KIO 997/19 WYROK dnia 28 czerwca 2019 r.

Sygn. akt: KIO 997/19 

WYROK 

z dnia 28 czerwca 2019 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Katarzyna Brzeska 

Protokolant:   

Marta Słoma  

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 12 oraz 24 czerwca 2019 

r. w Warszawie odwołania 

wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  31  maja  2019  r.  przez 

wykonawcę  Roche  Diagnostics  Polska  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  w 

postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego: Regionalne Centrum Krwiodawstwa i 

Krwiolecznictwa  w  Gdańsku  Samodzielny  Publiczny  Zakład  Opieki  Zdrowotnej  z 

siedzibą w Gdańsku  

przy udziale 

wykonawcy Grifols Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie zgłaszającego 

przystąpienie po stronie Zamawiającego  

orzeka: 

Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  Zamawiającemu  unieważnienie  czynności 

wyboru najkorzystniejszej oferty oraz odrzucenie oferty wykonawcy Grifols Polska 

Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp  z 

uwagi  na  niezgodność  oferty  w  zakresie  wymagania  dotyczącego  pracy 

analizatora przez UPS; 

Umarza  postępowanie  odwoławcze  co  do:  a)  zarzutu  dotyczącego  niezgodności 

oferty wykonawcy Grifols Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na podstawie 

art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp w zakresie zaoferowanych drukarek do drukowania 

kodów,  z  uwagi  na  wycofanie  przez  Odwołującego  niniejszego  zarzutu  oraz  2) 

zarzutu  dotyczącego  zaniechania  złożenia  przez wykonawcę  Grifols  Polska  Sp.  z 

o.o. z siedzibą w Warszawie dokumentu wymaganego na potwierdzenie wymagań 

przedmiotowych  stawianych  przez  Zamawiającego,  z  uwagi  na  wycofanie  przez 

Odwołującego niniejszego zarzutu;  

W pozostałym zakresie odwołanie oddala. 

Kosztami  postępowania  obciąża  Zamawiającego  w  wysokości  25%  zaś 

Odwołującego w wysokości 75% i: 

1)  zalicza 

w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr. 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy),  uiszczoną  przez  wykonawcę  

Roche  Diagnostics  Polska  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  tytułem  wpisu 

od odwołania; 

zasądza od Zamawiającego na rzecz Odwołującego kwotę 4.650,00 zł (słownie: 

cztery 

tysiące  sześćset  pięćdziesiąt  złotych  zero  groszy),  stanowiącą 

uzasadnione  koszty  strony 

poniesione  z  tytułu  wpisu  oraz  wynagrodzenia 

pełnomocnika.  

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.

j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1986 z późn. zm.)

na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni 

od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Gdańsku. 

Przewodniczący: 

…………………… 

Sygn. akt KIO 997/19 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawia

jący  –  Regionalne  Centrum  Krwiodawstwa  i  Krwiolecznictwa  w  Gdańsku 

Samodzielny Publiczny  Zakład Opieki Zdrowotnej z siedzibą w Gdańsku prowadzi  w  trybie 

przetargu  nieograniczonego,  na podstawie  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r. 

–  Prawo 

zamówień  publicznych  (t.j.  z  2017  r.,  poz.  1579)  (zwanej  dalej  również  „ustawą  Pzp”), 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  pn.:  „Dostawa  odczynników  pozwalających  na 

jednoczesne wykrycie metodą całkowicie automatyczną materiału genetycznego 3 wirusów: 

DNA HBV, RNA HCV, RNA HIV w pojedynczych donacjach lub w pulach osocza, dzierżawa 

automatycznych  analizatorów  diagnostycznych  z  całkowitym  oprzyrządowaniem  wraz  z 

podłączeniem tej aparatury dla RCKiK w Gdańsku”.  

Wartość  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych  na 

podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.  

Wykonawca 

Roche  Diagnostics  Polska  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  (zwany 

dalej:  „Odwołującym”)  w  dniu  31  maja  2019  r.  (data  wpływu  do  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej)  złożył  odwołanie  na  czynność  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  wykonawcy 

Grifols  Polska  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  oraz  czynność  odrzucenia  oferty 

Odwołującego, zarzucając Zamawiającemu naruszenie art. 26 ust. 3, art. 87 ust. 1 i art. 89 

ust.  1  pkt  2  oraz  art.  91  ust.  1  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp. 

Odwołujący 

wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia  czynności 

wyboru najkorzystniejszej oferty, unieważnienia czynności odrzucenia oferty Odwołującego, 

odrzucenia  oferty  wykonawcy  Grifols  Polska  Sp.  z  o.o.  (ewentualnie  wezwanie  do 

uzupełnienia  oświadczeń  lub  dokumentów),  powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  ofert 

oraz  dokonanie  wyboru  oferty  Odwołującego  jako  najkorzystniejszej  w  niniejszym 

postępowaniu.  Uzasadniając  swoje  stanowisko  Odwołujący  wskazał  na  następujące 

okoliczności. Zdaniem Odwołującego Zamawiający nie sprecyzował, z którym punktem opisu 

przedmiotu 

zamówienia oferta Odwołującego jest sprzeczna z SIWZ. Wymagania dotyczące 

urządzeń  (i  serwisu)  znalazły  się  w  punkcie  2  Załącznika  nr  2  do  SIWZ.  W  ocenie 

Odwołującego zaoferował on analizator główny Cobas 6800 i analizator back-up typu Cobas 

S201. 

Każdy z nich stanowi niezależną linię pozwalającą wykonywać ww. badania. W ocenie 

Odwołującego w specyfikacji nie znalazło się wymaganie, aby obydwie linie były identyczne. 

Co więcej, w odpowiedziach nr 1 i nr 2 z dnia 4 kwietnia 2019 r. Zamawiający odpowiadał na 

pytania  wykonawców.  Czy  zgodnie  z  opisie  w  "Zakres  zamówienia  podstawowego"  w  pk. 

3.1)  SWIZ  Zamawiaj

ący  dopuszcza  analizator  zapasowy  inny  niż  analizator  podstawowy? 

