KIO 1250/20 WYROK dnia 3 lipca 2020 r.

Sygn. akt: KIO 1250/20 

WYROK 

z dnia 3 lipca 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Aleksandra Patyk 

Protokolant:             Konrad Wyrzykowski 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lipca 2020 r. 

w Warszawie odwołania wniesionego do 

Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  5  czerwca  2020  r.  przez  wykonawcę  

NED 

– PROJECT Sp. z o.o. z siedzibą w Gdańsku  w postępowaniu prowadzonym przez 

Morską Służbę Poszukiwania i Ratownictwa w Gdyni, 

orzeka: 

Oddala odwołanie. 

Kosztami  postępowania  obciąża  Odwołującego  –  wykonawcę  NED  –  PROJECT  

Sp. z o.o. z siedzibą w Gdańsku i: 

2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: 

piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez Odwołującego – wykonawcę 

NED 

– PROJECT Sp. z o.o. z siedzibą w Gdańsku tytułem wpisu od odwołania, 

2.2.  zasądza  od  Odwołującego  –  wykonawcy  NED  –  PROJECT  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  

w  Gdańsku  na  rzecz  Zamawiającego  –  Morskiej  Służby  Poszukiwania  

i Ratownictwa w Gdyni 

kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych 

zero groszy) 

stanowiącą uzasadnione koszty strony poniesione z tytułu wynagrodzenia 

pełnomocnika. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - 

Prawo zamówień publicznych 

(t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1843) na niniejszy wyrok - 

w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - 

przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu 

Okręgowego w Gdańsku. 

Przewodn

iczący:      ……………………………..   

Sygn. akt: KIO 1250/20 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Morska  Służba  Poszukiwania  i  Ratownictwa  w  Gdyni  [dalej 

„Zamawiający”]  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie 

przetargu nieograniczonego na d

ostawę wielozadaniowego statku ratowniczego dla Morskiej 

Służby Poszukiwania i Ratownictwa (znak postępowania: NZ- ER/II/PN/01/20).  

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 3 stycznia 2020 r. pod numerem 2020/S 002-001255. 

W  dniu  5  czerwca  2020  r.  wykonawca  NED  - 

PROJECT  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  

w Gdańsku [dalej „Odwołujący”] wniósł odwołanie zarzucając Zamawiającemu naruszenie art. 

93 ust. 1a ustawy Pzp poprzez unieważnienie postępowania w sytuacji, gdy nie było podstaw 

faktycznych  i  prawnych  do  unieważnienia  zamówienia  publicznego  na  26  minut  przed 

ostatecznym terminem składania ofert wyznaczonym na dzień 1 czerwca 2020 r. na godzinę 

10:00.  Unieważnienie  zamówienia  nastąpiło  w  dniu  1  czerwca  2020  r.  o  godzinie  09:34. 

Jednocześnie wraz z unieważnieniem postępowania przedłużono jego termin składania ofert 

na dzień 4 czerwca 2020 r. na godzinę 10:00. 

Wobec ww. zarzutów Odwołujący wniósł o: 

1.  nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia  czynności  unieważnienia  przedmiotowego 

postępowania  i  przywrócenia  biegu  przedmiotowego  zamówienia  publicznego  z  dnia  

3  stycznia  2020  r.  pod  numerem  2020/S  002 

–  001255  zgodnie  z  jej  dotychczasową 

dokumentacją przetargową; 

2.  nakazanie Zamawiającemu przesunięcie terminu  składania ofert  o niezbędny  dodatkowy 

czas  na  wprowadzenie  aktualizacji  dokumentacji  ofertowej, tj. minimum 5  dni  roboczych  od 

dnia pozytywnego rozpatrzenia odwołania przez KIO; 

3. zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego według norm przepisanych.  

Ponadto  Odwołujący  wniósł  o  dopuszczenie  i  przeprowadzenie  następujących 

dowodów: 

1.  ogłoszenie  o  zamówieniu  z  dnia  03.01.2020  r.  na  okoliczność  wskazania  przez 

Zamawiającego zapewnionego finansowania na realizację zamówienia; 

2. ogłoszenie o zmianie ogłoszenia z dnia 18.03.2020 r. na okoliczność dokonanego w dniu 

18.03.2020 r. dopisania w ogłoszeniu o zamówieniu przesłanki unieważnienia postępowania 

przetargowego w oparciu o art. 93 ust. 1a ustawy Pzp; 

3.  unieważnienie  postępowania  z  dnia  17.02.2020  r.  na  okoliczność  dokonanego  w  dniu 

17.02.2020 r. unieważnienia postępowania z innej przyczyny niż obecnie; 

4.  decyzja  Ministra  Finansów  z  dnia  29.05.2020  r.  o  zmianie  decyzji  o  zapewnieniu 

finansowania  przedsięwzięcia  na  okoliczności  rzeczywistych  przyczyn  unieważnienia 

postępowania przetargowego oraz przesłanek (podstaw) jakimi kierował się Minister cofając 

dofinansowanie i wydając decyzję; 

5. wniosek Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej (MGMiŻŚ) z dnia 27.05.2020 

r. znak: BBF.WP.I.3111.5.1.2

020.RL9 na okoliczność przyczyn cofnięcia dofinansowania oraz 

prośby Ministra o cofnięcie dofinansowania; 

6. pismo nr DPI-VIII.3114.121.2020 z dnia 13.05.2020 r.; 

pismo 

Ministra 

Gospodarki 

Morskiej 

i 

Żeglugi 

Śródlądowej 

znak: 

DGM.WWIPE.4.082.2.13.2020.PG z dnia 11.05.2020 r. 

oba  pisma  na  okoliczność  rzeczywistych  przyczyn  unieważnienia  postępowania 

przetargowego oraz przesłanek (podstaw) cofnięcia dofinansowania; 

8. ogłoszenie o zmianie ogłoszenia z dnia 31.05.2020 r. na okoliczność przedłużenia terminu 

składania ofert a następnie unieważnienie postępowania przetargowego. 

