KIO 1238/20 WYROK dnia 10 lipca 2020 r.

Sygn. akt KIO 1238/20 

WYROK 

z dnia 10 lipca 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Katarzyna Odrzywolska 

Protokolant:   

Aldona Karpińska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  7  lipca 

2020  r.  w  Warszawie  odwołania  wniesionego  

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 4 czerwca 2020 r. przez wykonawców wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:    Baumark  Sp.  z  o.o.;  R.  S.  prowadzącego 

działalność  gospodarczą  pod  firmą  R.S.P.H.U.  „Baumark”  z  siedzibą  lidera  w 

Wyszkowie; 

w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego: Województwo Warmińsko-Mazurskie 

Zarząd Dróg Wojewódzkich w Olsztynie; 

przy udziale  wykonawcy: MGGP S.A. 

z siedzibą w Tarnowie, zgłaszającego przystąpienie 

do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego; 

orzeka: 

oddala odwołanie; 

kosztami  postępowania  w  wysokości  18  600  zł  00  gr  (słownie:  osiemnaście  tysięcy 

sześćset  złotych  i  zero  groszy)  obciąża  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o 

udzielenie  zamówienia:    Baumark  Sp.  z  o.o.;  R.  S.  prowadzącego  działalność 

gospodarczą pod firmą R.S. P.H.U. „Baumark” z siedzibą lidera w Wyszkowie, i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście  

tysięcy  złotych  i  zero  groszy)  uiszczoną  przez  odwołującego,  tytułem  wpisu  od 

odwołania; 

zasądza od odwołującego na rzecz zamawiającego: kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: 

trzy 

tysiące sześćset złotych i zero groszy), stanowiącą uzasadnione koszty strony 

postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.  

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych 

(Dz. U. z 2019 r., poz. 1843)  na niniejszy wyrok  - 

w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia  

przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu 

Okręgowego w Olsztynie. 

Przewodniczący:      …………………………… 

Sygn. akt KIO 1238/20 

UZASADNIENIE 

Województwo Warmińsko - Mazurskie - Zarząd Dróg Wojewódzkich w Olsztynie 

(dalej  „zamawiający”)  prowadzi,  w trybie  przetargu  nieograniczonego,  postępowanie  

o udzielenie zamówienia publicznego na „Pełnienie funkcji Inżyniera Kontraktu przy kontrakcie 

pn:  Ro

zbudowa  drogi  wojewódzkiej  nr  604  na  odcinku  Drogowy  Odcinek  Lotniskowy  

Wielbark”,  znak  sprawy:  ZDW/NZP-IR.III/PN-  1/3220/2/2020;  (dalej  „postępowanie”  lub 

„zamówienie”). 

Wartość  zamówienia  jest  większa  niż  kwoty  określone  w przepisach  wydanych  

na podstawie art. 11 ust. 8 

ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych 

(Dz.  U.  z  2019  r.,  poz.  1843)  - 

dalej  „ustawa  Pzp”.  Ogłoszenie  o zamówieniu  zostało 

opublikowane 

w  Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  w  dniu  24  stycznia  2020  r.,  pod 

numerem 2020/S 017-036862. 

W dniu 4 czerwca 

2020 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie 

wniesione przez 

wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia:  Baumark 

Sp.  z  o.o.;  R.  S. 

prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  firmą  R.S.P.H.U. 

„Baumark” z siedzibą lidera w Wyszkowie (dalej „odwołujący” lub „Konsorcjum”).  

Odwołujący, działając na podstawie art. 179 ust. 1, art. 180 ust. 1 ustawy Pzp, wzniósł 

odwo

łanie od czynności zamawiającego w postępowaniu, polegających na odrzuceniu oferty 

odwołującego  oraz  od  zaniechania  czynności  do  której  był  zobowiązany  polegającej  na 

poddaniu 

ocenie  złożonej  oferty.  Podstawą  odwołania  była  czynność  zamawiającego 

dokonana 

25 maja 2020 r., gdyż w tym dniu zamawiający przekazał odwołującemu informację 

o odrzuceniu jego oferty. 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie poniższych przepisów: 

art.  7 ust.  1 w  zw.  z  art.  89  ust.  1 pkt  7b  ustawy  Pzp polegające  na  nieuzasadnionym 

przyjęciu, że oferta nie została przez odwołującego zabezpieczona prawidłowym wadium, 

skoro  oprócz  wadium  w  formie  gwarancji  ubezpieczeniowej,  które  zostało  przez 

z

amawiającego  uznane  za  wadliwe,  w  dniu  11  marca  2020  r.,  a  więc  przed  upływem 

terminu  składania  ofert  odwołujący  wniósł  także  wadium  w  formie  pieniężnej,  które 

z

amawiający wbrew treści art. 46 ustawy Pzp oraz pkt 11.10 SIWZ zwrócił oferentowi; 

art. 7 ust. 1 w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 7b w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, polegające 

na  nieuzasadnionym  odrzuceniu  oferty  o

dwołującego  z  uwagi  na  przyjęcie  przez 

z

amawiającego,  że  gwarancja  wadialna,  w  której  treści  wskazany  jest  tylko  jeden  

z  k

onsorcjantów  stanowi  o  tym,  że  odwołujący  wniósł  wadium  w  niewłaściwej  formie,  

a  zatem  zacho

dzą  przesłanki  do  odrzucenia  oferty,  której  treść  nie  odpowiada  treści 

sp

ecyfikacji istotnych warunków zamówienia (dalej „SIWZ”); 

3.  a

rt.  23  ust.  3  ustawy  Pzp,  polegające  na  nieuzasadnionym  niezastosowaniu 

przedmiotowego przepisu w kontekście obowiązków oferentów wynikających z art. 46 ust. 

4a  i  5  ustawy  Pzp  i  w  konsekwencji  przyj

ęcie,  że  gwarancja  wadialna,  w  której  treści 

wskazany jest tylko jeden z k

onsorcjantów stanowi o tym, że odwołujący wniósł wadium 

w niewłaściwej formie, a zatem zachodzą przesłanki do odrzucenia jego oferty. 

