nieposiadanie przez Zamawiającego informacji 

o pojazdach usuniętych poprzedniego dnia, w szczególności informacji o aktualnym miejscu 

przechowywania  pojazdu  może  skutkować  skargami  obywateli,  którzy  dzwoniąc  do 

Zamawiającego nie będą mogli uzyskać rzetelnych informacji.  

Z uwagi na powyższe ww. zarzut nie zasługiwał na uwzględnienie. 

Nie  zasługiwał  na  uwzględnienie  zarzut  zawarty  w  punkcie  3.3.  petitum  odwołania 

doty

czący  §  4  ust.  4  akapit  4  umowy,  naruszenia  art.  139  ust.  1  ustawy  Pzp  w  zw.  

z art. 353

 k.c. w zw. z art. 472 k.c. a contrario w zw. z art. 473 k.c. w zw. z art. 5 k.c. w zw.  

z art. 7 ust. 1 w zw. z art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp. 

W  pierwszej  kolejności  wskazać  należy,  iż  Odwołujący  nie  wykazał  zasadności 

usunięcia  postanowienia  zawartego  §  4  ust.  4  akapit  4  umowy.  Dostrzec  należy,  iż 

Odwołujący kwestionował w istocie dwa wskazane przez Zamawiającego przykłady sytuacji, 

w  których  Zamawiający  nie  zaakceptuje  dokumentów  złożonych  przez  wykonawcę  celem 

udowodnienia Zamaw

iającemu, że zostały wykonane jakiekolwiek czynności zmierzające do 

usunięcia pojazdu.  

Po pierwsze Odwołujący wskazywał, iż nie może być sytuacji, w której Zamawiający 

nie uzna  przedstawionych dowodów  wynikających z  niespójności  danych pomiędzy  danymi 

pod

miotu  wydającego  dyspozycję  usunięcia  pojazdu  a  danymi  zawartymi  w  Ewidencji 

zleceń,  gdyż  w  przypadku  odstąpień  (czyli  odwołania  jadącego  do  zlecenia  kierowcy) 

wykonawca  nie  może  porównać  ani  zweryfikować  danych  podanych  telefonicznie 

wykonawcy  przez  pracownika  Straży  Miejskiej  (na  tej  podstawie  wpisywane  są  wówczas 

dane do ewidencji), jak i w

ykonawca nie jest w stanie zweryfikować co strażnik miejski wpisał 

w dyspozycji bo jej wykonawca nie otrzymuje. Powyższe twierdzenie Odwołującego zostało 

podważone  przez  Zamawiającego,  który  wskazał,  że  zgodnie  z  §  2  ust.  1,  2  i  3 

rozporządzenia  Ministra  Spraw  Wewnętrznych  i  Administracji  z  dnia  22  czerwca  2011  r.  

w  sprawie  usuwania  pojazdów,  których  używanie  może  zagrażać  bezpieczeństwu  lub 

porządkowi  ruchu  drogowego  albo  utrudniających  prowadzenie  akcji  ratowniczej  (Dz.  U.  

z 2018 r., poz. 2285) usunięcie pojazdu z drogi rozpoczyna się z chwilą wydania uprawnionej 

jednostce dyspozycji usunięcia pojazdu. Dyspozycję usunięcia pojazdu wydaje niezwłocznie 

w formie pisemnej funkcjonariusz lub pracownik uprawnionego podmiotu, po upewnieniu się, 

że  istnieją  przesłanki  do  usunięcia  pojazdu.  Dyspozycję  można  wydać  ustnie,  w  tym  za 

pośrednictwem  środków  łączności. W  takim  przypadku  dyspozycja  wymaga  niezwłocznego 

potwierdzenia  w  formie  pisemnej.  Z 

ww.  przepisów  wprost  wynika,  iż  wykonawca  jako 

podmiot  przyjmujący  dyspozycję  usunięcia  pojazdu  ma  możliwość  zapoznania  się  z  jej 

treścią oraz zweryfikowania treści w niej zawartych.  

Ponadto  jak  wyjaśnił  Zamawiający  literówki  znajdujące  się  w  dokumentach  nie 

dyskwalifikują  automatycznie  zlecenia,  a  mogą  zostać  sprostowane,  wyjaśnione  przez 

wykonawcę. Jednocześnie Zamawiający wskazał, iż pod określeniem „niespójności” miał na 

myśli takie niezgodności, których nie da się wyjaśnić. 