W  uzasadnieniu  odwołania  Odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający  powołuje  się  na  

art.  93  ust.  1

a  ustawy  Pzp  jako  podstawa  do  unieważnienia  postępowania.  W  opinii 

Odwołującego  powyższa  przesłanka  nie  zaistniała.  Odwołujący  zauważył,  że  ogłaszając 

przedmiotowe  postępowanie  przetargowe  Zamawiający  miał  zapewnione  finansowanie 

zamówienia  na  podstawie:  1)  decyzji  Ministerstwa  Finansów  nr  360/POIiŚ2020/2017  

o zapewnieniu finansowania realizacji p

rzedsięwzięcia, 2) umowy o dofinansowanie z dnia 13 

grudnia  2017  r.  nr  POIS.03.02.00-00-0011/17-

00  o  dofinansowanie  Projektu  „Budowa 

wielozadaniowego  statku  ratowniczego  dla  Morskiej  Służby  Poszukiwania  i  Ratownictwa”  

w  ramach  Działanie  3.2  Rozwój  transportu  morskiego,  śródlądowych  dróg  wodnych  

i  połączeń  multimodalnych;  Oś  priorytetowa  III:  Rozwój  sieci  drogowej  TEN-T  i  transportu 

multimodalnego,  Program  Operacyjny  Infrastruktura  i  Środowisko  2014-2020  zawartej  

z  Centrum  Unijnych  Projektów  Transportowych  (CUPT).  Powyższe  Zamawiający  również 

wprost wskazał w treści Ogłoszenia o zamówieniu. 

Odwołujący uzasadniał, że jedną z podstawowych zasad Prawa zamówień publicznych 

jest 

zasada 

trwałości 

postępowania 

oraz 

realizacji 

celu 

postępowania  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  tj.  dokonania  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  

i realizacji zamówienia. Tym samym unieważnienie postępowania zawsze należy traktować 

jako wyjątek od zasady. Dodatkowo z uwagi na zasadę exceptiones non sunt extendendae 

przesłanki  unieważnienia  postępowania  określone  w  art.  93  ust.  1  i 1 a ustawy  Pzp  należy 

interpretować w sposób ścisły (zob. wyrok Izby z 22 sierpnia 2011 r. (sygn. akt KIO 1693/11). 

Pogląd ten był wielokrotnie potwierdzany w orzeczeniach Krajowej Izby Odwoławczej, w tym 

w  wyroku  z  dnia  05  października  2011  r.  (sygn.  akt  KIO  2047/11)  oraz  wyroku  z  dnia  

01  kwietnia  2011  r.  (sygn.  akt  KIO  606/11),  a  także  w  wyroku  Sądu  Okręgowego  

w Warszawie z dnia 20 lipca 2010 r. (sygn. akt IV Ca 429/10), w którym Sąd ten podkreślił, że 

wykładnia  rozszerzająca  jednej  z  podstaw  unieważnienia  postępowania  powodowałaby 

powstanie  nowej  przesłanki  unieważnienia  postępowania,  nieprzewidzianej  przez 

ustawodawcę. 

Odwołujący wskazywał następnie na poglądy doktryny dotyczące art. 93 ust. 1a ustawy 

Pzp. 

Uzasadniał, że nie może być argumentem uzasadniającym unieważnienie postępowania 

na podstawie art. 93 ust. 1a ustawy Pzp 

stwierdzenie Zamawiającego, że przez nieprzyznanie 

sfinansowania  należy  rozumieć  również  cofnięcie  finansowania,  gdyż  ustawodawca  w  tym 

przepisie  nie  przewidział  takiej  przesłanki  unieważnienia  postępowania,  jak  cofnięcie 

finansowania.  Gdyby  celem  ustawodawcy  było,  aby  podstawą  unieważnienia  był  także 

przypadek utraty dofinansowania, dałby temu wyraz w brzmieniu przepisu. 

Ponadto  zauważył,  że  możliwość  unieważnienia  postępowania  Zamawiający 

przewid

ział dopiero w dniu 18 marca 2020 r. zmieniając w tym celu pierwotną treść Ogłoszenia 

o  zamówieniu.  Natomiast  w  dniu  17  lutego  2020  r.  Zamawiający  już  raz  unieważnił 

postępowanie przetargowe korzystając z innej przesłanki niż obecnie tj. w oparciu o art. 93 

ust. 3 pkt. 6 ustawy Pzp

, co było przedmiotem odwołania od czynności unieważnienia, a które 

to odwołanie KIO uznało za całkowicie zasadne. W wyniku tego odwołania Zamawiający  w 

dalszym  ciągu  kontynuował  postępowanie  przetargowe  przedłużając  jedynie  co  jakiś  czas 

termin składania ofert, co wskazywało na pozorność działań Zamawiającego i jego niechęć do 

rozstrzygnięcia  przedmiotowego  przetargu.  Dlatego też,  zdaniem  Odwołującego,  wskazana 

przez  Zamawiającego  przyczyna  unieważnienia  postępowania  ma  charakter  pozorny,  zaś 

rzeczywiste  intencje  Zamawiającego  pozostają  ukryte.  Zapewne  Zamawiający  z  innych 

przyczyn,  znanych  tylko  sobie  samemu,  chce  unieważnić  postępowanie.  Należy  bowiem 

zauważyć, że w dniu, w którym doszło do unieważnienia przetargu Zamawiający praktycznie 

w jednym czasie zmienił termin składania ofert wydłużając go do 04 czerwca 2020 r., i dokonał 

unieważnienia  postępowania  przetargowego.  Odwołujący  wskazuje  także,  że  cofnięcie 

dofinansowania, 

a  w  konsekwencji  utrata  finansowania  zamówienia  nastąpiła  w  wyniku 

celowego działania Zamawiającego, który robił wszystko, aby to dofinansowanie utracić. 

Odnosząc  się  do  uzasadnienia  faktycznego  unieważnienia  przedmiotowego 

postępowania Zamawiający powołuje się na decyzję Ministra Finansów z dnia 29.05.2020 roku 

o  zmianie  decyzji  o  zapewnieniu  finansowania  przedsięwzięcia.  Rzeczywiście  decyzja  

z  dnia  29.05.2020  r.  zmienia  wcześniejszą  decyzję  360/POHS2020/2017  o  zapewnieniu 

finansowania  realizacji  prze

dsięwzięcia  w  sposób,  który  wstrzymuje  finansowanie 

umożliwiające dalsze realizowanie inwestycji. Odwołujący zwrócił uwagę na przesłankę, która 

stanowiła podstawę jej wydania: wniosek Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej 

(MGMiŻŚ)  z  dnia  27.05.2020  r.  znak:  BBF.WP.I.3111.5.1.2020.RL9.  MGMiŻŚ  

w  piśmie  z  dnia  27.05.2020  r.  zwraca  się  z  prośbą  o  korektę  decyzji  o  zapewnieniu 

finansowania. 

Pokazuje  to,  że  Minister  MGiŻŚ  podjął,  w  imieniu  Skarbu  Państwa,  decyzję  

o wstrzymaniu zapewnionego wcześniej finansowania. Minister powołuje się w tym miejscu 

tylko  na  dwie  przyczyny  wstrzymania  finansowania:  „Powyższa  zmiana  wynika  z  pisma  

nr  DPI-VIII.3114.121.2020  z  dnia  13.05.2020  r.  oraz  z 

wszczęcia  przez  Centrum  Unijnych 

Projektów Transportowych procedury rozwiązania umowy o dofinansowanie projektu...”. 