Odpowiedź  Zamawiającego  brzmiała:  Tak  dopuszczamy.  Ponadto  Czy  Zamawiający 

dopuszcza  aby  badania  wynikające  z  prawa  opcji  realizowane  były  na  analizatorze 

zapasowym, a zabezpieczeniem ciągłości pracy będzie analizator podstawowy? Odpowiedź 

Zamawiającego  brzmiała:  Tak  dopuszczamy.  Ponadto  Odwołujący  wskazał,  że  możliwość 

wykonywania  ww.  oznaczeń  na  obydwu  aparatach  (liniach)  jest  oczywista  i  jednoznaczna. 

Całkowicie inną kwestią pozostaje to, jakich należy używać odczynników do realizacji badań 

na  poszczególnych  systemach.  Owszem,  urządzenia  wykorzystują  inne  testy.  Niemniej 

Zamawiający nie zarzucił Odwołującemu, że jego oferta nie obejmuje odczynników, a jedynie 

że  „system  podstawowy”  umożliwia  przeprowadzenie  badań  wyłącznie  w  zakresie  HCV, 

HBV, HIV, a „system zapasowy” badania HAV/B19”.  Odwołujący zapewnił w ramach oferty 

odczynniki i inny konieczny asortyment zarówno dla analizatora podstawowego jak i back-up, 

zgodnie  z  odpowiedzią  nr  9  z  dnia  4  kwietnia  2019  r.  W  ocenie  Odwołującego  istotą 

rozstrzygnięcia nie był brak odczynników, zwłaszcza że w odniesieniu do testów wymagania 

znajdują się w innej części SIWZ, niż w stosunku do sprzętu, lecz możliwości analizatorów, a 

te  ewidentnie  pozwalaj

ą  wykonywać  wszystkie  oznaczenia  objęte  zakresem  zamówienia. 

Jeśli  Zamawiający  miał  co  do  tego  wątpliwości,  to  powinien  –  w  ocenie  Odwołującego  -  w 

pierwszej  kolejności  żądać  wyjaśnień  w  trybie  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp,  a  nie  od  razu 

odrzucać ofertę wykonawcy. Zaniechanie tej czynności stanowiło, zdaniem Odwołującego o 

naruszeniu ww. przepisu oraz art. 87 ust. 1 pkt 2 Pzp i art. 7 ust. 1  ustawy Pzp. Ponadto w 

ocenie Odwołującego Zamawiający błędnie uznał ofertę Grifols Polska Sp. z o.o. z siedzibą 

w Warszawie 

jako najkorzystniejszą, gdyż podlega ona odrzuceniu jako niezgodna z treścią 

SIWZ. 

Jak wskazał Odwołujący zgodnie z pkt 2.3 zał. nr 2 do SIWZ Zamawiający wymagał 

„Podtrzymania  pracy  każdego  analizatora  do  30  min  przez  UPS  (zagwarantowany  przez 

Wykonawc

ę)".  W  ofercie  ww.  wykonawcy,  w  wykazie  niezbędnych  urządzeń  służących  do 

automatycznych  metod  biologii  molekularnej  materiału  badanego  dla  przedmiotowego 

postępowania,  przewidziano  UPS-y  o  minimalnym  czasie  podtrzymania  5  min  dla 

wymienionych  tam  urządzeń  (Analizatory  Procleix  Panther,  Procleix  Xpress  oraz  stacje 

robocze).  W  zw

iązku  z  powyższym  oferta  ww.  wykonawcy  pozostaje  –  w  ocenie 

Odwołującego - ewidentnie sprzeczna z treścią SIWZ i podlega odrzuceniu na podstawie art. 

89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp.  Ponadto  zgodnie  z 

pkt  2.1.  zał.  nr  2  do  SIWZ  Zamawiający 

wymagał  zapewnienia  dwóch  niezależnych  linii  (analizator  główny  i  back  up) 

umożliwiających:  2.1.1  jednoczesne  wykrywanie  DNA  HBV,  RNA  HCV,  RN  A  HIV  i 

zwolnienie do 400 donacji dziennie przy zatrudnieniu 

dwóch operatorów w całkowitym czasie 

pracy  nie  dłuższym  niż  jedna  zmiana  (7  godzin  35  minut);  2.1.2  jednoczesne  wykrywanie 

RNA HAV i DNA B19V i zwolnienie nie mniej niż 2000 donacji w ciągu 12 godzin (w tym etap 

pulowania). 

W ocenie Odwołującego Oferta wykonawcy Grifols Polska Sp. z o.o. z siedzibą 

w Warszawie 

nie spełnia powyższego wymagania, gdyż wykonawca zaoferował tylko 1 szt. 

drukarki do drukowania kodów, tj. „Dymo label 450 lub równoważna”, podczas gdy pozostałe 

drukarki  występują  podwójnie.  Jedna  drukarka  do  kodów  powoduje,  że  w  przypadku  jej 

awarii nie będzie możliwe wykonywanie badań. W związku z powyższym nie sposób uznać, 

że  oferta  ww.  wykonawcy  spełnia  warunek  SIWZ  „Zapewnienia  dwóch  niezależnych  linii 

(analizator główny i back up) umożliwiających ...” (pkt. 2.1 zał. Nr 2 SIWZ), zatem powinna 

być odrzucona.  Ponadto zgodnie z pkt 1.6.2 zał. nr 2 do SIWZ Zamawiający wymagał, aby 

testy  do  badań  DNA  B19V  wykrywały  wszystkie  genotypy  Parvowirusa  B19  oraz  posiadały 

kontrolę  wewnętrzną.  Test  Procleix  PARVO/HAV  Assay  zaoferowany  przez  wykonawcę 

Grifols 

Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie do wykrywania wirusa HAV i Parvo B19 nie 

wykrywa genotypu 3B

, co powoduje, że oferta ww. wykonawcy nie spełnia ww. wymogu. W 

tabeli  nr  4  na  stronie  21  instrukcji  wy

konania  ww.  testu  znajduje  się  jednoznaczna 

informacja,  że  wykrywa  on  wyłącznie  genotyp  3A.  Stanowi  to  kolejny  powód  odrzucenia 

oferty  ww.  wykonawcy.  Z 

ostrożności  Odwołujący  wskazał  na  zaniechanie  złożenia  przez 

Grifols  dokumentu  wymaganego  na  potwierdzen

ie  wymagań  przedmiotowych  stawianych 

przez  Zamawiającego  w  postaci  oświadczenia  wraz  z  dokumentami  je  potwierdzającymi 

