KIO 1142/20 WYROK dnia 22 lipca 2020 r.

Stan prawny na dzień: 21.10.2020

Sygn. akt: KIO 1142/20 

WYROK 

 z dnia 22 lipca 2020 r.  

Krajowa Izba Odwoławcza  

   w składzie: 

Przewodniczący:      Bartosz Stankiewicz 

Protokolant:    

Konrad Wyrzykowski 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  21  lipca  2020  r.  w Warszawie 

odwołania  wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  25  maja  2020  r.  przez  wykonawcę  Termo 

Klima  MK  Sp.  z  o.o.  Sp.  k. 

z  siedzibą  w  Katowicach  przy  ul.  Tartacznej  12  (40-749 

Katowice) 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Śląski  Uniwersytet 

Medyczny  w  Katowicach 

z  siedzibą  w  Katowicach  przy  ul.  Poniatowskiego  15  (40-055 

Katowice) 

orzeka: 

1. O

ddala odwołanie; 

.  Kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  Termo  Klima  MK  Sp.  z  o.o.  Sp.  k.  

z siedzibą w Katowicach i:  

zalicza na poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: 

piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  ww.  wykonawcę  tytułem  wpisu  od 

odwołania; 

.2. zasądza od wykonawcy Termo Klima MK Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w Katowicach na 

rzecz 

zamawiającego  Śląskiego  Uniwersytetu  Medycznego  w  Katowicach,  kwotę 

wysokości 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) stanowiącą 

koszty strony 

poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia 

2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2019 r.,  poz.  1843)  na niniejszy  wyrok 

– w terminie 7 dni od dnia 

jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do 

Sądu Okręgowego w Katowicach.  

Przewodniczący:      ……………………………. 


Sygn. akt: KIO 1142/20 

U z a s a d n i e n i e 

Śląski  Uniwersytet  Medyczny  w  Katowicach  zwany  dalej:  „zamawiającym”,  prowadzi 

postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, na podstawie przepisów ustawy z dnia 

29 stycznia 2004 r. Prawo 

zamówień publicznych (t.j. - Dz. U. z 2019 r., poz. 1843) zwanej 

dalej: „Pzp” w trybie przetargu nieograniczonego, pn.: Wykonywanie okresowych przeglądów 

urządzeń  wentylacyjnych  i  klimatyzacyjnych  zlokalizowanych  w  budynkach  Śląskiego 

Uniwersytetu Medyczn

ego w Katowicach przy ul. Medyków 4, 6, 8b, 12, 12a, 12b, 12c, 12d, 

22, 30 (numer 

postępowania: RZP/PN/6/20), zwane dalej „postępowaniem”.  

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  unii 

Europejskiej w dniu 13 marca 2020 r., pod numerem 2020/S 052-123657.  

Szacunkowa  wartość  zamówienia,  którego  przedmiotem  są  usługi,  jest  wyższa  od 

kwot wskazanych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp.  

W dniu  25 maja 2020 r. wykonawca Termo Klima MK Sp.  z o.o. Sp. k. 

siedzibą w 

Katowicach  (zwany 

dalej:  „odwołującym”)  wniósł  odwołanie  od  czynności  podjętej  przez 

zamawiającego  polegającej  na  odrzuceniu  w  piśmie  z  dnia  14  maja  2020  r.  znak 

RPZ/0723/10/6/20,  które  zostało  doręczone  w  dniu  15  maja  2020  r.  oferty  odwołującego  z 

dnia 14 kwietnia 2020 r. na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3) Pzp 

z uzasadnieniem, iż złożenie 

oferty stanowiło czyn nieuczciwej konkurencji.  

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie art 89 ust. 1 pkt 3) Pzp przez błędne 

zastosowanie. 