Po  drugie  Odwołujący  wskazywał,  że  naruszenie  stanowi  również  postanowienie  

o  treści  „brak  potwierdzenia  przyjęcia  zlecenia  przez  kierowcę  usuwającego  pojazd”  i  to 

mimo oczywistości, że zlecenie wykonano, a brakuje formalnej i nieistotnej kwestii, która jest 

wykazywana  innymi  środkami.  Odnośnie  powyższego  zważyć,  iż  katalog  sytuacji 

wskazanych przez 

Zamawiającego w akapicie czwartym § 4 ust. 4 umowy był przykładowy, 

otwarty

. Ponadto jak wynika z omawianego postanowienia umownego, Zamawiający nałożył 

na  przyszłego  wykonawcę  zamówienia  obowiązek  udowodnienia,  że  wykonawca  wykonał 

jakiekolwiek czynności zmierzające do usunięcia pojazdu. Tym samym mając na uwadze, że 

przedmiotowe  zadanie  publiczne 

w  całości  będzie  realizował  wykonawca,  to  za  zasadne 

należy  uznać  oczekiwanie  od  przyszłego  wykonawcy  zamówienia  takiej  organizacji  pracy,  

w  tym  należytego  prowadzenia  stosownej  dokumentacji,  w  sposób  dający  Zamawiającemu 

podstawę do wypłaty wynagrodzenia wykonawcy. Ponadto Izba wskazuje, iż Odwołujący nie 

podnosił  jakoby  potwierdzenie  przyjęcia  zlecenia  przez  kierowcę  usuwającego  pojazd 

wiązało się z nadmiernymi niedogodnościami. 

Z  uwagi  na  powyższe  w  ocenie  Izby  przedmiotowy  zarzut  nie  mógł  zostać 

uwzględniony. 

Izba nie uwzględniła zarzutu naruszenia art. 139 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 353

k.c. w zw. z art. 472 k.c. a contrario w zw. z art. 473 w zw. z art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1  

w zw. z art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp (pkt 3.4 petitum 

odwołania). 

W  zakresie  przedmiotowego  zarzutu  wskazać  należy,  iż  realizacja  zadania 

publicznego  objętego  niniejszym  postępowaniem  o  udzielenie  zamówienia  odbywać  się 

będzie w całości przez wykonawcę. Przyszły wykonawca zamówienia w świetle postanowień 

umowy  zobowiązany  będzie  do  starannego  i  należytego  prowadzenia  dokumentacji 

związanej  m.in.  z  odwołaniem  zlecenia  usunięcia  pojazdu,  ponieważ  założeniem 

wynikającym  z  umowy  jest  to,  iż  to  na  wykonawcy  ciąży  obowiązek  udowodnienia 

Zamawiającemu,  że  zostały  wykonane  jakiekolwiek  czynności  zmierzające  do  usunięcia 

pojazdu. 

Zatem  to  jakie  dowody  zostaną  zgromadzone  w  danej  sprawie  administracyjnej 

zależne  jest  wyłącznie  od  wykonawcy.  To  na  podstawie  przedłożonych  przez  wykonawcę 

dowodów  organ  I  instancji  (Zamawiający),  organ  II  instancji  a  także  sądy  administracyjne 

będą podejmować rozstrzygnięcia w sprawach związanych z powstaniem kosztów usuwania 

pojazdów  w  przypadku  odwołania  dyspozycji  usunięcia  pojazdów.  Nie  ma  również 

przeszkód, by wykonawca na  etapie postępowań odwoławczych czy sądowych przedkładał 

doda

tkowe  dowody  potwierdzające  powstanie  kosztów.  Tym  samym  kluczowe  jest 

szczegółowe  dokumentowanie  podejmowanych  przez  wykonawcę  czynności  związanych  

z odwołaniem dyspozycji usunięcia pojazdu. 

Wobec  powyższego  nie  dziwi  okoliczność,  iż  Zamawiający  będący  jednocześnie 

organem pierwszej instancji w sprawach administracyjnych, 

mając na względzie wynikający 

z  art.  7  Kodeksu  postępowania  administracyjnego  interes  społeczny  oraz  słuszny  interes 

obywateli 

dąży jego zabezpieczenia, aby właściciele pojazdów nie ponosili nieuzasadnionych 

kosztów. 

Wobec 

powyższego 

Izba 

nie 

nakazała 

Zamawiającemu 

usunięcia 

k

westionowanego przez Odwołującego postanowienia umownego. 

Izba  nie  uwzględniła  zarzutu  naruszenia  art.  2  pkt  13  w  zw.  z  art.  139  ustawy  Pzp  

w zw. z art. 353

 k.c. w zw. z art. 405 k.c. w zw. z art. 835 k.c. w zw. z art. 50a Prd (punkt 3.5 

petitum 

odwołania). 