Pismo nr DPI-

VIII.3114.121.2020 z dnia 13.05.2020 r. odwołuje się do kolejnego pisma 

od 

Ministra 

Gospodarki 

Morskiej 

i 

Żeglugi 

Śródlądowej 

znak: 

DGM.WWTPE.4.082.2.13.2020.PG  z  dnia  11.05.2020  r.  informującym  o  rezygnacji  

z realizacji powyższego projektu. To jest kolejny przykład na to, że Minister właściwy do spraw 

morskich,  bez  podstawy  prawnej,  usiłuje  doprowadzić  do  wstrzymania  finansowania  na 

przedmiotowy projekt. Argumenty w tym piśmie są kluczowe dla przedmiotowego odwołania. 

W  pierwszych  akapitach  odnoszą  się  bowiem  do  zmian  organizacyjnych  związanych  z 

włączeniem  SAR  w  struktury  Urzędów  Morskich.  Ta  sprawa  była  już  przedmiotem 

wspomnianej  wcześniej  rozprawy  w  KIO  nr  373/20  z  dnia  04.03.2020  r.,  gdzie  w  wyroku 

wyraźnie czytamy o tych zmianach organizacyjnych, że: „...Nie można stwierdzić, że nastąpiła 

zmiana  okoliczności,  która  miałaby  prowadzić  do  unieważnienia  postępowania...”  (strona  9 

wyroku).  Ponadto  KIO  uznało  w  wyroku,  że  nie  zachodzą  żadne  przesłanki,  które  miałyby 

pozytywny wpływ na interes publiczny w przypadku rezygnacji z budowy statku. 

Odwołujący  wskazał,  że  nie  jest  w  posiadaniu  wspomnianej  w  piśmie  „Analizy 

zasadności  budowy  statku  wielozadaniowego  o  parametrach  określonych  przez  MŚPiR  

w kontekście ich funkcjonalności i realizowanych zadań MSPiR.” Analiza rzekomo wykazała, 

że  budowa  przedmiotowego  statku  nie  jest  zasadna.  Odwołujący  jest  jednak  świadom,  że 

przedmiotowy  projekt  musiał  być  efektem  wielu  analiz,  studiów  wykonalności  i  zapewne 

licznych  innych  opracowań,  ponieważ  jest  to  projekt  bardzo  dobrze  przygotowany 

merytorycznie,  a  jako  ekspert  z  branży  okrętownictwa,  Odwołujący  jest  świadom  wielkiej 

potrzeby budowy takiej jednostki dla polskiego wybrzeża. 

W piśmie powołano się na ryzyko nie zrealizowania projektu w bieżącej perspektywie 

finansowej,  co  jest  przecież  sprzeczne  z  założonymi  harmonogramami,  które  zakłada 

dokumentacja  przetargowa.  Założony  harmonogram  przewiduje  jeszcze  wielomiesięczny 

zapas  na  ewentualne  opóźnienia,  które  mogłyby  zapewne  powstać,  chociażby  w  trakcie 

wyłaniania wykonawców gdyby przetarg został doprowadzony do końca. 

W  kolejnych  akapitach  pisma  Minister  nie  ukrywa  już  faktu,  że  środki  

z przedmiotowego projektu planuje przeznaczyć na inne projekty, w którym brakuje środków, 

które „ze względu na brak alokacji, otrzymały dofinansowanie mniejsze niż maksymalne 85% 

wartości  wydatków.”  W  tym  punkcie  jasno  widać,  że  Minister  jednoosobowo  podejmuje  

w  tym  piśmie  decyzję  o  zmianach  dotyczących  priorytetów  wykorzystania  środków 

publicznych.  Priorytetów,  które  były  przedmiotem  wcześniejszych  decyzji  strategicznych, 

wcześniejszych konsultacji społecznych, negocjacji z decydentami unijnymi itd. 

Według  informacji  pozyskanych  z  CUPT,  CUPT  rozpoczyna  procedurę  rozwiązania 

umow

y  o  dofinansowanie  na  podstawie  dyspozycji  Ministerstwa  GMiŻŚ.  Według  wiedzy 

Odwołującego,  na  dzień  złożenia  niniejszego  odwołania  nie  nastąpiło  rozwiązanie  umowy  

o dofinansowanie między CUPT a Zamawiającym. 

Wracając  do  uzasadnienia  faktycznego  unieważnienia  postępowania  Odwołujący 

wskazał,  że  należy  zwrócić  uwagę  na  zdanie:  „Zamawiający  utracił  finansowanie  projektu  

i obecnie nie ma środków na jego realizację”. W kontekście analizy powyższej korespondencji, 

należy wywnioskować, że Zamawiający, którym jest SAR jako reprezentant Skarbu Państwa 

nie  został  pozbawiony  finansowania.  Skarbowi  Państwa  nikt  nie  odebrał  pieniędzy. 

Odwołujący nie ma wiedzy o tym, aby ktokolwiek z decydentów unijnych wstrzymał środki na 

realizację  przedmiotowego  projektu.  To  Minister,  jako  reprezentant  Skarbu  Państwa, 

wstrzymał  finansowanie  na  realizację  projektu  przez  Skarb  Państwa.  Nie  zachodzi  zatem 

przesłanka do jakichkolwiek oddziaływań zewnętrznych, które miałyby wpływ na wstrzymanie 

finansowania dla kluczowego w ramach Programu unijnego projektu. 

W uzasadnieniu faktycznym czytamy jeszcze o przekazanym Zamawiającemu przez 

CUPT porozumieniu o rozwiązaniu umowy o dofinansowaniu. Z tego jasno wynika, że CUPT 

nie  wypowiada 

umowy o dofinansowanie jednostce budżetowej SAR, a jedynie obie Strony 

umowy  rozważają  rozwiązanie  umowy  o  dofinansowanie.  Do  tego  faktu  (wg  wiedzy 

Odwołującego) jeszcze jednak nie doszło. Istotna jest natomiast sama przesłanka, która jako 

porozumienie  nie  może  stanowić  PRZYMUSU  rezygnacji  z  zamówienia  publicznego,  

a zatem wynika z dobrowolnie podjętej przez Zamawiającego decyzji. 