W związku z wymienionymi czynnościami i formułowanymi wyżej zarzutami odwołujący 

wniósł o uwzględnienie odwołania oraz: 

1.  u

nieważnienie czynności odrzucenia oferty odwołującego z postępowania; 

2.  dokonanie 

ponownej  oceny  ofert,  w  tym  oferty  odwołującego  oraz  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej; 

a 

także  o  zasądzenie  od  zamawiającego  na  rzecz  odwołującego  kosztów  postępowania,  

w tym kosztów reprezentacji według przedstawionych na rozprawie rachunków. 

Odwołujący sprecyzował zarzuty za pomocą następujących okoliczności faktycznych 

i 

prawnych, uzasadniających wniesienie odwołania.  

Odwołujący  wskazał,  że  pismem  z  25  maja  2020  r.,  zamawiający  powiadomił 

wykonawców  w  postępowaniu  o  unieważnieniu  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty 

złożonej przez Bico Group Sp. z o.o. oraz wykonawcach wykluczonych i ofertach odrzuconych. 

Zamawiający,  względem  oferty  odwołującego  wskazał,  że  oferenci  występujący  

w  postępowaniu  jako  Konsorcjum  tj.  R.  S.,  prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  firmą 

PHU  BAUMARK  oraz  Baumark  Sp. 

z  o.o.  z  siedzibą  w  Wyszkowie,  składając  ofertę  w 

przedmiotowym postępowaniu nie dokonali prawidłowego zabezpieczenia wadialnego oferty, 

albowiem  wnieśli  wadium  w  niewłaściwej  formie,  gdyż  w  treści  złożonej  zamawiającemu 

gwarancji 

wadialnej 

wskazany 

zosta

ł 

tylko 

jeden 

z 

członków 

Konsorcjum  

tj. R. S.

, prowadzący działalność gospodarczą pod firmą PHU BAUMARK. 

Z  powyższym  stanowiskiem  zamawiającego,  co  do  wadliwości  załączonej  do  oferty 

gwarancji wadialnej a w konsekwencji odrzucenia oferty odwołującego na podstawie art. 89 

ust. 1 pkt 7b w zw. z art. 89 ust 1 pkt 2 ustawy Pzp, 

nie sposób się jednak zgodzić. 

W  analizowanej  sprawie

,  jak  podnosił  odwołujący,  należało  zauważyć  bowiem,  

że wadium w przedmiotowym postępowaniu zostało wniesione w sposób prawidłowy i zgodny 

z SIWZ przez Konsorcjum. Wadium w formie pieniężnej zostało wniesione w dniu 10 marca 

2020  r.,  nat

omiast  w  dniu  składania  ofert  tj.  11  marca  2020  r.  w  formie  gwarancji 

ubezpieczeniowych. Na skutek wniesienia wadium 

w podwójnej formie, odwołujący zwrócił się 

do zamawiającego w dniu 12 marca 2020 r. o zwrot wadium wniesionego w formie pieniężnej, 

na co z

amawiający wyraził zgodę.  

W dniu 13 marca 2020 r., zamawiający zwrócił Konsorcjum wadium wniesione w formie 

pieniężnej,  zostawiając  wadium  w  formie  gwarancji  ubezpieczeniowych,  czym  potwierdził,  

że wadium wniesione w formie gwarancji ubezpieczeniowych jest prawidłowe. Na tym etapie 

zamawiający nie wskazywał, aby gwarancja przedłożona przez Konsorcjum była niezgodna  

z treścią SIWZ. Nadmienić należy także, że wniosek z 12 marca 2020 r. był w istocie prośbą, 

na którą zamawiający przystał, lecz nie musiał, a w myśl przepisów ustawy Pzp nie miał do 

tego  podstawy  prawnej.  Skoro  bowiem  gwarancja  ubezpieczeniowa  była  w  ocenie 

zamawiającego niezgodna z SIWZ, w stopniu implikującym odrzucenie oferty, to stanowisko 

zamawiającego  nie  powinno  doprowadzić  do  zwrotu  wadium  w  formie  pieniężnej  jako  

cyt. 

„nadpłaconego”.  Zamawiający  bowiem  miał  możliwość  pozostawienia  wadium  w  jednej  

z  dwóch  opcji.  Wybierając  opcję  gwarancji  ubezpieczeniowej  potwierdził,  że  taki  sposób,  

co do formy wadium (oraz treści przedstawionych dokumentów) jest akceptowalny.  

Odwołujący zwracał uwagę, że zgodnie z pkt 11.10 SIWZ zamawiający określił ścisły 

katalog przyczyn zwrotu wniesionego wadium, tożsamy z przepisem art. 46 ustawy Pzp. Jeżeli 

zat

em  wadium  w  postaci  gwarancji  przedstawionej  przez  odwołującego  było  od  początku 

wadliwe, to chociażby kierując się w/w zapisem SIWZ zamawiający nie miał podstaw do zwrotu 

prawidłowo wniesionego wadium w kwocie pieniężnej. W związku z powyższym bezzasadne 

jest  stanowisko  - 

sformułowane  po  blisko  3  miesiącach  od  złożenia  oferty  -  w  którym 

zamawiający stwierdza, że Konsorcjum wniosło wadium w sposób niezgodny z SIWZ tudzież, 

że oferta nie została zabezpieczona. W uchwale z 28 kwietnia 2017 r. (KIO/KD 14/17) Krajowa 

Izba  Odwoławcza  wskazała  bowiem,  że  jeśli  w  wyniku  niespójności,  do  której  doprowadził 

zamawiający, dokumentacja będzie nieprecyzyjna, a zamawiający nie zdąży usunąć swoich 

błędów  przed  upływem  terminu  składania  ofert,  przyjmuje  się,  że  ewentualne  wątpliwości 

trzeba  interpretować  na  korzyść  wykonawcy.  Nie  można  bowiem  obciążać  wykonawców 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  odpowiedzialnością  za  błędy  i  niedopatrzenia 

zamawiającego. W podobnym  tonie KIO  wypowiedziała się w  uchwale  z  3 sierpnia 2017  r. 