Zgodnie z art. 50a ust. 1, 2, 3 i 4 Prd, pojazd pozostawiony bez tablic rejestracyjnych 

lub pojazd, którego stan wskazuje na to, że nie jest używany, może zostać usunięty z drogi 

przez straż gminną lub Policję na koszt właściciela lub posiadacza. Pojazd usunięty w trybie 

określonym w ust. 1, nieodebrany na wezwanie gminy przez uprawnioną osobę w terminie 6 

miesięcy  od  dnia  usunięcia,  uznaje  się  za porzucony  z  zamiarem  wyzbycia się.  Pojazd ten 

przechodzi  na  własność  gminy  z  mocy  ustawy.  Przepisu  ust.  2  nie  stosuje  się,  gdy 

nieodebranie  pojazdu  nastąpiło  z  przyczyn  niezależnych  od  osoby  zobowiązanej.  Przepis 

ust.  2  stosuje  się  odpowiednio,  gdy  w  terminie  6  miesięcy  od  dnia  usunięcia  pojazdu  nie 

została ustalona osoba uprawniona do jego odbioru. 

Mając  na  uwadze  powyższe  przepisy  prawa  wskazać  należy,  iż  Odwołujący  nie 

prowadził  w  toku  rozprawy  polemiki  z  Zamawiającym  odnośnie  podniesionej  w  odpowiedzi 

na  odwołanie  interpretacji  art.  50a  Prd,  w  kontekście  rodzaju  kosztów  (koszty  usunięcia 

pojazdu, a nie jego przechowania)

, którymi może zostać obciążony właściciel lub posiadacz 

pojazdów. 

Zamawiający  w  ust.  5  §  4  wzoru  umowy  wskazał,  że  pojazdy  usunięte  

z drogi w trybie art. 50a [Prd] przechowywane są nieodpłatnie przez wykonawcę przez okres 

8 miesięcy, z zastrzeżeniem postanowień ust. 6. Z kolei w myśl ust. 6, po  upływie  terminu  

określonego    w  ust.  5,  wykonawca    przechowuje    pojazdy    do    czasu  otrzymania  od 

Zamawiającego pisemnego zlecenia demontażu pojazdu z tym, że od dziewiątego miesiąca 

przechowywania pojazdów, obowiązują opłaty przewidziane w ust. 3 pkt 3. 

Nie 

było  sporu między  Stronami,  iż  od  9 miesiąca  wykonawcy  będzie  przysługiwało 

wynagrodzenie  za  przechowanie  pojazdów.  Sporny  był  okres  8  miesięcy,  przez  który 

wykonawca obowiązany będzie przechowywać pojazdy usunięte z drogi w trybie art. 50a Prd 

nieodpłatnie.   

Na  wstępie  Izba  wskazuje,  iż  stanowisko  prezentowane  przez  Odwołującego  

i  sformułowane  przez  wykonawcę  żądania  były  niespójne.  Słusznie  zwrócił  uwagę 

Zamawiający  na  niekonsekwencję  Odwołującego,  który  z  jednej  strony  kwestionował 

„bezpłatny”  okres  przechowywania  pojazdów  usuniętych  w  trybie  art.  50a  przez  okres  8 

miesięcy,  z  drugiej  zaś  strony  zgadzał  się,  w  razie  nieuwzględnienia  jego  pierwszego 

wniosku,  na  „bezpłatny”  okres  przechowywania  ww.  pojazdów  przez  okres  6  miesięcy  

i proponował zmianę treści SIWZ na taki zapis. 

Następnie  Izba  wskazuje,  iż  Odwołujący  nie  wykazał,  że  realizacja  usług  objętych 

przedmiotem  ww.  zamówienia  nie  będzie  ekwiwalentna  w  świetle  uzyskanych  przez 

wykonawcę  korzyści  z  tytułu  przekazania  pojazdu  do  utylizacji  po  otrzymaniu  zlecenia  od 

Zamawiającego.  Jak  wyjaśnił  Zamawiający  przechowanie  pojazdów  usuniętych  w  trybie  

art.  50a  Prd  odbywa  się  „nieodpłatnie”,  gdyż  ze  specyfiki  tych  pojazdów  wynika,  że  są  to 

pojazdy  nieużytkowane,  dla  których  trudno  ustalić  właściciela  i  których  część  zostanie 

uznana  za  porzucone  i  przekazana  „nieodpłatnie”  wykonawcy  do  demontażu.  Z  kolei 

Odwołujący,  świadczący  od  wielu  lat  usługi  na  rzecz  Zamawiającego,  nie  wykazał  jakie 

koszty osiąga wykonawca w związku z przekazaniem pojazdów do demontażu. Odwołujący 

nie  pokazał  także,  jakie  koszty  generuje  przechowywanie  pojazdów  na  parkingu.  Wobec 

braku  inicjatywy  dowodowej  Odwołującego  w  tym  zakresie  niemożliwa  była  ocena 

zarzucanego przez Wykonawcę braku ekwiwalentności świadczeń. Innymi słowy Odwołujący 

nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających, iż przychód osiągnięty z tytułu utylizacji 

pojazdów nie zrekompensuje wydatków poniesionych na ich przechowywanie. 