Wyjaśnił,  że  kryterium:  „opłata  ryczałtowa  za  przejazd”  nie  stanowiło  ceny 

oferty, a 

było jedynie kryterium umożliwiającym uzyskanie dodatkowych punktów przy ocenie 

oferty. Kryterium to 

– według odwołującego – nie miało żadnego wpływu na cenę oferty, gdyż 

nawet  brak  uz

yskania  punktów  w  tym  kryterium  nie  wpływa  na  cenę  oferty,  a  jedynie  na 

pozycję  oferty  w  rankingu  –  w  związku  z  tym  zamawiający  nie  miał  prawa  wezwać 

wykonawcy  na  podstawie  art.  90  ust.  1a  pkt  1)  Pzp 

do  wyjaśnienia elementów  składowych 

opłaty  ryczałtowej  za  przejazd,  ani  nie  miał  prawa  żądać  dowodów  w  tym  zakresie.  W 

konsekwencji  z

amawiający  nie  mógł  odrzucić  oferty  z  powodu  treści  wyjaśnień,  w  tym  i 

dowodów wyliczeń opłaty za przejazd „tam i z powrotem”, gdyż wyjaśnienia nie mogły mieć 

znaczenia  w  sprawie. 

Niezależnie  od  tego  odwołujący  podtrzymał  treść  wyjaśnień,  jakie 

złożył w piśmie z dnia 4 maja 2020 r. 


Wskazując  na  powyższe  zarzuty  odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i 

nakazanie  z

amawiającemu  na  podstawie  art.  192  ust.  3  pkt  1)  Pzp  unieważnienia  jego 

czynności  polegającej  na  odrzuceniu  w  piśmie  z  dnia  14  maja  2020  r.  znak 

RPZ/0723/10

/6/20, które  zostało doręczone odwołującemu  w  dniu 15  maja 2020  r.  oferty  z 

dnia 14 kwietnia 2020 r. 

Odwołujący  wskazał,  że  posiada  interes  we  wniesieniu  odwołania,  ponieważ 

przypadku  nakazania  unieważnienia  czynności  zamawiającego  polegającej  na  odrzuceniu 

oferty, to jego 

oferta ze wszystkich ważnie złożonych i nieodrzuconych ofert w postępowaniu 

jest  najbardziej  korzystna  dla  z

amawiającego  w  rozumieniu  kryteriów,  które  zostały 

określone i podane w specyfikacji istotnych warunków zamówienia (zwanej dalej: „SIWZ”).  

W  uzasadnieniu  odwołujący  wskazał,  że  za  niezgodnie  z  Pzp  należy  uznać 

następujące czynności zamawiającego: 

-  wezwanie  o

dwołującego  do  wyjaśnienia  ceny  oferty  w  zakresie  kryterium  oceny  ofert,  w 

ocenie odwołującego zamawiającemu nie przysługiwało wezwanie wykonawcy na podstawie 

art. 90 ust. 1a pkt 1 Pzp 

do wyjaśnienia ceny oferty w zakresie kryterium oceny ofert; 

-  z

amawiający  niesłusznie  odrzucił  ofertę  odwołującego  z  bezpodstawnym  uzasadnieniem, 

że oferta stanowiła czyn nieuczciwej konkurencji. 

Odwołujący  wyjaśnił,  że  kryterium  oceny  oferty:  „B”  –  opłata  ryczałtowa  za  przejazd 

posiadało  wagę  30  pkt.  Najwyższą  liczbę  punktów  za  to  kryterium  miała  otrzymać  oferta  o 

najniższej  opłacie  ryczałtowej,  opłacie  za  przejazd:  „tam  i  z  powrotem”  w  przypadku 

konieczności dokończenia czynności przeglądu, przerwanych na skutek stanu technicznego 

urządzeń  podlegających  przeglądom.  W  ocenie  odwołującego  kryterium  „opłata  ryczałtowa 

za  przejazd”  nie  stanowiło  ceny  oferty,  a  było  jedynie  kryterium  umożliwiającym  uzyskanie 

dodatkowych punktów przy ocenie oferty. Kryterium to nie miało zatem żadnego wpływu na 

cenę oferty, gdyż nawet brak uzyskania punktów w tym kryterium nie wpływał na cenę oferty, 

a  jedynie  na  pozycję  oferty  w  rankingu.  W  związku  z  tym  zamawiający  nie  miał  prawa 

wezwać  wykonawcę  z  art.  90  ust.  1a  pkt  1)  Pzp  do  wyjaśnienia  elementów  składowych 

opłaty ryczałtowej za przejazd, ani nie miał prawa żądać dowodów w tym zakresie. 