Na koniec Odwołujący zwrócił uwagę, że unieważnienie przetargu nastąpiło po okresie 

kilku  mies

ięcy  jego  trwania  na  26  minut  przed  jego  zakończeniem.  W  tym  samym  czasie 

przedłużono  termin  składania  ofert  do  dnia  04.06.2020  r.  Przy  tak  rozciągniętym  

w 

czasie  zamówieniu  publicznym,  które  rozpoczęło  się  03.01.2020  r.,  takie  działanie  jest 

przynajmniej 

zaskakujące. Poprzez takie działania Zamawiający, w tym przypadku Dyrektor 

SAR,  nie  wykazuje  się  najmniejszą  dobrą  wolą  doprowadzenia  projektu  do  końca,  

a  przynajmniej  doprowadzenia  do  rozstrzygnięcia  przetargu. Wydłużanie  terminu  składania 

ofert o 3 dni 

oraz unieważnianie przetargu na 24 minuty przed jego pierwotnym terminem to 

działania wskazujące na jakiś chaos administracyjny. Z punktu widzenia oferenta powyższe 

działanie Zamawiającego naraziło Odwołującego na wystąpienie znacznej szkody w postaci 

kos

ztów przygotowania oferty. 

Podsumowując uzasadnienie odwołania Odwołujący podkreślił następujące informacje 

faktyczne i prawne: 

1.  Stroną  umowy  z  Wykonawcą  jest  Skarb  Państwa  reprezentowany  przez  SAR,  

a  ewentualne  przejęcie  kompetencji  SAR  przez  inny  podmiot  zmieni  jedynie  reprezentanta 

Strony Zamawiającej (Skarb Państwa). Fakt ten został już bezspornie zweryfikowany przez 

KIO (373/20). 

2. Projekt jest kluczowy do zrealizowania założeń POIiŚ czego dowodem jest wpisanie go na 

listę projektów bezkonkursowych z zapewnionym, wyliczonym dofinansowaniem z Funduszu 

Spójności UE. 

3.  Realizacja  projektu  wynika  także  z  innych  potrzeb  potwierdzonych  licznymi  analizami, 

międzynarodowymi projektami na rzecz poprawy bezpieczeństwa Morza Bałtyckiego, studium 

wykonalności inwestycji itp. 

4.  Przypuszczalnie  nie  przeprowadzono  żadnych  analiz,  że  statki  -  Urzędów  Morskich 

wystarczą  do  zapewnienia  działań  ratowniczych.  Rezygnacja  z  realizacji  zamówienia  może 

rodzić  obawy,  że  nie  zostanie  poprawione  bezpieczeństwo  Morza  Bałtyckiego,  

a w konsekwencji działanie takie może okazać się szkodą dla interesu publicznego. 

5.  Projekt  posiadał  swój  budżet,  harmonogram  i  dokumentację  gwarantującą  jego 

finansowanie. 

W opinii Odwołującego, gdyby uznać, że dobrowolna rezygnacja z finansowania może 

być podstawą unieważnienia postępowania za zgodne z prawem, należałoby w efekcie uznać, 

że  każdy  zamawiający  może  w  dowolnym  momencie  postępowania  zrezygnować  

z  finansowania  i  na  tej  podstawie  unieważnić  postępowanie.  Jest  to  sprzeczne  z  zasadą 

trwałości postępowania. 

Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie  z  dnia  29  czerwca  2020  r.  wniósł  

o oddalenie odwołania jako oczywiście niezasadnego. 

W uzasadnieniu odpo

wiedzi na odwołanie Zamawiający wniósł o pominięcie dowodów 

wskazanych w treści odwołania, za wyjątkiem dowodu wymienionego w punkcie 4 na liście 

dowodów, tj. decyzji Ministra Finansów z 29 maja 2020 r. o braku finansowania na projekt, z 

którego  Zamawiający  zamierzał  sfinansować  zamówienie  objęte  odwołaniem.  Co  do 

pozostałych dowodów Zamawiający nie zaprzecza faktom w nich wskazywanym co sprawia 

że są zbędne. Zamawiający wywodzi jedynie z tych faktów inne wnioski niż te które wywodzi 

Odwołujący. 

Zamawiający wskazał, iż Odwołujący treści przepisu art. 93 ust. 1a ustawy Pzp próbuje 

nadać w odwołaniu treści, której przepis nie zawiera, a następnie na tej nieistniejącej treści 

opiera zarzut naruszenia prawa przez Zamawiającego. 

Zamawiający  wskazał,  że  niesporne jest,  iż  możliwość  skorzystania  z  tej  przesłanki 

została przewidziana w ogłoszeniu. Wprawdzie Odwołujący twierdzi, że stało się to wskutek 

modyfikacji pierwotnej treści ogłoszenia (czemu Zamawiający nie zaprzecza), ale fakt ten nie 

ma  znaczenia  w  sprawie,  gdyż  istotne  jest  tylko  aby  taka  możliwość  była  w  ogłoszeniu 

przewidziana, zaś okoliczności jej zamieszczenia przepisem objęte nie są. 

Uzasadniał, że istotna różnica w rozumieniu przepisów między stronami następuje przy 

ich  dalszej  wykładni.  Zdaniem  Odwołującego  art.  93  ust.  1a  nie  dotyczy  sytuacji,  

w  której  Zamawiający  -  jednostka  organizacyjna  Skarbu  Państwa  zostaje  pozbawiona 

finansowania  przez  Skarb  Państwa.  W  ocenie  Odwołującego  jest  to  sytuacja,  w  której  to 

Zamawiający sam pozbawia się tego finansowania i nie dochodzi do sytuacji w której „środki 

na  finansowanie  zamówienia  nie  zostały  mu  przyznane”.  W  uzasadnieniu  odwołania 

Odwołujący  wskazał  także,  że  cofnięcie  dofinansowania  odbyło  się  w  uzgodnieniu  między 

Ministrem  Gospodarki  Morskiej  i  Żeglugi  Śródlądowej  oraz  Ministrem  Finansów  z  czego 

wywodzi,  że  powołanie  się  na  treść  art.  93  ust.  1a  jest  niemożliwe  gdyż  nie  doszło  do 

„nieprzyznania środków” lecz do rezygnacji z nich. 

Wg Zamawiającego są to twierdzenia błędne. Po pierwsze art. 93 ust. 1a ustawy Pzp 

zawiera normę o stosowaniu powszechnym tj. odnoszącą się do wszystkich zamawiających, 

co 

wynika bez żadnych wątpliwości z treści przepisu. Norma dotyczy więc także jednostek 

organizacyjnych Skarbu Państwa jaką jest Zamawiający. 