Co  więcej,  Odwołujący  nie  kwestionował  dowodu  złożonego  przez  Zamawiającego 

stanowiącego  zestawienie  pojazdów  usuniętych  w  trybie  art.  50a  Prd,  przejętych  na 

własność m.st. Warszawy i przekazanych do demontażu. Z ww. dowodu wynikało, iż w roku 

2017  i  2018 

znacząca  większość  pojazdów  przekazanych  do  demontażu  Odwołującemu 

oraz  Przystępującemu  została  przekazana  do  utylizacji.  Z  kolei  w  roku  2019  Zamawiający 

wydał Odwołującemu dyspozycję utylizacji dla 733 pojazdów z 734 ogólnej liczby pojazdów 

usuniętych  w  ww.  trybie.  W  przypadku  Przystępującego  w  roku  2019  zutylizowane  zostały 

wszystkie pojazdy przekazane do demontażu (427). 

Powyższe  potwierdza  również  stanowisko  Zamawiającego,  iż  jakkolwiek  zastrzegł  

w postanowień umowy możliwość przekazania pojazdów usuniętych w trybie art. 50a Prd do 

sprzedaży,  to  jednak  dotychczasowe  doświadczenia  Zamawiającego  wskazują,  iż  pojazdy 

usuwane w ww. trybie nie nadają się do dalszej eksploatacji. Zamawiający wskazał, iż do tej 

pory żaden pojazd nie został przeznaczony do sprzedaży, czego nie podważał Odwołujący.  

Za  przekonujące  Izba  uznała  również  wyjaśnienia  Zamawiającego  co  do 

przewidzianego w postanowieniach SIWZ okresu 8 

– miesięcy. Zamawiający wyjaśnił, iż jest 

to  czas  niezbędny  na  zakończenie  wszelkich  procedur  związanych  z  przejęciem  pojazdu 

oraz  jego  utylizacją.  Nie  zawsze  bowiem  przejęcie  pojazdu  na  własność  m.st.  Warszawy 

następuje  po  6 miesiącach z  uwagi  na  np.  obowiązujące  procedury  związane z  ustaleniem 

kolejnych właścicieli pojazdu. 

Biorąc  pod  uwagę  ww.  okoliczności,  w  tym  brak  aktywności  dowodowej 

Odwołującego, przedmiotowy zarzut Izba uznała za niewykazany. 

Nie potwierdził się zarzut naruszenia art. 139 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 353

 k.c. 

w zw. z art. 472 k.c. a contrario w zw. z art. 473 w zw. z art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 w zw. 

z art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp (pkt 3.6 petitum 

odwołania). 

Zgodnie  z  §  4  ust.  7  wzoru  umowy,  na  wniosek    Zamawiającego,    wykonawca  

dokona  utylizacj

i/demontażu pojazdów przechowywanych na parkingach strzeżonych (w tym 

również  parkingach  Zamawiającego),  o których  mowa  w  art.  50a  oraz  130a  [Prd],  nie 

obciążając  Zamawiającego  żadnymi  dodatkowymi  kosztami,  poza  określonymi  w  niniejszej 

umowie.  

W  zakresie  ww.  zarzutu  Izba  podtrzymuje  stanowisko  zaprezentowane  w  ramach 

zarzutu  zawartego  w  punkcie  2.1  i  2.2  petitum 

odwołania  w  kontekście  braku  określenia  

w  SIWZ  lokalizacji  parkingów  Zamawiającego,  tym  samym  niezasadne  jest  powielanie 

argumentacji. 

Odnośnie  braku  wiedzy  Odwołującego  co  do  stanu  technicznego  pojazdów,  które 

będą  poddawane  utylizacji/demontażowi  skutkującej  brakiem  możliwości  prawidłowej 

kalkulacji  ceny  oferty  Izba  podtrzymuje  stanowisko  zawarte  w  zarzucie  3.5  petitum 

odwołania. 

Jedno

cześnie wskazać należy, iż  słusznie dostrzegł Zamawiający, że Odwołujący nie 

kwestionował  zapisów  SIWZ  poprzez  brak  podania  liczby  pojazdów,  które  zostaną 

przekazane 

do demontażu z parkingów wykonawcy. 

Biorąc pod uwagę ww. okoliczności zarzut nie zasługiwał na uwzględnienie. 

Izba stwierdziła, że Odwołujący nie wykazał zarzutu zawartego w punkcie 3.7 petitum 

odwołania, tj. naruszenia art. 29 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 1 w zw. z art. 139 ustawy Pzp  

w zw. z art. 353

 k.c. w zw. z art. 384 k.c. z uwagi na brak uregulowania w postanowieniach 

umowy  sytuacji  wykonawcy,  w  tym  kwestii  wynagrodzenia  w  okresie  działania  siły  wyższej 

związanej  z  epidemią  COVID  –  19,  powodującej  brak  lub  ograniczenie  liczby  zleceń 

przekazywanych wykonawcy zamówienia. 