(wystawionymi  przez  wytwórcę)  o  posiadaniu  autoryzowanej  sprzedaży  i  dystrybucji  na 

terenie  Polski,  oferowanego  przedmiotu  zamówienia  (pkt  5,  strona  7  SIWZ).  Zgodnie  z 

informacjami  zawartymi  w  instrukcji 

testów  Procleix  Ultrio  jego  wytwórcą  jest  Gen-Probe 

Incorporated, 10210 Genetic Center Drive, San Diego, CA 92121 USA, który nie wystawił dla 

Grifols dokumentów potwierdzających autoryzację, a w każdym razie takie oświadczenie nie 

zostało  złożone  Zamawiającemu.  W  sytuacji  gdyby  oferta  wykonawcy  Grifols  Polska  Sp.  z 

o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  nie  została  odrzucona,  to  należy  nakazać  jej  uzupełnienie  w 

trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp o ww. o

świadczenie.  

Ponadto  Zamawiający  w  dniu  12  czerwca  2019  r.  odpowiedział  na  odwołanie, 

wnosząc o jego oddalenie.  

Uwzględniając  dokumentację  z  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia publicznego, w tym w szczególności treść ogłoszenia o zamówieniu oraz 

postanowienia  SIWZ  oraz  oferty  wykonawców:  Grifols  Polska  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą w 

Warszawie  jak  i 

Roche  Diagnostics  Polska  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie,  jak 

również  oświadczenia  i  stanowiska  stron  oraz  uczestnika  postępowania  złożone 

w trak

cie rozprawy, skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje:  

Odwołanie,  wobec  nie  stwierdzenia  na  posiedzeniu  niejawnym  braków  formalnych 

oraz w związku z uiszczeniem przez Odwołującego wpisu, podlega rozpoznaniu.  

Ponadto  Izba  u

staliła,  że  Odwołujący  przekazał  Zamawiającemu  kopię  niniejszego 

odwołania.  

Izba  stwierdziła,  że  Odwołujący  legitymuje  się  uprawnieniem  do  korzystania  

ze środków ochrony prawnej, o których stanowi przepis art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.  

Następnie Izba ustaliła, że do niniejszego postępowania po stronie Zamawiającego w 

terminie przewidzianym w ustawie Pzp zgłosił przystąpienie wykonawca Grifols Polska Sp. z 

o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie.  Izba  uznała  za  skuteczne  przystąpienie  wykonawcy  Grifols 

Polska  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

Zamawiającego.  

Ponadto  w  dniu  12  czerwca  2019  r.  Przystępujący  złożył  wniosek  o  odrzucenie 

odwołania na  podstawie  art.  189  ust.  2  pkt  3 ustawy  Pzp jako  wniesionego po  terminie.  W 

ocenie  Przystępującego  Odwołujący  błędnie  liczył  termin  na  wniesienie  odwołania.  W  jego 

ocenie  rozpoczęcie  biegu  terminu  na  wniesienie  odwołania  miało  miejsce  w  dniu  15  maja 

2019 r., t.j. w dniu w którym Odwołujący zapoznał się z dokumentacją postępowania, w tym 

w szczególności z protokołem postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, w którym 

to  Zamawiający  na  str.  12-13  zamieścił  informację  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego, 

wskazując  podstawę  faktyczną  i  prawną  odrzucenia.  Zdaniem  Przystępującego  od  dnia  15 

maja 2019 r. Odwołujący związany był terminem na wniesienie odwołania zgodnie z art. 182 

ust.  3  pkt  1  ustawy  Pzp. 

Odwołujący  wniósł  o  oddalenie  wniosku  Przystępującego.  Jego 

zdaniem bieg terminu na wniesienie odwołania należało liczyć od dnia 21 maja 2019 r., t.j. od 

dnia  przekazania  wykonawcy  informacji  o  odrzuceniu  oferty  Odw

ołującego,  które  miało 

miejsce  w  dniu  21  maja  2019  r. 

Odwołujący  po  otrzymaniu  dokumentacji  oraz  protokołu 

postępowania zwrócił się do Zamawiającego z pytaniem czy jego oferta została odrzucona. 

Na  pyta

nie  Odwołującego  Zamawiający  udzielił  odpowiedzi,  że  jest  to  wewnętrzna 

korespondencja i o ewentualnym odrzuceniu zostanie poinformowany odrębnym pismem.  

Izba postanowiła oddalić wniosek Przystępującego o odrzucenie odwołania, uznając 

że  argumentacja  Odwołującego  jest  zasadna.  Zgodzić  należało  się  z  Odwołującym  że  w 

niniejszej  sprawie  termin  na  wniesienie  odwołania  liczy  się  według  reguł  określonych 

przepisem art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp, nie zaś art. 182 ust. 3 pkt 1 ustawy Pzp. Zgodnie 

z art. 182 us

t. 1 pkt 1 ustawy Pzp odwołanie wnosi się w terminie 10 dni od dnia przesłania 

informacji o czynności zamawiającego stanowiącej podstawę jego wniesienia – jeżeli zostały 

przesłane  w  sposób]  określony  w  art.  27  ust.  2,  albo  w    terminie  15  dni  –  jeżeli  zostały 

przesłane w inny sposób – w przypadku gdy wartość zamówienia jest równia lub przekracza 

kwoty  określone  w  przepisach  wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8.  Z  przepisu  tego 

wyraźnie  wynika,  że  termin  na  wniesienie  odwołania  liczony  jest  od  przesłania  informacji  o 

czynności Zamawiającego a zatem skoro do dnia 21 maja 2019 r. informacja o odrzuceniu 

odwołania  nie  została  przesłana  Odwołującemu  zatem  termin  na  wniesienie  odwołania 

jeszcze  nie  biegł.  Izba  zgodziła  się  ze  stanowiskiem  Odwołującego,  że  przywołana  przez 

Przystępującego  uchwała  Sądu  Najwyższego  z  dnia  28  lutego  2013  r.,  sygn.  akt  III  CZP 

107/12  dotyczy  innego  stanu  faktycznego,  zaś  w  niniejszej  sprawie  owszem  decyzja  o 

odrzuceniu oferty Odwołującego została podjęta przez Zamawiającego przed dniem 21 maja 

2019  r.  niemniej  jednak  przekazanie  informacji  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego  - 

rozpoczynającej bieg terminu na wniesienie odwołania – miało miejsce w dniu 21 maja 2019 

r. Gdyby przyjąć stanowisko Przystępującego wykonawca każdego dnia zobowiązany byłby 

do  pytania  Zamawiającego  czy  nie  podjął  jakichkolwiek  czynności  w  postępowaniu. 