(KIO/KD 238/17). 

Wobec  powyższego  nie  ulega  wątpliwości,  iż  w  sytuacji  w  której  po  dokonaniu  

w sposób sprzeczny z SIWZ zwrotu odwołującemu prawidłowo wniesionego wadium w formie 

pieniężnej,  oraz  dokonaniu  negatywnej  oceny  drugiego  wadium  wniesionego  przez 

Konsorcjum  zamawiający,  zważywszy  na  obowiązującą  zasadę  transparentności 

postępowania, wyrażoną w treści art. 7 ust. 1 ustawy Pzp miał zatem obowiązek, co najmniej 

poinformować odwołującego o tym stanie rzeczy przed upływem terminu na składanie ofert,  

w  taki  sposób,  żeby  ten  mógł  ponownie  wnieść  już  raz  wniesione  a  następnie  zwrócone 

wadium w formie pieniężnej. 

Jednocześnie  sam  fakt  bezpodstawnego  zwrotu  wadium  pieniężnego  przez 

zamawiającego  nie  powinien  być  kwalifikowany,  w  ocenie  odwołującego,  na  niekorzyść 

wykonawcy, który nawet w przypadku przyjęcia wadliwości gwarancji wadialnej, wniósł przed 

terminem składnia ofert prawidłowo wadium w formie pieniężnej. Zauważyć natomiast należy, 

że  podstawą  odrzucenia  oferty  w  myśl  art.  89  ust.  1  pkt  7b  jest  zaniechanie  po  stronie 

wykonawcy  wniesienia  wadium.  Tymczasem,  niezależnie  od  wadium  w  formie  gwarancji 

ubezpieczeniowej,  wadium  zostało  wniesione  także  w  formie  pieniężnej.  Oferent  nie  może 

natomiast  odpowiadać  za  sprzeczne  z  ustawą  i  SIWZ  działania  zamawiającego,  który 

dobrowolnie pozbawił się wadium pieniężnego. Jak wskazał zamawiający w treści 11.5 SIWZ 

wadium wniesione w pieniądzu przelewem na rachunek bankowy musi wpłynąć na wskazany 

w  pkt  11.3  a)  rachunek  bankowy  zamawiającego  najpóźniej  w  dniu  otwarcia  ofert,  przed 

terminem  składania  ofert.  Nie  sposób  zatem  nie  zauważyć,  że  ten  warunek  dotyczący 

prawidłowości  zabezpieczenia  oferty  za  pomocą  wadium  odwołujący  spełnił,  albowiem 

wadium  w  formie  pieniężnej  wpłynęło  na  konto  zamawiającego  10  marca  2020  r.  Przepisy 

ustawy  Pzp  ani  też  SIWZ  nie  wskazują  tymczasem,  że  utrata  wadium  pieniężnego  przez 

zamawiającego  w  przypadkach  innych  niż  opisanych  w  art.  46  ustawy  Pzp  czy  też  w  pkt  

11.10  SIWZ  skutkuje  uznaniem,  że  wadium  pieniężne  nie  zostało  wniesione  a  warunek 

zabezpieczenia oferty nie jest spełniony. 

Jednocześnie  odwołujący  wskazywał,  że  w  wbrew  stanowisku  zamawiającego  

w kontekście wadium wnoszonego w postaci gwarancji bankowych, ubezpieczeniowych lub 

poręczeń  obecnie,  właśnie  na  tle  powoływanego  przez  zamawiającego  orzeczenia  Sądu 

Najwyższego z 15 lutego 2018 r., sygn. akt: IV CSK 86/17 w orzecznictwie zarówno sądów 

powszechnych jak i KIO za przeważające uznać należy stanowisko, że w przypadku składania 

oferty przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia dla ważności 

wadium wystarczające jest wniesienie go wyłącznie przez jednego z konsorcjantów (tak np. 

KIO w wyroku z 3 marca 2020 r.). 

Odwołujący  cytował  orzeczenie SN,  zwracając uwagę,  że ten  w  wyroku  z  15  lutego 

2018  r.  wskazywał:  "Gwarancja  ubezpieczeniowa  jest  jednostronnym  zobowiązaniem 

ubezpieczyciela-

gwaranta, że po ziszczeniu się określonych w nim warunków, które mogą być 

stwierdzone określonymi dokumentami, jakie beneficjent gwarancji załączy do sporządzonego 

we  wskazanej  fo

rmie  żądania  zapłaty,  ubezpieczyciel  ten  spełni  świadczenie  pieniężne  na 

rzecz  beneficjenta  gwarancji.  Tak  ukształtowane  zobowiązanie  gwaranta  ma  charakter 

nieakcesoryjny, oznacza, że gwarant nie może powołać się na zarzuty wynikające z innego 

stosunku  pra

wnego  niż  gwarancyjny,  a  więc  np.  przysługujące  dłużnikowi  względem 

wierzyciela (beneficjenta gwarancji) lub przysługujące gwarantowi względem zleceniodawcy 

udzielenia gwarancji (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 10 lutego 2010 r., V CSK 233/09, 

OSNC 2010, Nr 11, poz. 146, z dnia 27marca 2013 r., I CSK 630/12, nie publ. z dnia 6 marca 

2015 r., III CSK 155/14, OSNC 2016, Nr 3, poz. 33, z dnia 14 kwietnia 2016 

r., IICSK388/15)”. 

W  cytowanym  orzeczeniu  SN  wskazał  również,  że  decydujące  znaczenie  dla  określenia 

zakresu  zobowiązania  Gwaranta  ma  całościowa  wykładnia  Gwarancji  (art.  65  k.c.),  w  tym 

zwłaszcza  wykładnia  określonych  w  niej  "warunków"  i  formalnych  przesłanek  zapłaty. 