Odwołujący wskazał, że udzielił odpowiedzi na otrzymane wezwanie z art. 90 ust. 1a pkt 1) 

Pzp 

z obawy, że brak odpowiedzi spowoduje, że zamawiający odrzuci jego ofertę; zgodnie z 

art.  90  ust.  3  Pzp. 

Zwrócił uwagę, że oczywiście zamawiający mógł poprosić wykonawcę o 

wyjaśnienie  wartości  tego  kryterium,  ale  raczej  wzywając  do  wyjaśnienia  na  podstawie  art. 

87 ust. 1 Pzp, 

wyjaśnienie treści złożonej oferty. Takiego wezwania zamawiający jednak nie 

wystosował. 


Następnie  odwołujący  stwierdził,  że  zamawiający  opisując  w  SIWZ  kryterium:  „B”  –  opłata 

ryczałtowa  za  przejazd  nie  zastrzegł  i  nie  zapisał,  że  opłata  ta  miała  zawierać  rzeczywiste 

koszty  przejazdu  z  siedziby  wykonawcy  do 

miejsca  świadczenia  usługi.  Zamawiający  nie 

założył w zapisach SIWZ, że wykonawca ma wziąć pod uwagę koszty docelowe dla realizacji 

dojazdu tam i z powrotem (np.: cena paliwa, koszty amortyzacji, koszty ubezpieczenia itp.). 

Zamawiającego w ogóle nie interesowały te koszty, gdyż określił i wymagał w kryterium „B” 

podan

ie  ceny  ryczałtowej  za  przejazd!  Jeżeli  jego  „założenie”  było  inne,  to  popełnił  błąd 

redagując opis kryterium.  

Odwołujący wyjaśnił, że w powszechnym jak i prawnym rozumieniu ryczałt to należna kwota 

pieniężna w wysokości ustalonej z góry i bez rozliczania kosztów poszczególnych transakcji, 

np. zryczałtowana opłata pocztowa – kwota ustalona z góry należna za korzystanie z usług 

pocztowych,  ryczałt  podatkowy  –  uproszczona  metoda  naliczania  podatku,  bez  ustalania 

podstawy  wymiaru  podatku.  Kodeks  cywilny 

(art.  628  k.c.)  wyróżnia  wynagrodzenie 

ryczałtowe  za  wykonanie  dzieła,  robót  budowlanych,  zlecenia  lub  usługi,  które  polega  na 

ustaleniu wynagrodzenia w wysokości z góry ustalonej za wykonanie przedmiotu umowy (np. 

montaż mebli, remont mieszkania, poprowadzenie sprawy sądowej), bez względu na to, jakie 

koszty  poniesie  wykonawca.  Istotą  wynagrodzenia  ryczałtowego  jest  określenie  tego 

wynagrodzenia  z  góry,  bez  przeprowadzania  szczegółowej  analizy  kosztów  wytwarzania 

dzieła. Zatem jeżeli cena, jaka została zastosowana w postępowaniu jest ceną ryczałtową, to 

wykonawca, a nie z

amawiający ponosi ryzyko, co do określenia wysokości ceny ryczałtowej! 

Biorąc  powyższe  pod  uwagę  odwołujący  stwierdził,  że  zamawiający  nie  miał  prawa 

kwestionować opłaty ryczałtowej za przejazd określoną przez wykonawcę na kwotę 0,12 zł, 

gdyż  jak  sam  wymagał,  miała  to  być  opłata  ryczałtowa.  Również  niesłusznie  dokonał 

odrzucenia  oferty  wykonawcy  przyjmując  ją  za  czyn  nieuczciwej  konkurencji,  pomimo  że 

wykonawca  wyjaśnił  okoliczności,  jakie  wpłynęły  na  ustalenie  podanej  wartości  opłaty  za 

przejazd. Zamawiający nie zakwestionował prawdziwości złożonych wyjaśnień. 

Zamawiający  na  posiedzeniu  niejawnym  z  udziałem  stron  w  dniu  21  lipca  2020  r. 

złożył  odpowiedź  na  odwołanie,  w  której  wniósł  o  oddalenie  odwołania  w  całości.  W 

odpowiedzi na odwołanie przedstawił argumentację na poparcie powyższego wniosku. 