Po drugie - 

nie ulega wątpliwości, że przepis ten odnosi się do sytuacji, w której środki 

nie zostały przyznane Zamawiającemu. Zamawiającym w objętym odwołaniem przetargu (co 

wynika  wprost  z  treści  ogłoszenia  o  zamówieniu)  jest  Morska  Służba  Poszukiwania  i 

Ratownictwa. Wbrew twierdzeniom Odwołującego Zamawiającym nie jest Skarb Państwa i 

nie zmienia tego fakt że jednostka organizacyjna jaką jest MSPiR nie posiada odrębnej od 

Skarbu  Państwa  osobowości  prawnej.  Przepis  art.  93  ust.  1a  posługując  się  pojęcie 

z

amawiającego odnosi się bowiem do art. 3 ust. 1 ustawy Pzp, w której zdefiniowano katalog 

zamawiających. Zamawiającym jest m.in. jednostka sektora finansów publicznych, którą jest 

MSPiR  a  nie  Skarb  Państwa.  Tym  samym  to  wobec  tak  rozumianego  Zamawiającego 

oceniane jest wystąpienie przesłanki nie przyznania dofinansowania. 

Zamawiający  wskazał,  że  fakt  nieprzyznania  dofinansowania  Zamawiającemu  - 

MSPiR  jest  bezdyskusyjny.  Decyzja  Ministra  Finansów  wskazuje  na  to  bez  wątpliwości 

pozostawiając  MSPIR  środki  w  wysokości  około  1000  krotnie  niższej  niż  wartość 

zamówienia. 

Wbrew  twierdzeniom  Odwołującego  Zamawiający  -  MSPIR  nigdy  nie  zrezygnował  

z tych środków i nie wnioskował o to. Brak środków jest skutkiem czynności i decyzji innych 

podmiotów i organów na które zamawiający MSPiR nie wywiera i nie może wywierać żadnego 

wpływu. Zamawiający wskutek ich decyzji środków tych został pozbawiony (nie zostały mu 

przyznane)  i  nie  ma  wskutek  tego  udzielenia  zamówienia.  Stąd  decyzja  o  unieważnieniu 

przetargu jest jedyną możliwą w tych okolicznościach prawnych i faktycznych. 

Po  przeprowadzeniu rozprawy  z  udziałem  Stron  postępowania  odwoławczego, 

na  podstawie  zebranego  materiału  w  sprawie  oraz  oświadczeń  i  stanowisk  Stron, 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

Na  wstępie  Izba  ustaliła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  o  których 

stanowi art. 189 ust. 2 ustawy Pzp, skutkujących odrzuceniem odwołania. 

Izba oceniła, że Odwołujący posiada interes w uzyskaniu zamówienia oraz możliwość 

poniesienia s

zkody w związku z ewentualnym naruszeniem przez Zamawiającego przepisów 

ustawy  Pzp,  czym  wypełnił  materialnoprawną  przesłankę  dopuszczalności  odwołania,  

o której mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.   

Zamawiający  w  dniu  4  czerwca  2020  r.  powiadomił  wykonawców  o  wniesionym 

odwołaniu.  

Izba  ustaliła,  że  w  terminie,  o  którym  mowa  w  art.  185  ust.  2  ustawy  Pzp  do 

postępowania odwoławczego nie przystąpił żaden wykonawca. 

Przy  rozpoznawaniu  przedmiotowej  sprawy  Izba  uwzględniła  dokumentację 

postępowania o udzielenie zamówienia przekazaną przez Zamawiającego, w szczególności 

ogłoszenie  o  zamówieniu  wraz  ze  zmianami,  specyfikację  istotnych  warunków  zamówienia 

wraz  ze  zmianami  i  wyjaśnieniami,  zawiadomienie  o  unieważnieniu  postepowania  

o  udz

ielenie  zamówienia  publicznego  z  dnia  17  lutego  2020  r.  oraz  zawiadomienie  

o unieważnieniu postępowania o udzielenie zamówienia z dnia 31 maja 2020 r.  

Skład  orzekający  Izby  wziął  pod  uwagę  również  stanowiska  i  oświadczenia  Stron  

postępowania  odwoławczego  złożone  ustnie  do  protokołu  posiedzenia  i rozprawy  w  dniu  

1 lipca 2020 r.  

Skład  orzekający  Izby  zaliczył  w  poczet  materiału  sprawy  dowody  z  dokumentów 

złożonych przez Zamawiającego, tj.: 

pismo Zamawiającego z dnia 6 maja 2020 r. skierowane do Centrum Unijnych Projektów 

Transportowych; 

pismo  Zamawiającego  z  dnia  6  maja  2020  r.  skierowane  do  Ministerstwa  Gospodarki 

Morskiej i Żeglugi Śródlądowej; 

3.  wniosek  o  korektę  decyzji  Ministra  Rozwoju  i  Finansów  nr  360/POIiŚ2020/2017  

z 22 listopada 2017 r. o 

zapewnieniu finansowania realizacji przedsięwzięcia z dnia 27 maja 

2020 r.; 

4. pismo Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 11 maja 2020 r.; 

5. pismo Ministerstwa Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 13 maja 2020 r. skierowane do 

Ministerstwa Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej; 

6. pismo Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 21 maja 2020 r.; 

7. pismo Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 14 maja 2020 r.; 

8. pismo Ministerstwa Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 13 maja 2020 r. skierowane do 

Centrum Unijnych Projektów Transportowych; 

9. pismo Ministerstwa Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 7 maja 2020 r. 

Ponadto  Izba  zaliczyła  w  poczet  materiału  dowodowego  sprawy  dowody  

z dokumentów załączonych do odwołania. 

Izba  wskazuje,  że  nie  objęła  materiałem  dowodowym  złożonej  przez  Odwołującego 

korespondencji  elektronicznej 

z  uwagi  na  nieprzekazanie  odpisów  Zamawiającemu,  co 

skutkowało  uchybieniem  obowiązkowi  wnikającemu  z  §  24  ust.  2  rozporządzenia  Prezesa 

Rady Ministrów w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań z dnia 22 

marca  2010  r.  (Dz.  U.  z  2018  r.  poz.  1092),  który  stanowi,  że  pisma  przedkładane  w  toku 

rozprawy  przez  strony  oraz  uczestników  postępowania  odwoławczego  wnosi  się  również  

w odpisach dla stron oraz uczestników postępowania odwoławczego.  

Izba ustaliła, co następuje: 

W  dniu  3  stycznia  2020  r.  w  Dzienniku 

Urzędowym  Unii  Europejskiej  zostało 

opublikowane ogłoszenie o przedmiotowym zamówieniu pod numerem 2020/S 002-001255. 

W  dniu  18  marca  2020  r.  w  D

UUE  zostało  opublikowane  ogłoszenie  zmian  lub 

dodatkowych  informacji.  W  sekcji 

VII.2)  ogłoszenia  Zamawiający  wprowadził  zmianę  

w brzmieniu: „Na podstawie art. 93 ust. 1a ustawy Prawo zamówień publicznych Zamawiający 

wskazuje,  iż  może  unieważnić  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia,  jeżeli  środki,  które 

zamawiający  zamierzał  przeznaczyć  na  sfinansowanie  całości  lub  części  zamówienia,  nie 

zostały mu przyznane.” 