Dodatkowo SN uznał, że istotne znaczenia ma też stwierdzenie, że przedmiotem obowiązków, 

których  naruszenie  uzasadnia  zatrzymanie  wadium  (art.  46  ust.  4a  i  5  ustawy  Pzp),  są 

świadczenia niepodzielne, podnosząc, iż: "Także bowiem wtedy, gdy wykonawcy ubiegają się 

o udzielenie zamówienia wspólnie, zamówienie jest jedno, jedna (wspólna) jest składana przez 

nich  oferta  i  jako  wspólne  powinny  być  postrzegane  wszelkie  obowiązki  związane  z  jej 

złożeniem  oraz  wadium.  Jedynie  częściowe  wykonanie  tych  obowiązków  -  ich  wykonanie 

przez poszczególnych wykonawców w odniesieniu do nich samych, bez ich wykonania przez 

pozostałych-nie ma żadnej wartości dla Zamawiającego, nie umożliwia bowiem wyboru oferty 

ani  zawarcia  umowy.  Dlatego  też  należy  uznać,  zgodnie  z  art.  380  §1  kc,  że  wykonawcy 

ubiegający się wspólnie o udzielenie zamówienia ponoszą solidarną odpowiedzialność za ich 

wykonanie”. 

Zważywszy na tak ukształtowane tezy SN, które wynikają wprost z w/w wyroku, KIO  

w wyroku z 3 marca 2020 r. wskazała słusznie, że konsorcjum jest rodzajem porozumienia 

zawartego przez podmioty wspólnie ubiegające się o zamówienie, a dyspozycja art. 23 ust. 3 

ustawy  Pzp  ma  zasadnicze  w  tej  sytuacji  znaczenie  dla  oceny  wykonania  obowiązków 

określonych m.in. w art. 46 ust. 4a i 5 ustawy Pzp. Za w pełni zasadne należy uznać zatem 

stanowisko  KIO,  że  w  sytuacji  Konsorcjum,  w  razie  niewykonania  któregokolwiek  

z obowiązków przetargu przez konsorcjantów (w niniejszym przypadku jednego konsorcjanta), 

niewymienionych  w  gwarancji, 

odpowiedzialność  poniósłby  także  ten  konsorcjant,  który  

w  gwarancji  został  wymieniony,  co  w  konsekwencji  stanowiłoby  przesłankę  do  wystąpienia 

przez  z

amawiającego  o  zapłatę  wadium.  Jak  wskazał  bowiem  w  uchwale  z  16  kwietnia  

r. siedmiu sędziów Sąd Najwyższy, sygn. akt: III CZP 16/93: „Bank udzielający gwarancji 

opatrzonej  klauzulami 

nieodwołalnie,  bezwarunkowo  oraz  na  pierwsze  żądanie,  nie  może 

skutecznie powołać się w celu wyłączenia lub ograniczenia przyjętego na siebie obowiązku 

zapłaty - na zarzuty wynikające ze stosunku podstawowego, w związku z którym gwarancja 

została wystawiona. Zatem gwarancje wadialne opatrzone takimi klauzulami - a w niniejszej 

sprawie  zamawiający  taką  gwarancję  odwołującego  posiada  -  tworzą  abstrakcyjne 

zobowiązanie  gwaranta  wobec  beneficjenta,  niezależnie  od  stosunków  wewnętrznych 

łączących gwaranta z wykonawcą oraz wykonawcę z beneficjentem (zamawiającym). Gwarant 

nie  może  zatem  przedstawić  beneficjentowi  zarzutów  wynikających  ze  stosunku 

podstawowego jak jest zawarta na okoliczność udzielenia gwarancji umowa. W swej istocie 

bowiem taka gwarancja jest umową samodzielną nieakcesoryjną i abstrakcyjną (tak też KIO  

w wyroku z 25 marca 2019 r., sygn. akt KIO 392/19). 

Odwołujący,  przechodząc  do  argumentacji  dotyczącej  zabezpieczenia  interesów 

zamawiającego, przedstawionej w treści pisma o odrzuceniu oferty odwołującego, podniósł, 

że  ta  oparta  była  w  istocie  na  błędnej  wykładni  uzasadnienia  wyroku  Sądu  Najwyższego 

wydanego  w  sprawie  IV  CSK  86/17.  W

skazał,  że  w  niniejszej  sprawie  niezależnie  od  tego 

interes  zamawiającego  jest  zabezpieczony  w  pełni,  na  skutek  przedstawionego  dokumentu 

gwarancji ubezpieczeniowej. Jak wskazała bowiem KIO w wyroku z 25 marca 2019 r., sygn. 

KIO  392/19:  „Nie  jest  konieczne  wymienienie  w  dokumencie  gwarancji  wszystkich 

wykonawców, którzy wspólnie ubiegają się o zamówienie publiczne. Ważny jest cel wadium, 

czyli  zabezpieczenie  interesu  zamawiającego,  który  ustala  wymagania  dotyczące  wadium  

w siwz (art. 36 ust. 1 pkt 8 

p.z.p.)”. W tym kontekście w niniejszej sprawie nie należy gubić 

także z pola widzenia powiązań osobowych, jakie występują pomiędzy konsorcjantami. R. S., 

który wskazany został w gwarancji wadialnej, jest bowiem także uprawnionym reprezentantem 

Lidera Konsorcjum - 

spółki Baumark Sp. z o.o., w której posiada 45% udziałów, a zatem mając 

na  względzie  chociażby  opisane  wyżej  zasady  odpowiedzialności  konsorcjantów  za 

zobowiązania  niepodzielne,  nie  sposób  uznać,  żeby  zamawiający  w  jakikolwiek  sposób 

mógłby być niezabezpieczony za pomocą przedłożonego wadium. 