Na  podstawie  dokument

acji  przedmiotowego  postępowania  oraz  biorąc  pod  uwagę 

stanowiska stron, Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

Na  wstępie  Izba  uznała,  że  odwołujący  spełnił  określone  w  art.  179  ust.  1  Pzp 

przesłanki korzystania ze środków ochrony prawnej, tj. ma interes w uzyskaniu zamówienia, 

a  naruszenie  przez  z

amawiającego  przepisów  Pzp  może  spowodować  poniesienie  przez 

niego 

szkody  polegającej  na  utracie  możliwości  uzyskania  zamówienia.  Nie  została 

wypełniona  także  żadna  z  przesłanek  ustawowych  wynikających  z  art.  189  ust.  2  Pzp, 

skutkujących odrzuceniem odwołania. 

Izba  dopuściła  w  przedmiotowej  sprawie  dowody  z  dokumentacji  przekazanej  w 

postaci elektronicznej zapisanej na 

nośniku typu pendrive, przesłanej do akt sprawy w dniu 3 

czerwca 

2020 r. przez zamawiającego, w tym w szczególności z treści: 

SIWZ wraz z załącznikami; 

- oferty 

odwołującego;  

wezwania zamawiającego znak: RZP/0723/9/6/20 z dnia 28 kwietnia 2020 r. skierowanego 

do 

odwołującego  na  podstawie  art.  90  ust.  1a  pkt  1  Pzp  do  złożenia  wyjaśnień,  w  tym 

dowodów,  dotyczących  wyliczenia  opłaty  za  przejazd  „tam  i  z  powrotem”  (w  celu 

dokończenia czynności przeglądu, o których mowa w §3 ust. 1 pkt 3 wzoru umowy);  

odpowiedzi odwołującego z dnia 4 maja 2020 r. na powyższe wezwanie;  

pisma  zamawiającego  znak:  RZP/0723/10/6/20  z  dnia  14  maja  2020  r.  skierowanego  do 

odwołującego,  a  zawierającego  informacje  o  odrzuceniu  oferty  odwołującego  na  podstawie 

art

. 89 ust. 1 pkt 3) Pzp oraz uzasadnienie dla tej czynności. 

I

zba ustaliła co następuje 

Zgodnie  z  rozdziałem  XVI  SIWZ  jednym  z  kryteriów  oceny  ofert  była  opłata 

ryczałtowa za przejazd. Kryterium to zostało oznaczone literą „B” i w ramach tego kryterium 

można  było  otrzymać  maksymalnie  30  pkt.  W  treści  opisu  tego  kryterium  zamawiający 

wskazał,  że  najwyższą  liczbę  punktów  za  to  kryterium  otrzyma  oferta  o  najniższej  opłacie 

ryczałtowej  (za  przejazd  „tam  i  z  powrotem”  w  przypadku  konieczności  dokończenia 

czynności  przeglądu,  przerwanych  na  skutek  stanu  technicznego  urządzeń  podlegających 

przeglądom), pozostałe oferty odpowiednio mniej, stosownie do wzoru:  

najniższa zaoferowana opłata 

B   =    ---------------------------------------------------------------------    x   30 pkt

opłata z oferty badanej 

Zgodnie  z  §3  ust.  1  pkt  3  wzoru  umowy  stanowiącym  załącznik  nr  6  do  SIWZ  – W 

ramach  świadczenia  usługi  objętej  Umową  Wykonawca  jest  zobowiązany  w  szczególności 


do 

wykonywania okresowych przeglądów w terminach zgodnych z zaleceniami producentów 

sprzętu. W przypadku, gdy wykonanie przeglądu okresowego nie będzie możliwe z uwagi na 

stwierdzony przez Wykonawcę stan techniczny urządzenia, Wykonawca zakończy czynności 

przeglądu  spisaniem  protokołu  z  czynności  wykonanych,  ze  wskazaniem  niesprawności 

stanowiącej  przyczynę  niedokończenia  przeglądu.  Zamawiający  wykona  czynności 

naprawcze  i  po  doprowadzeniu  do  sprawności  urządzenia,  wezwie  Wykonawcę  do 

dokończenia  czynności  przeglądu.  Termin  dokończenia  przeglądu  zostanie  dwustronnie 

uzgodniony  i  odbędzie  się  nie  później  niż  w  ciągu  14  dni  kalendarzowych  od  dnia 

powiadomienia  Wykonawcy  o  zakończeniu  naprawy  urządzenia.  W  takich  przypadkach, 

Wykonawca otrzyma zwrot kosztów przyjazdu, naliczonych na podstawie opłaty ryczałtowej

Odwołujący w złożonej ofercie (w miejscu podanym w formularzu ofertowym zgodnie 

z wzorem stanowiącym załącznik nr 1 do SIWZ) jako opłatę ryczałtową za przejazd „tam i z 

powrotem”  wskazał  kwotę  0,12  zł  brutto  (dwanaście  groszy  brutto),  0,1  zł  netto  (dziesięć 

groszy netto). 