W  dniu  17  lutego  2020  r.  Zamawiający  unieważnił  przedmiotowe  postępowanie  

o udzielenie zamówienia publicznego na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp. Wyrokiem 

z  dnia  4  marca  2020  r.  sygn.  akt:  KIO  373/20  Krajowa  Izba  Od

woławcza  nakazała 

Zamawiającemu unieważnienie czynności unieważnienia postępowania. 

Pismem  z  dnia  31  marca  2020  r.  Zamawiający  przesunął  termin  składania  ofert  na 

dzień 1 czerwca 2020 r. godz. 10.00. 

Pismem z dnia 31 maja 2020 r. Zamawiający unieważnił przedmiotowe postępowanie 

o udzielenie zamówienia na podstawie art. 93 ust. 1a ustawy Pzp. W uzasadnieniu faktycznym 

ww. czynności wskazał, że w dniu 29 maja 2020 r. otrzymał decyzję Ministra Finansów z dnia 

29  maja  2020  r.  o  zmianie  decyzji  o  zapewnieniu 

finansowania przedsięwzięcia,  w  ramach 

którego  prowadzone  jest  niniejsze  postępowanie  przetargowe.  Wskutek  zmiany  decyzji  o 

zapewnieniu finansowania projektu, Zamawiający utracił finansowanie projektu i obecnie nie 

ma środków na jego realizację. Zamawiający wskazał na treść ogłoszenia o zamówieniu, po 

zmianach, opublikowanego w DUUE w dniu 

18 marca 2020 r. Nadto Zamawiający wskazał, że 

w odniesieniu do części unijnej finansowania projektu, pismem z dnia 26 maja 2020 r. Centrum 

Unijnych Projektów Transportowych przekazało do podpisu dwa egzemplarze porozumienia o 

rozwiązaniu  umowy  o  dofinansowanie  projektu,  wydanej  na  skutek  pisma  CUPT  z  dnia  15 

maja  2020  r. 

o  wszczęciu  procedury  rozwiązania  umowy  o  dofinansowanie.  Zamawiający 

wskazał,  że  przesłanka  „nie  przyznania”  środków  finansowych  obejmuje  również  sytuację 

cofnięcia środków wcześniej przyznanych. Cofnięcie finansowania ze środków unijnych, jak  

i  budżetowych  przedsięwzięcia,  w  ramach  którego  prowadzone  jest  postępowanie 

przetargowe,  wyczerpuje  przesłankę  unieważnienia  przetargu  określoną  w  art.  93  ust.  1a 

ustawy Pzp. 

Pismem z dnia 31 maja 2020 r. Zamawiający zmienił termin składania ofert na dzień 4 

czerwca  2020  r.  godzina  10:00. 

Na  moment  zamknięcia  rozprawy  termin  składania  ofert 

Zamawiający wyznaczył na dzień 7 lipca 2020 r. godzina 10:00. 

Izba zważyła, co następuje: 

Zarzut  naruszenia 

art.  93  ust.  1a  ustawy  Pzp  poprzez  unieważnienie  postępowania  

w  sytuacji,  gdy  nie  było  podstaw  faktycznych  i  prawnych  do  unieważnienia  zamówienia 

publicznego na 26 

minut przed ostatecznym terminem składania ofert wyznaczonym na dzień 

1 czerwca 2020 r. na godzinę 10:00, nie zasługiwał na uwzględnienie. 

Osią  zawisłego  między  Stronami  postępowania  odwoławczego  sporu  było 

rozstrzygnięcie, czy pod pojęciem „nieprzyznania środków”, o którym mowa w art. 93 ust. 1a 

ustawy  Pzp  można  rozumieć  również  sytuację,  w  której  w  dacie  wszczęcia  postępowania  

o udzielenie zamówienia zamawiający środkami na sfinansowanie zamówienia dysponował, 

lecz 

w toku postępowania środki te utracił. W okolicznościach sprawy sporne było również to, 

czy  Zamawiający  dobrowolnie  zrezygnował  z  przyznanych  mu  środków  na  sfinansowanie 

zadania publicznego 

– jak twierdził Odwołujący, czy też – jak podnosił Zamawiający - został 

pozbawiony tych środków w wyniku czynności i decyzji innych podmiotów i organów, na które 

nie ma żadnego wpływu.  

Na wstępie Izba wskazuje, iż podziela stanowisko Odwołującego, który argumentował, 

że  podstawową  zasadą  Prawa  zamówień  publicznych,  jest  zasada  trwałości  postępowania 

oraz rea

lizacji celu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, tj. dokonania wyboru 

najkorzystniejszej  oferty  i  realizacji  zamówienia,  a  unieważnienie  postępowania  winno  być 

traktowane  jako  wyjątek  od  zasady.  Nie  budzi  również  wątpliwości,  tak  doktryny  jak  i 

orzecznictwa,  pogląd,  iż  przesłanki  unieważnienia  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego nie mogą być interpretowane rozszerzająco. 

Zgodnie  z  art.  93  ust.  1a  pkt  1  ustawy  Pzp,  zamawiający  może  unieważnić 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia,  jeżeli  środki,  które  zamawiający  zamierzał 

przeznaczyć  na  sfinansowanie  całości  lub  części  zamówienia,  nie  zostały  mu  przyznane,  

a  możliwość  unieważnienia  postępowania  na  tej  podstawie  została  przewidziana  

w  ogłoszeniu  o  zamówieniu  w  postępowaniu  prowadzonym  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego. 

Analiza  ww.  przepisu  wskazuje,  iż  wprowadza  on  fakultatywną  przesłankę 

unieważnienia  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  co  oznacza,  że 

zamawiający  może,  ale  nie  musi  dokonać  czynności  unieważnienia  postępowania,  

w sytuacji gdy zajdą okoliczności wskazane w tym przepisie. W ocenie składu orzekającego 

Izby rozpoznającego niniejszą sprawę, dyspozycją art. 93 ust. 1a ustawy Pzp zostały objęte 

również te przypadki, w których uprzednio przyznane zamawiającemu środki, które zamierzał 

przeznaczyć  na  sfinansowanie  całości  lub  części  zamówienia,  w  toku  prowadzonego 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  zostały  mu  cofnięte.  Pozbawienia  zamawiającego 

środków  finansowych  na  sfinansowanie  inwestycji  nie  można  inaczej  rozumieć  jak  właśnie 

poprzez  ich 

ostateczne  nieprzyznanie.  Kluczowym  dla  unieważnienia  postępowania  

o udzielenie zamówienia na podstawie art. 93 ust. 1a ustawy Pzp jest jednak to, czy utrata 

środków finansowych, które zostały uprzednio zamawiającemu przyznane, spowodowana była 

przyczynami  niezależnymi  od  zamawiającego,  czy  też  wywołana  została  działaniami  lub 

zaniechaniami  samego  zamawiającego,  który  przykładowo  nie  wystąpił  z  wnioskiem  

o  dofinansowanie  projektu  albo 

gdy  pozbawienie  dofinasowania  nastąpiło  z  inicjatywy 

zamawiającego.   