Dodatkowo podniósł również, że niejednokrotnie KIO w swoich orzeczeniach zwracała 

uwagę na zasadnicze znaczenie jakie ma przy rozstrzyganiu podobnych spraw sama praktyka 

na  rynku  ubezpieczeniowym,  na  którym  wystawcy  gwarancji  przyjmują  powszechnie,  

że  w  przypadku,  gdy  gwarancja  zapłaty  wadium  zostaje  wystawiona  na  zlecenie  jednego 

członka  konsorcjum,  a  oferta  jest  złożona  przez  konsorcjum,  którego  jest  on  członkiem,  

to  gwarancja  taka  zabezpiecza  ofertę  złożoną  wspólnie  przez  wykonawców  działających  

na  zasadzie  art.  23  ustawy  Pzp  (tak  też  KIO  w  wyroku  z  25  marca  2019  r.,  sygn.  akt  KIO 

392/19).  Raz  jeszcze  podkreślił,  w  ślad  za  stanowiskiem  KIO,  że  świadczenia  obciążające 

wykonawców działających w konsorcjum w związku z udziałem w postępowaniu o zamówienie 

publiczne, a zwłaszcza świadczenie polegające na złożeniu oświadczenia o zawarciu umowy, 

mają charakter świadczenia niepodzielnego i w tym zakresie znajdzie zastosowanie art. 380  

§1 kc. W tym kontekście  za niedające się obronić należy uznać argumenty zamawiającego 

odwołujące się do wskazań pkt 11.7 SIWZ, jakoby oferta była nieprawidłowo zabezpieczona. 

Zamawiający, w dniu 5 czerwca 2020 r., poinformował wykonawców, zgodnie z art. 185 

ust.  1  ustawy  Pzp,  o  w

niesieniu  odwołania,  wzywając  ich  do  złożenia  przystąpienia.  

Do  p

ostępowania  odwoławczego  zgłosili  swoje  przystąpienia,  w  dniu  8  czerwca  2020  r. 

wykonawca:  MGGP  S.A. 

z siedzibą w Tarnowie oraz wykonawca: Transprojekt Gdański 

Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Gdańsku,  zgłaszając  swoje  przystąpienia  do  postępowania 

odwoławczego po stronie zamawiającego. 

Izba  postanowiła  dopuścić  wykonawcę  MGGP  S.A.  z  siedzibą  w  Tarnowie  

do postępowania odwoławczego, po stronie zamawiającego. Jednocześnie uznała, że drugi  

z  wyk

onawców,  który  zgłosił  swoje  przystąpienie  tj.  Transprojekt  Gdański  Sp.  z  o.o.  (dalej 

„Transprojekt  Gdański”)  z  siedzibą  w  Gdańsku,  pismem  z  25  maja  2020  r.  został 

poinformowany  przez  zamawiającego  o  wykluczeniu  go  z  postępowania.  Tym  samym 

zgłoszenie  przystąpienia  dokonane  zostało  przez  podmiot,  który  nie  posiadał,  w  momencie 

dokonywania tej czynności, statusu wykonawcy, w rozumieniu art. 2 pkt 11 ustawy Pzp. Należy 

mieć bowiem na względzie, że Transprojekt Gdański nie zaskarżył czynności zamawiającego, 

polegającej  na  wykluczeniu  go  z  przedmiotowego  postępowania,  co  przesądziło  o  utracie 

statusu wykonawcy. Tym bardziej zatem

, należy stwierdzić, że nie przysługuje mu taki status 

w postępowaniu odwoławczym. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie,  na  podstawie  zebranego  materiału  dowodowego,  po  zapoznaniu  

się  z  dokumentacją  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  w  tym  

w  szczególności  z  postanowieniami  ogłoszenia  o  zamówieniu,  treścią  SIWZ,  treścią 

oferty złożonej w postępowaniu przez odwołującego, po zapoznaniu się z odwołaniem, 

a także po wysłuchaniu oświadczeń, jak też stanowisk stron i uczestnika postępowania, 

złożonych ustnie do protokołu w toku rozprawy ustaliła i zważyła, co następuje 

Izba 

ustaliła, że nie zaszła żadna z przesłanek, o których stanowi art. 189 ust. 2 ustawy 

Pzp, skutkujących odrzuceniem odwołania.  

Ponadto  Izba  stwierdziła,  że  odwołującemu  przysługiwało  prawo  do  skorzystania  

ze  środka  ochrony  prawnej,  gdyż  wypełniono  materialnoprawną  przesłankę  interesu  

w uzyskaniu zamówienia, określoną w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, kwalifikowaną możliwością 

ponies

ienia  szkody,  będącej  konsekwencją  zaskarżonej  w  odwołaniu  czynności.  Oferta 

odwołującego  nie  została  poddana  ocenie  w  postępowaniu,  wskutek  jej  odrzucenia.  

W przypadku 

potwierdzenia się zarzutów odwołania, oferta Konsorcjum zostałaby oceniona 

według kryteriów oceny ofert wskazanych w SIWZ, a mając na uwadze, że była ofertą pod 

względem kryterium ceny i jakości na drugim miejscu po ofercie najkorzystniejszej tj. złożonej 

przez wykonawc

ę Bico Gruop Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, który to wykonawca został 

następnie wykluczony z postępowania, odwołujący miałby szansę na uzyskanie zamówienia.  

Izba  dopuściła  w  niniejszej  sprawie  dowody  z  dokumentacji  postępowania  

o  zamówienie  publiczne,  nadesłanej  przez  zamawiającego  do  akt  sprawy,  w  tym  

w  szczególności  z  treści  ogłoszenia  o  zamówieniu,  treści  SIWZ,  treści  oferty  złożonej  

w  postępowaniu  przez  odwołującego,  w  tym  gwarancji  ubezpieczeniowej  złożonej  jako 

zabezpieczenie oferty odwołującego. 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje 

Izba,  uwzględniając  zgromadzony  w  sprawie  materiał  dowodowy,  w  szczególności 

powyższe ustalenia oraz zakres zarzutów podniesionych w odwołaniu, doszła do przekonania, 

iż  w  niniejszym  postępowaniu  nie  doszło  do  naruszenia  przez  zamawiającego  przepisów 

ustawy, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie 

zamówienia, a tym samym, na podstawie art. 192 ust. 2 ustawy Pzp, rozpoznawane odwołanie 

nie zasługuje na uwzględnienie. 

Odwołujący sformułował zarzut naruszenia  przez zamawiającego art. 7 ust. 1 w zw.  

z art. 89 ust. 1 pkt 7b ustawy Pzp poprzez przyjęcie, że oferta nie została przez odwołującego 

zabezpieczona  prawidłowym  wadium,  skoro  oprócz  wadium  w  formie  gwarancji 

ubezpieczeniowej, które zostało przez zamawiającego uznane za wadliwe, w dniu 11 marca 

2020  r.,  a  więc  przed  upływem  terminu  składania  ofert,  odwołujący  wniósł  także  wadium  

w formie pieniężnej, które zamawiający wbrew treści art. 46 ustawy Pzp oraz pkt 11.10 SIWZ 

zwrócił.  