Zauważenia  wymaga,  że  przepis  art.  182  ust.  3  pkt  1  ustawy  Pzp  dotyczy  innych  niż 

określone  w  ust.  1  i  2  czynności,  dlatego  też  nie  można  uznać,  ze  termin  na  wniesienie 

odwołania rozpoczynałby  bieg  od  powzięcia informacji  przez  Odwołującego. W ocenie Izby 

argumentacja  Zamawiającego  –  w  przedstawionym  stanie  faktycznym  –  jest  niespójna,  z 

jednej strony Zamawiający popierając Przystępującego wskazywał, że termin na wniesienie 

odwołania rozpoczynał swój bieg od 15 maja 2019 r. (t.j. od powzięcia informacji), z drugiej 

strony  w  sytuacji  dokonania  zmiany  decyzji  Zamawiający  twierdził,  że  poinformowałby 

wykonawcę  o  nowo  dokonanych  czynnościach.  Izba  zgodziła  się  ze  stanowiskiem 

Odwołującego,  że  przywołane  dokumenty  potwierdzają,  że  decyzja  Zamawiającego  z  dnia 

10 maja  2019  r.  wskazująca  na  odrzucenie oferty  Odwołującego miała wyłącznie charakter 

wewnętrzny  i  została  zakomunikowana  Odwołującemu  dopiero  w  dniu  21  maja  2019  r.  W 

kon

sekwencji z przepisów ustawy Pzp wynika zatem – co nie może umknąć uwadze Izby - 

że art. 182 ust. 3 pkt 1 ustawy Pzp dotyczy innych czynności niż wymienione w przepisie art. 

art.  182  ust.  1  pkt  1  ustawy  Pzp,  dlatego  też  wniosek  Przystępujące  nie  zasługiwał  na 

uwzględnienie.  

Krajowa Izba 

Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

Biorąc  pod  uwagę  zgromadzony  w  sprawie  materiał  dowodowy,  oświadczenia 

i  stanowiska  stron 

oraz  uczestnika  postępowania  przedstawione  podczas  rozprawy,  Izba 

uznała,  iż   odwołanie jest  zasadne  choć  nie wszystkie zarzuty  potwierdziły  się w  zebranym 

przez Izbę materiale dowodowym.  

W pierwszej kolejności Izba rozpoznała zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy 

Pzp,  t.j.  odrzucenia  oferty  Odwołującego  z  uwagi  na  niezgodność  oferty  Odwołującego  z 

SIWZ. 

Zarzut Odwołującego  postawiany  Zamawiającemu  w  przedmiocie  naruszenia art.  89 

ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp 

w  świetle  przedstawionego materiału dowodowego  należało uznać 

za niezasadny.  

Zamawiający odrzucając w dniu 21 maja 2019 r. ofertę Odwołującego na podstawie 

art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  wskazał,  że  w  ofercie  przedstawionej  przez  Roche 

Diagnostics  Polska  „system  podstawowy”  umożliwia  przeprowadzenie  badań  wyłącznie  w 

zakresie  HCV,  HBV,  HIV,  a  „system  zapasowy”  badania  HAV/B19.  Zgodnie  natomiast  z 

opisem  przedmiotu  zamówienia  oba  z  oferowanych  systemów  muszą  umożliwiać 

przeprowadzenie wszystkich wskazanych powyżej badań i stanowić dla siebie alternatywę w 

przypadku  niemożliwości  korzystania  z  jednego  z  systemów.  Mając  na  uwadze  powyższe, 

oferta  przedstawiona  przez  Roche  Diagnostics  Polska  nie  spełnia  założeń  Zamawiającego 

stojących u podstaw ww. postępowania i jako niezgodna z postanowieniami SIWZ.  

Izba  zgodziła  się  z  Zamawiającym,  że  w  załączniku  Nr  2  do  SIWZ  Specyfikacji 

Techniczne

j  Parametry  Techniczne  Wymagane,  Zamawiający  określił  w  punkcie  1 

wymagania  dotyczące  testów  oraz  w  punkcie  2  wymagania  dotyczące  urządzeń  i  serwisu. 

Do  stwierdzenia,  że  oferta  wykonawcy  spełnia  wymagania  SIWZ  muszą  być  spełnione 

wymagania  dla  obu  eleme

ntów  zamówienia  wymienione  w  wyżej  wymienionym  załączniku. 

Owszem  uzas

adnienie  odrzucenia  oferty,  było  lakoniczne,  jednak  jasne  i  czytelne  w  swej 

treści.  Jasnym  było  jakie  powody  przyświecały  decyzji  Zamawiającego.  W  konsekwencji 

wobec wymagań postawionych przez Zamawiającego brak w ofercie testów/odczynników dla 

analizatora  zapasowego 

skutkowało  niezgodnością  oferty  Odwołującego  z  SIWZ.  Jak 

słusznie zauważył Przystępujący zaoferowane przez Odwołującego analizatory nie stanowią 

niezależnych  linii  pozwalających  wykonywać  badania  zgodnie  z  wymaganiami 

Zamawiającego. Zamawiający wymagał zapewnienia przez wykonawcę dwóch niezależnych 

linii umożliwiających jednoczesne wykrywanie DNA HBV, RNA HCV, RNA HIV i zwolnienie 

do 400 donacji dziennie przy zatrudnieniu dwóch operatorów w całkowitym czasie pracy nie 

dłuższym niż jedna zmiana i jednoczesne wykrywanie RNA HAV i DNA B19V i zwolnienie nie 

mniej niż 2000 donacji w ciągu 12 godzin. Odwołujący zaoferował system główny składający 

się z aparatu o nazwie Cobas 6800 wraz z wyposażeniem oraz system zapasowy, w którego 

skład  wchodzi  aparat  o  nazwie  Cobas  S201  wraz  z  wyposażeniem.  Wobec  postawionych 

wymagań  Odwołujący  powinien  dostarczyć  na  aparat  Cobas  6800  odczynniki  do  badania 