W k

ontekście ww. zarzutu Izba po raz kolejny wskazuje, że Odwołujący nie podważał 

stanowiska Zamawiającego, który akcentował, iż przepisy prawa (art. 50a Prd oraz art. 130a 

Prd) określają jakie koszty i opłaty są przewidziane za usuwanie pojazdów i jednoznacznie 

wskazują,  iż  rozliczenie za  wykonane zadanie publiczne  dotyczy  każdego  pojazdu  osobno,  

a nie za pozostawanie wykonawcy w gotowości do realizacji zamówienia publicznego. Tym 

samym  specyfika  przedmiotowego  zamówienia  publicznego  wynikająca  z  braku  możliwości 

przewidzenia  z  góry  faktycznej  liczby  pojazdów,  które  zostaną  usunięte  i  związane  z  tym 

rozliczenie  za  każdy  usunięty  pojazd  pozostają  w  sprzeczności  z  żądanym  przez 

Od

wołującego  wprowadzeniem  do  umowy  wynagrodzenia  za  pozostawanie  wykonawcy  

„w gotowości”.  

Ponadto wskazać należy, iż ustawodawca w ustawach związanych z zapobieganiem 

przeciwdziałaniem  i  zwalczaniem  COVID  -  19  nie  zdecydował  się  na  zmianę  sposobu 

rozlicz

ania  ww.  usług  przewidzianych  w  przepisach  ustawy  Prawo  o  ruchu  drogowym.

Niezależnie  od  powyższego,  gdyby  nawet  przyjąć  hipotetyczną  możliwość 

wprowadzenia do wzoru umowy wynagrodzenia wykonawcy za postawanie w gotowości, to 

Izba  wskazuje,  że  Odwołujący  i  w  tym  aspekcie  nie  sprostał  ciężarowi  dowodowemu,  

o  którym  mowa  w  art.  190  ust.  1  ustawy  Pzp.  Odwołujący  nie  wytłumaczył  i  nie  wykazał, 

dlaczego 

wynagrodzenie  wykonawcy  za  pozostawanie  w  gotowości  winno  zostać 

ukształtowane  na  poziomie  100 000  zł  miesięcznie  brutto.  Powyższa  kwota  nie  została 

poparta  przez  Odwołującego  żadnymi  wyliczeniami  referującymi  do  kosztów  prowadzenia 

działalności gospodarczej w skali miesiąca.  

Wobec  powyższych  okoliczności  w  ocenie  Izby  przedmiotowy  zarzut  podlegał 

oddaleniu. 

Za  nieuzasadniony  Izba  uznała  zarzut  zawarty  w  punkcie  3.8  petitum  odwołania 

dotyczący naruszenia art. 29 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 1 i 2 w zw. z art. 139 ust. 1 ustawy 

Pzp w zw. z art. 353

k.c. w zw. z art. 354 k.c. w zw. z art. 483 k.c. w zw. z 

art. 484 § 2 k.c. 

dotyczący kar umownych zastrzeżonych w § 7 ust. 2 pkt 2), 4), 5), 7) i 9) wzoru umowy. 

Izba  wskazuje,  iż  lektura  odwołania  prowadzi  do  wniosku,  że  Odwołujący  nie 

przeprowadził  analizy  merytorycznej  ww.  kar  umownych,  w  szczególności  w  aspekcie  ich 

wysokości.  Odwołujący  w  zakresie  kary  umownej  zastrzeżonej  w  §  7  ust.  2  pkt  4,  5,  7  i  9 

wzoru  umowy  nie  przedstawił  żadnego  stanowiska  uzasadniającego  żądanie  ich  obniżenia 

do  wysokości  postulowanej  przez  wykonawcę.  Za  niewystarczający  w  ocenie  Izby  należy 

uznać ogólny wywód Odwołującego dotyczący funkcji kary umownej i argumenty o rażącym 

zawyżeniu kar umownych.  