Jak ustalił  skład  orzekający,  co  nie było sporne między  stronami,  odwołujący  wniósł 

wadium dwukrotnie, 10 marca 2020 r. w 

formie pieniężnej, następnie w dniu składania ofert  

tj. 11 marca 2020 r. w fo

rmie gwarancji ubezpieczeniowej. W związku z powyższym odwołujący 

zwrócił się do zamawiającego pismem z 12 marca 2020 r. o zwrot wadium. W treści wniosku 

kierowanego w niniejszej sprawie zaznaczył, że omyłkowo wniósł wadium w dwóch formach  

i poprosił o zwrot wadium wpłaconego na konto zamawiającego, wskazując numer rachunku 

na który wadium ma być zwrócone. Należy zatem uznać, że Konsorcjum tym samym uznało, 

że ponieważ dwukrotnie zabezpieczyło ofertę (jak przyznało „omyłkowo”), zamawiający winien 

dokonać zwrotu wpłaconego wadium. Co więcej, to odwołujący zdecydował, co wynika z treści 

pisma,  że  żądanie  zwrotu  dotyczy  wadium  wpłaconego  w  formie  pieniężnej,  a  zatem,  

że to gwarancja ubezpieczeniowa będzie stanowiła zabezpieczenie złożonej w postępowaniu 

oferty. 

W dniu 

13 marca 2020 r., zamawiający zwrócił Konsorcjum wadium wniesione w formie 

pieniężnej,  pozostawiając wadium  w formie gwarancji  ubezpieczeniowej. Izba  nie podzieliła 

stanowiska  odwołującego,  że  podejmując  powyższą  decyzję,  zamawiający  potwierdził 

jednocześnie,  że  wadium  wniesione  w  formie  gwarancji  ubezpieczeniowej  jest  prawidłowe. 

Wskazać  należy,  że  żądanie  odwołującego  było  sformułowane  w  sposób  kategoryczny,  

a wobec dwukrotnego zabezpieczenia oferty wadium - 

zamawiający nie miał innej możliwości, 

niż dokonanie zwrotu „nadpłaconego” wadium. Nie był również zobowiązany, na tym etapie, 

badać  prawidłowość  zabezpieczenia  oferty  odwołującego,  i  sygnalizować  ewentualnie,  

że treść tego dokumentu jest niezgodna z wymaganiami określonymi w SIWZ. 

Skład  orzekający  nie  zgadza  się  również  ze  stanowiskiem  Konsorcjum,  że  jego 

wniosek  z  12  marca  2020  r.  był  w  istocie  prośbą,  na  którą  zamawiający  przystał,  lecz  nie 

musiał, a w myśl przepisów ustawy Pzp nie miał do tego podstawy prawnej. Zgodzić się należy 

wprawdzie z odwołującym, że zarówno w pkt 11.10 SIWZ zamawiający określił ścisły katalog 

przyczyn  zwrotu  wniesionego  wadium, 

który  był  tożsamy  z  przepisem  art.  46  ustawy  Pzp.  

W  tym  jednak  przypadku 

nie  wystąpił  po  stronie  zamawiającego  obowiązek  badania 

zaistnienia  opisanych  w  tym  przepisie  przesłanek.  Po  raz  kolejny  powtórzyć  należy,  

że  dokonany  zwrot  dotyczył  kwoty,  która  została  wpłacona,  jak  to  określił  odwołujący 

„omyłkowo”.  Taki  sam  skutek  miałby  miejsce  w  przypadku,  gdyby  wykonawca  dwukrotnie 

wykonał  przelew  na  konto  zamawiającego  a  następnie  zwrócił  się  do  niego  o  zwrot  kwoty 

niezasadnie  nadpłaconej.  W  okolicznościach  niniejszej  sprawy  wadium  zostało  również 

dwukrotnie wniesione, przy czym w dwóch różnych formach, ale to odwołujący dokonał wyboru 

formy w jakie

j wadium zostało wzniesione prawidłowo.   

Fakt dokonania negatywnej oceny drugiego wadium wniesionego przez Konsorcjum, 

nie  świadczy  także  o  naruszeniu  przez  zamawiającego  obowiązującej  zasady 

transpa

rentności postępowania, wyrażonej w art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. Zamawiający nie miał 

obowiązku  dokonywania  analizy  treści  gwarancji  w  momencie,  kiedy  Konsorcjum 

zdecydowało,  że  żąda  zwrotu  wadium  wpłaconego  w  pieniądzu.  Uczynił  to  na  tym  etapie 

postępowania, kiedy dokonywał badania innych złożonych ofert. Nie znajduje  uzasadnienia  

w przepisach ustawy Pzp również obowiązek zamawiającego, aby co najmniej poinformować 

odwołującego o tym stanie rzeczy przed upływem terminu na składanie ofert, w taki sposób, 

żeby ten mógł ponownie wnieść już raz wniesione, a następnie zwrócone wadium w formie 

pieniężnej. 

W dalszej kolejności, odnosząc się do zarzutów naruszenia art. 7 ust. 1 w zw. z art. 89 

ust. 1 pkt 7b w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, 

a także naruszenia art. 23 ust. 3 ustawy 

Pzp,  poprzez  nieuzasadnione  odrzucenie 

oferty  odwołującego  z  uwagi  na  przyjęcie  przez 

zamawiającego,  że  gwarancja  wadialna,  w  której  treści  wskazany  jest  tylko  jeden  

z konsorcjantów stanowi o tym, że odwołujący wniósł wadium w niewłaściwej formie, a zatem 

zachodzą  przesłanki  do  odrzucenia  oferty,  której  treść  nie  odpowiada  treści  specyfikacji 

istotnych  warunków  zamówienia  (dalej  „SIWZ”)  -  Izba  uznała  powyższe  zarzuty  

za nieuzasadnione z 

niżej opisanych powodów. 