HCV,  HBV,  HIV:  Cobas  MPX  nr.  Ref.  06997708190  lub  06997716190  oraz  odczynniki  do 

badania HAV/B19 Cobas DPX nr. Ref. 07001088190, na aparat Cobas S201 odczynniki do 

badania  HCV,  HBV,  HIV  CobasTaq  Screen  MPX  nr.  Ref.  05969492190 oraz  odczynniki  do 

badania HAV/B19 

— Cobas TaqScreen DPX nr. Ref. 5509203190. Natomiast Odwołujący na 

każdy analizator zaoferował tylko jeden rodzaj odczynników, co spowodowało, że nie mogą 

one  pełnić  funkcji  back  up,  a  Zamawiający  w  przypadku  awarii  nie  miałby  możliwości 

zamówienia odczynników które nie zostały ujęte w ofercie przetargowej. W konsekwencji w 

ocenie Izby Zamawiający zasadnie odrzucił ofertę Odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 

pkt 2 ustawy Pzp.  

W następnej kolejności Izba rozpoznała zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy 

Pzp,  t.j.  zaniechania  odrzucenia  oferty  Przystępującego,  z  uwagi  na  niezgodność  oferty 

Przystępującego  z  SIWZ,  gdyż  Przystępujący  przewidział  UPS-y  o  minimalnym  czasie 

podtrzymania  5  minut 

dla  wymienionych  tam  urządzeń,  wbrew  wymaganiom  postawionym 

przez Zamawiającego w SIWZ. W ocenie Izby zarzut ten potwierdził się w  zebranym przez 

Izbę materiale dowodowym. Bezspornym jest, że zgodnie z pkt 2.3 załącznika nr 2 do SIWZ 

Zamawiający  wymagał  „Podtrzymania  pracy  każdego  analizatora  do  30  minut  przez  UPS 

(zagwarantowany  przez  Wykonawcę)".  Następnie  Zamawiający  dokonał  modyfikacji 

postanowień SIWZ, w ten sposób że dopuścił czas podtrzymania pracy każdego analizatora 

min.  10  minut. W  ofercie  Przystępującego,  w  wykazie  niezbędnych  urządzeń  służących  do 

automatycznych  metod  biologii  molekularnej  materiału  badanego  dla  przedmiotowego 

postępowania,  przewidziano  UPS-y  o  minimalnym  czasie  podtrzymania  5  min  dla 

wymienionych  tam  urządzeń,  zatem  zgodzić  należało  się  z  Odwołującym,  że  oferta 

Przystępującego jest niezgodna z treścią SIWZ i podlegać powinna odrzuceniu na podstawie 

art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. 

Bez znaczenia pozostaje argumentacja Przystępującego, że 

zgodnie  z  danymi  dostępnymi  na  stronie  internetowej  urządzenia  czas  podtrzymywania 

oferowanego  analizatora  wynosi  38  minut,  istotne  znaczenie  ma  to  co  Przystępujący 

zaoferował w złożonej ofercie. Nie można również bagatelizować tego wymagania jak czyni 

to Zamawiający, twierdząc, że „umieszczenie wymogu dotyczącego warunków jakie spełniać 

ma UPS wynikło z powielenia SIWZ z poprzedniego przetargu dotyczącego takiego samego 

przedmiotu zamówienia. Zamawiający nie uwzględnił przy formułowaniu tegoż wymogu faktu 

zainstalowania u Zamawiającego nowej generacji systemu podtrzymującego napięcie, który 

bardzo  szybko,  niemal  natychmiastowo  reaguje  na  zanik  prądu  dostarczanego  przez  firmę 

zewnętrzną”.  W  ocenie  Izby  niezastosowanie  się  Zamawiającego  –  przy  badaniu  i  ocenie 

ofert  - 

do  postawionych  w  opisie  przedmiotu  zamówienia  wymagań  doprowadziłoby  do 

złamania zasady równości i uczciwej konkurencji. W ocenie Izby w tym stanie faktycznym nie 

zaistniały podstawy do poprawienia omyłki, a niedopuszczalnym było zbagatelizowanie – jak 

twierdził  Zamawiający  –  postanowień  SIWZ.  Jeśli  powyższe  postanowienie  SIWZ  nie  było 

dla  Zamawiającego  istotne  to  nie  powinno  być  przedmiotem  wymagań  i  oceny  a 

Zamawiający  nie  może  wobec  jasno  brzmiących  postanowień  SIWZ  modyfikować  je  na 

e

tapie  badania  i  oceny  ofert.  W  konsekwencji  Izba  uwzględniła  niniejszy  zarzut  nakazując 

Zamawiającemu  unieważnienie  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  oraz  odrzucenie 

oferty Przystępującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp.  

Następnie  Izba  rozpoznała  zarzut  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp,  t.j. 

zaniechania  odrzucenia  oferty  Przystępującego,  z  uwagi  na  niezgodność  oferty 

Przystępującego  z  SIWZ,  gdyż  testy  Przystępującego  –  w  opinii  Odwołującego  -    nie 

wykrywają genotypu 3B. W ocenie Izby zarzut ten nie potwierdził się w zebranym przez Izbę 

materiale  dowodowym.  Izba  zgodziła  się  ze  stanowiskiem  zaprezentowanym  przez 

Przystępującego, że Odwołujący utożsamia pojęcie genotypu i subgenotypu, które w żadnej 

mierze  nie  są  pojęciami  równoznacznymi.  Wirus  Parvo  B19  posiada  trzy  genotypy  o 

numerach  1,  2  i  3,  przy  czym  genotypy  1  oraz  3  mają  też  tzw.  subgenotypy  oznaczane 

literami  A  i  B.  Genotyp  2  tego  wirusa  nie  posiada  subgenotypów.  Jak  słusznie  zauważył 

Przystępujący  tabela,  do  której  odnosił  się  Odwołujący  stanowi  oznaczenie  ilościowe 

genotypów  1-3  wirusa  B19  z  Międzynarodowego  Panelu  Referencyjnego  WHO  genotypów 

parwowirusa 

B19. 