Odwołujący  odniósł  się  jedynie  do  kary  umownej  zastrzeżonej  w  §  7  ust.  2  pkt  2 

wzoru  umowy  (przywołując  ją  zresztą  jako  przykład),  za  każdą  rozpoczętą  godzinę  zwłoki 

wykonania  zlecenia  usunięcia  pojazdu  w  trybie  art.  130a  Prd  -  w  wysokości  200  zł 

wskazując,  że  już  1  minuta  spóźnienia  generuje  ww.  karę.  Odwołujący  pominął  całkowicie 

stanowisko  Zamawiającego,  który  wskazywał,  że  wykonawca  może  zostać  obciążony  karą 

tylko za zawinione przez siebie opóźnienie w realizacji zlecenia. Tym samym nie jest tak, iż 

w  przypadku, gdy  wykonawca spóźni  się w  wykonaniu  zlecenia usunięcia pojazdu  w  trybie 

art. 130a Prd choćby o jedną minutę automatycznie zostanie mu naliczona kara umowna. To 

od wykonawcy zamówienia w dużej mierze będzie zależało, czy wykaże Zamawiającemu, iż 

spóźnienie  nastąpiło  z  przyczyn  od  wykonawcy  niezawinionych,  czy  też  nie.  Ponadto  

w  ocenie  Izby  Odwołujący  nie  wykazał  zasadności  obniżenia  rzeczonej  kary  umownej  do 

wskazywanej  kwoty  80  zł.  W  treści  odwołania  Wykonawca  nie  poświęcił  nawet  jednego 

zdania uzasadnieniu ww. żądania.  

W  świetle  ww.  okoliczności  Izba  nie  stwierdziła  jakoby  Zamawiający  zastrzegł  ww. 

kary  umowne 

w  wysokości  rażąco  wygórowanej  i  nieproporcjonalnej  do  przedmiotu 

zamówienia. 

Nie zas

ługiwał na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 w zw. z art. 139 ust. 1 

ustawy Pzp w zw. z art. 353

k.c. w zw. z art. 484 § 2 k.c. w zw. z art. 483 w zw. z art. 476 

k.c. 

dotyczący kary umownej zastrzeżonej w § 7 ust. 2 pkt 3 wzoru umowy (punkt 3.9 petitum 

odwołania). 

W § 7 ust. 2 pkt 2 i 3 wzoru umowy Zamawiający przewidział, że wykonawca zapłaci 

karę  umowną  odpowiednio  za  każdą  rozpoczętą  godzinę  zwłoki  wykonania  zlecenia 

usunięcia pojazdu w trybie art. 130a [Prd] albo art. 50a [Prd] - w wysokości 200 zł. 

W ocenie Izby zastrzeżone kary umowne, o których mowa powyżej, były uzasadnione 

w  stosunku  do  pr

zedmiotu  zamówienia.  Podkreślić  należy,  iż  Odwołujący  pominął 

postanowienia  opisu  przedmiotu  zamówienia  wskazujące,  iż  wykonawca  zobowiązany 

będzie  do  dojazdu  do  zlecenia  (licząc  od  momentu  przyjęcia  zlecenia  przez  dyspozytora 

wykonawcy)  w  czasie  nie  dłuższym  niż  60  minut  w  przypadku  zlecenia  z  art.  50a  Prd,  

60  minut  w  przypadku  zlecenia  z  art.  130a  Prd  i  pojazdu  powyżej  16  000  kg  DMC  oraz  

30  minut  w  przypadku  zlecenia  z  art.  130a  Prd  i  pojazdu  do  16  000  kg  DMC. 

W  świetle 

powyższych postanowień SIWZ za niezrozumiały należy uznać wniosek Odwołującego, aby 

w  przypadku  dyspozycji  z  art.  50a  Prd  oraz  art. 130a  Prd 

dla pojazdów powyżej 16 000 kg 

kara  była  naliczana  za  dobę  zwłoki,  podczas  gdy  czas  dojazdu  do  zlecenia  wynosi 

maksymalnie 1 godzinę. Tym bardziej taki wniosek nie znajduje uzasadnienia w przypadku 

dyspozycji usunięcia pojazdów w trybie art. 130a Prd o DMC do 16 000 kg, dla których jako 

maksymalny czas przewidziano 30 minut.   

Ponadto  jak  wskazał  Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie,  z  czym  nie 

polemizował  Odwołujący,  w  przetargu  DPZ/72/PN/66/17  maksymalny  czas  dojazdu  od 

otrzymania  zlecenia  usunięcia  w  trybie  50a  Prd  wynosił  24  godziny  stąd  zasadne  było 

określenie też kary miernikiem doby. 

W  świetle  powyższych  okoliczności  za  nieuzasadniony,  w  kontekście  opisu 

przedmiotu zamówienia, należy uznać wniosek Odwołującego poprzez zmianę w § 7 ust. 2 

pkt 2 i 3 wzoru umowy 

wyrażenia „godzinę” zwrotem „dobę”. 

Izba nie uwzględniła zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 w zw. z art. 139 ust. 1 ustawy 

Pzp w zw. z art. 353

k.c. w zw. z art. 354 k.c. w zw. z art. 483 k.c. w zw. z art. 484 § 2 k.c.  

w  zw.  z  art.  472  k.c.  i  art.  473  k.c.  w  zw.  z  art.  405  k.c.  dotyczącego  kary  umownej 

zastrzeżonej w § 7 ust. 2  pkt 6 wzoru umowy (pkt 3.10 petitum odwołania).  