Jak  ustalił  skład  orzekający  w  niniejszej  sprawie,  zamawiający  w  SIWZ  (pkt  11.7) 

przewidział, że: „Z treści gwarancji (poręczenia) musi jednoznacznie wynikać, jaki jest sposób 

reprezentacji  Gwaranta  (Poręczyciela),  Gwarancja  (Poręczenie)  musi  być  podpisana  przez 

upoważnionego  (upełnomocnionego)  przedstawiciela  Gwaranta  (Poręczyciela).  Podpis 

powinien  być  sporządzony  w  sposób  umożliwiający  identyfikację  przedstawiciela  Gwaranta 

(Poręczyciela)  tj.  stanowić  kwalifikowalny  podpis  elektroniczny  weryfikowany  przy  pomocy 

ważnego  kwalifikowanego  certyfikatu  lub  równoważnego  środka,  spełniającego  wymagania 

dla tego rodzaju podpis

u. W przypadku wniesienia wadium w formie gwarancji lub poręczenia, 

przez  wykonawców  wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia, wadium  może być 

wniesione przez jednego z wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia 

pod  warunkiem,  że  z  dokumentu  wadium  będzie  wynikało,  iż  wykonawca  ten  działa  

na  podstawie  pełnomocnictwa  udzielonego  mu  przez  pozostałych  wykonawców  wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia.  W  takim  przypadku  z  dokumentu  gwarancji  lub 

poręczenia  musi  wynikać,  że  wadium  składane  jest  w  imieniu  wszystkich,  wymienionych  

w  dokumencie  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  oraz,  

że  zamawiający  będzie  mógł  zaspokoić  swoje  roszczenia  zgodnie  z  pkt  11.5  w  przypadku 

uchybienia  któregokolwiek  z  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia.” 

Tymczasem, jak wykazała analiza treści ubezpieczeniowej gwarancji zapłaty wadium 

Nr  02GG25/0380/20/0001,  złożonej  zamawiającemu  i  stanowiącej  zabezpieczenie  oferty  

z tytułu wadium w postępowaniu, InterRisk Towarzystwo Ubezpieczeń Spółka Akcyjna Vienna 

Insurance  Group,  działało  na  wniosek  R.  S.,  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod 

firmą: R.S. P.H.U. „Baumark” ul. Świętojańska 106, 07-202 Wyszków. Tym samym gwarancja, 

wystawiona  na  wniosek j

ednego tylko członka konsorcjum, w treści której tylko ten członek 

konsorcjum  został  wskazany,  a  z  treści  dokumentu  nie  wynikało  także,  że  działa  on  na 

podstawie  udzielonego  mu  pełnomocnictwa  -  nie  spełniała  wymogów  zamawiającego 

opisanych w SIWZ. 

Bez znaczenia w okolicznościach niniejszej sprawy, jest argumentacja odwołującego, 

że  zarówno  w  doktrynie,  jak  i  w  orzecznictwie  Krajowej  Izby  Odwoławczej  oraz  sądów 

okręgowych  na  przestrzeni  kilkunastu  lat  można  dostrzec  przeciwstawne  stanowiska 

dotyczące skuteczności wniesienia przez konsorcjum gwarancji wadialnej, w której treści nie 

zostali  wymienieni  wszyscy  członkowie  konsorcjum,  tj.  wszyscy  wykonawcy  wspólnie 

ubiegający się o udzielenie zamówienia, lecz jedynie jeden z członków konsorcjum, jednak jak 

zauważył przeważające stanowisko potwierdza możliwość wnoszenia wadium przez jednego 

członka konsorcjum, w imieniu pozostałych jego członków.  

Jak zauważył, kwestia stanowiąca istotę sporu zaistniałego w niniejszej sprawie, była 

przedmiotem wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2018 r., sygn. akt IV CSK 86/17. 

Sąd Najwyższy, rozstrzygając spór w przedmiocie wadium wnoszonego w formie gwarancji 

ubezpieczeniowej  przez  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

podkreślił,  że  wniesienia  wadium  w  formie  gwarancji  ubezpieczeniowej  można  uznać  

za prawidłowe i wystarczające jedynie wówczas, gdy stwarza dla zamawiającego podstawę 

do  żądania  od  gwaranta  oznaczonej  kwoty  pieniężnej  niezależnie  od  tego,  który  

z wykonaw

ców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia doprowadził do aktualizacji 

przesłanek  zatrzymania  wadium,  określonych  w  art.  46  ust.  4a  i  5  ustawy  Pzp. W  sytuacji,  

w  której  wadium  wniesione  zostało  w  formie  gwarancji  ubezpieczeniowej  (jak  w  przypadku 

okoliczności  sprawy  stanowiącej  przedmiot  rozstrzygnięcia  Sądu  Najwyższego),  

o  przesłankach  realizacji  decyduje  treść  gwarancji.  Zgodnie  natomiast  z  zasadą  swobody 

umów,  przesłanki  powstania  zobowiązania  gwaranta  mogą  zostać  ukształtowane  w  różny 

sposób. Decydujące znaczenie dla określenia zakresu zobowiązania gwaranta ma całościowa 

wykładnia  treści  gwarancji,  zgodnie  z  regułami  wykładni  oświadczeń  woli,  o  których  mowa  

w art. 65 k

c. Jak wynika z powyższego, w powołanym wyroku Sąd Najwyższy nie przesądził 

ani  o  prawidłowości,  ani  o  wadliwości  wadium  wniesionego  w  formie  gwarancji 

ubezpieczeniowej  lub  bankowej,  w  treści  której  wskazany  został  jedynie  jeden  z  członków 

konsorcjum,  lecz  uznał,  iż  przedmiotowa  okoliczność  winna  być  rozstrzygana  ad  casum,  

w  każdym  konkretnym  przypadku  poprzez  całościowe  badanie  treści  gwarancji,  zgodnie  

z regułami wykładni oświadczeń woli  wynikającymi z art. 65 kc. Wniesienie wadium można 

natomiast  uznać  za  prawidłowe  tylko  wówczas,  jeżeli  gwarancja  daje  zamawiającemu 

możliwość skutecznego zrealizowania swoich roszczeń, w przypadku zaistnienia przesłanek 

uzasadniających  zatrzymanie  wadium,  niezależnie  od  tego,  który  z  wykonawców  wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  doprowadził  do  ziszczenia  się  tych  przesłanek  

tylko wówczas wadium spełnia swoją zabezpieczającą rolę. 