Zamawiający pismem z dnia 28 kwietnia 2020 r. wezwał odwołującego na podstawie 

art.  90  ust.  1a  pkt  1  Pzp  do  złożenia  wyjaśnień,  w  tym  dowodów,  dotyczących  wyliczenia 

opłaty za przejazd „tam i z powrotem” (w celu dokończenia czynności przeglądu, o których 

mowa  w  §3  ust.  1  pkt  3  wzoru  umowy).  Zamawiający  m.  in.  wyjaśnił  w  wezwaniu,  że 

wysokość  opłaty  ryczałtowej  w  oferowanej  wysokości  0,12  zł  za  przejazd,  zdecydowanie 

budziła  jego  wątpliwość  co  do  możliwości  pokrycia  kosztów  takiego  przejazdu  przy 

zaoferowanej stawce. 

Odwołujący  odpowiedział  na  powyższe  wezwanie  zamawiającego  pismem  z  dnia  4 

maja 2020 r. Odwołujący w pierwszej kolejności poinformował, że: 

1.  Termo-

Klima  MK  jest  firmą  ,  która  stale  zajmuje  się  m.in.  działalnością  serwisową 

urządzeń  wentylacyjnych  i  klimatyzacyjnych  na  terenie  Katowic,  województwa  śląskiego,  a 

czasami również poza województwem. 

2. Pracownicy serwisu (i nie tylko) prac

ują codziennie w różnych miejscach, w zależności od 

bieżących zadań, potrzeb, harmonogramów itp.  

3.  Dysponujemy  flotą  20  samochodów,  które  są  wykorzystywane  do  odwożenia  oraz 

przywożenia pracowników serwisu. 

4.  Koordynacja  działań  pracowników  serwisu  w  połączeniu  z  optymalnym  wykorzystaniem 

floty samochodowej stwarza możliwość załatwienia sprawy „po drodze”.  

Następnie odwołujący przytoczył treść §3 ust. 1 pkt 3 wzoru umowy. 


W  końcowej  części  swoich  wyjaśnień  odwołujący  wskazał,  że  –

Nie  ma  wątpliwości,  że 

dokończenie  przeglądu  opisane  powyżej  będzie  zdarzeniem  sporadycznym,  a  termin 

takowego zostanie każdorazowo dwustronnie uzgodniony.  

Zaproponowany symboliczny ryczałt w kwocie 0,1 zł netto wynika z arytmetycznej zależności 

określonej  w  opisie  kryteriów…  Oczywiście  możemy  założyć,  że  w  obecnej  sytuacji 

epidemicznej  kwota  ta  będzie  spożytkowana  na  pokrycie  części  kosztów  odkażania 

pojazdów użytych do przewozu pracowników. 

W  przedmiotowym  postępowaniu  uznaliśmy,  że  nie  ma  potrzeby  ustanawiać  opłaty 

ryczałtowej  za  przejazd  „tam  i  z  powrotem  ”,  w  przypadku  konieczności  dokończenia 

czynności przeglądu z uwagi na znikomy rzeczywisty koszt przejazdu na tle wartości usługi 

oraz możliwość wykorzystania naszego potencjału i sprawnej organizacji pracy

Zamawiający  pismem  z  dnia  14  maja  2020  r.  poinformował  odwołującego  o 

odrzuceniu  jego  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  3)  Pzp.  W  przedmiotowym  piśmie 

zamawiający  przedstawił  także  uzasadnienie  dla  tej  czynności.  Uzasadnienie  to  zawierało 

czytelną  i  wynikową  argumentację,  zostało  poparte  adekwatnym  orzecznictwem  oraz 

odnosiło się do przepisów art. 3 ust. 1 i art. 15 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. 

o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. 