Zgodnie  z  §  7  ust.  2  pkt  6  wzoru  umowy,  wykonawca  zapłaci  Zamawiającemu  karę 

umowną za odmowę usunięcia pojazdu w wysokości 1000 zł za każdy przypadek, przy czym 

Zamawiający  zastrzega  sobie  prawo  do  wyznaczenia,  innego  podmiotu  do  realizacji  tego 

zgłoszenia.  Koszty  i  ryzyko  związane  z  wykonaniem  zastępczym  poniesie  w  całości 

Wykonawca.  

Za  nietrafione  Izba  uznała  twierdzenia  Odwołującego,  iż  kara  ta  obejmuje  również 

okoliczności niezawinione przez wykonawcę, w kontekście dokonanej przez Zamawiającego 

w 

dniu  20  lipca  2020  r.  modyfikacji  treści  SIWZ  (pkt  3  ppkt  6).  Z  dokonanej  przez 

Zamawiającego zmiany postanowień SIWZ wynika, iż wykonawca ponosi odpowiedzialność 

za  przypadki  niewykonania  lub  nienależnego  wykonania  umowy  na  zasadach  ogólnych 

określonych w kodeksie cywilnym, w szczególności w art. 471 k.c.,  jednakże może zwolnić 

się  z  odpowiedzialności  poprzez  wykazanie,  że  nie  ponosi  odpowiedzialności  za  dany 

przypadek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. 

Ponadto  stanowisko  prezentowane  przez  Od

wołującego  nie  było  spójne.  Z  jednej 

strony Odwołujący wskazywał, iż w przypadku ww. kary umownej zachodzi podwójne karanie 

wykonawcy, z drugiej zaś w toku rozprawy twierdził, iż nie odmawia Zamawiającemu prawa 

do  określenia  wykonania  zastępczego.  W  tym  miejscu  stwierdzić  należy,  iż  słusznie 

argumentował  Zamawiający,  iż  odmowa  realizacji  zlecenia  przez  wykonawcę  nie  zwalnia 

Zamawiającego  z  obowiązku  usunięcia  pojazdu,  które  i  tak  musi  zlecić  innej  firmie,  a  tym 

samym  kosztami  wykonania  zastępczego  obciążyć  wykonawcę,  gdyż  taka  jest  funkcja  tej 

instytucji. 

Odwołujący  nie  polemizował  z  twierdzeniami  Zamawiającego,  iż  w  sytuacji 

odmowy  wykonania  zlecenia  przez  wykonawcę,  Zamawiający  musi  wykonać  dodatkową 

pracę  w  celu  znalezienia  innego  wykonawcy,  a  czynności  te  będę  generować  po  stronie 

Zamawiającego koszty, których rekompensatą ma być kwota kary. 

Nadto Izba wskazuje, iż Odwołujący nie wyjaśnił na jakiej podstawie przyjął, że koszty 

wykonania zastępczego w przypadku wartości jednostkowej usługi w kwocie 200 zł wyniosą 

500 zł.  

Ze  względu  na  powyższe  okoliczności,  w  szczególności  dokonaną  zmianę  SIWZ 

kreującą  odpowiedzialność  wykonawcy  w  przypadkach,  za  które  wykonawca  ponosi 

odpowiedzialność, ww. zarzut Izba uznała za nieuzasadniony. 

Za nieuzasadniony Izba 

uznała zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 w zw. z art. 139 ust. 1 

ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  353

k.c.  w  zw.  z  art.  484  §  2  k.c.  w  zw.  z  art.  483  k.c.  w  zw.  

z  art.  472  k.c.  i  art.  473  k.c.  w  zw.  z  art.  405  k.c.  poprzez  zastrzeżenie  kary  umownej 

przewidzianej w 

§ 7 ust. 2 pkt 10 wzoru umowy (punkt 3.12 petitum odwołania). 

Odwołujący podniesiony wyżej zarzut uzasadnił jednym ogólnym zdaniem, iż kary tej 

nie  powinno  być,  ponieważ  szkoda  powstała  w  okolicznościach  wskazanych  w  ww. 

postanowieniu  umownym  jest  naprawiana  z  OC  wykonawcy,  zatem  nie  ma  podstaw  do 

karania wykonawcy, gdyż Zamawiający nie ponosi w tym zakresie żadnej szkody. 

Stosownie  do 

§  7  ust.  2  pkt  10  wzoru  umowy,  wykonawca  zapłaci  Zamawiającemu 

karę  umowną  za  mechaniczne  uszkodzenie  pojazdu  po  otrzymaniu  od  Zamawiającego 

informacji o przejściu prawa własności pojazdu na rzecz m.st. Warszawy, w wysokości 200 zł 

za każdy pojazd.  