Przenosząc powyższe rozważania prawne na grunt niniejszej sprawy Izba wskazuje, 

iż  bezspornym  między  Stronami  postępowania  odwoławczego  było  to,  że  możliwość 

unieważnienia  przedmiotowego  postępowania  w  okolicznościach  wskazanych  w  art.  93  

ust. 1a ustawy Pzp została przewidziana w ogłoszeniu o zamówieniu. Powyższego w ocenie 

Izby 

nie zmienia okoliczność, iż wprowadzenie możliwości skorzystania przez Zamawiającego 

z  unieważnienia  postępowania  na  podstawie  art.  93  ust.  1a  ustawy  Pzp  nastąpiło  wskutek 

zmiany 

pierwotnej treści ogłoszenia o zamówienia dokonanej w dniu 18 marca 2020 r. Słusznie 

bowiem  wskazał  Zamawiający,  iż  okoliczności  towarzyszące  wprowadzeniu  przesłanki 

unieważnienia postępowania, o której mowa w art. 93 ust. 1a ustawy Pzp do treści ogłoszenia 

o zamówieniu nie są objęte ww. przepisem. Ponadto zauważyć należy, iż z treści ww. przepisu 

nie  wynika,  by  przesłanka  umożliwiająca  zamawiającemu  podjęcie  decyzji  w  przedmiocie 

unieważnienia postępowania, w sytuacji gdy środki, które zamawiający zamierzał przeznaczyć 

na sfinansowanie całości lub części zamówienia, nie zostały mu przyznane, musiała figurować 

od początku trwania postępowania  zainicjowanego przekazaniem ogłoszenia o zamówieniu 

Urzędowi Publikacji Unii Europejskiej. 

Dalej za Zamawiającym Izba wskazuje, iż za nieprawidłowe należy uznać twierdzenia 

Odwołującego,  który  wywodził,  że  przepis  art.  93  ust.  1a  ustawy  Pzp  nie  dotyczy  sytuacji,  

w której zamawiający będący jednostką organizacyjną Skarbu Państwa zostaje pozbawiony 

finansowania przez Skarb Państwa. W takiej sytuacji - zdaniem Odwołującego - Zamawiający 

sam  pozbawia  się  finansowania  inwestycji  i  nie  zachodzi  przesłanka,  w  której  „środki  na 

finansowanie zamówienia nie zostały mu przyznane”, bowiem jak twierdził „Skarbowi Państwa 

nikt nie odebrał pieniędzy”. 

W kontekście powyższego Izba wskazuje, że pojęcie zamawiającego, o którym mowa 

w art. 93 ust. 1a ustawy Pzp należy odnosić do katalogu zamawiających zawartego w art. 3 

ust.  1  ustawy  Pzp.  W  okolicznościach  przedmiotowej  sprawy  Zamawiającym  w  rozumieniu 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  jest  Morska  Służba  Poszukiwania  i  Ratownictwa  

w  Gdyni,  będąca  jednostką  organizacyjną  Skarbu  Państwa,  nie  zaś  Skarb  Państwa.  Bez 

wpływu  na  status  prawny  Morskiej  Służby  Poszukiwania  i  Ratownictwa  w  Gdyni  w  świetle 

przepisów ustawy Pzp pozostaje okoliczność, iż Zamawiający korzysta z osobowości prawnej 

Skarbu  Państwa.  Tym  samym  ocena  ziszczenia  się  przesłanki  nieprzyznania  środków  na 

sfinansowanie całości lub części zamówienia winna być dokonywana wobec tak rozumianego 

zamawiającego. 

Następnie  Izba  wskazuje,  iż  jak  wynika  z  decyzji  Ministra  Finansów  nr 

360/POI

iŚ2020/2017  z  dnia  29  maja  2020  r.  Zamawiający  utracił  środki  w  wysokości 

umożliwiającej  sfinansowanie  przedsięwzięcia.  Z  ww.  decyzji  wynika  bowiem,  że  „w  limicie 

ustalonym  na  ten  cel  w  ustawie  budżetowej  na  rok  2020  uwzględnione  zostaną  środki  

w wysokości: 232 392 zł”, w tym środki krajowe w kwocie 34 859 zł oraz środki europejskie  

w kwocie 197 

533 zł, podczas gdy w decyzji nr 360/POIiŚ2020/2017 z 22 listopada 2017 r. 

zawarto  zapewnienie,  że  „w  limicie  ustalonym  na  ten  cel  w  ustawach  budżetowych  na  lata 

–  2022  uwzględnione  zostaną  środki  w  wysokości:  277 951 005  zł”.  Słusznie  zatem  

argumentował  Zamawiający  w  toku  rozprawy  wskazując,  że  decyzją  Ministra  Finansów  

z  dnia  29  maja  2020  r.  anulowano  środki  finansowe  przeznaczone  na  sfinansowanie 

przedmiotowej inwestycji n

a lata 2021 i 2022 oraz zmniejszono wysokość środków ustalonych 

na  rok  2020  r

.  Powyższych  twierdzeń  Zamawiającego,  odwołujący  się  Wykonawca  nie 

zakwestionował.  

Stanowisko  Zamawiającego  jest  także  spójne  z  wnioskiem  Ministra  Gospodarki 

Morskiej  i  Żeglugi  Śródlądowej  z  dnia  27  maja  2020  r.  o  korektę  decyzji  Ministra  Rozwoju  

i Finansów nr 360/POIiŚ2020/2017 z 22 listopada 2017 o zapewnieniu finansowania realizacji 

przedsięwzięcia, gdzie wprost wskazano, że „przedmiotowy wniosek polega na zmniejszeniu 

kwoty  decyzji  z  277 253 

829  zł  do  kwoty  232 392  zł,  tj.  o  kwotę  277 021 437  zł”.  Ponadto 

zauważyć  należy,  iż  decyzja  Ministra  Finansów  z  dnia  29  maja  2020  r.  oparta  została  na 

wniosku Ministra Gos

podarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 27 maja 2020 r., który z 

kolei został oparty na piśmie Ministerstwa Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 13 maja 2020 

r. DPI-

VIII.3114.121.2020, które to pismo odwołuje się do pisma Ministra Gospodarki Morskiej 

i Żeglugi Śródlądowej z dnia 11 maja 2020 r. DGM.WWIPE.4.082.2.13.2020.PG, w których 

jest mowa o rezygnacji z realizacji przedmiotowego projektu.  