Zgodnie 

z 

opisem 

badania, 

Elementy 

panelu 

Pierwszego 

Międzynarodowego  Panelu  Referencyjnego  WHO  genotypów  parwowirusa  B19  dla  testów 

opartych  na  testach  do  wykrywania  kwasów  nukleinowych  (Nucleic  Acid  Test,  NAT)  (kod 

NIBSC:  09/110) rozcieńczono za pomocą  ludzkiej  surowicy  pozbawionej  lipidów  i  włóknika, 

dla  której  wynik  oznaczenia  wirusów  HIV-1/2,  HCV  i  HBV  był  ujemny  (ujemny  NAT  i 

przeciwciała/  antygen),  które  również  poddano  wcześniej  badaniom  przesiewowym  za 

pomocą Procleix Parvo/HAV Assay (NAT ujemny dla Parvo i HAV). Każda próbka genotypu 

została zbadana  w następujących stężeniach: 500, 10 000 i 100 000 j.m./mL za pomocą 2 

partii  zestawów  odczynników  na  2  analizatorach  Procleix  Panther  System  (Tabela  4).  Dla 

każdego  stężenia  genotypu  w  obrębie  partii  zestawu  odczynników  zbadano  8—16 

replikatów.  Różnice oznaczeń  ilościowych  wszystkich genotypów  wirusa  B19  były  mniejsze 

lub  równe  -0,25  log.  Ponadto  oznaczenie  „gwiazdką”  genotypu  wirusa  B19  (09/110), 

wyjaśnione  jako  „Genotyp  3  to  subgenotyp  3a”  nie  oznacza,  iż  test  zaoferowany  przez 

Przystępującego  wykrywa  wyłącznie  subgenotyp  3,4,  ale  to  że  to  właśnie  taki  wirus  został 

użyty  w  badaniu na  potrzeby  panelu referencyjnego. W konsekwencji  w  ocenie Izby  zarzut 

ten nie potwierdził się, zatem nie zaistniały przesłanki do odrzucenia oferty Przystępującego 

na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp na wskazanej przez Odw

ołującego podstawie 

faktycznej.  

Odnosząc się jeszcze do kwestii umorzenia postępowania odwoławczego w sentencji 

wydanego w tej sprawie wyroku - 

wobec wycofania dwóch zarzutów przez Odwołującego - w 

niniejszej  sprawie  Odwołujący  w  złożonym  do  Krajowej  Izby  Odwoławczej  odwołaniu 

postawił pięć zarzutów. Dwa zarzuty zostały przez Odwołującego wycofane, w tym jeden już 

po  otwarciu  przez  Izbę  rozprawy  (zarzut  dotyczący  zaniechania złożenia  przez  wykonawcę 

Grifols Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie dokumentu wymaganego na potwierdzenie 

wymagań  przedmiotowych  stawianych  przez  Zamawiającego).  Do  merytorycznego 

rozpoznania  na  rozprawę  skierowano  trzy  zarzuty,  z  których  Krajowa  Izba  Odwoławcza 

jeden  zarzut  uwzględniła,  dwa  zaś  oddaliła,  uwzględniając  również  do  podziału  kosztów 

jeden  z  zarzutów  wycofanych  przez  Odwołującego  z  uwagi  na  treść  art.  187  ust.  8  zd.  2 

ustawy Pzp.  

Wątpliwości jakie mogły pojawić się – wobec częściowego wycofania zarzutów przez 

Odwołującego  oraz  częściowo  merytorycznego  rozpoznania  zarzutów  przez  Izbę, 

sprowadzają  się  do  pytania,  czy  Krajowa  Izba  Odwoławcza  wobec  tak  zaistniałego  stanu 

rzeczy  zobowiązana  była  w  sentencji  wydanego  wyroku  do  umorzenia  postępowania 

odwoławczego – w zakresie zarzutów wycofanych, w tym również wycofanych na rozprawie 

–  czy  też  powinna  oddalić  odwołanie  w  tej  części.  W  konsekwencji  powstaje  pytanie  jak 

powinna brzmieć sentencja wyroku i czy powinna być ona wyczerpująca w swej treści  – co 

do  zarzutów  wycofanych  przed    i  po  otwarciu  rozprawy?  Czy  Krajowa  Izba  Odwoławcza  w 

tym zakresie zobowiązana jest do umorzenia postępowania odwoławczego w części, czy też 

sentencja w tym zakresie powinna brzmieć „oddala odwołanie”  - w zakresie zarzutów przez 

Zamawiającego wycofanych? Izba w całej rozciągłości przyjęła argumentację przedstawioną 

w  wyroku  z  dnia  24  września  2018  r.,  sygn.  akt  KIO  1817/18.  Istotne  znaczenia  dla 

rozstrzygnięcia  ma  w  tym  przypadku  treść  art.  187  ust.  8  ustawy  Pzp.  Zgodnie  z  tym 

przepisem 

odwołujący  może  cofnąć  odwołanie  do  czasu  zamknięcia  rozprawy,  w  takim 

przypadku  Izba  umarza  postępowanie  odwoławcze.  Jeżeli  cofnięcie  nastąpiło  przed 

otwarciem rozprawy, odwołującemu zwraca się 90% wpisu.   

W ocenie Izby  

skoro wykonawca może cofnąć wniesione odwołanie, to tym bardziej 

uprawniony  jest  do  wycofania 

części  zarzutów.  Zatem  Ustawodawca  zobowiązuje  Izbę,  w 

przypadku wycofania zarzutów – zarówno na posiedzeniu jak i na rozprawie – do umorzenia 

postępowania  odwoławczego.  Logicznym  jest,  że  zobowiązuje  Izbę  również  do  umorzenia 

postępowania  odwoławczego,  w  przypadku  wycofania  części  zarzutów  wniesionego 

odwołania.  Zatem  powyższe  potwierdza,  że  Ustawodawca  dopuszcza  sytuacje  w  których 

może  dojść  do  wydania  postanowienia  umarzającego  postępowanie  odwoławcze  w  części 

zarzutów wycofanych przez wykonawcę w toku postępowania (zarówno na posiedzeniu jak i 

na  rozprawie). 