Odnosząc  się  do  powyższego  Izba  wskazuje,  iż  wbrew  obowiązkowi  wynikającemu  

z  art.  190  ust.  1  ustawy  Pzp 

nie  zostało  przez  Odwołującego  wykazane,  że  szkody  

w uszkodzeniu pojazdów faktycznie będą naprawiane z polisy OC wykonawcy. Na powyższą 

okoliczność Odwołujący nie przedstawił żadnego dowodu. 

Co  więcej,  Odwołujący  nie  polemizował  ze  stanowiskiem  Zamawiającego,  iż  celem 

zastrzeżonej  kary  umownej  jest  zmobilizowanie  wykonawcy  do  dbania  o  powierzone 

pojazdy,  stanowiące  własność  Zamawiającego.  Nie  odniósł  się  także  do  twierdzeń 

Zamawiającego,  który  upatrywał  szkody  w  spadku  wartości  pojazdu,  którego  polisa  OC 

wykonawcy nie zrekompensuje.  

Z uwagi na powyższe ww. zarzut nie został uwzględniony. 

Nie  zasługiwał  na  uwzględnienie  zarzut  zawarty  w  punkcie  3.14  petitum  odwołania 

dotyczący  naruszenia  art.  130a  ust.  5c  Prd  w  zw.  z  art.  29  ust.  1  i  2  w  zw.  z  art.  7  ust.  1 

ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  58  k.c.  w  zw.  z  wyrokiem  Trybunału  Konstytucyjnego  w  sprawie  

K 6/17 w zw. z art. 483 k.c. 

Stosownie  do  treści  art.  130a  ust.  5c  Prd,  pojazd  usunięty  z  drogi  w  przypadkach 

określonych w ust. 1-2 oraz art. 140ad ust. 7 umieszcza się na wyznaczonym przez starostę 

parkingu  s

trzeżonym  do  czasu  uiszczenia  opłaty  za  jego  usunięcie  i  parkowanie,  

z uwzględnieniem ust. 7. 

Zgodnie  natomiast  z  art.  130a  ust.  7  Prd,  wy

danie  pojazdu  następuje  po  okazaniu: 

(utracił  moc),  2)  w  przypadku,  o  którym  mowa  w art.  140ad  ust.  7 -  dowodu  uiszczenia 

opłaty,  o  której  mowa  w  ust.  5c,  oraz  dowodu  uiszczenia  kaucji,  a  także  po  usunięciu 

przyczyny umieszczenia pojazdu na parkingu. 

Jak  wynika  zatem  z  powyższych  przepisów  aktualnie  wymóg  okazania  dowodu 

uiszczenia  opłaty,  o  której  mowa  w  art.  130a  ust.  5c  Prd  dotyczy  sytuacji  wskazanej  

w  art.  130a  ust.  7  Prd.  Wskazać  należy,  iż  Zamawiający  wprost  w  §  1  ust.  4  

pkt 11 umowy 

wskazał, iż wykonawca zobowiązany jest do sprawdzania, jeśli przepisy tego 

wymagają,  przed  wydaniem  pojazdu,  prawidłowości  dokonanych  wpłat  za  usunięcie  

i  przechowywanie  pojazdu  przez  osoby  zgłaszające  się  po  jego  odbiór.  Tym  samym  na 

gruncie  postanowień  SIWZ  Zamawiający  uszczegółowił,  iż  sytuacja  sprawdzenia  przez 

wykonawcę  dokonania  wpłat  za  usunięcie  i  przechowywanie  pojazdu  przez  osoby 

zgłaszające  się  po  jego  odbiór,  dotyczy  sytuacji,  gdy  przepisy  prawa  tego  wymagają. 

Jednocześnie w § 7 ust. 5 wzory umowy Zamawiający wskazał, iż sytuacja wydania pojazdu 

bez  wniesienia  opłaty  za  usunięcie  i  przechowanie  pojazdu  dotyczy  tylko  zobowiązanej  do 

tego przez odpowiednie przepisy osoby.  

Mając  na  uwadze  powyższe  nie  można  stwierdzić,  iż  Zamawiający  naruszył 

wskazane przez Odwołującego przepisy Prd w związku z przepisami ustawy Pzp, ponieważ 

wskazane  w 

§  1  ust.  4  pkt  11  oraz  w  §  7  ust.  5  wzoru  umowy  odesłania  odnoszą  się  do 

sytuacji  jeśli  przepisy  prawa  wymagają  wydania  pojazdu  po  okazaniu  dokonania  opłaty  za 

jego usunięcie i parkowanie. 

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania. Na podstawie § 5 rozporządzenia Prezesa 

Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  oraz  sposobu  pobierania 

wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972 ze zm.) do kosztów postępowania odwoławczego 

Izba zaliczyła w całości uiszczony wpis, zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia.  

Przewodniczący:      ……………………………..