– Dz. U. z 2019 r. poz. 1649), zwanej dalej: „z.n.k.”. 

Treść przepisów dotyczących zarzutów:  

-  art.  89  ust.  1  pkt  3)  Pzp 

  Zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  jej  złożenie  stanowi  czyn 

nieuczciwej konkurencji w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. 

Izba zważyła co następuje. 

Biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz stanowiska stron 

Izba uznała, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. 

Przechodząc  do  szczegółowego  odniesienia  się  do  argumentacji  przedstawionej 

przez  odwołującego,  na  wstępie  skład  orzekający  uznał,  że  zarzuty  czy  też  zastrzeżenia 

skierowane  przez  odwołującego  wobec  czynności  wezwania  go  przez  zamawiającego 

pismem z dnia 28 kwietnia 2020 r. do złożenia wyjaśnień dotyczących wyliczenia opłaty za 

przejazd „tam i z powrotem” (dotyczącej kryterium „B”) były spóźnione i tym samym Izba nie 

miała  podstaw  prawnych  do  ich  merytorycznego  rozpoznania.  Należy  przypomnieć,  że 

szacunkowa  wartość  zamówienia  w  postępowaniu  jest  wyższa  od  kwot  wskazanych  w 

przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp, co ozn

acza, iż jest ono 

prowadzone przez zamawiającego w tzw. procedurze „unijnej” lub „pełnej”.  


Zgodnie  z  dyspozycją  art.  180  ust.  1  Pzp  postępowaniach,  w  których  szacunkowa  wartość 

zamówienia w postępowaniu jest wyższa od kwot wskazanych w przepisach wykonawczych 

wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8  Pzp,  odwołanie  przysługuje  od  niezgodnej  z 

przepisami  ustawy  czynności  zamawiającego  podjętej  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  lub  zaniechania  czynności,  do  której  zamawiający  jest  zobowiązany  na 

podstawie ustawy. 

Przez skierowanie wezwania do odwołującego w dniu 28 kwietnia 2020 r., 

zamawiający dokonał czynności w postępowaniu, od której przysługiwało odwołanie. Przepis 

art.  182  ust.  1  pkt  1)  Pzp  stanowi,  że  odwołanie  wnosi  się  w  terminie  10  dni  od  dnia 

przes

łania  informacji  o  czynności  zamawiającego  stanowiącej  podstawę  jego  wniesienia  – 

jeżeli zostały przesłane w sposób określony w art. 180 ust. 5 zdanie drugie albo w terminie 

15 dni 

– jeżeli zostały przesłane w inny sposób – w przypadku gdy wartość zamówienia jest 

równa lub przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8. 

W  związku  z  powyższym  termin  na  wniesienie  odwołania  w  zakresie  tej  czynności  upłynął 

odwołującemu  w  dniu  8  maja  2020  r.,  tym  samym  argumentacja  w  powyższym  zakresie 

zawarta w odwołaniu, które zostało wniesione w dniu 25 maja 2020 r. musiała zostać uznana 

za spóźnioną.  

Odwołujący co prawda wyjaśnił w odwołaniu, że udzielił odpowiedzi na otrzymane wezwanie 

z  obawy,  iż  brak  odpowiedzi  spowoduje  odrzucenie  przez  zamawiającego  jego  oferty, 

zgodnie z art. 90 ust. 3 Pzp, jednakże mając na uwadze okoliczności przedmiotowej sprawy 

Izba nie mogła przyjąć takich wyjaśnień. Izba stwierdziła, że skoro odwołujący chciał uniknąć 

odrzucenia  swojej  oferty  na  podstawie  i  w  okolic

znościach,  z  którymi  się  nie  zgadał  to  tym 

bardziej powinien kwestionować czynność zamawiającego. 

Odnosząc się  do  samej czynności  odrzucenia oferty  odwołującego skład  orzekający 

uznał, że zarzut odwołującego nie potwierdził się.  

Izba przyjęła stanowisko odwołującego i uznała, że wymaganie wynagrodzenie ryczałtowego 

nie  mogło  oznaczać  dowolności  ustalenia  opłaty  w  ramach  kryterium.  Opłata  powinna  być 

rzeczywista,  tj.  powinna  uwzględniać  realne  koszty,  jakie  wykonawca  poniesie  w  celu 

zrealizowania przejazdu 

„tam i z powrotem” w celu dokończenia czynności przeglądu.  