Dalej,  Sąd  Najwyższy  w  powołanym  wyroku  wskazał,  że  w  sytuacji,  w  której  jako 

dłużnika (zleceniodawcę, dostawcę, wykonawcę, oferenta) zobowiązanego do zaspokojenia 

zabezpieczanego  roszczenia  wskaz

ano  w  gwarancji  jedynie  jednego  z  wykonawców 

ubiegających  się  wspólnie  o  udzielenie  zamówienia,  a  wskazane  w  gwarancji  przyczyny 

uzasadniające żądanie zapłaty pokrywają się z wymienionymi w art. 46 ust. 4a i 5 ustawy Pzp, 

decydujące  znaczenie  dla  oceny  prawidłowości  wniesienia  wadium  winna  mieć  wykładnia 

zastrzeżenia „z przyczyn leżących po jego stronie” o którym mowa zarówno w art. 46 ust. 4a 

ustawy Pzp,  jak i w art. 46 ust. 5 pkt 3 ustawy Pzp.  Przedmiotowa kwestia wymaga z kolei 

rozważenia,  czy  pojęcie  „z  przyczyn  leżących  po  jego  stronie”  może  być  utożsamione  

z pojęciem „z przyczyn, za które odpowiada”, przy czym - jak zaakcentował Sąd Najwyższy, 

decydujące  znaczenie  ma  w  tej  kwestii  całościowa  wykładnia  treści  gwarancji,  zgodnie  

z regułami wykładni oświadczeń woli, o których mowa w art. 65 kc. 

W  dalszej  części  swoich  rozważań  Sąd  Najwyższy  uznał,  że  w  przypadku  uznania,  

że pojęcia te należy interpretować tożsamo, to - z zastrzeżeniem ewentualnych, odmiennych 

postanowień  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  -  wniesienie  wadium  w  formie 

gwarancji ubezpieczeniowej wystawionej na jednego członka konsorcjum - należałoby uznać 

za  prawidłowe  i  skuteczne.  Ewentualne  skutki  niepoinformowania  gwaranta  o  tym,  

że  wykonawca  wskazany  w  gwarancji  jako  dłużnik  był  jedynie  liderem  konsorcjum  (jednym  

z  wykonawców  ubiegających  się  wspólnie  o  udzielenie  zamówienia),  a  nie  wyłącznym 

wykonawcą,  mogłyby  wpływać  tylko  na  stosunek  zlecenia  gwarancji  i  w  żaden  sposób  

nie oddziaływałyby na skuteczność nieakcesoryjnego zobowiązania gwaranta. 

Tym samym, co 

zauważył zamawiający w informacji o odrzuceniu oferty odwołującego, 

Sąd  Najwyższy  dostrzegł  w  swoim  orzeczeniu,  że  SIWZ  w  danym  postępowaniu  może 

zawierać  w  swojej  treści  postanowienia,  które  np.  określą  treść  gwarancji  składanej  przez 

wykonawcę.  Zamawiający  może  zatem  uregulować  również,  jaką  treść  powinna  zawierać 

gwarancja  w  przypadku,  gdy  ofertę  składają  wykonawcy  ubiegający  się  wspólnie  

o zamówienie. W okolicznościach niniejszej sprawy zamawiający skorzystał z przysługującego 

mu uprawnienia i wskazał, że jeśli o zamówienie ubiega się konsorcjum - w treści gwarancji 

musi 

być  oznaczony  charakter  podmiotu,  jaki  uzyskał  gwarancję,  a  nadto  w  treści  samej 

gwarancji  musi  znajdować  się  postanowienie,  z  którego  wynika  wprost,  że  gwarancja 

zabezpiecza  ofertę  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  zamówienie,  wraz  

z  oznaczeniem  tych  wykonawców.  Stwierdzić  należy,  że  przedłożony  dokument  gwarancji 

ubezpieczeniowej zapłaty wadium nie spełnia tego wymogu.  

W tym miejscu nadmienić należy również, że jeśli odwołujący miał zastrzeżenia co do 

sformułowania  wymagań  w  tym  zakresie  przez  zmawiającego  w  treści  SIWZ  uznając,  

że regulacje te są nadmierne, lub też zapisy takie są sprzeczne z przepisami ustawy Pzp – 

wi

nien  kwestionować  powyższe  na  wcześniejszym  etapie.  Jeśli  tego  nie  zrobił,  regulacje  

te stały się wiążące dla wszystkich wykonawców ubiegających się o udzielenie zamówienia. 

W  świetle  powyższego,  skoro  przewidziany  w  pkt  11.7  SIWZ  wymóg  wniesienia 

wadium 

nie  został  przez  Konsorcjum  spełniony,  ponieważ  przedłożona  zamawiającemu 

gwarancja  ubezpieczeniowa,  pomimo  faktu  złożenia  oferty  w  ramach  konsorcjum,  została 

wystawiona  ze  wskazaniem 

tylko  jednego  z  członków  konsorcjum  tj.  R.  S.  prowadzącego 

działalność gospodarczą pod firmą P.H.U. BAUMARK z siedzibą w Wyszkowie, zasadne było 

odrzucenie oferty odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7b w związku z art. 89 ust 1 

pkt 2 ustawy Pzp. 

Biorąc pod uwagę powyższe, Izba orzekła jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy  Pzp,  tj.  stosownie  do  wyniku  postępowania,  z  uwzględnieniem  postanowień 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  

i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (tj. z dnia 7 maja 2018 r. Dz. U. z 2018 r., poz. 972),   

w tym w szczególności § 5 ust. 3 pkt 1). 

Przewodniczący:      ……………………………