Ustawodawca  różnicuje  jedynie  przypadek  wycofania  odwołania  (bądź 

wycofania  części  wniesionych  zarzutów)  przed  otwarciem  rozprawy  z  przypadkiem  takiego 

wycofania  po  jej  otwarciu. W  tej  ostatniej  opi

sywanej  sytuacji  wykonawca  w  całości  ponosi 

koszty  związane  z  uiszczonym  wpisem  w  przeciwieństwie  do  wycofania  zarzutów  na 

posiedzeniu, gdzie Odwołującemu zwraca się 90% uiszczonego wpisu.  

Drugą  niezmiernie  istotną  kwestią  dla  rozstrzygnięcia  –  jak  ma  brzmieć  sentencja 

wydanego  wyroku 

–  w  przypadku  częściowego  wycofania  oraz  częściowo  merytorycznego 

rozpoznania zarzutów przez Izbę – jest udzielenie odpowiedzi, czy możliwym jest zawarcie w 

wydanym  wyroku  (rozstrzygnięciu  merytorycznym)  postanowienia  o  umorzeniu 

postępowania  odwoławczego  w  części.  W  ocenie  Izby  wydane  orzeczenie  w  części  może 

przybrać  charakter  merytoryczny,  w  części  zaś  formalny  poprzez  umorzenie  postępowania 

odwoławczego  –  jak  ma  to  miejsce  w  niniejszej  sprawie.  Orzeczenie  o  charakterze 

fo

rmalnym  w  tym  przypadku  będzie  postanowieniem.  O  tym,  że  orzeczenie  o  kosztach 

zawarte  w  wyroku  Izby  jest  postanowieniem  przesądził  Sąd  Najwyższy  w  uchwale  z  8 

grudnia 2005 r. III CZP 109/05 (OSN 2006/11/182). Analogiczna sytuacja ma zatem miejsce 

w  przypa

dku  umorzenia  postępowania  w  treści  wyroku.  Rozstrzygniecie  co  zarzutów 

wycofanych będzie rozstrzygnięciem formalnym – postanowieniem. Z uwagi zatem na zbieg 

w  jednym  orzeczeniu  rozstrzygnięcia  o  charakterze  merytorycznym  i  formalnym  -  co  ma 

miejsce  w  przy

padku  postanowienia  o  kosztach  postępowania  odwoławczego  -  całe 

orzeczenie musi zatem przybrać postać wyroku. Nie oznacza to jednak, że postanowieniu o 

kosztach  czy  też  postanowieniu  umarzającemu  postępowanie  odwoławcze  zawartemu  w 

rozstrzygnięciu  merytorycznym,  jakim  jest  wyrok  odbierany  jest  charakter  i  walor  tego 

rozstrzygnięcia.  Jak  zgodnie  przyjmuje  się  w  literaturze  o charakterze  orzeczenia  decyduje 

nie  jego  postać,  lecz  treść. Weryfikacja  postaci  orzeczenia  należy  do  sądu,  który  powinien 

traktować  orzeczenie  zgodnie  z  jego  funkcją  wynikającą  z  treści.  Jeżeli  rozstrzygnięcie  o 

pewnych  kwestiach  zapada  w  wyroku,  a  dla  innych  kwestii  właściwa  jest  postać 

postanowienia (np. co do kosztów), postanowienie nie traci swego charakteru i odrębności, 

pomimo  zami

eszczenia  go  w  wyroku  (A.  Góra  –  Błaszczykowska,  Postanowienia…,  2002, 

s.10 i n.; i m. in. T. Eraciński (w:) Kodeks postępowania cywilnego…, t.2, red. T. Eraciński, s. 

110).  Wobec  powyższego,  w  związku  z  faktem,  że  w  części  Odwołujący  wycofał  zarzuty 

odwołania  -  postępowanie  odwoławcze  w  tym  zakresie  stosownie  do  art.  187  ust.  8  zd.  1 

ustawy Pzp należało umorzyć.  

Ponadto 

rozstrzyganie  odwołania  w  części,  której  nie  ma  już  sporu  pomiędzy 

stronami  jest  bezcelowe. 

Dlatego  też  Ustawodawca  wprowadził  do  ustawy  Pzp  instytucję 

umorzenia  postępowania  odwoławczego.  Izba  nie  może  zatem  wydać  w  tej  części 

rozstrzygnięcia  o  charakterze  merytorycznym.    Ponadto  w  ocenie  Izby  informacja  o 

częściowym  umorzeniu  postępowania  odwoławczego  musi  znaleźć  odzwierciedlenie  w 

sent

encji  orzeczenia,  co  analogicznie  potwierdza    również  uchwała  Sądu  Najwyższego  z 

dnia 17 lutego 2016 r. III CZP 111/15.  

Co  do  konieczności  zamieszczenia w  sentencji  wyroku  informacji  o  częściowym 

umorzeniu  postępowania  odwoławczego  podzielono  identyczne  stanowisko  przedstawione 

m. in. w wyroku KIO z 26 października 2016 r. wydanym w sprawie o sygn. akt KIO 1922/16, 

wyroku KIO z 16 grudnia 2016 r. wydanym w sprawie o sygn. akt KIO 2138/16, wyroku KIO z 

28  grudnia  2016  r.  wydanym  w  sprawie o  sygn.  akt  KIO  2357/16, wyroku  KIO  z  dnia  17 

stycznia 2017 r. wydanym w sprawie o sygn. akt KIO 17/17, KIO 24/17. 

Odnosząc  się  do  zasądzonych  przez  Izbę  kosztów  postępowania  odwoławczego  - 

Izba  rozpoznając  niniejsze  odwołanie  w  części  (1/3)  uwzględniła  zarzuty  Odwołującego,  w 

pozostałej części (2/3) Izba oddaliła zarzuty odwołania. Niemniej jednak – wobec wycofania 

jednego z zarzutów po otwarciu rozprawy – Izba uwzględniła niniejszy zarzut do wyliczenia 

kosztów postępowania odwoławczego, obciążając kosztami Odwołującego w wysokości 75% 

(3/4)  zaś  Zamawiającego  w  wysokości  25%  (1/4).    W  konsekwencji  Izba  rozdzieliła  koszty 

postępowania odwoławczego stosownie do  jego wyniku  –  częściowego uwzględnienia oraz 

częściowego  oddalenia  odwołania  (z  uwzględnieniem  zarzutu  wycofanego  na  rozprawie) 

obciążając kosztami w  75%  wykonawcę Roche Diagnostics  Polska  Sp. z  o.o.  z  siedzibą  w 

Warszawie  oraz  w  wysokości  25%  Zamawiającego:  Regionalne  Centrum  Krwiodawstwa  i 

Krwiolecznictwa w Gdańsku Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Gdańsku  – 

z uwagi na uwzględnienie jednego z zarzutów - co wynika z sentencji niniejszego orzeczenia 

(pkt 4). 