Jak  już  cytowano  powyżej,  w  treści  złożonych  wyjaśnień  odwołujący  wprost  stwierdził,  że 

Zaproponowany  symboliczny  ryczałt  w  kwocie  0,10  zł  netto  wynika  z  arytmetycznej 

zależności określonej w opisie kryteriów ... . W związku z tym Izba przyjęła, że odwołujący 

wyraźnie wskazał, że opłata ryczałtowa w zaoferowanej kwocie 0,10 zł netto (0,12 zł brutto) 

za przejazd „tam i z powrotem” nie obejmowała kosztów, które składają się na taką opłatę, a 

wynikała  z  przeprowadzonej  analizy  punktacji  związanej  z  arytmetyczną  zależnością 

pomiędzy  wagą  poszczególnych  kryteriów  oceny  ofert.  W  ocenie  Izby  wyjaśnienia 


potwierdziły  nie  tylko,  że  odwołujący  zaoferował  opłatę  ryczałtową  za  „przejazd  tam  i  z 

powrotem”  poniżej  kosztów  jej  świadczenia,  ale  przede  wszystkim,  że  zaoferowanie  takiej 

opłaty  było  czynem  nieuczciwej  konkurencji,  co  skutkowało  odrzuceniem  jego  oferty  na 

podstawie przepisu art. 89 ust. 1 pkt 3) Pzp. 

Skład  orzekający  zwrócił  uwagę,  że  model  wielokryterialnej  oceny  ofert  wynika  z  treści 

przepisu  art.  91  Pzp.  Jednym  z  zagrożeń  związanych  ze  stosowaniem  tego  modelu  jest 

możliwość  niedopuszczalnego  kształtowania  przez  wykonawców  podlegającymi  ocenie 

elementami  oferty  w  celu  zwiększenia  szans  na  uzyskanie  zamówienia.  Przy  czym  nie 

chodzi  tu  o  zwykłą  optymalizację,  lecz  o  ukształtowanie  parametrów  oferty  w  sposób 

sprzeczny  z  prawem  lub  dobrymi  obyczajami,  które  skutkuje  szczególnie  korzystną  oceną 

całej  oferty  danego  wykonawcy  (względem  pozostałych)  w  świetle  przyjętych  przez 

zamawiającego kryteriów oceny ofert i ich wag. 

Zgodnie  z  art.  3  ust.  1  z.n.k.  czynem  nieuczciwej  konkurencji  jest  działanie  sprzeczne  z 

prawem  lub  dobrymi  obyczajami,  jeżeli  zagraża  lub  narusza  interes  innego  przedsiębiorcy 

lub klienta. Wy

pada podkreślić, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 9 czerwca 2009 

r.  sygn.  akt  II  CSK  44/09,  norma  ta  może  stanowić  samodzielną  podstawę  uznania 

określonego zachowania za czyn nieuczciwej konkurencji (por. też wyrok Sądu Najwyższego 

z  dnia  28 

października  2010  r.,  sygn.  akt  II  CSK  191/10).  Omawiany  przepis  oddziela 

zachowania  dozwolone  w obrocie  gospodarczym  w  ramach  swobody  konkurowania,  od 

zachowań  niedozwolonych  z powodu  ich  sprzeczności  z  prawem  lub  dobrymi  obyczajami. 

Zatem  wytycza  granice  swobo

dy  prowadzenia  działalności  gospodarczej  i  konkurowania 

pomiędzy  przedsiębiorcami.  Za  naruszenie  prawa  należy  uznać  czyn  nieuczciwej 

konkurencji,  jeżeli  dzięki  temu  naruszeniu  dopuszczający  się  go  przedsiębiorca  uzyskuje 

korzyści w sferze gospodarczej – w szczególności, jeżeli wykonawca uzyskuje przewagę nad 

konkurentami,  w  następstwie  czego  zaczyna  zagrażać  ich  interesom.  Przy  czym  pod 

pojęciem  „sprzeczne  z  prawem”  należy  rozumieć  działanie  sprzeczne  nie  tylko  z  ustawą 