Jednocześnie  za  niespójne  Izba  uznała  stanowisko  Odwołującego,  który  w  toku 

rozprawy wskazywał, że decyzja Ministra Finansów z dnia 29 maja 2020 r. nie jest decyzją 

cofającą  dofinansowanie  projektu,  lecz  decyzją  zmieniającą  limit  finansowania  inwestycji 

wyłącznie na rok 2020. Zważyć należy, iż z treści odwołania NED – Project Sp. z o.o. płyną 

odmienne wnioski. 

Odwołujący twierdził bowiem, że dofinansowanie projektu zostało cofnięte, 

co  w  konsekwencji  skutkowało  utratą  finansowania  zamówienia.  Wskazywał,  że  decyzja 

Ministra  Finansów  z  dnia  29  maja  2020  r.  wstrzymuje  finansowanie  umożliwiające  dalsze 

realizowanie 

inwestycji oraz że to Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej podjął, 

w imieniu Skarbu Państwa, decyzję o wstrzymaniu zapewnionego wcześniej finansowania.  

Kolejno Izba wskazuje, że nie podzieliła stanowiska Odwołującego, jakoby  cofnięcie 

dofinansowania,  a  w  konsekwencji  utrata 

możliwości  sfinansowania  zamówienia  nastąpiła  

w wyniku celowego działania Zamawiającego, który – zdaniem Odwołującego – robił wszystko, 

aby to dofinansowanie 

utracić. W ocenie Izby takiego stanowiska nie można wywnioskować 

ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, co też skutkuje koniecznością uznania 

twierdzeń  Odwołującego  za  niewykazane.  Ze  złożonych  przez  Strony  postępowania 

odwoławczego  dokumentów  jednoznacznie  wynika,  że  rezygnacja  z  finansowania 

przedmiotowej  inwestycji  na  poziomie 

umożliwiającym  jej  dalsze  realizowanie  nastąpiła 

wskutek decyzji 

podmiotów zewnętrznych względem Zamawiającego, które podęły decyzję o 

rezygnacji z wykonania projektu, 

nie zaś w wyniku działań czy zaniechań Zamawiającego – 

Morskiej  Służby  Poszukiwania  i  Ratownictwa.  Powyższe  zresztą  potwierdzają  przedłożone 

przez 

Odwołującego  dowody,  gdzie  w  piśmie  Ministerstwa  Funduszy  i  Polityki  Regionalnej 

odsyłającym  do  pisma  Ministra  Gospodarki  Morskiej  i  Żeglugi  Śródlądowej  z  dnia  11  maja 

2020 r. jest mowa o 

„rezygnacji z realizacji powyższego projektu” i braku „podstaw do dalszego 

procedowania  przedmiotowych  wniosków  o  uruchomienie  rezerwy  celowej”,  jak  również  o 

potrzebie  „anulowania  decyzji  Ministra  Rozwoju  i  Finansów  nr  360/POIiŚ2020/2017  z  22 

listopada  2017  r.  z  późn.  zm.  o  zapewnieniu  finansowania  projektu  na  lata  2020  –  2022”. 

Inaczej rzecz ujmując Izba stwierdziła, że z dowodów złożonych w sprawie nie wynika, by to 

Zamawiający  zainicjował  procedury  skutkujące  pozbawieniem  go  (nieprzyznaniem  mu 

ostatecznie) 

środków na realizację przedmiotowego zamówienia publicznego, czy też, by w 

jakikolwiek sposób przyczynił się do utraty dofinansowania inwestycji. 

W  kwestii  zarzucanego  przez  Odwołującego  braku  zawarcia  przez  Zamawiającego  

z  Centrum  Unijnych  Projektów  Transportowych  porozumienia  o  rozwiązaniu  umowy  

o  dofinansowanie  projektu  Izba  stwierdza,  że  za  wiarygodne  uznała  wyjaśnienia 

Zamawiającego,  który  wskazał,  iż  do  momentu  wydania  orzeczenia  przez  Krajową  Izbę 

Odwoławczą  w  niniejszej  sprawie  Zamawiający  nie  zamierza  dobrowolnie  pozbawić  się 

środków  na  sfinansowanie  inwestycji.  Izba  za  gołosłowne  uznała  natomiast  stanowisko 

Odwołującego, który wskazywał, że obie Strony umowy o dofinansowanie jedynie rozważają 

jej rozwiązanie, co też – zdaniem Odwołującego – miało przesądzać o dobrowolnie podjętej 

przez Zamawiającego decyzji w kwestii rozwiązania umowy o dofinansowanie. Odwołujący nie 

wyjaśnił na jakiej podstawie uznał, iż rozwiązanie umowy o dofinansowanie przedmiotowego 

projektu jest 

wyłącznie przedmiotem rozważań Stron umowy, nie zaś skutkiem decyzji innych 

podmiotów niż Zamawiający. 

W końcu Izba wskazuje, iż podnoszone przez Odwołującego okoliczności dotyczące 

prowadzenia przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia  w  sposób  przewlekły 

oraz uprzedniego unieważnienia postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp, 

które  zostało  wzruszone  wyrokiem  Izby  z  dnia  4  marca  2020  r.,  w  żadnej  mierze  nie 

potwierdzają, że zamiarem Zamawiającego była rezygnacja z realizacji zadania obejmującego 

budowę wielozadaniowego statku ratowniczego.  

W  świetle  powyższych  okoliczności  Izba  nie  stwierdziła  naruszenia  przez 

Zamawiającego  art.  93  ust.  1a  ustawy  Pzp  stanowiącego  podstawę  unieważnienia 

przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. 

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach 

postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania. Na podstawie § 5 rozporządzenia Prezesa 

Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości oraz sposobu pobierania wpisu 

od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania 

(t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972 ze zm.) do kosztów postępowania odwoławczego Izba zaliczyła 

w  całości  uiszczony  wpis,  zgodnie  z  §  3  pkt  1  rozporządzenia.  Izba  uznała  wniosek 

Zamaw

iającego  o  zasądzenie  kosztów  w  wysokości  3690  zł  stanowiącej  wynagrodzenie 

pełnomocnika  na  podstawie  złożonej  do  akt  faktury,  do  kwoty  wynikającej  

z ww. rozporządzenia. 

Przewodniczący:      ……………………………..