Zgodnie  z  art.  192  ust.  9  ustawy  Pzp,  w  wyroku  oraz  w  postanowieniu  kończącym 

postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei 

w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego 

stosownie  do  jego  wyniku,  z  zastrzeżeniem  art.  186  ust.  6.  Jak  wskazuje  się  w 

piśmiennictwie,  reguła  ponoszenia  przez  strony  kosztów  postępowania  odwoławczego 

stosownie  do  wyników  postępowania  odwoławczego  oznacza,  że  „obowiązuje  w  nim, 

analogicznie  do  procesu  cywilnego,  zasada  odpowiedzialności  za  wynik  procesu,  według 

której  koszty  postępowania  obciążają  ostatecznie  stronę  „przegrywającą”  sprawę  (por.  art. 

98  §  1  k.p.c.)”  Jarosław  Jerzykowski,  Komentarz  do  art.192  ustawy  -  Prawo  zamówień 

publicznych,  w:  Dzierżanowski  W.,  Jerzykowski  J.,  Stachowiak  M.  Prawo  zamówień 

publicznych. Komentarz, LEX, 2014, wydanie VI. Zatem użyty w art. 192 ust. 10 ustawy Pzp 

zwrot stosownie do jego wyniku należy rozumieć analogicznie jak w procesie cywilnym. Jak 

wynika  z  postanowienia  SN  z  dnia  31  stycznia  1991  r.  II  CZ  255/90,  LEX  nr  5314 

stosunkowe  rozdzielenie  kosztów  polega  na  rozdzieleniu  kosztów  między  stronami 

stosownie 

do wyniku postępowania i do wysokości w jakiej zostały poniesione. Stosunkowy 

podział kosztów procesu (100 k.p.c.) dotyczy ich całości co oznacza przyjęcie za podstawę 

obliczeń  sumy  należności  obu  stron,  ustalonej  stosownie  do  zasad  z  art.  98  §  2  i  3  k.p.c. 

(oraz art. 99 k.p.c. w przypadkach tam wskazanych). Sumę tę dzieli się proporcjonalnie do 

stosunku  w  jakim  strony  utrzymały  się  ze  swymi  roszczeniami  lub  obroną,  otrzymując  w 

wyniku  kwoty,  stanowiące  ich  udziały  w  całości  kosztów.  Jeżeli  poniesione  przez  stronę 

koszty przewyższają obciążający ją udział zasądzeniu na jej rzecz podlega różnica. Ponadto 

jak wynika z postanowienia Sądu Okręgowego w Gliwicach z 20 lipca 2016 r. sygn. akt X Ga 

–  w  przypadku  rozstrzygnięcia,  w  którym  część  odwołania  zostaje  oddalona,  zaś 

część  uwzględniona,  zasada  odpowiedzialności  za  wynik  postępowania  odwoławczego 

oznacza  obowiązek  stosunkowego  rozdzielenia  kosztów  postępowania  odwoławczego  w 

takiej  części,  w  jakiej  odwołanie  odniosło  skutek.  Identyczny  pogląd  wyrażono  w  wyroku 

Sądu  Okręgowego  w  W.  z  22  stycznia  2016  r.  sygn.  akt  XXIII  Ga  1992/15  oraz  w 

postanowieniu  Sądu  Okręgowego  we Wrocławiu  z  dnia  3  października  2013  r.  sygn.  akt  X 

Ga  286/13.  Identyczny  pogląd  wyrażono  w  wyroku  Sądu  Okręgowego  w  W.  z  22  stycznia 

6  r.  sygn.  akt  XXIII  Ga  1992/15,  wyroku  Sądu  Okręgowego  w  W.  z  dnia  29  listopada 

2016 r. sygn. akt XXIII Ga 880/16, wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 17 listopada 

2016 r. sygn. akt X Ga 653/16.  

W niniejszej sprawie Izba 

– co wynika z sentencji orzeczenia - zarówno uwzględniła 

odwołanie,  jak  również  w  pozostałej  części  je  oddaliła.  W  tej  sytuacji,  kierując  się  zasadą 

odpowiedzialności  za  wynik  postępowania  wynikającą  z  art.  192  ust.  10  ustawy  Pzp, 

obciążyła  kosztami  postępowania  odwoławczego  Odwołującego  i  Zamawiającego,  w 

wysokości  75%  (3/4)  oraz  25%  (1/4)  odpowiednio  każdego  z  nich.  Ponieważ  na  koszty 

każdego  postępowania  odwoławczego  składał  się  wpis  w  wysokości  15.000  zł  uiszczony 

przez  Odwołującego  oraz  koszty  strony  poniesione  z  tytułu  wynagrodzenia  pełnomocnika 

(łącznie 18.600 zł) Izba zasądziła od Zamawiającego na rzecz Odwołującego kwotę 4.650,00 

zł,  tytułem  zwrotu  poniesionych  kosztów  uiszczonego  wpisu  oraz  kosztów  wynagrodzenia 

pełnomocnika. Biorąc powyższe pod uwagę, o kosztach postępowania orzeczono stosownie 

do wyniku postępowania (uwzględnienia oraz jego oddalenia) - na podstawie art. 192 ust. 9 i 

10  ustawy  Pzp  oraz  w  oparciu  rozporządzenie  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca 

2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów 

kosztów  w  postępowaniu odwoławczym  i  sposobu  ich rozliczania (Dz.  U.  Nr  41  poz.  238 z 

późn.  zm.).  Ponadto  Krajowa  Izba  Odwoławcza  w  pkt  2  sentencji  umorzyła  postępowanie 

odwoławcze, z uwagi na wycofanie przez Odwołującego dwóch zarzutów.  

Wobec powyższego, orzeczono jak na wstępie.  

O  kosztach  postępowania  orzeczono  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp 

oraz rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości 

wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 z późn. zm.), tj. stosownie do wyniku postępowania. 

Przewodniczący: 

…………………