z.n.k., ale również bezprawne na kanwie odrębnych ustaw, mające wpływ na sytuację innych 

uczestników  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  i  naruszające  ich 

uzasadnione interesy  gospodarcze.  Natomiast  zakaz  naruszania dobrych obyczajów  chroni 

przede  wszystkim  uczciwość  we  współzawodnictwie  na  rynku  towarów  i  usług,  czyli 

rzetelność  w konkurencji  (por.  wyrok  Sądu  Apelacyjnego  w  Łodzi  z  dnia  31  marca  2015  r., 

sygn.  akt  III  APa  28/14).  Istotnym  jest  również,  aby  działanie  wykonawcy,  stojące  w 

sprzeczności z prawem lub z dobrymi obyczajami, powodowało powstanie stanu zagrożenia, 

albo  naruszenia  interesu  prawnego  osób  trzecich  –  innego  przedsiębiorcy,  czy 

zamawiającego,  a  także  winien  istnieć  związek  pomiędzy  naruszeniem  (powstaniem  stanu 


zagrożenia), a zasługującym na ochronę interesem uczestnika rynku zamówień publicznych. 

Ponadto  Izba  zauważa,  że  dokonując  wykładni  omawianej  normy  nie  można  pominąć,  że 

przedmiotem  ustawy  o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji  jest,  w  najszerszym  zakresie, 

działalność  przedsiębiorcy  przed  zamachami  przeciwko  niej  skierowanymi.  Ustawa  ta 

zmierza  do  zapewnienia  prawidłowości  zachowania  się  i  działania  przedsiębiorcy  w 

warunkach  wolnej konkurencji  i 

dostępu do rynku na równych prawach (por. uchwała Sądu 

Najwyższego z dnia 23 lutego 1995 r., sygn. akt III CZP 12/95). 

W granicach wyznaczonych przez zamawiającego w SIWZ to wykonawcy decydują o treści 

składanych  oświadczeń  woli,  ale  wykonawcy  nie  mogą  wykorzystywać  relacji  pomiędzy 

kryteriami  oceny  ofert  i  ich  wagami  w  celu  uzyskania  zamówienia.  Jest  to  niewątpliwie 

działanie  sprzeczne  z  dobrymi  obyczajami.  Oczywiście,  by  jednoznacznie  przesądzić,  że 

jakieś  działanie  jest  sprzeczne  z  dobrymi  obyczajami,  należy  brać  pod  uwagę  całokształt 

okoliczności,  w  jakich  działanie  to  miało  miejsce,  w  szczególności  jego  cel,  środki  służące 

jego realizacji, oraz konsekwencje. Rozważając działanie odwołującego w zakresie objętym 

odwołaniem, Izba doszła do przekonania, iż było ono skierowane wbrew dobrym obyczajom, 

a analiza środków powziętych w celu uzyskania przez odwołującego zamówienia przekonała 

skład  orzekający,  że  odwołujący  dopuścił  się  czynu  nieuczciwej  konkurencji.  Tym  samym 

Izba oddaliła zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 3) Pzp. 

Mając  na  uwadze  powyższe,  na  podstawie  art.  192  ust.  1  Pzp  orzeczono  jak 

w sentencji.  

Zgodn

ie  z  treścią  art.  192  ust.  2  Pzp  Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi 

naruszenie  przepisów  ustawy,  które  miało  wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia.  Natomiast  wobec  braku  potwierdzenia  zarzutów 

podniesionych  w 

odwołaniu,  w przedmiotowym  stanie  faktycznym  nie  została  wypełniona 

hipoteza normy prawnej wyrażonej w art. 192 ust. 2 Pzp, zatem odwołanie zostało przez Izbę 

oddalone. 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  Pzp  tj. 

stoso

wnie do wyniku sprawy oraz zgodnie z § 3 pkt 1 i 2 lit. b rozporządzenia Prezesa Rady 

Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972), zaliczając na poczet niniejszego postępowania odwoławczego 

koszt wpisu 

od odwołania uiszczony przez odwołującego oraz zasądzając od odwołującego 


na rzecz 

zamawiającego koszty poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika zgodnie z 

fakturą złożoną na rozprawie. 

Przewodniczący:      …………………………….